Shkruan: Eugen SHEHU/

 Po të rrokullisesh ndonjëherë nëpër labirintet e historisë së kombit tonë,lehtësisht do të vrejsh,se tek ne nuk kalon decenie pa u përsëritur historia,ani se shum vetë thonë se ajo nuk përsëritet,madje edhe këmbëngulin se ajo që ndodh njëherë s’ka se si të ndodhë së dyti.Megjithatë rrethimi i kombit tonë madje dhe nga mbrendësia,me azhderët serbosllav,mbetet për tu dëshiruar paqja dhe progresi, madje dhe integriteti atje ku synojnë shum forca politike shqiptare.Le të kthehemi shkurtë për një çast në retrospektivë.

Viti i mprapshtë 1943,atëherë kur u arit marrveshja e Mukjes mes dy fronteve atij të djathtë “Ballit Kombëtar” dhe atij të majtë Frontit Nacionalçlirimtar,për luftë të përbashkët për një Shqipëri me Kosovë e Çamëri,ose thënë më mirë për Shqipërinë Etnike,plasi sheri,dhe shergjinjtë ishin Miladin Popoviqi dhe Dushan Mugosha,dy misionarë serb të infiltruar në radhët e FNC-së,kështu kjo marrveshje u tradhëtua nga ana e Komunistëve shqiptaro-sllav,dhe plasi lufta civile po ashtu e inicuar nga Milani e Dushani,por duke përdorur me mjeshtëri ambiciet për pushtet të komunistëve shqiptarë,thën më drejt të Enver Hoxhës,Mehmet Shehut dhe Shefqet Peqit,pasi kta të tre më parë eleminuan krahun më atdhetar në radhët e tyre që nënshkruan marrveshjen e Mukjes.Kështu që Enver Hoxhës iu premtua pushteti apsolut mbi shqiptarët dhe Shqipërinë Londineze,ndërsa  Mehmet Shehut dhe Shefqet Peqit ofiqet më të larta në ate pushtet,por me kusht që të vazhdonin të “eleminonin” dhe mëtej forcat nacionaliste shqiptare.Dhe ndodhi që Mehmet Shehu,Shqipërinë e mesme dhe ate të jugut e bëri tym e hi,ndërsa gjakpirësi Shefqet Peqi përgjaku deri në gjunj verilindjen e Shqipërisë madje duke kaluar dhe në viset e Mqedonisë shqiptare,Kosovës e Kosovës Lindore,gjithmonë në gjah kundër forcave”Balliste”,por në fakt ishte shuarja e rezistencës shqiptare për ti hapur rrugën bandave pushtuese serbosllave.Kështu për të ardhur deri tek mbledhja e AVNOJI-t,ku kaçiku i tokave të pushtuara shqiptare nga bandat e titos  do të ndahej sipas vllezërisë sllave.Për mos të mbetur të vetëm serbia dhe mali i zi,mbase do të ndesheshin në reagime nga “sojuznikët” e tyre,djallëzia sllave nxori në dritë një republikë  fantazmë tjetër që u quajt në ate mbledhje Republika Socialiste e Maqedonisë,pra thJesht  për të ndarë tokat e pushtuara shqiptare në tre dylime,dhe shqiptarët për ti pasur më mirë nën kontrollin pushtues të tyre.Kjo republikë Avnojiste,gjatë gjysëm shekulli në kërkim të identitetit të saj,thën më mirë me nënë e pa babë,filloi gjithonë të vjedhi nga diçka nga të tjerët,pak nga grekët,pak nga bullgarët pak ma shumë nga serbët krijoi një identitet reublikan(shtetëror) në bashkim me republikat tjera të ish-jugosllavisë,por e vetmuar dhe pa identitet nacional të vetin kjo ishte dhe më agresivja gjatë shtatë decenieve  të kaluar,madje dhe ma kriminalja ndaj popujve të tjerë e sidomos ndaj shqiptarëve etnik në trojet e veta.Kulmi i çmendurisë të shovenizmit sllavomaqedonas shpërtheu pikërisht pas viteve 92 e deri në ditët e sotme,me mënyra e metodat më të perfeksionuara të shërbimeve sekrete ajo arriti të mbajë gjallë  pushtimin absolut,madje dhe të privojë shqiptarët nga gjdo e drejtë e tyre jetsore.

Emrin e vet kjo kreaturë ishjugosllave e ka Fyrom,e njohur ndërkombëtarisht nga 125 vende,por metodat dhe format e saja jan po ato si në ish jugosllavinë titiste e millosheviqiane,gjithshka përmes sigurimit shtetëror policisë dhe proceseve gjyqsore të montuara.

Viti 2001 ishte kulmi i durimit për popullin shqiptar në këto troje etnike,dhuna dhe terrori shtetëror kishin shtrirë rrënjë,mohimi i simboleve kombëtare,mohimi i arsimimit,mohimi i gjuhës,gjygjet e montuara politike,terori psikologjik e fizik,prunë në një gjendje të padurueshme dhe eksplosive për kombin shqiptar,kështu lindi dhe Ushtria Çlirimtare Kombëtare, e cila tek e fundit i dha një leksion të mirë krimit shtetëror sllavomaqedonas.Marveshja e Ohrit,ani se “çudibërëse” që len për të dyshuar sidomos kur kam parasysh rolin e francës në te,për shqiptarët tek e fundit ishte një shkëndi shprese se ndoshta nga hiqi diçka do të arrihej,mirëpo ardhja në pushtet e nacionalshovenistëve  në krye me  Gruevski një albanofob  filoserb, shpresat e një pjese të shqiptarëve i la në dyshim se diçka ndoshta do të lëviste në të mirë,me gjithë atë  sa ma shumë duket në sipërfaqe racionaliteti i shqiptarëve,aq ma agresif  dhe arogant shfaqet pala sllavomaqedonase me pengjet që ka rrotull qeverisë së vet.E tërë kjo ka dhe spjegimet e veta,politikisht të zhveshura por në mbrendësi  mbulohen me konspiracione djallëzore që di ti ushqejë qendra e shovenizmit antishqiptar sllavoortodoks e beogradit.Fyromi ka qenë dhe mbetet dhe më tej një zonë e eksperimentimit të tyre djellëzive të albanofobisë Ballaknike.

PROVOKIME JEZUITE

Ca ditë më parë “qeveria”sllavomaqedonase vuri një far embargoje ndaj Republikës së Kosovës duke e sanksionuar më tej dhe me pagesa shtesë për lëvizjen e lirë të qytetarëve apo mjetëve të udhëtimit gjë që bie ndesh me të gjitha marrveshjet e nënshkruara gjer më sot mes R.K dhe Fyromit.Reagimi nga pala e Qeverisë shqiptare të Republikës së Kosovës,gjegjësisht të Ministres znj.Mimoza Kusari me plot të drejtë vendosi masa reciprociteti ndaj aventurave provokuese të qeverisë albanofobe të Fyromit.Tek e fundit masat e reciprocitetit janë thyerje e një tabuje për të përgdhelur me gjdo çmim kopilët e rajonit.Republika e Kosovës duhet patjetër të ndjejë vehten dhe të demonstrojë atë si për opinionin kombëtar shqiptar dhe për atë ndërkombëtar se mer përgjegjësi

në mbrojtje të integritetit dhe sovranitetit të saj si në aspketin diplomatik e politik ashtu edhe në ate ekonomik,pamvarsisht presioneve të jashtme që mund të pasojnë “në emër të fqinjësisë së mirë” apo të misionarëve jezuit të qeverisë sllavomaqedonase.Tek e fundit gjdo shtet ka të drejtë të mbrojë si prodhuesin ashtu dhe konsumatorin e vet,dhe kjo tek e fundit asht një sinjal shum i shëndoshë për orientimin dhe fuqizimin e një tregu të përbashkët me Shqipërinë,duke iu shmangur kësisoj labirinteve vetëvrasëse ballkanike.Dorzënët shqiptarë të “qeverisë” sllavomaqedonase do të duhej më mirë të reflektonin më veti,se sa të vëhen në rolin e misionarëve jezuit,duke duke imituar përhapjen e paqës dhe tolerancës,por që në fakt janë vetëm pijun të një tablloje shahu.

Jan bërë të shpeshta provokimet sllavomaqedonase në forma dhe mënyrat më të vrazhda ndaj shqiptarëve të Iliridës dhe Kombit Shqiptar në përgjithsi,e sidomos shpërthimi i albanofobisë vjen në rritje e sipër,me gjithë përpjekjet e diplomacisë ndërkombëtare për të gjetur një formulë për egzistencën multietnike të kësaj krijese,por në veçanti pas nënshkrimit të marrveshjeve të bashkëpunimit mes Fyromit dhe Serbisë si në nivel të ministrive të punëve të mbrendshme ashtu edhe në ate të gjyqsorit kjo sinjalizoi dhe më fuqishëm duke e vënë në veprim tërë arsenalin shoven srëbosllavomaqedonas,për të kalkuluar me dredhitë e dominancës ballkanike.Se cilat formula janë në sprovë koha do ta vërtetojë,por sidoqoftë inferioriteti apo mos syqelsia shqiptare në moment apo dhe në të ardhme mund të shkaktojë pasoja të rënda për kombin shqiptar sizmika e së cilës nuk mund të parashikohet.Komb i Bashkuar nën qiellin e Europës së Bashkuar,përballë sfidave dhe rreziqeve permanente që shfaqen nga fqinjët grabitqar të shqiptarëvet,mbeten vetëm utopi që burojnë nga një grusht politikanësh nostallgjik të ishjugosllavëve apo dhe më herët në histori të ideve të konfederatave ballkanike që buronin nga projektet sllavogreke.

SHTATZANIA E POLITIKBËRJES SHQIPTARE

Po të analizosh rrjedhën e politikbërjes shqiptare gjatë fushatave zgjedhore gjithmonë ngjall shpresat e një fundi tragjikomedie që na përcjell pandërprerë dhe gdhirjen e një dite lumturie,por fatkeqsisht në momentet më të nevojshme të relaksimit kombëtar rishfaqen remishencat e së kaluarës komuniste të cilat asesi nuk marrin guximin të distancohen nga pararendësit e tyre.Madje jo vetëm kaq por edhe vrullshëm u ngjiten pushteteve me komoditet të pafrenuar,madje,madje dhe me shtytjen edhe të disa institucioneve ndërkombëtare si të hapura po ashtu dhe të fshehta,mjafton që të jenë në shërbimin e tyre,për të goditur sa më fortë konstitucionin moral të kombit shqiptar, atë institucion që mban në këmbë vetë egzistencën e kombit,Nacionalizmin Shqiptar.

Qasja dhe spjegimi institucional dhe politik mbi Nacionalizmin Shqiptar,tregon qartë shigjetat e parapregaditura në drejtim të saj për të zhveshur shqiptarët nga ndjenjat e tyre nacionale,qoftë edhe për vetë  gjenezën e të qenurit shqiptar,aq e paturpshme asht sa që hedhet në lojë dhe vetë historia për të demitizuar shqiptarin të krenohet me para ardhësit e tij që bënë historinë,aq brutale asht sa që tentohet të zhvleftësohet dhe gjaku i derdhur për liri e ardhmëri kombëtare,sa që arrin kulmin për të kriminalizuar edhe viktimizimin inidividual e familjar për Atdheun dhe Lirinë kombëtare,këtë detyrë dhe këtë mision e kanë filluar dhe marrë mbi supe element të kalbur mbeturinash nga sistemet e së kaluarës diktatoriale komuniste,si në trupin Shqipëri ashtu dhe në gjymtyrët e saja të cunguara.Identiteti Nacional i një kombi mbrohet nga Nacionalizmi i vet,për aq kohë sa ai gjendet i rrezikuar apo i goditur qoftë në gjeografinë,historinë apo kulturën e saj.Sot edhe “nën qiellin e Europës së Bashkuar” gjallërojnë Nacionalizmat e kombeve që e përbëjnë këtë qiell,madje ata kanë edhe vetë burimin pikërisht atje nga dhe u kërkohet racionaliteti shqiptarëvet,shtatëzania ka fazat e saja.Historitë janë të dhimbshme kur përsëriten ata lanë gjurmë të pashlyera,dhe populli ynë nuk haron.Gjdo ide  binjakëzimi ballkanik të shqiptarëvet me sllavogrekët hap rrugë rreziqeve permanente për zhvillimin kombëtar shqiptar,ndaj gjithmonë mbetet komb shqiptar i bashkuar i zhvilluar drejt Europës së bashkuar.Por të flasësh sot si nesër të aderosh në europë është miopi politike, kur dihet se ato procese zgjasin dhe decenie të tëra jetësh,Kombi Shqiptar ka nevojë emergjente drejt bashkimit gjeografik të vetin institucional dhe ekonomik,mandej koha e rivendos në pozicionin që e ka merrituar,shqiptarët e mbyllën shekullin e njëzetë me tre lufta për lirinë dhe ardhmërinë e tyre.

Bern-Zvicër