arben llalla – Page 18 – Dielli

Panajot Barka kërkon heqjen e Isos labe nga mbrojtja e UNESCO-s

August 15, 2016 by dgreca

Arben LLALLA

KËNDEJ RROKULL RROKULL SHQIPËRISË TELEGRAMA VËZHGIM/

Nga Arben Llalla/

Në 7 Gusht Komuna e Pogonias (Voshtina) të Greqisë në bashkëpunim me Federadën Epiriotase organizojnë një aktivitet kulturor të kësaj treve. Midis shumë të ftuarve në këtë ngjarje kishte dhe shumë personalitete greke të jetës politike, fetare, ushtarake, midis tyre Mitropoliti i Konicës Andreas, një antishqiptar i tërbuar, minoritarë grekë, të ardhur nga Shqipëria, si dhe profesori i Katedrës së gjuhës greke në Universitetin e Gjirokastrës, Panajot Barka.

Gjatë fjalës së tij antishqiptari grekofoni, Panajot Barka akuzoi shqiptarët se janë hajdutë të polifonisë greke duke e pagëzuar si Iso polifoni shqiptare. Barka kërkoi që Greqia të hedhë në gjyq në Gjykatat Ndërkombëtare për këtë vjedhje Shqipërinë, si dhe heqjen nga UNESCO të Iso Polifonisë Popullore Shqiptare. Gjuha e përdorur nga profesori i Universitetit të Gjirokastrës Panajot Barka ishte nxitje e urrejtjes mes dy popujve.

Më 25 Nëntor 2005, UNESCO e shpalli Iso Polifoninë Popullore Shqiptare si kryevepër e trashëgimisë gojore të njerëzimit, e cila mbrohet nga kjo organizatë e Kombeve të Bashkuara. Nga 21-24 nëntor 2005 drejtoria e përgjithshme e UNESCO-s në Paris, pasi shqyrtoi mbi 60 kandidatura të propozuara në këtë listë, shpalli më 25 nëntor Iso Polifoninë Shqiptare si një kryevepër e trashëgimisë gojore. Interpretues të njohur të kësaj vlere të kulturës popullore në Jug të Shqipërisë vlerësojnë ruajtjen e kësaj mënyre të kënduari që nuk befason vetëm në skenat kombëtare, por edhe ato ndërkombëtare. Ata e shohin këtë vlerë të kulturës popullore shqiptare edhe si një pasuri për të nxitur edhe turizmin kulturor.

Por vjen një ditë që disa ekstremistë grekë të nxitur nga Panajot Barka dhe të përkrahur nga drejtuesit e institucioneve shtetërore dhe fetare të Greqisë, si Mitropoliti i Konicës, Andreas që kërkojnë heqjen e kësaj Iso Polifonie Shqiptare, madje e quajnë Iso Polifoni Greke.

Greqia dhe grekët pasi i kanë vjedhur ndër shekuj shqiptarëve bijtë e saj, traditat, kulturën dhe trojet, deri djathin e bardhë, tashmë duan t’i vjedhin edhe shpirtin e zërit.

Shënim: Aktiviteti antishqiptar i Panajot Barkës

Panajot Barka prej disa vitesh bën përpjekje për nxitje të urrejtjes mes minoritetit grek dhe shqiptarëve. Ai disa herë është parë në aktivitetet e organizatave ekstremiste greke që promovojnë aneksimin e jugut të Shqipërisë ose Autonomisë së Veriut të Epirit siç njihet në historiografinë e Greqisë. Barka ka patur lidhje të ngushta me Mitropolitin e Konicës, Sebastianos, me Babais Karathanos e shumë të tjerë. Disa herë Panajot Barka me anë të shkrimeve të tij publicistike kërkon të nxisë një kryengritje të minoritarëve grekë kundër institucioneve shtetërore të Shqipërisë. Të gjitha këto veprime të “profesor” Barka vijnë si pasojë të dështimit në politikë, ku autoriteti i tij pësoj rënie të thellë dhe shpeshherë u bë objekt i talljeve satirike nëpër kanalet televizive.

