• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

IN MEMORIAM – VAN CHRISTO

January 25, 2020 by dgreca

WHAT VATRA MEANS TO ME/

“Te lidhim besa besen, te leftojme per te drejtat e per nderin e Shqiperise dhe t’u refejme te huajve se rojme e duam te rojme me nder ne vendin tone.”

“Let us pledge our sacred word that we will fight for the rights and honor of Albania and to show the world that we live and want to live with honor in our land.”

I read those words of Faik Konitza to a gathering of people at Anthony’s Pier 4 in Boston on April 30th, 1995 which was the occasion of the removal of his remains to Albania. My talk back then was entitled “In Search of Faiku” which dealt with the visit by me and my family to Konitza in Northern Greece in August of 1988 to find the birthplace of Faik Konitza. The search was unsuccesful but it kindled my interest in Faiku whose name to me was synonymous with Vatra.

As I said back then, my first real introduction to Faik Konitza was his own incompleted book “Albania: The Rockgarden of Southeastern Europe” (edited posthumously by Qerim Panarity and published by Vatra in 1957). His name, however, was not unknown to me because as a young boy, I can still remember heated discussions between my cousin Llambi Misho, my uncle Lazi Christo, the ever-articulate Fan Noli, and others where the names “Faiku” and “Vatra” were prominently mentioned. Since I was too young at the time to have any clue about who Faik Konitza or Vatra were, I did, nonetheless, get the strong impression that my elders were talking about a very important Albanian person and a very important Albanian organization.

Many years later, I was privileged to participate in the Skanderbeg 500th Year Commemoration in Rome that was organized by Vatra in 1968 where I had the opportunity to meet Albanians from various parts of the USA, from Germany, Italy, and as far away as Australia. The one common thread that made the biggest impression on me was the absolute reverence with which these Albanians held Vatra. At the various seminars in Rome, speaker after speaker got up to exclaim the good and noble deeds that Vatra undertook on behalf of Albania and the Albanians. At no time in my life before then or afterwards have I ever heard of an Albanian organization spoken of with such high esteem and respect. Back in Rome in 1968, I had the good fortune to meet Prof. Ernesto Koliqi of Italy and Prof. Martin Camaj of Germany, and to become re-acquainted with them later in Boston when Vatra sponsored a visit by the Arbereshe of southern Italy. One of the first places these Italo-Albanians wanted to see was the Vatra office then on Huntington Avenue in Boston. Indeed, their impatience to visit what was to them an almost holy shrine was both fascinating and heart-warming to see!

After my good friend, Agim Karagjozi, invited me to come to New York today to address this body, I picked up Faik Konitza’s “Albania: The Rock Garden of Southeastern Europe” and became re-impressed with his articulate writing style and marvelous command of the English language as he described the history, manners and mores of the Albanians. Indeed, his book is worth re-reading many times for the amount of information it imparts.

In my judgement, it’s time for a new Vatra. Albania is now democratic, and a new wave of immigrants from Albania is arriving on our shores. There must be a place, common ground, where these new Albanians — Catholic, Orthodox, and Muslim — can all come together in a brotherhood and sisterhood of shared experiences. It’s time for one organization under whose banner we can gather in a common quest to prove ourselves as a Balkan people worthy of notice. It’s time for us to set aside political differences for the greater good of all, to avoid the previous damage done by the in-fighting amongst the diverse political groups that defeated Vatra’s noble objectives. It’s time to re-establish Vatra as the Pan-Albanian organization that it should be by reaching out to the Albanians everywhere they are in the world — Kosova, Macedonia, Montenegro, Serbia, Greece, Romania, Turkey, and elsewhere. It’s time — the time is ripe to sow the seeds to reap the eventual harvest of new Vatrans. It’s time to establish ourselves as a presence that should be treated with dignity and respect and not as the second-class citizens that some Albanians are regarded as in countries such as Germany, Italy, and Greece! I believe it can happen, and I cite Konitza’s own words: “It should be borne in mind…that even though the Albanian is too independent and too individualistic to be subjected against his will to anybody’s influence, he still strongly believes in birth and the right of precedence and all that which is conveyed by such ideas.”

Vatra is that precedence, and if we can awaken the feeling deep within us that we can work together for the common good of all Albanians, Vatra will arise once again to assume that leadership position for Albanians it was destined to hold in the hearts and minds of the Albanian people wherever they are!
Now, perhaps more urgently than ever before, is the time for an organization like Vatra to inspire us with a “Shqipetarizme” that is so needed today – both in this country and in Albania! To me, Faik Konitza and Vatra are one and the same, and there is no more fitting salute to Vatra and to Faik Konitza than his own, truly inspirational words so let me leave you again with:

“Te lidhim besa besen, te leftojme per te drejtat e per nderin e Shqiperise dhe t’u refejme te huajve se rojme e duam te rojme me nder ne vendin tone.”*
“Let us pledge our sacred word that we will fight for the rights and honor of Albania and to show the world that we live and want to live with honor in our land.”

This entry was posted in Culture and History, History, Lectures on December 10, 2008 by Van Christo, Executive Director, The Frosina Information Network, 

Filed Under: Politike Tagged With: Van Christo-WHAT VATRA- MEANS TO ME

75-vjetori i çlirimit të kampit nazist të përqendrimit dhe të shfarosjes -Auschwitz

January 24, 2020 by dgreca

–
Në ceremoninë e Jerusalemit, Shqipëria u përfaqësua nga Presidenti i Republikës, Z. Ilir Meta ndërsa nuk vura re ndonjë përfaqësues nga Republika e Kosovës.

Nga Frank Shkreli/

Të ënjtën me 23 Janar, 2020, mbi 40 udhëheqës botërorë udhëtuan për në Izrael, për të përkujtuar 75-vjetorin e çlirimit të kampit të përqendrimit nazist në Auschwitz. Njoftohet se me rastin e këtij përvjetori, dje u mbajt një ceremoni në Jerusalem ku morën pjesë një numër udhëheqësish botërorë, ndërsa të hënën që vjen, më 27 Nëntor, ceremonia e rastit do të zhvillohet në kampin Auschwitz që gjendet në pjesën jugore të Polonisë, sipas një njoftimi për media nga Memoriali dhe Muzeu kushtuar kampit Auschwitz, . Në ceremoninë e Jerusalemit, Shqipëria u përfaqësua nga Presidenti i Republikës, Z. Ilir Meta ndërsa nuk vura re ndonjë përfaqësues nga Republika e Kosovës. Ndërkaq, sipas një liste të njoftuar dje nga Memoriali dhe Muzeu Auschwitz, në ceremoninë që do të mbahet të hënën me 27 Janar, në Kampin Auschwitz, në Poloninë e jugut, Shqipëria – ndryshe nga shumica e vendeve pjesëmarrëse të përfaqësuara atje, kryesisht, me presidentë dhe kryeministra – Tirana zyrtare do të përfaqësohet nga ambasadorja Shpresa Kureta, ndërsa Kosova nuk është fare në listën e fundit të portalit të Muzeut dhe Memorialit, si një ndër vendet pjesëmarrëse. Është vështirë të jesh diku tjetër në këtë ditë, është shprehur drejtori i Muzeut. “Ky përvjetor, kjo kujtesë, ky simbol i çlirimit të kampit Auschwitz, na kujton një prej themeleve më kryesore të jetës së pas luftës në Evropë dhe në botë. Kjo është arsyeja, se pse nuk më habit fakti se aq shumë udhëheqës botërorë e kuptojnë fare mirë se është tepër e vështirë të jesh diku tjetër, në këtë ditë të shënuar. Është e qartë se në këtë 75-vjetor, të gjithë ne duam të jemi së bashku me ata që mbijetuan kampin Auschwitz”, u shpreh Piotr M.A. Cywinski, Drejtori i Muzeut dhe i Memorialit Auschwitz. Ai shtoi se të mbijetuarit e atij kampi do të jenë njerëzit më të rëndësishëm në ceremonitë e përkujtimit të 75-vjetorin e çlirimit të kampit Auschwitz. Presim, shtoi ai që, me 27 Janar, 2020, gjithsej të vinë në këtë ceremoni – nga të gjitha anët e botës – rreth 200-të mbijetuar të këtij kampi”. Siç dihet, kampi Auschwitz është çliruar nga forcat sovjetike, më 27 Janar 1945. Ky kamp, që njihet gjithashtu me emrin Auschwitz-Birkenau, është hapur në vitin 1940 dhe njihet si kampi më i madh dhe më famëkeq nazist i përqendrimit dhe i kampeve të vdekjes. Lart nga një milion veta gjetën vdekjen në atë kamp dhe me çlirimin e kampit, forcat aleate gjetën aty mijëra të burgosur të vuajtur dhe të uritur si dhe grumbuj kufomash. Historia shënon se Bashkimi Sovjetik komunist kishte nënshkruar traktatin e mosagresionit me Gjermaninë naziste, pak para se të fillonte Lufta e Dytë Botërore, i njohur si Pakti Molotov-Ribbentrop, sipas të cilit të dy këto fuqi të mëdha të kohës, kishin renë dakord të ndanin midis tyre ose më mirë të themi të copëtonin Poloninë dhe Evropën Lindore, përfshirë tre shtetet baltike, Letoninë, Lituaninë dhe Estoninë.

Zhvillimet e mëvonshme i takojnë historisë. Por viti 2020 shënon gjithashtu edhe dy përvjetorë të tjerë që kanë lidhje me 75-vjetorin e çlirimit të kampit Auschwitz: 20-vjetori i Deklaratës së Stockholmit dhe 15-vjetori i miratimit të 27 Janarit si Dita Ndërkombëtare për Kujtimin e Holokaustit, miratuar nga Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara – të dy këto janë të lidhura, simbolikisht, me 27 Janarin, Ditën e Çlirimit të kampit të përqendrimit, Auschwitz.

Organizatorët e përkujtimit të 75-vjetorit të çlirimit të Kampit Auschwitz theksojnë, njëkohësisht, edhe rëndësinë e miratimit të Deklaratës së Stokholmit 20-vjet më parë, Neni i parë i të cilës deklaron se “Holokausti (Shoah) ka sfiduar thellësisht themelet e qytetërimit botëror”, e që si i tillë duhet “të mbetet përgjithmonë në kujtesën tonë”, gjithnjë sipas Deklaratës së Stokholmit. “Ndërkohë që njerëzimi vuan përgjithnjë nga gjenocidi, spastrimet etnike, racizmi, anti-semitizmi dhe ksenofobia, komuniteti ndërkombëtar ndanë përgjegjësinë solemne për të luftuar këto të këqija. Së bashku duhet të mbrojmë të vërtetën e hidhur të Holokaustit ndaj atyre që e mohojnë atë. Detyrohemi që të forcojmë angazhimin moral të popujve tanë si dhe zotimet politike të qeverive tona, ashtu që të sigurojmë që brezat e ardhshëm të mund të kuptojnë arsyet e Holokaustit dhe të reflektojnë për pasojat e tij”, thuhet në nenin 4 të Deklaratës së Stokholmit. Deklarata e Stokholmit është një angazhim i marrë nga të gjitha vendet anëtare që kanë nënshkruar këtë deklaratë, e cila vazhdon të jetë baza e angazhimit të këtyre vendeve nënshkruese ndaj parimeve të përbashkëta. Deklarata e Stokholmit ishte përfundim i një Forumi Ndërkombëtar që zhvilloi punimet nga 27-29 Janar 2000, e në të cilin morën pjesë përfaqësues të 46 qeverive, duke përfshirë 23 kryetarë shtetesh ose kryeministra dhe 14 zëvendës/kryeministra ose ministra. Vizioni i tyre, i shprehur në Deklaratën e Stokholmit ka vazhduar i pandryshuar gjatë viteve, duke demonstruar, në këtë mënyrë, vlerat e qëndrueshme universale që përmban ajo, thuhet në portalin e Aleancës Ndërkombëtare për Kujtimin e Holokaustit. Është interesant fakti se Shqipëria nuk është nënshkruese e kësaj deklarate, por është në listën e vendeve me status “observer”, sipas portalit në fjalë, ndërsa Kosova nuk është fare në listë. Ndërkohë që neni 10 i kësaj deklarate theksonte se “Është me vend që konferenca e parë ndërkombëtare me rëndësi e këtij mileniumi të deklarojë angazhimin e saj për të mbjellë farën për një të ardhme më të mirë, me gjithë tokën e keqe të një të kaluare të hidhët. Ne jemi vetë vetëdijshëm për vuajtjet e viktimave dhe frymëzohemi prej tyre dhe prej luftës së tyre për liri. Angazhimi ynë duhet të jetë që të kujtojmë viktimat që humbën jetën, të respektojmë ata që mbijetuan, të cilët janë gjithnjë me ne dhe që, njëkohësisht, të ritheksojmë aspiratat e përbashkëta të njerëzimit për mirëkuptim të ndërsjellë dhe për drejtësi”, angazhim ky për të cilin ka nevojë shumë edhe bota shqiptare, në këtë ditë të 75-vjetorit të çlirimit të kampit nazist të përqendrimit, në Auschwitz. Në ceremoninë që u mbajt në Jerusalem në kujtim të 75-vjetorit të çlirimit të kampit famëkeq nazist, ishte i pranishëm edhe Zëvendës Presidenti i Shteteve të Bashkuara, Z. Mike Pence, i cili, ndërsa kujtoi viktimat e kampit, njëkohësisht kujtoi edhe të gjitha forcat aleate, duke përfshirë edhe më shumë se dy milionë ushtarë amerikanë, të cilët tha ai, ndër tjera, “kishin lënë vatrat e shtëpitë e tyre, ndërkohë që pësuan humbje të mëdha, të vdekur e të plagosur, për të çliruar një kontinent nga tirania. Në fjalën e tij me këtë rast, ai citohet të ketë përmendur dhe kujtuar gjithashtu edhe të gjithë, “Ata heronj jo hebre, të cilët kanë shpëtuar jetë të panumërta, ata të cilët Izraeli i cilëson si të drejtët, në radhët e kombeve”. Sipas gazetës “The Washington Post” që citon nga fjalimi i zëvendës Presidentit amerikan, Z. Pence tha dje në Jerusalem, duke iu referuar atyre që shpëtuan hebrenjtë gjatë Luftës së Dytë Botërore, se, “Në një epokë indiference, ata vepruan! …Në një periudhë frike, ata treguan kurajë. Dhe si rrjedhim, kujtimi dhe shembulli i tyre duhej të rindezë rishtas flakën në zemrat tona, për të vepruar edhe sot ashtu siç vepruan ata në atë kohë.”, për të mbrojtur të pambrojturit!

Javën që kaloi, Kancelarja e Gjermanisë, Angela Merkel vizitoi kampin Auschwitz. Ajo u shpreh se nuk ishte e lehtë për të, të fliste në atë vend. “Është shumë vështirë për mua. Më vjen shumë turp për krimet barbare të kryera nga gjermanët, krime që tejkalojnë të gjithë kufijtë e imagjinatës. Në të vërtetë, njeriu duhet të heshtë këtu, si rrjedhim i krimeve ndaj burrave, grave e fëmijëve. Cilat fjalë do të mund të shprehnin vuajtjet, torturat dhe vrasjet. Mirëpo, në këtë moment, as heshtja nuk është përgjigja e vetme. Ky vend na detyron të ruajmë kujtesën”, ka thënë Angela Merkel, gjatë vizitës në kampin Auschwitz së bashku me Kryeministrin e Polonisë, Z. Mateusz Morawiecki

Filed Under: Politike Tagged With: Frank Shkreli-75 Vjetori Auschwitz-Kampi i shfarosjes

MESAZHI I NJI MERGIMTARI TE SHQETESUEM…

January 24, 2020 by dgreca

Shkruan: Sami Repishti, PhD.*/

Ridgefield, CT.- Nga leximet në shtypin amerikan kuptohet se vrasja e komandantit kriminel iranian Gjeneral Kasem Soleimani, ka qenë nji akt i paramenduem, i përgatitun dhe i ekzekutuem nga forcat speciale të SHBA-së me urdhën direkt të Presidentit  Donald Trump.

   Natën e datës 2 janar 2020, nji aeroplan special ishte caktue me u ngritë nga aeroporti i Damaskut (Siri) me destinacion kryeqytetin e Irakut, Bagdad. Disa orë kaluen në pritje dhe “udhëtari” i shquem që pritej nuk erdhi. U sugjerue që udhëtimi të anulohet, por në sa avioni po mbyllte dyert, nji karvan maqinash arriti në pistën e aerodromit. Gjenerali Kasem Soleimani, komandant i forcave të sigurimit iraniane, doli nga maqina dhe hypi në avion bashkë me dy persona të gardës personale. Fluturimi 6Q501 u ngrit me tri orë vonesë në drejtim të Bagdadit. Avioni zbriti në Bagdad International Airport në orën 00:35. I pari që zbriti ishte Gjenerali Soleimani dhe suita e tij, Në pritje gjindej Gjenerali irakian Abu Mahdi Al Muhandis, krytar i milicisë shi-ite irakiane dhe mik i Iranit. Dy maqina u nisën në errësinën e natës, të ndjekun nga “dronet” ajrore amerikane. Në orën 00:42 të mesnatës, nji seri misilesh ranë mbi dy maqinat, i banë pluhën, dhe mbrenda tyne edhe trupat e karbonizuem nga zjarri të 10 (dhjetë) udhëtarëve. Në mes tyne Gjenerali Soleimani dhe kolegu i tij Gjenerali Al Muhandis.

    Ky akt i papritun mbante në vete mundësinë e nji konflikti të gjanë amerikano-iranian. Presidenti Trump që kishte deklarue në fushatë elektorale se “do të nxjerrim Ameriken nga ‘luftat pa fund’ theu premtimin e dhanun.

    Administrata amerikane u gjet në befasi. Hapi i parë nga Qeveria amerikane, ishte njoftimi me ndërmjetsinë e Ambasadës svicerane në Teheran për Qeverinë iraniane të mos shkallëzojë konfliktin me nji “hakmarrje” të madhe që do të detyronte Presidentin me ndërmarrë sulme të reja. Irani u kufizue me bombardimin e dy aeroporteve në Irak ku gjindeshin trupa amerikane. Për fat të mirë pa viktima. Njikohësisht, Irani njoftoi se nuk planifikonte sulme tjera.

    Në Amerikë, u krijue nji gjendje konfuzioni. Pse Presidenti Trump urdhënoi eliminimin fizik të Gjeneralit Soleimani? Përgjigja e parë ka qenë se ai planifikonte sulme të reja kundër objektivave amerikane në atë zonë, dhe përbante kështu “nji rrezik iminent”, mundësisht kundër ambasadave amerikane në Lindjen e Mesme. Analisti amerikan Anthony Coleman, i ISIS,Washington, vrente se “kemi marrë qendrime pa konsultime me Aleatët, dhe pa paraqitë nji plan të qartë paqeje”.

   Sot, demokratët dhe republikanët janë të ndamë në gjykimin e aktit të Presidentit. Demonstrata në shumë qytete të Amerikës kërkojnë “jo luftë me Iranin”. Demokratët janë te mendimit se sulmi do të sjellë pasoja serioze për stabilitetin e gjendjes në atë zonë. Shefi demokrat në Senat, Charles Schumer, shprehej:” Nevoja për konsultim  paraprak dhe transparencë me Kongresin ashtë vendosë me Kushtetutë. për nji arsye…me evitue mungesën e transparencës me Kongresin që mund të përfundojë me vendime të nxitueme dhe të keqmendueme”. Shefi demokrat i Dhomës së Përfaqsuesve, Zonja Nancy Pelosi deklaroi: “Presidenti urdhënoi nji sulm ajror pa autorizimin e Kongresit” nji akt anti-kushtetues. Zyrtarë amerikanë, tue perfshi edhe Ministrinë e Mbrojtjes e shefat e ushtrisë, deklaruen se ata nuk ishin në dijeni të nji sulmi të këtillë “imminent” . Konfuzioni u rrit, Presidenti nuk dha asnji hollësi, dhe i gjithë ky episod i frikëshëm duket se u shkaktue nga nji impuls agresiv dhe i pakontrollueshëm i Presidentit Trump.

