Archives for December 2017

ELEGJI….

December 19, 2017 by dgreca

GANO ZEMRA IME/

Nga Bajame hoxha(Çeliku)/

Afroj data, afroj dita/
Plot një vit që ti më le,/
Për çdo ditë në lot u mbyta/
Malli nga vendi më ngre!/

Larg nga ty unë s’mund të rroj/
Larg nga buza që më puthi,/
Vitet plagë dot s’i harroj/
Dhimbja për ty më këputi!/

Kishim diell në zemrat tona,/
Kishim kopshte me blerim/
Lule blini plot aroma/
Trëndafila pa mbarim!/

Vitet tona zjarr në qiell
Ditët tona mbushur flakë!
I kërkoj dhe rrotull sillem
Sepse malli më përflak.

Flas me ty me lot në vargje
Loti s’më lë në harrim,
Zoti ty të mban në paqe
Mallit tim, ç’t’i bëj tani?

Shpirt, ta dish, pa ty në jetë
ditët më kthehen në ferr!
S’e pranoj, s’është e vërtetë
Se ti s’kthehesh dhe një herë!

Shpresa është drit` e pashuar
Ti do t’kthehesh në pranverë!
Bashkë me gjethin lulëzuar
Trëndafil si asnjëherë!

Një vit plot që po robtohem
Nuk po lë gur pa lëvizur,
Derë më derë unë kam trokitur
Nuk e di, tek unë, je nisur?

Po të pres me shpirt e mëndje
Shpresa për një kthim më mbetet,
Të shoh unë buzëqeshjen tënde
Për një kthim shpresa s’më tretet!

Oh, ti thua:- a ke kërkuar
Shpirti im, që unë të kthehem?
-Kam trokitur portë e qiell
Lutjen time kam dërguar.

Lart lutjen e kam dërguar
Lart në qiell, më beso!
Me lot bashkë shoqëruar
Ia kam lënë atij në duar.

I jam lutur shumë për ty
Dhe i them: vëj dorë në zemër,
O ma kthe Ganon në gji
O më kthe dhe mua ëndërr!

E madhe plagë s’gjen shërim
As me vargjet, se janë tharë
Dhe s’çoj dot as në harrim
Lotin që peng më ka marrë!

Ti ke thënë që jam poete
Dhe kam mposhtur shumë furtuna,
Ja, s’dal dot unë nga kjo gjendje
Për ty qan zëmër e mendje!

Lutje sa shumë kam dërguar!
Shpirti më shkon gjer në re!
Më mbyt ndjenjë e paharruar
Zot pse rroj unë përmbi dhe?

Pres po vjeshta s’ka përgjigje!
Dhjetor i shkuar s’është larg,
Lot e dhimbje për ditëlindje
Tetor i im qe lot e plagë!

Gota më ngriu te dora
Kur më thanë për rreth:gëzuar!
Përmes lotit dy fjalë nxora:
Toke Gano! Thashë:Gëzuar!

Unë të pashë ulur pranë meje
Ashtu si një vit më parë,
-Ashtu zemër, gotën ngreje!-
Ti më fole zjarr e mall.

Unë të ndjeja nëpër sy,
Thellë në zemër u drithërova,
Se zëri yt qe po ai,
Po ai që dashurova!

Me forcë zemre dashuria
Si viti që lamë pas,
Në tavolinë aq sa ishim
Vetëm ti ishe plot gaz.

Natën e ditëlindjes sime
Kur unë vonë rashë në shtrat,
Ti në gji sa më shtrëngove
-Jam me ty- the- në çdo hap!

Hapa sytë nata qe pus!
Dorën zgjata të të prek!
-Zemër- the, të kam mbi buzë
Hap pas hapi ty të ndjek!

Më qetësoje mua gjatë
Kur më thoshe: shpirti im!
-Shpirti im, the: ditë e natë
Terrin ti ma bën shkëlqim.

Atë puthjen tënde ndjeva,
Ndjeva shpirtin dallgëshumë,
Eh, o Zot! Sa shumë kujtova
Se me mua qe në gjumë!

Kur vjen ti një dritë më ndez
Thellë në shpirt më bën hyjni!
Më jep forcë e më jep shpresë
Që të ec unë përsëri.

Kam një vit që un` kam heshtur
Dhe pena më është tharë,
S’të vjen keq sa shumë jam tretur
Loti fort që më ka ngarë?!

Po ku është kjo pena ime?
Porsi gjethe fishkur larg,
Oh, ka ngrirë si zemra ime
Shpirt im nuk ka më varg!

Do shkojnë ditë do bëhen vite
Pena ime s’do flasë më!
Aty hesht dhe jeta ime
Sepse gjysëm është pa të!

Mund të shkruajë gjysma ime
Kur gjysma tjetër, s’është më?
Vijnë në mend veç ca kujtime
Gjysma, gjysma dhe asgjë!

