NGA ILIR LEVONJA/
E kam fjalën për Koço Kokëdhimën. Dhe nuk e di përse na duhet. Pasi sistematikisht ka qënë objekti ynë.
Skandali i Sarandës në gushtin e 2014 me sekretarin e tij që terrorrizoi një nënë duke i kërkuar seks me të bijën katërmbëdhjetëvjeçare etj. Me tentativat e tia në 2015-tën për tua bërë të vështirë xarriotëve bujqësinë, agrikulturën. Me qëllim që tu marri tokat. Plantacionet me agrume.
Me ndërtimet pa leje në Qeparo.
Apo tenderat e fituara padrejtësisht.
Sistematikisht i jemi referuar në luftën kundër korrupsionit dhe të tjera. Dhe me të drejtë. Dhe fituam disa beteja. Mjaft të përmendin zbythjen nga Kuvendi. Me heqjen e mandatit të deputetit në majin e vitit të kaluar. Një fitore e madhe e jona karshi vdekjes së shtetit të së drejtës. Dhe të drejtës qytetare.
Një fitore si ajo karshi sivllaut Beqja.
E sivëllezërve të krimit dhe drogës.
E kemi pasur model të oligarkisë shtetare. Klasave shoqërore të ndara në grupe interesash. Dhe që mezi presin tu vi në pushtet krahu i tyre.
Kanë qënë fitoret tona të mëdha. Të cilat do na i kishte zili çdo opozitë. Dhe nëse vërtetë sot. E kemi future këtë, koalicionin qeverisës në krizë politike. Eshtë arritje, arritje opozitare. Por nëse synimi ynë kaq është. Atëhere me të vertetë jemi kaluar. Le të gëzojmë që i morëm Edit këtë apo atë pasha. A shushunjë fondesh publike. Dhe ia hodhëm.
Le të kënaqemi me veten tone. Se e nxorrëm kallp qeverinë.
Fitore që ia vlejti.
Por nëse mendojmë tu ofrojmë shqiptarëve. Një sistem zgjedhor më efikas. Ku të përfshihet numërimi elektronik. Një sistem zgjedhor i besueshëm, më përfaqësues për ta në Kuvendin e vendit. E për rrjedhojë .., një qeverisje më të mire se kjo e tërmeteve dhe e drogës. Atëhere ta themi që tani, me Koçon e aleatë si ai.., kjo nuk ka për të ndodhur.