• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for May 2020

Teatri tragjik i politikës dhe drama përtej teatrit

May 25, 2020 by dgreca

Shkruan: Marjana Bulku */

Akuza, sharje, rrënimi i godinës historike, lotë teatralë, lot të vêrtetë , aksione politike , politikanë të dështuar , të tradhëtuar , lider të pazbuluar, të mohuar. 

Kjo është shfaqja që i serviret një populli që jeton me dilemën 80 -vjeçare të drejtësisë së munguar dhe me mungesat e shumfishta që derivojnë prej dhunimit të gjatë të lirive.

E ke të vështirë të dallosh fillin e hollë që e ndan dramën nga tragjedia , realitetin nga komedia, imoralitetin nga normat të cilat recitohen edhe nga aktorët e politikës por edhe nga politikanët që aktrimi nuk i bëri dot kurrë as politikanë , as aktorë, por vetëm skenaristë e regjizorë të cilëve edhe emri  do t’ju harrohet pas shfaqjeve të dështuara.

Skena tensioni që të rrëmbejnë edhe përtej ekranit . I ngjajnë tragjikes antike ku e drejta nuk mundet të triumfojë kurrë sepse aktorë të pavërtetë kanë pushtuar institucionet nga ku lind besimi. Fundja ata nuk janë aty për tu dhënë jetë të drejtave, ata janë aty për ti dhënë jetë edhe pak, vetëm një mandat më shumë protagonizmit të tyre politik.Dhe populli është fatkeq, po aq fatkeq sa në 50 vitet kur duartrokiste me verbëri, kur gënjehej me dinakëri , kur spiunonte me uri, kur i vritej nderi, krenaria , dinjiteti , kur shpresat i lindte dhe i abortonte në tentativat për arratisje. Sa pak zgjedhje kishte dhe ka ky popull …

E në fakt drama e vërtetë ajo që çdo ditë luan akte pa skenar ndodh përtej ekranit, diku pranë gërmadhave të politikës teatrale e cila luan keq e nuk duartrokitet aspak edhe pse shikime të lashta shprese e ndjekin. Drama reale êshtë ajo në sytë e përlotur të një prindi të cilit iu prenë ëndrrat e tij dhe ato të fëmijëve të tij, është  në zhgënjimet e një të sapodiplomuari, në pamundësitë e një të moshuari, drama e vërtetë është nëpër ato mijëra e mijëra hapa që hidhen kuturu rrugëve të atdheut tonë anemik lënë  në duar të drejtuesve që trashëguan vetëm një vullnet prej liderit të fyre historik; atë për të qenë të përjetshëm . Si dikur me entuziazmin fiktiv të votës  100 për qind  po ashtu edhe sot ”mbrojtja me sistemin dëzhurn” ( dëzhurn …kisha vitë që nuk e dëgjoja këtë fjalë ),,drama luhet mbi fatet e një populli fisnik që thirret të protestojë e të bëhet “protagonist” në skenën  e dirigjuar nga rojtarë e oborrtarë dëzhurn të cilët ka 80 vjet që ruajnë vetëm një pushtet ;pushtetin e tyre . Ndaj teatri shembet, thërrmohet porsi ëndrrat dhe shpresat  tona qindra vjeçare . Ndërsa drama , ajo e vërteta merr udhët e atdheut, shtegton nëpër shpirtrat që i shpreh fytyra e pashpresë e ku në gjoks godet revolta e heshtur për të padrejtën që lind nga e drejta që nuk jetëzohet dot . Shtëpitë e braktisura , janë teatri që do të shembet nesër, prindërit e vetmuar janë tragjedia që do na përlotë  gjithë jetën, fushat e lëna djerr, diejt pranverorë që u japin ngjyra e jetë atyre hapêsirave boshe ku luhet drama e një populli që ikjen e ka lindje/abort shpresash sepse politika i ka harruar , ajo po bën dëzhurnin e rradhës duke ruajtur pushtetin e vet të përjetshëm.

