Opinion – Page 564 – Dielli

Pse na duhen Xherdan Shaqiri dhe Xhaka?

June 12, 2016 by dgreca

Nga Enver Bytyçi /

Xherdani dhe Graniti luajne me zvicren. Shorti e solli qe te luajne kunder Shqiperise. Ne e pame lojen qe ata bene. Nese do te donin, Shqiperia do te kishte humbur thelle. Eshte çeshtje tjeter ajo qe thuhet se djemte tane bene loje me te mire. E bene lojen te mire, sepse Shaqiri e Taulanti, bashke me tre djemte e tjere shqiptare ne kombetaren helvetike nuk deshen t’i vene ne sprove. E megjithate Xherdani e te tjeret jane vene ne shenjester te kritikave, sharjeve dhe fyerjeve. Injoranca nuk njeh kufi te ne shqiptaret. Me keto qendrime deshmojme se i perkasim epokes se bronxit e fatkeqesisht shume prej politikaneve tane kane deshire te ethshme qe ne shqiptaret te qendrojme ne skutat e mesjetes. Sepse keshtu na sundojne me mire. Sepse keshtu luajne si duan ata me ndjenjat dhe emocionet tona. Ata jane shume te kenaqur kur na shohin sesi bejme gare me flamuj dhe jo me vlera. Xherdan Shaqiri, Granit Xhaka dhe te tjere na japin mesimin historik, se nuk jane simbolet çelesi i suksesit, nuk jane simbolet konkurenca e njerezve dhe kombeve. Suksesi dhe konkurenca maten me vlerat. Xherdan Shaqiri dhe Taulant Xhaka jane vlera. Vlerat nuk njohin kufi. Ato konkurojne aty ku respektohen vlerat. Shqiperia e antivlerave, e korrupsionit dhe e zullumit, Shqiperia e hashashit dhe e plantacioneve te kanabisit, Shqiperia e mbytur ne krim, Shqiperia qe pergjon dhe shkaterron veteveten, nuk ofron asnje mundesi per promovimin e vlerave, çfare jane lojtaret shqiptare te Zvicres. Ndjehem shume optimist se ne Kosove ata do ta gjejne ambjentin e nevojshem per te promovuar keto vlera. Me shume se kushdo me ben optimist shoqeria e Kosoves dhe Vokrri. Prandaj pres me padurim qe futbollistet e kombetares se Shqiperise me origjine, prejardhje ose banim ne Kosove t’i bashkohen kombetares se Kosoves. Pres me padurim qe edhe Xherdan Shaqiri, Granit dhe tre te tjeret futbolliste shqiptare ne Zvicer t’i bashkohen kombetares se Kosoves. Kosova duhet te deshmoje se eshte elita e talenttit te futbollit boteror. Duhet ta deshmoje kete aty ku refuzohet shtetesia e saj. ne Rusi e ne Moske. Keta djem do te na bejne krenar ne ne vitin 2018. Thjesht te lutemi per shendetin e tyre, per fatin e tyre, per suksesin e tyre dhe t’u urojme te na perfaqesojne me dinjitetin e deshmuar tashme ne perballjet brilante qe kane bere dhe po bejne.

“Legjitimiteti i alibive”

June 10, 2016 by dgreca

… Një nga problemet më madhore me të cilat mplekset vargani dramatik i hakmarjes dhe gjakmarrjes është çështja e pronave, që është nyja gardiane e kësaj të keqeje. /

Shkruan: Av. Serxhio MAZREKU/

Çështjet e raportit mes lirive dhe të drejtave qytetare dhe tejkalimit të lirisë nga individët keqbërës, grupet dhe bandat kriminale janë komplekse dhe kërkojnë një trajtim të specializuar nga ekspertët e antikrimit, sociologët dhe psikologët. Një nga rrymat më moderne bashkëkohore të psikoanalizës së sotme lidhet me shentologjinë, përfaqësuesi më karizmatik i së cilës Hobardi, ka një teori mjaft interesante, ku sipas saj, devijimet psikologjike, traumat shpirtëore dhe prirjet antishoqërore të njeriut lindin dhe kultivohen që në paralindje, kur gjendet në barkun e nënës. Nëse i besojmë kësaj teorie, njeriu nuk është plotësisht përgjegjës për atë që është, në kuptimin e sjelljes dhe të modelimit social, pasi nuk ka të drejtën e zgjedhjes dhe të alternativës. Teoritë më racionale të psikologjisë, shkencës dhe fesë thonë se njeriu nuk ka të drejtë të zgjedhë shumë gjëra në jetë, por mënyrën e tij të sjelljes, kulturën, mënyrën e komunikimit dhe raportet me të ngjshmin, etj.,sigurisht që po. Por edhe familja, shkolla, shoqëria kanë shumëçka në dorë për edukimin e fëmijëve dhe të rinjve, që modelet e tyre sociale të sjelljes, etikës, punës, talentit etj të jenë produktive dhe në përputhje me modelet më të suksesshme sociale e shoqërore, në të gjithë brezat.

Hapja e Shqipërisë, krahas zgjimit të resurseve të gjithëfarëshme, të energjive pozitive shndërruese e transformuese, solli me vete dhe një radikalizim të keqbërjes, lulëzim të botës së krimit, grupeve shoqërisht të rrezikshme dhe bandave kriminale, të cilat kulmuan në vitin 1997, kur shteti ra dhe krimi i rrugës fitoi legjitimitet. Grupet e krimit dhe bandat e aramtosura u bënë mbretër të rrugës, sfiduan ligjin dhe të drejtën, mbollën frikë e terror, lanë pas hijen e kobshme të anarshisë dhe kaosit. Një gazetë prestigjioze perëndimore e cilësonte Shqipërinë e vitit 1997, si “mbretëria e gangsterëve dhe figurave të krimit të rrugës”, si vendi ku “mjafton të keshë një kallash në njërën dorë dhe një krikëll birrë në dorën tjetër” dhe mund të bësh çfarë të duash pa të hyrë gjëmb në këmbë.

Ky vizion gjysëmapokaliptik do ta shoqëronte për një kohë të gjatë imazhin e vendit të shqipeve, aq sa dhe sot, pas kaq vitesh, megjithë luftën e madhe të strukturave të shtetit shqiptar, kryesisht të policisë dhe antikrimit, për ta frenuar këtë paranojë kërcënuese, bota e krimit vazhdon të rezistojë me dëshpërim.

Është e vërtetë se pas vitit të mbrapashtë, nisi një goditje frontale ndaj grupeve dhe bandave të armatosura, të cilat do të pësonin goditje të rënda, shaktërruese, por jo rrallë ato do të ripërtëriheshin me elementë të rinj kriminalë. Me kohë, disa nga anëtarët e këtyre bandave janë të vrarë në larje hespesh midis bandave rivale ose me njëri tjetrin, disa të tjerë janë arrestuar dhe kanë marrë dënimin përkatës nga gjykata, ka syresh që ndodhen në burgjet e huaja, duke vuajtur dënimin ose në pritje për tu ekstraduar, ndërkohë që ka prej tyre që janë në kërkim nga policia shqiptare apo Interpoli.

Plaga më e infektuar dhe që ende pas njëzet e pesë vitesh luftë të shtetit dhe shoqërisë nuk po mbyllet është ajo e gjakmarrjes dhe hakmarrjes, jo dhe aq për motive kanunore (sigurisht edhe për këto motive) se sa për motive të dobëta, për të përligjur hakmarrjen, keqbërjen, grabitjen, trafiqet e qenieve njerëzore etj. Të përfshirë në ethet e hakmarrjes, dhjetëra banda në vendin tonë, përgjatë një lufte të gjatë e të egër, janë shpërbërë, ndërkohë që mjaft protagonistë të tyre janë ekzekutuar në mënyra mafioze.

Krimi për motive hakmarrje, ku përzihen hakmarrjet primitive e për motive të dobëta me hakmarrjet sociale, pronësore etj, po kthehen përsëri në rend të ditës, duke vazhduar të inicojnë ngjarje të rënda, të cilat shpesh nuk arrijnë as të parandalohen e as të zbulohen kur ndodhin.

