• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for October 2016

Sfidat e ndalimit te trafikut te qenieve njerzore

October 20, 2016 by dgreca

 

zoti-david-munez-zv-amb-i-shba

Nga David Muniz/Zv.Ambasadori i SHBA ne Tirane/

Trafikimi i personave mbetet një sfidë globale që kërkon energji dhe përkushtim për t’u luftuar me efektshmëri… Eksperienca në Shqipëri tregon spektrin e gjerë të sfidave të trafikimit të personave dhe nevojën për bashkëpunim midis qeverisë dhe shoqërisë civile për të luftuar këtë problem.”Zv. Ambasadori David Muniz në Konferencën Kombëtare kundër Trafikimit të Personave. Lexoni ligjëratën e plotë të tij;

Remarks by Deputy Chief of Mission David Muniz at the National Trafficking in Persons Conference (October 18, 2016)

*Human trafficking remains a global challenge which requires energy and dedication to combat effectively.  It is my pleasure to be here today to congratulate everyone who has contributed to the fight against trafficking in Albania over the last year.  I will highlight the U.S. government’s strong appreciation for National Coordinator Elona Gjebrea and, who has been a tireless, creative, and effective advocate in the fight against trafficking here in Albania.  She and her team have earned the respect of the international community and of their peers throughout this region, and rightly so.

Albania has accomplished a great deal in recent years, thanks to the National Coordinator’s leadership.

The government budget to address trafficking has seen a steady increase, which underscores the government’s commitment to the fight.

We have also seen an increase in the number of trafficking-related convictions over the same period.

Albania has increased its support to victims, by supporting staff salaries and the cost of food in the 3 NGO-run trafficking shelters in Albania.  Let me express our admiration for what these NGOs are doing.  Resources are always scarce, but they are real pillars of hope for trafficking victims in Albania.  I can say that my visit to one of the shelters was one of the most impactful and memorable moments I have had in Albania.

So, we are very encouraged by the government’s leadership in this area, which bodes well for future success.

As always, however, there are areas for which there could be more focus and more improvements.

One of these is police investigations.  As noted in the Department of State annual report on trafficking in persons, the police need to be more thorough in their investigations so that victims of trafficking (VOTs) are actually identified as such.  Albania is no exception: identifying victims is a challenge across the world, and even in the U.S.

The problem is that trafficking-related crimes are still misidentified as something else, such as exploitation of prostitution.  This may make a crime easier to prosecute, but it also results in lower sentences.  It also means that victims themselves are not properly protected against prosecution for crimes they might have committed under coercion while being trafficked.

In 2014 and 2015 the U.S. government supported mobile units in Tirana, Elbasan, and Vlora, which led to many more victim identifications.  We continue to urge the government to pick up support these critical elements of victim protection.

At the same time, identifying more victims and more perpetrators will not mean anything unless it can result in more prosecutions.  Last year, we saw the number of cases go down.  We will continue to work with the government to get the number back up.  Actions are being taken.  The government, at the strong urging of the National Coordinator, has created a task force including the Coordinator’s office, the Prosecutor’s Office, and the State Police to look at closed cases, identify possible mistakes, and establish best practices.  We urge this task force to work more efficiently.

The experience in Albania shows the multi-spectrum challenge of human trafficking and the need for cooperation cross government and civil society to fight the problem.  Deputy Minister Gjebrea and her team continue to do outstanding work but they need help and support from many other elements.

Thanks again to the ONAC and all the members of civil society – especially those running the shelters – who have dedicated their lives to fighting trafficking and helping its victims.

*As prepared for delivery

Filed Under: Opinion Tagged With: David Muniz/Zv.Ambasadori i SHBA, njerezore, trafiku i qenieve

“In God We Trust” në dollarin amerikan

October 20, 2016 by dgreca

“In God We Trust”, pse kjo frazë është vendosur në dollarin amerikan?/

1-in-god-we-trust

Më tetor të vitit 1957, në kartëmonedhën amerikane shfaqet për herë të parë shprehja “In God We Trust” si alternativë apo zëvendësuese e motos jo-zyrtare “E pluribus unum”. Disa thonë se shprehja “Në Zot ne besojmë” është marrë nga himni i Amerikës “The Star-Spangled Banner”. Strofa e katërt përfshin frazën, “Dhe kjo të jetë motoja jonë: Në Zot është besimi ynë”. Në judaizëm dhe krishterim, motoja “Në Zot ne besojmë” ngjason me vargje nga Bibla, përfshi Psalmet (118:8, 40:3, 73:28) dhe Fjalët e Urta (29:25). Feisal Abdul Rauf, imam mysliman shkruan se fraza “Në Zot ne besojmë”, përkon me mësimin islam, dhe ofron dy paragrafë nga Kur’ani (3:193 dhe 2:285). Në mënyrë të ngjashme, Melkote Ramaswamy, dijetar amerikan hindu, shkruan se, prania e frazës “Në Zot ne besojmë” në monedhën amerikane është kujtesë se Perëndia ndodhet kudo, pavarësisht nëse jemi të ndërgjegjshëm apo jo. Pas sulmeve terroriste të 11 shtatorit 2001, të gjitha shkollat publike në Shtetet e Bashkuara u pajisën me parulla “In God We Trust”, të cilat u vendosën në zyra, biblioteka, kafene, korridore dhe klasa…

Filed Under: Ekonomi Tagged With: “In God We Trust”, në dollarin amerikan

Ushtarakë nga Kosova e SHBA “Së bashku për paqe”

October 20, 2016 by dgreca

3-mbi-300-pjesetare-te-fsk-se-gardes-kombetare-ushtrise-amerikane-para-fillimit

-FSK-ja, Garda Kombëtare e Ajovës dhe Ushtria Amerikane për Evropë mbajtën krosin me moton  “Së bashku për paqe’’/

6-zevendes-komandanti-i-kft-se-duke-hyre-ne-cak

-Vendin e parë në këtë garë në kategorinë e meshkujve e zuri Jesemin Zverko, të dytin Valdet Brahimi dhe në vendin e tretë u rendit Adnan Ademi, që të tre pjesëtarë të FSK-së, kurse në kategorinë e femrave vendin e parë e zuri ushtarja Donjeta Korpuzi, vendi i dytë i takoi pjesëtares së Ushtrisë Amerikane, rreshter Stefany Stock dhe në vendin e tretë u rendit ushtarja Bahare Bytyçi/

4-vendi-i-pare-i-takoi-ushtarit-jesemin-zverko-1

-Gara sportive u zhvillua në kuadër të aktiviteteve paraprijëse të Ushtrimit fushor “Shqiponja 5” të FSK-së, i cili do të mbahet nga 22 deri më 26 tetor/

7-foto-e-perbashket-me-vrapuset-e-para

PRISHTINË, 20 Tetor 2016-Gazeta DIELLI-Behlul Jashari/ Në Prishtinë u zhvillua sot gara në atletikë “Së bashku për paqe” – krosi në vrapim i oficerëve, nënoficerëve dhe ushtarëve të Forcës së Sigurisë së Kosovës, Gardës Kombëtare të Ajovës dhe  të Ushtrisë Amerikane për Evropë.

Ceremonia fillestare u mbajt në Sheshin Skënderbeu, prej nga filloi edhe shtegu i vrapimit i cili vazhdoi deri tek rrethrrotullimi afër Shkollës së Mesme të Mjekësisë Dr. Ali Sokoli në Prishtinë dhe anasjelltas, në një gjatësi prej 5 mijë metrave.

1-hapjen-e-krosit-e-beri-ministri-i-mfsk-se-haki-demolli-se-bashku-me-kom-e-gardes-kombetare-et-ajoves-gjeneralin-orr

Në garë ishin 300 ushtarakë nga FSK, Garda e Ajovës dhe Ushtria Amerikane për Evropë dhe në fund u shpallen rezultatet.

Në hapjen zyrtare  të garës morën pjesë ministri i FSK-së, Haki Demolli, komandanti i Gardës Kombëtare të Ajovës, gjeneral brigade Thimoty Orr,  drejtori i Drejtorisë për Operacione, gjeneral brigade Zymer Halimi, zëvendëskomandanti i Komandës së Forcave Tokësore, gjeneral brigade Gëzim Hazrolli, si dhe zyrtarë të Ministrisë dhe oficerë të FSK-së dhe Gardës Kombëtare të Ajovës.

Në fjalën e tij, drejtuar ushtarëve dhe oficerëve të Gardës Nacionale të Ajovës, Forcave Amerikane dhe të FSK-së, ministri Demolli tha se aktivitetet e tilla po mbahen me qëllim të thellimit dhe të bashkëpunimit ndërmjet FSK-së dhe Gardës Kombëtare të Ajovës.

“Përpos vizitave në shtetin e Kosovës po zhvillojmë edhe këtë kros. Këto dy forca përveç aktiviteteve ushtarake, siç janë ushtrimet e përbashkëta fushore dhe trajnimet, po zhvillojnë edhe aktivitete të ndryshme kulturore dhe sportive, siç është edhe ky kros me sloganin ‘Së bashku për Paqe’”, u shpreh ai.

Në fund ministri Demolli përgëzoi sportistët duke ju uruar suksese të gjithë pjesëmarrësve  dhe duke jua  rikujtuar se fituesit e garës do të shpërblehen me medalje.

Ndërsa, komandanti i Gardës Kombëtare të Ajovës, gjeneral brigade Thimoty Orr, pas i uroi pjesëmarrësit, tha se, “fuqia e shteteve tona është në zemrat tona” dhe se pret t’i nderojë me medalje fituesit.

Drejtori i Drejtorisë për Operacione, gjeneral brigade Zymer Halimi,   tha se edhe ky aktivitet i përbashkët dëshmon më së shumti bashkëpunimin për paqe në mes të FSK-së dhe Gardës Kombëtare të Ajovës.

Vendin e parë në këtë garë në kategorinë e meshkujve e zuri Jesemin Zverko, të dytin Valdet Brahimi dhe në vendin e tretë u rendit Adnan Ademi, që të tre pjesëtarë të FSK-së, kurse në kategorinë e femrave vendin e parë e zuri ushtarja Donjeta Korpuzi, vendi i dytë i takoi pjesëtares së Ushtrisë Amerikane, rreshter Stefany Stock dhe në vendin e tretë u rendit ushtarja  Bahare Bytyçi.

Tre vendet e para u nderuan me medaljen e artë, argjendtë dhe të bronztë si dhe me certifikata, të cilat u ndanë nga ministri i FSK-së, Haki Demolli, zëvendës komandanti i Komandës së Forcave Tokësore gjeneral brigade Gëzim Hazrolli dhe gjeneral brigade Zymer Halimi, drejtor i Drejtorisë për Operacione.

Ky aktivitet sportiv, në një mot të mirë, u përcoll nga një numër i madh i qytetarëve dhe mediave.

Gara sportive u zhvillua në kuadër të aktiviteteve paraprijëse të Ushtrimit fushor “Shqiponja 5” të FSK-së, i cili do të mbahet nga 22 deri më 26 tetor.

“Shqiponja 5” është ushtrimi fushor i përgjithshëm i FSK-së, i cili mbahet çdo vit nga Forca e Sigurisë së Kosovës, e ku marrin pjesë të gjitha njësitë taktike dhe operacionale.

Filed Under: Kronike Tagged With: Behlul Jashari, për Paqë, së bashku, Ushtarakë nga Kosova e SHBA

Historia e dhimbëshme e amerikano-shqiptarit, kampion i mundjes në SHBA

October 20, 2016 by dgreca

Të vranë,  o Gaqi, të vranë,/Ti me  grushte , ata me kamë./

vangjel-simaku

Nga Vangjel SIMAKU/

Historikisht dihet që korçarët ishin emigrantët e parë, të cilët  zbarkuan në kontinentin e ri, Amerikën, që në shekullin e ’19-ë . Ata  bënin atje, punë  nga më të rëndomtat, natyrisht  edhe nga më të vështirat. Me kalimin e kohës disa prej tyre kishin mundur edhe të pasuroheshin. Krijuan edhe një diasporë atdhetare, që u përpoq shumë për  dheun e të parëve. Njëri prej tyre ishte edhe djaloshi korçar, Gaqo Vërvëri. Ishte një bir i Korçës, që edhe ai si shumë bashkëatdhetarë të tij, pati emigruar qysh i vogël nga Korça drejt Amerikës, vendit të ëndrrave.

Po kush ishte Gaqo Vërvëri…

Ai pat shkuar atje i vogël dhe u vendos në Boston të SHBA-s. Fillimisht bëri punën e lustraxhiut të këpucëve. Djaloshi hodhi shtat shumë shpejt dhe në të njëjtën kohë kishte filluar të ushtronte sportin e mundjes (wrestler) edhe të  boksit. Vitet rrodhën dhe ai mori pjesë në shumë ndeshje në të cilat doli fitimtar dhe u shpall dy herë kampion i mundjes. Djaloshi korçari  binte në sy për trupin e fuqishëm, muskuloz e shtatin e lartë.

Një ditë të bukur kampioni shqiptaro – amerikan vendosi të kthehet në vendlindjen e tij, Korçë. Por ai kësaj here nuk erdhi vetëm, solli me vete edhe gruan e tij të re amerikane, Sarën.Të gjithëve,  në Korçën e atyre viteve -ishte koha e mbretërisë shqiptare, – u bënte përshtypje ky çift i ri,  i paparë ndonjëherë në këto anë. Gaqo Vërvëri  me bashkëshorten e tij, e veshur allafrënga , bridhnin fushave nga Drenova e tutje, të hipur mbi dy kuaj race.

Ai kishte bërë dhe një shtëpi, diku  në periferi të Korçës, midis  trekëndëshit të sotëm dhe sanatoriumit, me qëllim që fushat ku lodronte me kuaj t’i kishte pranë. Gaqo Vërvëri, i cili nga një djalë i zakonshëm, ishte kthyer në një kampion të mundjes në Amerikë, kishte shumë të gjallë edhe shpirtin e bamirësisë. Ai çdo vit derdhte një shumë të hollash në adresë të jetimores së Korçës. Merrte përsipër të martonte edhe shumë vajza nga familje të varfëra apo jetimë.  Emri i tij filloi të përmendej mes atyre të shumë filantropëve të tjerë korçarë.

Por një natë mizore,  një bandë kusarësh dhe vrasësish të nxitur nga Maliq beu mësyjnë në shtëpinë e bukur të kampionit shqiptaro-amerikan. Maliq  Beu,  nuk dëshironte dhe nuk mund të lejonte kurrësesi askënd mbi veten,  që një  tjetër person ta rivalizonte,  dhe aq më tepër  një i krishterë,  i cili solli në Korçë,  mënyrën amerikane të jetesës. Shërbëtorja e shtëpisë, e blerë prej  njerëzve të Maliq beut, qëllimisht nuk i vuri shulin derës një  mbrëmje.

Njerëz të armatosur hyjnë atë  buzëmbrëmje në shtëpinë e shqiptaro – amerikanit, Gaqo Vërvëri për ta grabitur e vrarë.

Kampioni shqiptaro-amerikan, i cili  e dinte se në ç’vend jetonte e me ç’njerëz kishte  të bënte, mbante poshtë jastëkut ku flinte, një revole. Vrasësit hyjnë tinëzisht nga dera e jashtme e lënë enkas hapur dhe sulmuan  dhomën e çiftit të ri. Tetë veta hidhen ta mbërthejnë në gjumë  kampionin amerikan.  Arrijnë  t’i marrin edhe revolen poshtë jastëkut,  por nuk dinin ta përdornin. Gaqoja  me trupin e tij të fuqishëm,  i flakte tutje kundërshtarët.

– Topuzin ! – thirri ai .Gruaja e tij amerikane shfrytëzoi rrëmujën,  që u shkaktua nga dylyftimi i vrasësve me të shoqin dhe doli nga dhoma. Por ajo nuk e dinte ku ndodhej topuzi. Atëhere shtyu derën e tualetit, e cila kishte në anën e jashtëme një pasqyrë  të madhe, që e maskonte shumë mirë dhe u fut aty. Përveç saj dhe bashkëshortit askush nuk e dinte se pas  asaj pasqyre,  ndodhej  tualeti. Ndërkohë në dhomën e gjumit ndeshja vazhdonte. Gaqoja  mbrohej  i vetëm me grushte  ndaj   bandës së grabitësve. Ai i theu krahun njërit prej tyre dhe vuri poshtë një tjetër, por ndërkohë gjashtë të tjerët u sulën drejt tij dhe e qëlluan me thika. Mbi dhjetë herë vrasësit ngulën thikat në trupin e tij të fuqishëm. Pas këtyre goditjeve Gaqo Vërvëri u shemb në tokë.

Vrasësit u tmerruan nga guximi i tij. Disa i zuri gjaku  dhe disa u plagosën keq. U larguan nga sytë këmbët, pa mundur të vidhnin asgjë. Kjo ngjarje tronditi qytetin e Korçës. Menjëherë  policia e  mbretërisë së Zogut u vu në lëvizje. Gjatë dy luftimit me kampionin korçar, vrasësit u plagosën, dhe lanë shumë shenja. Policia e shtetit shqiptar, më saktë e mbretërisë shqiptare, që ishte vërtet shtet, nuk e pati shumë të vështirë , u shqyrtuan gjurmët e gjakut dhe pas disa ditësh vrasësit u kapën. Ata u dënuan të gjithë me vdekje  dhe u ekzekutuan brenda një kohe të shkurtër.

Kjo ngjarje u përcoll me shumë  indinjatë dhe dhimbje  në qytetin e Korçës. Populli i këndoi birit të tij kampion një këngë  ku spikatin vargjet:

Të vranë,  o Gaqi, të vranë,

Ti me  grushte , ata me kamë.

 

Filed Under: Histori Tagged With: Gaqo Viveri, historia e kampionit, te mundjes ne SHBA, Vangjel SIMAKU

IKJA

October 20, 2016 by dgreca

 

1-genti1-ok

Nga Gentur Lleshi/

Isha betuar që të mos i kthehesha kurrë asaj dite. Por dikush, me një fshehtësi të çuditshme, më mëson, më pëshpërit. Tani, vetëm tani, një çast. Shkruaju, ata duhet të dinë gjithçka. Ata i bën me krahë shkrimi yt. Mezi presin, ashtu si nuk gjej dot një pëllëmbë vend ku të jem vetëm dhe të lexoj letrat, shkrimet.

Ikja ime ka qenë e çuditshme. I kërkova babit 25 lekë për kursin, m’i dha. Ika me Dritan Shemen dhe Armandon. Ndjeva qysh në rrugë një trazirë fjalësh e thirrjesh. Te kinoklubi «Tekstilisti» takoj Ervin Fugën. Një turmë djemsh po hipnin nëpër autobusë.

Eksod. 6 mars 1991.

Ikim? Ikim dhe ne! E po, ikim! Kaq.

Do të merrnim leje? E kush të jepte leje? Bah! As që mund të mendohej.

Berat-Lushnje asnjë fjalë. Pasdite e vonuar që kuqëlonte me trishtim. Rruga me gropa heshtte më keq se ne. Pemët e zhveshura mbanin frymën me një elegancë lakuriqe. Unë dhe Ervini ngjeshur, në këmbë, në mes të autobusit. Nxehtësia e trupave përçohej e ftohtë. Frymët rrinin pezull. Njerëzit e ndienin peshën e largimit. Sytë i lëviznin, por asgjë nuk shikonin. E panjohura, që pas hapit të parë, na shikonte me një sy pushke.

Ne po iknim. Asgjë nuk durohej më.

Lushnje. Stacion i zhurmshëm nga njerëzit. Sta­cion pa jetë. Platforma buzë shinave e mbushur plot. Treni i lodhur po vonohej. Dhe vonesa vetë peshonte si gur mbi zemrën time. «Po u nise, mos e kthe kokën pas!» «Po vendose, mos diskuto më!» Këto fjalë të gjyshit tim të mirë e punëtor, një burrë i fortë, me karakter dhe nja dy metra i gjatë, më jepnin zemër.

«Gentur!»

U tremba. Po ky zë i njohur? Ishte shoku im Ilir Çela. Thërriste diku nga larg. Atë çast klithi edhe lokomotiva që doli nga kthesa me vrapin e saj të ngathët. E dija, e merrja me mend që edhe në tren do të mbytesha nga angështia. Kori i zërave kishte vetëm një temë, ikjen.

Vetëm kur zbritëm, në buzë të detit, në Shkozet e kuptova sa shumë qemë. Lumi i njerëzve duket edhe më i errët natën. Sytë e verbër të turmës drejt detit. Dritat e anijeve ia bënin me sy. Vrapi ynë i çmendur. Lumi i turbullt e i rrëmbyer po derdhej në det. Fryma u mbajt në anijen panameze. As vetë nuk e di sesi hipa. Nuk pashë askënd të më shtynte përmbi urë. Ne shtynim njeri-tjetrin. Deti klithte me zë njeriu. Deti qante si fëmijë. Deti qeshte i tmerruar. Anija ngarkohej e ngarkohej vazhdimisht. Vetëm një gjë s’mund të harroj. Uria më gërryente. Orën e dorës, një orë me bateri që ma kishte sjellë vëllai nga Tirana, ia kisha dhënë policit. Tmerri i vetvetes po kapërcehej me hapat e të tjerëve. Unë prisja dikë dhe ky ishte frymë, ngjeshje, qarje, një e qeshur e qelbur dhe e xhindosur. Trupat u bënë petë, thuajse u këputën në mes. Nata ishte e zezë pis, me yje të largët që talleshin me mjerimin tonë. Vështrimi ynë qe nxirë nga vdekja që po na rrëm­bente frymën.

Mesi i natës i rralloi njerëzit. Çuditërisht anija panameze që kishte shkarkuar çimento, kishte dalë në radë. Flitej që e paskëshin rrëmbyer nja dy shko­dranë që i kishin lidhur kapitenin dhe marinarët në kapiteneri e në sheshin aty pranë. Aty pas mesit të natës as vetë nuk e di sesi u gjenda në hambar. Si unë dhe qindra të tjerë.

Më kishte mbërthyer një gjumë vdekjeje. Teksa po çelte agimi. Fytyra e merakosur e mamit më doli përpara. Kisha qenë ëndërr me të. Vetvetiu makthi më mbyti. Lotët më qenë mbledhur në sy. Hambari me pluhur çimentoje i kishte tjetërsuar njerëzit. Ata vërtet qenë shfytyruar. Dukeshin sikur vinin nga ca shekuj të largët të mbuluar ashtu prej pluhurit të mrekullueshëm të historisë. Asnjë nuk njihja.

«Sa orë po bëjmë në det?» – klithi dikush me zë të shuar.

«Po vete ora dhjetë!»

«Anija ka qëndruar!»

«Jo, jo, anija është prishur.»

«Po sikur të mos ndreqet?»

«Mos u bëni merak, do të ndreqet!»

«E zeza unë, kemi për t’u mbytur!»

Mes klithmave të shuara, mes frymës së uritur, mes pluhurit mbytur, mes të sharave, përqeshjeve, talljeve, rrëmujës, urisë sfilitëse, tmerrit pa ngjyrë, i gremisur përballë vdekjes së sigurt, ashtu u mbushën dyzetetetë orë në mes të Adriatikut.

Aty nga mbrëmja e ditës tjetër anija lëvizi. Në sytë tanë lindi sërish shpresa, sido që disi e vogël dhe me fytyrën e vdekjes që na shihte duke u zgërdhirë.

Ikja jonë e pati një fund. Mbërritëm në Bari. Tur­ma gjysmë e vdekur u turr për të zbritur. Njerëzit hidheshin në mes të detit. Të tjerët shtyheshin. Brit­ma. Kujë. Fjalë të ndyra. Hingëllima njerëzish të rraskapitur. Tmerr pa sy. Mekje. Mbrëmje me drita të zbehta që pasqyroheshin përmbi det.

Nuk mund të harroj dot çastin final. As vetë nuk e di si shpëtova gjallë. Gati u këputa në mes nga të ngjeshurit e turmës pas hekurave. Mbaj mend që kam lëvizur si somnambul dhe e kam parë veten të mbuluar me qeskë plastmasi. Ajo ishte dhoma e parë imja jashtë shtetit, gjumi im i parë jashtë, i mbështjellë me pelenat moderne të perëndimit. Kur kam qenë kërthi mami im më ka mbështjellë me pelena pambuku. Në këtë ikje, në lindjen time të dytë jam llahtarisur nga vetëdija makabre e pele­nave. Të qarat e mia dhe ato të turmës brenda atyre pelenave nuk kishin më zë. Na duhej të hanim pas tmerrit të urisë dhe të flisnim diku buzë një ka­zerme të stërmbushur.

Ëndrra që pashë atë natë:

Vazhdimisht më përkundte ime më në prehër. Ajo nuk ngopej së qeshuri. Qeshja dhe unë nën pelena plastmasi. Befas do të më zgjonte një diell i vrarë, ndonëse ishte 9 mars 1991, pranverë, një pranverë që përpëliste buzët në një formë të çudit­shme: as mallkim e as urim.

Gentur Lleshi «Ëndrra e vdekjes sime» f.25, bot.III, 2014

Filed Under: ESSE Tagged With: Gentur Lleshi, ikja

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 22
  • 23
  • 24
  • 25
  • 26
  • …
  • 63
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Kontributi shumëdimensional i Klerit Katolik dhe i Elitave Shqiptare në Pavarësinë e Shqipërisë 
  • Takimi i përvitshëm i Malësorëve të New Yorkut – Mbrëmje fondmbledhëse për Shoqatën “Malësia e Madhe”
  • Edi Rama, Belinda Balluku, SPAK, kur drejtësia troket, pushteti zbulohet!
  • “Strategjia Trump, ShBA më e fortë, Interesat Amerikane mbi gjithçka”
  • Pse leku shqiptar duket i fortë ndërsa ekonomia ndihet e dobët
  • IMAM ISA HOXHA (1918–2001), NJË JETË NË SHËRBIM TË FESË, DIJES, KULTURËS DHE ÇËSHTJES KOMBËTARE SHQIPTARE
  • UGSH ndan çmimet vjetore për gazetarët shqiptarë dhe për fituesit e konkursit “Vangjush Gambeta”
  • Fjala përshëndetëse e kryetarit të Federatës Vatra Dr. Elmi Berisha për Akademinë e Shkencave të Shqipërisë në Seancën Akademike kushtuar 100 vjetorit të lindjes së Peter Priftit
  • Shqipëria u bë pjesë e Lidhjes së Kombeve (17 dhjetor 1920)
  • NJЁ SURPRIZЁ XHENTЁLMENЁSH E GJON MILIT   
  • Format jo standarde të pullave në Filatelinë Shqiptare
  • Avokati i kujt?
  • MËSIMI I GJUHËS SHQIPE SI MJET PËR FORMIMIN E VETEDIJES KOMBËTARE TE SHQIPTARËT  
  • MES KULTURES DHE HIJEVE TE ANTIKULTURES
  • Historia dhe braktisja e Kullës së Elez Murrës – Një apel për të shpëtuar trashëgiminë historike

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT