Archives for December 2015

MBRËMJA E DASHURISË QË PUTHET VEÇ ME METAFORA

December 10, 2015 by dgreca

Nga Pellumb GURI/Agim Bajrami është një ndër poetët me profilin më të spikatur këto vitet e fundit në poezinë tonë. Një mjeshtër i vargut, i vlersuar nga kritika e mirfilltë letrare, por edhe i nderuar me dhjetra çmime në manifestimet poetike në Shqipëri, Maqedoni, Kosovë. Poezia e Agim Bajramit është e natyrshme, njerëzore, e sinqertë, e ngjizur me një dashuri që mundohet të rrokë gjithçka. Dhe kjo shprehet thjeshtë, me një varg të shkëlqyer, pa sforcime e deklaratizma, ashtu siç është vetë Agimi, i shtruar e i qetë si valle çame, i butë si myshku i drunjve të Gramshit, valëzues si bregdeti jonian dhe ëndërrues si një djalosh prej Cërriku. Agim Bajrami i shkrirë me poezinë, herë duke bashkëbiseduar me dashurinë, dhe herë duke u grindur me të, herë duke u ndalur për të thithur fllad deti, e herë duke ndalur vështrimin në mëngjeset plot diell, ata ecin bashkë pa u lodhur për të rrokur maja të tjera.

Kështu mund të thuash me plot gojë edhe për vëllimin poetik të Agim Bajramit,“Mbrëmje të puthura”,një titull mjaft metaforik e i goditur, se mbrëmja nuk puthet lehtë, jo vetëm se është tepër fluide, por se shpesh herë e pjek figuracionin e tij poetik në një terren me shtrirje të madhe gjeografike.

Tematika e larmishme jo vetëm krijon hapsira për ta mbushur poezinë me një frymarrje të gjerë, por edhe për të pulsuar jetë e njerëzillëk në të, si punëtori e cigani, ashtu edhe varri i një të persekutuari, si dallga e butë e Shkumbinit, ashtu edhe emigranti e kënga e përmallshme e kumurisë së Elbasanit, si studenti me leksione nën sqetull ashtu edhe e krijuesit artist.

Poeti Agim Bajrami, nuk stonon as nga kërcënimet e vështirësitë, por ama preket thellë nga urrejtja e pavend dhe pasinqeriteti. Kështu me vështrim të sigurtë përpara, ai ndjen domosdoshmëri jetike dhe të kaluarën ,lashtësinë në udhën e tij poetike, ndaj shkruan: “ Unë kupën plot me diell e mbusha/ Dhe pi një gllëngë me lashtësi”. arrin ta shqiiptoje ate kryeide lirike, qe shtegtoi

Vargu i Agimit rrok serbes tokën dhe detin, ledhaton gruan e paputhur dhe vjeshtën e rënduar nga frutat, këndon në tavolina gëzimesh me miqtë, e cicëron me dallëndyshen në shtëpinë e vjetër edhe kur i këndon Çamërisë së pafat me copëza frymore:“Folmë pra, moj e uruar/ Ç’të zunë sytë asaj ane?”

Ditën e verës, festën popullore të elbasansve, ai e bën të këndshme më një gjetje të veçantë, i shqetsuar, dhe s’kupton se ku i humbi mëngjezi, por shpejt e gjen dhe e jep versionin e tij poetik:“Siç duket e ka thirrë në zyrë kuzhinieri/ T’ju bëjë nga një tavë ballokumi “.

Nganjëherë poezia duket sikur është deklarative dhe do të shprehë një sfidë ndaj jetës kryeneçe, por kjo thyhet shpejt nga uni poetik që është i shkrirë në gjithçka që ka jetë, dhe që është njerëzisht e pashmangshme. Edhe kur kallëzon padrejtësinë e një shtetari, edhe kur ndez kalimthi një cigare në udhë e sipër, edhe kur i merret goja t’i shfaqë dashurinë vajzës që do, edhe kur ulet në tryezë e pi një dopio raki me shokët, ai reflekton sinqeritet dhe rrezaton dashuri jete. Shumë e vret atë mungesa e sinqeritetit të shokut: “Më vratë mëngjeset /me nënqeshjen e ngrirë”.

Poezia e Agim Bajramit është si era dhe të përkëdhel në shpirt, ndaj ai nuk e harron mësuesin e tij të parë, por preket edhe “për një gjethë shelgu që vdes në fund të ujit”, drithërohet nga “fëshfërima e pishave të Gjinarit”ashtu siç bëhet melankolik kur kujton”muret e avllisë së vjetër”, i vjen keq edhe “për intelektualin që u persekutua” ashtu siç “përmallohet edhe për gjolin e shteruar”.

Ndjeshmëria është filli i artë i gjithë vëllimit poetik “Mbrëmje të puthura”. Poezi që gurgullojnë nga thellësia e burimit shpirtëror të ndenjave me plot frymëzim. Është meritë e autorit që krijon situata poetike të pëlqyeshme dhe të ndjeshme, në tematikë, në stil dhe në rritjen artistike. Poeti nga njëra anë me bukurinë shpirtërore krijuese, që në çdo varg është shpirti i tij, përcjell aq emocione, e lexohet rrjedhshëm me një popullaritet mendimi plot jetë e gëzim.

Nuk duhet të harrojmë asnjëherë, se poetët janë misionarë të ëmbëlsisë shpirtërore. Ata krijojnë poezi, në të cilat e paraqesin edhe portretin krijues, shpirtëror e jetësor të poetëve, paraqesin rolin e tyre. Agimi skalit si në shkëmb, vargje shpirti, të denja që u kushtohen krijuesve të fjalëve të shpirtit, poeteve. Të bukura, me frymë origjinale janë poezitë që u kushtohen: Naimit, Agollit, Kadaresë, apo poetëve fierakë te vdekur aksidentalisht ,ashtu edhe ata që u persekutuan nga diktatura e egër komuniste. Agimi nuk bën portrete të thata, por me intuitën poetike, ndjeshmërinë ndaj së bukurës shpalos mozaikun shumëngjyrësh përmes figurash dhe krahasimeve. Ndaj edhe kur e mbyt mallëngjimi hesht, mendon e mes mallit shkruan: “ka heshtur pena mbi fletore”dhe mundohet të gjejë forca për të bërë diçka për ta, të paktën t’u hedhë një tufë vargjesh si tufë lulesh.

Agim Bajrami penën e mban të mprehur, gjoksin e mbush me dashuri, thith frymëzim nga gjithçka njerëzore, dhe ashtu vrapon në garë me kohën, s’ka asnjë çast për të humbur, dhe mundohet të sfidojë gjithçka, ashtu siç përcjell mesazhin e madh me vargjet:“ Se koha rend si pa kuptuar/ Dhe mosha vetë si tren vrapon”.

Loti i burrit! (Goditja në zemër)

December 10, 2015 by dgreca

Nga Pierre-Pandeli Simsia/

Zakonisht, punëtorët trokasin në zyrën time kur kanë ndonjë problem personal dhe këtë e bëjnë para orarit të fillimit të punës.

Ndryshe ndodhi me Erin punëtorin e turnit të mbasdites që e fillon punën në orën 4.00.

Eri u shfaq përpara derës së zyrës sime në orën 10.12 minuta të paradites. Dhe kjo ndodhi dy ditë pas ditëve të pushimit të tij javor, por edhe një ditë para, Eri kishte njoftuar se nuk do vinte në punë për arsye shëndetësore. Pra, Eri, po paraqitej në punë pas tri ditësh.

Trokiti në derë. Edhe pse unë derën e zyrës simë e mbaj gjithmonë të hapur dhe, pa pritur që unë ti përgjigjesha, hyri brenda, mbylli derën si për të mos na dëgjuar njeri për çfarë do bisedonim.

U ul në karriken përballë meje që na ndan tavolina e punës.

Eri, i ardhur nga Evropa lindore në Shtetet e Bashkuara të Amerikës para 20 vitesh, nga natyra, është njeri i qeshur, burrë tërheqës, inteligjent, njeri që gëzon repsektin e të gjithëve. Pamja e tij e jashtëme e tregon burrë inteligjent fisnik, veti këto që i ka edhe në jetën e tij të përditshme, veçanërisht në komunikim.

Atë ditë, Eri ishte shumë i vrarë në fytyrë. Nuk po fliste, vetëm mbante sytë ulur përdhe. Nuk e di, ndoshta ashtu po më bënin sytë, por, pas tri ditë mungese pash një rënie, zbehie shëndeti në fytyrën e tij.

– Er, fol, po të dëgjoj – i thash.

Ai ngriti pak kokën si me përtesë, më pa në sy dhe, pa folur asnjë fjalë, sytë iu lëngështuan dhe lotët filluan ti rridhnin menjëherë.

Edhe pse nuk po kuptoja asgjë çfarë kishte ndodhur dhe arsyen pse Eri më kishte ardhur në zyrë, m’u dhimbs shumë kur e pash me sy të përlotur.

– Zoti Majk, -filloi pas pak Eri të flasë me zërin që i dridhej; lotët vazhdonin ti rridhnin papushim. – Ne të dy jemi moshatarë mbi të 50-tat, madje unë jam dy vjet më i madh se ty në moshë, por, ti je punëdhënësi im dhe unë jam punëtori yt. Tani nuk dua që të bisedojmë në këtë pozicion punëdhënës punëtor. Kam ardhur të bisedoj si shok, si prindër që jemi të dy,si njerëz…

Eri e ndërpreu bisedën; filloi të qajë me ngashërim.

Duke parë atë gjendje të trishtueshme, madje edhe të dhimbshme në fytyrën e Erit, edhe pa e ditur se çfarë i kishte ndodhur, edhe unë kisha hyrë në gjendjen e tij shpirtërore të trishtueshme dhe të dhimbshme.

Më doli një psherëtime e thellë. Pa kuptuar, lëviza kokën majtas djathtas. Eri, me sytë ulur përdhe, vazhdonte të qante.

Përballë kisha një burrë mbi të 50-tat që qante me ngashërim.

Loti i burrit! Sa i dhimshëm qenka kur e sheh të rrjedhë si burim i pashtershëm në sytë e një burri që i ka kaluar pothuajse gjysmën e moshës së jetës së tij.

Nuk e kisha menduar kurrë, madje, as që më shkonte ndër mend, ta shikoja ndonjëherë Erin inteligjent të vajtonte në atë mënyrë. Po më dhimbsej shumë, shumë. Prisja të mësoja arsyen pse Eri më kishte ardhur në zyrë dhe, në vend që të bisedonte me mua, ai vetëm qante dhe ngashërehej.

– Er, të lutem, – i thashë dhe u çova nga karigia ku rrija ulur. Iu afrova pranë, i preka supet me dorën time. – Jemi të dy burra të pjekur në moshë. Vet’ më the pak më parë, le të bisedojmë si shokë, si prindër, si njerëz…

Ai, fshiu lotët, ngriti kokën dhe përsëri me zërin që i dridhej vazhdoi të flasë: – Zoti Majk. Unë ditën e hënë nuk erdha në punë, madje kjo koincidoi një ditë para dy ditëve të pushimit tim javor. Mos mendo se e bëra me qellim që të rrija tri ditë në shtëpi, por… – Lotët përsëri nuk e linin të vazhdonte.

Nuk i ndërhyra në bisedë, e prita derisa u qetësua pak: – Ditën e dielë në mbrëmje, zoti Majk, – filloi Eri të flasë, – pak minuta para se unë të lija punën, madje më saktë, ishte ora 11.45 e mbrëmjes më vjen një mesazh në telefon nga bashkëshortja: “Er, kur të dalësh nga puna, mos hajde me tren në shtëpi, merr taksi dhe hajde në X spital. Djali i madh nuk u ndje mirë…”

O Zot! Çfarë po lexoja unë në ato çaste. Djali ynë i madh nuk ndjehet mirë me shëndet dhe është në spital? Ndjeva një goditje therrëse në kokë. Sytë m’u errësuan. Goja m’u tha. Me të shpejtë, shkova në dhomë dhe u ndërova.

Dola jashtë punës dhe me të shpejtë i telefonoj bashkëshortes: – Çuni, çfarë ka çuni? – e pyeta.

– Qetësohu! m’u përgjigja ajo. – Kishte marrje mendsh dhe e kemi sjellë këtu në spital. Thirrëm menjëherë urgjencën e spitalit, e cila na u përgjigj menjëherë; pas dy minutave erdhi makina e urgjencës.

– Oh, Zot! – thash dhe nuk po dija ç’të flisja.

Ndalova taksinë e parë që më kaloi pranë. Të lutem shumë, – i thash shoferit. – Sa më shpejt të jetë e mundur, më ço në X spital.

Ndërsa taksia ecte, i telefonoj bashkëshortes dhe, i përlotur, e pyes për shëndetin e çunit. Nuk po e kontrolloja veten se çfarë po i thoshja, vetëm mbaj mend fjalët: çuni, çuni, çfarë ka çuni…

– Hajde në spital, m’u përgjigj bashkëshortja; jam këtu me çunin tjetër.

Nuk donte të më shqetësonin duke ditur se unë këto kohët e fundit kam ngritje të lartë tensioni dhe jam nën ekzaminim…

– Babi! – Dëgjova zërin e djalit tjetër. – Të lutem, mos u shqetëso, hajde këtu në spital në dhomën e emergjencës; çdo gjë po shkon mirë. Mos u shqetëso.

Fjalët e bashkëshortes dhe të djalit tjetër, në vend që të më qetësonin, ma shtuan edhe më shumë ngashërimin.

I përhumbur, me dhimbjen e një prindi për fëmijën e tij, menjëherë po mendoja bashkëshorten time dhe djalin tjetër në shtëpi, në çastin kur djali i madh u sëmur, kur ka shkuar makina e urgjencës në shtëpi për ta marrë, etj. etj. Çfarë u kanë parë sytë atyre, asaj mamaje, atij vëllai! Çfarë force do t’u ketë dhënë Zoti një nëne të shikojë djalin e saj!!! Ç’farë force do t’i ketë dhënë Zoti vëllait për vëllain e tij që janë shumë të lidhur me njëri tjetrin kur e kanë parë në atë gjendje!!!

Shoferi i taksisë e bëri në kohë rekord rrugën deri në spital.

Ora ishte 12.15 minuta pasmesnate. Tek dera kryesore e emergjencës, nga brenda, matanë xhamit, dallova bashkëshorten dhe djalin. Nuk durova dot. Nuk po mundja dot të flisja vetëm qaja dhe qaja me ngashërim. Çuni, ku është çuni? – i pyesja. – Ç’farë i ka ndodhur çunit?

Do t’i kalojë; kishte marrje mendsh dhe e sollëm këtu – m’u përgjigjën. Në këtë bisedë e sipër nga dhoma e madhe dalin disa punonjës me uniformën e spitalit. Po shtynin një barrelë. Sipër saj, dalluam çunin tonë, të bukurin tonë, shpirtin tonë. Dukej se po flinte gjumë, por, nën pushtimin e tubave, aparaturave të ndryshme.

– O Zot! O shpirt! O djalë! Si je bërë kështu! Nuk të mendonim kurrë të shikonim në këtë gjendje, – bërtita unë dhe bashkëshortja ime. Ooohhhh!, Ooohhh!

Djali ynë më i vogli, i miri djalë, floriri djalë i mbarë dhe i dhimbsur, që rrinte pranë nesh, më kapi për krahu: – Babi! Të lutem, qetësohu! Të lutem, të lutem shumë. Unë ju kuptoj shumë mirë juve dhe gjendjen tuaj shpirtërore, por, të lutem, mendoni edhe për mua. Unë jam një dhe po ju mbaj juve. Po mbaj brenda shpirtit tim dhimbjen e ju të treve. Ju lutem, mendoni për mua. Kush do më mbajë mua, nëse edhe unë do veproj si ju? Më mendon mua se ç’kam hequr me mamin për ta qetësuar? Shkulte flokët nga dhimbja dhe nga ajo e papritur që na ra. Të lutem babi! Edhe unë po e ndjej shumë këtë dhimbje. Ju e dini se sa shumë të lidhur me njëri tjetrin jemi ne dy vëllezër.

Më vranë shumë ato fjalë të djalit të vogël. E kuptova se ishte burrëruar edhe pse është 20 vjeç.

Po kërkoja në çantën time të dorës për cigaret. Ato ditë po kaloja një ftohje të rëndë dhe kisha gati një javë që nuk pija cigare. E mbaja mend, që në çantë më kishte mbetur paketa me 5 cigare.

– Të pi cigare, të helmohem – flisja me vete, ndërsa kërkoja paketën me cigare në çantë.

Jashtë derës së emergjencës, ndërsa pija cigare dhe qaja me ngashërim, mendoja dhe çfarë nuk mendoja për të ardhmen e gjendjes shëndetësore të djalit, për më tepër që e kisha parë në atë gjendje kome mbi barrela, herpas’here dëgjoja fjalët e djalit tjetër: – Babi, të lutem, të lutem! Mendoni edhe për mua. Vëllai është mirë, do ti kalojë, por të lutem, mendoni edhe për mua. Deri tani po mbaja mamin në shtëpi që kur u sëmur vëllai dhe thirrëm emergjencën dhe tani para se të vije ti. Ti ndoshta nuk e imagjinon gjendjen e mamit në ato çaste dhe para se të vije ti. Të lutem babi! Ti vetë na thua shpesh: kemi fatin e mirë që jetojmë në Amerikë për çdo gjë…

E përqafova djalin, të mirin djalë, të rriturin djalë, floririn djalin tonë të mbarë.

Hymë përsëri në dhomën e emergjencës ku rrinte djali i madh shtrirë pa ndjenja mbi krevat i rrethuar me tubat llastiku dhe aparatet e ndryshme mjekësore.

Djali tjetër mundohej të na qetësonte, duke na spjeguar edhe bisedat që bënin mjekët midis tyre edhe rezultatin e analizave të ndryshme.

– I bënë skanerin dhe rezultati i doli shumë mirë. I bënë edhe atë… edhe atë… dhe rezultatet po dalin pozitive… – na spjegonte shpesh.

Edhe pse bashkëshortja dhe djali tjetër më kishin thënë se djali i madh ishte ankuar për marrje mendsh dhe ata, të shqetësuar kishin marrë ne telefon emergjencën dhe… kishte arritur në këtë gjendje kome, kur iu afrova pranë dhe e shikoja me dhimbjen e madhe të një prindi përpara trupit të fëmijës së vet pa ndjenja, dëgjova mjeken kardiologe që më tha: – Po të them të vërtetën, gjendja shëndetësore e djalit tuaj është shumë e rëndë. Djali juaj është në gjendje kritike shëndetësore për jetën. Ka pësuar atak në zemër.

Nuk doja t’u besoja atyre fjalëve të mjekes që sapo dëgjova. Goditja në kokë, pas atyre fjalëve vazhdoi të më binte përsëri. Çdo gjë përreth m’u errësua. Bota e tërë m’u shpërfytyrua.

Në ato çaste tragjike, tepër të dhimbshme për familjen tonë, unë, bashkëshortja dhe djali tjetër u bëmë një trup i vetëm duke e ndarë dhimbjen mes nesh.

Përsëri, pas atyre fjalëve të mjekes kardiologe, djali tjetër ndërhyri menjëherë për të na qetësuar. Këta mjekët kështu e kanë, e bëjnë mizën buall…

Në ato çaste të dhimbshme, m’u kujtua vajza jonë, studente në një shtet tjetër të Amerikës.

Pyeta bashkëshorten, nëse e keni njoftuar edhe atë. – Jo! – M’u përgjigjën ty dy menjëherë. Nuk do ta shqetësojmë motrën, se edhe mundësitë për të ardhur sonte nuk i ka; të shohim si do eci gjendja shëndetësore e vëllait, pastaj e njoftojmë. – m’u përgjigj djali.

Nuk e njofotva vajzën dhe nuk doja ta shqetësoj sonte, por edhe atë do ta njoftojmë.

Pas analizave që i bënë, kur mjekët konstatuan atak në zemër, vendosën që djalin ta çojnë në repartin e kardiologjisë.

Çfarë force të jep Zoti në ato çaste të dhimbshme. Të shoqërosh fëmijën, vëllain tënd në gjendje kome mbi barrelë nën shoqërimin e mjekëve.

– Zot, mendonim që të gjithë. Na i kthe prap djalin pranë gjirit tonë familjar.

Të shqetësuar në kulmin e dhimbjes prisnim orët në vazhdim.

Shërbimi mjeko-infermier- sanitar ishte i shkëlqyer. Aparaturat tregonin shenja pozitive; fjalët e mjekëve, infermierëve: çdo gjë po shkon në rregull, verry good, verry good, na jepnin forcë dhe shpresë.

Enigma tek mjekët mbetej vetëm pyetja: Kush ishin shkaku, arësyeja që e çuan këtë djalë të ri si azgan,të pësonte atak në zemër.

Sipas dëshmive të mamasë dhe vëllait të djalit, të vetmit njerëz që kishin ndodhur në shtëpi, ishte, se djali kishte bërë banjë me ujë të nxehtë dhe kishte shpenzuar shumë kohë nën kënaqësinë e ujit të ngrohtë dhe avullit të tij.

Kjo ishte pak a shumë edhe rezultati që po jepnin mjekët për shkakun e goditjes kardiake.

Pas disa orësh, djali filloi të jepte shenjat e para të lëvizjes së duarve, këmbëve, hapjen e syve…

Gëzimi i të gjithëve ishte i papërmbajtur; jo vetëm i mamasë dhe i vëllait, por edhe i vetë personelit mjeko sanitar.

Interesant ishte fakti se, atë ditë, në po të njëjtin spital, kishin ardhur edhe katër pacientë të tjerë me po të njëjtën diagnozë, atak në zemër, ose kardiak arrest.

Duke parë se aparaturat tregonin përmirësimin e gjendjes shëndetësore, mjekët vendosën ti heqin tubin kryesor nga goja dhe një tub tjetër…

Djali, si një engjëll i bukur, hapi sytë. Nuk po kuptonte se ku ndodhej se çfarë po bëhej me trupin shëndetin e tij. I habitur, i hutuar, shikonte krahët e tij të fashuar me tubat llastiku; na shikonte të gjithë neve me radhë. Puthjet, përkëdheljet, ledhatimet tona nuk kishin të mbaruar. Shpirti ynë i bukur. Zemra jonë. Gëzimi i shtëpisë sonë… Po të shohim prap bir! Po na sheh prap jeta jonë!

Nuk po mundnim të ndalnim dot të qarrat tona nga dhimbja dhe gëzimi…

Ndërsa Eri fliste, unë kisha hyrë në një botë tjetër dhe po e jetoja dhimbshëm atë çfarë kishin jetuar ata si familje.

Pa e kuptuar as unë vetë, lotët m’u shtuan të dalin nga sytë dhe, nuk e përmbajta dot veten. – Boll, Eri, të lutem. – Zëri më doli i mbytur. Po qaja me ngashërim edhe pse u mundova ta përmbaj veten.

Eri, kur më pa mua në atë gjendje, nuk u përmbajt dot. Edhe pse gjatë gjithë kohës fliste me lot në sy duke e ndërprerë disa herë bisedën, në ato çaste dëneste si fëmijë…

Doja ta qetësojapër të mos e lënë më të vazhdonte. As unë vetë nuk po mundja dot të dëgjoja. I ndërhyra: – Er, me sa po kuptoj, djali juaj tani nuk është më si në gjendjen e mëparshme, pra nuk është në gjendje kome.

– Për fatin tonë të mirë, Lavdi Zotit, faleminderit mjekësisë amerikane, djali u përmend nga gjendja shook që ishte, apo gjendje kome.

– Dhe, kur mendojnë mjekët, që ta nxjerrin nga spitali? – e pyeta.

– Aahh! Zoti Majk! Lavdi Zotit, faleminderit mjekësisë amerikane – përsëriti prap Eri, – djali është si në gjendjen e mëparshme pa u sëmurur, madje po kjërkon me insistim të dali nga spitali, të shkojë në shtëpi…

– Kur mendojnë mjekët për ta nxjerrë? – e pyeta.

– Duhet të rijë edhe disa ditë në spital. Do t’i bëjnë një ekzaminim që të mos i përsëritet i njëjti problem shëndetësor dhe pas atij ekzaminimi, ka mundësi t’i nënshtrohet operacionit… – Nuk mundi dot të vazhdonte, sepse e qarra me ngashërim dhe zëri i dridhur nuk e lejuan të vazhdonte.

– Er! Më dëgjo me vëmendje, të lutem. Ti ke të drejtë të shqetësohesh, të merakosesh se je prind, baba, por po ta them me shumë bindje, me ndihmën e Zotit, me besimin tek mjekësia e shkëlqyer amerikane, çdo gjë do shkoj shumë mirë. Së shpejti, djalin do ta keni pranë gjirit të familjes suaj. Ti beson në Zot, Er, jo me fjalë, por me vepra, me ndihmën tënde humane që të karakterizon dhe Zoti, sigurisht, që do ta shpërblejë.

Duke i thënë këto fjalë, po mendoja një bisedë që vetë Eri ma kishte thënë me gojën e tij.”Unë besoj në Zot Majk. Nuk jam besimtar i asnjë feje, jam besimtar vetëm i Zotit. Shkoj edhe në kultet e shenjta fetare kur kaloj rrugës, se të dielave nuk kam mundësi të shkoj, ndez edhe qirinj. Por, unë mendoj se,falja më e mirë në kultet fetare, ndezja e qirinjve, është ndihma e madhe që duhet ti japim njerëzve në nevojë, në heshtje, pa e ngritur zërin të na dëgjojnë të tjerët për ato që bëjmë; njerëzve, fëmijëve të braktisur, njerëzve, që vetë fati i ka dënuar në shëndetin e tyre. Unë kështu e gjykoj zoti Majk dhe kështu veproj, madje edhe familja ime të njëjtën gjë bëjnë, ndihmojmë në heshtje sipas librave të shenjtë: Atë gjë që e jep njëra dorë, nuk duhet ta shikojë dora tjetër.

Madje, Eri më kishte çuditur edhe me diçka tjetër kur më kishte thënë: “Ne, zoti Majk, shpenzojmë shumë dollarë në ditë për kafe, qerasje shokësh etj etj. Sikur një dollar në ditë të lëmë mënjanë, në fund të vitit do jenë 365 dollarë, dhe, me ato 365 dollarë, nëse shtojmë edhe pak të tjera nga xhepi ynë, blejmë lodra jo të shtrenjta, çokollata, karamele… që këtu ka me bollëk dhe ndihmojmë, përshembull fëmijët e braktisur të gëzojnë edhe ata ndërimin e viteve…”

Me këto mendime, mendova ta mbyll bisedën me Erin, duke i dhënë kurajo; nuk mund ta shihja në atë gjendje të tronditur, të përlotur, të vrarë shpirtërisht.

– Er, djalit tuaj i uroj shërim të shpejtë. Ju si familje, ju uroj gëzime dhe do ta keni shumë shpejt djalin tuaj pranë gjirit tuaj familjar.

E përqafova! Ai u çua nga karigia, hapi krahët, më përqafoi edhe ai.

Ndejtëm pak çaste të përqafuar duke dëgjuar ngashërimet e njëri tjetrit. Faqet tona po ndjenin lagështinë e lotëve tanë.

Eri doli nga dera e zyrës sime. U largua. Unë po rija në këmbë në mes të zyrës pa menduar se ç’mund të bëja.

Akoma vazhdoja të ndjeja dhimbjen e asaj çfarë kisha dëgjuar nga goja e një prindi. Dhe, në këto mendime e sipër, nën zë, u luta për shëndetin e djalit të tij dhe që operacioni të dalë dhe do ti dalë me sukses

NJOFTIM I VATRES – “Vetvrasja e një Kombi” promovohet me 13 Dhjetor 2015

December 9, 2015 by dgreca

Me 13 Dhjetor, ditën e Djelë, në orën 1.00 pasdreke, Federata Panshqiptare e Amerikës VATRA, do të promovojë në sallën e saj librin “Vetvrasja e një Kombi”, me autor Kol Bib Mirakaj, njëri prej protagonistëve kryesorë të ngjarjeve të periudhës kritike për Shqipërinë e viteve të Luftës së Dytë Botërore. Libri i botuar nga Shtëpia Botuese Fiorentina në Shkoder është një vëllim prej 250-faqesh i dorëshkrimeve të përfunduara nga autori në vitin 1951, por që vetëm tani panë dritën e botimit dhe më në fund i vihen lexuesit në dispozicion.
Libri është botuar nga i biri, ish i burgosur politik i Diktaturës Komuniste, anëtar i Këshillit të Vatrës, Lek Mirakaj. Krahas ligjërusëve do të ekspozohen edhe dokumente të pa botuara. Veprimtaria e hapur per publikun. Jeni të mirëseardhur!

PROTESTA E OPOZITES ME 8 DHJETOR

December 9, 2015 by dgreca

OPINION NGA ASLLAN BUSHATI/

Sic premtoi, opozita e Shqipërisë zbriti më 8 dhjetor 2015 në (kuadrin e 25 vjetorit të shembjes së diktaturës komuniste) në shesh betejë. Fillesat e demostrimit të forcës opozitare, ishin bërë të ditura që më parë në Parlament dhe në media , por të detajuara ato u cfaqën në demostratë. Brendia e demostratës ishte thellësisht politike dhe me kerkesa të qarta për të sotmen dhe të ardhmen e afërt. Përmbledhtazi mund të themi se opozita në demostratë , deklaroi formulimet e më poshtëme:”Edhe pas 25 vitesh atdheu ynë i përbashkët nuk gjenë paqe, jemi këtu për t’i dhënë atdheut atë që i mungon ,pra paqen sociale.Jemi këtu për ti thënë ndal rikthimit të së kaluarës komuniste diktatoriale dhe vrasjes së shpresës. Nuk duam të jemi bashkëfajtor në rrezikimin e mëtutjeshëm të së ardhmes së vendit. Kjo qeveri në dy vite e ka mbyllur ciklin e vet, sepse Shqipëria me udhëheqjen e saj, po prek fundin e varfërisë. Korrupsioni dhe krimi i organizuar kanë përfshitë cdo segment të qeverisjes dhe jetës shoqërore, dukje e këthyer vendin në një skëterrë e pa perspektivë ku shqiptarët ikin nga vendi i tyre, sic ikin sirianët nga lufta. Mijra gra e vajza janë larguar dhunëshëm nga puna, mbi 400 mijë të rinjë kërkojnë azil në Amerikë dhe BE. Qeveria e tanishme është këthyet në një regjim policoro- totalitar. Askush nuk mund të na gjunjezojë pa rrëzimin e ketij rregjimi. Shqipëria është buzë greminës me këtë udhëheqje të pa përgjegjëshme.Si përfundim i gjithsa më lart largimi sa më para i qeverisë Rama – Meta, kalimi në një qeveri teknike dhe shkuarja në zgjedhje të parakohëshme , i bën mirë ekonomisë, paqes sociale, të ardhmes dhe vendit në tërësi,”

Me ndiesitë e më sipërme, (madje shumë e më shumë se kaq), dhe me mëllefin e grumbulluar për dy vite, qindra mijra njerëz të përfshirë në vorbullën e kësaj kauze, zbritën në Sheshin “Skenderbej” dhe para godinës së Kryeministrisë. Nën thirrjet e fjalimet e Kryetarit të PD-së Z.Lulëzim Basha dhe të drejtuesve të rinj e të vjetër, i treguan muskujt qeverisë dhe bënë me dije se ky është fillimi i revolucionit demokratik të paralajmëruar. Disa që hodhën gurë e sende të forta kundër godinës së Kryeministrisë e dy ministrive të tjera ,bënë gabim duke i kaluar caqet e një demostrimi demokratiko-paqësor, por këto ishin thjeshtë disa individ të vecuar. Kurse ata që hodhën bojë e vezë, bënë mirë se i thanë qeverisë me gojë e me shkrim ”shiko se e kemi seriozisht ,prandaj ndal e na dëgjo edhe ne”.

Pas demostrata, akuza e kunder akuza.

Qeveria, duke u fshehur pas një deklarate të Ambasadës Amerikane në Tiranë dhe të BE-së, përpiqet ta cvendos vemenjen e opinionit nga brendia politike e demostratës tek” dhuna, vandalizmi e mungesa e vizionit të opozitës”.Ajo thotë se lëvizja e dhjetorit të 1990-tës, ishte krejt ndryshe nga kjo e sotmja. E para kishte synim përmbysjen e komunizmit, kurse kjo e sotmëja rivendosjen e metodave të dhunëshme të komunizmit, rivendosjen e ideve diktatorshipe të tetë viteve të fundit të PD-së. Ajo e dhjetorit 90 ishte liri –demokraci, kjo e sotmëja qesharake, e dhunëshme e anti art, duke patur parasyshë djegien e prishjen e bunkerit pranë Ministrisë Brendeshme. Lidershipi i PD-së, (sipas qeverisë) i bëri thirrje turmës të sulmonte godinën e Kryeministrisë dhe ministritë duke i shkaktuar vendit 164 miljon lek dëmtime. Dekomunistizimi dhe dekriminalizimi, janë parrulla idiote të opozitës të cilat nuk i sjellin asaj asnjë votë, përkundrazi e cvleftësojnë atë. Kurse Edi Rama në face book i vu kapakun akuzës duke e cilesuar demostratën si “shëmti e trishtueshme e mendjeve të errta të SHQUP-it, keqardhje për të verbërit, neveri për politikat e PD-së etj”. Këto e shumë letrarizime të tjera ishin akuzat e qeverisë ndaj opozitës ,duke u përpjekur të largojnë vemendjen nga realiteti i hidhur shqiptar.

Kurse kundër akuzat e opozitës ndaj qeverisë, vec atyre të theksuara fort gjatë demostratës, vijuan edhe më pas në masmedja, ku theksohet se: “ Ne jemi të bindur në rrugën që kemi zgjedhur, sepse ekonomia ka rënë në kufij të pa pranueshëm, shteti është kapur nga krimi dhe korrupsioni madje është bërë shpesh ortak me të. Liria e individit është cënuar, më shumë se 38 mijë persona janë të burgosur, modeli juaj i qeverisjes nuk është model i ri, por model i kërcënimit të gjithanëshëm dhe i kamxhikut.Kjo lëvizje është mbarë popullore, demokratike e civile pa kriminelë.Hedhja e sendeve të forta mbi godinat qeveritare nga disa persona të vecantë është e dënueshme edhe nga opozita, madje deputetë të PD-së dolën para turmës dhe i ndaluan ata të bënin xheste të tilla. Kurse djegia dhe shembja e bunkerit (me ftesë të përfaqësuesve politik të të dënuarve politik) është e pranueshme, sepse ai si symbol, provokonte ndjenjat e një shtrese të shumëvuajtur nga regjimi totalitar.Ata ja bënë me dije shumë herë qeverisë vullnetin e tyre, por ajo e bëri veshin e shurdhër, madje provokoi me foto e shalla të E.Hoxhës dhe dhënien e dekoratave kriminelëve të nomeklaturës kuqe, deri sa mllefi u shumëfishu. Asnjë polic dhe asnjë institucion politik nuk u prek. Ju shumëfishuat borxhet,mbytët bizneset e vogla, humbët mbi 500 milion euro nga afera korruptive me CEZ-in, miloina të tjera në dogana e në tendera të qeveritarëve duke i shkaktuar dhimbje të mëdha këtij populli.

Këndshikimi i një emigrant në SHBA.

Festimi i 8 dhjetorit (vecanërisht përvjetore si ky i sivjetëmi), i bëjnë mirë shoqërisë shqiptare sot ,mot e sa të jetë jeta. Kjo ditë ju sjellë njerëzve në kujtesë një regjim sadist,gjakatar, e totalitar gati 50 vjecar që sundoi Shqiprinë. Por po ashtu ajo, ju kujton rininë studentore dhe intelektualët që drejtuan atë lëvizje dhe përmbysën regjimin komunist si: Azem Hajdari, Sali Barisha, Gramoz Pashko,Aleksander Meksi,Arben Imami, Genc Ruli,Besnik Mustafaj,Besnik Selami, Prec Zogajetj, të cilët u përballën me regjimin. Vlerat e 8 dhjetorit janë të shumëfishta se ato sollën: lirinë e individit, të drejtat e tij, transformimin e shtetit nga totalitar në sherbim të individit, hapsira për pronë e biznes, shkollimi, levizja e lirë, punësimi, zhvillimi e mbrojtja e vlerave etj.

Pikpamjet e mija politike nuk përputhen me ato të Edi Ramës për zhvillimin shoqëror e politi të Shqiprisë, por dështimin e tij në politikat ekonomike, seriozisht nuk e kam dëshiruar. Jo nga simpatia por nisur nga interesat familjare e kombëtare. Në këto dy vitet e qeverisjes së tij, familjarët e mi, të afërmit, njerëz të krahinës e të njohur nga treva të tjera, janë më të varfër se më parë, kanë marrë rrugët e mërgimit dhe kanë boshatisur fshatra e krahina të tëra nga keq qeverisja. Ne keto kushte e ndej për dertyrë t’ju bëj thirrje gjithë shqiptarve t’i bashkohen opozitës dhe kauzës së saj, për të larguar qeverinë Rama-Meta me mjete demokratike, pa dhunë pa eksese, për të kaluar në një qeveri teknike dhe më pas në zgjedhje te reja e të lira. Në se ata nuk pranojnë opsionin e opozitës, atëherë , kjo e fundit ka të gjithë të drejtën të bllokojë parlamentin,komisionet e tij, institucionet qëndrore të qeverisë e deri tek rrugët kryesore të komunikacionit. Në se ajo e bën një gjë të tillë pa thyer edhe një xham të vetëm do ta duartrokas dhe përkrah pa asnjë rezervë. Por, në se dhunon do ta qortoj po ashtu pa asnjë rezervë dhe do ti ftoj njerëzit ta braktisin kauzën e saj.

Klasa politike në Shqipëri këtë cerk shekulli pas shembjes së diktaturës totalitare ka bërë shumë gabime, të cilat kanë patur e vazhdojnë të kenë kosto dhe dhimbje të madhe njerzore. Shpresoj të ketë marrë sado pak mësim nga kjo përvojë e hidhur. Shpresoj po ashtu ,se edhe SHBA më fort e pa doreza diplomatike, do të godasin cilindo qeveritar që lidhet me afera korruptive e kriminale.

Mustafa ne Komnferencë shtypi: Qeveri e vendimeve të mëdha

December 9, 2015 by dgreca

-Viti i parë i qeverisjes ka qenë një vit i ballafaqimit me vendime të mëdha, i fillimit të ndryshimeve të mëdha në Kosovë/

– Në vitin e dytë të qeverisë Mustafa prioritetete themelore do të jenë zhvillimi ekonomik e rritja e punësimit si dhe lufta kundër krimit të organizuar dhe korrupsionit/

-Bashkëpunojmë me të gjitha vendet e Bashkimit Evropian, me Shtetet e Bashkuara të Amerikës, përmbushim kriteret për integrime në BE/

Foto Gazeta Dielli – Behlul Jashari: Kryeministri i Kosovës, Isa Mustafa në konferencë shtypi në Prishtinë në 9 dhjetor 2015 – në njëvjetorin e qeverisë që e drejton/

Nga Behlul Jashari/ PRISHTINË, 9 Dhjetor 2015/ Në 1 vjetorin e qeverisë së zgjedhur në 9 dhjetor 2014, kryeministri Isa Mustafa tha se në vitin e dytë të qeverisjes, që nisë tash, prioritetete themelore do të jenë zhvillimi ekonomik e rritja e punësimit si dhe lufta kundër krimit të organizuar dhe korrupsionit, si parakusht që Kosova të krijojë besim më të madh për ardhje të investimeve të huaja direkte.

“Tani po punohet në Planin Nacional të Zhvillimit, në fillim të vitit është aprovuar Programi i Reformave Ekonomike si pjesë e detyrimeve ndaj Bashkimit Evropian”, theksoi kryeministri i Kosovës.

Mustafa vlerësoi se viti i parë i qeverisë që e drejton ka qenë një vit i ballafaqimit me vendime të mëdha, dhe një vit i fillimit të ndryshimeve të mëdha në Kosovë dhe se, koalicioni qeverisës i dy partive më të mëdha kosovare, ku përfshihen edhe komunitetet pakicë, ka qenë stabil.

“Është arritur që të kapërcehen të gjitha situatat e krijuara pas marrjes së disa vendimeve mjaft të ndjeshme, por që kanë qenë të dobishme për perspektivën integruese euroatlantike të Kosovës”, u shpreh ai.

Kryeministri Mustafa theksoi se, kemi qenë shumë të kujdesshëm që të vazhdojmë axhendën evropiane, të bashkëpunojmë me të gjitha vendet e Bashkimit Evropian, me Shtetet e Bashkuara të Amerikës, që të përmbushim kriteret për integrime në BE, për Marrëveshjen e Stabilizim Asociimit, të cilën e konsiderojmë shumë të rëndësishme për Kosovën, sepse kemi arritur që për herë të parë të krijojmë marrëdhënie kontraktuale me BE-në.

“Po ashtu, edhe kriteret për liberalizimin e vizave vlerësojmë se ne i kemi përmbushur dhe se vetëm presim vendimin politik të Bashkimit Evropian”, u shpreh optimist ai.

Kemi fuqizuar po ashtu edhe rolin tonë ndërkombëtar, vijoi Mustafa, sepse kemi pasur takime shumë të rëndësishme gjatë vitit me përfaqësuesit më të lartë të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, me Kancelaren Merkel, me përfaqësuesit më të lartë të Bashkimit Evropian, me organizata të ndryshme rajonale dhe ndërkombëtare, dhe po ashtu me institucione financiare ndërkombëtare, të cilat na kanë ndihmuar që ne të kemi përkrahjen e tyre për zhvillimin ekonomik dhe për realizimin e axhendës sonë ekonomike.

Duke folur për përmbushjen e reformave ekonomike dhe të reformave fiskale, kryeministri Mustafa u shpreh krenar që gjatë vitit nuk ka pasur asnjë aferë të korrupsionit në dikasteret qeveritare dhe do të bëhen përpjekje maksimale që qeveria ta bëjë punën e vet në bazë të ligjit dhe që maksimalisht të minimizojmë çdo mundësi korruptive dhe të krimit të organizuar duke përkrahur shtyllën e drejtësisë që ajo ta bëjë punën e vet maksimalisht.

“Vlerësojmë se si një e arritur e rëndësishme është edhe marrëveshja që kemi pasur gjatë këtij viti me Fondin Monetar Ndërkombëtar, e cila marrëveshje na ka mundësuar që ne të stabilizojmë tërësisht buxhetin, të krijojmë stabilitet makro-ekonomik të vendit dhe po ashtu të hapim perspektivën që Kosova të mund të merr hua ndërkombëtare dhe hua të brendshme për zhvillim ekonomik e cila do të gjeneronte vende të punës, dhe po ashtu do të mundësonte që buxheti në të ardhmen të rritet në bazë të rritjes dhe zhvillimit ekonomik, dhe jo vetëm mbi bazën e konsumit dhe mbi bazën e ngarkimit të qytetarëve tanë dhe të bizneseve me tatime dhe taksë”, tha kryeministri Mustafa.

Duke vlerësuar Marrëveshjen për Stabilizim Asociim, kryeministri Mustafa tha se ajo ka mundësuar që përpos fondeve që do të merren nga Bashkimi Evropian, që janë fonde të IPA-s deri në vitin 2020, që kapërcejnë 643 milionë euro, ajo do të mundësojë edhe qasje në tregun e Bashkimit Evropian, prej rreth 500 milionë banorëve, që është një shans shumë i mirë i prezencës së produkteve dhe shërbimeve tona në tregun e BE-së.

“Po ashtu, është një shans i mirë që ne të bëjmë reformën ekonomike, të rrisim konkurrueshmërinë e bizneseve tona, dhe të jemi konkurrentë në këtë treg të Bashkimit Evropian, që është një treg shumë i rëndësishëm për ne”, tha kreu i qeverisë së Kosovës.

Ai theksoi se ndër fushat kryesore ekonomike të cilat janë përkrahur gjatë këtij viti është bujqësia e cila është përkrahur me mbi 50 milionë euro si subvencione apo grante.

“Kjo ka mundësuar që gati të gjitha sipërfaqet tokësore të punohen këtë vit, që është një sukses shumë i madh. Mbetet që pastaj vetëm të punojmë edhe më shumë në përpunimin e produkteve bujqësore, produkteve primare bujqësore, dhe me këtë të zëvendësojmë importin me produkte vendore. Dhe, po ashtu, kemi pas përkrahje nga USAID-i dhe nga organizatat tjera ndërkombëtare, të përkrahjes së bujqësisë dhe të fushave tjera”, tha kryeministri Mustafa.

Ai theksoi edhe se, kanë vazhduar ndërtimet infrastrukturore, është investuar në autostradën për Shkup, dhe është arritur një tempo mjaft e suksesshme e punimeve në këtë autostradë.

“Kemi arrit që të inkuadrohemi si partner i barabartë me vendet në rajon, apo të Ballkanit Perëndimor, në axhendën e vendeve të Ballkanit Perëndimor, që ka filluar vitin e kaluar në Berlin, dhe kemi vazhduar sivjet në Vjenë, që do të mundësonte edhe kryerjen e projekteve tjera infrastrukturore”, tha Mustafa.

Ai bëri të ditur se është filluar tani me sigurimin e mjeteve për financim të hekurudhës dhe se dje është nënshkruar një kontratë prej mbi 43 milionë euro me Bankën Investive Evropiane.

“Kemi, po ashtu, për aq edhe përkrahjen e Komisionit Evropian. Dhe, do të vazhdojmë me nënshkrimin e kontratës me Bankën Evropiane për Rindërtim dhe Zhvillim, për këtë investim që do të jetë rreth gati 200 milionë euro, dhe i cili do të krijonte kushte shumë të rëndësishme për gjenerim të zhvillimit ekonomik”, tha Mustafa.

Kryeministri i Kosovës theksoi edhe nënshkrimin e kontratës për Projektin Turistik në Brezovicë, që është me vlerë mbi 400 milionë euro.

“Presim që deri në fund të këtij muaji, të përmbushen kriteret e sigurimit të mjeteve për tre vitet e para, prej 160 milionë eurove, në mënyrë që të filloi zbatimi i këtij projekti. Në Brezovicë është planifikuar që të punësohen ndërmjet 3 mijë dhe 4 mijë punonjës, me rastin e përfundimit të përmbylljes së projektit”, tha ai.

Dhe, vijoi Mustafa, po ashtu, kemi filluar marrëveshjen me “Contour Global” të Shtetet e Bashkuara të Amerikës, për ndërtimin e Termocentralit “Kosova e Re”, në vlerë prej 1 miliard eurove, që do të krijonte kushte që të stabilizohej furnizimi me energji elektrike, pas vitit 2020-2021, por po ashtu do të gjeneronte edhe punë për të gjitha firmat kosovare dhe firmat tjera, në procesin e ndërtimit, sepse është një investim shumë i madh privat, që do të rris bruto produktin vendor, do të rris punësimin dhe do të rris gjenerimin ekonomik”, tha kryeministri kosovar.Kryeministri Mustafa, po ashtu tha se rëndësi i është dhënë edhe mirëqenies sociale gjatë kësaj periudhe.“Te mirëqenia sociale kemi siguruar rritje reale të pagave prej 6 për qind. Është fjala për zbatimin e përvojës së punës, e cila ka ngërthyer në veti edhe mjete buxhetore prej 6 për qind, si rritje mesatare e pagave të gjithë punonjësve, edhe pse ne nuk kemi shpall rritje të pagave”, tha ai.

Mustafa vijoi se, është filluar edhe me zbatimin e pensioneve për veteranët dhe se janë rritur ndihmat sociale për 25 për qind.

“Kemi rritë pensionet e kontributdhënësve, për rreth 23 milionë, që prej fillimit të vitit të ardhshëm, pensionet do të jenë shumë stabile dhe mendoj se do të arrijnë që të mbulojnë shpenzimet që i kanë qytetarët tanë si pensionistë”, tha kryeministri.

Po ashtu, vijoi Mustafa, edhe falja e borxheve të qeverisë, të kompanive publike, rreth 600 milionë euro, është një kontribut i rëndësishëm në pikëpamje sociale, edhe në pikëpamje të pastrimit të llogarive dhe të zbatimit të ligjit.

Duke folor për përkrahjen e donatorëve, kryeministri kosovar tha se vetëm në fushën e shëndetësisë janë siguruar donacione për këtë vit dhe për dy tre vitet e ardhshme, për rreth 60 milionë euro, të cilat do të ndikojnë që të ndërtohen edhe objekte të reja të shëndetësisë dhe pajisje e furnizim shumë stabil me barna.

“Në sektorët e tjera, mund të themi se është një rezultat i mirë sa i përket investimeve të huaja direkte, sepse ne kemi arritur që gjatë këtij viti të kemi investime të huaja direkte më shumë se sa në vitin 2013. Nuk po krahasohemi me vitin 2014, sepse është konsideruar se ka qenë një vit në të cilin nuk kemi pasur qeverisje stabile, kemi pasë zgjedhje, s’kemi pasë konstituim të institucioneve. Do të thotë, është diku 46 për qind më shumë se në vitin 2013, është po ashtu mbi 20 për qind më shumë se në vitin 2012, që e konsiderojmë se është rezultat i asaj që investitorët e jashtëm po e konsiderojnë se janë stabile marrëdhëniet ekonomike në të cilat ata mund të investojnë në Kosovë, pra që rrethina ekonomike është stabilizuar”, tha Mustafa.

Dhe, vijoi ai, një indikator tjetër i stabilizimit të rrethinës ekonomike është edhe ulja e normave të interesit, sepse për herë të parë kemi norma të interesit të cilat kanë arritur në mes të 6 dhe 7 për qind në Kosovë, që s’kemi pasë vite me radhë. “Normat e interesit kanë qenë mbi 10 për qind dhe kushtet e financimit të zhvillimit ekonomik kanë qenë shumë të vështira”, tha kryeministri i Kosovës, Mustafa, në konferencën për shtyp sot pasdite.

Gjatë vitit të parë, qeveria e Kosovës e drejtuar nga kryeministri Mustafa ka mbajtur 62 mbledhje të rregullta, ndërsa kishte paraparë të përgatisë dhe të dërgojë për miratim në Kuvend rreth 100 ligje. Me një mbledhje të re, të 63-tën, e nisë nesër ditën e parë të vitit të dytë qeveria e Republikës së Kosovës, e zgjedhur nga Kuvendi i konstituuar po para një viti, në 8 dhjetor 2014, gjashtë muaj pas zgjedhjeve të parakohëshme parlamentare të 8 qershorit.

“Zgjedhjet e ardhëshme parlamentare në Kosovë do jenë në vitin 2018”, u shpreh Mustafa i pyetur lidhur me deklaratat e opozitës për zgjedhje të parakohëshme në vitin 2016.

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Isa Mustafa, ka mbajtur sot një konferencë shtypi, ku ka prezantuar të arriturat konkrete të qeverisë së Kosovës gjatë vitit të parë të qeverisjes.