   Kur “duertrokitjet” pushuen, filloi heshtja, fatmirësisht nji heshtje pjellore! Populli amerikan kërkoi spjegime që nuk i gjente në deklaratat zyrtare. Mbetej tashti vetëm argumenti se Presidenti i deshpruem nga zbulimet e akteve të tia joligjore, mori nji inisiativë që kercënonte me sjellë nji konflikt në Lindjen e Mesme Ashtë nji akt radikal, i pa justifikueshëm dhe me rrjedhime të pa-parashikueshme! Nji zyrtar i CIA-s përcaktoi vrasjen“…nji akt i ndërmarrun pa mendue rrjedhimet”.

   Rrjedhimet e nji akti agresiv të vrasjes së nji ushtaraku të naltë të nji shteti që NUK ashtë në gjendje lufte me SHBA-në vazhdojnë.

   E para, Kushtetuta amerikane kërkon që çdo akt luftarak i SHBA-së mund të merret vetëm mbasi Presidenti merr pelqimin e Kongresit. Në rast të kundërt, Kongresi ka autorizimin zyrtar”…me këputë financimin e Ministrisë së Mbrojtjes”. Në këte rast nuk u konsultue Kongresi.

    E dyta, Në botën e jashtëme aksioni anti-iranian nuk u aprovue nga asnji nga “shtetet kryesore” europiane. Presidenti mbetet i izoluem në skenën ndërkombëtare. Britanikët nuk e përkrahen aksionin. Gazeta franceze Le Monde shkroi për nji “përçarje” në aleancën veri-atlantike dhe nji divorc në politikën e Lindjes së Mesme”. Sot, komentohet se tërheqja e SHBA-së nga marrëveshja nukleare me Iranin e vitit 2015 ka qenë ni gabim i madh dhe se ka krijue atmosferën që lejoi këte “aksion agresiv”, me frikën se mund të fillohet nji cikël i ri sanksionesh dhe kundërveprimesh që rrezikojnë paqën. Irani u përgjegj me rifllimin e prodhimit të materive nukleare me qellim luftarak.

  Ministri i jashtëm gjerman, Heik Maas, deklaroi se “vrasja” nuk e ban ma të lehtë stabilizimin e rajonit. NATO bani thirrje për përmbajtje dhe uljen e tensionit. Rusia dhe Kina dënuen vrasjen e Soleimanit. Analistët mendojnë se Teherani mund të kerkojë mbështetje ma të madhe nga ‘aleatët’ e tij. Pak ditë para sulmit, Kina, Rusia dhe Irani zhvilluen manovra të përbashkëta detare në Gjiun Persik, dhe Gjiun e Omanit. Në Irak frika e konfliktit në mes sunitëve dhe shi-itëve mund të përsëritet. Francezët ofruen me veprue si ndërmjetës. Presidenti E.Macron u tregue ma aktiv, tue marrë kontakt me të dy palët, pa aprovue ose  denue aktin agresiv, dhe sugjeroi diplomacinë. Ashtu edhe japonezët, nji ofertë që zemroi Presidentin Trump. Europianët, në përgjithësi, vendosën të përpiqen me bindë Iranin të mos shkallëzojë konfliktin. Nji diplomat gjerman dhe kolegët e tij europianë derguen mesazhe për Iranin, me telefonata dhe me nota të veçanta tue sigurue Iranin të qetësohet sepse “bota” nuk ashtë kundër tyne  

    Vendi europian me randësi në këto ditë të vështira ka qenë Svicera, mentaliteti dhe serioziteti i diplomacisë svicerane, si ndërmjetës në mes të SHBA-së dhe Iranit që nga viti 1979, i revolucionit iranian.

   Në Amerikë, problemi u përqendrue në spjegimin e arsyes së aktit agresiv Spjegimet zyrtare nuk kanë qenë në gjendje me dhanë nji përgjigje të kënaqshme dhe nuk kanë gjetë bindje në publik. Analisti Marc Mazzetti i The New York Times e cilëson sjelljen e Presidentit “ ma shumë pushtet, ma pak kufizime, dhe qendrime të paqendrueshme” Ai spjegon: “Që nga qendrimet e tia me Iranin, Sirinë, Jemenin dhe Afganistanin. Z. Trump ka tregue pak evidencë angazhimi këto tri vitet e fundit, dhe vendimet e tia për luftë ose paqë janë marrë pa diskutime të kujdesëshme dhe  konsiderata për rrjedhimet e aktit”. Prof. Jack Goldsmith (Harvard, Law) u shpreh:” Vendi i jonë ka dhanë me ndërgjegje nji personi të vetëm të drejtën enorme dhe pa kufi me udhëheqë, si dhe diskresionin me e përdorue atë në mënyra që përfundojnë lehtësisht në lufta masive. Ky ashtë shteti i jonë. Nji personë e vetme drejton  gjithëçka”.

   E treta, arbitrariteti i sulmit amerikan ashtë sot subjekt diskutimi  edhe në botën akademike amerikane. Në shoqëninë e hapun të demokracisë sonë aktet qeveritare i nënshtrohen shqyrtimit nga ekspertë. Megjithëse nuk derdhen lotë për vrasjen e nji krimineli si Gjeneral Soleimani–me përjashtim të xhihadistëve fanatikë – vrasja e tij nuk justfikohet.