Hasan Prishtinën nuk e vrau Ibrahim Çelo

August 10, 2016 by dgreca

Nga Arben LLALLA/

Po mbushen 83 vite nga 13 gushti i vitit 1933, ku në qytetin e Selanikun u vra ish-kryeministri i Shqipërisë Hasan Bej Prishtina, një figurë e shquar kombëtare. Pas kaq vitesh mbetet ende e pa zbardhur mirë porositësit real të kësaj vrasje, por edhe identiteti i vërtetë i vrasësit i cili njihet si Ibrahim Çelo ose Celo, nga Resnja e Maqedonisë. Pas shumë kërkimesh erdha në përfundimin se vrasësi nuk quhej Ibrahim Çelo ose Celo por Ibraim Sela ose Selo. (Në serbisht shkruhet Celo që në shqip është Selo, por në të vërtetë duhet të jetë Sela në gjuhën shqipe sepse ne i themi Kosova, sllavët Kosovo, Tetova-Tetovo, Kumanova-Kumanovo, etj. Pra mendoj se është Sela në shqiptimin shqip). Gjatë kërkimeve të mia mësova se në Resnjë nuk ka patur asnjë familje me mbiemrin Çelo ose Celo, por Sela të cilët janë shpërngulur me turp pas viteve 1935. Mbiemri i pretenduar deri më sot për vrasësin e Hasan Prishtinës, Celo apo Çelo nuk e ndeshim në asnjë familje shqiptare të Maqedonisë së sotme. Interesantë është fakti se për vrasësin Ibrahim Selën janë kujdesur ndër vite strukturat sllave që të fshehin pasardhësit e tij të cilët nuk ka shumë të dhëna të mjaftueshme për familjen e tij nga Resnja e Maqedonisë së sotme. Me këtë rast lindin shumë pikëpyetje që presin përgjigje si: Mbreti Zog i akuzuar për këtë vrasje, nëse vërtet donte të vriste me këmbëngule Hasan Prishtinën përse duhet të paguante një vrasës nga Resnja që i përkiste Serbisë, dhe jo nga Shqipërisë kur ai ishte mbret i saj? Përse deri vonë nuk kishim një fotografi të vrasësit, por kjo gjë u bë e mundur pasi unë gjeta gazetën greke në vitin 2000? Përse deri në vitin 1960 Shqipëria zyrtarisht e quante tradhtar Hasan Prishtinën? Përse ende sot figura e Hasan Prishtinës nuk vlerësohet lart nga shteti shqiptar si ish-kryeministër, ministër dhe deputet i saj? Përse Shqipëria nuk kërkon pasurinë e Hasan Prishtinës si shtetas i saj që ndodhet në Selanik? Çfarë u bë me Ibraim Selon apo Sela? Unë dyshoj se Ibraim Selo apo Sela është liruar nga burgu në vitin 1941, por ende nuk mund ta faktojmë me dokumente zyrtare. E sigurt është se në Prill-Maj 1941 në Greqi u liruan të gjithë të burgosurit, pasi autoritetet greke hapën burgjet kur ushtria e saj u dorëzua paqësisht tek gjermanët.

Besoj që Serbia ka qenë më e interesuar për ta vrarë Hasan Prishtinën se sa Ahmet Zogu i cili gjeti kurajën dhe u pajtua me kundërshtarët e tij të përbetuar si Konicën dhe Fan Nolin të cilin edhe e ka ndihmuar financiarisht kur i ka kërkuar ndihmë ekonomike. Mendoj se Serbia është porositja e vërtetë për vrasjen e Hasan Prishtinës sepse ajo godiste me këtë akt edhe Ahmet Zogun i cili i kishte kthyer shpinin asaj dhe po lidhej me Italinë në fillim të viteve 1930. Megjithatë këto mbeten paragjykime për tu vërtetuar sepse nuk janë hapur të gjitha arkivat sekrete për këtë figurë të shquar dhe për shumë personalitete të tjera shqiptare.

Gazeta greke që botohej në Selanik “Maqedonia e Re” e datës 14 gusht 1933, ku shkruhet se Hasan Bej Prishtina u vra rreth orës 14.00 më 13 gusht 1933 nga Ibrahim Selo. Në foto vrasësi Ibrahim Selo dhe Hasan Prishtina në morgun e Selanikut.

Gabimi i historianëve

Lajmin për vrasjen e Hasan Prishtinës gazetat shqiptare të asaj kohe ju referuan medieve serbe, dhe jo greke apo burimeve njerëzore shqiptare që jetonin dhe punonin në Selanik. Duke ju referuar gazetave serbe ne nuk kishim deri vonë datën e saktë kur u vra Hasan Prishtina. Disa historian dhe studiues shqiptar shkruajnë se vrasja është kryer më 14, 15 dhe 16 Gusht, ku në të vërtet vrasja u krye më 13 Gusht 1933 sipas gazetës greke të Selanikut “Maqedonia e Re-Μακεδονικα Νεα” e cila përshkruan me hollësi se si u krye vrasja, emrin e vrasësit Ibraim Selo dhe pronën e Prishtinës i cili është ende pronar i godinës në fjalë që na e thotë kjo gazetë.

Të gjithë historianët shqiptar që janë marrë me ngjarjen e vrasjes së ish-kryeministrit Hasan Bej Prishtinës kanë gabuar në mbiemrin e vrasësit Ibrahim Çelo, (në të vërtetë duhet ta ketë patur Sela) ata kanë shfrytëzuar burimet sllave, pra nuk kanë bërë kërkime në arkivat greke, ku duhet të ndodhet certifikata e vdekjes së Hasan Prishtinës, dokumentin e arrestimit dhe i gjyqit të vrasësit Ibraim Sela. Këtë gabim e bëra edhe unë duke u bazuar tek burimet e studiuesve para meje edhe pse kisha dyshime se mbiemri ishte SELA dhe jo Çelo në bazë të gazetës së asaj kohe “Maqedonia e Re” e datës 14-8-1933, një ditë mbas vrasjes së Hasan Prishtin. Në këtë gazetë shkruhet qartë se vrasësi është Ibraim Sela- Ιμπραιμ ΣΕΛΙΟ-Ibraim SELIO.

Pra, mendim im tani për tani është se Hasan Bej Prishtinën e vrau Ibraim Sela nga Resnja i paguar nga Serbia, por historianët e tjerë le të bëjnë kërkime më të thella dhe mos të kopjojnë copy-paste sepse mund të gabojnë përsëri ashtu siç kanë gabuar kur e bëjnë një veprim të tillë pa treguar burimin nga e kanë marrë informacionit.

Historisë së vërtetë nuk i vendoset kollaj pika e fundit sepse ajo është një tunel i pafund, ku herë ka dritë për të shikuar të shkuarën e herë errësirë.

Qartë shkruhet Ibraim Selo dhe jo Çelo apo Celo

Përpjekjet për vlerësimin e figurës së Hasan Prishtinës

Trashëgimtarët e familjes së Hasan Prishtinës, si altruizti Mehmet Prishtina prej disa vitesh bëjnë përpjekje për vlerësimin lartë të figurës së tij. Mehmet Prishtina me këmbëngule dhe financimet e tij personale ka bërë të mundur që busti i Hasan Prishtinës të vendoset në Shkup, Tiranë dhe në Rektoratin e Universitetit “Hasan Prishtina” në kryeqytetin e Kosovës, Prishtinë. Por këto nuk mjaftojnë për të vlerësuar lartë figurën e atdhetarit, politikanit, bamirësit, ish-kryeministrit Hasan Prishtinës. Në vitin 2014, Mehmet Prishtina i ka dërguar letër zyrtare kryetarit të Republikës së Shqipërisë z.Nishani, kryeministrit z.Rama, kryetarit të Kuvendit z.Meta për rivarrosjen me nder të Hasan Prishtinës në varrezat e Dëshmorëve të Kombit në Tiranë, ashtu siç janë rivarrosur me nderime edhe shumë figura të shquara si Faik Konica, vëllezërit Frashëri, etj. Por kjo kërkesë e familjes Prishtina ka rënë në vesh të shurdhër. Është për të ardhur keq që në këto varrezat prehen eshtrat e disa njerëzve që kanë rënë për kontributin ideologjik partiak komunisti, ndërsa burri i kombit Hasan Prishtina prehet ende në një qoshe në periferi të qytetit të Kukësit

Para disa kohësh altruizti Mehmet Prishtina hodhi idenë që në Prishtinë të vendoset busti i Ismail Qemal Vlonës, ndërsa në Vlorë busti i Hasan Prishtinës duke treguar se nga Prishtina e në Vlorë ne jemi një komb. Kjo ide dhe kërkesë e z.Prishtina gjeti mbështetjen dhe në vitin 2015 në Prishtinë u vendos busti i Ismail Qemal Vlorës, ndërsa busti i Hasan Prishtinës ende nuk është vendosur në Vlorë edhe pse është miratuar nga bashkia e Vlorën, por diku ndeshen pengesa nga burokracia administrative.

