Astrit Patozi – Dielli

Për ju që votuat për Lulzim Bashën

July 22, 2017 by dgreca

Nga Astrit PATOZI/Jam shumë i sigurt se shumica prej jush janë demokrate dhe demokrate me kontribute, por edhe me histori sakrifice dhe përkushtimi në Partinë Demokratike. Kam vlerësimin maksimal për secilin prej jush dhe jam shumë i bindur, se sot keni bërë atë që keni ndjerë, në shërbim të rimëkëmbjes së forcës sonë politike, pas humbjes dërrmuese të 25 qershorit.

Fakti që unë dhe qindra mijëra të tjerë anëtarë të Partisë Demokratike vendosëm të mos bëhemi pjesë e asaj, që ne e konsiderojmë farsë e neveritshme elektorale, nuk ka të bëjë fare me ju dhe as me zgjedhjen tuaj të lirë për të votuar. Ne nuk e morëm atë vendim për t’u ndarë me ju, sepse kjo nuk ka për të ndodhur asnjëherë.

Kemi kaluar shumë të mira e të këqija bashkë dhe plot sfida të tjera na presin në të ardhmen. Madje e them me shumë përgjegjësi, që refuzimi i këtij procesi, nuk do të thotë as ndarje me vetë Lulzim Bashën, i cili, pa asnjë dyshim, është përgjegjësi kryesor, në mos i vetmi, për krizën e rëndë që po përjeton Partia Demokratike.

Vendimi ynë është refuzim ndaj një politike të vrazhdë impunimi, ndaj një mentaliteti stalinian, që po zë rrënjë tashmë në partinë tonë, sipas të cilit nuk ka rëndësi si votohet, por vetëm si numurohet. E them me dhimbje, por ne sot mund të krahasohemi vetëm me Korenë e Veriut, ku udhëheqësit i tolerohen dhe i falen të gjitha, madje edhe krimet. Sepse në partinë tonë po humbet gati në mënyrë të pariparueshme sensi i marrjes së përgjegjësisë. Si askund tjetër, në Europë, Ballkan, madje edhe në Shqipëri.

Me keqardhje konstatoj që me votën tuaj të sinqertë sot janë tallur mizorisht. Lulzim Basha kryesisht, por ndoshta edhe të tjerë. Natyrisht, që ky nuk është edhe s’ka se si të jetë problemi juaj. Por ju duhet ta dini se sot halli i Lulzim Bashës nuk ka qenë se cili do të jetë fituesi, sepse ai ështe i paracaktuar.

Problemi i tij ka qenë pjesmarrja, ndaj edhe gjë mbi këtë tokë nuk është lënë pa bërë që ajo të shkruhet sikur ka qenë e lartë. Që nga raportimet false të Komisionit, tek votimet pa asnjë rregull, ku vijnë nga rruga dhe vetëm firmosin mbi emra, por pa treguar asnjë dokument, e deri tek raportimet për hedhje votash në grup, dhe një dreq e di si do të vazhdojë deri sa të mbyllet.

Unë nuk e parashikoj dot me siguri se cfarë do të ndodhë deri në fund të këtij procesi farsë, i cili na turpëron të gjithëve, si ju që votuat, ashtu edhe ne, që nuk morëm pjesë. Por kam frikë se Lulzim Basha po kërkon qe të arrijë një rezultat fiktiv, që të provojë se demokratët e duan më shumë tani, që e provuan se i hodhi në greminën e humbjes së 25 qershorit, sesa para katër vjetëve, kur nuk e dinin ende se ku do t’i çonte.

Ndaj them se vota juaj, edhe pse është hedhur nga detyrimi që keni ndjerë si anëtarë të Partisë Demokratike, nuk ka pasur asnjë vlerë. Ju kanë fyer padrejtësisht, duke ju përdorur si alibi për një rezultat të trukuar që në start. Ju kanë konsideruar numra apo tesera, që duhen vetëm një herë në katër vjet, më 22 korrik, vetëm si pamje televizive apo si foto që hyjnë e dalin nga qendra e votimit.

Mos u mërzisni kur them se sot ju keni votuar të gjithë për Lulzim Bashën, edhe pse jam i sigurt që disa prej jush ia kanë dhënë votën e tyre Eduard Selamit. Sepse, sipas nesh, ky i fundit ka qenë në këtë farsë thjesht dhe vetëm per te mos e lënë vetëm Lulzim Bashën, por për t’ia bërë më të lehtë atij rrëmbimin e mandatit të kryetarit të PD.

Shpresoj shumë qe edhe ju ta kuptoni sa më shpejt se gjithçka po ndodh nuk i shërben askujt prej nesh, sepse ajo i shkakton nje traumë tjetër të rëndë Partisë Demokratike, ndoshta më të rëndë edhe se humbja zgjedhjeve politike.

Pa asnjë keqkuptim për vendimin tuaj të ndershëm për të votuar sot Lulzim Bashën, por pa asnjë mirëkuptim për këtë të fundit dhe për këdo tjetër, që në vend të garës, imponuan farsën, në vend të bashkimit, deshën përçarjen, dhe në vend të ringritjes, zgjodhën zvarritjen e Partisë Demokratike.

Koha do ta provojë shumë shpejt se ne kishim të drejtë. Vetëm analiza serioze e humbjes dhe gara e drejtë dhe e barabartë do ta shpëtojë Partinë Demokratike.

Patozi: Ne i humbëm zgjedhjet, por edhe qeveria nuk i fitoi

July 2, 2015 by dgreca

Deputeti i Partisë Demokratike, Astrit Patozi, ka pranuar humbjen e zgjedhjeve nga PD-ja. Në fjalën e mbajtur në Kuvend ai tha se matematika nuk lë vend për interpretime dhe rezultati është në disfavor të PD. Por nga ana tjetër, ai u shpreh se zgjedhjet nuk i fitoi as e majta.Ja fjala e tij e plote ne Kuvend:
Nga Astrit PATOZI*/
Ne i humbëm qartësisht, por edhe qeveria nuk i fitoi dot zgjedhjet e 21 qershorit. Nuk ka asnjë nonsens logjik në këtë përfundim, sepse ka ndodhur edhe here të tjera, që betejat të mbyllen pa fitues. Natyrisht, që në letër qeveria ka arritur një rezultat të mirë, por edhe ajo vetë nuk po i gëzohet dot numrave. Dhe kjo, jo thjesht se Ilir Meta bën sikur i ka ngelur qejfi me Edi Ramën, sepse gjoja paska kapur në flagrancë udhëheqës socialistë, që nuk kanë rënë ende në dashuri me LSI-në, dhe kjo në ditët e sotme qenka e barazvlefshme me “krim kundër njerëzimit”.
Këto ishin zgjedhje të këqija, dhe kjo është më e pakta që mund të thuhet për to. Natyrisht, kjo nuk e përligj humbjen tonë, e cila sa më shumë të fshihet, aq më tepër do të rendonte mbi shpinën e kërrusur të opozitës. Besoj se nuk duhet shumë kurajo per të pranuar një të vërtetë, apo atë që e shohin dhe e prekin të gjithë, sepse është vetë aritmetika, si shkencë ekzakte, që nuk të lë shumë mundësi interpretimi. Por jo të gjithë e kanë këtë ndjenjë realizmi.
Kam degjuar këto ditë, jo pa neveri, edhe tipa, që megjithëse vinin nga nje humbje e drejtpërdrejte ne terren, flisnin me entuziazem per rritje te ndjeshme te opozites dhe Partise Demokratike ne gjithe vendin. Dhe kam menduar per nje cast se cfare duhet te bente, fjala vjen, Frani, qe ka fituar ne Lezhe, ne rast se do te ishte i pacipe. Duhet te merrte nje mitraloz 12.7 mm dhe te qellonte ne sheshin “Skenderbej”, ndoshta. Por Frani, mendoj unë, nuk ndihet, sepse e di qe, ai PO, por partia e tij nuk ka fituar, dhe te ngresh sot dy gishtat e fitores eshte njesoj si te besh dasem me orkester, ne te njejten dite qe te kane vdekur njerezit e shtepise.
Une nuk e kam per turp te them se ne nuk arritem ate qe vete prisnim apo qe te tjeret prisnin prej nesh, madje edhe që shifrat jane perveluese. Por po ashtu nuk ngutem te them fjalen e fundit te paren per te treguar menjehere me gisht dhe per te kryqezuar fajtoret brenda nesh. Sepse e ndjej edhe veten pjese te kesaj humbjeje, ndoshta si Frani, Voltana, Bashkimi, Fiqiriu, e shume te tjere ne cdo cep te vendit. Sigurisht, per aq sa me takon, as nje centimeter me shume.
Do te duhet pak kohe qe te shpjegohen te gjitha arsyet qe cuan ne kete mosarritje, por nje gje eshte e sigurt dhe shkelqen se largu. Ne nuk ia dolëm te bejme diferencen me qeverine, qe shqiptaret te na shihnin si shprese per te dale nga mocali i politikes, qe zhvat pa meshire pushtet dhe para, e cila nuk ka asnje molekule ndjeshmerie qytetare brenda vetes. Dhe dihet qe mazhoranca fiton gjithmone, sa here qe krijohet perceptimi se ketu jane te gjithe njesoj, sepse njerezit priren nga pragmatizmi ekstrem, i cili perfshin edhe shitjen e votes, edhe oportunizmin, edhe dorezimin e kartes tek sekseret e kundershtarit, edhe friken per te ruajtur vendin e punes, e sidomos stepjen perpara kercenimeve te bandave, qe eshte instikt njerëzor mbijetese.
Ndaj edhe LSI ishte thithlopa e ketyre zgjedhjeve, pavaresisht se kryetari i saj ben sikur eshte merzitur me aleatin e tij te madh, te cilin pak nga pak po e barazon ne permasa. Sepse ajo eshte e specializuara ne kete fushe, ajo ka ekskluzivitetin ne shitblerjen e votes, se ajo ta kthen me shpejt se te gjithe nderin, se pazarit te saj nuk i shpeton asnje nga nivelet e pushtetit, qe nga legjislativi, e deri tek gjyqesori, qe nga isnsitucionet e pavarura, e deri tek pushteti lokal. Shqiperia e sotme po merr trajtat dhe po i pershtatet filozofise se kesaj ndermarrjeje biznesi, qe vetem emrin ka parti politike. Natyrisht, qe per dike kjo eshte merite, te cilen edhe une vete do t’ia njihja, po te kisha parasysh vetem rritjen e numrave te saj.
Por qe prej te henes ne mesuam se jemi me te pagarantuar dhe me te pambrojtur ne lirite dhe te drejtat tona, jo vetem ne te drejten per te zgjedhur, por edhe ne ato me elementaret. Qe prej te henes ne mesuam se Republika jone ka rene, dhe kjo nuk ka te beje thjesht me humbjen e Partise Demokratike dhe te opozites ne teresi. Sigurisht, qe asgje nuk ka ndodhur ne nje dite dhe nuk kemi pse mallkojme thjesht dhe vetem 21 qershorin, por eshte jashte cdo dyshimi se kushtetuta jone, bashke me ndryshimet e 2008-ës, tashme ka mbetur nje leter pa vlere. Është tashmë e konfirmuar se sistemi yne eshte kalbëzuar, dhe 21 qershori ishte ilustrimi me i mire i kesaj drame kombetare.
Megjithese ishim udhezuar te trajtonim problematikat e zonave, qe mbuluam, une nuk kisha ndermend te flisja sot per Voren. Jo se nuk kisha gje per te thene. Perkundrazi, mund te kalonim bashke shume net dimri, duke iu rrefyer thagmat e zgjedhjeve ne kete bashki te vogel, vetem 13 km larg qendrës se kryeqytetit. Por sepse kam qene i detyruar te flas ne menyre te perseritur dhe shpesh gjate fushates, i shtyre nga brutaliteti dhe egersia e mazhorances atje, dhe nuk desha ta teproj më shumë. Nga ana tjeter, kandidati i Partise Demokratike atje rezultoi fitues, megjithe represionin e papare te qeverise, dhe nuk me dukej etike qe te flisja sot per nje fitore te vogel, perballe një humbjeje të madhe.
Por Ilir Meta nuk ta jep as këtë shans. Ai do ta rrembje ne tavoline edhe fitoren e opozites ne Vore. Ankimimi i tij per rezultatin atje eshte i ngjashem me spotin cinik, ku LSI i drejtohej shqiptareve qe te mos e shisnin voten. Sepse Partia Demokratike po akuzohet se i ka vjedhur votat Ilir Metes atje. Por ndryshe nga spoti, qe mund ta refuzosh dhe injorosh duke nderruar kanalin, KQZ-se dhe Kolegjit Zgjedhor, tërësisht nen ndikimin e Ilir Metes, nuk ke cfare t’i besh. Po ju tregoj vetem nje detaj nga dita e zgjedhjeve ne Vore. Rastisa te takohem me ambasadoren e BE, kur kjo e fundit po dilte nga nje qender problematike votimi, e cila ishte e rrethuar nga paramilitaret LSI, te cilet u kontrollonin dokumentet qytetareve, dhe percaktonin ata, se kush do te votonte apo jo. Po i shpjegoja asaj qetesisht shqetesimin tone, nderkohe qe ne krahun tim nje personazh i famshem i bandave te zones me bejxh KQZ si vezhgues ne gjoks, u perpoq disa here te nderhynte dhe ta bindte zonjen Vlahutin per te kunderten. Kam pershtypjen se ajo ishte po aq e qarte sa une per ate qe po ndodhte. Kjo ishte atmosfera e zgjedhjeve ne Vore, per te cilat LSI dhe qeveria po thone se i ka manipuluar opozita, madje ka organizuar edhe protesta, nje rast ky unikal ne bote.
Ka pasur shumë zëra publikë që këto ditë i janë drejtuar Ilir Metës dhe Edi Ramës që të mos e teprojnë me Vorën, sepse do të kompromentonin procesin në tërësi, edhe sikur ata të kishin të drejtë për atë që pretendojnë. Kurse unë po deklaroj këtu, se ne nuk kemi nevojë për mëshirën e Ramës dhe të Metës, nëse aty do të kishte vërtet një problem me zgjedhjet dhe do t’i ftonim ata ta conin deri në fund aksionin e tyre. Sepse natyrisht që nuk ka asnjë gjë që na shqetëson, sepse nuk mund t’i ketë krijuar problem viktima dhunuesit të saj.
Nuk ka njeri të përgjegjshëm dhe jurist në botë që mund të guxojë ta konsiderojë dhe ta zerë me dorë ankimimin e LSI për Vorën, por këtu gjithcka mund të ndodhë, se jetojmë në Tiranë. Tashmë, jo në atë të Edi Ramës, por më shumë të Ilir Metës. Ndaj edhe po i drejtohem sot atyre, ju befte pushka top per Voren! Bashke me ju edhe atyre gjyqtareve te kolegjit, qe jane vene ne radhe per t’i demonstruar devotshmeri Metes, sepse ai u ka premtuar se do t’i coje ne Gjykate te Larte. Dhe pasi ta keni grabitur ne sy te te gjitheve, mos u ndalni me kaq. Merrini edhe ato bashki qe kane ngelur. Ca me metoden e Hasanit te Kukesit, ca me banda, dhe po nuk ia dolet keshtu, rrethojini me polici, mjafton qe te arrini qellimin. Mbase keshtu i zbutet edhe inati i Ilir Metes per Edi Rames, qe eshte shnderruar sot ne tragjedi shqiptare.
Zonja dhe zotërinj,
Keto ishin zgjedhje te pista, ndonese duhet pranuar qe tani se nuk do te jete e lehte qe te provohen si te tilla, megjithe perpjekjet tona te mëdha. Sepse goditjet e rënda ishin gati te nenujshme, pa kercitje te forta dhe pa shume krisma, ndonese edhe te tilla nuk munguan. Keto zgjedhje ishin nje lloj pushtimi i bute, ku qeveria, PS dhe LSI-ja nderhyne egersisht dhe nganjehere edhe me brutalitet dhe arrogance aty ku ndjeheshin te kercenuara, por duke lene edhe ishuj te qete zgjedhore, aty ku fitorja e tyre eshte vendosur qe ne kohen e Shefqet Tërmet Pecit. Kjo padyshim qe e veshtireson misionin tone per te provuar manipulimin e ketyre zgjedhjeve, por kjo nuk do te thote aspak se deformimi i vullnetit te zgjedhësve nuk ka ndodhur. Shqiptaret votuan pergjithesisht te trembur dhe te blere nga qeveria, ndonese keto femomene nuk kishin te njejtën dendesi ne pjese te ndryhme te territorit. Ne keto zgjedhje u rikthyen qarte metodat me te shëmtuara të historisë elektorale të Shqipërisë në këto 25 vjet dhe kam frikë se “prisni, prisni, nuk kemi parë gjë akoma”.
Edi Rama e konsideroi budalla cdo shqiptar qe do te votonte opoziten, dhe kercenoi me internim politik dhe financiar cdo perfaqesues te PD qe do te arrinte te fitonte me 21 qershor, si askush tjetër më parë në këtë vend, se për Europën as që bëhet fjalë që është jashtë cdo përfytyrimi. Sipas kësaj logjike i bie qe mjafton te fitosh nje here zgjedhjet poltike dhe nuk bie më kurre nga pushteti, sepse qytetaret jane te detyruar te votojne qeverine edhe per zgjedhjet lokale, pastaj ato politike… e keshtu me radhe. Me kujtohet ai miliarderi qe tha se kishte problem te justifikonte vetëm milionin e pare, se per te tjerët nuk kishte më asnjë veshtiresi.
Une nuk e di me siguri sa ka ndikuar kjo ne rezultat, por e verteta eshte se ne keto zgjedhje, edhe per shkak te kesaj perqasjeje, u rikthye frikshem perfshirja e policise, qe ishte harruar qe nga viti 2001, perdorimi i adminstrates, thirrja nen arme e bandave (si asnjehere tjeter), shitblerja e votes, gati publike, dhe c’eshte me e renda, ne kete fushate ishin me qindra mijera shqiptaret qe paten frike edhe te deklaronin hapur bindjet e tyre politike.
Dhe droja eshte se zgjedhjet e tjera do te jene edhe me te keqija. Me 21 qershor ne kaluam në nje stad te ri shitblerjen e votes, saqe kam frike te mendoj se cdo ndodhe ne zgjedhjet politike, kur protagonistet e kesaj merkatoje te peshtire do te jene vete ne fushen e betejes. Dua te nenvizoj fort faktin, qe keto zgjedhje nuk perbenin asnje kercenim politik per mazhorancen, e cila lundron prej kohesh ne ujera te qeta, madje eshte duke arritur nje shumice kushtetuese, ndonese nuk ka pasur zgjedhje të tjera politike pas 23 qershorit. Dhe gjithe ky ekstitim nuk mund te justifikohej ne asnje rrethane. Sepse pyetja eshte cfare mund te benin më shumë Edi Rama dhe Ilir Meta ne kushtet e nje qeverisje që mund të mbahej në numra te brishtë?
Dje degjova kryetarin e partise sime qe tha, pak a shumë, se ata, qe kane fituar, nuk i gezohen dot, per shkak se e dine si e kane arritur fitoren. Une nuk jam dakord me te. Po të ishte kështu, do të ishte gjysma e së keqes. Sepse do të ishte nje lloj ndjeshmerie e atij qe e di se e ka bere krimin, por ia njeh vetes kete problem. Do te ishte, gjithesesi, nje gjysëm reflektimi moral.
Ne fakt, nuk eshte keshtu. Edi Rama dhe Ilir Meta nuk i gezohen dot fitores, per arsye qe vetem me ndergjegjen e tyre nuk kane lidhje.
Zoti Meta eshte merzitur se nuk ka arritur 100 perqind te objektivave, kur e mendon veten se eshte ne apogjeun e pushtetit të tij. Dhe cuditet shume se si ka mundesi qe atij mund t’i dalë kush perpara dhe ta ndaloje ne Lezhe, Kukes, Pogradec, Mallakastër apo Vore? Dhe s’ka faj, ashtu sic kane mberritur punet, eshte vertet cudi se si dikush guxon e prish atij llogarite dhe humorin.
Ndërsa, Edi Rama eshte me shume i shqetësuar, se i eshte merzitur Iliri, se sa i gezuar qe ka mundur Partine Demokratike, rivalen e përjetshme. Ndaj edhe përvjetori i fundit i Partisë Socialiste ngjante, jo si festë, po si vaki. Dhe kjo eshte shume e rendë. Si kundershtarë poltikë, ne duhet te lumturoheshim, qe kemi nje kryeminister te dobet, por ky nuk eshte rasti. Sepse nga dobesia e tij perfiton dikush tjeter po nga brenda oborrit të pushtetit, dhe ky eshte Ilir Meta, edhe me i eger apo abuziv se kryeministri.
Të nderuar kolegë,
Nese do te flasim vetem per numra, edhe këto zgjedhje e kanë nje fitues, LSI-ne. Por edhe ajo vete nuk kenaqet prej saj, sepse është e lashtë sa bota thënia që stomaku i të babeziturit nuk ngopet kurrë.
Ka shume njerez sot qe thone se LSI eshte kanceri i Shqiperise, se Ilir Meta eshte e keqja e madhe e ketij vendi, dhe se vetem largimi i tyre do ta sjelle shpetimin e shumëpritur. Madje na akuzojnë ne kryesisht për mbijetesën e tij politike, pas publikimit të videos së famshme. Une nuk mendoj keshtu, sepse tek e fundit edhe LSI edhe Ilir Meta jane produkte “made in Albania”, natyrisht jo bio, por kjo nuk ka shume rendesi. Une mendoj se LSI, nuk eshte semundje, por krijese. Sepse askush nga faktoret e tjere politike nuk eshte i privuar nga semundjet, qe ajo bart, secili ne nje mase te caktuar. Ndaj askush nuk mund te mbetet dorëjashtë per derexhenë e sotme te sistemit. Natyrisht, jo te gjithe me te njejten peshe.
Suksesi i LSI-së, sipas meje, qëndron në faktin se si krijese ajo rritet shume me teper se cdo gjallese tjetër ne nje mikroklime te caktuar. Njesoj si perbindeshat e filmave fantastike, qe shnderrohen ne gjigande nga ambjentet pa drite dhe me lageshtire. Ndaj nuk ka kuptim, dhe as është e ndershme, qe t’i shpallet luftë LSI-së, vetëm pse ne kushtet e kenetës poltike ajo rritet më shumë se të tjerët, sepse tek e fundit ajo eshte një parti politike shqiptare.
Por a ka një zgjidhje për këtë? Unë mendoj se po. Ne duhet te ndryshojme me urgjence dhe vendosmeri ambientin mocalor, qe te shpetojme nga semundja dhe vetem kjo do te coje, jo vetem LSI-në, por secilen nga partite politike shqiptare, ne dimensionin e vet natyral.
Ka shume njerez, madje edhe politikane te se djathtes, qe nuk e respektojne Ilir Meten si kryetar Kuvendi. Ata mund te kene arsyet e tyre, te cilat ne te gjitha rastet hajne debat. Une per vete, jam legjitimist, ndaj e njoh si të tillë, megjithe rezervat e tmerrshme qe kam per te. Por une nuk mund te pranoj kurresesi qe ai, i cili eshte votuar dhe paguhet si kryetar i Kuvendit te jete njekohesisht edhe kryeminstër, edhe ministër Bujqësie, edhe ministër Drejtësie, edhe kryetar gjykate, edhe kryetar KQZ-je, edhe drejtor i pergjithshem i Gjendjes Civile, edhe drejtor policie, edhe prokuror, madje edhe pronar i të gjitha mediave, edhe… gjithcka ne kete vend. Sepse i tille eshte shnderruar ai edhe me kontributin tone. Për shkak të heshtjes sonë, oportunizmit, llogarive meskine dhe përshtatjes me të keqen ndër vite. Por kur them për Ilir Metën, e njëjta gjë vlen për Edi Ramën, apo për kryetarin e partisë sime, kur të vijmë në pushtet.
Megjithese e di qe ky eshte parlament difektoz, per te njejtat arsye, që na kanë cuar në këtë situatë, une prape jam i bindur se edhe ketu ka burra dhe gra dinjitoze qe mund t’i ndryshojne gjerat. Une e di se shume prej jush nuk e pranoni qe ky vend te shnderrohet ne prone private te nje, dy apo qofte edhe tre personave, të cilët me pushtetin absolut, jane shnderruar ne monstra, qe rrezikojne dhe kercenojne lirine e gjithësecilit ne Shqiperi. Ndaj edhe ende ka shpresë se edhe ketu mund te vijë nje reagim. Por edhe nese kjo nuk ndodh, per shkak te topitjes se cdo krenarie apo vlere qytetare brenda kesaj salle, jam shumë i sigurt se do te linde diku tjeter.
Nese ne nuk e bejme, nuk do te jete e larget dita qe do te na udheheqin te tjeret.
Unë e di se sot nuk është dita më e mirë që një përfaqësues i Partisë Demokratike të japë leksione demokracie. Por pavarësisht rezultatit të opozitës, këto që unë po them nuk kanë të bëjnë thjesht me 21 qershorin. Sepse, edhe po të kishte fituar, Partia Demokratike nuk mund ta përfaqësojë në asnjë rast të gjithë atë shumicë dërrmuese, që kërkon ndryshime të shpejta të gjendjes në këtë vend. Ata që e duan këtë janë shumë më tepër se PD dhe nuk janë vetëm të djathtë.
Une nuk besoj kurrë se shumicës këtu, djathtas apo majtas qofshin, do t’u pelqente te trajtoheshin si dhen, kur vjen fjala tek vendimmarrja, e cila cdo dite e me shume po perqendrohet e gjitha ne duar te dy apo tre kryetareve. Nuk shoh ndonje ndryshim te madh mes deleve ne kete salle, dhe te atyre qe pranojne ta shesin voten per 50 mije leke, kudo ne Shqiperi, pervec faktit qe cmimi yne eshte pak me i shtrenjte, rreth 1 mije euro ne muaj. Por thelbi eshte po ai. Ne nuk mund te pranojme me dëshirë dhe duatrokitje renien e Republikes, hedhjen ne kosh te kushtetutes dhe kalbezimin e sistemit.
Ky vend ka nevoje per shkundje, e cila ne rruge normale duhet te vije prej opozites, si perfaqesuesja zyrtare e atyre qe duan ndryshimin. I takon asaj te marre te gjitha pergjegjesite dhe eshte teresisht ne detyrimin e saj t’i prije kesaj levizjeje.
Une nuk kam tagrin te flas ne emer te saj, por si ish-nenkryetar i PD dhe deputet i saj e ndjej si detyrim qe te pranoj se edhe ne kemi pergjegjësitë tona tona ne kete katandisje, per shumicen e te cilave nuk kemi kerkuar ndjese. Por nuk eshte falja ajo qe ka vlere më shumë në këtë histori. Ne duhet te japim shembullin, me gjeste dhe me akte, jo vetëm me fjale, se do t’i largohemi me vendosmëri te gjitha praktikave, qe na cuan ne kete pike, duke marrë mbi vete cdo kosto. Se do te jemi te papajtueshem me trafikun e votave, qe nis ne parlament, e perfundon ne ndonje fshat te larget, ku vota shitet per nje grusht miell. Por edhe me klientelizmin, nepotizmin, babëzinë, arrogancën dhe sëmundje të tjera të pushtetit.
Gjate ketyre viteve jane shitur dhe blere deputete, gjykates, kryetare bashkish, kryetare komunash, prokurore, e nepunes te larte gjithefaresh, jo gjithmone per llogari te mazhorances se sotme. Natyrisht, dihet nga të gjithë, se pjesa më e madhe e atyre, qe futen ne merkato, jo rastësisht perfundojne tek cadra e LSI, e cila ka marre ekskluzivitetin e tregut, por kjo nuk e shfajeson kurresesi edhe Edi Ramen si bashkefajtor dhe bashkeautor.
Mbetem me shpresë që kjo shkundje do të ndodhë, sepse populli asnjëherë nuk gabon. Fitoret e mafias janë të përkohshme dhe se pasuritë e vjedhura nuk gëzohen kurrë gjithë jetën. Shqiptarët janë thjesht duke pritur një ofertë të re, që i nxjerr nga kjo shpifësirë, ku jemi zhytur të gjithë, dhe për momentin po bëjnë qejf Ilir Meta me Edi Ramën.
Ndaj, per te gjitha keto arsye, dhe te tjera si keto, jam i bindur se ne i humbem keto zgjedhje, por ju nuk i fituat dot.
*Fjalimi në Kuvend

Lamtumirë miku ynë i shtrenjtë!

November 21, 2013 by dgreca

Nga Astrit PATOZI /

Çfarëdo që të bëjmë dhe çfarëdo që të themi ne sot, në këtë ditë zie, do të ishin të pamjaftueshme për të nderuar dhe respektuar si duhet Sokolin. E unë, ndoshta më shumë se kushdo tjetër, e kam të vështirë të gjej fjalët. Sepse pata fatin e mirë, por edhe të keq, për shkak të kësaj gjëme, të jem një ndër miqtë e tij të afërt, për gati 20 vjet.
Sepse më kujtohet, që e kemi ndjellur këtë ditë, kur me shaka i kemi thënë njëri-tjetrit se çfarë do të shkruajmë në fjalimin e lamtumirës, kur Ai, që është lart, do të thërresë të parin prej nesh në radhë.
Dhe kjo ka ndodhur zakonisht pas ceremonive, kur në të shumtën e rasteve për të ndjerin thuren zinxhirë lëvdatash dhe ditirambesh. Kemi thënë jo pak herë, reciprokisht, se do të çoheshim nga varri, nëse dikush në fjalët e përcjelljes do të na fyente, duke na vënë mbi shpinë merita dhe atribute, që nuk i kishim patur dhe që nuk na takonin. Dhe ndonëse do të doja shumë që Sokoli të ngrihej, e kam të pamundur që të mos ia respektoj atij amanetin.
Që prej mbrëmjes së djeshme e derimë tani kam dashur të besoj se gjithçka ndodhi ishte një ëndërr, por në fakt e tillë duket se ka qenë jeta e shkurtër e Sokol Olldashit. E megjithatë, ai u largua nga kjo botë më i realizuar dhe më i plotësuar se askush tjetër, pavarësisht se dha shumë më tepër, se sa mori, në jetën e tij, të prerë në mes. Kurrkush si ai nuk i jetoi me aq intensitet vitet e jetës së vet. Por ky është gjithsesi një ngushëllim fare i vogël për një humbje kaq të madhe.
Do të na mungojë të gjithëve, por mbi të gjitha familjes së tij të mrekullueshme, ndaj së cilës ndjehemi në faj, që i shkuam në shtëpi pa Sokolin. Kozeta, Kela, Glauku, Kleiti, Vangjeli, Sula, Ardi dhe Alda do të ndjehen gjithmonë krenarë për njeriun e tyre më të shtrenjtë, por asgjë nuk do të mund t’ia zëvendësojë atyre burrin e shtëpisë.
Unë nuk dua të flas sot për Sokol Olldashin si politikan, jo se nuk kam gjë për të thënë. Përkundrazi. Por se çfarëdo vlerësimi që të kem, nuk do t’i shtoj ndonjë gjë të madhe asaj që ai vetë ndërtoi në këto vite karriere të vrullshme, ku la gjurmët e tij të pashlyeshme, kudo ku shkeli, kudo që foli, dhe kudo, ku veproi si shtetar i klasit të parë. Ato janë, gjithsesi, të njohura për secilin prej nesh, por edhe për çdo shqiptar tjetër, pavarësisht bindjeve politike.
Por kam shumë për të thënë për Sokol Olldashin njeri, për shokun tonë të paharruar. Sigurisht, që kam të pamundur të flas në emër të të gjithë miqve të tij të shumtë, të shpërndarë në çdo cep të kësaj Shqipërie. Sepse, unë jam thjesht vetëm njëri prej tyre.
Por besoj se kam edhe lejen e tij për të thënë se Sokol Olldashi nuk kishte asgjë heroike në qenien e vet. Asnjë grimcë patetizmi, ndonëse zanati ynë e kërkon, madje në disa raste me tepri, këtë dimension. Por kjo nuk e pengoi atë aspak të ishte njeri i vendimeve të forta dhe të drejta dhe këtu nuk kam parasysh vetëm karrierën politike. Kjo nuk e pengoi atë të ishte një adhurues dhe lëvrues pasionant i gjithçkaje të bukur, që ka krijuar mendja e njeriut. Muzika, poezia, piktura, filmi, libri në përgjithësi, ishin realisht mjedisi, ku ndjehej më mirë se kudo tjetër. Dhe jam shumë i sigurtë, se do të kishte arritur në të njëjtat kuota dhe të njëjtat maja, në rast se do të kishte vendosur për t’u marrë me secilin prej pasioneve të tij, në këmbim të politikës.
Sokol Olldashi bënte shaka me vdekjen, dhe kjo u ndodh gjithmonë atyre, që e duan dhe e jetojnë në thellësi jetën. Edhe pse një mendje e mprehtë dhe përgjithësisht racionale, ai ishte, gjithashtu më entuziasti midis nesh. Prej më shumë se 15 vjetësh evitonte në maksimum fluturimet me avion, duke besuar verbërisht se i sigurt ndjehesh vetëm me këmbë ose me rrota mbi tokë. Por, ndonëse nuk ishte ndonjë fanatik i teknologjisë, luante me makinën dhe me shpejtësinë, njësoj si me tastierën e kitarës së vet.
Duke e shndërruar, praktikisht, makinën në një avion të rrezikshëm. Ironia e fatit e deshi, që vdekja ta gjejë, pikërisht, në vendin ku ai ndjehej më i mbrojtur, se kudo tjetër.
Do të na mungojë, jo thjesht humori i tij i papërsëritshëm, edhe në situatat më të rënda, por mbi të gjitha, sensi i optimizmit edhe në ditën më të zezë, edhe në kohën më të keqe. Dhe kjo është shenja e parë dhe më e qarta, që i dallon burrat e fortë nga njerëzit e zakonshëm.
Sokol Olldashi ishte një shqiptar i madh, dhe unë këtë e them me bindjen time më të thellë, edhe pse për këto fjalë asnjëherë nuk do ta merrja miratimin e tij. Në këtë botë dhe në atë tjetrën, ku po e përcjellim sot, me pikëllim. Por jo nga ai soj shqiptarësh, që mendojnë për ta shkruar me dorën e tyre historinë e vet. Dhe si i tillë hyri në histori.
Një përfaqësues brilant i brezit të vet, i pjekur shumë para kohe, edhe për shkak të një jete të vështirë, arriti ta provojë veten dhe t’ia dalë, duke mbajtur barra tepër të rënda në një moshë fare të re.
Dhe ruajti të njëjtin ritëm dhe të njëjtin ekuilibër, që nga dita e parë, kur vendosi të marrë përsipër gjëra të mëdha. Dhe gjithçka e arriti vetë, pa marrë asnjë dhuratë Krishtlindjeje, që nga dita e parë, e deri mbrëmë, në çastin, kur u shua. Pa i hyrë në borxh askujt, por duke na bërë të gjithëve borxhlinj. Ndaj edhe me sa duket vendosi të ikë nga kjo botë i vetëm, edhe pse ishte personazhi, më me shumë miq, që unë kam njohur ndonjëherë.
Lamtumirë miku ynë i shtrenjtë! U prefsh në paqe Sokol Olldashi! I paharruar, kujtimi yt!

ZV/KRYETARI I PD PATOZI NE TOP STORY: GARA NE PARTINE DEMOKRATIKE NUK ISHTE KORREKTE

July 25, 2013 by dgreca

*Basha ishte parazgjedhur nga Berisha në krye të PD-së, nuk pati garë reale/

*Kryetari i Grupit Parlamentar të PD-së, Astrit Patozi, ka hedhur akuza të forta për zgjedhjen e kreut të ri të PD-së. Ai tha se Lulzim Basha ishte përcaktuar si fitues dhe se gara nuk ishte korrekte./

Sokol Balla: Zoti Patozi, cfarë ishte procesi i 22 korrikut?/

Astrit Patozi: Për t’iu përgjigjur deri në fund kësaj pyetje, kam dëshirë që ta nis me një lajm që e them për herë të parë në televizionin tuaj. Unë nuk i përkas as asaj pjesë që ka votuar 80 përqind për Lulzim Bashën dhe as pjesës tjetër që ka votuar 20 përqind për Sokol Olldashin. Arsyeja është fare e thjeshtë. Unë as nuk kam uruar fituesin dhe as nuk kam ngushëlluar humbësin, sepse unë thjesht nuk kam votuar.

Sokol Balla: Përse nuk votuat zoti Patozi?

Astrit Patozi: Për ta shpjeguar më qartë këtë gjest, sepse gjest është që nuk ndryshon asgjë. Vota ime ka qenë e barabartë me votën e cdo demokrati të thjeshtë dhe 41 mijë vota ishin të mjaftueshme që të nxirrnin një fitues. Në 23 qershor, jam ngritur në orën 5 të mëngjesit, ose më saktë nuk kam fjetur fare atë natë, sepse ishte nata e fundit para zgjedhjeve, ku bënim përgatitjet finale. Jam ngritur në 5 të mëngjesit, i kam hipur makinës dhe kam ardhur në Tiranë për të votuar dhe në 07:15 kam hedhur votën time me bindjen se vota ime mund të mos e ndryshonte rezultatin, por vota ime kishte rëndësi si cdo votë e kujtdo qytetari shqiptar. E kam bërë këtë në të gjitha zgjedhjet politike dhe lokale që ka zhvilluar PD, pavarësisht se unë në shumicën e kohës kam qenë i dërguar i PD-së, në skajet e largëta të vendit, Sarandë, Delvinë, Vlorë etj. Ndërsa në 22 korrik, e kam patur kutinë e votimit, ku duhet të shprehja vullnetin tim për kryetarin e ardhshëm të partisë, e kam patur vetëm dy metra në lartësi fizike me zyrën time. Salla ku zhvilloheshin zgjedhjet është 1 kat poshtë zyrës time, pikërisht nën tavolinën time.

Sokol Balla: Dhe ju nuk shkuat

Astrit Patozi: Dhe unë nuk kam shkuar të votoj me bindjen se vota ime nuk kishte asnjë vlerë dhe kërkesën e fundit që unë të merrja pjesë në votim e kam patur nga kandidati në garë, zoti Olldashi i cili 5 minuta para se të bënte deklarimin e tij të ditës së hënë, më kërkoi miqësisht që të votoja, pavarësisht që edhe ai ishte i bindur që vota ime nuk kishte rëndësi. I thashë, ti merr vendimet e tua, për të miat përgjigjem vetë, sepse për të nuk ishte e hijshme që nënkryetari i partisë të mos merrte pjesë në garë. Cfarë ishte ky gjest? Nuk ishte ndonjë burrëri e madhe. Absolutisht jo. Burrëri është që t’i thuash gjërat dhe ta shprehësh vullnetin sepse shqiptarët apo demokratët që më kanë votuar gjatë gjithë këtyre viteve, kërkojnë prej meje, të njëjtën gjë që unë u kërkoj atyre, të shprehin vullnetin me votë, ta bëj edhe unë sa herë që të më jepet rasti. Unë nuk e bëra dhe i kërkoj ndjesë cdo shqiptari dhe cdo demokrati që ka votuar për mua, për shkak se gjesti im nuk ishte gjest force. Ishte dëshpërues. Unë bëra një gjest dëshpërimi për shkak se në partinë time, në PD, nuk po zhvillohej një garë korrekte dhe unë thjesht nuk doja që të merrja pjesë në një proces që nuk ishte ashtu sic ne na takonte dhe kaq është gjithë ajo që unë mund të them për përfshirjen apo mospërfshirjen time në proces. Nuk ishte garë korrekte. Nuk ishte garë korrekte për shkak se fituesi ishte paracaktuar. Sigurisht që fituesi mund të paracaktohej apo mund të përzgjidhej dhe legjitimiteti i tij të mos cënohej, sepse ne kishim një garë brenda llojit dhe një garë kufijtë e së cilës dhe rregullat i përcaktoi në një farë mënyrë, kryetari i dorëhequr, Sali Berisha i cili në aktin e tij kishte 3 mënyra për të bërë zgjedhjet. E para të qendronte në detyrë sepse ka një debat ende shumë demokratë, mendojnë që Sali Berisha i udhëheq më mirë se kushdo tjetër drejt ringritjes dhe drejt fitores. Po të më pyesni mua, unë them që Berisha bëri gjënë e duhur në kohën e duhur. Pra Berisha u soll si burrë shteti në aktin e tij të dorëheqjes menjëherë pas humbjes, një gjë që s’e ka bërë rivali i tij që sot e konsideron veten kryeministër të zgjedhur. Nuk e bëri katër vjet më parë. Pra kjo është një diferencë shumë e madhe mes dy udhëheqësve. Sali Berisha nuk e zgjodhi rrugën e parë dhe mund të zgjidhte dhe ishte në të drejtën e tij, sepse statuti i PD-së, ndryshe nga ai i PS-së në 2009, nuk e ka të shkruajtur që kryetari që humb zgjedhjet jep dorëheqjen. Rruga e dytë ishte që Sali Berisha si kryetar i dorëhequr dhe jo i dëbuar nga PD, mund të propozonte atë që ai e konsideronte pasuesin e tij, atë që ai e konsideronte më të mirin ndër potencialet që kishte PD. Berisha nuk zgjodhi rrugën e dytë, zgjodhi rrugën e tretë që të kishte garë dhe që rivalët të dilnin në sipërfaqe dhe duke zgjedhur rrugën e tretë përcaktoi rregullat dhe mënyrën se si do zgjidhjej kryetari i ri i PD. Në fakt gabimi ishte i madh sepse u artikulua apo u tha në publik rruga e tretë, por u aplikua rruga e dytë. Ky ishte një gabim që solli një pasojë, pasoja ishte jo thjesht 20 përqindëshi i Sokol Olldashit sepse absolutisht nuk jam këtu për të shprehur keqardhjen apo pikëllimin tim për të ardhmen politike të Sokol Olldashit apo të ardhmen time politike apo të gjithëkujt tjetër, sepse unë mendoj që humbja e një gare, edhe kur ajo nuk është korrekte, nuk është fundi i botës për asnjë politikan që ka potencial për të qenë udhëheqës apo drejtues. Kjo vlen për Sokol Olldashin dhe për këdo tjetër, që jo vetëm ka ambicie, por mbi të gjitha ka cilësi për të qenë lider drejtues. Pra ne u vumë në kushtet e një gare të pabarabartë sepse ndodhi që shpenzuam energji të panevojshme për të krijuar një hendek mes demokratëve. Të jeni të sigurtë që demokratët nuk do ndaheshin kurrë me njëri-tjetrin për shkak të Sokol Olldashit dhe Lulzim Bashës. Absolutisht kurrë! Janë shumë të vegjël që të dy, megjithë cilësitë e mira që kanë dhe që unë i respektoj. Janë të vegjël për të krijuar carje mes demokratëve sepse të dy kanë merita por edhe të meta. Sigurisht që mes demokratëve mund të krijohej një frakturë nëse në fillimin e garës u luajt me ndarjen e famshme oruelldiane të fermës së kafshëve ku të gjithë rivalët janë të barabartë, por disa janë më të barabartë se të tjerët dhe në finishin e garës u hoqën dorezat dhe njëri ishte i nënës dhe tjetri i njerkës, njëri ishte i Partisë Demokratike dhe tjetri s’dihej nga kishte ardhur. Në këto kushte sigurisht që gara u prish dhe ky ishte një gabim i rëndë për të cilin PD nuk kishte asnjë interes.

Sokol Balla: Atëherë kush pati interes?

Astrit Patozi: Tani gabimet shpesh ndodhin për shkak se situata rrjedh. Unë nuk jam këtu sot që të bëj një analizë për arsyet se përse ndodhi sepse nuk kanë të bëjnë me mua. Jam këtu që të bëj një transparencë. Ka kundërshtarë politikë që daljen time do të konsiderojnë si një kundërvënie ndaj PD, që s’është fare e vërtetë sepse PD është jo vetëm shtëpia ime politike, por edhe shtëpia ime dhe vendi ku unë kam kaluar jetën time. Në PD unë kam që nga viti 1997 kur jam bërë kryeredaktor i RD-së, e deri më sot unë jam cdo ditë, si askush tjetër, unë jam cdo ditë në orën 9 në të njëjtin vend në Selinë e PD dhe ajo është shtëpia ime, është jeta ime dhe kundërshtarët politikë sigurisht mund të mendojnë që tek e fundit kokën hëngshin me njëri-tjetrin. Unë jam këtu sot që t’u tregoj atyre që kjo s’ka për të ndodhur edhe për arsyen e daljes time në këtë debat. Mund të ketë shqiptarë të tjerë që nuk janë kundërshtarë politikë, dhe s’janë as anëtarë të PD dhe këta mund të thonë: tek e fundit kjo ishte një ngjarje brenda gardhit, le ta zgjidhin vetë me njëri-tjetrin. Më e rëndësishme është që PD, anëtarët e PD që u përfshinë në një betejë absolutisht të panevojshme me njëri-tjetrin, duhet të dëgjojnë një dëshmitar i cili i ka ndjekur nga afër të gjitha zhvillimet dhe që ka mendimin e tij pse ndodhi? Pse nuk duhet të ndodhte dhe si mund të dilet nga kjo situatë? Jam këtu sot, që t’u shpjegoj fillimisht demokratëve që 22 korriku ishte një gabim që unë i ftoj që të harrojnë sa më shpejt. Unë e kam pak të vështirë për të harruar 22 korrikun sepse është edhe ditëlindja ime dhe jo rastësisht për të ctensionuar situatën në mbledhjen e fundit të kryesisë kam propozuar 22 korrikun si datë të zgjedhjeve sepse vija re që ethet e garës anormale kishin filluar dhe ndjeheshin edhe në kryesinë e partisë dhe për të ctensionuar këtë për të bërë pak humor, propozova që të ishte data 22 korrik. Në këto kushte e kam pak të vështirë ta harroj, por gjithsesi unë ftoj ata që cdo gabim që ndodh brenda shtëpisë është i kapërcyeshëm, është i falshëm

Sokol Balla: Zoti Patozi keni bërë një rrëfim prej disa minutash dhe nuk ju ndërprisja dot për asnjë sekondë pavarësisht që më lindën dhjetra pyetje. Për mua ëshë një nga shenjat më të rëndësishme, më të rënda të asaj që ndodh…

Astrit Patozi: Mos e konsideroni ka të rëndë.

Sokol Balla: Më lejoni t’ua shpjegoj pse. Pasi ju thatë me të drejtë që mund të ketë shqiptarë që thonë c’na duhet ne cfarë ndodh brenda PD. Unë nuk mendoj kështu. Unë mendoj që PD është një trashëgimi e madhe e historisë, një aset i madh…

Astrit Patozi: PD është një krenari dhe aset kombëtar edhe për ata që s’janë demokratë. Është krenari kombëtare edhe për socialistët.

Sokol Balla: Absolutisht për të gjithë. Ndër të tjera ne jetojmë në një shoqëri demokratike ku një parti është në opozitë dhe një në qeveri. Gjërat ndryshojnë dhe ju nesër do riktheheni në pushtet dhe padyshim kjo është shenjë e demokracisë jo vetëm brenda partisë, por e demokracisë shqiptare në përgjithësi. Në fakt vota e lirë ka qenë një problem i demokracisë tonë, e kanë ndjerë partitë, e kemi ndjerë ne në përgjithësi. Megjithatë, do të pyesja, a është legjitim kryetari i ri i PD-së?

Astrit Patozi: Pas këtij rrëfimi ajo që mund të pritet prej meje është që në një garë jokorrekte të them që kryetari nuk është legjitim.

Sokol Balla: Jo ju e quajtët gabim të rëndë.

Astrit Patozi: Ai ishte gabim dhe unë nuk i heq asnjë presje nga ajo që thashë. Por në analizën time të zhvillimeve dhe me aq sa unë njoh PD, unë kam këtë përgjigje. Kryetari i ri Lulzim Basha është tërësisht legjitim. Do ta shpjegoj dhe arsyen se pse. Jo për shkak të rezultatit të 22 korrikut. Vetë Lulzim Basha besoj në njohjen time është i vetëdijshëm që nuk ka me vete 80 përqind të demokratëve dhe që diferenca e tij me rivalin Sokol Olldashi nuk është 8-2, pavarësisht se ja bëri 8-2 në këtë garë. Vetë Basha duhet të jetë i vetëdijshëm që kjo nuk ishte garë korrekte. Besoj unë, por ai sigurisht e ka të vështirë ta thotë këtë në publik. Por ai është legjitim për një arsye sepse duke qenë i paracaktuar, duke qenë i përzgjedhur, ai do të fitonte ndaj cdo rivali sepse ishte parapëlqim i Sali Berishës dhe Berisha është një figurë shumë e vlerësuar dhe shumë e respektuar pavarësisht se ka dhënë dorëheqjen nga PD. Për këto arsye unë ftoj 20 përqindëshin që mund të jetë ndjerë i lënduar, për shkak se është trajtuar si lebroz në fushatë apo në numërim e votave nga pjesa tjetër që cuditërisht e donte me shumë pasion këtë fitore dhe përdori të gjitha mjetet që kjo fitore të arrihej dhe të ishte plebishitare, a thua se prej saj ne do të harronim 23 qershorin. Shtatori është shumë afër dhe për fat të keq, në shtator si fituesit e 80 përqindëshit ashtu edhe humbësit e 20 përqindëshit do të jenë njësoj hallexhinj në opozitë, pa instrumenta, pa mjetet për t’i bërë presion një anëtari dhe do të jenë njëlloj opozitarë nëse e kanë shpirtin të tillë. Ky është problemi. Por duhet të jemi të vetëdijshëm që Lulzim Basha është kryetar i PD-së dhe pak rëndësi ka nëse do të merrte 55, 51 përqind.

Sokol Balla: Pra është legjitim vetëm sepse e donte Berisha?

Astrit Patozi: Jo. Është legjitim sepse Lulzim Basha vetë është një rival i denjë për atë garë. Kush ishte elementi i garës në PD? Që rivalët ishin të denjë për të rivalizuar njëri-tjetrin, për të shpallur platformën dhe për t’i dhënë mundësinë lirisht demokratëve që të zgjidhnin njërin. Absolutisht, nëse kjo do të kishte ndodhur, unë do të isha i pari që do të uroja cilindo fitues dhe besoj që do të ishte prap Lulzim Basha.

Sokol Balla: Ju vetë në një proces të tillë, për kë do të kishit votuar?

Astrit Patozi: Unë përderisa nuk votova dhe shpjegova përse nuk votova, nuk ka asnjë motiv tani që të më bëjë që të deklaroj votën time. E ritheksoj, nuk jam këtu as për të vajtuar humbjen e njërit, dhe as për të duartrokitur fitoren e tjetrit. Mua me dhimbset një shans i humbur i PD. E para për të konsoliduar një traditë, një praktikë që do të ishte e vlefshme dhe e nevojshme për atë vetë, por edhe leksion i madh për politikën shqiptare dhe për shoqërinë shqiptare. Ky shans u humb, por unë mbetem shpresëplotë që PD do të dijë që në rastin më të parë ta shfrytëzojë këtë shans, të hapë garën. Kjo është sfida e kryetarit të ri, që është krejtësisht legjitim dhe po gjej rastin që ta uroj përmes kësaj studioje. Suksese në detyrën e re fisnike me shumë përgjegjësi: të udhëheqë opozitën shqiptare.

Sokol Balla: Dhe jashtë parlamentit…

Astrit Patozi: Nuk është ky shqetësimi, pavarësisht që do të ishte më normale, që një gjë që ja kemi kërkuar Edi Ramës, do të ishte absolutisht më e udhës që shefi i opozitës të ishte në parlament sepse përballja me kundërshtarin e drejtpërdrejtë do të ishte më e përditëshme dhe më efikase për vetë opozitën. Por kjo nuk besoj që do të krijojë ndonjë proble. Problem krijohet nëse metoda jonormale për një luftë brenda llojit, që nuk ishin përdorur as ndaj kundërshtarëve politikë, vetëm një muaj më parë, sigurisht që kanë lënë shije të hidhur tek demokratët.

Sokol Balla: Cfarë metodash ishin këto?

Astrit Patozi: Disa xhahilë të pushtetit, shkarkuan njerëz nga puna, i kërcënuan me pushim nga puna. Tani ne duhet t’i marrim njerëzit sic janë, shqiptarët sic janë. Megjithëse shumica e demokratëve e dinë, që në shtator do të ikin të gjithë, për një njeri që e ka vendosur fatin e familjes së tij tek një rrogë, sigurisht që është shumë t’i kërkosh të ikë 1 muaj përpara, apo dy muaj përpara apo të mos themi pastaj që dikush prej tyre mund të mendojë që sic mbajtëm ne disa socialistë për 8 vite, mund të mbajnë edhe ata disa demokratë gjatë 8 viteve apo gjatë 2, 4 viteve që vijnë.

Sokol Balla: Ekziston kjo lloj ideje e demokratëve të 80 përqindëshit?

Astrit Patozi: Kjo për fatin e keq ka ndodhur dhe unë do të ftoja sinqerisht kryetarin e ri të PD, që të mos e konsideronte këtë xhahirëllik, që ka lënduar një pjesë të demokratëve, të mos e konsideronte si një faturë që duhet ta shlyejë, si një borxh që duhet t’ua kthejë. Nuk është e nevojshme që t’i promovojë këta tipa në ekipin dhe lidershipin e PD-së në të ardhmen sepse nuk ka asnjë nevojë. Ata nuk i duhen as dreqit, përkundrazi kanë qenë me kosto për PD edhe në pushtet dhe nuk i japin asgjë të mirë PD-së, sidomos në imazhin e saj për të cilin ka nevojë, sepse jemi në opozitë dhe kemi nevojë për një ringritje të shpejtë. Por mbi të gjitha zoti Basha duhet që të ftojë të gjithë pjesën që votoi kundër tij, që të jetë krenare për bindjen e vet, pavarësisht që nuk përkon me vullnetin e Bashës. Unë nëse do të isha në garë do të frikësohesha nga rezulati 8 me 2. Do doja një rezultat më të pranueshë. Por kjo pjesë nuk duhet të ndjehet e lënduar sepse është agresuar nga demokratët e tjerë të cilët, jo të gjithë kanë zbatuar një orientim të caktuar, sepse shumë prej tyre mund të kenë shkuar shumë thellë në zellin e vet, për të larë edhe hesape të vogla që janë të zakonshme për një forcë politike. Emocione të tilla dalin në pah pas zgjedhjeve elektorale.
Sokol Balla: Zoti Patozi, ju folët dhe përmendet një formë kushtore, të shkuara të foljes do të ndaheshin, do të përcaheshin, pra në një farë mënyrë duket se kjo gjë po ndodh në PD, pra ekziston rreziku i një ndarjeje të frikshme do të thoja unë? A mendoni që kryetari i ri do të spastrojë PD nga ata që ai mendon që ose i përkasin 20 përqindëshit të Olldashit, ose që nuk i përkasin 80 përqindëshit e tij?

Astrit Patozi: Unë uroj dhe besoj që kjo nuk ka për të ndodhur. Për fatin e mirë apo të keq, jam këtu sepse e kam paralajmëruar këtë situatë.

Sokol Balla: Kur e keni paralajmëruar? Në opinionin publik ka një bindje që në partinë tuaj nuk ndodh asgjë.

Astrit Patozi: Partia jonë është më e gjalllë nga sa mund të kenë bindjen ata që s’e njohin nga brenda, aq më keq kundërshtarët, apo analistët kundërshtarë. Partia jonë është e gjallë, dinamike, shumë më lirë nga opinioni që ekziston. Unë mora përsipër që të bej transparencën time, sipas asaj që mendoj, pasi unë i kam rënë alarmit që kjo të shmangej dhe e kam bërë në forumet e PD-së dhe kam dëshmitarë të gjithë anëtarët e kryesisë. Në mbledhjen e fundit, pjesën me dyer të mbyllura, u kërkova rivalëve që t’ia kursenin PD një lloj beteje të pajustifikueshme, apo mungesën e fair-play sepse demokratët janë shumë të goditur nga humbja në zgjedhjet e përgjithshme me kundërshtarët politikë. U kërkova që fushatën mos ta zhvillonin me patetizëm dhe triumfalizëm sepse të dy kandidatët dilnin nga një kryesi që kishte humbur zgjedhjet, dhe sigurisht që për humbjen e zgjedhjeve nuk mund të mbante përgjegjësi vetëm kryetari, sepse menjëherë pas dorëheqjes së Berishës, një prej njerëzve që kanë dalë që kanë thënë që kjo nuk mund të jetë përgjegjësi e personalizuar kam qenë edhe vetë dhe unë i qendroj deklaratave të mia, po ashtu sic i qendroj që peshën e humbjes e ka secili në proporcion me funksionin që ka patur. Ne humbëm në rang kombëtar, nuk humbëm lokalisht.

Sokol Balla: Ajo që vihet re është që zoti Basha, si anëtar anëtar kryesie mban, besoj unë, mban përgjegjësi për rezultatin e Tiranës apo jo?

Astrit Patozi: Sigurisht, nëse e ndjen. Cështja e përgjegjësisë ëshë dicka personale. Unë e ndjej për vete përgjegjësinë dhe une i kam bërë deklaratat e mia. Tani kjo i mbetet zotit Basha që të mbajë ose jo përgjegjësitë e tij.
Sokol Balla: Ju mendoni që ka përgjegjësi zoti Basha?

Astrit Patozi: Unë mendoj që ka. E para si një rang shumë i lartë i PD. Mos harrojmë që kryetari i Bashkisë së Tiranës është posti më i rëndësishëm ekzekutiv, pas kryeministrit në Shqipëri. Pra si anëtar i kryesisë së PD, si ministër i rëndësishëm i 8 viteve të qeverisjes sonë, sigurisht që duhet të ndjejë përgjegjësi. Po ashtu edhe Olldashi që ka qenë i promovuar në pozicione të rëndësishme në administratën politike të PD, por edhe në ekzekutiv. Të dy janë pjesë e përgjegjësisë, por sigurisht që ne rivalët që do konkuronin për kryetar nuk do i merrnim nga Hëna. Nga PD do i merrnim dhe këta besoj që përfaqësonin disa vlera shtesë.

Sokol Balla: Atëherë pse u vu re një diferencë në fushatën mes dy kandidatëve? Pra një reflektim më i madh i Olldashit dhe një triumfalizëm më i madh i Bashës?

Astrit Patozi: Kjo është cështje për të cilën unë kam një vërejtje për zoti Olldashi. Unë nuk hyj tek politikanët dhe njerëzit patetikë dhe triumfalistë. Unë përpiqem të jem realist dhe racional. Parapëlqej njerëzit më me këmbë në tokë. Unë kam një vërejtje për zotin Olldashi. Një lider duhet të jetë më karizmatik, pra më entuziast-ndjellës, ndërkohë që zoti Basha e ka me tepri atë. Unë mendoj që zoti Basha duhet të ishte më me këmbë në tokë, kurse zoti Olldashi më lart. Kjo është vërejtja që mund të them unë në distancë për dy rivalët, që bënë një fushatë dinjitoze. Unë nuk kam asgjë me fushatën e tyre sepse ishte një fushatë që preku të gjitha degët e PD në cdo cep të vendit dhe u shfaqën ide dhe mendime për mënyrën si do të drejtohet nesër PD. Ku është problemi? Unë këmbëngula që duhet të kishim një garë reale dhe këtë e kam thënë para se gara të hapej. Kam thënë dy gjëra, dhe ndaj sot jam i keqardhur dhe detyruar të bej shpjegimet e mia se përse ajo nuk ndodhi. Unë kërkova, sepse PD kishte nevojshme një garë reale, po aq sa edhe një fair-play brenda kësaj gare. Ne s’patëm as garë reale, as fair-play. Për fat të keq.

Sokol Balla: Cfarë ishte kjo?

Astrit Patozi: Ishte një garë fiktive për të legjitimuar një vullnet të paracaktuar, që mund të ishte bërë në mënyrën më të mirë të mundshme duke u deklaruar, sepse s’do të kishte asgjë të keqe dhe do të ishte po kaq demokratike, sic zoti Berisha është zgjedhur vetë pa rivalë në kongresin e fundit, sic ndodh në shumicën e partive popullore, ku lideri mund të votohet me duartrokitje, sic votohet Berluskoni që ka shenjuar pasuesin, sic ka ndodhur me Helmut Kohl që ka shenjuar Angela Merkel e kështu me radhë. Kjo është një praktikë e njohur. Puna është që pse u zgjodh rruga e tretë dhe u aplikua rruga e dytë? Kjo shkaktoi problemin sepse anëtarët e PD, jo të gjitha kanë humoret për të nuhatur parapëlqimet e drejtuesve.

Sokol Balla: Mund të ketë nga ata që mund të mos jenë dakort me zgjedhjen e një lideri, dhe përsa kohë lideri u ofron zgjedhjen me një anëtar, një votë, sigurisht ata mendojnë që kanë të drejtë të zgjedhin një alternativë tjetër.

Astrit Patozi: Sigurisht, ndaj jam sot këtu, që demokratët bënë detyrën e tyre.

Sokol Balla: Po pse mendoni që zoti Berisha krijoi këtë kosto të panevojshme?

Astrit Patozi: Zoti Berisha është një politikan i madh, një udhëheqës historik, i përmasave të jashtëzakonshme i cili ka shkruar me dorën e vet jo thjeshtë historinë e PD në këto 23 vjet, por historinë e këtij vendi dhe vlerësimi im për Sali Berishën mbetet i njëjtë. Cdo politikan në finalen e tij ka një bilanc dhe mjafton të marrësh një bilanc aritmetik për të analizuar Sali Berishën. Sali Berisha në 21 vjet, që nga ’92 e deri më sot e ka cuar PD 13 vjet në pushtet dhe e ka lënë 8 vjet në opozitë, një opozitë shumë aktive që në një farë mënyrë ka dominuar zhvillimet e rëndësishme të vendit edhe kur nuk e ka patur shumicën e pushteti. Ky është bilanci. Mjafton të themi këtë dhe e kemi mbyllur debatin për Sali Berishën se cfarë është. Por përtej bilancit, Berisha ka merita të jashtëzakonshme sepse ishte njeri që i hoqi themelin komunizmit, një sistemi që na ka shkaktuar kaq andralla si shoqëri, Sali Berisha ishte njeriu që hapi dyert e Shqipërisë, e futi Shqipërinë në KiE, anëtarësoi në NATO etj. Jo thjesht rastësia dhe fati i takoi Sali Berishës që t’i firmosë gjithë këto akte dhe hapa mjaft të rëndësishme të këtij vendi në rrugëtimin demokratik. Por duke thënë këto, unë kurrë nuk kam patur bindjen dhe nuk e kam që Sali Berisha është i dërguari i Zotit në Shqipëri. Sali Berisha është vdektar, si të gjithë ne të tjerët dhe si i tillë nuk përjashtohet nga teoria e gabimit, gjë që nuk e ka bërë kurrë ai vetë, sepse unë njoh dhjetra-qindra deklarata të Berishës ku ka pranuar gabimet e tij dhe ky është një prej tyre. Ky është një gabim tjetër, sepse ne nuk duhet të presim që Sali Berisha, apo gjithkush prej nesh, t’i gjejë vetë gabimet që ka bërë, sepse jo të gjithë gabimet njeriu i gjen dhe ka qejf t’i pranojë.

Sokol Balla: Ka dy llojë gabimesh, ka gabime pa dashje, ka gabime me dashje…

Astrit Patozi: Për mua ky është një gabim i Sali Berishës i cili u bë me dashje, pa dashje është cështje e tij. U projektua apo u bë rrugës, kjo nuk ka shumë vlerë. Rëndësi ka që ky është një gabim, që në bilancin që unë përmenda nuk besoj se e lëviz peshoren. Prapë Sali Berisha këtë bilanc e ka historik, unik në botën demokratike lindore, por edhe më shumë se kaq. E ka unikale historinë e tij, kontributin e tij, por si të gjithë vdektarët, bën edhe gabime. Kjo është historia dhe unë nuk kam asgjë për t’i hequr apo për t’i shtuar kësaj. Ku është problemi? Pse them që kryetari është legjitim, edhe pse mund të kem rezervat e mia për kryetarin e sotëm, sic kam më shumë rezerva për ish-rivalin e tij, Sokol Olldashi, por që s’është vendi t’i them sot sepse do të pres si do sillet si kryetar, sepse opinioni që unë kam sot e kam si ministër, si kryetar bashkie, si anëtar kryesie e kështu me radhë. Kjo është e vërteta.

Sokol Balla: Ju përmendet datën 22 korrik, ka qenë ditëlindja juaj, e drejtë po ka qenë edhe 2 vjetori i marrjes së Bashkisë së Tiranës nga Lulzim Basha dhe një koincidencë apo jo, por duket sikur PD dhe shoqëria i paguan një farë kosto ekstra cdo hapi që bën në karrierë Lulzim Basha, përse?

Astrit Patozi: Kjo nuk është e vërtetë. Unë besoj që Lulzim Basha, sigurisht që ka patur një karrierë të vrullshme dhe në një farë mënyrë nuk i kanë rënë këmbët në tokë, por unë nuk mendoj që Basha nuk i ka justifikuar pozicionet që i janë ofruar nga PD apo kryeministri. Mendoj që i ka tërësisht të justifikuara, që ka aftësi të mira, por mendoj që ka sfida të mëdha përpara që shpresoj dhe uroj që t’i kalojë me përgjegjshmëri shumë të madhe.

PJESA E DYTE E INTERVISTES

Sokol Balla: Ka patur zëra publikë edhe nga vetë PD pas humbjes se ndoshta duhej një periudhë më e gjatë reflektimi dhe një proces jo i nxituar për zgjedhjen e kryetarit të ri. Mendoni se këta kishin të drejtë?

Astrit Patozi: Jo nuk besoj se procesi u dëmtua për këtë arsye. Unë mendoj që PD duhet të ishte e gatshme në shtator që ashtu sic thotë kryetari i zgjedhur, Basha për një opozitë ballore dhe unë uroj shumë që kjo të ndodhë, unë vetë do jap kontributin në funksion të kësaj opozite. PD kishte nevojë që me shpejtësi të dilte nga një cikël që solli për pasoja rezultati i 23 qershorit. Pse thashë që gara duhet të jetë reale për PD, jo thjesht për të krijuar një model për ta kopjuar edhe pala tjetër, sepse ndoshta mund të mos e bëjë kurrë, por sepse PD në një mënyrë, me ikjen e vullnetëshme të Berishës mbyllte një cikël, ciklin e autoritetit të fortë dhe të gjithëpranuar të Berishës i cili dominoi politikën shqiptare për 23 vjet, model bilanci i të cilit ishte shumë pozitiv dhe nuk ke c’i heq atij. Por edhe për faktin, sic thotë edhe Basha, që është shumë e vështirë të zëvendësosh Sali Berishën, por edhe për shkak se askush prej dy rivalëve nuk mund që në ditën e parë të merrte kishat politike të Sali Berishës. PD kishte nevojë për një garë reale, që do të thotë që anëtarësia vetë të zgjidhte liderin që ai të kishte një mandat të fortë dhe të kompensonte në një farë mënyrë autoritetin e Berishës që nuk e kishin dhe nuk e kanë asnjëri nga rivalët. Kjo nuk ndodhi, sepse u zgjodh…u tha e treta dhe u aplikua e dyta por pra aty shkojmë.

Sokol Balla: Pra pse u bë garë kur fituesi ishte paracaktuar…

Astrit Patozi: Ky ishte gabimi. Nuk është gabim që nuk riparohet. Jam sot këtu që të ftoj këdo që ka mundësi të vendosë një tullë në këtë ndërmarrje jo kaq të vështirë dhe jo kaq të pamundur që ajo që ndodhi më 22 korrik të harrohet sa më shpejt dhe ne të ecim përpara, sepse sloganin e fushatës së 23 qershorit, pavarësisht se rezultuam humbës, e kishim shumë të mirë. PD duhet të harrojë 22 korrikun dhe 23 qershorin dhe të ecë përpara dhe kjo nuk është e pamundur.

Sokol Balla: Por si mund të bëhet kjo, tani flas si përtej gardhit, si mund të bëhet kjo, si mund të harrohet 23 qershori, që është, disfata më e madhe elektorale e PD? Si mund të harrohet 23 qershori? Unë kam përshtypjen që harresa e 23 qershorit, solli edhe një 22 korrik për t’u harruar.

Astrit Patozi: 23 qershori mund të harrohet duke u ringritur shpejt. PD është parti e burrave të fortë dhe e grave të forta.

Sokol Balla: Si mund të bëhet kjo pa bërë një analizë përse humbët? Jo përse humbët zgjedhjet, por pse kaq thellë?

Astrit Patozi: Nuk jam këtu për të analizuar humbjen e 23 qershorit. I takon lidershipit të ri të PD që të bëjë një analizë kapilare dhe unë do jem pjesë e kësaj analize, me përgjegjësitë e mia dhe me llogari-kërkimin sepse e kam këtë të drejtë. Jemi duke analizuar zhvillimet në PD. Një detaj që është pak intim. Ditën e dorëheqjes së Berishës në zyrën time ishte treçereku i drejtuesve të PD, nja 40 vetë, dhe castin që Berisha mbaroi fjalimin, vërshuan edhe një tufë grash shumë të nderuara dhe të respektuara të forumeve të PD që kishin edhe lot. U kam thënë pak me ashpërsi, ndoshta dhe nuk e meritonin në ato momente. Nëse doni të qani, u kam thënë shkoni në shtëpi sepse këtu nuk është vendi të qahet, këtu është PD që duhet të ringrihet me shpejtësi dhe ne do të bëjmë këtë dhe ne i kemi të gjitha potencialet dhe mundësitë për ta bërë këtë. Kjo është e vërteta sepse PD duhet që shumë shpejt të kthehet në xhaminë e vetme ku falen të gjithë ata që do të ndjehen opozitarë që nga shtatori e tutje. Ju siguroj që do të jenë shumë dhe nuk do të jenë vetëm anëtarët e PD. Kjo mbetet një sfidë e lidershipit e ri që ta bëjë këtë në mënyrën sa më të mirë dhe sa më shpejt.

Sokol Balla: Ju i jeni rikthyer shpesh natës kur Berisha dha dorëheqjen dhe më pas thatë se zoti Berisha një nga mënyrat që mund të bëntë ishte të jepte dorëheqjen dhe të mos merrej fare me këtë punë.

Astrit Patozi: Jo, absolutisht. Nuk e them prap. Biles Sali Berisha nuk është e shkuara e PD. Sali Berisha është e sotmja dhe e ardhmja e PD në kuptimin për aq sa duhet të jetë sepse roli i tij është i pazëvendësueshëm edhe në këto defekte që unë përmenda më sipër, edhe në kohezionin e domosdoshëm që ka nevojë PD edhe pas 22 korrikut, por mbi të gjitha që ne të futemi në një cikël të ri. Sali Berisha nuk është thjesht udhëheqës shpirtëror i PD, është udhëheqës real i PD i cili ka dhënë dorëheqjen para pak ditësh me dëshirën e tij. Sali Berisha nuk besoj se ka mbërritur në pikën kur duhet të shkruajë kujtime sepse fizikisht, politikisht dhe moralisht është absolutisht shumë i motivuar që të bëjë aq sa duhet apo aq sa mundet për rimëkëmbjen e shpejtë dhe për rikthimin e PD në kohën sa më të shkurtër në pushtet.
Sokol Balla: Për këtë po flasim. Të gjithë ne besuam që Berisha dha “de jure” dhe “de facto” dorëheqjen.

Astrit Patozi: Kjo është një dëshirë e së majtës që as ai s’ka ndërmend t’ua plotësojë dhe as ne nuk e duam që kjo të ndodhë.

Sokol Balla: Nuk po flas për këtë, por duam të kuptojmë se si do të funksionojë PD nesër? Ideja është, kur një lider, epik do të thoja unë, sic është Berisha në PD dhe jo vetëm, thotë unë do të jap dorëheqjen, atëherë në opinionin publik krijohet bindja se zoti Berisha vërtet do të ishte në politikë, por nuk do të ishte të themi, ai që do të komandonte PD. Faktikisht, para dhe pas 22 korrikut, ekziston bindja në publik se Berisha “de facto” nuk e ka dhënë dorëheqjen…

Astrit Patozi: Po sepse Berisha për fat të mirë apo të keq pati një rol dominant në proces sepse ishte kryetari në detyrë i cili në një farë mënyrë priste pasardhësin. Fakti që kjo garë nuk shkoi mirë, është një problem për zotin Berisha dhe prandaj e ritheksoj që nuk kam asgjë për të thënë sot për legjitimitetin e kryetarit të zgjedhur, zotit Basha, sepse ai ishte përfituesi. Është njësoj si të akuzosh një ekip futbolli, pse arbitri të jep penallti cdo 5 minuta kot dhe pse pranon verdiktin e arbitrit? Po e pranon sepse i intereson që të fitojë. Në këtë rast unë nuk kam akuzë për zotin Basha. Politika brenda garës ka edhe elemente të xhunglës ku jo të gjithë rregullat e lojës janë fair dhe sigurisht që asgjë nuk është perfekte, pranohen edhe goditjet nën brez, pranohen edhe taktikat që të rezultojnë fituese, por këto pranohen kur ke kundërshtarin politik, dhe jo brenda llojit, prandaj them që ishte një ekzagjerim 22 korriku.

Sokol Balla: Kur ju thoni për rregullat e lojës, u fol edhe 2 vite më parë që për shkak të zotit Basha u ndryshuan rregullat e lojës dhe ai mori Bashkinë, tani kjo, ajo që ndodhi në një fenomen pak më të përgjithshëm, tashmë ju rikthyer brenda partisë. Në rregull, deri këtu Basha është përfituesi i penalltive që i ka dhënë zoti Berisha, problemi është ai tashmë sic ju thatë, ai është kryetari i PD-së, dhe PD është shumë e rëndësishmë për demokracinë tonë, aq më tepër përballë kësaj mazhorance të frikshme në vota dhe arrogante në mandate. A do të ketë lirshmërinë zoti Basha që të operojë për një fillim të ri të PD? Një fillim i ri me kryetar “de jure” Bashën dhe “de facto” Berishën, nuk besoj që është një element pozitiv për opozitën.

Astrit Patozi: Unë nuk e mendoj kështu. Unë shpresoj dhe besoj që Basha i ka të gjitha potencialet për të qenë një lider i mirë i PD. Ai këtë s’mund ta bëjë vetëm sepse nuk ka akoma autoritetin e fortë të zotit Berisha dhe aq më tepër në këtë garë nuk mori mandatin e fortë që duhet të merrte. Kjo nuk na pengon ne, sepse në rast se Berisha dominoi me autoritetin e tij të fortë dhe unë kam qenë një nga aktorët e këtij modeli për vite me radhë, mund të kem dhënë dhe kontributin tim në këtë model. Tani PD ka nevojë për një model tjetër, një model më kolegjial, sepse unë kam dëgjuar gjatë fushatës së dy rivalëve që kanë përmendur shpesh kolegjialitetin dhe ekipin. Pra të dy kishin nevojë për këtë dhe tani që është Basha kryetar duhet të shikojmë se sa është i zoti të implementojë atë që u premtoi demokratëve gjatë fushatës. Unë kam bindjen që ai i ka të gjitha potencialet dhe unë mendoj që PD ka shumë vlera, është ADN e shumë shqiptarëve dhe PD nuk është vetëm grupi parlamentar. Në këtë kontekst mendoj që ne ringrihemi shpejt, sepse nuk besoj që kundërshtari do të qeverisë mirë dhe kjo do të ndihmojë në grumbullimin e popullit opozitar rreth xhamisë së vetme ku falesh. Por mbi të gjitha, PD edhe pa gabimet e kundërshtarit është shumë e aftë të korigjojë gabimet e saj.

Sokol Balla: Cfarë do t’i sugjeronit kryetar, nëse ai do t’i merrte parasysh?

Astrit Patozi: Së pari të vendoste rregulla të qarta loje, jo thjesht për pozicionin e kryetarit. PD ka nevojë të rishikojë statutin dhe pas kësaj duhet që atë statut ta zbatojë me përpikmëri sepse jo vetëm ne e zbatojmë, por nuk jemi vetëm ne që s’e zbatojmë, por e bëjnë gjithë partitë në Shqipëri, për fat të keq. Në këto kushte, e kemi shumë të domosdoshme që këto rregulla loje të vendosen në statut dhe rregulli i parë që unë do të vendosja po të isha kryetar i partisë do të ishte normimi statutor i standardit të zotit Berisha, që e bëri pa qenë statutor; dorëheqje në rast se humb zgjedhjet. Pse? Sepse mund të ketë shumë skeptikë që mund t’i duket kryetari i ri i PD sikur e ka me nge ardhjen apo riardhjen e PD në pushtet. Sot, në skenënë tripolare politike, duket sikur 3 faktorët janë në pushtet, njëri është kryeministër, njëri është kryetar parlamenti dhe tjetri është kryetar i Bashkisë së Tiranës. Demokratët, të cilëve nuk u pret puna, për të qenë i sinqertë, dhe unë përfaqësoj këtë lloj demokrati, e kanë me ngut. Duhet që PD të rikthehet sa më shpejt në pushtet, duan një garanci edhe nga lidershipit që jemi në të njëjtën linjë. Pra kjo është normimi statutor i këtij standardi, përcaktimi i rregullave të garës, urgjent një bazë të dhënash i anëtarësisë së partisë që të mos kapemi më pa përgatitur dhe mos ngelin listat e një skuthi anonim që punon në bodrumin e PD që në një farë mënyrë ka bërë cfarë ka dashur me listat, por nuk ja vlen që të merremi me këtë histori, pavarësisht se edhe listat dhanë kontributin e tyre.

Sokol Balla: Kush është ky skuthi anonim?

Astrit Patozi: Nuk ka rëndësi. Kur them anonim është një personazh që nuk e njeh askush dhe nuk besoj që kjo lloj rrace do ndihmojë PD për t’u ringritur apo për të bërë opozitën që duhet të bëjë. Kjo do ishte e para. E dyta zoti Basha duhet të garantojë cdo votë kundër që gjithkusht të krenohet me bindjen e tij. Së treti mendoj që PD ka nevojë për një imazh të ri, por jo fals. Ne nuk kemi nevojë për figurina dhe për një brez që thjesht dhe vetëm tregon imazhin televiziv. Ne kemi nevojë për një lidership plotësues, përtej këtij që është, duke ruajtur resurset dhe vlerat e këtij ekipi, kryetari i ri duhet të plotësojë dhe hapë PD. Ne e kemi të pamjaftueshme betejën opozitare, unë shpreh keqardhjen për këtë. Por grupi ynë parlamentar ka disa probleme, e para është i vogël për të bllokuar, megjithatë unë i mbetem parimit që opozita nuk është cështje numrash, është cështje fryme, morali, besueshmërie. Ne mund të kompensojmë fare lehtë mungesën e numrave në parlament me një opozitë ballore, jo vetëm parlamentare, por në cdo thëngji të PD ku do kemi njerëz dhe ekspertë, sekretariate dhe forume të tilla që do jenë vëzhguesit e hollë të qeverisë. Kjo është një nga mangësitë e grupit tonë parlamentar. Tjetër është që, ne brenda listës së PD kemi edhe disa aleatë. Unë nuk kam asgjë kundër tyre, por tradita në Shqipëri, tregojnë që këta aleatët e vegjël, partitë e vogla, kur shkojnë në opozitë më shumë i interson të zgjidhin ndonjë hall me qeverinë se sa të jenë një opozitë e vërtetë. Kështu që PD i dyfishohet barra dhe pjesa tjetër ëshë që sado kreative të jetë lidershipi i ri politik apo aksionet e reja, është pak i vështirë interpretimi në parlament që mund të shkaktojë ndonjë befasi, sepse megjithë respektin që kam me pjesën më të madhe të grupit të PD që do jenë në shtator, tek e fundit dihet se deri sa shkojmë dhe cfarë mund të japim.

Sokol Balla: Ju harruat që keni edhe një problem tjetër, keni këta deputetët e kleringut…

Astrit Patozi: Që të mos dalim nga tema, këto lloj ngërçesh mund t’i ketë grupi parlamentar i cili nëse do të jetë kompakt mund t’i kompensojë. Duhen plotësuar me një lidership të ri, forume të reja ku jo thjesht mosha duhet të jetë ajo që…sepse kam dëgjuar zotin Berisha të thotë se kjo është mosha e lirisë, ndërkohë që diferenca mes dy rivalëve është vetëm 1 vit. Njërit i takon të jetë mosha e lirisë, tjetri i takon që ose të mos ketë moshë fare, ose të jetë mosha e robërisë. Kjo nuk është cështje moshe. Unë nuk pres që kjo cështja e moshës të shpëtojë PD, megjithëse edhe unë bie dakort që ne duhet të kërkojmë më shumë energji tek rinia, sepse rinia ka një prirje për shumë arsye që të votojë PD. Kjo nuk duhet të jetë cështje shokësh klase, të themi psh të kryetarit. Absolutisht sepse edhe ai s’e mendon një gjë të tillë. Nuk është cështje moshe, cështje brezi është cështje dhuntish, cështje formimi, shkollimi, eksperience dhe gare.

Sokol Balla: Është edhe cështje gare

Astrit Patozi: Ne kemi nevojë për rregulla loje të qarta, sepse gara do të vijë. Nuk mund të mendosh që ka parti që mund të shpëtojë pa garë. Garën mund të shmangësh njëherë, të vonosh herën tjetër, por ajo do të vijë. Ndaj them që askush nuk duhet të dekurajohet nga një garë e humbur, aq më tepër kur kjo është brenda llojit.

Sokol Balla: Në fillim të analizës se atë se cfarë duhet të bëjë kryetari i ri, një nga gjërat që ju thatë që ai nuk duhet të bëjë është që të mos e marrë me qetësi, me nge për shkak se mund t’i duket vetja në pushtet…

Astrit Patozi: Nëse ne do ta merrnim ne nge, i bie që ky proces të zhvillohej me ngadalë diku nga nëntori. Ne bëmë blitz dhe bëmë shumë mirë.

Sokol Balla: Iu referuat 3-polaritetit, pra Kryeministri i PS, Kryetari i Kuvendit i LSI-së, kryetari i Bashkisë së Tiranës i PD-së. Përse kur vjen puna tek zoti Basha edhe nga jashtë PD edhe nga brenda PD përmendet shpesh një farë raporti special që ai ka me LSI-në?

Astrit Patozi: Sigurisht që politika nuk i ndan gjërat me thikë. Pavarësisht kampeve të kundërta ka edhe marrëdhënie njerëzore. Unë personalisht nuk përjashtoj miqësi me kundërshtarët politikë dhe këtë nuk mund t’ia kërkoj dikujt tjetër këtë gjë. Një gjë që s’e kam kompleks për vete, s’kam pse ja kërkoj kurrëkujt. Kam përshtypjen që ka një fryrje shumë të madhe se sa c’ka realizëm në këtë…

Sokol Balla: Zoti Olldashi e ka akuzuar direkt zotin Meta dhe partinë e tij për përfshirje në këtë garë…

Astrit Patozi: Zoti Olldashi duhet të jetë i qartë që nuk ka qenë kjo arsyeja që ai humbi këto zgjedhje, pavarësisht nëse ka apo nuk ka të drejtë në akuzën e tij. Unë nuk jam me këtë bindje. Unë mendoj që Lulzim Basha ka një shans që duhet të shfrytëzojë në dinjitetin e detyrës me përgjegjësi që ka marrë përsipër. Unë besoj që ai nuk do ta shpërdorojë këtë shans.

Sokol Balla: Si do të funksionojë opozita e ardhshme sipas jush?

Astrit Patozi: Do të jetë një opozitë jo vetëm parlamentar, në shumë fronte.

Sokol Balla: Zoti Berisha ka përmendur edhe protestat…

Astrit Patozi: Unë nuk përjashtoj asnjë nga format demokratike të reagimit. Besoj që jemi shpejt të përmendim protestat sepse cdo qeveri në botë ka një marzh të caktuar tolerance ku opozita duhet të presë për të parë lëvizjet e para dhe pastaj të nisë aksionin e saj opozitar, denoncimin dhe alternativën dhe kjo është opozita që unë shpresoj që ne të kemi. Një opozitë ballore, me të gjitha bateritë, me të gjitha fenerët drejtuar mazhorancës dhe qeverisë, por edhe alternativë. Ne nuk mund të bëjmë gafat e Edi Ramës, qoftë edhe njërën prej tyre.

Sokol Balla: Si përshembull?

Astrit Patozi: Refuzimi i statusit për 3 vite rresht, ishte një gafë e tmerrshme dhe vetëm disa ditë para zgjedhje u kandis që të vijë të votojë ca ligje do t’i kishin dhënë më shumë hapësirë Shqipërisë dhe atij vetë.

Sokol Balla: Bojkoti i parlamentit?

Astrit Patozi: Të gjitha bashkë, bojkoti, 21 janari, beteja për hapjen e kutive, që nuk i qendron më, të gjitha këto, por mosmarrja e përgjegjësisë si lider. Ky është kontrasti i madh mes dy lidërve, Berisha e mori përgjegjësinë e humbjes i vetëm, ndonëse nuk është i vetëm përgjegjës për humbjen. Mori përgjegjësitë i vetëm dhe bëri gjestin që duhet duke dhënë dorëheqjen, kurse tjetëri katër vite të kaluara, jo vetëm që nuk e bëri, por nuk la gurë pa lëvizur dhe gjë pa bërë që Shqipëria të penalizohej për shkak se atij nuk i priste puna për të ardhur në pushtet.

Sokol Balla: Mendoni që zoti Berisha do ishte sjellë ndryshe nëse rezultati do të ishte 71 me 69.

Astrit Patozi: Absolutisht Berisha do kishte mbajtur të njëjtat qendrime.

Sokol Balla: Jo flas edhe për 2013-ën, nëse do ishte rezultati 71-69?

Astrit Patozi: Kjo është prova. Është provë shumë e qartë. Sot është dita që dikush, i paanshëm do t’i kërkojë Edi Ramës që të kërkojë ndjesë për 2009, ta gëzosh fitoren e këtij viti, por kërko ndjesë për 2009 sepse i ke shkaktuar shumë probleme këtij vendi dhe ke shkaktuar shumë probleme në katër vite, që nuk do të bënte një opozitë normale. Unë nuk besoj që do të bëjmë këtë lloj opozite.

Sokol Balla: Ju përmendët dhe këtë e ka thënë në këtë studio edhe Olldashi, që qeverisë duhet t’i lëmë një periudhë pritje, por ajo që kemi parë këto dy javë, kemi parë zëdhënësa të qeverisë aktuale që dalin e i bëjnë opozitë qeverisë imagjinare, që për fat të keq është imagjinare, nuk dihet se cilat janë ministrat e rinj. Ju këtë duhet të bëni sot, që kjo mazhorancë që është votuar, ka detyrimin ligjor të dalë e të thotë, kjo është qeveria. Kjo s’po ndodh!

Astrit Patozi: Pse ju mendoni se opozita do të presë për një foto të qeverisë për ta kundërshtuar?

Sokol Balla: Jo po them që duhet të niste nga kjo.

Astrit Patozi: Jo sepse një qeveri, nuk varet nga fytyrat e ministrave që zgjedh se sa nga koncepti që ka. Keni dëgjuar ju që ne të ftojmë shqiptarët për zgjedhjet të parakohëshme? Jo. Ne po tregojmë që kemi detyrë si kundërshtarë politikë, që t’u themi që këta po gabojnë dhe po mashtrojnë ende pa zënë zyrat. Ne nuk kemi nevojë të dimë ministrat kur ai thotë që unë nuk i qendroj sistemit shëndetësor falas, nuk i qendroj taksës progresive, heqjes së taksave etj. Ne jemi të sqaruar që të bëjmë një transparencë me publikun që ta dijë që ka votuar një piramidë premtimesh. Kjo s’është përgjegjësia jonë dhe nuk na shfajëson. Ne i humbëm zgjedhjet dhe ne i kemi marrë përgjegjësitë dhe i humbëm. I humbëm ne dhe nuk i fitoi PS, sepse rezultati e tregoi këtë.

Sokol Balla: Cili është raporti që ju keni me Sali Berishën?

Astrit Patozi: Është një histori 18-vjecare, që nga ‘95 e deri më sot, komunikim i përditëshëm, që kur kam qenë kryeredaktor i gazetës “Albania” të asaj kohe e deri sot që po flasim. Raport korrekt, që kemi patur vlerësim dhe respekt të ndërsjelltë, marrëdhënie institucionale përfekte. Besoj që kam patur mbështetjen e tij përsa kohë kam qenë i propozuar prej tij dhe unë kam fituar me një votë më plebishitare se sa Lulzim Basha në momentin kur jam zgjedhur. Nuk i heq asnjë presje konsideratave të mia për mënyrën e bashkëpunimit që zoti Berisha ka me bashkëpunëtorët e tij më të afërt, por edhe me më të largtët, militantët e PD-së.

Sokol Balla: Mendoni që Berisha do t’i quajë korrekte reagimet tuaja të sotme? Nëse raporti juaj do të cënohet nesër?

Astrit Patozi: Nuk e di. Kjo është një pyetje për zotin Berisha, por unë e pashë të udhës që të bëj një transparencë duke patur parasysh faktin që u përpoqa në forumin më të lartë të partisë që të shmang një gjë që fatkeqësisht ndodhi. Kërkova fair play, që fushata mos shkaktonte lëndim. Kjo nuk ndodhi dhe unë këtë e ndjej detyrim ta them, pavarësisht i pëlqen apo jo Berishës. Por kjo nuk ndryshon konsideratën time për zotin Berisha.

Sokol Balla: Pavarësisht se si do të sillet me ju nesër?

Astrit Patozi: Absolutisht nuk ndryshon asgjë. Por nuk besoj që ka ndonjë gjë për të ndodhur në këtë situatë.

Sokol Balla: A ka anëtarë të lidershipit të PD-së që mendojnë si ju?

Astrit Patozi: Mund të ketë, por nuk më intereson shumë mendimi i të tjerëve, unë përfaqësoj atë që unë pashë me vend për të bërë transparencën e një procesi që duhet të kishte shkuar mirë, por nuk rezultoi kështu. Ftoj cdo njeri të lënduar, unë personalisht nuk ndjehem i lënduar sepse s’ka ardhur njeri të më bëjë presion për votën. Por skena të tilla nuk duhet të ndodhin në të ardhmen sepse nuk është ky qëllimi i një gare brenda lloji. Kjo është bindja ime.

Sokol Balla: Pranohet që një pjesë e mirë e kryesisë së PD simpatizonte Sokol Olldashin dhe këtu jeni radhitur edhe ju…a ka klane dhe grupe në PD?

Astrit Patozi: Nuk ka dhe nuk duhet të krijohen. Asnjë ngjarje politike, sado e hidhru qoftë nuk duhet të shërbejë që PD të klanizohet dhe unë e kam bindje këtë. Për këtë jam sot këtu. Nuk duhet t’i hyj thashethemeve që merren me emra të përvecëm. Kam respekte njësoj si për 80 përqindëshin ashtu edhe për 20 përqindëshin sa kohë të jem nënkryetar dhe deputet i PD-së. E kam thënë në atë mbledhje dhe i qendroj edhe sot, që për ne nuk kishte rëndësi rezultati, por procesi. PS para ca vitesh bëri një farsë. Ishte komedi. Garë pa kandidatë. Ne nuk arritëm në këtë pikë. Ne ishim seriozë sepse kishim kandidatë, por për shkak se kishim kandidatë, nuk lejuam garën dhe kjo ishte dramë pastaj.

Sokol Balla: Edhe në PS nuk e pengoi asnjë Ben Blushin apo Arben Malajn që të kandidonin…

Astrit Patozi: Kjo ishte dramatike por jo tragjedike, ndaj them që PD i ka të gjitha mundësitë që të ringrihet menjëherë duke lënë menjëanë të gjitha. Në shtator ne jemi të gjithë opozitarë.

Sokol Balla: Cfarë pozicioni mendoni se do keni në PD me kryetarin e ri Basha?

Astrit Patozi: Kam patur një karrierë të natyrshme dhe nuk kam zgjedhur kurrë dhe për këtë dëshmitar është Berisha dhe kam pranuar përgjegjësitë që më janë ofruar dhe kam mirënjohje për besimin e Berishës për mua. Jam përpjekur që në këto vite të përkushtohem dhe të jem i përgjegjshëm. Si e shikoj veten në të ardhmen e PD. Unë nuk do të jem më as nënkryetar i PD dhe as kryetar i grupit parlamentar. Nuk do të kandidoj për asnjë nga pozicionet ekzekutive të PD-së dhe pozicioni im parlament do të jetë jashtë cdo ofiqi parlamentar. Do të jem thjesht deputet i PD. S’do të kandidoj për asnjë ofiq parlamentar. Do të jem ushtar i përkushtuar i ekipit të PD në parlament dhe jashtë tij, do të jem i vetëzhveshur nga të gjitha gradat, do të jem një deputet i përkushtuar, i përgjegjshëm. Do të kryej me përkushtim dhe angazhim cdo detyrë që do më ngarkohet. Vetëzhveshja nuk ka të bëjë as me 23 qershorin dhe as me 22 korrikun. As ma ka kërkuar njeri këtu dhe as e di ca ka ndërmend të bëjë kryetari i ri. Cliroj veten sepse unë nuk jam politikan që ambicien për t’u ngjitur e kanë qëllim në vetvete. Kam dhënë prova për këtë. Ka në këtë xhungël edhe politikanë të këtij tipi. Unë kam menduar para zgjedhjeve të 23 qershorit u kam thënë që pavarësisht rezultatit nuk mund të jem më përfaqësuesi i PD në Kuvend. Ndaj e cliroj lidershipin e ri dhe Lulzim Bashën të më ofrojë një nga këto pozicionet sepse e kisha bërë ndërmend të tërhiqesha një rresht mbrapa. Kjo nuk do të thotë që kam hequr dorë nga politika.

Sokol Balla: Vetëzhveshja nga ofiqet edhe brenda PD, mos do të thotë që do jeni potecialisht i vëmendshëm ndaj zhvillimeve të brendshme në PD?

Astrit Patozi: Absolutisht. Unë e kam detyrim sepse unë besoj që cdo anëtar i PD duhet të jetë i vëmendshëm se cfarë ndodh në shtëpinë e tij. Unë shpresoj që në shtator të jemi të përgatitur për një fillim të ri.
Sokol Balla: Cfarë ndodh nëse lidershipi i ri i partisë fillon këtë fushatën e spastrimeve dhe të vrasjes së demokracisë së brendshme të partisë. Cili do të jetë aksioni i brendshëm u juaji dhe të tjerëve që mendojnë si ju?

Astrit Patozi: Më duket skenar horror që unë s’e besoj. Nëse kjo do të ndodhë ky nuk është më problem personal, por institucional, një sëmundje që duhet kuruar prej të gjithëve. Unë s’e besoj këtë skenar. Nëse unë duhet të prisja gjueti shtrigash, duhet të ridimensionoja deklaratën time, që s’kam ndërmend ta bëj.
Sokol Balla: Ama reagime të forta duhet të prisni.

Astrit Patozi: Nuk është se nuk i pres. Por mua nuk më intereson cilido qoftë qendrimi. Unë hyj tek kategoritë e personave që s’jam ankuar as me mesazh, as me figurë për askënd. Por kam thënë fjalët e mia për secilin dhe gjithëkënd dhe nuk më intereson shumë cili do të jetë reagimi i kujtdo nesër. Unë mirëpres cdo reagim që nuk nxitet nga arsye djallëzore apo personale. Këto të fundit do t’i shërbejnë dikujt për t’u ngjitur në PD, ua kam falur që sot.

Sokol Balla: Duke qenë që disa organe mediatike janë afër me kryetarin e ri Basha…

Astrit Patozi: Tani i vetëzhveshur, tani unë e kam më të thjeshtë sepse unë vij nga shtypi dhe tani e kam më të lehtë për t’iu përgjigjur në mënyrë ballore të gjitha atyre që do përpiqen të përfitojnë nga një deklaratë apo qendrim politik transparent dhe krejtësisht në bindjen e lirë timen. Mund të ketë edhe analistë të thonë pse zgjodhe Top Channel.

Sokol Balla: Këtu erdhi dhe zoti Berisha…

Astrit Patozi: Unë s’kam patur probleme për ballkonet mediatike. Fare. Unë vazhdoj ta konsideroj median si një mundësi që i jepet politikës për të shpërfaqur programin, pavarësisht nëse politika editoriale e medias është pro apo kundër forcës time. E dyta, erdha këtu se ku do të shkoja tjetër? Fevzo e para na ka dalë pak armik dhe e dyta ka shkuar me pushime të parakohëshme, ndonëse zgjedhjet nuk ishin të parakohëshme, Cim Peka kam parë që po kërkon lidhjet e krimit të organizuar me një pjesë të PD-së dhe i bie që është faji i Sali Berishës dhe PD-së që lejoi një përfaqësues të krimit të organizuar të garojë, sepse kështu i bie tani. Ndaj erdha këtu pa asnjë lloj kompleksi.

Sokol Balla: Mund të kishit dhënë intervistë tek gazeta 55….

Astrit Patozi: E para ua di hallin, e dyta ua njoh stilin. Unë di mënyrën si funksionon një mediat dhe kjo është një cështje eksperience, nuk është dhunti e imja. E di që shumë prej tyre kanë fantazi të shfrenuar, por edhe unë vetë nëse do jem viktimë, sigurisht që edhe unë kreativ jam. Një gjë di, që Fahri Balliu do thotë që unë jam ish-bashkëpunëtor i Sigurimit të Shtetit, më e pakta dhe pastaj një mori tjerash. Por meqë ra fjala tek reaguesit me pagesë dhe pa pagesë. Do i kërkoja miqësisht kryetarit të ri që të mbajë larg PD disa pengmarrës, gjobëvënës, të cilët vazhdimisht në vite për fatin tonë të keq i janë ngjitur PD dhe i kanë kërkuar pambarimisht dëmshpërblim që jo rrallë e kanë marrë për një shërbim që s’e kanë kryer kurrë. Unë nuk besoj që disa mbeturina mediatike përmirësojnë imazhin e PD. PD duhet të shpëtojë nga trafikantët e influencës. PD duhet të shpëtojë prej xhahilëve që kanë shpërdoruar pushtetin e saj, që i kanë dhënë kosto elektorale dhe në imazh. PD ka nevojë për një imazh të ri, fillim të ri të ecë përpara që në shtator.

Sokol Balla: Do të kërkoja dy këshilla apo sugjerime për kryetarin e ri për dy cështje të rëndësishme. Një nga gjërat që kandidati tjetër…

Astrit Patozi: Se harrova, tërhiqem nga funksioni im si kryetari i grupit të punës i Qarkut të Vlorës.

Sokol Balla: Pra ju nuk do të merreni më me Qarkun e Vlorës?

Astrit Patozi: Përderisa tërhiqem nga të tjera, tërhiqem edhe nga kjo. Nuk i kërkoj askujt që të ndjekë shembullin tim. Nëse këta reaguesit do të gjejnë ngushëllim me faktin që u gjet poliagjenti dhe të ngushëllohen me faktin që i kam humbur unë zgjedhjet edhe në Shkodër, edhe në Tiranë edhe kudo.

Sokol Balla: Rivali tjetër i zotit Basha, zoti Sokol Olldashi bëri një diferencë të qartë midis tij dhe rivalit sa i përket raporti me LSI. Gjithashtu zoti Basha gjatë fushatës së tij, nga fjala hapëse u duk se dha një sinjal të qartë hapjeje ndaj FRD-së. Cila do të ishte këshilla e Astrit Patozit, tashmë të dorëhequr nga gjithcka, për kryetarin e ri, për këto dy elementë të rëndësishëm të një beteje politike nesër, pra LSI-në dhe FRD-në?

Astrit Patozi: Unë nuk lidh aksionin opozitar me emra të përvecëm. Ne do të kemi një opozitë frontale, në parlament dhe kudo. Opozita nuk përjashton as taktikat, një opozitë aktive mund të shikojë edhe mundësitë e taktikave politike. Por nuk e shoh që duhet të përqendrojmë vëmendjen tek taktikat sa tek shëndoshja e bazës opozitare dhe konsolidimi i makinës elektorale të PD. E thashë, aleatët i kemi deficitarë.

Sokol Balla: Prisni të largohen?

Astrit Patozi: Nuk pres që të largohen, por nuk e pres që të shkëlqejnë. Ndoshta jam i padrejtë, ndoshta jam i vrazhdë me ta, por kjo është historia dhe tradita që kemi patur. PD do kthehet avokatja e vetme e cdo opozitari në Shqipëri. E ka detyrë dhe duhet ta bëjë sa më shpejt.