  • Autorja eshte anetare e Kryesise se Vatres

Filed Under: Analiza Tagged With: Marjana Bulku, Teatri tragjik

VATRA NË KOHËN E KORONAVIRUSIT

May 24, 2020 by dgreca

-Bisedë me z. TASIM RUKO, Kryetar i Degës së Vatrës në Tampa-Clearwater, Florida-/

Nga ana e saj, gazeta Dielli, ka informuar në vazhdimësi vatranët për situatën në SHBA e vendlindje, në Europë e Kanda, kudo ku jetojnë shqiptarët. Intervistat me personalitete, mjekë shqiptarë që punojnë në SHBA dhe Europë, me shkencëtarë, gazetarë, personalitet publike,kanë sjellë relaitetin e rënduar të Pandemisë.Po degët e Vatrës, si kanë funksionuar gjatë kësaj kohe?

        Gazeta ”Dielli” ka nisë një bashkëbisedim me degët e Vatrës nëpër shtete e qytete të ndryshme në SHBA dhe në Kanada, pikërisht për të sjellë zërin e tyre në gazetën e Vatrës. Janë ftuar Kryetarët e degëve përmes Diellit të përcjellin informacione për kohën e koronavirusit. 

  Dega e Vatrës në Tampa-Clearwater udhëhiqet nga z. Tasim Ruko. Ajo dallohet për veprimtari të vazhdushme, cilësore, masive, dhe për suksesin që ka arritë me shkollën shqipe, që prej disa vitesh ka fituar respektin jo vetëm të vatranëve por edhe të komunitetit shqiptar.

Redaksia e Diellit i nisi disa pyetje z. Ruko dhe në një kohë të shpejtë ai ktheu përgjigjet. Shpresojmë që kështu të veprojnë edhe kryetarët e degëve, të cilët i kanë marrë pyetjet e bashkëbisedimit. Ndiqeni bashkëbisedimin me z. Tasim RUKO:

DIELLI:Z. Tasim, Si po e kaloni këtë kohë të Pandemisë? Si është gjendja shëndetsore juaja dhe e familjes? A ka njeri nga rrethi juaj familjar apo miqësor të prekur nga COVID-19?

Tasim Ruko: Faleminderit Zotit, gjendja shendetsore imja dhe e familjes ne kete kohe Pandemie deri tani eshte shume mire. Edhe rrethi im familjar e miqesor,si ketu ne SH.B.A, vendlindje e Evropë gëzojnë shëndet të plotë. 

DIELLI: Si paraqitet situata në Florida në tërësi dhe në veçanti në Tampa-Clearwater?

Tasim RUKO: Situata ne Florida relativisht mendoj se duhet konsideruar jo shumë e rënduar, po të kemi parasysh New York-un, ku jetoni ju. Kohët e fundit është ulur shkalla e infeksionit në Florida, ndërsa jeta e pacientëve të infektuar është nën kontroll mjeksor. Me 24 Maj Florida regjistroi vetëm 4 të vdekur, ndërsa në total kanë humbur jetën rreth 2 mijë e 237 pacientë. Të dielën e 24 majit u njoftuan 740 të infektuar të rinj, ndërsa në total shteti ka raportuar rreth 51 mijë të infektuar. Po vazhdohet t’i tregohet kujdes testimeve. Deri tani janë kryer rreth 873 mijë testime. 

DIELLI: A u morën aty masa kufizuse? Janë të hapura bizneset? 

Tasim RUKO: Fillimisht po, por tani situata po shkon drejt normalizimit. Tampa &  Clearwater,ku ne jetojme, thuajse gradualisht po kalon në jetën normale. Restorantet kane filluar punen, plazhet thuajse jane 100 për qind të hapura. Kërkohet respektimi i rregullave, por deri tash gjithçka duket mirë.Masat kufizuse, fillimisht edhe tek ne ishin të forta në përgjigje të urdhërit të guvernatorit të shtetit, ashtu siç u moren ne te gjithe Shtetin e Florides, por sektorë të tillë si : ndertimi, transporti, shoferët, pizzeritë, Supermarketet, dyqanet ushqimore, ku punojnë shumica e shqiptarëve, nuk e ndërprenë aktivitetin.

