20 vjet kaluan dhe gjithmonë do ju kutojmë

September 11, 2021 by s p

2 Kulla u shuan dhe 2 tjera u ndërtuan, por terrori që shkaktojë me 11 Shtator 2001 në Nju Jork, Pennsylvania dhe Pentagoni në Washington, do të jenë gjithmonë një nga ditë më të zeza në Historinë e Amerikës. Jetët e humbur, Frika dhe Tronditja, kanë lënë plagë për shumë familjare si edhe për ne që e përjetuam me trishtim të madh. Por shpresa në Zotin dhe forca për të vazhduar jetën, na banë ma të ndërgjegjshëm për ta kuptu se djalli punon gjithmonë për të shkatrru edhe atëherë kur nuk e mendon njeriu. Prandaj, nuk duhet të harrojmë e as të heshtim duke u lutur, për të djeshmen dhe të sotmen, për ata që ikën nga kjo jetë dhe për ata të gjallë që kanë më shumë nevojë për lutje. Lutja është arma më e fortë për njeriun. Nanë Tereza thoshte “ Çdo gja fillon me lutjen” dhe “Kam besuar se lutja ndyshon çdo gja, por tani e di se Lutja na ndryshon ne, dhe ne mund ti ndryshojmë gjanat”. Lutemi për viktimat e 11 Shtatorit.

Kryeipeshkvi i Nju Jorkut viziton kishën shqiptare”Zoja e Shkodrës”

March 4, 2019 by dgreca

Nga Ilir IKONOMI*/

Kryeipeshkvi i Nju Jorkut, kardinali Timothy Dolan inkurajoi komunitetin katolik shqiptar të Amerikës të qëndrojë i bashkuar dhe të ruajë besimin. Ai foli të dielën pasdite gjatë një vizite në Kishën Zoja e Shkodrës në Hartsdale të Nju Jorkut dhe shprehu simpati për katolikët e Shqipërisë që vuajtën veçanërisht shumë gjatë komunizmit. Kolegu ynë Ilir Ikonomi ishte në kishën shqiptare dhe na dërgoi këtë material.

Kardinali Timothy Dolan u prit me përzemërsi dhe me një stuhi duartrokitjesh nga komuniteti katolik shqiptar që kishte mbushur kishën Zoja e Shkodrës në periferitë e Nju Jorkut.

Kardinali Dolan, i njohur si konservator dhe si njeri mjaft karizmatik, është kleriku më i lartë dhe kardinali i dytë që vjen për të dhënë meshë në këtë kishë.

Dioqeza që ai përfaqëson përfshin disa qindra kisha dhe komuniteti katolik shqiptar i Nju Jorkut e shikon vizitën e tij si një nder të madh.

“Ju admiroj shumë për arsye të historisë që ju keni, historisë së vuajtjes dhe përndjekjes për besimin tuaj të thellë katolik,” tha kardinali.

“Ata shkatërruan kishat tuaja, vranë priftërinjtë tuaj, ju shkatërruan katekizmin, ata madje nuk ju linin tu vinit fëmijëve emra të krishterë. E megjithatë, ju, prindërit dhe gjyshërit tuaj nuk u përkulën por u mbajtën fort pas besimit të tyre.”

“Dhe tani, ju e sillni këtë besim të thellë katolik që u sprovua në zjarrin e përndjekjes, këtu në Shtetet e Bashkuara, ku ne kemi nevojë për të. Sepse këtu në Amerikë ne nuk na është dashur të vuajmë aq shumë për këtë besim. Ne e marrim atë si diçka të natyrshme.”

“Prandaj ruajeni këtë besim, ruajeni gëzimin dhe unitetin në familjet tuaja. Ruajeni dashurinë për besimin tuaj dhe bëni që ai të jetë një dritë për botën. Ne kemi nevojë për ju, kemi nevojë për shembullin tuaj,” tha kardinali Dolan.

Kardinalit iu dorëzua një pllakat me fotografitë e 38 klerikëve shqiptarë të vrarë nga komunizmi në Shqipëri, dhe një portret i Nënë Terezës.

Famulltari i Kishës Zoja e Shkodrës, Dom Pjetër Popaj u bëri jehonë fjalëve të kardinalit. Ai kujtoi kohën kur në Shqipërinë komuniste përndiqeshin njerëzit e besimit, rrëzoheshin kishat dhe shkatërroheshin kambanaret:

“Krimet e kryera ndaj priftërinjve ishin përtej përfytyrimit njerëzor, pra që një qënie njerëzore duhej të trajtohej aq mizorisht nga një tjetër qënie njerëzore.”

Kardinali Dolan dhe Dom Pjetri folën përpara një audience ku një pjesë e mirë e njerëzve janë të ardhur nga Shqipëria dhe i kanë përjetuar vetë ato vuajtje.

Tonin Mirakaj është veprimtar i Kishës Zoja e Shkodrës:

“Unë personalisht ndiej një emocion të posaçëm sepse një prej atyre është Fran Mirakaj, xhaxhai im. Kur e pashë atë pikturë në dorën e tij ndieva sigurisht një emocion. Ai u zhduk, nuk dihet as varri i tij e asgjë tjetër. Fran Mirakaj është një ndër 38 martirët e Kishës Katolike. Ishte njpë akt i mirë që bëri Dom Pjetri që i dhuroi kardinalit atë pikturë bashkë me atë të shënjtores Nënë Tereza. Për ne shqiptarët të gjitha këto janë me shumë rëndësi.”

“Me fjalët e tij, ai respektoi shqiptarët, historinë shqiptare dhe të gjitha ato që kanë ndodhur në trojet shqiptare gjatë komunizmit dhe gjatë shtypjes ndaj besimit të fesë,” thotë Marjan Cubi, veprimtar i qendrës kulturore të Kishës.

Njerëzit e duan këtë kishë, e cila u ndërtua me ndihmën e të gjithëve, edhe të komunitetit mysliman. Ata vijnë me shumë dëshirë, disa udhëtojnë më tepër se një orë me makinë për të ardhur këtu. Nuk është thjesht një kishë por edhe një shtëpi.

Por kjo e dielë ishte mjaft e veçantë. Lidia Curanaj, është një personalitet i njohur televiziv i Nju Jorkut.

“Jemi shumë të gëzuar që ka ardhur kardinali. Jemi shumë krenarë që ka ardhur këtu. Ai na do dhe ne e duam,” thotë ajo.

Lidia e ka mësuar shqipen nga prindërit që emigruan në Amerikë dhe thotë se është mjaft e lidhur me këtë kishë:

“Nëna dhe babai kanë ardhur këtu pa shkollë dhe na kanë mësuar shqipen. S’e di krejt por mirë boll e di. Kemi blerë shtëpinë afër këtu për që qenë afër kishës. Aq shumë duam që të jemi shqiptarë. Duam edhe vajzën ta rrisim që të jetë shqiptare. Është me shumë rëndësi që vajzën ta rrisim të jetë amerikane krenare dhe shqiptare krenare.”

Kardinali Dolan ka një mënyrë të hapur komunikimi dhe dëshron t’i takojë të gjithë, një për një. Kur e pyesim se ç’mendon për komunitetin shqiptar, ai përgjigjet thjesht:

“I dua shumë, jam i gëzuar që ndodhem këtu”.

Ai thotë se një ditë Nju Jorku ndoshta do të ketë një arkipeshkv shqiptar.(Zeri i Amerikes)-Fotografite-Kortezi-Lidia Curranaj

Zoja e Shkodres në arkivat austriake

December 11, 2018 by dgreca

Nga Pjeter Logoreci-Vjenë/*

Ka shumë kohë që i ngacmuem nga lidhjet shpirtnore, por edhe ato historike e familjare, kam mendue me shkrue për figuren e Zojes së Shkodres, shejtneshës pajtore të qytetit tonë. Vendi i zanafillës së saj i njohtun nga mbarë njerzimi, faltorja e vogël plot hire e dashni e Zojës së Shkodres buzë Rozafës, për mue ka nji kuptim të dyfishtë: atë të besimit fetar por edhe vendin ku në vjetin 1887 u shugurue si prift Imzot Ndre Logoreci (Andrea Logorezzi), një klerik i vyer e atdhetarë i shquem në përhapjen e shkollave e gjuhës shqipe në t’gjithë trevat shqiptare (Kosovë e Maqedoni).

Tuj ditë se, historikisht jeta e muer me t’keq popullin shqiptar, asht nji mrekulli që qindra dokumenta autentikë, dorëshkrime, të botuem e pamorë, ruhen ndër arkivat e bibliotekat e ndryshme austriake, tuj i shërbye kujtdo për me ju referue, me saktësue e publikue informacione të panjohuna ndër dekaka (bile shekuj), të ndodhive kombëtare shqiptare. Kjo gja m’ka favorizue edhe mue, me zhbirilue nëpër çdo cep e skutë të këtyne arkivave për me gjetë e zbulue të panjohuna që i shërbejnë sado pak kulturës e historisë shqiptare.

Një legjendë e dalë nga Shkodra dhe tashma e njohun në t’gjithë boten, tregon për largimin e figurës së Zojës (Maries me fëmijen e saj Jezusin) nga faltorja poshtë kështjellës, pasi qyteti u pushtue nga hordhitë e egra të osmanllijve. Simbas gojëdhanës figura e famëshme zuni vend në muret e një kishe në periferi të Romës, në Genazzano. Shëmbullin e Nanës së Përbotëshme, Zojës, e ndoqën mijëra familje shqiptare, të cilat të detyrueme nga mizoritë e brutaliteti i pushtuesit osman, për t’ju shmangur shfarosjes e për të ruejtë familjen e traditat, braktisen vatrat e tyne tuj gjetë strehë ndër vendet fqinje që gëzonin lirinë, e sidomos në viset e jugut të Italisë.

Si gojëdhana e ikjes së figurës së Zojës ashtu dhe qyteti i Shkodres, u banë të njohtun në mbarë botën përendimore. Fati i shqiptarisë u ba objekt i lutjeve nga mijëra besimtarë e pelegrinë që udhëtonin nga katër anët e Europës drejt Genazzanos për të vizitue Nanën e mrekullive e ndihmëtaren e mbarë njerzimit.

Me që në fund të tetorit ishte festa e Zojës së Shkodres, e cila u shpall si Pajtorja e qytetit të Shkodres në vjetin 1895 nga ipeshkvijtë e kohës, u vuna me kërkue ndoj send që i përket historisë së figurës së saj, por edhe asaj të Kishës së Zojës rranxë kështjellës e bri Bunës. Mundi m’a shperblej me gjetjen e disa librave me vlerë, pronë shekullore e bibliotekave të Vjenës, që u banë shkak për me nisë këtë shkrim, me nda me lexuesin shqiptarë kënaqsinë e kësaj gjetje të interesante. Nga trashëgimitë gojore dhe ato dokumentare, faltorja e vogël e Zojës në lagjen e motëshme Alibeg Mahallasi, u prish, apo u la me u rrenue disa herë, në rrethana të ndryshme ose keqdashje të pushtuesit osman (e ma vonë nga komunistët), të cilët i pengonin shkodranët në lutjet apo proçesionet e tyne në këtë tempull. E megjithatë populli i Shkodres, por edhe shtegtarë të ardhun prej viseve tjera, për çdo hall, smundje apo ushqim shpirtnor i drejtoheshin gjithë herë vendit të shejtnuem, Zojës së Kshillit të Mirë.

Po ashtu si populli i Shkodres dhe ai shqiptar, nji lidhje të pazgjidhëshme me Zojën patën edhe Etnit Augustinian të vendosun në kuvendin e tyne në Genazzano, të cilët ishin edhe kujdestarët e Kishës së Shejtes Mari të Këshillit të Mirë. Me shfaqjen e Zojës së Shkodres në Genazzano, jo vetëm vëlleznit augustinianë të Genazzanos e të Italisë, por edhe prifta augustinianë të shumë viseve të tjera europiane, nderimin e figurës së Zojës, e patë qëllim udhëtimesh, pelegrinazhesh e zhvillimit të liturgjive që i kushtoheshin asaj (Zojës).

Siç thashë ma sipër, fati e solli që kto ditë në nji nga bibliotekat e famëshme të Vjenës të zbuloja, e të mbaja në dorë (ndërmjet disa vëllimeve) nji perlë të rrallë, vepër kushtue Zojës së Kshillit të Mirë, ose siç shkruhet edhe në faqet e tij: Zojës së Shkodres. Nuk përshkruhet gzimi, emocionet dhe knaqsia që pata tue punue me librin të cilin për të mos e humbun, vendosa me e skanue të plotë. Edhe pse 262 vjeçar, libri ishte i ruejtun mirë. I shtypun në vjetin 1756 në Vjenë, me një teknikë artizanale në punishten shumë të njohun të familjes vjeneze Heyinger, 192 faqet e librit janë nga një material i veçantë e rezistent që nuk është letër e thjeshtë. Libri në origjinal mban titullin: “Sittliche Erwegungen von Übertragung der wunderreichen Bildnuß MARIE von guten Rat, aus ALBANIEN nach GENAZZANO“ dhe asht shtypë nën kujdesin e Urdhërit Augustinian të Vjenës me rastin e shtegtimit 9 /ditor nga Austria në Genazzano të priftave augustinianë me qëllim lutjet dhe pastrimin shpirtnor.

Libri hapet me figurën e Zojës së Shkodres, punue me kërkesen e Augustinianëve të Vjenës, simbas asaj origjinale në Genazzano, nga artisti shumë i njohun vjenez Franz Leopold Schmitner (Kupferstecher, 1703 / 1761), me tekniken e shtypjes mbi gdhënien në bakër. Figura e Maries që mban në krahnor fëmijën e saj Jezusin, mban mbishkrimin SHEJTJA MARIE E KSHILLIT TË MIRË, poshtë saj mund të lexohet përkushtimi i Etenve Augustinian si dhe në gërma të vogla emni i autorit.

Faqja tjetër ndjekë me titullin e shtypun me shkronja të mëdha:

Konsiderata moralepër shpërnguljen e portretit të mrekullueshëm të MARIES SË KËSHILLIT TË MIRË, nga SHQIPNIA në GENAZZANO OSE 9 ditëshi me lutje për gratë shejtnesha dhe NANEN E ZOTIT, MARIEN E KSHILLIT TË MIRË.

Duke shfletue librin, në parathanien e tij, autori ka tregue historinë e figurës së Shejtnores me këto rreshta: “…për këtë figurë të dashtun, tregohet një mrekulli, se si kjo pikturë e shejtë dhe e lashtë, u gjind papritë në një vend jo larg nga Roma, në Genazzano. E shkëputun nga muret e një faltores në Shkoder, qi asht një qytet në Shqipni, piktura e Zojës mbi një fletë gipsi e shoqnueme nga besimtarët Gjergji dhe de Sclavis, që sikurse historia e israelitëve, e kaluen detin Adriatik në pak orë pa ju lagun kamba, u vendos në Genazzano… në 1467…”

Mbas parathanies, faqet e librit përmbajnë përshkrimin e 9 ditëve; lutjet, emocionet dhe përshtypjet e pelegrinëve augustinianë gjatë qëndrimit në Genazzano. Lutjet janë të ndame ndër ditë, që pasojnë njena tjetrën. Çdo ditë përmban lutje të njohuna për Zojën, por edhe krijime të reja shpirtnore për Zojën e Shkodres të shkrueme nga etnit, për çka ato përjetojshin aty. Në mbrendi ka edhe shumë LAVDRIME për figurën e Zojës në vargje, në formë poezie 8 deri në 10 strofa.

Ky libër i ruejtun mirë, me vlerën e bukurinë e tij, më solli në kujtimet e ditëve të “Revolucionit Kulturor Bolshevik”, kur si fëmijë në Shkodër përjetova mbylljen e Kuvendeve dhe Kishave, orgjitë e zellin e komunistëve aziato stalinistë dhe spiunve të tyne, që digjnin plot urrejtje male me libra e dokumente historik, dëshmitarë të kulturës të nji populli ndër ma të vjetrit në Europë.

Në fund të këtij shkrimi, një lutje më del nga shpirti:

O Zoja e Shkodres, …zbutja zemrat njerzve të egërsuem, …fali bukë e dashni femijëve të rrugës që ngrysen pa bukë e pa dashninë prindore, …jepi strehë e shpresë familjeve që luftojnë për mbijetesë, …NDRIÇOJA MENDJEN atyne që kanë zaptue karrigat e politikës…

AMEN

Vjenë, me 4 dhetuer 2018

*Per me shume foto shkoni ne facebook dielli vatra

KISHA ZOJA E SHKODRES DHE VATRA, SONTE MESHE DHE SIMPOZIUM PER HEROIN KOMBETAR

January 17, 2018 by dgreca

Njoftim i Radio Vatikanit: Në Nju Jork, meshë dhe simpozium për Vitin kushtuar Gjergj Kastriotit-Skënderbeut/

Viti jubilar kushtuar Skënderbeut po kremtohet kudo ndër shqiptarë. Përveç Shqipërisë e Kosovës, edhe diaspora shqiptare kudo ndodhet organizohet me veprimtari të ndryshme në 550-vjetorin e vdekjes së Gjergj Kastriotit.

Kështu, kisha e Zojës së Shkodrës, në Nju Jork, në bashkëpunim me Federatën Panshqiptare “Vatra”, ia kushton ditën e nesërme, 17 janar, kujtimit të Atletit të Krishtit, siç e quajtën papët e Romës Skënderbeun, i cili ndali hordhitë otomane në portat e Evropës.

Në orën 17.00, në kishën e Zojës së Shkodrës kremtohet një meshë përkujtimore. Më vonë, në orën 18.00, në Qendrën “Nënë Tereza”, fillon Simpoziumi kushtuar 550-vjetorit të vdekjes së Skënderbeut. Në të marrin pjesë përfaqësuesit e bashkësisë shqiptare në Nju Jork, si edhe të ftuar të veçantë nga Shqipëria si prof. Romeo Gurakuqi, historian; publicisti nga Kosova, prof. Fahri Xharra; historiania Dr.Azeta Kola nga bashkësia shqiptare vendase dhe dr. Pashko Camaj, përfaqësues i Federatës “Vatra”.(Radio Vatikani)

Don Ndue Gjergji: simpozium mbi Skënderbeun në Detroit, më 27 janar

Viti kushtuar Skënderbeut si nga qeveritë e Tiranës e të Prishtinës, ashtu edhe nga Kisha Katolike në trevat shqiptare po përvijohet tashmë në pritje të 17 janarit, 550-vjetorit të vdekjes. Jo vetëm në mëmëdhe, por edhe në diasporë, shqiptarët përkujtojnë heroin e tyre kombëtar. Ndër veprimtaritë e shumta, veçojmë ato të diasporës shqiptare në Miçigan të SHBA-ve, ku Viti i Skënderbeut po përjetohet si bashkësi në unitet ndërmjet besimtarëve të të gjitha feve: katolike, ortodokse, myslimane dhe bektashi. I rëndësishëm, simpoziumi që do të mbahet më 27 janar, ku për atë, që u quajt nga Papët “Atleti i Krishtit”, do të flasin personalitete e profesorë si Sami Repishti, Mërgim Korça, Romeo Gurakuqi, papas Antonio Belushi, Gjon Berisha, Pëllumb Xhufi e shumë të tjerë.

Bashkeorganizatore e veprimtarise eshte dhe dega e Vatres ne Michigan.

FESTIVALI I 27-TË SHQIPTAR , NJË KURORË SHUMËNGJYRËSHE PËR HEROIN KOMBËTAR

November 6, 2017 by dgreca

Dom Pjeter Popaj:Ky Festival i dedikohet heroit tonë kombëtar Gjergj Katstriotit Skenderbe me rastin e 550 vjetorit të tij. Ne e falënderojmë Zotin për këtë njeri të madh.Mos të ishte Ai nuk e di a do të kishte Shqipëri, nuk e di a do të flisnim shqip ndopak dhe me siguri nuk do ta kishim këtë festival sonte. Prandaj, edhe për këtë tubim, si shqiptar, e falënderojmë Zotin në qiell e Kastriotin në tokë. Me flamurin e tij identifikohemi, me gjuhë e kulturë që na i ruajti ne krenohemi. Këtë pasuri, sonte, ky festival e qet në skenë para jush që të shijoni traditat e bukura, të lashta shqiptare. Dhe kurrë mos t’i shmangemi porosisë së tij, “Mos harro se je shqiptar”./

1 ok 1 balline 1 dom Pjetri 1 femijet dhe Heroi dritani Boston 1 valltaret ok 3 Valle djemte

NGA ASLLAN BUSHATI /Lehman Center for the performing arts,- 5 Nentor 2017- Në pasditën e së dielës të 5-së Nëntorit 2017, drejt sallës së madhe të performimit te artit në Lehman Kolegj ,(Lehman Center for the performing arts), bashkatdhetarët nga NY me rrethina, por dhe nga shtete të tjera, me fëmijët dhe familjarët e tyre, erdhën për të qenë të pranishëm në performin dhe shijimin e festivalit të 27-të të Këngës Shqiptare në Bronx NY .Organizimi i kësaj ngjarje të rëndësishme kulturoro-artistike për komunitetin shqiptaro-amerikan, është bërë i mundur nga Qendra “Nëna Tereze” e Kishës Katolike Zoja e Shkodrës. Rrugët që të conin për në mjediset e sallës së festivalit, ishin me një prani shumë të shtuar të policisë së NY. Kjo gjë nuk bezdiste askënd, por përkundrazi njerëzit ndjeheshin më të sigurtë, duke patur parasyshë ngjarjen makabre të kësaj të diele në Teksas dhe të para disa ditëve në Manhattan. Policët ishin shumë të sjellshën, por edhe shumë rigoroz, për të parandaluar cdo situatë të pakëndëshme. Respekte për ata dhe punën e tyre.

23275310_10155887374623151_8517490894149523550_o 1 dritani Dom Pjetri 1 marku 5 edhe richardi 6 Mark Sh 23172865_1559608507437877_2371185598600128892_n

Para fillimit të festivalit, pak nga pak, salla u mbush me kostume shumëngjyrshe të të gjitha krahinave shqiptare nga Kelmendi në Camëri, nga Presheva e në Tivar. Fëmijët e të rinjt shkëlqenin me veshjet e tyre si lule të bukura , por edhe të moshuarit “ konkuronin” tek-tuk si për të thënë: se dhe ne jemi këtu! Të ftuarit dhe personalitetet e komunitetit i pritën me shumë përzemërsi drejtuesit e Kishës katolike “Zoja e Shkodrës”: Famulltari Dom Pjetër Popaj, Marjan Cubi e Mark Shkreli, si dhe drejtuesit artistik Fran Cotaj, Gëzim Nika (Mjeshtër i Madh) etj. Për personalitetet e komunitetit ishte rezervuar rreshti i parë i kolonës se mesit , në të cilën zunë vend: Kryetari i Federatës Panshqiptare të Amerikës Vatra Zoti Dritan Mishto , Asamblisti i NY Zoti Mark Gjonaj, drejtues të Vatrës, Kishës Katolike, komunitetit, artit e kulturës, biznesit etj.

Kur sipari i festivalit u hap, në sfond u cfaq hijshëm një poster madhështor i Gjergj Kastriotit – Skënderbeut, e cila i ndjesoi të pranishmit të ngrihen në këmbë e të prisnin me duartrokitje daljen në skenë të grupit te valleve “Rozafati” me koreografi të Angjelina Nikës (Mjeshtër i Madh) dhe fill pas tyre grupi i konferencierëve të festivalit : Kozeta Turishta, Sebastian Tinaj, Veronika Juncaj dhe Joseph Cubi, të cilët e drejtuan me profesionalizëm dhe dinjitet. Me duartrokitje të zgajtura është pritur ngjitja në skenë e Famullitari të Kishës Katolike Shqiptare “Zoja e Shkodrës”, Dom Pjetër Popaj. Në përshëndetjen e Tij, famullitari tha se ky festival, i 27-ti që nga fillimi, i dedikohet Heroit Kombëtar të Shqiptarëve, Gjergj Kastrioti Skënderbeu, në nderim të përvjetorit të 550 të largimit nga jeta! Ja pershendetja e plote e famullitarit Dom Pjeter Popaj:” Mirëmbrëma dhe mirë se vini në Festivalin e 27 shqiptar ,organizuar si për çdo vit nga Kisha e jonë shqiptare, Zoja e Shkodrës në Hartsdale, New York.

Ky Festival i dedikohet heroit tonë kombëtar Gjergj Katstriotit Skenderbe me rastin e 550 vjetorit të tij. Ne e falënderojmë Zotin për këtë njeri të madh.Mos të ishte Ai nuk e di a do të kishte Shqipëri, nuk e di a do të flisnim shqip ndopak dhe me siguri nuk do ta kishim këtë festival sonte. Prandaj, edhe për këtë tubim, si shqiptar, e falënderojmë Zotin në qiell e Kastriotin në tokë. Me flamurin e tij identifikohemi, me gjuhë e kulturë që na i ruajti ne krenohemi. Këtë pasuri, sonte, ky festival e qet në skenë para jush që të shijoni traditat e bukura, të lashta shqiptare. Dhe kurrë mos t’i shmangemi porosisë së tij, “Mos harro se je shqiptar”.

Falënderojmë anëtarët e komisjonit organizativ, të cilët kanë dedikuar muaj, javë, ditë e orë, për të përgaditur një program të shkëlqyshëm për ju. Sa kënaqësi është kur i shohim të rinjt e të rejat që kanë lindur këtu, duke kënduar e vallëzuar këngë e valle shqiptare. Këta e tregojnë se mburren që janë shqiptarë. Gjithashtu, nga Shqipëria, Kosova, Maqedonia, Mali i Zi e Çamëria kemi këngëtarë, muzikantë, instrumentalista të talentuar e të shquar, të ftuar këtu sonte në këtë festival.Mirëseardhje mysafirëve tanë të shquar nga lamitë e ndryeshme, fetare, politike, shoqërore. Pjesëmarrja e juaj na nderon.Falënderojmë gjithë ju, të pranishëm, për pjesëmarrjen tuaj, e njëkohësisht për përkrahjen tuaj tash 27 vjet me radhë. Pa ju nuk do të ishte Festivali, prania e juaj ndihmon dhe nxiton brezin e ri, sidomos ata që kanë lindur këtu.Ju dëshiroj që s’bashku të kalojmë disa orë të këndshme ndërsa argëtohemi me këngë e valle të bukura shqiptare.Faleminderit, e kalfoshi mirë!”

Festivali i 27-të Shqiptar ishte një spektakël i bukur, ku jehuan këngët dhe vallet nga të gjitha trevat kombëtare, ku Shqipëria Etnike, ishte e gjitha në skenë.

Me këngën për Ibrahim Rugovën dhe “Kuq e zi”,këngëtarja e mirënjohur Alberie Hadergjonaj, hapi festivalin dhe si i thonë fjalës “ e tërhoqi këmbën zvarrë” që cdo gjë të shkonte si është më e mira. Kurse kengen”Margjelo” e kendoi me shumë pasion Artur Matija e në vazhdim “Vallen e shamisë”, e interpretoi grupi i dytë i Rozafatit me koreografi të Angjelina Nikës (Mjeshtër i Madh), për të cilën duhet thënë se e “lulëzoi” skenën e festivalit.

Kur konferencierët njoftuan se në drejtimin e orkestrës është Mjeshtri i Madh, Shpëtim Saraci dhe se potpurinë me këngë korcare do ta këndojë këngëtarja e mirnjohur (dhe bashkshortja e tij), Mira Konci, të pranishmit u ngritën në këmbë e duartrokitën në shenjë respekti për ta:- Së pari për gjurmët që ata kanë lënë në artin shqiptar, së dyti si ndjesi, për keqtrajtimin që shtetarët e sotëm i bënë Shpëtimit Saracit (orkestrantit më të mirë shqiptar të cerek shekullit të fundit) duke i shkurtuar vendin e punës, dhe së treti,- ata tashme do të jenë pjesë e komunitetit tonë shqiptaro-amerikan.

Në vijim festivalin e pasuroi Ansambli folklorik “Bashkimi Kombëtar”i drejtuar nga Gjergj Dedvukaj e Tomë Gjergji, të cilët interpretuan“Kombi ynë me djep mbi gurë”,”Të pa ndarë jug e veri”, valle dibrane, e pjesë instrumentale, si dhe interpretimi nga gjashtë vjecari Joseph Juncaj, që këndoi me shumë pasion e dinjitet këngën”O malësi të bekoftë zoti”. Me duartrokitje u përcoll edhe Valentina Ivezaj, që këndoi “Këngë për Shqiptarinë”. Programi vazhdoi me “Freski Bjeshke-Instrumentale e; Interpretuan Tonin Haxhia, Ndue Nika dhe Edmond Nikolli.

Koncerti kulmoi me këngën polifonike të Grupit të Bostonit, nën drejtimin e Petrit Alibeajt( inisiator per krijimin e deges se Vatres ne Boston) “Në Vlorë foli Prefekti”…

Në pjesën e dytë të programit të pranishmit u argëtuan me “Moj e bukura more” kënduar nga Layla Lukaj, potpuri këngësh kosovare nga Shpresa Gojani, melodi me cifteli, monolog për Prek Cal Viganin nga Tomë Gjergji dhe vallen came të interpretuar nga grupi i valleve të Bostonit me koreogafi të Bashkim Brahos. Në vazhdim të kësaj pjese të programit, Shoqëria klturoro-artistike “Kelmendi” solli “Kangë për Prek Calin”, “Bashkimin kombëtar”, “Shtatë malet e Malsisë” e valle tradicionale etj.

Në pjesën mbyllëse të festivalit, u soll për të pranishmit pak humor, këngë shkodrane nga Nikoleta Vokrri, “Vajzë e bukur moj malësore” nga Elisabeta Marku dhe si qershia mbi tortë “Vallja e shqipeve “ interpretuar shume bukur nga grupi Rozafati me koreografi të Angjelina Nikës (Mjeshtër i Madh).

Festivali i 27-të, ishte në vetvete jo vetëm një aktivitet i rëndësishëm vjetor, por mbi të gjitha ishte një vepër e rëndësishme e jetës kulturoro-artistike të komunitetit tonë shqiptaro-amerikan. Ai do të mbahet mend gjatë si për prurjet dhe nivelin artistik. Ka qene një punë e lodhshme për të madhin Gëzim Nika (si drejtues artistik dhe regjizor) e për gjithë komisionin organizator, por në të njejtën kohë një kënaqësi, dëfrim e clodhje për ata që e panë dhe e shijuan direkt në sallë dhe për ata që do ta ndjekin në ekranet e televizionit. Respekte për Dom Pjetër Popajn dhe gjithë drejtuesit e Kishës Katolike “Zoja e Shkodrës” që bëjnë kaq shumë për edukimin atdhetar e fetar të komunitetit.

Komisioni Organizues i festivalit përbëhej nga : Famullitari Dom Pjetër Popaj; nga Marjan Cubi- Drejtori i Qendrës “Nëna Terezë”, Drejtor i festivalit:Fran Cotaj; Drejtor Artistik dhe Regjia: Gëzim Nika(Mjeshtër i madh); Skenografia: Fran Shala; Gjeka Shala dhe Lisa Juncaj; konferencierët: Kozeta Turishta, Sebastian Tinaj, Veronika Juncaj dhe Joseph Cubi. Orkestra”Kastrioti” drejtuar nga Shpëtim Saraci(Mjeshtër i Madh) dhe Dritan Papa.

Këshilli Drejtues i festivalit përbëhej nga : Fran Cotaj, Ismer Mjeku, Mark Shkreli dhe Simon Vukel.