   Ajo vrasje ka qenë nji akt politik i gabuem dhe moralisht i dënueshëm!

   Prof. Benjamin B. Ferenz ,(Harvard, Law) shkruen:” Administrata  këto ditët e fundi, njoftoi se me urdhën të Presidentit (Trump) SHBA ka “nxjerrë jashtë” (ka vra!) nji udhëheqës ushtarak të nji vendi me të cilin nuk kemi qenë në gjendje lufte…. Unë e shoh nji akt të këtill imoral si nji shkelje e qartë e së drejtës ndërkombëtare e kombëtare.

    Populli ka të drejtë me njohë të vërtetën. Karta e OKB-së, Gjykata Ndërkombëtare për Krimet, dhe Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë, The Hague, janë anashkalue plotësisht. Në botën tonë të “cyberspace”, rinia kudo në botë janë para nji rreziku vdeksor, në qoftë se nuk ndryshojnë zemrat dhe mendjet e atyne personave që duket qartë se preferojnë luftën pa respekt për paqë”(The NYTimes)

    Në komentin e tij, analisti Thomas L. Friedman, e cilëson sulmin amerikan si “…pjesë e kodit të pandershmënisë së Trumpit”. Ai ven në pyetje asyetimin zyrtar të sulmit : “Ashtë ba pa nji strategji të qartë, pa nji kuadër moraliteti….”

    Të shqetësuem nga mungesa e parashikimeve (unpredictability) të akteve të Presidentit Trump, udhëheqja e Partisë Demokratike Amerikane në Kongres po shpejton me kufizue ligjërisht autoritetin e Presidentit për veprime luftarake kundër Iranit. Historikisht nji keq përdorim i këtij autoriteti janë shembujt e luftës në Kore (1950-53) dhe në Vietman (1961-1973) kur vendimet për aksione ushtarake u morën nga Presidenti për arsye të “rrezikut iminent”. Sot, PD amerikane kerkon zbatimin ma me rigorozitet të War Powers Resolution, dhe me pengue nji luftë me Iranin.

   Nga pikëpamja ligjore, Executive Order 12333, i firmuem në vitet 1970-ta nga Presidenti Gerald Ford, nuk lejon zytarët e qeverisë me u angazhue në konspiracione për vrasje, por nuk përcakton mirë fjalën “vrasje”, me qenë se vrasja e elementëve anmiqsor për vetë-mbrojtje nuk quhet “vrasje”. Në vitet 1970-ta u zbulue se CIA eliminoi disa udhëheqës me tendenca komuniste. Ma vonë u krijue problemi me “terroristët islamikë”; aksioni kundër tyne u konsiderue  “vetëmbrojtje”.

   Gjenerali Soleimani ishte zyrtar i naltë i nji qeverie kombëtare, dhe jo udhëheqës i nji grupi terrorist jo-shtetnor, si Osama Ben Laden ose Al Bagdadi… Eliminimi i tij shenon rastin e parë kur SHBA konsideron nji entitet shtetnor si “grup terrorist”. Sot, The War Crime Act konsideron si “felony” (krim) shkeljen e ligjit, dhe denimi ashtë i randë: “ …burgim i përjetëshëm ose ekzekutim në rast se ka viktima”.

   Vrasja e Gjeneral Soleimanit gjatë këtyne ditëve u gjykue nga shumë autoritete ushtarake si nji akt i papërgjegjshëm dhe shkallëzim drejt konfliktit të hapët. Temperamenti i pa qendrueshëm i Presidentit Trump  ka lanë gjurmë në aleatët e shgënjyem – tue përfshi edhe aleatët  europian të NATO-s….Edhe vendet arabe në Gjiun Persian shqetësohen për pa-sigurinë që krijohet në “pavendosmëninë” e Presidentit me i përkrahë ata në rast të nji sulmi direkt nga Irani. Për analistët iranianë, vrasja e Gjeneralit Iranian dobëson pozitën e elementit të moderuem iranian dhe ka mundësi të kthej të moderuemët në agresivë.

    Në Shqipëri dhe në Kosovë vrasja e Gjeneralit Soleimani u mbështet nga grupet politike. Kjo përkrahje u konsiderue si nji përkrahje pa rezerva e “aleatit strategjik”. Vetëm dy ditë mbas ngjarjes, deklaratat e pushtetarëve shqiptarë u banë publike edhe nga Zëri i Amerikës.

    Reagimi i parë erdhi nga “udhëheqsi suprem” Ajatolla Al Khomeini i Iranit, i cili foli për “…nji vend shumë të vogël, por të djallzuar europian, ku amerikanët bashkëpunojnë me trathtarët e Iranit kundër Republikës Islamike”, tue iu referue Shqipërisë. Partia Demokratike e Shqipërisë shprehu mbështetjen “…angazhimit të SHBA-së në luftë kundër terrorit. Vendimi i Presidentit Trump për goditjen e njerit nga arkitektëve dhe drejtuesve të aktiviteteve terroriste është një akt i fortë i leadershipit dhe mbrojtjes së vlerave demokratike e të paqës….dhe PD-ja, në çdo kohë, qendron në krah të SHBA-së. (VoA.,4.I.2020).

    Me 8 janar, Presidenti I.Meta shkroi se “raketat e lëshuara nga Irani drejt dy bazave ushtarake irakiane që strehojnë ushtarakë amerikanë dhe personel të koalicionit, janë një veprim provokues me pasoja të rrezikshme për rajonin dhe stabilitetin e tij”. Presidenti i Kosovës H.Thaçi, dhe KM në detyrë R.Haradinaj  “… denuen sulmet iraniane me raketa kundër forcave amerikane. Kosova qendron në mbështetje të Shteteve të Bashkuara dhe familjes atlantike në këte kohë trazirash”. (VoA 9.I.2020). Në Prishtinë arrestohet drejtoresha e Institutit për Kerkime “Naim Frashëri, Zonja Ikbale Berisha-Huduti, sepse “…në rrjetët sociale kishte shprehur pikëllimin për vrasjen e  Gjeneralit  Kasem Soleimani…” nji absurditet i rrobës zyrtare…!

    “Lufta e fundit nuk ka mbarue ende, dhe në flasim për fillimin e nji lufte të re; kjo ashtë marrëzi…SHBA ashtë aleati i jonë; Irani ashtë fqiu i jonë” deklaroi President i Irakut. (The New Yorker, 5.I.2020)

    Të shtundën, 4 janar 2020, Parlamenti irakian votoi mos me lejue përdorimin e territorit irakian-tokë, ajr, det- për çfardo arsyeje qoftë nga trupat e hueja.

                                         ********

    Shqetësimi i im rrjedh nga qendrimi i padrejtë i pushtetarëve shqiptarë –në të dy anët e kufinit- ndaj aktit të Presidentit Trump të kryem në shkelje të plotë të dispozitave ligjore kombëtare dhe ndërkombëtare. Kjo tregon nji rrymë degradimi moral nga pushtetarët e njimbasnjishëm për afër nji shekulli të viteve të pavarësisë shqiptare.     Unë shqetësohem nga frika se akte të tilla të rastit me kohë do të bahen kultura politike e vendit tonë! Ky ashtë mesazhi i nji mërgimtari politik shqiptar për vëllaznit dhe motrat shqiptare në atdheun e përbashkët në të dy anët e kufinit!

    Në vend që të tregohet shqetësimi i justifikuem për nji akt illegal që mund të sjellë në prishjen e paqës dhe konfliktin, si dhe me kërkue nji zbritje të tensionit nga të dy palët, pushtetarët shqiptarë duertrokisin “vrasjen” dhe lavdërojnë dorën e fortë të presidentit me angazhimin se shqiptarët do të ndjekin me besnikëri politikën amerikane…(sic!)

    Historikisht, që nga viti 1925, Shqipëria e vorfën ekonomikisht u gjunjëzue para presionit politik fashist italian. Në vitin 1935, kur Lidhja e Kombeve dënoi unanimisht Italinë për agresionin kundër Etiopisë, Shqipëria u rreshtue përkrah agresorit. Okupatorët italianë e gjermanë treguen fëtyrën e tyne të vertetë me gjithë “premtimet” e “betimet” e dhanuna, si æmiqtë e mëdhej të Shqipërisë” (sic!). Që nga viti 1944, deri në vitin 1991, për 47 vjet me rradhë shqiptarët u lodhën me lëvdatat për Mareshalin Tito, për Gjenialin Stalin, për mikun e madh Mao, pa të cilët nuk do të ekzistonte Shqipëria sot (sic!). Si rrjedhim, Shqipëria përfundoj me medaljen “vendi ma i vorfën i Europës” nji përcaktim që vazhdon edhe sot…!

   Sot, kam frikë se shqiptarët do të zbresin aq poshtë sa të zvarrisin “nderin” e kombit tonë në moçalin e servilizmit politik. ….dhe vuej! 

    Hymja e Shqipërisë në Botën e Lirë, 1992, ka qenë premtimi ma i madh historik i Shqipërisë. Në Botën e Lirë nuk mbretnojnë frika dhe pjella e saj, servilizmi politik dhe ekonomik! Premtohet liri, unitet dhe paqë!

    Shqiptarët e duen Amerikën, jo për fjalë e premtime, por për fakte të jetueme edhe nga të gjithë ne: integritetin territorial të Shqipërisë (1919) dhe Pavarësinë e Kosovës (2008) – hapi i parë dhe vendimtar për bashkimin kombëtar shqiptar. Lista ashtë e gjatë….!

     Shqiptarët e duen Amerikën jo për pasunitë prrallore, por për parimet politike që e drejtojnë, dhe për vlerat morale që ajo përfaqson.

     Shqiptarët e duen Amerikën dhe betohen me e mbrojtë, si nji republikë “…me liri dhe drejtësi për të gjithë” pa dallim, pa përjashtim, nji qendrim i njohun si “the American exceptionalism”!

     Kjo ashtë rruga e besës, e nderit, e burrënisë tradicionale shqiptare!

    —————————————————————————————–

* Autori ashtë qytetar amerikan me kombësi shqiptare.

Filed Under: Politike Tagged With: Sami Repishti PhD-Mesazhi i nji mergimtari

KRYETARI I RI I VATRËS, Z. ELMI BERISHA, E FILLOI PUNËN DUKE BISEDUAR MË KRYETARËT E DEGËVE

January 22, 2020 by dgreca

Sot, e Mërkurë, 22 Janar 2020, kryetari i ri i Federatës Pan Shqiptare të Amerikës VATRA, i zgjedhur me vota unanime nga Kuvendi i organizuar me 19 Janar në Detroit, nisi ushtrimin e detyrës në selinë e Federatës Pan Shqiptare të Amerikës. Së pari ai u telefonoi kryetarëve të degëve nëpër shtetet e Amerikës dhe të Kanadasë, për udhëtimin e tyre nga Detroiti, i falenderoi ata për besimin që i dhanë dhe u interesua për mbarvajtjen e degëve.

Po gjatë ditës së sotme kryetari Berisha organizoi konsulta në Vatër dhe po vazhdon punën për hartimin e strukturave dhe deprtamenteve të Vatrës.

Punë të mbarë Kryetar i Vatrës z. Elmi Berisha!

Filed Under: Politike Tagged With: Elmi berisha-Kryetari i vatres

Ekskluzive Donald Leka Davos DIELLI

January 22, 2020 by dgreca

Donald Leka, Jumptuit’s Founder and CEO, at World Economic Forum, in Davos/

With an Exclusive Statement for Dielli/

Jumptuit reports that its Founder, Chairman and Chief Executive Officer, Donald Leka, presented the Company’s vision of the future of data utilization across market sectors at the Annual World Economic Forum (WEF) in Davos, Switzerland on January 21. Mr. Leka expressed the view that “empowering individuals with augmented intelligence strengthens society as a whole and that our most serious global challenges are best addressed through solutions based on data, not ideology.” Furthering the principle that data empowerment creates equal opportunity, Jumptuit is addressing the Davos Agenda with Smart Data solutions (versus traditional hardware and software solutions) that are seamless (working with existing infrastructure and networks) and cost effective to implement (minimizing technical and workflow disruption), that will benefit established cities with older infrastructure, and developing regions with limited resources, taking into account their distinct characteristics and the needs of their business communities, as well as the individual needs of their citizens.” Asked to release an exclusive statement for our readers, Mr. Leka wrote: Albania, as a developing country, can benefit greatly from Smart Data solutions that can be delivered relatively quickly and with minimal investment in hardware, software and networks – empowering citizens and businesses with increased access to vital information and human and capital resources, improving government services and increasing transparency.

This year’s WEF conference is focused on the central theme, Stakeholders in a Cohesive and Sustainable World, and includes: How to Save the Planet, Society and the Future of Work, Tech for Good, Fairer Economies, Better Business, Healthy Futures and Beyond Geopolitics.

Watch: The Future of Data Utilization
https://www.youtube.com/watch

PRNewswire reported that the world’s top business, political, and economic leaders gathered to discuss solutions to some of the world’s most pressing issues in Davos, Switzerland at the Annual World Economic Forum (WEF).

Filed Under: Politike Tagged With: Rafaela Prifti-Donald Leka-Davos 2020

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 366
  • 367
  • 368
  • 369
  • 370
  • …
  • 655
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Sot dita e lindjes së atij që i dha Shqipërisë Pavarësinë numër 2: Thomas Woodrow Wilson
  • DR. STEPHAN RONART (1933)  : “JA SI PJETËR BUDI DO TA RISHKRUANTE LETRËN E TIJ DËRGUAR 4 SHEKUJ MË PARË DUKËS SË SAVOJËS PËR TURIZMIN AKTUAL NË SHQIPËRI…”
  • PLUHUR VEZULLUES YJESH NGA LASGUSHI IM
  • BASHKËBISEDIM KULTUROR – Kristo Floqi dhe Komedia Shqiptare
  • MESAZHE TË BUKURA NJERËZORE
  • Kushtrim Shyti, djali i mësuesit, poetit dhe dëshmorit të UÇK-së, Mustafë Shyti, vizitoi Vatrën
  • KOSOVO CINEMA IN NEW YORK CITY: DOUBLE BILL WILL SCREEN IN MANHATTAN AND BRONX FOR BRONX WORLD FILM’S 15th ANNIVERSARY
  • NUK MUND TË ANASHKALOHET ROLI I ERNEST KOLIQIT NË FORMIMIN E MARTIN CAMAJT
  • MALI I ZI, VENDI KU KSENOFOBIA NDAJ SHQIPTARËVE ËSHTË NË RRITJE E SIPËR
  • “Kosova Lindore, dje, sot dhe sfidat e së ardhmes”
  • TIDENS TEGN (1929) / LETRA E EVELYN STIBOLT, MËSUESES NORVEGJEZE TË KUZHINËS SHKOLLORE : “EKSPERIENCA IME NË SHKOLLËN PËR VASHA NË KORÇË…”
  • FOTO – STUDIO VENETIKU dhe fotografja e parë shqiptare që vdiq në burgjet e diktaturës
  • KLINIKA E POEZISË, VISARI NË UNIVERSITETIN ILLINOIS, SHBA…
  • Dialogu dhe politika e jashtme e Kosovës, katër vitet vendimtare për shtetin
  • KRISHTLINDJET…

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT