• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

NGA PËRURIMI I LIBRIT “ZJARRI ARBËROR I PASHUAR” NË FILADELFIA

May 30, 2022 by s p

Shkruan Mëhill Velaj/

        Në vazhdën e aktiviteteve kulturore të Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptaro Amerikanë, në bashkëpunim me Shoqatën “Bijtë e Shqipes”, në lokalet e kësaj shoqate në Filadelfia, u  bë përurimi i librit “Zjarri arbëror i pashuar të prof. Bexhet Asanit. Të dy kryetarët Bujar Gjoka me stafin e tij si nikoqirë dhe kryetari Mëhill Velaj që në orët e para të mëngjesit të ditës së dielë (22 maj 2022), po bënin përgatitjet për të pritur sa më mirë mysafirët e shumtë nga Nju Jorku, Kenerika, Pensilvania dhe Nju Xherzi.

           Përurimin e hapi prof. Mëhill Velaj, me një përshëndetje të ngrohtë vëllazërore. Të pranishmit sipas traditës kryetari Bujar Gjoka i uroi mirëseardhjen motrave, vëllezërve, mikeshave e miqve të cilët kishin ardhur nga të katër shtetet e Amerikës. Në përurim mori pjesë edhe kryetari i Akademisë z. Skënder Kodra si dhe këta anëtarë të Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptaro Amerikanë: Mëhill Velaj, Iliriana Sulkuqi, Adnan Mehmeti, Arjeta Ferlushkaj, Besim Muhadri, Bexhet Asani, Sabije Dervishi Veseli, Ramiz Mujaj, Vlashi Fili, Llazar Vero, Hys Hasa,  Ibadete Humolli Teta, Pal Ndrecaj, Fjorela Çela Forde. Vlen të theksohet se interesimi i lexuesve ishte shumë i madh dhe se në përurim morën pjesë edhe nëna me fëmijë.

               Në fillim e mori fjalën presidenti i Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptaro Amerikanë z. Adnan Mehmeti: Të nderuar anëtarë të kryesisë së Shoqatës “Bijtë e Shqipes”!

Të dashur anëtarë të shoqatës së shkrimtarëve!

I nderuar miku ynë shkrimtari i mirënjohur Bexhet Asani!

            Shoqata e Shkrimtarëve Shqiptaro-Amerikanë në bashkëpunim me Shoqatën “Bijtë e Shqipes” organizon një aktivitet të veçantë për promovimin e veprës së autorit Bexhet Asani.

Jam shumë i lumtur që jam në mesin tuaj, ku kam shumë miq. Për mjaft autorë shqiptarë që banojnë në Amerikë apo dhe në trojet amtare e kanë një ëndërr të bukur promovimin e një vepre letrare në këtë qytet, në kujdesin e kësaj Shoqate që sot drejtohet nga z. Bujar Gjoka. 

Unë kam patur rastin që të udhëtoj shpesh nëpër Amerikë, të kontaktoj shumë shqiptarë mes të cilëve dhe mjaft shkrimtarë.  Po e them sot me mjaft sinqeritet se në Filadelfia mes jush me një emër mjaft simbolik “Bijtë e Shqipes” ndihem mjaft mirë. Ndihemi mirë edhe me bibilotekën mjaft të pasur që keni duke përfshirë dhe arkivin e profesorit të ndjerë Petër Prifti, që për ne mbetet frymëzim i përjetshëm.

Zonja dhe zotrinj,

          Le të vijmë te vlerat që përcjell libri. Duke e lexuar e rilexuar nuk e fsheha emocionin që më dha vepra. Së pari nga gëzimi i suksesit të një anëtari të devotshëm të Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptaro-Amerikanë. Ai ka punuar me të për një kohë mjaft të gjatë aq sa mund të themi se ky është “Libri i jetës”. Vetë metafora e titullit na dërgon në një trevë mjaft të begatë për gjuhën shqipe që mbetet edhe sot e kësaj dite një thesar i kulturës sonë kombëtare.

         Brenda këtij libri janë gjurmët historike, janë përpjekjet që bëhen atje për të ruajtur kulturën shqiptare që edhe tani pas 550 viteve është kaq e gjallë, kaq e spikatur. Kalojnë njëri pas tjetrit në këtë libër njerëz të shquar të kulturës arbëreshe si poetë, piktorë, këngëtarë, valltarë, studiues, profesorë. Pa rënë në përsëritje të veprave të tjera me këtë karakter ai na jep të dhëna më shumë për personalitete arbëreshë. E për këtë duket se ka bërë një punë mjaft të madhe kërkimore në arkiva, në vepra të tjera e sidomos në rrugëtimin e tij në këto treva duke na dhënë edhe disa reportazhe mjaft të realizuar.

         Do të thoja me plot gojë që një pjesë të suksesit të librit ai ia ka besuar dhe fotografive të marra në këto treva ku shkëlqen madhështia e kostumeve popullore arbëreshe.  Leximi dhe studimi i kësaj vepre nga lexuesit e sidomos nga shkrimtarët shqiptaro-amerikanë është një obligim mjaft i madh. Është për t’u përshëdetur ky promovim që mund të vazhdojë edhe në qendra të tjera që të bëhen sa më të njohura vlerat e këtij libri.

Faleminderi miku i letrave shqipe Bexhet Asani! Suksese për librin!

E në këto çaste festive urimet ndjekin njëri-tjetrin. Faleminderit nikoqirë dhe bashkëatdhetarë për këtë organizim kaq të bukur! Nga krijimet modeste të Shoqatës sonë, për bibliotekën tuaj të pasur, po ju sjellim dhe monografinë e Shoqatës së Shkrimtarëve, si dhe numrin më të ri të revistës “Pena”. Le të marrë jetë me shkrimet e shkrimtarëve anembanë Amerikës, e të lexohet edhe në Filadelfian historike.

               Në këtë atmosferë kaq mbresëlënëse z. Bujar Gjoka fton ish nxënësen e shkollës s[ Shoqatës “Bijtë e shqipes” – Gjuha jonë” Selma Çelën. E cila recitoi poezinë e babait të saj  Bujar Çela:

           Zjarri I pashuar  

(Kushtuar prof Bexhet Asanit)

Ju motra vëllezër, a s’më thoni,

Këtu, ne sot, kush na mblodhi,

Një burrë fisnik nga Zagraçani,

Profesor Bexhet Asani.

Miq dhe shokë ç’ më zuri rruga, 

Të shkoja, andej nga Struga.

Ulur nën hijen e një mani,

Ballë për ballë, Bexhet Asani.

Dhe e solla këtu, midis nesh,

Të na flas për popullin arbëresh.

Dhe për kryeheroin e Atdheut,

 Lavdisë veprës së Skënderbeut!

Ti, moj, nëna e Zagraçanit,

Hallall qumështi yt për djalin!

Që pennn nuk ia ndan vatanit,

Fillon qe me kohen e Arberit.

Ndaj dhe “Bijtë e shqipes” sot,

Respekt nga thellësia e zemrës, 

Njëzëri urojmë suksese plot,

Për ty,  o  pishtari,  i penës!

Filed Under: Kulture Tagged With: Mehill Velaj

VOLPONE – A CON MAN STORY THAT’S ABOUT US

May 29, 2022 by s p

By Rafaela Prifti

A scheme, a conman and a servant. What could go wrong? Is greed only the beginning?

If you happen to read or see Volpone in a theater, you will be forgiven for being overwhelmed by the brutal timeliness of the play. The bottomless greed and self-serving trickery that are portrayed in it feel as current today as perhaps at the time of its production in the 17th century. The fable element of the play conveys a universal moral message that Ben Jonson believed to be the theater’s task. Timelessness is a feature associated with all great works of art and artists, yet Volpone’s timeliness stands out nowadays for the portrayal of schemes generated by a conman and enablers unbound by morals or a sense of justice. In its original form as well as countless theater adaptations worldwide, Volpone is Ben Jonson’s most performed play. The adopted son of a bricklayer, Jonson became one of the most important cultural figures in early 17th century Britain, and England’s first (unofficial) poet laureate. Critics agree that although younger than his contemporary William Shakespeare, as a playwright, Ben Jonson stands comparison with the world’s greatest dramatist.

