• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Marash Mrnacaj Eulogy

October 21, 2019 by dgreca

By: Michael Anthony Mrnacaj/

Marash Mrnacaj was like Joe Dimaggio to me 

He was my superhero, 

my role model. 

My ‘bab’

my grandfather did everything he could to make sure I got whatever I needed. 

That I would not be at a disadvantage because I didn’t have a father. 

He would not allow that… ever.

That’s the kind of man he was. 

He was honest, 

To others, and to himself, which is a rare.

He was brave, 

He was the head of the house, who lead his families escape from Albania, in the middle of the night, risking his life, for the safety and future of his family

you just don’t hear stories like that anymore

He was Honorable

His word was his bond. If he told you he would do something or made a promise to you, you knew it was as good as done. 

There was not one time where he did not do something that he said he was going to do…. 

That’s a Man of honor

He was Fair and a great Listener:

which are the characteristics of a true leader, 

he never yelled… I never heard him yell once…. he didn’t need to,

he tried to see the best in people and he believed in second chances.

He had Patience:

I am telling you, I know this, because he was extremely patient with me. 

It took me a long time to get it, 

to understand, 

and he was so patient. 

He was a man of tradition, respect, he was strong, and firm. 

But he also had the warmest heart. 

He cared so much for his family. And he was not shy about it. 

He showed us affection in every way. 

He was his happiest when he was surrounded by his family.  

Take a look at the pictures, watch his smile in the ones where he is with his family, he is at his happiest 

Pure joy

He was a proud Albanian, 

he loved his country, he loved his people.

He did everything he could to help his country, 

From fighting in the army, or through protests and politics…. 

And he never stopped until the day he died.

In fact, his death was the only thing that could stop him from helping his country. 

Trust me, he went through everything you could imagine, and it didn’t stop him. 

He was charitable, donating to the school in his hometown, that was renamed after my father 

And He made sure, that no one ever said a bad thing about my father to me. 

He made sure that no one would even dare to. 

He believed in me, not all the time…. I didn’t make it easy for him, but he believed in me he motivated me, pushed me, did all the things I, as a boy, needed from a fatherly figure.  

We feared him,

Not because he would yell or hit us, 

We feared him because we didn’t want to let him down, 

because he taught us better.

He taught us to do what is right. 

And he was not a man of talk or words, he led by example. 

He always did the right thing, 

and then when he couldn’t possibly do anymore, 

he left it in God’s hands, 

because he had faith, 

which brought him peace. 

He had presence

You noticed him when he walked into a room. 

He had class and dignity.

He had self-respect,

It was the way he carried himself- in a suit, tie, the moustache-

You know, I don’t think it has set in yet just how much I am going to miss that moustache

He was funny

He had a great sense of humor.

He was full of jokes, none that I could repeat in here, 

nor will I attempt to!

He was hilarious 

He was so funny, in a good-hearted way, that he could say 

whatever he wanted to anyone and they would just laugh or be 

enamored by him. 

He had charm, and charisma. 

He didn’t have a bad bone in his body.

He was a great man, who lived a long, fascinating life

And behind every great man is a great woman. 

And for 65 years, that great woman was his wife, Mria, 

Who stood by his side. 

He loved her so much

The only thing he loved more than his wife, was her cooking

her ‘bukalmouch me djath, mish n lkana’, 

little salt and bread – and he was a happy man. 

He was a smart man too, because he married the best cook. 

She was by his side through the good times and the tough times.

Over the past 15 months his health had been declining, 

he was in and out of the hospital, 

and she stood beside him, day and night, every single day. 

She never left his side. 

She was so exhausted that I saw her fall asleep while standing up.

She would lose her balance because she was so tired. 

But that was her man.

And she was there for him

They had a special bond 

A true love

And a happy marriage 

They had six children, who, led by my uncle Leka, made sure that ‘baba’ was never alone, not for a second, over the past 15 months. 

His daughters, Lucy, Vera and Lisa, and Paul accompanied by his nephew Marku and his family, and his grandson Noah, made sure that someone was always there for him. 

Do you know what a compass is? North, south, east, west….. 

‘Baba’ was like a compass; he gave us direction. 

Always, and not just to us, but anybody he met, the man was full of wisdom.

Someone, who didn’t want his name to be mentioned out of respect, described baba perfectly.

He said “I am sad today not because he died, but because we will never find men like him to take his place.” 

Bab, I’m gonna be honest, I’m gonna miss you, even those little moments, hearing you walk up and down the hallway whistling,

Whistling his favorite music 

Or wearing your UÇK beret, 

Or even hearing that sneeze of yours. 

His sneeze shook the walls of the house. 

Even these little things Im gonna miss.

But I want you to know 

That you did right by us. 

You did everything you could and we are so thankful. 

Everything is OK. 

You raised us the right way. 

We can take it from here. 

We will take care of your wife and make sure your family stays together.

You have nothing to worry about. 

It’s time for you to relax and be reunited with your son. 

He’s been waiting a long time to hear those jokes of yours. 

And now he finally can. 

I love you, bab!

And thank you for being the greatest man in my life.

Written by Michael Mrnacaj 

In honor of Marash Mrnacaj

Filed Under: Histori, Opinion Tagged With: Michael Anthony Mrnacaj- Marash Mrnacaj-Eulogy

HIPOKRIZIA EVROPIANE MBI KRIZËN KURDE

October 20, 2019 by dgreca


Nga PAOLO MIELI/“Corriere della Sera”/
Perktheu:Eugjen Merlika/
 
            Nuk do të protestojmë kurrë sa duhet për paudhësitë që edhe njëherë populli kurd është i detyruar të pësojë. Është një e mirë që Evropa të shkojë përpara me manifestimet, thirrjet e ambasadorëve, me ndonjë formë të ndrojtur shpagimi kundrejt mujshisë turke. Është një gjë e mirë që të paditet me zë të lartë përgjegjësia e presidentit të Shteteve të Bashkuara sa i përket asaj që po ndodh nga ana e Rojavës: nëse Donald Trump-i nuk do të kishte tërhequr ushtarakët e tij ajo gjë e tmerrshme që mund të ndodhë nuk do të kishte qënë e mundur.
            Por bën përshtypje që kjo pjesëmarrje bujare, pothuajse e njëzëshme shqetësimi për fatin e kurdëve, ndalon pa pritmas kundrejt kujdeseve më të rëndomta rreth leverdisë për t’i dhënë ende para regjimit të Ankarasë që të vazhdojë të “strehojë” të ikurit sirianë (për çastin më shumë se tre milion e gjysmë qëniesh njerëzore). Ndoshta është e tepruar të quhet “përfrikësim” lajmërimi i Rexhep Taip Erdoganit se, në rast të prishjes me Evropën, e ndjen veten të lirë të lejojë të ikin apo t’i përzërë ata refugjatë e të tjerë që do të arrijnë.
            Çfarë “përfrikësimi”? E vërteta është një tjetër: ajo kontratë e 2016 që i ka lejuar autokratit turk të arkëtojë tre miliardë euro, qe e diskutueshme nën profilin moral. E diskutueshme sepse që atëherë dihej se po e paguanim Erdoganin me qëllim që t’i mbyllte ata refugjatë në rrethime të ngjajshme me kampet e përqëndrimit. I kërkuam si shpërblim zotime të rëndësishme në shpëtimin e profilit etik të atij veprimi. U kufizuam në porositjen, siç bën pabesueshmërisht ende sot sekretari i NATO-s, Jens Stoltemberg, për “maturi”. Atë “maturi” që tani Aleanca atlantike i kërkon tankseve të Erdoganit, të hyrë në Sirinë veriore e që kanë shkaktuar mjaft të vdekur. Ishim së fundmi të vetëdijshëm, ne evropianët, për faktin që regjimi turk do t’i kishte mbajtur për vete një pjesë të mirë të miliardëve të eurove, teorikisht të paracaktuar për emigrantët. Por për çfarë emigrantësh: ata miliardë ishin çmimi i paguar për një operacion të ndyrë.
            Arsye për të cilën se, nëse Evropa do të arrinte në një prishje (të lëvdueshme) me despotin e Ankarasë, do të duhet t’a quajmë daljen e refugjatëve nga Turqia në drejtim të Evropës si përfundimin e një veprimi të kryer nga ne me vetëdijen e pasojave që mund të kishte lindur. Po atëherë përse dikush do të duhej të kërkonte prishjen (ose dhe vetëm kërcënimin e një prishjeje) ndërmjet BE dhe Turqisë në rastin kur nuk do të tërhiqeshin ushtarakët e gjysmëhënës nga veriu i Sirisë? Për faktin që u a kemi borxh kurdëve, të cilët meritojnë të kenë një tokë ku të mund të jetojnë në paqe. Veçanërisht tani, që me guxim për vite  kanë përballuar Isis-in, i cili kish filluar të gjakoste Evropën, e kanë luftuar në vëndin tonë. Çështja kurde duhet mbështetur me të njëjtën vendosmëri me të cilën Mario Draghi ka mbajtur ekonomitë evropiane: “Whaever it takes”.
            E këtu vijmë tek biseda mbi Trump-in. Është qesharake t’a qortojmë se ka braktisur Veriun e Sirisë, kur dijmë se ne evropianët nuk kemi asnjë synim për të shkuar e zëvendësuar ushtarët amerikanë, as të gjithë së bashku as veç e veç. Evropianëve u rrëshqet nga vëmëndja se fjalët e mëdha të zëmërimit e të mbështetjes morale kundër mujshive duhet të përcillen nga përdorimi i forcës. Ndërsa ne jemi gjithmonë kampionë të njohur të një ndërhyrjeje luftarake me llafe, të cilat i pason një shqyrtim i imët i virtutit të ndërmjetësimit politik, e në profilin ushtarak dobitë e “mos ndërhyrjes”. Qe kështu më 1936, në fillim të luftës civile spanjole, atëherë kur Franca e Britania e Madhe nuk gjetën vendosmërinë për të lëvizur në ndihmë të Republikës së sulmuar (ndërsa Italia fashiste dhe Gjermania naziste jepnin ndihmën, me gjasë përcaktuese, çështjes së Francisco Francos). Me atë mungesë Evropa demokratike i dha një ndihmesë të pavetëdijshme shpërthimit të luftës së Dytë botërore. 
            Qe më vonë, në pjesën e dytë të mbasluftës, një rast i vetëm, në të cilin një pjesë e kontinentit tonë u zotua – nën simbolet e NATO-s – në një “luftë humanitare” (kështu po e quajmë për të lehtësuar peshën); lufta që kishte qëllimin e deklaruar të kundërshtonte mujshinë e sërbëve në dëm të myslimanëve të Kosovës. Vendosëm atëherë të mbronim një popull më të dobët  nga dhuna e një tjetri më të fortë. Diçka sikur tani të gjenim guximin për të bërë ndonjë gjë po aq konkrete në dobi të kurdëve, duke i vënë një ledh mujshive turke. Në kohët e Kosovës sendërtuam atë që kishim propozuar, përfshirë edhe rrëzimin e diktatorit Millosheviç, pastaj të paditur nga Gjykata e Hagës. Pati n’atë kohë – siç është normale të jetë – intelektualë që u rrjeshtuan me ashpërsi kundër ndërhyrjes “humanitare”, në dobi të despotit sërb. Tani, pikërisht në orët kur tankset e Erdoganit hyjnë në Sirinë veriore dhe i jepen trilleve të para, i jepet çmimi Nobel Peter Handke-s. Atij Handke që n’ato kohë mohoi spastrimin etnik të sërbëve, nuk njohu ligjëshmëriinë e Gjykatës ndërkombëtare për të gjykuar ata krime, për të mbajtur pastaj një fjalim prekës mbi varrin e Millosheviçit. Sigurisht vlerësimi i jepet prodhimit letrar e jo qëndrimeve politike të atëherëshme. Por njëkohësia mbulon ndonjë kuptim të fshehtë mbi të cilin do t’ishte e dobishme të ndaleshim për të përsiatur. Do të kuptonim, në fundin e kësaj përsiatjeje, se përse – mbasi ka kaluar çasti i lotëve të derdhura publikisht – është mjaft e pamundur që nga Evropa të niset ndonjë nismë konkrete, e vërtetë në dobi të kurdëve.
 
            “Corriere della Sera”, 11 tetor 2019      E përktheu Eugjen Merlika

Filed Under: Opinion Tagged With: Eugjen Merlika-Hipokrizia

DOSJA E VATRËS- EDITORËT E DIELLIT NË OBJEKTIVIN E SIGURIMIT

October 17, 2019 by dgreca

KUSH ISHTE “NGJALA” DHE”LIQENI”  QË SPIUNONIN FAN NOLIN TEK “MISIONI” DHE QEVERIA E TIRANËS?-PO ”FLETORI”?/

  • EDITORI I DIELLIT NE LUPEN E SIGURIMIT(1958-59) DHE TE FBI-së( 1962-2005). SIGURIMI: I ZGJUAR, POR MUND TE JETE AGJENT I ZBULIMIT AMERIKAM. FBI: DOSJE NGA 1962- 2005-AGJENT I SIGURIMIT!/
  • SIGURIMI- MISIONI: AS ME PETER PRIFTIN, AS ME QERIM PANARITIN, NXITNI KONFLIKTIN MES TYRE!/

NGA DALIP GRECA

Në dosjen e sigurimit, që i ishte hapur Vatrës nga Minsitria e Brendshme, Drejtoria e Sigurimit, dalin shpesh pseudonimet e “Ngjalës” dhe “Liqenit”, që dukej se kishin pushtet tek  Peshkopi, por edhe e spiunonin atë tek padronët e tyre. “Luani”, që furnizohej me raporte nga”Ngjala” dhe “Liqeni” informonte Tiranën se Peshkopi s’ishte 100 për qind i besuar.

  “Ngjala”, me 11 gusht 1959, njoftonte me tel Nr. 203 se F.B.I , sipas Dhimitër Trebickës kishte thirrë Niko TH dhe e kishin pyetur për këto gjëra:

1-Si do të pritej në Shqipëri një ndihmë prej 500 mijë ose një milion dollarësh e dërguar në emër të Vatrës?

Niko Th ishte përgjigjë se Vatra nuk kishte më kredibilitein e dikurshëm në Shqipëri, autoriteti i saj pas lufte kishte rënë.

2- Pyetja e dytë kishte qenë rreth “Kështjellës”. F.B.I kishte pyetë: -ç’punë bënte “Kështjella” në Shqipëri?

     Përgjigja kishte qenë: Nuk e di me saktësi, nuk kam informacion. Ai kishte spjeguar se kur kishte shkuar në Shqipëri, nuk e kishte takuar”Kështjellën” nga që ishte i sëmurë.

3- Sipas këtij informacioni njerëzit e F.B.I. kishin pyetur Nikon dhe Trebickën nëse mund të gjendej ndonjë nga punonjësit e Misionit që shfaqte shenja lëkundje ndaj Tiranës dhe të mund rekurtohej?!!!

Raportuesi konkludonte në raport: Shuma prej 500 mijë apo 1 milion nuk disponohet nga Vatra, kështu që mendohet se amerikanët do t’ia jepnin  Vatrës atë shumë.

“Luani” ne tel nr 222 data 28 gusht 1959 raportonte se sipas porosive që i kish dhënë”Kalaja”-“Ngjala” ishte takuar me Fan Nolin dhe kishte përcjellë të dhëna të rëndësishme:  Si”Lirija” ashtu edhe “Ngjala” ishin të pakënaqur nga qëndrimi i Fan Nolit ndaj Vatrës. Ngjala ka raportuar se Fan Noli i paskish thënë se po të bëheshin zgjedhje të rregullta në Hungari, Shqipëri dhe Rumani, regjimet që ishn në fuqi nuk do të mund të qëndronin më, do të binin nga fuqia.”Luani” informonte se”Ngjala” nuk kishte dashur t’ua tregonte këto gjëra shokëve të Misionit, por i tregoi tash nga dëshpërimi dhe zhgënjimi  prej kryepeshkopit, dhe këshilloi që të mos lëvdohej më Fan Noli prej Tiranës dhe Misionit.

Nga ana tjetër Noli paska kërkuar përmes “Ngjalës” që të mos goditej më gazeta Dielli.”Luani” shtonte se Qerim Panariti kishte botuar në Diellin e 14 gushtit 1959 pjesë nga një artikull të marrë nga “Shqipëria e Re”, por kishte hequr paragrafet ku goditej ai vetë. Këtë , editori i Diellit, e ka bërë për të ngritë presitigjin e Vatrës, por degët e Vatrës në Pitsburg dhe Nju Jork vazhdonin të kërkonin shkarkimin e Qerim Panaritit si editor i Diellit dhe sekretar i Vatrës. Në emër të tij kishin kërkuar që të emërohej”Fletori”, që konsiderohej element “patriot”, por ky vepronte i drojtuar nga që i ruhej sipas raportuesit F.B.I-së.

       Andoni Athanas, raportonte”Luani” ishte ngarkuar për të drejtuar komisionin e 50 vjetorit të Diellit, kishte thënë se do të padiste gazetën”Lirija” si antiamerikane dhe komuniste. Ky, raportonte informatori është një person shumë reaksionar!

Interesant është fakti që krahas”Ngjalës” shfaqet në vitet ’58-59 edhe pseudonimi “Fletori”, që cilësohet pozitiv sipas Misionit dhe Tiranës, dhe se mbahej shpresë që ai të zëvendësonte Panaritin, i cili në këto vite e kishte humbë besimin e Tiranës.

Raporti: “Fletori” nuk ka mbajtë qëndrim të keq personalisht, por atij i mungojnë zotësitë dhe nuk është lejuar të kufizojë Qerim Panaritin në “Dielli”, pasi Panariti gëzon mbështetjen e kryesisë së Vatrës.

Nga ana tjetër “Fletori” shihej si shumë i urtë se ç’duhej për të qenë agresiv ndaj Panaritit.

SHQETESIM I TIRANES: ANETARESIMI I EMIGRACIONIT POLITIK NE VATER!

Konkluzioni i “Luanit”: Jemi të mendimit që këshillat e “Ngjalës” dhe shumë të tjerëve lidhur me qëndrimin tonë karshi Fan Nolit të merren në studim. Siç kemi raportuar, F.B.I kërkon që të rritet kredibiliteti i Vatrës në Shqipëri.

 Si Tirana edhe Nju Jorku ishin të shqetësuar se në Komisionin e festimeve të 50 vjetorit të gazetës “Dielli”(1909-1959) , po planifikoheshin që të futeshin edhe elementët reaksionarë, pra të arratisurit. Burimi informonte se në një mbledhje që ishte bërë në Boston, Dervish Rexhepi, që kishte bërë lutjen fetare, kishte folë për historikun e Vatrës, por nuk e kishte përmendë fare pushtetin popullor të Tiranës. Ky qëndrim duhej kritikuar me anë të patriotëve.

     Burimi informonte se Musa Hajro, që kishte bërë vizitë në Shqipëri, pas kthimit kishte shkruar artikuj shumë të mirë për Shqipërinë dhe Qeverinë, por menjëherë pas botimit të tyre Qerim Panariti kishte shkruar kritika të forta kundër Musa Hajros, duke replikuar me Hajron: Nuk është ai që shkruan ti realiteti i Tiranës.

Shqetësimi i Tiranës ishte bërë editori i Diellit Qerim Pnariti, i cili prej 1957-ës ishte bërë i padëshirueshëm nga Misioni dhe nga vetë Tirana Zyrtare. Kundër tij nisën sulmet nga Radio Tirana. Gjithësesi editori i Diellit ishte mes dy zjarresh, që kërkonin ta digjnin- ata që “ngjala” dhe Misioni i cilësojnë “reaksionarë” kishin kërkuar që ta largonin Qerim Panaritin si editor dhe sekretar i Vatrës. Madje ata ia kishin dalë që t’i mbushnin mendjen Qerimit që të jepte dorëheqjen, me qëllim që të sillnin në vend të tij një elemnt nga krahu i tyre. Si partizanë të këtij krahu raportoheshin: Kristo Thanas,(Kryetrai i Vatrës), Thanas Proko, Peter Prifti(të ardhurit e fundit në Vatër), Ramadan Arreza, Nuri Mborja, Adem Vishochica, Miko Kokolari. Sipas raportusit-spiun, ky krah kishte mbështetjen e organeve amerikane. Por nga ana tjetër edhe elementi “përparimtar”, “patriot”, ku radhiteshin: Musa Hajro, Ulisi Kavo,Jashar Vranishti etj., sipas “ngjalës” dhe “Liqenit”, kishin kërkuar heqjen e Panaritit si editor i Diellit dhe Sekretar i Vatrës.

Në raportet që i niseshin Tiranës, analizoheshin shkrime të gazetës Dielli dhe vizitat e kryetarit të Vatrës Kristo Thanas nëpër koloni, që synonte t’i mbushte mendjen vatranëve të thjeshtë se duhej të ndodhte ndryshimi në Vatër, me qëllim që ajo të shpëtonte nga falimentimi, duheshin pranuar të arratisurit politik. Raportusi ndalej gjatë në një shkrim të Peter Priftit me titull” Shqiptarizma në Amerikë… Ku qëndrojmë?), botuar me 30 korrik 1958.Sipas raportit Prifti shpreh mendimin shumë reaksionar se nuk mund të quhet patriot një i emigruar për arsye ekonomike.Ai i quan shqiptarët e Amerikës të larguar për arsye ekonomike dhe jo idealistike, pasi erdhën në Amerikë për të përmirësuar rrojtjen dhe jo për të ruajtur kulturën shqiptare, madje sundimi i Turqisë kishte dobsuar shumë dhe kishte zhdukur ndjenjën kombëtare midis shqiptarëve. Raportusi ndalej edhe në krahasimin që bënte Peter Prifti në artikullin e tij mes arbëreshëve në Kalabri dhe shqiptarëve të Amerikës, duke arritë në përfundimin se patriotë ishin arbëreshët, dhe jo shqiptarët e Amerikës. Në këtë mënyrë, sipas raportit, qëllimi i artikullit të Priftit ishte që t’u jepte vlera të arratisurëve politikë, dhe t’u hapte atyre derën për të hyrë në Vatër.

EDITORI I DIELLIT NE LUPEN E SIGURIMIT DHE TE FBI

 Raporti që i niset Tiranës është ndalë gjatë në Kuvendin e 31 gushtit 1958, duke analizuar, raportin mes ’patriotëve’ dhe “të arratisurve politikë”, ku këta të dytët duket se janë triumfues. Ka qenë Ramadan Arrëza ai, që sipas raportuesit- ka propozuar futjen e të arratisurëve në Vatër. Nuri Mborja ka propozuar Peter Priftin për të editor të Diellit, ç’ka shihet me dyshim nga raportuesit pasi Peter Prifti sipas tij nuk ishte marrë më përpara me Vatrën, as me koloninë shqiptare. Kryetar i Vatrës ishte zgjedhë Kristo Thanas, ndërsa nënkryetar Thanas Proko. Anëtar të Komisionit: Miko Kokalari, Erakli Letcho, Angel Sotir, Adem Vishochica, Nikolla Arthur.

Anëtar të Këshillit: Ramadan Arrëza, Sadik Pepellashi,Tom Christo,Sotir Mborja, Fazlli Jaup Pojani. Editor dhe sekretar i Vatrës u zgjodh Peter Prifti. Në raport i jepet hapsirë profilit dhe biografisë të editorit, i cili vihet në Lupën e Sigurimit: Peter Prifti, shkruhej në raport, ishte nga Rehova e Kolonjës. Kishte shkuar në Amerikë prej kohësh. Kishte studiuar për Filozofi dhe Art në Filadelfia. Në Shqipëri, raportohej se kishte nënën, babën dhe një vëlla ne redaksinë e revistës “Hosteni”, element me qëndrim të keq politik. …(Lexoje te plote ne Diellin ne print)

Filed Under: Opinion Tagged With: Dalip Greca-Dosja e Sigurimit- Qerim Panariti-Peter R Prifti

CILËSORJA E ZHBËN MEDIOKREN

October 17, 2019 by dgreca

Ese nga Thanas L. Gjika/
C

Në shoqërinë njerëzore dukuria / dukuritë që shquhen për vlera cilësore kanë ndikuar dhe ndikojnë mbi dukurinë / dukuritë me nivel mesatar (mediokër). Që në kohët e lashta, para krijimit të shteteve dhe administratve qeveritare, fiset e krahinat e ndryshme drejtoheshin prej individësh që shquheshin për zgjuarësi të veçantë. Pikërisht individët e shquar për nga zgjuarësia kanë ndikuar mbi pjesëtarët e tjerë të fisit, shoqërisë dhe të kombit për mbarëvajtjen e punëve dhe zgjidhjen e problemeve.

Përcaktimi i një personi si “plak i mençur / kryeplak” i fisit, i fshatit ose i krahinës nuk bëhej sipas dëshirës së një njeriu të pasur a me pushtet, por prej shumicës së banorëve burra pasi ai të kishte dhënë prova zgjuarësie mbi të tjerët për zgjidhje problemesh në biseda e tubime të fisit, fshatit e krahinës. Disa pleq të tillë, sipas kanunit zgjidheshin si “gjyqtarë”. Ata thirreshin në tubime për të zgjidhur problemet e ndryshme që lindnin në krahinë prej vrasjeve, vjedhjeve të pronave, mosmarëveshjeve të ndryshme, etj. Banorët e fisit, fshatit dhe krahinës pranonin zgjidhjen që jepte / jepnin “plaku / kryeplaku”, ose “gjyqtarët”, përndryshe ata ndëshkoheshin sipas kanunit. Me vlerësimin e cilësores njerëzore u qeverisën popujt për qindra e mijëra vjet deri te krijimi i shteteve, kur u krijuan administratat shtetërore. Rolin e plakut / kryeplakut dhe gjyqtarëve tashmë filluan ta luanin mbreti, parlamentarët, gjykatat e gjyqtarët profesionistë. Edhe në këtë kohë cilësorja shoqërore, pra vlerësimi i njerëzve me zgjuarësi e formim mbi mesatar nuk u hodh poshtë. Mbretërit, deputetët, gjyqtarët më të zgjuar jepnin zgjidhje më të mira për problemet që shtroheshin për zgjidhje se kolegët e tyre mesatarë e mediokër, prandaj synohej që në këto funksione të zgjidheshin individët më cilësorë, ata më të zgjuarit, më të aftët.

Qëndrimi i cilësores shoqërore në krye të administratave qeveritare përbënte një nga ligjet e pashkruar të qeverisjes së popujve.

Mirëpo, vlerësimi sipas zgjuarësisë dhe përgatitjes profesionale i personit që emërohej në një detyrë, u hodh poshtë prej partive komuniste, ku stafi drejtues i tyre zgjidhej sipas besnikërisë së atij që e krijonte këtë ose atë parti komuniste. Pas ardhjes në pushtet të partive komuniste, emërimi i kuadrit në administratën qeveritare, përcaktohej jo nga zgjuarësia e përgatitja profesionale, por nga besnikëria ndaj udhëheqjes / udhëheqësit të partisë.

Në historinë tonë të shek. XX-të zbatimi i kësaj politike kuadri solli si pasojë që në krye të Partisë Komuniste Shqiptare të vihej Enver Hoxha. Ky person edhe pse ishte njeri pa shkollë të lartë, që nuk bënte pjesë në asnjë prej grupeve komuniste të kohës, dhe që nuk e njihte teorinë marksiste si komunistët e shkolluar Zai Fundo, Sejfulla Malëshova, Zef Mala, Aristidh Qendro, Anastas Lulo, Qemal Stafa, etj, u zgjodh sekretar i përkohshëm e më vonë kryetar i PKSH-së. Ai u zgjodh kryetar i PKSH-së sepse i kishte premtuar Dushan Mugoshës se do të ishte i bindur ndaj urdhërave të udhëheqjes së Partisë Komuniste Jugosllave, pra të J. B. Titos që do t’i jepeshin prej emisarëve të tij. Parimi i besnikërisë ndaj kryetarit të partisë u zbatua edhe në “zgjedhjen” e kryetarëve të organizatave bazë të kësaj partie dhe të komandantëve të njësive ushtarake partizane që u krijuan më vonë. Po kështu u vijua pas marrjes së pushtetit për krijimin e administratës qeveritare.

Partia Komuniste Shqiptare, si gjithë partitë komuniste, ndoqi një politikë të tillë kuadri, sepse misioni i saj kryesor ishte marrja dhe mbajtja e pushtetit me çdo çmim. Vënia e parimit të besnikërisë ndaj udhëheqjes së partisë mbi parimin e cilësores shoqërore, pra të vlerësimit të kuadrit sipas zgjuarësisë dhe aftësive, solli si pasojë mënjanimin dhe eleminimin e të aftëve si shtresë. Shkrimtari dhe analisti Sami Repishti te vëllimi me tregime “Pika loti”, këtë dukuri e ka shprehur me këto fjalë: “Komunizmi vret elitën, keqtrajton mesatarët dhe ngre lart inferiorër”. Pikërisht ndjekja e një politike të tillë me kuadrin përbënte një dukuri që binte ndesh me njërin prej ligjeve themelore të qeverisjes së shoqërisë njerëzore. Dhe pikërisht këtu duhet të shohim një nga shkaqet që shpunë te kapitullimi i sistemit socialist dhe jo, si thonë disa, se sistemi socialist nuk u la të piqej, se po të kalonte fazën e pjekjes së vet, do të kishim rezultate të tjera. Sistemi socialist, si sistem diktatorial që shkeli parimin e vlerësimit të cilësores shoqërore dhe e zëvendësoi me parimin e besnikërisë / servilizmit ndaj udhëheqjes së partisë shtet, nuk mund të piqej, sepse ai e kishte në thelbin e vet krimbin e së keqes, i cili do ta shpinte, si e shpuri te kalbja dhe jo te pjekuria.

Për fatin tonë të keq pas ndërrimit të regjimit diktatorial dhe zëvendvsimit të tij me sistemin pluralist të ekonomisë së tregut të lirë, forcat besnike të klanit Hoxha, që përbënin shumicën e forcave në lojën politike, arritën ta mernin drejtimin e shtetit dhe të ekonomisë dhe të mos lejonin ardhjen në pushtet të individëve të aftë, pra të atyre që shquheshin për cilësi e profesionalizëm. Kështu vijoi qeverisja e Shqipërisë edhe gjatë këtyre 28 vjetëve përmes parimit të besnikërisë ndaj udhëheqjes së partisë politike që merrte pushtetin. Cilado parti që erdhi në pushtet krijoi administratën e re me besnikët e saj dhe jo me kuadrot më të aftë. Kjo është arsyeja kryesore pse në Shqipëri tranzicioni nuk solli krijimin e sistemit të vërtetë demokratik dhe zhvillimin e duhur ekononomik dhe politik.

Në këtë situatë, lind pyetja: A ka mundësi Shqipëria që të krijojë sistemin e vërtetë demokratik dhe të sigurojë zhvillimin e duhur ekonomik? Pra a ka mundësi që Shqipëria të kthehet nga një vend papunësie që po braktiset nga rinia, në një vend që të hapë vende pune për rininë e vet dhe të thithë krahë pune nga bota?

Këtyre pyetjeve u përgjigjem me një PO të madhe, jo se jam optimist i sëmurë, por se jam i bindur që Shqipëria shumë shpejt me ndihmën që po i japin SHBA-të dhe BE-ja përmes Vetingut e Reformës në Drejtësi do të pastrojë administratën shtetërore prej kuadrove të paaftë e të korruptuar dhe do të sjellë në pushtet njerës të aftë, njerëz cilësorë që dallohen për karakter të lartë qytetar, zgjuarësi dhe përgatitje profesionale. Brenda vendit të tillë njrëz ka pak, por këtyre u duhen shtuar dhe bijtë e të përndjekurve politikë që kryen shkolla në Europën Perëndimore dhe SHBA, të cilët, si ka thënë avokat Spartak Ngjela, përbëjnë ekselencën shqiptare dhe janë në gjendje ta qeverisin si duhet Shqipërinë. Pikërisht këta bij të shquar të diasporës duhet të afrohen me njëri tjetrin dhe të organizojnë atë grup shoqëror politik dhe ekonomik prej të cilit populi duhet të zgjedhë përfaqësuesit e vet në zgjedhjet e ardhëshme për të krijuar administratën e re shtetërore. Partitë e sotme politike janë të panevojshme dhe duhen zhbërë, sepse ato duke zbatuar planin Katovica, luajtën rolin e shërbëtorit të klanit Hoxha, pra një rol antikombëtar…

Filed Under: Opinion Tagged With: Thanas L. Gjika-CILËSORJA- E ZHBËN MEDIOKREN

NJOFTIM MORTOR I FAMILJES MRNAÇAJ

October 11, 2019 by dgreca

Familja Mrnaçaj njofton se Shërbimet Funerale për njeriun e tyre të dashur, Marash Mrnaçaj, do të kryhen ditën e Martë, 15 tetor 2019,  nga Ora 2 .00 .P.M deri në 9.00 .P.M. në Shtëpinë Mortore;

Yorktown Funeral Home

Address: 945 E Main St, Shrub Oak, NY 10588

Phone: (914) 962-0700

Mesha do të organizohet ditën e Mërkurë, 16 tetor 2019, në orën 11.00 A.M në Kishën Katolike Shqiptare”Zoja e Shkodrës”,(Our Lady of Shkodra). Adresa: 361 West Hartsdale Ave. Hartsdale, NY 10530.

 Pas meshe, arkivoli me trupin e të ndjerit Marash Mrnaçaj do të përcillet në varrezat:

Gate Of Heaven

ADRESA:

10 W Stevens Ave, Hawthorne, NY 10532

Marash Mrnaçaj ndërroi jetë ditën e Enjte, 10 tetor 2019, në spitalin e White Plains, New York. Federata Pan shqiptare e Amerikës Vatra dhe gazeta e saj DIELLI, i përcjellin ngushëllimet më të thella familjes Mrnaçaj për humbjen e njeriut të saj të dashur Marash Mrnaçaj! I pushoftë Shpirti në Paqe!

Filed Under: Opinion Tagged With: NJOFTIM MORTOR- I FAMILJES MRNAÇAJ

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 359
  • 360
  • 361
  • 362
  • 363
  • …
  • 859
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Konferenca “Diaspora 2025” organizuar nga Federata Kombëtare Shqiptare në Itali ( FNAI)
  • Koncepti i lumturisë dhe Krishtlindjet sot
  • Nxënësit e shkollës shqipe “Gjuha Jonë” në Philadelphia festuan Festat e Fundvitit
  • Vatra Tampa Bay organizoi piknikun tradicional me rastin e festave të fundvitit
  • VATRA URON TË GJITHË SHQIPTARËT: GËZUAR E PËRSHUMËVJET KRISHTLINDJEN
  • SHQIPTARËT DHE CILA ËSHTË DOMOSDOSHMËRIA STRATEGJIKE E MAQEDONISË SË VERIUT?
  • Fondacioni Çamëria “Hasan Tahsini” përkujtoi shkrimtarin Bilal Xhaferi në 90 vjetorin e lindjes
  • SHBA, Ligji për Autorizimin e Mbrojtjes Kombëtare (NDAA) dhe Aleancat në Ballkanin Perëndimor
  • Shqipëria, Kosova dhe Boshti Shqiptar si Gurthemeli i NATO-s dhe i Strategjisë Amerikane
  • MORGENAVISEN (1931) / RRËFIMI I PIKTORIT HUNGAREZ MÁRTON HOSSZÚ : “GJASHTË JAVË NË OBORRIN MBRETËROR TË SHQIPËRISË PËR TË REALIZUAR PORTRETIN E MBRETIT ZOG I…”
  • “Histori e vajzës rebele”
  • Festat e fundvitit u mbyllën me këngë e valle shqiptare nga Shkollat Shqipe “Alba Life” Ambasador i Kombit, New York
  • Pjeter Logoreci: “Jeta dhe vepra e Aleksandër Moisiut asht nji shëmbëlltyrë pune, kulture, vullneti e karakteri”
  • “Metamorfoza”
  • Trifon Xhagjika (20 prill 1932 – 23 dhjetor 1963)

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT