Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

VOLEJBOLLISTJA DHE TRAINERJA AJOLA BERISHA SJELL EMRIN E MIRE TE SHKOLLES SE VOLEJBOLLIT SHQIPTAR NE AMERIKE

by

Ajola Berisha , është sportistja shqiptare në Amerikë, e cila jo vetëm ka luajtur voljeboll, por edhe ka drejtuar si trajnere, një skuadër amerikane të femrave në volejboll . Madje, ajo ka qenë edhe sportistja, më e mirë e vitit 2000 – “Student-Athlete of the Year”, shpallur nga Universiteti Amerikan – në kryeqytetin e vendit Washington DC .Puna që ka bërë Ajola në skuadrën e femrave në volejboll ka lënë gjurmë edhe sot në kampus për të tre sezonet e saj si lojtare dhe dy sezonet si një trajnere asistente .

Berisha, së bashku me një grup vajzash të tjera nga Shqipëria, sollën një pasuri të veçantë profesionale, nga Shqipëria në Amerikë, nga shkolla e volejbollit të suksesshëm shqiptar. Ato sollën profesionalizmin kolegjial  në nivelin e klubeve, duke luajtur dhe dhënë përvojën e tyre volejbollit Amerikan. Në vitin 2007 ajo ka shërbyer si një trajnere për skuadrën”Metro American Volleyball Club” në Uashington , DC, ku ishte ajo që nxiti krijimin e programeve të zhvillimit të volejbollit.
Ajola Berisha është e diplomuar në Kolegjin e Universitetit Amerikan të Arteve dhe Shkencave në vitin 2001. Dhe si volejbolliste, ajo ka një meritë të veçantë për të ndihmuar skuadrën e saj Eagles për të udhëhequr dy kapionate dhe shpallur Kampione e Ligës CAA (1998 , 2000) dhe një pjesmarrje në Turneun e NCAA në 1998 .

Ajo u nderua dy herë, si sportistja më e mirë në Ligën amerikane të kolegjeve CAA Berisha, sipas kanalit më të madh sportiv në SHBA, ESPAN, ajo renditet e treta në historinë e volejbollit për Universitetin Amerikan me konficentin 4.01 (për sulmin) dhe e katërt në pozicionin që mbante në lojë me konficentin 2.61 (për mbrojtjen)

2 herë është përzgjedhur nga Shoqata e trajnerëve të Volejbollit Amerikan si All-American (ndër më te mirat për tërë Amerikën). Shpallur disa herë MVP (Most valuable Player) në turne të ndryshme, dhe më e fundit në 2009 kur u përzgjodhë në Ekipin e Argjendtë të CAA në celebrimet për 25 vjetorin e saj.

Para se t’i bashkohej skuadrës amerikane të volejbollit Eagles , Berisha ishte anëtar e ekipit të Tiranës në voljeboll dhe ekipit kombëtar shqiptar në vitin 1995-97 .  Një nga aktivitetet më të mëdha të karrierës saj në Shqipëri, kanë qenë pjesmarrja në lojrat e Mesdheut në Qershor te 1997 në Bari te Italisë. Atje ku dhe ajo ka spikatur, dhe është pikasur nga trajneri amerikan Barry Goldberg.

Ajola, cila ka qenë jeta e juaj në Shqipëri ?

Sportin e kam filluar në moshën 10-11 vjecare. Vijë nga një familje, që është marrë me sport, dhe nga e cila kam trashëguar gjatsinë, dhe talentin tim. Kombinimi i gjatsisë dhe i traditës së sportit më shtyu drejt angazhimit me të madh. Mu dha zgjedhja që do të bëja ndërmjet basketbollit dhe volejbollit dhe zgjodha këtë të fundit. Kam patur disa trajnerë gjatë formimit tim, duke kaluar nëpër ekipet zinxhir të atëhershme, por ai me të cilin kam punuar më gjatë, e me ka nxitur më shumë se çdokush tjetër, ka qenë Adrian Gorenca, për të cilin kam jashtë mase respekt, ose respekt Xhigaloz siç do shprehej vetë Profesori. Kishte një pasion të jashtzakonshëm për volejbollin, një mjeshtër i till, me një humor të pashtershëm që e bente akoma më të këndshme atë periudhë stërvitje, duke gërshetuar seriozitetin me një dozë humori. Kam qenë lojtare e Klubit Sportiv Tirana dhe gjithashtu jam aktivizuar me Ekipin tonë kombëtar të të rejave e të rriturave. Një nga aktivitetet më të mëdha të karrierës sime në Shqipëri, kanë qenë lojrat e Mesdheut në Qershor te 1997 në Bari te Italisë. Atje ku dhe u spikata nga trajneri im i mëpasshëm Barry Goldberg.

Kur erdhët në Amerikë, dhe përse ?

Isha në vit të parë të Institutit të Kulturës Fizike Vojo Kushi, dhe stërvitesha me Tiranën. Jeta ime konsistonte në shkollë, sport, dhe cfarë ngelej me shoqërinë e familjen naatyrisht. Një ditë ndërsa bëhesha gati për stervitje, më telefonon një shoqje e ekipit, Edis Bonati, duke më pyetur nëse kisha ndonjë interes të luaja në Amerikë. Pa e menduar gjatë, i përgjigjem Po, pse jo?! Dakort, do të të telefonojn nga Amerika më tha, fol me ta. Brenda disa minutash bie telefoni, ishte Arben Gjino, arbitër i mirnjohur i volejbollit në Shqipëri, i cili tashmë jetonte në Washington DC dhe punonte për American University. Atje ishte lidhur me Barryn – i cili ishte trajneri i ekipit të Volejbollit tek American Universitey, dhe, po kërkonin lojtare të talentuara për të ndihmuar në ecurinë e ekipit. Pasi u prezantua në telefon, pyetja e parë ishte nëse dija Anglisht. Fatkeqsisht, unë pata studiuar Frengjisht në shkollë, gjë e cila përbënte problem për tu pranuar në shkollë dhe për të patur mbarvajtje në të. Keshtu që më përshëndeti dhe aty perfundoi biseda jonë. Pas 2-3 minutash merr sërish: Po nuk di fare Anglisht ti? Sa kam filluar nje kurs privat- i përgjigjem- por s’mund të them se di, përvec se “my name is” dhe “how are you”. Gjino, mëpastaj më kaloi Barryn, trajnerin, në telefon dhe biseda konsistoi në pyetje elementare te Barrit dhe “yes”, “no understand” nga ana ime. Me ç’mësova me pas, Edisi,shoqja e ekipit, pat çuar një video të një nga ndeshjeve tona, dhe trajneri pat treguar interes. Kështu që në Qershor të 1997, erdhi vetë të na shihte live në lojrat e Mesdheut në Bari të Italisë në vitin 1997.

Diçka rreth karjerës suaj në Volebollin amerikan ?

Pas disa refuzimesh nga Ambasada në dhënien e vizës, dhe disa muajsh punë nga American University për ti gjetur “anën”, më së fundi në Janar të 1998 arrita në Washingon DC me vizë studentore e bursë të plotë dhe u bëra pjesë e ekipit Eagles (Shqiponjat) Të thuash fillimi ishte i vështirë, është pak. Cfarë ma bënte më të vështirë, pervec largësisë nga familja, ishte mungesa e komunikimit, mangësia në gjuhë. Fatmirsisht, Edis Bonati, pat ardhur disa muaj përpara dhe prezenca e saj ishte nji farë ndihme, për komunikimin në veçanti. Erdha si studente e transferuar, dhe kështu që luajta në vetem 3 kampjonate, atë te vitit 1998, 1999 dhe 2000. Këto vite American University, ka qenë pjesë e CAA (Colonial Athletic Association), që është një nga konferencat e Divizionit të parë e përbërë nga Universitet e Rajonit të Lindjes nga Masacusets e deri në Karolinën e Jugut. Në vitin 1998 dhe 2000 kemi fituar kampjonatin e ligës sonë dhe jam shpallur lojtarja e vitit, përzgjedhur në ekipin e parë të CAA, Studentja dhe Sportistja e vitit në vitin 2000 për American University, 2 herë jam përzgjedhur nga Shoqata e trajnerëve të Volejbollit Amerikan si All-American (ndër më te mirat për tërë Amerikën). Jam shpallur disa herë MVP (Most valuable Player) në turne të ndryshme, dhe më e fundit ne 2009 u përzgjodha në Ekipin e Argjendtë të CAA në celebrimet për 25 vjetorin e saj. Në vitin 1999, nuk luajta sezonin e plot, vetëm gjysmën pas një ndërhyrjeje që pata në kavilje.

A ka ndryshim volejbolli amerikan me atë në vendin tuaj, ashtu si futbolli bie fjala?

Në Shqipëri volejbolli është profesional, dhe atje kompensohesh për të luajtur, paguhesh. Ndërsa këtu, mund të luash vetëm kur je në universitet, kundrejt një burse, nëse e meriton. Flasim për volejbollin që luhet brenda, jo atë në plazh. Ndryshim tjetër është mënyra e organizimit. Në Shqipëri kaloje nëpër ekipe zinxhir që i kushtonin më tepër kohë anës teknike të volejbollit. Ndërsa këtu kur je në universitet ke pak kohë te merresh me teknikën se fillon direkt aktiviteti dhe koha është e ngjeshur. Kështu qe i kushtohet më tepër vëmendje përgatitjes fizike dhe taktikës së lojës. Këtu i kushtojnë vëmendje të veçantë dhe ndërtimit të karakterit, për të fituar besimin ndaj vetes.

Besojë se gjatë aktvizimit tuaj ne Ligën e Parë të Voljebollit në SHBA, keni luajtur edhe me vajza të tjera shqiptare, cili është mendimi i juaj ? 

Shumë lojtare cilësore, bashkmoshatare të miat, por dhe me mbrapa e kanë përfaqsuar denjësisht volejbollin Shqiptar këtu në Amerikë me fitoret që kane korrur, apo titujt që kanë fituar. Kjo shpjegon dhe rekrutimin e herë pas hershëm të lojtareve nga Shqipëria. Mund të permend Edis Bonati, Eneida Muzhaqi, Rubena Sukaj që kanë luajtur për American University dhe pjestarja më e re e tij Megi Dervishi. Këto janë vajzat që kan luajtur vetëm tek American Universiteti. Ndër te tjera mund të permend Alma Kovaci, Enkeleda Shkoza, Enkeleja Katiraj, Alma Qose, Arjola Prenga që kanë qenë dhe perfaqsuese të ekipit tonë kombëtar ndër vite. Shpresoj ti kem permendur të tëra vajzat, të cilat i njoh personalisht dhe me të cilat kemi ndarë eksperiencën këtu në Amerikë.

