Komunitet – Page 362 – Dielli

Mërgata Shqiptare nga Maqedonia mbështet Emin Eddie Egriu-n për Kongresin Amerikan

February 9, 2014 by dgreca

Emin Eddie Egriu është në mënyrë aktive duke konsideruar si shumë serioze kësaj rradhe ri-kandidimin e tij për rrethin e 26 të kongresit të Nju Jorkut/

Nga BEQIR SINA, New York/

NEW YORK CITY : Megjithëse, është heret, por ai tashmë të paktën në komunitetin shqiptar i ka shpalluar ambicjet e tij për të kandiduar për një vend në Dhomën e Përfaqësuesve Amerikan atë të Qarkut 26-të në Buffalo – New York. Një zonë, kjo e njohur si “tokë e demokratëve” dhe ku shumë pak shqiptarë jetojnë. Kështuqë, megjithse, jo zyrtarisht Emin Eddie Egriu, është në mënyrë aktive duke konsideruar si shumë serioze kësaj rradhe ri-kandidimin e tij për rrethin e 26 të kongresit të Nju Jorkut, duke pasur parasyshë si thotë dhe vetë ai edhe mësimet e nxjerra nga rezultatet e fundit të kandidimit dhe përvoja e fushatës që ai zhvilloi. Emin Eddie Egriu, në vitin 2010 ka qenë ish- kandidat për në Seantin e Shetit të New Yorkut, nga Partia Demokratike, por i humbi zgjedhjet. Një vitë më pas ai provoi të kandidoi në Kongresin Amerikan Zonën elektorale 28-të të New Yorkut, kundra Kongresistes me provojë të gjatë në politikë dhe Capitol Hill, Louise Slaughter, dhe nuk mundi të hyjë në garë, kjo për shkaqe të ndryshme…. !.

Megjithatë, simbas shtypit amerikan, u tha se kongresmenia demokrate Louise Slaughter, ishte përballuar me një sfidë të fortë në primare nga rivali i saj brenda partisë demokrate Emin Eddie Egriu.
Egriu thotë se e ka në plan të njoftojë vendimin e tij për të kandiduar për një vend në Kongresin amerikan – pra në Capitol Hill brenda këtyre muajve, megjithëse ai ambacijen e tij e shpalosi për herë të parë në një darkë fondmbledhëse, me komunitetin shqiptarë në Waterbury të Kenektiket dhe komuniettin dibran në Staten Island.

Më pasë po me shqiptarët në New York, e rrethinat e tij, ai ka mbajtur edhe tre katër takime fondmbledhëse, dhe duhet pranuar se ato nuk kan qenë aq shumë të suksesshme sa janë pritur, megjithëse, komuniteti shqiptarë po tregohet i gatëshëm të mbështesë synimin e tij – për të kandiduar në Kongresin Amerikan.
Emin E. Egriu, në biografinë e tij – faqen e interrnetit “Egriu for Congress”, thotë se ai ka ndihmuar në përmirësimin e jetës së qytetarëve në Buffalo , Nju Jork, që nga krijimi i firmës së tij të parë në vitin 1989, EMINI .
Ai thotë se atje ai ka krijuar një komunitet vetë-mbështetës, pra në Buffalo të New Yorkut, duke zhvilluar biznese të reja , klinika mjeksore ,ndihmuar kishat, shtëpitë,etj.
Në jetën politike me bashkëatdhetarët si e kemi parë ne ai u dallua me punën e tij me PUSH një organizatë kjo që kërkonte bashkimin e të gjitha trojeve shqiptare.