Do të ishte nder i institucioneve të shtetit shqiptar që në 28 Nëntor 2016, eshtrat e Hasan Prishtinës me një ceremoni shtetërore të vendosen në varrezat e Dëshmorëve të Kombit në Tiranë dhe busti në Vlorë. Kjo do të ishte më e pakta që mund të bëj Shqipëria shtet për burrin e madh Hasan Prishtinën që sakrifikojë pasurinë e tij për pavarësinë e Shqipërisë, financojë me dhjetëra bursa që shqiptarët të studiojnë në shkolla, i cili pranojë më mirë malet shqiptare se sa kolltukun e butë të ministrit të Turqisë.

Spektakli Socialist

August 3, 2016 by dgreca

Opinion nga Arben LLALLA/

Prej kaq kohësh qysh kur reforma me të drejtë u votua nga 140 deputetë shqiptarë mediat janë marrë me thashetheme për qeveri teknike, për prishje të koalicionit PS dhe LSI. Por, socialistët e PS dhe LSI janë mjeshtra për spektakle duke e zhvendosur vëmendjen e opinionit publik nga korrupsioni e varfëria tek thashethemnaja për prishje të ekuilibrave të koalicionit dhe rënien e qeverisë Rama. E vërteta është se s’do të ketë prishje të qeverisë, as dalje të LSI nga qeveria deri në qershor 2017, sepse askujt nga deputetët socialistë të PS-së dhe LSI-së nuk u intereson një trazirë e këtillë apo zgjedhje të parakohshme, sepse shumë nga këta deputetë të sotëm nuk do jenë më deputetë duke humbur privilegjet shtetërore që i ofron posti i përfaqësuesit të popullit. I vetmi naivitet në këtë lëmsh është PD që ushqen opinionin se do ketë qeveri teknike apo një koalicion në të ardhmen PD-LSI.

As në ëndërr nuk duhet kush ta shoh një prishje të PS-së me LSI-në dhe jo më ta mendojë se në të ardhmen do ketë një qeveri të sigurt të PD-së me LSI-në. Shkuan ato kohëra të vështira për Metën dhe LSI, ku me zor ekzistonin në opozitë. Ashtu si kanë thënë pleqtë dikur, të cilat ne sot i quajmë “Fjalë të Urta”, duhet të kemi parasysh se shqiptari, kur kalon lumi, thotë: “Të dhjefsha kalin”. Në këtë rast Ilir Meta dhe LSI pasi kaluan lumin 2009-2013 e përshëndetën përfundimisht PD dhe Sali Berishën në prill të 2013 dhe s’kanë ndërmend të kthejnë kokën më pas për martesën e imponuar më 2009 me shkues, të cilët politikisht kanë vdekur sot.

Takimet për kafe dhe dreka të Metës me Koçon, ky i fundit me Tomën apo edhe me ndonjë tjetër janë normale për politikanët shqiptarë, të cilët herë pas here shahen me libër shtëpie me njëri-tjetrin dhe në ditët e vështira, kur duhet të mbushin xhepat me mijëra euro përqafohen dhe bëjnë selfie. Kujtoni dikur Meta çfarë i ka thënë Topallit, Meta-Ramës dhe së fundi Lad Kosta-Ramës dhe Arben Ahmetajt, në mbrëmje të gjithë janë të lumtur për atë selfien e famshme.

Spektakli socialist PS-LSI do vazhdojë më tej në shtator në zgjedhjet e parakohshme për kryetarin e Bashkisë së Peshkopisë, ku PD me militantët e tyre do dëshpërohen tej mase kur do shikojnë vallen dorë për dore për të rifituar këtë bashki përsëri koalicioni i majtë.

Fatkeqësia e popullit shqiptar është se shumica e deputetëve, ministrave, kryetarëve të bashkive, gjyqtarëve, prokurorëve dhe shumë drejtues të lartë të shtetit janë nga i njëjti rreth, vijnë nga tarafet fisnore prandaj SHBA dhe BE ngulmojnë me aq ngulm për realizimin në praktikë të Reformës në Drejtësi që të shkatërrojnë njëherë e përgjithmonë këtë grup mafiozësh shtetëror që kontrollojnë me injorantët e familjeve të tyre çdo strukturë shtetërore, çdo qelizë të shqiptarëve duke na lënë në errësirë, në varfëri të tejskajshme, duke na zhveshur nga çdo gjë njerëzore. Për fat të keq ky grup mafiozësh farefisnor pushtetar na kanë shitur edhe interesat kombëtare, e kanë zhveshur shqiptarin nga kulti i traditës së ndershme të familjes.

Pra, faji për gjendjen e rëndë ekonomike, politike dhe kombëtare në Shqipëri prej 25 vitesh bie vetëm mbi një grusht njerëzish me një gjysmë diplome në xhep që godasin të tjerët me shkopin e ligjit të korruptuar dhe që një ditë zbatimi i Reformës për Drejtësi të sapo votuar do t’ua hajë kokën njëri pas tjetrit. Shpresa vdes e fundit, nëse nuk ke shpresa do të thotë se je i vdekur.

Mitizmi dhe paradokset e kryepeshkop Anastasit

August 1, 2016 by dgreca

Nga Arben LLALLA/

Që nuk ishte panortodoks takimi i 18-26 qershorit në Kretë të Greqisë, këtë gjë, u kujdesën kishat jopjesëmarrëse ta cilësonin, fuqishëm madje. Që ishte një sinod i çuditshëm, nga ata që s’ishin parë ndonjëherë në historinë e Kishës Ortodokse, edhe këtë gjë, u kujdesën teologë dhe peshkopë të mëdhenj ta thoshin, pasi ky sinod, nuk i ngjante asnjë sinodi paraardhës, pasi s’ishte parë kurrë më parë, që të mblidheshin 14 burra, me delegacionet e tyre, dhe të vendosnin për fatet e ortodoksisë botërore, bazuar vetëm në 14 vota (4 prej tyre munguan si shenjë proteste). Kjo gjë, edhe në mendjen më liberale ortodokse, përbën një paradoks të madh, pasi koncilet ekumenike, vendimet i kanë marrë, bazuar në qindra vota e firma peshkopësh nga e gjithë bota dhe jo nga klika të dyshimta…

Por qëllimi i këtij shkrimi nuk është të analizojë paradokset e ortodoksisë botërore, pasi ato i kanë bërë tashmë mendimtarët kishtarë, por paradokset tona lokale këtu, pasi askush deri më tani, nuk ka guxuar të kritikojë kryepeshkop Anastas Janullatosin, pasi siç kemi thënë, janë të gjithë të kapur nga buka e gojës. Çudirat më të mëdha në këtë sinod, i shpuri kisha shqiptare, aq sa disa prej këtyre bëmave, sot kanë marrë famën e barcaletave panortodokse. Si fillim, çudia e parë ishte kur Janullatosi shpalli hapur, se nuk mund të ecej më me parimin e konsensusit, pasi sinodet ekumenike bazoheshin në parimin e votës së shumicës. Primati ynë i shquar tha se sinodet nuk kanë pse t’i ngjajnë atyre të mileniumit të parë, pasi ne mund të zgjedhim dhe forma të reja. Dhe pikërisht kjo deklaratë shkaktoi habi panortodokse, pasi si mundesh të thuash, që ne shpikëm një sistem sinodik të ri (14 votash) dhe të marrësh një parim sinodik të vjetër (shumicë e thjeshtë), kur dihet se në gjirin e 14 kishave autoqefale, shumica e tyre janë greke, përfshirë de facto, edhe kishën tonë. Ata që e pranuan këtë sistem të ri sinodik, e vunë qëllimisht për t’u siguruar nga abuzimet dhe nga ekspansioni grekoman, parimin e unanimitetit. Nëse Janullatosi do t’i kthehet parimit të vjetër të shumicës, atëherë le të propozojë abrogimin e sistemit nonsens të një kishe konfederative, pasi kisha nuk është organizatë politike, as OKB-ja.

Sigurisht që Sinodi nuk mori ndonjë vendim esencial dhe kishat nëpër botë po e deklarojnë vetëm si një mbledhje ndër ortodokse primatësh, vendimet e të cilës, nuk kanë kurrëfarë fuqie detyruese për t’u zbatuar, ndaj historia kishtare, do ta konsiderojë këtë sinod, si një konferencë verore në buzë të detit. Sigurisht kronikat historike do të regjistrojnë për herë të parë, formimin e një sinodi lokal, me gjysmën e anëtarëve, peshkopë të konvertuar nga Islami. Një çudi paradoksale të tillë, historia e ortodoksizmit, ka 2000 vjet që nuk e ka dokumentuar, dhe për këtë risi botërore, Janullatosi sigurisht që duhet komplimentuar.

Por primati ynë nuk u mjaftua me kaq. Për t’u justifikuar nga akuzat vendore që e sulmojnë atë për meshime dhe predikime greqisht, ai organizoi atje, një meshë shqip, ku u kujdes që të mos meshonte vetë, as të mos plagoste ndjenjat e pjesëmarrësve me peshkopët myslimanë, por vuri të vetmin peshkop ortodoks, që nga emocionet e tepërta, i ngatërronte frazat në greqisht dhe lëvizjet liturgjike, aq sa kur e mbylli, Janullatosi mori frymë i lehtësuar. Paradoksi tjetër ishte pjesëmarrja e korit shqiptar, i cili në Tiranë këndon himne greke, dhe në Kretë, u detyrua për vitrinë, të këndonte himne në shqip. Po këto janë histori që duhen më shumë për konsum të brendshëm, ku Janullatosi do të betohet para besimtarëve se e do shumë shqipen.

Në fund të meshës, pas lavdërimeve tipike bizantine që shkëmbejnë primatët në të tilla raste, kryepeshkop Anastasit i dorëzoi Bartolomeos së Stambollit, një album me foto nga thagmat që ka ndërtuar në Shqipëri, si për t’i thënë se kur u referohesh mrekullive të mia, duhet të dish, se këto dhe më të mëdha akoma, bëhen kollaj, kur shteti grek të akordon fonde publike apo europiane, vetëm për të bërë të mundur helenizimin e një kishe autoqefale dhe të popullit shqiptaro-ortodoks. Janullatosi u kujdes, siç ka bërë këto 25 vjet, që të kurojë me detaje kultin e tij të individit, dhe të rishprehë sa herë që i jepet rasti, se po të mos qe për të, KOASH-i as që nuk do të ekzistonte.

Paradokset vazhduan edhe në periudhën pas sinodit. Me t’u kthyer në Shqipëri, Anastas Gjerasimo Janullatosi vijoi me traditën e tij të vjetër, ku në festat e tij kryesore, vendosen edhe ngjarjet kryesore të kishës, në mënyrë që populli të mësojë përmendësh jetën dhe bëmat e udhëheqësit legjendar. Ashtu siç shumicën e veshjeve të priftërinjve, Janullatosi i bën në datat kyçe të përvjetorëve të arritjeve të veta në karrierën e dyshimtë kishtare, kështu edhe kësaj here, ai shpalli se 2 gushti i fronëzimit të tij të zhurmshëm, kur populli shqiptar thërriste kundër tij, këtë vit do të festohej në Librazhd.

Kjo do të ishte dhe dita, kur Janullatosi do të inaugurojë një investim për ndërtimin e një hidrocentrali, por që është i dyshimtë fakti, se si një kishë lokale, i gjeti fondet, apo cili ishte burimi real, për një investim të tillë. Dhe sigurisht, cili autoritet do të mundet të kontrollojë nëse këto para janë të ligjshme, pasi KOASH-i në Shqipëri gëzon imunitet fiskal të çuditshëm. Dhe gjithashtu, cili autoritet auditiv do të kontrollojë, nëse fitimet e këtij investimi në energjetikë, do të shkojnë për nevojat e kishës, apo të propogandës filogreke, e cila, nga këto fitime të konsiderueshme, do të marrë një hov të ri. Edhe kjo mbetet për t’u parë.

I vetmi veprim logjik, dhe aspak paradoksal që ka bërë Janullatosi këtë periudhë, ishte vizita e tij, në selinë e partisë greke të Demokracisë së Re, në Athinë, ku takoi Qirjakon, birin e Kostandin Micotaqisit, të ish kryeministrit grek (1990-1993), të viteve kur Janullatosi u katapultua në Shqipëri, dinakërisht. Edhe pse Greqia e ka shpikur demokracinë, trashëgimi i pushteteve familjare, në parti dhe në shtet atje është i zakonshëm. Sigurisht që në këtë prag fronëzimi, Janullatosi e ka mirësinë për t’u treguar mirënjohës. Ai nuk mund të mos i shprehte falenderimet e tij të mirësjellta birit të atij, që ndërhyri fuqishëm pranë Fanarit, u pagoi rryshfete të majme pushtetarëve shqiptarë, dhe detyroi gjithë makinën shtetërore dhe ideologjike greke, për të vënë në jetë, planin afatgjatë të instalimit të Anastas Janullatosit si kryepeshkop të KOASH.

Janullatosi është akoma duke luajtur aktin e tij të fundit, të planit ogurzi, të iniciuar nga Micotaqisi i vjetër. Por a do jemi ne aq naivë, sa për ta lejuar që t’ia dalë? Unë e bëra detyrën time, jua thashë. Shtetarët shqiptarë, do e bëjnë të tyren?!

A është Largimi i Lad Kostës kërkesë nga grekët?

July 12, 2016 by dgreca

Kosta shpreh mllefin e tij ndaj PDIU-së, shqiptarëve nga Çamëria…/

Opinion Nga Arben LLALLA/

Pas kaq kohësh qaramane, më në fund deputeti i Përmetit, Vladimir Kosta doli me dëshirën e tij nga grupi i deputetëve të PS-së me një letër të hapur. Në letrën që me aq mund shkroi Vladimir Kosta shpreh mllefin e tij ndaj kryeministrit Rama, PDIU-së, shqiptarëve nga Çamëria, si dhe ndaj egjyptasve, të cilët i fyen me shprehje raciste.

Deputeti Kosta nuk doli rastësisht në këto kohë. Ai kishte mundësi të largohej kohë më parë, por tani i erdhi urdhëri, meqë duhen shtuar votat kundë reformës në drejtësi. Kjo gjë vërehet qartë në letrën e tij të hapur ku ai shpreh përçmimin për shqiptarët e Çamërisë, kurse si kurrë më parë qysh pas vrasjes së Mehmet Shehut kemi një politikan që përdor urrejtjen raciste ndaj egjyptasve.

Deputeti Kosta, jo rastësisht e qorton kryeministrin Rama për marrëveshjen me PDIU-në, të cilën ai me keqdashje e identifikon me çamët. Ky është faj me vetëdije qysh në konceptin tij për këtë parti kombëtare, ku bëjnë pjesë shqiptarë nga të gjitha trevat dhe besimet fetare.

Vladimir Kosta me profesion shofer kamioni, që kulmin e karrierës e qëlloi si shofer i Mitros, nuk e përmend LSI-në, me të cilën Berisha qeverisi nga 2009-2013. Përse i shpëton këtij fakti Kosta, vllehu i Grabovës, i ardhur nga Zhupa?

Po kështu, ai thotë se i ka paguar 110 mijë euro atij “jevgut” të Beratit. Pyetja është cili biznes garanton kaq para të thata? Do të dëshiroja ta dija këtë udhë, sepse janë para që do më hynin në punë për botimet e librave rreth historisë së shqiptarëve të Greqisë?

Një tjetër pyetje është se Vladimir Kosta kujt pakice kulturore i përket?

Tash Lad Kosta, të them drejtë dhe hapët, pa ndroje: Shkoni dhe uluni tek prehri i Vangjel Dules, sepse ka disa muaj që e keni biseduar këtë gjë, ju lidh edhe origjina vllehe, merrni dhe Blushin t’ju tregoj udhën për tek SFEVA e Sebastiano Vllehut. Nuk jeni treguar aq të kujdsshëm që t’i mbani këto takime të fshehta, se fundja kulmin e arsimimit e ke arrirë tek kursi i shoferit, tek të mësonin si ndërrohet goma e zisit.

Jam në pritje nga ju të më tregoni se si mund t’i bëj edhe unë 110 mijë euro, ashtu siç i keni patur ju dikur? Mos na shisni moral, sepse duket sheshit që i përkisni një kategorie të ulët shoqërore, të përlyer në çorbën e fëlliqur.

Por, për diçka të drejtë keni që të jeni i plot mëri dhe urrejtje, si e pranoni vetë në letrën tuaj, të shkruar plot me gabime dhe një shqipe të çalë. Edi Rama është fajtori që shkon e bën deputet të Përmetit, të vëllezërve Frashëri, një gjysëm analfabet e copë gdhëje si ty.