Archives for November 2014

SHQIPNIA PRAP NË RRJETEN E MARIMANGËS

November 20, 2014 by dgreca

NËN DREJTIMIN E INJORANCËS…/
Nga Fritz RADOVANI/*
1944 …/
Josif Broz Tito me sherbëtorët e vet në Shqipni, Dushan Mugoshen, Enver Hoxhen dhe Miladin Popoviqin, nga viti 1941 e deri në pragun e 1945, i ndihmuem nga “Aleatët”, të cilët i kishin lanë në llogoren e tij edhe djalin e Çërçillit, po zbatonin një anderr të vjetër të shumë e shumë shekujve përpara: Shkatrrimin dhe coptimin e Trojeve Shqiptare, me luftë civile!
Viti 1943 – 44 kishte shkretnue e la në gjak Shqipninë Jugore, deri në Shkumbin… Po e njajta gja po ngjante në Lindje me krahinat e Dibres e deri ne zemer të Kosovës e Maqedoni. Krahinat e Veriut ishin lanë per ma vonë. Roli Atdhetar i Klerit Katolik Shqiptar në Veri, kishte dobsue në maksimum propaganden perçarëse dhe vllavrasëse të PKSh, dhe të zagarëve të saj. Malësia e Alpeve tona, nuk kishte fare besim tek gënjeshtrat e propaganga e sherbëtorëve të Titos. Këte e verteton thanja e Heroit Prekë Cali, kur Mehmet Shehu i tha me datën 17 Janar 1945, kur Preka ishte i lidhun dhe i çarmatosun tradhëtisht nga bandat jugosllave që u printe terroristi Mehmet Shehu: E more Prekë Cali, të pat ardhur koha për ta mbyllur historinë me shkronja ari po t’u bëje me ne komunistët, pse veprove kështu? Vigani hero i Malëve Prenk Cali, u përgjegjë:“Jo zotni, faji bije mbi ju komunistat, se ju u batë me anmikun shekullor të Shqiptarit, me shkaun!” Atdhetari Prekë Cali, nuk e shiti Atdheun si Mehmet Shehu, Enver Hoxha e kriminelët tjerë, që per një sterlinë tradhëtuen Shqipni e Kosovë, Hot’ e Grudë e të gjitha Trojet tjera, bashkë me Flamurin e Gjergj Kastriotit, të cilin e kishin zhigatë me yllin e kuq bolshevik.
E kush asht ai Shqiptar, që edhe këte nuk e quen tradhëti antikombtare?
Ishte pikrisht ky Veri i Alpeve tona, që as bizantinët, as turqit, as Esad Pasha e as, nipi i tij Ahmet Zogu, nuk mujti me i futë në rrjetën e marimangës shoveniste sllave të traktateve të urryeme të Bristolit… E aq ma pak anadollaku Enver Hoxha, që e dinte me kohë thanjen e Nolit: “Mbetën katholikë malësorët e Veriut me armë në dorë!”…Ky ishte piksynimi i komunistëve sllav në Veri! Shfarosja e Atyne Bjeshkëve që në mija vjetë vazhdonin me i këndue Atdheut dhe Fesë me Lahutën e Tyne legjendare! Historianët nuk flasin kurrë per Kontin Galeazzo Çiano, që ka shkrue: “Shkollat e Klerit Katolik në Shkoder, kishin ba aq shumë propagandë antifashiste sa ne atje, nuk gjetem asnjë përkrahje.” (Libri “Kujtime”). Konsulli Meloni, shkruen: “Në shkollat e Shkodrës të drejtuara nga Françeskanët e Motrat Stigmatine…propagandohëshin ndjenja të një nacionalizmi të ekzagjëruar, antipatie e urrejtjëje ndaj Italisë” (Konsulli Meloni. Attivita contraria dei Frati Franceskani. Telegrami i tij dergue me 23 qershor 1939, në ASMAE.)
Pikpamjet e Klerit Katolik nuk i thonë “akademikët” anadollakë, ndonse, gjithshka asht e vertetueme që në shtator të vitit 1944, kur Don Ndre Zadeja u takue me oficerin anglez Neell, në Sheldi, të cilit, i tha: “Theksova nevojën që populli shqiptar, i vorfen e me armiq shekullor, që janë sllavi, bullgari, greku, Italia, ka nevojë për nji mbrojtje nga Fuqitë e hueja…” Prokurori Sotir Dodona, thekson: “Këtu nuk ka bërë tjeter veç detyrën e kollonës së pestë, dhe ka treguar një urrejtje për frontin N.Çl.” (Dosja 677) – Ja pra, kujt i shërbente fronti N. Çlirimtar!..
Pikrisht per këte thanje Don Ndreu u pushkatue i pari klerik në Shkoder, me Atdhetarin Prekë Cali, në Zallin e Kirit, me 25 Mars 1945, plot 20 ditë mbas Don Lazer Shantojës në Tiranë. Dashuninë per Flamurin ia quejtën “fashizëm”… Pikpamjet Atdhetare të Don Lazer Shantojës, At Bernardin Palaj dhe ndonjë tjetri, i cili, per të vetmen arsye: “Bashkimin e Trojeve Etnike me Atdheun Nanë”, e shikonin të mundshem ashtu si u realizue vetem nga Italia fashiste në fillim të vitit 1941, kur as nuk ekzistonte kund PKSh. Asnjëherë nuk asht tregue dokumenti i Ipeshkvijve, që nënshkruen mbas pushtimit fashist, ku i kerkojnë: “Ruejtjen e Pavarsisë kombtare.” (Telegram i Ipeshkvijve Shqiptarë, dergue Mbreti Viktor Emanueli III, 29.IV.1939. Arkivi Shtetit Tiranë)
Të gjithë u mbyten në tortura dhe u pushkatuen me etiketen “fashista”, se: “Dëshira e Tyne per Shqipninë Etnike” u konsiderue kunder të gjithë interesave të shovenistëve fqinjë, në sherbim të të cilëve ishin tradhëtarët e Atdheut të kuadruem në Partinë Komuniste, të vuem në sherbim të Titos, per interesat e Rusisë Sovjetike staliniste, nga vetë forcat Aleate.
Kleri Katolik Shqiptar e dinte para komunistëve të 1936, porosinë e Leninit në 1922: “Duhet të angazhohemi në luftë përfundimtare kundër klerit reaksionarë, të asgjësojmë qëndresën e priftërinjëve dhe të murgeshave me një mizori të tillë, që ta mbajnë mend me dekada të tëra.” Atè që “ndokush” me qellim me evitue termin e terrorit anadollak e quen sot “terror bollsheviko – komunist të Enver Hoxhës”.
Nëse katër Klerikë Katolikë, e pranonin Italinë per shanset Etnike, nuk duhet harrue se ishin 186 e sa… të tjerë, që kishin punue për Shqipninë e Gjergj Kastriotit, dhe për të ruejtë Unitetin Kombtar, arrijtën deri aty sa me nderhy nder komandat e pushtuesëve, për me shpetue pa dallim feje nga kampet e tyne rininë Shqiptare, që ishte drogue me pikpamje komuniste, aqsa kur vihej para pushkatimit ky “hero”, thërriste: “Rroftë Stalini i math…Bijtë e Stalinit jemi ne!”
Sa të rijë komunistë kanë shpetue misionarët Don Alfons Tracki dhe At Zef Maksen, të dy me origjinë gjermane, po ma Shqiptarë, se “komunistët tanë”, dhe mbas 1944, u pushkatuen!
Ky shperblim me “plumbin ballit” mori me vete mbi 60 Klerikë Katolikë, e nder ta të flaktin Atdhetar At Anton Harapi, i cili me 4 Shkurt 1944, hyni në dhomen e Xhafer Devës, tue i thanë: “Jo kështu, Xhafer, jo gjak, se edhe komunistët janë vllaznit tanë!” dhe pushoi pushka!
Po, Aleatët, a e dinin sa çifut kishte shpetue Ky At Anton Harapi si Rregjent?
Cili kje “shperblimi” që komunistët me Aleatë, i dhanë At Antonit? – Plumbin ballit!
■Ja dhe disa fragmente të Fjalimit të Tij, të mbajtun në Korrik 1944, në Korçë:
“Kush e kishte zanë besë?.. Antagonizmi fetar qiti kryet dhe u fut mizorisht ndër ateistët e ditës. Egërsitë e bame në Jug midis djelmënisë shqiptare vetëm pse muhamedanë e kristianë janë fakte që nuk lanë me lujtë, por janë prova të tmerrshme për jetën tonë fetare, shoqnore e kombtare. Përsa di unë deri me sot kjo çashtje kurrë nuk kje përballue kjartë e mirë sa herë kje kallë, menjëherë edhe kje mbulue si gaca nën hi. T’i mbetët hatri kujt të duen, unë due me e thanë mendimin tem haptas; marrë në shumicë, muhamedani shqiptar asht fanatik, ortodoksi fanatik, katoliku fanatik, e këta jo për besim sesa për inat e për parti. Ndër çastet ma të vështira të jetës sonë kombtare njëmend se shpetuem format e bashkimit shoqnor e të qetësisë ndër elementa, porse në fund të punës mbeti nji tharm, nji fond rryme e partie sa me të trembë e demoralizue.
Tue prekë me dorë plagën vjen pyetja: A do të mund të rrojnë në qetësi tre elementat fetarë ndër né? Ateistët me të gjithë skeptikët, indiferentët, natyralistët, aventurierët e opurtunistët, thonë jo: Na shqiptarët nuk mund të rrojmë të qetë, as nuk mund të formojmë shtet për pa i zhdukë të gjitha besimet, pse besimi i shqiptarit asht shqiptarizma!..Pra, tezën teme e vé kësodore: Shqiptarët, po të jenë vërtetë të qytetnuem e nacionalistë të sinqertë, besues edhe përnjëmend në nji Zot të vërtetë, nuk ka sesi të mos rrojnë vllazënisht shoq me shoq;…
Pengim i madh për jetën shoqnore, pra për qetësinë e vllaznimit tonë, asht fanatizmi, i cili asht një turp për përsonin, turp për besimin të cilit i përket personi e turp për jetën shqiptare… Besimi në një Zot të vërtetë,..do ta zbusë njeriun për ndjesi e jo ta egërsojë, do t’i rregullojë primjet e instinktit ndër të cilat asht egoizmi, që don të justifikohet me shkakun e besimit…Për të rrojtë vllazënisht nuk asht nevoja të hjekim besimin, por kusht i parë asht të hjekë fanatizmin në besim… Ngjitas me kulturën njerzore shqiptari do të marrë kulturën fetare. Kaloi koha që ta mbajmë besimin pse na e kanë lanë të parët, pse ashtu e kemi gjetë…
Një kusht tjetër që rrjedh prej kulturës së shpirtit asht nderimi për bindjet e të tjerëve…Nuk ka si shkohet jeta vllaznisht! Kështu arësyetojnë ata që besimet i kanë ferrë në sy!..Problemi zhvillimin e vet e gjen të plotë ndër tri parime që janë: 1. Intoleranca dogmatike, 2. Toleranca shoqnore-qytetare, 3. Toleranca shoqnore-politike…
Rrallë më ka ra me pa ndër shqiptarë polemikë pa pasion …Edhe po patëm arësye e të drejtë ndër çashtje, kurrë nuk kemi arësye e të drejtë të kapërcejmë caqet e njerëzisë, të shajmë shoqi-shojnë, të përdorim rrenën, të falsifikojmë historinë, të shtijmë në punë motive të ulta, të polemizojmë me pasion…tjetër asht përsoni e tjetër asht vepra:
Përsonin e falim, veprën e gabueme e dënojmë;.. Ky asht parim bazë që na shoqnon: Me kurrnjë gabim as kompromis as shoqni, por me të gjithë atdhetarët edhe të jenë të gabuem, afrim, dashni, vllaznim…
Pra, Zoti i të gjithë neve, e na të gjithë të Zotit. Në themel të këtij imperativi na jemi nji. Zoti asht visari i përbashkët i të gjithë Shqiptarëve.
Shteti njimend asht afetar, d.m.th. asnjanës, por jo antifetar, as ateist, as indiferent; shteti shqiptar e njeh Zotin, por nuk anon për kurrnjë besim ma fort se për tjetrin, hartuesit e Statutit u shtynë deri në ma të naltën shkallë të lirisë e të të drejtave të besimit: Ata pranuen tri besimet në themel të barazimit të plotë;..
Pra me mbajtë qetësinë midis elementave fetarë: 1. Duhet të kemi për bazë të vërtetën kundrejt parimeve. E vërteta nuk lot: Intoleranca teorike-dogmatike; 2. Duhet të kemi dashninë e sinqertë midis përsonave: toleranca shoqnore-qytetare; 3. Duhet të mbahët drejtësia me ndërgjegje ndër ligjë e ndër zyrtarë: Toleranca shtetnore-politike.
E praktika asht kjo: Me muhamedanët nuk bahet, ortodoksët janë grekomanë, katolikët janë italofilë. Kështu nuk mbet kush shqiptarë, as nuk mbetet kund shpresë për Shqipni; kështu nuk bajnë për Shqipni as Ismail Qemali as Bajram Curri pse janë muhamedanë, as Gërmenji as Negovani pse janë ortodoksë, as Gurakuqi as Ded Gjo’Luli, pse janë katolikë; kështu kemi ardhë ndër përfundime qesharake e do të vemi ndër konsekuenca rrënimtare!
Duhet ta pohojmë botnisht se për mungesë kulture jemi këtu.
Ky do të jetë hapi i parë i përmirësimit: ta njohim e ta ndiejmë sa duhet këte plagë shqiptare…na trashiguem ekzaltime, përbuzje, paragjykime e zemërime kundrejt shoqi-shoqit; me këta lindim, me këta rritemi, me këta edhe vdesim. Vetëm koha e kultura mund të na çrranjosë. Do të kalojë edhe ndonjë brezni që muhamedani ta harrojë tradicionin e të parëve, ta zhdukë krejt idenë “kaurr”, ashtu për një predispozicion të bamë petk, si kristjani i sotëm edhe i nesërmi kenë e pa kenë për çdo punë që nuk i bie për shtat, ka me kujtue e me u ankue: Po më bahet e padrejtë pse jam ortodoks, pse jam katolik…Shqiptari si tip asht madhështor. Ai ndien për vete edhe përtej se duhet. Mirëpo, kjo veti instiktive që kohët e kalueme ndihmoi shumë për me shpetue shpirtin, gjuhën, zakonet e traditat tona, nëse kje fat i madh asohere, sot për jetën tonë kombëtare mund të bahet rrezik i parë.
Kam pa e shoh përditë shqiptarë edhe me kulturë të cilët nuk janë të zotët të çveshen prej vetës së vet,…hir e pahir duen të bajnë të vetën; duen vetëm ata me kenë të mendshëm, ata gjela që këndojnë. E po gjetën injorantë, trashamanë, hipokritë, servilë, fanatikë, po edhe njerëz në të mbarë e pa të keq, more t’i shfrytëzojnë pa dhimbje, pa shpirt, edhe ngrehen kapadaij, udhëheqës, pionjerë a shka po di unë. E ja klanet, partitë prej nga rrjedhin dasitë e kontrastet shoqnore: Hallet shqiptare…Ku asht faji?….-Fajin e parë pse shqiptari ka mbetë fanatik e ka hoxha, prifti a popi, këtyne…. u do hjekë e drejta të mësojnë… Por fajin pse fetari e ushtron fanatizmin e ka ai liberali universitar, që mesa macja e qeni nuk e beson as Krishtin as Muhametin, por formon klane…Derisa mos të zbulohen e mos të qiten sheshit këta njerëz të rrezikshëm nuk ka qetësi në Shqipni!..
Mos të më thotë kush se nuk asht e vërtetë se unë jam tue e teprue… as nuk po e çoj ma gjatë për mos me e zbulue të gjithë vobeksinë e shpirtit tonë të kufizuem…
Nuk asht numri as pasunia që e ban superioritetin kulturor e kombtar, por personalitetet, që me cilësitë e nalta morale e me zotësi ditunore janë ata që bajnë pikën e gravitetit në një popull.
Derisa të jenë kush që kujton se myslimanët shqiptarë janë Shqipnia apo se, vetëm kristjanët janë nacionalistët e vërtetë, nuk kemi bashkim kombtar, nuk kemi jetë vllaznore, na jemi thikë e brisk. Historia asht e do të mbetet histori! Prandej, historia ja mos të prekët aspak, ja nuk ka kush të drejtë t’a falsifikojë e t’a sajojë vetë, për pa shkaktue zemrime, shqetësime e polemika që nuk ndertojnë, por prishin e rrenojnë.
Mos të rrijmë tue njehsue e tue theksue shka na dallon, por ma fort të ngrehim për shka na bashkon: Na bashkë kemi një Zot në të cilin besojmë, kemi dhetë urdhnimet që Ai na ka vue, kemi detyrë morale, shtetnore e kombtare të perbashkëta, kemi histori, kemi ide, ndjesi, jetesë, zakone, kangë, festa, shpresë, shpirt, interesa, gjuhë e të tjera visare e nevojë nëpër të cilat na jemi një në mënyrë të pandashme.
A nuk mund të përmbahemi pa e vu në veprim atë shpirtin kundërshtar që e kemi në palcë e në lëkurë? Ta kundërshtojmë terrorizmin, imoralitetin, luksin e alkoolin, vesin, dhunën, pasuninë e padrejtë etj, ; e jo, të kapemi për punë feje. Të na mbushet mendja mirë se, sikurse nuk janë fajtorë myslimanët pse janë shumicë në Shqipni, ashtu nuk kanë ma pak të drejtë kristianët vetëm pse numri i tyne asht ma i vogël…
Me gjak të vet e shuguroi Elterin e Atdheut katoliku, ortodoksi e muhamedani. Gjeçovi e Gurakuqi, Çerçiz Topulli e Bajram Curri, Germenji e Negovani nuk kanë ndryshim, por janë nji në mendim e nji në vendim, në vepër e në vdekje. Ata e kryen detyrën e vet tue e vulosun me gjak atë shka jemi: Vllazën të një gjaku!
Mirditasit e dukagjinasit, kosovari e dibrani, kurveleshasi e kolonjari për vjet e vjet hoqën keq me ruejtë të njejtën gjuhë, të njejtin shpirt, të njejtat zakone shqiptare ngase, ata kjenë nji në sakrificë e në drejtim, në saje të tyne trashëguem visarët tona kombtare. Me gjak e ndasi jemi ngopë. Kemi provue edhe se shka asht kthetra e huej. Jemi rysë tashma me të gjitha provat e egoizmit vetjak e kolektiv të partive dhe kemi pa e prekë me dorë se një popull i përçamë me grindje të mbrendshme asht i gjykuem me mbarue. Rreziku që na rri mbi krye të bjerrim Shqipninë, idealet e interesat që na dalin përpara, gjamët e shpirtit shqiptar e aspiratat e të gjithëve për gjithshka asht për të mbarë e të mirë, vlerë e nderë për popullin e kombin, për historinë trashëgim të breznive shqiptare, janë arësye e shkaqe që na imponojnë të lidhemi e të mbahemi nji ballë i çeliktë pa ndryshim besimi, partie, krahine a privilegji. Do të ishte një tradhti e naltë për brezninë tonë që tashti këtij blloku të çimentuem t’ia ndezim bomben e dasisë me shkëndinë e përçamjeve fetare…Jo, kurrnji mos pritshim t’ ia mërrijmë asaj ditë, kur për shkak të dasive, të shkrihemi porsi krypa në uji e të zhduket prej fëtyrës së dheut Vatra Shqiptare, mos të jehojë ma ndër kombe zani i Arbnorëve.A sot, a kurrë, të mobilizohemi për Fé e Atdhé! Ja, ky asht besimi e kjo asht Shqipnia që po na zhduket ndër duer…
Nuk shpeton, jo, sot as Xhamia pa Kishën, as Kisha pa Xhaminë, por as njena as tjetra pa Shqipninë. Të ngrihemi në kambë! Për një Zot të vërtetë për një Shqipni të lumtun, na jemi vllazën!”
■Kushedi sa herë e kam lexue dhe them me vete: “Ky dijetar, i vobegtë dhe i zbathun me zhgunin e fratit, që aq shumë ka pasunue kulturen Shqiptare, me veprat e veta Atdhetare aq të çmueshme dhe të pasterta si brilanti… Asht pushkatue si “tradhëtar i Atdheut dhe i Popullit”…
■Këto ishin pikpapjet e të gjithë Atyne Klerikëve që u pushkatuen nga komunistët!
■E pra, kjo asht Shqipnia… që po na zhduket ndër duer!
Melbourne, Nandor 2014. Vazhdon …
*Në 70 vjetorin e permbytjes së Shqipnisë…

Shtetësi për të shpërngulurit në Turqi nëse deklarohen si maqedonas mysliman

November 20, 2014 by dgreca

Shtetas të Turqisë me origjinë nga Maqedonia tashmë po joshen për të përfituar shtetësinë e Maqedonisë.
Kjo po ndodhë me gjithë ata emigrantë të Maqedonisë Lindore që dekada më parë janë shpërngulur në Turqi për rrethana të ndryshme sociale, por edhe diskriminime tjera, ndërsa bëhet fjalë për pjesëtar të besimit mysliman.
Autoritetet e Shkupit këta qytetarë po i njohin dhe emërtojnë si maqedonas mysliman, ndërsa shumica prej tyre që joshen janë të njohur si maqedonas, që kanë jetuar më parë në Maqedoninë Lindore.
Një histori e tillë përshkruhet në gazetën “Dnevnik” dhe bëhet fjalë për Kenan Balkan, një shtetas turk, i cili dekada më parë është shpërngulur nga zona e Demir Kapisë.
Ai thotë se është nga zona e Demir Kapisë në lindje të vendit dhe se familja e tij ishte shpërngulur në vitin 1956. Por ai thekson se familja e tij me tren ishte deportuar për në Turqi, por duke mos saktësuar asnjë arsye, dhe se për këtë nuk ka pyetur as gazetari që synon vetëm dhënien e shtetësive për këta shtetas turq, por me kushtin e vetëm që ata të deklarohen se janë me përkatësi etnike maqedonase, dhe fenë islame.
Një nismë të tillë për të rritur numrin e maqedonasve në vend, e kanë nxitur disa shoqata të maqedonasve mysliman, por edhe organizata nacionaliste maqedonase Kongresi Botëror Maqedonas, e cila ka kërkuar ndryshimin e ligjit për shtetësi dhe dhënien e mundësisë që shtetësinë të përfitojnë të gjithë siç thuhet “maqedonasit mysliman që janë shpërngulur drejt Turqisë”.
Në këtë temë nuk përmenden aspak shqiptarët e shpërngulur numri i të cilëve është edhe më i madh. Por për këtë kategori do të pamundësohet e drejta për pajisje me shtetësi. Ndryshimet e propozuara të ligjit do të pamundësojnë që shqiptarët e shpërgulur të mund të përfitojnë shtetësinë e vendit. Në atë periudha numri më i madh i të shpërngulurve ka qenë shqiptarë dhe se ata janë detyruar që të heqin dorë nga toka, pasuria dhe shtetësia jugosllave, duke firmosur një dokument se vullnetarisht largohen nga vendi. (INA)

Dr.Nail Draga:” Diaspora shqiptare, ka dhënë kontribut më vlerë gjatë gjithë kohës për çështjen kombëtare shqiptare”

November 20, 2014 by dgreca

Intervistoi: Beqir Sina/
NEW YORK : I ndodhur në SHBA- javën e kaluar, Dr. Nail Draga, drejtor i Qendrës Kulturore në Ulqin, si i ftuar në Konferencën e dytë ndërkombëtare, kushtuar shqiptarëve në Mal të Zi, e cila është mbajtur në Universitetin Oakland – Michiganit – mbajti kumtesë “Shqiptarët Në Mal Të Zi Në Regjistrimet E Popullsisë (1948-2011)” Në fund të kësaj vizite – në Nju Jork, Dr. Draga, i dha një intervistë të posaçme gazetarit tonë Beqir Sina, ku ai fletë për konferencën, gjendjen e shqiptarëve në Mal të Zi, dhe se cila është sot pozita e shqiptarëve në Mal të Zi tetë vjet pas pavarësisë.
Autori i 8 librave ka marrë pjesë në shumë takime, tribuna, sesione, simpoziume dhe konferenca të ndryshme shkencore, nga fusha e gjeografisë, etnologjisë, historisë, ekologjisë dhe çështjeve të drejtave të njeriut brenda dhe jashtë vendit.
Dr Draga, ka qenë anëtar i Këshillit të përgjithshëm të arsimit(2003-2008), subjektit me të lartë arsimor në Mal të Zi. Me ftesë të kongresmenit Tom Lantosh, me datën 30.10.2003, në Kongresin Amerikan në Uashington ka dëshmuar në një seancë degjimore në lidhje me Poziten dhe statusin e shqiptarëve në Mal të Zi. Ka marrë pjesë në takime të ndryshme shkencore në vend dhe në botën e jashtme me kumtesa nga fusha e gjeografisë.
Deri më tash, ai ka botuar rreth 300 artikuj, studime, recensione, vështrime dhe komente nga fusha e gjeografsië dhe e publicistikës, në botime të veçanta, revista dhe gazeta te ndryshme në hapësirën shqiptare dhe më gjerë.
Dr. Draga është një nder themeluesit e Shoqatës së Artisteve dhe Intelektualeve ART CLUB[3] (28.12.1990) në Ulqin si dhe president saj nga viti 1995-2002. Është themelues dhe kryeredaktor i revistës LEMBA (shkencë, kulturë, art) nga viti 1998. Po ashtu edhe redaktor dhe recenzentë i botimeve të ndryshme ne edicionin e botimeve të Art Club-it.Udhëheqes dhe organizator i shumë veprimtarive shkencore, kulturore dhe artistike. Gjithashtu merret edhe me publicistikë.
Cili është qellimi i vizitës suaj këtu në SHBA?
Isha i ftuar në Konferencën e dytë ndërkombëtare kushtuar shqiptarëve në Mal të Zi, e cila është mbajtur në Detroit. Konferenca u sponsorizua nga Departamenti i shkencave Politike dhe Enti i Studimeve ndërkombëtare të Universitetit Oakland, së bashku me disa shoqata shqiptaro-amerikane nga Nju Jorku dhe nga Miçigani.
Në këtë takim jam paraqitur me kumtesën “Shqiptarët në regijstrimet e popullsisë në Mal të Zi(1948-2011)”, ku kam trajtuar në mënyrë analitike pasaktësitë e tyre regjistrimeve sidomos sa i përket strukturës kombëtare të popullsisë, nga del se numri i shqiptarëve realisht ka qenë më i lartë se sa e ka paraqitur statistika zyrtare. Janë bërë krahasimet nga koha e monizmit dhe ate të pluralizmit, ku verehën dallime të mëdha. Aspak më mirë nuk qendron gjendja as më pjesëtarët e popujve të tjerë si serbeët, boshnjakët, kroatët etj.Nëse analizojmë të dhënat nga regjistrimi i vitit 1948 dhe këtë të fundit del qartë se kemi pasur të bëjmë me regjistrime ideologjike dhe koncepte unitariste, duke e paraqitur ketë mjedis si homogjen në mënyrë artificiale, edhe pse ky ishte dhe është tani mjedisi me heterogjen dhe me multinacional dhe kulturor në Evropën juglindore dhe më gjerë.
Ku më së shumti janë dëmtuar shqiptarët ? sipas jush
Në sajë te të dhënave të përpunuara sipas vendbanimeve shqiptare pikërisht në vitin 1948, një numër i konsideruar i shqiptarëve i kanë regjistruar si malazez. Rasti i zonës së Shestanit të Krajës në komunën e Tivarit për këtë vit është rast tipik i manipulimit të strukturës nacionale të popullsisë, sepse sipas këtij regjistrimi në zonën e Shestanit e banuar tërësisht me popullsi shqiptare, nga numri i përgjithshëm i popullsisë së regjistruar prej 1461 qytetarësh, 1452 janë deklaruar malazez, apo 99%(!!!), 3 kroatë(0.0020%),, ndërsa vetëm 6 persona janë deklaruar shqiptarë apo 0.0041%(!!!).. Ngjajshëm është vepruar edhe në vendbanimet dhe viset tjera shqiptare në Mal të Zi, sepse një veprim i tillë ishte orientim i politikës shtetërore, duke e paraqitur pjesëmarrjen e shqiptarëve nga 5-7% në kuadër të popullsisë së përgjithshme në Mal të Zi, edhe pse realisht ajo ishte më e lartë rreth 10 përqindshit.
Ky veprim që thoni ju ishte në monizëm e në pluralizëm si qendron puna ?
Sipas analizës sonë regjistrimi i vitit 2003 ishte më objektivi se të gjithë regjistrimet e deritashme. Në vitin 2003 në regjistrimin e popullsisë Komisioni komunal, ka pasur ingerenca në përpunimin e të dhënave dhe publikimin e rezultatëve, ndërsa në vitin 2011, iu mohua një veprim i tillë. I tërë materiali është përpunuar nga Enti Shtetëror i Statistikës (Monstat), ku nuk ka qenë i angazhuar asnjë person i kombësisë shqiptare.
Nga të dhënat e dy regjistrimeve të fundit 2003-2011, sa iu përket shqiptarëve del qartë se kemi të bëjmë me një raport të panjohur deri më tash në Mal të Zi. Ndryshimi negativ me minus 17243 banorë (apo minus 36.16%) dëshmon qartë emigrimin e shqiptarëve nga viset e tyre e me këtë edhe pabarazinë ekonomike e sociale në Mal të Zi.
Në vendet jodemokratike ka kohë që vlen konstatimi se nuk ka rëndësi se si kush voton, por rëndësi ka se kush i numëron votat, ku në mënyrë analoge vlen edhe për përpunimin dhe publikimin e rezultateve të regjistrimit të popullsisë në Mal të Zi.
Atëhere si shpjegohet kjo rënie kaq drastike?
Në këtë regjistrim të popullsisë(2011), në emër të metodologjisë se punës, nuk është regjistruar fare diaspora shqiptare, duke iu mohuar të drejten e tyre qytetare më të vetmin argument se janë më tepër se një vit në botën e jashtme. Ishte ky një veprim përfid për të zvogluar dukshëm numrin e shqiptarëve në ketë mjedis.
Ishte kjo një padrejtësi, sepse diaspora shqiptare paraqet 1/3 e diasporës së përgjithshme të Malit të Zi, që dëshmon qartë statsusin e tyre social dhe politik.Me ketë rast duhet cekur se ishin pikërisht bashkëkombasit tanë në diasporë qe kanë ardhur e kanë votuar në referendmin për pavarësinë e Malit të Zi me 21 maj 2006. Madje vota e tyre ishte vendimtare, ndërsa tash anashkalohen apo më mirë të themi eliminohen, edhe pse pjesa dërmuese janë ende në regjistrat zgjedhore. Ndërsa për ata të cilët janë regjistruar si diasporë me banim deri në një vit në botën e jashtme, janë evidentuar vetëm si numra, pa identitet nacional, gjuhësor dhe fetar, që është rast i panjohur deri më tash në regjistrimet e popullsisë.
Rënia e shqiptarëve në popullsisnë e përgjithshme në Mal të Zi nga 7.09%(2003) në 4.91%(2011), dëshmon qartë pabarazinë e tyre ekonomike dhe shoqërore në ata komuna si popullsi autoktone, nga Ulqini në jug e deri të Rozhaja në veri-lindje. Dhe nga një gjendje e tillë e pabarazisë praktike qytetare dhe nacionale, si shpëtim ishte migrimi në botën e jashtme, ku tash më tepër shqiptarë nga Mali i Zi ka në botën e jashtme se sa në vet Malin e Zi. Nuk ka dilemë se kemi të bëjmë me një dukuri shumë shqetësuese, sepse dita ditës jemi duke u zvogluar numërikisht e po ashtu duke u rrudhosur territorialisht.
Çfarë mund të kuptojmë, ne shqiptarët sot mbas 25 vjet pas rënies së murit të Berlinit?
Rënia e murt të Berlinit(9 nëntor 1989) ishte ngjarje madhore qe dha shpresen për popujt në diktaturat komuniste.Dhe me pas me bashkimin me e popullit të ndarë gjerman, filloj shëmbja e diktaturave komuniste në Evropë, duke i hapur deren demokracisë dhe pluralizmit politik.Me një fjalë popujt e hipnotizuar nga ideologjia komuniste filluan të kenë një frymarrje të lirë ndërsa shëmbja e asaj ideologjie në mënyrë praktike, ishte fundi i sistemeve të dështuara totalitare, të cilat ishin instaluar në mënyrë jodemokratike pas Luftës së Dytë Botërore. Në mënyrë të veçantë kjo ishte një fitore për ne shqiparët si në shtetin amë-Shqipëri por edhe në ish-Jugosllavi sepse mungonte liria e shprehjes së fjalës dhe e demokracisë së brendshme.Pikërisht në ketë kohë këmi edhe shkatëërrimin e Jugosllvisë që ishte shtet artificial nga themelimi i saj, si pasojë e kontradiktave të brendshme në sajë të politikës hegjemoniste të oligarkisë politike serbe.
Si është sot pozita e shqiptarëve në Mal të Zi tetë vjet pas pavarësisë?
Nuk kemi se çka të gëzohemi, për fat të keq jemi dëshpruar si popull.Kemi pritur qe të filloj dialogu me ne shqiptarët, për të filluar realizimin praktik të barazisë nacionale dhe qytetare, të garantuar me kushtetutën dhe standardët ndërkombetare. Por, nuk ndodhi një gjë e tillë, sepse këtu vazhdon mentaliteti i kohës së monizmit, me ndonjë ndryshim kozmetik të rastit. Ne nuk jemi të përfaqësusr në mënyrë proporcionale në punësim, as në nivelin lokal dhe ate qendror.Mungojnë investimet në viset shqiptare. Në emër të privatizimit u plaçktitën ndërmarrjet ekzistuese, papunësia është alarmante. Nuk fushën e arsimit nuk është punuar asgjë.Shqiptarët në shkollat më mësim në gjuhën shqipe, mësojnë me programe dhe tekste shkollore të imponuara. Përveç tekstit të gjuhës shqipe dhe letërsisë, të gjitha tekstet janë nga autorë sllavë, të përkthyera në shqip. Tekstet nga lëndët e identitetit kombëtar si historia e kultura muzikore, janë skandaloze, mësojmë për të tjerët e jo për veten. Pra, kemi diskriminim praktik, duke arsimuar e edukuar nxënësit pa identitetin e tyre kombëtar, që është në kundërshtim me çdo normë ligjore e stndardët demokratike evropiane. Gjendja hiç më mirë nuk është as në fushën e informimit, kulturës etj. Dhe për ndryshime pozitive në ketë aspekt duhet të egzistojë vullneti politik i pushtetit për dialog me shqiptarët duke i trajtuar ata si partner e jo injoruar si veprohet në vazhdimësi.

Si e shpjegoni ju ndezjen e ndjenjave nacionaliste në Ballkan – kush duket se po i fryn erës së urrejtjes në këtë mes – E kam fjalën rreth incidentëve që kan ndodhur në Futboll – konkretisht tek ndeshja Sërbi – Shqipëri e zhvilluar në Beograd më 14 Tetor, dhe që u ndërpre për ato shkaqe çfarë ne i pamë në televizion apo jo ?

Nuk është diçka e papritur. Për fat të keq politika serbe me dekada me radhë e ka indoktrinuar popullin e vet, duke urrejtur në mënyrë patologjike popujt tjerë. Sepse sipas tyre ata janë popull hyjnor ndërsa të tjerët si jo ortodoks janë armiq të tyre. Një veprim I tillë është kamuflazhë për të realizuar konceptet hegjemoniste të politikës së Naçertanijes së shek.XIX, politikë e cila edhe sot është e pranishme te politika zyrtare serbe. Dhe nuk ka si të jetë ndryshe kur në pushtet janë ata radikalët të cilët ishin nxitësit dshe pjesëmarrësit direct të luftërave në ish Jugosllavi, që luftuan më armë për Serbi të madhe. Por, si të tillë ata janë të lënduar dhe të helmuar me ideologjinë e tyre, ku paraqitja e tyre publike në ndeshjën e futbollit në Beograd, ishte dëshmi transpasrente se ata kanë mbetur ku ishin në mitologjinë mesjetare dhe në urrejtjen patologjike ndaj shqiptarëve.
A janë “zbehur” pak kërkesat e shqiptarëve për të drejta për vetëqeverisje lokale dhe a duhet të heqin dorë nga kjo, – për të kërkuar, edhe me shumë për të marrë atë që u takon ?
Në ketë aspekt keni të drejt, shqiptarët duhet të jenë kembëngulës në kërkesat e tyre, dhe ata duhet shtruar në mënyrë të vazhdueshme qeverisë aktuale. Madje, duhet informuar edhe faktorin ndërkombëtar për pozitën dhe statusin politik të shqiptarëve në ketë mjedis. Vetëm ne ketë formë duke senzibilizuar opinionin mund të arrijmë qellimin e dëshiruar.
Sa ndihet ndihma e shtetit amë Shqipërisë në ketë drejtim?
Me keq ardhje them aspak. Shteti amë Shqipëria nuk është duke e luajtur rolin që i takon. Madje ajo në sajë të nenit 8 të Kushtetutës së Shqipërisë është e obliguar të interesohet për ne, por deri me tash përveç deklaratave të rastit, nuk kemi asgjë konkrete. Ka qenë e udhës të nënshkruhën marrëveshje apo memorandume bashkëpunimi sidomos nga fusha e arsimit dhe kulturës në mes dy qeverive, por çdo gjë ka mbetur në pritje. Një veprim I tillë tash në pluralizëm në rrethana të reja nuk mund të arsyetohet më asgjë, dhe është kundër interesave dhe identitetit tonë kombëtarë.

Në se ka diçka që është për tu nënvizuar në atë përse Shqiptarët e Amerikës janë shumë më lart me kërkesa se sa politikanët shqiptarë në Mal të Zi ?
Të jetuarit në një vend demokratik sikurse është SHBA, ka ndikuar që edhe diaspora e jonë këtu të jetë aktive duke qenë shëmbull edhe për ne atje në vendlindje. Dhe nuk është për tu çuditur në kërkesat e tyre, sepse ata nuk kanë hipotekat personale sikurse mund ti kenë përfaqësuesit tanë të subjekteve politike.
Çfarë është bërë dhe duhet bërë nga Diaspora në Amerikë, për shqiptarët në Mal të Zi ?
Diaspora shqiptare ka dhënë kontribut më vlerë gjatë gjithë kohës për çështjen kombëtare shqiptare. Në lidhje me ne shqiptarët në Mal të Zi, duhet të angazhohet vazhdimisht ne lidhje me snzibilizimin e opinionit, sidomos këtu në SHBA, duke pasur kontakte me personalitetet e nderuara shtetërore e sidomos senatorët dhe kongresmenet e ndryshëm. Nuk ka dilemë se diaspora e jonë ka qenë është dhe do të jetë ndërgjegja e kombit tonë, e cila çdo here ka pasur qendrim të drejtë dhe konkret për çështjen shqiptare në të kaluarën e deri në ditët tona.

Jemi në muajin e shenjët të festës së Flamurit – 28 Nëntorin e Shpalljes së pavarësë së Shqipëris – një mesazh nga ju ! për lexuesit tanë !
Për çështjet madhore të lemë anash interesat personale, klanore e partiake. Sepse të bashkuar e realizojmë të pamundurën, ndërsa të ndarë edhe të mundurën e kemi të pamundur. Të jemi të ndërgjegjshëm, se punët tona nuk na i kryejnë të tjerët. Pasi kjo intervistë po jepet në prag të festës kombëtarë 28 Nëntorit -Ditës së Flamurit Kombëtar, të gjithë shqiptarëve kudo që janë iu roj festën duke iu uruar mbarësi personale e familjare.a

QËNDRIMI I SHTETEVE TË BASHKUARA NDAJ REGJIMIT TË ENVER HOXHËS

November 20, 2014 by dgreca

Nga Frank Shkreli/
Në një intervistë që zhvilloi në programin televiziv shqiptar, “Ilva Tare Tonight”, Ambasadori i Shteteve të Bashkuara në Shqipëri, Z. Alexander Arvizu u prononcua në lidhje me fotot e ish-diktatorit komunist Enver Hoxhës që u shfaqën në ceremoninë zyrtare me rastin e 70-vjetorit të çlirimit të Tiranës, ku morën pjesë Kryeministri Edi Rama, Kryetari i Kuvendit Ilir Meta dhe i gjithë kabineti i ministrave, me fjalë të tjera, e gjithë Tirana zyrtare ishte aty, plus portretet e ish-diktatorit komunist Enver Hoxha. Ambasadori amerikan kishte shënuar menjëherë pas ceremonisë në faqen e tij facebook, se shfaqja përsëri e fotografisë së Enver në një ceremoni zyrtare ishte, “një fyerje për shqiptarët”. I pyetur mbëmjen e ditës së mërkurë në programin televiziv të Ilva Tares mbi këtë çfaqje të shëmtuar të portretit të diktatorit në një ceremoni zyrtare, për të disatën herë kohët e fundit, Ambasadori amerikan pohoi se, “Po ndiqja ceremoninë dhe po e shihja në televizor dhe pashë gjithë kabinetin, kryetarin e kuvendit, personat qe mbanin foto të Enver Hoxhës dhe thashë se kjo është një qeveri që ka punuar kaq fort dhe ka bërë një punë shumë të mirë përsa i përket projektimit të një imazhi pro eruopian për statusin në BE dhe arriti që të ishte edhe vizita e Papës”, dhe shtoi se fjalët”,‘një fyerje për shqiptarë’ në fakt ishin të miat. Stafi imë më tha që kjo fraza e fundit “një fyerje për shqiptarët është e fortë”, dhe unë uthashë që ashtu dua që të jetë, e fortë.”
Z. Arvizu duket se me intervisten e tij dhe me këto fjalë donte të nënvijonte se ai, si përfaqsues i Shteteve të Bashkuara në Tiranë ishte duke shprehur qëndrimin zyrtar dhe të qartë të Shteteve të Bashkuara mbi këtë çështje, dmth., mbi çfaqjen e portretit të diktatorit komunist në ceremonitë zyrtare dhe jo vetëm aq. Në lidhje me këtë deklaratë të tijën ai u shpreh qartë, seriozisht dhe pa i munguar fjalët: “Kjo është një deklaratë serioze. Është e rëndësishme që Shtetet e Bashkuara të Amerikës të mbajnë një qëndrim të qartë për një çështje të tillë.Ky(Enveri) ka qenë një monstër që ka sjellë vuajtje. Nuk ka asgjë për ta glorifikuar dhe shumë prej sfidave (me të cilat përballet vendi sot) janë trashëgimi e Enver Hoxhës, kjo quhet “Enverizëm”, këtë e shohin edhe të të majtët por edhe të të djathtët. ”
I habitur dhe vështirë të imagjinohet një fenomen i tillë në Shqipërinë e 2014-ës, Ambasadori amerikan, Aleksandër Arvizu u shpreh gjatë intervistës se është vështirë të kuptohet se cilat janë motivacionet e kësaj qeverie që lejon shfaqje të tilla të portretit të diktatorit Enver Hoxha në ceremoni zyrtare, qeveritare e shtetërore! Diplomati amerikan në lidhje me këtë u shpreh kështu në intervistën me gazetaren Ilva Tare: “Është e vështirë që të mund të vlerësosh se cilat janë motivimet, unë thjesht nuk e di.”
Megjithëkëtë, diplomati amerikan shprehu besimin e vendit të tij se qeveria e tanishme si dhe qeveria e mëparshme shqiptare nuk kanë lidhje me trashëgiminë e diktatorit, duke thënë se: “Shtetet e Bashkuara të Amerikës kanë besim te kjo qeveri dhe te qeveria e mëparshme se nuk kanë asnjë marrëdhënie me Hoxhën dhe trashëgiminë që ai përfaqëson. Por disa prej këtyre pleqëve shfaqen sërish, por nuk është shqetësimi për personat 80 vjeç, por janë të rinjtë. Më kujtohet imazhi i atyre fëmijëve me grushtin dhe kjo është vërtetë një fyerje”, për shqiptarët u shpreh Ambasadori i Amerikës në Tiranë.
Jo se ka ndonjë rëndësi të madhe por unë kam shkruar disa artikuj modestë mbi këto çfaqje kohët e fundit të portretit të Enver Hoxhës, përfshirë edhe rastin e fëmijve me grusht në kokë, të cilës i referohet ambasadori Arvizu, mos gabofsha në Përmet. Ambasadori Arvizu ka të drejtë që revoltohet nga pamje të tilla dhe është e rëndësishme që në emër të Shtetve të Bashkuara, ai shfaqi revoltëne tij dheu shpreh në këtë mënyrë të qartë dhe të prerë, se kjo nuk duhet të ndodhte në Shqipërinë e sotëme, në Shqipërinë anëtare të NATO-s, në Shqipërinë vendit-kandidat për në Bashkimin Europian, në Shqipërinë që e konsideron veten si një prej popujve më pro-amerikanë në botë. Fatkeqsisht, as antarësimi në NATO as antarësimi eventual i Shqipërisë në Bashkimin Europian, as deklaratat pro-perëndimore të politikanëve shqiptarë e madje as vizita e Papa Françeskut në Tiranë, nuk shlyejnë imazhin e keq të Shqipërisë që u formua nga ceremonia zyrtare me rastin e 70-vjetorit të çlirimit të Tiranës, për shqiptarët po se po, por edhe për të huajt, siç ishte ambasadori amerikan dhe të gjithë përfaqsuesit e huaj në kryeqytetin shqiptar.
Do të dëshiroja që ambasadori amerikan të ketë të drejtë kur thotë se Shtetet e Bashkuara besojnë se “kjo qeveri dhe qeveria e mëparshme nuk kanë asnjë marrëdhënie me Hoxhën dhe trashëgiminë që ai përfaqëson”. Por veprat ose mungesa e veprave gjatë pothuaj 25 viteve të kaluara për tu larguar nga kjo trashëgimi, tregojnë se kjo elitë politike, si përfaqsuese e Shqipërisë pas komuniste — pothuaj si në asnjë vend tjetër ish-komunist në Europë — nuk ka bërë asgjë për të distancuar vendin dhe brezat e rinjë të shqiptarëve nga trashëgimia e këtij diktatori dhe regjimit të tij. Për më tepër, kjo klasë politike nuk ka bërë asgjë për të përkujtuar viktimat e shumëta të atij regjimi monstër, ashtu siç kanë bërë, në një mënyrë ose në një tjetër, të gjitha vendet ish-komuniste të Europës lindore dhe qëndrore. Pse të jetë Shqipëria ndryshe nga të gjitha vendet ish-komuniste në lidhje me këtë qëndrim moral ndaj një trashëgimie diktatoriale? Europa ka caktuar ditë përkujtimore për të nderuar miliona viktima të deportimeve në masë, të ekzekutimeve, të burgimeve dhe të kampeve dhe fushave të përqendrimit komunist, ndërkohë që ka promovuar vlerat demokratike të pajtimit, të paqës dhe të stabilitetit në çdo vend të kontinentit.
Distancimi nga trashëgimia e kaluar komuniste dhe përkujtimi zyrtar i viktimave të komunizmit anë e mbanë Europës, nuk ka shkaktuar asnjë mos stabilitet ose prishje të rendit shoqëror,në asnjë vend të kontinentit europian, përkundrazi si rrjedhim I përballimit me të kaluarën, vihet re një rregull dhe pajtim mbarë shoqëror. Fatkqesisht, në Shqipëri deri në ditët e sotëme — jo vetëm që nuk është caktuar asnjë ditë kushtuar atyre viktimave shpesh të pa emër e të pa varr –ose lere më ndërtimin e një monumenti për viktimat siç kanë vepruar vendet e tjera ish-komuniste. Në të kundërtën, historianë e pseudo-historianë, shumicën e viktimave të komunizmit enverist ende ikonsiderojnë si armiqë të popullit, tradhëtarë, kuislingë e ku ta dijë unë, të etikuar me lloj lloj epitetesh, për viktimat që u burgosën, u vranë dhe eshtërat e tyre u zhduken,vetëm e vetëm, sepse nuk u pajtuan me regjimin komunist që Enver Hoxha i imponoi me forcë brutale Shqipërisë dhe Shqiptarëve, pas çlirimit të vendit.
Nuk ka faj Ambasadori Arvizu kur thotë se nuk di se cili është motivacioni që të lejohen portretet e diktatorit Hoxha në ceremoni zyrtare të shtetit dhe të qeverisë shqiptare. Në një reagim, pas ceremonisë në Tiranë, Kryeministri Rama nuk dha ndonjë arsye ose justifikim për praninë e fotove të diktatorit në atë ceremoni, por u shpreh në facebook-un e tij, duke thënë se “të vdekurit me të vdekurit dhe të gjallët me të gjallët”. Fatkeqsisht, i nderuar Z. Kryeministër, duket sikur Enver Hoxhai vdekur po ngjallet për të marrë pjesë në çdo ceremoni zyrtare, ku madje ministrat përulën para portretit të diktatorit.
Më vjen keq të them, por nga këto shfaqje të kohëve të fundit të portretit të Enver Hoxhës, sidomos në ceremoni zyrtare, njeriu vjen në përfundiminqë tëduket se njerëz me përgjegjësi të këtyre dy dekadave të funditsikur të kenë humbur busullën morale, nëqoftse e kanë patur ndonjëherë. Kjo mos-balancë morale, ose më miër të themi mungesë dhe dlshtim moral për të dalluar të keqen nga e mira, kam drojë se vazhdon të mishëroj dhe të pasqyrojëedhe gjëndjen e sotëme politike në vend. Fatkeqsisht, pa një qartësi të vendosur morale, jo vetëmtë klasës politike shqiptare që ka udhëhequr vendin për më shumë se dy dekada pas shëmbjes ssë komunizmit, por edhe në mungesëtë një vizioni moral të shoqërisë shqiptare në përgjithësi në lidhje me krimet dhe me trashëgiminë e vërtetë të sundimit komunist — kombi shqiptar ka shumë pak mundësi që të mënjanojë një të ardhme të zymtë.Për derisa institucionet shtetërore dhe shoqërore, përfshirë klasën politike që kontrollon qeverinë dhe shtetin shqiptar, nuk përballen me të kaluarën dhe përderisa nuk njohin dhe nuk pranojnë të këqiat e sistemit komunist dhe përderisa – në shenjë pajtimi –ata nuk kujtojnë mijëra viktimat e pafajshme të atij regjimi — Shqipëria dhe shqiptarët do të vazhdojnë të jetojnë në një botë të hutuar morale. Prandaj, sa më parë që të përballen me historinë e vërtetë të trashëgimisë së Enver Hoxhës dhe të regjimit të tij komunist, aq më shpejt busulla morale e klasës politike shqiptare do të tregojë drejtimin e duhur dhe rrugën e mbarë që duhet të marrë kombi shqiptar në të ardhmen! Ende nuk është vonë!

PRESIDENTI I REPUBLIKËS DO TË DEKOROJË MARTIRËT E FEDERATËS “VATRA”

November 19, 2014 by dgreca

* Do të dekorohen : Aqif Përmeti, Bahri Omari, Kolë Tromara, Kristo Kirka, Koco Kota, Aqile Tasi, Kolë Rodhja, Ali Kuci, Faslli Frashëri, Kristo Floqi, Andon Frashëri, dhe Halit Qyteza./
* Njoftohen të afërmit që janë në Shqipëri t’i bashkohen ceremonisë /
* Fati i martireve te Vatres te pushkatuar, burgosur, internuar nga Enver Hoxha, duhet t’i bejne qe te reflektojne nostalgjiket qe dalin me portretet e Enver Hoxhes ne sheshe e mitingje!
Mos i fyeni martiret!/
* Po atë ditë do të dekorohet edhe zv/ Kryetari i Vatrës, Agim Rexhaj./
Kryetari i Vatrës, dr. Gjon Bucaj, është njoftuar se me 24 Nëntor në orën 5 pasdite, në prag të 102 vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë dhe Festës së Flamurit Kombëtar, në Presidencë do të organizohet ceremonia e dekorimit të Martirëve të Federatës Panshqiptare të Amerikës”VATRA”.
Propozimet për martirët janë bërë nga Kryesia e Vatrës dhe janë miratuar nga Këshilli i saj.
Dekorimi është një vleërsim i vonuar, dy dekada pas rrëzimit të diktaturës komuniste. Vatranët martire, të prirur nga idealet Kombëtare, lanë Amerikën dhe shkuan t’i shërbejnë Shqipërisë; shkuan të bënin Shqipërinë. Shpërblimi nga Qeveria Komuniste për idelaizmin e tyre ishin prangat dhe plumbat, ishin qelite dhe kampet e internimit!
Ky dekorim, edhe pse i vonuar, është vlerërsim për kauzën atdhetare të Vatranëve, që i kanë bërë shërbime të cmuara Kombit, pa kursyer as jetën, sic bënë martirët vatranë!
Pse i ka propozuar VATRA për dekorim martirët e saj? Në pak rreshta jepet gjithcka:
M A R T I R Ë T E “V A T R Ë S”
të cilët diktatura komuniste, në vend të nderimit, i ndëshkoi me plumba, i internoi dhe i burgosi, ata dhe bijtë e tyre:
AQIF PERMETI, menaxher i “Diellit”, komandanti që i stërviti në Neë England dhe udhëhoqi Trupat Vullnetare të “Vatrës” në Shqipëri më 1920, nuk u kthye më në Amerikë, por qëndroi për t’i shërbyer Atdheut. Në vend të nderimit, komunistët e pushkatuan.
BAHRI OMARI, editor i “Diellit”, deputet i Parlamentit, Ministër i Jashtëm. U çua para skuadrës së pushkatimit, edhe pse nuk iu provua asnjë lloj krimi a faji.
KOLË TROMARA, sekretari i Besa-Besën dhe kryetar i Vatrës, nuk pranoi që të kthehej me shpinë nga skuadra e pushkatimit, duke treguar shpirtin e pamposhtur të vatranit.
KRISTO KIRKA, ish kryetar i Besa-Besën, menaxheri i parë i “Diellit”, pasi u bë pronë e Vatrës më 1912, kryetari i degës nr 1 të Vatrës në Boston, konsull nderi i Shqipërisë në Boston dhe Neë York, deputeti i Korçës, ish nënprefekt i Himarës dhe Bilishtit, kryetari i fundit i Bashkisë së Korçës, para se të vinin në pushtet komunistët. Vdiq si martir në burgun e Burrelit. Trupi nuk iu kthye familjes.
KOÇO KOTTA, bashëthemelues i “Vatrës”, i pranishëm në të gjitha mbledhjet e komisionit themelues, kryeministër i Shqipërisë për 3 vjet, vdiq nën tortura të egra në burgun e Burrelit.
AQILE TASI, 8 vjet zyrtar i Vatrës, ish kryetar i saj dhe editor i gazetës “Dielli”. U burgos, u torturua dhe u shua në burgun e Burrelit.
KOLË RODHJA, vatran i dimrit dhe beharit, ish editor i “Dielli” dhe bashkëpuntor i themeluesavet. U torturua dhe vdiq në burgun e Burrelit.
ALI KUÇI, aktivist i dalluar, i prini fushatës”Përshpëtimin e Shqipërisë”, qëorganizoi “Vatra” me 1917-1919. Iu pre jetagjatëtorturavenëhetuesi.
FASLLI FRASHËRI, veprimtar i Vatrës, nacionalist i shquar, i internuar në Ventotene nga italianët, luftëtar i lirisë, u dënua me pushkatim dhe u ekzekutua nga komunistët.
KRISTO FLOQi, bashkëthemelues i Vatrës dhe editor i Diellit. Veprimtar i shquar i Pavarësisë;poet, dramaturg, studiues, publicist i njohur. U arrestua dhe u burgos nga regjimi komunist dhe mandej vdiq në mjerim te madh, ndersa te birin ia internuan.
ANDON FRASHËRI, veprimtar i Vatrës, sekretar i saj, gazetar dhe nëndrejtor i Diellit. Atdhetar, shkrimtar, përkthyes, pedagog i Liceut të Korçës. U burgos nga regjimi komunist dhe u persekutua familjarisht mbasi doli nga burgu.
HALIT QYTEZA, aktivist i dalluar i “Vatrës”, dha shumër rekord prej $6000 për uhanë kombëtare. U dënua me 20 vjet burg në Korçë në vitin 1945, i vëllai Qamili u pushkatue, familja e madhe e tij u shpronësua dhe u internue.
Shënim: Në ceremoninë e dekorimeve kryetarin e Vatrës do ta shoqërojë zv/ Kryetari Agim Rexhaj, sekretarja Nazo Veliu si dhe anëtarë ët Këshillit.
Zoti Agim Rexhaj do ët dekorohet për veprimtarinë e tij të përkushtuar si veprimatr i dalluar i komunitetit shqiptar, si vatran, si drejtues i Vatrës dhe organizatave e shoqatave ët tjera që kanë vepruar në Diaspoërn e Amerikës.
Hollësitë për ceremononë dhe veprimtarinë e secilit ët dekoruar do t’i sjellim pas organizimit të saj në Tiranë.
Fati i martireve te Vatres te pushkatuar, burgosur, internuar nga Enver Hoxha, duhet t’i bejne qe te reflektojne ata qe dalim me portretet e Enver Hoxhes ne sheshe e mitingje!
Mos i fyeni martiret!