dgreca – Page 186 – Dielli

Në vend të in memoriam-it!- Giuseppe Cacozza

February 21, 2021 by dgreca

KËNGËTARI ZEF (PINO) KAKOCA NGADO QË SHKON LË PAS ZËRIN E TIJ TË ËMBËL/(1957-2021)

Shkruan: Dr. Bexhet ASANI*

Profesor Zef Kakoca (Giuseppe Cacozza) është i njohur edhe me emrin artistik si Pino Cacozza, u lind më 27 shtator 1957 në Shën Mitër, katund arbëresh i Kalabrisë në Itali, tek i njëjti vend ku u lind, jetoi dhe veproi poeti i madh Jeronim De Rada.

Bëri studimet klasike te Kolegji i Shën Adrianit dhe mori llauren në Gjuhë dhe Letërsi të Huaj në vitin 1980 tek Universiteti i Kalabrisë me profesorin Francesco Solano (poeti Dushko Vetmo) me një tezë mbi veprën e shkrimtarit F. S. Noli.

Punon si profesor i gjuhës franceze në Rossano, qytet ku banon. Prof. Zef Kakoca është linguist, letrar, shkrimtar, poet, aktor dhe kantautor i Arbërisë. Si autor, kompozitor dhe këngëtar fitoi gjashtë hërë Festivalin e Këngës Arbëreshe (në të cilin ka qenë drejtor artistik për katër vjet), herë të tjera ka marrë vendin e dytë ose të tretë dhe shumë herë çmimin e kritikës kushtuar ideatorit të festivalit “Giuseppe D’Amico”.

Ndër performancat artistike përmendojmë recitalet muziko-teatrale “De Rada dhe Milosao” me Grupin Artistik Zjarri i Ri, “Rrënjat e Arbërisë” (Le radici dell’ Arbëria), “Udhëtimet e Arbërisë” (I percorsi dell’ Arbëria) dhe “Omazh De Radës”, në gjithë të cilët është autor dhe interpretues. Bëri aktivitete kulturore, artistike, këngëtare e teatrale në të gjitha komunitetet arbëreshe, në Shqipëri (Festivali i Gjirokastrës që në vitin 1978, Festivali i Këngës së RTSH në 1992), në Kosovë (Prishtinë), në Maqedoni (Shkup, Tetovë dhe Strugë), në Mal të Zi (Ulqin).

Nga publiku dhe nga kritika është konsideruar personaliteti më i njohur dhe përfaqësues i këngës poetike arbëreshe, rapsodi i traditave dhe historisë arbërore.

Ka qenë ideatori i Festivalit të Fëmijevet arbëreshë në vitin 1985.

Eshtë President i Shoqatës “Arbitalia”, e para gazetë arbëreshe on line (www.arbitalia.it).

Në vitin 2009, në Napoli mori “Çmimin Mesdhetar për Artin dhe Kreativitetin”, mirënjohie që i jipet çdo vit personaliteteve që me vepren e tyre kanë punuar për paqen në vendet e arees mesdhetare, me këtë motivacjon: “Sepse ka dhënë shprehje shpirtit kollektif të popullit arbëresh. Në të madhën prodhim poezie dhe kënge bëri për të mbijetuar me invencjon dhe gust legjende kujtimet i një komuniteti që u ka shtuar me kombin italian pa humbur idenditetin dhe traditën historike dhe gjuhësore. Duke preferuar teatrin e sheshit, në recitalet e tij shtron vargjet dhe muziken eksaltimit të gjithë një popull, ringjall rrënjët, forcon ndjenjën dhe sjell uditorin në rrethin e valles korale me të cilën mbyll gjithmon shfaqen.”

Në vitin 2010, si përfaqësues i letërsisë arbëreshe, merr pjesë në Festivalin “Mbrëmjet e poezisë strugane” (Struga Poetry Evenings) në Maqedoni, ku mban me sukses recitalin e tij “Rrënjat e arbërisë”. Në këtë recital me muzikë arbëreshe Pino Kakoca te hotel “Drini” në qytetin piktoresk të Strugës, me recitimet, këngët dhe zërin e tij melodik mahniti qindra poetesha e poetë nga mbarë bota.

