Opinion – Page 566 – Dielli

Kushtëzimet e rrezikshme të ministri grek Nikos Kotzias(Koxha)

June 4, 2016 by dgreca

Nga Arben LLALLA/

Në shkrimet e më parëshëm kemi shkruar se gjyshi i ministrit të jashtëm të Greqisë Nikos Kotzias, Konstandini kishte lidhje të ngushta me partinë naziste gjermanë, bile ai gëzonte mbështetjen direkt të ministrit të propagandës Joseph Goebbels.

Edhe Nikos Kotzias ashtu si gjyshi i tij ka sot lidhje të ngushta me partinë naziste ruse Fronti Nacionalistë Bollshevik që drejton Aleksandër Dugini, i cili është këshilltar i kryetarit të Rusisë Putinit.

Ministri i jashtëm grek që do të vizitoj Tiranën nga 6-7 qershor, Nikos Kotzas ka ndjenja të theksuara raciste që shpesh herë ai i shpreh haptazi. Në një intervistë që ai ka dhënë para disa kohës shqiptarët i ndante në dy kategori a) Shqiptar normal, b) Shqiptar jo normal. Kotzas shqiptarët nga Çamëria i quan shqiptar jo normal sepse këta kërkojnë pronat e tyre të grabitura pa të drejtë nga Greqia. Por nga burojnë ndjenjat raciste të Kotzas? Nikos Kotzias ka kaluar një fëmijëri dhe rini të dëshpëruar, ku shpeshherë ai është injoruar dhe ofenduar rënd nga moshatarët e tij për të kaluarën naziste të gjyshit Konstandin Kotzias i cili ishte pro Gjermanisë naziste. Ai ka kaluar një fëmijëri të mbyllur, plot urrejtje. Kjo ka ndikuar thellë në botën e tij shpirtërore. Publicisti grek Failos Kranidhitotis ka thënë: “Nikos Kotzias është ende fëmi, kjo nuk është rastësi aksidentale. Ai ka në zemër dhe mendje qartë nacionalizmin“.

Në valixhen diplomatike të ministrit grek Nikos Kotzias që do e shpalosi në Tiranë më 6-7 qershor ka disa kërkesa ekstremiste që dëmtojnë rëndë shqiptarët. Në atë valixhe ndodhen kushtet për hapjen e bisedimeve të Shqipërisë me BE si dhe njohjen nga Greqia të pavarësisë së Kosovës. Për këto dy vendime që duhet të votoj Greqia ka vënë disa kushte si: 1.Njohja e pavarësisë së Kosovës nga Greqia do bëhet me anë të një marrëveshje të përjetshme ku Shqipëria dhe shqiptarët s’do të kërkojnë kurrë Çamërinë dhe pronat e tyre në tërë Greqinë. 2.Ndërtimin edhe të pesë varrezave të tjera për ushtarët grek të vrarë gjatë luftës italo-greke më 1940-1941, ku numri i varreve bosh të jetë 7.000. 3.Njohjen e Autonomisë së Veriut të Epirit (aneksimi i jugut të Shqipërisë) ku gjuha greke do jetë zyrtare në jugun shqiptar. Shqipëria të jetë e varur De Jure nga Greqia ku në të ardhmen të bashkohen në një Federatë të përbashkët.

Kushtet ekstremiste që mban valixhja diplomatike e Nikos Kotzias duhet përbuzur dhe flakur tej, prandaj shqiptarët që kanë mend dhe duan mend ditën e hënë më 6 qershor të dalin në protestë ora 8.30 minuta për ti treguar grekut Kotzias se nuk do arrihen asnjë marrëveshje midis dy vendeve në dëm të Shqipërisë dhe shqiptarëve.

LETËR E HAPUR Z.Z. EDI RAMA E LULZIM BASHA

June 1, 2016 by dgreca

NGA EUGJEN MERLIKA/ITALI/

Me kënaqësi mora vesh lajmin se Ju, në cilësitë e Kryeministrit të Shqipërisë dhe të Kryetarit t’Opozitës demokratike të këtij Vendi, keni vendosur të takoheni për të biseduar, sigurisht jo për çështje vetiake, por për probleme të rëndësishme të çastit politik të veçantë, që po kalon Atdheu dhe Kombi. Temat e bisedimit do t’ishin të panumurta, ashtu si janë sot problemet e shqiptarëvet kudo ku jetojnë, por ata mund të ceken kalimthi, duke u thelluar në ato më të ngutëshmet.

Kjo letër nuk ka për qëllim as t’u lavdërojë as t’u qortojë, sepse në jetët tuaja , si n’ato të gjithë njerëzve të politikës kudo e kurdoherë, nuk mungojnë as dritat dhe as hijet. Kjo letër nuk ka si synim as t’u këshillojë dhe as t’u drejtojë, sepse do të dilte jashtë arsyes për postet në të cilët jeni. Kjo letër kërkon t’u nxisë. Vjen nga një bashkatdhetar i juaji, që si moshë, i përket brezit të prindërvet tuaj, që ka mbi shpinë një përvojë jetësore të hidhur, duke pasë paguar familjarisht e në vetë të parë, fatkeqësisht ashtu si shumë shqiptarë, “faje” të paqena e “krime” që ekzistonin vetëm në fantazitë e sëmura të të tjerë shqiptarëvet. Por kjo nuk është tema e bisedimit, e cila i përket takimit tuaj.