Një nga problemet më madhore me të cilat mplekset vargani dramatik i hakmarjes dhe gjakmarrjes është çështja e pronave, që është nyja gardiane e kësaj të keqeje.

Edison Ilir Hoxha nga Lezha, 27 vjeç, bëhet viktimë e një hasmërie midis familjes së tij dhe familjes Ndocaj për çështje pronësie, që ka nisur që në vitin e largët 1915, me vrasje dhe presione të ndjërsjellëta. Me 11 gusht 2015, dora e gjaksit të vjetër ka nxitur një akt dhune në dyqanin e Edsonit, ku nga sulmi i disa personave të panjohur, Edisoni ka pësuar dëmtime serioze në kokë dhe ka përfunduar në spitalin e traumës.

Olsi Tonuzi nga Dibra, 41 vjeç, me arsim të lartë për ekonomi agrare, po për çështje pronësie më 25 gusht 1997 plagoset pranë spitalit të Peshkopisë, me pasoja dëmtim i rëndë veshke dhe rrezik jete. Pas dy muash ndaj tij është bërë përsëri atnetat, çfarë e ka detyruar të shkojë në Greqi, ku për një vit i është nënshtruar transplantit të një veshke, por hasmi e ka ndjekur dhe në tokën helene. Konflikti ka nisur për njëzet e dy dynim tokë të grabitura familjes Tonuzi nga mafia e kromit, ku persona me një inkriminim të rëndë e kanë ndjekur hap pas hapi e kohë pas kohe dhe ende vazhdojnë ta ndjekin për ta ekzekutuar, vetëm pse ky person kërkon të drejtën e tij të ligjshme, të drejtën e pronës.

Marrja kurajë e individëve dhe familjeve kriminale për të mbajtur peng qytetarë dhe familje që kërkojnë të drejtat e tyre qytetare e pronësore, ndodh në kushtet kur presioni i botës kriminale nuk ndesh aq sa duhet në përgjigjen e organeve të ligjit dhe të drejtësisë.

Në zonat ku kanuni ka vepruar si një rregullator i brendshëm i jetës së fisit, po shfaqet dukuria e shndërrimit të tij, në mjaft raste, në një selektiv të përgjakur të dimensionit kriminal të shoqërisë shqiptare. Ai po shndërrohet me përdhunë, në këto raste, në një keqinterpret të “së drejtës”, e cila shtegton nga njëra palë kriminale te tjetra, duke lënë prapa saga tragjike vrasjesh në errësirë që i etiketohen kanunit.

Shqipëria po del gradualisht nga harta e vendeve të pasigurta, bile ka dalë, përveçse në krimin e gjakmarrjes, e kryeisht nga krimi për çshtje pronësore, i cili për hir të së vërtetës shfaqet si hakmarrje kompleksive, me një agresivitet të fortë dhe përzihet në luftën mafioze mes bandave, me trafiqet njerëzore dhe krimet e tjera. Këto krime qëllimisht i faturohen Kanunit për të fituar “legjitimitet”. Kuptohet që ky nuk është “legjitimitet”, por një tentativë e botës së krimit për të fshehur këmbët, që të mos marrë goditjet e merituara nga dora e fortë e ligjit dhe e drejtësisë.

* Ilustrimi:Karikature nga mjeshtri Medi Belortaja

Shqipëria një vend i varfër dhe jo i lirë!

June 10, 2016 by dgreca

Opinion Nga Nderim LUSHI/Aktivist i shoqërisë civile/

Shqipëria nuk është më shtet, por i ngjet një kampi të madh përqendrimi, ku jetojnë pensionistë të vrarë dhe të venitur, të cilët mashtrohen me pensione qesharake, ku baza e jetës së pensionistëve janë dërgesat e emigrantëve.

Plot me të rinjë, por të pashpresë!

Jemi vendi, ku jetojmë mes ujit të pijshëm dhe ky ujë mungon në rubinetët e shtëpive tona, siç është rasti i qytetit të Kukësit dhe shumicës së qyteteve në Shqipëri.

Një vend plot spitale, të cilët shërbejnë për ti vdekur njerëzit, apo për ti udhërrëfyer drejt spitaleve private, që më pas për ti grabitur ato pak pasuri, që disponojnë.

Një shtet pa universitete, por plot me “fabrika”, ku fabrikohen skllevërit e rinjë dhe votuesit e ardhshëm, të cilët janë gati të shesin votën dhe nderin nëse akoma mund ti quajmë të ndershëm. Universitete, ku edukohet kopja dhe korrupsioni. Shkolla bajate me mësues të paaftë, të cilët mësimjapin sepse kanë paguar 2000$ për tu punësuar.

Shkollat tona përgatisin skllevër modernë dhe ftillojnë njeriun-skllav, të aftë për të jetuar i shtypur, të aftë për të heshtur dhe për të vdekur i varfër dhe pa liri.

Universitetet, ku pedagogët, si stalinë të vegjël, përfaqësojnë denjësisht: të degjeneruarin, manjakin seksual, partiakun skllav, simbolin e sistemit korruptiv dhe udhëheqësin drejt kopesë të humbësve të mëdhenj, ngjashmërisht me Eskilin e varrosur në humnerën e humbjeve dhe të harresës.

Shteti ynë ka kryeministra, të cilët rrugëtojnë drejt Kukësit, Tropojës dhe Hasit dhe flasin për bujqësi dhe fusha pjellore, ndërsa në Lushnjë predikojnë vjeljen e energjisë elektrike, si dhe përpunimin e kromit.

Jemi vendi me 300 mijë ndërtime pa leje, sepse politikanët tanë e deshën një gjë të tillë.

Jem shteti, ku kemi angazhuar të gjithë të paaftët dhe të korruptuarit në politikë, vendi ku vrasësi quhet burrë i mirë dhe i zoti.

Kemi kthyer tokën bujqësore në një sipërfaqe të copëtuar me shtëpi të hedhura, si të rëna nga qielli.

Na mungojnë nobelistët apo dijetarët për të qenë referenca e madhe e kombit, por na dalin me bollëk tutorët e prostitutave dhe shpërndarësit e drogës.

Prej kohësh jemi turpi i Europës, me një eksport rekord prostitutash dhe kriminelësh.

Nuk ka më Shqipëri: siç e njohim në ëndërrat tona, por ka një copë tokë të populluar nga skllevër dhe tutorë-diktatorë.

Me male të prera dhe të masakruara vetëm për të fituar pak para, toka e lumenjëve të ndotur, e detit-depozitë për ujërat e zeza.

Vendi, ku gjykatat sekuestrojne lirinë dhe grabisin njerëzit, me avokatë sekserë dhe policë të varfër nga koka dhe xhepi.

Jemi vendi i Shqiponjave të vdekura, të fundit e varrosën në Shëmri të Kukësit (eshte shqiponja ne foto), në tokën anti-komuniste dhe krejt të varfër.

Si shëmbëlltyra të venitura ecim rrugëve, dhe përgjumur jetojmë jetën, e cila përsëritet vetëm një here. Të gjithë kanë mësuar vlerën e parasë dhe kanë harruar kuptimin e moralit. Flasin për krenari dhe për komb, por të tmerruar nga vdekja ndërsa flasin, sepse kanë frikë të humbasin jetët boshe në të cilat rastësisht janë fundërruar të jetojnë; pavlerësisht dhe pa ndonjë qëllim të shenjtë dhe human. I shikon të gjithë të vetëkënaqur për kotësinë, që u fali kjo jetë, e cila pak e nga pak po i shpie në varr, ashtu të palirë dhe të skllavëruar.

…po sot është koha të kthejmë kokën prapa dhe të hedhim shikimin e mendjes tek gjurma e historisë. Të kujtojmë fjalën “burrë” se si kumbonte, dhe sa fort therte fjala “besë”. Jemi ne ata, që lindëm nga toka e besës dhe trime, dhe jemi po ata, që fjala Shqipe na vinte për shtat, krenarë, të fortë dhe fort të besës. Ka shpresë në këndet e Kukësit dhe në cepat e Tropojës, ashtu siç ka shpresë në luginat e Dibrës, për tu shtruar në Burrel-Mirditë-Lezhë, dhe për të vazhduar rrugën fluturimthi kudo në tokën e Shqipeve. Ka shpresë dhe trima, të aftë të japin jetën për komb, të kombit, që mbahet pushtuar nga aleanca Pro Serbe dhe Anti-Shshiptare PD+PS+LSI. Ka burra të mençur, por të varfër, të cilët njohin të vërtetën se si partitë i krijoi komplotisht Ramiz Alia dhe Nexhmije Hoxha.

Koha për qëndresën finale, për të merituar Ismail Qemalin dhe Adem Jasharin dhe për të pagëzuar shpirtin e lirisë dhe triumfator me heroin Havzi Nela, që më parë pranoi të vdiste i lirë se sa të jetonte i skllavëruar.

Koha për tu ngritur si Shqipe, dhe për ti kthyer kombin Shqiptarëve, koha për qëndresën finale kundër partive të Sigurimit të Shtetit dhe PPSH-së.

Të organizohemi një grup të rinjësh, që të udhërrëfejmë protestat anti-diktaturë.

Të kundërshtojmë aleancën Anti-Shqiptare PD+PS+LSI.

Vjeshta të na gjejë të bashkuar, të gatshëm për sakrificë dhe të etur për liri.

Shpresë dhe ndryshim!

Aktivist i shoqërisë civile, Nderim Lushi

“Përgjegjësia individuale” e deputetëve kriminelë!

June 10, 2016 by dgreca

Opinion nga Enver Bytyçi/

Faktori ndërkombëtar u ka bërë thirrje deputetëve të parlamentit shqiptar që të votojnë draftin e Edi Ramës për reformën në drejtësi sipas përgjegjësisë individuale. Kjo thirrje do t’i bashkojë për herë të parë të gjitha vullnetet e deputetëve kriminelë dhe të ashtuquajturve deputetë idealistë e komercialë në votimin që pritet të ndodhë gjatë muajit qershor. Armando Prenga do të jetë atë ditë në parlament për ta dhënë përgjegjësinë e tij personale si deputet dhe do të votojë për reformën që e bën Edi Ramën despot të këtij vendi. Eshtë ai, për të cilin Rama thotë se “e ka përjashtuar nga Partia Socialiste”. Do të “ushtrojnë përgjegjësinë e tyre individuale” gjithashtu të gjithë ata deputetë që nga Edi Rama përfitojnë tendera, koncensione, favore, përfshirë dhe deputetët që kontrollojnë parcelat e kanabisit në këtë vend. Këta do t’ia japin kryeministrit despot të gjitha pushtetet me kushtetutë. Kush nuk e beson këtë, le të shohë se si sillet ai dhe si do të sillet këto ditë të ardhshme kundër prokurorisë dhe gjykatës, të cilat për herë të parë po dalin nga rrethi vicioz i apatisë për të ndëshkuar krimin qeveritar, i cili nga rrezikshmëria dhe dëmet që shkakton është i barabartë me të gjitha krimet ordinere të qytetarëve shqiptarë të marrë së bashku. Krahas Armando Prengës dhe sojit të tij kriminal në parlament këtë përgjegjësi individuale do ta ushtrojë edhe Ben Blushi. Së paku kështu deklaroi kritiku i ashpër i Ramës mbrëmë në emisionin e Ylli Rakipit në Ora Neës, “Të Paekspozuarit”. Por do ta ushtrojë këtë përgjegjësi gjithashtu Gramoz Ruçi, dhëndërrit dhe vajzës së të cilit Edi Rama i fali miliona euro të investuar nga Banka Botërore në impiantin e sterilizimit të spitalit “Nënë Tereza, gjithnjë në formën e PPP të koncensionit. Nuk dihet si do të bëjë Namik Dokle, por nuk ka gjasa që t’i shkëputet valles së rilindjes. Deputetët e LSI-së janë në rrjesht – asnjëri prej tyre nuk pritet të mos përdorë “përgjegjësinë individuale të Ilir Metës” në votimin e këtij drafti. Përgjegjësia individuale e LSI përdoret vetëm atëherë kur Ilir Meta kërcënon Ramën, duke e shkarkuar përgjegjësinë e tij te deputetët e bindur e të përulur deri në këmbët e kreut të partisë. Ndërsa deputetët e Shpëtim Idrizit në shumicë do ta ushtrojnë dhe ata “përgjegjësinë individuale” dhe do ta votojnë Edi Ramën si monark të këtij vendi, me shpresën jo për të zgjidhur çeshtjen çame, por për të kapë një kockë dikasteri. Nuk dihet vetëm përdorimi ose jo i përgjegjësisë “individuale” të dy prej këtyre deputetëve, të cilët janë rendit djathtas. Ndërsa Vangjel Dule i merr urdhërat nga Athina, çfarë t’i thonë ata, atë do të votojë ai. Opozita ka deklaruar se nuk do të përdorë këtë “përgjegjësi” individuale e as kolektive për ta votuar variantin më të keq të mundshëm për kapjen politike të gjyqësorit dhe drejtësisë. Megjithatë Edi Rama është betuar se do t’i blejë me çdo çmim disa prej këtyre deputetëve. Me siguri që Grupi Parlamentar i Partisë Demokratike do ta bojkotojë seancën plenare të votimit të të ashtuquajturës reformë, që synon eleminimin e krerëve të drejtësisë së sotme, të cilët shihen si rrezik për hetimin e krimeve të kabinetit qeveritar “Rama”. Por nuk dihet nëse do ta bojkotojnë aleatët e Partisë Demokratike, republikanët dhe Dashamir Shehi. Edhe pse ata i janë bashkuar publikisht qëndrimit të PD-së, në emër të fleksibilitetit mund të thonë se, ndryshe nga PD, do të jenë të pranishëm në votim. Prania në votim do të thotë rrjedhje e votës nga e djathta në favor të projektit shkatërrues të kryeministrit për drejtësinë në këtë vend. Ka mundësi që ndonjë deputet i grupit të demokratëve të kërkojë në këmbim të ofertës së Edi Ramës “ushtrimin e përgjegjësinë e tij individuale” për votimin e ligjeve kushtetuese. Por në rastin e bojkotit të seancës nga grupi, ky ose këta deputetë do të shiheshin si “delja e zezë” e familjes politike ku ata bëjnë pjesë. Nëse ka nga ata që për një grusht euro do të bëjnë metamorfozën e ngjyrës dhe pamjes, është mirë që tani të ndahen dhe të shkojnë në stanin e “përgjegjësive individuale”. Përgjegjësia individuale e deputëtëve në çdo vend normal të botës shkon në favor të interesit publik dhe të qytetarëve. Nëse është interes i këtij vendi dhe i qytetarëve uzurpimi i pushtetit gjyqësor dhe komandimi i tij nga pushteti ekzekutiv, atëherë Shqipëria nuk mund t’i përkasë Europës, me ç’rast u thuhet deputetëve se me këtë reformë Shqipëria hap negociatat për pranim në BE. Edhe nëse formalisht do të shkohej të hapja e negociatave, ato do t’i bllokojë diktatura e konfirmuar me kushtetutë, të cilën Edi Rama do ta ushtrojë në formën erdoganiste të pushtetit dhe do ta largojë Shqipërinë nga Unioni Europian. Janë bërë 12 vite që Turqia ka hapur negociatat për t’u pranuar në BE. Por as ka gjasë që të qaset me metodat e tij autoritariste të ushtrimit të pushtetit në dyert e Brukselit. E njëjta gjë do të ndodhë me Edi Ramën, i cili tashmë është familjarizuar me metodat autoritariste të Erdoganit dhe “suksesi” I miratimit të kësaj reforme do ta nxisë të ndërtojë një pallat presidencial për veten e tij. Megjithatë unë shoh edhe një shans për kompromis: Më 14 qershor vjen në Tiranë ministri i Jashtëm i Gjermanisë, Frank–Valter Steinmeier dhe ka mundësi që të gjendet një zgjidhje kompromisi midis mazhorancës dhe opozitës. Drejtorja për Ballkanin në Komisionin Europian dha sinjalet se po bëhen përpjekje në këtë drejtim. Le të shohim e të bëjmë. Skenari i djeshëm që Edi Rama e shpalli në foltoren e parlamentit, gjithësesi është më i keqi i mundshëm.

