Over the span of two days, 43 Islamic extremists were arrested in Kosovo. Dozens more are under watch, both at home and in the Middle East. As fears of terror attacks grow, Kosovo is clamping down.
The act that triggered the largest police action in Kosovo since the war in 1999 was terrible and barbaric. The Kosovar jihadist Lavdrim Muhaxeri posted before and after photos of the beheading of a 19-year-old in Syria, where the jihadist is currently fighting for the Islamic State (IS). Those images were published in nearly every Kosovo newspaper and Internet portal and sparked outrage and deep shock among Kosovars.
The president of Europe’s youngest nation, Atifete Jahjaga, immediately announced her response.
“Kosovo will be no safe haven for terrorists,” she said.
Fear of terrorist attacks
An exact count of the number of Kosovar extremists and terrorists in Syria and Iraq does not exist. The Kosovo police estimate the number could be between 100 and 200. It is only known officially that in the last few weeks at least 16 bodies from Iraq and Syria were returned to Kosovo. It is also alleged that there could be a few hundred radical extremists within Kosovo.
“Over the last few weeks, we have arrested 43 suspected extremists. We are in the middle of the investigation, but there are more arrests expected to be made in the next few days,” Kosovo police spokesperson Baki Kelani told DW.
Kosovo media report that at least 56 further suspects will be arrested shortly.
“The security situation in Kosovo is stable,” Kelani said, adding that the danger posed by terrorists can never be fully ruled out. “The police and other security structures in Kosovo are in the position to ensure order and security in the country.”
There is growing fear in Kosovo and Albania of possible attacks by radical Islamists and terrorists. According to Kosovar media, there were threats of a possible Islamist terrorist attack during the film festival “Dokufest,” which ran for ten days in late August in the city of Priyren, home to a military base for 700 German soldiers.
Uninvited “guests”
Islam has more than 500 years of history in Kosovo. More than 90 percent of the 1.8 million residents of the country are Muslim – nearly all of them Sunni. Prior to the 1999 war in Kosovo, there were 560 mosques; today there are nearly 700 Muslim houses of worship.
The Islamic community of Kosovo (Bashkesia Islame e Kosoves – BIK) is very well organized. “With full responsibility I say, ‘We have all mosques and imams under control,'” said the the chairman of BIK, Naim Trnava, in an interview with DW.
Still, he says, there are many “guests” coming in from the outside because the country’s border is very open.
“After the war, anyone could come and go as he pleased. This is the reason a part of our youth have been indoctrinated,” Trnava said.
Analyst Haki Abayi, chairman of the Rockefeller Brothers Foundation in Prishtina, believes the difficult economic situation has made youth particularly vulnerable to radical Islamic propaganda. The unemployment rate in Kosovo is estimated to be 40 percent, and many people live in poverty, without prospects of improving their situation.
Foreign influence
The unemployment situation leaves many vulnerable to Arab countries’ influence. Since the Kosovo war in 1998-9, Arab countries have established and funded many NGOs in Kosovo. According to recent media reports, the newly-estabished organizations have received more than 25 million euros ($33 million) of financial assistance from Libya, Lebanon, the United Arab Emirates and Saudi Arabia alone. Security agencies believe, however, that these organizations could be funding radical extremist groups.
Moreover, in Kosovo there were, until a short while ago, four so-called houses of worship – privately-rented houses – that served as places of prayer. Islamic community chairman Trnava believes radical groups and their supporters assembled there. This is likely the reason police recently closed one of these houses in Prishtina.
That closure is part of the “uncompromising fight” the government of Kosovo has declared against all extremists.
“In Kosovo there will be no place for extremism, radicalism, and terrorism. Kosovo is a free and independent country that will, with the help of the European Union and the USA, continue to fight for good and against evil,” Prime Minister Hashim Thaci told DW.(Kortezi DW)
Archives for August 2014
Vahabizmi duhet të ndalohet me ligj në Kosovë
Shteti i parë që e ka ndaluar me ligj Vahabizmin është Malajzia. Ky vend ka nxjerrë vendim zyrtar nga zyra për çështje fetare në një provincë të Malajzisëqë të ndalohet rreptësisht përhapja apo shpërndarja e çfarëdo ideje Vahabiste nga ata të ashtuquajturit Selefi./
Drejtues të Bashkësisë Islame, imamë e ministra, janë pro ndaljes së Vahabizmit në Kosovë. Të gjithë këta po thonë se shteti mund ta miratojë një ligj dhe ta ndalojë përgjithmonë përhapjen e kësaj feje, që po thuhet se ka dalë nga Islami. Bile, sipas tyre, Vahabizmi duhet të ndalet sa ma shpejt, pasi po e prish imazhin e Kosovës dhe Islamit në përgjithësi. Ndalimin e Vahabizmit me ligj e ka bërë ditë me parë Malajzia.
Resul Rexhepi nga Bashkësia Islame e Kosovës ka thënë se Kosova mund dhe duhet ta ndalë Vahabizimin. Ai ka thënë për Gazetën Express se ndalimi i kësaj mund të bëhet kur të duan drejtuesit e shteti. Sipas tij, nëse shteti do të marrë hapa për ta ndaluar Vahabizimin do ta këtë edhe mbështetjen e BIK’ut.
“Vahabizmi mund të ndalët kur të dojë shteti. Ata i bëjnë ligjet dhe ata e kanë në dorë këtë punë. Ne si BIK u japim mbështetje dhe përkrahje çdo herë. Ndalimi i saj kishte me qenë e mirë edhe për vendin, pasi Vahabizmi nuk i duhet asgjë Kosovës”, ka thënë ai.
Rexhepi ka treguar se hapja e Vahabizmit mund të jetë edhe rrezik për vendin, po ashtu sipas tij, edhe ndikon negativisht në imazhin e vendit. Ai thotë se Vahabizmi po i jep edhe imazh negativ Islamit.
Ndalimi i saj kishte me qenë e mirë edhe për vendin, pasi Vahabizmi nuk i duhet asgjë Kosovë
Mendim thuajse të ngjashëm më BIK-un ka edhe imami Zuhdi Hajzeri.
Ai ka treguar për Express se Vahabizmi mund të ndalet në Kosovë shumë lehtë. Bile ai po thotë se këtë hap duhet sa më shpejt ta marrë Qeveria e Kosovës.
“Po është e mundur dhe madje shumë lehte. Ndalimi i saj mund të bëhet me miratimin e një ligji. Po ashtu duhet edhe të studiohen idetë e vahabizmit dhe të shikohen financat e tyre”, ka thënë Hajzeri për Express.
Ai ka thënë se shteti duhet të marrë hapa konkret sa i përket ligjeve dhe rregulloreve, kur është në pyetje ndalimi i Vahabizmit. Hajzeri mendon se shembull konkret Kosova mund ta marrë edhe Malajzinë që ditë me parë e ndaloi këtë fe me ligj.
“Kosova mund të marrë shembuj dhe këshilla edhe nga vendet qe e kanë ndaluar vahabizmin, siç është Malajzia. Duhet të mbajë konferenca të hapura me ekspertë qoftë edhe nga jashtë për t’i demantuar idetë vahabiste dhe ekstremiste, duhet ligji për bashkësitë fetare menjëherë dhe një gjë qe është shumë me rëndësi është nostrifikimi i diplomave, këtë duhet të bëjë Ministria e Arsimitndaj atyre që njihen për ide ekstreme”, ka thënë për Express imami Zuhdi Hajzeri.
Kosova mund të marrë shembuj dhe këshilla edhe nga vendet qe e kanë ndaluar vahabizmin, siç është Malajzia
Ai mendon se Kosova është edhe e rrezikuar nga Vahabizmi dhe sipas tij drejtuesit e shteti duhet të ndalojnë edhe shpërndarjen e fotografive dhe videove nëpër rrjete sociale.
Ndalimin e kësaj feje e kishe menduar para shumë vitesh edhe ish-kryeministri dhe ministri në detyrë i Punëve të Brendshme, Bajram Rexhepi. Ai në një prononcim për Express ka treguar se qysh në vitin 2004 kur ka qenë në pozitën e kryeministrit, kishte marrë iniciativë që të ndalohet ekstremizmi në Kosovë, por ai thotë se të huajt ishin ata që e penguan.
Rexhepi ka thënë se në atë kohë ka propozuar një draft ligj, i cili ndalon një organizim fetar, por zyrtarët ndërkombëtarë nga Strasburgu nuk e kanë lejuar një gjë të tillë.
“Kam kërkuar të ndalohet me ligj dhe atë kam thënë jo vetëm për grupet e caktuara islame, por edhe për grupe katolike dhe grupe tjera, nëse bie ndesh me këto format e religjionit që janë tradicionale në Kosovë. Mirëpo, në atë kohë në grupet punuese ka pasur edhe ndërkombëtarë. Nga Këshilli i Evropës, nuk më kanë lejuar të dorëzoj këtë ligj në Parlament duke thënë se kjo cenon të drejtën njerëzore”, ka thënë Rexhepi.
Ministri në detyre i Punëve të Brendshme ka treguar se i ka pyetur edhe ndërkombëtarët, se nëse interesi shtetëror i shtetit tënd rrezikohet nga një diçka e tilla, a do t’i respektosh ato vlera njerëzore dhe religjioze, më ka thënë se ndoshta jo. Atëherë, Rexhepi tregon se ka thënë se pse atëherë me Kosovën bëhen eksperimente.
Shteti i parë që e ka ndaluar me ligj Vahabizmin është Malajzia. Ky vend ka nxjerrë vendim zyrtar nga zyra për çështje fetare në një provincë të Malajzisëqë të ndalohet rreptësisht përhapja apo shpërndarja e çfarëdo ideje Vahabiste nga ata të ashtuquajturit Selefi.
Vahabizmi është fe e re që ka dalë nga feja Islame dhe që është pahapur viteve të fundit. (Kortezi:Gazeta EXPRESS)
“EDHE NE JEMI BOTA”…
Nga Prof. Murat Gecaj/
1.Nuk është libri i parë, ky që kemi në dorë, pra “Edhe ne jemi Bota”(Boras, 2013), me autor Bahtir Latifin. Një lexues i vëmendshëm e ka të njohur se, më herët, ai ka publikuar librat: “Jeta e ëndrrave tona”-poezi dhe “As i gjallë, as i vdekur”-prozë. Duke jetuar e punuar ndërmjet Bashkësisë Shqiptare, në qytetin Boras të Mbretërisë së Suedisë, ka përjetuar ngjarje të ndyshme, kulturore, arsimore e shoqërore etj. Rreth tyre, ai ka shkruar e publikuar, me raste, edhe në revistën shqip të atij qyteti, “Dituria”, të cilën e përgatitë dhe e nxjerr në qarkullim, Qendra Kulturore Shqiptare, “Migjeni”.
Duke qenë përherë i pranishëm në veprimtaritë e bukura, me përmbajtje atdhetare, kulturore, arsimore e artistike, që janë organizuar e zhvilluar, sidomos në qytetin e vogël, por të bukur Boras, atje në Skandinavinë e largët, që në hyrje, autori B.Latifi shprehet me ndjenja nderimi e respekti, jo vetëm për vendlindjen e tij, Vushtrinë e tërë Kosovën, por dhe për Shqipërinë e mbarë trojet tona amtare. Prandaj, ai shkruan, me gëzim e optimizëm të natyrshëm: “Jemi një popull, që kemi vuajtur, sakrifikuar e luftuar shumë kundër armiqëve, që na i mohuan të drejtat tona, të cilat i kishim dhuratë nga Zoti. Por sot jemi të lirë. Të gjithë shqiptarët, kudo që jetojnë, në shpirt ndihen më mirë, më të gëzuar dhe më me shpresë, se kurrë. Këtë gjë, e bën më të sigurt fakti, se jemi një popull i lashtë, që dimë të duam, të respektojmë, të ndihmojmë dhe të punojmë”.
2-Libri publicistik, për të cilin do të flasim shkurtimisht më poshtë, ka këshilltar editorial Sokol Demakun, redaktor Viron Konën dhe recensente Qibrije Hoxhën.
Në faqet e para, autori jep disa të dhëna për shtetin e Suedisë, si dhe për qytetin Boras, ku jetojnë e punojnë edhe 2.500 emigrantë shqiptarë. Me interes është shkrimi kushtuar Qendrës Kulturore Shqiptare “Migjeni”, e themeluar më 10 mars 2007, me mbështetjen e qeveritarëve vendës suedezë. Ajo ka organizuar dhe zhvillon veprimtari të pandërprera, me synim ruajtjen e traditave të çmuara të shqiptarëve dhe duke ua përçuar ato, sidomos, brezit të ri në emigracion. Pjesë e rëndësishme e kësaj Qendre është botimi i revistës me emrin “Dituria” dhe me kryeredaktor Sokol Demakun. Po kështu, u nis puna dhe vazhdon emetimi i programit në gjuhën shqipe, përmes radios “Dituria”.
Tashmë, siç e përshkruan autori i këtij libri, në qytetin Boras tregohet kujdes i posaçëm që fëmijët shqiptarë ta mësojnë dhe ta ruajnë të gjallë, gjuhën e prindërve të tyre. Ndër të tjera, në këtë drejtim, një ndihmesë të rëndësishme ka luajtur dhe vazhdon të luajë projekti, me emrin domethënës, “Udha e shkronjave”. Nismëtare është shkolla e Borasit, “Fjardingskolan”, me drejtor Per Ketissen, në bashkëpunim me kolektivin mësues-nxënës të shkollës 9-vjeçare “Demokracia” të Durrësit, me drejtor Abdyl Buçpapaj. Për këto lidhje, me vlera të ndërsjellta,në këtë libër autori ka botuar disa shkrime.
Megjithëse ka kaluar disa kohë nga festimet madhështore të 100-vjetorit të Pavarësisë, në libër shkruhet edhe për veprimtaritë e organizuara nga QKSH “Migjeni”, në Boras. Të tilla ishin: Akademia me rastin e Ditës së Flamurit, por dhe, më vonë, festimi i Shpalljes së Pavarësisë së Kosovës; ekspozitat e ndryshme, me fotografi e piktura; “Java e artit shqiptar”, paraqitja e veshjeve popullore shqiptare etj. Të pëlqyera dhe me vlera të shumta edukative, sidomos për fëmijët, kanë qenë veprimtaritë për librat artistikë, ato për Vitin e Ri etj.
Siç e përmendëm më lart, lidhjet e QKSH “Migjeni” të Borasit, si me Shqipërinë e Kosovën, janë të vazhdueshme. Prandaj, autori B.Latifi ka shkruar edhe për vizitat e kryera atje, nga mësues, shkrimtarë dhe publicistë të ndryshem. Ndër ta, ka qenë shkrimtari i njohur Viron Kona, të cilit iu përkthye nga Qibrie Hoxha dhe botua në Suedi, libri i bukur për fëmijë, “Eh, mor Bubulino!”
3.Një ngjarje e shënuar, sidomos për emigrantët shqiptarë të Borasit, ishte festimi i 5-vjetorit të krijimit të QKSH “Migjeni” e Revistës “Dituria” dhe 4-vjetori i Radios “Dituria”. Ceremonitë e rastit, për të cilat flitet gjerësisht në këtë libër, u zhvilluan aty, në pranverën e vitit 2012. Kishin ardhur edhe bashkatdhetarë tjerë, me banim në disa qytete të Suedisë, por dhe të ftuar nga Shqipëria e suedezë, ndër të cilët ishin: Kryetari i Bashkisë së Borasit, Per Olof Hëg; albanologu i njohur dhe mik i shqiptarëve, Ullmar Kvik; drejtori i “Fjardingskolan”, Per Kettisen etj. Përveç të tjerave, aty u ndanë disa “Mirënjohje” nga QKSH “Migjeni” dhe kryesia e Shoqatës së Arsimtarëve të Shqipërisë.
Më tej, në këtë libër pasqyrohen veprimtaritë festive, që u organizuan në Boras, me rastin e 5-vjetorit të shpalljes së Republikës së Kosovës. Me interes janë edhe shkrimet, që u kushtohen përurimit të disa librave, nga autorë të Shoqatës së Shkrimtarëve dhe Artistëve Shqiptarë, “Papa Klementi XI-Albani”, e cila kryesohet nga Hysen Ibrahimi. Për t’u përmendur janë: Fjalori katërgjuhësor, përgatitur nga Mr.Sadulla Zendeli-Daja; libri “Urti poetike, poezi shqipe nga mërgimi”, nga Ismet Hasani; “Kujtime nga Dispora-3”, i Sokol Demakut; “Me zemër në vendlindje”, i M.Gecajt; “Zonja nga Borasi”, i V.Konës; “Të mësojmë së bashku”, i Hamdi Arifajt etj.
Libri mbyllet me shkrimin, “Ditë të paharruara, me miq nga Tirana, në Boras të Suedisë”. Ai shoqërohet me mjaft fotografi domethënëse, nga jeta dhe veprimtaritë, që kanë organizuar emigrantët shqiptarë, në shtetin mik suedez.
Tiranë, 26 gusht 2014
BIXHOZXHIU
Nga Albert Z.ZHOLI/
Sa hyri, u mbështet pasdere. Këmbët s’e mbanin. Balli i qe mbuluar me djersë, që i rridhnin nën mjekër. Gruaja e fëmijtë e shihnin me dhimbje, pa guxuar t’i afroheshin për ta ndihmuar. E dinin që ai kërkonte një minishkak për sherr. Duke u mbajtur pas murit mezi arriti të ulej në divan. Djali pesë vjeç dhe vajza tetë vjeçe rrinin të strukur në gjirin e nënës. Era e uzos mbushi me kutërbim gjithë shtëpinë. Heshtjen e prishi gruaja, Elsa:
-Shkoni nga dhoma tjetër se do të bisedoj pak me babanë-urdhëroi ajo fëmijtë e saj.
Ata hynë në dhomën e gjumit dhe mbyllën derën. Elsa iu drejtua të shoqit:
-Si nuk të vjen turp që vjen në këtë gjendje para fëmijëve! Ç’edukatë do të marrin ata nga ne si prindër?!
-Mos më mëso ti mua, u bë bishti më i madhe se sqepari…
-Nuk po të mësoj por dua të të them se je baba fëmijësh dhe ke muaj pa shkuar në punë.
-Nuk gjej dot punë. Në ndërtim nuk shkoj, nuk kam ardhur të le kockat në Greqi.
-Të paktën mos luaj bixhoz e mos pi trutë.
-Boll tani, boll, shko fli…
-Do shkoj por më parë më jep librezën se do shkoj të paguaj qeranë nesër. E kërkova por nuk e gjeta.
-Ç’e do librezën ajo është bosh.
-Si!-shqu sytë ajo nga habia. Trupi nisi t’i dridhej. Aty ishin 600 mijë dhrahmi.
-Ishin por s’janë. I humba sot në lojë-bixhozi. Në fillim fitova dy duar, pastaj i humba të gjitha. Kupton bixhozi është bixhoz.
-S’të vjen turp! Jo vetëm nuk punon por… -nisi të lotonte.
-Mos më folë me atë gjuhë mua-turfulloi ai.
-Ta them njëqind here turp, turp, turp. Luan bixhoz me bukën e fëmijëve.
-Qepe të them! Po sikur të fitoja kështu do më flisje!
Hapet dera e dhomës dhe hyn Sidorela tetë vjeçare. Ajo, me lotë në sy i drejtohet të jatit:
-Babi, mami ka të drejtë. Ajo punon ditë e natë e ne jemi më të varfër nga gjithë shqiptarët që njoh unë. Unë as çantë të re nuk bleva si gjithë shoqet e mia. Atyre u punojnë babët…-dhe qau me ngashërim.
I jati shtangu. Nuk i priste ato fjalë nga fëmija e tij. Ajo ishte rritur brenda javës, apo ishte bërë ai i vogël deri në moshën e një fëmije?!
Përrallë nga e tashmja
Zoti Kryeministër, unë kam besuar se ti do të ishe njeriu i ndryshimit, por nuk e di pse po i largohem cdo ditë e më shumë dhimbshëm këtij mendimi./
Opinion nga Fatmir Lamaj/ Ish i Perndjekur Politik/
Ky popull i lodhur ka kohë që degjon përralla nga më të çuditshmet dhe më absurdet prej atyre që për 70 vjet e quajnë vetveten ‘’ baballarët e kombit ’’, por kurrë nuk kanë qënë të tillë vecse përfaqësues mjeran e hileqarë të atyre politikave që e katandisën këtë vënd në një oaz kaosi, krimi dhe çmëndurie pafund. Të premtosh si politikan, se për popullin tënd do të bësh atë e këtë është fare e natyrshme kur je larg pushtetit, por kur vin në pushtet mos të mbash as cerekun e premtimeve të bëra, do të thotë se qëllimi jot i vetëm ka qënë marrja e pushtetit dhe jo detyrimi moral e shpirtëror që të imponon votëbesimi i qytetarëve. Enver Hoxha me bandën e tij gjakatare u premtoi shqipëtarëve se do të hanin me lug floriri dhe qumshti do tu vinte në rubineta tek shtëpia, por më vonë kur mori pushtetin jo vetëm që ju mori shqipëtareve floririn e grumbulluar nga të parët e tyre dhe ata vetë si dhe iu rrembeu pronat e gjithcka kishin, por s’ju dha as lugë druri, si dhe i hoqi dhe dhinë e fundit fshatarit duke e lënë atë ti digjesh buza për një pikë dhallë. Ato tëmerre dhe krime që bëri regjimi i Enver Hoxhës, nuk i ka bërë asnjë pushtues që ka kaluar deri tani në Shqipëri, asnjë pushtues nuk i mori shqipëtarëve pronat, floririn, jeten e të tjera, asnjë pushtues nuk e ktheu Shqipërinë ne një vënd burg, asnjë pushtues as italianë dhe gjermanë nuk vranë më shumë shqipëtarë dhe nuk i burgosi ata si Enver Hoxha të cilët sot bijtë dhe nipërit e tij, në vënd që ta dënojnë atë dhe komunizmin si mallkimin më të madhë dhe gjëmën më të pashembullt, si periudhën më të zezë në historinë e këtij vëndi, mundohen në mënyrën më të turpshme ta rehabilitojnë figurën e tij të urryer. Ne sot ballafaqohemi me paradoksin e madh që deri në 79’ Kina na dërgonte dhe na ndihmonte kur nuk kishte për vete armë dhe ushqime, për t’u mbrojtur nga grekët e të tjerë, ndërsa sot kinezët të fuqizuar ekonomikisht, investojnë miliarda në Greqi, ndërsa në Shqipërinë motër nuk hedhin asnjë kacidhe dhe kjo jo për faj të tyre, por për fajë të paranojës e delireve të cmëndura të kryexhelatit Enver Hoxha. A sduhet të dënohet Enver Hoxha edhe sikur vetëm këtë njollë të zezë të kishte në biografinë e tija te nxirë nga bëmat e gjëmat si kryexhelati i këtij vëndi?! Rasti Shtraus si rast i humbur, por edhe si një rast unikal që nuk i vjen më Shqipërisë rëndon jo vetëm mbi Enver Hoxhën, se në atë kohë ai ishte gjysmë i vdekur, por dhe mbi të tjerët që dhe sot tundin paturpësisht flamurin e enverizmit. Për atë flamur është thyer cdo lloj shtize. Mbas 90’ filloi përralla e madhe e ‘’demokracise’’ që për më shumë do të shënohet në histori si periudha tragjiko-komike që shpërfytyroi totalisht qënien shqipëtare dhe e avancoi atë drejt kuotave të frikshme për tu qajtur më si i tillë. Demokracinë nuk mund ta bënin ata njerëz që ishin lidhur shpirtërisht, mëndërisht dhe ekonomikisht me diktaturën. Mentalitetet e këqija gjithmon e vrasin të mirën. Shoku Sali e vazhdoi përrallën e pseudodemokracisë me frenetizmin e vet diabolik duke shkaktuar akoma plagë të mëdha mbi trupin e drobitur të këtij populli aq të vuajtur. Enver Hoxha nuk e tjetërsoi pronën me përkatësië e saj tek individi, ai e shtetëzoi, saliu e masakroi. Ai ishte pronari absolut i këtij vëndi për mbi 40 vjet, por diktatorët kanë një kohë të kufizuar në pushtet, aq sa është jeta e tyre dhe pastaj i nënshtrohen kamzhikut të historisë dhe flakëve te Xhehenemit. Diktatorët e kamufluar mund të të bindin për castin se kanë të drejtë, por do të duhen shekuj për të rregulluar padrejtësitë që ata bëjnë. Ka cerek shekulli që shqipëtaret hanë mbeturinat e grekeve e të të tjerve, në vënd të prodhimeve të tyre të mrekullueshme, sepse ligji 7501 duke ndar tokën në gastra të vogla, ia heq mundësinë cdo individi për të investuar. Shtoji kësaj dhe pasigurinë për ta quajtur pronën e vet kur se ka të tijën e ktheu bujqësinë shqipëtare në gjëndjen e saj më të mjerueshme. Shqipëria sot harxhon cdo vit qindra miliona euro për importimet e fruta-perimeve dhe drithërave, të gjitha të një cilësie shumë të dobet dhe njëkohësisht mjaft të rrezikshme për shëndetin e njerëzve. Sali Berisha mbetet i vetmi politikan me përgjegjësi absolute, të jo vetëm miliarda eurove të cuara dëm për importimin e produktplehrave të Greqisë, Maqedonisë, Serbis dhe Rusis, por edhe për jetën e mijërave shqipëtarëve që i kanë vrarë e po i vrasin akoma produktet e pakontrolluara e jashtë standaritit qe kanë hyrë dhe vazhdojnë të hyjnë në Shqipëri. Gjithashtu dhe përgjegjësi kryesor për mijëra jetë që ka marrë dhe vazhdon të marrë cështja e pronve në Shqipëri. Sali Berisha si produkti më i neveritshëm i skenarit katolician i cili u zbatua në Shqipëri me tragjikisht se në cdo vënd tjetër të lindjes, në veri e suprimoi 7501, duke inkajuar emisarët e tij veriorët që t’i linin bjeshkët e t’ju turreshin fushave të Shqipërisë së mesme e të jugut, ku 7501 u bë i zbatueshëm nëpërmjet disa politikanëve pervers që cdo ditë probagandonin që ky ligj ishte i përkohshëm. Veriorët janë bërë zotër tokash të Shqipërisë së mesmë dhe të jugut pasi kanë dhe tokat e tyre në veri.A nuk është kjo një padrjtësi që duhet ndrequr Zoti Kryeminister, apo përralla do të vazhdojë akoma? Ne, të burgosurit politik në masën mbi 90 % kemi qënë pronar të vegjël tokash, ndërsa sot jemi ish pronar. A nuk na takon dhe neve të kEmi një copë tokë prej baballarëve tanë? Mbi 50 % e tokës në Shqipëri ka qënë në pronësi shtetërore, duke llogaritur e mijera hektarë që u hapën si toka të reja. A nuk mund të merrte cështja e pronës një zgjidhje më të drejtë e më të pranueshme për të gjithë?!Apo nuk ka mundësi, sepse pushtetarëve të djeshëm e të pardjeshëm iu janë dhënë nga qindra hektar në bregdet me një qira simbolike apo qesharake prej 99 vjetësh?! … Kuptohet që iu është falur nga zemërgjerësia e pushteteve, apo dhurata partish për votat e rrëmbyera here pas here. Ju sot ju jepni pensione speciale ish sigurimsave dhe ish ushtarakeve, ndërsa të burgosurit politikë që ndërtuan gjithë Shqipërinë dhe vuajtën aq shumë në diktaturë, marrin pensione qesharake. Ish sigurimsat dhe ish ushtarakët ishin veglat qorre më të bindura të diktaturës dhe pjesa më e madhe e tyre kanë qënë të inkriminuar deri në ditët e fundit të saj. Në një shoqëri ku xhelatët trajtohen më mirë se viktimat, demokracia është vetëm fasad që iu shërben neoxhelatëve për të mbajtur pushtetin e tyre. Na premtuat përshpejtimin e kësteve, por deri më tani ne të gjalliët, përveç atyre që kishin problem me dosjet vazhdoni na konsideroni si një relik e dhimbshme e së kaluarës, ndaj së cilës deklaroni ndonjëherë keqardhje dhe asgjë më shumë. Një gjerman erdhi ne shqipëri për një krim të kryer nga gjyshi apo babai i tij dhe kërkoi falje në Borovë. Kërkoi falje për një krim të kryer në kohë lufte, ndërsa kriminelët shqipëtare, na falni komunistë, akoma kapardisen rëndë-rëndë dhe ndihen krenar për krimet e tyre. Kërkimfalja është një akt moral i cili duhet të ndodhë vullnetarisht, por ndonjëherë dhe duke e imponuar përmes mekanizmave që ka shteti. Në shtator të 93’ në Shqipëri ndodhesh për vizitë kryetari i asamblesë së OSBE-së dhe kur pa së ç’kishtë ndodhur në këtë vënd deklaroi nëpërmjet intervistës së tij dhënë pranë TVSH së : ‘’ Pati një luftë të dytë botërore me kaq shumë viktima, por pati dhe një gjyq Nurenbergu që i nxori kriminelët në gjyq ’’. Ndërsa kriminelët shqiptarë vazhdojnë të qetë jetën e tyre duke shijuar pensionet e majmë dhe përkujdesjet e pamunguara, të dhëna këto qoftë nga pushteti ‘‘demokratik’’ i Sali Berishës, por edhe nga qeveritë e mëparshme socialiste. Të gjithë e meritojnë të jetojnë, por gjithëkush duhet të mbajë përgjegjesi për bëmat e kryera gjatë jetës së tij. Zoti Kryeministër, unë kam besuar se ti do të ishe njeriu i ndryshimit, por nuk e di pse po i largohem cdo ditë e më shumë dhimbshëm këtij mendimi. Iu jam drejtuar publikisht në shkrimet e mia për të hequr monumentin që ndodhet përball IIPP-së i cili nuk mund të përfaqësojë vujtjet, dhimbjen dhe sakrificat tona në periudhën e diktaturës, por është një simbol i urryer i shpërfytyrimit njerëzor. Problemet e vështira të një vëndi zgjidhen gjithmon me vendosmëri të madhe. Bëni atë që duhet bërë që përralla e pseudodemokracisë në Shqipëri të marri fund njëherë e përgjithmonë. John Kennedy, i ngritur mbi krahët e guximit deri në ato lartësi që rrallkush i arrin ka thenë: ‘’ Vetëm ata që guxojnë të humbasin shumë, fitojnë shumë’’.
- « Previous Page
- 1
- …
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- …
- 59
- Next Page »