Fati, rrethanat, aftësitë ju kanë ngarkuar me një detyrë jo të lehtë, të drejtoni në rrugën demokratike Shtetin në të cilin keni lindur. Nuk e di si e konceptoni këtë detyrë : si një zotim shpirtëror, mendor, moral e fizik për t’i shërbyer interesave të nënshtetasve tuaj, apo si një synim për t’u arritur, i cili siguron mirëqënie (nuk po them pasuri), famë, pushtet mbi njerëzit, pjesëmarrje në mbledhje të institucioneve ndërkombëtare e hyrje n’ata qarqe dhe një vend në histori. Të dyja konceptet janë të ligjëshme, por ndryshimi mes tyre është i madh, si përsa i takon vendit në histori, ashtu edhe përsa i takon ndërgjegjes suaj. Uroj me gjithë zemër, për të mirën e Shqipërisë dhe tuajën, të keni bërë zgjedhjen e parë.

Nëse është kështu takimi juaj i ardhshëm do të jetë guri i provës. Si pjesëmarrës i brezit tjetër, i atij që, për mangësi të çdo tipi përvojash, mendësish, largpamësie e guximi për t’u shkëputur nga e shkuara, e solli Shqipërinë në gjëndjen që është sot, larg asaj që ëndërronim një çerek shekulli më parë, ju ftoj të jeni të vetëdijshëm për rëndësinë që merr takimi juaj. Ju i njihni shumë më mirë se un rrethanat e brëndshme dhe të jashtëme, që përcaktojnë veçantinë e këtij çasti politik. Në rast se do të shkoni n’atë takim, të pa detyruar nga të tjerë, për të ripohuar qëndrimet tuaja të njohur e të kundërt me njëri tjetrin, duke patur si yllin polar të ecjes suaj vetëm numurin e votave që do të merrni vitin e ardhshëm, atëherë përfundimi dihet që në nisje. Mund t’a kurseni mundimin e atyre orëve për veten tuaj, duke kursyer edhe iluzionet e shumë bashkatdhetarëve tuaj që ju besojnë. Nëse niseni me idenë e qëllimin që nga ajo bisedë e të tjera mbas saj, duhet të dalë një marrëveshje e mundëshme e në dritë të diellit, për të zgjidhur ngërçin e Reformës së Drejtësisë, si më e ngutëshmja, por edhe të tjera probleme, atëherë besoj se takimi, në vartësi të përfundimeve, mund të marrë dhe epitetin “historik”.

Do t’u kujtonja këto ditë të mbanit parasysh historinë e vërtetë të Vendit tonë, të cilën uroj t’a keni studjuar, të kujtonit sa i pamëshirshëm ka qenë dënimi i saj për Kombin tonë, pothuaj në të gjitha fazat e ecjes së tij në shekuj, vetëm e vetëm se nuk kemi patur vullnetin dhe aftësinë për t’u marrë vesh me njëri tjetrin, sepse mbi interesat e bashkësisë kemi vënë gjithmonë ata vetiaket, të grupit, të krahinës e, në shekullin e fundit edhe të partive. Është një përvojë tepër e hidhur, nga e cila duhet të nxjerrim mësimet e duhura. Ndoshta do të jetë meritë e brezit tuaj të filloni kthesën e madhe në atë drejtim.

Takimi juaj ndoshta do të jetë rasti për t’a sendërtuar atë kthesë, që duhet të na çojë në ndreqjen e gabimeve të së shkuarës, për të vënë bazat e të mirave të s’ardhmes. Për t’i u afruar kësaj ëndërre, duhet të hidhni mbas krahëve gjithë arsenalet e fyerjeve, dyshimevet, padive e të tjera veprimeve të ndërsjellta që nuk ju nderojnë, t’a quani njëri tjetrin kundërshtar politik me të cilin duhet të ballafaqoheni ndershmërisht, e jo armik për t’u asgjësuar me të gjitha mjetet. Mbani parasysh se atë ditë tek ju do të jetë i pranishëm edhe shqetësimi i bashkatdhetarëvet tuaj, të cilët dëshërojnë të jetojnë në një Shtet në të cilin të sundojë ligji i qytetërimit e jo ai i mafjes, merita e jo klientelizmi partiak, drejtësia e jo e kundërta e saj.

Atë ditë, nëse ju do të jeni në lartësinë e detyrës suaj, për të projektuar një rrugë që do të jetë ajo e respektimit të interesave të vërteta t’Atdheut dhe banorëve të tij, e jo e kastave dhe sahanlëpirësve të tyre, mbi ju do të jenë edhe sytë e atyre që u flijuan për Shqipërinë “Zonjë të madhe”, por dhe t’atyre që do të vijnë e kanë të drejtën që Vendi i lindjes t’u japë shpresën e një jete normale. E kuptoni shumë mirë se çfarë dua t’u shtie ndër mend. Ju jeni njerëz të politikës dhe dini mirë se n’atë fushë marrëveshjet janë të domosdoshme. Dini gjithashtu se ato janë të shumëllojshme e se ato që përcaktojnë vlerën e tyre të vërtetë, janë qëllimi dhe thelbi i tyre. Një kompromis në ulje, që do të prodhonte një “reformë” formale kozmetike, për t’i lënë gjërat kështu si janë, që nuk do t’ishte në gjëndje të luftonte me rrënjë korrupsionin që shfaqet në prirjet e shtrembëra për t’u pasuruar, në sajë të detyrës shtetërore, pra duke shfrytëzuar atë, nuk është ai për të cilin ka nevojë Shqipëria. Marrëveshje të tilla të hapura e më shumë të fshehta, në këta vite kemi parë mjaft e ja u kemi parë edhe sherrin, mjafton të kujtojmë kalvaret e shqiptarëve të shpronësuar nga komunizmi, në kërkim të të drejtave të tyre të ligjëshme.

