Dhjetë qershori i përjetuar nga dritarja ime/
Nga Kaltrina HOTI VENTIMIGLIA/
Kuvendi u shndërrua në hartë tokësore/
tokat e shkëputura u bashkuan me tokat e copëtuara/
dhe u bënë hije e Nënës së Madhe /
pa frikë shkele në Çamëri/
pa frikë ja zgjata dorën Shqipërisë së Vjetër/
Kuvendi u bë Shqipëri Etnike /
ishte bukur/
ishte frymëmarrje e thellë/
por kishe frikë të shfrynë atë frymë nga shpirti/
ende kishin mbetur vijat e kufizuara nga e kaluara
fjala fjalën e godiste
herë me qëllim herë pa vetëdije
secili në një moment u bë zjarr e prush
por në fund tymi tymoj nëpërmes të oxhakut
më kujtohet gjyshja në një rast më ka thënë;
kur kapërcen rrugës të katundit
vendoja mendjen tymit që del nga oxhaku
aty ku tymi është i lakuar
dhe shpërndahet pa drejtim shtëpia ka hidhërim
nga Kuvendi jonë tymi tymosi drejt
si vijë ngjyrë hiri e preku fillimin e qiellit
jo!
nuk ishte lehtë të tundesh nga fjalët e vjetra
dhe të mbulohesh me fuqinë e re
derisa hija e kolosëve u zgjua ta dëgjojnë zërin tonë
ne ende ecnim qosheve të shkelura pa drejtim
dhe pa e parë dritën në fund të rrugës
nëpërmes të qarave të tokës
fjala e Nolit mori fuqi
kërkonte zëri jonë të jetë ujë
për të bashkuar të qarat e dheut
një jehonë përhapej në hapësirë
nëse jeni të bashkuar
edhe zjarrin do ta fikni
leni fjalët e thëna të pushojnë
aty ku kanë lindur
fjala e re po shtrydhet
nëpër tokë që na mbuloj
por ne s’kemi fuqi të ecim me ju krah për krah
o Vatran!
në emër të shqiptarizmit
vendojeni dorën aty ku është plaga jonë
me melhemin që ua lamë
të shëroni koret e tokës
por ishte bukur
ishim duke folur për një konak
që ka një plis, një shkop dhe një nuse
Vatra u stolisë me një zë të ri
me jehonë të pleqërisë
Kaltrina Hoti, 10 Qershor, Riverdale, New York