The play draws on elements of city comedy and beast fable. It is set in Venice where the devious, childless and gold-obsessed trickster Volpone, or ‘fox’, dupes a range of foolish Venetians and foreigners with the help of his clever servant Mosca (‘fly’ or ‘parasite’). Together they stage an elaborate scheme. Volpone pretends to be a wealthy old man who is deathly ill. With the help of his servant, the old man courts three eager gold-diggers, the merchant Corvino (‘Crow’), the lawyer Voltore (‘Vulture’) and the elderly gentleman Corbaccio (‘Raven’), by leading them to believe that they will be named heir to his immense fortune. In exchange for the promise of the inheritance, Volpone collects lavish gifts from Corvino and Voltore. Unstoppable in his greed and lust, he persuades Corbaccio to disinherit his own son, Bonario, in favor of Volpone, and convinces Corbaccio to allow him to seduce his wife, Celia. Mosca plays his part in assuring them that he is helping each one exclusively to get ahead in the three-way race as they eagerly shower Volpone with gifts in order to gain his favor.

As with any scheme, more people need to take part in it in order for the plan to work. No one understands this better than Volpone himself. Disguised as assistants to an Italian swindler, Mosca and Nano, Volpone’s dwarf, swindle the English Knight named Sir Politic-Would-be and a fellow traveler, Peregrine. Volpone, dressed as a famous mountebank, makes an elaborate sales pitch for a cure-all elixir. While some characters begin to catch on to the scheme, Mosca and Volpone prepare an even more elaborate lie to get out of trouble. A recognizable pattern starts to emerge in which a new scheme is designed to cover or at least distract from the old one and a lie is layered on top of a previous lie and so on. Jonson’s merciless satire of deceit and greed without the follies of the judicial system. In court, Voltore, Corvino, Corbaccio, and Mosca present a calculated lie framing the targets of the scheme as culprits. They testify that Bonario and Celia are out to defame Volpone through elaborate plots and false accusations. Mosca’s plan worked. Although Volpone is forced to appear in court, he convincingly acts diseased and is freed. The sly fox, Master of deceit, Voplone is not satisfied with the outcome. It’s not enough for him to have joyfully fooled his victims into believing that each one will be the sole heir to his fortune while becoming wealthier through them. There is no lost irony in Volpone’s criticism of other people’s greed. Determined to humiliate his victims, the trickster fakes his own death. The plan backfires. His enabler, Mosca sees this as an opportunity to swindle the swindler by driving a hard bargain for Volpone’s fortune in court. To prevent Mosca from getting away with all of his money, Volpone reveals himself and his entire plan. The Venetian court sentences Mosca and Volpone handily.

Volpne is a merciless satire of greed and lust. It remains Jonson’s most-performed play outlining his belief that theater is as much entertaining as it is morally relevant. The play’s central figure, fittingly named Volpone is an old, rich, childless Italian gentleman with no heir his fortune, who schemes several people by pretending to be sick and offering to name them as inheritors of his wealth by making them complete for the title. Volpone cheats the entire play to line his pockets. His greed is secondary only to the satisfaction he drives from fooling others. His tricks would not have worked so well without his parasite, Mosca, his servant who fools the people hoping to inherit Volpone’s wealth, and weaves cross-plots which are all eventually exposed.

New tricks keep being generated by the characters as they try to take advantage of each other and then try to save themselves. It is a very recognizable pattern of the present time-space we live in. Naturally, for the schemes to be successful or last longer, controlling the narrative and spinning is crucially important. For the Sly Fox, Volpone, to keep deceiving people, his parasite Mosca needs to be alongside and follow through. To be sure these are characters in a play that has been performed for four centuries on stages around the globe telling the story of the con man’s of the society and the enablers that play along as long as it is profitable for them to do so. These themes reverberate with today’s audiences with an appreciation for entertainment as well as the messaging conveyed through art, as playwright Ben Jonson intended. In it, greed is only the beginning. For the scheme to work, manipulation and misrepresentation are key elements to help the self-serving interest of the puppet master, the Sly Fox.