Ju dhe kolegët tuaj të politikës jeni para një prove të madhe, jo vetëm për Reformën e Drejtësisë, që është bërë e domosdoshme për një seri arsyesh, jo vetëm për të tjera reforma, për të cilat ka nevojë të ngutëshme Vendi, por edhe për përfytyresën që jep politika shqiptare sot, në një kohë kur nuk është më ajo e “kalasë së pamposhtur të socializmit në botë”, por e pjesëmarrjes në Bashkësinë e popujve t’Evropës. Ju duhet të tregoni se jeni t’aftë të kryeni ato veprime për të cilët jeni të ngarkuar nga detyra shtetërore apo partiake, që janë në kompetencat tuaja, e të cilat i kërkon koha dhe Vendi. Ju duhet të tregoni me fakte se nuk keni nevojë për ndërhyrjet e ambasadorëve të huaj që t’u nxisin për të kryer detyrat tuaja në dobi të Vendit, se ata vendime që duhen marrë jeni në gjendje t’i merrni vetë, se ato reforma e ligje që duhen hartuar e miratuar, jeni t’aftë e të gatshëm t’i sendërtoni e t’i veni në jetë. Deri tani nuk e keni dhënë këtë provë jo vetëm ju personalisht, por e gjithë politika shqiptare, kur ka qenë fjala për të ndërhyrë në çështje që kanë të bëjnë me sferën e interesave të saj korporative.

Jam i vetëdijshëm se “kalimi i Rubikonit” nuk është i lehtë, por nuk është i pamundur. Gjithshka varet nga ndërgjegja juaj dhe dashuria për Vendin tuaj. Mosha e pjekurisë mendore, por dhe e vrullit dhe energjive fizike, e një farë idealizmi që duhet të jetë i pranishëm, ende i pafikur krejtësisht nga llogaritë e vogla, duhet t’u japin fuqinë e duhur e vendosmërinë për të hedhur hapin e nevojshëm. Ky është hapi i rishkrimit të rregullave e duhet t’a bëni së bashku, me bindjen se ato rregulla do t’i shërbejnë për një kohë të gjatë këtij Shteti. Pastaj do të vijë ballafaqimi zgjedhor e secili prej jush do të shpalosë projektin e tij politik dhe ekonomik për Shqipërinë.

Tregohuni shqiptarë të mirë, politikanë të zgjuar e largpamës, të ndershëm e guximtarë ! Koha, e vetmja gjyqtare e paanëshme dhe e palëkundur do t’u gjykojë….

Zoti ju ndihmoftë, punë të mbarë !

Qershor 2016

Kryeministri Mustafa: Kosova qendër e diversitetit etnik, fetar dhe shoqëror

June 1, 2016 by dgreca

Prishtinë, 1 qershor 2016/ Kryeministri i Republikës së Kosovës, Isa Mustafa, mori pjesë në Konferencën Ndërkombëtare Ndërfetare, që po organizohet në Prishtinë.Par të pranishmëve, kryeministri Mustafa tha se Kosova ka qenë historikisht rajon I diversitetit etnik, i diversitetit fetar dhe shoqëror dhe se Kosova është një shtet i ri, por me një kulturë të vjetër.

“Ne ekzistojmë tash e 8 vjet si Republikë parlamentare, por para më se 2 mijë vjetësh mu këndej është shpërndarë krishterimi. Këtu ndodhi edhe ndarja e dy kishave, lindore ortodokse dhe asaj perëndimore katolike. Këtu është shpërndarë islami para mbi 600 vjetësh, fillimisht nëpërmjet mistikëve sufi, e më vonë edhe nëpërmjet Perandorisë Osmane që sundoi gjatë në këto treva. Këtu ne kemi po ashtu bashkësi të vogla si protestantë, hebrenjë, bektashinjë dhe tarikate tjera. Prandaj të gjithë e përbëjnë një mozaik të pasur të besimeve dhe mozaik etnik në Kosovë”, tha kryeministri.

Duke folur për fokusimin e konferencës ndërfetare në këto begati shumë të rëndësishme për Kosovën, kryeministri tha se duhet të punohet shumë në mënyrë që të ruhet kjo pasuri.

“Kosova gjatë mandatit tim është bërë anëtare e rëndësishme e aleancës kundër ISIS-it. Ne kemi pasur në fund të vitit të kaluar Sekretarin John Kerry dhe ai ka deklaruar publikisht se Kosova është lidere e rajonit në luftë kundër ekstremizmit. Në këtë aspekt ne kemi marrë masa ligjore ndaj individëve dhe grupeve ekstreme dhe shumë prej tyre kanë marrë dënime të merituara. Megjithatë, unë nuk mendoj se policia dhe gjyqësia e kanë ilaçin e ekstremizmit. Qeveria ka aprovuar edhe Strategjinë për Luftimin e Ekstremizmit, e cila përfshinë shumë grupe të interesit dhe shumë palë. Konsiderojmë se arsimi, puna në familje, puna me shoqërinë civile, është e një rëndësie të veçantë dhe, po ashtu vlerësojmë se roli i grave dhe aktivisteve gra, është thelbësor në shoqëri. Dëshiroj të potencoj se emancipimi dhe fuqizimi i rolit të gruas, është agjendë tepër e rëndësishme për promovimin e progresit shoqëror dhe po ashtu edhe për emancipimin fetar”, tha kryeministri.

Emancipimi dhe fuqizimi i rolit të gruas, siç tha kryeministri Mustafa, është agjendë tepër e rëndësishme për promovimin e progresit shoqëror dhe emancipimin fetar.

Fjala e plotë e kryeministrit Mustafa në konferencë.

Kam nderin që t’ju përshëndes të gjithëve këtu në Kosovë, në qendër të Ballkanit, që ka qenë historikisht rajon i diversitetit etnik, i diversitetit fetar dhe shoqëror, dhe të konstatoj se Kosova është një shtet i ri, por ka një kulturë të vjetër.

Ne ekzistojmë tash e 8 vjet si Republikë parlamentare, por para më se 2 mijë vjetësh mu këndej është shpërndarë krishterimi. Këtu ndodhi edhe ndarja e dy kishave, lindore ortodokse dhe asaj perëndimore katolike. Këtu është shpërndarë islami para mbi 600 vjetësh, fillimisht nëpërmjet mistikëve sufi, e më vonë edhe nëpërmjet Perandorisë Osmane që sundoi gjatë në këto treva.

Këtu ne kemi po ashtu bashkësi të vogla si protestantë, hebrenjë, bektashinjë dhe tarikate tjera. Prandaj, të gjithë e përbëjnë një mozaik të pasur të besimeve dhe mozaik etnik në Kosovë.Ndoshta ju keni kujtime të veçanta nga konflikti dhe lufta që përfundoi në vitin 1999, mirëpo mund t’ju them se ne kemi pasur periudhë shumë më të gjatë të bashkëjetesës, tolerancës, se sa periudha të konflikteve ndëretnike këtu dhe tek ne është e zakonshme që Teqetë shqiptare shërbejnë për t’u lutur krishterët, që në objektet e pelegrinazheve krishterë të luten myslimanët për shërimin e sëmundjeve të ndryshme dhe ky është një vend specifik, në të cilin kam nderin të jem kryeministër i vendit.

Konferenca ndërfetare në Kosovë ka arritur të fokusohet në këto begati, të cilat janë shumë të rëndësishme për ne dhe po ashtu unë pajtohem me ju për vlerësimet që i keni dhënë dje, që duhet të punojmë shumë, në mënyrë që ne ta ruajmë këtë pasuri tonën

Por, po ashtu, duhet të konstatojmë se kohërat kanë ndryshuar, se pas sulmeve të 11 shtatorit në SHBA, por edhe së voni pas luftës në Siri, armiqtë e diversitetit, pluralizmit dhe tolerancës, kanë okupuar margjinat ekstreme të shoqërisë, si në Bruksel, Paris, por edhe këtu në Kosovë.

Prandaj, ne jemi duke luftuar që ta rikthejmë këtë hapësirë dhe të mos dorëzohemi para gjuhës së urrejtjes dhe para veprimeve të dhunshme.Kosova gjatë mandatit tim është bërë anëtare e rëndësishme e aleancës kundër ISIS-it.Ne kemi pasur në fund të vitit të kaluar Sekretarin John Kerry dhe ai ka deklaruar publikisht se Kosova është lidere e rajonit në luftë kundër ekstremizmit. Në këtë aspekt ne kemi marrë masa ligjore ndaj individëve dhe grupeve ekstreme dhe shumë prej tyre kanë marrë dënime të merituara.Megjithatë, unë nuk mendoj se policia dhe gjyqësia e kanë ilaçin e ekstremizmit.Qeveria ka aprovuar edhe Strategjinë për Luftimin e Ekstremizmit, strategji e cila përfshinë shumë grupe të interesit dhe shumë palë. Konsiderojmë se arsimi, puna në familje, puna me shoqërinë civile, është e një rëndësie të veçantë dhe, po ashtu vlerësojmë se roli i grave dhe aktivisteve gra, është thelbësor në shoqëri.

Dëshiroj të potencoj se emancipimi dhe fuqizimi i rolit të gruas, është agjendë tepër e rëndësishme për promovimin e progresit shoqëror dhe po ashtu edhe për emancipimin fetar.

Dje, nobelistja Shirin Ebadi, para jush ka deklaruar se Zoti nuk ka gjini, që feja nuk është patriarkale, por janë meshkujt ata që e interpretojnë fenë në mënyrë patriarkale dhe me këtë duhet të pajtohemi plotësisht, pajtohem edhe unë tërësisht.

Prandaj, ne po punojmë që të forcojmë ekonominë, që ta forcojmë pozitën ekonomike të gruas, që ta forcojmë pavarësinë e saj në familje dhe që familja pastaj të jetë shtytëse për krijimin e një balanci midis burrit dhe gruas në shoqëri.

Ne kemi probleme këtu, sepse jemi në një gjendje akoma të pakonsoliduar në pikëpamje ekonomike, kemi papunësi të madhe sidomos të grave dhe të rinjve, por, do të mundohemi që këto t’i tejkalojmë përmes politikave nxitëse ekonomike, sepse konsiderojmë se pa angazhimin e gruas në ekonomi nuk ka emancipim gjinor, ndërsa pa gruan e emancipuar nuk mund të jemi të suksesshëm në luftimin e ekstremizmit.

Roli i grave padyshim është thelbësor në promovimin e dialogut, para së gjithash në nivel të familjes dhe pastaj edhe atë shoqëror.Por, poashtu, sinjalet e para të radikalizmit tek individët vërehen në familje, vërehen tek prindërit, tek nëna.

Është e domosdoshme që familja të jetë shtyllë thelbësore e ndërtimit të vendit dhe tani ne kemi nevojë që sa më shumë ta ndërlidhim familjen me shkollën dhe me institucionet tjera edukative, shoqërore, në mënyrë që ajo të jetë shtyllë e rëndësishme e ndërtimit të shoqërisë.

Para disa ditësh kam vizituar një komunë të vogël në Kosovë, atë të Vitisë dhe në këtë qytet jetojnë se bashku shqiptarët, kroatët, serbët e Kosovës dhe këtu mund të gjejmë distanca shumë të vogla ndërmjet xhamive të shqiptarëve që janë myslimanë, mes kishës ortodokse, qytetarëve serbë dhe mes kishës katolike, në të cilën luten shqiptarët e besimit katolik dhe kroatët e besimit katolik.

Në këtë qytet po ashtu e gjejmë edhe shkollën multietnike, ku bashkë mësojnë shqiptarët, serbët e besimeve të ndryshme, myslimanë, katolikë dhe ortodoksë.

