Archives for August 2020

LUTEMI PER URAN KOSTRECIN!

August 17, 2020 by dgreca

Ditën e Dielë, 16 Gusht, Uran Kostreci, shkrimtari disident, mjeshtri i soneteve, simboli i qendresës antikomuniste, pësoi një goditje cerebrale. Gazeta Dielli e mori lajmin përmes mikut të Vatrës , anëtar Nderi i saj, Prof. Dr. Beqir Meta. Dielli u informua se miqtë e Uranit, Nebil Çika, Neritan Sejamini dhe shumë të tjerë, u interesuan maksimalisht për t’i ardhur në ndihmë dhe për ta transportuar nga Spitali i Pogradecit në Tiranë.

Kryetari i Shoqatës të Përndjekurve Politik të Shqipërisë, gazetari Nebil Çika, shkroi në fb: Gjithë jetën ftoi në duel vdekjen, duke sfiduar komunizmin në një Shqipëri me anemi të theksuar të Lirisë e në këmbë qëndroi…

Kësaj radhe ish vdekja që e ftoi në duel Uranin!
Urani e fitoi betejën me të edhe kësaj radhe.
E fitoi në emër të djalit që nuk e pati kurrë.
E fitoi në emër të sakrificës, tek tradhëtoi vehten e trupin e tij për ideal t’atdheut!
E fitoi, për të na mësuar se arbër është ai që lufton e fiton beteja deri në frymën e fundit, edhe në luftra të humbura!
Për t’u thënë pushtuesve se Shqipërisë i vodhët lirinë, kohën, por nuk e shuat e nuk do ta shuani kurrë rracën e pastër të Arbërit!
Virtytet e Arbërit i gëzon vërtet, Uran!!

Lutemi për shëndetin e Uranit!

Më pas në një mesazh tjetër Çika informoi se Urani ndodhej në spitalin 5 të Qendrës Nënë Tereza.

Dielli u lidh me të vëllanë Hasan Kostreci, i cili kishte komunikuar pak para goditjes cerebrale më Uranin.

Gjatë ditës së sotme Dielli komunikoi edhe me mikun e Uranit Prof. Dr. Muharrem Dezhgiu, i cili përcolli lajme të mira për Uranin,- ai ka reaguar gjatë ditës së sotme.

Urani, miku i shtrenjtë i Vatrës ndodhet i shtruar në Spitalin 5 në Tiranë. Lutemi për shëndetin e Tij!

***

Një ditë para goditjes, Urani, mjeshtri i Soneteve, Uran Kostreci, përcolli sonetin më të ri në fb:

BREZI I RI I TRULLOSUR

Siç ndodh mbjell fidan shtrëmbër, në postat,
A pylli duke e ngjeshur e shtrënguar,
Bën që, filizi, pjerrtas shkon, anuar
E nuk drejtohet kurrë, nuk hedh shtat;

Ashtu nga kuqua brezi i ri dēm pat:
Rrena e komunistve i ka deformuar…
Kuqot thanë… Aleatve u qen’ bashkuar…
Po me sërb qenë e zbuan Aleatë!

Në Kosov, kuqot shkuan… vran kosovarë…
Që shtet tok me sërb… deshën… pse s’ thon vallë ?
S’ thon… Shqiprin dogjnë, atdhetar s’ lan gjallë !

Veç thon drejtimnë e duhur patën marrë !
E t’ rinjtë ende besojn kta gënjeshtarë,
Aq kokën, pesdhjet vjet, ua kan bër dhallë.

———————————————————————————–
Shënim: postat =lehe (pjesë toke e ndarë)

PROJEKT PËR THEMELIMIN E NJË KATEDRE PËR STUDIME SHQIPTARE

August 17, 2020 by dgreca

Në përvjetorin e 10-të të vdekjes së albanologut Peter R. Prifti, DIELLI boton fragment nga libri i përgatitur për botim nga vëllai Naum R. Prifti-

Në vitet e parë të dekadës 1970-79, kur banoja në Boston, e solli rasti të njihem me një profesor me origjinë kineze, Peter SH Tang. Profesori Tang jepte leksione në lëmin e shkencës politike në Universitetin Katolik që njihet me emrin “Boston College.” Njëkohësisht ai ndiqte me interes të madh zhvillimet në Shqipëri, sidomos marrëdhëniet me botën e jashtme. Kjo vinte kryesisht për shkak se Shqipëria në atë kohë ishte aleate e ngushtë e Kinës. Ashtu si Profesori Tang, edhe unë kisha botuar disa shkrime mbi marrëdhëniet shqiptaro-kineze, të cilët i kishin rënë në sy profesorit dhe i kishin bërë përshtypje.
Politika, pra, na bëri të njihemi me njeri tjetrin dhe të miqësoheshim. Prof. Tang i donte shqiptarët, dhe kjo simpati për ta e nxiti atë një ditë të më propozojë mua që të ndërmerrnim një projekt së bashku, për të ngritur nivelin e studimeve shqiptare në Amerikë. Të dy ne ishim në pozita të favorshme për të ndërmarrë një projekt të tillë. Ai ishte i lidhur me një universitet të mirë dhe gëzonte përkrahjen e kolegëve të tij, si dhe të administratës apo drejtorisë në Boston College. Ndërsa unë kisha lidhje të ngushta me shqiptarët e Bostonit si dhe gjetiu në Amerikë. Në fillim të vitit 1976 bëmë hapat e para për ta bërë Katedrën realitet. U bënë disa mbledhje në Boston College dhe ish e qartë se projekti për Katedrën po merrte hov. Atëherë unë hartova një tekst për të shpjeguar qartazi strukturën dhe synimet e Katedrës, si dhe për të fituar përkrahjem morale dhe material të shqiptarëve të Amerikës. (Shih tekstin “Proposal for a Chair of Albanian Studies.”) Kopje të tekstit iu dërguan personave të interesuar brenda universitetit, si dhe udhëheqësve shqiptarë në Amerikë si Prof. Dr. Stavro Skendit, Prof.Dr. Arshi Pipës, redaktorit të gazetës “Liria” në Boston, Dhimitër Nikollës, dhe të Përndershmit Arthur Liolin (meshtar) i Katedralit të Shën Gjergjit në Boston.
Propozimi u prit mirë nga çdo anë. Interesimi në Katedrën vazhdonte të rritej, dhe unë personalisht jam i bindur se Katedra do të themelohej në Boston College qysh në dekadën e 1970-79-ës. Mirëpo më 1976 unë u largova nga Bostoni për në San Diego, për të zënë punë në Universitetin e Kalifornisë në atë qytet. Si pasojë, projekti për Katedrën ngeli në vend. Nuk doli ndonjë shqiptar në Boston që të vazhdonte punën e kryer deri atëherë, me qëllim që ky projekt fisnik, që do t’i sillte shumë dobi kollonisë shqiptaro-amerikane, të kurorëzohej me sukses.
San Diego, USA Tetor, 1994

Thonë: Emigrantë injorantë…

August 16, 2020 by dgreca

KATRAHURA E Kakavijës….
NGA ILIR LEVONJA….-
1) Shoh një tufë legenësh që në këtë katrahurën e Kakavijës, i quajnë emigrantët tanë injorantë. Se nuk duhej të vinin për pushime kur dihej se koha që po jetojmë, kjo në lidhje me pandeminë dhe rregullat doganore ndërshtetërore, nuk ishte e përshtatshme. Nga ana tjetër kanë disa muaj që bashkë me qeverinë e falimentuar, shtypin viziv e virtual po të falimentuar, me shtetin e falimentuar, që bëjnë një propagandë gjoja patriotike për kalimin e pushimeve në vend. Me tituj pompozë, pusho shqip, bli shqip, ushqehu shqip, zbulo vendin tënd etj. Një tufë legenësh që gjoja i hakërrohen Greqisë dhe vdesin të publikojnë ato gojët plot pështymë karshi saj, madje me frymëzim turk. Dhe këtë e bëjnë, jo se u dhimbsen emigrantët, por është ajo taktika e vjetër për të mbuluar dështimin e tyre. Pasi emigrantët aq u deshën, të vinin, të harxhonin paratë dhe të thyenin qafën. Në shtator legenët do raportin bumin ekonomik në turizëm fal qeverisë.
2) A po tallet doganat greke me ne? As që diskutohet, sa të duash po tallen. Humbja e personalitetit nuk vjen nga tjetri por nga vetja. Ndaj krimin më të madh karshi nesh, përpara se Greqia po e bën shteti ynë. Në fakt të gjithë shtetarët e këtyre tridhjetë viteve demokraci. Vetëm për një arsye, sapo marrin pushtetin e drejtojnë vendin me metodat e partisë dhe jo me ligje. Që nga viti 2013 kur erdhi në pushtet qeveria e Edi Ramës shqeu gjithë europën për një marrëveshje deti nga para ardhësi i tij, e shqeu me sytë e naciolizmit jo të praktikave ligjore. Nga ana tjetër bëri po kaq show me takime vajtje ardhje ministrash të jashtëm, pa arritur asgjë. Për më keq akoma precedenti me pronat dhe minoritetet. Por ajo që është më e dhimbshmja, politika provinciale e karshillëkut karshi një vendi fqinj që mban peshën e emigracionit tonë. Në këto shtatë vite pushtet kryeministri i Shqipërisë nuk zbriti një herë të vetme në Athinë dhe anasjelltas, as Ciprasi e as ky, Miçotaqisi nuk janë dukur në Tiranë. Fuqia e ekonomike e krahut të punës nga Greqia, është fare e thjeshtë për t’u llogaritur, radha prej 20 kilometër e vargut me makina në Kakavi. Mirëpo në Shqipëri e drejtojnë vendin legenët, jo ekonomia.
3) Në marsin e këtij viti dogana e Kapshticës u bë epiqendër e vëmendjes sonë kjo fal kamerave personale të emigrantëve që me një urdhër absurd, nuk lejoheshin të ktheheshin në shtëpitë e tyre. Nuk ishin doganat greke që i pengonin, ishte policia shqiptare. Nuk i pranonin pasi i gjykonin si krijesa me murtajë, si lebrozë. Ata ishin gjaku i tyre, njerëz me halle, muhaxhirë që ktheheshin tek nëna. Heronj të kohërave me plot dështime. Madje kryeministri i vendit nuk dëgjonte nga ai vesh, urdhri qe i prerë, karantinohuni me paratë tuaja. Kush njeh pak protokoll komunikimi i dhëmb zemra, zë kokën me duar sepse është absurde t’i thuash shtetarit tënd, ushtarit kushtetues, karantinohu me xhepin tënd. Jo pak por një javë, në qiell të hapur. Shefi nuk dëgjonte, madje shumë e konsideronin si meritë për mos përhapjen e virusit. Të tjerët, legenët rreth tij si një masë prej burri shteti. Ishte fyerja më e madhe që mund t’i bëhej një qytetari nga vendi amë. Kësisoj si Greqia dhe Italia kanë të drejtë legjitime të luajnë me ne e të na trajtojnë si çerra inkubatori.
4) Legenët i paska me shumicë vendi, ynë. Thonë emigrantët janë injorantë. Këtej pandemia, këtej vinë për pushime. Kanë kohë që kanë filluar një propagandë karshi emigrantit. Nga ana tjetër i kanë ambasadat a konsullatat produkte jo të shërbimit civil, por të skandaleve, ryshfetit, mitmarrjes. I kanë kontingjent të drogës dhe prostitucionit. Po ashtu mjetet e informimit publik, se po të funksionin këto, nuk do shikonit radhë aty sot. Po ashtu qeverinë, a qeveritë me radhë. Po ashtu ushtrinë dhe policinë.

16 Gusht-Dita e Shën Rrokut

August 16, 2020 by dgreca

Nga Loro STAJKA-Virginia-
N’ breg t’liqenit me shokë/
Ngarkue n’sule t’u vozitë,/
Vijshin gzueshëm në Shirokë/
Për t’kremtue t’ bardhën ditë,/
Për Shna Rrok hare bahet/
Atje Shkodranët tanë vrapojnë,/
Taraboshi edhe fort krenohet/
Kangë e valle kur gjimojnë.
Herët nadje me bylbyla
Cohet bota e pregaditet,
Shporta, boce e zymbyla
Gadi janë n’ zbardhun dritet.
Niset gjindja me freski
N’sule, take e t’u nga vrap,
Shije ka dhe bukuri
Dhe vaporri me dallap
E njerzija andej nga vona
Pi si ka raki e vene,
Dhe harese I mene jehona
Lodheshem në shëpi shkon e flenë

Udhë labirinth

August 16, 2020 by dgreca

Nga Astrit Lulushi- Njerëzit kanë të drejtë në privatësinë e tyre. Por kështu ata kurrë nuk mund të njohin vërtet njëri-tjetrin; kujdesen, por nuk mund të pretendojnë të dinë gjithçka për njëri-tjetrin. Kjo është bota intime, privatësia; pa hyrje, pa dalje, as dyer, as dritare, por vetëm mure dhe asnjë tjetër brenda. Pavarësisht se thonë që s’ka mundësi, njeriu në fakt edhe i mbyllur mund të jetojë, në terr e pa ajër të pastër.
Vetëm njeriu i keq bën sikur e njeh plotësisht tjetrin. Me këtë pretendim ai ushqen frikën; është mënyrë për të mbajtur nën kontroll e sunduar.
Një thënie që rrjedh nga tregimi i Platonit për Sokrati, është “Unë e di se nuk di asgjë”. Por ndryshe mendojnë ata që kanë vetëm ide me luftra; që bëjnë sikur ndryshojnë pa u penduar, dhe kur diskreditohen ndryshojnë vetëm emrin. Vetë-izolimi si mënyrë jetese nuk është zgjidhje. Më parë njeriut i merrej gjithçka, dhe ai lihej i qetë kur mbetej pa asgjë. Pastaj në mur u hap një derë nga ku njeriu u lejua të ikë duke lënë pas gjithçka; kur ktheu kokën pa se kishte jetuar në shkretëtirë nën një shtet gërmadhë.
Njeriu tani ecën dhe mendon se sheh fytyra që i njeh, të etur për të arritur në një vend tjetër. Duken në nevojë. Thonë se e dinë për çfarë. Por janë mësuar të presin. Nuk duan të dinë se ndryshimi fillon me idenë, e cila kur mbetet e njëjtë sjell të njëjtat pasoja, edhe në mjedis tjetër. Ecja vazhdon me njeriun që vjen rrotull; ndeshet me të papritura, në çdo anë e përballë plot pasqyra, ku ai përplaset, thyen, rrëzohet, mendon se rruga ka dalje, dhe dritë mund shohë. Këtë udhëtim të tjerët e quajnë guxim të verbër në një tunel fasadë; është labirinth i ngrysur, me pasqyra mashtruese, me viktima gjithmonë në kërkim të fatit dhe me të tjerë që presin në rradhë.