As recently as 2018, a production of Volpone, adapted by Stefan Zweig (Cvajg), translated in Albanian by Artur Lena, was performed by the Tetova Theater. Director and costume designer Sulejman Rushiti, renowned Albanian director and producer, said that the play was a contender at the Tetova International Theater Festival. Enjoying great reviews, later in the year, the play went on a tour to Gostivar, where theatergoers packed the hall.

The fable element of the production displayed in the characters Voltore (Vulture), Corvino (Crow) Corbaccio (Raven), and Mosca (Fly, Parasite) lends it the universal component. Yet, it speaks to today’s audience with a particular contemporary voice as a story about us.

Filed Under: Kulture Tagged With: Rafaela Prifti

Xhaketa e Xhaferit

May 26, 2022 by s p

Gezim Zilja/

Xhaferi  binte në sy të fëmijëve për këmbët e holla e të gjata, sit ë lejlekut, ku pantallonat lëviznin lirisht, kokën me majë të qethur zero dhe trikon e leshit, ngjyrë qepe, që i vinte deri te gjunjët. 

-Ta ketë,- kishte thënë e ëma, pasi e kishte mbaruar – dhe për vitet e tjera, se do zgjatet si i ati. Në klasë të tetë trikua i vinte deri te rripi i pantallonave. As që i bëhej vonë fare  madje as për emrin e ri që i kishin vënë shokët: skërfyell. Në vit të parë gjimnaz Xhaferi  ishte zgjatur  aq shumë sa trikua i binte thuajse mbi kërthizë. nga i dukej barku gati ngjitur pas kurrizit. Trikua ndërkaq e kishte humbur ngjyrën e qepës dhe vinte laramane. Kopsat ishin ndërruar me kohë  dhe nga gjashtë kishin ngelur vetëm vetëm tre: dy ushtarake dhe  një grash. 

– Nuk shkoj më në shkollë po nuk më bëtë xhaketë të re,- i dha ultimatum të ëmës. – Nuk bëhem më gazi i botës. Po ishte e vështirë. Kishin pak të ardhura se prindërit ishin punëtorë. Po Xhaferi nguli këmbë si cjapi. Një ditë  nga fundi i gushtit e ëma e çoi te rrobaqepësja e lagjes për të marrë masat për xhaketë të re.  – Do të më shikoni, se kush do tallet tani,-  u tha shokëve. Ditën e parë të shkollës Xhaferi lëvizte gjithë krenari kokën e tij me majë, që dilte mbi gjithë të tjerat dhe thoshte: – Hë ore po tani pse nuk thoni gjë, ëëë. 

Aty nga viti i tretë gjimnaz, xhaketa iu kap në një gozhdë në palestër dhe dikush zbuloi se pjesa e brendshme ishe e më vjetër. Ishte xhaketa e vjetër e të atit që rrobaqepësja plot finesë e kisht “e kthyer” si thuhej asokohe. 

 – Më mirë kishe trikon me kopsat ushtarake se këtë,.. – e qesëndisën shokët. Bëri sa mundi sherr me prindërit por fati i xhaketës ishte vulosur: do ta mbante deri në fund të shkollës së mesme; kur të shkonte në Universitet do t’i blinin një frigo të re dhe jo të zezë. U kandis Xhaferi. E drejta e studimit i doli për letërsi po punë e madhe: Mjafton të bënte shkollën e lart. Bëri sherr për një xhaketë të re por nuk ia doli. Ajo e vjetra kishte marrë nja dy mballoma të brrylat e ngrënë. 

– Është përforcim nuk është andër. Copa mban ende, –  i kishte thënë e ëma. Deri në nëndor do të priste, ndryshe do të linte studimet, ishte betuar. Në fund të nëndorit Xhaferi u shfaq me xhaketën e re fringo, me kuadrate e dy të çara mbrapa. Skërfyell ishte prapë. po dukej i bukur. E veshi, doli jashtë, u fut brenda, pastaj gjezdisi me nge, nga salla e madhe e studimit, nga biblioteka, nga menca, nga konviktet e vajzave…  Pasdite, ulur mbi krevat rrotullonte në duar xhaketën e vjetër dhe e krahasonte me të renë.  Po mund të mbante dhe ca ajo e vjetra. Pse ta hidhte poshtë?  Le t’ia dhuronte dikujt! Po kush ishte ai student, që mund të vishte xhaketën e stërkthyer e me andrra? Pasdite, ashtu fshehtas nga shokët, doli jashtë dhe e vendosi mbi një gardh te disa shtëpi të vogla qerpiçi në kufi me qytezën e studentëve.  