Kam vizituar edhe shkollën e parë zyrtare në Kosovë, ku mësuesi i parë ishte prift katolik dhe banorët katolikë të këtij fshati me krenari e përsërisin se shkolla e dytë zyrtare shqipe në atë qytet atëherë, ishte shkollë, të cilën e udhëhiqte një hoxhë mysliman.Pra, ne kemi një gërshetim të madh të kulturave që ndërlidhen edhe me kulturat fetare.Mirëpo, mund të them se si qyteti i Vitisë, janë shumë qytete dhe mjedise tjera në Kosovë.

Ne jemi duke ndërtuar një shtet të vogël, por sivjet jemi të interesuar që të kapërcejmë shumë faza të anëtarësimit në Bashkimin Evropian.

Tani kemi një obligim shtesë, që të adoptojmë të gjitha kriteret evropiane në ndërtimin e shoqërisë dhe ekonomisë sonë.Po përfundoj me një citat të nobelistit Desmond Tutu. Ne e dimë se Afrika e Jugut ishte viktimë e aparteidit shekullor, sikurse që ishte viktimë edhe Kosova nga pushtimi, dhuna dhe padrejtësia që ju bë. Por, në shoqëritë tona gjithmonë gjejmë forcën që të normalizojmë marrëdhëniet edhe mes armiqve.

Ipeshkvi Tutu e ka pasur me plotë të drejtë kur ka thënë se, “Njerëzimi im, është i lidhur me njerëzimin tënd. E vetmja mënyrë që të jemi njerëz, është kur jemi bashkë”.

Prandaj, edhe unë gëzohem që sot jemi të gjithë bashkë këtu në Prishtinë në një platformë të përbashkët të humanizmit global.Qeveria e Kosovës e mbështet plotësisht këtë takim ndërfetar, do ta përkrahë plotësisht të gjeturat tuaja dhe rekomandimet që do t’i jepni ju këtu dhe do të mundohemi që ato t’i implementojmë, në mënyrë që bashkërisht të ndërtojmë një rrugë të përbashkët, të bashkëjetesës, tolerancës fetare, por edhe të perspektivës sonë humane edhe në Kosovë, por në bashkëpunim me të gjitha vendet tjera.

Ju uroj suksese në punën e mëtejme dhe vlerësoj lartë këtë tubim!

Vlerësimi i Kadaresë, nderim për të gjithë shqiptarët

May 31, 2016 by dgreca

Shkruan:Gani Qarri Cyrih/

Ishte viti i largët 1966, kur poeti i mallit dhe dashurisë së pashuar për Kosovën, protagonisti i lotëve të dhembjes, shpërfaqur si pika të shiut mbi qelq, nga imazhi i krijuar në lartësitë qiellore, derisa si udhëtar i “rastësisë”përmes vrimave të dritareve të vogla të avionit, reve dhe vranësirave të zymta, me mall shihte tokën e Kosovës nën sundimin e huaj të sertë,Kadare krijoi njërën nga poezitë më të njohura dhe të paharruara të tij, me titull “Kosova”.

Pikërisht mu ky krijues gjenial,i shumë veprave të njohura, të përkthyera në dhjetëra gjuhë botërore, pas një kontributi shumëvjeqar, të gjatë e të gjerë letrar e kulturorë, u shpërblye me të drejtë nga njëri prej personaliteteve më të larta franceze dhe evropiane, si presidenti Hollande, me çmimin më të vlerësuar ndërkombëtar, deri më tani.

Për Kadarenë si autor dhe personaliteti më i devotshëm i identitetit kombëtar të shqiptarëve kudo, data e 30 majit të vitit 2016, do të mbetet një ngjarje e paharruar historike dhe eveniment i pashlyer përjetshëm, në memorien e të gjithë bashkëkombësve tanë.

Vlerësimi ndaj tij, merr peshë të veçantë edhe për faktin se nga një tubim që sipas parimit shtetëror francez, tradicionalisht organizohet për disa personalitete bashkë dhe shpërblimet në emër të presidentit, ndahen nga dikush tjetër, kësaj radhe, ky eveniment u organizua si ceremoni e veçantë solemne, vetëm për Kadarenë me një rreth të ngushtë të ftuarish në pallatin presidencial “Elize”, ku vet presidenti, Francois Hollande, nderoi personalisht shkrimtarin shqiptar, Ismail Kadare me vlerësimin më të lartë që Franca ndanë për personalitetet më të shquara, urdhrin; “Komandant i Legjionit të Nderit”!.

Ismail Kadare, kohë pas kohe, është nderuar edhe me shpërblime të tjera në vend dhe në botë, madje ende pa kaluar tri javë të plota nga ky eveniment, në Konferencën Ndërkombëtare me titull “Shekulli i Kadaresë”, mbajtur më 13 Maj 2016 në Tiranë, presidenti i Shqipërisë, z. Bujar Nishani, nderoi shkrimtarin më të mirënjohur të kombit tonë, z. Ismail Kadare me dekoratën e lartë të Flamurit Kombëtar.

Por pa nënvlerësuar për asnjë çast dekorimin e lartë kombëtar dhe vlerësimet tjera të rëndësishme, dedikuar atij, Urdhri i veçantë që për herë të parë iu nda një personaliteti të shquar ballkanas, nga vet presidenti i Francës,z. Hollande, nderon Kadarenë dhe të gjithë shqiptarët, rritë pafundësisht mirënjohjen ndaj krijuesit tonë gjenial, dhe zgjeron kufijtë e vlerësimit të tij, në përmasa qindra milionëshe-evropiane dhe botërore.

Presidenti francezë, jo vetëm se foli fjalët më të mira për shkrimtarin shqiptar, por duke njohur në hollësi vlerat dhe aftësitë gjeniale të tij, Francois Hollande, Kadaren e quajti Evropian që e do Evropën dhe “avokues” e mbrojtës të vendosur të kulturës evropiane.

Urdhëri me të cilin Hollande nderoi Kadarenë, është i vjetër dhe me traditë. Ai daton që nga koha e Napoleon Bonapartës i cili si udhëheqësi kryesor i Francës dhe kryekomandant i ushtrisë, qysh në vitin 1802, e kishte përjetësuar këtë çmim, duke e projektuar si mirënjohje me disa shkallë vlerësimi, për ushtarët më të mirë dhe ushtarakët më të suksesshëm të tij.

Por, më vonë, me këtë Urdhër udhëheqja franceze, filloi ti nderonte personalitetet më të shquara për kontribut të veçantë ndaj Francës, kurse me nderimin e Kadaresë me këtë çmim, kam bindjen se po nisë një epokë e re, për vlerësimin e autorëve të ngritjes dhe forcimit, tanimë edhe të kulturës dhe vlerave më të larta evropiane!.

Përndryshe, një nderim të ngjashëm në fushën e letërsisë ,deri më tani, Franca i ka ndarë vetëm autorit të dalluar francezë shkrimtarit Michel Tornier, si autor i suksesshëm i cili me arritjet e tij, ka rritë reputacionin e vendit.

Vlerësimit të krijimtarisë së Kadaresë edhe në atdheun e tij të dytë, në Francë ku ai që nga vitit 1990 vazhdon ta zhvillojë me sukses veprimtarinë e tij letrare, Holande i parapriu me konsideratën më të lartë duke iu drejtuar atij me fjalët më të përzemërta dhe në mënyrën më vllazërore; Ju jeni edhe shqiptar edhe francez, me zemër evropiane dhe shpirt universal, një “autor i mrekullueshëm i historisë së Ballkanit”!

Kështu, mirënjohjeve të shkrimtarit tonë më të mirë, iu shtua edhe një çmim i veçantë, i cili në fakt, atij i ishte ndarë që në fillim të vitit 2016,me rastin e 80 vjetorit të lindjes dhe ardhjes në jetë të krijuesit tonë gjenial.

Ndaj si njëri nga shkrimtarët më të mirë bashkëkohor shqiptar dhe evropian, me vepra të përkthyera në mbi 50 gjuhë të botës, i nominuar disa herë edhe për çmimin “Nobel”, për letërsi, vlerësimi që iu bë Kadaresë, nderon letërsinë dhe kulturën shqiptare në sytë e Evropës dhe gjithë botës së civilizuar!

Të gjitha këto, pa asnjë dyshim, i kishte parasysh edhe presidenti i Francës, z. Fransua Hollande, kur vendosi që Ismail Kadares, si i vetmi jo-francezë, dhe krijuesi i parë nga gjithë Gadishulli i Ballkanit, në mënyrë plotësisht të arsyetuar, ti ndante vlerësimin më të lartë shtetëror e kombëtar të Francës.Megjithatë, ky eveniment, nuk duhet të shihet as trajtohet, nga askush, si nderim vetëm për Ismail Kadaren, por të pranohet dhe konsiderohet nga të gjithë, si vlerësim i lartë dhe mirënjohje e veçantë për autorin dhe mbarë popullin shqiptar.

Kadare, me krijimtarinë e tij të tej-arritshme autoriale, ishte ndër krijuesit e parë, që kaloi kufijtë shtetëror e kombëtar edhe në kohën kur ata mbaheshin hermetikisht të mbyllur nga diktatura vendore në Shqipëri, dhe sistemet e huaja që sundonin shqiptarët në trojet e tyre të pushtuara etnike.

Veprat e tij,që nga ajo kohë, bëri të njohur kudo origjinën, traditën, kulturën dhe gjithë vlerat më të mira kombëtare e njerëzore të popullit shqiptar, të cilat nuk i dinin shumë vende të botës.

Madje, popuj jo vetëm nga vendet gjeografikisht më të largëtat, për herë të parë komunikuan me ne dhe njohën shqiptarët,përmes veprave shembullore të Ismail Kadaresë.

Ndaj, evenimenti i dekorimit të tij me urdhrin “Komandant i Legjionit të Nderit” do të mbetet një ngjarje e paharrueshme, jo vetëm akademike, por edhe akt historik, për shqiptarët dhe Kadarenë si autor, vepra e të cilit ka kohë që ka tejkaluar dimensionet e letërsisë dhe është shndërruar në vlerë të kulturës botërore.

Çdo mirënjohje, dekorim a shpërblim kombëtar e ndërkombëtar është gëzim i përbashkët për të gjithë shqiptarët. Ai bëri shumë për popullin dhe vendin e vet, duke i dalë krah me vendosmëri dhe fakte e argumente të pamohueshme edhe mëvetësisë dhe çlirimit të Kosovës, si dhe mbrojtjes së lirive dhe të drejtave të shqiptarëve kudo dhe në të gjitha trojet e tyre etnike.

Ai ishte dhe mbeti, jo vetëm ylli më rrezatues për krijimtarinë, kulturën dhe traditën e kombit tonë, por dhe u shndërrua në kalorësin më besnik të orientimit properëndimor për të gjithë shqiptarët kudo që ata jetojnë.

Talenti i tij krijues dhe veprues, bindi të gjithë opinionin përparimtar evropian dhe vet presidentin francez, Francois Hollande, që me të drejtë dhe në mënyrë plotësisht të merituar, përfundimisht ta nderonte Ismail Kadarenë si shqiptarin dhe ballkanasin e parë me urdhrin “Komandant i Legjionit të Nderit” – gjithë-EVROPIANË!, do të thoja unë, me shumë krenari, si shqiptar dhe adhurues i sinqertë i tij.

Ndaj, si vepra gjeniale e autorit tonë, ashtu edhe vlerësimet që vijnë nga qarqet e larta evropiane e botërore për Kadarenë, janë mirënjohje edhe për mbarë popullin shqiptar”, zëri i të cilit ishte dhe mbeti gjithmonë unifikues për ne.

Këshillat, udhëzimet dhe porositë e urta të tij, ndikuan jo vetëm një herë si fuqi magjike, por ato edhe në momentet më kritike, bashkuan forcat e shëndosha kombëtare nga të gjitha anët e kufijve të huaj, që fatkeqësisht ende ndajnë shqiptarët.

Vetëm porositë,veprat dhe arritjet e Ismail Kadaresë, edhe kështu si jemi, arrijnë që neve të na afrojnë dhe bashkojnë, të paktën shpirtërisht si komb.

Shqipëria me dy fytyra dhe Konferenca e Asamblesë Parlamentare të NATO-s

May 30, 2016 by dgreca

Opinion Nga Enver Bytyçi/ Asambleja Parlamentare e NATO-s në Tiranë është dhe mbetet padyshim nje ngjarje e madhe për Shqipërinë dhe shqiptarët. Dyqind e pesëdhjetë parlamentarë të vendeve anëtare të saj për tri ditë zhvilluan një diskutim të thelluar për sfidat e sotme të Aleancës me theks të veçantë sfidën kundër Rusisë, luftën kundër terrorizmit përfshirë ISIS-in si dhe përballimin e valës së refugjatëve. Si një instrument politik i aleancës politiko-ushtarake, Asambleja Parlamentare e formuar gjashtë vite pas themelimit të NATO-s, përbën një organizëm thellësisht promovues të vlerave të demokracisë. Funksioni i saj është dhe mbetet adaptimi i një qeverisje liberale, demokratike dhe funksionale, me rregulla të qarta, të pakontestueshme dhe strikte bazuar në promovimin e shtetit të së drejtës. Pandeli Majko, sipas kryeministrit Rama, e realizoi një ëndërr të tijën, që t’i sjellë në Tiranë parlamentarët euro-atlantikë dhe të inicojë një dialog të një niveli të lartë midis palëve pjesmarrëse. Çdo shqiptar ndjehet mirë kur në Tiranë, Prishtinë ose në Shkup ndodhin ngjarje kaq të mëdha. Kjo për shumë arësye, por kryesore është promovimi i Kosovës dhe njohja e të drejtës së saj për të qenë anëtare e këtyre organizmave të rëndësishme ndërkombëtare. Kosova edhe në këtë konferencë zuri një vend të posaëëm, gjë që nuk do të kishte ndodhur, nëse kjo konferencë do të zhvillohej diku tjetër. Folën për domozdoshmërinë e anëtarësimit të saj në NATO ministrat dhe kryeministri i vendit. Dhe deri këtu shkoi mirë rezultati i kësaj konference. Po më tej? Zhvillimi i kësaj Konference të Asamblesë Parlamentare të NATO-s në Tiranë nxori në pah dy përqasje të ndryshme: Pozicionet e të Azebaixhanit dhe Armenisë dhe “Shqipërinë me dy fytyra”. U shfaq qartë dobësia e qeverisjes sonë në Shqipëri, dobësia e komunikimit dhe mungesa e strategjisë për t’iu përgjigjur me seriozitet sfidave të sotme. Në paraqitjen e ministrit të Jashtëm, Ditmir Bushati, dukej qartë mungesa e vizionit dhe konceptit të tij për pozicionin tonë në NATO. Në performancën e Pandeli Majkos mungoi imazhi i bashkëpunimit politik me opozitën, por jo vetëm kaq, edhe me Presientin e Republikës, Shoqatën e Atlantikut të Veriut e më gjerë. Ai i bëri pjesë të Konferencës shumë ministra e qeverisë Rama, duke shpërfillur rolin e qeverisë së Partisë Demokratike dhe ish-kryeministrit Sali Berisha për anëtarësimin e Shqipërisë në NATO, pa të cilën Majko dhe Rama nuk do të mund të prezantoheshin këto tri ditë si aleatë të ngushtë të NATO-s në Tiranë. Ministrja Kodheli ishte më shumë se butaforike në fjalën e saj. Ajo me një ton urdhërues dhe aspak etik iu drejtua pjesmarrësve si të ishte në një auditor oficerësh të Ministrisë së Mbrojtjes. Ndërsa kryeministri Rama bëri atë që di të bëjë: Të shkaktojë të qeshura në auditor me batutat e tij tashmë të shplara, por që ai i beson në rolin e liderit botëror. Konferenca e Asamblesë Parlamentare të Europës në tri ditët e saj u shqoërua gjithashtu me debate të shumta, me kritika dhe konstatime të vlefshme. Në të u trajtuan tri temat kryesore të ditës: Së pari roli destruktiv i Rusisë për paqen dhe sigurrinë në Europë e më gjerë. Së dyti, lufta kundër terrorizmit dhe organizatës së shtetit islamik ISIS. Dhe, së treti, çeshtja e refugjatëve dhe rreziku që kjo valë e fuqishme e tyre të destabilizojë kontinentin europian. Por ndërsa diskutohej çeshtja e refugjatëve, duke përmendur sidomos konfliktin në Siri, lajmet bënë të ditur një fenomen të ri për largimin e shqiptarëve nga vendi. Për herë të parë u njoftua se gomonet çojnë refugjatë shqiptarë nga brigjet lindore të Adriatikut në drejtim të brigjeve të ishullit britanik. Nuk kishte ndodhur ndonjëherë ky fenomen i trishtë. Ndërkaq një doktor shkencash, doktoruar në universitetin italian “La Sapienza”, Rezart Bejko, mori familjen dhe iku për Itali, për të mos e kthyer më kokën prapa. Vendi i tij nuk ka nevojë për të. Absurdi është se doktori i shkencave në Shqipëri ka një pagë mujore sa të një arsimtari, më shumë se dy herë më të ulët sesa akademikët e ligjëruesit në universitetet e Kosovës. Ministri i Jashtëm dhe ministrja e Mbrojtjes, në vend të flisnin për këtë hemoragji akademike, u mburrën në Asamble se do të “ngrejnë një grup elitar” për çeshtjet e ekstremizmit dhe terrorizmit. Dhe kur një deputet britanik bëri pyetjen në adresë të Ditmir Bushatit: “A keni ju politika për diasporën”?, Bushati u përgjigj sikur të ishte një ministër i “Punëve të Kota”: “Diaspora është një asset”, tha ai. Ndërsa ministrja e Mbrojtes, Mimi Kodheli, kur u pyet nga një deputet britanik se “Pse e keni ulur buxhetin për mbrojtjen”’- u përgjigj kësisoj: “Para 90-ës tek ne i gjithë populli ishte ushtar”. Turpe e skandale si këto e kanë zhvleftësuar plotësisht imazhin që duhej të fitonte vendi nga prania në Tiranë e Aasamblesë Parlamentare të NATO-s. Ndërsa zoti kryeministër në vend të fliste për përgjegjësitë e tij sa i përket fenomenit të ikjes së shqiptarëve nga Shqipëria, vazhdoi ritualin e replikave për Bexit-in britanik dhe “dobësitë e Europës”, dobësi të cilat e bllokojnë integrimin e Shqipërisë, sipas tij. Atij nuk i bën përshtypje deklarata e kryeministrit britanik, sipas të cilit “të krahasosh Britaninë,,, ekonominë e pestë më të madhe në botë, me Shqipërinë, një vend dëshpërimisht të varfër, që ka zënë radhën prej kohësh për të hyrë në BE, është diçka qesharake”. Në vend që të fliste për sfidat e sigurisë, për rrezikun rus, kërcënimin e terrorizmit etj ai iu drejtua pjesmarrësve me thirrjen që të frekuentojnë turizmin e ndotur e të shpifur të bregdetit shqiptar. Po jo vetëm kaq, i paralajmëroi asambleistët e NATO-s se “Nuk keni parë gjë akoma”!!! Shqipëria e sotme është vendi i dy fytyrave, u shpreh një deputete gjermane e Asamblesë Parlamentare të NATO-s. Në fakt është më shumë se kaq, sepse deputetja në fjalë foli thjesht për varfërinë dhe pabarazinë e zhvillimit të vendit. Kjo është njëra nga pamjet, ndërkohë që pamja tjetër është akoma më e trishtë. Ndërkohë që Asambleja zhvillonte punimet nga bregu perendimor i Adriatikut, pra nga Bari i Italisë vjen lajmi bombë: “Një ton e 200 kg drogë, armë dhe tritol”të sekuestruara nga rojat bregdetare të vendit fqinjë. Droga dhe armët në Greqi, në Itali e deri në Hollandë e Britaninë e Madhe nga organizatat shqiptare të trafikut, së bashku me valën e refugjatëve me gomone e në forma të tjera drejt vendeve të BE-së, përbëjnë pamjen trishtuese të vendit ku u mbajt kjo konferencë. Në këto kushte Pandeli Majko i ka bërë një nder të madh presidentit të Republikës, zotit Bujar Nishani dhe opozitës shqiptare, kur ai nuk u ka dërguar ftesë për pjesmarrje në konferencë. Çdo president dhe politikan do të skuqej e turpërohej përballë një auditori që ndërsa sheh në podium ministra e kryeministrin butaforik, lexon njëkohësisht në ekranin e telefonit të tij celular lajmet tronditëse që vijnë nga Shqipëria e që në këtë konferencë trajtohen si sfidat e NATO-s. Një president serioz dhe sedërli do të skuqej nga paradoksi i moralit që jepet në një konferencë të tillë në kontrast me realitetin. Tirana u bë formalisht qendra e diskutimit për zgjidhjen e problemit dhe sfidave të NATO-s, por parlamentarët e vendeve europiane nuk munguan të shquajnë faktin se problemi është vetë Shqipëria, qeverisja e saj jo demokratike, pabarazia dhe diskriminimi i qeverisë për zonat rurale, pjesmarrja dhe implikimi në aferat e trafikut të drogës, prostitucionit etj. Së paku në çeshtjet e trafiqeve dhe refugjatëve. Por edhe në çeshtjet e tjera të sigurisë në rajon, kontinent e më gjerë. Disa ministra, sidomos zonja Kodheli, folën për sfidën ndaj Rusisë. Por ndërkohë asnjëri prej tyre nuk përmendi modelin rus të aplikuar në qeverisjen e vendit nga ana e rilindjes. Në fund të fundit Asambleja Parlamtare e NATO-s ka mission demokracinë dhe promovimin e saj. Ndërkohë pikërisht këto probleme nuk u përmendën nga përfaqësuesit e Shqipërisë, përveçse një fjalie të Ditmir Bushatit, kur tha se “Anëtarësimi i Shqipërisë në NATO ishte razultat i zhvillimit të demokracisë në vend”. Kësisoj pala shqiptare u shfaq gjithkund e për gjithçka me dy fytyra. Me dy fytyra në zhvillimin e vendit e luftën kundër varfërisë, me dy fytyra në ndaljen e valës së refugjatëve, me dy fytyra në modelin e qeverisjes, me dy fytyra në çeshtjet e luftës kundër krimit, si parakusht edhe për suksesin e luftës kundër terrorizmit e ekstremizmit. Kjo dyftyrësi për fat të mirë u mor përsipër vetëm nga mazhoranca, e cila me cinizmin e saj e kurseu nga kjo dyftyrësi presidentin dhe opozitën.