• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for January 2016

“Me plis në Paris” nëpër vendbanimet shqiptare në SHBA

January 26, 2016 by dgreca

*”Beteja në Ballkan”- vazhdon rrugëtimin “Me plis në Paris” nëpër vendbanimet shqiptare në SHBA/
* Mbas, qytetit të Nju Jorkut, “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, këto ditë në një mbrëmje për grumbullimin e fondeve mbrriti në Bostonin – Nolian dhe më pasë në Washington D.C.”Beteja në Ballkan” një dokumentar shqiptaro amerikan të realizuar në rrugtimin e tyre historik të ekipit mbarë-kombëtar shqiptar të futbollit në udhëtimin për në Kupën e Euro 2016, në Francë
Nga Beqir SINA/
BOSTON MA: Vazhdon rrugëtimin e tij – nëpër vendbanimet shqiptare në Amerikë, promovimi i dokumentarit “Beteja në Ballkan”, një dokumentar shqiptaro amerikan i realizuar në rrugtimin e tyre historik të ekipit mbarë-kombëtar shqiptar të futbollit në udhëtimin për në Kupën e Euro 2016, në Francë.
Mbas, qytetit të Nju Jorkut, fundvitin e kaluar, ”Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, këto ditë në një mbrëmje për grumbullimin e fondeve, mbrriti edhe në Bostonin – Nolian e më pas edhe në kryeqytetin e SHBA, Washington D.C .
Dokumentari filmik një realizim me një teknologji nga më bashkohoret – dokumentari i parë shqiptaro amerikan – u prit këtë fund javë nga “Albanian United SC” – “KS Shqiptarët e Bashkuar” në Boston, në një restorant ku pronarët e saj janë shqiptar, i quajtur restoranti Alba, në Boston. Mikëpritës, ishte trajneri dhe menaxheri që priti ekipin realizues të “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, zoti Ergys Struga, i cili organizoi gjithçka, për një darkë festive.
Fushata fond-mbledhëse, tipike amerikane për realizmin e këtij dokumentari, i cili përfundon këtë qershor me kumbimin emocionues “Me Plis në Parisë”, ishte i njëjtë në format, si ai i bërë në qytetin e Nju Jorkut, fund muajin e kaluar.
“Mbasi, u takuam dhe u përshëndetëm me shqiptarët e Bostonit, thotë – strumbullari dhe promotori i këtij dokumentari, regjizori i talentuar shqiptar Kreshnik Jonuzi, u treguam atyre parapamjen e filmit, dhe u spejguam, se deri ku kemi arritur dhe ku synojmë me ndihmën e të gjithë shqiptarëve.”
“Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, në rrugëtimin e tij nëpër vendbanimet shqiptare në SHBA, më parë se të mbrrijë në Parisë – Francë, më 24 Janar ishte mysafirë edhe në lokalin “Sneak Peek”, për t’u shfaqur kështu edhe në kryeqytetin amerikan Uashington, DC!
Ekipi realizues i këtij dokumentari me këtë rast, faleminderojë donatorët, dhe Diton Pashaj dhe stafin e tij në “Steel Plate” për shfaqjen në “Sneak Peek” të “Betejës në Ballkan” në Washington DC, në 24 janar të vitit 2016.
“Ky event prezantoi mundësitë për prodhuesit ekzekutivë të filmit dokumentar, për t’u takuar me një grup shqiptarësh kuq e zi – dhe prezantojë filmin e tonë në komunitetin shqiptarë në Uashington DC” tha Kreshnik Jonuzi, mbas tubimit .
Ai ka shkruar në statusin e tij në rrjetin social “Facebook” se “Disa nga ju mund të keni dëgjuar tashmë për një projekt emocionuese nisur vitin e kaluar – disa shqiptarë së bashku, me ne janë në këtë rrugëtim duke na ndjekur e mbështetur deri në Parisë, me dokumentarin “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”. Dokumentarin, që përshkruan udhëtimin e ekipit kombëtar në Kupën e Europës Francë 2016. Sa bukur tingëllon dhe sa emocionuese thotë ai :”Me Plisë në Parisë”, dokumentari ynë “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, por ai me siguri ka nevojë për disa fonde në mënyrë që të përfundojë. Pasi kemi nisur me përpjekjet e tona për mbledhjen e fondeve në New York, ne kemi arritur së bashku me ekipin tonë, të marrim edhe tash mbështetjen e shqiptarëve edhe në Boston e Uashington D.C: me komunitetin shqiptar.” thotë Jonuzaj një producent shqiptarë shumë i talentuar.
Kreshniku, sa her permend dokumentarin nuk le pa permendur edhe punën e kolegeve të tij ekipit të dokumentarit “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, të cilët me shumë përkushtim e profesionalizëm kan arritur deri këtu. Ai ka permendur, gjithashtu, se me ata gjithmonë në këtë rrugëtim nëpër Amerikë, është edhe drejtori i dokumentarit me vlerë, producenti amerikan Charlie Askew, i cili është gjashtë herë fitues i çmimit Emmy – ose producenti i cili ka krijuar dokumentarë sportive për gjigandin sportiv amerikan e HBO, NFL Films dhe ESPN.
Duhet cekur me këtë rast se në përpjekjen për mbledhjen e fondeve për dokumentarin, prodhuesit e tij – ftojnë të gjithë shqiptarë në SHBA, të bëhen pjesë e kësaj historie, dhe të tregojnë mbështetjen e tyre, me çdo gjë që ju mund të bëni nga ana financiare, nëse ajo të jetë edhe nga 5 deri në 50 dollarë, nëpërmejt portalit www.battleinthebalkansfilm.com. ;
Prodhuesit e dokumentarit “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, me siguri do të vlerësojnë çdo gjë, dhe do t’ju jeni mirënjohës, për donacionet tuaja.
Kreshnik Jonuzi producenti dhe regjizori i filmit dokumentar “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan, së bashku me Zana Kabën kan thënë se :” Ky është një film që kronikat e saj i ka përmbledhur me kombëtaren shqiptare dhe udhëtimin e tyre të parë ndonjëherë në historinë kualifikimit në një turne kaq të madh ndërkombëtar”.
Kurse, producenti amerikan Charlie Askew, ka folur për eksperiencën e bukur që ka marrë me vete pas realizmit të këtij dokumentari, që ai i ka sjell nga Shqipëria e bukur dhe shqiptarët, bujar dhe të dashur, duke shtuar “muzika, rakia dhe mënyra se si festonin shqiptarët,” më ka suprizuar, kurse, tani kam bërë shumë miq në Shqipëri”.
“Ju flisni për një projekt pasioni … këta njerëz duan rrënjët e tyre shqiptare, dhe ata janë duke punuar shumë për të treguar pjesën tjetër të botës se si Shqipëria e madhe dhe ekipi i kombëtare shqiptarë i futbollit është. Faleminderit për të bërë mua një pjesë të filmit tuaj” thotë Drejtori, i këtij filmi dokumentar Charlie Askew.
“Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, në rrugën e tij legjendare “Me Plisë për në Parisë”, “noton” nëpër intervistat me kapitenin e kuqezinjeve Lorik Cana, heronjët e kuqezinjeve, dhe përfaqësuesit të Federatës Shqiptare të Futbollit, gazetarë sportivë, tifozët shqiptar, nga Shqipëria, Kosova, Lugina e Preshëves, Mali i Zi e Maqedonia, Diaspora e Çamëria, dhe ata që kishin udhëtuar nga Amerika( anëtar të klubit Korabi në New York) e tjerë, të cilët ndoqën ekipin tonë kombëtar nga Lisbona, Beogradi, Kopenhagen , Tiranë, e deri në Erevanin e largtë, në rrugën e tyre për në Euro 2016.
“Ndiqni historinë e ekipit kombëtar shqiptar të pasur, me krenarinë kombëtare, dhe tensionet historike, si ata arritën kualifikimin në rrugën për në Kupën Evropiane në vitin 2016”, ka deklaruar Producenti Ekzekutiv Kreshnik Jonuzi, një shqiptar i Amerikës, ky, i lindur këtu ku prindërit e tij, të cilët emeigruan dekada më parë nga Gostivari në SHBA.
Pas ndeshjes katastrofike në Beograd më 14 tetor, 2014, Kreshnik Jonuzi, ka deklaruar për gazetën tonë, se ai pa një mundësi për të treguar një histori thellësisht të përkushtuar dhe emocionale të ekipit shqiptar të futbollit kombëtar.
Ai ndau idenë me producentët ekzekutiv Luftar Von Rama, Zana Kaba dhe mori në konsideratë menjëherë në formësimin e vizionit e filmit.
Luftari, Kreshniku dhe Zana për të filluar realizmin e këtij projekti, e nisën punën e tyre në buxhetimin, marketing dhe promovimin e filmit.
“Ne kemi një ekip të mahnitshme, që kanë ardhur duke u bërë së bashku për shkak të përkatësive tona të ngjashme, por më e rëndësishmja, për shkak të pasionit tonë të fuqishëm për të bërë një film sa më bindës” tha Jonuzi për gazetën tonë.
Kreshniku, Luftari dhe Charlie, udhëtuan për në Shqipëri dhe qëndruan shumë afër ekipit për çdo ditë para takimit të kthimit në Tiranë kundër Serbisë, mbas tragjedisë që ndodhi në Beograd. Ata kan filmuar , dhe kan marë një-në-një intervista me ekipin, mediat lokale, përfaqësues vendorë të qytetit, trajnerëve, figura politike dhe më shumë, në mënyrë për të kapur dhe për të ndërtuar përmbajtje sa më intersante dhe dinjitoze rreth filmit të tyre.
Ekipi shpreson për të rritur ndërgjegjësimin e filmit të tyre në të ardhëmen, i cili pritet të shfaqet e plotë, kur të përfundojë aventura historike e kuqezinjë në Euro 2016 në Francë, ku Shqipëria tashmë ka mësuar edhe kundërshtarët e grupit si janë Franca, Rumania dhe Zvicra “ shqiptare” , duke i ftuar miqt e tyre për të mësuar më shumë për të ardhmen e filmit të tyre.
Ata thonë se mbështetja e komunitetit shqiptar deri më tani ka qenë e madhe dhe “Beteja në Ballkan” shpreson të vazhdojë të ndërtojë rrjetin e tyre në ngritjen e fondeve për të vazhduar prodhimin e filmit, ku ekipi i tyre përsëri këtë mars, do të nisë intervistat dhe të ndjekin ekipin mbarëkombëtar përmes Kupës Euro 2016 këtë qershor .
Charlie Askew Kreshnik Jonuzi Luftar Von Rama dhe Zana Kaba, kan thanë se : “Ne jemi krenar për të punuar në një histori të rëndësishme dhe ne po shohim përpara për të ndarë atë me adhuruesit tonë, këtë film dokumentar “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan“.(Faleminderojmë – Veseli Photography: për fototalbumin nga tubimi në Boston)

Filed Under: Komente Tagged With: “Me plis në Paris” nëpër, Beqir Sina, ne SHBA, vendbanimet shqiptare

Unë mund të jem edhe Atila!

January 26, 2016 by dgreca

Sokol Sejko, meditim/
Ese nga Xhevair Lleshi/
…Kur e dëgjova për herë të parë nuk iu besova veshëve. U trondita dhe u tremba. S’di se si m’u morën mendtë dhe psherëtiva. Ai donte një vajzë dhe për të ishte gati të bënte sakrificën që i kërkohet dashuria. Dhe iu lut. Dhe iu përgjërua. «Jo, mos e bëj këtë, shpirt! Je ende e vogël. Ti je si drita, po të prekësh kam frikë se mbetesh e verbër, sepse kurdoherë drita godet në shenjë… Nuk e beson? Po ta them tani, duke u betuar para biblës së gjakut tënd: unë mund të isha edhe Atila! Po, po. Si Atila! E ke dëgjuar Atilën? Është barbar Atila, por para se të shfaroste Romën u mendua dy herë, ndonëse vdiste përmes të puthurave dhe ringjallej sërish si një Krisht. Atila ka qenë i madh. Edhe kur kam lexuar për herë të parë librin e papërfytyrueshëm për të nuk jam përmendur dy ditë e dy net. Sepse e përfytyroja veten si ai, jo si njeri i madh, jo si barbar, jo si perandor, por si njeri. E, Atila, ky gjakpirës i pamëshirshëm, ndihej keq vetëm para vajzave, para femrës, para magjisë së gruas. O Zot, moskurrë të kem të bëjë në jetën time me një grua që të gjykojë. Do të tmerrohesha! Nuk do t’i zija më besë madhështisë së botës…»
Ajo e shihte në dritë të syrit. «Ç’po më thua Koli? Ti je që më flet? Nuk po e besoj tjetërsimin e zërit tënd. Nuk di ku të fshihem. Ndihem e zhveshur krejt nën shikimin tënd. Mos… mos fol më kështu. Ti je më i miri ndër njerëzit. Mos më gjyko. As mos më quaj dritë. Do të ndihesha keq…»
Të mbytnin pëshpërimat. Zgjatnin krahët drejt dritës efemere dhe ngushëlloheshin në morinë e ngjyrave.
«Ti më afrohesh si zjarr që djeg veten. Sepse zjarri kurdoherë veten djeg. E bashkë me të digjet edhe ajri, edhe drita, edhe gjithçka e lëndët. Ah, të vije flakën, sa mirë! Do të digjej zjarri tek unë dhe do të mbetej gjallë dashuria. Kur u shpik zjarri atëherë ka lindur edhe dashuria! Ta dish. Edhe Atila, i madhi Atila, kështu thoshte. Sidomos kur u ndizte në sy zjarrin ushtarëve dhe i hidhte në betejë. Dhe ishte i gatshëm që me një të vetëm ta fitonte betejën. Kurse betejën me dashurinë, thoshte nuk e fiton dot edhe me legjionet romake. Sepse mund të vrasësh sa të mundesh, por jo të triumfosh. Është tjetër gjë triumfi! Janë të rrallë ata që ngadhënjejnë. Po, e vërtetë është, mund të fitosh beteja të mëdha, po kur nuk fiton betejën me një grua, ke mbetur trokë, je bërë thërrime, të ka ikur drita, je verbuar, mbytesh edhe në një pikë ujë! Ah sikur të isha!…»
Rrinte-rrinte dhe merrte frymë thellë. Bukuria e tij magjike ishte shprishur. Një stuhi e brendshme nuk e linte të qetë. «E dashur, dritë që më jep frymë. E di, ata do të vijnë. S’mund të mungojnë kaq gjatë. Madje e kanë tepruar. Lojë? Ti thua është lojë? Çdo gjë ka mundësi. Por, megjithatë, unë i shoh edhe përtej dritës së mekur. Kudo që të futen. Dhe me ushtarin tim të fundit që më ka mbetur (kjo është zemra, ta them sa për ta ditur, se ti s’ke nevojë për deklarata!) do të fitoj, patjetër. Se zemra ime dashuron, të ka ty shpirt. Ajo do të ketë një jetë që s’do të jetë më! O qiell i madh. Ma kthe diellin! Me jep dritën që ma ke errësuar, që po ma fsheh. Se kjo, zemra ime, jeta ime, me këtë ndriçim hyjnor që ka, më ruan nga parajsa e adhuruar e trimave, e atyre që s’e çajnë kokën, e horrave, e përbindëshave! Parajsa e tyre e mrekullueshme dhe e qorruar nga drita e epërme. Drita e shkallimit njerëzor. E di ti se Atila mbeti qorr për një javë? Dhe ikte pa i shtrirë duart përpara, as duke kërkuar pikëmbështetjen diku, as të trembej. Si me kokë prerë, Po me dritë të prerë jo! Nuk e fsheh dot jetën time me kokë të prerë, por më fshihet në thellësi të vetvetes jeta me dritë të prerë… Zot i madh! Merr pak frymë shpirt. Mos harro të thithësh ajër, mrekullia ime! E di, e di që të trishtojnë këto që të them. Por mua më ka rënë barra më e rëndë që kam parë ndonjëherë. Po shkarkoj nga supet atë që më mban gjallë: dashurinë! Sepse kam një frikë të vetne, mos atë ma vrasin… Se Atila, për çudi, nuk e kishte atë frikë, zemër. Duket, ta them ty, sa për ta ditur, ai nuk ka pasë dashuruar! Nuk e ka njohur këtë ndjenjë, përndryshe do ta kishte pikasur brenda dritës dhe do ta kish ruajtur mos ia vrisnin. Apo e ka fshehur? Po sikur? Vërtet…»
«Ç’po thua Koli! Të ka kërthndezur dashuria. Mos! Mos u bëj kështu… Të keqen!»
«Jo! Vetëm të keqen mos më thuaj. Është shprehja e nënës sime! Ah, ajo…! Zot, sa e dua! Sa e adhuroj. E di që s’kam për ta gjetur kurrë në udhëkryqet e andejshme. Ajo, vetëm ajo të mos ishte pas meje! Më kap tmerri i dhimbjes së saj. Me trupin tim le të bëjnë ç’të duan. Le të më presin çika-çika, s’ ka gjë. E duroj. E duron vetë mosqenia ime e lëndët… Por ajo, nëna ime, jo. Si do t’i duroj unë lotët e saj? Si do t’i duroj unë mërmërimat e pafryma të zërit të saj? Si? Më ruaj Zot, nga kjo e keqe. Se unë e di që shpirti im do të endet ja këtu, në këtë fushëbetejë të ngushtë… Brenda meje, teje dhe asaj, të mrekullueshmes, më të bukurës në botë, nënës sime! Nuk e beson? Vërtet? Të ka vajtur ndonjëherë mendja tek ekzistenca e nënës sate.? Jo? Po pse? Kaq e thatë paske mbetur? Ka rrezik që ti të mos kesh nënë. E di? Jo, s’ke si ta dish sa herë jam mbështjellë rreth e qark prehrit të saj duke u munduar të mos merrja frymë dhe të dëgjoja flladin e fjalëve të saj, gjithë çfarë belbëzonte vetëm për mua. Se kështu më dukej, sikur vetëm unë gjalloja në këtë botë, e dashura ime, drita ime, fryma ime…»
«O Zot ç’të paska hipur sot? Ke temperaturë. Kam frikë se në duart e mia do mbetet hiri yt!… Buh… Tmerr! Oh ç’tmerr!…»
«Shpirt, vetëm ti e di që unë jam Atila! Jo ai perandori që endej mjegullave të Evropës, por ai që endet edhe sot si shpirt i madh në mjegullat e shpirtrave, duke u përpjekur t’i zgjojë nga hataja e madhe që sheh! Njerëzit i ka zënë gjaku. Dhe kur të zë gjaku o ngrin, o kridhesh në kasaphanë. Unë kam ngrirë, kurse ata po vijnë. Pa trok kuajsh të ndezur nga një zjarr i dukshëm të etur brenda zjarrmisë së gjakut, me sytë që u ndrijnë nga tërbimi… Dhe ti, e mira ime, një ditë, kur njerëzit të arrijnë ta shohin gjakun e vërtetë, dhimbjen dhe dashurinë, ti atëherë do t’më gjesh mua. E di, do të jesh me frymë, se do të mbaj gjallë fryma e dashurisë, e kësaj magjie të hatashme, të fuqishme dhe të zjarrtë dhe do t’më marrësh aq sa dhe si të jem, do t’më mbash paraduarsh dhe do të kthjellesh e do ta kuptosh se jam unë, Atila yt, do të jem Koli, shpirti, jeta, vreri, ngushtësia, britma, ah edhe heroi yt dhe do të bërtasësh fort, aq sa të hajë zëri yt. Kjo të jetë e vërteta. Por le të jem i tretur, unë atë çast do të marr frymë, do të bërtas bashkë me ty, duke parë nga kati i pestë, atje ku është nëna ime, atje ku e kam lënë atë. Mos është hedhur nga ai kat i mallkuar? Mos! Mbaje dorën. Kjo s’duhet të ndodh. Kështu s’i ka ndodhur as Atilës, ndonëse në sy të tij u vranë dhe vdiqën të gjithë… Zot, po sikur? Ç’është kjo fanepsje e mallkuar?…»
«Pse, pse i ke këto mendime? Nga të erdhën? Dhe… aman, mos fol me këtë zë të shuar… Asgjë s’ka për të ndodhur. Unë e di këtë. E shoh qartë…»
«Ah, veç ta shihje njeriun si dritë! Kjo do të ishte edhe gjëja më e bukur në këtë botë. Pse? Po ne nga drita jemi bërë. Me dritë shohim, me dritë dashurojmë, me dritë jepemi… Ne shohim në errësirë? Po. Ta zëmë se kjo lëndë magjike dhe e mallkuar që e ka emrin jetë, ndjeshmëri, gjallje, kjo formë shpirtërore e asgjësë, vetë kjo ka për të mbetur. Plumbi të çpon, të lë pa frymë, kurse pa shpirt jo, edhe sikur fryma të jetë një shpirt më vete. A di si e mendoj këtë gjë? Ata, ti e ke të qartë se kush, do të më shoshitin me plumba, do të më korrin, do të shohin palosjen time, rënien time, por dëshirën time, ama, nuk do ta shohin dot. Do t’m’i lidhin sytë? Le t’m’i lidhin. Unë s’dua që t’m’i lidhin, por rregulli qenka rregull dhe ata do t’m’i fashojnë, por shpirtin edhe kur të jetë shuar fryma ime e fundit, nuk do ta shohin dot. As ëndërrimin tim nuk do ta gjejnë dot. As të puthurën e fundit të sime mëje. Se të puthurat më të dashura i kemi të padukshme, zemër… Oh, ç’mendime të vrugëta fshihen pas këtij istikami të tmerrshëm. Ah, po, jeta ime, në një istikam do t’më gjesh, se në buzë të një sfrati, në krye të bregoreje, në buzë të greminës, atje të pushkatojnë… Epo tek e fundit, nga zjarri i armëve vritesh, nuk digjesh. Edhe po të digjesh në turrën e druve (Atila e kishte fort për zemër djegien, se kishte bërë bast me zjarrin, kjo ishte e gjitha) mbetesh thjesht një shpirt i përvëluar, kurdoherë i nxehtë, kurdoherë pa hi. E mendon dot këtë? Kështu, shpirt, trupin tim edhe pas njëmijë vjetësh do ta gjesh të nxehtë, në zjarrin e dashurisë së pambaruar, në hirin e puthjes së pamundur të nënës, nën vështrimin e zjarrtë dhe aq të tmerruar të tim eti. Oh, atë mos ma kujto! Jo! Nuk dua! Mondin tim, të bukurin, të mirin. Do të lumturohesha edhe atje sikur ta dija saktë se ai s’do të ketë mendime të tilla! Kurrë. Dhe do ta këshilloja, do t’ia thosha në vesh: të shkonte në vise të ftohta, se atje je i detyruar ta mbash zjarrin ndezur si nevojë dhe si argëtim, atje edhe ajri ka tjetër vlerë, atje edhe loti i drerit të pikon në shpirt, të dhemb, atje dritës ia gjen edhe ngjyrën e pamundur. Atila zhvishej lakuriq kur bënte shumë ftohtë. Shoh, thoshte, gjëra