Rozana Suli/
Tiranë më 3 Mars 2022, nën organizimin e shoqatës “Ambasadorët e Paqes”, me praninë e nxënësve të shkollave të mesme të qytetit të Lezhës, është bërë një marshim nga Sheshi Nënë Tereza, drejtë Ambasadës Ukrahinase dhe më pas asaj Ruse. Përpara këtyre 2 institucioneve, kemi vendosur gëzhojat e lulëzuara simbol i shoqatës sonë, dhe pankardat me mesazhe që bënin thirrje Paqes pa kushte, pa ngjyra, pa anë, vetëm shprehja e kësaj dëshirë që çdo njeri ndjen brenda tij veçanërisht pas ngjarjeve të ditëve të fundit. Marshimit tonë, që u spostua në fund për një sitin në sheshin Skënderbe, ju bashkuan edhe qytetare që ishin në dijeni, nëpërmjet rrjeteve sociale. Manifestimi është kryer pothuajse tërësisht në heshtje dhe ka qënë i shoqëruar me disa gjeste: jemi ulur në shesh, rreth fjalës ‘paqe’ e shkruar në rusisht me dritën e dhjetëra qirinjve, në një heshtje që brenda saj përmbante gjithë fuqinë e thirrjes universale që sheh vetem në dialog zgjidhjen e konflikteve. Ky stil ndërgjegjësimi, ka qenë gjithmonë ne kordat e shoqates, qe ne fillimet e saj. Kjo lutje per paqe eshte ngjitur drejte qiellit edhe ne menyre simbolike me flamurin e paqes dhe tullumbacet. Ambasadoret e Paqes lindin si levizje per paqe ne nje moment te erret te historise Shqipetare, ne trazirat e vitit 1997, nen perkujdesin e don Antonio Sciarra, misionar katolik, qe ne ato vite te rrezikshme, zgjodhi te qendronte perkrah bashkesise se tij. Ishim femije e te rinj te terrorizuar nga vrasjet, plagosjet, varferia…por kur preket fundi, pastaj mundesh vetem te fluturosh. Kjo ndodh vetem fale ketyre edukatoreve qe besuan ne ne dhe qe na shtyne te benim me te miren per te kerkuar nje te ardhme ndryshe. Ndergjegjesimin e te qenit, te rinj qytetare aktiv dhe pergjegjes per te vetveten dhe komunitetin. Kemi filluar duke pastruar fshatrat nga gezhojat e zbrazura, i kemi mbushur me lule dhe i kemi dhuruar neper manifestimet, takimet me autoritetet qe kemi takuar nder vite ne rrugetimin tone. Nje pjese e madhe e gezhojave te mbledhura, i kemi shkrire per te ndertuar Kembanen e Paqes, qe pasi ka marre bekimin e papa Gjon Pali II, ka shetitur sheshet e pjeses me te madhe te italise, Shqiperise dhe Kosoves ne vitin 1999 dhe eshte vendosur ne Tirane, perpara Piramides ne daten 1 janar te vitit 2000, si zeri i femijeve shqiptar qe duan Paqen. Kemi punuar mbi edukimin per 25 vjet, te bindur qe nje vend ndryshon vetem me kete strument qe larteson njeriun. Kemi perqafuar me projekte te posatcme, dhe dhene zerin tone shume situave te veshtira te Shqiperise: vajzat e ‘humbura’ qe u ‘tregtuan’ ne europe per prostitucjon, sot fale kesaj ndjeshmerie ‘jeton’ shtepia Rozalba ku strehohen ne standartet me te larta te perkudjeses vajza nga mosha 3 deri ne 18 vjec; plagen e thelle te gjakmarrjes me projektin ‘shkolla vjen tek une’ per tu mundesuar femijeve ne gjakmarrje nje mesues qe i mesonte per te arritur te kishin te pakten certifikaten e mbydhjes se shkolles tete-vjecare; kampet verore me femije e te rinj qe favorizojne perfshirjen dhe rritjen personale nen tematika me vlera humane; bashkepunime me dhe aktivitete kuturore me komunitetin rom te qytetit te lezhes; diskutime me pergjegjesit politik mbi sherbimin civil ne vend te atij ushtarak per te rinjte qe me bindje nuk duan te ngjeshin nje arme; Aktivitete te mirembajtjes se ambientit dhe te ndihma konkrete familjeve ne nevoje (pershembull gjate fenomeneve natyrore ne vendin tone); kemi bashkepunuar me Drejtorine Arsimore per te punuar me nxenesit e shkollave te zones mbi tematika te ndryshme socjale; dhe si dje, kemi zbritur ne shesh dhe kemi vendosur vazhdimisht emrin dhe fytyren per te manifestuar kur dicka cenon te drejtat e njeriut. Sot një pjesë e konsiderueshme e shoqatës, jeton edhe jashtë shtetit, por vazhdojmë të punojmë së bashku me dëshirën e një Shqipërie më të mirë, e një bote më të mirë.