Kulture – Page 483 – Dielli

DY FOTOGRAFË SHKODRANË NË VLORË

March 24, 2013 by dgreca

Nga Qerim Vrioni, Studiues*/

Dihet se Shkodra dhe Korça janë dy qendrat historike të zhvillimit të Fotografisë Shqiptare. Prej këtej, po më tepër nga e para, nëpërmjet mjeshtërve fotografë, ajo u përhap dhe në qytetet të tjera të vendit. Edhe në Vlorë fotografët e parë shqiptarë, ishin shkodranët, Kol Maca dhe Gjon Rrota. Një “lidhje” të hershme të Vlorës me fotografinë përbën fakti i vjelë nga shtypi, se italiani Pietro Marubbi, nga vitet 1853-54, ka qëndruar disa kohë në qytetin bregdetar, po pa u marrë me fotografi, mandej shkoi në Shkodër, ku shkroi hapat e para të fotografisë shqiptare.

Për shkrimin e mëposhtëm, duhet të falënderoj dhe miqtë e mi, Pirro Stefa, Darling Vlora dhe Endrit Musaj për ndihmesën e tyre.

Nga të dhënat e deritanishme mësohet se Kol Maca mbahet si fotografi i parë shqiptar në Vlorë. Sipas studiuesit nga Shkodra Ndoc Gurashi (tetor 2012), Kol Maca e ka mësuar mjeshtërinë e fotografimit në atelienë e Kol Idromenos në Shkodër, ku ka shërbyer si çirak për disa kohë. Gjithashtu, studiuesi i sipërpërmendur shkodran thekson se Maca e ka hapur dyqanin (atelienë) e tij për fotografim në qytetin bregdetar në vitin 1915 dhe ka punuar atje pa ndërprerje deri në vitin 1921. Kjo ndërkohë përputhet me pushtimin e parë italian të Vlorës, ose siç njihet atje, me “Italia e parë“, që shënon edhe disa ndërtime të cilat qëndrojnë ende në këmbë, si Sahati dhe Bashkia (ish-konsullata italiane). Vula që ai vendoste pas fotove për popullatën ishte në italisht e në të shkruhej “Nicolo’ Mazza-Fotografo-Valona”, ajo rregullisht është bërë në Itali. Në të, emrin e tij e gjejmë në versionin e plotë të tij, Nikoll, ndërsa diku tjetër e hasim me shkurtimin tjetër, Kolec. Për jetën e tij, me gjithë kërkimet e vazhdueshme, ende nuk dimë shumë gjera. Autori i këtyre radhëve ka gjetur në Itali dy shkrime (faqet përkatëse) të Kol Macës të botuara në revistën e përmuajshme të asaj kohe, “Corriere della Sera” (Milano). Artikulli i parë titullohet “Tra i montanari albanesi” (gusht 1907), i dyti, “Monumenti e costumi albanesi” (maj 1908). Artikujt e mësipërm kanë të bëjnë vetëm me Botën Shqiptare. Ata shquhen për të dhëna të shumta historike, gjeografike, shoqërore dhe etnografike për shqiptarët në përgjithësi dhe malësorët e Veriut në veçanti. Midis shkrimeve, që tregojnë dhe kulturën e autorit, ka mjaft foto, me gjasë të Macës, që ilustrojnë përmbajtjen e tyre.

Gjithsesi, Kol Maca, në studion e tij fotografike në Vlorë, përveç punës rutinë me komunitetin, ka realizuar edhe foto të ngjarjeve të ndryshme politike, shoqërore e fetare të qytetit. Duhet shtuar se Kol Maca është një nga fotoreporterët e parë në shtypin shqiptar, gjë që vërehet në revistat e viteve ’30, sidomos në të përmuajshmen e njohur të kohës, “Minerva”, ku dhe ishte punësuar. Për një kohë të shkurtër ai ka qenë dhe fotograf zyrtar i Oborrit Mbretëror. Kol Maca ishte dhe pjesëtar i grupit zyrtar të fotografëve të shtypit, që përjetësoi festimet e 25-Vjetorit të Pavarësisë, më 28 Nëntor 1937 në Tiranë.(* Te plote lexojeni ne Diellin e printuar)

DITA NDËRKOMBËTARE E LUMTURISË

March 24, 2013 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

“Jeta, liria dhe përpjekja ose synimi për të qenë i lumtur (Life, Liberty and Pursuit of Happiness), është një frazë nga Shpallja e Pavarësisë së Shteteve të Bashkuara, që në të vërtetë nënvijon rëndësinë kyçe që themeluesit e Shteteve të Bashkuara i kushtonin këtij trinomi, duke deklaruar para pothuaj 250-vjetësh se, “të gjithë njerëzit janë krijuar të barabartë dhe se Perëndia u ka falë atyre disa të drejta të pamohueshme dhe këto janë Jeta, Liria dhe e drejta për të synuar arritjen e lumturisë.”

Ndërsa këto fjalë konsiderohen nga amerikanët si më të rëndësishmet e Shpalljes së Pavarësisë së Shteteve të Bashkuara si dhe gur themeli i të gjitha të drejtave të tjera që rrjedhin nga këto, Organizata e Kombeve të Bashkuara,(OKB) në një përpjekje për të lidhur lumturinë me zhvillimin botëror, ka shpallur 20 Marsin si Ditën Ndërkombëtare të Lumturisë, duke theksuar se fraza nga Shpalljes së Pavarësisë së Amerikës “Pursuit of Happiness”, që pak a shumë mund të përkthehet si e drejta për të ndjekur mundësinë për të qenë i lumtur –përveç, jetës dhe lirisë — është gjithashtu një e drejtë themelore e njeriut, dhe sipas OKB-së edhe një objektiv i angazhimit të shteteve anëtare të saj për të krijuar rrethanat për realizimin e mundësive që njerëzit të jenë të lumtur në jetën dhe veprimtaritë e tyre.

Asambleja e Përgjithëshme e Kombeve të Bashkuara aprovoi Korrikun e kaluar një rezolutë duke shpallur 20 Marsin si Ditën e Lumturisë anë e, mbanë botës, duke njohur kështu, sipas 193 shteteve anëtare të Kombeve të Bashkuara, “rëndësinë që lumturia, të qenët i kënaqur dhe mirëqenja, të cilat si frymëzim i qëllimeve universale, ushtrojnë në jetën e njerëzve anë e mbanë botës si dhe ndikimin e rolit që ato luajnë në arritjen e objektivave politike për të mirën e publikut kudo”. Është këjo një iniciativë e Kombeve të Bashkuara me të cilën organizata botërore shpreson të inkurajojë vendet anëtare që të marrin seriozisht mirëqenjen dhe lumturinë e shtetasve të tyre dhe jo vetëm t’i përqendrojnë politikat e tyre në zhvillimin ekonomik, pasi sipas disa ekspertëve, pasuria në vet vete nuk e bën njeriun të lumtur as të kënaqur, me fjalë të tjera, paraja nuk mund të merret si një masë e vetme për të matur përparimin e njeriut, shoqërisë, shtetit dhe botës.

Me rastin e Ditës së parë Ndërkombëtare të Lumturisë, Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara, Ban Ki moon, u bëri thirrje shteteve anëtare që të ”rithkesojmë angazhimin tonë ndaj një zhvillimi të përgjithëshëm dhe të vazhdueshëm njerëzor dhe njëkohësisht të angazhohemi rishtas për të ndihmuar të tjerët. Kur ne kontribojmë për të mirën e përbashkët, ne vetvetiu pasurohemi. Mëshira promovon lumturinë dhe do të ndihmojë në ndërtimin e një të ardhme që ne dëshirojmë”, tha Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara në mesazhin e tij.

Udhëheqsi i organizatës botërore tha gjithashtu në mesazhin e tij se “liria e njeriut për të bër të mundur realizimin e lumturisë është në qëndër të përpjekjeve njerëzore për ekzistencë. Popujt anë e mbanë botës,“ tha ai, “dëshirojnë të kenë një jetë më të lumtur, pa frikë e imponime dhe në harmoni të plotë me natyrën.” Megjithkëtë, tha Ban Ki-moon, mirëqenja materiale është e parealizueshme për shumë veta që jetojnë në një varfëri ekstreme anë e mbanë botës.

Dita Ndërkombëtare e Lumturisë u sugjerua fillimisht nga shteti i vogël aziatik, Bhutan-i, një vend ky që në mënyrë unike vlerëson progresin e vet duke u bazuar në indeksin e përgjithshëm kombëtar të lumturisë që përfshinë kënaqësinë e jetës, gjëndjen shpirtërore dhe emocionet — dhe jo në indeksin e të ardhurave të përgjithëshme kombëtare, siç bëjnë shumica e vendeve në botë. Bhutan-i, u kushton të njëjtën rëndësi çështjeve jo-ekonomike të jetës aq sa edhe aspekteve materiale të zhvillimit shoqëror të vendit.

Siç duket, qëllimi i 193 shteteve anëtare të Kombeve të Bashkuara, duke shpallur për herë të parë Ditën Ndërkombëtare të Lumturisë — është që të pohojë rëndësinë qç ka lumturia njerëzore si një objektiv universal, për tu relizuar. Për shumë veta, këjo iniciativë mund të duket si qesharake, në një kohë kur Kombet e Bashkuara mund të merren me çështje ndërkombëtare më me rëndësi dhe të një natyre urgjente, por kënaqësia dhe lumturia me vet veten, në vendin e punës, në familje dhe në ambinetin dhe shoqërinë ku jeton njeriu, është një çështje e rëndësishme, për zhvillimin personal të individit si edhe për kontributin ose mungesën e kontributit të personit për shoqërinë ose vendin ku jeton.

Për të gjithë ne që jemi ose kemi qenë në marrëdhënje pune, të qenët i kënaqur dhe i lumtur në punë dhe në ambijentin ku punojmë është jetike. Një nëpunës i kënaqur me punën që ka, prodhon më shumë, është më i lumtur dhe inovues. Ndërsa një person i pakënaqur, gjithmonë mund të llogaritet se do të shkaktonjë mosmarrveshje, pakënaqësi dhe konflikte me veten dhe me të tjerët, duke përhapur moskënaqsinë e tij edhe në radhët e të tjerëve. Në përgjithësi, me njerëz të tillë të cilët nuk janë të lumtur me asgjë, krijohet një atmosferë shumë e keqe e cila dëmton jo vetëm marrëdhënjet shoqërore, por edhe punën në përgjithësi.

Siç duket –duke caktuar 20 Marsin si Ditën Ndërkombëptare të Lumturisë — Kombet e Bashkuara mendojnë se në shekullin 21, lumturia apo mungesa e saj – në vendin e punës, në familje, në shoqëri dhe në politikë — është një çeshtje serioze dhe me rëndësi globale që meriton vëmendjen e kësaj organizate ndërkombëtare, ndërkohë që u bën thirrje vendeve anëtare, organizatave ndërkombëtare dhe jo-qeveritare që të shënojnë këtë ditë me veprimtari të përshtatshme për të edukuar publikun mbi rëndësinë e saj.

Prandaj, dhe megjithëse me pak vonesë, të gjithëve u dëshiroj kënaqësi dhe lumturi në jetën tuaj personale, në familje, në vendin e punës dhe në shoqërinë ku jetoni.

NJË VEPËR KULMORE ME RËNDËSI LETRARE E SHKENCORE PËR BREZAT QË VIJNÊ

March 24, 2013 by dgreca

Nga Deli Smaka/

Këto ditë në kuadër të botimeve të redaksisë së revistës Dituria në Borås të Suedisë doli nga shtypi libri më i ri i autor Sokol Demakut, kushtuar legjendës së mërgatës shqiptare në Skandinavi Sadulla Zendeli Daja, me titull: “SADULLA ZENDELI-DAJA, NË AVENTURË ME DROJËN E NJË EMIGRANTI ”PA ATDHE” me Këshilltar editorial dhe redaktor letrar:Prof. Murat Gecaj, Redaktor: Baki Ymeri, Recensentë:Viron Kona dhe Kadrije Meniqi, Ballina dhe përpunimi kompjuterik: Shkëlqim Demaku, Botim i revistës “Dituria”, Borås-Suedi,dhe me autor, gazetarin, publicistin, poetin, pedagogun Sokol Demaku.

Në kuadrin e kësaj vepre, autori jep një pasqyrë reale mbi personalitetin krijues të veteranit të kulturës shqiptare në Suedi. Sokol Demaku e prezanton Sadulla Zendelin Dajën përmes mendimimeve të tij briliante në faqet e para të librit ku në menyrë faktike benë pershkrimin e vendlindjes së veteranit të arsimit në mërgim, Gostivarin me fshatrat e tij pitoreske, vazhdon me prezentimin e jetës dhe veprës së leksikografit, poetit, publicistit dhe mësuesit përmes një interviste me elemente të reja mbi jetën dhe veprën e Dajës në mërgim, që kjo formë e prezentimit te Demaku është bërë profesionale në punën e tij prej gazetari.

Ky libër kushtuar leksikografit, pedagogut të mërgatës sonë, sipas mendimit tim është një vepër kulmore me rendësi letrare dhe shkencore për brezat e ardhshëm që në një menyrë ata të kanë mundësin të njihen me mërgatën tonë që nuk është e pakët në ditët e sotme.

Lexuesi përmes këtij libri do e njoh më përse afërmi së pari mërgimtarin shqiptar të viteve të 60-ta në Skandinavi, dëshirën e tij për të krijuar kushtet dhe mundësinë që të ndihmohet brezi i ri në mërgim, përmes shkollës shipe, sepse ishte koha kur në mërgim fëmijet shqiptar edhe pse nuk e zotëronin gjuhën serbokroate detyroheshin ta mësonin në mërgim këtë gjuhë.

Puna e palodhshme e Dajës për të krijua lehtësi dhe mundësi për marrjen dhe mësimine gjuhës suedeze nga mërgimatret shqiptar kur ai angazhohet në përpilimin dhe botimine fjlaorit të parë suedisht-shqip, një ndihmes shumë e madhe për mërgimatret shqiptar në këto kohë të vështira.

Mërgimtari i ri nga Gostivari me një eksperiencë të hidhur dhe të bollshme nga vendlindja nga represioni thotë se “ zgjodha të keqen më të vogël, duke emigruar nga vendi im i dashur, nga ai vënd, që çuditërisht gurët, që m’i vrisnin këmbët e zbathura, më dukeshin të butë, ”bash” sikur ecja mbi barin e njomë të vendlindjes sime të dashur! Vendosa të largohem kudoqoftë, në qiell, në hënë e parajsë, e në ferr jo”! Nga këtu del se edhe Daja ndihej i privilegjuar dhe për te ishte një krenari e madhe se ishte nga Gostivari dhe se është edhe bashkëfashtar i heroit të madh, Xhem Gostivari. Po ka edhe heronj të tjerë, siç është inxhinieri më i njohur në ish-Jugosllavi. Një hero i madh i fshatit Koritë, Bilall Selimi. Fshati Koritë mund të krenohet edhe me Malik Azizin, i cili kishte një vizion shumë përparimtar për popullin shqiptar.E kështu në mesin e këtyre heronjëve dhe njerëzve të mëdhenje nga Gostivari do bëjë pjesë edhe Daja.

Kryeprotagonisti i këtij libri u lind në fshatin Sërmnovë të Gostivarit. Pas mbarimit së shkollës, u punësua drejtor i kooperativës ”Bukovik”, në fshatin Sërmnovë.

Koha dhe kuhstet e jetës ishina to të cilat patën dnikim të madh në jetëne mëtejme të protagonistit të këtij libri e lexuesi do ketë mundesi të ndjekë rrugën jetësore të Dajës ketu.

Me largimin e tij nga vendlindja, ai me vete mori dhe traditën dhe atdhedashurinë dhe Daja thotë me tutje:

“Gjuhën shqipe e kam sjellë nga vendlidja ime. Pa i harruar pllajat e bekuara shqiptare, vendosa të largohem kudoqoftë: në qiell, në hënë, në parajsë, veç në skëterrë jo! Takimi i parë me Suedinë ishte sinjali, se ëndërra ime për arsim dhe liria e popullit tim do të realizohen. Ky ishte një vrull atdhedashurie, nga dita e parë, në këtë vend nordik”. (Daja)

Këtë vepër e dinamizojnë edhe disa fotografi të bukura kushtuar Dajës në atdheun e tij të dytë, si dhe nëpër disa manifestime dinjitoze që janë mbajtur në Shqipëri dhe diasporë. Autori me precizitete prezenton punën dhe mundin e Dajës në mërgim dhe thotë se : Daja është “drita shqiptare” e Skandinavisë, ndërsa vlera reale e njeriut përcaktohet nga lartësia e realizimeve të tij. Atdhetarët tanë, në trevat shqiptare, të udhëhequr nga kjo ndjenjë magjike, u prinë gjeneratave të tëra drejt lirisë së mëmëdheut. E unë këtu do përdorë thënjen filozofike shqiptare nga paskopertina e librit në të cilën thuhet:

Gjithësecili dëshiron t’i shohë njerëzit e mëdhenj, por më mirë është të shohësh

veprat e tyre, d.m.th. të shohësh ata vetë, sepse idetë e tyre s’kuptohen nga fytyrat e tyre, por dallohen nga veprat e tyre.

Sepse cdo shqiptar që mësyen veriun apo më mirë të them Suedin, të parin përson që do takoj apo ndeshë atje do jetë pikërisht Sadulla Zendeli Daja, jo ndoshta fizikisht por me veprat e tij e që ato nuk janë të pakta. Pra shqipatri do takoj Dajen atje përmes fjaloreve të tij suedisht – shqip që janë një ndihmes dhumë e madhe për cdo mergimtar shqiptar atje.

Për të vazhduar më tutje unë do përdorë serishë një thënje filozofike shqipe ku thuhet:

“Fjalët dhe punët e njerëzve të mëdhenj nuk janë sipas vendit e kohës së tyre, ata mund t’i përshtaten çdo kohe dhe çdo vendi”.

E mendoj se edhe Daja i cili na prezentohet në këtë libër na del i tillë dhe se do mbetet i tillë si në thenjen filozofike shqipe, sepse vepra e tij ate e bënë madheshtor dhe të pavdekshëm, i jep jetë dhe e bënë të afërt me të gjithë në mërgim.

Është shumë interesant se Daja pas diplomimit në Shkollën e Lartë të Bibliotekarisë, zgjodhë për të jetua ishullin Öland. “Ai thotë se e kam zgjedhur si një ishull shqiptar, sepse kështu e paramendoja. Edhe shenjtorja Birgita (Härliga Birgita) e ka kështjellën këtu. Ajo, kur ka shkuar në Itali, e gjeti një ishull si Ölandin. Dhe mbeti atje. Përmendorja i është ndërtuar në këtë ishull, aty afër shtëpisë verore, mbretërore”.

Pra me siguri edhe sadulla Zendeli Daja do jetë ai i cili do ndjekë rrugën e Birgitës së Shenjtë suedeze, por jo sepse Daja veq është prezent sot në vendlindjen e tij të shtrenjtë.

Pra siq duket motivi ishte se, duke qenë larg atdheut, mërgimtarët tanë i pret pashmangshëm asimilimi i pjesëshëm ose ai i plotë.

Libri vazhdon me prezentimin e mendimeve dhe fakteve te te tjerëve për Dajën e në mesin e tyre do gjejmë fjalën e Ambasadorit të Shqiperisë në Stockhol Shaban Murati, fjalën e prof. Fetah Bahtiri nga Uddevala, poetit dhe mesusit Rizah Sheqiri nga qyteti Kristianstad, prof. Rexhep Jashari nga Landskruna, prof. Haxhi Biringjiku nga Norrköping, mbajtur në lokalet e Amnbasades së Shqipërisë në Stockholm me rastine promovimit të fjalorit të Dajës suedisht- shqip në vitin 2005.

Lexuesi do ketë mundësi këtu të lexoj edhe ca shenime nga njohës të mirë të punës dhe veprës së Dajës, si mikut nga Bukureshti dhe bashkëkombasit të Dajës,a po si ne e quajmë Djaloshi i Sharit, Baki Ymeri, pastaj nga Tirana miku i madh i Dajës, Murat Gecaj, poetit nga Iliriada Nehat Jahiu, i cili Dajës i kushtoi një poemë të terë.

Mendoj se Demaku me këtë paraqitje ia ka arritur qëllimit në portretizimin dhe prezentimin e verpimtarit të devotshëm të qështjes kombëtare, njeriut që tërë qënjen e tij ia kushtoj mërgatës, shkollës në mërgatë dhe fëmijëve të mërgimtarëve tanë.

NJË FLETORE PUNE PËR FËMIJËT TANË NË MËRGIM “TË MËSOJMË SË BASHKU”

March 23, 2013 by dgreca

Nga Sokol Demaku/Suedi/

Këto ditë nënë përkujdesjen e Redaksisë së botimeve të Revitës Dituria në Borås të Suedisë, doli nga shtypi libri i pedagogut dhe mësusit shumëvjeqar në edukimin dhe arsimimin e fëmijëve shqiptar në mërgim Hamdi Arifaj nga qyteti Falkenberg i Suedisë. Ky libër që për mendimin tim është i pari libër i këtij lloj që botohet në mërgatë nga një pedagog dhe mësues mund ta quajmë me plotë fjalën një Fletore pune për shkollarët tanë në mërgim me titull ”Të mësojmë së bashku”, me Redaktor: Rovena Vata, përkujdesjen teknike e punim të kopertinave dhe radhitjen kompjuterike nga: Sokol Demaku, redaktimin letrar nga Ardije dhe Teuta Arifaj, me ilustrimet e punuara per mrekulli nga vet autori Hamdi Arifaj si thash edhe me lartë Botues: Redaksia e revistës “Dituria” Borås- Sued dhe shtypur në teknikë bashkëkohore ne Shtypshkronjën ”Sjuhäradsbygdens Tryckeri AB” Borås-Suedi, në një tirazh fillestar me 300 egzemplar.

Mendoj se mërgata e jonë apo më mirë të them se nxënësit në mërgatën tonë ka kohë që kanë pasur nevojë për një Fletore pune të tillë në menyrë që atyre tu lehtësohet puna në mesimin e Gjuhës amtare dhe përvetsimin e saj. Libri në fjalë është sipas mendimit tim shumë praktik dhe i afërt me fëmijët, mundëson mësuesit dhe fëmijës të ketë një qasje më të drejtëpërdrejtë në problemet e gjuhës, gjeografisë, historisë, muzikës, artit dhe lëndëve tjera mësimore me tematikë nga vendlindja, nga atdheu ynë.

Padyshim se fëmiu këtu me shumë lehtësi do orientohet në lamin mësimore që është para tij dhe me koncepte të qarta atij i sqarohet cdo gjë nga lamitë mësimore të përmendura më lartë kur kemi të bëjmë me gjuhën amtare, historinë apo gjeografinë e atdheut, muzikën apo artin e të parëve tanë.

Duke marrë parsysh numrin e madh të fëmijëve në mërgim, pra shkollarëve atje e duke qenë edhe vet autori mësues apo pedagog i këtyre fëmijëve tanë në mërgim sheh të nevojshme dhe i hynë një punë mjaftë delikate dhe madhore që të botoj një Fletore pune – libër për nxënësit apo shkollarët tanë në mërgim.

Duhet theksuar se një shumicë e nxenësve në mërgim të cilët vijojnë mësimet e gjuhës amtare atje ata hasin në shumë vështirësi gjatë mësimit dhe përvetësimit të lëndës mësimore nga Gjuha amtare. Përmes këtij libri fëmijët do njihen në mënyrë detalje me shumë gjëra të cilatë janë të nevojshme në jetën e përditshme dhe ata do disponojnë me njohuri elementare nga lënda e Gjuhës amtare, njohuri të cilat do tu ofrohen fëmijëve përmes teksteve të përpiluara me mjeshtri nga autorit-mësues i Gjuhës amtare në mërgim dhe përshtatur fëmijëve shkollar në mërgim.

Sot shqiptarët janë të shpërndarë në të katër anët e botës dhe se kanë nevojë edhe për këtë libër mësimor të vecant dhe të thjeshtë i cili u përgjigjet drejtpërdrejt kërkesave të fëmijëve të tyre për të përvetësuar më me lehtësi e në mënyrë të drejtë gjuhën letrare shqipe.

Ky libër synon të plotësoj kërkesën dhe nevojën që nxënësit përmes këtij libri të njihen me gjuhën e gjallë shqipe të ditëve tona, duke e folur dhe shkruar natyrshëm ashtu si e përdorim në jetën e përditshme dhe veprimtarit shoqërore.

Objekt i këtij libri është Alfabeti ynë i bukur, Zanoret dhe bashkëtingëlloret, Shkronjat dyshe, Kafshët ,Drithërta, pemët dhe perimet, Instrumentet muzikore, Njeriu-trupi i njeriut, Mujt e viti, ditët e javës, stinët e vitit, Pjesët e ligjëratës( emri, mbiemri, folja, permeri),Trojet shqiptare, Figura të ndritshme të kombit.

Kjo është një shtytje përpara e qeshtjes së mësimit të Gjuhës amtare në mërgim dhe shpresoj se edhe pedagogë tjerë dhe mësues do angazhohen në këtë drejtim që tu dalin në ndihmë nxënësve tanë në mërgatë.

Festina Mejzini dhe KAS rikthehen fuqishëm në Top Fest 10

March 22, 2013 by dgreca

Nga Ermira Babamusta/

Festina Mejzini tregoi zërin e saj të fuqishëm dhe të veçantë në X-Factor Albania, ku la përshtypje shumë të mira për publikun dhe adhuruesit e saj. Zëri i saj i fuqishëm dhe karakteristik e bën atë këngëtaren e re më të mirë në skenën shqiptare. Ndërsa Kastriot Preteni (KAS) ka arritur majat e muzikës në Norvegji.

“X-Factor për mua ka qenë një Akademi për të gjitha talentet e reja, që guxojnë në botën e artit. Ka qenë një eksperiencë e mrekullueshme, punë intensive, profesionale dhe eksperiencë shumë e mirë për mua. Fëlenderoj mentoren time Juliana Pasha që ka qenë e mrekullushme për mua gjatë rrugës time në X-Factor. Kemi patur një bashkpunim shumë të mirë, gjithmonë kemi rënë dakort për çdo përzgjedhje të këngëve që kam performuar. Nganjëherë kam dalë jashtë stili tim por këto lloje show talentesh kërkojnë sfidë të provosh rryma të ndryshme,” tregon e talentuara Festina Mejzini.Në mars 2013 Festina Mejzini rikthehet fuqishëm në Top Fest 10 me këngën “Ndjehem Mirë”, një duet me artistin e famshëm KAS (Kastriot Preteni). Festina dhe KAS kanë mahnitur publikun me një performancë shumë energjike dhe mbizotëruese në skenë. Kënga ka patur simpatinë e fansave, e cila shumë shpejt po bëhet një sensacion në rrjetet sociale. (Videoklipi i këngës ‘Ndjehem Mirë’, Festina Mejzini & Kashttp://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=lLIlzmEABUg)

“Ekperienca ime në Top Fest sapo filloj dhe shpresoj të vazhdoj me sukses. Ideja për këngën lindi gjatë vitizës time në Norvegji, ku u takova me artistin KAS. Shpresoj që publiku shqiptar anembanë ta vlersojë dhe ta pëlqejë këngën tonë “Ndjehem Mirë”. Gjithë fansave të mi ju them që gjithmonë janë në zemrën time dhe u jam mirënjohëse për gjithë fjalët dhe mbështetjen që më bëjnë gjatë gjithë kohës,” tha Festina.

“Eksperienca në Top Fest ka qenë e papërshkrueshme për mua. Nuk e kam ndjerë kurrë atë lloj enerjigje më parë në skenë. U ndjeva shumë mirë pas performancës. Shpresoj që të gjithë e kanë pëlqyer këngën dhe falenderoj fansat për përkrahjen e madhe. Kënga “Ndjehem Mirë” është një falenderim për Zotin për gjithçka që kemi në jetë, një ndjenjë e mirë për jetën dhe mundësitë që kemi,” tha KAS.

Vlerësimet për këngën “Ndjehem Mirë” dhe për interpretimin e bukur nga Festina & KAS janë të shumta dhe flitet si kënga më e mirë hip hop në Top Fest 10. Kënga përfaqësuese e dy artistëve nga Kosova, përmendet për vokalin e fuqishëm të Festinës, si dhe flown dhe interpretimin e mrekullueshëm të KAS.

Kastriot Preteni ka lindur në Suedi dhe banon në Norvegji. Familja e tij është me prejardhje nga Mitrovica. KAS është reper i njohur i cili u bë i famshëm me hitet e tij “Product of Society”, “Till Death Do Us Part”, “Imma Get My Piece”, etj (www.facebook.com/KASMUSIC1). Ndërsa Festina Mejzini ka lindur në Gjakovë dhe adhuron muzikën Jazz dhe Blues.

“Kam lindur në 28.11.1993 në një ditë feste, një natë e madhe për shqiptarët, siç më thoshte gjyshi dhe për këtë më pagëzuan me emrin Festina. Femijëria ime e hershme do të mbetet një ëndërr e mrekullueshme gjatë gjithë jetës sepse isha femija i parë në një familje tradicionale, jam rritur me dashuri dhe përkedheljen e gjyshërve të mi tashmë të ndjere dhe prindërve. Jam rritur nën tingujt e mandolinës dhe me poezinë e këngëve të lehta shqiptare, ato të Gjakovës, por edhe të trevave tjera. Pikërisht kjo ka zgjuar tek unë pasionin dhe dashurinë për këngën. Gjyshi im ka qenë Mazllom Mejzini, kantautor dhe interpretues i shumë këngëve popullore të cilat këndohen gjithandej ku ka shqiptarë.

Fillimet e para të muzikës i kam marr nga familja dhe jam rritur me tingujt e muzikës. Adhuroj çdo stil të muzikës dhe në karrieren time dua ta provoj veten në shumë zhanër të ndryshëm. Por atë që e preferoj më shumë është muzika Jazz & Blues,” tregon Festina Mejzini.