Archives for May 2017

NJOFTIM PER TE PAME

May 19, 2017 by dgreca

Njoftohet Komuniteti Shqiptar se me rastin e ndarjes së parakohshme nga Jeta e më së dashurës së tyre BUKURIE( TREZHNJEVA) HAXHAJ(1 GUSHT 1966-29 PRILL 2017), e cila u varros në Nju Jork, me nderime nga Familja, të afërmit, miqtë dhe dashamirët e Familjes HAXHAJ nga Fshati BEGAJ i rrethit të Tropojës me datën 2 Maj 2017.

Familja HAXHAJ me Kushërinj dhe të Afërm të Famijes hapin të PAME për Burra dhe Gra, të DIELËN me 21 MAJ 2017, prej orës 10.00 AM deri në 5.00 PM në EastWood Manor .

ADRESA: 3371 EASTCHESTER ROAD, BRONX, NY 10469

TEL I FAMILJES: 646-271-4275(Dielli)

Intelektualë gjermanë vizituan Ministrinë e Diasporës në Kosovë

May 19, 2017 by dgreca

-Qëllimi i vizitës së tyre ishte njohja e Kosovës, por edhe shkëmbimi i kulturave, i përvojave mes bashkatdhetarëve tanë në diasporë dhe vendit pritës, në këtë rast popullit gjerman/

PRISHTINË, 19 Maj 2017-Gazeta DIELLI/ Sot, ministri i Diasporës, Valon Murati, me bashkëpunëtorë priti një delegacion të komunitetit gjerman, i cili përbëhej nga intelektualë të fushave të ndryshme. Ky delegacion shoqërohej nga mësuesja e mësimit plotësues të gjuhës shqipe në Gjermani, Shqipe Gara Berisha.

Qëllimi i vizitës së tyre ishte njohja e Kosovës, por edhe shkëmbimi i kulturave, i përvojave mes bashkatdhetarëve tanë në diasporë dhe vendit pritës, në këtë rast popullit gjerman.

Në këtë takim u bisedua për shumë çështje që prekin komunitetin shqiptar në Gjermani, por edhe për historinë e Kosovës, për mundësitë që të rritet bashkëpunimi, veçanërisht për rolin e diasporës mes vendit tonë dhe shtetit gjerman.

Ministri Murati me të pranishmit bisedoi për potencialet e mëdha që ka diaspora jonë në këtë shtet, por edhe për mundësitë që vetë gjermanët, përmes ekspertizës, po edhe bashkëpunimit me njerëzit e diasporës sonë, të jenë pjesë e projekteve në Kosovë.

Në fund të takimit, mësuesja Shqipe Gara Berisha tha se imazhi që ka krijuar diaspora shqiptare, ka ndikuar që këta njerëz të shprehin dëshirë ta njohin nga afër Kosovën dhe historinë e saj.

Ajo falënderoi ministrin Murati, përkatësisht Ministrinë e Diasporës për mbështetjen që i jep diasporës./b.j/

Defining a Foreign Terrorist Organization

May 19, 2017 by dgreca

By David L. PHILLIPS/

Donald J. Trump declared: “We support Turkey in the first fight against terror and terror groups like ISIS and the PKK, and ensure they have no safe quarter, the terror groups” (16 May 2017). Equating the Islamic State in Iraq and Syria (ISIS) with the Kurdistan Workers’ Party (PKK) shows a profound lack of nuance. While the United States lists both ISIS and the PKK as a Foreign Terrorist Organization (FTO), their ideology and tactics are dramatically different.

ISIS was founded in 2006 based on the radical ideology of Jihadi-Salafism. As an offshoot of al-Qaeda, ISIS employs a harsh interpretation of Islamic law, justifying anti-Shiite sectarian views. ISIS believes that Shia are conspiring with the United States and secular Arab rulers to limit Salafi power in the Middle East.

Brutal tactics by ISIS against non-believers include beheadings, stoning, and burning victims alive. ISIS practices mass rape and sexual slavery of Ezidis and Christians. It uses social media to recruit disenfranchised, uneducated, and poverty-stricken youth. ISIS maintains its caliphate will purify Muslim lands and purge non-believers.

The PKK is different. The PKK was established in 1978 as a secular and nationalist movement. It adopted armed struggle to defend Kurds from the Turkish State’s systematic oppression. Resistance was in response to well-documented human rights abuses, and Turkey’s brutal counterinsurgency. In the 1980s and 90s, thousands of Kurds were killed or disappeared by government-backed death squads and security services. Young people were drawn not by a slick social media campaign, but by the romantic appeal of Kurdish guerillas standing up for Kurdish political and cultural rights against vastly superior Turkish forces.

Approximately 40,000 people died during Turkey’s civil war since the 1980s. The PKK ultimately abandoned its goal of an independent greater Kurdistan, seeking negotiations. It declared unilateral ceasefires in 1993, 2003 and 2013. According to PKK leader Abdullah Ocalan: “The democratic option is the only alternative to solving the Kurdish question. Separation is neither possible nor necessary. We want peace, dialogue, and free political action within the framework of a democratic Turkish state.”

There is another important difference between ISIS and the PKK. ISIS deliberately targets Americans and US interests with assassination and violence. The PKK has never killed an American.

Trump should get his facts straight. Heinous murderers belonging to ISIS are different from freedom fighters, even if both use sensational violence.

David L. Phillips is Director of the Program on Peace-building and Rights at Columbia University’s Institute for the Study of Human Rights. He served as a Senior Adviser and Foreign Affairs Expert at the US State Department. His recent book is An Uncertain Ally: Turkey Under Erdogan’s Dictatorship.

REVOLTA E SPAÇIT DHE E QAFË BARIT PËRKUJTOHEN NË VATËR

May 19, 2017 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

Në një njoftim të gazetës shqiptaro-amerikane, Dielli, organ i Organizatës Pan Shqiptare VATRA, njoftohet komuniteti i Nju Jorkut me rrethe, por edhe më gjërë, se me nismën e një grupi ish të burgosurish dhe të përndjekurish politikë, nën drejtimin e Pëllumb Lamaj dhe në bashkëpunim me Federatën Panshqiptare të Amerikës “VATRA,” organizohet – (me 20 Maj 2017 në orën 2.00 pm., Adresa: 2437 Southern BLVD, BRONX, NY 10158) përkujtimi i Revoltave të Spaçit dhe të Qafë-Barit. Si pjesë e programit do të shfaqet një dokumentar historik, i realizuar nga Z. Pëllumb Lamaj”. Dokumentari, “Spaçi, Simboli i Rezitences Anti- Komuniste, në Shqipëri”, sipas njoftimit “Përjetëson revoltën e Spaçit”.

Në njoftimin e gazetës Dielli thuhet se tubimi kujton Revoltën e Spaçit që kishte filluar më 21 maj të vitit 1973 e që zgjati 3 ditë. Me atë rast, të burgosurit anti-komunistë shpalosën, në tarracën e burgut, një flamur të Skënderbeut, pa yllin komunist, duke kënduar dhe duke hedhur parrulla kundër diktaturës enveriste. Siç mund të merret me mendë, revolta u shtyp me gjak. Përfundimi i shtypjes së revoltës, ishte katër nga të burgosurit u dënuan me pushkatim, 8 të tjerë u ri-dënuan me 25 vjet burg, 70 të tjerë u arrestuan dhe u rigjykuan. Katër të pushkatuarit ishin Skënder Daja, Pal Zefi, Dervish Bejko dhe Hajro Pashai, thuhet në njoftimin e gazetës shqiptaro-amerikane Dielli.

Ndërsa Revolta e Qafë-Barit filloi 11-vjet më vonë, me 20 maj të vitit 1984. Thuhet se në këtë burg kanë qenë gjithsejt 500 të burgosur politikë, secili i dënuar me mbi 25 vite burg. Ata të shkretë, shfrytëzoheshin dhe keqtrajtoheshin egërsisht nga regjimi komunist, duke i detyruar të punonin nëpër galeritë e minierës, me tre turne. Duke mos mundur të duronin torturat dhe shtypjet, pas shumë vitesh torturash çnjerëzore, të dënuarit shpërthyen në revoltë më 20 maj të vitit 1984. “I gjithë kampi u rrethua me forca ushtarake. Të plagosurit hiqeshin zvarrë…Sander Sokolin, e tërhoqën zvarrë në mes të kampit, e shtrinë mbi një dru dhe e këputen në mes. Tom Ndoin dhe Sokol Sokolin i pushkatuan. Të gjithë të dënuarit i lanë të lidhur, pa rroba dhe me orë të tëra jashtë dhe i ridënuan”, thuhet në njoftimin e gazetës Dielli për kujtimin e kësaj revolte.

Fatkeqsisht, revoltat e Spaçit dhe e Qafë Barit nuk kujtohen zyrtarisht, aty në vendin ku kanë ndodhur, në Shqipëri dhe ku as krimet e komunizmit nuk dënohen, ndërkohë që bëhen përpjekje që ajo e kaluar të harrohet dhe të mos kujtohet më nga brezi i tanishëm dhe as nga brezat e ardhëshëm të shqiptarëve. Udhëheqsit shqiptarë të 27-viteve të fundit – madje edhe në atmosfera të acaruara politike, siç ishte kjo e fundit midis dy partive kryesore të vendit — kanë arritur në marrveshje politike, për lidhje koalicionesh dhe bashkqeverisje për të siguruar pushtetin, madje edhe duke shkëmbyer karrigat kur pushteti i tyre mund të konsiderohej se ishte në rrezik. Por, klasa politike e këtij çerek shekulli post komunist, nuk mund të arrijë një qëndrim moral dhe të bien dakort për të njohur zyrtarisht dhe për të dënuar krimet e komunizmit, madje as për të kujtuar krimet e komunizmit – ashtu siç po kujtohen, sado modestsisht, tek Vatra panshqiptare në Nju Jork këtë fund jave – për krimet, jo vetëm në Spaç dhe në Qafë të Barit, por anë e mbanë Shqipërisë dhe trojeve shqiptare për pothuaj gjysëm shekulli të regjimit komunist.

Fatkeqsisht, siç është shprehur edhe shkrimtari i madh Ismail Kadare në një artikull të shkruar në vitin 2005, se megjithse kanë kaluar 27-vjet nga shëmbja e komunizmit dhe ndryshe, nga pothuaj të gjitha vendet ish-komuniste të Evropës Lindore dhe Qendrore, në Shqipërinë tonë, “Një mjegull e helmuar vazhdon të rrijë pezull mbi ish-perandorinë e përmbysur. Ajo nuk gjen qetësi dhe, me sa duket, s’ka për të gjetur, pa kryer një operacion të dhimbshëm, por të domosdoshëm: spastrimin moral të saj. Thënë ndryshe njohjen dhe dënimin e krimit. Pikërisht për pengimin e kësaj njohjeje e sidomos e këtij dënimi është ngritur sot në këmbë një armatë e tërë. Me trysni, me kërcënim, me para, me dredhi, me lutje, me shantazh, shkurt me të gjitha mënyrat e mundshme, kjo ushtri e thirrur në shërbim po përpiqet të mbulojë të vërtetën.”

Ismail Kadare në pamfletin moral të 2005-ës, që unë do ta quaja historik për nga përmbajtja dhe për nga paralajmërimi profetik që mbartë, shkruante se, “Nuk është koha as për vaj e as për berihaj. Në jetën e popujve janë të njohura gjendjet e krizave morale, ato që mund të quhen “orë e vetëvrasjes”. Për një paradoks të madh, ato, më së shumti ndodhin në liri, atëherë kur rreziqet e tjera shmangen.” Kadare bën thirrje për shqyrtimin e ndërgjegjes dhe për një drejtpeshim shpirtëror duke shkruar se, “Procesi i rigjetjes së drejtpeshimit shpirtëror, është i lidhur natyrshëm me kurajën për shqyrtimin e ndërgjegjes, sidomos kur ajo është e dëmtuar. Një gjë e tillë është vështirë të përfytyrohet pa hapjen e zgafellave ku është strukur e keqja” thekson Kadare.Ismail Kadare paraljamëron dhe i bën thirrje kombit shqiptar për transparencë përsa i përket të së kalaurës komuniste duke thënë se, “Historia e emancipimit njerëzor është historia e hapjes dhe në asnjë rast e mbylljes të së vërtetës. Janë sheshet e qyteteve antike, hapësira ku së pari, bashkë me votën e lirë dhe me fjalën e lirë lindi demokracia, dhe jo qilaret e errëta, aq shumë të dashur për kundërshtarët e saj. Është hapja (transparenca) ajo që i vuri krismën në themele, asaj që dukej se nuk do të tundej kurrë, perandorisë komuniste”, nënvijon ai.

Ismail Kadare e përfundon artikullin e tij të viti 2005, por gjithnjë aktual për shqiptarët kudo edhe sot, (të cilin mund ta gjeni më poshtë në terësi), duke paralajmëruar se, “Me këtë gjendje të frikshme morale, Shqipëria nuk mund të quhet sot një vend i lirë dhe sovran. Në këto kushte, liria, demokracia dhe rendi republikan i saj nuk mund të jenë veçse virtuale. Brezit të ri të shqiptarëve që po hyn në jetë i bie barra historike e njëmendësimit të tyre. Me fjalë të tjera ta rifitojë Shqipërinë. Jo çdo brezi mund t’i bjerë një shans i tillë”, ka përfunduar artikullin e tij shkrimtari Ismail Kadare.

Me Zotin Kadare bie dakort edhe shkrimtari me origjinë çeke, Milan Kundera, se nuk duhet dhe nuk mund të harrohen kurrë krimet e komunizmit, siç ishin krimet e kryera kundër të pafajshëmve në Spaç dhe në Qafë të Barit. Z. Kundera është shprehur se mbi të gjitha, “lufta kundër komunizmit është një luftë e kujtesës kundër harresës.”

I bie kësaj klase politike shqiptare si detyrë dhe obligim, jo vetëm për të kujtuar Spaçin dhe Qafë Barin, por edhe si një prioritet i lartë kombëtar me përgjegjësi para historisë që, njëherë e mirë, të zbardhet e vërteta mbi krimet komuniste. Ky është një shans i këtij brezi politik, nëqoftse, sipas fjalëve të Z. Kadare, doni që me të vërtetë, ta “rifitoni Shqipërinë”.

Teksti i plotë i artikullit —

http://telegraf.al/dosier/ismail-kadare

Jepjani çadrën LSI-së

May 19, 2017 by dgreca

Nga Ilir Levonja/Në vend që t’i gëzohen arritjes së një marrëveshje. Shqiptarët kanë filluar nga gërrvërret. Jo pse u ulën të dy. Pse u mbyllën të dy kokë më kokë. Kur kishin kaq kohë që ia lëronin nënën njëri-tjetrit. Pse ua bën me hile të vegjëlve. Dhe për më të tepër lodhen duke u parashikuar se çfarë mund të ndodhi, të themi nëse bëhen zgjedhjet më 25 qershor. Çfarë do ndodhi me atë fiton? Dhe çfarë me atë që nuk fiton.? Mbase do qeverisin bashkë! Kutadish? Po a është e mundur?! A ndodh kjo në botë? Se ne të gjitha me botën i kemi… Edhe pse nga kërshëria e saj na duket mallinje një qeverisje të majtësh e të djathësh. Ndërkohë që, si të djathtët si të majtët i kanë bërë me kollajllëk. Koalicionet qeverisëse me segmentet e krijuara nga firot dhe dalja jashtë radhe e elementit nga partitë mëmë.

Ja dhanë këtë shans LSI-is. Madje e rritën dhe mbajtën, si thotë ajo kënga e bregut të Vjosës. Të rrita me pekuli, oh moj bijë, oh moj bijë.

Cila do të ishte ajo marrëveshje që do t’i kënaqte palët? Nuk ka për të ekzistuar. Nuk ka për të ndodhur ndonjëherë.

Për këtë të jeni të sigurt. Pasi çdo një e tillë ka pluset dhe minuset e veta. Dhe këto do i tregojë koha. Por me sa po shohim, duart e shtrënguara të dy të mëdhenjëve kanë irrituar një sërë syresh. Të parin presidentin e zgjedhur me pëshpëritje veshi. Duke u hequr si babaxhani i Shqipërisë. Ky Meta, që, edhe pse premtoi që hiqte dorë nga aktiviteti primar politik. Për shkakt të impenjimit të postit të ri dhe kushtetueshmërisë. Ironizon me deklarata thumbuese. I tmerruar që si ujk i vjetër u zu gafil.

Ndaj u them demokratëve, mos e çmontoni çadrën. Lëreni aty. Jo vetëm për Metën, por për të gjitha partitë e vogla, që fal vegjetimit klasik. Lojrave me thërrimet nga sistemet zgjedhore. Aleancat anormale me partitë e mëdha. Përfshirja në listat e tyre etj. U ka dhënë atyre një pushtet special ndër vite. I janë ngjitur asaj nofkës së aleatit sikur ç’të thuash.

Nga këto makinacione, vetëm PD-së i janë mohuar sot 8 vende në kuvendin e fundit. Kushedi sa intelektualë të mirëfilltë rrinë aty mbrapa derës për shkak të shenjtëve si Mediu, Ndoka, Shehi, Idrizi etj. Pra zëri i vërtetë i PD-së, ai luajali rri aty i vdekur. Kurse konferencat në emër të demokratëve, votat etj… I qeverisin këta gjenjitë e stanjacionit dhe regresit. Na i bëri këtë dhuratë Berisha.

Fal këtyre makinacioneve … gjykata e Tiranës numëron 137 parti. Plasëm duke e thënë. Një vend përshembull si Amerika, me 350 million banor, ka dy parti. Ne 137-të. Që asgjë tjetër nuk bëjnë, veç marrin mandate deputetësh nga e djathta dhe e majta. Eshtë e thjeshtë, futuni në çadër. Luftoni për një çështje. Arritjen e pragut dhe përfshirjen e komisionerëve. Luftoni për identitetin tuaj. Se këto fitohen, nuk dhurohen. Se pa diskutim që pamvarja juaj në një kuvend. E fituar me vote të drejtpërdrejtë. I bën mire Shqipërisë. Për këtë të jeni të sigurt. Por ama i është kthyer në një kancer, m’varja juaj. Për shkak të një pozicionimi anormal. Për shkak të pushtetit të dhuruar. Dhe nëse dy partitë e mëdha e mbajnë fjalën, ose e kanë vërtet seriozisht këtë pjesmarrjen pa koalicione parazgjedhore. Ta dini, vërtet po u prishin rehatllëkun tuaj. Por duke se kanë filluar të ndreqin Shqipërinë.

Qofshin të bekuar.

Qofshi edhe ju nëse veproni e fitoni kështu.