– Do kalojë ndonjë varfanjak e do ta marrë,- mendoi. I vinte aq keq ta hidhte poshtë. U fut në dhomë, pa xhaketën e vjetër dhe gjithë krenari u deklaroi shokëve: – Shkova te ato shtëpitë poshtë. Po kur më dolën ca gra: ma jep mua për burrin njera, e ma jep mua për djalin tjetra. Ore më shqyen keni parë ju apo jo? Madje njëra donte të më jepte dhe ndonjë lekë por unë nuk pranova. Ia dhashë asaj  që po më lutej për djalin …  Ca e dyshimtë ajo puna e pagesës por shokët e lanë me aq –Bravo! Paske bërë sevap,- i thanë. Aty nga ora gjashtë e gjysmë ndërsa studentët (ishin pesë shokë në dhomë nga i njëjti qytet) po bëheshin gati të dilnin, dera troket me forcë. Dikush e hapi dhe para derës u shfaq portreti i dashur dhe i pafajshëm i pastrueses së konviktit.

– Ç’patët me xhaketën more të uruar!? iu drejtua me fytyrë qortuese studentit, që hapi derën. – Turp të kini! Këto nuk janë shaka! E gjeta te gardhet poshtë. Shyqyr që nuk e kishte marrë njeri?!  Pastaj iu drejtuaXhaferit: – Merre të keqen nëna se jashtë është ftohtë! Nuk është aq e vjetër. Mban dhe ca kohë. – Xhaferu shtangu. E mori xhaketën, e vari me kujdes në kremastar dhe e futi në dollap. Pas shumë vitesh edhe kur Xhaferi mbaroi studimet xhaketën nuk e lëvizi njeri nga dollapi, mbeti aty. U kthye në një lloj ikone.Vinin studentë nga gjithë fakultetet madje edhe vajza para provimeve. E shikonin, e preknin me gishta e buzëqeshnin të sigurt që sillte fat. Aty ka qenë deri vonë. Godina 14, dhoma 103, kati i 4-t. 

