Simon Mirakaj/
Po afroheshin Krishtlindjet. Nuk kishin kaluar shume vite qe kishim ardhe nga kampi famkeq i Tepelenes. Gjendja jone kishte filluar te permiresohej, njerezit kishin filluar te punonin (sigurisht pune te rande si hapje kanalesh etj) e shperbleheshin sipas punes. Po afroheshin Krishtlindjet, ishin kurjoz te rriturit pyesnin njeri -tjetrin a do te cohet meshe valle? Ne mbremjen e atij Dhjetori bjen dera, hyn ne dhome pader Marjan Prela. Mbas atyre pytjeve te zakonshme pader Marjani i drejtohet nanes e i thote: “Kam marre leje ne degen e puneve te brendeshme me cue meshe te menca e puntorve”, nanes e motres i shkelqeu ftyra prej gezimit. Kam ardhe me ju kerku dy djemt Sokolin e Simonin me me ndihmue, une do vi cdo nate me i pregatit, pa tjeter i thote nana, une vuna buzen ne gaz prej gezimit. Pader Marjani ndejti pak e na tha naten e mire.
Do vij neser mrama qe te rrefeheni. Nana na u drejtua: Bini me fjet, bani kryq e thoni urate. Nana na kishte mesue nje urate per Krishtlindje: “Mrame ne mes nate na ka le nje femij i kuq e i bardhe per bukuri, nana vet e shkreta s’ka djep me e lidh po rrin gjithe naten tuj u dridhe, Amen ashtu kjofte. Duke thane uraten na zuni gjumi. Ne diten e Krishtlindjes nana na tha : “Shikoni poshte jastekut se Krishti ju ka prue nga nje dhurate si femij te mire. Ngritem jastekun e shohim se Krishti na kishte sjelle nga nje piper, nje hallve, nje sheqerke ne forme gjeli po keshtu edhe Sokolit. Mbasi falenderuam Krishtin per dhuratat morem nga nje te puthur prej nanes e motres pastaj u drejtuem per te menca ku do mbahej mesha. Deri kur u prishen kishat ne Saver kan cue meshe Pader Marjani, Dom.Nikoll Mazreku, Dom.Mikel Koliqi, Dom Lazer Hubani, Dom Noc Sahatcia. Savra ne nje kohe mbeti pa prift per me cue mesh si per Krishtlindje a per Pashk. Priftat vinin prej Gradishti a Plugu.
Menca ishte ba gadi. U krijua korri prej motrave Kristina e Celestina Markagjoni dhe hallat e tyne Marta e Bardhe Markagjoni Motrat Klore, Katrina, Lajde Mirakaj, Motrat Lul e Sose Sokoli. Motrat Gita e Albina Shllaku, Xhina Mirakaj, Elena Merlika, Flora Pali, Suzana Topalli, Pina Luka, Prenda Previzi, Zheta Destanishta Bardhe Melyshi, Karlet Luka, Rrok Simoni. Menca ishte mbushur plot. Pader Marjani filloi meshen i ndihmuar prej meje e Sokolit. Mbas Meshe duke uruar njeri -tjetrin per Krishtlindjen u nisem drejt shtepive per dreken e Krishtlindjeve. Sofra u shtrua me nje pjate gjelle me mish derri (mishi i derrit ishte ma i liri nje kg.80 lek) e nje embelsire (Tespixhe). Nga ora tre fillonin vizitat qe mbaronin naten vone. Njerezve u nxirrnim karamele e nje got liker.
Urimet ishin te zakonshme :”Mot ma mire”. E nen za thonim: ZOTI e kjo dit e shejt na shpetofte prej kesaj te keqe qe na ka zane. I fundit qe ka cue meshe ne Saver ka qene Dom.Lazer Jubani. Mbas meshe shkoi per dreke te Markagjont (i thirrun prej tyne). Tavolinen e kishte ba gadi nane Mrika nje zonje madheshtore e shume fisnike qe te impononte respekt, fillun me mbush pjatat me makarona. Dom Lazri ju drejtua: “Te lutem jo shume”. Pjata e dom Lazrit u mbush si per mikun e vecante.Dom Lazri ishte mbulue ne djerse duke hanger, nane Mrika i thote: “Dom Lazer leni mos i ha me zor”. Dom Lazri ju pergjigj: Une do ti ha se me i lane une nuk i han kush ma e ato shkojne dam”.P.S. I shkrujta keto pak rreshta me kujtu me respekt e mall ato qe nuk jetojne, me kujtu keta klerik qe vuajten neper burgje e u ekzekutuan, ne menyre te vecante me kujtu herojt e kishes katolike.