Archives for June 2023

Shqiptari Antoni Lukasz Crutta dhe historia e tij në Poloni*

June 20, 2023 by s p

Në gjuhën shqipe e përshtati:
Haxhi Dulla
Teksti dhe fotot nga: Tamara Jesionowska/

Kanë kaluar 211 vite nga vdekja e tij dhe është koha për të rikthyer kujtimin e tij. Në Lewiczyn, një fshat i vogël pak më shumë se pesëdhjetë kilometra larg Varshavës, më 3 qershor të këtij viti, me iniciativën e Shoqatës Polako-Shqiptare TPA, Shoqatës Polako-Kosovare Kos-Pol, me mbështetjen e Ambasadës së Republikës së Shqipërisë, dhe autoritetet e komunës Belsk i Madh, u organizua një ceremoni të vendosjes së luleve dhe ndezjes së qirinjve nën obelisk, në krye me një urnë, të mbuluar me një vello lindore. Obelisku ndodhet në varrezat e kishës. Mbishkrimi ka këtë tekst: Antoni Łukasz Crutta, cili vdiq në 1812, prehet këtu në Lewiczyn, vajza e tij Eliza Bedlińska, e martuar me gjeneral, vdiq në 1799 dhe Wojciech Piotr Bedliński, gjeneral-adjutant i Komisionit Ushtarak të Kurorës dhe këshilltar i Voivodeship Mazowieckie, vdiq në 1822. Mbi epitafin është vendosur saktësisht një epitaf të armëve të Crutts dhe Wieniawa Bedlińskes.
Shpresa Kureta, ambasadorja e Republikës së Shqipërisë, falënderoi autoritetet dhe banorët e komunës, të cilët bënë shumë përpjekje për përgatitjen e ceremonisë: Monumenti Crutta qëndron në Lewiczyn për gati dyqind vjet, që nga viti 1830. I mbijetoi shumë luftërave, por ishin famullitë dhe famullitarët e njëpasnjëshëm, autoritetet lokale dhe banorët e Lewiczyn që e mbrojtën dhe u kujdesën për të, përçuan histori për shqiptarin e jashtëzakonshëm brez pas brezi. – Ndjej gëzim dhe mirënjohje të jashtëzakonshme dhe personalisht, me gjithë zemër, dua t’ju falënderoj dhe mund t’ju përcjell falënderimet nga njerëzit dhe autoritetet e vendit tim për kujdesin dhe përpjekjet e jashtëzakonshme për të mbajtur Antoni Crutta-n në kujtim të gjallë. Më lejoni gjithashtu, të dashur miq, të shpall 11 qershorin (d.m.th., ditën e vdekjes së tij) si Ditën e Përkujtimit të Antoni Łukasz Crutt, në të cilën, çdo vit, do të vijë këtu një delegacion shqiptaro-polak i cili në Lewiczyn do të vendosë lule në varrin e Crutta-s dhe do të ndezë një qiri. Do të jetë gjithashtu një mundësi për t’u takuar dhe ideuar me autoritete lokale, historianë dhe banorë të rajonit për zhvillimin e aktiviteteve të përbashkëta polako-shqiptare në fushën e kulturës, turizmit dhe ekonomisë dhe Z. Krzysztof Kowalewski, përfaqësues i Zyrës së Komunës, Departamenti i Promovimit.
Dorota Horodyska : Grupi ynë polako-shqiptar përfshin ish-ambasadoren polake në Shqipëri – znj. Irena Tatarzyńska, konsull Nderi i Republikës së Shqipërisë në Poloni z. Paweł Michalak, aty është edhe z. Casimir Pulaski në Warka, Dhe së fundi jemi ne – anëtarët e Shoqatës Polako-Kosovare me nënkryetaren Tamara Jesionowska dhe anëtarët e Shoqatës Polako-Shqiptare dhe mua. Dorota Horodyska, presidente e Shoqërisë Polako-Shqiptare, theksoi: sot po takohemi te varri i Antoni Łukasz Crutta – së bashku – polakë dhe shqiptarë për t’i bërë homazhe. Jemi këtu sepse Łukasz Crutta, duke i shërbyer Republikës së Polonisë për vite me radhë, ka theksuar gjithmonë origjinën e tij shqiptare. Komuniteti polako-shqiptar nuk dinte për ekzistencën e Crutta-s për një kohë të gjatë. Ishin vetëm artikujt e historianëve rajonalist që na hapën sytë: Andrzej Roli-Stężycki, mjeku Remigiusz Matyjas, Krzysztof Perzyna, si dhe zëri i një banori të caktuar të Goszczyn.
Dua të shtoj se është diçka e jashtëzakonshme që Antoni Crutta na solli këtu dhe na bashkoi, se këtu, në Lewiczyn, gjetëm një copë Shqipëri. Falë kujtimit tuaj për Crutt, ne, polakë dhe shqiptarë, do të mund të vazhdojmë punën e tij së bashku. Dëshiroj të shpreh gëzimin tonë që me ne janë: Znj. Sekretare e Komunës Renata Ostatek, znj. Maria Walewskaą-Żółcik, drejtore e ekipit komunal të institucioneve arsimore në Belsk Duzy, znj. Ewa Łubińska, kryetare e Komisioni i Arsimit.