të pamundura në këtë nxehtësi kaq të ftohtë! Prandaj ka qenë aq i bukur dhe aq i paepur Atila. Prandaj atij nuk ia prishte mendjen gjaku. Ta dish prej meje. Unë gjithnjë kam lexuar të pamundurën. Dhe e pamundura është ajo që nuk arrijnë dot njerëzit, njerëzit që nuk e vlerësojnë dritën, de! Për të e kam fjalën. A nuk është të fitosh të pamundurën kur të pushkatojnë? Me siguri. Dhe ata që do ta bëjnë këtë akt të çmuar (dhe të përçmuar! Ja, edhe nga çmimi, vjen e bukura, vjen edhe përçmimi, e mallkuara!) Ata do të rrojnë gjatë. Edhe sikur dora e vetë prokurorit tonë (prokurorët janë qeniet pa dritë dhe për fat rrojnë gjatë, shumë gjatë, aq sa nuk e mendon më edhe ai që u ka jeratisur jetën, apo jo? Unë dhe ti do t’i shohim sa të vobektë do të jenë kur shpirtrat e bukur do të gjenden nga një dritë e fshehtë. Se dritën e fshehtë, jo, nuk e shohin dot. Janë të paktë ata që e dallojnë. Ata janë edhe më të mjerët e kësaj bote, po edhe më fatlumët! Ata janë njerëzit prej drite. Drita dallon dritën, i jep fuqi asaj dhe mbretëron si dashuri e paskaj. Frymë e mekur, e endur në pezhishkë të marramendjes sime të tmerruar! Sikur!… Vetëm Atila jo!…
«Sokol, ç’pate?»
«Asgjë. Nuk e sheh? Jam zvogëluar, jam bërë Gishto, sa një lajthi dhe dua të zdërhallem me të Keqen! Veç ti mos më thuaj të keqen! Do t’u thosha të gjithëve: Mos po talleni me të gjorët e njerëzve të vdekur? Do të ishte e pamundur, edhe ata nxjerrin bukën e gojës. As me mend, edhe kur je në botën e shpirtrave, atje ku do të endem edhe unë së shpejti, edhe atje do të ndihesh i vetvetes, nën dritën e tmerruar. Këtë vuajtje Atila nuk e donte. Ç’buronte prej drite, t’i kthehet asaj, thoshte ai sikur të ishte çmendur nga çmenduria e plumbave (atëherë e shpatave dhe e shigjetave!). Edhe ndër ta, rrethuar me dritë do të ketë njerëz të bukur, servilë, qelepirxhinj, njerëz të hurit, të litarit e të xhepit, njerëz që qerasin, që tradhtojnë të dashurat (edhe truallin e tyre të ënjtur nga mëshira!). Ah në ngjërofsha pakëz dritë! Do të jem i lumtur…»
«Ç’të gjeti Sokol? Sonte s’ka hënë. Vetëm kjo dritë e mekur se nga vjen…»
«Mjafton, mjafton vetëm një pikëz e mekur drite dhe ajo bëhet burimi më i madh i dashurisë, edhe i dashurisë njerëzore. Ç’po të thosha pak më parë? Ah, po. Ata, prokurorët e mi, xhelatët, gjykatësit, pushkatarët, litarmbajtësit dhe trekëndëshvënësit, të gjithë do të jenë nën hijen e një drite që djeg dhe përvëlon. Ata, thashë, do të rrojnë shumë, sepse vetëm ashtu do të shpaguajnë gjatë, gjersa t’u kruhet zëri në zgafellat e frymëmarrjes njerëzore. ATA DUHET TË SHOHIN GJALLË VEPRËN E DUARVE TË TYRE! Edhe Atila i donte shumë. U dërgonte gjithnjë të puthura të ndritshme, ndaj dhe shpirti i tyre bubërron përmbi shpuzën e urrejtjes, nën një djegie sa më të gjatë, nën llahtarën e shikimit të tyre të skuqur nga tmerri… Por… A nuk i dëgjon? (Qesh. Qesh edhe më fort.) Mbajnë një litar të trashë dhe të fortë liri. Nuk gjen askund litarë të tillë. Janë bërë cironka, janë nxirë shpirtërisht, se si i gënjen mendja të gjorët, kanë frikë se nuk më gjejnë. Më mirë t’ua tregoj që jam me ty. Ik shpirt. Ik. Më mirë të të mos gjejnë këtu. E dinë, thua? Sigurisht që e dinë. Por tani s’duhet të të gjejnë këtu me mua. Po të jap të puthurën më të shkurtër që dhuron drita. Edhe Atila kështu puthte si një fshikje drite, si fraq i hollë nën rrezen e parë të dritës. Të puthurat e ftohta të verës, nën zjarrin e një drite të pashuar, nën mugullimin e acartë e të sertë të dritës besëprerë… Sikur… Fundja le të vijnë. Po i pres që pa lindur. Më bëhet se e kam ditur këtë mungesë të vërtete që po trashet nga e Mira. Ha, ha, ha! Qesh pa zë. Qesh edhe me ulërimë. Ata po vijnë. E njëjta gjë në shekujt e zinj e pa dritë. Një Heshtje e përshëndetur nga Kotësia e fëlliqur. Atila!… A mund të isha dot si ti?… Edhe ti shpirt e ke emrin Atila. Mos thirr më Sokol! Mos! Mos! Mos!…»
Vetëtima e një drite të largët i dha dritë gjithçkaje që ndodhi. Blici i madh u shkrep dhe e ngriu përjetësisht këtë pamje të ndritshme që i xiglon gjithkujt në shpirt…
Murtaja juaj ra. Ajo, drita e jetës së amëshuar, lartësohet. Një mbrëmje sa e gjithë jeta pa djaloshin e pafajshëm Sokol Sejko. Takoj papritur prokurorin aq jetëgjatë sa s’mbahen mend vitet (jo, jo vitedritë, se në vite të tillë është Sokol Sejko!). «U gjetën eshtrat e tij?» – e pyes. Ai më sheh me sytë pa dritë, sikur vjen nga një planet tjetër. E si mund të kenë dritë sytë e tij? E kam fjalën për Atilën, e gjetët apo jo? Qyqarë! Sëmundja e dashurisë pa jetë e pa dritë! Mallkim. Ajër i nxehtë. Pa frymë. Drita endet mbi kokat e njerëzve që rrinë bashkë kurdoherë të fajshëm e të pafajshëm, brenda kolonës zanore të dashurisë…

Tiranë, më 26 janar 2016

Filed Under: ESSE Tagged With: edhe Atila!, Unë mund të jem, Xhevahir lleshi

POETESHA DHE HUMANITARJA SHQIPTARE RITA SALIU

January 26, 2016 by dgreca

Nga Frank Shkreli/
Unë nuk jam as poet dhe as kritik poezie dhe si i tillë as nuk kam ndonjë ekspertizë në fushën e poezisë, por me këtë rast, përveç veprave poetike, vetëm deshta të ve në dukje edhe veprimtarinë e poeteshës dhe humanistes shqiptare, Rita Saliuedhe si aktiviste dhe humanitare e njohur në komunitetin shqiptaro-amerikan, së bashku me bashkshortin e saj Ademin. Ndonëse jetojnë në shtetin Rhode Island, larg New Yorku dhe qendrave të tjera të komunitetit shqiptar në Shtetet e Bashkuara, Ademi dhe Rita gjënden gjithmonë pranë dhe me komunitetin mu në qënder të të gjitha veprimtarive të tij politike, patriotike, kulturore e të tjera, që organizohen shpesh në Amerikë. Janë pjesë e pandarë, anëtarë të denjë dhe të gjithkund-gjetur të këtij komuniteti. Rita e Ademi nuk janë të njohur vetëm në Amerikë, por siç shkruan edhe Dom Lush Gjergji në vlerësimin e tij,“Familja Saliu, e sidomos Rita mbetet ajo që ishte, bijë, motër grua, nënë shqiptare kudo, në Kosovë, në Maqedoni në Amerikë me kokë dhe kurriz, zemër dhe këmbë, gjithnjë atddhetare, krijuese e shquar dhe e dalluar.”
Rita Saliu ka lindur në Prizren dhe rrjedhë nga një familje e njohur atdhetare. Në këtë frymë, gjatë dekadave të kaluara, Rita ka kaluar një jetë ecejake midis Kosovës dhe Shteteve të Bashkuara, duke u marrë me veprimtari të ndryshme patriotike dhe humanitare, për t’u ardhur në ndihmë bashkombasve të vet gjatë një periudhe shumë të vështirë për Kosovën dhe popullin e saj.Në Amerikë ajo informonte lexuesit nepërmjet shkrimeve të saja, por edhe në deklaratat dhe intrevistat e saja për rrjetët televizive amerikane, mbi krimet e regjimit fashist të Serbisë në Kosovë. Zonja Saliu, këto ndjenja njerëzore, angazhimin dhe përkushtimin e saj humanitar ndaj popullit të vet, si dhe mallin e saj për Kosovën dhe mbrojtjen e të drejtave të njeriut, i shpreh me dashuri dhe përkushtim në vjershat e saja, të përmbledhura në tre vëllime.I ndjeri Ali Podrimja ka vlerësuar se poezitë e Rita Saliut të pagëzuara siç ka cilësuar ai ”librin me titullin cinik”, “Ëngjëjt nuk jetojnë në tokë”, duke shkruar në komentin e tij në librin, “Ndjenjë Perëndie”, se “Poetja na shpalosë, siç do të thoshte një poet, librin e atdheut, të shkruar në kohë të trishta e dramatike të një populli kur ndodhin gjëra morbide, kur njeriu bënte përpjekje të mbajë gjallë kujtesën.” Duke i lexuar poezitë e Ritës, ai ka shkruar se lexuesi bindet se, “në hapësirën tonë shpesh jeta ishte e qëndisur me pikla gjaku.”
Kohë më parë, në një prej veprimtarive të komunitetit shqiptar në New York, poetesha nga Prizreni pati mirësinë të më dhuronte krijimtarinë e saj poetike përmbledhur në librate poezive të saj (Ëngjejtë nuk jetojnë në tokë” dhe “Ndjenjë Perendie”) me një dedikim të veçantë. Thuhet se poezia është krijimtari letrare në vargje që të magjeps dhe të prekë me bukurinë e saj, që me bukurinë e saj të frymëzon. Në këtë frymë edhe unë i lexova vjershat e saja. Të tilla janë edhe ndjenjat e shprehura në vargjet e Poeteshës Saliu – frymëzuese — disa nga të cilat janë botuar edhe në shtypin amerikan e të cilat, çka është më e rëndësishme, janë pritur mirë edhe janë vlerësuar nga poetë dhe kritikë shqiptarë.Agim Gjakova, recensuesi dhe redaktor i librave të poezisë së Rita Saliut, duke reflektuar mbi poezinë e Ritës, që ai e cilëson si, “Një filtër persiatjesh historike”, shprehet se, “Poezia e Rita Saliut do të mbahet mend për emocionet e saj atdhetare, të humanizmit, të dashurisë për vendin, për njerëzit”. Ai vazhdon vlerësimin e tij duke thënë se, “Autorja nuk ka tentuar të shkruaj ndonjëfarë poezi metafizike, por me vargje të goditura ajo ka pasqyruar gamën e gjërë jetësore nepër filtrin e shpirtit të saj. Nuk ka asgjë abstrakte që tëjetë jashtë të kuptueshmes”, shkruan Agim Gjakova, “por figuracioni është mbështetur fort në tokë, dmth., në realitetin e përditshëm, në filtër të përsiatjes historike.”
Ndërsa publicistja Elida Buçpapaj ka shprehur vlerësimin e saj duke shkruar se “Poezia e Rita Saliut duket sikur ka lindur nga malli për atdheun….Rita është Ritë vetëm në Dardani, jo tjetër kund, ose thënë ndryshe gjithkund për Ritën është Dardani.” Elida Buçpapaj përfundon vlerësimin e saj duke shkruar se, ndërsa poezitë e ita Saliut, “tregojnë anët më të brishta, më dridhëkuese, më njerëzore të poetes”, ato njëkohsisht sipas saj, “Dëshmojnë fuqishëm mrekullinë e Ritës, madhështinë e personalitetit të saj, madhështinë e figurës së saj si veprimtare e shquar kombëtare, poete me individualitet të rrallë, misionare bamirëse me shpirt të madh sa të gjithë qiejtë bashkë, që meriton vetëm nderim.” Ndërsa Musa Jupolli nga Parisi vlerson humanizmin e shprehur në vargjet e Rita Ademit kur shkruan se, “vepra e poetes është në udhtim-kërkim të një shpirtmirësie njerëzore, të një filozofie butësie poetike, një dritare e historisë kombëtare. Poetja është mërgimtare, por jo shpirti i saj, andaj këtu qëndron e gjithë bukuria e vargjeve të Rita Saliut”, ka shkruar Musa Jupolli për poezitë e saj. Por ndoshta Dom Lush Gjergji e përmbeldh më së miri veprimtarinë shumë dimensionale të kësaj gruaje shqiptare, kur shkruan se ndonëse në mërgim, “Rita Saliu shumëherë ‘fluturoi’ oqeanin, largësinë me fuqinë e frymëzimit dhe të dashurisë. Ishte në Amerikë, por edhe në Kosovë, në trojet shqiptare, për t’i mjekuar varrët e trupit dhe të shpirtit, ato të lashta dhe historike, si dhe të tashme dhe aktuale.”Dom Gjergji e cilëson Rita Saliun si “Ambasadore e traditës dhe kulturës shqiptare në botë, si një bijë, grua motër dhe nënë shqiptare e cila, me plot ndjenja për flijim dhe për dhurim, me fjalë të ëmbëla dhe veprime të mira e të dobishme për të gjithë. Mendjemprehtë, largpamëse, një penë e fortë dhe e stërholluar, një aktiviste e palodhëshme dhe entuziaste, një humaniste shembullore e cila ishte në shumë ‘fronte’, por kurrë nuk qe, ‘as e fikur as e koritur’.
Në pëfundim, Dom Gjergj Lushi shkruan në librin, “Ndjenjë Perëndie”, se Rita Saliu, “Jeton dhe vepron gjithnjë me sy, zemër dhe duarhapur që të jetë afër, bashkë dhe me njeriun tonë kudo, sidomos në vuajtje, dhëmbje, frikë, shqteësime, pikëëime, si dallëndyshe e ‘pranverës së vonuar’ shqiptare, simbol i kujdesit dhe dashurisë, fjalë dhe zemërmirë në jetë dhe në krijimtari.”
Në pështatshmëri të plotë me veprimtarinë shumë dimensionale të Rita Saliut, e veçanërisht për punën e saj si aktiviste, humanitare dhe mbështetse e të drejtave të njeriut, për meritat e shumëta të saj,ajo është dekoruar nga Ish-Presidenti i Republikës së Shqipërisë Bamir Topi me Urdhërin “Nënë Tereza”, me këtë motivacion: “Veprimtares së shquar për mbrojtjen e të drejtave të njeriut, luftëtares së paepur e të palodhur për çështjen kombëtare, humanistes dhe poetes qytetare, që fatin e saj e bëri njësh me atë të vendit dhe bashkatdhetarëve të saj.”
Rita Saliut, humanitares dhe poeteshës që nderon emërin shqiptar, i uroj përherë punë të mbara në misionin e saj njerëzor e fisnik, në dashuri të thellë për njerëzit dhe për njëri tjetrin kudo në botën shqiptare.

Ne foto: Rita Saliu (në të djathtë të Presidentit Bamir Topi) dhe Adem Saliu gjatë ceremonisë sëdekorimit me urdhërin “NënëTereza”, Tiranë, 13. 04. 2012

Filed Under: Komunitet Tagged With: Frank shkreli, POETESHA DHE HUMANITARJA, RITA SALIU, shqiptare

A është Donald Trump një “agjent sekret” demokrat?

January 26, 2016 by dgreca

Nga Rafael Floqi-Michigan/
Udhëheqësit republikanë janë duke u akuzuar kohët e fundit për mbajtjen e disa takimeve sekrete, lëshimin e një memoje konfidenciale dhe bërjen e denoncimeve publike – për një qasje dhe shprehje të një gjendje paniku, mbi atë çka Donald Trump-i është duke bërë në partinë e tyre. Dhe është e mjaftueshme kjo, për të bërë, që disa të besojnë se zotit Trump, nuk i intereson në thelb fitorja e Partisë Republikane, pasi ai nuk është një republikan me zemër. Ndaj mundet, që Donald Trumpi, të jetë një agjent sekret i dyfishtë, i dërguar nga demokratët për të shkatërruar partinë Republikane nga brenda?
Ish-guvernatori i Floridës Jeb Bush, i cili e ka bartur barrën më të madhe të akuzave ndaj tij, më shumë se disa nga kandidatet e tjerë presidencialë republikanë, mendon se ka edhe një mundësi të tillë.
“Ndoshta Donaldi pat negociuar një marrëveshje me miken e tij Hillary Clinton,”, tweet-i zoti Bush, gjatë kësaj jave, pasi zoti Trump citoi një sondazh, që tregonte se mbështetësit e tij do të rrinin me të, edhe nëse ai do të largohej nga Partia Republikane, dhe se vazhdimi i tij këtë rrugë do ta çonte atë, sidoqoftë, në Shtëpinë e Bardhë.”
Miliarderi nga New York-u ka një histori luhatjesh politike. Të paktën, ai ishte fillimisht republikan, pastaj u kthye në një demokrat pro-abortit, dhe tani, është një deklarues i zjarrtë i frymës, konservatore populiste, kundër-emigracionit.
A mund të jetë kjo situatë përsëritja e fundit “brand-it” politik të zotit Trump? A mund të jetë kjo vetëm një dinakëri e mbuluar dhe përpunuar nga një sabotator liberal, i cili do t’ia lerë bombën në dorë partisë, duke kërcënuar unitetin e asaj partie, që ai u zotua se do ta mbështeste?
Ai i nënçmon kolegët e tij republikanë. Ai e ka tërhequr partinë drejt të djathtës nativiste, në konflikt të drejtpërdrejtë me qëllimin e përcaktuar nga strategët e GOP në vitin 2013, për të apeluar për një komb më të larmishëm etnikisht. Ai është duke ua marrë oksigjenin politik kandidatëve të tjerë, duke e bërë shumë të vështirë për ta, që të përcjellin mesazhet e tyre. Në fund të fundit, shumë ekspertë thonë se ai është duke e bërë shumë më të vështirë që një republikan t’i fitojë zgjedhjet e përgjithshme vjeshtën që vjen. Dhe, se ndoshta ai e bën atë me qëllim.
Kjo teori që po vlonte shumë kohë para akuzës së fundit të zotit Bush në Twitter.
“Nëse Donald Trump, është një urith demokrat i vendosur në Partinë Republikane, gjërat do të ndërpriteshin e ngatërroheshin disi dhe sjellja e tij do të ishte më ndryshe?” argumentonte komentuesi politik konservator, George Voluntair, në korrik. “Unë nuk mendoj se ai është i tillë.”
Por pak më shumë se një javë më vonë, kongresisti republikan, Carlos Curbelo nga Florida e quajti z. Trump “një kandidat fantazmë, i rekrutuar nga e majta për të krijuar vetëm një cirk politik.” Duke vënë në dukje atë çfarë ç’ka përbën themelin e teorive konspirative të Trump-it.
“Z. Trump ka një miqësi të ngushtë me Bill dhe Hillary Clinton,” tha ai. “Ata ishin të pranishëm në dasmën e tij të fundit. Ai ka kontribuar për mbështetjen e Klintonëve. Ai ka kontribuar në fushatat e Senatit për Klintonët. E gjitha kjo, është shumë e dyshimtë.”
Sigurisht Z. Trump ka kontribuar, gjithashtu, edhe për shumë republikanë. Atij i pëlqen të mburret duke thënë, madje, se ai ka “blerë” politikanët e të gjitha ngjyrave”. Dhe ftesa e dasmës e zotit Trump ishte një ftesë për të gjithë elitën e Nju Jorkut, pjesë e së cilës janë padyshim, Klintonët.
Por ka edhe shumë gjëra të tjera.
Është, e dyshimtë gjithashtu – për ata që janë të gatshëm të dyshojnë, të paktën – është “mister” një telefonatë e bërë në mes të z. Trump dhe Bill Klintonit, në maj, një muaj para se manjati i pronave të patundshme, të deklaronte pjesëmarrjen e tij në ringun presidencial.
Detajet e asaj telefonate janë mbajtur të fshehta, por kjo nuk i ka ndaluar konservatorët të spekulojnë se fara e një plani makiavelian mund të jetë hedhur qysh aso kohe.
Disa mendojnë se Hillary Clinton përfiton sa herë që Donald Trumpi thotë diçka të diskutueshme.
“Klinton inkurajoi përpjekjet Trump për të luajtur një rol më të madh në Partinë Republikane dhe i ofroi atij pikëpamjet e veta mbi peizazhit politik aty,” raportoi në atë kohë gazeta, Washington Post.
Komentatori konservator Brian Cates është më pak i kujdesshëm, kur thotë se:
“Trump nuk është hedhur në këtë garë për shkak të dashurisë së tij të thellë të qëndrueshme për Amerikën, apo prej së qenit një republikan i mirëfilltë, apo për shkak të kujdesit ndaj konservatorizmit, Trump u fut në këtë garë, sepse Bill Klintoni ia kërkoi atij këtë gjë.”
Dhe qysh atë ditë fatale, në mes të qershorit, kur ai zbriti nga një shkallë e artë lëvizëse e ndërtesës së zyrës së tij, për të njoftuar kandidaturën, zoti Trump ka dominuar skenën politike, si me deklaratat ndaj emigrantëve meksikanë, myslimanëve, e kandidatëve të tjerë, të medias dhe çdo gjëje tjetër, që ia kap syri”.
Në fakt, Noah Rothman-i analisti i revistës Commentary, të cilit i dedikohet modeli i spiunit për z. Trump, argumentonte se ai lëshon deklaratat e veta, pikërisht në kohën “kur ka një tendencë të shtypit për të pasqyruar në media veprimet skandaloze të politikanëve demokratë”.
Z. Trump, për shembull, i bëri komentet e tij në lidhje me mbylljen e kufijve amerikanë për të gjithë myslimanët, vetëm një ditë, pasi pa reagimin e dobët ndaj fjalimit të presidentit Barak Obama mbi të ashtuquajturin shtet islamik.
Skandalet për serverin e email-eve të favorites Demokratike, Hillary Clinton, dhe veprimet e mëvonshme të saj, gjatë sulmit ndaj konsullatës në Bengazi në vitin 2012 kanë qenë gjithashtu mbytura nga Trumpomania mediatike.
“Një fakt, asnjë nga këto ngjarje, nuk krijon një lidhje shkak-pasojë, por koincidenca është aq shpesh e pranishme, sa shpesh herë, Donald Trump, i ka shpëtuar demokratët, nga nofullat e një cikli të tmerrshëm lajmesh dhe hetimesh përcëlluese të shtypit,” përfundon ai.
Pastaj përsëri, duke pasur parasysh numrin dhe kohën sa herë Z. Trump i ka bërë këto akuza flakë ndezëse, qe zënë menjëherë gjithë titujt e gazetave, i ka bërë konservatorët t’i perceptojnë ato si tepër të dëmshme dhe bash në momentin kur akuzat ndaj demokratëve do të duhej të kishin zënë vendin kryesor në titujt e gazetave. Ndaj nuk është për t’u habitur, se lista e shembujve të Rothmanit është aq gjatë.
Por, siç duket, madje dhe paranoiakët duket se paskan armiq realë. Edhe në mos qoftë ashtu siç shkruante poeti amerikan, Ralph Waldo Emerson “Mos më lini mua të bëj gabimin e zakonshëm të ëndërroj se po përndiqem, sa herë që dikush më kundërshton”, të paktën, për momentin, ka disa republikanë që po e shohin Donald Trumpin, shumë më tepër si një armik sesa një kundërshtar.

Filed Under: Analiza Tagged With: "agjent sekret", A është Donald Trump një, demokrat, Rafael Floqi

Vicious Circle: Albanian Victims Struggle to Escape Shadow of Sex Trade

January 26, 2016 by dgreca

Abused by gangsters, disowned by their families and let down by the state, women who were trafficked as sex slaves face an uphill battle to build new lives.
By Lindita Cela Tirana, Elbasan, Puka, Vlora and Brussels/ BalkanInsght/
e area around the Place de I’Yser in Brussels is the Albanian sex workers’ patch. Their territory is just a couple of kilometres from the city’s central square, the Grand Place, where thousands of tourists flock every day.
After a coffee at a corner café around midday, the women wait for clients on the streets. Ten minutes of sex costs no more than 50 euros.
Voluptuous, with long curly hair and big black eyes, 31-year-old Eva speaks without embarrassment about the clients she goes with, how much she charges, sexual positions and even the fights among the women who share the street.
“I first came here with my fiancé 14 years ago,” recalls Eva (a pseudonym, like the names of all current or former sex workers in this story). The man she had fallen for told her she needed to make a “sacrifice for the sake of our love” — to have sex with other men to earn some money for them as a couple.
Without even realising at first what was happening to her, Eva had become a victim of sex trafficking — or, as it is more formally known, trafficking in women for sexual exploitation.
There may be as many as 140,000 sex trafficking victims in Europe and around a third come from the Balkans, according to a UN report from 2010.
Thousands of women and girls have been trafficked from Albania alone to western Europe as sex slaves in the last two decades. Well-organised criminal gangs control the trafficking, sometimes with the complicity of the victims’ own family members, and launder profits by buying property back in Albania, police and experts say.
Efforts to crack down on the gangs face serious obstacles. Complex international investigations are required and it is widely accepted that criminals can buy influence in the justice system of Albania, one of Europe’s poorest countries.
“Corruption and high rates of turnover within the police force inhibit law enforcement action to address trafficking. Official complicity in trafficking crimes remains a significant concern,” says the section on Albania in the US State Department’s 2015 Trafficking in Persons Report. It also notes that when the report was published in July “a sitting member of Parliament had prior convictions for trafficking-related crimes”.
Meanwhile, many victims who escape from the gangs end up back in the sex trade, after being shunned by their own families and communities and receiving only modest help from the Albanian state to build a new life.
Sobering statistics
A previously unpublished Albanian police report from 2007 obtained by the Balkan Investigative Reporting Network, BIRN, says at least 5,162 women and girls were trafficked to be exploited as sex workers between 1992 and 2005.
“No one taught me what love is, what right and wrong are. I’ve been stigmatised since I was a child”
– ‘Elsa’, trafficking victim
Some 22 per cent of them were minors when they were trafficked. Seven per cent of the victims were kidnapped, raped or their families had been threatened. Four per cent were sold into forced prostitution by their own families.
Since the period covered by the report, around 1,000 more trafficking victims have been identified, according to annual crime reports issued by the state prosecutor.
Sobering as they are, the statistics tell only a small fraction of a bigger story. The true number of victims is likely to be much higher, as the official figures only include women known to the authorities. And numbers cannot convey how each individual victim has suffered.
Interviews with trafficked women reveal that in some cases they were subjected to violence and sexual abuse by members of their own families.
“One night my dad drank a lot and sometime after two o’clock I found myself naked and he was over me,” recalls Vera, a 27-year-old woman at the Different & Equal charity centre in Tirana that offers help to trafficking victims.
“I felt totally numb… and left home with the first man who promised to marry me and who, the moment we arrived on the outskirts of Tirana, forced me to have sex with other men for money,” she says, adding between sobs that her father raped her so often that she does not remember how many times.
Vera’s mother took her own life in 2009. Police believe she committed suicide after discovering her husband was sexually abusing their daughter.
Maria, from the Malesia e Madhe region in northern Albania, was only 16 years old when her father married her off to an older man. Her new husband forced her into prostitution in Greece.
“Every night it was like I was being raped,” she recalls in another centre for trafficking victims, in the city of Elbasan. “When I told my mum, she would scream that I couldn’t go back home, telling me that I had walked out of that door for good.”
Elsa from the northern town of Kukes became a target of her father’s rage after her mother died when she was just six years old.
“When he would return home, he would beat me with a water hose just because I existed,” she says in a low voice, as if still gripped by fear.
After being raped by her brother at the age of 13, she ran away and was forced to work as a prostitute, first in Tirana and later in Kosovo.
“No one understands the pain of passing through the hands of many people, of going through these things in your family, of losing your innocence without knowing why,” she says at a centre for trafficking victims in the town of Vlora.
“No one taught me what love is, what right and wrong are. I’ve been stigmatised since I was a child and as far as everyone’s concerned I’ll always be a whore.”
Lacking convictions
In their 2007 report, Albanian police identified more than 2,000 people suspected of trafficking over the past decade and a half. But only 23 per cent of them were in prison, in Albania or abroad, for trafficking or other crimes
Tougher sentences for human trafficking of between 10 and 15 years in jail were introduced in Albania in 2013 but the number of convictions has been small.
Albania convicted nine people of trafficking in 2014 and three people the previous year, according to the US State Department.
Furthermore, some convicted traffickers manage to avoid jail by pursuing appeals.
Hysni Sokolaj, a 43-year-old man from the town of Tropoje, was found guilty in absentia in 2011 of human trafficking and prostitution. He was sentenced to 20 years in prison. His conviction was upheld by a higher court but later overturned by the Supreme Court.
Sokolaj was accused of deceiving an 18-year-old woman with false promises of love and marriage and then trafficking her and forcing her into prostitution in Belgium and England, according to a copy of his case file obtained by BIRN.
In 2006, after Sokolaj was deported from Britain as an illegal alien, the woman returned to Albania, found refuge at the centre for trafficking victims in Vlora and filed charges against him.
“When she came she was traumatised, fearing her pimp, who had threatened to kill her brothers all through her ordeal,” recalls Enkelejda Abdylaj, a coordinator at the centre.
“She was ashamed to say what had happened to her and felt guilty for running away from home with him,” Abdylaj adds.
The case against Sokolaj was first registered in the prosecutor’s office in Fier, which refused to start criminal proceedings against him, saying it could not collect any evidence. Following protests from victims’ support groups, the case was transferred to the Serious Crimes Prosecutor’s Office in Tirana.
The office brought charges against Sokolaj, who was believed to have returned to Britain, and an international warrant was issued for his arrest. In 2012, British police declared Sokolaj one of the most wanted foreign nationals in the country.
But in December of the same year, the Supreme Court overturned his conviction, saying the lower courts had deliberately misinterpreted the law.
Sokolaj’s lawyer, Ferit Muca, says his client, who does not live in Albania any more, has always maintained he is not guilty.
“The Supreme Court delivered justice because my client was innocent,” he says.
“He lived with the accuser and didn’t traffic her. The charges against him were filed on the basis of manipulations by prosecutors. The girl was unstable.”
Family business
One recent case investigated by serious crimes prosecutors in Tirana involves two brothers, Bledar and Shyqeri Stafuga, aged 33 and 24 respectively.
Two courts have found them guilty of being part of a criminal gang that trafficked at least six young women into sexual slavery. The Supreme Court is considering an appeal against their conviction.
One woman testified that she was only 16 years old when Shyqeri Stafuga trafficked her to Switzerland and Germany and forced her to have sex with 10 men every day.
“He put a knife to my throat; he would stub out his cigarette on my body… He would threaten to kill my family if I didn’t make 1,000 francs every night,” she said.
In November 2014, Bledar and Shyqeri Stafuga were convicted of human trafficking and trafficking of minors by the Court of Serious Crimes in Tirana and sentenced to 12 and a half and 12 years in prison respectively.
Anila Trimi, an anti-trafficking expert with the Albanian state police, tells BIRN the brothers were part of a larger, well-structured criminal organisation and investigations continue into other possible members of the group.
Dolores Musabelliu, a prosecutor in the Serious Crimes Prosecutor’s Office, says human trafficking and prostitution cases are difficult to prove in court.
“The reasons behind the failure of many cases is that prosecutors base their charges only on the testimony of the victim,” she says.
However, victims often decide not to testify or withdraw testimony because they cannot face a drawn-out court case and fear vengeance from the traffickers.
“So I denounced him and what did I gain?” asks Lola, a 21-year-old woman from a small village north of Tirana, who filed criminal charges against her pimp in late 2014 and lives in Albania’s only state-run shelter for trafficking victims.
“He knows where I live, knows everything about me and is still free,” she says.
Asset freeze frustration
The Albanian government’s national anti-trafficking strategy, approved in November 2014, named Belgium as one of the main destinations in Western Europe for Albanian women trafficked for prostitution.
In Brussels, Didier Dochain, the deputy head of the federal police’s anti-trafficking unit, tells BIRN the Belgian authorities are focusing increasingly on trying to seize the assets of foreign traffickers.
“This is the motivation, of course, of all these criminal activities — it’s to gain illegal profit and so if we can cut, seize, confiscate … this profit, then it’s a good thing,” Dochain says.
But, he adds, traffickers generally send their profits back to their home countries so Belgian police needed cooperation from authorities there.
“They invest in land, houses, expensive cars and things like that and they live a good life back in their own country,” he says. “They can live as barons or princes because they make a big profit and big money but the problem is first of all to trace this illegal money flow.”
Unfortunately, Dochain says, the response from foreign authorities in many cases is that they cannot find the money. Often this is because financial transactions were not recorded as thoroughly as they are in Belgium, he explains, but he cannot rule out that corruption also plays a role.
“Girls haven’t returned because they fear everyone will be pointing fingers at them”
– Zajmira Laci, women’s rights activist in Puka
Back in Tirana, Dolores Musabelliu at the prosecutor’s office says Albanian authorities face their own problems getting information from foreign countries for complex investigations.
“Investigating these cases depends on legal assistance requests, to which the responses are often late, and this is often the reason cases are dismissed,” she says.
While some officials and politicians work to counter sex trafficking, two Albanian
members of parliament have been accused of active involvement in it.
Belgian prosecutors have accused Mark Frroku, a lawmaker from the Christian Democratic Party, of murdering another Albanian in Brussels in 1999. The victim was allegedly blackmailing a woman who was exploited by a prostitution ring run by a brother of Frroku.
An Albanian court is considering a Belgian request for Frroku’s extradition. Frroku has denied any wrongdoing and described the charges against him as politically motivated.
Arben Ndoka, who served as a member of parliament from the ruling Socialist Party, has admitted he was convicted by an Italian court in the 1990s for running prostitutes and kidnapping.
Ndoka made the admission in 2014 after his criminal record was exposed by the opposition. But he maintained that he was innocent of the charges and stayed on in parliament, before eventually resigning in September 2015.

Shunned by society

Even though they are victims, many women who have been trafficked and forced into prostitution are disowned by their own families and stigmatised by society.
The mother of the woman who was allegedly being blackmailed in the Frroku case lives in the small town of Puka in mountainous northern Albania.
Her home is a ground floor flat in an old apartment block. She is 63 years old but her troubles in life have made her look much older, with dark rings around her eyes.
For her, any connection with the sex trade is a source of shame. As far as she is concerned, she no longer has a daughter.
“I don’t know what happened to her,” she says, standing on her doorstep. “All I know is what I’ve heard in the news.”
Over the past 25 years, 83 young women and girls from Puka have been trafficked into prostitution, according to the local police. Their stories are still the talk of a town of just 3,600 inhabitants.
Zajmira Laci, a local doctor and women’s rights activist, says that, just like the woman in the Frroku case, many trafficking victims have never returned to Puka.
“Because of the shame, their families don’t accept them,” Laci says. “Girls also haven’t returned because they fear everyone will be pointing fingers at them.”
Rough road to rehabilitation/
Many Western countries now have well-resourced programmes to help victims of trafficking make a fresh start.
In the Belgian city of Antwerp, Patsy Sorensen, the director of Payoke, a charity that helps trafficking victims, can point to dozens of examples of women reintegrating into Belgian society.
The women can request a work permit and can attend education and training courses free of charge, Sorensen explains. They also receive a basic income of around 800 euros per month even if they are not working
“They have a lot of possibilities to rebuild their lives and most of them like to work as quickly as possible,” Sorensen says.
Women she knows have found work as cleaners and shop assistants and others have started nail studios, Sorensen says. Some others, including some Albanian women, have gone to university.
However, Sorensen admits there are cases where women have ended up being trafficked again.
In Albania, after women are identified as trafficking victims, they are generally referred to the country’s state-run shelter or one of three rehabilitation centres.
The shelter in the village of Linze, near Tirana, houses victims awaiting the results of preliminary investigations. The centres in Tirana, Elbasan and Vlora are run by non-profit organisations and offer courses in skills such as cookery and hairdressing with the aim of helping women find employment.
The US State Department’s 2015 human trafficking report says psychological, medical, and reintegration services at the shelter are inadequate and the government has not given enough money to the charity centres — even though it could have used a special crime prevention fund that held at least 25 million lek (about 180,000 euros).
Even after going through rehabilitation programmes, trafficking victims struggle to find work.
“We’ve had only one case of employment in a state institution and this was due to our mediation,” says Enkelejda Avdylaj, the coordinator at the Vatra centre in Vlora.
“We talk to businesses, but when we tell them the profile of the employee they refuse to hire them.”
If trafficking victims are able to find a job, even a poorly paid one, they still suffer from the stigma attached to their previous lives.
Diana Kaso, executive director of the Another Vision centre in Elbasan, says that 80 per cent of the women who go through its rehabilitation programmes aim to rebuild their lives away from their home towns.
Maria, the woman who was forced into prostitution in Greece, is following that path. She lives in a city far from her birthplace with her 12-year-old son, whom she says is the only source of joy in her life.
After a rehabilitation programme, she worked for years as a cleaning lady in bars and is now a pastry chef on a monthly salary of about 110 euros, half of which goes on rent.
“Many people have tried to exploit my misfortune rather than help,” she says. When she goes to a government office to claim a small payment for trafficking victims, officials ask for sex, Maria says. “It’s scary to enter an office.”
Kaso says that few women have the strength Maria has shown to build a new life.
Of all the cases she has handled, about 100 women have ended up back in prostitution.
“Sometimes they don’t have the necessary support or they think that because of the stigma they have no other options,” Kaso explains.
At the Place de l’Yser in Brussels, Eva is one of those women who reached that conclusion. She first lived in Belgium for five years with her fiancé-cum-pimp, until he disappeared with all their money.
Eva returned to Albania for a while but decided to go back to Belgium and work again in the sex trade. This allows her to send money back to her family, who think she is a care worker for an elderly couple.
“In Albania, there was no job for me,” Eva says. “The only job that I know how to do is this one. And here I can earn much more.”
This article was produced as part of the Balkan Fellowship for Journalistic Excellence, supported by the ERSTE Foundation and Open Society Foundations, in cooperation with the Balkan Investigative Reporting Network.
Captions: The area around the Place de l’Yser in Brussels, where Albanian sex workers tout for business. Photo: Lindita Cela

Filed Under: Analiza Tagged With: Lindita Cela, Shadow of Sex Trade, Vicious Circle: Albanian Victims Struggle to Escape

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • …
  • 87
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community
  • U zhvillua veprimtaria përkujtimore shkencore për studiuesin shqiptaro-amerikan Peter Prifti
  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT