Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Raport special nga mbledha e 13-të për Kosovën në Këshillin e Sigurimit në New York

by

“Dialogu politik është tani në një fazë kritike, dhe palët janë gati për të bërë përparim thelbësor,” tha Përfaqësuesi Special i Sekretarit të Përgjithshëm për Kosovën, Farid Zarif, në një konferencë shtypi në Këshillin e Sigurimit./

Nga BEQIR SINA,OKB/

“Dialogu politik është tani në një fazë kritike, dhe palët janë gati për të bërë përparim thelbësor,” tha Përfaqësuesi Special i Sekretarit të Përgjithshëm për Kosovën, Farid Zarif, në një konferencë shtypi në Këshillin e Sigurimit.
“Krahas kësaj, stabiliteti në terren mbetet e brishtë, dhe ka të ngjarë të vazhdojë të mbetet kështu, ndërsa këto bisedime do të vazhdojnë në të njëjtën kohë, më çështjet të ndjeshme dhe më thelbësore,” shtoi ai.
Kosova shpalli pavarësinë nga Serbia në shkurt të vitit 2008, por Serbia nuk e njeh shpalljen. Tensionet ndërmjet serbëve dhe shqiptarëve etnikë kanë shpërthyer gjatë viteve, veçanërisht në veri të Kosovës – e cila ka një shumicë etnike serbe, ndryshe nga pjesa tjetër e Kosovës, ku shqiptarët etnikë janë shumicë – çka ka ngjallur shqetësime nga zyrtarët e OKB-së.
Beogradi dhe Prishtina kanë qenë të angazhuar në bisedime të nivelit të lartë në një varg të çështjeve praktike, të ndihmuara nga Bashkimi Evropian, me raundin më të fundit të mbajtur në fillim të kësaj jave në Bruksel.
Zoti Zarif, i cili është gjithashtu kreu i Misionit të OKB-së Administratës së Përkohshme në Kosovë (UNMIK), raportoi se incidentet dhe tensionet vazhdojnë të ndodhin në terren, duke nënvizuar nevojën për energji dhe përpjekje për të vendosur qetësinë dhe sigurinë nga të gjithë pranitë ndërkombëtare, së bashku menegociatat.
“Thjesht, është e domosdoshme që problemet e pashmangshme dhe pengesa në terren, megjithatë ato mund të jenë të vështira për ata për të i prekur, në bisedime, nuk duhet lejuara për të minuar atmosferën dhe potencialin për përparimin në bisedimet vitale politike,që po zhvillohen deri tani” deklaroi ai.
“Larg shumë është dhe në rrezik për të lejuar sfidat politike, afatshkurtra, frikë dhe pengesa për të vënë në rrezik mundësit themelore dhe historike e cila tani qëndron para palëve. Puna efektive, efikase dhe koherente me të gjithë pranitë ndërkombëtare, është e nevojshme për të promovuar dhe mbështetur kushtet në të cilat bisedimet politike, mund të arrijnë potencialin e tyre të vërtetë. ”

Ai tha se përparimi ka dalë nga dialogu i nivelit të lartë, i cili ka adresuar çështjet komplekse të tilla si menaxhimin e taksave dhe detyrimeve në pikat e kalimit. Diskutimet në kohët e fundit u zhvendosën në adresimin e çështjes së institucioneve serbe që veprojnë në Kosovë, si dhe një sërë çështjesh të vështira specifike për situatën e veriut të Kosovës.

“Kjo është shpresa ime, në këtë drejtim, që palët do të mbeten të palëkundura në vendosmërinë e tyre për të arritur kompromise të pranueshme, për këto çështje më të ndjeshme dhe të gjejnë zgjidhje të qëndrueshme që do të shërbejnë më mirë interesat dhe aspiratat e të gjitha komuniteteve që jetojnë në Kosovë”, ka deklaruar ai .

“Bashkëshoqërues me këtë periudhë të inkurajuar progresin politik, sfida të rëndësishme janë gjithashtu duke hasur në terren me probleme, duke përfshirë incidente negative të sigurisë, si dhe shembuj të shpeshtë të retorikës nxitëse dhe pompoziteti nga palët të ndryshme,” vuri në dukje dërguari i Special i Sekretarit të Përgjithshëm për Kosovën, Farid Zarif

Zoti Zarif  tha: “Në “pasqyrën” e zhvillimeve të tilla, ne kemi bashkuar palët në mënyrë të vazhdueshme duke u bërë thirrje të dyja si Beogradin dhe Prishtinën, jo thjesht të mbetet e angazhuar për dialog, por edhe për të qenë më aktive të ushtrojë udhëheqje të zbutur dhe larg emocioneve dhe reagimeve të votuesve të tyre.

 

 
Ai shtoi se për këtë, kërkohet një angazhim politik për të arritur potencialin e saj maksimal, ajo duhet të shoqërohet me punë të zellshme, konstante dhe koherente në terren, si nga prania  ndërkombëtare dhe të mandatuarve lokalë.

“Nga ana jonë, UNMIK-u vazhdon të zbatojë një rishikim strategjik me bazë të gjerë të të gjitha aktiviteteve tona, dhe për të rritur koordinimin funksionale me partnerët tanë ndërkombëtarë”, tha ai. “Qëllimi ynë është që të ndihmojmë për të siguruar që procesi politik është pasqyruar në – sa më shumë që ajo është reflektues i -. Realiteteve me të cilat përballemi çdo ditë në Kosovë”

 

 

Kreu i Qeverisë së Kosovës tha para të pranishmëve se Kosova ka shënuar përparim në shumë aspekte dhe sipas tij, merita i shkon qytetarëve që po shohin drejt së ardhmes prosperuese.

Ai tha se momentet nëpër të cilat po kalon vendi janë dëshmi shtesë për pjekurinë shtetëformuese të Kosovës.

Sipas tij, pavarësia e Kosovës është gërshetim i përpjekjeve të qytetarëve të Kosovës dhe mbështetjes së bashkësisë ndërkombëtare.

Thaçi duke folur për gjendjen në Kosovë tha se prapa shpërthimeve në veri të Kosovës, gjegjësisht ndaj Zyrës administrative qëndrojnë strukturat paralele. Sipas tij, fatkeqësisht roli i Serbisë ende nuk është konstruktiv.

Ai me këtë rast potencoi para anëtarëve të Këshillit të Sigurimit se në Kosovë nuk do të lejohet ”Republika Serbe”.

Duke folur për dialogun Kosovë-Serbi, Thaçi tha se do të kenë sukses nëse ekziston edhe vullneti i Serbisë. Ai tha se nuk do të bisedojnë për statusin e integritetin territorial të Kosovës. Ai tha se për këto vija të kuqe kanë edhe mbështetjen ndërkombëtare.

Kryeministri i Serbisë, Ivica Daçiq tha se serbët dialogun e shohin si të vetmen mënyrë për gjetjen e zgjidhjes së qëndrueshme për të gjitha problemet, duke shtuar se në Serbi ekziston vendosmëria për të zbatuar në tërësi marrëveshjet e arritura. Ai po ashtu porositi se Serbia është e hapur të bisedojë për të gjitha çështjet.

 

Daçiq vlerësoi se në bisedimet e deritashme është arritur përparim konkret në dialogun ndërmjet Beogradit e Prishtinës, duke përmendur me këtë rast marrëveshjen për menaxhimin e integruar të kufirit (IBM) apo vendosjen e oficerëve të ndërlidhjes ndërmjet dy vendeve.

 

Sipas tij, Serbia ka “treguar gatishmëri dhe vullnet për të marrë pjesë aktive në tejkalimin e problemeve ekzistuese dhe gjetjen e zgjidhjes që do të lehtësojë jetën e të gjithë qytetarëve, duke ruajtur njëkohësisht integritetin territorial dhe sovranitetin e Serbisë”.

 

 

 

Në takimin e Këshillit të Sigurimit folën edhe përfaqësuesit e vendeve tjera anëtare, të cilët kryesisht theksuan domosdoshmërinë e vazhdimit të dialogut dhe zbatimin e marrëveshjeve të arritura ndërmjet dy palëve në procesin e deritashëm.

Ndërkohë, zëvendësja e misionit amerikan në OKB, Rozmari DiCarlo, u shpreh se shenjat e deritanishme tregojnë se palët në bisedime janë pranë një marrëveshjeje dhe ajo bëri thirrje për daljen me kompromis në takimin e 2 prillit. Rosemary DiCarlo, zëvendës ambasadorja amerikanë në Kombet e Bashkuara, tha se dy palët janë pranë arritjes së një marrëveshjeje.

 

 

Përfaqësuesja e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, në fillim të fjalimit, ka përgëzuar Kosovën për përvjetorin e pestë të pavarësisë.Ajo ka thënë se të dyja palët duhet të zbatojnë marrëveshjet e arritura në Bruksel. Duke vazhduar tutje, përfaqësuesja e Amerikës, ka thënë se Kosova ka arritur përparime në fushën e gjyqësisë dhe ka kërkuar që reformat në këtë sektor dhe luftimi i korrupsionit të bëhen prioritete.

Sipas saj, SHBA-të janë të shqetësuara me dhunën e shfaqur muajve të fundit, pasi ajo paraqet kërcënim të madh për paqen dhe stabilitetin.SHBA-të ka përshëndetur dënimet që institucionet e Kosovës kanë bërë ndaj sulmeve vandale.

Ndërkaq, përderisa SHBA-të, Franca, Britania kanë vlerësuar përpjekjet që po bëhen, Kina dhe Rusia nuk kanë ngurruar së akuzuari ndaj institucioneve të Kosovës, të cilat, sipas tyre, nuk po bëjnë asgjë për sigurinë e serbëve.

Përfaqësuesi i Kinës, vendi që nuk e njeh pavarësinë e Kosovës, ka thënë se mendon se problemet e Kosovës do të duhet të zgjidhen me anë të rezolutës 1244 të Këshillit të Sigurimit. Kina ka ngritur shqetësimin e saj për, siç u tha, zbardhjen e trafikimit të organeve në Kosovë.

Ndërkohë Përfaqësuesi i Francës ka thënë se e përshëndet përparimin e arritur në dialog. Ai ka thënë se Franca kërkon nga Serbia heqjen e strukturave paralele ndërsa Kosovës i ka kërkuar që të respektoj multietnicitetin dhe t’u ofroj serbëve të kësaj pjese një lloj autonomie.Franca, gjithashtu, ka kërkuar që të zbatohen marrëveshjet e arritura në Bruksel, si dhe të gjithë të zhvendosurve t’u ofrohen kushte për kthim. Përfaqësuesi i Britanisë së Madhe ka thënë se Kosova po shënon progres të brendshëm dhe të jashtëm.
Britania e Madhe ka vlerësuar angazhimin aktiv të të dyja vendeve në dialogun e ndërmjetësuar nga Baronesha Catherine Ashton.

Ai ka thënë se shpreson që më 2 prill do të arrihet marrëveshje në këtë dialog. Ai ka theksuar se dënojnë rastet e dhunës duke inkurajuar të gjithë që të ndihmojnë në kapjen e keqbërësve.
Përfaqësuesi i Rusisë, i cili ka rradhë e Presidencë në Këshillin e Sigurimit dhe udhëhoqi këtë senacë, e cila është e 13-ta që mbas shpalljes së pavarësisë së Kosovës, ka kërkuar që në Kosovë të vendoset sipas rezolutës së Kombeve të Bashkuara dhe se për çdo ndryshim të mundshëm fjalën e fundit duhet ta jap Këshilli i Sigurimit.
Ambasadori rus Vitali Çurkin ka thënë se stabiliteti në Kosovë është ende shumë larg dhe se qëndrimi i Rusisë për mos njohjen e Kosovës nuk ka ndryshuar ende.Rusia mendon se shkaktare e të gjitha incidenteve të fundit në Kosovë janë “autoritetet e Kosovës” të cilat, sipas tij, kanë provokuar tensionet ndëretnike me hapjen e një zyre në veri të Mitrovicës.

Në këtë aspekt përfaqësuesi rus, vendi i të cilit nuk e njeh pavarësinë e Kosovës, ka thënë se “kthimi në Kosovë nuk ekziston” pasi kjo pengohet nga autoritetet e Kosovës.

Në këtë fjalim nga përfaqësuesi rus janë përmendur edhe shanset që këtë vit FSK të bëhet ushtri, e që, sipas tij, nuk duhet lejuar nga Këshilli i Sigurimit duke marrë parasysh se edhe ushtarët e ish Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, janë pjesë e këtij formacioni. Në fund, ai ka thënë se Shqipëria e madhe, sipas Rusisë, është ide që po zhvillohet çdo ditë.

Gjithashtu, përveç SHBA, Rusisë, Kinës, folën edhe përfaqësuesit e Francës, Britanisë së Madhe, Togo, Morocco, Brazili, Rwanda, Luxembourg, Argentina, Republic of Korea, Pakistan, Azerbaijan dhe Australia, Guetamal, Azerbaijani.

Senaca për Kosovën në Këshillin e Sigurimit në New York, nisi në orën 10:08 të paradites (a.m) dhe përfundoi në orën 12:58 të mesdrekës( p.m). Dy kryeministrat si heret e tjera kësaj rradhe nuk dhanë ndonjë konferencë për shtyp në margjinat e Kombeve të Bashkuara.

 

“Agon” fiton çmimin “Filmi më i Mirë” në festivalin amerikan

by

Nga: Ermira Babamusta, Ph.D., New   York/

 Filmi Agon u shtua në listën e filmave më të mirë për vitin 2013, realizim i përkryer i regjizorit të shquar Robert Budina. Filmi luhet me mjeshtëri nga aktori i ri Guljem Kotori i cili u vlerësua me çmimin “Aktori më i mirë” (Best Actor Award) në Festivalin e Filmit “Bloody Hero International Film Festival” në Arizonë, SH.B.A. Festivali u mbajt në shkurt 2013 dhe ceremonia e ndarjes së shpërblimeve ishte me 10 shkurt. Filmi Agon fitoi çmimin “Filmi më i Mirë” (Best of Fest) me produksion të Era Film, Shqipëri.

“Ky çmim duket sikur erdhi nga hiçi sepse ishte fare i papritur dhe nuk e prisja që filmi të vlersohej maksimalisht me çmimet më të mëdha të festivalit. Kam parë në garë ishin pjesa më e madhe filma amerikanë dhe shpresat për një çmim dukeshin fare të vogla. Anëtarët e jurisë dhanë të gjithë votën maksimale dhe kjo më ka bërë të ndihem shumë mirë dhe të rihap edhe njëherë projektet për të ardhmen. Mendoj se Guljem Kotori që fitoi çmimin si Aktori më i Mirë është një talent i ri që dhe në filma të tjerë do të tregojë se ky çmim nuk ishte aspak rastësi për të. Edhe në raste të tjera ai është vlerësuar nga njerëz të ndryshëm të industrisë së filmit që kanë parë filmin Agon,” tha regjizori i njohur Robert Budina.     

“Ishte e pa pritur dhe një surprizë shumë bukur për mua. Ky vlerësim më bëri të ndihem mirë për atë çka unë kam bërë në filmin Agon. Gjithashtu ky çmim më ka bërë të jem këmbëngulës akoma më shumë në karierën time si aktor dhe pse nuk kam bërë një shkollë për aktrin dhe nuk po e bëj momentalisht,” u shpreh aktori i talentuar Guljem Kotori.

 “Eksperienca në filmin Agon ishte më e bukura ekzperiencë që unë kam pasur deri tani në jetë, në shumë aspekte. Kjo eksperiencë ka qenë si një shkollë për mua, më ka mësuar shumë gjera mbi filmin, mbi aktrimin. Falë aktorëve profesionistë që unë kisha në krahë, me në krye regjizorin Robert Budina dhe falë punës parapregatitore që ne kemi bërë, më  kanë mësuar shumë rreth aktrimit dhe filmit,” shtoi Guljem Kotori.Filmi u realizua në Selanik dhe në Kapshticë të Korçës. Rolet kryesore luhen nga aktorët e talentuar: Antonis Kafetzopulos, Guljem Kotori, Isabella Kogevina, Xhevdet Jashari, Eglantina Cenomeri, Laert Vasili dhe Marvin Tafaj (www.agonfilm.com).

 Filmi Agon ishte përzgjedhje zyrtare në Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Cikago (Chicago International Festival Film). Gjithashtu, filmi Agon është përzgjedhur në garën zyrtare të festivalit Bifest të Barit, një nga festivalet më të rëndësishme në Itali. Filmi u shfaq me 20 mars 2013 në orën 18:30 në teatrin Petruzelli. Menjëherë pas tij, në orën 20:30, Adriano Çelentano, këngëtari i njohur italian mori çmimin e karrierës si aktor. Njëkohësisht, filmi Agon është zgjedhur në festivalin South East European Film Festival, në Los Angeles, Sh.B.A., një festival shumë i rëndësishëm për Hollivudin dhe industrinë e filmit amerikan, që fillon në maj 2013.

“Ndërkohë po presim përgjigje nga shumë festivale të tjera ku kemi aplikuar. Njëkohesisht filmi u shfaq në kinematë greke ku u prit shumë mirë, kam marrë shumë mesazhe nga publiku grek që e ka pëlqyer filmin. Filmi në pjesën më të madhe është pritur me shumë entuziazëm por nuk kanë munguar rastet kur ka pasur edhe reagime të forta kundër tij. Mendoj se kjo ndodh për faktin që filmi është shumë provokativ. Shumë festivale që kanë dashur të marrin fillimisht më pas kanë hequr dorë sepse filmi ka skena të forta dhune dhe nuk është i lehtë të “përtypet” nga audienca sidomos ajo europiane. I jemi afruar shumë festivaleve të mëdha si Kane, Venecia, Berlin dhe Tribeca por jemi eliminuar gjithmonë në çastet e fundit të perzgjdhjes,” tregon regjizori i filmit Agon, Robert Budina.

INTERVISTA- Eksklusive: Intervistë me regjizorin Robert Budina

Bisedoi Ermira Babamusta

  Çfarë ju bën më shumë krenar për filmin Agon?  

 Robert Budina: Fakti që Shqipëria ishte vendi lider i produksionit dhe që udhëhoqi një projekt ku ishin vende si Rumania, Greqia dhe Franca dhe që në këtë projket kishim dy Palma të Arta të Kanes, producentin rumun Daniel Burlac që fitoi në 2007 me filmin e Mungiut 4 Javë, 3 ditë e 2 net, dhe drejtorin e fotografisë, Marius Panduri, i cili ka fituar Palmën e Artë me filmin  12.08 Bukuresh me 2006. Jam krenar që dhe ne mund të realizojmë projekte me një rëndësi të tillë.

Personalisht ishte maksimumi që mund të arrij, të punoj në grup më bën të shprehem në maksimumin tim dhe natyrisht më pasuron eksperienca të reja jete. Profesonalisht arritja e përfundimit të një projekti të tillë relativisht të madh më ka hapur horizonte të reja që më parë nuk njihja. Por për mua të kem mundësi të punoj me kameraman dhe aktorët dhe të realizoj idetë e mija me anë të tyre dhe trupës është maksimumi që një krijues mund të ëndërrojë.

Cili është mesazhi për audiencat që shikojnë filmin Agon?

Robert Budina: Që shqiptarët nuk janë kriminelë, janë njerëz të sakrificave, të cilët kanë energji shumë pozitive brenda tyre; që kanë guxim të përballen edhe me fenomenet negative për të cilat kombe të tjera mbase me të drejtë i paragjykojnë; që familja për ta është gjëja më e shtrenjtë dhe për të cilën ata do të bënin sakrificat më të mëdha.

 Filmi Agon tregon historinë e një familje shqiptare që integrohet në shoqërinë greke. Si e paraqesin kulturën shqiptare dy karakteret kryesore të filmit, Saimiri dhe Vini për grekët ?

 Robert Budina: Saimiri ka trashëguar nga familja e tij kujdesin që prindërit kanë për fëmijët, që vëllezërit dhe motrat e mëdhenj kanë për ata më të vegjël, kujdesin që pjestarët e saj kanë ndaj njëri-tjetrit. Dikur familja shqiptare ka qenë shumë e fortë dhe e lidhur, vlera të cilat sot mungojnë në familjen perëndimore, ku shumë më tepër rëndësi merr individi se sa forca e familjes.

 Duke qenë se babai i tyre ( i Saimirit dhe Vinit) ka vdekur, shpejt Saimirit i është dashur të bëhet babai i vëllait të vogël dhe të kujdeset gjithmonë për të. Janë pikërisht këto veti të tij që kanë bërë përshtypje tek e dashura greke e Saimirt, Elektra, dhe babai i saj, Niko, i cili sheh tek Saimiri strehën e sigurtë të vajzës së tij. Ndaj dhe Saimiri jo vetëm është integruar shpejt në Greqi, por edhe mjaft i vlerësuar nga të gjithë shokët e miqtë që ka atje. Nuk është e njejta gjë për Vinin, i cili duke qenë artist dhe adoleshent, pasi i vëllai ka ikur në Greqi ku po përpiqet të ndërtojë familjen e tij të re, ndihet i lënë pas dore. Ai mendon se vjerri i tij grek e tërheq prej hunde dhe i kontrollon jetën dhe që Saimiri për shkak të fejuarës se tij është servil ndaj vjerrit dhe grekërve në përgjithësi. Këto e bëjnë të jetë i ftohtë ndaj familjes së re të Saimirit në Greqi dhe për rrjedhojë refuzon të integrohet në realitetin e tij të ri në Greqi.

 Shpesh të gjendur vetëm mes një realiteti të ftohtë për familjet e emigruara dalin në pah edhe më shumë tradita dhe zakonet e vendit të tyre të origjinës. Nëse do të merrja shembull familjet e shqiptarëve për mua ato janë objekt sutdimi në botë sepse arrijnë me një lehtësi të jashtëzakonisht të madhe të integrohen pa harruar për asnjë çast kulturën e tyre. Mjafton të përmendësh familjet arbëreshe që jetojnë në Itali sot të emigruara para rreth 500  vjetësh.

Sa mirë pranohet familja shqiptare në Greqi? A ështe e natyrale trazicioni apo i vështirë për të gjetur balancin midis dy kulturave?

Robert Budina: Saimiri është pranuar më së miri, madje ai mund të ishte modeli i çdo babai grek për t’i besuar bijën, pasi ishte i përgjegjshëm, i sakrificës, i dashur, punvtor, i respektueshëm. Ndërsa Vini duke paragjykuar pjesën greke të realitetit të vëllait tëtij, refuzohet dhe paragjykohet nga vetë pjesa greke. Duke u ndjerë i lënë pas dore ai do të përpiqet t’i tregojë vëllait se sai  zoti është të bëjë vetë në jetë, pa ndihmën e tij. Për Simirin, integrimi është shumë natyral dhe i natyrshëm, pasi ai është kokëulur dhe bën gjithçka të nxjerrë në pah vlerat më pozitive të shoqërisë shqiptare. Ndërsa Vini, si rezultat i ndjeshmërisë së tij të lart prej artisti dhe moshës adoleshtente, ka nxjerr në pa temperamentin dhe energjinë e papërmbajtshme të një të riu në autovërtetim, dhe përpiqet të ngrihet mbi realitetin e vendit ku ka shkuar të jetojë. Shqiptarët janë shumë mendje hapur dhe në pjesën më të madhe kanë arritur shumë mirë të integrohen. Mendoj se në origjinë shqiptarët janë një popull emigrant në vazhdimësi, sepse kane qenë të pritur ta shohin të ardhmen e tyre jashtë vendit të origjinës. Kjo ka ndodhur që në kohët e lashta dhe vazhdon edhe sot e kësaj dite, por mrekullia qëndron në faktin që ata nuk i kanë humbur kurrë kontaktet me kulturën dhe traditat e tyre. Në këtë pikë mendoj se janë unikale në historinë botërore.

Në këtë lloj situate, si e ruan njeriu identitetin, por arrin të integrojë në kulturën e re, pa harruar se kush janë?

 Robert Budina: Saimiri përpiqet të mbajë një ekuilibër ndërmjet familjes së re greke që përfaqëson të ardhmen e tij, dhe familjes së tij shqiptare që përfaqëson tashmë të shkuarën e tij ose më së miri rrënjët e ij. Ky ekulibër nuk është i thjeshtë, pasi për t’u martuar me një greke i duhet të ndërrojë fenë dhe emrin në mënyrë që të pranohet nga komuniteti grek. Ai bën ç’është e mundur që t’ja arrijë kësaj ndaj edhe kur mbërrin nga Shqipëria familja e xhaxhait në hall për operacionin e tij, ai bëhet copë për ta ndihmuar, duke u futur në konflikt me vjerrin e tij grek. Ky i fundit nuk do t’i hapen probleme me klandestinë shqiptarë në shtëpinë e tij. Në këtë pikë Saimiri ndihet i plagosur, por megjithatë përpiqet përsëri t’i kalojë vështirësitë dhe të mos lerë pas dore asnjërën nga dy familjet e tij.

 Si e ruajnë këtë ekulibër Saimiri dhe Vini në filmin Agon?  

Robert Budina: Saimiri përpiqet të mbajë ekulibrin duke u kujdesur si për familjen e xhaxhait, ashtu edhe duke u dhënë pas të fejuarës së tij greke, pa harruar punën e vështirë që bën si mekanik në oficinën e vjerrit të tij grek. Pra ai përpiqet të përballojë si pjesën fizike të problemit por edhe atë psikologjike të tij. Ndërsa Vini mendon se integrimi i tij do të jetë shsumë më i shpejtë nëse ai bëhet zot i vetes nga ana fianciare ndaj dhe kërkon të bejë lek në mënyrë të shpejtë dhe të paligjshme duke u marrv me trafik dokumentash me ndihmën e Benit, një trafikant shqiptar që e bën prej vitesh këtë punë. Ai mendon se pamvarësia ekonomike do ti japë shansin të ndërtojë jetën ashtu si ka dëshrië dhe njëkohësisht të mos lerë pas dore pasionin e madh që ka për pikturën.

Nga pikpamja e regjizorit cilat paragjykime doni të rrëzoni me këtë film?

 Robert Budina: Që nuk ka kombe të kategorisë së parë e të dytë, që pavarësisht diferencimeve kulturore midis vendeve me zhvillim të ndryshëm ekonomik e social, qënja njeri është kudo njëlloj dhe duhet të trajtohet e tillë. Që krimi nuk ka kombësi, që krimi nuk ka shihet në mënyrë sipërfaqësore, që për ta kuptuar atv duhet një vështrim më i tellë mbi fenomenin; që një kriminel duhet kuptuar në veprimet e tij në mënyrë që të kesh mundësi ta parashikosh, që shpesh njerës në vështirësi të mëdha jetese në mënyrë të papritur mund të kthehen në kriminelë.

Çfarë tregon filmi Agon për vështirësitë në jetë?

Robert Budina: Zgjidhja e çdo vështirësie është një familje e shëndoshë, pavarësisht kontradiktave.

 

Lufta ne Kosove, nje lufte e drejte dhe e domosdoshme

by

Ish Presidenti Clinton : “Nese do ta bejme kete, ne do te ndihmojme per ta rikthyer ate ne vendin e saj legjitim si nje shtet evropian ne Ballkan, dhe jo per ta lene si nje shtet te copetuar ne periferi te Evropes”./

Përgatiti: BEQIR SINA, New York/

UASHINGTON DC- Kemi shkuar ne Kosove me aleatet tane ne emer te nje Evrope paqesore, te pandare e te lire, e cila, per here te pare, eshte brenda sferes se mundesive tona, shkruante para pese vjeteve Presidenti i Shteteve t Bashkuara te Amerikes Uiliam Xheferson Klinton(William Jefferson Clinton) sot: ish – Presidenti i 42-te i Shteteve te Bashkuara . Kemi shkuar atje per t’iu kundervene rrezikut me te madh qe i kercenohet ketij vizioni: destabilitetit ne Ballkan, i cili eshte nxitur nga nje fushate e mbrashte spastrimi etnik.

Problemi nuk qendron thjesht tek urrejtja etnike e madje as te konflikti etnik. Njerezit ne ish-Jugosllavi kane jetuar ne shekuj me konflikte te nje shkalle me te madhe a me te vogel, por “spastrim” konsekuent nga trojet e tyre nuk ka patur. Po te kishte ndodhur nje gje e tille, sot kombesite e ketij vendi do te ishin homogjene dhe jo kaq te larmishme sa jane.

Kushtet e patolerueshme ne te cilat ky rajon e gjen sot veten jane rezultat i nje fushate dhjetevjeçare te ndermarre nga Sllobodan Millosheviçi per te ndertuar nje Serbi me te madhe duke perzgjedhur popuj te tere per t’i shkaterruar vetem per shkak te perkatesise se tyre etnike e fetare. Keto metoda barbare te tij tashme ne i njohim fare mire. Perhapje e urrejtjes nga mediat. Vrasje e udheheqesve te moderuar. Armatosje e paraushtarakeve dhe dhenie urdhrash ushtareve per te kryer nje fushate te planifikuar vrasjesh e debimesh. Ç’rrenjosje e kultures, e trashegimise, e deshmive me te mirefillta per pranine e viktimave te shkaktuara nga ai. Refugjatet nuk jane nusprodukt i luftimeve te filluara prej tij; luftimet u destinuan pikerisht per te krijuar refugjate.

Ne nuk na hiqen nga mendja pamjet e njerezve te debuar nga shtepite e tyre, duke shtyre te moshuarit ne karroca e duke treguar rrefime per te afermit e vrare. Kete e pame per here te pare ne Bosnje e Kroaci.

 

Fillimisht bashkesia nderkombetare u pergjigj me nje asnjanesi te studiuar qe barazonte viktimat me agresoret duke vazhduar me diplomacine e pastaj me vendosjen e paqeruajtesve te paarmatosur qe kishin mandatin, por jo edhe mjetet, per te mbrojtur civilet. Kur hyri NATO-ja ne aksion, 250.000 njerez ishin vrare, kurse me shume se dy milione ishin shperngulur, shume nga te cilet ende nuk jane kthyer. Tani njerezit do t’i hedhin syte nga Kosova e do te thone se kete here, per arsye se vepruam shpejt e me forcen e duhur, u shpetuan me shume jete njerezish dhe refugjatet u kthyen te gjithe ne shtepite e tyre. Konflikti i Ballkanit, qe filloi ne Kosove 10 vjet me pare, do te perfundoje po ne Kosove. Ne nuk mund t’u pergjigjemi tragjedive kudo, por kur konflikti etnik kthehet ne nje spastrim etnik per te cilin duhet bere dallim, ne perpiqemi ta bejme kete e pa dyshim i tille eshte edhe rasti i Kosoves.

Po te ishim treguar te mefshet, rezultati do te ishte nje katastrofe morale e strategjike. Kosovaret do te ishin bere nje popull pa atdhe duke jetuar ne kushte te veshtira ne disa nga vendet me te varfra te Evropes e duke i mbushur plot demokracite e reja. Konflikti i Ballkanit do te kishte vazhduar pafundesisht duke krijuar nje rrezik per nje lufte me te gjere si dhe per tensione te vazhdueshme me Rusine. Vete NATO-ja do te ishte diskredituar qe nuk arriti te mbronte pikerisht vlerat qe i japin kuptim asaj. Ata qe thone se Kosova eshte shume e vogel per t’i dhene nje rendesi kaq te madhe, i harrojne keto fakte te thjeshta.

Kur ne fillim te vitit 1998 ne Kosove filloi dhuna, ne i rrahem plotesisht te gjitha rruget diplomatike per arritjen e nje zgjidhjeje. Tetorin e kaluar e bindem Z. Milosheviç qe t’i terhiqte disa nga trupat nga Kosova dhe te lejonte atje nje prani nderkombetare te paarmatosur. Kjo eshte zgjidhja qe avoketerit e kompromisit propozojne edhe sot. Mirepo ajo deshtoi qe vjeshten e kaluar. Z. Milosheviç i shkeli premtimet e bear, dergoi akoma me shume trupa ne Kosove dhe i destinoi ato per ofensiven qe kishte pergatitur gjate muajve te tera. Kur kjo ofensive filloi, ne u detyruam te vepronim.

Strategjia e Milosheviçit ishte konceptuar per te jetuar me gjate se ne dhe per ta perçare aleancen. Mirepo deshtoi. Ne vend te ndonje mosuniteti ne Bruksel, po vijne sinjale perhere e me te shumta per pakenaqesite ne Beograd : ushtaret serbe braktisin pozicionet e luftimit, civilet serbe protestojne kunder politikave te udheheqesve te tyre, djem te rinj i shmangen rekrutimit, serbe te shquar i bejne thirrje Millosheviçit te pranoje kushtet e NATO-s. Nderkohe, fushata jone ajrore ka shkaterruar ose demtuar nje te treten e automjeteve te blinduara ne Kosove, gjysmen e artilerise se Serbise, pajisjet e saj per te prodhuar municione, te gjithe kapacitetin e saj per te rafinuar produkte nafte e duke i shkaktuar edhe nje dem kolosal sektoreve te tjere te ekonomise. Megjithese Millosheviçi ka debuar me qindra mijera shqiptare kosovare nga shtepite e tyre, ai nuk e ka eliminuar Ushtrine Çlirimtare te Kosoves. Madje radhet e saj po shtohen dita-dites, ajo ka filluar te ndermarre ofensiva kunder forcave serbe, te cilat fshihen skutave per t’u shpetuar goditjeve ajrore.

Tani Millosheviçi po perballet me sigurine e vazhdimit te fushates ajrore, me kembenguljen e UÇK-se dhe me mundesine per t’u pergjigjur perpara popullit te tij per fillimin e nje konflikti qe jo vetem nuk mund te fitohej, por po i shkakton vendit disfate ushtarake e rrenim ekonomik.Çeshtja tani nuk eshte nese do te permbyset apo jo spastrimi etnik i kryer prej tij, çeshtja eshte se kur do te ndodhe kjo, e kjo do te thote se edhe sa pjese te tjera te ushtrise se tij ai deshiron t’i shikoje duke u shkaterruar gjate kursit qe ka marre.
Ndonese une nuk i perjashtoj opsionet e tjera ushtarake, ne jemi duke e vazhduar strategjine tone te tanishme per tri arsye.

E para, dhe me e rendesishmja, eshte se ajo po jep rezultate dhe keshtu do te arrije t’i permbushe me sukses te gjitha kushtet baze te NATO-s, te cilat jane rikthimi i kosovareve ne trojet e tyre, dalja e forcave serbe nga Kosova dhe vendosja e nje force nderkombetare per sigurine. Kjo force duhet te kete NATO-n ne qender, gje qe do te thote se ajo duhet te jete nen komanden dhe kontrollin e NATO-s si dhe rregullat e angazhimit te saj te jene te percaktuara nga NATO-ja, por do te kete formacione edhe nga vendet jo te NATO-s, pikerisht si forca qe derguam ne Bosnje. Fushata jone ushtarake do te vazhdoje derisa te permbushen keto kushte dhe kjo jo sepse ne jemi kokeforte apo arbitrare, por sepse keto jane kushtet e vetme mbi bazen e te cilave refugjatet do te ktheheshin ne shtepite e tyre ne siguri si dhe mbi bazen e te cilave UÇK-ja mund te ishte vertet e nxitur per t’u çarmatosur — kushtet baze te nje rezolute qe do te funksiononte.

Se dyti, kjo strategji ka gjetur nje mbeshtetje te gjere e te fuqishme ne aleance dhe si e tille ajo mundeson permbushjen e objektivave tane. Edhe pse vende te ndryshme mund te kene rrethana te brendshme te ndryshme, lidhje te ndryshme kulturore me Ballkanin si dhe ide te ndryshme per taktiken, nuk ekziston kurrfare pikepyetjeje per unitetin tone lidhur me qellimet e me deshiren per te fituar. Une kam punuar shume per te modeluar konsensusin tone te tanishem; pas 60 dite fushate ajrore, NATO-ja eshte me e bashkuar per Kosoven nga ç’ishte ne fillim.

Se treti, kjo strategji na jep mundesine me te mire per te realizuar qellimet tona ne nje menyre qe i forcon, jo i dobeson, interesat tona themelore ne marredheniet tona afatgjata e pozitive me Rusine. Rusia po ndihmon ne gjetjen e nje menyre sipas se ciles Beogradi te permbushe kushtet tona. Trupat ruse duhet te marrin pjese ne forcen qe do te ruaje paqen ne Kosove duke bere keshtu qe nje burim tensioni te kthehet ne nje mundesi bashkepunimi, tamam si ne perpjekjet tona ne Bosnje.

Se fundi, nuk duhet te harrojme se permbysja e spastrimit etnik ne Kosove nuk eshte e mjaftueshme ne vetvete per t’i dhene fund konfliktit etnik ne Ballkan dhe per te krijuar nje stabilitet te qendrueshem. Bashkimi Evropian dhe Shtetet e Bashkuara duhet te bejne per Evropen Juglindore ate qe beme per Evropen Perendimore pas Luftes II Boterore dhe ate qe beme per Evropen Lindore pas Luftes se Ftohte. Liria, respekti per te drejtat e pakicave dhe begatia jane forca te fuqishme per te ecur perpara. Ato u japin njerezve qellimet per realizimin e te cilave ata duhet te punojne; ato lartesojne shpresen kundrejt frikes dhe te nesermen kundrejt se djeshmes.

Keto do te mund t’i bejme duke rindertuar ekonomite qe perpeliten, duke nxitur tregtine dhe investimet si dhe duke i ndihmuar vendet e rajonit te hyjne ne NATO dhe ne Bashkinim Evropian.

Tashme demokracite e ketij rajoni po i pergjigjen vrullit te integrimit duke kembengulur ne realizimin e reformave te tyre, duke strehuar refugjate e duke mbeshtetur fushaten e NATO-s. Nje Serbi demokratike qe respekton te drejtat e popujve te vet si dhe te fqinjeve te vet mund te bashkohet, dhe duhet te bashkohet, me to.
Nese do ta beje kete, ne do te ndihmojme per ta rikthyer ate ne vendin e saj legjitim si nje shtet evropian ne Ballkan, dhe jo per ta lene si nje shtet te copetuar ne periferi te Evropes.

Ballkani nuk ka pse te jete i destinuar si kryeqendra e erresires ne Evrope, nje rajon i xhamive te bombarduara, i burrave e i djemve te pushkatuar nga prapa kokes, i grave te reja te perdhunuara, i rrjedhave te historise qofte te grupeve, qofte te individieve, te rishkruara apo te fshira. Siç i kane drejtuar udheheqesit njerezit e tyre gjate nje rruge, ata duhet t’i kthejne keta njerez drejt nje te nesermeje me te mire. Ne fund te fundit, ne dhe aleatet tane mund te ndihmojme qe kjo te realizohet, por kjo mund te arrihet nese do ta vazhdojme me konsekuence fushaten e NATO-s duke ndjekur nje strategji qe do te siguronte qe forcat qe e bashkojne Evropen Juglindore te jene me te fuqishme sesa forcat qe e copetojne ate.

Takim me Kongresmenin Gary Peters

by

Nga PjeterJaku/

Në sallën Gjergj Kastrioti të Kishës së Shën Palit në Rochester Hills, Michigan, me datën 11 Mars 2013, nga ora 7:00 Pm deri afer orës 11:00 Pm u realaizua një takim me Kongresmenin Gary Peters, prej kohësh një nga miqtë më të mirë të shqiptarëve. Takimi ishte inicuar nga Konsulli i Nderit z. Ekrem Bardha, Dega e  Federates Panshqiptare “ Vatra” në Michigan, Kryetari i saj Alfons Grishaj,  dy Kishat Katolike Shqiptare ( e Shen Palit dhe  e ZojesPajtore, përkatësisht Don Fran Kola, famullitar i kësaj Qendre kombëtare dhe patriotike, Kryetari i Këshillit të Kishës Kolë Gjokaj dhe anëtaret e këtij këshilli Rrok Junçaj e Luigj Dushaj, Dom Ndue Gjergji dhe aktivisti i kësaj Kishe Valentin Lumaj me bashkëshorten Merushe Lumaj). Darken miqësore e hapi vatrani i vjeter, (ndonëse jo në moshë) Prof. Franz – Lleshi Grishaj,  i cili ia dha fjalën Konsullit të Nderit Ekrem Bardha. Në fjalën e tij mirëseardhëse, ai uroj Kongresmenin që të ngjitet në shkallën e Senatorit, pasi kjo është edhe deshira e shqiptarëve, si dhe premtoi ndihmën që do i jepnin shqiptarët për këtë arritje.

Në takim kishte te ftuar nga shoqatat: “ Malësia e Madhe “ , “ Lidhja e Intelektualve” “ Kastrati”, “Kosova”, “ Shoqata e Ndihmës”,   “ Vuksa  Gela”, “QendraBallkanike” etj…  si dhe disa nga aktivitstët më të njohur të komunitetit. Takimin e percollen edhe media te komunitetit si: ACTV përfaqësuar nga mjeshtri Paulin Palushi, Revista “ Kuvendi” që prej 12 vjetesh percjell aktivitetet ne komunitet dhe revista elektronike “Drini”, përfaqësuar nga pronari i saj Lush Popa. Të pranishëm ishin ga Familja Bardha, bashkëshortja Lumturi Bardha dhe e bija, aktivistja e njohur Donika Bardha. Darkën e  bekoi, Dom Ndue Gjergji, i cili edhe falenderoi Kongresmenin Peters per ndihmen që u ka dhënë dhe po u jep shqiptarëve, duke theksuar se edhe shqiptarët do ta ndihmojnë atë, pasi ata nuk e harrojnë kurrë të mirën që dikush u bënë.

Në këtë takim ishin edhe  biznësmenët e njohur Agim Lumani, Paulo Shkreli, Bujar Shehu, Mondi Rakaj, Kujtim Qafa, Gjeto Ivezaj etj. Një informim të shkurtër rreth problemeve të shqiptarëve në përgjithësi dhe  se çfarë ndihme mund të jepte Peters e bëri, vatrani dhe aktivisti i Kishës së Shën Palit, Prof. Franz – Lleshi Grishaj. Sekretai i  Degës së Vatrës, Mondi Rakaj e ftoi Kongresmenin Peters në dasmën e  tij. Në fjalën e tij Kongresmeni Peters falenderoi Bardhën, i cili e kishte ftuar në emër të disa miqëve  për një darkë me ta, por miqtë e  Ekremit dhe të mijtë janë gjithnjë të shumtë në gjithë teritorin e  Michiganit. Shqiptarët dhe Shqipërinë i njoh nëpërmjet z. Bardha, i cili më ka afruar shumë më tepër me ta, – tha Kongresmeni. E di se një nga problemet që u shqetëson më shumë është emigracioni, i cili dalëngadalë po shkon drejt zgjidhjes ligjore. E ndjej këtë problem, pasi edhe nëna ime ka qënë  emigrante nga Franca dhe të gjithë kanë vuajtur në fillimet e tyre. Gjëja më e bukur  që mund të ndjej secili amerikan, është prania e dy Flamujve në Shqipëri. Unë do t’i kemë në vëmndje shqiptarët  kudo që të jenë dhe do përpiqem me të gjitha mundësitë, që problemet e tyre të vijnë përherë duke u zvogëluar. Do kërkojmë për shqiptarët në Mal të Zi, Maqedoni, Greqi dhe Serbi që t’i gëzojnë të gjitha të drejtat e tyre që u japin konventat ndërkombëtare.

Alfons Grishaj kërkoi të ngriheshin  në këmbë e të çonin njw dolli për Gary Peters, mikun tonë të mirë, duke e falenderuar për aktivitetin e tij në të mirë të shqiptarëve.

Më pas , gjatë darkës, të pranishmit paten rastin të bëjnë  disa pyetje dhe të marrin përgjigje të drejtëpërdrejta nga Kongresmeni. Pyetje, sugjerime dhe përshëndetje bënë: Ndue Ivanaj, Nikollë Vneshta, Mark Prela Gjokaj, Martin Ulaj, Lush Popa, Gjovalin Kaçorri, Mondi Rakaj, Merushe Lumaj, Gjeto Ivezaj, Kujtim Meçe. Kujtim Qafa, një ndër aktivistët e njohur të këtij komuniteti, ndër të tjera theksoi: “ Të jemi mirënjohës për praninë tuaj në mesin tonë dhe krenar për miqësinë e sukseset tuaja. Shqiptarët e kanë merituar  dhe  e meritojnë lirinë dhe të drejtat e tyre e, sidomos vëmendjen e një vendi mik si Amerika, të cilen e përfaqësoni denëjsisht Ju. Bardha është miku Juaj dhe yni, ai ka një titull nderi që është fare pak, krahasuar me punën  që ka bërë për Shqipërinë dhe Kosovën.”

Kryetari i Shoqatws “ Malësia e Madhe”, Pashko Gjokaj i dorëzoi Kongresmenit Peters disa pyetje me shkrim, për të cilat  kërkoi t’i përgjigjej me shkrim.

Gjatë bisedave të lira, Hy Safran, Reprezentator i Kongresmenit Peters e falenderoi Alfons Grishaj për ndihmen e madhe që kishin dhënë shqiptarët gjatë Luftës së Dytë Botërore vëllezërve të tij Izraelitë, për t’i shpëtuar “shpatës” së nazizmit gjerman. Po ashtu edhe Kongresmeni i falnderoi zotin Bardha, Grishaj dhe Degën e “Vatrës” për darkën miqësore që e kishin organizuar në një vend të tillë si Kisha e Shen Palit dhe me miq si Bardha, Don Fran Kola e shumë të njohur të tjerë. Elinda Marku e falenderoi  Kongresmenin Peters per fjalën e ndjeshme që mbajti në 100 vjetorin e  Pavarësisë, fjalë që buronin  nga dashuria që ai ka për shqiptarët. Veteranët Julian Çefa dhe Vasel Ujkaj patën rastin të bisedonin konkretisht dhe të përshendeteshin me Kongresmenin.

Darka kaloi në një atmosferë të këndshme dhe miqësore.

Nene Tereza ne Torino

by

Moment i arte per Shqiperine dhe shqiptaret ne Torino: Nene Terezes i titullohet nje park i qytetit, konferenca-dialog “Nene Tereza, thesar i Shqiperise, thesar i Njerezimit” mbledh dashamires italian dhe shqiptar ne ambientet prestigjoze te Palazzo Madama, ku ne kete periudhe po shfaqet edhe ekspozita “Thesaret e pasurise kulturore shqiptare”.

Gruas me te famshme te shekullit te XX i dedikohet nje park publik ne qendren me plurietnike te qytetit te Torinos. Vendimi u mor ne 19 mars nga komisioni i toponamastikes se qytetit si rezultat i kerkeses se tre shoqatave, “Nene Tereza”, “Art@mia”, “Infiniti Mondi Onlus”, drejtuar bashkise qe emri i shenjtes shqiptare te valevitet ne nje nga rruget, parqet apo sheshet e qytetit.

Te njejtat shoqata, ne bashkepunim te ngushte me Konsullaten shqiptare te nderit ne Torino, organizuan konferencen-dialog “Nene Tereza, thesar i Shqiperise, thesar Njerezimit” ne ambientet e Palazzo Madama, ku ne kete periudhe eshte çelur ekspozita “Thesaret e pasurise kulturore shqiptare”. Dialogu pati nje vlere te veçante si per pjesemaresit ashtu dhe per publikun.

Dom Lush Gjergji, biografi i te Lumes Nene Tereza, pasqyroi ambjentin e lindjes dhe rritjes se saj dhe parashtroi, pertej bamiresise, disa aspekte me pak te njohura si aftesine e shenjtes shqiptare per te kerkuar gjithmone driten, spiritualitetin e saj sa esencial aq dhe te thelle si dhe ndjenjat e saja me intime per Zotin dhe Njeriun, sebashku me gershetimin e tyre ne menyre te pazgjidhshme ne duart punetore te Nene Terezes. Ndersa politikani i ri Stefano Lo Russo, anetar i keshillit bashkiak te qytetit, ndaloi ne pershkrimin e Torinos, ne karakteristikat e tij si historike ashtu dhe sociale: nje qytet qe ka qene ne zemren e zhvillimit industrial te Italise por dhe ka rritur ne gjirin e tij shenjtor social si Dom G. Bosko apo Dom G. Kotolengo, te njohur jo vetem nga Kisha por dhe nga mbare Bota si persona qe kane shpenzuar te gjitha energjite e tyre ne ndihme te me te varferve. Si beri Nene Tereza nje shekull me vone. Gjithashtu lo Russo vuri theksin te gjithe bashkesia shqiptare me banim ne Torino, e gjere per nga numri, dinamike per nga aktivitetet dhe ne zhvillim per nga integrimi me qytetin.

Eshte efektivisht per t’u shenuar qe gjithe bashkesia shqiptare, nepermjet individeve dhe shoqatave te ndryshme qe veprojne ne Torino, ka mirepritur e perkrahur kerkesen per t’i kushtuar Nene Terezes nje pjesez te qytetit, duke krijuar enkas grupin “Torino per Madre Teresa”. Konferenca e lartpermendur pati mundesine e mire t’i bente jehone kesaj kerkese nepermjet publikut te shumte ne salle, nepermjet pasqyrimit te konferences gjate emisioneve informative televizive lokale ne Rai 3 e Rete 7, si dhe nepermjet dokumentarit qe se shpejti do shfaqet ne rrjetin televiziv Telepace.

Shume miq te prekur nga mesazhi i Nene Terezes dhe me deshiren te ndanin ndjeshmerine e tyre me shqiptaret me banim ne Torino, kishin ardhur edhe nga qytetet e Bergamo, Lecco e Trento. Pershendeten takimin z. Braccialarghe, pergjegjes per kulturen ne bashkine e Torinos, konsulli shqiptar i nderit ne Torino Artan Doda, Dom Olivero si pergjegjes i baritores se te huajve per arqipeshkvine e Torinos dhe Dom Ferraro si pergjegjes baritor i konferences ipeshkvnore italiane per shqiptaret me banim ne Itali. Takimi perfundoi me nje interval muzikor, te interpretuar nga violinistja e talentuar shqiptare Diana Subashi si dhe harpistja e njohur italiane Stefania Saglietti,  qe sollen ne salle emocionet e muzikes se Pjeter Gacit, apo Bach, Debussy e Faurè.

Shpresa e bashkesise shqiptare ne Torino eshte qe brenda vitit, te gjithe qytetaret e Torinos te kene mundesine te pushojne ne parkun “Nene Tereza”.