Archives for December 2014

Ndryshimet nisin nga qendra

December 16, 2014 by dgreca

Shkruan: XHAVIT ÇITAKU/
Sa më la përshtypje një paraqitje e liderit të AAK-së, Ramush Haradinajt, në rrjetin social pas një mbledhje që kishte pasur me strukturat e larta të këtij subjekti politik. Në të vërtetë, më shumë ishte një artikull i bukur gazetaresk se sa ndonjë mesazh politik që do të forconte bindjen e anëtarësisë dhe të qytetarëve për diçka serioze që do zhvillohet nga ai moment kur kishte përfunduar ai takim. Nuk ishte politik sepse më shumë ishte një shkrim hulumtues që kishte të bënte me akuzat që një kohë të gjatë kishin të bënin me haraçin, që flitej e përflitej se ose janë njerëz të afërm të këtij subjekti apo ndoshta edhe ata që e bëjnë këtë punë kriminale e thirrën në emër të saj. Dhe menjëherë shtrohet pyetja se ku ishin deri me tash këto struktura që nuk e trajtonin këtë akuzë tejet të rëndë me kohë dhe t’iu hiqet qafe kjo barrë kaq e madhe njëherë e përgjithmonë, apo u desh që kjo humbje e radhës t’ua kthjell mendjen liderit të partisë dhe të tjerëve se ndoshta aktualizimi i kësaj teme më herët do të kishte sjell suksese pozitive në mbështetjen nga elektorati.
Nuk mjafton vetëm pranimi i gabimeve
Deri me tash nuk kemi pasur rastin të dëgjojmë nga liderët tanë se gjatë punës së tyre kanë gabuar, duke e hedhur fajin për dështime diku tjetër, sidomos, në shkaqe objektive. Mirëpo, kësaj radhe Haradinaj na u bë “korrekt” dhe pranoj se deri me tash kishte gabuar. Dhe për ato gabime që kishte bërë, ai mendon se duhet bërë një reformim të dukshëm në parti, duke ftuar që këtij subjekti t’i bashkohen numër sa më i madh i intelektualëve dhe njerëzve tjerë kompetent për të bërë ndryshime në të ardhmen, por edhe duke i larguar ata që eventualisht janë të “ përzier” në akte kriminale. Këto synime për të sjell diçka të mirë në Kosovën e pasluftës gjithnjë ishin në platformën e programit të këtij subjekti që nga formimi i saj, mirëpo asnjëherë nuk gjetën përkrahje nga qytetarët, për të cilën gjë flasin të dhënat e rezultateve pas zgjedhore ku asnjëherë nuk fitoi besimin e më shumë se dhjetë për qind të votave. A është gabimi me këtë rast i mosdijes së organizimit partiak për të bind numër më të madh të qytetarëve se ky subjekt është zgjedhja e duhur për ardhmërinë e Kosovës dhe prosperitetin e banorëve të saj, apo faji e gabimi është krejt diku tjetër . Lideri partiak pranoi se ka bërë gabime, por cilat ishin ato gabime nuk arritëm t’i mësojmë. Nuk mjafton vetëm pranimi i fajit, sepse gabimet e përsëritura tash e sa vite duhet të sjellin edhe pasoja mbi ata që aq shumë i sollën dëm partisë që kurrë nuk arriti numrin dyshifror të votës së elektoratit prej se merr pjesë në zgjedhje AAK. Në fakt,desha ta them se pasojat duhet t’i bart lidershipi, i cili është përgjegjësi kryesor i të gjitha zhvillimeve të deritashme politike, të korrat e të cilave ishin shumë larg synimeve që kishin propaganduar dhe që i kishin realizuar në të vërtetë.
Ramushi e dëshironte vetëm postin e Kryeministrit
Nga momenti kur Haradinaj arriti që të “ shijoj” pozitën e Kryeministrit për rreth tre muaj, nuk kemi patur rastin të dëgjojmë aq shumë nga liderët tjerë të këtë më shumë vendosshmëri për t’u ulur sërish në karrigën e të parit të qeverisë se sa ky lider i AAK-së. Jo vetëm bashkëpartiaket e tij por edhe ai vetë pa u hamendur fare më kë u takua e më kë pati ndej nuk e la pa e përmend synimin e tij për t’u bërë kryeminister, ngaqë, sipas tij, vetëm ai është zgjedhja e duhur. Bile na kujtohet me një rast kur pati thënë se vetëm lë të udhëheq ai qeverinë se këtë mund ta bëj edhe pa e pasur asnjë minister nga partia e tij, Apo rasti tjetër kur u lirua nga burgu si i pafajshëm, turr e vrap, filloi të kontaktoj me Kryeministrin e atëhershëm Thaçi për t’ia lëshuar vendin, pa respektuar rregullat e përcaktuara të sistemit zgjedhor. Pikërisht ky apetit sikur u konsumua shumë lehtë nga qytetarët të cilët menduan ndryshe, përkatësisht i thanë jo dhe votën e besimin ia dhanë dikujt tjetër që duhet të vijë në pushtet edhe për katër vjetët e ardhshëm.
Apetite të tepruara të partive të vogla
Zgjedhjet i fitoi PDK e cila në Parlament ka 26 deputet më shumë se AAK. Aty ishte besimi, aty ishte programi joshës që e bindi elektoratin se programi i saj ofron zgjidhje të duhura, por edhe që lideri i saj e ka atë fuqinë politike, por edhe diplomatike për të vazhduar me politikat e saj të ndërtimit të vendit. Kështu vendosi verdikti i popullit dhe pikë. Ndaj kërkesa e Haradinajt edhe pas përfundimit të zgjedhjeve të bëhet Kryeminister ishte e pajustifikueshme dhe e pa bazuar në rezultatin paszgjedhor.
Në asnjë rast, në cilindo shtet, nuk mund të dëgjosh që një parti që nuk e ka fituar besimin qytetar të këtë kërkuar postin e të parit të qeverisë ashtu siç bëri lideri i AAK-së. Thënë konkretisht, është verdikti i votës së qytetarit ai që përcakton se kush dhe në çfarë mënyre do të ndërtoj institucionet e reja të shtetit. Apo thënë më mirë ai që i fiton zgjedhjet ai e bartë të drejtën për postin e Kryeministrit dhe të më shumë posteve ministrore por edhe të grupeve e komisioneve parlamentare. Edhe koalicioni ndërmjet PDK-së dhe LDK-së nuk është i bazuar në respektimin e votës së qytetarit, por nëse kihet parasysh se shteti gjendej para “ bankrotimit” atëherë lë të mbetët në ndershmërinë e tyre ky përfundim i këtillë i zgjidhjes së ngrëçit politik gjashtë mujor . Së këndejmi, këto apetite të tepruara të partive të vogla, por edhe të atyre pak më të mëdha duhet të flakën njëherë e përgjithmonë dhe të respektojnë së pari votën e qytetarit e më pastaj edhe ligjin dhe sistemin zgjedhor në përgjithësi. Në këtë mënyrë do të respektohej edhe demokracia dhe besimi qytetarë.
Liderët nuk e kanë me tapi karrierën politike
Pos në LDK që nga pas lufta erdhën në krye të saj edhe dy emra të tjerë, në subjektet tjera politike nuk kemi patur rastin të shohim e bile as të këtë ndonjë angazhim e gatishmëri për të bërë ndryshime nga qendra, përkatësisht për ta freskuar partinë me një lider të ri. Deri sa lideri i PDK-së arriti që në tri palë zgjedhje të dalë fitues dhe të këtë një kredibilitet për të udhëhequr edhe më tej këtë parti politike, të tjerët nuk patën sukses që të realizojnë synimet e tyre dhe shi për këtë askush prej tyre nuk barti ndonjë përgjegjësi për humbjet e pësuara. Bazuar në zhvillimet e fundit politike, nuk do të shkon larg e ndryshime edhe në kreun e PDK-së do të ndodhin. Mirëpo kur është fjala e përgjegjësisë askush nga liderët tanë atë nuk e bartë mbi vete, por gjithnjë e hudhin në periferi të ngjarjeve. Këtë e tregon edhe shembulli i liderit të LDK-së, Mustafa, që para qytetarëve kishte premtuar se nëse nuk do t’i fitoj zgjedhjet do të jap dorëheqje, por ai këtë nuk e bëri. Ndërkaq, Haradinaj jo që nuk e ka ndërmend ta bëj një gjë të tillë, por në emër të asaj që u humbë e që vetë si lider duhet të jap përgjegjësi, kërkon reformim të partisë, duke harruar se pikërisht lidershipi i saj nuk po gëzon mbështetje tek qytetarët. Nuk dëshiroj të keqkuptohem as nga z. Haradinaj, sepse e vlerësoj lartë kontributin e tij sidomos gjatë luftës çlirimtare, e as nga ky subjekt politik në përgjithësi, por duhet të kihet parasysh një e vërtetë e madhe se çdo fillim e ka edhe fundin e saj. Me zor nuk shkon asgjë e posaçërisht politika.
Dhe krejt në fund. Liderët nuk e kanë me tapi karrierën politike. Nëse ia duan të mirën subjektit të tyre politik dhe vendit të tyre, ata duhet të jenë të gatshëm dhe pjesë përbërëse për të ndihmuar rreth freskimit me kuadro të reja, kreative e kompetente për të bërë vërtetë ndryshime pozitive. Edhe qytetarët dëshirojnë të shohin fytyra të reja në skenën tonë politike. Ndoshta mund të ngjallin shpresa për një të ardhme më të mirë, më të shëndetshme e sidomos për gjeneratat e reja që hëpërhë ardhmërinë e tyre e shohin, fatkeqësisht, jashtë vendit të tyre të lindjes.

ISMET ASLLANI, HEROI QE NDEROI KOSOVEN

December 16, 2014 by dgreca

*Ismet Asllani hero burrë,trim dhe humanitar i madh që nderoj Gollakun dhe Kosovën/
*ISMET ASLLANI –PRAPAPSHTICA, ra heroikisht me 24 mars 1999, në një atentat të organizuar nga policia serbe./
Nga Asllan Dibrani/
Malësinë e Gollakut, për nga peizazhet, malet, thyerjet , lartësitë e pyjeve dhe regjioni hynë në rangun e bukurive të natyrës me pamje mahnitëse. Edhe përkundër rrethanave të pafavorshme për të jetuar atje, braktisja e banorëve e ka bërë të veten nga e cila shumë vendbanime janë shpopullzuar pas furtunave dhe përndjekjeve të vazhdueshme nga pushtuesit sllav në shekujt e fundit. Ajo anë , fatkeqësisht u harruar edhe nga pushtet e ma vonshme , po edhe të këtyre aktuale!
Malësia e Gollakut – krahinë kjo që shtrihet në pjesën verilindore të Republikës së Kosovës , shënon vijën kufitare me shtetin e Serbisë fqinje . Territori gjeografik i kësaj Malësie , administrohet nga këto komuna: Prishtina, Podujeva, Novobërda, Kamenica, Bujanoci, Vraja dhe Medvegja .
Që nga mbirjet e para të popullit autokton shqiptarë mbi këto troje etnike , kjo Malësi ka shërbyer nëpër shekuj si bidon i gjallë , në mbrojtje të kësaj popullate nga luftërat, sulmuesit dhe armiqtë e shumtë, që pareshtur iu vërsulen këtyre anëve me popull ma bujar , me një popullatë ma besnike e sinqertë dhe trime. Armiqtë përmes të cilave synonin grabitjen e tokave shqiptare , plaçkitjet dhe masakrat e përgjakshme mbi këtë popullatë të pafajshme dhe të pambrojtur gjithë herë kanë pësuar humbje! Malësorët e Gollakut , qëndruan dhe rezistuan me stoicizëm të pa parë në histori , por kurrë nuk ia kthyen shpinën kësaj Malësie legjendare dhe heroike. Ata jetuan dhe mbijetuan nën kushtet më të rënda për ekzistencë, por asnjëherë nuk u zhgënjyen dhe nuk u gjunjëzuan para okupatorëve , plaçkitësve, grabitqarëve dhe kasapëve të etur për thithje të gjakut shqiptarë!
Një emër qe s’do të harrohet kurrë në historinë e Kombit është edhe Ismet Asllani nga Prapashtica!
Në këtë krahinë kanë lindur , janë rritur dhe kanë vepruar shumë talent , krijues,interpretë , humoristë , instrumentistë popullor, por edhe trima dhe heronj që lanë gjurmët dhe vlerat e veta gjatë historisë. Këto figura historike do të jenë një thesar i çmuar për shumë breza që do të vijnë në vazhdimësi.
Një emër qe s’do të harrohet kurrë në historinë e Kombit është edhe Ismet Asllani nga Prapashtica, fshat që la gjurmë për rezistencë në te gjitha luftërat. Gjiri familjar që lindi Ismet Asllanin ishte një familje me tradita dhe me një histori të veçante . Një familje e njohur me shekuj në rezistence dhe heroizëm të pa shoqe .Në luftën 1999 po ashtu dha Ismetin dhe dy vëllezërit e tij . Kjo familje ishte përherë në krah liridashëse dhe në shërbimin e saj që nga përndjekjet e shqiptarëve nga Sanxhaku , Nishi dhe Toplica.
-Ky fshat dhe kjo familje priti një numër të madh të asaj kohe, shqiptarët që lëshuan trojet e veta me dhunë e zjarre nga qindra fshatra deri të Nishi , Novipazari Leskovci po thuajse, një krahinë me sipërfaqe sa Kosova qe është sot. Ismet Asllani lindi në vitin ma famëkeq të zullumit nga kryqetniku Aleksander Rankoviq në aksionin famëkeq të grumbullimit të armëve në popullatën shqiptare. Lindi në vitin 18.08.1955 nga babai Haziri dhe nëna Eminja. Dëshmori Ismeti gjatë luftës u njihte si Ismet Asllani -Prapashtica. -Familja Asllani ishte brez pas brezi autokton në tokat e veta në Prapashticë. Fshati Prapashticë , pas luftës u zvogëluar shumë me popullatë i cili deri vone pati mbi 160 shtëpi. Fshati ishte në shënjestrën e Serbisë gjithmonë. Si shkas ishte , se Prapashtica përkufizohet me Serbinë në kufirin aktual dhe shpesh janë zhvilluar luftëra të ashpra në këto rajone , po edhe në Prapashticë.
Në këtë fshat masakrat serbe në vitin 1921 , për 24 orë preu vrau dhe masakroj mbi 1020 burra gra e fëmijë , nga familja Asllani mbijetuan vetëm tre fëmijë dhe u kolonizuar fshati me serb!!!
Kjo familje dha 4 martirë nga viti 1910 deri në 1912. Familje Asllani bëri si bazë ushtarake shtëpinë e vet “komitë” në krye me Tahir Ukën. -Ky fshat mbahet mend me masakrën serbe, që beri në vitin 1921 nga e cila për 24 orë preu vrau dhe maskoj mbi 1020 burra gra e fëmije . Një numër të madh i lidhën dhe i ngujuan nëpër shtëpitë dhe stalla të bagëtive duk iu vënë zjarrin për së gjalli .
-Duke e pa se fshati u zhduk pothuajse i tëri për ta vrarë për së dyti herë, këtë fshat , Serbia solli mbi 60 familje serbo-malazeze në tokat e fshatit Prapashticë. Në tokat e atyre qe i masakruan. Fshati edhe se u vra i tëri prapë rezistoj me krenari dhe me 1952 u vra nga shqiptarët kryeplaku i serbëve në këtë fshat . Me këtë rast serbët filluan dhe ikën nga kishin ardhur.
Ismet Asllani- PRAPASHTICA për “Shkollë Arsim dhe Dije në Kosovë” , ndau bursa për qindra studentë shqiptarë për t’i shkolluar në universitetet perëndimore. me kuadro dhe profile që i mungonin Kosovës!Me rastin e uzurpimit të shkollave nga pushteti serbian shtëpina e tij në qendër të Pishinës u shndërrua në shërbimin e Universitet për studentët e Fak. të Mjekësisë!!!
-Ismet Asllani- PRAPASHTICA, radhitet ndër njerëzit e mëdhenj që lanë gjurmë në rrugën e Lirisë. Në vitet e ‘ 80 kur Kosova po përballej me robërinë e tmerrshme të regjimit totalitar serb, dhe pothuajse gjithë punëtorët shqiptar regjimi i kishte përzënë nga pune. Koha nxori në pah një personalitet të shquar të kombit. Koha me padrejtësitë që po vazhdojnë kundër Kosovës e zbuloj një figurë djaloshare shumëdimensionale .
Ismet Asllani si atdhetar afaristin, veprimtar, idealist, strateg dhe humanitar e nxori koha të rritur e edukuar në frymën atdhetare që t’i del zot atdheut. Ismeti ishte shqiptar që i përkushtoj rendësi punës shumë me gjithë familje. Me mund e djersë themeloi biznesin e tij ekonomik duke hapur mullirin Prapashtica , qe ishte një mulli ma me zë për ndihma dhe humanizëm për të varfrit por edhe per ushtrine dhe popullin tonë. Ai ishte ndër afaristet më të mëdhenj të Kosovës dhe si njëri me një inspirim për dije, shkollë dhe kulturë. Në rrethanat që po kalonte Kosova e uzurpuar nga aparatura serbe, shkollat dhe universitetet e saj u mbyllen. Në këtë kohë , ai mori përsipër “Misionin humanitar” “Shkollë Arsim dhe Dije për Kosovën” .Fillimisht si pronar i “Mullirit Prapashtica” me financat e tij ndau bursa për qindra studentë shqiptarë nga Kosova për t’i shkolluar në universitetet perëndimore. Synimi i tij ishte që të shkollohen kuadro me profile që mungonin në Kosovë. Uzurpimi i shkollave nga pushteti serbian shtëpinë e tij në qendër të Pishinës u shndërrua në shërbimin e Universitet për studentët e Fak. të Mjekësisë, në të cilën ligjëronin profesorët e asaj kohe. Si afarist dhe patriot i devotshëm, po ashtu me vite mbajti me financa shumë familje të minatorëve shqiptar të Trepçës dhe të Kishnicës për të mos ju nënshtruar ekonomikisht Serbisë. Kontribut të çmuar Ismeti dha edhe në stimulimin dhe financimin e shumë artisteve e sportistëve , dhe njerëzve të kulturës që të mbanin gjallë shpirtin dhe kulturën e Kombit tonë .

E tërë familja në frontin e luftës kundër Serbisë sakrifikoj kapitalin ,Ismeti kishte model Hasan Prishtinën për atdhe!

Me fillimin e luftës në Kosove mori doli në shesh humanizmi i tij si furnizues i miellit dhe të mirave materiale e financiare në të gjithë Kosovën pa përjashtim duke rrezikuar edhe jetën. Pas kontributit shumëvjeçar si humanist në vitin 1998, kur Kosova po digjej anembanë ai me djemtë Albanin e Valonin dhe vëllezërit Muharremin , Nazimin dhe Bekimin u rreshtuan në radhët e të shenjtës “Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës”. Si afarist dhe luftëtar i U.Ç.K – së Ismeti i vetëdijshëm për çlirimin e vendit , deklaroi publikisht në Radion e Deutsche Wel gjermane dhe në BBC përmes një interviste për çlirimin dhe historinë aktuale të Kosovës .Vlen të sjellim edhe citatin me fjalët ndër të tjera:.”VETEM PUSHKA E LARGON SHKAUN NGA KOSOVA, SE JETA PA LIRI ESHTE ME E RENDE SE VDEKJA , dhe se ÇDO GJE QE KEMI ESHTE E (USHTRISE CLIRIMTARE TE KOSOVES), DHE NE TE JEMI TE RRESHTUAR E GJITHE FAMILJA E FAREFISI, DHE MASE 30 ANETARE TE FAMILJES QE JEMI,DO JEMI TE GATSHEM TE BEHEMI 30 VARRE PER LIRINE E ATDHEUT”. Duke ditur vlerën e Lirisë Ismet Asllani dha tërë pasurinë e vet për “Lirinë e Kosovës”, po rikrijonte arkitekturën e “Pavarësisë së Kosovës”,.Ai si model kishte zgjedhur, atdhetarin dhe patriotin e Rilindjes Kombëtare Shqiptare Hasan Pishinën që sakrifikoj pasurinë e tij për kulturë arsim dhe vetëdije të popullit shqiptar.
-Ismet Asllani – PRAPASHTICA në vlugun e organizimit me një vullnet të madh për shporrjen e qizmes serbe nga Kosova , atë e gjeti në front kundër pushtuesit nga e cila ra heroikisht, pikërisht në natën e fillimit të bombardimeve të NATO-s kundër forcave terroriste më që kishin filluar kohe më parë ofensivën mbi ndjekjen dhe vrasjen e shqiptarëve me dhunë e deri të programi i tyre për përzierje dhe dëbim nga tokat tona.
Sot pas 15 vitesh e kujtojmë me mijëra studentë, minatorë, artiste, sportiste, punëtorë e intelektual të mirëfilltë e posaçërisht ish ushtarët e UÇK-së. Figura e tij do të ngelet përgjithmonë në zemrën e popullit shqiptar. Për fat të keq kësaj figure nuk ju ka dhënë vlera qe ka në mediat dhe pushtetarët aktual që ishin këto vite . Kjo lenë shumë përshtypje dhe fakte, por edhe bindje të forta që kjo familje do të mbetet ndër vlerat ma të fuqishme qe ranë heroikisht Ismet Asllani , bashke me vëllezërit Muharremin dhe Nazimin .Familja Asllani ka një histori në vete në Malësinë e Gollakut në fshatin Prapashticë .Është një familje qe oxhaku i tyre rriti burra brez pasa brezi .

Ismet Asllani komandant Brigade Logjistike Ushtarake 153 i UÇK-së në zonën e 5-të në regjionin të LLapit dhe Gollakut.

Ismeti ishte luftëtari qe pjekuria dhe vendosmëria e tij atdhetare dhe nevoja qe ishte ,ai kontributin e vet e dha ne Brigadën logjistike ushtarake 153 të UÇK-së në zonën e 5-të në regjionin e LLapit dhe Gollakut. Ismet Asllani nuk kurseu asgjë për lirinë që e gëzon Kosova. Ai kishte moralin e fort dhe idealin që Kosova mos të qëndroj ma nën robëri .Ai dha me qindra e mijëra kg miell në popull me vlera të mëdha , por furnizoj edhe institucionet e Kosovës, gjë që edhe ishte shprehur nga modestia qe mos ti përmendet emri i tij edhe se financon .Ai thoshte po financoi për popullin tim ,për lirinë e tij. Ismeti studioj fakultetin e Bujqësisë gjë qe profesionin e vet e gërshetoj me Mullirin e parë në fshatin Hallaq i vogël në K.K të Lipjanit,ma modern, që për atë kohë prodhonte edhe mbi 30.000 kg për 24 orë. Pamje e mullirit “Prapashtica” ma modern ish pronë e Ismet Asllanit që ndihmoj përmes tyre skamnoret , luftëtarë popullin gjatë dhe para luftës në Kosovë.

Ai financoj në këtë fushë me qellim të zhvillimit të ekonomisë dhe përpunimin e fushave qe mos te mbeten djerre se paku bukën ta prodhojmë vetë për nevojat e popullatës. Ai, pos këtij mulliri në vitet në vijim hapi edhe disa tjerë që paralel punës, ai as një çast nuk u shkëput nga ngjarjet në vend. Ngjarjet e vitit 1981 e gjeten në ballë të tyre,dhe në te gjithë protestat tjera kundër regjimit jugosllav .U burgos disa herë nga regjimi dhe kaloj shumë keq nëpër burgjet e atëhershme jugosllave.

Buka e parë për forcat tona të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës në rajonin e Drenicës dhe Dukagjinit ishte përmes Mullirit Prapashtica në Kijevë!

Ai ishte financuesi ma i zëshëm me armë për Brigadën 153 të UÇK-së. Buka e parë për forcat tona të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës në rajonin e Drenicës dhe Dukagjinit ishte përmes Mullirit të tij në Kijevë. Armiku përmes agjentëve të vet i ra në gjurmë dhe në fund të muajt Mars 1998 dërgoj policinë dhe ja dogjën deri në themel. Rezistenca e tij vazhdonte akoma dhe furnizimin e vazhdonte nga Mulliri Prapashtica në Hallaq, nga i cili edhe ky u gjet në flakët e zjarrit nga pushtuesit barbar serb disa muaj ma vonë.
-Kështu që pos Ismetit e gjithë familja ishte e angazhuar në frontin e luftës kush me armë kush me financë dhe djali i tij Albani rrëmbeu armët dhe u gjet në betejat për çlirimin e vendit ,nga e cila e kapi plumbi i armikut dhe u plagos në luftën e Jezercit. Ismet Asllanit në vendlindjen e tij, në fshatin Prapashticë, në Gollak organizoj Logjistikën e Brigadës 153 të UÇK-së .Në këtë Brigadë vullnetarët nga Shqipëria amë iu bashkuan Ismetit njëri ndër ta ishte ,komandant Adem Shehi dhe shumë tjerë i bashkuan armët me djemtë Albanin Valonin, vëllezërit dhe baballarët e Ismet Asllanit dhe luftuan deri në çlirimin e Kosovës.
E Permalluara – Babait-Hero I Kombit
Ju bashkangjes poezinë nga e bija Shqipe Ismet Asllani për babain e vet:

Ne altarin e lirisë
Bie Ismet ASLLANI.

Kam par me sytë e mi
Tek te qante mali
Gurët lisat të qanin
Edhe dheu lotonte..

Me fal s’e besova vdekjen
Ti me pate premtua
” DESHMORET NUK VDESIN”
Dhe vdekjen tënde se kam besua.

E vogël isha atëherë
Dija t’i këndoja lirisë
I këndoja UÇK-së
Dëshmove qe kishin rënë.

Kosovës iu prenë udhët
Nuk të kishim larg…
Nëna që të rriti
Në kupe të qiellit thërriti:

”O djali jem o djalë
Gjinin ta bëjë hallall
Vatani donë gjak
Eja të shoh pak…

Por ti kishe mbyllur sytë
Lartësive ishe nise
E trupin amanet ia kishe lënë
Te dashurës PRAPASHTICE.

Dëshmitarë jam:
Lotuan burra gra e të rinj
Lotoi i gjithë populli
Biri i tij ishe Ti.

Ç’të them më shumë për ty
Kur ishe i Madh -Lis
Mua- bijën tënde o baba
Për liri me ke braktisë.
Nuk mund të gënjej, baba
Çdo minutë më ke munguar
Sa shumë ëndrra me janë thar
Si një zog pa krah.

Mos u brengos o baba
Kaq shumë vite u bënë pa ty
E dashura nëna ime
Me ty në çdo hap frymoi
Frymoi dhe me jetën time.

Çdo mëngjes e thërras atdheun
-O ATDHE I LARE ME GJAK
-O ATDHE I LARE ME LOT
ATDHE-GJAKU DHE VARRI I BABES TIM.
Për ta informuar publikun ma tepër vlen të theksojmë se nga masakra serbe e vitit 1921 në familjen e Ismet Asllanit mbeten të gjallë vetëm tre persona. Shahin Asllani 6 vjeç,Hasan Asllani 12 vjeç dhe gjyshi i Ismetit Asllan Asllani vetëm 17 vjeçar. Edhe në Luftën e dytë botërore kjo familje u gjet përkrah Shaban Polluzhes dhe Mulla Idrizin në çlirimin e vendit po edhe anembanë Kosovës.
-Le të mbetet qe këtë figurë aq madhështore ta kujtojnë me respekt. Ky hero meriton që te shkruhet ma shume te vlerësohet ma shumë dhe të nderohet ma shumë. Gjaku i derdhur për liri duhet të na bashkojë përsëri në një Lëvizje kombëtare për bashkim brenda një shteti Shqiptar, unik e të vetëvendosur, i cili pastaj mund të mendojë për integrime në një Evropë të popujve të pavarur e të barabartë! Kështu e pat lënë amanet dhe i madhi Ismet Asllani -Prapashtica . Po që nuk do të përmendim edhe bashkëshorten e tij Makfire Asllanin që ishte krahu i djathtë i Ismet Asllanit do i mbesim borgj. Sot zonja Makfire përballet me betejën e jetës me djemtë Albanin Valonin dhe Shqipen dhe nipa e mbesa që janë shembull i mirë për brezin qe po e lëmë pas vetes. Edhe e bija e heroit Shqipe Asllani premton të jetë një poete e mirë në gjirin e poetëve të Kosovës. Le të mbetet kjo figurë si emblemë dhe mesazh si t’i dilet atdheut zot nga barbarizmi sllavo-serb.

Z. KRYEMINISTER: Kemi lidhur nje kontrate- Qendrojini besnik. Pabesia eshte tradheti!

December 16, 2014 by dgreca

*Rehabilitimi i Sul Harrit fillon me ne qe vuajme qe nga viti 1944 e jo me ata te vitit 1973/
* Shteti ka per te na dhene qindra milione, na i jepni qe t`ju japim qindarkat./
* Ambasadave amerikane, angleze, austriake: Te na konfirmoje se a ka qene babai im Sulejman Harri agjent I shteteve tuaja, akuza keto qe shoqerojne dosjen dhe procesin gjyqsor te Sule Harrit./
Nga Flamur Harri/

DEKLARATE PER SHTYP
Qendrime e Sulme barbare kunder Sule Harrit e trashegimtareve te tij.
Per dijeni: 1. Z. Bujar Nishanit Kryetar I shtetit
2. Z. Edi Rama Kryeminister I Shqiperise
3. Z. Ilir Meta Kryetar I kuvendit
4. Ambasades Amerikane
5. Ambasades Angleze
6. Ambasades Gjermane
7. Ambasades Franceze
8.Ambasades Austriake
9. Ambasades Italiane
10. Ambasades Turke

Tashme te gjithe e dine se kush eshte Sulejman Harri, I shkolluar ne Austri ne vitet 1917-1923. Figure e shquar e arsimit shqiptar, antifashist e anti komunist, pra kundershtare I dy diktaturave. Me 1947 denohet me burgim te perjetshem, akuza: Krime kunder shtetit, krimi I vetem ishte se shkolloi per 25 vjet mesues ne Normalen e Elbasanit e kontribute ne qarqe te ndryshme te vendit.
Beri gati 10 vjet burg Burreli.
Eshte nje nga 65 intelektualet e perfshire nga rezoluta e Keshillit te Evropes, te dates 5 tetor 1956.rezolute , e cila I kerkoi shtetit shqiptar lirimin e menjehershem, se jane denuar ne menyre te padrejte dhe kane te drejten e rigjykimit nga gjykata te pavarura. Rezolute, e cila nuk eshte marre parasysh nga regjimi I asaj kohe. Mendoj se rezoluta duhet te kete fuqi ligjore edhe ne kohen e sotme, per kete kategori intelektualesh, e jo te trajtohen si te denuar ordinere, sic jane trajtuar deri me sot. Sules I eshte konfiskuar pasuria e luajtshme dhe e paluajtshme. Gruaja dhe 5 djemte e Sule Harrit ju nenshtruan nje lufte te pashembullt te klasave, me pasoja te renda ne shendetin e tyre. Ne vitin 1967 nen kujdesin e ish nxenesit te normales K. Lazri I dhane nje pension minimal prej 350 lekesh. Sula kishte kontribuar flori per pensionin e tij. Eshte rast unikal ne Shqiperi qe nuk ka marre pension.
Njeri me karakter te pathyeshem, nuk iu nenshtrua “ofertave korruptive” te regjimit te kaluar.
Nuk dua te zgjatem, Sula dhe familja e tij kane dhene shume per kete vend e per kete popull, cfare prisnim dhe cfare na kane dhene ne Elbasan. Nuk na kane dhene asnje lek nga pasuria e luajtshme e konfiskuar, kur disa te tjere kane marre miliona.
Sorollatemi prej me shume se dy dekada neper gjyqe per te rifituar legjitimitetin e prones se paluajtshme.
Kemi marre deri tani I kest prej 7.000 dollaresh ne shtate vjet, kur sipas premtimit duhet te merrnim kestin e tete e te fundit.
Ne, femijeve te Sule Harrit, nuk na u dha e drejta e shkollimit te larte dhe sot me nga 40 vjet kontribute ne punera te veshtira, marrim pension qesharak 100 euro ne muaj.
Nuk mjaftojne keto, vijne e na presin dritat, megjithese qe nga qershor 2013 e ne vazhdim paguaj rregullisht, vine ca adoleshente te udhehequr nga nje “dhelper e vjeter” , vershojne dhe nje skuader policesh, sikur te kishte ndodhur ndonje krim.
I them perfaqesuesit te O.SH.E.E:- Une kam lidhur kontrate dhe po paguaj rregullisht.
-Epo, kontraten e ke lidhur me PD, ne jemi te PS.
Kulmi I cinizmit!
Dua te theksoj: Kam 45 vjet qe jetoj ne ate shtepi prej qerpici te bere me thoje, me material jashte standartit.
Ne kohen e komunizmit shteti me merrte 1/40 e rroges, sot shteti me merr 35-40% te pensionit, pse nuk na merrni dhe shpirtin?
Ne zonen ku jam une nuk eshte bere asnje investim. Jam shtepia e fundit ne linje. Tensioni prej dekadash varion nga 150-180 Volt. Ne njesine e kohes nje konsumator me tension 220 Volt qe te punoje I duhen 1-2 ore , tek ne duhen 3-4 ore. A nuk eshte vjedhje kjo? Kjo gjendje prej 40 vitesh.
Shteti ka per te na dhene qindra milione, na i jepni qe t`ju japim qindarkat.
Se fundmi, I kerkoj :1. Ambasades Amerikane
2. Ambasades Angleze
3. Ambasades Austriake
Te na konfirmoje se a ka qene babai im Sulejman Harri agjent I shteteve tuaja, akuza keto qe shoqerojne dosjen dhe procesin gjyqsor te Sule Harrit.
Nje thirrje te fundit Kryeministrit Z. Edi Rama, rehabilitimi fillon me ne qe vuajme qe nga viti 1944 e jo me ata te vitit 1973.
Meqe jam qe nga fillimi, anetar i shoqates kombetare, te drejtuar nga Kurt Kola. Kemi lidhur nje kontrate. Qendrojini besnik. Pabesia eshte tradheti.

12 Dhjetor 2014 Flamur Harri

Dibra shpreson por peticionin vazhdon

December 16, 2014 by dgreca

Nga Dr Gëzim Alpion/Angli/
NJOFTIM PËR MEDIAT/
Sot kam marrë disa mesazhe nga kolegë, miq dhe njerëz të panjohur për të më bërë me dije për njoftimin e përcjellur nga Kryeministri Edi Rama në Facebook për nënshkrimin e ‘memorandumit të bashkëpunimit’ me Bankën Kineze Exim për financimin e disa projekteve në Shqipëri, përfshirë Rrugën e Arbërit, e cila, po sipas Ramës, do të nisë vitin e ardhshëm.
Ne e përshëndesim sigurimin e fondeve për këtë vepër jetike për infrastrukturën e Dibrës, Shqipërisë verilindore, dhe këtij rajoni në Ballkan.
Shpresojmë që qeveria Rama të bëjë publike sa më shpejt kushtet e nënshkrimit të marrëveshjes me këtë bankë dhe të njoftojë se kur do të fillojë dhe përfundojë çdo segment i Rrugës së Arbërit. Ne do të bëjmë një prononcim më të detajuar për mediat kur të kemi më shumë informacion.
Pavarësisht lajmit optimist për sigurimin e fondeve, ne vazhdojmë ta monitorojmë proçesin. Siç kemi premtuar më 18 mars 2013, peticioni do të qëndroj i hapur deri në përfundimin e metrit të fundit të rrugës me cilësi dhe standarde ndërkombëtare. Ju bëjmë thirrje të vazhdoni të nënshkruani peticionin online:
https://www.change.org/p/complete-the-construction-of-the-arb%C3%ABri-road-nd%C3%ABrtoni-sa-m%C3%AB-shpejt-dhe-me-standarde-rrug%C3%ABn-e-arb%C3%ABrit
16 dhjetor 2014

HAPJA E DOSJEVE :”NJERËZIT E MIRË JANË TË GJYKUAR TË BËHEN SKLLEVËR TË TË KËQINJVE”

December 16, 2014 by dgreca

NGA GËZIM LLOJDIA/
1. Njerëzit e mirë janë të gjykuar të bëhen skllevër të të këqijve, thotë S.Frashëri.Kuptimi filozofik i kësaj urtësia është i lidhur me çështjen më të debatuar në 20 vjet nëpër kafene,seanca parlamenti,këshilli bashkiak,kuvendi partish,grupim shoqatash e gjithë farë bashkimi që është krijuar në këtë vend si dhe jo pak i ndjerë e i prekur nëpër familjet shqiptare ,pra hapja e dosjeve të spiunëve të sigurimit të shtetit shqiptar. Në dimensione të kohës është përsëritja ,histori 20 vjeçare tipike shqiptare ku gjithë secili hedh nga një urë zjarri që shërben për të mbuluar misterin ose heq nga një gur për të zbuluar të vërtetën. Dihet ,që regjimi që përshkoi 50 vjet jetë në Shqipëri krijoi dhe ngriti një sistem të sofistikuar një armatë të tërë ,për të mbajtur gjatë qoftë edhe duke u zvarritur, por në këmbë pushtetin e dalë nga lufta e dytë e përbotshme. Historia e krijimit të dosjeve dhe mekanizmi i veprimit të saj janë të njohura dhe të panjohura,mirëpo ajo që e mundon rëndshim këtë popull është mos hapja e dosjeve. “Sinqerisht, të gjitha palët duhet të merren me të tashmen dhe të ardhmen kështu që zgjidhja jonë është vetëm kjo:… Hapni dosjet,”tha
S. Burany, një socialist i cili e ka hartuar legjislacionin dhe beson se dokumentet mund të verifikohen për të mbajtur spiunë aktuale të sigurt dhe për të ndaluar materiale të ndaluara. Që nga viti 1997, vetëm një pjesë e dosjeve të policisë së fshehtë të Hungarisë ka qenë e hapur, bazuar në shqyrtim individual nga stafi i arkivit, për njerëzit që i frikësohen ata që ishin spiunuar,thotë në një artikull të datës 30, January 2005 Christine Spolar,në Hungary’s ex-insiders ëant spy files opened botuar në Chicago tribune.
Në diskutim janë oxhaqet e dosjeve të tjera në arkivat e shtetit, nga tri degët e sigurimit, që përmbajnë emrat e bashkëpunëtorëve nga i gjithë vendi prej 10 milion njerëz. Kjo Hungari, më shumë se 15 vjet pas rënies së Murit të Berlinit, vazhdon të luftoj me të cilët duhet të jenë në gjendje për të lexuar çdo gjë që është e fshehur në milionat e faqeve të dokumenteve me emrin e koduar flet vëllime për vështirësinë e duke u përpjekur për historinë e djathtë pas dekadash diktaturës.Shqetësimet e saj rezonojnë nëpër një rajon të Evropës së re, ku shumë vende ish-komuniste kanë tentuar të vë në dukje ish-bashkëpunëtorë.Gjermania Lindore, e cila kishte një aparat më brutale të sigurisë, ishte i pari për të lejuar qasjen e publikut në dosjet e saj të sigurisë. Çekosllovakia, e cila më vonë u ndanë në dy vende, i hapi dosjet për të penguar ish-spiunë nga postet publike. Sllovakia, pas pavarësisë nga çekët, në 1993.Polonia dhe Hungaria u përpoqën për të mbrojtur dosjet e tyre në ditët e pasigurta të tranzicionit demokratik por trajtoi një llogaritje të madh dhe metodike në fund të viteve 1990. Në vitin e kaluar, Sllovakia ka postuar numrat në dosjet dhe emrat në një faqe Ëeb.Në kohën e trazirave të kohës komuniste, grupet perëndimore e të drejtave të njeriut kritikuan vendet e reja të lira për hapjen e dosjeve, me shumicë, nga frika se të pafajshmit do të nga akuzoheshin dhe se të dhënat janë jo të besueshme dhe të dyshimta në dokumentet. Megjithatë, për Lindore evropianët të cilët donin një kompensim për vite të tiranisë, thotë reporteri i gazetës të cituar më sipër. Përpjekje e Hungarisë me “lustrimin” – një fjalë aplikuar për hapjen e dosjeve që rrjedh nga një term latine për pastrimin – ka qenë larg nga të kënaqshme për disa që kërkojnë ndëshkim.
2.
Aso kohe,viti ‘93 si date ndërkaq orën nuk e kam të memorizuar në kujtesë kur policia ato ditë po imbarkonin thasë me dosjet e krijuara gjatë 50 vjetëve në Vlorë për tu dërguar në kryeqendër të vendit. Brenda asaj sasie të madhe thasësh linë, dremisin prej vitesh qindra histori ,të mbuluar me pluhur ku deshifrimi pra kërkonte pikë së pari vullnetin politik të mazhorancave, që këmbenin karriget në pushtet, por kurrsesi asnjë nuk pranonte faktin, që historitë e shkruara brenda atyre dhjetëra tonë letër e bojatisur e sajdisur me shkrimin duhej të shfaqeshin,pra të kalonin nga errësira e bodrumeve në dritë të diellit. Pak përpara ardhjes së dimrit të parë imbarkimi morri fund dhe dosjet përfunduan në kryeqendër të vendit në pritje të fatit të tyre me histori, që tashmë ishin vjetruara shumë,ngase edhe vitet vjetroheshin akoma më shumë. Ç’praj asaj kohe, dosjet filluan të përdoren politikisht, ndërkaq mediumet shqiptare tronditin mijëra shpirtra ndërsa tregonin pjesë nga dosjet, që nuk dihet si kanë përfunduar në dorën e tjetër kund pa ligj. Mirëpo dhe vitet ndërsa rrëzoheshin para syve ,aq sa edhe urat që na kanë nxjerrë në limane,u rrëzuan dosjet shqiptare si historia jonë e ndërtuar në 50 vjet nuk u hapën kurrsesi.
3.
Çfarë bënte me dosjet një nëpunës i shtetit apo si formulonte ato, një miku im që tash nuk rron më,rrëfen bukur te:”Gjenerali i dosjeve”.
“Brenda vitit Zihniu u be specialist i vërtetë kuadri. E njihte kuadrin emër për emër, po jo fytyre për fytyre. Atij i duhej jo kuadri vetëm, po dosja e tij. Jo njeriu, po hija e tij. Jo puna konkrete, po biografia përkatëse. Jo si ish ai në të vërtetë, po ç’thoshin dhe ç’shkruanin të tjerët për te. Pra kriteri kryesor për vlerësimin e kuadrit ishte biografia, jo puna. Zihniu pothuaj s’i lexonte fare karakteristikat e punës për secilin. Gjithnjë ato ishin te mira ose shume te mira. Njerëzit qe s’kanë biografi te mire, mendonte ai, punojnë nga frika e transferimit për me keq apo pushimit nga puna, qe vazhdonte ne mënyrë te përhershme, po jo gjithnjë me te njëjtin intensitet dhe rreptësi. Me pak se çdo gjë tek kushdo ai njihte dhe vlerësonte anën njerëzore. Ai nuk mund ta kuptonte dhe ta besonte se dikush punonte mire nga pasioni për punën, nga dashuria për nxënësit, profesionin, lenden. E shumta ai këto i quante kritere te pranueshme për Bashkimet Profesionale për te ndare pakot e Vitit te Ri. Shkurt. Njeriu është dosja e tij… Sipas kriterit klasor, qe sipas tij ishte i vetmi kriter i drejte dhe i plote. Ai armatën e madhe te arsimtareve, si gjeneral i tyre qe ishte, e ndau ne tri pjese te mëdha. Arsimtare qe aktualisht punojnë e duhet te punojnë vetëm ne qytet, vetëm ne fshat apo sipas rastit edhe mundësisë, edhe ne qytet edhe ne fshat. Te paret ishin te privilegjuarit, komunistet, fëmijët…
Dhe ca më poshtë Y.Bora thotë:” Nga dosja ime. Na fal, poet, se te lashë për ne fund. Pa fillo na rrëfe sinqerisht biografinë tende, se te gruas tende e di unë me mire tashti. Shkurt se s’kemi kohe. Sot gjerat kryesore sa për t’u njohur… Pooo, lindur me…. ne… fshat, pooo, prandaj duhet te shkosh ne fshat familjarisht. Rrjedh nga një familje e mesme fshatare, jooo, s’je treguar i sinqerte, ke qene familje e pasur feudo-borgjeze, vete me ke thënë ne konfidence, ke pasur dhe dyqane ne qytet, shtëpi dykatëshe, makine. Nga na dole fshatar i mesëm ti i dashur poet. Na dashke te punosh edhe burrë e grua ne qytet. Pa vazhdo, vazhdo me poshtë… Futu ne Luftën Nacionalçlirimtare. Ç’qëndrim ka mbajtur familja jote?… “Ne përgjithësi familja ime ka mbajtur qëndrim te mire gjate Luftës Nacionalçlirimtare, me përjashtim te babait tim, i cili për një periudhe te shkurtër kohe mori pjese me Ballin Kombëtar…” Mjaft poet, kaq me duhej. Te tjerat m’i thuaj njëherë tjetër, se s’kemi kohe… Kam tre mije e dyqind dosje për t’u njohur me to. Një ushtri e tere me arsimtare te qytetit e te fshatit. Dhe mori një dosje radhe…
… Kaluan kështu edhe dy vjet. Unë për “pune te mire” vazhdoja punoja ne fshat. Edhe Zihniu po për “pune te mire” kaloi nga inspektor i arsimit ne inspektor kuadri per arsimin. Une po largohesha gjithnjë e me shume nga rrethi im shoqëror intelektual i qytetit dhe po i afrohesha atij te fshatit. Duke mos botuar dot asgjë, ne heshtje u përjashtova nga Dega e Lidhjes. Një përjashtim ne heshtje, një përjashtim qe te mos dukej si përjashtim, te mos kishte diku ne një sirtar vendim për përjashtim, qe te mos kisha te drejte te ankohesha diku… për përjashtim. Po njëkohësisht i përjashtuar te isha. Realisht te mos botoja dot poezi, por po te ankohesha për një gjë te tille, te me jepej përgjigja sikur e kisha ketë te drejte, po përsëri te mos botoja dot poezi… Një rebus i pashembullt. Një mënyrë trajtimi tepër e sofistikuar. Njerëzve t’u duket sikur kane… Ose te paktën t’u duket sikur do te kenë ne te ardhmen, ndoshta deri ne fund te jetës se tyre. Njerëzit te mos kenë pune dhe t’u duket sikur puna s’u mungon, megjithëse nuk firmosin ne asnjë bordero. Fëmijët e tyre te kenë te drejte te shkojnë ne shkollat e larta, po realisht te mos lejohen te hyjnë ne auditorët e tyre, për arsyen e vetme, se s’kanë emrin ne liste… Njerëzve t’u duket sikur kane rroga te larta, pavarësisht se s’kanë as te ulëta… Shumica e popullsisë te vuajnë tmerrësisht nga lufta e klasave, po çdo rast konkret te trajtohet si i veçante, qe s ‘duhet përgjithësuar, si gabim qe s ‘duhet
përsëritur, si devijim i korrigjueshëm nga “Uji lart rrjedh i kulluar, po poshtë turbullohet”… e megjithatë çdo gjë te ndodhe si me pare, te përsëritet po ashtu, me këmbëngulje, me kokëfortësi, me ashpërsi me te madhe, vetëm me një kusht. Çdo gjë qe ndodh te mos duket e drejtuar nga një dore e vetme Zeusi. Ne pegjithesi te duken sa me pak duart e atyre qe drejtojnë, qe sundojnë, qe shtypin, gënjejnë, shpifin, falsifikojnë, plagosin, vrasin dhe rivrasin pa gjak viktimat e tyre te pafajshme.
… Kur Zihniu mori çelësin dhe hyri për here te pare ne zyrën e kuadrit, iu duk sikur mori komandën e një ushtrie te tere. Ushtrie te dosjeve. Kjo ishte një ushtri e rregullt, e disiplinuar, e rreshtuar, e futur neper dosje individuale, e lidhur mire dhe e gazermuar neper kuti metalike te lyera ngjyre vaji si arkat e fishekëve ne repartet e vërteta ushtarake. Dukej qe ish një ushtri e mbajtur mire dhe e mësuar me urdhra. U kthye dhe pa dhomën e rregullt rreth e rrotull. E pëlqeu. Dhoma e ngushte, po e mjaftueshme për kaq ushtri. Këtu ishte vetëm armata e arsimtareve te qytetit dhe fshatit, bashke me familjet dhe te afërmit e tyre. Prindërit, vëllezërit, motrat, tezet, hallat, hallet… Dajot, xhaxhallarët, te cilët mund te ishin me kleçka biografie dhe te jepnin dore qe kur te doje te plagosje apo te vrisje nipërit apo mbesat e tyre.

4.
Dosjet duhen hapur për të mbyllur një herë e mirë dhe gati përgjithmonë një plagë që ka vite e mahisur dhe ka vite, që ka qelbur krejt shoqërinë tonë. Hapja e dosjeve do të shpëtojë një shoqëri të tërë të mbërthyer në makth. Nëse një grup nismëtarësh të djathtë paraqiten një projekt në kuvend , mund të them se rrezja e tij është shumë e gjerë dhe prek mjaftë shtresa. Mirë do të ishte që gjithsecili të shikojë dosjet e tij për të mësuar gjithçka çfarë është shkruar nëpër fletët bardhë e zi ,prapa shpine për të njohur miqtë e vërtetë dhe armiqtë. Por duke bërë kujdes për të shmangur tragjeditë. Një i njohuri im ka punuar me dosjet në fillim të viteve ‘90 më ka shpjegonte se aty gjendet gjithë xhevahiri i ligësisë,kur të gjithë spiunonin të gjithë nga brenda familjes,në punë,ndërmarrje, lagje,mëhallë,fshatë, katund. Çdo të ndodhte nëse hapen fletët e zverdhura ku gjendet gjithë kjo kuturbirë dhe del në dritësim?A do të përmbajnë dot vetën të prekurit nga gjithë kjo padrejtësi?Për të hapur dosjet duhen mirëzgjedhur një ligj nga shtete që kanë kryer më parë këtë proces dhe në radhë të parë me konsensus të gjithë palëve të politikës.
Kategoritë, që mund dhe duhet të përfshihet dhe hapja e tyre të bëhet për politikën dhe medien dhe për të gjithë nivelet e administratës shtetërore,që paguhen me taksat e qytetarëve.