Është anëtar i Komitetit Shkencor për Vlerësimin e Komunitetevet Arbëreshë në Zyrën Rajonale e Shkollës në Kalabri (Ministria e Arsimit). Ka qenë anëtar i Komitetit Shkencor i Institutit Rregjonale të Kalabrisë për Komunitetin Arbëresh. Është president i Shoqatës “Arbëreshë” në Corigliano-Rossano. Drejton kollanen e librit digjital “Le Perle di Arber” dhe ka botuar 11 libra e-book (www.arberia.info).

Në vitin 2015 Presidenti i Republikës së Shqipërisë Bujar Nishani në rastin e vizitës së tij në komunitetet arbëreshe, me një ceremoni madhështore në sallën e Këshillit Komunal të Shën Mitrit e dekoron me Titullin “Naim Frashëri” me këtë motivacion: “Për vlerat dhe kontributin si shkrimtar dhe kompozitor në dobi të bashkëkombasve të tij të përtejdetit, duke mbajtur gjallë një traditë të madhe të letërsisë dhe kulturës arbëreshe në përgjithësi, kur kohët moderne ushtrojnë trysni ndaj këtyre lloj kulturave të shkëputura nga areali i tyre, siç është ajo arbëreshe”.

Profesor Pino Kakoca që në vitin 2015 është ambasador i kulturës arbëreshe në botë.

Është anëtar i Lidhjes së Shkrimëtareve të Kosovës. Në muajin korrik të vitit 2017 doli romani i parë i tij “La Terra di Yll” (Dheu i Yllit), Ferrari Editore. Ka gati për botim romanin e tij të dytë “Il Tempo della Besa” (Moti i Besës), Ferrari Editore.

Në një shkrim të shkurtër është vështirë të përmblidhet tërë veprimataria letrare – artistike e profesor Zef Kakocës.

GJUHA MËMË

Sa bukur është kur fjet arbërisht,

thue mëmë, thue at, thue biri im,

zëmra këndon e, vazhdimisht,

vala çë del të sjell paq’ e gëzim.

Kur je bashkë bular të mban,

kur je vet nga trëmbja të mbron,

të mbjedh e të puthen kur qan

e kur ule të shtyn e të shton.

Është Gjuha e Mëmës, i pari mall,

tingulli i fatit çë të përsjell,

çë kur u leve e njera çë rri,

fuqia çë gjen, ylli ndër ball,

drita e agimit çë të pjell,

melodia e trurit, dashuri. Quant’è bello parlare albanese,

dici mamma, dici padre, dici figlio,

il cuore canta e, continuamente,

l’onda che esce ti porta pace e gioia.

Quando sei insieme fiero ti tiene,

quando sei solo ti protegge,

quando piangi ti accoglie e ti bacia

e quando siedi ti sospinge e ti unisce.

È la Lingua della Madre, primo amore,

il suono del fato che t’accompagna,

da quando sei nato e fino al tuo stare,

la forza che trovi, la stella in fronte,

la luce dell’alba che ti partorisce,

la melodia della mente, amore.

Pino Cacozza, 21 shkurt/febbraio 2014

NËNË TEREZES

Kolënder e vogël ti je,

motra ime e freskët,

te goja e tharët e njeriut

i bjerrë te lugadhi i gjellës.

Kur të pash atje te Tryeza

u llargova nga turpja.

Ti, arbëreshe si u?

Pikës ujë tek oqeani botëror,

më shuajte krenarinë.

Fryma e gjuhës illire,

çë na bashkon mallin e vjeter,

më dha fuqi.

Ti, arbëreshe si u!

Gurëz e vogël, e bardhë,

nuse e varfërisë,

u bëre Gjigante e Historisë.

Dhe u, odise pa fund,

të bëra hymn dhe mit i ri,

te hapet e trupit tim.

Pino Cacozza, 20 gusht 2016

A MADRE TERESA

Piccolo confetto tu sei,

sorella mia fresca,

nella gola secca dell’uomo

perso sul campo di battaglia della vita.

Quando ti ho vista sull’Altare

mi sono allontanato dalla vergogna.

Tu, albanese come me?

Goccia d’acqua nell’oceano mondiale,

hai spento la mia superbia.

Il soffio della lingua illirica,

che unisce la nostra antica nostalgia,

mi ha dato forza.

Tu, albanese come me!

Piccola pietra, bianca,

sposa della povertà,

sei diventata Gigante della Storia.

Ed io, odisseo senza fine,

ti ho reso inno e mito nuovo,

nei passi del mio corpo.

Pino Cacozza, 20 agosto 2016

*(Marrë nga libri më i ri “Zjarri arbëror i pashuar” i dr. Bexhet Asanit)

PANDEMIA COVID-19: FUNDI PO AFROHET

February 20, 2021 by dgreca

Shkruan: Dr. Pashko R. Camaj, Doktor i Shkencave të Shëndetit Publik */

Teksa i afrohemi një vjetorit të shpërthimit të Covid-19 këtu dhe në të gjithë globin, një pyetje mbetet po aq e rëndësishme si sot dhe për muaj me radhë: “kur do të kthehet jeta në “normalitet” ? Kjo është pyetja që unë i kam bërë vetes dhe më është bërë edhe nga të tjerët, që kur shpërtheu pandemia Covid-19. Për pjesën më të madhe të vitit 2020, përgjigjja e kësaj pyetje ishte e paqartë: Jeta do të kthehet në “normalitet” kur të arrijmë imunitetin e tufës – kur të paktën 65 deri në 70 përqind e popullsisë është imune ndaj Korona Virusit. Askush nuk mund të jepte një parashikim të qartë se kur do të ndodhte kjo. Në një kohë kur është e vështirë të sugjerosh një periudhë specifike kur normaliteti do të kthehet, një skenar i veçantë po shfaqet në horizont. Skenari “i mirë”: imuniteti i tufës arrihet deri në verë, kryesisht përmes vaksinimeve. Për të pranuar një të vërtetë të dhimbshme, nuk ka asnjë rezultat “të mirë” në një pandemi që tashmë ka vrarë më shumë se 490,000 Amerikanë dhe më shumë se 2.5 milion njerëz në mbarë botën. Trendet në shifrat e fundit në Shtetet e Bashkuara (SH.B.A.) tregojnë një ulje prej 75 përqind të niveleve të infeksioneve nga kulmi i të gjitha infeksioneve ditore të më shumë se 300,000 rasteve më 8 janar 2021. Në këtë shkrim, unë përshkruaj pesë arsye pse pandemia do të përfundojë gjatë muajve të ardhshëm të verës – të paktën në SH.B.A ku unë jam më i njohur me zhvillimet aktuale rreth pandemisë globale.

PESË ARSYE PSE PANDEMIA DO TË PËRFUNDOJË GJATË VERËS

Së pari, vaksinimet po përshpejtohen. Që nga dat 20 shkurt, më shumë se 60 milion amerikanë kanë marrë të vaksinën kundër Covid-19. Kjo përfaqëson 17.8 doza të administruara për çdo 100 njerëz. Shkalla e vaksinimit do të vazhdojë të përshpejtohet, pasi Moderna dhe Pfizer janë zotuar të sigurojnë edhe 200 milion doza shtesë përtej planeve të tyre origjinale, dhe ndërsa shtetet bëhen gjithnjë e më të sofistikuara në logjistikën e tyre dhe shtrirjen në planet e tyre që të vaksinojnë sa më shumë njerëz, sa më shpejt të jetë e mundur.

Së dyti, vaksinat e reja janë duke u rishikuar dhe do të jenë në dispozicion në javët e ardhshme. Johnson & Johnson, Novavax dhe AstraZeneca po prodhojnë vaksina konvencionale, të cilat shpërndahen më lehtë sesa vaksinat ekzistuese të bazuara në mARN nga Moderna dhe Phizer. Së bashku, këto kompani farmaceutike janë zotuar të sigurojnë qindra miliona doza vaksinash në botë, duke sugjeruar se do të kemi doza të mjaftueshme për të vaksinuar çdo të rritur në SH.B.A. deri në verën e vitit 2021.

Së treti, e vërteta e zymtë është se më shumë njerëz po fitojnë imunitet natyror nga infeksionet e koronavirusit. Deri më tani më shumë se 28 milion Amerikanë kanë testuar pozitivisht për virusin, dhe ekspertët e shëndetit publik besojnë se shumë herë më shumë janë infektuar pa një test konfirmues dhe shpesh herë pa simptoma. Ndërsa nuk është saktësisht e përcaktuar se sa do të zgjasë imuniteti i tyre, e mira është që ata janë një popullsi në rritje me të paktën një nivel mbrojtjeje. Duke shtuar të gjithë këta faktorë, ne tashmë mund të kemi 1/3 e popullsisë amerikane me imunitet natyror (përmes infeksionit) ose të fituar (përmes vaksinës) ndaj këtij virusi.

Së katërti, edhe nëse variante të reja të koronavirusit provojnë se janë në gjendje të infektojnë pacientët e vaksinuar, vaksinat tona ekzistuese ende duket se parandalojnë Covid-19 të kthehet vdekjeprurës. Sipas të dhënave shkencore, edhe pse vaksinat mund të mos parandalojnë infeksionet në të gjithë njerëzit, është treguar se ato do të parandalojnë raste të rënda dhe vdekje nga Covid-19.

Më në fund, pranvera po vjen, dhe përvoja e vitit 2020 sugjeron që infeksionet e koronavirusit do të bien kur moti të ngrohet. Brenda pesë-gjashtë javëve, moti do të përmirësohet në pjesë të mëdha të vendit. Njerëzit do të jenë në gjendje të mblidhen përsëri jashtë, duke zvogëluar tundimin e tubimeve të brendshme më të rrezikshme. Ky efekt sezonal, kur kombinohet me rritjen e normave të vaksinimit, do të bëjë që infeksionet të bien. Kjo, nga ana tjetër, do të zvogëlojë nivelet e zënies së spitaleve, të cilat do të ndihmojnë ofruesit tanë të kujdesit shëndetësor të ofrojnë kujdes me cilësi të lartë për çdo pacient, duke ulur më tej shkallën e vdekjeve.

Globalisht, pandemia nuk ka të ngjarë të përfundojë aq papritur, por më ngadalë, vend për vend, rajon për rajon, pasi secili shtet rrit kontrollin e tij mbi Covid-19 dhe e shtyn virusin drejt niveleve të eliminimit. Kombet e zhvilluara do ta arrijnë këtë përmes vaksinave (duke përfshirë ridizenjimin dhe rishpërndarjen e tyre të vazhdueshme) dhe trajtime më të mira mjekësore. Vendet më pak të zhvilluara dhe më të varfra do të përpiqen të arrijnë hapat dhe do të përballen me valë të përsëritura dhe ndezje deri sa të marrin mbështetjen e kërkuar për një kontroll të mirë. Mjerisht, kjo është historia e shëndetit global: probleme që menaxhohen fillimisht dhe më pas harrohen shpejt.

NJË MBROJTJE KOLEKTIVE

Vaksinimet mbrojnë nga Covid-19 brenda disa javësh nga marrja e të dhënave. Por nëse vetëm disa njerëz në një komunitet vaksinohen, virusi mund të vazhdojë të përhapet pa kontroll. Ndërsa më shumë njerëz marrin vaksinën, grupe njerëzish fillojnë të ndërtojnë një mbrojtje kolektive kundër virusit. Pasi një pjesë e caktuar e një popullate të jetë bërë imune ndaj një virusi, një shpërthim do të ndalojë të rritet në mënyrë eksponenciale. Mund të vazhdojë të ketë raste të reja, por çdo rast i ri do të ketë më pak të ngjarë të fillojë një zinxhir të madh infeksionesh. Koncepti njihet si imunitet i tufës. Shkencëtarët e përkufizojnë atë si pikë kur shpërthimet e reja nuk mund të mbështeten më. Për shembull, edhe nëse ka një tufë rastesh në një komunitet të pavaksinuar, imuniteti i tufës e parandalon atë të valojë në të gjithë vendin.

Para vaksinimit, proteinat me gjemba në sipërfaqen e koronavirusëve kapen në qelizat njerëzore, i rrëmbejnë ato, i përdorin ato si fabrika për t’u replikuar dhe më pas i lënë të vdesin. Tani, pas vaksinimit, kur armiqtë me gjemba pushtojnë mushkëritë, ato kapërcejnë qelizat tona, pa mundur të kapen. Ato janë shënuar për shkatërrim, së shpejti do të rrethohen dhe eliminohen nga antitrupat tanë që janë iniciuar nga vaksina. Megjithëse disa mund të shpëtojnë përmes rrugëve të frymëmarrjes, ata përballen me të njëjtën mbrojtje në shënjestrën e tyre të ardhshme. Kjo do të shënonte fundin e virusit-fundin e pandemisë së koronavirusit. Dhe kështu do të ndodhë në Shtetet e Bashkuara. Ndërkohë, ndërsa shohim një dritë në fund të një tuneli të gjatë dhe të errët, ne vazhdojmë të mbajmë maska dhe të shmangim mbledhjet e mëdha, dhe numrat Covid-19 bien në mënyrë të qëndrueshme pas një serie valësh në fillim të këtij viti. Përfundimisht, ndërsa gjithnjë e më shumë njerëz zhvillojnë imunitet përmes ekspozimit dhe vaksinimit, dhe sa më e rëndësishme, trajtimet bëhen më efektive, Covid-19 mund të tërhiqet në tufën e sëmundjeve të zakonshme, një ftohje e thjeshtë sezonale e zakonshme dhe e padëmshme, që shumë e marrim çdo dimër.

* Nënkryetari i Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës -VATRA

A MOVING TRIBUTE

February 20, 2021 by dgreca

MTA Citywide Memorial in Honor of Workers Lost to COVID-19/

by Rafaela Prifti/

The death toll of COVID-19 pandemic is nearing half a million in the US. The grieving for the loved ones is made harder under ongoing restrictive measures. The outdoor memorials and candlelight vigils help to alleviate the sorrow. In New York, the MTA, the underground transportation system that keeps New Yonkers such as this one moving, opened its own memorial to honor the essential workers who were hard hit by COVID-19.

Throughout the subway system, portraits of MTA workers lost to the pandemic were on view through the first week of February. Director of the MTA Arts & Design department and a visual artist, Sandra Bloodworth initiated the project in collaboration with Cheryl Hageman and Victoria Statsenko. The data released by the MTA New York City transit confirms that 140 members of their workforce have passed away from COVID-19. The train operators and conductors have been affected at the highest rate. The in-memoriam slideshow consists of portraits of the deceased employees on displays at 107 subway stations in all five boroughs on screens where we are used to see maps and service changes, integrated with a newly commissioned poem, “Travels Far,” by the Poet Laureate Tracy K. Smith and a nine-minute video, with audio by composer Christopher Thompson, at three times a day. The MTA officials said that it is important for the 55,000 employees to see the memorial as well — and know that they and their families are appreciated. One of the first employees who died last March, Peter Petrassi was a subway conductor and operations associate. In response to the first lives lost to the pandemic, the MTA launched a new unit to help liaise with their families. The team invited families from all MTA departments to submit portraits of the deceased employees. They are set against backdrops of MTA colors. Mostly New York City Transit workers who make up the majority of the portraits, some Long Island Rail Road and Metro North employees.

The agency head said that while coworkers and colleagues are still unable to gather in a physical space, they did not want to wait any more to pay respects in a special memorial. In the future, MTA will have a permanent memorial and in-person service.

The creative way to honor and celebrate the lives lost to COVID-19 serves as a touching reminder of the sacrifices of the essential workers whose work cannot be done from home. The memorial allows us to grieve with a deeper appreciation for the MTA employees who continue to keep the city moving.

The artwork stays up for a few weeks. Yet the riders carry the memorial in their ever-lasting motion on buses and trains.

MARKU MPOSHT NË WEMBLEY ARENA CHARLTON DHE FTON NË DYLUFTIM KAMPIONIN E BOTËS

February 20, 2021 by dgreca

-Lushnjari Florian Marku fiton me KO ndaj Rylan Charlton dhe fton në dyluftim Kampionin e Botës Conor Benn-/

NGA ALBANO KOLONJARI

Lushnjari Florian Marku shpreson se fitorja ndaj Charlton është mjaftueshme për ta bërë atë të dyluftojë me Kampioni e Botës Conor Benn. Por tani për tani kjo ndeshje duket larg realizimi të saj. Në mitikun Wembley Arena, Florin Marku fitoi dyluftimin me rivalin e Tij, anglezin Rylan Charlton. Marku pëlqeu të luftonte me vrull, gjë që e bënte atë emocionues në disa raste dhe “vdekjeprurës” ndaj rivalit të tij.Kur përdorte grushtat së bashku, Marku dukej shumë mirë, duke i dhënë Charlton disa kombinime scintillating. Sidoqoftë, Marku dukej më shumë se i lumtur në tre raundet e para, në të cilat ishte më lat se kundërshtari i tij. Kjo bëri që Marku të kalonte shumë nga koha e tij pranë litarëve duke biseduar, me sa duket në një mënyrë nënçmuese me Charlton. Por Marku paraqiti një dilemë, Charlton, i cili ishte përgjithmonë në këmbën e përparme, dhe shpesh në formë “balene” shtynte Markun pranë litarëve, nga frika e hapjes ndaj grushtave të rëndë të Markut. Gjatë dyluftimeve Marku ishte më i rrezikshëm. Dhe kjo u tregua shumë qartë në fund të raundit të katërt, kur një dorë e djathtë e rëndë tronditi Charlton pothuajse në gjëndje KO. Duke u tërhequr dhe i pambrojtur, Charlton u përpoq të qëndronte drejtë, ndërsa Marku e lidhi atë pranë litarëve, por ai nuk arriti të gjente një grushtim përfundimtar para se të binte zilja për të nxjerrë kundërshtarin e tij jashtë dyluftimit. Charlton u përmirsua mirë në raundin e pestë, dhe arriti të mbante presion ndaj Marku për tre minuta të plota. Megjithatë, Marku ndërsa përpiqej të mbante ritmin e tij dhe u kap në befasi, Charlton me një goditje të majtë e kapi Markun pastër në nofull dhe e rrëzoi në tapet. Ky moment ishte një inkurajim për Charlton që ai shkoi pas Markut në fillimin e raundit të shtatë, duke zhvilluar një dyluftim shumë të fortë. Marku e përfundoi raundin në stil, duke i dhënë një goditje të majtë dërrmuese Charlton që kishte këmbë të paqëndrueshme ndërsa ecte përsëri në cepin e tij. Charlton ishte rikuperuar mirë në fillim e raundit të tetë. Ai i mbijetoi një sulmi fillestar të Markut. Sidoqoftë, lushnjari i cili po kërkonte kohën e tij e gjeti atë dhe një tjetër goditje të djathtë dërrmuese e lëkundi Charltonin.Dhe, këtë herë, ai që shpëtoi Charltonit nga rrëzimi në tapet , ishte tranjeri i tij duke hedhur peshqirin, në ndërsa Charlton përpiqej më kot të luftonte.

“Hej Conor Benn, WILL NEVER FIGHT ME”, i thirri Marku rivalit të tij në pesha të lehta, i cili e shikonte dyluftimin në platformën “studio” të Sky Sports.

“Mos u bë budalla”, bërtiti Benn.

Benn duket disa hapa përpara Markut tani, por kjo nuk do ta ndalojë Markun të dëgjohet.

Ian John Lewis ishte arbitri.

***.

Deklarata e Markut pas ndeshjes

ZOTI ESHT ME I MADHI !

JU FALENDEROJ TE GJITHVE NGA ZEMRA.

Si fillim, urime Rylan Charlton… nje boksier i forte dhe do dalesh me i forte nga kjo. Kthehu shendosh e mire prane familjes .Kam nje ekip shume te mire pas meje.Ne kete ndeshje kisha trajnerin tim te dashur George Armagos qe me njeh qe ne moshen 12 vjecare dhe ka qene gjithnje prane meje. Dua te falenderoj Clifton Mitchell i cili me mesoi shume gjera gjate stervitjes ne Derby, eshte nje trajner shume shume i mire. Dhe sigurisht dua te falenderoj personin qe rriti rezistencen time dhe e coi ate ne nje nivel tjeter Kirk gibbons . Ky eshte vetem fillimi. Shume dashuri per te gjithe ata qe besuan tek une…

I VDEKURI NUK NGJALLET TË DËSHMOJË

February 20, 2021 by dgreca

Shkruan: Rexhep Shahu – Tiranë/ Një histori e dhimbshme. Dy motrave që ditët e fundit u vdiq babai, shfaqen revoltë të fortë ndaj shërbimit mjekësor për mosvëmendje e mospërkushtim, nisur nga sa u rrëfeu babai i tyre që nuk jeton më. Ndaj dy motrave që u vdiq babai dhe shfaqen revoltë, policia e shtetit ka kërkuar procedim penal, se ato kanë thënë ndaj sistemit mjekësor çfarë u thoshte babai i tyre që nuk jeton më, që sipas tij ishte lënë në mëshirë të fatit i braktisur, i papërfillur nga mjekët dhe u kërkon vajzave të tij ta largojnë nga aty ku është, se nuk ka kujdes mjeksor për të, se mjekët e braktisën me orë të tëra tek dera pa i dhënë asnjë ndihmë. Të thënat e babait që nuk jeton më, të cilat i artikuluan vajzat e tij, bien në kundërshtim me ato fjalë që u thoshte mjekja vajzave të babait të vdekur. Ky është thelbi. Dy motrat që u vdiq babai shpërblehen nga policia e Edi Rames me procedim penal. Dikush si Edi Rama dikur për vdekjen e babait shpërblehet me post ministri e dikush me procedim penal. Mjekët janë merzitur dhe kanë paditur në polici motrat që u vdiq babai. Për mjekët është më e rëndë akuza e zemërimit të motrave të tronditura që u vdiq babai nga pavëmendja e mjekëve, sipas babait të tyre, se sa vdekja e një njeriu, vdekja e këtij babai. Me padi ndaj pacientëve e familjarëve të tyre nuk zgjidhet asgjë, as nuk ngjallet i vdekuri e as nuk paqetohet askush nëse nuk e ka paqen brënda vetes. Në gjithë këtë histori, ne e kemi të vështirë të jemi një mendje, ta mendojë secili veten në vendin e dy motrave që u vdiq babai dhe pastaj të gjykojmë. Dy vajzat e të sëmurit që ndërroi jetë tronditen nga ato çfare u thotë babai dhe shpërthejnë në revolten e tyre të natyrshme dhe u drejtohen njerëzve për të mos i prurë njerëzit e tyre në spitalet publike. Dëshira dhe përkushtimi i personelit mjekësor të spitaleve publike dhe pamundësia e personelit shëndetësor për të kryer detyrën janë dy anë të kundërta të realitetit tonë. Motrat që u vdiq babai, që sipas tij nuk ka patur kujdes e vëmendje, siç u ka thënë ai vajzave të tij, revolta e tyre e natyrshme nuk shëmb shtetin, nuk është veprim armiqësor që policia të procedojë ndaj tyre. Mungesa e tolerancës dhe e durimit nga personeli mjekësor dhe rendja e tyre për ti paditur motrat që u vdiq babai, i ngarkon me dyshim mjekët në mos më tepër. Po të ndjeheshin të qetë, do të rrinin të qetë para zemërimit të motrave që humbën babanë, do të mundoheshin ti qetësonin e ngushëllonin edhe motrat. Ky është realiteti ynë sot, realiteti i mjekësisë tonë sot, i mjekësisë falas. Ka mjekë të shkëlqyer, por ka pamundësi sistemi shëndetësor tu përgjigjet pacientëve, njerëzve në hall. Mjekët nuk kanë pse marrin përgjegjësi mbi vete kur nuk kanë mundësi, nuk ka pse bëhen gardianë të panevojshëm të qeverisë. Njerëzit shohin, dinë çdo gjë, jemi vend i vogel në këtë bigbrother të madh. Kjo është vetëm një nga fatkeqësitë e zinxhirit të fatkeqësive në sistemin e mjekësisë falas në Shqipëri. Ndodhitë e pakëndshme e të trishta në këtë ambient nuk kanë fuqi të nxisin e revoltojnë shoqërinë, se shoqërisë po i vdes me shpejtësi nervi i reagimit kolektiv. Duket se Rilindja ka prekur fundin. Thirrja e dy vajzave që u kish vdekur i ati dhe asnjë nuk e kish prekur me dorë është një thirrje për të gjithë ne. Kjo sot, nesër mund t’i ndodh kujtdo… Kur Edi Rames i vdiq babai, ai u shpërblye me postin e ministrit të Kulturës, edhe pse siç thoshte Nano dikur, e mora me thonj të paprerë nga Parisi dhe e bëra ministër kulture. Kryeministri i thirrur nga Parisi për ta turbulluar më shumë këneten e ndotur, për të drejtuar kulturën në Shqipëri, për të drejtuar mbi një dekadë bashkinë e kryeqytetit dhe prej 8 vitesh vendin, tani e ka humbur toruan, e ka humbur moralin e drejtimit, është zhytur deri në hundë në batak dhe nëse e kritikon të kërcënon me burg për agjitacion e propagandë kundër shtetit, kundër mjekësisë së tij falas që është një nga dështimet më spektakolare të Rilindjes socialiste.