• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Another Letter to my Father

July 6, 2021 by dgreca

Another Letter to my Father /

By PETRIT RUKA/

Translated:Raimonda Moisiu/

Dear Father, 

Your name was Nowruz and you’re born on vernal equinox. On the first day of spring, and March 22nd is back again. In perfect balance between night and day, on your “Special Day” we just live together, but on your “Special Night” I’m living by myself. It’s an extreme longing that “eats” at my heart and I believe it does me well, because it would break the ribs that it’s been enlarged yearly. Likely, Prometheus saved himself, where each day a black eagle of Scythians was sent to eat his liver. The power of myth is true and correct. 

Every time your birthday is coming up, I remember the poems I’ve written about you. A lot come to my mind (maybe, I look up most likely) as the savior of mankind. I’m not quite sure about that. I remember writing the first poetry at my teenage years, somewhere else in high school. I was in a hurry and could not catch my breath, because I wanted to tell you it published in a literary journal “Nëntori”(The November), but you kept asking me: Where it is? I turned over the pages and showed you my good poem, but you didn’t read it. You swallowed hard and still didn’t speak; you didn’t even ask me to read it all away. You could just stretch out your stonemason’s hand and put your big palm on the written page.  I noticed your hand trembled, taking seconds to come to a stop. That was it! Since then, I’ve always used wrack my brain, understanding what it meant to be, I still can’t explain when it comes to this mystery. 

What was that?

I’m going to die one day without an answer –without even an echo upon myself. 

Maybe it’s better this way, -My Majesty!

And here, I’ve become so accustomed from time to time to bring a new poetry, – the one of “yours”!

 Since you passed away, my poem published and republished again and again in a literary journal or literary magazine, newspapers and website online. Good-hearted people have made so many comments to that beautiful poem. I wish you were here to read the comments, and I believe, you will not do it again!

You’d be again stretching out your stonemason’s hand on those written pages and saying nothing at all. From beginning to the end, I’ll make myself a question: “What was that?” 

We Left, Father!

(Written just after the last one left the village)

Father, we left…abandoned the house, 

A time of gypsies, the whole world live in 

Even we took your picture off the walls, 

And shut the gate with a string of tears!

We left off! Ah, we left off! Razed the homeland,

And we gathered around the metropolis, 

As if the squirrels are chased!

(Bear in mind, when picking out the trees, 

That shrivels and twists into string figs?) 

Even more worries, ramping up our effort, 

Lost our leaves, no song and sleepless nights, 

In fact, everything shines in the luxury stores, 

The psychological scene that tames the heart!

We left and thus recorded your gravestone, 

On Sundays we talk on the glass visual,  

In mind, like putting flowers, shed a tear, 

At your graveside, smoking a cigar, 

We live in symbols…. by the world manual.

We don’t go to our village anymore,

Saved in the box, it’s in us everywhere,

This box, Father, which we call “laptop”

On its glass screen, we greet everyone!

On its glass, we find bride and get wedded, 

Kiss your brother’ sons, on the other mainland,  

Crying over late mother, a thousands miles, 

As low in the grave, during a videoconference! 

We’ll get together, when we come down there, 

Here we separated forever and always, 

Even I can’t write anymore, you know better, 

That I feel weak and shedding my tears!

Go without knowing, there’s no time to think, 

But we’re in a hurry, just because old fashion, 

A time of gypsies, the whole world live in

Ah, leave and weave the basket of burden 

Written by Petrit RUKA 

Translated by Raimonda MOISIU 

BABA, NE IKËM

(shkruar kur nga fshati iku dhe i fundit…)

Baba, ne ikëm,… shtëpinë e braktisëm,
një kohë arixhinjsh jeton gjithë bota
dhe foton tënde nga muret e zbritëm,
si kyç një palë lot vendosëm tek porta…

Ikëm, or ikëm, vendlindjen e vramë,
në metropole u mblodhëm si punë e iriqëve,
(e ke parasysh kur e vjelin një pemë
dhe mblidhet e ngjishet si në vargjet e fiqve?!…)

Ne ikëm dhe varrin ta futëm në një video,
të dielën të takojmë në xhamin vizual, 
me mend i vëmë lulet, dy lot, një cigare,
jetojmë me simbole… botë me manual.

Në fshat nuk shkojmë, e kemi me vete,
tani gjithçka e mbajmë në kuti,
kjo kutia baba e ka emrin kompjuter,
në xhamin e tij takon çdo njeri.. 

Në xhamin e tij gjen nuse, bën dasmë,
puth djemtë e vëllait në tjetër kontinent
dhe nënën e qan nga mijëra kilometra
tek e fusin në varr, me video – konferencë.

Ne bashkë do bëhemi kur të vijmë aty poshtë,
këtu lart u ndamë për jetë e për mot,
s’të shkruaj më shumë, se ti e di mirë,
qëllova i dobët dhe mbytem në lot. 

Nuk dimë ku shkojmë, s’ka kohë të mendohesh,
nxitojmë nga që thjesht është në modë nxitimi,
një kohë arixhinjsh jeton sot tërë bota,
ah, ik edhe thur kanistra pikëllimi…

Shkruar nga Petrit RUKA 

*Lamtumirë, Poeti i Dhimbjes e Dashurisë, – Ike, Për të mbetur lirikë e përhershme Dheut  të  Shqipeve ….

*Gazeta Dielli ngushellon Familjen dhe miqte. Pusho ne paqe Fisnik dhe Ikone e Letrave Shqipe!

Filed Under: LETERSI Tagged With: Another Letter, Petrit Ruka, to my Father

Petrit Ruka u Shua në moshën 67 vjeçare

July 6, 2021 by dgreca

6 Korrik, 2021- Është shuar në moshën 67 vjeçare poeti dhe kineasti i shquar Petrit Ruka. Lajmin për ndarjen e tij nga jeta e kanë dhënë të afërmit dhe miqtë e tij. Poeti ka mbyllur sytë mëngjesin e kësaj të marte, për shkak të një sëmundjeje në zemër që e torturonte prej kohësh.

Petrit Ruka Lindur në Tepelenë më 21.08.1954. Ka kryer studimet e larta për Gjuhë Letërsi Shqipe dhe studimet pasunuversitare pёr dramaturgji filmike, Akademia e Arteve të Bukura, Tiranё 1985 – 1986. Ka punuar si pedagog nё Shkollёn e Mesme tё Pёrgjthshme, Tepelenё.1976 – 1984. Skenarist dhe regjisor. Kinostudio “Shqipёria e Re” dhe Alba Film Studio.Tiranё.1986 – 1996. Drejtor nё Teatrin Kombëtar të Fëmijëve. Tiranё 2000 – 2000. Kryetar i Qëndrës Kombëtare Kinematografike Shqiptare 2000 – 2005, 2007 – 2008         Pedagog i jashtëm, Universiteti i Arteve, Dega e Regjisë së Filmit

VEPRAT

“ Rinia ime” vёllim, poezi, 1978.

“ Atdheu fillon tek zemrat” vёllim, poezi 1983

“ Mirupafshim, hënë e vendlindjes!” vёllim, poezi, 1990

“ Vërtitu, Kokë e prerë!” vёllim, poezi, 2000.

“ Në zemër bie shi…” vёllim, poezi, 2003

“Shtatë mijë shirat e mi” poezi të zgjedhura, 2008

“Kalorësi mbi det“ esse monografike për Kadri Roshin 2009

“Iso dashurie“  Ars Poetika & Petrit Ruka, poezi e zgjedhur 2015

“Nëntë vjet e nëntë ditë“  Poemë baladeske, 2015

Ka realizuar me shume se 40 vepra kinematografike si skenarist dhe regjisor.

Si skenarist:  filma artistik. Vepra tё ekranizuara:

“Eja”  1986,           skenari pёr film artistik,  regjisor Piro Milkani.

“Njё i tretё “ 1987, skenar pёr film artistik, met. i shkurtёr, regjisor F.Koçi.

“Lumi qё nuk shteron” 1988, skenar pёr film artistik, regjisor Fatmir Koçi.

“Njё djalё dhe njё vajzё” 1989. skenar, film artis, regjisor I. Muça. K. Mitro.

“Vazhdojmё me Bethovenin” 1995  skenar pёr film artistik, regjia S. Pecani

Filma dokumentarë.

“Shembja e idhujve” 1994 skenar pёr film dokumentar,  regjisor K. Gjonaj.

“Tё burgosurit e galerisё”  1994, sken pёr film dok,      regjisor S.Kumbaro

“Nёnё Tereza”  1999,  skenar pёr film dokumentar,        regjisor K. Gjonaj.

“ Butrinti i gjallë” 1996       skenar pёr film dokumentar,  regjisor P. Ruka

“Në fillim ishte Ademi”     skenar pёr film dokumentar,     regjisor P. Ruka.

“Braktisja e Madhe”        skenar pёr film dokumentar,      regjisor P. Ruka.

“Qyteti mbi gur” 2002  skenar pёr film dokumentar,          regjisor Eli Bici.

“Qyteti mbi naftё”  2003  skenar pёr film dokument,    regjisor P. Dervishi.

“Nënë Tereza”   2004  skenar pёr film dokumentar,         regjisor K. Gjoni.

“Drama Fadil Paçrami“ 2006 skenar pёr film dokument,   regjisor N.Ajazi.

’’Atdheu lind nga tё rёnёt’’ 2006 skenar pёr film dokum,   regjia Esat Ibro.

“Kur vriteshin poetët”  2007 skenar për film dokumentar.   Regjia N.Ajazi.

“Poet i ekranit”,skenar për film dokumentar. regjia P. Ruka.

14  “Aleksandër Moisiu“  skenar për film dokumentar.       

 regjia N. Ajazi.

“Unë jam Ismail Qemali“  skenar për film dokum.         regjia Viktor Gjika.

Filma vizatimorë.

“I vdekuri i gjallё”  1993, skenar pёr film vizatimor, regjia Albert Malltezi.

(shpallur skenari mё i mirё i filmit nё Fest e 10 kombёtar tё Filmit shqiptar.)

“Ekuilibёr”  1994 skenar pёr film vizatimor, regjia Albert Malltezi.

“Nёntё vjet e nёntё ditё” 2001, skenar pёr film vizatim, regjia Artur Dauti.

Si regjisor ka realizuar:  (skenari dhe regjia)

1 “Njëqind për qind”  1994 film artistik,   skenar e regji P. Ruka, A. Minarolli.

“Plumbi prej plasteline” 1995  film art, s kenar e regji P. Ruka, A. Minarolli.

“Butrinti i gjallë” 1998. dok. për Kadri Roshin,  skenari e regjia Petrit Ruka.

“Në fillim ishte Ademi” 1999 dok. për A, Jasharin,    skenar e regji P. Ruka.

5 “Braktisja e Madhe” 2001  dok për emigrimin.  skenari e regjia Petrit Ruka.

“Kapedani i këngëve”, 2005  dok. poetit Maliq Lila. S kenar e regji P. Ruka.

“Amanet Labërinë”  2006.  Dok. për Enver Guga. skenari e regjia P. Ruka.

“Me varrin hapur”   2006 dok për L. Mërkurin.        skenar e regji P. Ruka.

“Bolenë, trimja Bolenë” 2007 dok.                    skenari e regjia Petrit Ruka.

“Aulona Folk Inernacinal Festival“ I 2009 dok.        skenar e regji P. Ruka.

“Folk Inernacinal Festival“ II  film dok. S         kenari e regjia Petrit Ruka.

“Folk Inernacinal Festival“ III film dokument.  skenari e regjia Petrit Ruka.

“Poeti i ekranit, Viktor Gjika” 2009 film dok.   skenari e regjia Petrit Ruka.

“Homerët e filmit ballkanik“ – vëllezërit Manaqi. dok. sken e regji P/ Ruka.

“100 vjet me Himnin e Flamurit“ film dokum.     skenari e regjia P. Ruka.

“Flamurmbajtësi i Vatrës“  film dokumentar.       skenari e regjia P. Ruka.

“Syri i Shqiponjës“  film dokumentar.            skenari e regjia. Petrit Ruka.

“Buzët tek kënga…“ dok për poetin Agim Shehu.      skenar regji. P. Ruka.

                                                           Të tjera:

Anëtarë i disa bordeve artistikë në RTSH. QKK dhe institucione të tjera.

Pjesëmarrës në disa Koferenca Kombëtare e Ndërkombët, për Kinematog,

Autor i një sërë shkrimesh në shtypin letrar, reportazhe, ese, artikuj për kulturën e kinematografinë.

ÇMIME LETRARE DHE FILMIKE

Çmimi libri më i mirë poetik i vitit 1983 me vëllimin “Atdheu fillon tek zemrat”

Disa cmime të para dhe të dyta për cikle poetik në shtypin letrar në gazetën “Drita” dhe “Nëntori” në vitet 1980- 1990

Çmimi i parë për skenarin e filmit “I vdekuri i gjallë” në Festivalin e 10-të Kombëtar Kinematografik 1993

Çmimi i parë për kameran në filmin artistik “Plumbi prej plasteline” në Festivalin Kombëtar Kinematografik 1995

Çmimi “Dokumentari më i mirë i Jubileut 2012” për filmin dokumentar “Kryekënga e Kombit” viti 2012

Çmimi i Akademisë KULT për dokumentarin më të mirë të viti 2012 për filmin “Kryekënga e Kombit” viti 2013

Çmimin poeti më i mirë i viti 2013 nga Fondacioni letrar “Harpa” Fier.

Çmimi i parë poetik në Manifestimin poetik të Pejës, 2015

TITUJ

Skenarist, akorduar nga Kinostudio “ Shqipëria e Re” në vitin 1988

Regjisor i filmit, akorduar nga Kinostudio “ Shqipëria e Re” në vitin 1995

MJESHTËR I MADH, akorduar nga Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Bujar Nishani me dekretin nr, 9371, Tiranë, më 18 dhjetor 2015.

me motivimin e mëposhtëm:“për krijimtarinë e tij letrare dhe kinematografike, si poet, skenarist, shkrim-tar e publicist i shquar”(Kortezi-Nacional)

 ***

KUR TË VDES UNË…

PETRIT RUKA

Kur të vdes unë mbylle derën me çelës dhe pi e pi atë natë

Hapi shishet e verës që nuk pimë dot bashkë

( Zot, janë shumë, një kantinë e tërë,)

Pi edhe shamë që të tradhëtova me vdekje

Burrë i pabesë, …si uji në rërë…

Kur të vdes lexo nja dy këngë të miat, të trishta

Pastaj grisi në dysheme

(Pa pikë mëshire, pa lotë,)

Më shaj që nuk të këndova siç e meritoje,

Që s’tu bëra poeti më i mirë në botë.

Për inatin tim nxirri gjinjë jashtë këmishës

Më thuaj: ja ku i kam akoma plot jetë,

(Ç’ti bëj tani pa ty, zuzar,)

Po tashmë kam ikur e si të ta them

Që për to do të rrotullohem

Edhe brenda në varr…

Kur të vdes unë mos ma fal

tradhëtinë e fundit me vdekje,

(Atë më të poshtrën, më të pabesën.)

Veç mbaje një sy hapur tek dritarja, se s’ dihet,

Mund të bëj marrveshje …e të vij

…Me vesën…

VDEKSH, MOJ TI, QË FLE ZBULUAR!

Vdeksh, moj ti, që fle zbuluar,

Në të shkretin ëndërrim,

Me çarçafin e rrëzuar,

Sikur bën qefinin tim.

Vdeksh, moj ti, që pjek nën hënë,

Gjinjtë-pjepra, mjaltë e vrer,

Zot, o zot, mos qoftë e thënë,

Që dhe syri vret e ther …

Vdeksh, që si vesë të mekur,

Bulon djersën mbi kërthizë,

Mbase ti më do të vdekur,

Me mornica më qëndis…

Vdeksh, që krahët si shandanë

I ke ndezur për të parë,

Tërë tempuj paganë,

Ndrinin me të tillë pishtarë.

Tërë kolonat prej mermeri,

Si këto kofshët e tua,

Kur të hyj me drithma tmerri,

Rënçin, më thërmofshin mua.

Vdeksh, që gjakun ma bën ujë,

Me dy gjysëmhëna pjeshke,

Digju, moj e zeza kujë,

Si një zjarr bubak,* prej eshke.

Vdeksh, që s’e ngre, – më thua,

U bë akull dyshemesë,

Mos e bëj qefin për mua,

Ëndrra, ëndërr,…s’di te vdes…

NJË GRUA E ZHVESHUR, NË SHTRAT S’BËN HIJE

Do zhvishemi një natë dhe bashkë do të flëmë,

(O Zot, mos u zgjofshim më, nga ai “gjumë!”)

Hija ime në mur do të dridhet nën hënë

Si trofta në grep, në zallin mbi lumë.

Po ti kur të zhvishesh, hije s’do kesh,

(Një grua e zhveshur për shtrat, s’bën hije,)

Bëhet shpirt dhe Drita kalon si në qelqe

Aty vdes fizika nga një një ligj Perëndije…

Vdes, që unë si grimca e Zotit,

Të shkoj tej e tej nëpër shpirtin pa trup,

Si malli që shkon mes pikës së lotit

Dhe lotin nga fija e qerpikut s’e tund…

Për herë të parë e kurrë njëherë tjetër,

E mbytur në dritë, do mbetesh pa hije,

Dhe unë do të vdes me ëndrrën e vjetër,

Që fjeta së fundi me një lule qershie

ATDHEU U SHIT, ANKANDI U MBYLL.

Atdheu u shit, ankandi u mbyll,

Të gjithë e dimë, po lajm nuk ka,

Miliona letra me vlerë votimi,

Tani do të bëhen thasë me para…

U vumë në radhë si mijra dele,

Kopen e ujqërve e zgjodhëm sërish,

Dhe shpresën e re në mijra blegërima

E mblodhën Ata në vatha partish.

Në vend të zinxhirëve – karta krediti,

Skllevër të lirë, me bukë e makina,

Për ankthin miliona tableta kimike

Nën bluzat firmato, zemra me vrima.

Në mbrëmje ziftin e shpirtit të plasur

Ekranet me ngjyra e bëjmë limonadë,

Të dyja palët numurojmë çdo mbrëmje

Ne parainfarktet, dhe ata… paratë.

Atdheu u shit, ankandi mbaroi,

Këtej rrjedh vreri, andej veç gaz,

I huaj po ndjehem çdo orë, këtu,

Po s’kam më fuqi, as për maraz.

Unë kam fuqi veç për këtë këngë,

Me të cilën ata do qeshin me lot,

Do thonë; “..po ky si s’vuri pak mend

Poet i mirë, po mbeti idiot…”

NJË LETËR SPITALI

Oiii, sa e trishtueshme, tani, puna ime,

Tek të shkruaj një letër të hidhur nga spitali,

ca vargje që zemra ia hedh mendjes së lodhur,

si tagjinë për mëshirë, para shembjes, një kali.

Tek shoh që gjakun me shiringa kauçuku

po ua fal ca qelqeve në laboratore kimike,

tek veten e tall, që për Atdheun, nuk derdha

të paktën një pikë…në vjersha patriotike!

Gjithë mjekët në kor: kujdes emocionet!

as gëzime të forta dhe as mallëngjim,

ta dinin qyqarët, që Ti do t’i mbysje,

tek kërkojnë që unë… të të vras me Harrim.

Për sëmundje të rëndë dyshojnë dhe recetat

m’i nxijnë llahtarshëm me një tmerr latinisht,

ç’më vjen që natën t’i mbush nga inati

me këngë të pashkruara, të ndrijnë foshnjërisht.

T’i kthej përmbys e t’i shkruaj mbi to,

së pari, një letër… qershisë plakë në Turan,*

t’i them që si ty jam vërtetë plot zgërbonja

Po një degëz me lule si ty ende e kam.

Ti shkruaj nënésë poshtë dheut të zi:

për porositë e tua jam plot me pendime,

“…më kot i lexon “tërë” librat e botës,

se zemrën, o bir, ta mbushin me rënkime.”

Mbi recetat ku shkruhet se gjaku po prishet,

rrjedh ngadalë dhe mundet…të bllokohet diku…

asnjë mjek se gjeti që gjaku po ndalet,

të mendoj; ç’qe kjo jetë, kështu,… “Kuturu?!”

Se gjaku mëdyshet, nuk di nga të shkojë,

si babai, në fund…me bastun, mes avllisë,

asnjë, mjek s’e kupton, që Ty, kur të shkruaj

një mijë e një dredha i bëj… ishemisë…

Sa e trishtueshme tani, jeta ime, moj grua,

Tek të shkruaj një letër të hidhur spitali…

Nga njëra anë sëmundjet me bisht latinisht

Në anën tjetër vetë unë,…hingëllima e një kali…

PRIT! JO, MOS PRIT!

Për Ty nga “My petit”

Prit, mos nxito kaq shumë, tek zhvishesh

Të lutem ngadalë,

Bëje tmerrësisht ngadalë,

T’i shoh çarçafët tek thinjen nga zilia

(E zezë është thinj-ja e copës së bardhë… )

Ma jep tani mua këmishën e ngrohtë,

Ma jep edhe turpin tënd të purpurtë ,

Gjerdanin e perlave të qafës

Ma ler,

Ti var në rrathët e frymës sime të butë.

Mos u shtri aty! Prit, se jastëku

E paska një rrudhë e supin ta vret,

Më prit pak, që Hënën ta lëviz

Si një ftua,

Ta vë në cep të dritares.

Në qejfin e vet.

Se pas dashurisë do jetë pjekur

Dhe ne prej urisë….

Hënën mund ta hamë,

Po gjer atëherë dritë e saj tek kërthiza,

Le të ma mbush atë kupëz

Përplot me shampanjë.

Tani përkulu, shtrihu, më thuaj!

Sa tigra të duhen

Të t’i fus nën lëkurë,

Jam gati të murosem tek harqet e tua

Tani që mbi mua

Po bëhesh një Urë.

Tani çahu si shega në vjeshtën e tretë,

Dhe hape Flamurin e Kuq

Si flakë,

Tani mos prit! Nxito, nxito,

Një sekondë po prita

Do të ngrysem një Plak…

Tani jam burri më i mirë në njëmijë,

Bëhu Zonja e jetës,

Vrime e zezë kozmike,

Përpimë që të vdes dhe ngjallëm sërish

Je ti Ringjallja e sagës biblike.

Mos merr ashtu frymë,

Se xhamat do t’i thyesh,

Dhe Zoti do zgjohet nga gjumi i penduar,

Që ne të dy na bëri bashkë

Ah, kaq të vonuar….

Tani mendoje këtë natë si të fundit,

Mi var rënkimet – perla

Pas qafës tënde,

Se dua, se dua, se dua të mbetem

Pesëqind vjet pa mendje….

KOHA IME, TANI JE NJE KALE I BARDHE!”

Koha ime, tani, je kali i bardhë në fushë

si kali i fëminisë që e ndiqja nga pas,

kur se arrija e më shkonin lotët në gushë

ndërsa ai majë bregut kthente kokën me gaz…

Kali im i bardhë, u muga, ah u muga,

po ulem mbi kullota kujtimesh të dremis,

gjithkujt, një ditë, zë e i piqet buka,

buka e hidhur, pa kripë e vetmisë….

Po shpirti më i shpejtë se kuajtë e vendlindjes,

do të vrapojë përjetë me jelet në erë,

kur kockat e mia si gëlqere prej dhembjes

ca gram Shqipërie do të shtojnë ku kam lerë.

GRUA MA KE NXIRË JETËN DHE JETËN TA KAM NXIRË

Grua ma ke nxirë jetën dhe jetën ta kam nxirë,

Jemi sharë në dritë dhe jemi puthur në errësirë,

Kemi vendosur të ndahemi dhe kemi thënë; e po mirë!

Dhe prapë jemi puthur ashtu si për lamtumirë.

Kemi gënjyer njeri-tjetrin, kemi bërtitur s’të dua,

Kemi pështyrë mbi proverbin që qënkeshim mish e thua,

Kemi mburrur kontratat që bëjnë në Amerikë.

Kemi thënë njëmijë herë; u mbush kupa dhe pikë.

Pastaj jemi përqafuar ; “e po unë isha në gjumë “

Jam futur në mishin tënd siç futet në shkretëtirë një lumë,

Jemi sëmurur dhe fshehurazi i jemi lutur qiellit,

Na është holluar shpirti nga frika si fija e perit.

Dhe prapë jemi zënë sa janë tundur tepsitë,

Kemi ndarë dyshekun me vijë, (ah, vijë e florinjtë,)

Po në errësirë kufirin e kemi shkelur si barbarë

Me dredhi ballkanike që as O.K.B-ëja s’ka parë.

Grua, ma ke nxirë jetën dhe jetën ta kam nxirë,

Ma ke pirë gjithë vrerin dhe helmin ta kam pirë,

Po ja që s’bëjmë dot pa këtë helm të mallkuar

Mos pushofsh kurrë, moj luftë dhe qofsh e bekuar!

Filed Under: LETERSI Tagged With: Petrit Ruka, Shuhet 67 vjec

MY MOTHERLAND!

July 5, 2021 by dgreca

My Motherland!/

Poezia “Atdheu im” –e poetit Astrit BllACA /

– Përkthyer  në  Anglisht nga Raimonda MOISIU 

My Motherland!

(Dedicated To All Immigrants)
Written in Albanian by Astrit BLLACA 

Translated into English by Raimonda MOISIU 

My Motherland, 

I was whispering so loud, 

In my mother’s tongue,

When I was a little kid,

In a strange and foreign land!

Bite after bite, 

Even with my eyes closed,

Memories are taking my mind,

Back to the nights as day, days as night,

When I had nothing left to eat,

And one small child running barefoot,

Like I always wanted to rest 

Upon the sweet lap of the motherland! 


My Motherland, my Fatherland,

I’m all grown up now; I’m a big man! 

My Homeland, I seek in vain, 

Out in the endless space I ride!  

A fully-grown man, but I still feel like a kid,

That wants his mother and shakes the door 

as it hurries past…

Oh, My Motherland, 

Tell me, where to find you, 

I don’t really know where to find you, 

There is no hint left on your ground, 

But here and there,

Still any broken bones whiten behind,

But here and there,

It’s a place where all searches end,

Where I planted my roots! 

Oh, My Motherland,

They’ve banished me from your lap,

Where I was born, since they grabbed you,

They want you for themselves!

They’ve banished me like a reckless son,

Being abandoned by a father, too! 

Oh Motherland,

I Left, taking to the open roads of the world, 

Left, leaving other half of my soul behind! 

My Motherland,

There’s been so many times,

I’m longing for you, 

And I wish I could get back there, 

Where I grew up as a barefoot kid, 

Soaking the bread in the river of tears, 

I can’t make it anymore, no longer an orphan,

That there is no place to live in!  

Oh Motherland,

Tell me, do you miss me?

Perhaps the greedy bastards have 

Nothing left for you and me and us!

My Motherland,

When you need me, just call me,

I am way too young to feel old  

I will always be there for you, 

‘Cause I am tired of running on the roads, 

 And the tears keep rolling down my eyes! 

Written in Albanian by Astrit BLLACA 

Translated into English by Raimonda MOISIU 

Atdheu im –poezi nga Astrit Bllaca 

(Për gjithë emigrantët) 

Atdhe, u ushqeva me ty kur isha fëmijë, pa e ditur,

kafshatë më kafshatë symbyllur të kapërdija,

dhe ditëve e netëve kur s’kisha asgjë për të ngrënë,

me vrap fëmijënor, në prehrin tënd unë vija.


Atdhe, jam rritur tani, jam bërë burrë,

e të kërkoj më kot në hapësirën pa fund,

nuk të kërkoj si burrë por prapë si fëmija,

që nënën kërkon e portën furishëm e tund.


Ku të kërkoj Atdhe, më thuaj, ku të të gjej,

s’ka ngelur nga trupi yt asnjë shenjë,

tek tuk gjej ndonjë kockë që zbardh që përtej,

tek tuk kur kërkoj, gjej nga ty ndonjë rrënjë.

Më ndoqën Atdhe, ata që të donin për vete,

më ndoqën si djalin plangprishës i ati, e ndjek nga shtëpia,

dhe ika Atdhe e mora rrugët e botës,

unë ika me gjysmën e shpirtit që prapa e lija.


Dhe sa herë për ty Atdhe, uria më merr,

të kthehem dua atje ku u rrita fëmijë,

ta ngjyej kafshatën në lotët që rrjedhin si lumë,

t’mos endem jetim që s’ka vend ku të rrijë.

Më thuaj Atdhe, unë a të dhimbsem ndopak?

Apo ata egërsirat asgjë s’kanë lënë më nga ty,

më thirr të vij, i ri në jam apo plak,

u lodha së enduri rrugëve me lotët në sy.

Written in Albanian by Astrit BLLACA 

Translated into English by Raimonda MOISIU 

July, 2021

Filed Under: LETERSI Tagged With: Astrit Bllaca, MY MOTHERLAND!, Raimonda Moisiu

LETËRSIA SHQIPE DHE TRANZICIONI

July 3, 2021 by dgreca

Departamenti i letërsisë në Fakultetin e Shkencave Shoqërore në Universitetin e Shkodrës “Luigj Gurakuqi” organizon në datat 5, 8, 9 dhe 12 korrik 2021 aktivitetin: “Letërsia shqipe dhe tranzicioni. Diskurs kulturor” në bashkëpunim me Vendi i Dëshmisë dhe Kujtesës; Biblioteka Shkencore e Universitetit të Shkodrës “Luigj Gurakuqi”; Biblioteka “Marin Barleti”, Muzeu Kombëtar i Fotografisë “Marubi”. Aktiviteti ka në fokus nxitjen e një diskutimi kulturor dhe shkencor përmbi letërsinë shqipe dhe artet tjera gjatë periudhës së tranzicionit në Shqipëri. Takimi i parë mbahet ditën e hënë, më 5 korrik, ora 11.00 në Vendi i Dëshmisë dhe Kujtesës, në Shkodër dhe moderohet nga prof.as.dr. Valbona Karakaçi, anëtare e departamentit të letërsisë. Në këtë takim paraqesin tezat e tyre për tranzicionin në letërsi dhe në antropologji, studiuesit: Arben Prendi, përmes studimit “Fatos Kongoli” dhe Albert P.Nikolla përmes studimit “Njeriu i ri shqiptar”. Në këtë aktivitet janë të përfshirë edhe studentët: Elsaida Zhejani, Deada Smajlaj, Klevisa Bardeli, Laura Kasteri në vitin e dytë të programit të studimit Bachelor në Gjuhë-Letërsi. Takimi i dytë mbahet ditën e enjte, më 8 korrik, në orën 11.00 tek Biblioteka Shkencore e Universitetit të Shkodrës “Luigj Gurakuqi”. Në këtë takim, përmes veprës eseistike të shkrimtarit Ridvan Dibra “Për romanin dhe romanet” do të diskutohen edhe disa çështje që kanë të bëjnë me letërsinë dhe pozitën e shkrimtarit në kulturën e tranzicionit. Në takimin e tretë, që mbahet ditën e premte, më 9 korrik, ora 11.00 në bibliotekën “Marin Barleti” organizohet një diskutim për rolin e botuesve dhe pozitën e tyre në periudhën e tranzicionit, sfidat dhe realitetet me të cilat përballen ata për të sjellë te publiku botime cilësore jo vetëm nga paraqitja fizike por edhe nga nveli estetik e kulturor. Pjesë e diskutimit do të jenë prof.as.dr Ag Apolloni botues i Bard Books, Prishtinë dhe Frano Kulli “Gjergji Fishta” Lezhë. Takimi i katërt mbahet ditën e hënë, më 12 korrik, ora 11.00 në bashkëpunim me Muzeu Kombëtar i Fotografisë “Marubi” dhe ka në qendër veprën studimore “arti bashkëkohor shqiptar” -kundrime estetike 1991-2011 të studiuesit Stefan Çapaliku. Përmes diskutimeve nga autori i veprës dhe moderatori i takimit, do të sillen disa analiza dhe interpretime interesante mbi teatrin, muzikën, kinemanë, pikturën dhe arkitekturën shqiptare gjatë periudhës së tranzicionit.(S P)

Filed Under: LETERSI Tagged With: Fatos Kongoli, Letersia e Tranzicionit

RRËFENJË NGA QYTETI STALIN

June 30, 2021 by dgreca

              Nga Agim Xh. Dëshnica/

     Pak histori/

Nëse dikur një shtegtar merrte udhën për Berat e pas Urës së Hasan Beut kthehej majtas në rrugën me plepa, herë në hije, herë në dritë, mbërrinte në qytetin, ku nxirrej naftë e bitum qysh në lashtësi. Ky vendbanim ndodhej në krye të fshatrave nën malin e Sulovës nga dielli del e zbret për nga perëndimi. Thonë se ajo qytezë ka ndërruar emrin disa herë, nga Seras në Zjarrishtë, më pas në Kuçovë. Ky emërrvend sllav, ndryshoi, edhe në kohën e miqësisë me Rusinë Sovjetike, e njohur për dimrin e gjatë, në hapësirat e gjera të pushtuara nga carët rusë.Nuk dihet dita e saktë, kur në qendër të qytetit u ngrit shtatorja e një burri të ngrysur, vetullzi me mustaqet e zgjatur anash buzëve. Nën shtatore qe gdhendur me daltë Josif V. Stalin.  Pas përurimit Kuçova mori emrin Qyteti Stalin, rusisht: Stalingrad, ndonëse ky qytet nuk njihej për beteja të përgjakshme! Pra, kujt i shkoi ndërmend ky emër i ri, gjysëm shqip e gjysëm sllav, të cilin populli e quante shkurt Qytet? Në biseda miqsh thuhej: “Do të shkoj në Qytet” “Ika nga Qyteti”, ose “Më caktuan në Qytet”. Ishte krejt e pamundur ta quanin shkurt, Stalin, sepse atëhere. duhej të sajonin, shprehje të pabesueshme e me rrezik si: “Vajta te Stalini,” “Ika nga Stalini.”, “U mërzita te Stalini!”,  “Më plasi shpirti  te  Stalini!”. 

Megjithëse nafta, qe shterruar dukshëm, skuadra e futbollit nga shefat e komitetit, u quajt Naftëtari dhe jo Stalini, ndryshe, do t’i gjente belaja me tifozët kundërshtarë, kur pas ndeshjes do të dëgjonin ulurimat e tyre: “Shkumbini i Peqinit e mbyti Stalinin,  Traktori i Lushnjës e dërrmoi Stalinin!’’

 Sot, edhe pse kemi alamet Akademie Shkencash, akademikët e quajnë prapë Kuçovë, ndaj historianët sërbë fërkojnë duart nga kënaqësia, kur hedhin sytë në harta e libra. Ndërkohë dijetarët tanë vrasin mendjen e thonë: “Ta quajmë Seras a Zjarrishtë, përsëri nuk shkon, sepse do të ngjalleshin kujtime të tmerrshme me tifozët e Naftëtarit, kur në mbarimin e një ndeshjeje, u sulën me tërbim të digjnin për së gjalli gjyqtarin tok me fubollistët e Dinamos. Nëse ia heqim Kuçovës mbaresën sllave ov, na del Kuç. Nuk mund ta quajmë as kështu, se Kuçin e kemi në malet e Kurveleshit, tek burronja nën rrepe.” 

Çudi! Sllavët, kudo tek shkelën, e harruan gjuhën, humbën etninë ose u larguan, lanë një varg marramendës emërvendesh, nga Novoselë në Zagori, nga Konispol në Poliçan e plot të tjerë. Ja, ç’do të thotë të jesh mikpritës e bujar ndaj ardhacakëve që kërkonin bukë e punë, për të mbajtur frymën. Pra, profesorët tanë ç’emër t’i vinin këtij qyteti që për çudi në kohë të ndryshme ndërron emrin?  Disa menduan ta quanin Plepas, disa Seras. Por, me urdhër nga lart i mbeti sërish emri sllav Kuçovë. Por, çudia më e madhe e kohëve të fundit, është se Ura e Hasan Beut, më pas Ura Vajgurore e ndodhur në truall fushor me lumin Osum mespërmes, nuk do te mbajë më ato emra. sepse disa burra fort të ditur nga qeveria e pagëzuan me emër te ri Dimal, si qyteti antik diku mbi Shpirag, Pra, vizitorët do të shohin jo një por, dy Dimale, njërin mbi mal, me  gropa, gurë e pluhur dhe heshtje, tjetrin në fushë me rrugë, urë, makina, lumë, shtëpi,  zyra, shkolla  e dyqane. Askush s’duhet të habitet, nëse edhe Beratit të njohur në histori me ndërrime emrash nga më të ndryshmit, me vendim po nga  ata burra, t’i ngjitet emrin Erdogan Kasaba,

 Portieri i Naftëtarit

  Në Qytetin Stalin të naftës, një ditë, ndërmjet dy djemve të rinj, plasi sherri për punë sporti, me fjalë pak si të ashpra. Njëri ishte  ndihmësmjek, i transferuar atje, nga Tirana, tjetri vendas, teknik nafte. Pas fjalëve nisën të flisnin grushtet. Tre policë kureshtarë, mbështetur në mur, e shikonin ndeshjen si në sallën e boksit. Në atë dyluftim, tiranasi, me goditjen e pestë, e hodhi kundërshtarin përtokë. Më pas, me urdhërrin e shefit, të dy i lidhën e i mbyllën në qeli. Ndihmësmjeku ishte edhe portier i Naftëtarit, madje i shquar në një ndeshje të bujëshme, në fushën sportive të Elbasanit, ku rrjeta e tij, u shqye keqas nga topat, e futbollistëve vendas, edhe për shkak të disa vajzave elbasanase të mbledhura tufë prapa portës. Ato, e qëllonin portierin, herë me guraleca, herë i tërhqnin rrjeten, duke bërtitur:

– O çuno!  Ktheje kryet!

– O çun i Qytetit, çile, çile portën!  

– Gol! Gol! Gol!

Në zyrën e shefit.

    Të  ngujuar në qelitë e ndriçuara keq,  të dy djemtë, pritën më kot të liroheshin po atë natë. Djaloshi nga Tirana, për të vrarë kohën, disa orë i kaloi duke hedhur e kapur një top ping – pongu në tavan e nëpër mure. Por, ja, erdhi çasti e u hap dera. Njëri prej tre policëve i thirri me zë të ashpër: 

-Ec me ne! Të pret shefi në zyrë! 

Toger Rakip Donofrosa rrinte ulur pas tavolinës me kokën mbi bllokun e  shënimeve dhe telefonin pranë. Nuk merrej vesh, flinte apo shkruante. Pas një heshtje të gjatë, ngriti ballin e gjerë.

– Hë, more portier, ulu e pëgjigju  drejt pyetjeve të mia! Emrin? 

– Kostandin.

– Mbiemrin?

– Vako.  

– Kur dhe ku ke lindur?

– Më 1933, në Londër.

– Si the!? Po ç’deshe gjer në Amerikë ti!?

– Jo, jo, në Angli  në Londër! Atje, më lindi nëna.

– Ç’bënte jot’ ëmë atje!? – uluriti togeri. – Fol!

– Ku ta di unë! 

– Kuptova! Më thuaj tani, merr vesh, e këndon apo jo gazetën e Partisë “ Zëri i  Popullit”? 

– Sigurisht!

-Pse ka atë emër ajo, gazeta?

– Sepse, nëpërmjet saj, populli, u thërret me zë  të lartë armiqve të brendshëm e të jashtëm.

– Po tjetër? Çfarë sheh mbi kokën e gazetës?

-Draprin e Çekanin. Drapri pret, çekani godet! Armiqtë e klasës, domosdo!

– Ashtu de! Më trego tani, nga cila faqe fillon ta këndosh gazetën ti?

– Nga faqja e parë, s’do mend! Shoh kryeartikullin dhe lajmet kryesore.

– Bukur! Pastaj?

– Kaloj te faqja e dytë, te “ Jeta e Partisë.”

– Vazhdo!

– E kështu me radhë! Në faqen e tretë gjej shkrime nga shendetësia, kultura , arti dhe…

 – Kaq? Po qysh e merr vesh ajo koka jote  se si është shtuar pambuku, misri, kupton, gruri ndër ara, kupton, dhe nafta tek ne në Qytet?! 

– Po si jo!

– Pastaj? 

– Hidhem në faqen e katërt, te lajmet e jashtme dhe sportive.

– Aty më qëndro! Te faqja e katërt mëson gjëra ti, kupton, edhe për qytetin ku je lindur? 

– Me raste.

– Si me raste!?

– Sepse kur ka raste, duhet të përfitojmë nga rastet, ka thënë Stalini.

– Si?

– Ja, për shëmbull, në Londër janë takuar Marksi dhe Engelsi.

– Ç’na përrallis, ore!? Ata qenë nga Rusia, ç’punë kishin me Londrën!? 

– Jo,  ishin nga Gjermnia!

– Pusho! – Për disa çaste pllakosi heshtja e plotë. Togeri, pasi u mendua, tha:

 – E di, e di. Vazhdo!

– Po, ja, në „Zërin e Popullit“ unë kam lexuar se në Londër, ka dalë për herë të parë  Manfesti i Partisë Komuniste.

– Manifesti? Ah po, nga Stalini ynë…

– Jo, jo, nga Marks dhe Engelsi.

– Pusho! Mos më jep mësime, po përgjigjju pyetjeve të mia, kupton?  Shefi nuk desh ta ngiste më atë udhë të vështirë hetimi, ndaj, e ndryshoi kahun, u hodh te gjimnastika e mengjesit, te puna vullnetare për korrjet e vaditjen e  ullishteve me fuçi e kova. Më në fund, u  kthye te sporti.

– Më thuaj tashti, përveç  Naftëtarit, me cilën skuadër  je?

– Me Partizanin. 

– Pse nuk je me Dinamon?! Mos ke qenë gjë partizan?

– Jo, ç’ne unë partizan.

– Ç’lidhje ke atëherë ti, me  Partizanin?

– Po, a nuk kam qenë pionier!? Kam mbajtur në qafë shallin e kuq! 

Për zënkën shefi nuk i bëri asnjë pyetje!

Doktor Vako në mërgim.

Në vitet e lirisë,  doktor Vako, mërgoi  në Angli. Me pasaportë angleze punonte mjek në klubin sportiv londinez me emrin “West Hamer.” Skudra e futbollit e atij klubi ndodhej në vendet e para të kategorisë së dytë të kampionatit anglez. Gjatë verës ajo zhvilloi dy ndeshje miqësore nëTurqi me skuadrën e mirënjohur “Fenerbahçe” të Stambollit. Ndeshja e parë  përfundoi 1-1 dhe e dyta 0-0. Skuadra angleze pushoi disa ditë në një nga plazhet e bukura të Izmirit. Atje lojtarët u njohën me dynmet apo si i thonë ndryshe me hanëmet e bukura, që shkuan nga Stambolli. Lozën tenis dhe vollejboll. Nuk thonë kot “Shih Stambollin pastaj vdis”! Biondët e Londrës mandej u larguan nëpër det, për në Greqi, me anijen turistike “Olimboz”. Në Selanik vizituan Lefkopyrgon. Natën u ndeshën me skuadrën vendase, “Aris”. Rezultati: 3-0.  

     Doktor Kosta, pas ndeshjes, në dalje të stadiumit pati një takim të këndshëm. Një djalë me pamje rreth të tridhjetave pranë autobusit po përshëndeste, me duart e ngritura lart, futbollistët.  anglezë.  Doktori iu afrua dhe e pyeti:

– Where are you come from?…

Djaloshi e pa i heshtur, u mendua pak dhe tha:

– Albania!

Doktorit i qeshi fytyra, e hoqi mënjanë për një kafe diku pranë. Atje, i foli shqip: 

– Shqiptar qenke!?  Po nga cili qytet? 

– Nga qyteti i Kuçovës.

–  Kuçova?! – thirri doktori me gëzim dhe i zgjati dorën. 

– Edhe ju shqiptar jeni?

– Po, nga Tirana. Si të quajnë ty?

– Josif –  pas pak shtoi: Donofrosa. 

         –  Ç’e ke Rakip Donofrosën?

– Baba. 

– Ou!  Pse, i biri i shefit qenke ti? Ç’ne, ky emër Josif?

   -E kam nga babai,  me atë kam çare këtu  për punë e strehim.

-Ashtu vërtetë. Po si është me shëndet babai yt tani?

– Mirë, mirë, por ca i plakur dhe i mërzitur. 

– Kur ta takosh, i bëj shumë të fala nga Kostandin Vako i Naftëtarit të Qytetit! Dhe pyete, a   e lexon më Zërin e Popullit?

Leximi i lajmeve

Doktor Vako, ndërsa pushonte në hotel, iu kujtua një ndodhi e largët e shkurtit 1975, me lexim gazete. Rrebeshi i shiut kishte vërshuar nëpër rrugët e Tiranës. Era përplaste shiun e rrëmbyer në trupat e kalimtarëve. Çadra nuk kishte më asnjë vlerë. Ftohtë. Doktori  i lagur qull u gjend në rrugën e Durrësit. Në shtëpinë e Naimit pa dritë. Tha me vete: „Sa të ulet  tërbimi i motit, po ngjitem pak lart!” 

Në katin e tretë trokiti fort. 

– Kush është?

– Hape! Jam unë! 

– O, kush paska ardhur! Kosta! Nga bredh kështu nëpër këtë kiamet! Qenke bërë ujë! 

Miku, pa përshëndetur, la çadrën afër derës, u përkul dhe zbathi këpucët. Pardesynë dhe xhaketën qull i vari në korridor dhe zuri vend në kuzhinën e ngrohtë. I mbërdhirë, edhe pse pranë sobës valë, thoshte i hutuar:

– Oh, çfarë rrebeshi! Ujërat e turbullta të kanaleve kanë shpërthyer lart. Lana ka dalë nga shtrati. Tirana  po mbytet!  

I zoti i shtëpisë i hodhi  në gotë çaj mali me pak sheqer. 

– Pije të ngrohesh! – i tha.-Dhe, për t’u qetësuar, merre ketë gazetë.  Ka lajme të reja.   

Kosta e pa në sy, pastaj nisi të shihte lajmet, radhë pas radhe.Në faqen e parë, në kryeartikullin me autor Brigata e Shtypit shkruhej:“Byroja  dhe Sekretariati i KQ të  PPSH, bëjnë thirrje për fitorje të reja.” Pastaj brodhi sytë lartë poshtë. Ktheu faqet në vijim e u befasua prej lajmeve për jetën e popullit në qendër e në rrethe, për arritjet nga puna në industri e bujqësi. Kudo rendimente të larta, thyerje normash e zotime!  Më tej me një farë kënaqësie hapi faqen e katërt. Lajme nga bota: nga Fronti i Fukienit. Krizë e rëndë financiare në Japoni.. Falimentim bankash amerikane. Kolaps ekonomik në Europë. Greva të fuqishme në Italinë e veriut. Bota kapitaliste në prag të katastrofës.“  Doktorin e kapi  papritur diçka, si turbullirë.  

-Të lutem, një gotë, por jo çaj! Ujë, ujë të ftohtë! – Piu me një frymë dhe iu kthye sërish gazetës. Për të larguar shqetësimin, hodhi sytë te rubrika sportive. Në lajmet për futbollin lexoi:  „17 nëntori i  Tiranës në prag  të ndeshjeve për turin e parë për kupën e Europës, në këtë vapë të nxehtë korriku, po kalon pushimet në plazhin e bukur të Durrësit, në ajrin e pastër buzë detit, me stërvitje të shumta, vrapime, vollejboll  dhe futboll  me porta të vogla.“ 

– Ç’dreqin bëhet kështu me këtë gazetë? – thirri. –  E kthehu me vrull  në faqen e parë.  I  befasuar pa: Zëri Popullit, organ politik i PPSH, n. 350 ( 8888877…)   20  korrik, 1965! 

  Naimi buzëgaz, iu qas dhe e pyeti: 

         -Hë, doktor! Si t’u dukën lajmet?-  

 Befas jashtë dritares  vetëtiu, shkrepi rrufeja  dhe më pas u degjua, diku afër bubullima pak si e zgjatur…

Filed Under: LETERSI Tagged With: Agim Xh. Dëshnica, Qyteti Stalin., Rrefenje

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 163
  • 164
  • 165
  • 166
  • 167
  • …
  • 291
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • “Shënime për historinë antike të shqiptarëve”*
  • Si funksionon sistemi juridik në Shqipëri dhe pse ai ka nevojë për korrigjim?
  • Emisionet postare festive të fundvitit në Kosovë
  • JAKOBSTADS TIDNING (1939) / MBRETI ZOG, SHUMË BUJAR ME BAKSHISHE. — EMRI I TIJ NUK DO TË HARROHET KAQ SHPEJT NGA PRONARËT DHE PERSONELI I HOTELEVE NË VARSHAVË.
  • HAFIZ SHERIF LANGU, DELEGATI I PAVARËSISË TË CILIT IU MOHUA KONTRIBUTI PËR 50 VJET ME RRADHË, KLERIKU DHE VEPRIMTARI I SHQUAR I ÇËSHTJES KOMBËTARE
  • RIPUSHTIMI I KOSOVËS – KUVENDI I PRIZRENIT 1945
  • Nikola Tesla, gjeniu që u fiksua pas pëllumbave dhe u dashurua me njërin prej tyre
  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT