Astrit Lulushi/
Në Botën tonë, që e quajmë Tokë, historia është e paqartë, shpesh e gënjeshtër, ose e futur qëllimisht në rrugë të gabuar. Thuhet se një racë gjigandësh teknologjikisht të përparuar sunduan Tokën përpara nesh, edhe nëse qeveritë tona nuk duan që ne ta dimë këtë.Zecharia Sitchin, autor amerikan me origjinë nga Azerbajxhani i librave që propozojnë një shpjegim për origjinën njerëzore që përfshinte astronautët e lashtë. Sitchin ia atribuon krijimin e kulturës së lashtë sumeriane Anunnaki-ve, të cilët ai thotë se ishte një racë jashtëtokësore nga një planet përtej Neptunit të quajtur Nibiru. Ai besonte se ky planet hipotetik i Nibiru ishte në një orbitë të zgjatur eliptike në vetë Sistemin Diellor të Tokës, duke pohuar se mitologjia sumeriane pasqyron këtë pikëpamje.
Sitchin, studiues i njohur ndërkombëtarisht, në librat e tij ofron dëshmi se ne nuk jemi vetëm në sistemin tonë diellor. Një nga pak studiues të aftë për të lexuar pllakat kuneiforme sumeriane, ai ka kombinuar arkeologjinë, tekstet e lashta dhe Biblën me zbulimet më të fundit shkencore për të ritreguar historinë dhe parahistorinë e njerëzimit dhe planetit Tokë. Librat e tij gjurmëlënës janë përkthyer në më shumë se njëzet gjuhë. I diplomuar në Universitetin e Londrës dhe gazetar dhe redaktor në Izrael për shumë vite, Zecharia Sitchin vdiq në Nju Jork në vitin 2010, në moshën 90 vjeçare. “Lost Book of Enki”, është libri i tij fundit. Sitchin tregon të gjithë historinë se si Enki dhe vëllezërit e motrat e tij erdhën në Tokë afërsisht 400,000 vjet më parë me Anunnakë të tjerë në kërkim të arit. Me sa duket, Nibiru kishte qenë shumë vullkanik në të kaluarën dhe kjo krijoi një atmosferë shumë të trashë që bëri të lulëzojnë të gjitha llojet e florës dhe faunës atje. Kur vullkanet pushuan së shpërthyeri, atmosfera e Nibirut u hollua dhe klima ndryshoi, kështu që tre vëllezërit e motrat mbretërore dhe rreth 300 “heronj” erdhën në tokë për të nxjerrë arin. Nibiru është një planet në galaktikën. Nëse keni një njohuri të historive biblike dhe mitologjive botërore, paralelet në këtë libër mund t’ju tronditin. Enki është paksa kompulsiv ashtu si Zeusi. Ai dhe Anunnakët e tjerë i shohin të bukura gratë njerëzore që kanë krijuar përmes inxhinierisë gjenetike dhe i marrin ato për gra. Kjo zemëron vazhdimisht vëllanë e tij, Enlilin, trashëgimtarin e parë të fronit mbretëror. Enlil mendon se kjo ndërthurje ka kontaminuar tmerrësisht linjën e pastër të gjakut Anunnaki. Ndonjëherë, duket sikur Enlil me të vërtetë përçmon racën njerëzore dhe ka të ngjarë që këtu të kemi konceptin fatkeq të një Zoti hakmarrës.Anunnakët përdorin krijimin e tyre, Njeri, për të nxjerrë arin që u nevojitet. Kalojnë qindra mijëra vjet, por familja mbretërore Anunnaki me sa duket kanë jetë tepër të gjatë. Rreth 13,000 apo më shumë vite më parë, Nibiru kalon shumë afër Tokës ndërsa përfundon orbitën e tij eliptike. Kjo bën që fletët masive të akullit të rrëshqasin në oqean duke shkaktuar një përmbytje të shpejtë në mbarë botën. Prandaj, ne kemi përrallën e vjetër të Noeut dhe arkës së tij. Ne mësojmë në këtë libër se Noeu ishte me sa duket një nga fëmijët e dashur të Enki-t, i ngjizur me një njeri dhe ai e informoi Noen për fatkeqësinë e ardhshme.Kujtimet e Enkit janë pak të vështira për t’u lexuar, disi si Odisea ose Iliada, por duket se përpjekja e minierave për të vulosur atmosferën e Nibiru me grimca ari ishte një sukses. Mjerisht, familja mbretërore mëson se një kthim në shtëpi do të thotë vdekje e mundshme, ndërsa Igigi, të cilët fillimisht u sollën për të bërë minierat, marrin gra dhe me sa duket e bëjnë Tokën shtëpinë e tyre. Libri përfundon siç filloi me Enkin që qante hapur rreth luftërave bërthamore të njëpasnjëshme që ndodhin midis fëmijëve dhe nipërve të tre mbretërve që fillimisht erdhën në Tokë.Ky memoar i supozuar mund të jetë i lehtë për t’u hedhur poshtë si fantazi po të mos ishin minierat e mëdha dhe të gdhendura saktësisht të arit në Afrikë, të cilat njerëzit ndoshta nuk mund t’i krijonin ende me teknologjinë aktuale. E njëjta gjë është e vërtetë për qindra, nëse jo mijëra struktura megalitike në të gjithë botën që janë ndërtuar me një teknologji që njeriu modern thjesht nuk e posedon, si Piramidat dhe Stonehenge. Përveç kësaj, ka foto të shumta të skeleteve gjigante dhe varreve të shënuara shpesh me një simbol guri për “pi”. Sigurisht që duket se një racë gjigandësh teknologjikisht të përparuar sunduan Tokën përpara nesh.Konsideroni Librin e Humbur të Enkit si një histori të vërtetë të mundshme që është dukshëm më e çuditshme se trillimi. Si mund të ishte e mundur që qeniet organike, si njerëzore, të mund të jetonin kaq shumë? Ndoshta ata kishin zhvilluar një lloj bioteknologjie të pavdekësisë ose ndoshta ata ishin në të vërtetë bio androids. Nuk dihet vërtet. A është Nibiru ende atje dhe i banuar nga krijesa gjigante dhe të ngjashme me njerëzit? Kjo është një gjë tjetër që nuk dihet, por çdo ditë ngrihen dyshime se kështë mund të ketë ndodhur.