DIELLI: U bënë tre muaj që jemi të izoluar, si i keni mbajtë lidhjet me kryesinë e degës dhe me anëtarët e saj?

Tasim RUKO: Kryesia e degës së Vatrës në Tampa-Clearwater gjatë këtyre tre muajëve izolim ka funksionuar në përshtatje me kushtet e izolimit. Kemi mbajtë kontakte të vazhdueshme me njeri-tjetrin, me vatranët por edhe me komunitetin. Në një farë mënyre e kemi përcjellë jetën në komunitet, me gjithë kufizimet e diktuara nga koronavirusi.

DIELLI: A keni pasë mundësi të komunikoni në mënyrë elektronike, me mesazhe, me telefonata me vatranët. Po me qendrën?

Tasim RUKO: Kryesia e degës së Vatrës në Tampa-Clearwater gjatë këtyre tre muajëve izolim ka funksionuar në përshtatje me kushtet e izolimit. Kemi komunikim te vazhdushem me njeri tjetrin, edhe me anëtarët e Vatrës e familjet vatrane, si me telefonata, mesazhe, E-meil etj.

DIELLI: Cila është gjendja reale e degës tuaj. A e keni ruajtë anëtarësinë e kohës së Kuvendit, ka të larguar apo keni shtuar anëtar të rinj?

Tasim RUKO: Gjendja aktuale  e anëtarve te deges së Vatrës në Tampa-Clearwater mbas Kuvendit, eshte shume e mire, nuk kemi askënd të larguar, bile kemi rritur rrethin e simpatizantëve, që kanë  shprehur dëshirën për t’u anëtarësuar në Vater.

Tasim RUKO:Shkolla  Shqipe me emrin e bukur dhe simbolik” Vatra”, si te gjitha shkollat e tjera në sistemin arsimor në  Amerikë, u mbyll, per arsyen e COVID-19, dhe do te hapet perseri sa te fillojë sezioni ri për vitin 2020-2021,që besoj se do te jete Shtatori.Dua t’i falnderoj si trupën mësimore ashtu edhe priindërit e nxënësve.
Për kete vit, kemi nje staf te kualifikuar mesimdhens,patriotë që e duan Kombin ,që po presin me pa durim, hapjen perseri te vitit te ri shkollor, qe te japin kontributin e tyre maksimal per Shkollen Shqipe. Përmend znj.Meri Kodra, qe eshte organizatore kryesore e shkollës shqipe, z. Haki Veliu, z Armand Zacelici, e zonjën Gitjana Gjyshi.

DIELLI: Si është gjendja e bizneseve të vatranëve?
Tasim RUKO: Në përgjithësi, sipas informacioneve që kam, gjendja e bizneseve te vatranëve ne Tampa Bay, Florida eshte e mire deri tani. Te gjithe jane duke i ushtruar aktivitet e tyre.

DIELLI: Z. kryetar, Ju falenderojmë për informacionet që përcollët dhe urojmë degën e Vatrës në Tampa- Clearwater, që sa më shpejt t’u kthehet aktiviteteve normale.
Tasim RUKO: Kënaqësia ishte imja. Suksese Diellit, që gjatë kësaj kohe na ka informuar rregullisht.

Bisedoi:Dalip Greca

>

Filed Under: Histori, Politike Tagged With: Dega e Vatres, Pandemi, Tasim Ruko

EDHE MBI GËRMADHA ËSHTË POEZIA E JETËS…

May 24, 2020 by dgreca

Nga Visar Zhiti/

Nga vuajtjet dhe persekutimet, nga drama e tyre e përbashkët, të nxjerrësh poezinë, se burgjet edhe harrohen, shkatërrohen, edhe teatrot shëmben, por drama mbetet dhe katedralja e poezisë është më e parrëzueshmja se të gjitha, 

         Duke parë gërmadhat e Teatrit Kombëtar sot, në kohën e pandemisë së “Covid-19”, kujtoj pandeminë ideologjike, “Comunism 45-91”, mbylljet, jo nëpër  shtëpira me familjarët e dashur, por në burgje të rënda dhe të egra, ku kanë vdekur dhe aktorë, regjisorë, vepra të ndaluara, tragjediani themeltar, parësori, Et’hem Haxhiademi, etj. Ndërsa vetë burgjet, ato të kënetave, të aeroportit, të themeleve, stadiumeve etj, as që nuk kanë një memorial dhe të fundmit, Spaçi e Qafa e Barit tashmë janë shkatërruar. Telat me gjëmba i morën banorët përreth për të thurur kopshtet vetiake, një metaforë e bukur kjo, u shkulën gurë e dyer e pragje, por dhe kujtesa kolektive.

         Dy revoltat e mëdha të të burgosurve në burgjet e Spaçit dhe të Qafë-Barit, të vetmet kryengritje politike në të gjithë burgjet e perandorisë komuniste, përkujtohen vetëm nga shoqatat e ish të burgosurve apo nga Istituti i Studimeve të Krimeve të Komunizmit, kur veprimtaritë për to duhej të ishin shtetërore, duhej të kishte konferenca, ekspozita, botime të reja, shfaqje teatrore, homazhe për të rënët dhe njëri burg, të paktën, duhej të ishte muze, siç ka bërë bota e qytetëruar, Polonia, psh. 

         Muzeumet e tanishme, BunArt 1 dhe BunkArt 2, Shtëpia me Gjethe, Vila e diktatorit Enver Hoxha apo ndonjë tjetër, dëshmojnë diktaturës, forcën e saj, ku nuk mungon një si adhurimi i fshehtë, do të thosha, por ende nuk kemi muzeume të qendrës kundër diktaturës, duke filluar qoftë dhe një apartament të ngushtë, psh, ku dëgjoheshin fshehurazi “Zëri i Amerikës”, RAI, Vatikani, edhe “Radio Prishtina” në Veri. Jo më pastaj madhështia infernale e burgjeve. Gërmadhat e shtëpisë së At Gjergj Fishtës janë një akuzë kundër mashtrimit postdiktatorial apo shtëpia e Musine Kokalarit në Tiranë, ku e arrestuan, shkrimtare dhe e para para grua opozitare në Europën Lindore, pas Luftë…

         Jetojmë në një teatër shëmbjesh, ku harresa ka thirrur në duel kujtesën dhe befas u bie mbi kokë e gjithë skena. Dramat janë nëpër rrugë.

         Megjithatë kujtesa krijon të çara dhe fut ujin e vet në  Titanikun e harresës, që do të mbytet gjithsesi.

         Mjafton dhe një poezi për të çarën e ferrit. Një poezi është më e fortë se prangat, se telat me gjëmba, se karakollet e përbindhme të rojave të burgut, se komanda, se dënimet dhe tmerri, në fund të fundit dhe diktaturat bien dhe mbetet poezia e njeriut. S’e kam fjalën vetëm për poezinë e shkruar, por dhe të pashkruarën, që mërmëritet, që është bisedë njerëzore, çast buzëqeshjeje, vetë buzëqshja, që është miqësi burrash në ferr, besë, dashuri. 

         Ne nxorëm poezi nga burgjet. Ca copa letrash të trishta, të grisura, bërë pis nga duart që punonin si skllevër nëpër minierat e zeza, shtynin vagona si të ishin arkivolet e tyre, po ato copa letrash sfidojnë gjithë socrealizmin e bujshëm, raftet e tij që nga Komiteti Qendror e deri dhe në postat e humbura kufitare.

         Në burg, kujtoj flitej për poezitë e atij që kishte qenë në burg dhe më pas u arratis, shkoi në SHBA, Prof. Arshi Pipa. E kam parë për një çast librin e tij, kur e sollën në Bibliotekën Kombëtare, u ndodha aty, – më tregonte në burg miku im, artisti Maks Velo, – s’ma lanë as ta prek me dorë, jo më ta shfletoja, qoft:e dhe për një poezi. Ishte një libër me kapakë gri, vazhdonte të tregonte Maksi, i botuar në Itali, në Romë në 1959 dhe u fut drejt e në fondin e zi të Biblioteksës. Gri në të zezë ishte dhe vet:e koha.

