Archives for September 2018

HAVEL-KOMUNIST I MIRE ESHTE KOMUNISTI I VDEKUR

September 2, 2018 by dgreca

Nga Pellumb LAMAJ/

Ne romanin MORTAJA E KUQE nobelisti amerikan John Steinbak pershkruan ngjarjet e viteve njezete-tridhjete ne USA kur agjentet e Moskes te infiltruar ne shoqerine amerikane propagandonin komunizmin dhe tentonin te benin revolucion e te percanin shoqerine amerikane.Ata viheshin ne krye te turmave dhe benin thirrje per terror kundra pronareve te fermave duke hedhur idene e shkaterrimit te tyre.Dhe kur turmat e lara trush fillonin te prisnin,digjnin e shkaterronin c’do gje ,ata fshiheshin dhe ja mbathnin duke i lene turmat ne doren e policise.Dhe i madhi Steinback shkruante; ‘Ja pse une nuk e di se deri ne c’pike duhet besuar nje i kuq’
Ka kaluar nje shekull dhe duket se historia po perserit veteveten por kete rradhe jo nga agjente te fshehur, por nga politikane qe ne emer te barazise kerkojne t’u lajne trute masave e te bejne kariere ne kurrizin e tyre.
Sistemi kapitalist nuk eshte i perkryer, por duke e krahasuar me sistemin me barbar qe ka njohur historia njerezore komunizmin qe deshtoi me turp e gjak, natyrisht qe eshte me i pranueshmi e me i suksesshmi dhe une mendoj se edhe keta politikane cilitdo qofshin do te deshtojne me turp ne perpjekjet e tyre mashtruese qe kane si qellim vetem interesin e tyre personal.Historia ka treguar se politika amerikane,kur vjen puna per interesa kombetare eshte nje dhe vetem nje dhe propagandat e mediave qe duan te shesin lajmet s’jane gje tjeter vecese shashka qe do te shuhen shpejte.
Eshte e vertete se pas renies se murit te turpit te Berlinit dhe shembjes se sistemit komunist shumica e komunisteve ja mbathen ne perendim me parate e popullit dhe u shndruan ne kapitalist, por ne shpirt mbeten po ata.Nuk thone kot se c’del nga macja do te gjuaj minje.Une mendoj se aresyeja kryesore qe kjo specie qe ka lindur te haje veteveten nen devizen mashtruese te barazise e qe vazhdon te bej propaganden e saj, qendron ne faktin se perendimi jo vetem nuk beri nje gjyq te dyte te Nurembergut per krimet e komunizmit qe ja kaluan qindra here krimeve te nazizmit,perkundrazi ju hapi dyert dhe pse jo ju beri dhe privilegje.Por privilegjet me te medha ishin per perendimin dhe kjo nuk ishte rastesi.Kapitalizmi s’ka miq ,as armiq por vetem interesa dhe kete e shpreh hapur.Ne aspektin moral dhe ate te vleres i fituar doli perseri kapitalizmi qe i beri komunistet te vine ne shtepine e tyre dhe natyrisht te lepijne ate qe peshtyne per gjysem shekulli.Dhe natyrisht ne aspektin kryesor te kapitalizmit,kjo jashteqitje komuniste erdhi ne perendim me shumice marramendese kapitali te vjedhur dhe i fituar doli perseri kapitalizmi.Oligarkia e vjeter komuniste qe errdhi ne perendim ngordhi pa e realizuar enderren per ndertimin e internacionales komuniste mbi germadhat botes se vjeter kapitaliste.I njejti fund i pret dhe pjellen e tyre .Komunist i mire eshte komunisti i vdekur HAVEL

Diskursi serbisht me ambasadorët i presidentit të Republikës së Kosovës!

September 2, 2018 by dgreca

Nga Enver Bytyçi/

Kur Kosova shpalli pavarësinë më 2008-ën, kryeministri Thaçi i atehershëm deklaroi me mburrje se “brenda tre muajve shtetin e Kosovës do ta njohin më shumë se 100 vende”! Ndërsa dje në një takim me ambasadorët e Qutintit në Prishtinë pohoi se “BE-ja nuk arriti ta krijojë konsensusin për ta njohur shtetin e Kosovës”, duke e fajësuar Brukselin për korrupsionin dhe paaftësinë e zotit Thaç për të ndërtuar shtetin e së drejtës. Entusiasmi i tij i para dhjetë viteve tashmë është shndërruar në një bumerang, të cilin kërkon ta shkarkojë te faktorë të tjerë. Pas kësaj presidenti me ambasadorët vijoi të përsërisë të njëjtat deklarata të homologut të tij serb, Aleksandër Vuçiq, se “është koha për marrëveshjen e madhe, historike mes dy shteteve”, se “nuk mund të kthehemi prapa”… , se “As ne as Serbia nuk kemi kohë për të humbur”, se “ngecja dhe pritja në zgjidhjen e raporteve në mes Kosovës dhe Serbisë është thirrje për tensione, për destabilizim, për probleme të mëdha, jo vetëm në mes nesh, por edhe në mbarë rajonin”. Më pas për të fshehur intrigën tha se “Do t’iu them shumë sinqerisht: Kosova si shtet, si politikë, si shoqëri, është lodhur nga ngecja në procesin e konsolidimit të brendshëm dhe atë ndërkombëtar” dhe radhiti tetë arësye pse duhet nënshkruar marrëveshja e ndryshimit të kufijve me Serbinë. Ndër këto aresye ai përmendi dëshirën e tij “për marrëveshje të përhershme me Serbinë, për normaliziin e marrëdhënieve dhe njohjen reciproke të të dy shteteve”, që “Kosova të bëhet anëtare e OKB-së, OSBE-së, NATO-s”, që “të krijohet mundësia e “korrigjiit të kufirit” midis dy vendeve”, që “të shënohej fundi i konfliktit dhe jo rifillimi i tij” dhe që “të ketë stabilitet në rajon e Kosova të forcojë finjësinë e mirë me shtetet kufitare”. Në tri pikat e fundit Thaçi u dha abasadorëve “garanci” se “pas ndarjes së Kosovës do të ruhet karakteri shumëetnik i shtetit dhe do të respektohen të drejtat e pakicave”, se “do të ruhet trashëgimia religjioze dhe kulturore serbe në Kosovë” dhe se “do të ecet përpara në bashkëveprim me faktorin ndërkombëtar”. Në fund ai e mbyll infon e tij me konstatimin se “gjithë ky proces bart në vete rreziqe të panjohura të shumta. Por nuk ka rrezik më të madh për ne si Kosovë, sesa të vazhdojmë të qëndrojmë kështu në një gjendje pezull si shtet dhe si shoqëri”. E riprodhova deklaratën e zotit Thaçi, pavarësisht se lexuesit janë të njohur me të, për të ballafaquar idetë e tij me ato të Aleksandër Vuçiq. Nëse dikush do të kërkojë në google deklarimet dhe fjalimet e presidentit të Serbisë, do të shohë se ai i ka shprehur në mënyrë të përsëritur të njëjtat “argumente” dhe pohime, si edhe ato të Hashim Thçit dje, çka do të thotë se presidenti i Kosovës i merr tashmë të gatshme fjalimet e tij nga Beogradi, përmes koordinatorit të këtyre lidhjeve, Baton Haxhiut dhe ia transmeton publikut shqiptar. Ndërkohë, fjalime si këto redaktohen në zyrën e kryeministrit të Shqipërisë, me qëllim që propaganda serbe te shqiptarët të bëhet më perfide, më e pranueshme dhe diplomatët e huaj të intrigohen nga diskursi, pa mundur të shihet përtej retorikës propagandistike në linjën Tiranë-Prishtinë-Beograd. Kjo retorikë vetëm se nuk u lansua në gjuhën serbe, por nuk pati asnjë ndryshim nga tezat e Beogradit. Gjithçka na kishte shkuar në mendje, por që presidenti i Kosovës të bëhet papagall i programeve serbe të ndarjes së Kosovës dhe t’i lutet bashkësisë ndërkombëtare që ta pranojë këtë prjekt, kjo nuk ishte parë e dëgjuar as nga kuislingët në kohë pushtimesh! I marrshin të keqen Mustafa Krujës, Mehdi Frashërit dhe Xhafer Devës, të cilët nga stani hoxhist e Stalinist i Thaçit dhe Ramës etiketohen si “kolaboracionistë”! Nëse këta bashkëpunuan me fashizmin, e bënë këtë për të zgjeruar territore dhe jo për të shitur një pjesë të atdheut të tyre! Hashim Thaçi është shndërruar në një kavie eksperimentale e politikave të Beogradit dhe Moskës, me qëllim që ta realizojë objektivin e Serbisë e të Rusisë për daljen në Adriatik. Atë që Pashiçi nuk mundi ta bënte më 1912-1913-ën, pra krijimin e kushteve të daljes së Serbisë në Adriatik, po e bën sot vetë presidenti i asaj që tashmë vetëm në letër quhet Republika e Kosovës, i ndihëmuar nga kryeimnistri i Shqipërisë, Edi Rama! Dhe kjo në kundërshtim me kushtetutën e vendit, në të cilën thuhet shprehimmisht: “Sovraniteti dhe integriteti territorial i Republikës së Kosovës është i pacenueshëm, i patjetërsueshëm dhe i pandashëm dhe mbrohet me të gjitha mjetet e përcaktuara me këtë Kushtetutë dhe me ligj”. (Neni 1, Pika 2 e kushtetutës së Reublikës së Kosovës). Në anën tjëtër ambasadorët mbajtën shënim deklarimet e kopjes së Vuçiqit në Prishtinë, por është e sigurt se ata kuptojnë që “zgjidhja” e ofruar nga dy presidentët siamezë” nuk ofron paqe e stabilitet, përkundrazi rikthen konfliktet në rajon dhe kërcënon vetë Bashkimin Europian. Edhe Hitleri kur pushtonte një vend, kishte retorikë paqen. Në këtë rast mund ta kuptojmë Vuçiqin, por është paradoksale sjellja e njëjtë e presidentit të Kosovës! Tirae, me 02.09.2018

Kosovë-Dialogu me Serbinë, përsëri në axhendën e Kuvendit

September 2, 2018 by dgreca

-Kuvendi i Kosovës nis sesionin vjeshtor, të hënën e 3 shtatorit mbledhja e Kryesisë me kryetarët e grupeve parlamentare, me vetëm një pikë në axhendë: “Kërkesa për mbajtje të seancës së jashtëzakonshme me pikën e rendit të ditës: Debat parlamentar lidhur me angazhimet e Presidentit të Kosovës për përfshirjen e ‘shkëmbimit të territoreve’ apo ‘korrigjim të kufijve’ në dialogun në mes të Kosovës dhe Serbisë”.

-Në 30 korrik Kuvendi i Kosovës njoftoi mbylljen e sesionit pranveror pa përfunduar seancën plenare të debatit parlamentar për dialogun me Serbinë, ndërkohë që kishte edhe një propozim rezolute të paharmonizuar mes grupeve parlamentare, rreth së cilës kishte pikëpamje të ndryshme dhe replika/

PRISHTINË, 2 Shtator 2018-Gazeta DIELLI/ Kuvendi i Kosovës nis sesionin vjeshtor, për të hënën e 3 shtatorit në orën 8:00 është ftuar mbledhja e Kryesisë së Kuvendit me kryetarët e grupeve parlamentare, me vetëm një pikë në axhendë:

“Kërkesa për mbajtje të seancës së jashtëzakonshme me pikën e rendit të ditës: Debat parlamentar lidhur me angazhimet e Presidentit të Kosovës për përfshirjen e ‘shkëmbimit të territoreve’ apo ‘korrigjim të kufijve’ në dialogun në mes të Kosovës dhe Serbisë”.

Në 29 gusht 2018 Grupi Parlamentar i Lidhjes Demokratike të Kosovës dorëzoi kërkesën për seancë të jashtëzakonshme të Kuvendit të Kosovës, siç theksoi, për të shprehur qëndrimin institucional kundër cenimit të territorit të Republikës së Kosovës.

“Duke parë gatishmërinë e shumicës së grupeve parlamentare për të mbështetur këtë qëndrim, rezoluta do të aprovohet me mbi 80 vota”, u shpreh grupi parlamentar i partisë më të madhe opozitare.

Më tej shtoi se, nuk ka mekanizëm politik më të fuqishëm për të shprehur vullnetin e qytetarëve të Kosovës, përmes deputetëve të Kuvendit të Kosovës, si të zgjedhur të qytetarëve. “Askush nuk duhet të ketë guxim të ndërmarrë hapa që bien në kundërshtim me vullnetin e shumicës dërmuese të deputetëve në Kuvendin e Kosovës”, thekson grupi parlamentar i LDK. Rezoluta e Kuvendit të Kosovës është e obligueshme për të gjithë, vijon deklarata dhe shton se, nëse dikush vepron ndryshe, atëherë bie ndesh me rendin kushtetues të Republikës së Kosovës dhe pasojat kushtetuese dhe politike janë të ditura.“Kjo rezolutë do të dërgojë tek miqtë tanë ndërkombëtarë, që kanë ndihmuar shtetin e Kosovës të arrijë në këtë pikë ku është tani, vullnetin e qartë të qytetarëve të Kosovës se nuk janë të gatshëm të negociojnë për territorin e Republikës së Kosovës”, përfundon deklarata e grupit parlamentar të LDK.

Në 28 gusht 2018, kryeministri i Kosovës Ramush Haradinaj tha se e ka votën e tij rezoluta e paralajmëruar nga opozita se askush nuk ka mandat të negociojë për territorin e kufijtë e Kosovës.“E ka votën time sot. Për të mos u ndryshuar kufijtë e territori e ka votën time sot e nesër e në çdo kohë”, u shpreh kryeministri Haradinaj pas një mbledhje të qeverisë, duke iu përgjigjur interesimit të medias se a do ta përkrahë partia që ai drejton, Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës, një qëndrim të tillë të opozitës.

“Seancë e jashtëzakonshme e Kuvendit para datës 7 shtator 2018”, ka paralajmëruar të hënën e kësaj jave kryetari i grupit parlamentar të Lidhjes Demokratike të Kosovës, Avdullah Hoti, duke theksuar mbështetjen nga dy partitë tjera opozitare – Lëvizjes Vetëvendosje dhe Partisë Socialdemokrate.

“Në këtë seancë do të propozohet për miratim rezoluta me vetëm një pikë, ku konfirmohet se territori i Kosovës është një dhe i pa ndashëm dhe se askush nuk ka mandat të negociojë për territorin e Kosovës. Pazare me shtetin e Kosovës nuk mund të bëjë askush.
Në ditët në vijim do të kërkojmë mbështetjen edhe të grupeve të tjera parlamentare, si dhe të shoqërisë civile”, është shprehur kryetari i grupit parlamentar të LDK.

“E mirëpres mbështetjen që po i jepet kësaj rezolute edhe nga grupet e tjera parlamentare. Pres që të gjithë deputetët e Kuvendit të Kosovës të mbështesin këtë rezolutë”, ka shkruar Hoti në ‘facebook’, gjatë javës.

Sipas deklaratave nga opozita, seanca e jashtëzakonshme e Kuvendit do të mbahet në 4 shtator 2018.

Në 30 korrik Kuvendi i Kosovës njoftoi mbylljen e sesionit pranveror pa përfunduar seancën plenare të debatit parlamentar për dialogun me Serbinë, ndërkohë që kishte edhe një propozim rezolute të paharmonizuar mes grupeve parlamentare, rreth së cilës kishte pikëpamje të ndryshme dhe replika.

Propozuesi, që është një nga partitë opozitare – PSD, shprehu gatishmëri për takim me grupet parlamentare që ta diskutojnë dhe ta plotësojnë propozimrezolutën para se ajo të hidhet në votim në fillimin e sesionit vjeshtor.

Në dialogun Kosovë-Serbi në Beuksel një takim tjetër i nivelit të lartë presidencial është paralajmëruar për në 7 shtator.

PDK-Veseli: Nuk lejojmë cenimin e sovranitetit – opozita po ndjellë frikë

Në 31 gusht, në një konferencë për media, kryetari i Partisë Demokratike të Kosovës, Kadri Veseli, ka theksuar se në asnjë mënyrë nuk do të lejohet cenimi i sovranitetit të Kosovës, i integritetit territorial të shtetit dhe i Kushtetutës së Republikës së Kosovës.

Rreth asociacionit, kryetari Veseli ka theksuar se për PDK-në, “asociacioni me kompetenca ekzekutive është i papranueshëm”.

Ja deklarimi i kryetarit të PDK Veseli para mediave:

Gjatë muajve të fundit, Partia Demokratike e Kosovës ka bërë thirrje dhe ka ndërmarrë iniciativa konkrete për të përafruar qëndrimet politike dhe ndër-partiake, si dhe për të arritur konsensusin nacional.

Qëndrimi i Partisë Demokratike të Kosovës, është konsistent dhe i qartë: Në asnjë mënyrë nuk do të lejohet cenimi i sovranitetit të Kosovës, i integritetit territorial të shtetit tonë dhe i Kushtetutës së Republikës së Kosovës. Asociacioni me kompetenca ekzekutive është i papranueshëm.

Kosovës i duhet konsensusi nacional për ballafaqim me Serbinë. Jo ndarja për ndarje mes vete dhe përfitime elektorale.

Seancë e jashtëzakonshme për ndarje e thirrur nga opozita është dëmi më i madh që i shkaktohet Kosovës, si shtet i pavarur dhe sovran dhe partneritetit me bashkësinë ndërkombëtare.

Legjitimimi i temës së ndarjes në institucionin e Kuvendit pa fakte, pa argumente dhe me Kushtetutë të qartë është vetëm inskenim i lojës së papranueshme për ndarje, që është skenar jashtë Kosovës, SHBA-së dhe BE-së.

Partia Demokratike e Kosovës konsideron se ngritja e kësaj teme të rrezikshme në diskursin e brendshëm politik do ta dëmtojë Kosovën në procesin e dialogut, duke krijuar argumente pikërisht në favor të eksponentëve anti–Kosovë që dëshirojnë ndarjen e Kosovës.

Partia Demokratike e Kosovës, si gjithherë deri më tash, është e pakompromis dhe e vendosur që ta luajë rolin e vet aktiv dhe konstruktiv për ta arritur këtë qëllim.

I sigurojmë qytetarët e Kosovës se si Parti Demokratike e Kosovës, do të jemi në krye të mbrojtjes së interesave kombëtare dhe shtetërore, për të fuqizuar edhe më tej shtetin tonë të pavarur dhe sovran, kundër asociacionit, etj.”

Pas kësaj fjale të Kryetarit Veseli, ai u përgjigj edhe në pyetjet tjera të parashtruara nga gazetarët e pranishëm rreth deklarimeve të ndryshme në medie, qasjes së Presidenti dhe ShBA-së ndaj çështjeve aktuale si dhe funksionimin e Qeverisë, etj./b.j/

Njoftim Mortor dhe Rrëfimi për ish Partizanin Mbretëror

September 1, 2018 by dgreca

Siç shkruan Gazeta Illyria, veprimtari veteran i komunitetit, Sadik Perolli, babai i biznesmenit te njohur Skënder Perolli,ka ndërruar jetë.Sipas njoftimit të familjes të pamet do të mbahen:

Të hënën, 3 shtator, në orën 6:00 PM – 9:00 PM Në Shtëpinë e Funeralit “Browning Forshay”

557 Lafayette Avenue,

Hawthorne, New Jersey 07506

Ditën e martë nga 9:00 AM deri më 11 AM do të mbahen shërbimet përgatitore për udhëtimin drejt varrezës “Rosemont”, në Elizabeth, New Jersey.

Federata Vatra i shpreh ngushëllimet families Perolli.

Gazeta Illyria riboton me kete rast shkrimin e mëposhtëm:

Rrëfim për një tragjedi shqiptare/

Kur Sadik Ukperaj (Perolli) mbronte kufirin nga provokacionet greke në jug të Shqipërisë, shteti i pushkatoi të atin në Perollaj, si strehues i nacionalistëve antikomunistë. Më 1990, djali i tij, Skënderi, ishte pjesë e delegacionit amerikan që rivendosi marrdhëniet diplomatike mes Shqipërisë dhe USA.

Nga Dalip Greca*/

Sadik Ukperaj (Perolli) është një ndër shqiptarët e emigruar në mesvitet gjashtëdhjetë në ShBA. Është në moshë pensioni dhe siç thotë vetë, ka një pension të mirë, falë punës me benefite në Nju Jork. Ditët i kalon në shtëpi me nipër e mbesa, sheh emisione televizive, sidomos në gjuhën shqipe, dhe ndonjëherë takohet edhe me shoqërinë e vjetër, e cila përbëhet prej tij dhe dy legalistëve të tjerë; Hajdar Tonuzit dhe Idriz Fetahut. Jetojnë së bashku në Brooklyn dhe për të kujtuar shoqërinë e vjetër dalin shëtitje ose kalojnë ndonjë drekë bashkë. Ashtu si edhe legalisti veteran, Hajdar Tonuzi, edhe Sadik Ukperaj, para se të antarësohej në Partinë e Mbretit, në rininë e tij, ka qenë partizan i Nacionaçlirimtares.

Por siç shprehet ai, partizan jo me dëshirë e vullnet, por partizan me zor. Kur kalonin brigadat partizane nëpër veriun e Shqipërisë drejt Kosovës shkonin shtëpi më shtëpi dhe merrnin me vete djemtë që gjenin aty. Kështu i pat ndodh edhe Hajdar Tonuzit. Gjithësesi që të dy u bënë përkrahës dhe anëtarë aktiv të partisë së Mbretit pasi lanë vendlindjen dhe kaluan në mërgim.

Partizan në Kosovë

Sadik Ukperaj ka lindur me 20 shtator 1920 në Perollaj të Hasit në Shqipërinë e Veriut. Është i biri i Ramadan Binakit. Mbiemri Perolli, që përdoret krahas Ukperaj, përcakton fshatin e lindjes ose vllazninë Perollaj. I ati i tij , Ramadan Binaki, ka qenë derë e përmendur në Has e të gjithë Malësinë e Gjakovës. Përmendet si pikë orientimi për bujari e atdhetari.Në kohën e luftës ai u përpoq që të mos përzihej me asnjë pale ndërluftuese, por të shihte punët e tij dhe të vllaznisë së vet. Mirëpo, një ditë vjeshte, aty nga fillimi i tetorit 1944, brigada e pestë që komandohej nga Veli Nimani, kalon nëpër Has, shkon dhe në Perollaj, dhe merr me vete djemtë që gjenë nëpër shtëpi.Sadiku, atëhere 24 vjeçar, nuk pati kohë të thoshte as ”Po” as”Jo”, ashtu siç ishte i veshur, me një këmishë të hollë italiane dhe me një xhaketë verore të Essesëve gjerman, u fut nën komandën e komandantit të batalionit, i cili me sa kujton sot, quhej Ismail Goga.

Kohëluftën Sadiku e kujton me trishtim e dhimbje.Edhe pse lufta ishte në përfundim dhe gjermanët kishin marrë rrugën e tërheqjes, brigadat partizane shqiptare, në emër të internacionalizmit “proletarë të të gjitha vendeve bashkohuni” kishin kaluar nëpër viset e Jugosllavisë dhe në tokat e Kosovës dhe vazhdonin luftën.

Ukperaj e kujton atë kohë më shumë si kohë vuajtjesh, ku për ditë të tëra, tri a më shumë ditë e net, nuk kishin vënë në gojë as një kafshatë bukë, ndërkohë që ishte dimër i ashpër secili ishte i veshur keq. Ndërsa përsa i përket armatimit ai kujton se nuk kishte më shumë se 20 fishekë me vete dhe me ato do të luftohej gjermani!

Në ditarin e kujtesës së tij, parakalojnë ngjarje dhe vende, ku ai me formacionin partizan, ku ishte rreshtuar, kaluan në dimrin e ashpër të 1944.

Ish partizani Ukperaj kujton se komandanti i Brigadës 25, Veli Nimani ishte sëmur rëndë dhe kishte mbetë në spitalin e Prizrenit dhe komandën e kishte marrë Nuri Arapi. Ishin kohë të vështira. Kosovës po i përgatitej t’i ngulej thika pas shpine. Bashkimi i përkohshëm i saj me Shqipërinë dukej se kishte qenë një ëndërr e shkurtër.

Ukperaj kujton se marshohej në të ftohtë në gjurmët e autokolonave të gjermanëve.

Kur i kërkoj që të tregojë ndonjë episod nga lufta, ai mendohet për një çast dhe më pas kujton se një ndër përprjekjet që i vjen ndër mend, është ajo e zhvilluar në Preakole, ku bora ishte deri në brez dhe armatimi për të qarë hallin. Ukperaj kujton se zbrazën disa fishekë atje dhe më pas u tërhoqën.

Pasi mendohet pak, shton: “Më kujtohet ndodhia e një nate, me një ushtar që po mburrej se kush ishte e çfarë do t’i bënte armikut po t’i dilte përpara. Pasi mbaroi së foluri, më pyeti se çfarë mendoja. Unë i thashë se për këdo që ishte dikushi në grupin tonë, preferoja të dëgjoja nga të tjerët dhe jo nga ai vetë.

Mëngjesin e të nesërmes kur filluan të shtënat po ai burrë ishte fshehur në një kanal me automatikun e tij, duke u dridhur prej frikës. I thashë se armiku ishte ende duke pritur që të dilte ai trimi i madh që po fliste një natë më parë. Gjithësesi ia mora automatikun dhe vazhdova rrugën.”

Sadik Ukperaj ka kaluar më shumë se dy muaj nëpër malet e Kosovës; Ka luftuar në Prizren, në Mitrovicë, në Ashkë, Senicë, Apole, Bukovik etj. Kujton se në Gjilan kishin urdhër të zinin Mulla Idrizin. Sadiku ishte pikërisht me skuadrën që mori urdhërin që të shkonte tek shtëpia e tij. Aso kohe i kishin rrasur në shpinë një mitroloz 12, 7 milimetrësh. Për t’i dhënë shenjë mullait, u shkrehën pushkët para se të ngjiteshin tek shtëpia e Mulla Idrizit, që ishte në një bokërrimë. Kështu që Mullai iku para se të mbërrinte atje skuadra partizane.

Herë pas here ish partizani i marrë me zor në radhët e ushtrisë ndjehet i lodhur nga kujtimet e kohës së largët. Duke përfitur nga një heshtje e pazakontë, pas rrëfimit të një episodi të trishtuar, i drejtoj një pyetje disi provokuese:

– A nuk ndjeni ndonjë peng për faktin se Kosova nëpër të cilën ju luftat iu dorëzua Jugosllavisë nga Enver Hoxha, i cili në ato kohë që ju ishit në radhët e ushtrisë partizane mbante postin më të lartë, atë të komandantit të përgjithshëm?-

Sadik Peraj, përsëri pllakoset nga një heshtje disaminutshe dhe duket se ndjen një dhimbje të pafajësisë së vet. Më pas ngre kokën dhe më sheh me vështrim të përqëndruar:

– Nuk ishte faji ynë, pjesën më të madhe tonën i kishin marrë ashtu si edhe mua, me zor. Përgjegjësia është e komunistëve me Enverin në krye. Ku e dinim ne se çfarë bëhej me Kosovën. Ne kishim shkuar të çlironim vëllezërit tanë të gjakut. Mendoj se përgjegjësi historike edhe mbajnë fuqitë e mëdha që ndanë fatet e pasluftës. Shqipëria qëlloi në Ballkan, të cilin të mëdhenjtë ia lanë në pjesë Rusisë dhe Jugosllavia; kjo e fundit ishte e përkëdhelura e Stalinit.

Komunistët i pushkatojnë të atin kur ai mbronte kufinjtë në jug

Si shumë nga familjet shqiptare, edhe ajo e Sadik Ukperajt nga Hasi, është mbartëse e një historie tragike, të shkaktuar nga diktatura komuniste. Pasi ikën nga Kosova, Sadikun e trasferojnë në Jug të Shqipërisë, ku kishte trazira nga grekët, që po ndërmerrnin provokacione kundër kufijve të Shqipërisë. Ai ishte dislokuar në Dropull dhe për shumë kohë iu desh që të stacionohej në Kakavijë, ku provokimet ishin të vazhdueshme. Por ndërsa ai sakrifikohej për të mbrojtur kufijtë e Atdheut, në familjen e tij në Perollaj po shkruhej historia tragjike e atit të tij, i cili nuk shihej me sy të mirë nga regjimi i ri komunist. Shtëpia e tyre në Perollaj po vëzhgohej natë e ditë për shkak se dyshohej si bazë ku strehoheshin nacionalistët që nuk i kishin ulur armët, edhe pse lufta ishte deklaruar e përfunduar.

Pasi kishin mbledhë faktet e duhura, komunistët e shpallën familjen Ukperaj si bazë të”armiqëve të popullit”, që strehonte”diversantë”. Arrestuan të atin e Sadikut, Ramadan Binaki. Dhe ashtu siç e kishin në praktikën e tyre ai u dënua edhe pse nuk kishte kryer asnjë akt të dhunshëm apo të dënueshëm, por thjesht u kishte çelë derën nacionalistëve, që ishin dhe miq të familjes, si Muharrem Bajraktari me luftëtarët e vet.Për të terrorizuar ata që mbështesnin nacionalistët, babait të Sadikut i dhanë një dënim ekstrem. Ai u pushkatua dhe familja që nga ai çast do të ishte me shenjë për regjimin e epitetuar si ”Armike e pushtetit popullor”..

Sadikut, që aso kohe vazhdonte të shërbente në mbrojtje të kufijëve të atdheut të rrezikuar, iu desh që të gëlltiste lotët e dhimbjes dhe ta vajtonte në heshtje atin e tij.Që nga ai çast ai e pa se nuk ishte i besuar i atij pushteti dhe që nga ai moment do t’i duhej që të bënte kujdes se ata nuk do t’ia falnin faktin se ishte “I biri i armikut të popullit”.

Arratisja, 40 vetë bashkë me bagtitë

Tregimi i Sadik Ukperaj për të atin është i dhimbshëm: “Kisha kohë që nuk isha parë me tim atë. Askush nuk ma dha lajmin e pushkatimit të tij. Kur u lirova nga ushtria, në shkurt të 1947, shtëpinë e gjeta në zi. Vajtohej i pafajshmi, që nuk kishte kryer asnjë krim në jetën e vet. E kishin pushkuatuar në dhjetor të 1946.”

Ukperaj tregon se çdo ditë që kalonte ata ndjenin mbi vete peshën e dyshimit të regjimit komunist. Të gjithë; Sigurimi, Fronti, Këshilli e shihnin me dyshim familjen e tyre. Ndërkohë matanë kfirit kishin mbetur shumë kushrinj, nipër e të afërm të tjerë të familjes, të cilët herëpashere UDB-ja, pas prishjes mes Shqipërisë dhe Jugosllavisë i dërgonin në tokën shqiptare me mision, që të propagandonin se Jugosllavia nuk i kishte bërë tradhëti komunizmit, Shqipëria dhe Stalini ishin në rrugë të gabuar. Me mision të tillë dërgoheshin dhe të afërmit e Ukperajt. Sigurimi shqiptar po e vëzhgonte nga afër familjen Ukperaj dhe plotësohej dosja: Kush hynte e kush dilte. Dukej se po afrohej koha e një dënimi të ri. Edhe pse kishte qenë partizan dhe ushtar i mbrojtjes së Popllit, Sadik Ukperaj po e ndjente rrezikun kanosës.

Miqtë e tyre që jetonin në Kosovë u kishin çuar fjalë:”Kur të jeni gati për të kapërcyer kufirin, na lajmëroni dhe ne vijmë e ju marrim.”

Dhe koha kishte ardhë. U caktua një natë prilli. Ishte natë e hidhur, e ankthshme, nata e ndarjes me gjithëçka të dashur. Sadik Ukperja ka bërë luftë me veten atë natë. Jo se kishte ndërmend që ta prapsonte vendimin e arratisjes, por në gjoks i ishte mbledhur një gulç, që po i merrte frymën. Mendimet i përplaseshin dhe ai s’mundëte t’i ftillonte. Vetë ish partizani me baba të pushkatuar, me ikjen mund të shpëtonte nga komunistët, por pas po linte gjithçka, varret e të parëve, po linte atin e tij të pushkatuar nga ata, po linte vendin ku ishte lindur dhe kishet kaluar 24 vjet jetë. Përjetonte dhe një dramë tjetër djaloshi, që ende nuk ishte martuar: Atje po i mbetej edhe e fejuara. Sipas zakonit ajo nuk mund të martohej pa i dhënë leje dera që e kishte kërkuar nuse. Dhe kohë më vonë, kur shkoi në Kosovë, Sadiku i dërgoi fjalë babait të fejuarës se e linte të lirë dhe të shihte e jetën e saj. Ai nuk do të mund të kthehej dhe atë s’mund ta mbante peng për gjithë jetën.

Atë natë para nisjes i kishin kaluar para syve dhe mendjes gjithëçka nga jeta. I ishte shfaqur edhe i ati i pushkatuar.

Gjithësesi vendimi ishte i formës së prerë. Ata, nipërit dhe kushërinjtë kishin ardhë që matanë kufirit dhe do të dinin që t’i nxirrnin pa rënë në sy të rojave të kufirit. Ishin të armatosur të gjithë.Si sot e kujton natën e 16 prillit 1949 Sadik Ukperaj. Në sytë i endet një perde e përhime lotësh, që bie në rezonancë me kohën e hershme, ku ai la vendlindjen.Tani i duket si një ëndërr e largët, e mbështjellë në mjegullnajëne kohës. Ishte një karvan i tërë që do të kalonte kufirin. Plot 40 vetë, përfshi edhe qetë e arës të mbrehur në një zgjedhë. I kishin mbreh që të ishin më të kontrollueshëm. Kishin marrë edhe pesë lopë, kuaj e kafshë të tjera. Kufiri u kalua me kujdes. U kapërcye në kohëndërrimin e rojave, pa përplasje dhe pa kurrfarë incidenti.E nesërmja i gjet në matanë kufirit.Shteti komunist i Shqipërisë dha alarmin të nesërmen, por ishte tepër vonë.

Rruga drejt lirisë

Jeta në Kosovë qe e vështirë. Gjatë të gjithë kohës nën kontrollin e sistemit policor jugosllav. Trajtohej si çdo familje tjetër emigrantësh nga Shqipëria.Kohën më të shumtë familja Ukperaj e kaloi në Gjakovë. Atje Sadiku krijoi familje, u martua me një vajzë vendase, gajkovare. Atje i lindën djemtë Skënderi dhe Esati.Pas 17 vitesh kërkoi që të nerrte një vendim të rëndësishëm për jetën; të ikte e të shpëtonte njëherë e mirë nga kontrollet policore.Këtë vendim e kishte përshpejtuar rënia e Rankovicit. Familjeve shqiptare u ishte thënë:Ju mund të ikni në Shqipër! Një fjalë goje, po si mund të shkoje si cjapi tek kasapi?! Familja Ukperaj ishte kundërshtare e regjimit komunist dhe si e tillë ajo do të dërgohej direkt ose në burg ose në kampe internimi. Kurrësesi nuk mund të kishte kthim pas.Sadik Ukperaj sjell ndërmend ato çaste kur atij i thanë se mund të largohej nga survejimi policor sllav nëse vihej në kontakt me familjen e Nderim Kupit. Në fakt ishte nëna e Nderimit ajo, së cilës ia dedikon ikjen nga ferri i survejimeve Ukperaj me familjen e vet. Nëna e Nderimit kishte të njohur në Beograd dhe i hapeshin dyert, kujton Sadik Ukperaj.

U siguruan dokumente të përkohshëm kalim-kufiri, duke shfrytëzuar pasaporta të shqiptarëve të Malit ët Zi. Nga Jugosllavia kaluan në Triestë, ku i vendosën në një kamp refugjatësh. Dy muaj i kaluan në një kamp refugjatësh në Latina. Fëmijët ishin ende në moshë të vogël, Skëndëri 16 vjeç, ndërsa Esati 8 vjeç. Dy muaj kaluan në kamp. Ishte një kohë që u shpenzua me intervista dhe mbushje formularësh. Në kampin e refugjatëve takuan me Shaban Gjurën, një nacionalist i njohur, që kishte luftuar në malet e Shqipërisë për rrëzimin e komunizmit.Ai kishte mundësuar garancinë për në SHBA. Shpenzimet e udhëtimit dhe ushqimet i kishte marrë përsipër Kisha Katolike.

Pas dy muajësh udhëtuan për në Nju Jork. Kur mbërritën në Nju Jork gjithëçka ua kishin bërë gati. Shtëpinë e gjetën të rentuar dhe të mobiluar thjesht. E falenderuan Gjurën me shpirt.

Sadik Ukperaj sapo mbërriti në Nju Jork i hyri punës, ndërsa fëmijët i dërgoi në shkolla.Arriti të kursente, të mos bënte shpenzime të tepërta. Arriti që të blente shtëpi të vetën. Gjithëçka i eci mbarë. Kishte punë të mire, kishte shokë, përjetonte lirinë që kishte ëndërruar. Fëmijët iu bënë të mbarë. Tani jeton me djalin e vogël, Esatin, por dhe Skënderi, djali i madh e trajton mjaft mirë, ndërsa vajza, e cila ka lindur këtu është martuar me një shqiptar nga Prizreni. Tani kanë shkuar dhe jetojnë në Prizren, ku kanë zhvendosur edhe biznesin e tyre. U ka ecur mirë deri tani.

Në partinë e Mbretit

Kur erdhi në Nju Jork Sadik Ukperaj fillimisht u mor me familjen dhe punën, por pas dy vitesh vendosi që t’i bashkohej me Organizatën Lëvizja e Legalitetit. U bë anëtar aktiv i Lëvizjes së Legalitetit. Më parë pat shumë ftesa nga partitë dhe organizatat e tjera, por iu përgjigj negativisht atyre për arsye se e shihte veten më afër monarkistëve

Aktiviteti i Lëvizjes së Legalitetit ka qenë një variacion që ka plotësuar boshllëkun e jetës.Sadik Ukperaj atje gjeti miq dhe shokë, me një pjesë të të cilëve vazhdon që të takohet edhe tani.

Ka marrë pjesë nëpër Kongrese e përkujtime dhe ka qenë aktiv. Ai ishte një ndër të ftuarit në dasmën e Leka Zogut.Ende e ka në kujtesë atë dasëm madhështore, të ftuarit specialë dhe përmasat e dasmës. Qëndruan atëherë katër ditë në dasëm. Ai ruan ende shumë fotogarfi, që fiksuan kujtimet e asaj dasme.

Sadik Ukperaj ka mendimin se komunistët kanë ushtruar presion dhe diversion ndaj partisë Lëvizja e Legalitetit. Synimi ka qenë për ta shkatërruar nga brenda. Ashtu siç është vepruar edhe ndaj partive të tjera nacionaliste në diasporë.

Pas 40 vjetësh, kthim në vendlindje

Fillimi i viteve ’90 do të sjellin ndryshime që askush nuk i kishte çuar ndërmend. Shqipëria dalëngadalë do të hapej dhe do të rivendoseshin marrdhëniet edhe me Shtetet e Bashkuara të Amerikës, pas një ndërprerje të gjatë prej 52 vitesh. Në ekipin amerikan që shkoi në Tiranë për rivendosjen e marrdhënieve ishte caktuar edhe i biri i Sadik Ukperaj Perolli, Skënder Perolli.Sadikut iu ngroh zemra dhe iu lagën sytë, kur i biri i tha se do të shkonte në Shqipëri me mision diplomatik dh se kishte vendosur që të merrte me vete dhe atë vetë, pra Sadikun. I kujton me një lloj krenarie ato çaste. Ndërsa i biri fliste, ai ishte mbërthyer nga emocionet. Kishte ikur natën nga vendi i vet, ishte arratisur me kokën të kthyer pas, pa menduar se do të vinte dita e kthimit… Dhe ja tani po shkonte me të birin, i cili ishte përfshirë me palën amerikane për të rivendosur marrdhëniet e ngrira, gati 50 vite të shkuara.

Kur zbriti në Tiranë ndjente një dhimbje të ëmbël. Nuk e kishte menduar kurrë në atë mënyrë kthimin në Atdheun e vet. Askush nuk mund të kishte një fantazi aq të ndezur sa ta parashikonte se një ditë ai do të kthehej përkrah të birit në një delagacion historik, që do të rivendoste marrdhëniet mes dy vendeve. Qëndroi 10 ditë në Hotel “Dajti” ku ishte vendosur delegacioni amerikan.

Një nga momentet më të rëndësishme për të ka qenë ftesa e dr. Sali Berishës, të cilën e ka ende në kujtesë:

– “Një mbrëmje dr. Sali Berisha na ftoi për darkë në shtëpinë e tij me të ndjerët Ibrahim Rugova dhe Azem Hajdari, si dhe Bujar Bukoshin. Besoj se për shkak të moshës më thanë që të ulesha në krye të tavolinës.Ishte një mbrëmje e paharrueshme.”

Kur i biri kishte mbaruar punët e shtetit, i ati i kishte propozuar:

– A po shkojmë tani atje ku kam lindur unë?

– Po, babë, nisemi, i ishte përgjigjur i biri.

Dhe kishin udhëtuar drejt Hasit. I kishin prit me mall e me respekt. Kishin bërë festë në vllazni, dy ditë dreka dhe darka. Ishte çmallë Sadik Ukperaj dhe ndjehej i lumtur, që ia kishte arritur ta rishihte edhe një herë vendlindjen, edhe pse shtëpisë së vet nuk ia gjeti as gjurmët…

Kosova-Deklasifikimi i bisedave Clinton-Yeltsin

September 1, 2018 by dgreca

Deklasifikimi i bisedave Clinton-Yeltsin: Kosova, tema që ndau më së shumti dy presidentët/Në një seri bisedash të gjata telefonike dhe direkte, Presidenti amerikan Bill Clinton dhe ai rus Boris Yeltsin, kanë diskutuar shumë shpesh për Kosovën në vitet 1998-99.

Dy dekada më vonë janë publikuar të gjitha bisedat e dy ish-burrështetasve që prej vitit 1996 e deri në fund të vitit 1999, raporton KTV.

Kosova për herë të parë mes dy liderëve përmendet në fillim të prillit 1998, vetëm një muaj pas nisjes së luftës.

Pasi që Yelstini i thotë Clintonit se çështjen e Kosovës duhet zgjidhur nëpërmjet Grupit të Kontaktit, Clintoni i thotë se druan që konflikti do të marrë përmasat e Bosnjës.

Në këtë fillim, Clintoni i thoshte Yeltsinit se qëllimi imediat duhet të jetë që Kosova të mbetet nën Jugosllavi me një nivel autonomie.

Yeltsini i thotë Clintonit se po punon me Millosheviqin, të cilin e quan shumë kokëfortë, por me të cilin mund të arrihen marrëveshje.

Presidenti rus tha se do të angazhohej ta bindë Millosheviqin ta ndalë dhunën ndaj shqiptarëve

Clintoni citohet t’i ketë thënë disa herë Yeltsinit se Millosheviqi është shumë i vogël dhe i parëndësishëm për të ndërhyrë në marrëdhëniet e mira ndërmjet SHBA-së dhe Rusisë, në atë kohë.

Në gusht 1998, Clintoni sërish i përsëriste Yeltsinit se nuk do të lejonte një Bosnje të dytë, dhe ai nuk do të lejonte vazhdimin e krimeve kundër shqiptarëve.

Marrëdhëniet ishin vështirësuar kur NATO-ja kishte nisur fushatën e bombardimeve, me Yeltsinin që kërkonte vazhdimisht ndërprerjen e tyre.

Presidenti rus i tregonte atij amerikan se kishte batalione ruse të ushtrisë të cilat ishin të gatshme të niseshin për në Jugosllavi për ta ndihmuar Millosheviqin në luftën kundër NATO-s.

Por, kushdo që e ngriste këtë mundësi, përjashtohej menjëherë nga ushtria nga ana e Yeltsinit.

Clintoni ia kishte shpjeguar disa herë Yeltsinit se për t’i ndërprerë bombardimet, duhet që i gjithë arsenali serb me ushtarë, paramilitarë e policë të tërhiqen nga Kosova.

Kjo në mënyrë që rreth 1 milion refugjatë shqiptarë të Kosovës të ktheheshin në shtëpitë e tyre. Ai i shpjegonte Yeltsinit gjithashtu se për t’u kthyer refugjatët duhej një prezencë ndërkombëtare ushtarake, me amerikanët si pjesë e rëndësishme e tyre.

Clintoni e garantonte Yeltsinin se NATO-ja nuk do të lejonte sulme hakmarrëse të shqiptarëve kundër serbëve.

Ai gjithashtu ishte angazhuar për demilitarizimin e UÇK-së dhe e kishte paralajmëruar presidentin rus se UCK-ja po përgatitjet të sulmonte rusët që ishin stacionuar në Aeroportin Ndërkombëtar të Prishtinës, porse ishin tërhequr pas paralajmërimit amerikan që të mos e bëjnë një gjë të tillë.

Telefonata e fundit e regjistruar ndërmjet dy liderëve ishte e 31 dhjetori 1999, dita kur Yeltsini dha dorëheqje nga posti i Presidentit dhe Vladimir Putini u bë ushtrues detyre i Presidentit.