Emin E. Egriu është përfshirë plotësisht në politikë që nga viti 1999

Egriu në qëllimin e tij për të kandiduar në Dhomën e Përfaqësueseve, i tha gazetës tonë në një intervistë se ai “është fokusuar në arsimin, emigracionin , bizneset , të moshuarit dhe të drejtat e njeriut “. Kurse, me komunitetin shqiptar ai thotë se “ka qenë në ballë të PUSH ( shqiptarëve ) Programi Lëvizjes së Bashkuar, një angazhim që ai e ndau me të gjithë komunitetin shqiptar dhe të të gjithë emigrantët shqiptarë “. Mirëpo, shqiptarët janë duke pritur se çfarë do të tregojë gjatë kësaj fushate Emin Egriu, për të qenë një kandidat i fortë për Kongresin dhe më pasë nëse fiton një kongresistë.A do të shfrytëzojë ai përvojen e tij , si lidershipi i qartë , për zgjidhjen e problemeve, me aftësitë , përkushtimi i tij – për të gjitha komunitetet dhe çfar vizioni ka ai për ndryshim a janë të përshtatshme për post zgjedhor apo jo!?

Këto e shumë të tjera – priten që ai ti bindë elektoratin nëse kandidatura e tij është serioze, për çka edhe ai thotë se do t’i realizojë bile edhe me sukses duke pasur besim të madh në aftësitë e tij, eksperiencën e fituar dhe përvojën e tij në këto fushata.
Si në mënyrë të ndershme dhe të vështirë, ai duket se është duke punuar si një i “pavarur”, por ende nuk ka vendosur , megjithëse, mund të jetë një kandidat “gjysmë demokrat gjysmë i pavarur” për të bindur jo vetëm njujorkezët, por edhe amerikanët, që tashmë së bashku me komunitetin shqiptarët janë ata që po mbështesin plotësisht atë , -si në Connecticut , Çikago , Detroit , New Jersey e të tjera shtete federale .
Në aspektin tonë si shqiptarë i Amerikës, Egriu, thotë se ai ka ndërtuar një profil të fortë kombëtare dhe ndërkombëtare , por për më shumë flet edhe për origjinën e tij familjare, e cila i përket një familje me tardita të shuqara patriotike në Dibër të Madhe dhe emigracion.

MSHM : Mbështesim Emin Eddie Egriu-n për Kongresin Amerikan

Kështu shkruajn shqiptarët në rrjetet sociale ku fushata e tij pothujase ka nisur për të siguruar sa më shumë mbështetje. Mërgata Shqiptare për Maqedoni, në faqen e saj të internetit thotë se e mbështet fuqishëm kandidaturën e z. Emin Eddie Egriu-t për zënë një vend në Kongresin Amerikan! Ata thonë se ;” Bëjmë apel te të gjithë shqiptarët kudo që ato ndodhen të japin kontributin e tyre për të bërë të mundshme që Emini ynë të përfaqëson edhe shqiptarët në Kongresin Amerikan! Një zë i shqiptarit në Kongres do me thënë shumë, një zë i një shqiptari në Kongres mund të ndryshon shumë gjëra të cilat ne na qëndrojnë pingul mbi kokë duke mos mundur t’i realizojmë me dekada të tëra, ky zë numrin e dekadave e redukton në vite, prandaj fuqia e zërit të një shqiptari në Kongresin Amerikan është shumëfish më e fuqishme për të realizuar aspiratat tona! “hkruar në apelin e saj Mërgata Shqiptare për Maqedoni,

Më tej ata u bëjnë thirrje dhe figurave shqiptare më të njohura në Amerikë. “Ftojmë artistët tonë në SHBA- shkruan në thirrjen e saj Mërgata Shqiptare për Maqedoni, duke permendur emra të till si: znj. Eliza Dushku, z.James Belushi, z. Stan Dragoti, z.Agim Kaba (aktor në SHBA), z. James Biberi (aktor në SHBA) gjithashtu thërrasim të gjithë personat publik si këngëtarët, modelet, z. Emina Cunmulaj (modele e njohur në SHBA) dhe shumë artistë tjerë të cilët do të bënin të mundshme që Emini të jetë më afër se kurrë Kongresit Amerikan!”
Në fund ata thonë se ftojmë mediet e të gjitha llojeve (tv, gazetat,portalet informative, portalet socilae etj) në tokat shqiptare, t’i kushtojnë vëmendje dhe përkushtim kandidaturës së Eminit për Kongresin Amerikan, kemi nevojë për ju të nderuar përfaqësues të medieve, ngase vetëm bashkë mund të realizojmë atë që synojmë! Emini në Kongresin Amerikan do të ishte pasuria më e madhe të cilën ne mund të imagjinojmë aktualisht, prandaj mos kurseni mundin.

