Nga Beqir SINA/
NEW YORK CITY: Shqiptaro Amerikanët në Arkitekturë, Ndërtimin, dhe Inxhinieri, një grup bashkë themeluesish të kësaj shoqate më të re, me profesonistë të rinjë në SHBA, si: Luis Puna, Armir Taraj, Redi Gjecka, Ilir Dulaj, Fild Kroqi – shkruan në rrjetin shoqëror facebook, se :” Qëllimi i këtij grupi është që të shërbejë si një platformë komunikimi për organizatën e tyre, përmes të cilit ata shpresojnë për të krijuar një ambient të rehatshëm ku profesionistët shqiptarë të ndërtimit dhe të projektimit, tregojn dhe mund të njohin njëri-tjetrin, të ndërveprojnë, në interact dhe netwo.
Rreth krijimit të kësaj shoqate, profesontistësh të shkolluar dhe diplomuar në universitetet amerikane, ne folëm me njerin prej bashkëthemelusve të “Albanian Americans in Architecture, Construction, and Engineering – AAACE”, zotin Armir Taraj.
Inxhinieri Taraj – thotë se ideja për këtë organizatë lindi mes disa shqiptarëve prej nesh në fushën e inxhinierisë së ndërtimit, kur pamë se mes nesh dhe atyre që njihnim po bëheshim një numër i mirë inxhinierësh shqiptarë dhe kështu menduam pse të mos krijojme organizatën tonë per arkitektët, inxhinierët, dhe profesionistët shqiptarë në fushën e ndërtimit.
Takimi i parë ideator, simbas tij ndodhi para disa muajsh në një lokal në midtown Manhattan ku morëm pjesë unë, Luis Puna, Ilir Dulaj, Fild Kroqi dhe Redi Gjecka. Gjatë këtij takimi vumë re se njohjet që secili nga ne kish në fushën AEC (architecture, engineering, construction) ishin të mjaftueshme për të krijuar bërthamën e një organizate të mirëfilltë profesionale. Pasi kompiluam listën e emailave të të gjithë shqiptarëve që njihnim në AEC, dërguam një email prezantues dhe organizuam takimin e parë të anëtarësisë. Ky takim ndodhi në 20 Janar të këtij viti dhe morën pjesë mbi 20 shqiptarë profesionistë në fushën AEC.Kështu, thotë Taraj, qëllimi ishte të njiheshim e prezantoheshim me njëri tjetrin e të fillonim të diskutonim idetë rreth qëllimit të shoqatës dhe mënyrës më të mirë të organizmit. Takimi i dytë i anëtarësisë ndodhi me datë 9 Prill tek Hotel Indigo ku morën pjesë mbi 30 veta dhe ku vazhduam me diskutimet për organizimin e shoqatës dhe aktivitetet tona të ardhshme.
Duke sqaruar diçka mbi qëllimin e këtij grupimi inxhinjerësh shqiptarë në Amerikë, zoti Taraj, theksonë se qëllimi i AAACE është që të shërbejë si një platformë komunikimi ku të mund të krijojmë një hapësirë të rehatshmë, aty ku profesionistët shqiptarë dhe jo-shqiptarë në fushat AEC të mund të njohin njëri-tjetrin, të ndërveprojnë e të krijojnë lidhje profesionale. Përveç aktiviteteve profesionale dhe networking, një nga qëllimet tona është që të mund të arrijmë të prekim mendjet e studentëve të rinj shqiptarë në shkollat e mesme të Nju Jorkut e ti ndihmojmë duke i orientuar në programet më të mira të studimit në AEC dhe t’ju bëhemi atyre si “mentor” afatgjatë.
“Tani për tani organizatën, u shpreh Taraj , e kemi lënë qëllimisht pa udhëheqës zyrtarë duke preferuar një mënyrë horizontale organizimi, ku gjithkush është i lirë të kontribuojë sa të ketë dëshirë e mundësi. Në të ardhmen, kur anëtarët të kenë pasur kohë të njohin më mirë njëri tjetrin dhe kontributet e secilit, do organizojme edhe zgjedhje dhe një bord drejtues. Ndërkohë, përveç 5 bashkëthemeluesve që përmenda më sipër, anëtarë shumë aktivë me kontribut si tek faqja jonë në facebook, apo tek uebsajti që po ndërtojmë etj. janë edhe Valentin Dhima, Ardian Pistoli, Denisa Lleshi dhe Afërdita Mulaj”.
Ai nuk dëshiron të përmend emra “hë për hë” si i themi ne shqiptarë duke shtuar se :”Nuk po përmend emra të veçantë por në grupin tonë ka profesionistë shumë të suksesshëm me mëse 10 vjet eksperiencë në fushat AEC, ashtu siç ka edhe studentë të rinj që posa kanë filluar karrierën e tyre. Në këto pak muaj qe ekzistojmë, kemi pasur sukses në gjetjen e vendeve të punës për të paktën tre anëtarë. Shpresojmë që këto suksese në networking dhe job placement të vijnë e të shtohen, e po ashtu bashkëpunimi ynë profesional në projekte të ndryshme, dhe shpresojmë që të kemi një impakt pozitiv në komunitetin tonë”.
Në fund z. Armir Taraj PE AAACE Co-founder, faleminderon gazetën tonë, dhe të gjithë kolegët e tij
“Nderi i Kombit” për Mark Gjonaj
CITY ISALND – BRONX NY : Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Shkelqësia e Tij, z. Bujar Nishani, dekoroi mbrëm në një ceremoni të organizuar nga familja Gjonaj, në Nju Jork, me rastin e vizitës së tij në SHBA, asamblesitin e parë shqiptarë në Asamblenë e Nju Jorkut, zotin Mark Gjonaj . Në këtë ceremoni ishte e pranishme edhe Zonja e Parë, Odeta Nishani, si dhe disa nga udhëheqësit vendor, zyrtarët më të lart të qytetit të Bronxit, përfshirë Bronx Borough President Ruben Diaz Jr., me Zonjën e Parë, Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve, Assemblyman Marcos Crespo, veprimtarë të dalluar të komunitetit, drejtues të shoqatave shqiptare në komunitet, si dhe anëtarë të Kabinetit të Presidentit të Republikës së Shqipërisë.
Ceremoninë e moderoj, me plot talent Linda Gojçaj. Pas ekzekutimit të dy himnve kombëtare të dy vendeve SHBA dhe Shqipërisë, nga këngëtaria Albërie Hadërgjonaj, dhe e bija Angjelina, dhe leximit të dekreteve nga Drejtori i Drejtorisë së Informacionit në presidencë Edvin Shvarc , Presidenti Nishani dekoroi me dekoratën “Nderi i Kombit”, zotin Mark Gjonaj, me motivacionin: “Një ndër shembujt e suksesit të shqiptarëve të Amerikës – për ruajtjen dhe mbajtjen e vlerave kombëtare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës”
Ceremonia, u mbajt në lokalin e njohur Don Coqui Restorant, zonën bregdetare e quajtur City Island, në Bronx – Neë York.
Zoti Gjonaj – asambleisti demokrat i Distrikitit 80të në Bronx NY, është anëtari i parë shqiptarë në Kuvendin e Nju Jorkut. Ai është një besimtar i fortë, i kudo gjendur në shërbim të komunitetit, një aktivist i dalluar i komunitetit, sfiduese dhe shpërblyes. Mark, në jetën komunitare, është një anëtar i komunitetit, krenar që është shqiptarë dhe anëtarë i shumë organizatave filantropike, duke përfshirë Kolegjin e Mjekësisë “Anjshtanin” Këshillin e Komunitetit Këshilldhënës, në Westchester Shkollën Speciale për Fëmijët dhe anëtarë i Kishës Katolike Shqiptare Zoja e Shkodrës, anëtar i Vatrës. Në lidhjet e tij me komunitetin shqiptarë, zoti Gjonaj, është gjithashtu bashkë-themelues i Shoqatës “Komuniteti Shqiptaro-Amerikan”.
Në ceremonin e dekorimit, ishin të pranishëm bashkëshortja Roberta, dhe dy fëmijët e tyre, Nikolla dhe Jozefi, prindërit, dhe anëtarë të tjerë të familjes Gjonaj, stafi i zyrës së tij, miq, shok , dashamirë dhe mbështetës të tij, në zonën elektorale 80të.
Presidenti i Bronxit Ruben Diaz Jr. duke i uruar mirëserdhjen në qytetin e tij – presidentit të Shqipërisë, zotit Nishani, tha se “Është me të vërtet një kënaqësi e madhe, që sot vetëm 24 orë mbasi qytetin tonë e vizitojë Presidenti i SHBA, Barck Obama, të kemi nderin që në qytetin tonë, të jetë për vizitë një President tjetër, Presidenti i Republikës së Shqipërisë, zoti Bujar Nishani më Zonjën e Parë, Odeta Nishani”
Kurse, drejtori i përgjithshëm i burgjeve, në Nju Jork, me këtë rast në emër të Presidentit të Bronxit Ruben Diaz Jr. dhe qytetit të Bronxit, i dhurojë Preisdentit të Shqipërisë z Bujar Nishani – një skulpturë me “Shqiponjën e Kristaltë” të qytetit.
Duke përshëndetur me këtë rast të gjithë të pranishmit, kreu i shtetit shqiptarë, vlersojë lart rolin e kontributin e diasporës në çështjen kombëtare, demokratizmin e Shqipërisë, rrëzimin e komunizmit, përpjeket e shqiptarëve të amerikës, për liri dhe më shumë të drejta të shqiptarëve në trojet e tyre, lirinë, çlirimin dhe pavarësinë e Kosovës e tjera. Kurse, duke ngritur lart lidhjet e shkëlqyera të Shqipërisë dhe SHBA, presidenti Nishani, i dha një meritë të veçantë shqiptarëve të Amerikës, në krjimin e këtyre lidhjeve, të cilat ai i quajti lidhje historike , të SHBA dhe Shqipërisë, shqiptarëve dhe amerikanëve, dy popuj miq të pandarë, tha zoti Nishani, që na lidhin vlera dhe principe të lirisë e demokracisë.
“Diaspora shqiptare në Amerikë, tha ndër të tjera Presidenti Nishani, ka një rol dhe kontribut historik në çështjen shqiptare. Por, ka edhe një histori të përbashkët, histori marëdhëniesh të ndërtuar në bazë vlerash më të mira, që përfaqësojnë dy popujt tanë. Siç mund t’a shihni edhe sot në këtë darkë, shqiptarët kan edhe më shumë miq amerikan , gëzojnë respektin e Amerikës, dhe të amerikanëve, në një vend si Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku organizimi komunitar, është jo vetëm një e drejtë, por edhe një mënyrë për funksionimin e shoqërisë, dhe aftësia për të bashkuar kontributin personal – është një garanci suksesi. Kësisoj, theksojë ai dëshirojë t’ju inkurajojë, që ju t’i jepni me praninë tuaj aktivitetit të shqiptarëve të Amerikës, gjithë dimesionin e mundëshëm për sukses edhe begati, për ju për familjet tuaj, për kombin tonë, për Shqipërinë, Kosovën , shqiptarët në Mal të Zi, Maqedoni, Luginën e Preshevës, Çamëri, diasporë, dhe kudo në botë”
Kurse, zoti Gjonaj, duke falënderuar për vlerësimin e rëndësishëm nga kreu i shtetit, theksoi se ai falënderonte nga zemra, Presidentin e Republikës, zotin Bujar Nishani, për nderin dhe vlerësimin që i bënëë! Në fund të kësaj ceremonie dekorimi, u shtrua dhe një kotejl nga familja Gjonaj.
Mark Gjonajt është shqiptari i parë si përfaqësues shqiptarëve të New York-ut në Asamblenë e shtetit të Nju Jorkut
45-vjeçari Mark Gjonaj, babai i dy fëmijëve i lindur nga prindër shqiptarë, të cilët emigruan nga Reçi i Ulqinit-Mali i Zi, u rrit në një lagje italo-shqiptarësh në lagjen e njohur Belmont, ku babai i tij punoi si inspektor ndërtimi.
Gjonaj – u bë shqiptari shumë i suksesshëm, mbasi u desh të kalonte një shekull që mbas ish kongresistit Joseph DioGuardit, i cili është me gjak shqiptari(Arbëreshë nga jugu i Italisë), të dilte një bir shqiptari nga Reçi i Ulqinit, dhe të ngjitej në një post kaq të lart në Shtetet e Bashkuara.
Shqiptarët e Nju Jorkut, janë bërë pjesë e mbështetës të fuqishëm të tij,- duke e parë atë si atë të një përfaqësuesi i parë i komunitetit shqiptar për një vend në Kuvendin e shtetit të Nju Jorkut, posti më i lart deri tani në Amerikë nga shqiptarët.
Mark Gjonaj, është bër zëri i komunitetit në këtë qytet por edhe i shqiptarëve në Kuvendin e New Yorkut, mbasi ai tani përfaqësonë edhe lagjet me të populluara me shqiptarë, në Qarkun 80-të që përfshin lagjet e njohura të shqiptarëve Morris Park, Pelham Parkway, Pelham Garden, Allerton dhe një pjesë e Bedford Park. Ai flet jo shumë mirë gjuhën e ëmbël dhe të bukur shqipe.
Ai është veprimtari, i cili për çdo 28 nëntorë, me shpenzimet e tij e zbukuron qytetin e Bronxit me flamujt kuq e zi, duke bërë që që flamuri ynë kombëtarë të valvitet në çdo rrugë e shesh të këtij qyteti me mbi dy milion banorë. Mark Gjonaj, jeton me besimin se është Shqiptar dhe po investon ekonomi dhe moral edhe në trojet Shqiptare.
Shteti i Nju Jorkut i cili ka një popullsi rreth 20 milion banorë ka Kuvendin me dy dhoma përfaqësuesish të cilën e zgjedh me të drejtë vote, çdo katër vjetë. Kuvendi ka Senatin e quajtur New York State Senate dhe Dhomën e ultë të Legjistaturës e cila thirret New York State Assembly. Dhe çdo përfaqësues që përfaqëson rrethin e tij është anëtarë Assemblymen në dhomë e ulët e Legjislaturës së Shtetit. Senati – New York State Senate, e cila ka gjithësejt 61 anëtarë.
Ndërkohë, që Dhoma e Ultë e Legjislaturës – New York State Assembly, përbëhet nga 150 anëtarë që përfaqësojnë një numër të barabartë të rretheve, çdo rreth(ose Distrikt) që ka një popullsi mesatare prej 128,652. Anëtarët e Kuvendit shërbejnë në një mandat dy-vjeçarë, por pa kufij afati – pra, mund të zgjidhesh deri sa t’ë përfundosh karjerën politike në këtë dhomë përfaqësuesish.(BEQIR SINA)
MEDALJA E KALORSIT PER PRESIDENTIN NISHANI
Presidenti i Shqipërisë Bujar Nishani mori “Medaljen e Kalorsit” nga Fondacioni Ndërkombëtar Raoul Wallenberg/
Me motivacion për guximin e jashtëzakonshme të shqiptarëve, gjatë Luftës së Dytë Botërore, për të strehuar , duke i mbrojtur e shpëtuar jetën e mijëra hebrenjë gjatë Holokaustit, në bazë të kodit shqiptarë Besa. Filmi Besa vazhdon të jetë një projekt i filluar vite më parë nga fotografi amerikan Norman H. Gershman, me titull God’s House (Shtëpia e Zotit).Gershman thot se ai shpreson që filmi Besa të emërohet për çmimin Oscar në Hollivud./
Nga Beqir SINA/
BIG APPLE MANHATTAN NY : Gjatë qëndrimit në Nju Jork, kreu i shtetit shqiptarë Nishani mbrëm vizitojë edhe Kolegjin Hebre “Hebrew Union College’, në Nju Jork dhe ka përshëndetur aktivitetin, që u mbajt në B’nai Jeshurun Sinagogue, me rastin e shpëtimit të Hebrenjeve 70 vjet më parë.
Ky aktivitet u mbat në shenjë vlerësimi ndaj ndihmës që dhanë shqiptarët në shpëtimin e hebrenjve me kodin e njohur njerëzor Besa, në kuadrin e aktiviteteve që po zhvillohen këto ditë në Shtetet e Bashkuara me rastin 70-vjetorit të mbarimit të Luftës së Dytë Botërore – në veçanti rolin e shqiptarëve për shpëtimin e hebrenjve .
Në fillim të kësja veprimtarie Presidenti i Shqipërisë Bujar Nishani mori dje në Nju Jork “Medaljen e Nderit” në JCC Manhattan nga Fondacioni Ndërkombëtar Raoul Wallenberg për guximin e jashtëzakonshme të shqiptarëve, gjatë Luftës së Dytë Botërore, për të strehuar , duke i mbrojtur e shpëtuar jetën e mijëra hebrenjë gjatë Holokaustit, në bazë të kodit shqiptarë Besa.
Dhënia e medaljes u shoqërua me një ceremoni orgonizuar nga Fondacioni ndërkombëtar Raul Wallenberg, për rolin e Shqipërisë në shpëtimin e hebrejve gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Duke marrë medaljen, Presidenti Nishani tha se ajo i takon të gjithë shqiptarëve, të cilët pa marrë në sy rrezikun strehuan dhe shpëtuan me qindra hebrej gjatë luftës.
Siç dihet Raul Wallenberg ishte një diplomat suedez, i cili shpëtoi dhjetra mijëra njerëz në Hungari gjatë Holokaustit. Në vitin 1945, ai u rrëmbye nga sovjetikët për të mos u parë më.Fondacioni u krijua në vitin 1997 nga kongresmeni Tom Lantosh dhe nga Baruch Tenembaum.
Në kolegjin JCC Manhattan, më pas u shfaq filmi dokumentar “BESA”
Në një nga mjediset e kolegjit JCC Manhattan, , më 5 maj me rastin e 70-vjetorit të mbarimit të Luftës së Dytë Botërore – në veçanti rolin e shqiptarëve për shpëtimin e hebrenjve, u shfaq filmi dokumentar “Besa”. Film dokumentar ky ku shqiptarët paraqiten si mbrojtës të hebrenjëve gjatë periudhës së luftës së dytë botërore, kur këta përndiqeshin e vriteshin nga nazistët. Filmi Besa vazhdon të jetë një projekt i filluar vite më parë nga fotografi amerikan Norman H. Gershman, me titull God’s House (Shtëpia e Zotit).Gershman thot se ai shpreson që filmi Besa të emërohet për çmimin Oscar në Hollivud.
Filmi bazohet në të dhëna gojore, dokumenta e intervista me personazhë realë, shqiptarë a familje të cilët kishin shpëtuar hebrenjtë gjatë Luftës së Dytë Botërore. Ai fillon me rrëfimin e Rexhep Hoxhës, lindur në Tiranë në vitin 1950. I ati, para se të vdiste i la atij amanet tre libra në gjuhën hebraike. Ato ishin të një familjeje hebreje që gjatë luftës ishte strehuar në shtëpinë e familjes Hoxha. Me ndihmën Gershmanit, Rexhepi zbulon historinë e panjohur të aktit të jashtëzakonshëm të të atit të tij; Besën e ndërthur me trimëri e sakrificë.
Filmi pastaj zgjerohet për të hyrë në thellësi të botës shpirtërore të protagonistëve dhe për t’i shpjeguar publikut të huaj se çfarë është Besa dhe përse shqiptarët mendojnë se ajo është pjesë e veçantë e kulturës së tyre. Edhe regjisori kryesor i filmit Jason Williams e pranon, se Besa është diçka e veçantë. Ai mendon se tre elementë shërbyen që shqiptarët të vepronin në mbrojtje të hebrenjëve; “E para ishte qeveria shqiptare gjatë periudhës së Luftës së Dytë Botërore që hapi kufijtë për këta të ikur e të përndjekur; E dyta ishte roli pozitiv i klerikëve myslimanë, katolikë e ortodoksë që u bënin thirrje besimtarëve të ndihmonin e fshihnin hebrenjtë që kërkonin strehim; dhe së treti ishte fjala e dhënë, Besa ajo që i lidhte këta faktorë, duke krijuar të veçantën që mungonte në Evropë në atë periudhë.”
Filmuar në Shqipëri, Bullgari, Izrael, dhe Shtetet e Bashkuara, filmi përmban rreth njëzet intervista me të mbijetuar dhe të shumë dëshmitarëve të tjerë.
Shfaqja e filmit u organizua nga nga Fondacioni Ndërkombëtar Raoul Wallenberg dhe grupi i hebernjëve , nga Lidhja Hebraike që lufton Anti-Semitizmin dhe veprimtar të komunitetit shqiptar, znj Majlinda Myrto e z Sejdi Hysenaj.
Fjala “Besë” sikur humbet në përkthim. Por për shqiptarët Besa është ashtu sic e kupton bartësi i saj, populli; “Si myslimanë të devotshëm ne u dhamë hebrenjve mbrojtjen humanitare. Pse? Sepse kështu urdhëronte miqësia, humanizmi, Besa.” Kështu shprehej në vitet 1990 në muzeun e Holokaustit Yad Vashem në Izrael, vlonjati Sazan Hoxha, i biri i Nuro Hoxhës, që strehoi 4 familje hebraike, duke vënë në rrezik jetën e fëmijeve të vet, tregonte gjatë fillimit.
Ata që e kanë parë këtë film dokumentar, thotë Zëri i Amerikës janë shprehur se populli amerikan është një bashkësi kulturash, racash e besimesh të ndryshme fetare dhe shfaqja e një filmi të tillë ndikon mjaft pozitivisht edhe në marrëdhëniet SHBA – Shqipëri.
Zëri i Amerikës ka thënë gjithashtu se :”Dëshmi të mirëqënies së hebrenjëve në trojet shqiptare janë të herëshme. Para disa vitesh në Sarandë u zbuluan gjurmët e një sinagoge të periudhes romake, ndersa i ashtuquajturi “mesia i fundit” Sabbatai Zevi në shek. XVII, gjeti strehim në Ulqin e Berat pas përndjekjes nga Stambolli e Selaniku. Dhe një nga dëshimitë më konkrete është ajo në shënimet e ish-ambasadorit amerikan në Shqipëri më 1934, Herman Bersntein, i cili shkruan: “Nuk ka asnjë gjurmë diskriminimi kundër hebrenjëve në Shqipëri, sepse Shqipëria ndodh të jetë një nga vendet e rralla në Evropë ku paragjykimet dhe urrejtja fetare nuk ekzistojnë, edhe pse shqiptarët janë të ndarë në tre besime”
SENATI I SHTETIT TË NJU JORKUT VOTOI REZOLUTËN “SHQIPTARET PËR HEBREJTE”
*Presidenti Bujar Nishani dje, 5 Maj 2015, ne ALBANY, përshëndeti votimin e Rezolutës nga Senati i Nju-Jorkut për mbrojtjen e hebrnjëve në Shqipëri/
*Të pranishëm edhe një grup vatranësh me kryetarin Dr. Gjon Bucaj/
Presidenti i Republikës Bujar Nishani, që ndodhet në Shtetet e Bashkuara te Amerikes, ka qenë dje, e Martë 5 Maj 2015, i ftuar në Senatin e Shtetit të Nju Jorkut, në Albany.
Veprimtaritë në Kryeqytetin e Shtetit të Nju Jorkut janë organizuar me rastin e 70 vjetorit të fitores mbi nazizmin, ku u paraqit Rezoluta për rolin e Kombit Shqiptar në mbrojtjen e Hebrejve. Kombi Shqiptar i karakterizuar nga Kodi i Nderit, Besa dhe bujaria tradicionale, u dha strehë mbrojtëse hebrejve të kërcënuar nga nazistët.
Presidenti Nishani është pritur me nderime të evcanta nga Karl Heastie ,Kryetar i Asamblesë së Nju Jorkut, nga senatori Xhefri Klein dhe nga ansambleistë të tjerë. I pranishëm ishte edhe miku i shqiptarëve, Norman Gershman, që është kthyer në një ambasador i përhershëm i shqiptarëve në komunitetin hebre dhë në mbarë botën për kontributin e shqiptarëve në mbrojtjen 100 për qind të hebrejve dhe ka promovuar BESËN SHQIPTARE në mbarë botën.Të pranishëm në veprimtaritë e organizuara ishin edhe klerikët shqiptarë.
Anëtari i Ansamblesë së Shtetit të Nju Jorkut, i pari shqiptar në këtë tempull ligjvënës, z. Mark Gjonaj, me krenari prezantoi para ansambleistëve Presidentin Shqiptar, Shkëlqesiën e Tij z. Bujar Nishani. Z. Gjonaj, tha se ndjehej i nderuar që prezantonite para kolegëve të vet, Presidentin Shqiptar.
Ansambleisti Gjonaj përgëzoi mjeshtrin Norman Gershman, që përmes fotografive ka përjetësuar historinë e shqiptarëve që kanë mbrojtë hebrejtë, me mikpritjen dhe Kodin e Nderit-BESEN SHQIPTARE.
Kryetari i Ansamblesë, z. Karl Heastie , në shenjë nderimi për vizitën, ka nderuar Presidentin e Shqiperise, Z. Nishani me “BIG APPLE”.
Presidenti Bujar Nishani ka marrë pjesë në mbledhjen e senatit të shtetit të Nju Jorkut ku është votuar rezoluta për rolin e kombit shqiptar në mbrojtjen e hebrejve gjatë Luftës së Dytë të Botërore, e kërkuar nga anëtari i Asamblesë së Nju-Jorkut, Mark Gjonaj.
“Rezoluta që ju sapo miratuat vlerëson jo vetëm jashtëzakonisht dhe me të drejtë mbarë kombin shqiptar, jo vetëm popullsinë e Shqipërisë, por edhe atë të Kosovës, si dhe kudo tjetër ku jetojnë shqiptarët, duke theksuar edhe njëherë, akoma edhe më shumë kësaj radhe, edhe pse kanë kaluar më se 70 vite, Besën” -theksoi presidenti Nishani.
Pas votimit të kësaj rezolute, Presidenti i Republikës u është drejtuar me një fjalë të pranishmëve në punimet e Asamblesë si dhe Senatit të Shtetit të Nju-Jorkut.
Në ceremoni ishin të ftuar shumë bashkatdhetarë, ndër ta edhe një grup vatranësh me në krye dr. Gjon Bucaj, Kryetar i Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës VATRA. Ishin të pranishëm edhe z. Asllan Bushati, zv/kryetar i Vatrës, Zef Balaj-anëtar i Këshillit të Vatrës, Zef Përndocaj, dhe Dalip Greca. Po ashtu kishin ardhë edhe veprimtarë të shumtë të komunitetit shqiptar.
Presidenti do mbajë një ligjëratë në ‘Manhattan College’, si dhe do të ketë takime me politikanë të Nju-Jorkut e personalitete të shquara shqiptaro-amerikane me një kontribut të qenësishëm në promovimin e vlerave humane të shqiptarëve.
Kreu i Shtetit shqiptar do të zhvillojë takime edhe me drejtuesit e Fondacionit “Raoul Wallenberg”, me organizatën “Sisterhood of Salam” dhe “Ethnic Understanding”, të cilat punojnë në promovimin e dialogut ndërfetar.
Në përfundim të vizitës së tij, Presidenti Nishani do të mbajë një ligjëratë me temë: “Mbi tolerancën fetare” në Manhattan College, Riverdale si dhe do të përshëndesë aktivitetin, që do të mbahet në B’nai Jeshurun Sinagogue.
Ky aktivitet mbahet në shenjë vlerësimi ndaj ndihmës së vyer që dhanë shqiptarët në shpëtimin e hebrenjve.(DIELLI)
BOTIME NE VENDLINDJE-LIBRI “SHKOLLA NË DACAJ DHE NË BUXHOV (MALËSIA E ROZHAJËS)
LIBRI “SHKOLLA NË DACAJ DHE NË BUXHOV (MALËSIA E ROZHAJËS) 1943-2013” I HAXHI LAJÇIT, ËSHTË DËSHMI E JETËSËS DHE E QËNDRESËS/
Shkruan: Mehmet Bardhi/
Ditën e shtunë, më 25 prill 2015, në sallën e teatrit ‘’Istref Begolli’’ në Pejë, me një organizim të shkëlqyeshëm, në sallën përplot me dashamirë të librit, u përurua libri i autorit Haxhi Lajçi ‘’SHKOLLA NË DACAJ DHE NË BUXHOV (MALËSIA E ROZHAJES) 1943-2013’’.
Autori, Haxhi Lajçi, në këtë libër në mënyrë kronologjike paraqet rrugëtimin e shkollës në Malësinë e Rozhajës, të shkollës në gjuhën shqipe, historisë dhe traditës kombëtare, me një paraqitje të plotë profili të mësuesve dhe arsimtarëve, nxënësve dhe prindërve, angazhimin dhe përkushtimin e tyre, të cilët, megjithëse në kushte dhe rrethana aspak të favorshme, arritën që të shkollojnë gjenerata të tëra, madje mjaft prej tyre të kthehen mu në këtë shkollë, tashmë si kuadro të kualifikuara me dije e shkollim përkatës. Padyshim është një histori e kësaj ane, një histori suksesi.
Për librin folen: kryeredaktori, Valdet Hysenaj, recenzenti i parë z.Demë Mulliqi, recenzenti i dytë z.Mr.Shkodran Imeraj, lektori Mustafë Lajçi si dhe autori Haxhi Lajçi. Udhëheqëse e programit ishte moderatorja e talentuar dhe studente e viti te katërt, Fakulteti I Psikologjisë në Prishtine, zonjusha Liridona Husaj.
Në fjalën e tij kryeredaktori, V.Hysenaj, ndër të tjera tha: „Të ballafaquar me varfërinë dhe me probleme të tjera jetësore, një pjesë e madhe e popullsisë kanë emigruar. Largimi i një numri të madh të popullsisë aktive nga trevat shqiptare në Mal të Zi dhe shkuarja e tyre në botën e jashtme është bërë problem shqetësues për të gjithë shqiptarët.
Kjo monografi është pa mëdyshje një dëshmi kohe e cila për brezat e ardhshëm doemos ruan të gjallë realen, njerëzoren dhe kombëtaren, libri nderon individët që i kontribuan kauzës sonë kombëtare në forma të ndryshme…
Libri është realiteti i djeshëm dhe i sotëm në arsimin shqip dhe për shqiptarët në Malin e Zi, edhe pse për ne, libri është shqetësues dhe i dhembshëm, megjithatë është udhërrëfyes, lajmës, vrojtues, interpretues i informatave etj., dhe si i tillë kush frymon shqip i merr mendjen dhe i rrëmben shpirtin, por ja që ky realitet është vërtetë i tillë, sepse ky libër në një farë mënyre edhe ka parapërcaktuar gjendjen reale që mban vulën e kohës të cilën po e jetomë edhe autori edhe ne.
Recenzenti i këtij libri, profesori i nderuar e pedagogu me përvojë shumëvjeçare, Demë Mulliqi, për librin e Haxhiut, tha: „Monografia,,Shkolla në Dacaj dhe në Buxhov (Malësia e Rozhajës 1943-2015),,e autorit Haxhi Lajçi, prezenton një sintezë gjithëpërfshirëse të fushave që kryesisht janë pjesë e një karvani historik pothuajse njëshekullor të Malësisë së Rozhajës, të një territori shqiptar të rrezikuar kombëtarisht. Falë një angazhimi të vullnetshëm që gjithësesi ka kërkuar mund e durim të palodhëshëm, autori na ofroi këtë monografi me të cilën e begatoi histoiografinë e Shqipërisë natyrale e autoktone“
Më tej Mulliqi vazhdoi: „Monografia në fjalë deshmon për një qasje shumë serioze të autorit për kompletimin e saj, e cila mbi të gjitha ka një rëndësi të veçantë mëqe i përkushtohet, krahas shkollës në fshatra, shtrirjes dhe gjendjes në të kaluarën dhe të asaj aktuale të fshatrave të Malësisë së Rozhajës. Edhepse objektivi bosht i kësaj ishte shkolla në Dacaj dhe në Buxhov, autori në kapitullin e parë – Fshatrat shqiptare të Malësisë së Rozhajës, shtrirja dhe pozita e tyre, e zbërthen me përkushtim, jo vetëm shtrirjen dhe poziten gjeografike të atyre fshatrave, por edhe etnogjenezen autoktone shqiptare të popullatës së atyre trevave duke shprehur në mënyrë indirekte edhe dhëmbjen për zbrazjen e shumicës së tyre, qoftë në rrugët e pakthim, në mërgim, diasporë,qoftë në viset e tjera shqiptare. Sipas autorit një brengë gjithëkombëtare është asimilimi kombëtar i një pjese, në kombin boshnjak.“
“Kapitulli që i kushtohet shkollës në Dacaj dhe në Buxhov trajtohet në mënyrë të detajuar duke filluar nga viti 1910 me hapjen e mejtepeve të cilat u shfrytëzuan për edukim fetar edhe nga të rinjtë shqiptar të konfesionit musliman,periudha e shkollës gjatë kohës së Austrisë deri në funksionimin e sajë me plan-programe e tekste shkollore të sjella nga Ministria e Arsimit, ku Ministër në atë kohë ishte Ernest Koloqi (1934-1935), paraqitet si periudhë e shpresës kombëtare të kësaj malësie. Pas mbylljës së shkollave shqipe nga sistemi komunist, menjëherë pas LDB-së, autori përshkruan gjendjen e rëndë të nxënësve shqiptarë për vijimin dhe përvetësimin e njohurive në gjuhën serbe, të cilën gjuhë fëmijët nuk e njihnin fare. Hapjen e sërishme të shkollës shqipe, nga viti shkollor 1967-1968, përkunder rënies së numrit të nxënësëve krahas numrit të banorëve, autori përpiqet për një nxitje optimiste për ndërprerjen e braktisjës së trojeve shekullore dhe fatkeqësisht ndërrimit të etnitetit të këtyre viseve malësore.
Karakteristikë e kësaj monografije është materjalizimi i saj me të dhëna për mësimdhënësit e të gjitha gjeneratave me biografi individuale për secilin.Poashtu nuk kanë mbetur jashtë kësaj biografie as emrat e nxënësve të gjeneratave të tëra.
Monografia është materializuar me një numer të madh fotosh të cilat jo vetem që kanë begatuar librin por ato janë dëshmia më relevante e kësajë mongrafie“, shtoi në mes të tjerave profesor Demë Mulliqi.
Në përurim moren pjesë, z. Mehmet Bardhi, kryetar dhe Saubih Mehmeti, sekretar i Lidhjes Demiokratike në MZ – nga Ulqini. Pastaj ish kryetari i Komunës së Pejës, z. Ali Lajçi, shkrimtari ynë i madh z. Ramiz Kelmendi, Shefqet Kelmendi nga Tirana, Smajl Smaka, publicist e përkthyes nga Prishtina, z. Sali Lajçi nga Rugova, z. Sokol Daci, mësues në pension, banorë të fshatrave: Dacaj, Husaj, Bukel i Poshtëm, Bukel i Epërm, Peshkaj dhe Buxhov, të cilët tashmë disa vjet kanë lëshuar trojet e veta të lindjes dhe po jetojnë në fshatrat: Nabërgjan, Treboviq, Vitomiricë (Arbnesh), Dubovë si edhe në qytetin e Pejës.
Poashtu – ish nxënësit e klasës së parë nga viti shkollor 1945-46, tashmë të moshës së tretë, zotërinjtë: Tahir Rr. Vukli, Qerim U. Lajqi, Ramë P. Daci dhe Sokol S. Daci, nga 47, që ishin në atë kohë, të tjerët nuk janë më të gjallë.
Pati edhe mysafirë të shumtë, dashamirë të librit edhe nga Deçani, Burimi ish Istogu, Klina, Prizreni e qytete të tjera të Kosovës.
Përurimin e përshëndeten: shkrimtari ynë i madh z. Ramiz Këlmendi, z. Mehmet Bardhi si edhe ish mësuesi, tashmë në pension, z. Sokol Daci. U shperblyen me mirënjohje dy nga atdhetarët dhe mësuesit e këtyre dy shkollave, pas vdekjes. I pari që u shpërblye, ishte Abylrrahmin Daci, ish mësues në Dacaj dhe Salih Zekaj, ish mësues ne Buxhov. Mirënjohjet për këta veprimtarë, iu dorëzuan zotërinjtë Rrahman Lajçi (haxhi) dhe Qerim Ukë Lajçi. Këto mirënjohje me lotë në sy dhe mburrje i pranuan familjarët: z. Enver Daci, djali i Abdylrrahimit dhe zonja Luljeta Zekaj, vajza e Sali Zekaj. Autori shprendau falas mbi 100 libra mysafirëve, familjarëve të shumë mësuesve, shokëve të dikurshëm të Gjimnazit ‘’Bedri Pejani’’ dhe shumë mysafirëve te nderuar.
Me këtë rast duhet cekur edhe një gjest human dhe miradashës se dreken për mysafiret e ardhur nga Rozhaja, Prishtina, Tirana dhe Ulqini, e shtroi z. Blerim Krasniqi, afarist i restaurantit „Univers’’, djali i mësuesit të parë shqiptar të këtyre anëve, nga viti 1943, z. Muharrem Sherif Krasniqit, për çka autori do t’i jetë mirënjohës gjatë gjithë jetës.
Në fund duhet shtuar se botimin e këtij libri e mbështeti Fondi për Mbrojtjen dhe Realizimin e të Drejtave të Pakicave.
Së shpejti autori do të organizojë perurimin e këtij librit edhe në vendlindje, në Rozhajë.
E-Mail: mbardhi@hotmail.com
- « Previous Page
- 1
- …
- 288
- 289
- 290
- 291
- 292
- …
- 383
- Next Page »