Kryepeshkop Anastasios rreshton KOASH kah kishave grekofone

June 10, 2016 by dgreca

Nga Arben LLALLA/

Ashtu siç pritej, Ministri i jashtëm i Greqisë z. Nikos Kotzias vizitoi edhe “kryebariun” e shqiptarëve, kryepeshkop Anastasin në selinë e tij. Kështu, ministri grek, nuk bëri asgjë më tepër nga çdo të kishte bërë çdo zyrtar i lartë i Greqisë, nëse do të vizitonte kishat helenofone të botës. Me këtë praktikë, shteti grek tregon haptazi se e konsideron dhe e trajton KOASH-in, ashtu si Patrikanat e tjera greko-ortodokse. Në MPJ greke, ekziston zyra e çështjeve kishtare (EE), që koordinon politikat dhe lëvron fondet për kishat greke të botës, me anë të të cilave arrihet edhe e ashtuquajtura diplomacia kishtare, për përhapjen e helenizmit në botë. Këtë gjë, pra që KOASH është mjet diplomatik i Greqisë, Kotziasi ia tha natyrshëm Janullatosit kur e vizitoi, dhe bëri gjënë më tëkuptueshme, sepse shteti grek, me këtë sy i sheh kishat autoqefale grekofone.

Që të kuptohet më mirë këtë iden, ortodoksia botërore konsiston në një organizatë federative prej 14 kishash autoqefale, të cilat ndajnë të njëjtën doktrinë dhe jetë religjioze. Brenda kësaj “konfederate” kishash, ka disa kisha greke, pastaj ruse, rumune, bullgare, serbe, arabe, gjeorgjiane, etj. Si çdo organizatë që ndikon në disa dhjetëra milionë njerëzish, është normale që brenda të lëvizin qëllimshmëri politike. Dy janë polet kryesore që duan të ndikojnë mbi politikat kishtare ortodokse. Poli grek, me në krye Fanarin, por që varet direkt nga shteti grek, dhe poli rus, me në krye Patrikanën e Moskës, sigurisht nën ndikimin e Kremlinit. Kishat e tjera, janë satelitë të këtyre dy poleve, pak a shumë si shtetet e vogla, që janë o me perëndimin o me lindjen, kur votojnë në OKB.

Për më shumë se 50 vjet, këto 14 kisha po përpiqeshin të mblidheshin në një forum të përbashkët botëror, i quajtur Sinod i Madh, siç mblidheshin dikur në koncilet ekumenike, por pa rezultat, pasi përplasjet e brendshme dhe debatet se kush është i pari e kush i fundit ua bënin të pamundur këtë akt. Më së fundi, u vendos që në fund të qershorit të mblidhen në Kretë, por ditët e fundit, disa kisha, e Serbisë, e Bullgarisë, e Gjeorgjisë dhe Patrikana e Antiokisë, dhe nuk dihet nëse më vonë ndonjë tjetër, po deklarojnë bojkotimin e këtij sinodi. Si pasojë, shqetësim i madh është krijuar brenda lobit grek që po lufton me thonj për të mbajtur primacinë brenda këtij forumi religjiozo-politik, pasi bëhet qesharak autoriteti i Fanarit që e shpall veten si froni i parë i ortodoksisë dhe që kur thërret sinod panortodoks, gati 1/3 e kishave e injorojnë me bojkot. Këtë panik, e ka ndarë këto ditë edhe Anastas Janullatosi, ku në një deklaratë zyrtare të KOASH, e dt. 8 qershor 2016, e quan mbledhjen e këtij sinodi të domosdoshëm dhe kritikon kishat e tjera, (ato jo greke sigurisht), se po luajnë politikisht, dhe i quan madje ato “palë”, thua sikur i konsideron kundërshtarë, duke harruar që u flet kishave simotra, për të përdorur terminologjinë kishtare. Por Athina i dha urdhër dhe duhet t’i bindet. Me këtë veprim, ai përligj më së miri, pritshmëritë e Fanarit dhe shtetit grek, që KOASH, sa herë të ketë debate brenda ortodoksisë, të rreshtohet kah kishave grekofone. Për herë të parë në historinë e kishës, mblidhet një sinod, ku harrohet modeli i lashtë kishtar, ai i votimit prej të gjithë peshkopëve, dhe imitohet modeli i OKB, ku çdo kishë disponon një votë, ndaj shqetësimi i politikës së jashtme greke, është të pushtojë dhe të ketë sa më shumë frone me orientim grekoman, brenda konfederatës prej 14 kishave. Në këtë mënyrë, lobi grek, me dinakëri odiseane imponohet me vota fronesh, pasi ka më shumë frone grekofone, edhe pse ka më pak besimtarë grekë sesa sllavë apo rumunë në botën ortodokse. Gjeniale, këtu grekët duhen lavdëruar për strategji të hollë. Por qëpo u kuptohet dhe po u hidhet në erë nga rrymat kishtare që nuk preferojnë të jenë në ombrellën e tyre.