Oferta e një burse për të luajtur këtu, mendoj se është një rast për tu shfrytëzuar. Natyrisht në bazë të qëllimeve që ka gjithkush në jetë. Kemi patur raste gjatë rekrutimit, kur isha trajnere, që ishte më i rëndësishëm shpërblimi monetar sesa shkollimi dhe volejbolli në Amerikë, sikundër ka dhe nga ato vajza që kanë ngulmuar fort për të ardhur, e kanë parë si një mundësi për të shfrytëzuar. Amerika të ofron mundësi pa fund nëse je i zoti. Personalisht, do t’ja rekomandoja vajzave që ju jepet një mundësi e tille.

Cilat janë  momentet më të bukura si lojtare dhe trajnere ?

Jam e apasionuar pas volejbollit dhe kjo më shtyu që të bëja dhe trajneren për 2 vjet po tek American University. U bëra zëvendës trajnerja e Barry Goldberg 10 vjet pasi kisha mbaruar shkollën. Vija në një ekip me tradita, të përgatitur mirë, falë punës së palodhshme të Barryt. Dhe të dyja ato vite, 2010, 2011 u shpallëm kampione të Patriot League. Ishte kënaqesi e papërshkruar të punoje me këto vajza të reja, të asistoje në formimin e tyre, qoftë si lojtare po ashtu dhe si karaktere, dhe t’i shihje tek kurorëzoheshin, në fund të kampjonatit, me frytet e punës se tyre te palodhshme e sistematike. Unë vjet u shkëputa dhe leviza këtu në New York, por vazhdoj t’i ndjek, sepse, akoma është “ekipi im” dhe janë vajza të cilat i kam stërvituar ose rekrutuar vetë. Këtë vit dolën shkëlqyeshem. Jam shumë krenare për fitoret që korrën dhe vëndin që arritën në kampionatin Amerikan.

Janë të forta dhe të ndryshme emocionet e provuara si trajnere nga ato si lojtare. Kur je në fushë, dhe luan vetë, ke jo pak presion, por je aktive, e ke vet në dorë rezultatin. Ndërsa, kur je në stol duke ndjekur ekipin, tashmë e ke kryer punën, s’të ngelet shumë, përveçse ndonjë këshillë taktike apo teknike. Çastet më emocionuese, kan qenë ato të fitores së kampjonatit, ku është pasqyryuar puna e tërë vitit. Emocionet rriten dhe kur je në pozita jo të të favorshme gjatë ndeshjes, por që ja del mbanë gjithsesi.

Si lojtare ndër momentet më të bukura mund të veçoj pjesmarrjen ne lojrat e Mesdheut në 1997. Ishte një eksperiencë e re për mua, një ceremoni hapje madhështore, një fjalim i mbajtur nga Presidenti i Italisë Scalfaro, në një stadium të mbushur plot, e një publik që na uronte mirseardhjen me shumë entuziazëm. Parakaluam me kokën lart me flamurin Shqiptar që na printe, po ashtu dhe 21 kombet e tjera pjesëmarrëse.

Emocionet më të bukura janë në fushën e “betejës” kur shënon atë pikën e fundit të lojës apo kampjonatit. Po ashtu dhe rastet kur të vlerësohet puna e të nderojnë me çmime, ka emocionet e veta.

Ajola çfarë mendon ju për talentet shqiptare në volejboll këtu në SHBA ? a kemi të tilla dhe si duhet punuar për të zbuluar talentet tona…për ekipin tonë kombëtar pra të veshin fanelën kuqezi!

Për sa i perket talenteve të reja, që rritën këtu në SHBA, pak a shumë ato do të ndjekin modelin Amerikan. Të luajnë në ndonjë klub kundrejt një pagese dhe aktivizohen 3 herë në javë me të. Dhe nëse duan të luajnë ne Universitet, ju duhet t’i përkushtohen. Për ecurinë e tyre, dhe mënyrën se si funksionon këtu, ju bie barra përsipër vetë lojtareve, që të gjejnë klube më prestigjoze që i ofrojnë një përgatije të mirë dhe rrjedhimisht dhe  ecurinë e mëtejshme drejt luajtjes në Universitet, dhe fitimit të një burse, që nuk është e pakët. Dhe më pasë natyrisht si futbollistja e kombëtares së femrave Velaj – ato mund të luajnë edhe për kombëtaren e Shqipërisë

Si e vlersoni ju jetën kulturore e sportive të femrës shqiptare ne Amerikë ?

Eshtë pak e vështirë që ta shoh nga pikpamja e femrës “Shqiptare”, për faktin se jam shkëputur shumë herët nga Shqipëria. Por, mund të them se jeta me sportin është gjithnjë e larmishme. Udhëton nëpër vende të ndryshme, njihesh me kultura e njerëz te ndyshëm. Përvec kësaj ka dhe një sërë angazhimesh dhe aktivitetesh si për zgjerimin e horizontit për sportistët, po ashtu dhe në shërbim të komunitetit. Ka një ndërthurje të sportit me jetën shoqerore. Ushqehet ndjenja e të dhënit mbrapsht në komunitet, prandaj dhe organizohen aktivitete të ndryshme, ku njihen dhe vlersohen sportistët për kontributet e tyre dhe ndajnë eksperiencën me gjeneratën e re. Me një fjale, jeta kulturore nuk ngelet pas asaj sportive. Natyrisht, që kjo ka të bëjë dhe me mbështetjen që gëzon sporti përkatës nga Universiteti, dhe iniciativat e trajnerit vetë. Një gjë është e sigurtë që sportistët gëzojnë një admirim të veçantë këtu në Amerikë. !

A kishit ndonjë urim me rastin e Vitit të Ri 2014?

Jeta në emigrim nuk është e lehtë, prandaj dhe duhet te afrohemi disi më tepër dhe të ndërtojmë një komunitet të fortë, ku të mbështesim e përkrahim njëri tjetrin. Të ruajmë traditat tona te bukura por dhe të mbajmë mendje te hapur për ato të të tjerëve. Uroj gjithë bashkatdhetarët një vit të begatë! Të puojnë me kurajo dhe të mbajnë një zemër të hapur. Uroj të dëgjojmë sa më shumë histori suksesi në komunitetin tonë këtë vit.

Intervistoi: Beqir Sina/New York

 

Guvernatori Chris Christi nderon basketbollistin shqiptar Edon Molla

by

Nga: Ermira Babamusta, New York/

Edon Molla është një figurë e shquar e basketbollit amerikan. Deri tani Edoni ka patur një karrierë mjaft të suksesshme në sportin e  basketbollit. Ka fituar dy kampionate në shtetin e New Jersey, dy tituj për Turne të Kampionëve dhe  dy kampionate kombëtare të Sh.B.A.-ve. Në vitin 2012 Edon Molla është përzgjedhur të luajë në “All Stars Game” (në lojën e yjeve), në përfaqësim të New Jersey-it kundra Connecticut.

Edon Molla dhe ekipi i tij janë nderuar nga Guvernatori i New Jersey Chris Christie për fitoren e kampionatit të parë kombëtar dhe nga New York Yankees në stadiumin famoz “Yankee” për fitoren e kampionatit të dytë kombëtar.

Aktualisht Edon Molla është basketbollist i Divizionit të I-rë në kolegjin “Shën Francis” në New York. Ëndrra e tij është që të ketë një karrierë profesionale në NBA ose Evropë dhe që një ditë të përfaqësojnë ekipin kombëtar shqiptar.

Fëmijëria dhe jeta sportive

Edon Molla ka lindur në mars 1994 në Ulqin, Mal të Zi dhe ka prindër Xhavit Molla (mësues i sportit) dhe nëna Merita Xharra-Molla (ekonomiste). Babai i Edonit. z. Xhavit ka lindur në Ulqin dhe në moshën 14 vjeç u vendos në Gjakovë, Kosovë për të ndjekur shkollën e mesme. Pastaj në moshën 18 vjeçare u transferua në Prishtinë, për të ndjekur arsimin e lartë në Universitetin e Prishtinës. Nëna e tij, Merita Xharra, ka lindur në qytetin historik të Prizrenit në Kosovë. Në verën e vitit 1989 prindërit e tij u martuan dhe para se të fillonte lufta në Kosovë, ato emigruan në Amerikë, kur Edoni ishte vetëm foshnje, bashkë me vëllanë Admirin. Të dy djemtë flasin shumë mirë gjuhën shqipen dhe krenohen me prejardhjen e tyre shqiptare.

“Babai im më tregon sa e vështirë është jeta e emigrantit në vend të huaj. Gjithmonë më thotë që duhet punuar shumë dhe se suksesi arrihet me punë dhe respekt. Prindërit më kanë rritur në frymën e traditave shqiptare dhe nuk e harroj prejardhjen time. Krenohem me të. Më frymëzon fakti që shqiptarë të suksesshëm si Lorik Cana, që luan për Lazio të Italisë, zgjodhi të luajë për ekipin e Shqipërisë dhe i tha jo dy ekipeve më të mira, Francës dhe Zvicrës. Dua të paraqes një imazh të mirë të shqiptarëve dhe të influencoj rininë në arritjen e ëndërrave të tyre,” tha Edon Molla.

“Këtu në Nju Jork njerëzit i shohin të rinjtë shqiptarë si tipa fortë. Edhe traineri im ma thotë këtë gjë. Prandaj kur luaj nisem me motivacionin për t’ia bërë të ditur botës që shqiptarët janë të aftë, mund të ecin përpara dhe të arrijnë suksesin, ndonëse për të arritur aty kalojnë shumë vështirësi dhe nuk i shfaqin ato. Dua që të gjithë shqiptarët të arrijnë sa më lart dhe të kenë sukses,” shtoi Edoni.

Edon Molla u aktivizua në basketboll që kur ishte 5 vjeç dhe luante me vëllain e tij në një park pranë shtëpisë në Brooklyn, New York. Që në atë moshë njihej si lojtar shumë i aftë dhe më i miri duke luajtur me fëmijë më të mëdhenj se ai me kundërshtarë 17-vjeçarë.

“I jam shumë mirënjohës familjes time që më kanë mbështetur shumë. Babai merrej me futboll por unë zgjodha basketbollin dhe jam rritur me këtë lojë. Luanim me vëllain deri në mesnatë në park ose në palestër. Kemi qenë shumë të bashkuar familjarisht dhe përkrahnim shumë njëri tjetrin. Vëllai tani ndjek një nga shkollat më të mira, Universiteti i New Yorkut për avokati dhe punon shumë,” tha Edoni.

Nëna e Edonit, e inkurajoi atë ta merrte si profesion sportin që Edoni donte. Në moshën 8-vjeçare e regjistroi Edonin në ekipin e St. Columba, ku avancoi shumë shpejt. Kur ishte vetëm 13 vjeç luajti në lojën e kampionatit. Edhe pse ekipi humbi lojën, Edoni mori shumë vëmendje nga trajnerë dhe shkolla të mesme që ishin shumë të interesuar për ta rekruetuar. Mori edhe interesim nga mediat ameikane që filluan të shkruajnë për këtë talent të ri.

