Nga Dashmir Zaçe, mësues i parë i Shkollës shqipe të Selanikut, në përshëndetjen me rastin e paraqitjes publike të librit/
Abdurahimi na ka quajtur Rilindës çudi!/
Po u qëndron çudia?…./
Në veprat “Rilindësit e rinj”, kryeristrukturim i të gjitha veprave me këtë tematikë të Abdurahim Ashikut vrehet një stil karakteristik gazetaresk qënë veprën e fundit “Shkolla shqipe e Selanikut” ka marrë formë artistike nëpërmjet pjesëmarrjes së mësuesve dhe pasqyrimit të krijimtarisë si esse, rrëfime e forma të tjera. Ndryshe nga librat e tjerë të Abdurahim Ashikut këtu ka edhe krijimtari letrare dhe artistike të mësuesve të shkollës sonë.
Pa marrë përsipër t’i bëj një analizë të gjithë veprës po paraqes disa nga veçoritë e librit që mbase në punimet e tjera nuk mund të jenë kaq të theksuara.
Në librin “Shkolla shqipe e Selanikut” jepet historiku dhe përpjekjet e një grupi mësuesish të Selanikut dhe rrethinave të tij përmësimin plotësues të gjuhës shqipe që hodhi hapin eparëmë 7 mars 2001.
Si lindi mendimi dhe si u realiza kjo dëshirë që në themel kishte dashurinë për gjuhën, dheun e mëmës, këtë e tregon Mimoza Dako e cila i ka përjetuar emocionet e dilemës “Do fillojë apo jo kjo punë?” në luftëme realitetin i cili nuk ishte shumë mikëpritës, në luftë me veten “A do të jemi në gjendje të gjejmë mësues?”, “Po nxënësit a do të vijnë?”…
Këto dilema morën fund më 7 mars 2001 kur salla ku u mblodhëm ishte plot me mësues, fëmijë dhe me prindër.
Hapi i parë ishte i suksesëshëm. Që këtej do të nisë rruga që filloi në Selanik, për të vazhduar në tërë Greqinë.
Emocione, gëzime dhe pika loti…
Një 7 mars në shekuj të ndryshëm e në vite të ndryshme, një ripërtritje në kohë.
Një kohë kur Shqipëria po rilindëte nga skllavëria otomane, nëkohë kur diktatura e egër ra dhe shqiptarët e shpërndarë nëpër botë kushtoi thirrja:
“Të ruajmë fëmijët nga asimilimi! Të ruajmë identitetin e fëmijëve tanë!”
Abdurahimi na ka quajtur Rilindës çudi!
Po ku qëndron çudia?
Së pari: Në sakrificën që bënë mësuesit e Selanikut që morën përsipër një detyrë të vështirë nënjë mjedis jo shumë miqësor.
Së dyti: Morën përsipër qëmësimin ta bëjnësi vullnetarë nën shembullin e gruas së madhe Nënë Tereza.
Së treti: Të realizojnë orët mësimore vetëm me tri libra duke fotokopjuar temat e mësimit
Së katërti: U punua në gjysmë ilegalitet, gjithëmonë me shqetësimin “A po më vjen policia?”
Së pesti: Librat nuk i sillnin nga Alemania si Dhaskal Todri por nga Përmeti, Korça e Tirana të mbledhura nga mësuesit pasi mbaronin vitin shkollor në Shqipëri dhe i fusnin në Greqi siliteraturë artistike.
Së gjashti: Shteti, si sulltanati nuk na përkrahu fare, bileministri i jashtëm kur vajtëm t’i qanim hallet na deklaroi: “Vetë keni vajtur në mërgim, vetë zgjidhini hallet tuaja”, a thua se hallet tona nuk ishin halle të një të tretës së shqipërisë në mërgim…
Së shtati: Kemi një ndryshim të vogël nga rilindësit. Asnjeri nga ne nuk u helmua dhe nuk u persekutua.
Libri hodhi shtat nga faqja në faqe me shkrime tëmençura e gjithëemocion të Valbonës, Irisit nga garda e vjetër përtë vazhduar me Mimoza Demollarin, Julia Gogën e tëtjera, e të tjera mësuese të fillimit dhe në vitet e më vonëshme kur vinte gjaku i ri qëme aq mjeshtri e ka futur në rrjedhë Durua, siç i thërres unë Abdurahim Ashikut.
