Nga Rexhep KASUMAJ/Berlin/
Në Lincoln të Nebraskas së vitit 2007 bënte vjeshtë e florinjtë. Senatori Ernie Chambers ç’prej kohësh zgjohej i menduar. Por këtë herë ishte i prerë ta shpallte idenë e rrallë që bluante në vetmi. Një ide e çuditshme, e padëgjuar deri sot: për kurajon e tij dhe për subjektin e saj! Kishte vendosur të padiste Zotin.
Ankimet e tij ishin të shumta. Por, pothuaj asnjë prej tyre ngushtësisht personale. Ai qahej, vuante e rebelohej për fatkeqësitë e njerëzisë anëpërtej rruzullimit. Luftëra, gjak, lot e vaj, varfëri, uri kronike, refugjatë pa shtëpi e atdhe, tërmet, përmbytje, tirani vrastare, përndjekje, shtypje, burgje ku ngujohet liria, kufi me roja e qenër, trafikim shpirtërash, krim ordinar, shpërndarje e panjëjtë e pasurisë së botës, që, mbase, përgjithsisht do rezymohej figurshëm n’vargun e madh të një poeti kontravers ballkanës: “kam parë njerëz të armatosur të varfës që arrestojnë njerëz të lidhur të varfër”…Dhe për këtë babël të kqijash që gërryejnë jetën e botën, ai akuzonte – Zotin!
Shqetësimi i tij, pra, një ditë do nismëtohej: i hyri punës të mblidhte e koheziononte provat e pafund dhe, në formë padie, ti dorëzonte në gjykatë. Ndërsa priste verdiktin, bota vijonte të mbetej po ajo vjetranja. E pandryshuar në asnjë nga fletët e dosjes së tij vëllimore. Por përgjigja nuk vonoi shumë për ta zhgënjyer atë thellë. Shkresa që, posi deponimi i tij ankimor, ishte interesante, i kumtonte krejt shkurt: adresa e të paditurit është e panjohur!
Një paradigmë me Kosovën më vjen tani në heshtje, por njëj përmase tjetër. Njësoj e dhimbshme, veçse tepër e prekshme dhe reale…
Ndërkohë që froni i të parit gjendet në padukshmërinë e qiellit dhe dëshmitë nuk do i gjejnë kurrë bijtë e njeriut deri në të sosur të dhéut – të dytët jetojnë mes nesh dhe bëmat e tyre të zeza i dijnë edhe zogjët e malit.
Përse, ndaj, kur këta “zotërit” e vegjël të pushtetit toksorë që kanë identitet civil të njohur, adresë, madje shihen e takohen përditë në foltore, vetura të kushtueshme, aeroporte ndërkombëtare, vila prrallore, nuk u gjendet dot rezidimi glamuroz? Edhe po të mos ngurronte njeriu i shkretë i Kosovës (se instituisht kjo ngjan e pamundur, sepse institucionet janë ata vetë), të ngrinte një padi kundër idhujve të errësirës, përgjigja e gjykatës do vinte e ngjashme me atë që i pat mbërritur amerikanit të deshpëruar: adresa e të paditurit është e panjohur!
Berlin, qershor 2016