“Nga nëna kam mësuar vlerat dhe etikën e punës. Ajo vetë punon shumë. Nuk kishim makinë dhe me autobuza dhe trena më shoqëronte që të shkoja në praktikë dhe në lojëra. Madje shfaqeshim para se palestra të ishte hapur, orë më përpara. Kam mësuar nga mamaja të jem korrekt dhe i përpiktë. Babai më vuri parësore edukimin dhe që të dilja mirë në shkollë. Ma vuri kusht që nëse nuk jam nxënës i mirë me mesatare të lartë nuk mund të luaja basketboll. Prandaj për mua shkolla është e para, pastaj vjen sporti,” theksoi Edon Molla.

Suksesi në Shkollë të Mesme: Nderimi nga Guvernatori i New Jersey-it

Edon Molla ka luajtur në disa prej ligave dhe turne më prestigjioze të basketbollit si: Hoop Group Elite Camps, Five Star Camp, Nike IS8 League, Nike West 4th League, Rumble in the Bronx Tournament, Naismith Hall of Fame Tournament, Dan Finn Classic, Boast Mobile SNY Invitational Tournament, etj. Që nga klasa e 6-të ai ka udhëtuar në të gjithë Amerikën ku ka luajtur në turne dhe kampe mbi 30 shtete.

Në vitin 2009 Edon Molla vendosi të hyjë në shkollën e mesme mjaft të suksesshme të Shën Antoni, që ka një nga ekipet më të mira të basketbollit të historisë Amerikane. Njihet si më prestigjozja dhe më e mira në vend. Nën 40 vitet e fundit, trajneri legjendar që udhëheq ekipin, Bob Hurley ka thyer rekordin duke fituar 27 tituj, 13 turne të kampionateve dhe katër kampionate kombëtare, duke patur shtatë sezione fituese rrjesht të pathyeshme. Në vitin 2010 traineri Bob Hurley u emërua dhe emri i tij u shtua në “Hall of Fame” të basketbollit.

“Traineri im Bob Hurley ka patur kërkesa të larta nga ne lojtarët. Gjithmonë na shtynte që të punonim sa më shumë dhe të ishim më të mirët. Me të vërtetë është një nga më të mirët, një legjendë e historisë të basketbollit amerikan. Ka qënë i përkryer. Na ka mësuar si të ishim njerëz të mirë në rradhë të parë, dhe së dyti basketbollistë të mirë. E vlerësoj shumë përkrahjen dhe mësimet e tij,” tha Edon Molla.

Edoni ishte shumë i vendosur për të arritur ëndërrën e tij dhe të shkëlqente. Çdo ditë, zgjodhej në orën pesë të mëngjesit, udhëtonte dy orë (4 orë gjithësej) duke ndërruar disa trena vetëm për të shkuar në shkollë, nga New Yorku për në New Jersey. Si student dhe basketbollist Edoni cilësohej.

“Ajo që më shtynte ishte vendosmëria ime për të qenë më i miri në basketboll. Kam patur shancin të luaj me konkurencën më të fortë si Klyes Anderson, (UCLA), Myles Mack (Rutgers) dhe shumë të tjerë që kanë potencial për NBA,” tregon Edoni.

Gjatë kohës në shkollën Shën Antoni (St. Anthony) Edoni ka patur një sukses të madh. Bashkë me ekipin e tij të shkollës ka fituar kampionatin e New Jerseit, si dhe turneun e titujve të kampionit kombëtar për Sh.B.A-në. Gjatë katër viteve në Shën Antoni ka patur rekordin 127-5 dhe 66-0 në dy vitet e fundit. Vitin e fundit u zgjodh Kapiteni i Ekipit, një titull që iu dha nga trajneri legjendar Bob Hurley.

Në vitin 2012 Guvernatori i New Jersey-it, Chris Christie ka nderuar Edon Mollën bashkë me ekipin e tij të Shën Antoni për fitorin e kampionatit të parë kombëtar. Po ashtu Edoni dhe ekipi u nderuan nga New York Yankees, në stadiumin famoz “Yankee” për fitoren e kamptionatit të dytë kombëtar. Suksesi i Edon Mollës është përmendur nga mediat më prestigjoze amerikane si CBS 60 Minuta, ABC 2020, TLC Cake Boss, dhe në librin nga Daniel Pasner me titull “Chasin Perfect”.

Karriera në Kolegj dhe synimet e të ardhmes

Në vitin 2013 Edon Molla filloi shkollën e lartë të St. Francis ku ndjek dy degë, biznes dhe komunikacion. Aktualisht Edoni luan basketbollist i Divizionit të Parë, ku përzgjidhen lojtarët më të mirë në këtë divizion. Ky është viti i parë i Edonit dhe ka një rekord 9-5, ku mundi edhe Universitetin e Miamit dhe Oakland.

“Po mësohem me jetën e universitetit. Kam një trainer shumë të mirë, Glen Braica dhe me shpresë se do fitojmë turneun me St. Francis,” tha Edoni.

Edon Molla pëlqen dhe respekton sportistë si Kobe Bryant dhe Lorik Cana. Ndjek lojërat e NBA, si dhe sportin shqiptar duke përfshirë ekipin e futbollit kombëtar të Shqipërisë dhe Kosovës, si Trepça, Peja, Sigal Prishtina dhe Bashkimi. Ëndrra e tij është që të bëhet një lojtar profesionist në NBA, ose në Evropë. Edoni shpreson që një ditë të përfaqësojë Shqipërinë dhe Kosovën në ekipin kombëtar.

“I madhi Gandi ka thënë, fillimisht ato të injorojnë, pastaj të qeshin. Më pas të luftojnë dhe pastaj del fitimtar. Kështu dhe jeta ime. Fillimisht më përfillën dhe qeshnin se isha i vogël dhe luaja me më të mëdhenj se unë. Pastaj më kërkonin që të ishin lojtarë kundërshtarë dhe dola fitues. Unë besoj se nëse je i vendosur në jetë çdo gjë është e mundur. Nëse punon shumë mund t’i arrish qëllimet. Dua që një ditë të luaj për ekipin kombëtar shqiptar dhe të frymëzoj gjeneratën e re për të ndjekur ëndërrat e tyre në sport,” theksoi Edon Molla.

 

A do te jete Igli Tare President i ardhshem i FSHF? Duka: Nëse ambienti i futbollit e do Taren në krye të FSHF-së, unë hapi rrugë

by

Presidenti i FSHF-së, Armand Duka, ka dhënë versionin e tij sesi mund të pranojë që të mos kandidojë më për kreun e këtij institucioni në zgjedhjet e radhës në pranverën e 2014- ës.

//
//

Kjo, sipas Dukës, varet edhe nga kandidati përballë, të cilit, nëse do të parapëlqehet edhe nga ambienti i futbollit shqiptar, do t’ia hapë rrugën. Gjatë intervistës në “Ora sport debat” në “Ora News”, kreu i federatës ka folur edhe për një hyrje të tij në politikë, si dhe gjithë problematikën që ka aktualisht futbolli ynë.
Si e shikoni gjendjen aktuale të një skuadre si Tirana?
Tirana është në anarki totale dhe gjithë kjo vjen nga keqmenaxhimi. Tirana duhet t’i gjejë fajet te vetja. Unë besoj se asnjë klub në Shqipëri nuk ka burime fitimi më shumë sesa bardheblutë, për vetë faktin se është skuadër e kryeqytetit. Tirana ka financat më të mira, sesa le të themi, sa 80% e klubeve të Superiores, ndaj problemi aty nuk është financiar. Mendoj se duhet të organizohet më mirë dhe të mos bjerë nga kategoria.
Është folur shumë se ju personalisht keni favorizuar Skënderbeun gjatë kësaj periudhe, duke qenë se keni një lidhje më të ngushtë me presidentin e këtij klubi…
Ka shumë fjalë dhe etiketime, por asgjë të vërtetë. Gjithnjë kur një skuadër humbet, mundohet të gjejë justifikime dhe gishti drejtohet kryesisht nga federata. Ashtu sikundër në rastin kur një skuadër bie nga kategoria, sërish me faj bëhet federata. Ne jemi munduar që ta organizojmë në mënyrën më të mirë të mundshme garën, duke mos favorizuar askënd. Normalisht jemi mundur t’i ndihmojmë klubet me aq mundësi sa kemi dhe ndoshta këtu mund t’ju them se duhej të kishim bërë pak më shumë.
Së fundmi Disiplina ka dhënë një vendim të ashpër për Kukësin, si e komentoni?
Pikë së pari duhet të themi se Kukësi është për t’u përgëzuar për atë çka ka bërë gjatë edicionit të fundit, por mos harrojmë se aty ka një meritë të madhe, e them me bindje më shumë se 60% edhe FSHF-ja.
Për çfarë e keni fjalën?
Fusha e Kukësit është investim 100% i federatës. Fusha, jo stadiumi. Gjithashtu federata, si rrallëherë, ka dhënë 100 mijë euro premio për këtë skuadër për arritjen në Europë. Por, përveç kësaj, federata ka qenë gjithnjë në krah të këtij klubi për çdo gjë. Dhe ajo që ndodhi në Kukës, sipas meje, nuk duhej të ndodhte. Tani unë nuk ndihem komod të komentoj vendimin e komisionit, por them se Disiplina ka zbatuar rregulloren dhe kaq. Nëse nuk ka ndodhur kjo, atëherë ka Apelim dhe të shikohet nëse është zbatuar rregullorja apo jo. Por, unë mendoj se jemi brenda të gjitha rregullave të lojës.
Shpesh kampionati ynë etiketohet se ka shumë ndeshje të dyshuara si të trukuara…
Gjithë bota e futbollit zien nga kjo gjë dhe normalisht që edhe Shqipëria nuk bën përjashtim. A ka të vërteta në këtë gjë? Po, sigurisht që ka edhe të vërteta, por në shumë raste hiperbolizohen në maksimum. Janë gjëra që kanë ekzistuar edhe më parë dhe ne jemi mundur që t’i parandalojmë. Mendoj se, në krahasim nga sezoni i kaluar, kemi një evoluim në këtë aspekt, pasi vjet ishte formati i kupës ai që favorizonte dyshimin e rezultatit të ndeshjeve.
A ka dosje të ardhura nga UEFA për trukime në FSHF?
Shumë herë më pak sesa vitet e shkuara. Ne kemi një inspektor që merret vetëm me këtë gjë dhe çdo sinjalizim ai ia dërgon Komisionit të Etikës.
Pse jo Prokurorisë?
Nuk është se nuk i kemi dërguar edhe Prokurorisë. E kemi bërë jo një, por disa herë, dhe çështjet janë mbyllur, por duhet thënë se edhe Prokuroria e ka të vështirë që të gjejë prova për këto ndeshje të dyshuara, kryesisht nga vënia e shumë parave në baste. Ne jemi munduar që të bëjmë edhe një gjë tjetër: që të japim ne vendime mbi trukimet, por shikoni çfarë ndodh kur e dënon për një incident banal dhe lëre më ta dënosh për trukim. Unë zgjedhjen e shikoj që klubet vetë të firmosin një deklaratë që Etika të dënojë këdo vetëm në bazë të pamjeve filmike, por edhe këtë e shikoj si të pamundur.
Ka dosje për ekipet tonë kombëtare?
Nuk e di, sepse këto nuk vijnë në federatë, pasi ndeshjet e kombëtareve organizohen nga vetë UEFA.
Ku do t’i luajë ndeshjet Kombëtarja shqiptare edicionin tjetër?
Ka dy mundësi: në Shkodër, ose në Elbasan. Kemi bërë preventivat për rregullimin e këtyre dy stadiumeve dhe do t’ia paraqesim ministrisë. Një pjesë e investimit do e bëjmë edhe ne. Elbasani kërkon më pak investim, rreth 1.2 milionë euro, ndërsa për Shkodrën duhen 2 milionë euro.
Ju e përjashtoni emigrimin e Kombëtares?
Kjo është gjëja e fundit që mendoj. Them se shteti i ka mundësitë që të japë 1 milion euro, në mënyrë që Kombëtarja të mos luajë jashtë.
Po vijnë zgjedhjet në federatë, nuk jeni i lodhur apo nuk dëshironi sfida të reja?
Mendoj se në katërvjeçarin e ardhshëm unë mund të kontribuoj edhe më shumë, pasi tani kam edhe eksperiencën në drejtim të këtij institucioni.
Pra do të kandidoni sërish?
Deri tani jam me këtë mendje, por mund të ndryshoj mendim. Mund të ndryshoj nëse vërej rrethana që deri në asamble më bëjnë të marr një vendim tjetër. Për momentin, them të vazhdoj dhe të kontribuoj.
Do të varet nga konkurrenti përballë?
Jo, garat mua më pëlqejnë, nuk më trembin.
Për shembull, nëse përballë jush do të ishte Igli Tare? Mund të tërhiqeshit për t’i hapur rrugë një njeriu të futbollit?
Po të ketë një gjykim të tillë në ambientin e futbollit, nëse ambienti i futbollit prodhon një figurë dhe anëtarët do e parapëlqejnë këtë figurë, pse jo të mos i hap edhe rrugën. Por, nëse ambienti i futbollit nuk do të jetë i tillë, atëherë “jo”.
Do ta zgjidhni pasardhësin?
Nuk e zgjedh unë pasardhësin. Unë nuk mund të mohoj edhe ndonjë ndikim timin dhe mbështetjen për ndonjë individ që mund të drejtojë për të ardhmen. Nuk ka pse edhe unë të mos kem një të pëlqyer.
Thuhet se ju nuk do të kandidoni për kreun e FSHF-së vetëm nëse do të merreni me politikë…
Sinqerisht nuk më ka pëlqyer politika, edhe pse jam marrë shumë gjatë kësaj kohe, pasi bëj politikë sportive. Por, kurrë mos thuaj kurrë.
Thuhet se ju mund të jeni kandidat për Bashkinë e Durrësit…
Unë po ju them se nuk e kam këtë projekt në kokën time.

Dilly Duka:”Nese me therrasin, do te pranoj”

by

Nga Albano Kolonjari/ If I get called into a camp, I’ll accept.”. Keshtu shprehet Dilly Duka, pyetjes:”A do te luanit me Kombetaren Shqiptare”./

Sinjalin e pare qe D.Duka mund te luaje me Kombetaren e Shqiperise e dha tekniku i ekipit U-21 Skender Gega:”Une ja kam prezantuar lojtarin stafit te Kombetares, Presedentit te FSHF Armando Duka, menaxherit Alban Bushi, duke perfshire edhe trainerin De Biazi”.

Tashme eshte vete Dilly Duka, ai qe pranon se ka patur bisedime:’Nese me therrasin ne kampin kuqezi, do te pranoj:’ Dilly thote se:”E kam ndjekur nga larg Kombetaren e Shqiperise, lojen dhe rezultaten e saj. Ndersa njeh nga afer Hamdi Salihin, pasi kane luajtur te dy perballe njeri tjetrit”. D.Duka luan ne kampionatin amerikan MLS me skuadren Chicago Fire. Ai eshte mesfushor I majte dhe eshte nje nga lojtaret me te rendesishem te kesaj skuadre, me te cilen ka luajtur 27 takime dhe ka shenuar 4 gola. Dilaver Duka, eshte nje “zbulim” i teknikut Skender Gega dhe eshte stervitur prej tij ne SHBA. Hapat e para te futbollit Duka i hodhi me skuadren New York Red Bulls, dhe ne vitet 2007-2008 me Rutgers Scarlet Knights. Ne futbollin profesionist Duka luajti per here te pare me skuadren Newark Ironbound Express. Ne sezonin 2010-2012 Duka luan ne kampionatin amerikan MLS me Columbus Crew 45 ndeshje dhe shenon 2 gola. Nje vit me pare ai kalon te Chicago Fire ku luan ne formacionin baze. Fale talentit te tij, Dilaver Duka luan edhe me skuadren perfaqesuese U-21 te SHBA 13 ndeshje duke shenuar 2 gola. Ne vitin 2009, ai ka luajtur tre ndeshje ne Kampionatin Boteror te Futbollit U-20, ne Egjypt, ne te cilen shenoi edhe nje gol, perballe Kamerunit. Nje vit me pare Duka rikthehet ne perfaqesuesen amerikane duke luajtur nje takim miqesor me U-23. Deri ne keto momente Duka e kishte quajtur te “mbyllur” ender e tij, per te luajtur me perfaqesuesen e Shqiperise, per shkak te aktivizimit te tij me skuadren U-21 te SHBA. Aktivizmi i M.Bashes me Shqiperine, nuk hapi driten jeshile vetem per futbollistet shqiptare qe jane aktivizuar me perpara me skuadra te daytime te Europes, por edhe per Dilaver Duken. “Une kam shume deshire te luaj me Kombetaren e origjines time”, shprehet Duka. Nderkohe qe ne rrjetet sociale rreth nje mundesi te aktivizimit te tij me Kombetaren e Shqiperise shkruhet:”Duka is eligible to play for Albania and has communicated to the Albanian Football Association that he is ready for a call up”. “Duka ka te drejte te aktivizohet me Federaten Shqiptare te Futbollit nese ai thirret”.

Dilaver Duka ka lindur ne Montville, New Jersey te SHBA. Ai eshte me origjine nga Dibra e Madhe dhe ka te drejte at pajiset me pasaporte shqiptare. Pak jave me pare ai mbushi 24 vjec dhe tashme eshte ne pritje te nje ftese “kuqezi”.

Thai-Kikboksi. Ismail Keta! Kampion Bote per here te trete. Gjermanet “Albanian Tornado”, si nje zemer qe dhuron jete.

by

Nga Defrim Methasani

Mbremja e 7 dhjetorit ne Shtutgart, do te mbetet e fiksuar ne histori, si nje nate triumfi, pasi shqiptaret per here te pare ne historine e tyre, kane… nje kampion bote tre here ne nje sport, si Thai-Kikboksi. Ky njeri quhet, Ismail Keta, qe ndryshe ne Gjermani njihet prej vitesh si Jonni Keta. Ai me ndeshjen, fitoren, por edhe gjestin e tij, ka lene mbresa te pashlyera ne arenen e madhe te boksit, qe ishte e tejmbushur me 10 mije spektatore. Ne ate mbremje, post ndeshjes se Ketes, u ndesh per titull kampion bote ne boks edhe Felix Sturm dhe anglezi Baker. Emocionet qe dhuroi Ismaili ne ring dhe jashte tij, kane qene suprizuese. Edhe hyrja e tij ne salle ka qene e shoqeruar me nje klip te nje kenge bamiresie, qe i dedikohej vajzes shqiptare Ambra Meda dhe perkujdesjes se kampionit, qe qendroi prane saj qe ne diten e pare te vajtjes ne Mynih. Me nje bluze qe kishte foton me Ambren dhe nje mbishrkim te saj per kampionin, ai eshte ngjitur si nje hero i denje per te fituar zemrat e shume shqiptareve dhe gjermaneve qe ishin te pranishem. Pas nje raundi te pare me shume studiues, ai te dytin dhe veçmas te tretin e ka dominuar plotesisht edhe pse kundershtari tajlandez, Sor Jitphaktde, me nje pervoje te jashtezakonshme, me 168 ndeshje, ishte shume i rrezikshem. Keta, qe eshte drejtuar si trajner ne ring prej nje emri super te njohur, Detlev Türnau dhe vellai i tij Gjetani, ka vepruar taktikisht mjaft mire edhe pse ishte I demtuar. Ai ka goditur ne dy aksione te njepasnjeshme me grusht dhe me kemben e majte, duke lene KO kundershtarin, qe nuk kishte me shance te ngrihej e te vazhdonte luften sportive ne ring. Ne raundin e trete, eshte mbyllur kjo finale e shumpritur e cila tregoi me gisht, nje kampion absolut ne kete sport. Perfundimisht, Keta eshte fitues i titullit te trete si kampion bote, tashme ne nje federate tjeter (I.K.B.F), duke qene kampion i dyfishte ne sportin e Thai-Kikboksit. Festa ka qene e jashtzakonshme, ndersa djaloshi nga Bulqiza nuk e ka harruar traditen, per te ngritur lart flamurin tone kombetare dhe simbolet qe tregojne Shqiperine. Tifozet e pranishem shqiptare dhe gjerman, kane respektuar jo vetem fitoren, titullin, por edhe xhestin e tij si humanist. Ne TV SAT1, ai eshte shprehur edhe ne gjuhen shqipe qe kete fitore jua dedikonte te gjithe shqiptareve, por veçmas dy jeteve, Ambres dhe Sigit, me te cilat ai solidarizohet plotesisht, jo vetem moralisht, por edhe financiarisht. Nje pjese te te ardhurave nga kjo ndeshje, do ti dergoj ne spital tek Sigi, ndersa pjesen tjeter per femijet qe vuajne nga tumoret ne Gjermani dhe vendin tone. Kesisoj shqiptaret tashme kane nje kampion, qe nuk mendon vetem per lavdine e tij, por per jete njerezish. Ai eshte kthyer ne ambasador te vlerave tona me te mira, si nje sportist kampion dhe njeri kampion. Ismail Keta tregoi qe sporti nuk vlen vetem per tituj, por me se shumti, per te dhene mesazhe jete, sepse edhe vete gjermanet e quajten Keten, si nje zemer qe dhuron jete…