Nuk po i përmend me emër sepse i keni në kopertinën e librit dhe në shkrimet e tyre aq emocionante. Në kopertinë janë 21 mësues që kanë punuar në Selanik dhe në rrethinat e tij…
Një vlerë tjetër e librit të Abdurahim Ashikut është komunikimi direkt me mësuesit nëpërmjet fjalës, duke e bërë atënjëkohësisht autor edhe personazh. Kjo është bukuria e librit, një risi që s’e kanë librat e tjerë të Duros.
Duke lënë vend për ta diskutuar edhe të tjerët dua të theksoj se libri ka vlera që autori ka dijtur t’i sjellë aq natyrshëm si shqetësimin tonë si mësues dhe mërgimtarë dhe moskokçarjen e shtetit dhe Ministrisë së Arsimit ndër vite. I lë pak mënjanë vitet e fundit kur u detyruan të impenjohen pasi Minisitria e Arsimnit dhe e Teknologjisë e Kosovës qe më përpara dhe më e organizuar. Pas kësaj filluan të na vijnë libra dhe fletore. Vetëm kaq…
Këtu dua të jap një falenderim për krijuesit e Selanikut të organizuar në lidhjen e shkrimtarëve dhe artistëve “Dega e blertë”, të cilët na kanë mbështetur vazhdimisht me letërsinë artistike dhe librat që kanë botuar.
Libri është i ilustruar me fotot e mësuesve dhe nxënësve nga veprimtaria mësimore dhe jashtë mësimore.
Impresionuese është kopertina e librit ku janë mësuesit e Selanikut, kompozicion me të vërtet artistik, realizuar me mjeshtri nga mësuesja e shkollës sonë Iris Bali Hajdinaj.
Po kështu vazhdon ana figurative nëpërmjet fotove të ndryshme që vetë Durua ka treguar mjeshtrinë e tij si fotograf.
Ky libër i shtohet bibliotekës së arsimit në gjuhën shqipe të fëmijëve të emigrantëve. Ai jo vetëm mbulon punën e mësuesve në Selanik por edhe sjell vlera historike dhe artistike.
Në këtë festë të shkollës dua t’i uroj Abdurahim Ashikut 73 Vjetorin e Lindjes.
Edhe njëqind vite jetë dhe krijimtari i dashur Duro në shërbim të mërgimtarëve dhe veçanërisht të dashurisë tënde të pakufi për gjuhën shqipe në emigracionin shqiptar.
Selanik 11 maj 2014
Archives for July 2014
Beyond the historical dimensions of a museum
Impressions from the visit at Soldiers & Sailors Memorial Hall & Museum/
By Shefqet Kercelli*/
Invited by Chatham University for my younger daughter’s graduation ceremony, it did notcrossmy mind that this ceremony will take place in the auditorium of a war museum. So on May 19th, accompanied by my children, who studied at the universities of Pittsburgh, I participated in a very impressive graduation ceremony, news that I reported in some Albanian media. Meanwhile, as much as the official part and student meetings, I was impressed by the surrounding environment, which in itself carry the events and history of Pittsburgh that was a pleasant surprise for me as a guest. Along with the joy of graduating students, a legitimate joy coming after a few years of work and sacrifice, especially by foreigners, I had my mind at the museum’s premises and what corridors and salons carried. In fact that day, I as former military man and historian, I appreciated the work that Chatham’s staff put into the graduation ceremony and their decision to hold it in a place where military history and the heroes of the war are honored. After completion of the ceremony, I was looking at the possibility of visiting the museum. And again I was lucky because soon “Memorial Day” came, which created the possibility of exploring Soldiers & Sailors Museum. I followed the main activities of this day, {which is portrayed them in Albanian military media} and I became part of the museum’s many visitors. In fact, this museum evokes great interest because of its layout, with a favorable geographical position for the city of Pittsburgh, which eases the commute time of each visitor, in addition, the landscape outside is evergreen, and foremost the building is majestic with architectural line that intertwines elements of antiquity and classicism. The external façade seems like it is saying:-Come see what’s inside! I visited several museums of its kind in Europe, so the curiosity to know each element of the museum was big. From the entrance of the building where the flags with different types of weapons to the main hall, you could easily follow the exhibits of the museum and its historic line. I will not dwell on the content of the museum, because you might know much better than me, but I want to mention some features of the concept and main lines, which increase the authenticity and values of this museum. I noticed that in the 100 years of its existence, this museum managed to survive thanks to a careful job from the staff and gained its fame alongside other city museums. Many visitors of different age groups watch carefully every detail of the museum. This way the young generation becomes familiar with military traditions of the ancients, andsimultaneously gets educated with a sense of freedom and sacrifice. Step by step in the museum hall you get familiar with documents, flags, weapons, clothing, drums, photos, heroes warriors items for each historical period of Pittsburgh, Pennsylvania and American nation. Surely there was no ancient weapons and gear, such asStone Age, but since the revolution to the present day, with what is shown, the museum fully justified its existence. In contrast to some of the world’s nation, the American nation has a new story, but more dynamic, richer events and developments, a vocation that is widely reflected in the museum. This primarily relates to the concept of freedom, which differs according to the perspective and maturity of other nations. Based on this concept, it is written the history of American nation, its constant wars, which all are displayed in this museum. On behalf of the great goal of freedom, American nation has been in some wars at home and abroad, which have been and are fair. This is another feature of this museum. Of course an integral part of wars and battles are the people, the fighters who are organized in different military formations, and they occupy the main places in this museum. Unlike other museums in the world, politicized, where dictators and political leaders occupy the country’s leadership, at Soldiers & Sailors Museum, the main displays were the warriors and heroes, along with their items and documents in battles. In the museum there are no dictators, but leaders and soldiers who have fought and given their lives for freedom! So, presidents, generals and commanders were integrated with hundreds of warriors from Pennsylvania and Pittsburgh. Every historical epochis presented with documents, items, illustrative material placed carefully, that bring alive the wars and battles in the past. Combat formations structural changes, improved technology of weapons and techniques in battle, artillery, equipment, radio tools, uniforms, ranks, hats, children anxiously awaiting the return of their parents by war, or trees and flags pierced by bullets, filled every corner of the museum. It is clear that no detail is not omitted from museums staff. Landing in Normandy, battles in the Pacific Ocean, the history of Naval Fleet, air force and marines, all the newspapers emerged during the war, etc., were designed and located in the right place. Every corner of the space is used effectively, a perfect combination of form and content. Even the writings are simple and illustrative that arouse emotion to visitors, for example: the accuracy of the facts and events, increases confidence that you will get the correct and necessary information. The exhibit of African Americans fighting for freedom and human rights, better fulfills the concept of freedom of the museum. Furthermore, the place that female fighters occupied was impressive, especially in the main facade of the building where a sculpture of a woman was in the center. The participation of American women in combat is active, which rarely occurs in other countries. The museum displays all the wars over the centuries, to the modern times, where the war in Iraq and Afghanistan holds a special place. I feel good and the Albanian people is an ally of the U.S. in these wars. Many of my friends fight side by side with the American soldiers. This exhibit is enriched day by day.I stress that the harmonization of content with form, extension in time and space, the use of illustrative materials from traditional to digital tools make the museum interesting to visit by any age. I saw that veterans, warriors, former military, friends and family members, young and children, find themselves and feel like home. However, knowledge of this museum would be incomplete without being familiar with its operation and management, with the work done over the years to come up to here. The museum hostess, with kindness on “Memorial Day” addressed me to Mr. Michael Kraus to get familiar with the topics I was interested in. That day Mr. Michael was difficult to meet, because he was among the organizers of the event, and he had no time. As one of the conservators of the museum, I needed to get an interview for the Albanian military press, because the experience of this museum is worth a lot. However, on June 23 Michael found time for a brief interview. A simple man, smiling, with a vision andcompetent to the task, Mr. Michael invited us to his working environment. On the ground floor of the building, we faced a particular view, there he along with some of the staff, he lived among uniforms, memorabilia, photos, various items, which at first glance give the impression of a mess. Just the looks, but a lot of hard work was getting done there. The museum staff as hardworking bees, worked long hours to corrected, adjusted or repaired a newly donated jacket, a picture, or hats, which were added to the museum. Hard work that requires patience and professionalism. Very few understand what that means. Every member of the staff of the museum was a specialized in an area and period of time. Michael was specialized for the period of the Civil War, and so on: “For those far away, thoughts of home and family are often the comfort needed to get through the day. Since the earliest days of American military service, soldiers and their loved ones have used many different communication tools to stay in touch…”
Michael was well aware of the circumstances and the situation of the museum, so he eased the interview:
-When was this museum established? What is its goal?
The museum opened in 1910. It was conceptualized in 1905 and construction lasted from 1908-1910. The goal of the museum was to memorialize the 12000 Allegheny County men.
-Who helped with the finances and material objects for its construction?
It was funded by public referendum, specifically from tax money from Pennsylvania State. It cost about 1.25 million $. It was run by veterans from every county since civil war. The positions were appointed and all the money came from the county.
-How is it divided, in how many periods is separated? What is its content?
It is divided in main conflicts timelines. The periods start from American Civil War to the present. Specifically divided into Civil war, Spanish war, World War I, World War II, Korea, Vietnam, Gulf and Iraq.
-The place of heroes’ and veterans’?
There is a room dedicated to heroes called The Hall of Valor. It is only for individual recognition. They display medals, medals of Honor, from combats, stories in general.
-How many visitors does it have? Who are the majority?
Not as many visitors as we would like, mostly they are people in uniform or that relate to the theme of our museum.
-How do you maintain the museum financially?
In 1999 the museum became private and it is a NIRS that falls under charitable trust.
Now we are a private museum, not funded from the county anymore. Most of the finances come from events like weddings and graduation ceremonies and a very few from admissions.
-Do you display everything that is donated? What is your favorite era?
Not everything donated goes to display (about 10-20%) and the rest if stored for later use if there is enough items collected to create a story. My favorite period is civil war since I am a civil war historian. My favorite item in the museum is a flag from the battle of Gettysburg that has 30 bullet holes.
-What is its future?
For the next 5 years we plan for more updates, more staff, expand the memorial hall, add monuments and work on the landscape from the street to the entrance. Put signs to attract more people which leads to more awareness.
-How did the museum change after ‘90s?
I started working here 8 years ago. Changes that I have noticed after the 90’s is that the displays are more professional. There is more care for the artifacts and we have become better at interpreting stories. It has been given a theme and a timeline. The building is restored, new HVAC. It used to be dark and not friendly and there were very few events.
-Do you have a display of the conflicts with the countries that used to be enemies and later on became allies?
Before we had a Cold war display of Eastern Europe relations about Soviet Union, but we are always changing things around.
-Is there any part for military cooperation between the USA and Albanian?
Not to this day. But, we will work together to create an archive of this friendly partnership of multiple years.
– Where would you rank this museum?
Probably, it is ranked in top 20 of all museums in US and top 5 in non-government run museums with historic setting.
-Do you have a library accessible to the public?
We have a reference library by appointment only. We have a couple of smaller libraries that contain military work, collections and technical books.
-How many staff do you have?
Currently there are 15 people as staff. Event staff, internal stuff, educator, curator, display staff and maintenance. We get volunteer staff for biggest events and docents for tours.
We thank Mr. Michael for welcoming us and we endorse museum’s staff for their honorable work.
Soldiers & Sailors museum has value beyond historic proportions cognitive and other areas, and it along with other museums and numerous universities that Pittsburgh has, forms an interesting pentagon that entices foreigners to study and visit this picturesque city.
*The author is a former military, researcher, historian, journalist, and operator.
Publications:
For over 20 consecutive years he has published hundreds of stories, news, features, narratives, speeches, informative and controversial articles, with the special theme of cooperation and integration with NATO countries, Naval Forces activities, military press, “Ushtria” newspaper and “Mbrojtja” magazine, and from time to time in the public media.
“Our port in the course of the years” (a historical study for harbor…………………………………………………….. Durres, Albania); “Anthology of Albanian Maritime”, 1st part, {from antiquity to 1960}, July 2012; “Anthology of Albanian Maritime”, 2nd and 3rd part, {1960- 2012}, June 2013. In process: Expanded reportage “America in the eyes of an Albanian”, in July 2015
“Military cooperation between Albanian Naval Forces and U.S. Navy”, 1991-2015. Durres(Albania)-Pittsburgh 2015. Civilian-military Relations in Albania during 20th century”. Etc.
Caption: The Author with Mr. Michael Kraus
Translated By
Blerta Kercelli
Mark Krasniqi: Mos ma prekni Skënderbeun tim!
I revoltuar me veprimin e të rinjve nga Kaçaniku, akademiku Mark KRASNIQI, shpreh shqetësimin se si një grup ekstremistësh islamikë me pantallona të shkurta, marrin guximin që ta shqelmojnë heroin tonë kombëtar Gjergj Kastriotin-Skënderbeun, i cili është krenaria dhe frymëzimi patriotik i mbarë kombit shqiptar. “Por siç thashë në fillim ne nuk kemi polici, asqeveri e as parlament, asnjë institucion që do të ishte i përkushtuar për konsolidimin e Republikës së Kosovës shtet sovran dhe demokratik dhe funksional në çdo aspekt”, u shprej Krasniqi per Botapress./
Akademik Mark Krasniqi ka kritikuar edhe klerikët myslimanë, edhe ata katolikë, të cilët, si njerëz të ndershëm, nuk kanë guximin të ngrenë zërin kundër muxhahejdinëve dhe fanatikëve katolikë, të cilët po na shkaktojnë dëm shtetëror dhe kombëtar.
Askush nuk e tha asnjë fjalë të vetme, pavarësisht nga “kërcënimet” dhe sjelljet e një grupi të rinjsh nga Kaçaniku, të cilët dy ditë më parë publikisht u shfaqën duke fyer dhe duke e goditur bustin e heroit kombëtar Gjergj Kastriotit – Skënderbeut.
Në filmimin që ata i bënin vetvetes, të rinjtë nga Kaçaniku, të njohur si pjesë e organizatës së muhaxhedinit Lavdrim Muhaxheri, dëgjohen teksa përdorin fjalët më fyese që mund të përdorë një njeri ndaj një figure kombëtare e cila për pjesën më të madhetë shqiptarëve konsiderohet si hero.
I vetmi reagim ka qenë ai i Policisë, të cilët të dyshuarit i kanë marrë në pyetje dhe u kanë caktuar 48 orë paraburgim.E me gjithë heshtjen e institucioneve të vendit, një shembull të tillë nuk e kanë ndjekur ata që vazhdimisht janë kritikë ndaj rrymave islame-ekstreme.
Akademik Mark Krasniqi fajin për gjithë këto ndodhi ua hedh institucioneve të vendit të cilat nuk ndërmarrin asnjë veprim.
“Nga një aspekt i politikës aktuale të Kosovës unë kisha me thanë se ata djem atje kanë pasur “të drejtë” ta sulmojnë, ta fyejnë, ta poshtërojnë, madje edhe ta grushtojnë Skënderbeun në Kaçanik, sepse Kosova nuk është shtet i mirëfilltë, nuk ka qeveri kombëtare dhe se nëpër partitë politike kemi udhëheqje kriminale të cilat shfrytëzojnë pozitat e veta vetëm për interesin personal dhe atë familjar”, deklaroi akademik Krasniqi për “Botapress”.
I revoltuar me veprimin e të rinjve nga Kaçaniku, ai shpreh shqetësimin se si një grup ekstremistësh islamikë me pantallona të shkurta, marrin guximin që ta shqelmojnë heroin tonë kombëtar GjergjKastriotin-Skënderbeun, i cili është krenaria dhe frymëzimi patriotik imbarë kombit shqiptar. “Por siç thashë në fillim ne nuk kemi polici, asqeveri e as parlament, asnjë institucion që do të ishte i përkushtuar përkonsolidimin e Republikës së Kosovës shtet sovran dhe demokratik dhefunksional në çdo aspekt”, u shpreh ai.(Standard)
Kuvend-Opozita: Vrasja e Santos, dështim i shtetit
Vrasja një javë më parë e biznesmenit dhe bankierit Artan Santo është bërë sot objekt debati në seancën plenare të Kuvendit.
Duke marrë shkas nga diskutimi i pr/rezolutës “Për raportin e Prokurorit të Përgjithshëm mbi gjendjen e kriminalitetit për vitin 2013′, deputeti i Partisë Demokratike, Aldo Bumçi tha se kjo vrasje ka tronditur gjithë shoqërinë shqiptare, pasi bankieri i njohur u vra vetëm pak metra larg nga kryesia e Kuvendit, nga presidenca dhe selia e qeverisë.
“Gjashtë komisariate që ka Tirana nuk i ndalojnë dot vrasësit, në zemër të kryeqytetit. Kush e ka fajin për këtë vrasje që ka tronditur rëndë shoqërinë shqiptare. Pasiguria që na shoqëron vjen pasi na drejtojnë të paaftët”, u shpreh deputeti Bumçi.
Ish-kryeministri Sali Berisha tha se vrasja e Santos është një ngjarje shumë e rëndë, që dëshmon dështimin e plotë të shtetit. Ai akuzoi maxhorancën për aleancë me krimin, ndërsa e fajësoi shumicën se po e shtyn vendin në kriminalitet. “Lidhjet më të rrezikshme tuaja janë ato me krimin dhe ju nuk mund ta luftoni atë. Kështu ju vetëm sa po e shtyni Shqipërinë në kriminalitet”, iu drejtua Berisha deputetëve të majtë.
Deputeti demokrat, Ridvan Bode tha se ekzekutimi mafioz i Artan Santos ka prekur besimin e një institucioni si banka ‘Credins’, por dhe të një rrjeti institucionesh bankare. “Kjo ngjarje duhet të ishte një alarm për qeverinë dhe institucionet që merren me sigurinë e rendin publik. Qeveria e humbi shansin për të goditur krimin”, u shpreh Bode.
Më herët, ish-kryetarja e Kuvendit, Jozefina Topalli tha se një vrasja e Santos tronditi opinionin publik, ndërsa kryeministri Rama ende nuk ka folur. Sipas saj maxhoranca flet për problematika mjedisore, ndërsa në vend po ndodhin gjëra shumë të rënda. A ka përgjegjësi këtu? Duhet të japi llogari dikush për një gropë të krizës së besimit”, u shpreh sot Topalli.
Në përgjigje të këtij shqetësimi, nënkryetari i Kuvendit, Vangjel Dule i sugjeroi deputetes demokrate që të thërrasë në interpelancë kryeministrin.
Ndaj deklaratës së saj i menjëhershëm ishte reagimi i deputetit socialist Besnik Bare. “Je personi më agresiv në gjithë parlamentin, që ke fyer njerëz nga nëna e baba. Dhe më flet për ndjeshmëri. Nuk e meriton të respektohesh”, iu drejtua Bare Topallit.
Vrasja e Santos, Balla: Pozitë-opozitë të mbështesim policinë
Nënkryetari i grupit parlamentar të Partisë Socialiste, Taulant Balla tha sot në Kuvend se të dyja palët, pozitë-opozitë duhet të mbështesin Policinë e Shtetit që të zbulojë dhe të vërë para drejtësisë autorët e vrasjes së bankierit Artan Santo.
“Të nxisim Policinë e Shtetit që të zbulojë vrasjen e bankierit Santo, një mik i mirë, një qytetar i zoti për Shqipërinë tonë. Shteti duhet t’i kapë ata dy kriminelë që e sfiduan në mes të ditës, por ne së bashku, pozitë-opozitë, socialistë e demokratë, duhet të jemi sot në mbështetje të policisë dhe jo të bëhemi zëdhënës të “Gates”. Ta mbështesim policinë që ta hetojë me përpikmëri këtë rast dhe menjëherë të arrestohen dy kriminelët e të vihen para drejtësisë”, u shpreh Balla në parlament.
Diskutimi i rezolutës së Prokurorisë së Përgjithshme mbi gjendjen e kriminalitetit në Shqipëri per vitin 2013 solli në qendër të debatit vrasjen një javë më parë të bankierit Santo.
Deputeti Balla tha se diskutimi i kësaj rezolute bëhet vetëm pak ditë ‘nga fitorja e shtetit me krimin në Lazarat.
“Superaksioni në Lazarat ishte treguesi më kuptimplotë i rezultateve në rritje të Policisë së Shtetit. Lufta me krimin ka qënë dhe mbetet prioritet themelor i kësaj qeverie. Pjesa më e vështirë e betejës ka qënë kthimi i policisë në krye të detyrës brenda 300 ditëve të para të qeverisjes”, tha Balla në Kuvend.
Në vijim të komenteve për aksionin në Lazarat, ai akuzoi ish-kryeministrin Sali Berisha për lidhje me baronët e drogës. “Lazarati nuk ishte thjesht një plantacion droge jashtë kontrollit të shtetit, por ishte më shumë se kaq. Ai ishte shembëlltyra e dorëzimit pa kushte të shtetit që opozita e sotme i kishte bërë për shkak të pazareve të ulëta të Berishës me baronët e drogës në Lazarat. Ai që sulmon sot për lidhje të fshehta të policisë me kriminelët i kishte vendosur vetë ato me ‘Gatet’ e shokët e tij. I vetmi njeri në këtë parlament që komunikonte orë pa orë me ‘Gaten’ e miqtë e tij në Lazarat, ishte vetëm Sali Berisha. ‘Vip’-at e Lazaratit e kishin shtetin vetëm një telefonatë larg dhe e drejtonin atë me telekomandë’, u shpreh Balla në parlament.
Berisha: Santon e vranë në sy të policëve, shteti nuk ekzistonte
“Aty ku u vra aty ishin policët, aty ishin mbi 30 policë të tjerë që shoqëronin zv.kryeminsitrin maqedonas, kur doli nga Tirana kishte 5-7 postblloqe. Të gjitha këto nuk funksionuan. Dy gjëra janë: Ose e vrau qeveria, nuk kam të dhëna se po të kisha ja numëroj një nga një. Ose shteti nuk ekzistonte, dhe kjo ishte evidente. Ju e vratë për së dyti dhe e poshtëruat atë. Ju për arsyet tuaja e shpallët atë pistë kolumbiane, pista e Mamurrasit. Ju për arsyet tuaja që i bëj thirrje Llallës të hetojë e shpallët: pista e mamurrasit. Nga një hero që e kishit tani duhej të poshtërohej për së vdekuri. Të them ty zotëri, (duke iu drejtuar ministrit Tahirit) t’i je për lidhje me kolumbianin, sepse të nesërmen e lajmit se 250 kg heroinë u nisën drejt Shqiëprisë dole u the se ajo nuk ka qenë me destinacion Shqipërinë, ka qenë për në Francë ose Itali. E bërë për të mbrojtur kriminelët, se ishe i implikuar. Se ke qenë në anën e krimit, se hetimet treguan se ishte destnacion jo Shqipëria, dhe jo vetëm.”
