Armiku i Edi Ramës është një grua
Armiku i Edi Ramës është Monika Kryemadhi!/
Nga Elida Buçpapaj/
Armiku i Edi Ramës nuk është Sali Berisha.
As Lulzim Basha!
As Ben Blushi apo Koço Kokëdhima,
Bile as Ilir Meta!
Armiku i Edi Ramës është…një grua
Natyrisht jo nga ato gratë e veta, deputetet, ministreshat, drejtoreshat, fotografeshat, që e adhurojnë si të ishte Zot!
Armiku i Edi Ramës është Monika Kryemadhi!
Harrojeni atë proverbin që thotë se koha i shëron plagët!
Se bashkëqeverisja ja shëroi pezmin Monikës!
Koha dhe durimi, sipas Lev Tolstoit, janë dy luftëtarë të fuqishëm, për t’u hakmarrë.
Në Shqipëri nuk ka drejtësi, ka hakmarrje.
Edi Rama ku ta gjente që të kishte armik njërin prej atyre të përmendurve më sipër, ose të ndeshej me të gjithë ata së bashku, veç me Monika Kryemadhin të mos kishte të bënte, së cilës i ka ardhur ora që t’i lajë hesapet me Edi Ramën për vitin e mbrapshtë kur Ilir Meta u detyrua të japë dorëheqjen dhe të heqë dorë nga imuniteti.
Të jetë për Monika Kryemadhin, ajo bëhet menjëherë me Berishën dhe e kalon në opozitë Edi Ramën, që tashmë ka kaluar në opozitë.
Të jetë për Monika Kryemadhin, Edi Rama ishte djegur në turrën e druve, metaforikisht.
Dhe me të drejtë, sepse asaj i del në ëndërr si makth dhe ankth 2010 kulmuar me janar-shkurtin e vitit 2011 kur PS kishte dalë në demonstrata me në krye Edi Ramën, pasi Dritan Prifti shfaqi videon e famshme dhe opinioni shqiptar u ngrit në këmbë.
Nuk e harron atë kohë apokaliptike Monika Kryemadhi, që e bëri të urrente në heshtje dhe me durim Edi Ramën dhe t’i ishte mirënjohëse për gjithë jetën Sali Berishës!
Edhe në intervistën e saj më të freskët, kur Edi Rama tashmë e ka luajtur kartën fatale, që e bëri Ilir Metën President të Republikës, Monika Kryemadhi shpërtheu pa doreza fare!
Iu bëri thirrje gjithë simpatizantëve të PS të votojnë për LSI, pastaj si kryetare partie, sepse Petrit Vasili është sa për sy e faqe, i doli hapur dhe ballë për ballë.
Tani që Ilir Meta ka siguruar vendin e Presidentit të Republikës, paçka se e shkel çdo ditë Kushtetutën e vendit, duke bërë fushatë për LSI, Monika Kryemadhi e ka ngrehur shpatën kundër Edi Ramës. Mllefet e kohëve të shkuara, të grumbulluara nëpër vite dhe me durim tani ka ardhur koha që t’i shprehë lirshëm.
Edhe Monika Kryemadhi është shkelëse e Kushtetutës, sepse ka konflikt të hapur interesi. Kushtetueshmërisht Presidenti duhet të shprehë unitetin kombëtar, dhe nuk ka sesi, kur bashkëshortja është kryetare e LSI-së, partia, që bashkëshortët e trajtojnë si pronën e tyre të patundëshme.
Por në Shqipëri nuk ka shtet ligjor! Dhe deri kur të vendoset shteti ligjor, kupola e faktorëve politikë që kanë 26 vjet duke e hequr zvarrë këtë vend, e bëjnë vetë ligjin!
Dhe Monika Kryemadhi e ka nënshkruar fermamin, për ta nxjerrë jashtë loje Edi Ramën, të cilit i ka shpallur hapur luftë.
Do të vijë një kohë, shumë shpejt, kur Edi Rama do të mbetet pa kryeministrinë dhe pa partinë, veç me lapsat për të zhgarravuar!
Nuk i ka fajin kush! As atij dhe as Berishës!
Edi Rama deri tani e ka patur kohën e të përpjetës. Tani i vjen rradha kohës së tatëpjesës, kur rënia është sikur e thonë italianët me fjalën e tyre më të gjatë me 11 rrokje e 26 gërma, precipitevolissimevolmente, por që ka kuptimin e kohës skajshmërisht të limituar, të zvogëluar e të shkurtër, që shqip thuhet, do të bjerë sa hap e mbyll sytë.
Berisha: Irinej, armiku i egër i shqiptarëve
Edi Rama ka zgjedhur kryepeshkopin Irinej si nun të vizitës së tij ne Beograd/
Ish kryeministri i Shqipërisë, Sali Berisha i ka dënuar deklaratën e Patriarkut Irineu të Kishës Ortodokse të Serbisë.
Berisha ka thënë se Irinej nuk duhej të ftohej kurrsesi në Tiranë ashtu dhe aktet provokuese tw ulta tw suitës se huliganeve serb qe e shoqëronin atë.
Më tej Berisha ka thënë se mesa duket Edi Rama ka zgjedhur kryepeshkopin Irinej si nun të vizitës së tij ne Beograd, 5 herë të shtyre deri tani nga pala serbe.
“Te dashur miq, duke vlerësuar si historike ne jetën shpirtërore te kombit tone shenjtërimin e katedrales “Ngjallja e Krishtit”, natyrisht dënoj si deklaratën e Irinej, këtij armiku te egër te shqiptareve qe nuk duhej te ftohej kurrsesi ne Tirane, ashtu dhe aktet provokuese te ulta te suitës se huliganeve serb qe e shoqëronin atë. Por këto akte nuk duhet te zbehin apo te përbaltin rendësin historik qe ka për kishën tone ortodokse autoqefale shenjtërimi i katedrales “Ngjallja e Krishtit”.
Ultranacionalisti Irinej, qe ka duar dhe shpirt te lyer me gjak shqiptaresh, i cili kurresesi nuk duhej ftuar, me deklaratat e tij, dhe huliganet qe e shoqëronin me aktet e tyre, deshmuan se kane ardhur me qellim pikërisht ta shndërrojnë ketë akt te madherueshem hyjnor ne një akt sherri te turpshëm.
Duke dënuar me ashpërsi deklaratën e kryepeshkopit Irinei, ftesën e tij ne këtë ngjarje te shenjte për shqiptaret si dhe rrugaçërinë e suitës se tij, shpreh dhe një here urimin tim me te përzemërt për te gjithë besimtaret ortodoks shqiptare për këtë ngjarje te madhe ne historinë shpirtërore te kombit tone. Mesa duket Edi Rama ka zgjedhur kryepeshkopin Irinej si nun te vizitës se tij ne Beograd, 5 here te shtyre deri tani nga pala serbe.
Une ftoj miqte e mi te mos konfondojne aktet primitive te Kryepeshkopit Irinej dhe huliganeve qe e shoqëronin me aktin e madhërishëm e hyjnor te shenjtërimit te katedrales “Ngjallja e Krishtit” ne Tirane, nje akt historik për Shqipërinë dhe shqiptaret”, ka shkruar Berisha në Facebook.
A R M I K U
Tregim i jetuar nga Memisha Gjonzeneli – Tragjasi/
Ne Foto: Memisha Gjonzeneli-Tragjasi, burgosur politik, dekoruar me Medaljen e ARTE ”Naim Frasheri”/
Kishin kaluar shumë vite, që kishja dalë nga burgu, ku vuajta dënimin si “armik i popullit”. Ishja vetëm 16 vjeç kur më arrestuan… Nje pasdite po shëtisja buzë detit. Ishte verë, kembet i fusja në ujë për t`u freskuar dhe këpucët i kishja lënë në anë të detit. Kishja humbur në kujtimet e mia, por me pruri ne vete nje klithmë gruaje:- Po mbytet, ndihmë , ndihmë, më shpëtoni djalin, amani ndihimë dhe donte të futej në det ashtu siç ishte e veshur.
Ktheva kokën nga vinin klithmat dhe pashë gruan që bertiste me të madhe. Në det përpara saj, mezi dallova një kokë njeriu që herë zhdukej herë dilte mbi ujë. S`mendova më gjatë u leshova me shpejtësi drejt djalit që po mbyetj. Ndofta ishin lëvizjet e fundit të tij. Kur u afrova djali u fundos dhe më humbi nga shikimi. U zhyta thellë pa menduar se ç`po bëja e kërkova me sy në thellësinë e detit dhe mezi e pikasa, që po e tërhiqte tutje rryma detare. Ca flluska ajri po i dilnin nga goja. E kapa, pa menduar se ai mund të më merrte me vete edhe mua dhe fatmirësisht e nxorra në sipërfaqe. Ishte një fëmijë rreth 15 vjeç. E tërhoqa me mundim deri në breg, ku ishin grumbulluar edhe njerëz të tjerë.
E ktheva përmbys me kokën posht. Uji filloi ti dalë nga goja . Nëna e tij lebetiste dhe s`të linte të punoje . E hipëm në një makinë, dhe drejt e në spital. Sa e futem brenda, une doja te ikja, ishja zbathur se kepucet i pata lënë te ana e detit dhe i lagur, por nuk më lanë deri sa doli infermjerja dhe më tha:
– Bravo! Ke shpëtuar një jetë njeriu. Ky fëmijë ta ka borxh jeten. Ejani ta shihni.
Ishte dyll i verdhe, por po e merrte veten. Doktori kërkoi të afërmit e fëmijës, dy qytetarë që më shoqëruan mua ë thanë se ne nuk e njohim fare, e pamë që kishte nevojë për ndihmë, e ndimuam, detyra jonë mbaron këtu. Ashtu bëra edhe unë.
– Jo tha mjeku, ti do rrish këtu deri sa të vijë ndonjë i afërm.
Pas pak u dëgjuan të bërtitura tek dera, ishte e ëma e fëmijës që ne nga nxitimi nuk e kishim marrë në makinë.
-Amani, amani, më shpëtoni djalin se vetem atë kam, dhe hyri brenda, ishte katandisur në ditë të hallit. Doktor, të lutem më shpëto djalin, por nuk priti përgjigje shkoj me shpejtësi në dhomën e të birit. Ai i hapi syte. Ajo filloi ta puth dhe ta përqafoi duke falnderuar për mrekullinë që bëri Zoti, pastaj u kthye nga unë më përqafoj fort dhe më puthi në të dy faqet.
-Te faleminderit, te faleminderit , më thoshte mua pa pushim.
Ndërkaq po mbrinte edhe i ati i fëmijës që ishte oficer i Sigurimit. Unë i kërkova leje doktorit dhe u largova me shpejtësi, që babai i djalit të mos më gjente aty. Dola jashtë, po ku do shkoja ashtu i lagur dhe zbathur? Me vite shumë turp e ndërsa ecja ashtu i menduar më kaloi pranë me shpejtësi nje makine police. Ktheva kokën dhe e pashë. Në këtë makinë thash do të jetë edhe babai i fëmijës që unë i shpëtova jetën.
Pa s ca ditësh, rastësisht takova doktorin. Sa më pa filloi të qesh.
Ç`fare ke? i them.
– Atë ditë, më tha doktori, që ti solle fëmijën e mbytur, erdhi i ati i djalit. Kur e mori vesh qe të birin e kishje shpetuar ti, ju kthye djalit i nervozuar:
– E shikon ç`farë na ke bërë mor palaço. Djali mbuloj koken me çarçaf. Edhe këtë kishim mangut të na shpëtoj jetën një armik i popullit, një i burgosur politik ! Ata i njeh gjithë Vlora.
Ua tha e shoqja e habitur dhe e trembur po unë e putha edhe në faqe! Si? bërtiti ai, te pa njeri? Jo tha gruaja vetëm doktori. Epo doktori është yni.
Po ku e dija unë more burrë se cili ishte ai, po ta shikoje si notonte në det, ai sikur ecte me këmbë në ujë. Sa bertita unë e ai u gjend te te djali.
-Ah moj grua, tha ai i merzitur, ti nuk i njeh ata se ç`farë armiqsh janë. Dosjet e tyre u vem gjurin kur i shtërngojm kaq shumë krime kanë, por harroje atë njeri!
– Te faleminderit doktor, i thash i menduar.