Vargjet s’lidhen mungon çelësi
Mungon çelësi dashurisë
Oh, ky çelës, më kish hapur
Gjthë dyert e poezisë.

Asnjë portë s’më kishe mbyllur
Çelësi im i dashurisë!
Asnjë ndjenjë s’më kishe ndrydhur
Ti o dielli lumturisë!

Them: do zgjohet pena ime
Thellë me dhimbje në lëndim,
Që të shpreh unë ndjenjën time
Gjer në lindje-perëndim?

Do të shpreh lotin e zjarrtë
Që pikoi aq fort për ty,
Do t’i shpreh unë plagët qartë
Që më dhembin pa kufi.

E shikoj që vargu s’ecën;
S’di të shkruaj si më parë!
E kuptoj, të gjitha ngecën
Aty te një vit më parë!

Thashë, i more ti me vete
Forcën, muzën, jetën time?
Sa e zbrazur paskam mbetur!
S’shoh asgjë në veten time.

Aty te një vit më parë
Shpirt e zemër m’u copëtua,
Se të desha si e marrë
Ndaj dhe shpirti s’u shërua.

Kur shoh hënën lozonjare,
Në mes yjesh të gjej ty,
Fluturojmë n’qiell e paqe
Të pushtuar gji më gji.

Ti je drita n’qiell me paqe
Ti je zemra larë në flori,
N’ hapësirat lart më lart
Gjejmë fole unë edhe ti!

Dashurinë dhe besën tënde
do ta ruaj si të vetme,
Oh, qe zgjimi i një ëndrre,
Qe zgjimi i treqind netëve!

Nga ky zgjim ndjeva shumë dhimbje
Ku je shpirt buza më thahet,
Të kërkoj në tokë e qiej
Të kërkoj shpresa s’më ndahet!

Dashuri sa shumë të dhashë!
Ndaj s’më hiqesh kurrë nga jeta,
Në sytë e tu jetën pashë
Rruzullit është e vërteta!

Po ku ece dhe ku shkele
Gjurmë të arta ke lënë!
Trim mbi trimat, ndër apele
Dot s’të morën nëpërkëmbë!

Vinin vuajtjet dallgë e fortë
Nëpër kampin e mallkuar
Ti qe trim me besë të plotë
Si për shok’ edhe për mua.

Ngushëllonim njëri tjetrin
Dorë për dore në t` gjera fusha,
Në stuhi kërkonim diellin
Për fjalë të lirë na thahej buza!

Na mungonte pikë e ujit!
Na mungonte buka thatë,
Gjer në shpirt vinte pickimi
Korb i zi bëhej agimi!

Por në shpirt ne mbollëm lule
Rininë tonë e zbukuruam!
Thellë në shpirt na vinte libri
Thellë vargjeve kënduam!

Tmerrin e kthyem në këngë.
Qemë të rinj dhe të pa thyer,
Djem e vajza anë e kënd
Aromë fushe lulëzuar!

Na lindën pasione të forta
Dhe dashuri hire plot!
Kishim ndjenja të kthjellëta
Netëve me hënëz të plotë.

Heshtja natës kur puthej me ne
Me afshe agimit vesuar,
Aromë petalesh ndihej te ne
Mes ëndrrave dashuruar.

Këngët tona kishin flakë e zjarr
Rreze shpërthimi pafund,
Tani ato këngë o shpirt, o mall
I kërkoj po s’i gjej kund!

Mbeti rinia e freskët mes flakëve
Me ngjyrat e trëndafilit rozë,
Do ta qaj dashurinë mes plagëve
Do më dhemb për jetë e mot.

Mbeta tani si statuj’e trishtuar
Gjithçka më ka ngrirë mbi buzë;
Kërkoj zjarrin, është i pashuar;
Kërkoj diellin thellë në furtunë.

E imja zemër, sa varfanjake!
Kërkon gjysmën që s’është më!
Sillet rrotull po s’di ku qahet
Hesht pastaj, e s’ndjehet më.

Mos më qeshni, më përqeshni
Kërkoj gjysmën që më shkoi,
Kërkoj netët që buzëqeshnin
Kërkoj rrezen të më ngrohë!

Eh, moj zemër sa s’pëlcet
Nga një dhimbje e vërtetë,
Nga një shpirt që u bë erë
Ah, shoh dimër, s’ka më verë!

Eh, o miq sa shumë kam mall
Kam një vit e mbyllur rri!
Nuk e di nëse jam gjallë,
Shpirt e zemër plot sfili.

Nëpër qiell, n’ato dallgë
Përmes detesh të kërkoj,
Ti o gjysmë më mban gjallë
Se pa ty unë s’mund të rroj!

T’kërkoj ty si yll mëngjesi!
Gjysmën time porsi hënë,
Kërkoj jetën ku na mbeti
vallë ku vajtën, vallë ç’u bënë?

Vjen dhe dimri me dëborë
Gjysma ime vallë ka ftohtë?
Çdo gjeth vjeshte si kurorë
Një nga një bëjnë mburojë!

Loti vallë pse s’bëri punë ?
Që kam derdhur ditë e natë!
Ndoshta ka krijuar lumë
Në kët’ shpirt që ndihet thatë!

Dashuri, sa shumë kujtime
Aromë fushe mbete ti,
Po ç` ti bëj unë zemrës sime
Në këtë dimër plot stuhi?!

Nëpër shtrat akull e ngrirë
Ja, pres gjysmën të më vijë,
I mbyll sytë endem në ëndërr
Vjen ti shpirt dhe shtrati ndri.

Dua ta kthej jetën ëndërr
Aty zemrën kam vullkan,
Aty zemra rreh beng, beng
Aty zemrat puthen mall.

Mbrëmjen e ditëlindjes sime
Ti më erdhe fluturim,
Më dhe gaz e shumë kujtime
Më dhe forcë e përtërim!

Natën e ditëlindjes sime
Pranë më erdhe si gjithmonë,
Më dhe prush e drithërime
Më dhe dashurinë në dorë!

Ç’të vajtoj unë vallë më parë
Ëndrrat që dogjëm të dy?
Apo fushat anembanë
Që punuam unë e ti?!

Grurin kur valëviste era
Ëndrrat tona pa mbarim,
Flladin kur sillte pranvera
N`tonat zemra pa harrim?

Miqt` e mi, lotin po mbledh
Që m’rrëshqet nëpër fytyrë,
Më ka gërryer eh, sa thellë
Shpirtin, zemrën pa mëshirë!

Që të dy sa shumë kërkuam
Nëpër kopsht të dashurisë;
Gushë më gushë ëndërruam
Një ditë të bukur të lirisë!

Kjo dashuri ishte e madhe
Se thellë në shpirt kishe liri!
Nga trysnitë ti s’pyete fare
O trim më mbylle ti në zi!

Trim mbi trimat rinia jote
Dhe pse ishim në dënim,
Ah, ta dish, më pushtonte
Hapi yt në internim!

Tundej fusha dhe tundej mali,
Kundërshtonte Gani djali!
Trim Gashjan me fletë prej ari
ti s’ ju trembe kurrë dushmanit.

Vije nga familje prijësish
S’kishte pse të trembej syri
Ti hero me rrënjë lisi
I madh mbete, Gani trimi!

Kushtuar dashurisë sime të pavdekshme!

Bajame hoxha(Çeliku) Dhjetor 2013.

Against All Odds!

December 19, 2017 by dgreca

1 ok rafaela

by Rafaela Prifti/

On a cold December night, a curious encounter compelled me to go the Public Theater. There, my unlikely odyssey led me to a disappointment and a discovery. Earlier that day, all bundled up, I had pulled my hood so far down my face, I had almost bumped into the standing poster on the sidewalk of Lafayette Street. Somewhat startled I stopped a few inches from hitting the side pole. I looked up and I read Illyria in big black letters. I admit that as an Albanian, I quickly identify the name with the land of my ancestors. Reacting in a stereotypical fashion, I automatically scanned the poster to see if the director, playwright or cast members appeared to be Albanian names. Nothing! The next thing I noticed was the date. Last show December 10! So it was that I returned to the theater the evening of the same day.

After being handed a headset and a playbill, I sat down and promptly started to read about the play in order to set my expectations with some caution. “Illyria -A Play in Three Scenes- Written and Directed by Richard Nelson” I turn the next page, The play takes place between April and August 1958 New York City. While still clinging to my national attachment to the name that is synonymous with Albanian heritage, I began to understand that its historical reference as well as geographical context would not be of importance! Indeed, the note by the Artistic Director, Oskar Eustis explained that Illyria pays homage to Joseph Papp, the founder of the New York Shakespeare Festival and eventually the Public Theater. A slight disappointment settles in. Admittedly, I was on a new learning ground. From the first to the last scene, the characters – all members of Joe’s crew – were intent on grappling with the challenges of keeping Shakespeare Festival alive while having to make personal choices about their careers, beliefs and family. Also in every scene, the naturalistic tone of communication among the members of the troupe contained no emotional outbursts or even the conventional projection of the actor’s voice. They simply talked and the audience listened.

And what I heard were issues of keeping art widely available to the public, dealing with commercialism and monopolization, and standing up to censorship while caring for a city that is ours, it belongs to all of us! The last scene began with Joe Papp as the troupe had just wrapped up performing Shakespeare’s Twelfth Night in the park. Sitting at the dilapidated flatbed trailer chatting with his friend, Bernie Gersten, another major real-life contributor to the city arts, Joe spoke of a dream that takes place in Illyria, the fantastic setting of Shakespeare’s comedy. The end! No climax, no resolution, no big finale!

A play about perseverance in the face of political and financial adversity, while advocating for the power of the theater as an essential cultural force! And it just may be the ‘first part’ of a bigger story. Critic Matt Windman writes that “Illyria” could conceivably act as the starting point for a series of plays depicting critical moments in the Public Theater’s history. It must be said that the outcome of Joe Papp;s vision for the theatrical landscape of the city has done well sixty years after the depicted time of the play. Shakespeare in the Park continues to be a celebrated tradition and at times thought-provoking experience, like last summer’s controversial production of Julius Caesar. The Public Theater has a year-round production schedule, and more than 300,000 theatergoers annually.

The writer and director of the play, Richard Nelson, relates that he settled on this title prompted by the description of Illyria in a letter written to Joe by an actor in the play, where he wrote: Illyria is a mythical country where strange and wonderful things happen.”

Thanks to the play, I discovered Illyria as a literary reference, and even a metaphor, if you will, for the democracy of the arts!

You are invited to share your thoughts here if you have seen the play.

1 Illyria

Dom Nikolin Toma, Vizitë në VATER

December 19, 2017 by dgreca

Vikari i Pergjithshem i Dioqezes Shkodër Pult, Dom Nikolin Toma, Vizitë në VATER/

Ditën e Hënë, 18 dhjetor 2017, selinë e Vatrës e vizitoi mysafiri nga Shkodra, dom Nikolin Toma, Vikari i përgjithshëm i Dioqezës Shkodër Pult. Ai u prit në Vatër nga Kryetari i Vatrës z. Dritan Mishto dhe anëtari i Kryesisë së Vatrës Zef Balaj.

Kryetari i Vatrës pasi i uroi mirëseardhjen në Vatrën e Shqiptarëve të Amerikës, e informoi mysafirin për zhvillimet e fundit në Vatër, për tranzicionin e saj , për kombinim e brezave në radhët e federatës, dhe për shtrirjen e saj në të gjithë shtetet e Amerikës së Veriut dhe në Kanada.

Mysafiri nga Shkodra falenderoi për mikpritjen dhe tha se ndjehej i nderuar që ndodhej në Vatër, për të cilën shqiptarët,kudo ku jetojnë, ndjehen krenarë. Ai informoi se në Michigan ishte takuar me kryesinë e degës së Vatrës dhe ka prekur nga afër mikpritjen e bujarinë vatrane.

Në fund të takimit editori i Diellit e ka njohur mysafirin me historinë 105 vjecare të Vatrës, fushatat e mëdha kombëtare, pikat kulmore të veprimtarive të saj, përkushtimin kombëtar dhe urëlidhjen mes Amerikës dhe vendlindjes. Po ashtu editori e njohu mysafirin edhe me historikun e gazetës Dielli, e cila është më jetëgjata në të gjithë historinë e shtypit shqiptar, duke ruajtur historinë e shqiptarëve të Amerikës.

KU ISHE TI ZOT…..!

December 19, 2017 by dgreca

Nga Pëllumb LAMAJ*/

Kur vdes Zoti çdo gjë është e lejushme- DOSTOEVSKY/

Është Pranverë dhe… edhe ne të harruarit nga Zoti e bota kemi filluar të ndjejmë ardhjen e saj edhe pse ju shëmbëllejmë atyre leprozëve,edhe pse rreth e rrotull shikojmë vetëm tela me gjëmba ,ushtarë që na kanë drejtuar bajonetat, mitrolozët dhe shkëmbenj të copëtuar që duket se do të shkëputen nga çasti në çast e do të na zënë nën vehte në këtë gropë ferri që rrethon kampin.Jemi duke lëvizur si zakonisht në atë pak hapësirë të kampit kur papritur ja behin policë të shumtë duke shoqëruar komandantin e kampit.Pasi qëndrojnë disa minuta duke soditur të burgosurit,na japin urdhër të futemi të gjithë në sallën e kulturës.

VDEKJA E DIKTATORIT

Është ora dymbëdhjetë dhe Radio-Televizori shqiptar jep një komunikatë ku njoftohet vdekja e diktatorit…..Ajo ç’ka ndjemë në ato çaste ishte një përzjereje habie,mosbesimi e gëzimi bashkë.Fshehtas filluam të vështrojmë e përshëndesim në heshtje njeri tjetrin dhe kjo heshtje më e madhe se çdo heshtje tjetër,pushtoi sallën….

Ndërkohë jepet urdhëri të dalim nga salla dhe të burgosurit,me sytë që ju shkëlqejnë nga gëzimi,në heshtje,me grushtat e shtërnguar dalin nga salla dhe secili në ato çaste sublime, përfytyron Lirinë e aq dëshiruar e pritur në dekada që do të trokas së shpejti …të paktën kështu kishte ndodhur dhe në Bashkimin Sovjetik kur kishte ngordhur Stalini….por me një ndryshim,Atje miliona turma të kampeve të Siberisë kishin bërtitur e ulëritur,ndërsa ne e kishim pritur në heshtje këtë gëzim që dukej se zbriste nga qielli,në të kundërt na dukej se Demoni do të ngjallej e do të na përpinte të gjithëve….Edhe pse e kishim dëgjuar me veshët tanë,edhe pse e kishim lutur e dëshiruar për katër dekada,prapë na dukej si ëndërr……diktatori kishte ngordhur edhe pse ishte shndrruar në pamundësi në ndërgjegjen e gjymtuar të popullit. Për dyzet vjet me rradhë nëpërmjet një terrori sistematik e të paparë në historinë njerëzore,ky diktator i neveritshëm kishte mundur të gjymtonte arsyen e një kombi të tërë duke e shndruar atë në një mit……

Fotografinë e tij të varur në mur do ta gjeje pothuajse në të gjitha familjet shqiptare dhe në këmbët e tij që kullonin gjak do të hidheshin aq shumë lule sa që dhe vet Napoleoni,Hitleri,Stalini e gjithë mbretërit e botës do ta kishin zili……

Është dita e dytë e zisë kombëtare të shpallur për nder të diktatorit,flamuri qëndron në gjysëm shtizë duke e nderuar atë që e tradhëtoi këtë flamur…Me detyrim na fusin na sallën e kulturës të ndjekim ceremoninë….Është e tmershme, ironike, poshtëruese kur shikon që një popull i tërë poshtëron veten duke u përulur e derdhur lot përpara arkivolit të diktatorit…

Të persekutosh një popull për gjysëm shekulli dhe ky popull të vajtojë vdekjen ,ky është paradoksi më i madh njerëzor në histori për botën perëndimore e të civilizuar që nuk e provoi e as imagjinoi terrorin e kuq,terror që politakanët e tyre ua bënë dhuratë popujve të tjerë.. por është edhe më neveritëse kur të burgosur që dergjen këtu në këtë gropë leprozësh pa asnjë rrugëdalje,pa asnjë shpresë, kanë filluar të qajnë e derrdhin lot për përbindëshin .Kuadro të lartë të partisë dhe pushtetit ,dikur pjestarë të bandës së diktatorit mbajnë fjalime dhe betohen se edhe pse në burg do të mbeten besnik të komandantit dhe partisë madje dikush shkon në marrëzi kur thotë se partisë iu pre një krah, por është krahu tjetër Ramizi-Nexhmija që nuk na lë në dorën e armiqëve të popullit ballistëve…

HIPOKRIZI

Hipokrizia nuk ka fund . Në një stend të emulacionit socialist eshtë vendosur një portret i madh i përbindëshit ku një i burgosur mjeran i fshin xhamin dhe mbush me ujë një vazo me lule… Nuk më durohet,i afrohem dhe e pështyj:-Të të vijë turp- i them kot e ke ,nuk e ngjall dot edhe ti do ngordhësh këtu si qen e as kanë për ta falur dënimin. Të burgosur të tjerë zbresin shkallët për të shkuar në banjo dhe përpara fotografisë së diktatorit sa herë që e shikojnë mbushen me frymë.. .

Është dita e tretë e zisë dhe e ceremonive dhe një i burgosur informator i komandës i shoqëruar nga policë ,shkon në ç’do kapanon duke kërkuar firmën e ç’do të burgosuri …. Bëhet fjalë për një telegram që do ti dërgohet K.Q.P .P SH se dhe Ledit Makbedh ,Nexhit…Një pjesë e madhe frikacakësh e dallkaukësh shumica ish kuadro komunist firmosin atë paçavure por ka dhe të tjerë kurajozë që as nuk u trembet syri….I burgosuri informator më afrohet dhe më zgjat bllokun…..Pasi e vështroj me neveri i them të largohet ….policët që e shoqërojnë pasi më shikojnë më urrejtje duke lëvizur kokën në shenjë kërcënimi, ia bëjnë me shenjë të vazhdojë me të burgosurit e tjerë……

Me sa kuptojmë,është një lojë e ndyrë e sigurimit të shtetit për t’i poshtëruar e vrarë politikisht të burgosurit e që në të ardhmen t’a përdorin si dokument poshtërues në histori…..

Sot është dita e fundit e ceremonive dhe turmat të përulura deri në poshtërim nga frika,mbushin me lot e lule rrugët e Tiranës së kuqe duke i dhënë lamtumirën e fundit Përbindëshit të kuq…..Gjithë makina e propogandës së kuqe nën ingranazhet e së cilës janë përpëlitur të gjitha institucionet,ka vetëm një devocion…nderim diktatorit….Shiu nuk ka të pushuar sikundër dhe kortezhi njerëzor që nuk ka të mbaruar veç një gjë është e sigurt….Përbindëshi ka ngordhur………

DHURATA PER VITIN E RI

Ditët,javët ndjekin njëra tjetrën dhe asnjë shenjë Lirie nuk po shfaqet në horizont e të burgosurit natyrshëm kanë filluar të humbin durimin dhe mjerimi e shpresat mizore kanë filluar të mbulojnë fytyrat e tyre …..Pak nga pak po i afrohemi Dimrit dhe sot ka filluar dëbora e parë e ashtu butë – butë ka shtruar çarçafin e bardhë…..Më në fund trokiti dhe Dita e vitit të Ri që shumica mendonte se do ta kalonte në Liri pranë të dashurve të tyre që dhe ata mezi i prisnin…..Është kohë darke dhe të burgosurit si zakonisht janë rreshtuar për të ngrënë darkën,atë pak supë nga mbeturinat e gjellës së ushtarëve kur nga mensa del një i burgosur i shoqëruar nga policët që i bërtasin e ulërijnë.Ai ka gjetur një krimb në supën e tij dhe ua ka treguar të burgosurve të tjerë të cilët në rradhë,njeri pas tjetrit, e kanë derdhur supën në kazanin e plehrave….Ndërkohë lajmërohet komanda dhe në kamp vjen oficeri rojes i cili pasi i ka reshtuar të gjithë të burgosurit pyet se kush prej tyre e ka gjetur krimbin….Një i burgosur ,duke ngritur dorën i përgjigjet oficerit të rojës e ndërkohë oficeri rojës i bën shenjë të dalë nga rreshti e të qëndroj përball turmës së të burgosurve dhe pastaj u drejtohet të burgosurve;e shikoni këtë armik të betuar?Ky maskara ka hedhur krimbin në gjellë për të diskretituar komandën dhe qeverinë ?Ju e dini shumë mirë që ushqimi është i bollshëm dhe i pastër dhe qeveria e partia kujdeset për ju…..ky armik i betuar i popullit nuk ka për tu reabilituar kurrë dhe do të ngordh si krimbi në burg…….dhe pasi ua bëri me shenjë policëve u largua nëpër shkallët që të çonin në zyrat e komandës….Policët e mbërthyen prej krahësh fatkeqin dhe pasi e lidhën e morën në drejtim të birucave …..Të burgosurit në turmë filluan të mërmërisnin ndërkohë që policia dha urdhër të shpërndaheshin e të niseshin drejt fjetores……U nisa drejt shkallëve për të shkuar në fjetore dhe dikush më preku supet ….Ishte një shoku im që gjithmonë bënte shaka,edhe në momente dramatike….

-Ku shkon?- më pyeti duke qeshur?

E vështrova një çast pa folur dhe pastaj me buzën në gaz ju përgjigja;në krevatin e kashtës të mbuloj kokën me batanije e të pres plakun e Vitit të ri….

Në moment fytyra e tij u vrejt,më vështroi me dhimbje dhe u nis drejt dhomës së tij pa folur ….

-Ah, harrova,- i thashë me zë të ulët…Çfarë më tha bashkëvuajtësi?…Krimbi ishte dhurata më e bukur e Vitit të Ri dhe sonte do të shkruaj një dramë…..Kujdes më tha ai….sonte ka shumë policë vërdallë dhe po të kapën do të të kalbin në qeli dhe u largua…..Dhe atë natë,me kokën mbuluar me batanijen e grisur e të pistë,unë shkruajta një nga dramat e shumta por pa mundur t’a hedh në letër ngaqë policët hynin e dilnin pa pushim nëpër dhoma….

Dëbora vazhdonte të binte pa pushim dhe britmat e ushtarëve që ndërronin shërbimin,dhe ndonjë fishek zjarri që hidhej për të ndricuar telat me gjëmba ,më kujtuan se kishte trokitur Viti i Ri 1986….

ZOT, ÇFARË TË KEMI BËRË?

Zbulova kokën dhe i hodha një vështrim dhomës ….të gjithë kishin mbuluar kokat me batanije…doja ti zgjoja,t’ju tregoja se kishte ardhur Viti i Ri,se përbindëshi ishte shndruar në kërmë e nuk ngjallej më por mu duk se do t’u prishja ëndërrën…Zot,- thashë me vete…Çfarë të kemi bërë..! E ashtu me kokën mbuluar me batanijen e vjetër të pistë e të grisur nisa të belbëzoj disa vargje që i kisha shkruar kohë më parë vetëm e vetëm të më zinte gjumi……

Eh Statujë,Statujë e Lirisë
Sa kurora rinie vyshkur mbi ball
Jehona dashurie që kurrë nuk u dhuruan
Sa kafka martirësh mbetur pa var

Eh Statujë,Statujë e Lirisë
E vetmja dritë,i vetmi zjarr
E vetmja shpresë ku ëndërrat udhëtojnë
Përzjerë me klithma,kulluar në gjak

Eh Statujë,Statujë e Lirisë
E vetmja dritë që na mban gjallë
Por dhe po ikëm pa u takuar
Besomë,do vinë të të puthin vrasësit tanë

I gjithë në rrjetë
U katandis globi
Oqeanet,kontinentet
Dhe qielli vet’
Vall si duron Zoti
Tek sheh nga sipër
Si kryqëzohen e përpëliten
Bijtë e vet…

* Spaç 1986

Prokurorja e Përkohshme,protesta, ndërkombëtarët, pozita & Opozita

December 19, 2017 by dgreca

Pas zgjedhjes së Prokurores së përkohshme, në tym e kaos në Parlament, dhe protestë e dhunë jashtë, palët kanë filluar të akuzojnë njëra-tjetrën. Opozita akuzon Kryeministrin dhe mazhorancën se ka shkelë Kushtetutën, dhe ka kapur Drejtësinë duke emëruar një prokurore pa Veting, me qëllim që të shpëtojë veten dhe Minstrin e Drogës-Saimir Tahiri, ndërsa pozita akuzon opozitën se nuk e do Reformën në Drejtësi.Lulzim Basha ka dalë ditën e sotme në një konferencë për mediat nga selia blu, ku ka folur për zgjedhjen e kryeprokurore së re. Sipas tij, Edi Rama ka bërë një puç kushtetues.‘Dje u konsumua një puç kushtetues. Vendi është në një spirale informaliteti. Qëllimi ishte vetëm kapja e një kryeprokurori politik që mbyll dosjet e krimit të Ramës’, tha Basha.Sipas tij, dje kishte vetëm një dhunë e ishte dhunimi i Kushtetutës.‘Ka vetëm një dhunim dhe shkatërrim, ai është shkatërrimi dhe dhunimi i Kushtetutës. Shqipëria mund të ketë dy standarde.Standard duhet të jetë vetëm ai perëndimor, ai amerikan’, tha Basha.

Agresive ndaj Kryeministrit ka qenë kundër mazhorancës edhe Partia e Presidentit LSI. Bashkëshortja e Presidentit, njëkohësisht kryetare e LSI, Monika Kryemadhi, ka qenë në ballë të protestusve dhe ka paralajmëruar përballje të ashpër.

Ndërsa zv.Kryetari i lSI, Petrit Vasili, kreu i Grupit parlamentar të LSI, deklaroi sot se me zgjedhjen me 69 vota të kryeprokurores, fitoi krimi dhe reforma humbi, ndaj fjalën tani e ka populli. Në shënimin e tij sot, Vasili shprehet veçanërisht me ironi ndaj qendrimit të ambasadave të SHBA dhe BE-së për zgjidhjen që iu dha çështjes :”Dje u zgjodh një drejtoreshë e qeverisë, Rama për ta poshtëruar i dha kryeprokurores 69 vota, as sa një ministre. Reforma tashmë e vdekur e drejtësisë polli kryeprokurorin me më pak vota dhe më të pabesuar në histori.69 vota është kapja më e pacipë që krimi i organizuar, në krye të qeverisë, ka bërë ndonjë herë. Tashmë Brukseli dhe Uashingtoni duhet të jenë “të qetë”, reforma në drejtësi katandisi kokoshi një thelë nga 140 vota ne 69 vota. Krimi fitoi-reforma humbi, tani fjalën e ka populli.”

Ndërkombëtarët nga ana e tyre duket se kanë marrë anën e mazhorancës, duke dhënë mbështetje për zgjedhjen në kushte të dyshimta të Kyeprokurores. Ambasada Amerikane ka qenë e para që ka publikuar një Deklaratë kundër dhunës dhe në favor të zgjedhjes së Kryeprokurores Ne deklarate shkruhej:“Ambasada e Shteteve të Bashkuara dënon me forcë dhunën që ndodhi në protestën e sotme në Tiranë. Ne mbështesim të drejtën e qytetarëve për të protestuar paqësisht, por dëmtimi i pronës publike, hedhja e granatave tymuese në Parlament dhe dhuna nuk janë të pranueshme. Ne i bëjmë thirrje të gjitha partive që të tregojnë vetëpërmbajtje dhe të nxisin qetësi.Ambasada amerikane nënvizon se populli shqiptar nuk duhet të habitet që politikanët e tyre po luftojnë njëri-tjetrin. Kjo do të thotë se reforma në drejtësi më në fund po zbatohet.“Populli shqiptar nuk duhet të habitet që politikanët e tyre po luftojnë njëri-tjetrin. Kjo do të thotë se reforma në drejtësi më në fund po zbatohet. Komisionet e Vetingut do të kenë së shpejti rezultatet e tyre të para. Prokurori i Përgjithshëm që refuzonte të ndiqte penalisht politikanë është i ikur. Së shpejti do të shohim krijimin e SPAK-ut dhe BKH-së, të cilat do hetojnë dhe ndjekin penalisht zyrtarë të korruptuar të nivelit të lartë. Qytetarët shqiptarë presin me padurim për drejtësi. Dhe politikanët kanë frikë.”

Më pas ka qenë Bashkimi Europian që ka bërë thirrje për qetësi e bashkëpunim. Në deklaratë shkruhej: BE-ja dënon dhunën në protestat e djeshme dhe sjelljen e anëtarëve të Parlamentit në seancën plenare. Proceset demokratike, qofshin ato seanca parlamentare apo protesta, duhen lejuar të zhvillohen në mënyrë paqësore.Qytetarët shqiptarë u kërkojnë përfaqësuesve të tyre të zgjedhur të tregojnë lidership dhe përgjegjësi, si dhe të punojnë në partneritet për të ndjekur reformat e rëndësishme që janë gjithashtu vendimtare për aspiratën e Shqipërisë për t’iu bashkuar BE-së.

***

Nga ana e saj policia e Tiranës ka vënë në pranga 6 protestues të opozitës ndërsa ka nisur hetimet edhe ndaj 10 deputetëve të Kuvendit të Shqipërisë, për akuza të ndryshme.Deklaratë e përbashkët e Drejtorisë Vendore të Policisë Tiranë dhe Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor TiranëArrestohen 6 persona dhe procedohen 2 të tjerë në gjendje të lirë për veprime të dhunshme në protestë ndaj Policisë së Shtetit.

– 10 deputetë procedohen në gjendje të lirë për prishje të rendit dhe kundërshtim të Policisë.

– 1 shtetas procedohet për organizim dhe pjesëmarrje në tubime të paligjshme

Specialistët e Seksionit për Krimet ndaj Jetës dhe Pronës në Drejtorinë Vendore të Policisë Tiranë, nën drejtimin e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësore Tiranë, në vijim të veprimeve për evidentimin, dokumentimin dhe kapjen e shtetasve që kundërshtuan me dhunë punonjësit e Policisë gjatë protestës së opozitës të zhvilluar në datën 18 dhjetor 2017 para Kuvendit të Shqipërisë, kanë bërë arrestimin në flagrancë, të:

• Renato Xhihani, 19 vjeç, lindur dhe banues në Kavajë;

• Ervis Hajredini, 21 vjeç, lindur dhe banues në Lushnjë;

• Igli Hasani, 24 vjeç, lindur dhe banues në Lushnjë;

• Fanol Prifti, 40 vjeç, lindur dhe banues në Lushnjë;

• Sokol Vuçeta, 46 vjeç, lindur dhe banues në Shkodër (i dënuar më parë);

• Shyqri Proshka, 33 vjeç, lindur dhe banues në Kavajë.

Arrestimi u bë pasi gjatë protestës së djeshme, zhvilluar në sheshin në hyrje të Kuvendit të Shqipërisë nga subjekti politik Partia Demokratike e Shqipërisë, personat e sipërcituar në mënyrë aktive kanë kryer veprime të dhunshme, si: hedhja e sendeve të forta në drejtim të punonjësve të Policisë, hedhja e materialeve piroteknike, si dhe kanë kundërshtuar me dhunë punonjësit e Policisë në përmbushjen e detyrës, vepër penale e parashikuar nga neni 236/2 i Kodit Penal.

Gjithashtu janë proceduar në gjendje të lirë shtetasit:

• E.M, 17 vjeç, lindur dhe banues në Tiranë;

• S.L., 52 vjeç, lindur në Tropojë dhe banues në Tiranë.

Procedimi në gjendje të lirë i tyre u bërë pasi gjatë protestës kanë kryer veprime aktive në nxitjen e turmave dhe kanë ndihmuar me veprime aktive në prishjen e kordonit të Policisë, me qëllim hyrjen në ambientet e brendshme të Kuvendit.

Si pasojë e veprimeve të dhunës nga personat e mësipërm, morën dëmtime të konsiderueshme trupore 6 punonjës Policie, të cilëve iu dha ndihma e parë dhe disa prej tyre vijojnë trajtimin mjekësor.

Po në vijim të veprimeve ka filluar procedimi penal për veprën penale të “Prishjes së rendit dhe qetësisë publike’, parashikuar nga neni 274 Kodit Penal në ngarkim të deputetëve të Kuvendit të Shqipërisë: Flamur Noka, Grida Duma dhe Edi Paloka.

Gjithashtu ka filluar procedimi penal për veprën penale të “Kundërshtimit të punonjësit që kryen një detyrë shtetërore ose një shërbim publik, parashikuar nga neni 235/2 Kodit Penal, në ngarkim të deputetëve: Monika Kryemadhi, Flamur Noka, Ervin Salianki., I.B., Kejdi Mehmetaj, Fjoida Kërpaçi, Klevis Balliu dhe Gent Strazimiri.

Për shtetasin Eno Bozdo, ka nisur procedimi penal për veprën penale “Organizim dhe pjesëmarrje në grumbullime dhe manifestime të paligjshme”.