Kolec Traboini – Page 17 – Dielli

A keni ndonjë pikë loti për popullin tuaj?

June 29, 2015 by dgreca

Nga Kolec TRABOINI/

Pushtetarët tanë po qajnë hallin e krizës greke. Në të vërtetë populli grek e ka një barrë të rëndë dhe kjo barrë e rëndë është kasta politike që ka mbajtur mbi supe, e cila, e papërgjegjshme, e solli Greqinë në fatin e perandorisë romake, që e zhytur në qejfe e la popullin në mjerim e fundi dihet. Perandoria me shkëlqimin më të madh në histori, që kishte vënë botën nën vete, shtrirë në tre kontinente, u shkërmoq, humbi si të mos kishte qenë kurrë. Greqia nuk është në ato përmasa, dhe ngrehina greke aq shumë e stimuluar dhe përkëdhelur nga Fuqitë e Mëdha në orekse të mëdha, nuk besoj se do të shkaktojë atë efekt që solli shembja e perandorisë romake, e cila solli si pasojë futjen e kontinentit në errësirën shumë shekullore. Errësirë që do të vazhdonte deri me shfaqjen e madhërishme të Rilindjes së ndritur Europiane. Më së shumti kriza ekonomike greke do të shkatërrojë imazhin e një Greqie të lumtur, të një llastice ballkanike, vend ku europianët e kishin si një parajsë ku mund të kalonin pushimet dimër verë, nën diell e pranë detit, mund të bënin qejfe të shfrenuara në ekzotikën e buzuqeve e të pjatave që thyheshin me zhurmë nën avuj uzoje e vere mesdhetare. Në Greqinë ku paraja shkonte lumë e ku taksat nuk paguheshin së pari nga qeveritarët e korruptuar, pasurinë e të cilëve e gjeje me shumicë në bankat e Zvicrës, kishin jahte të padeklaruara, shtëpi të shumta madje të implikuar në këto afera edhe ministrat e deputetët grekë. E që të mos harrojmë, Greqia gjatë gjithë ekzistencës së saj si shtet ka qenë e përkëdhelura e Europës. A mund të gjeni një shtet që brenda kufirit të 80 vjetëve të dyfishojë territorin e vet, duke gllabëruar troje e popullsi të kombeve të tjera e duke i tjetërsuar ato me dhunë deri në kufijtë e gjenocidit mbi banorët e kombësive të tjera. Sepse pas gjenocidit turk mbi armenët kemi gjenocidin grek mbi shqiptarët e Çamërisë, ndërkohë që Europa heshtte.

Sot Greqia ka një shtet me sipërfaqe 131 mijë e 940 kilometra katrorë, ku pothuaj një e treta i janë rrëmbuer shqiptarëve, ajo që grekët e quajnë Epir grek janë të gjitha toka arbërore, e megjithatë orekset e të përkëdhelurës së Fuqive të mëdha evropiane nuk i mungon oreksi me shpikjen e shpifur “Vorio Epiri ine eleniki”. Greqia ka mbi 11 milion banorë, nga të cilët, një e treta janë shqiptarë apo dhe arvanitë, pra shqiptarë të hershëm, të cilët nuk kanë asnjë të drejtë, mohohen, nuk u njihet gjuha e tyre, kultura arvanite arbërore është përvetësuar. Sot dalin çolejt me veshjet kombëtare të shqiptarëve si roje në parlamentin grek dhe evropianët ngazëllehen prej traditave të vjedhura, kinse nuk i dinë shkrimet e konkluzionet e Jakob Philipp Fallmerayer, se revolucioni grek ishte “purely Shqiptarian Albanian, not a Hellenic Revolution”. Pra një revolucion i shqiptarëve dhe jo i grekëve dhe kjo e shkruar pikërisht në vitin 1833, vetëm 3 vjet pas shpalljes së pavarësisë së Greqisë. Po sot, pas një shekulli e gjysmë ku janë shqiptarët që bënë revolucionin grek, është fjala për pasardhësit e heronjve arvanitas, që nuk kanë asnjë të drejtë etnike në shtetin e ri që formuan vetë me gjakun e sakrificat e tyre.

Pra kjo Greqi e përkëdhelur nga fuqitë evropiane, në sajë të së cilës ka mbijetuar, është e natyrshme që do të mbijetojë sërish, do të gjendet një mënyrë që të mos bjerë në gjendjen shkatërrimtare të ekonomisë, sepse nuk janë interesat e Europës ta shkërmoqin si fuqi në Mesdhe përballë vendeve arabe. Aq më tepër se territori grek ka shërbyer gjithherë si një urë kalimi të emigrantëve nga Lindja e Mesme për në Europë. Nëse Greqia do të dalë nga sfera financiare e euros është e natyrshme që duke qenë jashtë kontrollit evropian, ajo për të thithur para do t’i hapë portat e Europa do të shohë një vërshim të ri e të paparë të emigracionit arab në drejtim të saj. Me gjithë ashpërsinë në dukje, europianët e bashkimit do ta përkëdhelin e ledhatojnë edhe më tej Greqinë. Nuk ia vlen barra qeranë ta humbë, por ama sa më shumë që e ndihmon Europa, aq më shumë orekset greke shtohen. Duhet patur parasysh se sasinë më të madhe të parave të marra nga Bashkimi Europian ajo i ka kaluar në furnizimin e ushtrisë me armatime. Si mund të konsiderohesh në krizë, kur shpenzon marramendshëm për armatime supermoderne, tej e përtej programit të NATO-s për anëtarët e aleancës?

Le t’i referohemi shifrave. Në vitin 2008, Greqia ka shpenzuar për ushtrinë rreth 9.3 biliard dollarë dhe është konsideruar importuesi më i madh i armëve konvencionale në Europë. Si mund një vend në krizë që për vitin 2013 të shpenzojë 3 biliard Euro e të mbajë një personel ushtarak prej 108 mijë e 874 vetë. Si mund të konsiderohesh në krizë kur sjell ushtrinë në kufirin me Shqipërinë, sikur të jemi në gjendje lufte, në një kohë që financon pensionet e shqiptarëve, që për interesa ekonomike e mohojnë kombësinë e vet, vetëquhen grekë e marrin pension rreth 380 euro në muaj, pra sa dyfishi i një pensionisti mesatar në Shqipëri, i cili ka punuar tërë jetën dhe jeton mjerueshëm. Ndërsa pensioni mesatar i një pensionisti grek është 700 euro, ku e ku me gjendjen katastrofike të pensionistëve shqiptarë.

Zërat qaramanë të shtetarëve e politikanëve shqiptarë që po lotojnë për krizën greke e kanë një shkak sigurisht, i druhen faktit se mbi 500 mijë emigrantë shqiptarë të mbetur pa punë e mjete jetese do të kqyrin të kthehen në shtëpitë e veta, në Atdhe, e do të bëhen një forcë e lirë pune që do të shtojë varfërinë e krisjet sociale në Shqipëri. Pra thënë shul shqip, qeveritarët kanë hallin e vet edhe ata, duan të mos kenë kokçarje, të vazhdojnë të notojnë në luks e të mos u prishet rehati prej revoltave popullore. Gjithsesi, problemi i emigrantëve shqiptarë në Greqi qëndron, janë në zgrip, kriza së pari do të kalojë mbi ata, por ne jemi shqiptarë që anipse në fat të keq historik, lodhjet, vuajtjet e mundimet na kanë bërë të rezistueshëm. Bëjmë çdo punë, përballojmë vështirësitë dhe mbijetojmë. Dhe besoj se emigrantët shqiptarë do të mbijetojnë edhe në këtë situatë të vështirë sepse pakësohen punët, falimentojnë firmat dhe qytetarët grekë bëhen më dorështrënguar.

E parë në një plan tjetër, do të pyesja këta qeverisës apo deputetë që po shqetësohen aq shumë për krizën greke, se sa i ka të ardhurat një pensionist grek dhe sa e ka një shqiptar, flasim për kushte profesionesh të njëjta. I ballafaqoni e do të shihni se sa poshtë është niveli i jetesës së shqiptarëve, e pastaj përrallisni nëpër gazeta se kriza greke po bën hatanë tek fqinji i jugut dhe ne qenkërkemi bukur mirë, pa krizë. Kur s’na thonë dhe në lumturi! Kur në të vërtetë ne jemi nën nivelin e detit dhe nuk ka sesi t’i ndjejmë dallgët e krizave. I qajmë hallin kalorësit se i varen këmbët e vetë jemi zhyt mbyt…në fund të detit të krizave.

A keni gjë të thoni për situatën ku ndodhemi të nderuar shtetarë e deputetë, ministra e ofiqarë? A keni gjë të thoni se si mund të jetohet me 100 euro në muaj që ju shtetarë e deputetë nëpër restorante klasi i lini bakshish? A e dini ju që qeverisni se shteti grek që ka afro tre-katërfishin e popullsisë në raport me Shqipërinë dhe pesë fishin e sipërfaqes, ka një qeveri me 16 ministra, ndërkohë që qeveria jonë që është në një vend të vogël fare, me 28 mijë kilometra katrorë sipërfaqe dhe popullsi 2 milion e 800 mijë banorë, ka një qeveri të rëndë me 20 ministra, ndërkohë që kabineti i presidentit amerikan përbëhet nga 15 ministri. Si është e mundur që populli i varfër shqiptar të mbajë mbi supe gjithë këtë barrë të rëndë? Kujt i hyn në punë se çfarë bën gjithë ditën, ta zëmë, Ministria fantazmë për marrëdhëniet me parlamentin. Parlamenti me Qeverinë janë veç njëmijë hapa larg njëri-tjetrit, e në vend të një postieri vëmë një ministër me një aparat ku rregullojnë taraf e miqësi. Ka një ministri të Mjedisit krejt kot, se nuk ka mbetur ta mbrojë mjedisin një ministri që pushton trotuarin në rrugën “Mihail Duri” në Tiranë dhe qytetarët detyrohen të kalojnë në mes të rrugës, nën rrezikun e ndonjë përplasje që mund t’u kushtojë jetën. Kujt i duhet ministria e Inovacionit e Administratës Publike, një sajesë sa për t’i gjetur vendin një zonje me lidhje e miqësi familjare? Çfarë dreqin bën ministri i shtetit të Qeverisjes vendore? Qeverisja vendore tashmë realizohet nga 61 kryebashkiakë, thuaj të gjithë të partisë në pushtet. Kryeministri dashka një ministër të veçantë për të komunikuar me kryebashkiakët e partisë së tij? Veç kur e thua se kemi pesë ministri më shumë se shteti amerikan me 380 milionë banorë dhe ekonominë më të fuqishme në botë, më të vërtetë ndjehemi rehat, sepse nuk ka krizë që mund t’i bëjë gjë këtij vendi të vogël me qeverisje të madhe dhe me korrupsion gjigant, me të madhin në Ballkan, bashkë në këtë meritë me vëllezërit tanë në Kosovë. Po le t’i kthehemi Greqisë për të cilën qajnë me lotë e me bot politikanët e shtetarët tanë nën ison e vajtojcave të parlamentit shqiptar.

A keni gjë të thoni cili është standarti i jetesës në Greqi dhe cili është në Shqipëri? Se thirrje për të pasur dhimbje se Greqia po fundoset nuk kanë efektin e duhur tek ata që janë vetë të mbytur. Grekët morën aq shumë para nga Europa e tani nuk kanë si t’i paguajnë. Le të mos i paguajnë. Kush kishte dha. A nuk bëri dhe ish Jugosllavia kështu? Asnjë para nuk u ktheu kreditorëve. Qeveritarët tanë të papërgjegjshëm, që notojnë në luks, që bredhin nëpër Europë e botë, që e kanë bërë Parisin si shtëpi e dytë, që na i vënë edhe fotot e udhëtimeve të veta nëpër faqet e e mediave sociale elektronike, duke u mburrur se hanë e pinë me paratë e shqiptarëve, duhet të dinë këta, më shumë se të përkëdhelur të fatit – anëtarë të klanit, se jemi ne për të qarë e qeshur, e jo grekët.

Ju që jeni në krye, që gëzoni privilegje kur populli juaj vuan, qani hallet e popullit shqiptar se për atë ju paguan aq shtrenjtë. Se për grekët mendon Gjermania, Franca, Anglia, Rusia, Serbia dhe tërë miqtë e saj që historikisht e kanë përkëdhelur kur ne na i vinin hanxharët në trup të Atdheut, për të ushqyer oreksin e pangopur të saj me tokat shqiptare. Ne nuk gëzojmë kur tjetri vuan, qoftë ky dhe fqinji ynë që na ka vjedhur vatanin, por vuajtjet tona nuk paskan një të ngjashëm në këtë Europën tonë ku jetojmë që kur janë shfaqur qeniet e para njerëzore mbi tokë, por mjerisht e tragjikisht jemi të përjashtuar.

Fillimi e fundi i fjalës: A keni ndonjë pikë loti për popullin tuaj?!

28 qershor 2015

Kaçamak elektoral në Shqipërinë e esnafeve

June 22, 2015 by dgreca

Nga Kolec TRABOINI?

Megjithë dilemat për mospjesmarrje, më së fundi vendosa të shkoj në qëndrën e votimit tek shkolla “Kristoforidhi”, në rrugën “Shyqyri Bërxolli”. Nuk u nguta. Kur u gjenda aty ishte ora 5 e pasdites. Ne të vërtetë gjithçka dukej e qetë, plot njerëz që dukeshin si sehirxhinj, por që në fakt ishin të interesuar e i vigjëlonin sytë për të parë ndonjë hile që mund të bënte kundërshtari. Pasi mora letrat, i vendosa shenjën e përzgjedhjes për kryebashkiak dhe për këshilltarë e dola në oborrin e shkollës. Aty u gjenda para një surprize. Në këndin e kundërt, përkundruall qendrës, por brenda oborrit të shkollës, ishte një kënd i improvizuar me një tryezë e me një kuti votimi. Më bëri përshtypje ndaj u afrova. Vajza në ballë të tryezës bisedonte me një çift, të cilët shënonin në ca letra. Pastaj papritur u kujtova se letrat ishin identike me ato që kisha plotësuar brenda në qendrën e votimit. M’u duk një gjë e parregullt, prandaj sapo çifti u largua e pyes vajzën, çfarë ishin ato letra që plotësuan ata njerëz. Fletë-anketime. – më tha. Çfarë anketimesh e kush i bën. Ora News bashkë me qendrën e anketimeve AA….nuk më kujtohen shënjat që më tha. Këto janë sondazhe. Po mirë, – i them, – këto sondazhe behën përpara votimeve e nuk është e pranueshme të ngrihen instanca paralele ditën e votimit, sondazhet janë prognoza jo realitete paralele, nuk mund të dualizojnët qendrat e votimit e KQZ-të. Mua kështu na kanë thënë, – tha ajo. Deri këtu biseda ishte e thjeshtë por mënyra se si po justifikohej nuk më pëlqeu, ndaj i shpreha dyshimin e dytë. Si është e mundur që flete anketimet të jenë identike ne ngjyre e format dhe me të njëtët emra si ato që unë sapo votova. Nuk e di, tha vajza. Dhe padyshim që ajo nuk e dinte. Atëherë dyshimi im u konsolidua dhe i thashë: bukur, le ta themi se është i mirëqenë dhe i ligjshëm ky paralelizëm ditën e zgjedhjeve. Më jep mua dy fletë, një për këshilltar e një për kryebashkiak që t’i mbush e t’i fus në kutinë që keni vendosur këtu në tryezë. Vajza më pa, dyshoi dhe më tha prerë: Jo. Nuk të jap fletët. Pse? – e pyeta. Pse, – më tha ajo, – se ata që i anketojmë i zgjedhim vetë. Po unë kam dëshirë të anketohem – i thashë. Kur unë këmbëngula ajo akoma më shumë kundërshtoi. Nuk donte të m’i linte në dorën time fletët e votimit (anketim) që ishin identike, siç thamë, me ato që hidheshin në kutitë e votimit. Epo, vazhdova kuvendimin me atë vajzë duke përdorur sarkazmën, o zgjedhje o zgjudhje, media private nuk ka pse gatuan kaçamak në punët e hyqymetit… Hodha sytë rreth e rrotull mos shihja ndonjë të policisë, që t’i pyesja a janë të rregullta këto zgjedhje paralele, kuti votimi paralele e fletë votimi autentike paralele në të njëtën qëndër votimi. Askund këmbë polici megjithëse isha në qendër të Tiranës. Po këto fletë votimi ku shkojnë e pyeta vajzën duke i treguar kutinë, ku mund ishin qindra fletëvotimi të mbushura. I dinë ata, nuk e di unë, – tha ajo. Po, – i thashë, – i dinë ata, por i përfytyroj edhe unë. Ajo vazhdoi punën e vet duke përzgjedhur njerëz, të cilët mesa duket i njihte dhe duke mbushur fletë votimi e duke i hedhur në kutinë e madhe mbi tryezë. Mirë mua më lindi një dyshim, po ata që janë të interesuar që zgjedhjet të mos manipulohen pse nuk u tërheq vëmendje fakti se fletët e votimit ishin autentike. Ku i kanë marrë, ku i kanë shtypur dhe a nuk ka rrezik që kjo arkë të futet fshehurazi në klasat e shkollës e të numërohet si kutitë e tjera? Po sa të tilla ishin në tërë Tiranën?! A mund këto të keqpërdoren për të manipuluar rezultatet? Këto gjëra kanë ngjarë prandaj të mos ju duket çudi të dilni se keni votuar dy here- thashë me vete. Dhe pastaj vazhdova arsyetimin: Se çfarë i duhet Ora News të përzihet në këto zgjedhje paralele nuk e dimë por e marrim me mend, sepse ajo për të përfituar e ka pas një kurs pro PD kur kjo ishte në pushtet, por menjëherë pasi këtij televizioni Ministria e Kulturës së qeverisë së sotme sapo erdhi në pushtet, i shiti në mënyrë të fshehtë e jashtë syve të publikut një pjesë të oborrit të Kinostudios për një çapë bukë, e ka kthyer timonin 180 gradë dhe është në shërbim mediatik të partive në pushtet. Me çfarë shohim përnatë aty gjendet e kapur si peshku në grep. Përndryshe e la veten të kapet nga pushteti me shumë dëshirë se nga pushteti burojnë milionat e reklamave. Ajo çfarë ndodhi me Televizionin “Agon” është edhe një mësim i mirë që po nuk bashkëpunove e pësove. Vajte për lesh. E, mos vallë, na ruaj zot se ne vetëm hamendësime po bëjmë, me këto kuti Ora News dëshiron t’i japë një dorë pozitivitet ndonjë kandidati të partive në pushtet. Mos më thoni që nuk është e mundur, sepse, si në asnjë vend tjetër në botë, nuk ka gjëra të pangjara në këtë Shqipërinë tonë të esnafeve dhe kasnecëve televizivë.

21 qershor 2015

Rrëfimet e djalit nga Hoti

June 15, 2015 by dgreca

-Refleksione për librin “Djali nga Hoti” të Kolec Traboinit /

Nga Sazan GOLIKU /

Një fletore hartimesh në frëngjisht e një nxënësi (më saktësisht të babait të vet) të vitit 1905, i kanë shërbyer Kolec Traboinit për të krijuar një libër me 29 rrëfime për fëmijë, çfarë shënon prurje të re, anipse rrëfimet janë të hershme të një kohe mbi një shekullore, por për shkak të veçorive të moshës nuk duket dhe aq larg. Bota e fëmijëve në të gjitha kohërat ka edhe të përbashkëta, si ëndërrimet, miqësinë, dashurinë, respektin, dëshirën për zbavitje dhe etjen për dije, siç shkruan autori Traboini në rrëfimin e parë në hyrje “Rrëfim i vogël për atin tim”. Letërsia për fëmijë e shekujve të kaluar lexohet aq mrekullisht edhe sot. Teknika dhe teknologjia e ka lehtësuar jetën, por nuk e ka ndryshuar shumë njeriun, i cili shpesh i lodhur nga jeta moderne, ku gjithçka vrapon pa të lënë kohë as të soditësh hënën e yjtë, zogjtë në fluturim, kaprojtë në pyll, lëndinat me lule, krahët e fluturave, xixëllonjat e buzëmbrëmjes, lulëkuqet e manushaqet. Pra, në këtë lodhje ai shpesh i kthehet natyrës plot dëshirë. Dhe natyra nuk ndryshon dhe aq në kufijtë e një shekulli. Ajo është shlodhëse dhe frymëzuese. Në natyrë njeriu gjen prehje e gëzim dhe në rrëfimet e një kohe të largët vihet re më shumë prania e natyrës se sa e teknikës dhe makinave që herë herë nëpër qytete të zënë frymën. Rrëfimet janë të gjitha të ilustruara dhe i takojnë asaj moshe kur fëmijët kanë mësuar të lexojnë dhe dëshirojnë edhe ata të kenë bibliotekën e tyre me libra të formatuar si ato të rriturve. Libri “Djali nga Hoti”, nga kjo malësi shqiptare e ndarë në mes të dy shteteve Shqipërisë e Malit të Zi, e dënuar të jetë dy gjysma, shpalos rrëfenjë pas rrëfenje ndodhi që e mbushin jetën e fëmijëve me mbresa të pashlyeshme nga koha kur kjo ndarje ende nuk kishte ndodhur. Ky libër plotëson një zbrazëti, atë të periudhës së jetës së fëmijëve shqiptarë para pavarësisë, me ngjarjet, mendimet, botën dhe ëndërrimet e tyre. Titulli i librit është mjaft domethënës, sepse personazhi që rrëfen ndodhitë është një djalë nga Hoti që ka zbritur në Shkodër për të mësuar në Shkollën Teknike Tregtare Italiane, ku mësohej gjuha shqipe krahas gjuhëve të tjera. Rrëfimet janë të shkurtra, subjektet janë të thjeshta duke përfshirë ato që ndërtohen si fabula, të cilat kanë për bazë cilësitë morale që duhet të fitojë një fëmijë, e mira dhe e keqja, jeta në Malësi me vështirësitë e saj, por edhe ngjarje nga qyteti i Shkodrës, gjithnjë të lidhura me botën e fëmijëve. Veç djalit nga Hoti, që është rrëfimtari, libri ka personazhe, të mirë por edhe ndonjë me vese, njerëz me shpirt të madh, por edhe kurnacë e gënjeshtarë. Bie në sy edhe ndjenja e miqësisë mes nxënëseve, të cilët e ndihmojnë njëri-tjetrin, si dhe dashuria dhe respekti për mësuesit e shkollës. Një rrëfim tregon për ditën e karnavaleve të qytetit, një tjetër se si pa pritur ra zjarr në shkollë. Ka dhe ndonjë aventurë të rrezikshme kur nxënësi Mateo me babanë e vet mbetën të bllokuar nga ariu në pyll ose në rrëfimin “Ujku në mal” që tregon çfarë ndodhi kur Pali u gjend i sulmuar nga ujku, fabulat për fluturën dhe mizën etj. Në mendje të mbesin Toma, vogëlushi bujar që dhuratën e ditëlindjes së vet ia fal një të varfëri, shëtitja e Luizës me babanë në pranverë, Gjergji dhe bërthama e pjeshkës, Gjoni, fëmija i pabindur, ndarja me mësuesin, festa në Malësi, marangozi i ndershëm që riparon dollapin e vjetër, një tregim për Gjergj Uashingtonin kur ishte fëmijë etj. Ky libër ka dhe magjinë e vet; me thjeshtësinë në të shkruar, me ato ngjarje të pabujë që e rrethojnë jetën e nxënësve, të mbushur me mbresa, do t’i nxisë lexuesit e vegjël të tregojnë e shkruajnë edhe vetë, sepse kësisoj ata do të mësojnë të rrëfejnë e kjo është shkolla e parë në krijimtari për ata, të cilët ëndërrojnë që kur të rriten të bëhen pse jo edhe shkrimtarë.

TAKIME LETRARE ME FËMIJËT JETIMË

June 15, 2015 by dgreca

Me rastin daljes nga shtypi të librit për fëmijë “Djali nga Hoti” të autorit Kolec Traboini, në u zhvilluan dy takime letrare me fëmijët jetimë në dy institucionet që merren me rritjen dhe edukimin e tyre, në Fshati SOS, një mjedis vërtetë mbresëlënës në kodrat e Saukut, si dhe Shtëpinë e Fëmijës”Zyber Hallulli” në Tiranë. Në veprimtari ishin Ilir Çumani, drejtor i përgjithshëm i Institutit Kombëtar të Integrimit të Jetimëve Shqiptare, Fatime Kulli shkrimtare, autori i librit Kolec Traboini dhe Genci Tepelena. Në sallën e librarisë u zhvillua një bisedë me fëmijët dhe edukatorët e Fshatit SOS, e cila u përqëndrua rreth prirjeve të talenteve që shfaqin fëmijët dhe sa është e mundur që këto talente, sado të vegjël në moshë, të kenë mundësi të realizohen duke u ngjallur besimin se të gjithë ëndërrimet bëhen të mundshme me këmbëngulje e durim, dhe se shoqëria dhe shteti do t’i përkrahin ata në dëshirat e tyre për të zënë një vend në shoqëri si të gjithë të tjerët. Me mësuesit dhe edukatorët u bisedua për mundësine e ngritjes së një grupi talentesh letrare, të cilët të mund t’i botojnë edhe shkrimet e tyre në një almanak letrar për fëmijë. Atje u tha se janë disa fëmijë që kanë ëndërrime letrare dhe madje edhe shkruajnë vargje. Fëmijëve që kishin prirje të tilla autori i librit “Djali nga Hoti” u dhuroi nga një kopje të librit të tij me autograf. Ai dhuroi gjithashtu disa kopje të librit për bibliotekën e Fshatit SOS. Në takimin që u bë në Shtëpinë e Fëmijëve “Zyber Hallulli”, grupit të shkrimtarëve në vizitën e tyre ju shtuan edhe Silvana Braçe, e njohur për emisionet e saj televizive dhe Ina Nallhani që ka dhënë një ndihmesë të madhe për fëmijët jetimë pasi ka qënë edhe vetë e tillë. Duhet thënë se tre nga antarët e grupit kanë jetuar në fëmijëri në Shtëpinë e Fëmijës e kjo i bënte bisedat të ngrohta dhe shumë interesante për fëmijët jetimë. Takimi u zhvillua në një sallë të katit të parë të ndërtesës së rikonstrukturuar dhe e paisur shumë mirë me të gjitha mjetet e nevojshme për t’ua bërë fëmijëve jetimë jetën sa më të mirë e rehatshme. Fëmijëve u foli Ilir Çumani dhe shkrimtarja Fatme Kulli. Autori i librit Kolec Traboini u tha fëmijëve se ai u kish sjellë jo më kot këtë libër, sepse kishte për ata një mesazh, a thënë ndryshe një mendim që duhet ta kenë parasysh. Të gjitha ëndërrimet plotësohen në jetë. Mjafton të kemi guximin të ndjekim ëndërrimin tonë me këmbëngulje, vullnet e durim. Disa nga fëmijët u shprehen se ata shkruanin vjersha. Atëherë autori, fëmijëve me prirje letrare u dhuroi nga një kopje të librit “Djali nga Hoti” me autograf. Në takim e çiltër me femijët jetimë u fol për librat dhe endërimet fëmijënore që zenë fill nga kjo moshë, sa e bukur dhe aq delikatë dhe për të cilët shoqëria e shteti duhet të kenë një përkujdesje të veçantë.

Bashkimi Kombëtar në Europë – një lojë tragjike me shqiptarët

May 25, 2015 by dgreca

Politika po loz në mënyrën më të shëmtuar me ndjenjat atdhetare të shqiptarëve. Trumbetojnë në elektorat se do bashkohemi dhe nuk bëjnë asnjë veprim real për bashkim ekonomik e kulturor, për të cilat nuk ka asnjë ndalim dhe nuk i pengon askush. Pastaj si e shohin që gënjeshtra e tyre është trashur diç si tepër sa njerëzit i përqeshin, i fusin një frenim duke thënë se do të bashkohemi në Europë. Hane Shan hane Bagdat. A thënë shul shqip: pordhë politike me rigon. Këta duan të na mbushin mendjen se kur ti dalin hallës qimet do ta quajmë dajë. Kësisoj u përdrodh fjala sërish prej qeveritarëve tanë këto ditë në Prishtinë në përurimin e shtatores së Ismail Qemalit./
Nga Kolec TRABOINI/
Një gjë nuk kuptohet, se si Shpëtim Idrizi me partinë e vet PDIU, tashmë bashkuar në aleancë me qeverisjen e majtë, do të realizojë programin e vet i cili është ende i paqartë nëse është program atdhetar, politik apo ekonomik. Po fundja le të supozojmë që u arrit një marrëveshje greko-shqiptare për pronat e pronësitë e çamëve, në këtë rast ky Idrizi me partinë e vet do të lëshojë Shqipërinë e do të shkojë në Çamëri si shtetas grek apo jo? Po Greqia, anipse pjesëtare e BE, nuk e pranon dyshtetësinë. Si i bëhet atëherë, sepse kryetari, apo ata anëtarët e PDIU-s, nuk mund të konsiderohen më shtetas shqiptarë nëse shkojnë në Greqi. Greqia jo me kot e ka bërë këtë ndalim të dyshtetësisë, që tu presë rrugën çamëve të vendosur në Shqipëri për kthim, por edhe të shuaj përfundimisht mundësitë e arvanitëve arbërorë që të kenë edhe shtetësinë shqiptare të origjinës së tyre. Aristidh Kolës i është dhënë shumë vite para se të vdiste shtetësia shqiptare, por ai nuk mund ta aplikonte se atë donin greket, ta konsideronin të huaj dhe ta zbonin nga Greqia, por meqë Aristidh Kola nuk ua dha këtë mundësi dhe ua dogji kartat, hienat e Athinës gjetën rrugë tjetër, e vranë. Kam shkruar dhe më parë se shfrytëzimi i kauzës çame, e jo vetëm çame por edhe atdhetare kombëtare, për karrierë politike në Shqipëri ka një problem jo pak të vogël. Kryekreje është spekulativ një mashtrim për përfitim. Politika po loz në mënyrën më të shëmtuar me ndjenjat atdhetare të shqiptarëve. Trumbetojnë në elektorat se do bashkohemi dhe nuk bëjnë asnjë veprim real për bashkim ekonomik e kulturor, për të cilat nuk ka asnjë ndalim dhe nuk i pengon askush. Pastaj si e shohin që gënjeshtra e tyre është trashur diç si tepër sa njerëzit i përqeshin, i fusin një frenim duke thënë se do të bashkohemi në Europë. Hane Shan hane Bagdat. A thënë shul shqip: pordhë politike me rigon. Këta duan të na mbushin mendjen se kur ti dalin hallës qimet do ta quajmë dajë. Kësisoj u përdrodh fjala sërish prej qeveritarëve tanë këto ditë në Prishtinë në përurimin e shtatores së Ismail Qemalit. Po le të kthehemi tek Shpëtim Idrizi me partinë e tij PDIU të cilët duhet ta kenë të qartë se, o do të ndjekësh kauzën e kthimit në trojet e të parëve dhe të lëshosh karrieren politike në Shqipëri, ose do të vazhdosh karrieren politike në Shqipëri si shtetar shqiptar dhe rrugën për kthim në Greqi e ke të mbyllur. Pra cilës kauzë i përmbahet, asaj ekonomike apo politike, sepse nuk janë në një linjë. Këtë ai nuk e ka specifkuar në asnjë rast. Madje, në reagimin e fundit të PDIU-së bëhet me dije se zgjedhja e kryetarit të kësaj force si nënkryetar i Kuvendit është bërë në parim me Frymën e Traktaktit të Miqësisë, pa na dhënë të kuptojmë se çfarë lidhje ka çeshtja çame që mbron partia e Shpëtim Idrizit me traktatet e shtetit shqiptar me atë grek dhe si na qënka zgjedhur ky nënkryetar në Kuvendin tonë në përputhje me traktatet shqiptaro-greke. Ja dhe deklarata e PDIU: “PDIU e ka bërë të qartë njëkohësisht se është në favor të marrëdhënieve miqësore me Greqinë, në respekt të parimeve të njohura të sovranitetit, mosndërhyrjes në punët e brendshme të njeri tjetrit, të sanksionuara mes të tjerave dhe në Traktatin e Miqësisë midis dy vendeve tona. Edhe votimi i zotit Idrizi është brenda kësaj fryme miqësie dhe bashkëpunimi, me Greqinë, me fqinjët tanë, me gjithë aleatët tanë strategjikë.” Fjalë të mëdha e gurët në trastë. Kur ti të kesh tërë këtë tirandë respektesh me frazeologji standarde atëherë çfarë kërkon si forcë politike? Po çeshtja çame ku është. Pse është formuar kjo parti? Kjo vërtetë i ve vulën gjithçkaje. Kjo parti kohë më parë, në nëntor vitin 2013, në qindvjetorin e Konferencës së Ambasadorëve në Londër që i copëtoi trojet shqiptare, u paraqit në metingje me platformë të bashkimit të Çamërisë me Shqipërinë. Vunë hartën e bashkimit ( duke përfshirë Çamërinë) te ura e Lanës, aty ku Bulevardi “Gjergj Fishta” kryqëzohet me rrugën “Sami Frasheri” që qëndroi gjatë gjithë vitit 2013. Si mund të kesh këtë platformë bashkimi kombëtar dhe në të njëjtën kohë të respektosh gjitha ato parime që na i radhisin sot e që në thelb shprehin një mohim total të programit fillestar e retorikes atdhetare përbashkuese tashmë e harruar prej tyre. PDIU shkon deri atje në deklaratën e vet sa thotë se kjo parti nuk është irredentiste dhe i këput një frazë të përgjithshme që nuk thotë asgjë: “Ne jemi për sinkronizimin e axhendës tonë kombëtare me atë perëndimore dhe e shohim Bashkimin kombëtar të lidhur me integrimin evropian.” Puf! Kjo po që është bashkim. Një bashkim ku shqiptarët në trojet e veta do të ndjehen si turistë. Po si do ta bejë Bashkimin Kombëtar Shpëtim Idrizi me partinë e tij dhe cilat do të jenë këto “ sinkronizime”? Çfarë bashkimi kombëtar kërkon ai. Si do ta bejë? Kërkon kthimin në Greqi me të gjitha të drejtat që ua kanë mohuar por që u takojnë si qytetarë greke, a çfarë? Pra kemi një çeshtje çame, kemi nje kastë politike që e lakon si çeshtje por nuk kemi asnjë platformë bindëse dhe realisht të mundshme për tu zbatuar. Politika është arti i të mundshmes. Nuk është arti i vetgënjimit a shfaqje cirku me prestigjiatorë, por i gjetjes së mundësive për të arritur disa qellime ekonomiko-shoqërore apo kombëtare. Pra cilës kauzë i përmbahet Shpëtim Idrizi? Fundja ta dimë edhe ne të dëbuarit nga trojet e të parëve tanë si të veprojmë me rastet analoge në të gjitha trevat shqiptare mbetur peng i vitit 1913. Të bëjmë edhe ne parti që kur të bashkohemi në Europë të hyjmë politikisht në trojet e të parëve tanë jashtë Shqipërisë. Apo, mos o Zot, karriera politike i ndihmon këta krerë partish për të rregulluar veten e rrethin e ngushtë dhe kauza e kthimit në Çamëri mbetet thjesht një retorikë për të marrë votat e shqiptarëve pasardhës të popullsisë çame, e cila është zbuar me një gjenocid të vërtetë. Po këtë gjenocid a do ta parashtrojë për dëmshpërblime që Greqia e ka për detyrë t’i japë, siç edhe ajo vetë u kërkon gjermaneve. Mirëpo Greqia nuk ka vepruar më pak ndaj popullsisë shqiptare të Çamërisë sesa nazistët gjermanët kanë vepruar ndaj grekëve. A e ka dërguar Shpëtim Idrizi çeshtjen çame dhe gjenocidin grek ndaj shqiptarëve në instancat ndërkombëtare? Çfarë ka paraqitur para tyre apo mbetemi me fjalime mitingjesh partiake dhe Shpëtim Idrizi bën karrierë politike në emër të popullsisë shqiptare të Çamërisë. Nëse pretendon të jetë atdhetar me shpirt e program e jo për demagogji politike, atëherë të mbahet pas platformës të Bashkimit të Çamërisë me Shqipërinë e këtu retorikat për integritet e sovranitet të Greqisë( mbi trojet shqiptare që ajo ka pushtuar në 1913) mbetën të konsiderohen vetëm lavazhe. Të thuash se ne shqiptarët, që na kanë ndarë në pesë shtete në Ballkan si të ishim një popull muhaxhirë, do të bashkohemi në Europë e jo me njëri-tjetrin në një shtet të përbashkët, është si të fshihesh pas gjethes së fikut. Prandaj ngado që ta shohësh nuk mund të konsiderohet kauza e tij personale për karrierë një përkushtim atdhetar. Ngado që ta vërtitësh retoriken e tij dhe të partisë që drejton PDIU, me atë që shkruajnë e thonë është në fund të fundit një kauzë pronash në aparencë dhe karrierë politike në thelb. Me këtë program të cungët ai nuk del dot nga sfera e interesave të ngushta të një njeriu apo një grupimi dhe nuk ka në asnjë sens kontacionin e një qëllimi kombëtar për bashkim. Retorikat e atdhetarizmit, bashkimit kombëtar e tjera si këto në gojën e mjaft politikanëve e pushtetarëve janë si tu japësh votuesve shqiptare nga një karamele me mbështjellëse atdhetare e le të mbllaçiten sa të duan duke parë endrra në diell, sepse kësisoj është e aspak ndryshe shpikja e shpifur se bashkimi kombëtar do të bëhet në Europën e Bashkuar.