SI NGA NJË PËRRALLË ORIENTALE

Siç ka shkruar Andrzej Zygmunt Rola-Stężycki, studiues i historisë së Antoni Łukasz Crutta, një rajonalist, Cyt.: Historia për të është si e marrë nga e famshmja “Përralla nga një mijë e një net”. Çfarë mund ta lidhë Lewiczyn me këtë Orient ekzotik? Dhe përfshin shumë … Antoni Lukasz Crutta lindi në vitin 1727. (…) Ai rridhte nga një familje e vjetër fisnike shqiptare. Krut, i përmendur në foletë e Kakariq Krut dhe Krut Kakariq qysh në vitin 1416 dhe ndodhet në Zadarin e sotëm kroat. Përfaqësuesit e kësaj familjeje katolike u bënë të njohur në luftërat me turqit. Antoni Łukasz ndoshta vinte gjithashtu nga një nga familjet Krut që u vendosën në Venecia. Babai i tij ishte padyshim shqiptar dhe nëna italiane. Ai vetë gjithmonë e ka theksuar kombësinë e tij shqiptare..
Edukimi i mirë, njohja e politikës dhe ekonomisë së vendeve të Evropës Jugore dhe gjuhët orientale të përvetësuara gjatë udhëtimeve dhe shërbimeve të shumta, i mundësuan të ndërmerrte projekte shumë të përgjegjshme të porositura nga të mëdhenjtë dhe të fuqishmit e asaj kohe. Fama e tij u rrit, sepse gjatë periudhës së marrëdhënieve aktive me Orientin – veçanërisht në shekujt 16-18, njerëzit që njihnin gjuhët lindore ishin të domosdoshëm në ruajtjen e marrëdhënieve ndërkombëtare (…). Këta njerëz ishin të nevojshëm si për sundimtarët polakë, ashtu edhe për hetmanët, deputetët dhe tregtarët, të cilët ishin të vetëdijshëm për faktin se njohuritë serioze dhe njohuritë e shkëlqyera të gjuhëve ishin të nevojshme për kontaktet e duhura. Ai erdhi në Poloni në nëntor 1765, duke u vendosur në Varshavë. Në 1765, një rezolutë parlamentare i garantoi atij një pagë prej 600 të Zlotët polake në vit. Crutta dinte shumë gjuhë në mënyrë të përsosur, duke përfshirë: armenisht, turqisht, tatarisht, persisht dhe arabisht. Ai fliste rrjedhshëm latinisht, greqisht, frëngjisht, italisht dhe ndoshta polonisht. Atij iu besua përkthimi në latinisht i shumë veprave të rëndësishme dhe dokumenteve lindore nga arkivat e Republikës së përbashkët Polako-Lituanez dhe u caktua në shumë legacione të rëndësishme, duke përfshirë legatën turke të Numan beut në 1777. Vetëm ai u autorizua të përkthente drejtpërdrejt në mbreti, ministrat, marshalli dhe më parë u raportuan atyre. Ai ishte shumë i respektuar. Duket se falë pjesëmarrjes së tij në negociata, Polonia shpëtoi pjesëmarrja në luftën ruso-turke të ndërmarrë në vitin 1768. Ai i dha favore të mëdha Republikës së Polonisë me punën e tij, u lidh me të dhe e trajtoi atë si atdheun e tij. Republika mirënjohëse e filloi atë në Sejm në Varshavë më 18 dhjetor 1775, duke i dhënë kështu fisnikërinë polake. Më 26 shkurt 1778, atij iu dha titulli i konsulentit të trashëgimisë së huaj. (…) Pas ndarjeve, Crutta u vendos në pasurinë e dhëndrit të tij Wojciech
Piotr Bedliński, stemë Wieniawa – gjeneral-adjutant i Komisionit Ushtarak të Kurorës dhe këshilltar i Voivodeship Mazowieckie, trashëgimtar i Lewiczyn pranë Grójec. Antoni Łukasz Crutta shoqëroi mbretin polak Stanisław August Poniatowski – pas abdikimit të tij – në Grodno. Ai ende merrte rrogën e tij gjatë Kryengritjes së Kościuszko. Vdekja e papritur e vajzës së tij e shkatërroi Cruttën. Ai qëndroi në Lewiczyn deri në fund të jetës së tij, duke jetuar në një shtëpi të vogël të mbuluar me lule, besnik ndaj mënyrës së veshjes së tij orientale. I pëlqente të kallajohej, mbante korrespondencë dhe takoi fqinjët e tij, për të cilët kompozoi një këngë fetare të kënduar ndër vite. Janë vendosur kontakte të mira, kemi dymbëdhjetë muaj kohë për t’i zhvilluar ato në mënyrë krijuese dhe për t’u takuar sërish polako-shqiptar në Lewiczyn.
*Titulli redaksional.

A po rrezikohen interesat e shqiptarëve në Ballkan?

June 20, 2023 by s p

Skënder MULLIQI/

Nuk e di se a është kuptuar nga bota demokratike, së Vuqiqi dialogun e ka shëndrruar në instrument të politikave dyftyrëshe dhe instrument për konsum të brendshem politik. Presidenti serb, më manovrat e tija politike jo vëtem që nuk e ka bërë asnjë hap para në procese, por ka bërë kthim retrograd në vitet e 90-ta të shekullit të kaluar. Shtetet perëndimore sikur po hezitojnë të marrin masa ndaj tij për gjitha osptrukcione politike që po bënë, dhe krizen më luftë që po e shkakton më bandat serbe, të cilat përditë po e destabilizojnë veriun e Kosovës. Sikur faktori ndërkombëtar “nuk po kan çka më i ba gomarit e po e mëshojnë samarit”, siç thotë një fjalë e popullit. Po i mëshojnë më sa po mundën Kosovës të cilën e ndihmuan në lirinë dhe pavarësinë e saj. Po e tolerojnë brutalitetin e bandave serbe të cilat banda i rrahen bukur shumë edhe ata vet-KFOR. Kjo sikur fletë për ndonjë lloj frike të tyre pse prapa politikës shoveniste serbe, qendron Rusia e Putinit! Apo më mirë të themi së po fshihen planet e tyre që duhet të ndodhin gjera të pa mira ne veri për të ndarë Kosovën, së bëhët fjalë për resurse të mëdha nëntokësore në këtë pjeesë të vendit. Zaten edhe të gjitha luftërat bëhën pikërisht për këtë qëllim. Si të kuptohet kjo ndryshe kur dihet së Vuqiqi nuk po i zbaton marrveshjet si atë të Brukselit dhe të Ohrit. Pika e fundit e marrveshjës së Ohrit, i jep të drejtë bashkësisë ndërkombëtare që të marr masa dhe dënime të caktuara ndaj palës që nuk i zbaton marrëveshjet. Pala e Kosovës e ka pranuar marrvshjen e Ohrit në tërsi, dhe ka kërkuar nga Vuqiqi të vënë nënshkrimin, gjë të cilën ai ka refuzuar. Vuqiqi e ka pranuar parcialisht planin franko-gjerman për normalizim të marrdhënieve, vëtem atë pjesë ku i duhet Serbisë. E ka hudhur poshtë pikën katër nese nuk gabojë të planit, që në një formë apo tjetër është pranim i pavarësisë të Kosovës. Nuk ka pranuar gjithashtu që Kosova mos të pengohet në inkuadrimin e strukturave të BE-së dhe në OKB. I përmenda gjitha këto për të cilat tashmë i ka të ditura opinioni i gjerë publik, për faktin së BE-ja, nuk po merre masa ndaj Serbisë, e ka paralajmëruar masa ndëshkuese ndaj Kosovës gjoja për mos bashkëpunim të duhur më faktorin ndërkombëtarë lidhur më zhvillimet e fundit në veri. E dihet mirëfillli së kryeministri Kurti vetem po mbron ligjshmërinë dhe kushtetushmërinë e vendit. Incidente më përmasa tragjike janë duke i shkatuar strukturat kriminale serbe me shërbimet e tyre sekrete dhe grupin kriminal rus, Wagner, e dihet së prapa të gjithë këtyre poshtërësive të ndyera qëndrojnë Putin dhe Vuqiq, në planet e tyre djallëzore për realizmin të ideve për botën ruse dhe për botën serbe. Është për studim fakti së si një pjesë e opozitës dhe kryeministri Rama, nuk po e përkrahin Kosovën në këto momente historike, kur dihet së seriozisht po rrezikohet jo vëtem Kosova nga hegjemonit serbo –ruse por po rrëzikohën në përgjithësi interesat e shqiptarëve në Ballkan. Rama harton draft statut pa ja ba Zoti borgj për minoritetin serb në veri, i cili ka të drejta më shumë së çdo minoritet tjetër në botë. E nuk po interesohet për shqiptarët në Kosovën Lindore dhe në Mal të Zi. Ai siç e tha më të drejtë edhe kryeminintsri i Kosovës, Albin Kurti para mediave, më mirë është që të harton draft statut për ndonjë asociacion për shqiptarët në Luginë, së sa po interesohet për Asociacion të serbëve ne Kosovë. Tjetër. Rama e ndali takimin e dy qeverive shqiptare që ishte planifikuar të mbahet në Gjakovë. Duket së edhe këtë punë e bëri për mos ti prishë marrëdhëniet vëllazërore ideologjike më serbin Vuqiq. Nese vazhdojmë më këtë mos unitet jemi duke u rrezikuar seriozisht si shtete dhe si komb, së ekziston droja e madhe, së mos po na përseritën padrejtësitë e mëdha historike nga Fuqitë e Mëdha të Kohës! Sikur më shumë po dëshirohet një Serbi e Madhe e fortë në Ballkan, së sa një Shqipëri e Madhe – Natyrale.

TRAJTIMI TEORIK I ZGJIDHJES SË ÇËSHTJES SË PAKICAVE KOMBËTARE

June 20, 2023 by s p

NIKË GASHAJ/

Në botën bashkëkohore, që nga Perëndimi deri në Lindje, një numër i madh shkencëtarësh dhe ekspertësh të çështjes së pakicave kombëtare dhe të marrëdhënieve ndëretnike, kritikojnë ashpër konceptin e pastër të shtetit nacional, por gjithashtu dhe konceptin ekskluziv të shtetit qytetar(civil) në shoqëritë multietnike. Per shembull: Alpen Filips, drejtor i Organizatës joqeveritare ndërkombëtare MRG nga Londra, duke folur mbi të drejtat etnike të Evropës Juglindore, ndër të tjera, thekson:” Një problem i përgjithshëm, me të cilin ballafaqohet rajoni i Evropës Juglindore, është koncepti i shtetit nacional, apo i shtetit, në shoqëritë multietnike, i cili ekskluzivisht i takon një grupi etnik. Në raste të shumta kjo çon deri te mohimi, përkatësisht anulimi i pluralizmit etnik dhe trajtimi i pjesëtarëve të pakicave si qytetarë të rendit të dytë. E tërë ajo në rrethana të caktuara ka kaluar dhe kalon në konflikte dhe përleshje me pasoja negative tejet të rënda”.

Dr. Vuçina Vasoviq, profesor i sistemeve politike bashkëkohore, thekson: “Modeli i shtetit nacional në shoqërinë multietnike i acaron marrëshëniet ndërmjet kombit shumicë dhe pakicave kombëtare. Shteti i tillë dhe më tepër nëpërmjet një mobilizim të gjerë nacional, ngushton edhe më shumë hapësirën e veprimtarisë jo vetëm të pakicave të caktuara etnonacionale, por edhe për zhvillimin e shoqërisë civile, si dhe për një bashkëjetesë në paqe dhe liri të grupeve të ndryshme etnonacionale.

Kështu, ajo mund të jetë shkaku themelor i konflikteve dhe pengesë në zhvillimin e shoqërisë në tërësi. Mu për këtë arsye, shteti nacional në një formë ekskluzive nuk mund të jetë mbrojtës përkatës dhe promotor as i popullit të shumicës etnike”.

Dr. Negjo Miliqeviq, profesor i Fakultetit Juridik të Sarajevës dhe drejtor i Qendrës për Mbrojtjen e Pakicave, tregon se shteti nacional në shoqërinë multietnike është formë institucionale e nacionalizmit të shumicës etnike.

Antropologu amerikan, Robert Hajdën, i ka vlerësuar disa dukuri në hapësirën e ish-Jugosllavisë si “nacionalizëm kushtetues”. Fjala është për ato republika të ish-Jugosllavisë së Titos, të cilat me kushtetuta të veta janë të definuara si shtete të popullit shumicë.

Në lidhje me këtë model duhet të themi se, shikuar në tërësi, formimi i shteteve nacionale ka shkuar rrugës së centralizmit dhe absolutizmit. Në këtë mënyrë, ky koncept i ka ngushtuar rreptësisht të drejtat e popullatës për vetëqeverisje lokale dhe njëkosisht të drejtat dhe liritë e pakicave kombëtare.

Në anën tjetër, ithtarët e konceptit të shtetit ekskluzivisht qytetar, që nënkupton mospërfilljen e prejardhjes etnike, të përkatësisë nacionale dhe konfesionale të qytetarëve, por të gjithëve duke iu dhënë të drejtat e liritë e barabarta, në të vërtetë theksojnë konceptin uniformë në të gjitha situatat. Në lidhje me këtë, prof. dr. Zorica Radoviq , shprehet:” Zbatimi uniform i rregullave dhe i statusve, të cilat i nënkupton dhe i paraqet ky parim, rrezikon të çojë deri te mosnjohja dhe mospranimi i njëmendësisë specifike, e cila meriton njohje dhe mbrojtje, përkatësisht ajo çon te diskriminimi i partikularizmit dhe i cilësive veçuese”.

Pikërisht për këtë arsye, pikëpamjet bashkëkohore teorike vënë në dijeni se shteti duhet të marrë një rol aktiv dhe nëpërmjet masave të ndrryshme të krijojë kushte për promovimin e pakicave si kolektivitete, në ato situata në të cilat të drejtat individuale të pjesëtarëve të pakicave mund të realizohen vetëm përmes emancipimit kolektiv të grupit.

Filozofi hungarez, prof. Dr. Alpar Losoncza, thekson:” Ne qoftë se të drejtat kolektive injorohen ose mohohen në praktikën politike, ekonomike dhe kulturore, atëherë vazhdimisht do të triumfojë parimi i shumicës, i cili automatikisht siguron monopol dhe privilegje për shumicën etnike. Nëse parimi i shumicës zbatohet pa korrektues në raport me pakica kombëtare, atëherë ka të bëjë me funksionimin e pastër dhe ekskluziv të parimeve të shtetit nacional, që i rrezikon pakicat nacionale”.

Në lidhje me konceptin e shtetit qytetar(civil), akademiku i njohur, Vojisllav Stanovçiq, profesor i teorive politike, tërheq vëmendjen se “parimi i pushtetit të shumicës, i cili është themel i idesë së të ashtuquajturit shtet qytetar(civil), nuk mund të zbatohet në shtete shumënacionale, pa krijuar tensione dhe acarim të marrëdhënieve dhe konflikte serioze interetnike. Prandaj, ky parim i shtetit civil(qytetar) duhet patjetër të korrigjohet me zgjidhje kushtetuese, duke u mbështetur në forma të ndryshme të autonomive të grupeve nacionale, si dhe në disa të drejta të tyre kolektive”.

Përndryshe, një problem i madh që e përcjell demokracinë, është ai i cili është shqyrtuar shumë herë, që nga Aristoteli deri te Xhon Stjuart Milli, e ka të bëjë me të ashtuquajturën tirani të shumicës. Franc Nojmani ka vërejtur se zëri i shumicës të keqen nuk mund ta bëjë të mirë, por e keqja, kur përkrahet nga shumica, bëhet vetëm një e keqe edhe më e madhe. Me këtë dua të them se demokracia e shikuar nga prizmi i shumicës etnike nuk mund të sigurojë dhe të mbrojë të drejtat e pakicave kombëtare.

Sipas njohjeve të shkencave politike, mësojmë se është e mundshme të dallohen të paktën katër strategji të përgjithshme të zhvillimit shoqëror: 1) Individuale-liberale; 2) Komunitare-etnonacionale; 3)Komunitare-liberale; 4) Liberale-komunitare.

Disa ekspertë preferojnë se strategjia e fundit, liberalo-komunitare është koncepti më i përshtatshëm dhe më përkatës për shoqëritë pluraliste, heterogjene, multietnike dhe multikulturore, sikurse është Mali i Zi.

Prandaj, jam i mendimit se modeli i sistemit politik, i ashtuquajtur liberal-komunitar, është në të mirë të zgjidhjes demokratike dhe të drejtë të çështjes së shqiptarëve në Mal të Zi, meqenëse sistemi i tillë bazohet dhe mbështetet në filozofinë politike civile të plotësuar me parimet dhe mekanizmat përkatës të artikulimt të lirë të interesave, si dhe të mbrojtjes së të drejtave kolektive të pakicave, çka do të thotë se respekton dhe mundëson realizimin e plotë dhe konsekuent të të drejtave individuale dhe kolektive të shqiptarëve në Mal të Zi.

Dhe, më në fund, thelbi i zgjidhjes së drejtë të çështjes së pakicave dhe njëherësh të statusit të shqiptarëve në Mal të Zi, qëndron në atë drejtim dhe pikëpamje, që askush të mos ndiejë presion nga më i madhi dhe më i fuqishmi, por çdo popull, pavarësisht nga madhësia numerike e tij, duhet ta ndiejë veten të barabartë dhe të lirë, sepse, siç do të thoshte Gandi: “Qytetërimi ynë do të gjykohet sipas asaj se çfarë trajtimi u ka bë pakicave”.

( Autori është antar i Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Diokles)

Dardania, Amerika dhe Kurti

June 20, 2023 by s p

Alfons Grishaj/

Gjithë këto ditë është zgjuar armata e gazetarëve mediokër për të vënë në gijotinë Kryeministrin Kurti.
Nuk mbesin prapa dhe “politikanët” e shkëlqyer që nuk kanë lexuar asnjë libër politik në jetën e tyre, por, si Pisttacus erithacus që mëson pesëdhjetë deri në dyqind fjalë përmendësh, kakarisin si gjelat mbaje plehu. Tek ne, amigdala është më e zhvilluar se në kombet tjera, prandaj gjëmon Kasandra dhe Nostradamus për arkën neoniane që po moleps popullin shqiptar dardan. Ndërsa mendja “brilante” e karizmës së stisur jep alarmin, “Eureka”, duke shpalosur zgjidhjen “brilante” të Makron dhe Scholz.…

Dardania është një shtet sovran në rrethinat e kufirit nacional. Europianët duhet t’a kujtojnë gjakun e derdhur, luftën e perëndimit ndaj ardhacakëve nga lindja e errët. Pavarësisht strategjisë së djersës Ahtisaarit, diplomatët laramanë mundohen të shfrytëzojnë ndonjë mangësi juridike të “draftit” të tij . Por, Amerika nuk bjen kurrë viktimë e brajberisë politike. Ajo nuk ka dëshirë të lektiset midis zgjuarsisë artificiale dhe falsitetit politik, ngaqë përvoja e supershtetit ka kaluar të gjitha korentet dhe etapat politike botërore. Në raste të tilla, Amerika vë në plan thënien lapidare të Teodor Ruzvelt: “Speak softly and carry a big stick”.

Dardania dhe politikanët delitantë, nuk duhet të harrojnë ALFEN: Nëse dëshiron të jesh mik i Amerikës dhe të sigurosh mbrojtjen e saj , minimumi duhet të koordinosh veprimet, sepse Amerika është një perandori e ndërtuar nga një fuqi jashtë konceptit të thjeshtë njerëzor, dhe robi është shumë i pafuqishëm t’i bëjë karshillëk.

Amerika ka përfaqësuesit e vet nëpër shtete të ndryshme si dhe në Dardani. Kryeministri Kurti apo Presidentja Osmani, duhet të koordinojnë gjithshka me Ambasadorin Jeffrey M. Hovenier. Sipas Kryeministrit Kurti, bisedat e tija janë të përditëshme me ambasadorin amerikan. Atëherë Kurtit, duhet t’i kthehen kredencat e mohuara nga gjykimet epileptike brenda dhe jashtë vendit.

Amerika është protektori dhe zëri i të vërtetës i të gjithë popujve të shtypur. Veçanërisht ne shqipfolësit jemi borxhli Amerikës. Por, çadra e ditës me shi nuk funksionon gjithmonë borxh, sidomos kur rrufetë godasin ditën për diell, çfarë tregon se Kryeministri Kurti është në të drejtën e Zotit.…
Këtu nuk është loja e veriut, as kundër Kurtit (që nuk është kukull), por, “hales për peq” për t’a telendisur Dardaninë keq e më keq.

Amerika e di më mirë se askush tjetër se Vuçiqët e soj sorollopi i tij, sa herë janë ulur në tavolinat politike nuk kanë sjellur ndonjë gjë të re. Sipas “Klan Kosova”, Vuçiq pranon dokumentat por jo targat, duke treguar se ai dhe klani i tij nuk heqin dorë nga strategjia e vjetër. Në këtë rast dhe raste të tjera, amerikanët dhe Europa nuk mund të injorojnë lidershipin dardan në aksionet e veta shtetërore. Perëndimi nuk mund t’i bëjë simbiozë rrënjët e lirisë me zinxhirët e tiranisë, zinxhirë që vetë ata kontribuan për t’a shkulur nga toka e shenjtë e Dardanisë.

Aktualisht, Dardania jonë e shtrenjtë po kalon momente provokuese e destabilizuese. Diku rrahen forcat e KFOR-it, diku grabiten policë-oficerët dardanë…diku shpërthen eksploziv, dhe më keq: rrahen gazetarë !

Por në të gjitha të këqijat përbindëshe, ka një të mirë : Për herë të parë banditët serbë “pranuan” kufirin Dardan, dhe se tre polic-oficerët paskëshin kaluar kufirin serb për të marrë “këpurdha”. Se po mos ishte ashtu siç thonë serbët, përse do arrestoheshin policët dardanas në tokën e vet ? Ka gjë më qesharake dhe më të bukur se ky vetëkurthim ? Në vite, serbët thonin se Dardania është Serbi pra, nuk ka kufi! Po si ka mundësi që mendjet brilante të Serbisë e hëngrën sapunin për djathë në aksionin blic për të mbrojtur “kufirin e tyre”?! Zoti punon në mënyra misterioze.…

Siç e kam thënë në vazhdimësi: “Eshtë koha e shqiptarëve që jetojnë në rrethinat e 50 mijë kilometra katrore dhe nuk ka kthim prapa”. Qoftëse shqiptarët nuk e kuptojnë këtë, nuk është faji i të huajve që nuk na kuptuan kurrë!

Shqipëria dhe Dardania duhet të mendojnë për vete dhe për 10 mijë kilometra katrorë të Çamërisë, popullin tonë që jeton atje.

Shqiptarët duhet t’a mësojnë njëherë e përgjithmonë një gjë: Shitja e vetvetes, qoftë edhe për “Nobel Price”, qoftë dhe për një perandori pakufi, nuk shërben kurrë si lartësim, por si tradhëti. Shqiptarët duhet të jenë një zë në mbrojte të Dardanisë dhe udhëheqësve të popullit , të cilët po zbatojnë ligjet e shtetit .

Të mos qeverisë ligji? Faliment ! Të zbatohet ligji? Ulërimë!! Nëse ligji bëhet disfatist…cila është formula e ligjvënësve të huaj për të mbrojtur zhvillimet demokratike të kombeve të tyre?

James Madison thotë : “Nëse njerëzit do të ishin engjëj nuk do kish nevojë për qeveri”. Ndërsa unë them, engjëjt janë të përbotshëm dhe pranohen kudo, por jo vampirët që fshihen në diell dhe bëjnë kërdinë në terr pas shpinës së govermentit.

Populli shqiptar Dardanas është një popull virtuoz që di të studjojë, të bëjë politikë, luftojë e punojë për komb brenda dhe jashtë atdheut.

Zotni Kurti, Zonja Osmani, Zotni Konjufca, Zotni Haradinaj etj…duhet të kuptojnë se, “divide et impera” nuk duhet të funksionojë në lirinë e brishtë të Dardanisë.

Ne jemi një komb prej 15-20 milionësh dhe le ti shërbejmë bashkimit të çdo grimce nacionale për ti treguar botës se, historia e shqiptarëve është fillimi i historisë së Europës, dhe, mëshira dhe ndëshkimi vjen nga gjuha e patjetërsueme e popullit autokton shqiptar.

“AVDYL GJOCAJ, MËSUES DHE LUFTËTAR” SI DËSHMI E LUFTËS SË LAVDISHME TË UÇK PËR LIRINË DHE PAVARËSINË E KOSOVËS

June 19, 2023 by s p

Sokol Paja/

Libri “Avdyl Gjocaj, mësues dhe luftëtar” i shkruar nga Prof.Besim Muhadri është një dëshmi e gjallë e luftës së lavdishme dhe sakrificave heroike për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Luftëtari dhe mësuesi Avdyl Gjocaj është një dëshmitar i çmuar i përpjekjeve të lavdishme dhe heroike dhe sakrificave familjare në shërbim të lirisë së atdheut. Libri “Avdyl Gjocaj, mësues dhe luftëtar” ka vlera historike dhe studimore të veçanta pasi rrëfen betejat ky Avdyl Gjocaj ishte pjesëmarrës, përshkruhen me detaje aspekte të panjohura të luftimeve në zonën e Junikut, Kosharës e zonave përreth, paraqet dimensionin e një luftëtari dhe edukatori në kushte të jashtëzakonshme që kalonte Kosova e kombi shqiptar në përballje me regjimin gjenocidal serb.
Sakrifica e familjes Gjocaj për çlirimin e Kosovës përbën një faqe të ndritur, krenare dhe të lavdishme në historinë e luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.
Rrëfimet e kujtimet e familjes, miqve, bashkëluftëtarëve e patriotëve për Avdyl Gjocajn përbëjnë një kontribut të çmuar në memuaristikën dhe historinë moderne të shtetit të Kosovës në luftën për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Libri “Avdyl Gjocaj, mësues dhe luftëtar” i shkruar nga Profesor Besim Muhadri është një libër që i shërben çdo Instituti Historik, Katedrave Universitare, shkollave e qëndrave të edukimit pasi shpaloset më së miri virtytet dhe vlerat më të larta të shqiptarit trim, patriot. Luftëtar e burrit të mirë siç ishte Avdyl Gjocaj.
Ky libër na njeh me shumë personazhe të lirisë së Kosovës që nëpërmjet kujtimeve përjetësohen në memorien e çdo shqiptari. Patriotizmi, forca, besimi, qëndresa, trimëria, bujaria ishin vlera që Avdyl Gjocaj i transmetoi edhe të bashkëluftëtarët e tjerë, duke qenë një pikë kyçe e mbështetjes së luftës për liri e pavarësi ku me trimërinë e tij, me urtësinë e tij, vendosmërinë e tij dhe dinjitetin e tij, bashkë me trimat e luftëtarët i dhanë lirinë Kosovës. Rroftë përjetë e mot Ushtria Çlirimtare e Kosovës, nderim dhe mirënjohje përgjithmonë luftëtarëve, çlirimtarëve dhe heronjve të lirisë së Kosovës.