Shpend Sollaku Noe/
I mungon shtypit te lire, na mungon ne miqve te hershem. Per bashkepunetoret e “Diellit” ishte si nektari qe ndjell bletet, sidomos, bleten e shperndare te diaspores. Merita e tij professionale qendronte se pari ne respektin per shkrimet e te tjereve. Eshte perpjekur gjithmone te mos fuse hundet ne titujt, nentitujt dhe aq me pak ne idete e e autoreve, kur keta ishin tashme te afirmuar. Ndihmonte shume ne rritjen e cilesise te botimeve te te rinjve. Periudha e pandemise ka qene per mua ndoshta me pjellorje ne pubblicistike, ndoshta mund te krahasohet me botimet e mia te 89-91-isht si edhe me vone tek “Feniks”. Shumica e shkrimeve te periudhes se fundit – tek “Dielli”. Ndonjehere i dergoja edhe dy shkrime ne dite, qe ai me durim i botonte, edhe te djelave, edhe kur mund te ishte shume i zene, apo me probleme te shendetit. Kjo sjellje jo vetem me mua.
Ai la pas buzeqeshjen e dlire, deshiren per t’u sakrifikuar per te tjeret, zotesine e rralle profesionale . Nje fisnik i lindur.
Na mungon shume , Dalip. Me duket ndonjehere se je larguar perkohesisht, saqe pothuaj nis te dergoj ndonje mesazh apo mail. Ne ato momente nuk dua te zbres ne toke.