Filed Under: Kulture Tagged With: Gezim Zilja

Folklori, pasuri që duhet mbajtur gjallë

May 23, 2022 by s p

Nga Rita Kalaj Shkurtaj/

Nisma “Rron tradita në Malësi të Madhe” i bashkoi sërish bijtë dhe bijat e kësaj ane. Koncerti “Folklori, pasuri që duhet mbajtur gjallë” dhe panairi “Art dhe Zej” për të parën herë veshën Koplikun me petkun e traditës. Pas disa javë përgatitjesh, provash, diskutimesh e mbi të gjitha emocionesh që injektojnë shpirti i garës, nën moton “Rron tradita në Malësi të Madhe” u finalizua projekti “Folklori, pasuri që duhet mbajtur gjallë”, i ideuar nga Klubi Letrar i Gjimnazit “Sherif Hoxha” Koplik dhe i realizuar me një përkushtim tëpër të veçantë nga mësuesja udhëheqëse e këtij klubi znj. Merita Curri. Me iniciativën e këtij klubi u bë e mundur që sheshi i qytetit të Koplikut si kurrë më parë të shpaloste bindshëm për publikun kostumografi, traditë, folklor, kulturë e mbi të gjitha rijetësim të trashëgimisë kulturore ndër breza. Përkushtimi i tyre bëri të mundur mbarvajtjen e kësaj veprimtarie si dhe nxiti frymën e bashkëpunimit me Zyren Arsimore Malësi e Madhe dhe kordinimin me projektin gjithëpërfshirës të panairit “ART” dhe “ZEJE” të ndërmarrë me shkollat dhe gjimnazet e qarkut të Malësisë së Madhe. Falë këtij “Klubi”, veçanërisht mësuese Meritës u bë e mundur të ishin të pranishëm edhe mjaft këngëtarë e rapsodë si Jonuz Delaj e Pretash Nilaj, të cilët përformuan për gjeneratat e reja pjesë nga repertori i tyre i pasur folklorik, të shoqëruar edhe me tingujt e lahutës, instrumentit të identitetit tonë me gen malsor. Të dy këto veprimtari të sinkronizuara me njëra-tjetren sollën në ato pak orë shumë çka nga vlerat më të larta të trashëgimisë kulturore të Malësisisë së Madhe, ku veç publikut të gjërë morën pjesë edhe mjaft autoritete dhe drejtues institucionesh vendore, si dhe përfaqësues nga mediat lokale e kombëtare, të cilat i dhanë vëmëndjen e merituar kësaj ngjarje. Ajo që vlen të theksohet si mjaft e arrirë ishte materiali skenik, hartimi i të cilit ishte ilustruar me shprehi e magji fjalësh nga mësuese Merita Curri, e të interpretuara me mjaft profesionalizëm nga prezantuesi i mirënjohur nga Shkreli, Silvestër Durgaj dhe dy shoqërueset e tij, nxënëset Rigersa Hasmujaj dhe Ankita Delaj, të cilët me dhuntinë e zërit brilant dhe paraqitjen skenike, zgjuan emocione tepër të veçanta në zemrat e të pranishmëve. Një koncert i vërtetë i realizuar me nuancat e një festivali folklorik ku dominuan veshjet e krahinës ÇAKÇIR e XHUBLETA, në të cilin, secila nga shkollat pati mundësi të performonte një material skenik folklorik, që nga kënga majë krahu e deri tek instrumentalet, ku spikati djali 10 vjeçarë nga Thethi, Emanuel Suka, i cili interpretoi mjaft bukur me lahutën e tij për të pranishmit. Këngë, valle, elegji, ninulla, vaje, legjenda e log mejdani u pa të interpretohej nga nxënësit e Malësisë, çka bëri të frymonin edhe njëherë plot gjallnim rrënjët dhe degët e Malësisë për identitet. Në këtë koncert spikatën Gjimnazi i Koplikut me këngën e besës, elegjinë për rapsodët dhe dueli me shpata. Gjmnazi i Bajzës me legjendën e Shpellës së Frashnit. Shkolla e Gruemirës me legjenden e “Gruas s’mirë”, por nuk mbetën pas as shkollat e Hotit, Pjetroshanit, Tamarës etj, me paraqitjen e tyre dinjitoze. I gërshetuar edhe me projektin arsimor “Art” dhe “Zeje” një nismë e ndërmarrë nga Drejtoria Rajonale Arsimore e Veriut me qëndër në Lezhë dhe e shtrirë si një thirrje gjithëpërfshirëse në të gjithë juridiksionin e saj, bëri që të angazhohej edhe Zyra Arsimore Malësi e Madhe, e cila pati efekt mjaft frytdhënës në angazhimin e mësuesve dhe nxënësve të shkollave të Malësisë, të cilët në shenjë solidariteti për fëmijët e Ukrainës sollën për panairin e hapur produkte nga më të ndryshmet, të punuara me art e dashuri, që nga ushqimet me gatime tradicionale e deri tek punimet e zejtarisë, si një nga degët më të vjetra të ekonomisë në Malësi të Madhe. Punime druri, guri, metali, pëlhure, qëndistarie, lëkure etj, me qëllim shitjen dhe mbledhjen e fondeve të luftës në ndihmë të fëmijëve të Ukrainës. Ky panair i realizuar me kushte optimale u mundësua nga kujdesi i veçantë i përgjegjësit të monitorimit të kurrikulës pranë Zyrës Arsimore z. Ëngjëll Kalaj, i cili në këtë aktivitet kishte edhe rolin e kordinatorit mes këtij institucioni dhe shkollave, çka mundësoi edhe promovimin e këtyre produkteve në mënyrën më të mirë të mundshme me kushte bashkkohore. Falë këtyre organizatorëve gati modest, por pasionant për punën, si kurrë më parë Koplikun e pamë të pushtuar nga ngjyrat dhe veshjet tradicionale, të zbukuruar dhe shtruar me prodhimtari artizanale dhe të tejmbushur me malësorë të gëzuar që shijonin me ëndje gjithçka ofrohej në atë shesh të transformuar nga Rilindja Urbane, e cili mori formën e sofrës bujare që priti e pëcolli bijt e saj, me bukë e me zemër të bardhë.Në këtë aktivitet nuk mund të mungonte prezenca dhe bashkëpunimi me Shoqatën Kulturore “Xhubleta e Alpeve Shqiptare” e cila mundësoi një pjesë të madhe të fondit të veshjeve origjinale të Malësisë së Madhe, për të cilën si gjithmonë nuk munguan as falenderimet. Me urimet dhe gëzimin e mbarvajtjes së kësaj veprimtarie, organizatorët vullnetmirë mësuese Merita Curri dhe kordinatori Ëngjëll Kalaj, u kujdesen edhe për sistemimin e bazës materiale çka la të kuptohej se qytetaria dhe përgjegjsia është etikë dhe jo thjeshtë një detyrë. Populli thotë: “Kush punon mirë ka shumë për t’u mburrur” ndaj edhe puna e tyre foli me zë të lartë për këta njerëz modest e të pa lodhur.

Filed Under: Kulture Tagged With: RITA KALAJ SHKURTAJ

Poezi nga Lulëzime Malaj

May 13, 2022 by s p

Kështjellë e braktisur

Dikur, vizitova një kështjellë të braktisur,

Hyra në sallon ku vallëzonin kontë’… e dukë,

Më ngjasoi me vetminë e një princeshe

Pa kurorë e pa parukë!…

Konturet e pianos mbetur si skelete,

Sikur kuisnin nota baroke, nga Bach…

Dhe lundronin n’ajër, si një fantazmë, 

Që mban kokën e prerë nën krah!

Diku, një dorashkë me tantellë gjeta,

Dikur brenda saj, ish një dor’ e ngrohtë,

Që përqafonte me aq elegancë,

Tani i ngjet kështjellës së ftohtë.

Atje ka vite që s’shkel këmbë njeriu,

Si pikëllim i një të vdekuri e kujtoj,

Zhytur n’mister, si “Bukuroshja e Fjetur”

Që pret princin nga gjumi ta zgjoj! 

 ———————————————

Dy të dashuruar

Në një park krejt të bleruar, 

Ata dy, takoheshin nën një qershi,

Për karshi një neon me kapel’

Iu buzëqeshte ngrohtë, si zotëri!

Po pas ca kohe nuk i pash më,

Në pemë mbetën vetëm inicialet,

Neoni e ka humb’ kapelën,

Syri si spazmë – ndizet e falet!

Dhe pema ka vite që s’bleron,

Ndoshta ndaj rri e pikëlluar;

Ëndërron t’i çel sërish petalet ,

Kur t’i shoh ata dy të dashuruar!

——————————————

Koha e fëmijërisë

Kujtoj, që desha t’isha, fëmija harrakat,

Të isha në klasë, ai fëmija aq sherxhi,

Që kërkoja të bija në sy të të gjithëve,

Dhe të isha autori në çdo prapësi!

Desha t’isha tërmet i fëmijëve në lagje,

Të rrotulloheshin rreth meje, si satelit,

Me kumbulla të pabëra të gjuaja xhame,

Lojën t’jua prishja vajzave përditë!

T’ju merrja topin çunave në rrugicë

Dhe t’jua hidhja tek oborri i komshiut,

T’ju ngatërroja çantat e shkollës,.  

Dhe t’ja hidhja fajin Samiut…!

Desha të isha kryevëmendja në shtëpi,

Të krijoja probleme, tipik – çamarrok,

Merrja kokën mes duarve menduar,

S’dija ç’të bëja, mos t’i lija dy gur’ tok! 

Kohë e fëmijërisë fluturoi me ëndrrat

Dhe buzëqeshja mu largua aq ngutur.

Bota jashtë s’më priti me buqeta lulesh

Marr kokën mes duarve për tu lutur!

Eh.. koha e fëmijërisë kur isha i lumtur!

Filed Under: Kulture Tagged With: lulezime malaj

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 137
  • 138
  • 139
  • 140
  • 141
  • …
  • 544
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community
  • U zhvillua veprimtaria përkujtimore shkencore për studiuesin shqiptaro-amerikan Peter Prifti
  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT