Archives for March 2014

Festivali Kulturor i Rinisë për dy ditë në Pallatin e Kongreseve

March 23, 2014 by dgreca

Institucionet Arsimore “Turgut Ozal” me mbështetjen e Ministrisë së Mirëqënies Sociale dhe Rinisë, organizuan sot Festivalin Kulturor Ndërkombëtar të Rinisë, edicioni i parë.Ky event mbarëkombëtar, që ka edhe suportin e Universitetit Epoka, Universitetit të Arteve dhe MIST (Memorial International Shcool of Tirana), do të përfshijë jo vetëm pjesë të kulturës e traditës shqiptare por edhe më gjerë, duke çelur një dritare të madhe kulturore në rajonin tonë.

Pjesë të ndryshme muzikore, këngë, kërcime dhe pjesë poetike, shoqëroi të pranishmit për rreth dy orë në Pallatin e Kongreseve. Festivali u prezantua nga çifti simpatik Amarda Toska dhe Ermal Mamaqi. Festivali Kulturor Ndërkombëtar vjen në vazhdën e festivaleve ndërkombëtare të muzikës, gjuhës dhe letërsisë organizuar nga të rinjtë në rreth 160 vende të botës nga shkollat simotra të Institucioneve Arsimore “Turgut Ozal”.

Këto festivale janë mundësia më e mirë për të ndarë e përjetuar sëbashku kultura, gjuhë e tradita të ndryshme, bazuar në harmoninë, tolerancën e mirëkuptimin. Vetëm në këtë mënyrë, një botë e re do të lindë në marrëdhëniet miqësore dhe vëllazërore mes popujve, feve dhe kulturave. Festivali synon të sjellë në Tiranë vëmendjen e të rinjve të rajonit tonë.

Por një qëllim parësor është edhe përcjellja e vlerave të rinisë shqiptare, dëshirave dhe pritshmërive të tyre drejt këtyre vendeve por edhe drejt Bashkimit Evropian, ku Shqipëria dëshiron dhe do të jetë anëtarë në të ardhmen e afërt. Institucionet arsimore “Turgut Ozal” ose njohur ndryshe si Kolegjet Turke kanë një të shkuar tashmë 21 vjeçare në vendin tonë.

Ato gjatë këtyre dy dekadave dhe tashmë në dekadën e trerë, kanë punuar për të sjellë më të mirën në fushën edukative-arsimore për të rinjtë shqiptarë. Këto shkolla janë tashmë një markë e pranuar ndërkombëtarisht e vendit tonë. Institucionet arsimore “Turgut Ozal” dhe Universiteti Epoka, falënderojnë të gjithë bashkëpunëtorët në organizimin e një eventi të tillë ndërkombëtar, dhe në veçanti Ministrinë e Mirëqënies Sociale dhe Rinisë.

Serbia dhe Kosova drejt BE-së 15 vite pas bombardimeve të NATO-s

March 23, 2014 by dgreca

Kur avionët e NATO-s lëshuan bombat e para, në mars të vitit 1999, mbi Serbinë për ta detyruar që të ndërpresë represionin e saj kundër popullsisë dhe forcave kosovare, një anëtarësim në BE ishte i paimagjinueshëm si për Beogradin ashtu edhe për Prishtinën.

Pesëmbëdhjetë vite më vonë, këta armiq të vjetër ecin krahë më krahë në rrugën evropiane, pasi arritën në prill të vitit 2013 një marrëveshje historike për normalizimin e marrëdhënieve, nën mbikqyrjen e Brukselit.
Ndonëse Serbia refuzon haptas që ta njohë pavarësinë që Kosova shpalli në vitin 2008, por vullneti i saj për të përmirësuar marrëdhëniet me këtë territor të populluar nga një shumicë shqiptare i ka mundësuar Beogradit që të hapë në janar negociatat për të hyrë në Bashkimin Evropian.
Madje edhe Kosova nga ana e saj ka filluar negociatat për të arritur një marrëveshje asocim-stabilizimi, etapa e parë kjo për tu afruar me BE-në.
Pavarësisht kundërvënies së Beogradit ndaj pavarësisë së Kososvës, e njohur deri sot nga SHBA-ja dhe 23 nga 28 vende të BE-së, “mund të vërrjemë një farë zbutje nga autoritetet serbe ndaj shkëputjes së Kosovës”, thekson analisti Miodrag Radojeviç, i Institutit të Studimeve Politike të Beogradit.
“Pjesmarrja e Serbisë në dialog me Kosovën tregon se ajo e ka pranuar ‘de facto’ realitetin kosovar”, shtoi ai.
“Një ndikim të lartë në përmirësimin e marrëdhënieve do të mundësohet vetëm nëse BE-ja hap dyert e saj për të dyja palët, duke ofruar një prespektivë evropiane të qartë”, vlerëson Adrian Qollaku, një analist politik nga Prishtina.

Referendumi i Krimesë zgjon të kaluarënFushata ajrore e NATO-s që zgjati 78 ditë ka mbetur e ngulitur në kujtimet si të serbëve ashtu edhe të shqiptarëve të Kosovës. Por pavarësisht vizionit të njëjtë për një të ardhe evropiane, suveniret e tyre do të jenë krejt të ndryshme.
Por edhe referendumi i 16 marsit në gadishullin ukrainas të Krimesë, në përfundim të të cilit 97 për qind e banorëve u shprehën në favor të bashkimit me Rusinë, ka zgjuar gjithashtu disa kujtime.
Mbi të gjitha, pasi kishte dënuar prej shumë vitesh shkëputjen e Kosovës, Moska, aleati kryesor i Serbisë, e citoi këtë çështje si shembull për veprimet e saj në Krime.
NATO-ja filloi bombardimet më 24 mars 1999, pa miratimin e Këshillit të Sigurimit të OKB-së, pas refuzimit nga ana e presidentit serb Sllobodan Millosheviç që të ndërpresë gjenocidet në popullsi dhe shtypjen e forcave të armatosura kosovare.
Ndërhyrja e NATO-s përfundoi në qershor pas tërheqjes së forcave serbe nga Kosova.

Makthet e luftës vazhdojnë

Në Beograd, në qendër të qytetit, godinat e Ministrisë së Mbrojtjes dhe të Punëve të Brendshme të epokës së Millosheviçit, të shkatërruara nga bombat e Natos vazhdojnë të mbeten të rrënuara.
Në Kosovë, ku zonat e forcave dhe të autoriteteve serbe u bombarduan gjithashtu nga NATO-ja, nuk mbetet asnjë shenjë e këtyre bombardimeve
Në vendin ku ndodhej në Prishtinë shtabi i përgjithshëm i policisë serbe, është ndërtuar një godinë krejt e re që është Ministria kosovare e Punëve të Brendshme.
“Ishte si një tërmet dhe gjëmim një kohësisht”, tregon Qerim Ahmeti, 32 vjeç, dëshmitar kur u bombardua baza e policisë serbe në Prishtinë.
“Por nuk kishim frike. I luteshim Zotiti që të mbijetonim dhe që forcat sebe të largoheshin nga Kosova”, vazhdon ai.
Nga ana tjetër në Beograd , Vlatka Reljiç, e mënjanon gjithnjë rrugën e shkurtër që e dërgon për në shtëpi, që të mos shohë dëmet e shkaktuara nga bombardimet.
“Mendoj se nuk do të kalojë kurrë nga ajo rrugë. Ajo nuk ishte lufta ime dhe kam gjithnjë makthe”. thotë ajo.
Sipas shifrave zyrtare të Beogradit, rreth 2 500 civilë serb u vranë dhe rreth 12 500 të tjerë u plagosën gjatë 11 javëve që zgjatën bombardimet. Organizata e Mbrojtjes së të drejtave të njeriut “Human Rights Watch” vlerëson se numri i civilëve të vrarë gjatë bombardimeve është rreth 500.
Nga ana tjetër viktimat që solli lufta në Kosovë ishin shumë të larta meqënse edhe lufta u krye në territorin e saj, sipas organizatave ndërkombëtare numri i civilëve të vrarë është rreth shtatë mijë deri në nëntë mijë persona, ndërsa Departamenti amerikan i Shtetit vlerëson rreth 10 mijë numrin e të vdekurve, kjo ishte edhe arsyeja kryesore e ndërhyrjes së NATO-s e cila duhet të ndalontë gjenocidet dhe krimet ndaj njerëzimit.
Në total numërohen rreth 13 mijë viktima civile nga pala serbe dhe ajo kosovare. Makthe këto që ende vazhdojnë të mbeten në popullsinë e dy vendeve dhe që duket se janë rizgjuar me ngjarjet e Krimesë dhe deklaratat e Moskës, por shpresa dhe ëndërrat e përbashkëta për një të ardhe evropiane në paqe po ndikon në përmirësimin dhe afrimin e këtyre dy kombeve fqinje

TE MOS DERDHET GJAK SHQIPTARI

March 23, 2014 by dgreca

Te mos derdhet gjak shqiptari. Lajmet qe po shtohen perdite, per vrasje brenda familjes, te komshiut per ceshtje prone, te krushqive njera me tjetren, gjakmarrje dhe se fundi shperthime me tritol, po na trondisin. Jeta ne shoqerine shqiptare eshte renduar me gjak. U treguam te gatshem per proteste kunder demontimeve te armeve kimike siriane. Perse jemi indiferente, per lajme qe tregojne humbje jete njerzish? Perse nuk jemi te vullnetshem per te protestuar paqsisht kunder derdhjes gjakut shqiptar, proteste kunder mendjeve te nxehta dhe hakmarrse, qe vijne nga konkurenca e pandershme dhe zilia per tjetrin.

Si prift i kishes ortodokse pavarur kombetare shqiptare, pa Anastas Janullatosin, por ne emer te besimtareve ortodokse shqiptar, kerkoj ndihmen e Zotit qe mendjen e nxeta te ndokujt te frenohen dhe ti therrasin arsyes, respektit dhe dashurise njerzore.

Askush nuk ka te drejte te marre jete njeriu, sepse jeta i takon personit dhe i eshte dhene dhurate nga krijuesi, nga Zoti. Per fat te keq dhe pas tronditjes shpirterore, vrasja e tre vajzave motra nga nena e saje, pothuaj i vulosi instiktet njerzore te demshme qe cojne deri ne ekzekutim te femijes qe ke lindur vete. Cfar deshperimi i pamate, kur nje nene, imagjinon se vajzat e saja i pret nje e arthme prej prostitutash! Sigurisht qe, ne, sjellje cnjerzore, prostitucioni te detyrushem me dhune ne Itali, vazhdojme ta vuajme dhe sot. Me keqardhje e them por, vura re se shoqeria civile por, dhe politika e shteti, e percollen kete ngjarje si lajm tragjik. Fatkeqsisht u mjaftuam me kaq. Ne besimtaret ortodokse, lutemi per shpirtin e tre vajzave te mrekullushme, qe nuk paten mundesi te jetonin jeten ashtu sic e jetojme te gjithe, me te mirat dhe te keqijat e saja. Askush nuk i di planet e Zotit. Cdo veprim i tmerrshem ka shkaqet e veta . Me beri pershtypje deri ne perlotje posteri qe kishin pergatitur me foton e tre motrave me nen shkrimin italisht mirupafshim me nen kuptim mirupafshim ne parajse. U sakrifikuan tre vajza engjej nga terrori psikologjik dhe pasiguria e nenes. U sakrifikuan tre motra ne menyre te padrejte per shkak te frikes nga nenna e tyre se mund te beheshin prostituta. Veprimi i zonjes eshte tejet i papranushem por per ne, thelle ne shpirt eshte nje mesim. E them me keqardhje por konstatoj se shoqeria intelektuale po i kalon me indiferentizem disa dukuri te demshme. Ne jemi koshiente qe ne itali dhe disa vende te europes ka vajza qe punojne si prostituta, me keq akoma kur mbikqyren po nga shqiptare. Shoqeria me inteligjence te lindur apo intelektuale dhe shpirt hyjnor, sic na mesojne te gjithe profetet, duhet te parandaloje shkaqet e ngjarjeve te renda qe po ndodhin. Ne nuk duhet te nxjerrim mesim kur ndodh fatkeqsia apo dershet gjak, shkohet dhe me teje me djegje te kufomes se vrare. Cfar po na ndodh.

Perse ajo nene masakroi femijet e saje? Perse gruaja vret burrin apo burri gruan? Perse vendosen tritole nga djem te rinje? Perse paguan dikush per vrasje apo terror? Perse ngre krye gjakmarrja, madje deri tek femije te ngujuar? Perse kemi aborte dhe divorce ne rritje? Perse tradhtojne burri gruan dha gruaja burrin? Perse kemi grabitje me dhune? Perse njerzit jane indiferente ndaj pendimit dhe lutjes? Perse shpresa per nje jete me te mire, po mbulohet nga zymtia e zilise dhe mungesa e dashuris, respektit per njeri tjetrin? Kush mbjell kaq urrejtje ne politiken e Shqiperise? Perse politika ka hequr dore nga misioni i saje per zhvillim te shoqerise, rritje te mirqenies dhe besimit ne Zot? Perse i zhgenjejme njerzit, kur marrim persiper misionin e fjales se Zotit dhe ne jeten e perditshme, behemi dhe me keq se ata qe jane ne mjerim shpirtror?……….Ka dhe shume perse te tjera.

Shkaqet pothuaj ne i dime te gjithe, por ne mendje me vjen vargu i famshem i poetit te perjetshem Migjeni. “ kafshate qe skaperdihet eshte or vella mjerimi” .

Mjerimi! Mjerimi than shpirtin, ngrin ndjenjat, egerson vullnetin, shplan mendjen, shnderron njeriun ne nje humbes tek cdo gje e jetes, e kthen njeriun ne nje qenie te eger dhe agresive. Mbijetesa e mbeshtetur ne vullnete dhe mendje negative, kunder vetvetes si qenie dhe te tjerve, nuk eshte kurre jete e njeriut te vertete, human dhe dashamires.

Mjerimi shpirteror, mjerimi mendor, mjerimi intelektual, mjerimi ushqimor, mjerimi i ndershmerise, mjerimi i virtyteve, mjerimi pasioneve, mjerimi vullnetit, mjerimi miresise dhe humanizmit, mjerimi artistik, mjerimi gezimit ne jete,shume i rendesishem eshte mjerimi i dashurise njerzore per gjithcka qe na rrethon…………ka dhe mjerime te tjera. Pere ky vullnet i zi dhe negativ per te mjeruar njeri tjetrin, sepse mjerimin e shkaktojme vete kunder njeri tjetrit. Dikur Balzaku ka thene ; mos kini frike nga Zoti, sepse Zoti na ka dhene gjithe keto te mira por ki frike vetveten ose nga njerzit. Njerzit e bejne te lumtur nje shoqeri ose e fusin ne erresire, ku gezimi ne jete do te jete sa ndricimi i nje ylli te larget ne erresiren kater aneshe te pafunde.

Te mos derdhet gjak shqiptari. Duhet te perpiqemi te gjithe se bashku, per ti ndalur te gjitha pyetjet qe ngrita me siper. Ne familje, ne shkolle, ne pune apo profesione te ndryshme, te afrojme kujdes dhe miresi per njeri tjetrin. Duke respektuar njeri tjetrin, ne respektojme vullnetin e Zotit .

Ne e dime shume mire se, mjerimi eshte mungese ushqimi, mungese strehimi, mungese pune, mungese dije, mungese profesioni. Besoj se keto jane shkaqet kryesore qe lindin dhune, tritol, gjakmarrje, vrasje, zili, vjedhje, tradhti………etj. Duke qene vete familjar, ndjej dhimbje te madhe kur degjoj apo lexoj lajme, per mosha adoleshentesh dhe te rinjshe qe kryejne akte te renda, per shkak te mjerimit apo poshterimit, nga karshilleku i ndokujt qe ka me teper. Mirqenia nuk eshte virtyt por habitat apo thene shqip mjedisi ku jeton. Krenaria nuk eshte urti por forme sjellje ndaj tjetrit.

Te mos derdhet gjak shqiptari. Te luftojme mjerimin aty ku ekziston. Dikush e mbjell mjerimin per te perdorur njerez si skllever, ne menyre qe te ngope lakmine e tije qe shkon pertej Gobsekut te shkrimtarit Balzak. Mjerimi torturon shpirtin, tundon zemren dhe tek njeriu i mire e jo me tek ajo pjese e shoqerise, qe per nje makine apo disa mijra euro, ose deshire per nje dhurate tek e dashura, ben veprim te dhunshem.

Ne. Bashke me shoqerine civile, institucionet shtetrore, politiken dhe cdo gupim tjeter shoqeror, duhet te ndalim kete vale satanike qe perdor dhune, tritol, arme qe shkaktojne vdekje. Cdo shqiptar eshte i shenjte. Ne nuk duhet te lejojme qe atdheu yne te behet i padurushem dhe i pajetushem per vete shtetasit e tije.

U bej thirrje si shqiptar i veshur me veladonin e priftit dhe plot perulesi perpara Zotit, te ndalim dhunen, vrasjet, shperthimet, shkatrrimin e familjes dhe shoqerise nga vese te ulta dhe mjerane. Ne mund tja dalim qe Shqiperia te jete nje vend i mirqenies dhe harmonise. Le ti themi jo indiferentizmit, jo dhunes, jo gjakmarrjes, jo droges, jo urrejtjes ne parlament, jo tritolit. Le te ngrohim zemren dhe te heqim dore nga lakmija, tradhtia dhe urrejtja. Atdheu yne mund te jete neser nje vend normal. Do te ishte fatkeqsi qe keto shpethime tritolesh, te jene te organizuara per terror psikologjik kunder zhvillimit te vendit, sepse vjen momenti, kur pas dores se mirkuptimit dhe dashurise, vjen disiplina e Zotit, disipline e cila zbatohet nga njerez te ndershem dhe plot force morale. Ne nuk mund te lejojme askend te na shkaterroje kombin per shkak te lakmise per pasur dhe imoralitet.

Le te shkojme drejte Pashkeve te shenjta, ne paqe dhe harmoni me njeri tjetrin. Le te heqim dore nga urrejtja dhe ta meritojme jeten ashtu sic duhet te jete ne te vertet, me dashuri dhe harmoni, jo me zili, jo me mashtrim. Jeta ka vlere lumturie kur te gjithe jemi mire dhe kujdesemi per njeri tjetrin. Ne shqiptaret e meritojme dinjitetitn kur te japim shembujt konkrete te respektit dhe vlersimit per njeri tjetrin, duke e konsideruar kombin shqiptar nje familje me dashuri brenda nesh, dashuri qe do te na e zbrese vete Zoti, kur shpirti yne te jete gati ne pasterti.Jo gjakderdhjes shqiptare ne cdo aspekt te jetes.

KISHA ORTODOKSE PAVARUR KOMBETARE SHQIPTARE SHEN MARIA ELBASAN.

E shtune dt 22/03/2014

ATE NIKOLLA MARKU

PROMOVIM NE BRUKSEL

March 23, 2014 by dgreca

Promovohen në Bruksel veprat e Dr Nusret Pllanës : “Terrori i Serbise pushtuese mbi shqiptarët 1844-1999 ” , “Intervenimi i NATO- S në Kosovë” dhe filmi dokumentar “Rrugëtimi i një libri nëpër botë”/

Nga Agron Shele, Bruksel/

Me rastin e 15-Vjetorit të Intervenimit Humanitar dhe Ushtarak të NATO- S në Kosovë, në një nga ambientet e Hotel “RAMADA” në Bruksel u zhvillua aktiviteti kulturor për promovimin e veprave Publicistike- Dokumentare të Dr Nusret Pllana. Trajtimi i kësaj teme sa të dhimbshme po dhe aq identifikuese për masaktrat e kryera mbi popullsinë shqiptare në Kosovë nga ana e një populli të tërë të kriminalizuar, sikurse eshtë populli serb , rihedh dritë me fakte dhe argumente reale për atë krim mesjetar që ka ndodhur në zemër të Evropës. Që në fillim ndeshesh me foto tepër të rënda për një sy normal njerëzor, ndeshesh me krime që kalojnë dhe pamjet error, dhe të ravijëzuara përbrenda identifikimit real dhe kohor hedhin dëshminë e gjallë dhe të pakontestueshëm të martirizimit biblik të një popullsie të tërë. Pjesmarrja e gjerë e komunitetit shqiptar , e përafaqësuesve shqiptarë të akredituar në misonin e NATO-S këtu në Bruksel, e pëfaqësuesve diplomatikë të Kosovës dhe Shqipërisë dhe e gazetarëve që kishin punuar në misionet e para në Kosovë, si dhe e mjaft personaliteve të tjerë të jetës kulturore dhe shoqërore e bënë aktivitetin kulturor edhe më të larmishëm.

Në fillim të këtij prezantimi e mori fjalën përfaqësuesja e trupit Diplomatik të Kosovës, akredituar në Bruksel, Ambasadorja Mimoza Ahmetaj, e cila do të citonte përjetimin nga afër të këtyre tmerreve, përpjekjen e popullsisë për të mbijetuar, si dhe rëndësinë e “UÇK”, e cila në bashkëpunim me “NATO- N ” , do sillnin fitoren vendimtare dhe lirinë aq të merituar të Kosovës. Ndër të tjera Znj Ahmeti do të citonte që kjo e kaluar e mbuluar me dhimbje dhe gjak duhet kurorëzuar me forcimin dhe konsolidimin demokratik të shtetit të Kosovës, si i vetmi garant që gjëra të tilla të mos përsëriten më. Mbledhjen e fotove të rralla, paraqitja reale e tyre, do përbëjë një arshivë të shkëlqyer për atë ç’ farë ka ndodhur, dhe do i shërbejë kujtesës historike për kalvarin e dhimbjeve që kemi përjetuar si popull, por edhe si memorie e gjallë për mbarë botën e civilizuar, e cila duhet të marrë një mesazh të fortë për mos lejimin e këtyre tmerreve në mileniumin e ri.

Përfaqësuesi shqiptar i akredituar pranë NATO-S , Z Kristaq Gërveni, do vlerësonte misionin e NATO-S në Kosovë, ndërhyrjen ushtarake dhe bashkëpunimin e shkëlqyer me forcat e “UÇK”, duke e cilësuar ato si Forca të Këmbësorisë në terren. Më pas ai do vlerësonte punën e shkëlqyer të autorit , i cila nëpërmejet argumenteve dhe fotove reale do të përjetësonte atë memorie të hidhur por të domosdoshme, si dhe do ndërgjegjësonte mbarë opinionin Ndërkombëtar për ndërhyrjen e drejtë të Trupave të NATO-S dhe do shenjtëronte edhe më shumë përpjekjen e popullit kosovar për liri dhe pavarësi. Ndër të tjera ai u ndal edhe tek funksionimi dhe misioni i trupave të NATO-S sot, ku rreth 5700 trupa janë garant i sovranitetit por dhe përpjekjeve për demokratizim më të gjerë të jetës në vend.

Koordinatorja e Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptarë në Belgjikë Znj Shqiponja Duro do të shprehte përgëzimet për punë kuptimplotë në të mirë të Kombit dhe të vërtetave historike me fjalë poetike; “Kosovë, je gjaku im që nuk falet” (Ali Podrimja). Ndërkohë ajo u ndal në disa aspekte të trajtuara në librat me përmbajtje historike. Së pari mbi faktin që sikurse edhe autori afirmoi paraprakisht se këto libra pjesë e arkivit janë shprehje e dhimbjes së popullit të Kosovës dhe si e tillë bëjnë që autorësia i përket Kombit. Autori ka kryer një shërbim të vetëdishëm qytetar për ta ruajtur të gjallë në arkiv dhimbjen dhe krimet e luftës. Ato përbëjnë të vertetën e shqiptarëve të Kosovës që aspiruan Lirinë. Dy elemente nxorri ajo në pah; hedhja dritë mbi viktimat më të pafajshme gjatë luftës fëmijën dhe nënat e gratë shqiptare. Gratë e dhunuara gjatë luftës duhen trajtuar nga shoqëria si heroina lufte. Si krijuese letrare ajo recitoi vargjet poetike ‘Bie shi i kuq, mbiu tërfil i kuq në Kosovën’ që i kishte hedhur në letër nga inspirimi i trishtë i viktimave të luftës. Në shenjë përgëzimi znj. Duro i fali autorit dr. Pllanës librin për Faik Konicën : “Jeta në Uashington” të autorit Ilir Ikonomi.

Zëri i parë i frymës së lirisë në Kosovë “ Ju flet Kosova e lirë”, autori i këtyre veprave Publicitare dhe Dokumentare, autori Nusret Pllana, do të vlerësonte të gjithe kolegët e tij që kishin punuar për realizimin e këtij Projekti Kombëtar, mbledhjen e fakteve dhe fotove nga arshiva të ndryshme deri tek arshiva serbe, do falenderonte gjithë bashkombasit e tij që jetojnë në vende të ndryshme për përkrahjen dhe realizimin e prezantimit të veprave të tij duke filluar nga Gjermania, Italia, Turqia, Austria, Norvegjia, Suedia, Filanda, Belgjika etj dhe duke folur më pas për prezantimet ne Uashington, Nju Jork, Boston, Kanada etj , si dhe për të shkuar gjer në Australinë e largët. Qëllimi i rrugëtimit të këtij libri nëpër botë është më se i rëndësishëm, pasi nëpërmjet pamjeve reale të cilat flasin më tepër se mijëra fjalë ne argumentojmë sakrificën tonë si komb, argumentojmë të drejtat legjitime dhe denancojmë barbarinë fashiste serbe , të cilës edhe për këto monstruozitete të kryera, çuditërisht i janë hapur dyert për në familjen Evropiane. Gjatë 4 gjenocideve të ushtruara mbi Kosovë, e konsideruar kjo në vrasje dhe diegie në gati 150 vjet kanë humbur jetën mbi 570 000 shqiptarë dhe janë shkaktuar mbi 129 milionë dollarë dëme materiale. I gjithe ky bashkëpunim famëkeq për zhdukjen e popullsisë shqiptare ka ardhur në sajë të bashkëpunimit Kishë Ortodokse Serbe – Akademi e Shkencave dhe Politikës, prandaj këtu nuk flitet për një politikë kriminale por për një popull kriminel, i cili në gjenerata përsërit masakrat dhe kryen barbarizma të tilla. Konceptimi këtyre veprave me fakte argumentuese dhe foto jo vetëm që informon opinion Ndërkombëtërar, por shuan edhe zërat e fanatikëve apo dogmatikëve si Europarlamentari Dik Martin, që e shikon ende Serbinë si Jugosllavi.

Shfaqja e Dokumentarit dhe intervistat e pjesëmarrësve të shumtë nga shtete dhe kombe të ndryshme do e bënte edhe më interesant këtë takim, do përforconte edhe më shumë bindjen për rëndësinë që kish ky publikim, qëllimin që kish arritur, informimin real të kësaj gjakderdhjeje në Ballkan dhe denancimin e makinerisë kriminale serbe të udhëhequr nga kryekrimineli Sllobodan Millosheviçi. Arshivimi këtij libri në shumë Biblioteka Ndërkombëtare, Ambasada dhe në veçanti tek Biblioteka e Kongresit Amerikan, Biblioteka e OKB, Biblioteka e Gjykatës së Hagës, tregon më së miri për punën e shkëlqyer tashmë të misionarit Dr Nusret Pllana, në shërbim të sakrificës dhe përvuajtjes së pupullit të Kosovës, në shëebim të ruajtjes së kësaj memorie historike, të denancimit të kësaj të keqeje kombëtare, si : të shpërnguljes me dhunë nga trojet, masakrimit deri tek fëmija në bark të nënës, dhunimit të vajzave dhe grave dhe që kjo e keqe të mos përsëritet më duhet të shërbejë si shëmbëlltyrë e rezistencës, sakrificës, provës së gjakut për të ringritur të ardhmen tjetër, atë të konsolidimit si shtet ligjor, sovranitetit dhe lirisë.

Autori mbylli mbrëmjen me apelin : “Zgjohu Kosovë ! Mos e harro të kaluarën e dhimbshme!”.

TRIBUNALIN E RI PËR KOSOVËN E SOLLI INDIFERENTIZMI YNË

March 23, 2014 by dgreca

Është koha e fundit që ta flakim indiferentizmin tonë si dhe praktikën që fajin për pësimet tona tua hedhim të tjerëve. Tribunalin e ri për Kosovën, më shumë se ish-kryeprokurorja e Gjykatës së Hages – Carla Del Ponte dhe ish-senatori zvicran Dik Marti na e saolli indiferentizmi ynë marroq./

Nga Rexhep KRASNIQI/Prishtinë/

Kohëve të fundit po debatohet vend e pa vend vendimi i Asamblesë Parla-mentare të Evropës së Bashkuar për themelimi e Tribunalit të ri për krimet e supozuara se janë kryer gjatë luftës nga Ushtria Çlirimtare e Kosovës. Është interesant se debatues të shumtë të kësaj tematike, shprehen të befasauar me këtë vendim. Kjo befasi është tërsisht e pavend, pasi një masë e tillë ka qenë e propozuar dhe e mirartuar në fillim të vitit 2011, si pjesë përbërse e Raportit të ish-senatorit zvicran Dik Marti -“Trajtimi ç’njerëzor i personave dhe trafikimi i paligjshëm i organeve njerëzore në Kosovë.” Aty thuhet Asambleja Parlamentare e Evropës “mbështet po ashtu konkluzionin sipas të cilit është e nevojshme të përpunohet një instrument juridik ndërkombëtar që do bëjë të mundur të përkufizohet trafikimi i organeve, indeve e qelizave me origjinë njerëzore, të përcaktohen masat që duhen marrë për të parandaluar këtë trafikim e për të mbrojtur viktimat, si dhe masat e së drejtës penale për shtypjen e këtij trafikimi.” (Pika 20 e Projektrezolutës). Megjithatë, institucionet kosovare, përveç fajsaimit të ish-kryeprolurores së Gjykatës së Hagës – Carla Del Ponte dhe bashkëatdhetarit të saj – ish-senatorit zvicran Dik Marti, nuk ndërmorën as një hap tjetër për zgjedhjen e këtij problem: themelimin e “instrumentit juridik” vendor, e pse jo edhe me pëfaqësues të EULEX-it; me prokurorë, hetues e gjyqtarë të përbashkët me EULEX-in… Pasi akuzat e këtyre dy personaliteteve zvicrabe ishin aq të rënda sa që shteti ynë, edhe pa rekomandimet e Asamblesë Parlamentare të Evropës së Bashkuar, është dashur, që në bashkëpunim me EULEX-in t’I ndërmerrte hetimet më profesaionale, dhe ta ndriçonte problemin. Andaj, kundërshtimi I Tribunalit të ri për Kosovën, është mëse I pa vend dhe nuk duhet t’i frigohemi pasi, “sado që të sofistikohet arti I peshkimit, kurrë s’do të arrihet të peshkohet qoftë edhe një peshk I vetëm në ujrat ku s’ka peshqi.”

Hapja e Tribunalit për Kosovën jashtë vendit është një goditje e rëndë për sistemin e drejtësisë sonë. Megjitatë, ta vejmë dorën në zemër e të përgjigjemi me sinqeritet, me çka e kemi dëshmuar një besim të tillë?! Ndoshta jo, me shkallën e korrupcionit në asistemin tone juridik?!…

Si do që të jetë, lutjet tona drwejtuar Clint Whgilliamson – kryeprokurorit të Task Forcës Hetimore Speciale të Asamblesë së Parlamentit të Evropës së Bashkuar (e themeluar në janar 2011), që ky proces të jetë “në funksion të drejtësisë që kemi ne” dhe që “të jetë në funksion të imazhit tonë” – tingëllojnë paksa naïve.

Sikur të mos ishte ky indiferentizëm marroq, në rend të parë i institucio-neve tona shtetërore, po pse jo edhe subjekteve trjera, gazetarëve, akademikëve tanë, Odës së Advokatëve të Kosovës, Këshillit për Mbrojtjen e të Drejtavëe dhe Lirive të Njeriut në Kosovë, sot ka pasë mundësi që për këto vepra ç’njerëzore (marrja e oreganeve njerëzore dhe trafikimi I tyre) të akuzoheshin e të përgjigjeshin akterët e vërtetë të këtyre veprave të llahtarëshme – pjesëtarët e forcave serbe, të cilët nuk lanë asnjë të zezë pa ushtrua mbi popullin tone. Për këtë mënxyrë ka pasur edhe dëshmi shumë serioze. Po e thekësoj vetëm njëren prej tyre: Dëshminë e oficerit boshnjak nga Kanada, i cili gjatë luftës në Kosovë ishte pjestarë i ushtrisë serbe… Dëshminë e tij e patë botuar, para 8-9 vjetësh, para se Carla Del Ponte ta botonte librin e saj, një e përditshme e jona, me sa mbaj mend ishte “Epoka e re”… Artikulli, përafërsisht ka pasë këtë titull “Dëshmitë e oficerit boshnjak nga Kanada”… Dëshmitë në fjalë kishin këtë përmbajtje: oficeri boshnjak, si pjestar i ushtrisë serbe në Kosovë, krimet e kryera nga bashkëluftëtarët e tij gjatë luftës, i kishin shkaktuar trauma të rënda psikike… Më vonë e kishin dërguar për mjekim në Akademinë Medicinale Ushtarake të Beogradit. Por, as aty nuk i shkoi mbarë, pasi, për disa ditë me radhë, gjatë mëngjesit, i ranë në sy grupe të rinjsh shqiptarë, me duar të lidhura, që i dërgonin në bodrumet e akademisë, ku ndodheshin laboratorët mjekësorë… Pas një kohe oficeri u shpërngul në Kanadë, ku vazhdoi mjekimin, por përjetimet luftarake dhe ato të laboratorëve të akademisë nuk po e lenin të qetë… Përjetimet e tij ia rrëfeu edhe mjekut, i cili, për tia shfry emocionet e tij, ia solli gazetarët, përmes të cilëve, ish-oficeri i rrëfeu dëshmitë e tij…

Ka të ngjarë që grupet e të rinjëve shqiptarë që po dërgoheshin në labora-toret e akademisë, po ua pregaditnin kartelat me analizat dhe ekzaminimet e duhura për organet e tyre vitale, në mënyrë që t’i shitnin me kartela të gatshme për marrje organësh, e gjersa tregu t’i kërkonte organet e tyre, të punonin në minjerat e Siberisë, apo diku tjetër… Kjo mënxyrë ka vite që më mundon, e aq më shumë kur lexova librin e Carla Del Pontes “Gjuetia: unë dhe kriminelët e luftës” si dhe reaportin e Dik Martit “-“Trajtimi ç’njerëzor i personave dhe trafikimi i paligjshëm i organeve njerëzore në Kosovë.” Që të dy këto krijime nuk kanë as një provë të argumentuar për pretendimet e tyre, por shfrytëzojnë burimet e vetme me të cilat disponojnë: hamendjet, trillimet dhe gënjeshtrat si dhe “dëshmitë” e regjistruara audio e video në të cilat “dëshmitarët” (shqiptarët e burosur) pyeteshin nga përfaqësues të shërbimeve ndëshkimore serbe…

Çuditërisht, përkundër këtyre dëshmive kaq të rëndësishme, gjer më sot, ato, nuk u bënë objekt trajtimi, madje as i ndonjë dëbati opinionistësh. Dihet, krerët tanë politik, janë të preokupuar jashtë mase me rivalitetet partiake dhe me fodullakun e tyre mrroq, duke harruar atë thënjen e uretisë sonë popullore se: “Në livadhin e vëllezërve të përçarë, kullosin edhe kuajt qorra.”

Pa asnjë dyshim, indiferentizmi ynë, ua mundësoi qarqeve serbe që përmes ca “advokatus diaboli” (si Carla Del Ponte e Dik Marti) të na i hedhin ne, krimet e tyre më të llahtarshme dhe më çnjerëzore që i kryen mbi ne…