Ndaj, shteti grek, me anë të Janullatosit, e ka arritur më së miri këtë qëllim, duke shfrytëzuar më së miri verbërinë dhe indiferencën e politikës shqiptare që u shkon shumë për shtat. Kur dikur, politika shqiptare veproi me efikasitet, e arriti marrjen e plotë të autoqefalisë. Ndërsa kur sot, ajo merret me vogëlsira dhe interesa të ditës, shteti grek, me anë të ministrit të jashtëm Kotzias, na e thotë në mes të Tiranës se Janullatosi ka bërë punë të mirë, pasi jo vetëm që ka bërë çfarë ka dashur me kishën shqiptare, që vetëm shqiptare nuk ka mbetur më, jo vetëm që greqizoi çdo ambient ortodoks të gjallësh e të vdekurish, por tani është edhe kartë e hapur dhe votë e fuqishme progreke, sa herë që forumi ortodoks botëror do të mblidhet në sinod.

Burimet e mia më thonë se Anastas Janullatosi ka përgatitur edhe një spektakël PR-i të lezetshëm, për të na hedhur hi syve, pasi ai është mjeshtër i komunikimit publik. Ai do të meshojë në shqip në Kretë, shoqëruar edhe nga kori kishtar shqiptar, si për të na thënë, që ja, ju më akuzoni për predikime greqisht, e unë jua çoj shqipen në zemër të ortodoksisë, por harron hirësia e tij, se shqiptarët janë aq të mençur sa të shohin përtej skenës, deri tek regjia matanë kufirit, që e drejton atë në misionin e tij antishqiptar për çerek shekulli. Këtë spektakël mund ta përdorë sigurisht, vetëm për konsum të brendshëm, pasi aty i duhet, ngaqë me veprimtarinë e tij politike dhe antikishtare, ka arritur ta zbresë anëtarësinë ortodokse në minimume historike.

Dy gjëra bëjnë njerëzit kur ndihen të ofenduar dhe të papërfaqësuar fetarisht, ose ndërrojnë fe, ose e lënë fenë. Por lobit grek, të dyja këto alternativa i interesojnë, pasi një kishë e vogël, pa besimtarë, që nuk protestojnë, është me e lehtë për t’u kontrolluar. Shteti shqiptar duhet të kuptojë, që i pëlqen apo jo, KOASH në Shqipëri do të jetë sa të jetë vetë shteti. A dëshiron politika jonë t’ia lërë fronin shqiptar, dhe votën që ne disponojmë në forumin e 14 kishave autoqefale ortodokse, grekëve, duke e dorëzuar KOASH-in pa kushte? Apo do të ishte më mirë, që këtë votë, këtë zë, këtë ndikim sado të vogël në ortodoksinë botërore, t’ua kthejmë sërish shqiptarëve?

Për të mos thënë, a do ta lërë akoma shteti shqiptar KOASH, si vegël e diplomacisë greke, sipas deklaratës së hapur të Kotziasit në mes të Tiranës, si mjet greqizimi të shqiptarëve ortodoksë, apo do përpiqet ta kthejë në natyralitetin e saj, si përhapëse të krishtërimit ortodoks dhe të atdhedashurisë për Shqipërinë?

Këto i shkruaj, që të mos më thotë dikush nesër justifikimin e famshëm: “Po si nuk na i the këto gjëra, se ne nuk i dinim…”. Tani përgjegjësia ju takon juve që më lexuat.