TOPALLI:JASHTE MAFIA NGA PARLAMENTI!
Ish-Kryetarja e Kuvendit Jozefina Topalli i ka ndërprerë fjalën sot në Kuvend, deputetit Besnik Bare ndërsa ai diskutonte për kthimin e shpendëve migratore dhe gjuetinë e paligjshme dhe ka insistuar të lihej ajo çështje dhe të flitej për vrasjen e ndodhur para një jave, atë të bankierit Artan Santo, pasi nuk ishte koha për “gjueti lepuri e derri me drita natën” por për sigurinë publike.
Duke i ndërperë fjalën Bares, Topalli u ngrit në këmbë nga salla dhe iu drejtua N/Kryetarit të Kuvendit, Vangjel Dules, që drejtonte seancën:
“Z.Dule, në këtë vend po ndodhin gjëra shumë të rënda e ju po flisni për gjueti lepuri e derri me zagarë e me drita natën…
Kryeministri nuk është, kurse Ministri i Jashtëm qesh kur ktu para një jave ka ndodhur një vrasje e rëndë, mafioze, që ka tronditur tërë opinin publik. Përse nuk flisni? Në cilin vend të botës ndodh që të tronditet vendi nga vrasje të panumërta dhe s’ka reagim? Me kë po tallemi? Ku jemi? Ku është mazhoranca? Pse ka karrige bosh?
Z.Dule, si kryesues i kësaj seance, ju nuk mund të bëni sikur nuk dini gjë dhe sot duhet të diskutojmë për atë që është çështja e ditës, siguria e jetës, kontrolli i kufijve. Kjo është detyra e parë e çdo politikani dhe qytetari.
Baraj: Për ç’ndjeshmëri e vrasje më flisni, kur thua “ti meriton plumb ballit”!
Por, i menjëhershëm ka qënë reagimi i Bares direkt nga foltorja, i cili, duke iu drejtuar Topallit, i tha se “ti je njeriu më agresiv në historinë e Parlamentit”.
“Mua më vjen keq që vendos në fjalën e saj, znj.Topalli, ato fjalë që unë thashë,”- tha Baraj, – “dhe për këtë unë dua të citoj vetëm një nobelist, i cili, që në vitin 1952 thoshte:
“Ajo shoqëri që nuk është në gjendje të respektojë qëniet më të thjeshta, qofshin bimë dhe kafshë, kurrë nuk do mundë të respektojë qënien e ngjashme me vetveten!” Dhe këtë ti e manifeston më mirë se askush!
Je personi më agresiv në të gjithë historinë e Parlamentit këtu, që ke fyer njerëz pa fund, nga nëna, nga baba. I ke kapur njerëzit i ke thënë “kape mor për zhelesh”, nëpër emisione televizive “ti meriton plumb ballit!” dhe ti më flet këtu mua për ndjeshmëri, për vrasje?! Po nga goja jote kanë dalë vetëm shenja dhune dhe agresiviteti,”- tha Baraj dhe u largua nga foltorja.
Rikthimi i Ismail Qemal Vlorës
Nga Harilla Koçi/.-Pas dorëheqjes, pasojë e asaj ngjarjeje që njihet në histori me emrin “Komploti i Beqir Grebenesë”, Ismail Qemal Vlora, ideatori, strategu i Pavarësisë Kombëtare dhe Kryeministri i parë i Shqipërisë së Pavarur, u largua nga vendi. Por, largimi i tij, nuk ishte përfundimtar. Njihet pak nga historia, aktiviteti i tij deri në momentin kur ndërroi jetë në vitin 1919, në Perugia(Itali), ndërkohë që është shkruar shumë më pak për rikthimin e tij në Shqipëri, në një moment delikat që po kalonte vendi.
– Pas dorëheqjes, Ismail Qemali kthehet sërish në Shqipëri –
Historiani Bardhosh Gaçe, hedh dritë mbi një pjesë të aktivitetit të Ismail Qemalit, pas largimit të tij nga Shqipëria në 24 janar të vitit 1914, që pasoi aktin e dorëheqjes me pëlqimin e Fuqive të Mëdha dhe që u shoqërua me ardhjen në vendin tonë, të Princ Vidit. “Fillimisht ai u vendos në Nisë(Francë) ku qëndroi vetëm pak muaj”, sqaron Gaçe. Në qershor të atij viti, Ismail Qemali, i shqetësuar për problemet e mëdha me të cilat po përballej vendi dhe me situatën dramatike që po përjetonin rreth 100 mijë muhaxhirë, që ishin zhvendosur në zonën e Vlorës nga rajonet e kërcënuara nga shovinistët grekë, u kthye në Shqipëri në krye të një delegacioni të përbërë prej 15 vetësh. Në qershor të vitit 1914 ai u takua me Princ Vidin në Durrës, ku i parashtroi gjendjen e rëndë të vendit, pushtimin e Shqipërisë së Jugut nga shovinistët grekë dhe ndihmën që duhej t’u jepej muhaxhirëve që ishin vendosur në ullishtat e Vlorës. Të njëjtën gjë kërkoi Ismail Qemali edhe nga Komisioni Ndërkombëtar i Kontrollit(KNK) që kishte marrë kontrollin e pushtetit në Shqipëri pas largimit të qeverisë së Pavarësisë.
-Ismail Qemali, kryetar i Komitetit për Shpëtimin Kombëtar, në vitin 1914-
“Në 15-16 korrik, në qytetin e Vlorës u zhvillua Mbledhja e Popullit ku morën pjesë përfaqësues nga 13 qytete e krahina të vendit dhe ku u krijua Komiteti për Shpëtimin Kombëtar, ku kryetar u zgjodh Ismail Qemali”, tregon historiani Bardhosh Gaçe.
Nga ky Kuvend, u hartua një thirrje drejtuar Fuqive të Mëdha, Princ Vidit dhe Komisionit Ndërkombëtar të Kontrollit, nënshkruar nga 30 përfaqësues. “E vetmja masë pas mendimit tonë që mund të mbajë Sovranin mbi fron, është të sigurojë paprekshmërinë tokësore dhe bashkimin e kombit dhe të shpëtojë nga shfarosja e plotë 100 mijë qenie njerëzore, të cilët duke ikur nga zjarri dhe hekuri e duke lënë mallin e shtëpinë, ishin strehuar në të vetmin kënd të Shqipërisë që ishte ende i lirë, në qytetin e Vlorës dhe rrethet e tij”, shkruhej mes të tjerash në këtë thirrje.
-Shpresa e Ismail Qemalit për Shqipërinë, tek SHBA dhe Presidenti Uillson-
Siç shkruan në gazetën “Dielli” të Bostonit në 1 dhjetor të vitit 1915, Ismail Qemali pranonte me dhimbje se, Shqipëria e kishte humbur pavarësinë e saj “e shtërnguar prej të gjitha anëve prej serbëve, malazezëve, bullgarëve dhe grekëve…”. Edhe pse i bëri thirrje Francës për të ndihmuar Shqipërinë përmes qarqeve diplomatike, zëri i tij ra në vesh të shurdhër.
Me krijimin e Partisë Kombëtare Politike të shqiptarëve të Amerikës, në fund të vitit 1917, Ismail Qemal Vlora, sipas historianit Bardhosh Gaçe, u zgjodh delegat i saj në Evropë. Por, e vetmja shpresë që ai ushqeu në vitet e fundit të jetës, ishte që vendi ynë të mbështetej tek Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe tek Presidenti Uillson, për zgjidhjen e çështjes kombëtare”, shprehet Gaçe. Për këtë shkak, ai u largua nga Franca për të qëndruar në Madrid e Barcelonë, ku vazhdoi të zhvillonte një veprimtari të gjerë politike e diplomatike.
Kjo reflektohet edhe në një letër të tij ai shkruan mes të tjerash: “Lipset me çdo mënyrë të fitojmë Kosovën, Manastirin dhe Janinën e Çamërinë…..Unë dua Shqipërinë nën regjimin demokratik federal për popullin shqiptar”.
Këto aspekte të panjohura për publikun e gjerë, provojnë sipas historianit Bardhosh Gaçe, vizionin e Plakut të Vlorës për rrugëtimin e Shqipërisë drejt familjes perëndimore, si një shtet i pavarur dhe i konsoliduar.
- « Previous Page
- 1
- …
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- …
- 34
- Next Page »