LAMTUMIRË PROFESOR NJACI

February 8, 2014 by dgreca

– FJALA E RASTIT NË CEREMONINË MORTORE TË PERCJELLJES SË NJAC LACUKUT, I CILI NDERROI JETE NE ÇIKAGO /

Nga: Bahri Asllani*

E nderuar familja e Njac Lacukut,/

E nderuar bashkshorte Age, /

Të nderuar djem të Njacit, Landi e Toni./

Të nderuar të afërm e pjesmarrës bashkatdhetarë!/

Kurr nuk ma kishte marrë mendja se me mijëra milla larg atdheut tonë të dashur, këtu në Çikagon e Amerikës, një ditë do ti thoja këto dy fjalë percjellëse per njeriun e dashur Njac Lacuku të cilit sot në moshën 82 vjeçare po i japim lamtumirën e fundit per në jeten e pasosur të pertejvarrit.

Per Njac Lacukun edhe po të mbajmë një fjalim shumë të gjatë, edhe po të zgjedhim fjalet më vlerësuese, më të mirat e më të gjeturat që i takojnë një njeriu, prap nuk do të kemi thënë shumë. “Zotni Njaci”, – siç e njeh dhe e thërret krejt Shkodra ka një vend të nderuar si njeri e si kuader, si sportist e profesor i sportit, si nenpunes e drejtues shembullor, si aktivist i palodhur shoqror me dekada të tera me ndikim të gjërë në fshat e në qytet.

Sot, në këtë ditë ndarje e percjellje të Njacit, na vjen si në ekran jeta e tij intensive e shembullore. I tillë ishte Ai si nxenes e sportist gjatë studimeve të mesme e të larta ku gjithnjë shquhej per zell e vullnet, per ndershmëri e figurë të paster pedagogjike e sportive. I tillë, shembullor mbeti deri në fund të jetës së tij.

Familja Lacuku, sot ka humbur të madhin e më të dashurin saj. Bashkshortin ka humbur Ag-ja, babain kanë humbur djemtë, gjyshin , nipat e mbesat. Por krahas familjes suaj të nderuar Lacuku, është dhe një familje tjeter edhe më e madhe, edhe më e njohur edhe më e degjuar gjithkund në Shkoder, në Shqipëri e jashtë saj, që sot bjen në heshtje e nderim per birin e paharruar; -Ajo familje ka një emer historik: –Vllaznia e Shkodrës!

Me emrin e Vllaznisë lidhet krejt jeta e ketij njeriu shembullor që sot po i japim lamtumirën. Shumë vite atlet i klubit “Vllaznia”, shumë dekada mësues, trajner e profesor në fshatrat e qytetin e Shkodrës, shumë vite kuader drejtues në sektorin e sportit në shkalllë rrethi. Zotni Njaci ishte më i papërtuari, më i palodhuri, njeriu që nuk e diti kurr fjalen ‘Jo”, njeriu i gatshëm aty ku ishte më vështirë. Dhe gjithëkund fjalëëmbël, gjithëkund buzëgas, gjithëherë frymëzues e mobilizues per të tjerët në rrugën e kapërcimit të veshtirësive, në rrugen e suksesit. Shumë dekorata e medalje flasin per vlerësimet ndaj punës së tij të gjithanshme në disa dekada.

Unë personalisht kam patur fatin e mirë ta kem mik e koleg per shumë e shumë vite kur isha mësues por edhe drejtues i Komitetit të Kultures Fizike e Sporteve të Rrethit. Unë isha Kryetari i zgjedhur dhe i emruar, por, ama, nuk e teproj të them se per mua, moralisht, Njaci ishte kryetari im. Per këtë njeri, ruaj konsideratat më të larta, vlerësimet më pozitive, respsktin më të madh.

Veshtirë të hasim nenpunes më korrekt, më sistematik, më të kujdesshem se zotni Njaci. Puna e tij sidomos në gjetjen, ruajtjen e pasurimin e dokumentacionit të sportit në vite në rrethin e Shkodres do vlerësohet edhe më shumë edhe në të ardhshmen. Puna me perkushtim shembullor e Njacit është në themel të historikut të sportit shkodran, në fototeken nga më të pasurat, në shenimet e ditaret nga më korrektët.

Jeta erdhi e tillë dhe Njac Lacuku po varroset sot në Çikago të Amerikës ku po percillet me shumë nderime jo veç nga komuniteti i Çikagos por edhe nga shumë shtete të tjera të Amerikes deri edhe nga Kalifornia e larget. Por, të mos harrojmë se po të ishte ky varrim atje, në Shkodren e dashur, në token tonë, në At’dheun e paharruar, me mijëra do ishin edhe ata shkodranë që nuk do mund të rrinin pa ju bashkue kësaj percjelljeje. Ish koleget, ish nxenësit qe janë aq shumë, ish sportistet e veprimtaret e sportit qe e ndjenë nga afer doren e tij në jetë, do i thoshin lamtumirë profesor Njacit.

Në kontributin e Njac Lacukut per zhvillimin e perparimin e sportit shkodran tash sa dekada, ka nje vend nderi edhe vet familja e tij. Injaci punoi dite-nate per sportin, per arsimin e kulturen ne pergjithesi por duhet thene se mbrapa i kishte krahet e sigurtë, kishte gruan e tij shembullore Agen, kishte dy djemt prej ma të mirëve që i ka Shkodra, Landin mësues e drejtor shkolle e Tonin basketbollist shembullor të Vllaznisë sonë të dashur. Ag-ja dhe djemtë, jo vetem nuk iu bene kurrë pengese Njacit në detyrat e tij të shumta, por perkundrazi ju bene krahë dhe e mbeshteten pafundësisht per të qenë ky pra, ky që po flasim sot.

Jam i bindur se Njac Lacuku do të mbetet një shembull frymëzimi per të gjithë ata që e kan njohur, per të gjithë ata që kan punuar apo edhe thjeshte kanë ndenjur qoftë edhe pak kohë me të.

-I paharruar qoftë emri e kujtimi i mirë i zotni Njacit.

-Shpirti i tij pastë dritë në jetën per ku po niset sot.

-Zoti e pastë nën kujdesin e tij.

-I lehtë të qoftë dheu i tokës së premtuar, dheu i Amerikës o zotni Njac!

-Ju qofshi shendosh të gjithë, pjesetarë të familjes, të afërm, miq e shokë, gjithë sa po len mbrapa i nderuari Njac Lacuku.

-E gjetshi dhe e takofshi njeriun tuaj të dashur në driten e Parajsës.

-Nga Çikago, USA, Shkurt 2014-

* Ish kryetar i Komitetit të Kulturës Fizike e Sporteve të Rrethit të Shkodrës

PERGJIGJA E KRYETARIT TE VATRES PER PROTESTEN E STUDENTEVE TE PRISHTINES

February 7, 2014 by dgreca

I dashtun Getoar,/

letrën tande e kam lexue me kujdes (nga mosha po lejohem me t’u drejtue në veten e parë). Ndiej kënaqsi që ti, student në pragun e doktorimit këtu në Amerikë, interesohesh për kolegët studenta në vendlindje dhe solidarizohesh me ta për ankesat dhe nevojat që kanë./

Logjikisht, mendimi dhe dëshira e jonë janë që studentat të gëzojnë trajtimin e drejtë dhe përkujdesjen e entevet arsimore, qofshin ato shkolla fillore, të mesme apo universitete, tue pasë parasyshë nevojën jetike të nji kombi për edukimin dhe rritjen e gjeneratave të reja në frymë të shëndoshë të drejtësisë dhe të dashunisë për vendin dhe për fisin arbnor. Ardhmënija mëvaret tek gjeneratat e reja, prandej çfarë kombi do të jemi nesër, mëvaret se çfarë gjeneratash përgatisim sot. Nga kjo kuptohet randësia e jashtëzakoshme e kualitetit të atyne që i edukojnë studentat dhe të atyne që i administrojnë.

E çmoj kërkesen tande që Vatra t’u dali krah studentave të Universitetit të Prishtinës, edhe si dëshmi e besimit që ke në këtë organizatë kombëtare, por, mundësitë dhe mënyrënat tona për t’u dal zot, janë të kufizueme. Besoj se mënyra ma praktike, si fillim, asht publikimi i letrës s’ate, ku përshkruhet mjaft mirë gjendja shqetësuese në Universitetin “Hasah Prishtina”, si dhe nevojat e kërkesat e studentavet. Prandej letrën do t’ia dërgoj Editorit të gazetës “Dielli”, bashkë me përgjegjen time, ku do të pasqyroj, shkurtimisht, disa mendime të mijat dhe të bashkëpuntorëve të mij.

E pëlqejmë rrugën e Grupit të Pavarun të Studentave për protesta paqësore, pse violenca nuk ka vend në universitet dhe asht e damshme kudo. Mënyra paqësore asht arma ma e fuqishme për fitoren e studentavet në kërkesat e tyne, kurse violenca asht rruga e deshtimit.

E mbështesim edhe na mendimin se politika partiake duhet t’i rrijë larg Universitetit dhe institucionevet arsimore në përgjithësi, por si klasa politike, ashtu edhe institucionet shtetnore, qeveritare dhe shoqnore, duhet t’u qasen shqetsimeve të studentavet me interes të përbashkët dhe bashkarisht t’i shqyrtojnë kërkesat e tyne me seriozitetin ma të madh, për të gjetë nji zgjidhje të drejtë, para se protestat të dalin jashtë ambjentit universitar.

Asht fakt i njoftun se protestat e studentavet universitarë, zakonisht, janë shej pakënaqsishë ma të gjana, të cilat vëlojnë në shoqninë civile, por studentat janë të parët që fillojnë me reague. Problemet që shkaktojnë pakënaqsina në shoqninë civile të Kosovës nuk janë të pakta dhe origjina e tyne ka nji emnues të përbashkët, i quejtun KORRUPSION.

Ky përbindsh shumë i përhapun, në proporcion me nivelet: sa ma nalt, aq ma i madh, i ka nxanë frymën përparimit të shoqnisë kosovare në çdo drejtim, por sidomos pengesa e përmirësimit ekonomik ka shkaktue vorfni dhe pakënaqsi të madhe, deri në dëshprim!

Klasa politike nuk mund të rrijë indiferente ndaj gjendjes së tillë. Nuk të vrasin vetëm veshët, por të therin edhe zemrën, klithmat jo të rralla të deshprimit: ”Jena kanë ma mirë nën Serbi!”

Uroj që konflikti mes studentave dhe administratës së Universitetit të Prishtinës të zgjidhet me urgjencë, në mënyrë të drejtë dhe paqësore, para se trazimet të marrin përmasa ma të gjana.

Paqa dhe drejtësia janë borxh i gjakut që u derdh për lirinë, të cilën duhet t’a gëzojnë të gjithë.

Uroj, i dashtun Getoar, që ti edhe na të gjithë, të gëzohemi së shpejti me lajme të mira nga Universiteti që mban emnin e Hasan Prishtinës, njenit nga patriotët ma të kulluet të Rilindjes, i cili, për lirinë e vendit dhe të popullit të vet, sakrifikoi gjithëçka pat, ma në fund edhe jetën.

Të fala të përzemërta,

Gjon Buçaj

6 shkurt 2014

JU LUTEM, DILNI NE KRAH TE STUDENTEVE TE UNIVERSITETIT TE PRISHTINES!

February 7, 2014 by dgreca

Getoar Mjeku i shkruan Kryetarit të VATRËS/

I nderuem Dr. Buçaj;

Po ju shkruaj me nji kërkesë të veçantë për Federatën Vatra, tue ju lutë që t’i dilni krah studentëve të Kosovës. Kujtoj se jeni në dijeni se studentët e Universitetit të Prishtinës ka ditë që po protestojnë kundër korrupsionit dhe ndikimit politik në kët institucion arsimor, tue kërkue dhe dorëheqjen e rektorit. Rektori Ibrahim Gashi ka botue disa shkrime me cilsi të dyshimtë në disa revista indiane, që hiqen si botime shkencore por pranojnë çfarëdo teksti në këmbim të pagesës.

Protestat deri tash i ka organizue nji tubim joformal të rijsh, i shquem si Grup i Pavarur i Studentëve. Siç ma bajnë të ditun krenët e tij, grupi asht jopolitik dhe po kërkon larigmin e politikës nga universiteti. Ata më thonë se deri tani nuk e kanë pasë të lehtë me i organizue protestat. Nji përqindje e vogël e studentave po merr pjesë, organizatat studentore nuk po arrijnë me folë e veprue njizani, ndërsa protestuesit po hasin në mospajtime edhe rreth mënyrës së protestimit.

Drejtuesit e Grupit të Pavarur të Studentëve më lajmërojnë se po kambëngulin për protesta të vazhdueshme por gjithherë paqsore, tue iu shmangë veprimeve radikale që mund të nxisin dhunë. Kët javë, policët përdorën forcën dhe arrestuan disa protestues për ta shpërnda turmën, që kishte bllokue hymjen e godinës së rektoratit. Ndërkohë që veprimi i policisë ishte i shëmtuem, vetë studentët mund ta kenë shmangë ate.

Në protestë janë dallue disa organizata studentore që kanë shprehë në mënyra të veçanta mllefin për gjendjen e universitetit. Grupi “Studim, Kritikë, Veprim” (SKV), forum studentor i Lëvizjes Vetëvendosje, asht angazhue fuqishëm, ndonse tue parapëlqye nji qasje që e ka shqetsue Grupin e Pavarur të Studentëve. Këta të mbramët druajnë se përpjekjet e studentëve mund të politizohen dhe ta humbin fuqinë.

Personalisht nuk kam ndonji interes n’afirmimin e Grupit të Pavarur të Studentëve. Por jam i shqetsuem me gjendjen e randë në të cilën ndodhet Universiteti i Prishtinës “Hasan Prishtina”. Korrupsioni, ndikimi politik, pandershmënia akademike, ndamja e titujve shkencorë për punime të dyshimta, shkeljet ligjore e morale dhe trajtimi i padenjë i studentëve duhet të marrin fund. Megjithate, studentët dhe shoqnia kosovare duhet të flasë njizani dhe të punojë e bashkueme për ta kthye universitetin aty ku e ka vendin.

Fatkeqsisht, uniteti i duhun mungon. Deri më tash vetëm Lëvizja Vetëvendosje (LVV) – grupi SKV por edhe antarë ma të naltë, përfshi pegagogë të respektuem universiteti – asht angazhue mjaftueshëm për të kërkue përmirësimin e gjendjes në ngrehinën ma të randësishme të dijes në Kosovë. Por LVV, e aq ma pak krahu i saj studentor SKV, nuk janë në gjendje të fitojnë të vetme. Edhe sikur të mos ishin me vend shqetsimet për mënyrat e protestimit, fakti se ka vetëm nji subjekt politik t’angazhuem në kët çashtje po e politizon ate padrejtësisht.

Studentët jopolitikë po ngurrojnë të veprojnë për ndryshimet që padyshim se i duan. Protestat në nji mënyrë po rrezikojnë të duken si përpjekje e nji grupi për pushtet. Politika duhet patjetër të rrijë larg lëvizjes së studentave, ndërsa partitë duhet të shprehin mbështetje morale pa ngurrim. Detyra e politikanëve asht të flasin në të mirë të studentëve, tue mos imponue kurrsesi agjenda të ngushta partiake.

Prandej, po ju lus që me udhëheqjen e Federatës Vatra ta shqyrtoni mundësinë për të reague në mbrojtje të studentëve dhe të bani thirrje për bashkëpunim dhe për nji universitet të pastër e të ndamë prej politike. Posaçërisht, si bashkatdhetarë nga Shtetet e Bashkueme duhet ta theksojmë përkushtimin që amerikanët kanë ndaj integritetit e ndershmënisë akademike dhe ndaj arsimit si shtyllë e zhvillimit të shoqnisë.

Ju falënderoj paraprakisht për ndihmesën. Mirënjohjen ma të madhe, shpresoj, do t’jua shprehin brezat që vijnë.

Çiltërsisht,

Getoar Mjeku

Candidate for Juris Doctor 2014
SMU Dedman School of Law

Dr. Anna Kohen, a Jewish daughter of Albania is recognized by Albania’s Head of State in Washington DC.

February 7, 2014 by dgreca

In one of the conference rooms at the American Jewish Committee (AJC) in Washington Mr. Bujar Nishani, President of Albania awarded Mrs. Joanna Neumann and Dr. Anna Kohen the medal of Recognition for Civil Merits.

President Nishani was accompanied by Mr. Gilbert Galanxhi, Ambassador of the Republic of Albania to the USA. Among the distinguished guests at the ceremony were Mr. Enver Hoxhaj, Kosova’s Foreign Affairs Minister and Mr. Akan Ismaili, Kosova’s Ambassador. ACJ’s leadership and many personalities of the Jewish American community were present as well, along with representatives of the Albanian-American Diaspora and the awardees’ family and friends.

The ceremony began with a warm and welcoming introduction by Mr. Jason Isaacson, the AJC’s Director for Government and International relations. Then the audience watched the documentary film “Rescue in Albania”, by director Dardan Islami, a very touching piece, based on survivors’ testimonies, about Jews in Albania and Kosova during World War II.

Mr. Bujar Nishani spoke of the special relationship between the Jewish and the Albanian nation and he elaborated on Albanian hospitality, on the importance of “Besa” and on the value and dignity of human life. He then awarded the medals for Civic Merits to the two outstanding ladies, Mrs. Johanna Neumann and Dr. Anna Kohen.

Several questions were posed to the President, some from the AJC and some from the public, including one by a VATRA member about Israeli policy towards Kosovo. In response to this question, Mr. Nishani graciously shared Albanian’s efforts to lobby on the issue. The President also shared future plans for honoring those Albanians and their families who directly rescued the Jews, in response to a question raised by another VATRA activist. It is a fact that the number of Albanians honored at Yad Vashem as Righteous Among the Nations does not reflect the real figure, which is significantly higher. Dr. Kohen recognized in her accepting speech, for example, the late Mr. Behxhet Reso of Tirana, and the grandfather of Dr. Indrit Reso of Williamsburg, VA. The elder Reso had run an underground network to assist, provide shelter and rescue many Jews of former Yugoslavia in Tirana in 1943-1944, but has yet to be recognized at Yad Vashem.

Mrs. Johanna Neumann, who spent several years in Albania and whose family was protected by the Pilku family, shared her touching testimony. She quoted Talmud by stating that “he who saves one life saves the entire humanity”. Her family spent more than six years in Albania moving from town to village through 17 houses in total. She has four children, 17 grandchildren and 12 great-grandchildren. Their lives are dedicated to the people of Albania who protected and saved Johanna and her family during the Holocaust.

Dr. Anna Kohen, the sweet daughter of Vlora, Albania, the sister of many who know her or have heard about her, the President of the Albanian-American Women’s Organization “Motrat Qiriazi”, was as lovely and cheerful as ever. Surrounded by her family and friends, supported by all who have come to know her, friends from childhood and friends from her professional life, she surely was touched. With a trembling voice, with teary eyes, and with a lot of love and appreciation, she expressed her deepest and overwhelming gratitude to all Albanians. She spoke from the heart, remembering her childhood and her friendships, manifesting her dreams as the realities, inviting Jewish people to visit Albania and invest in Albania. “Dielli” would not miss out on her acceptance speech and is publishing it in full.

The pictures speak for themselves. Dr. Kohen was as caring as always as she asked about everyone’s health, welfare and family. She kindly posed with VATRA members and thanked them all. It was a night to remember! Congratulations to both Mrs. Neumann and Dr. Anna Kohen!