         Dhe unë shkruaja fshehurazi poezi në burg. Nuk jam i vetëm… M’i ruanin dhe shokët e paktë atje. Ç’mrekulli që nuk më tradhtoi asnjëri, që janë gjallë, se edhe poezitë vriten, nuk m’i zbuloi dot kthetra e shefit të policisë së burgut në asnjë kontroll të çmendur, e ato, poezitë dolën, u liruan para meje, e kam treguar në burgologjitë e mia “Rrugët e ferrit” dhe “Ferri i çarë”, ca fletore të zbehta janë, të mjera që dëshmojnë… poezinë e qendresës së përditëshme, njeriun në humnerë. Familjarët e mi i fshehën nën tokë. Mbase ia dhuroj ndonjë muzeu. Janë autentike, të rralla… Eështë revolta jonë e pambarimtë.

Poezitë tona kanë dramë tjetër, në teatro të tjerë të shkatërruar.

         Pastaj pashë në shtëpinë e  Prof. Arshi Pipës në Uashington poezitë e burgut të tij në kënetën e Maliqit, të shkruara imët mbi fletë të holla cigaresh, të gjitha ishin sa një kuti shkrepseje, më dhuroi dhe librin me autograf. Ato sonete ishin ferri dantesk i poezisë shqipe, thashë, kur botuam disa sa u lejua shtypi i parë opozitar në fillim të viteve ’90, shekullin e kaluar natyrisht. Dhe sa shumë harrohet kujtesa.

         Pjesën më të madhe të poezive, të poezive të mia të burgut, e kam botuar, edhe janë përkthyer në italisht, anglisht, rumanisht, frengjisht, gjermanisht, në të gjitha gjuhët sllave të Ballkanit, në hebraisht, madje edhe kinezçe disa, janë bërë dhe k:eng;e në Itali nja dy, etj, etj, por desha të thosha se kjo është hakmarrja jonë, poezia. Fola për pjesën time, për aq sa munda, thjesht;e është jona, sa për të dhënë ca shpresë.

`        Le të shkatërrohen burgjet, le të shëmben teatro, të rinj do të ngrihen, kujtesa do të mbetet, është poezia e tyre, jo vetem në vargje, drama e romane, memuaristikë, gjithsesi poezi jete, ja ashtu e tretur me ajrin, si ajri, futet në krahërorët njerëzore dhe do të ruhen aty sa të jetë njeriu. Herë pas here do t’i shfletojë… 

Filed Under: Opinion Tagged With: Mbi germadha, POEZIA E JETËS, Visar Zhiti

Lamtumirë mësuesi veteran i Dibrës z. Zyhdi Daci-Humbi jetën në aksident në Staten Island, NY

May 24, 2020 by dgreca

Nga Keze Kozeta Zylo/*

Në Staten Island në Nju Jork është ndarë nga jeta veterani i arsimit shqiptar në Dibër z.Zyhdi Daci.  Zoti Zyhdi Daci në moshën 79 vjeçare humbi jetën nga nje aksident automobilistik në një lagje të Nju Jorkut, Staten Island ku dhe ai banonte duke lënë në pikëllim bashkëshorten e tij fisnike znj.Lutfije dhe dy fëmijët e mrekullueshëm Julindën dhe Fisnikun.  

Ai po ecte në rrugen e tij me biçikletë, udhëtim që e bënte përditë dhe e kishte pasion ecjen me biçikletë, por mjerisht një shofer me automjetin e tij e goditi për vdekje në zonën “Bulls Head” në rrugën “Signs Road”.  

Mësuesi veteran nga Dibra e Madhe, qytet shqiptar nën shtetin e Maqedonisë së Veriut ka dhënë një kontribut të vyer në mësimin e gjuhës shqipe në dhjetra breza dibranësh.  Me dhimbje të thellë e morëm lajmin e vdekjes së tij të parakohshme, vdekje që i erdhi nga aksidenti rrugor.  

Ndonëse jetojmë në kohë pandemike, një kohë lufte e pazakontë botërore dhe në Amerikë gati 100. 000 njerëz kanë humbur jetën nga Covid 19, përsëri ka njerëz që humbin jetën nga shkaqe të ndryshme si në rastin në fjalë me te ndjerin Zyhdi Daci.  

Në bisedat tona shpesh na tregonte për orët e mësimit që zhvillonin në shkollën shqipe në Dibër së bashku me bashkëshorten e tij, znj.Lutfije Daci një tjetër veterane e arsimit shqip.  

Ai ishte një rrëfimtar i mirë i historive dhe kishte një memorje të shkëlqyer, por ajo që e bënte më tërheqëse për ne që e dëgjonim ishte qetësia e tij dhe mënyra si i tregonte. Ne i njohëm ata në Kolegj në Globe Institute në Manhattan, ku edhe pse në moshe të thyer ata kishin etje të mësonin gjuhën angleze dhe të njiheshin më shumë bashkatdhetarë të tjere shqiptarë apo dhe me kombësi të ndryshme.  Z.Zyhdi Daci shprehte mirënjohjen e pakufishme dhe për popullin e Tiranës që i mirëpriti dibranët në kohën e shpërnguljeve të mëdha, të eksodeve që boshatisën Dibrën në vitet 1913-1915 dhe më pas.

Zoti Zyhdi Daci merrte pjesë në shumë aktivitete në Diasporë ku kulmonin me Shoqaten Atdhetare “Dibra”  dhe ishte aktiv me sa mundësi që kishte.  Ai ishte një besimtar i devotshëm dhe e donte Amerikën, Atdheun e dytë të shqiptarëve.  

Si familje kemi pasur lidhje dhe i kemi njohur nga afër këtu në Diasporë në New York.  Të dy si bashkëshortë kanë marrë pjesë në disa aktivitete të Shkollës Shqipe “Alba Life” qysh në krijimin e saj.

Nuk kishte më kënaqësi kur për disa kohë i shikonim si gjyshër të vinin pranë Shkollës Shqipe “Alba Life” në Staten Island duke sjelle mbesën e tyre prej dore Lejlën e bukur dhe aq të sjellshme.  Në takimet mëngjesore të shtunën në hollin e shkollës me prindërit ai shpesh i këshillonte: Ne edhe pse jemi mësues të dy ne e sjellim mbesën tonë këtu në shkollë me shumë kënaqësi.  Dhe ja pse: u shpjegonte veterani me shumë dashuri dhe emocion hapjen e shkollës shqipe, sepse nuk ka si shkolla, mjedisi, klasa, mësuesi si dhe dalja para klasës kur flet shqip, të gjitha këto së bashku krijojnë efektet e duhura të të nxënit për të mësuar gjuhën amtare, ndryshe ajo do të ngelet e cunguar.  Ai shpesh sillte me qetësinë e tij fjalë të mënçura nga dijetare, që ne të mos rreshtim asnjëherë për t’ju mësuar fëmijëve tanë gjuhën e ëmbël shqipe, ose recitonte poezi nga Naim Frasheri poet qe e kishte shumë për zemër si: Gjuha jonë sa e mirë/ Sa e ëmbël, sa e gjerë/ Sa e lehtë, sa e lirë/ Sa e bukur, sa e vlerë!

Mbesa jonë e parë Dea pati fatin që të kishte në vitin e parë të jetës së saj për kujdestare bashkëshorten e Zyhdiut, mësuese Lutfijen dhe sigurisht mirënjohja jonë do të jetë përgjithmonë.  I ndjeri Zyhdi gjatëdiskutimeve kishte dhe një humor të hollë, ja i thoshte babait tim Brahimit me të cilin krijoi miqësi në vitet e fundit të jetës dhe dilnin bashkë në park, unë do të mesoj dialektin dibran, ju dialektin toskë dhe bisedonin pafund për historitë e ndryshme kombëtare. 

Këta mësues veteranë shqiptarë që janë pasuri për ne në Diasporë dhe që duan që brezat e lindur jashtë Mëmëdheut të mos e harrojnë gjuhën shqipe duket sikur na kujtojnë mendimtarët e lashtë se: “Ai që e zotëron gjuhën e vet vlen më tepër se ai që pushton një qytet”.

Ata vazhduan t’ju mesojnë ABC-në edhe në shtegtim nipërve dhe mbesave të tyre, vazhduan t’i ushqejnë rrënjët e pemës gjenealogjike të Rilindasve, që dhanë gjakun e tyre për Alfabetin shqip. Shkronjat shqipe janë dritëza në çerdhen e Diasporës dhe keto i përhapin mësusesit e përkushtuar ndër familjet e tyre apo ku të kenë mundësi të ndryshme.  

Këta burra patriote mbajnë gjallë vlagën e Mëmëdheut tonë!

Me humbjen e parakohshme të Tij, famija humbi njeriun më të dashur, Diaspora ka nje shqiptar atdhetar më pak, ndërsa Dibra një veteran të arsimit që do i mungojë përgjithmonë.

Dritë ju pastë shpirti në Parajsë!

Lamtumirë Mësuesi Veteran Zyhdi Daci!

24 Maj, 2020- Staten Island, New York * Me Hume foto shihni ne fb Dielli vatra

Filed Under: Komunitet Tagged With: Keze Kozeta Zylo, Zyhdi Daci

The new Israeli government should finally recognize Kosovo

May 24, 2020 by dgreca

BY AKRI ÇIPA*

Despite Kosovo’s continuous efforts – and its people’s sincere admiration for the Jewish state – Israel has so far refused to establish relations with the youngest country in Europe. For some time now, Israel has been increasing its engagement and cultivating new relationships in the Balkan Peninsula.

However, its Balkan map continues to have a black hole.

Despite Kosovo’s continuous efforts – and its people’s sincere admiration for the Jewish state – Israel has so far refused to establish relations with the youngest country in Europe.

The new unity government led by Prime Minister Benjamin Netanyahu and Alternate Prime Minister Benjamin Gantz has the opportunity to finally upend this status quo and move toward recognizing Kosovo.

Clearly, Israel’s hesitation to join the almost 100 countries in recognizing Kosovo does not advance any of its interests.

In fact, there are important opportunities for collaboration between the two countries that remain unexplored. With its overwhelmingly young population, Kosovo sees Israel as a model to emulate in becoming the Balkans’ “start-up nation.”

Kosovo’s population is more than 90% ethnic Albanian and its recognition by Israel would further add to the overall excellent relations between Albanians and the Jewish people.

Israel enjoys strong ties today and is increasing cooperation in trade, tourism, and security with Albania. Kosovo would be a similar friendly environment for Israeli investors and tourists and its recognition would pave the way for economic and security cooperation.

Furthermore, the two countries share the same values and principles. Like Israel, Kosovo was founded on the universal values of democracy, liberty and freedom. A multireligious and multiethnic state, Kosovo enshrined in its declaration of independence a commitment to guaranteeing and safeguarding the rights and freedoms of all ethnic and religious minorities.

Today, the country serves as a model for many of its neighboring countries that are lagging behind in this regard. Its Jewish community, though very small, is formally recognized under the Law on Freedom of Religion and enjoys all the rights and protections as all other communities.

Twelve years after Kosovo’s independence from Serbia, Israel’s initial fears that it could be considered a dangerous precedent in the international arena were demonstrated to bear no relationship to reality.

Kosovo’s independence came as a result of a unique coordinated process led by the US and other Western governments. Although Serbia refuses to recognize it, Kosovo’s independence has been legally confirmed by the International Court of Justice as a sui generis case and in full compliance with international law. Even more importantly, it has served as a cornerstone of peace and stability in the Balkans.

By recognizing Kosovo, Israel would join most of the Western countries that already do so, including the US, Canada, Germany, the UK, as well as a majority of the United Nations’ member states.

At the same time, it would do justice to the principle of self-determination upon which Israel itself was founded.

Kosovo is in fact the history of an oppressed population that, just 20 years ago, was subjected to an atrocious ethnic cleansing campaign perpetrated by Serbia.

Without the leadership of enlightened Western democratic states like the United States and the United Kingdom we would not be talking today about a new liberal and democratic state. Instead, we would be instead talking about another genocide that would have happened in the heart of Europe less than six decades after the Holocaust.

In the 1990s, Albanians in Kosovo were subjected to the greatest displacement of a European population since the end of World War II. Of a population of less than 2 million, about 1 million Albanians were expelled from their homes and more than 120,000 houses were destroyed. Serbian crimes in Kosovo remain, to this day, still unpunished. Between 13,000- 15,000 people, most of them ethnic Albanians, were killed during the conflict. Thousands of women – up to 20,000 by most estimates – were raped by Serbian soldiers and militias.

The US-led NATO campaign that put an end to the Serbian monstrosities in Kosovo and that paved the way for the latter’s independence was greatly supported by Jewish communities across the world, especially the American Jewish community. Jewish leaders in the US were among the most important and supportive voices that advocated for the intervention that prevented a genocide and brought peace and stability to the Balkans.

Considering the historical context, the unique nature of Kosovo’s case, and the potential to build important relations, there is no reason for Israel to continue refusing Kosovo’s explicit offers of friendship.

Someone might argue that by doing so Israel risks damaging its relationship with Serbia.

It is true that Israel and Serbia enjoy good relations, but this comes despite Serbia’s close relations with and support for the Palestinians, including in numerous occasions at the UN.

Serbia’s position on the issue was reiterated, most recently, by Serbian Foreign Minister Ivica Dacic. While signing an agreement for increased security cooperation with the Palestinians this past January, the Serbian minister stated that their “views on Palestine are firm and irreplaceable.” The idea that recognizing Kosovo would jeopardize Israel’s relations with Serbia is a myth – instead, establishing relations with Kosovo would level the field.

Expectations are high for the new Israeli government.

Complex domestic and international challenges have piled up and are waiting for decisive leadership and solutions.

But while most of them require great attention and energy, the new government has an excellent opportunity to gain, without much effort, a new friend in the international arena and to assert itself in a delicate yet important region like the Balkans.(The Jerusalem Post)

The writer is a foreign policy expert focused on Balkan and Middle Eastern affairs. He holds a Master of Science in Conflict Resolution from Columbia University. Twitter: @AkriCipa

Filed Under: Featured Tagged With: Akri Çipa, Israel-Kosova, recognize

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • …
  • 59
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”
  • 18 dhjetori është Dita Ndërkombëtare e Emigrantëve
  • Kontributi shumëdimensional i Klerit Katolik dhe i Elitave Shqiptare në Pavarësinë e Shqipërisë 
  • Takimi i përvitshëm i Malësorëve të New Yorkut – Mbrëmje fondmbledhëse për Shoqatën “Malësia e Madhe”
  • Edi Rama, Belinda Balluku, SPAK, kur drejtësia troket, pushteti zbulohet!
  • “Strategjia Trump, ShBA më e fortë, Interesat Amerikane mbi gjithçka”
  • Pse leku shqiptar duket i fortë ndërsa ekonomia ndihet e dobët
  • IMAM ISA HOXHA (1918–2001), NJË JETË NË SHËRBIM TË FESË, DIJES, KULTURËS DHE ÇËSHTJES KOMBËTARE SHQIPTARE
  • UGSH ndan çmimet vjetore për gazetarët shqiptarë dhe për fituesit e konkursit “Vangjush Gambeta”
  • Fjala përshëndetëse e kryetarit të Federatës Vatra Dr. Elmi Berisha për Akademinë e Shkencave të Shqipërisë në Seancën Akademike kushtuar 100 vjetorit të lindjes së Peter Priftit

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT