Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

FALLSIFIKATORË, FLISNI… PO, MOS SHKRUENI RRÊNA !

by

 Nga Fritz RADOVANI/

1991 Viti i ngjarjeve ma të paharrueshme po, por edhe nder ma të lavdishmet që janë zhvillue në qytetin e Shkodres, mbas ramjes së “perdes së hekurt” në Europë!

■Formimi i Bashkimit Sindikatave të Pavaruna në Shqipni (BSPSh), dhe zgjimi i shumë forcave demokratike në Shkoder mbas 11 Nandorit 1990 nga i Madhi Don Simon Jubani, dishroni apo nuk dishroni ju demagogët e Shqipnisë masakrueme, do të mbetet persa të jenë Shqipnia – Shqipni Europjane, e skalitun me shkronja të arta ashtusi thirrjet që ushtonin në rrugët e lame me gjak Heronjësh nga Rinia Shkodrane me 2 Prill 1991, e që nuk do të shuhen asnjëherë nga gurt e Rrozafës: “E duem Shqipninë si gjithë Europa!”

■Vinin e shkonin në Shkoder “rregjizorët” barbar të 2 Prillit, tue fillue nga Ramiz Alia, Gramoz Ruçi, Kastriot Islami dhe secili sillte me vete një ide të re për ndjekjen e çeshtjes së vrasjeve…Kerkohej me çdo kusht ashtusi sot zhdukja e ideatorëve!

■Porsa mbyllej mbledhja në Komitetit Ekzekutiv të Shkodres, jepej porosi që “të rikthehej qetësia dhe të rivendosej rendi…” një lojë e flliqtë, mbasi ashtu i zgjatej jeta edhe veprimeve terroriste të PPSh, veprime që kontrolloheshin me leven e saj kriminale, “sigurimin e shtetit”. Bijtën edhe disa filiale të futun per pajna nga PPSh…

■Me 23 Prill u organizue mbledhja me grupin parlamentar në Prefekturë, ku u vue në dukje qendrimi mashtrues i grupit hetimor organizue nga presidenca e hetuesia.

■Ishte i domosdoshem një riorganizim edhe nga ana ynë. Menjëherë, në mbledhjen e parë në Prefekturen e Shkodres, BSPSh ka kërkue mbështetjen e të persekutuemëve dhe të përndjekunëve politikë të Shkodres. Pjesmarrja masive e tyne kjé e menjëhershme në greven e përgjithëshme, ku solidariteti i tyne dhe i “Shoqatës Pronësi me Drejtësi” me BSPSh, trandi pushtetin qendror të Tiranës.

SHTATOR 1991: Me kerkesen e BSPSh së Shkodres, erdhi nga Tirana z. Gramoz Pashko, dhe në takimin me Tè, unë bashkë me kryetarin e BSPSh Ferdinand Temali dhe sekretarin Arben Borshi, i kam kerkue që të formojmë “Shoqaten e të Persekutuemëve dhe të Perndjekunëve Politikë” në Shkoder. Unë në mbledhje kam kerkue edhe që Ajo Shoqatë, të drejtohet nga zotni Bardh Shiroka ose Karlet Luka, të cilët as sot nuk e di pse nuk ishin dakord. Perpara se të nisej per Tiranë zotni Pashko që ishte shumë dakord dhe premtoi njohjen e saj, tha se: “Aprovimi do të jetë i shpejtë…” Kujtoj si sot, mbas tri ditësh, Ai ka vue në dijeni Kryetarin e BSPSh Ferdinand Temali, se “Shoqata e të Persekutuemëve Politikë e Shkodres asht aprovue nga Tirana!”.

■Në muejn Tetor Ajo ka fillue veprimin e vet pranë komitetit ekzekutiv në Shkoder.

Seksioni fillimisht filloi me tre nëpunës dhe mbas pak kohe Kryetar i Shoqates u zgjodh z. Lin Martini, i burgosun politik, për të cilin vite ma parë më ka thanë për Té At Pjeter Mëshkalla: “Një nga djelmët e rijë që ka mbajtë qendrim shumë të mirë dhe ka nderue rininë shkodrane në Burgun e Burrelit”. Dhe, me të vertetë i Ndjeri Lin Martini, edhe sot kujtohet si një nga drejtuesit e nderuem të Asaj Shoqatë. Mbas Tij u zgjodhën z. Nik Pavaci, Ernest Perdoda, Kastrito Bajraktari etj., figura vertetë të nderueme dhe të respektueme në Shkoder dhe në lëvizjen demokratike mbarkombëtare. Nën shembullin e Shkodres, kur “u iku frika”… u krijue Shoqata edhe në Tiranë e rrethe të tjera…

■BSPSH dhe SHOQATA E TË PERSEKUTUEMËVE POLITIK TË SHKODRES,  ishin fortesa që krijuen blokun antikomunist të pathyeshem në Shqipni. Një shembull që friksoi jo vetem komunistët e shkrryem përtokë, po edhe sigurimin e tij që ushqehej  nga terrori dhe vrasjet e pabesa mbas shpine si zakonisht ka veprue ai. Ishte Ali Kazazi dhe Pjeter Arbnori, që perçanë Shoqaten e të Persekutuemëve Politik të Shkodres dhe krijuen “Shoqaten e të Persekutuarëve Antikomunistë”… A thue, sikur Shoqata e Parë, themelue nga unë, si mbas tyne, nuk ishte “antikomuniste”!?

■Fjala “antikomunistë” nuk maskonte ate që kishte në perbamjen e saj nga vetë Kryetari i porsazgjedhun. Ajo u pushtue nga spijunët apo ishkomunistët e burgosun, të cilët pa kalue as tre muej këta zotnijë u vunë edhe drejtues në shoqatat e tyne, një gja të tillë që ata e kishin zbatue edhe në organet drejtuese të PD-së, që në krijimin e saj.

■HAPJA E DOSJEVE per mue gjithmonë asht kenë domosdoshmeni! Besoj se nuk e kanë harrue Shkodranët kerkesen time para zgjedhjeve lokale të 1996, mbajtë në kinema “Republika”. Ata kujtojnë edhe kur PD shkarkoi pesë vetë nga kryesia, tue perfshi edhe kryetarin e PD së Shkodres Ludovik Dega, si “bashkpuntorë të Sigurimit të shtetit”

■1996… Prova ma e sakta e Unitetit Popullit të Shkodres, ishin zgjedhjet e zhvillueme 

per “TË DJATHTËN E BASHKUEME SHKODRANE”…

Shoqata e të Persekutuemëve dhe të Perndjekunve Politikë e Shkodres, në vitin 1996, nën drejtimin e Nik Pavacit, dhe Ballit Kombëtar me kryetar Mentor Qukun, Partinë e Legalitetit me kryetar Nikolin Destanishen, dhe Partinë Demokristjane me kryetar Ndrekë Bazhdarin, i tregoi mbarë Shqipnisë, se në Shkoder ishte uniteti i Tyne me Popullin në të “Djathten e Bashkueme Shkodrane”, që korri fitoren e madhe në Zgjedhjet lokale dhe i tronditi për vdekje mbeturinat dhe servilët e anadollakut R. Alia.

Ato zgjedhje mbeten një model i papersëritshëm në Historinë e Lavdishme të Shkodres.

***

■Sot duhet të kthjellohen Forcat polike në Shqipni, të lanë nënjëanë “luften per karriga”, dëshiren per pasunimin e paligjshëm, fanatizmin fetarë shkatrrues, e trashigiminë e vet komuniste per “Një Shtet Shqiptar pa të Persekutuemit Politikë”, se asnjëherë nuk kanë me u quejtë dhe me u mendue nga askush Shtet Demokratik. Ata mund të mendojnë se Demokracia nuk ka nevojë për me u vendosë në Shqipni me të Persekutuemit Politik, por pa Ata, shteti asht prap terrorist komunist! Nuk e mbulojnë Eurot fytyren e vertetë komuniste të tyne, ashtusi as perçja anadollake apo sllavokomuniste, as korrupsioni, as vjedhjet dhe as, të pasunit apo miljonerët trafikantë, që po drejtojnë dhe që po plaçkisin sot Shqipninë e vorfnueme dhe të martirizueme.

■Në këte 25 vjetor të Asaj Shoqate Atdhetare…e të Persekutuemëve Politik, Ua kushtoj këto pak rreshta… Lé të jenë një homazh dhe kujtim i imi ndaj vepres s’Atyne që nuk jetojnë ma, edhe pse vepra e Tyne Atdhetare e Antikomuniste asht e Pavdekshme, po dhe e Perjetshme per një Shqipni Demokratike dhe Europjane Perparimtare! 

            Melbourne, Korrik 2016. 

 

 

Komunitet-Një Pastore e palodhura në shërbim të komuniteteve

by

Nga Mimoza Dajçi/
Besojmë se opinioni i gjerë në diasporën shqiptare është njohur tashmë me Rev. Que English, e cila është një nga Pastoret e palodhura në shërbim të komuniteteve për Klerin Katolik Amerikan që vepron në Zonën 36-të në Bronx. Ne shpesh kemi folur e shkruar edhe në shtypin shqiptaro-amerikan për Rev. Que English, e cila është mbështëse kryesore edhe e organizatës së Gruas “Hope & Peace” në New York. Ajo është aktiviste e njohur e të drejtave të njeriut dhe ka punuar shumë për parandalimin e trafikimit njerëzor në New York. Organizata e Gruas Shqiptare Amerikane “Hope & Peace” ndihet e privilegjuar që ecën përkrah kësaj zonje, që përcjell vetëm pozitivitet tek çdo njeri qoftë i ri, moshuar apo fëmijë.
Me rastin e takimit që Rev. English kishte organizuar për të respektuar forcat e rendit në Zonën 47-të në Bronx, nderuan me pjesëmarjen e tyre personalitete të larta të shtetit dhe policisë amerikane në New York, mes tyre edhe Komisari i Lartë i Policisë William Bratton.
Komisioneri Bratton, do ta niste me këto fjalë bisedën e tij në këtë event të rëndësishëm: “Komunikimi mes qytetarëve dhe forcave të policisë është Numër.1, për rendin e qetësinë publike dhe parandalimin në kohë të krimit. Pasi kontaktet, bisedat dhe komunikimet me forcat e rendit shtojnë qetësinë e sigurinë e jetës në çdo zonë të vendit”. Gjithashtu në fjalën e tij ai tha: “Sipas statistikave të kohëve të fundit, krimi dhe dhuna në New York ka shënuar ulje krahasuar me vitet e mëparshme dhe ne dëshërojmë që, jeta të jetë e njëjtë kudo dhe e sigurtë si në Manhattan, Bronx , Queens, Brooklyn e kudo në Amerikë. Njerëzit mos të ndihen të friksuar tha ai, por të lirë të zgjedhin e të jetojnë e punojnë ku të dëshërojnë. Bashkëpunimi dhe komunikimi me ne është Numër.1, për siguri e harmoni në qytet”.
Ndërsa Rev. Que English e quajti si kusht të domosdoshëm vendosjen e urave lidhëse midis policisë dhe popullsisë vendase, gjë që i shërben më mirë kësaj kauze për të mirën e popullsisë, edukimit të fëmijëve nëpër shkolla, kopshte dhe ambjente kulturore e sportive.
Me të njëjtan tone dashamirëse e paqësore foli në këtë konferencë që u mbajt pak ditë më parë në Gun Hill Road në Bronx, pranë Kishës Katolike që drejtohet nga Rev. Que English dhe Rev. Tim English, edhe Shefi i Komosariatit Nr. 47-të në Bronx Ruel Stephenson, Shefja e Community Affairs Joanne Jaffe, Larry Nikunen – Shef i Patrullimit Policor në Bronx etj. Ishte ky një takim i Stacionit Policor me banorët e Zonës 36-të në Bronx dhe personaliteteve të larta të policisë në New York, me rastin e vlerësimit të programeve të ndryshme të policisë që ndihmojnë për një komunikim të mirë mes qytetarëve dhe punonjësve të rendit. Inisiatore e këtij programi ishte Rev. Que Eglish, e cila si gjithmonë me shumë ide në punën e saj për rendin, të moshuarit, të rinjtë, gratë, vajzat e reja dhe fëmijët aplikon dhe zbaton programe me institucione të ndryshme të Shtetit në New York. Moderuan aktivitetin Rev. Que English dhe Rev. Dr. Divine Pryor.
Duhet së pari të vendoset besimi mes qytetarit dhe forcave të rendit u tha në këtë takim të rëndësishëm nga Shefja e Policise NY, (Community Affairs) Joanne Jaffe, ne jemi të ndërgjegjshëm se shumë njerëz nuk duan të kenë të bëjnë me policinë ose nuk na duan, e ne nuk mërzitemi për këtë, pasi kemi plot njerëz që na duan, na respektojnë dhe bashkëpunojnë me ne, e ne e vlerësojmë dhe e mirëpresim komunikimin, bashkëpunimin me banorët, pasi kështu do të kemi një zonë të qetë e pa probleme.
Stacioni Policor me Shef Komisariati Nr. 47-të në Bronx Inspektorin Ruel Stephenson po ashtu ka shënuar ulje të krimit, ai është një stacion shembull policor, ku për çdo fund viti ndan ushqime, gjela deti për banorët në nevojë si dhe mjete didaktike për shkollat përreth zonës. Sipas referuesve u mësua se policia për ti ardhur në ndihmë popullatës ka hartur një sërë programesh me efekt bashkëpunimi, një prej tyre është edhe progami i ri i ofruar edhe nga Rev. Que English, që gjeti zbatim në Rajonin Nr. 47-të të policisë  në Bronx, ku sapo u diplomuan 50 kuadrot e para të policisë për këtë Zonë, të cilët u vlerësuan me medalje respekti e  mirënjohje nga vetë Rev. Que English. Dhe për këtë ajo ndihej shumë krenare dhe e lumtur. Rev. Que Enlgish tani së fundi ka hedhur kanditaturën për Senatore e New York-ut. Shpresojmë të fitojë, kërkojmë bashkëpunim e mbështetje për fushatës e saj elektorale, pasi kemi besim se ajo do ti gjindet kurdoherë pranë komunitetit tonë në New York.
Dhe vërtetë komunikimi është çelësi Nr.1, i suksesit. Mos komunikimi shënon disfatë të padiskutueshme…

Rovena Vata, Vajza me origjinë nga Hasi, gazetare, pedagoge, studiuese, albanologe

by

Histori suksesi nga Dr.Liliana Pere /Njihuni m e Dr, Rovena Vata/

Motivi i punës dhe jetës se Rovena Vatës  është: Ndryshimi midis shkollës dhe jetës i cili sipas saj është:“Nëse në shkollë të mëson dhe pastaj testohesh, në jetë testohesh dhe pastaj mëson”, shprehet e reja.

“Mua me dhemb shumë kur dëgjoj se një vajzë nuk ndjek universitetin pasi, të edukosh një femër do të thotë të edukosh një shoqëri’’.Dr. Rovena Vata një  vajzë e re ne moshë dhe nje emër i njohur në Shqipëri, në rajon dhe më tej.

Rovenën e gjejmë me studimet e saj, për letërsinë shqipe në revista shkencore ndërkombëtare si në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni, Mal të Zi, Slloveni, Rumani, Itali, Suedi, Kanada dhe SHBA.

Vajza me origjinë nga Hasi, plot botë, jetë e ngjyra, ku buzëqeshja e saj rrëzellitëse pasqyron shpirtin e saj plot mirësi, vështrimi i qartë dhe fjala e saj plot argument, tregojnë një pavarësi  të formimit të saj të shkëlqyer, pontencial  intelektual.

Ambiciet e saj pozitive, natyra e saj studiuese dhe e palodhur,  të bëjnë te ndalesh dhe të mendohesh  për  këtë vajze të re plot aspirata.

     Rovena Vata njihet si gazetare, koordinatore, pedagoge, publiciste, studiuese dhe albanologe.

    Rovena është diplomuar në Universitetin e Tiranës, në fakultetin Histori-Filologji për Gjuhë dhe Letërsi Shqipe në vitin 2008.

     Më pas ajo përfundon po në këtë fakultet studimet e saj Master i Shkencave në specialitetin: “Letërsi të Përgjithshme dhe Letërsi të Krahasuar” ku i përfundon ato me “Medalje të Artë”, në vitin 2010.

Është doktoruar në shkenca letrare dhe antropologji juridike me temën: “Miti i malit në letërsinë shqipe”, duke u bërë kështu doktore shkencash më e reja në Shqipëri, në vitin 2013, ku moshatarët e saj ndoshta nuk kishin filluar akoma universitetin.

Lidhjet e Rovenës me studimin dhe mësimdhënien janë të pandara, siç edhe ajo na tha gjatë intervistës së saj.

Ajo nuk arrin t’i ndajë nëse e cilëson veten më shumë studiuese apo pedagoge, nuk arrin të ndajë dot se cila është primare për të, ku duket se shkojnë paralelisht me njëra-tjetrën, meqë mësimdhëninën e ka filluar që në moshën 18 vjeçare dhe deri tani që po flasim.

 Kurse studimet e saj janë të vazhdueshme sa herë është e ftuar nëpër konferenca apo sa herë mund të jetë e frymëzuar ose e shqetësuar për ndonjë çështje apo figurë të studimeve shqiptare.

    Rovena Vata është pedagoge që prej vitit 2010 në Shkencat Gjuhësore, Shkencat e Komunikimit, Drejtimit në Arsim dhe Metodikës së Kërkimit Shkencor në universitete brenda dhe jashtë vendit.

Punon në Qendrën e Studimeve Albanologjike në Tiranë, që prej vitit 2011, si Kryetare e Degës Mësimore dhe Zhvillimit të Kurrikulave. Që në tetor të vitit 2015 është Kryeredaktore e revistes International Journal of Social Sciences & Humanities (IJSSH) për studimeve anglo-amerikane në Maqedoni.

Është përzgjedhur në borde drejtuese të revistave shkencore–akademike si në: Alternativa (Slloveni) në vitin 2014, Anglisticum (Madeqoni) në vitin 2013, Global Challenge (Akademia Diplomatike e Shqipërisë) në vitin 2014, Dituria (Suedi) në vitin 2012, Kuvendi (SHBA) në vitin 2011,  Mirëdita (Tiranë) në vitin 2014.

Rovena Vata konsiderohet nga kritika si kërkuese e specializuar për raportet dhe kushtëzimet midis letërsisë dhe traditave gojore, folklorike, etnologjike, etnojuridike etj, në këtë proces formimi ajo ka marrë dije në disa disiplina teorike e praktike, si antropologjia juridike, kulturore e sociale; mitologjia; folklori vendës dhe i popujve fqinje.

    Gjatë bisedës më të të bie në sy me kërkesat e larta që ka ndaj vetes, kur flet me pasion dhe mendim të pavarur.

    Në periudhën prej studimeve të shkallës master deri në përfundimin e mbrojtjes së doktoratës

Dr. Rovena Vata ka marrë pjesë në rreth 70 konferenca, evente, seminare, simpoziume ndërkombëtare e kombëtare, me kontribute shkencore të sajat; si dhe ka botuar artikuj të shumtë në revista e periodikë të specializuar për kërkime antropologjike e letrare.

    Ka botuar dy monografi shkencore tepër të vlefshme për studiuesit dhe studimet shqiptare siç janë.

    “Miti i malit në letërsinë shqipe”, (botuar në vitin 2013).

    “Urë fjalësh midis letërsisë dhe anropologjisë”, (botuar në vitin 2015).

Ka marrë dy çmime të rëndësishme viti për studimet më të arrira si atë në: Çmimi vjetor i gazetës “Nacional” në letërsi, Tiranë, Shqipëri, 06.03.2016.

    Çmimi për kritikën më të mirë “Faik Konica”, në Ditët e Letërsisë Shqipe në Michigan, 2015.

    Është e certifikuar në qendrat më të mira të formimit dhe trajnimit si:

    Lidership (në vitin 2014), Menaxhim i Burimeve Njerëzore dhe Administrimi Publik (në vitin 2014), Gjuha e trupit dhe arti i negocimit (në vitin 2016),

Teknika e të mësuarit efektiv (në vitin 2012), Stresi dhe menaxhimi i tij (në vitin 2010), si dhe në Psikologjinë pozitive (në vitin 2011).

Ka bashkëpunuar me projektin: “Arsimimi i të Rriturve në Shqipëri”, (Adult Education in Albania), PARSH (në vitin 2010), me Shoqatën: “Në dobi të gruas shqiptare” (në vitin 2010), me “Institutin e Promovimit të Vlerave në Gjuhën Shqipe”, (në vitin 2010), më Shoqatën: “YVCA”, ( në vitin 2005), më shoqatën për të rinj “Adra”, në vitin 2003, me qendrën Small Kindess (në vitin 2009).

Ndiqeni bashkebisedimin:

Pyetje: Kush ështe Rovena për njohje më të gjerë tek lexuesit, nga vjen, kush është familja e saj? Impresionet ju lutem për vendlindjen tuaj?

Rovena Vata: Jam nga Hasi, por e lindur në B. Curr. Hasi është një qytet i vogël, që mbart në vetvete elemente të shumtë historikë dhe etnografikë, po ashtu të frymëzon të vargëzosh ëmbëlsinë dhe romancën që të shkakton ky vend.

Shpeshherë ky vend më mrekullon, njëlloj si pikturat e freskëta dhe plot pasion të Edward Lear-it.

Studimet fillore dhe shkollën 8-vjeçare i kam kryer në Helshan në shkollën “Sali Hajdari”, dhe ato të mesme në gjimnazin “Havzi Nela”, për pedagogji dhe psikologji në Kukës e më pas erdha në Tiranë, ku vazhdova më tej studimet e mia në vitin 2005. Familja ime përbëhet nga prindërit, motra dhe vëllai. Ajo është gjithçka për mua, pasuria më e madhe. Familja është bërthama e gjithë lumturive në jetë dhe ilaçi i çdo sëmundjeje.

Pyetje: Kujtesa është memorja e gjithë jetës tonë, aty brenda në ruajmë fëmijërinë si periudhen më të bukur, çfarë do të tregonit disa nga momentet tuaja më të bukura?

Pergjigje: Kujtimet janë të shumta, ato gëlojnë si burim i pashtershëm kujtimesh dhe momentesh të lumtura, ku pjesa më e madhe e tyre lidhen me qytetin tim të lindjes, për të cilin kam shumë nostalgji, dhe sidomos për kujtimet e fëmijërisë të cilat më vijnë ndërmend herë pas here.

Kam mall për fëmijërinë time, lojërat që ne bënim, prapësitë, lëndimet e lloj-lloj sjelljesh, që sa here i kujtoj buzëqesh për atë kohë. Megjithatë, një ndër kujtimet që do të veçoja është momenti kur erdhi në jetë vëllai im.

Pyetje: Sa nostalgjike është Rovena për vendlindjen dhe sa shpesh e viziton vendin e saj të lindjes?

Pergjigje: Padyshim që jam nostalgjike, e kujtoj dhe shkoj shpesh atje. Vendlindja është e pamohueshme dhe krejt e lëvdueshme. Ajo ndikon në formimin e karakterit, të figurës e personalitetit. Një ditë në atë qytet për mua është një javë, muaj a vit relaksim, shlodhje dhe kënaqësi e veçantë.

Pyetje: Çfarë veçon nga koha e universitetit, disa nga kujtimet tuaja mund ti përshkruani?

Pergjigje: Shumë studim, auditoret, periudha që të formon dhe të maturon për një stad të ri për “Jetën e madhe’’ si një universitet që nuk mbarojnë dijet.

Ah! Kush është student është në guackën e lumturisë, mbështetjes dhe vështirësive që një here në jetë i provon këtë lloj jetese. Studenti është revolucioni. Ai nuk është zhurmë, por zë i fuqishëm.

Çdo student, sikundër unë dikur kemi qenë dhe janë zëri i së ardhmes. Kështu është përjetimi im nostalgjik për jetën studentore.

Periudha e universitetit është periudha më e bukur e jetës së njeriut, të cilën nëse do të më jepej mundësia do ta jetoja edhe njëherë, por gjithmonë duke eleminuar momentet e vështira. Është si puna e asaj shprehjes “Të bëhem edhe një herë nuse, pa di unë se si nusëroj”. Herë mbas here kujtoj kohën e kaluar në auditore, orë të tërë në biblioteka, profesorët të cilët e dinin potencialin tim dhe që gjithmonë më shtynin, që të arrija më shumë.

Të ëmbla më vijnë kujtimet ku edhe shokë, djemë nga fakulteti guxonin të më dedikonin fjalë të vargëzuara shumë ngjyra dhe të më shprehnin ato që ne sot i quajmë dashuriçka.

Çdo gjë kur kam qenë studente më ngjan me nje buqetë me plot lule shumë ngjyrshe dhe plot aromë të këndshme.

Pyetje: Cila ishte arsyja që të shtyu për të bërë studimet doktorale në shkencën e bukur të studimeve letrare dhe antropologjisë juridike,në një moshe kaq të re?

Pergjigje: Ishin tre faktorë, njerëzit e duhur, koha e duhur dhe vendi i duhur. Zgjedhja, ose guximi im i çmendur i udhëhequr prej ëndrrës së madhe, që unë bëra për të përfunduar herët studimet ishte sa dëshira ime e kahershme, aq edhe nevojshmëri e profilit të punës dhe karrierës time akademike.

Pastaj të arrija këtë stad për mua ishte një nga dëshirat më sublime në jetën time. Për mua letërsia dhe librat janë dashuri e veçantë. Ato më kanë përqafuar qysh herët në botën e mrekullueshme, ku orët e vona nën libra përkthehen gjithmonë në relaksin më të paimagjinueshëm. Kësisoj kjo gjë u mbrujt në përpjekjet e mia disa vjeçare për të kryer studimet doktorale në shkencën e bukur të studimeve letrare dhe antropologjisë juridike.

Pyetje: Pse bëtë këtë zgjedhje për studime doktorale në QSA dhe jo në fakultet?

Pergjigje: Në fakt ka qenë një ndër dilemat e mia për të vendosur, po arsyja pse nuk i vijova studimet në fakultet dhe zgjedhja e QSA-së ishte pikërisht teza e doktoratës.

Gjithmonë e mendoja që teza ime e doktoratës të ishte ndërdisiplinare dhe kur dëshirat realizohen kënaqësia e punës që bën është e dyfishtë.

Pyetje: Sa e lehtë dhe sa e vështirë, po dhe aq impenjative është të bësh doktoraturën në vendin e punës?

Pergjigje: Ishte sa e lehtë edhe e vështirë. E lehtë sepse kisha gjithmonë pranë profesorë të fushës të cilët gjithmonë ishin të gatshëm të më ndihmonin e udhëzonin. Gjithashtu kisha mundësinë që të shfrytëzoja bibliotekën shumë të pasur të institutit, ku nëse një studiues i jashtëm mund ta merrte një libër dhe ta lexonte vetëm në sallën e leximit dhe në fund të ditës duhet ta kthente, unë kisha privilegjin që këtë libër ta merrja e ta studioja në zyrën time e për një kohë më të gjatë. Ishte e vështirë ,sepse më duhej që të bëja një koordinim midis punës në QSA dhe punës me temën. Nga vetë pozicioni i punës nuk kisha shumë kohë të lirë, por unë mundohesha që atë pak kohë të lirë që kisha ta shfrytëzoja në maksimum.

Pyetje: Cili ka qenë libri juaj i parë ne monografi ?  Si u prit dhe sa u vlerësua nga kritika?

Pergjigje: Libri im i parë studimor ka qenë miti i malit pra teza e doktoratës, pas mbrojtjës së saj u mora për rreth 4 muaj që ti jap formën e një mongrafie. Nëse gjatë kohës që po punoja për dhënien e formës përfundimtare librit tim, ky stres u shtua akoma edhe më shumë kur ai doli nga shtypi. Tani do të më duhej të përballesha me ata që janë kritikët më të ashpër “publikun”. Por, për fatin tim të mirë kritika e priti mjaft mirë, duke e vlerësuar shumë temën dhe duke e cilësuar atë si të gjetur.

Deri më sot për librin janë bërë kritika nga 15 profesorë të cilat janë botuar në revista shkencore apo edhe në shtypin e ditës, të cilat shprehen me nota shumë pozitive.

Pyetje:Cilat janë marrëdhëniet që keni vendosur me studentët, d.m.th i konsideroni thjesht studentë apo si bashkëpunëtor?

Pergjigje: Marrëdhënia ime me studentët nuk është ajo marrëdhënia e zakonshme e pedagogut dhe studentit, por një marrëdhënie miqësore. Kam vendosur që të krijoj këtë lloj marrëdhënie për vetë faktin se studentët duhet të ndjehen rehat në orën e mësimit dhe jo të ndrydhur, është më mirë kur ata gjejnë tek ti një mike sesa një person të ftohtë dhe që është tmerri i tyre kur shkon në auditor.

Pyetje:  Studentët i keni pasur më të mëdhnj apo më të vegjel dhe si i keni konsideruar, njëlloj me moshatarët tuaj të themi apo me sy tjetër?

Pergjigje: Studentët që kam pasur kanë qënë të të gjitha moshave, madje edhe në moshën e prindërve të mi.

Përsa i përket mënyrës së trajtimit mund të them se ajo është e njëjtë pasi në momentin, që një person pavarësisht nga mosha hyn në auditor me statusin e studentit, ai nuk ka se pse të trajtohet ndryshe nga të tjerët. Madje mund të them se ndaj tyre jam pak më shumë kërkuese pasi atyre nuk u falen gabimet që mund t’i falen një 20 vjeçari.

Pyetje: Natyra jote serioze dhe e prerë me shtyn t’u pyes: Si mund ta cilësonit veten një pedagoge tolerante apo e rreptë?

***

 

Për këtë duhet të pyesni studentët e mi. Përgjithëshsit jam shumë kërkuese dhe kjo gjë në shumë raste interpretohet si një pedagoge e rreptë.

Pyetje: A e shiheni të arsyeshme të përqëndroheni vetëm të njera si p.sh të studimit ose tek mësimdhënia, apo keto disiplina plotësojnë njëra tjetrën?

Pergjigje: Përqëndrimi tek njëra ose tek tjetra është i pamundur ose të paktën unë e konsideroj të tillë. Nuk do të heq kurrë dorë nga asnjëra pasi secila prej tyre më fal kënaqësi të ndryshme. Nëse do të ishte për mua do të merresha me to deri në momentet e fundit të jetës time.

Pyetje: Cili është mendimi juaj për nivelin e gjuhës shqipe sot, a ka vend per kritike dhe per rritje te nivelit te kerkeses per ta mesuar mire gjuhen amtare?

Pergjigje: Duke u nisur nga përvoja ime personale dhe fakti që jam në kontakt të vazhdueshëm me student të grupmoshave të ndyshme, vë re mbase më mirë se dikush tjetër, që ka të rinj sot, që nuk dinë të shkruajnë, që nuk dinë të shprehen, por mbi të gjitha nuk dinë të “shkruajnë shqip”, me këtë të fundit nënkuptoj sidomos të grupmoshat e reja përdorimin e fjalëve të huazuara nga gjuhë të tjera dhe shkurtimmeve, që e cila e venit bukurinë e gjuhës shqipe. Ajo çka mund të ju sugjeroj stafeve akademike, për të rritur cilësinë e gjuhës shqipe, është  organizmimi nëpër universitete i lëndës së gjuhës shqipe, në mënyrë të avancuar.

Pyetje: Ju jeni e re, dhe tepër e suksesshme, vete puna dhe sukseset tuaja janë një mesazh, për rininë shqiptare, por sidomos për femrën shqiptare, gjithsesi desha të shprehnit një mendimin tuaj intelektual?

Pergjigje: Margaret Thatcher ka thënë: “Çdo grua që kupton problemet e mbarëvajtjes së një shtëpie është shumë më afër kuptimit të problemeve të mbarëvajtjes së një vendi”.

Mua me dhemb shumë kur dëgjoj se një vajzë nuk ndjek universitetin pasi, të edukosh një femër do të thotë të edukosh një shoqëri.

Pra femrat kanë aftësi të papërsëritshme, që nga ekuilibri i drejtë e deri tek aftësia për përshtatje, për kryerjen e detyrave të shumta njëkohësisht, ndjeshmërinë dhe shpirtin e lidershipit.Për këtë arsye ato sot janë pjesëmarrëse dhe luajnë një rol të rëndësishëm në shoqëri. Mesazhi më i rëndësishëm dhe që ato duhet ta mbajnë fort mirë parasysh është: vetëvlerësimi, qëndrueshmëria, pasioni dhe ambicia mund të na prijnë drejt suksesit në karrierë. Dhe mbi të gjitha, është plotësisht e mundur të gjendet drejtpeshimi i duhur mes familjes e punës.

Rovena Vata: Faleminderim dhe mirënjohje për mundësinë, që më dhatë për t’u shprehur Znj. Liliana Pere.Është një punë që unë e admiroj, mendoj se jeni duke ngritur një kështjellë të mënçurisë të gruas shqiptare.Falenderim dhe Org. Internacionale Gruaja Shqiptare në Botë.

Liliana:E dashur Rovena. Do të flas si vajzës sime, se sinqerisht të desha dhe të vlerësova shumë, dhe me impresionove nga bashkëbisedimi me arritjet e tua në një kohë rekord.

Ju i keni berë sfidë shumë nga moshatarëve tuaj me studim, dije dhe punë cilësore, me një kapacitet të lartë intelektual.

Ju me formimin, punën tuaj të admirueshme,  dhe sukseset e tua keni dhenë një mesazh të madh.

Starti i moshës shkollore formon hallkat dhe pasurohet me dije të shkelqyera,me studim dhe  pune këmbëngulese, për me tej ne rritje.

Kur rinia eshte e determinuar dhe sitematike  në etjen për dije, finishi është i sigurt dhe shkon drejt zhvillimit,  progressit  për rininë si dhe gjithë shoqërine shqiptare.

Faleminderit nga zemra.

Ju uroj shumë suksese.

Dr. Liliana Pere

President: International Organization.

Albanian Woman in the World

Peace Missionary & Honorary Advisor of DMPP

Sfidat e përfaqësimit politik të shqiptarëve në Austri

by

Shkruan: Anton Marku/ Vjenë/

Në rastin e Austrisë, si njëri nga vendet më të prekura nga fenomeni i migrimit, shqiptarët ende nuk po arrijnë të gjejnë format dhe metodat e duhura që do të rezultonin me një pëfaqësim real, së paku në proporcion me numrin e tyre, në këtë vend alpin. Në këtë proces ata ende po ballafaqohen me sfida nga më të ndyshme, gjë që po e vështirëson dhe ngadalëson promovimin e tyre si qytetarë të barabartë në raport me popullatën vendase dhe të huajt e tjerë, një pjesë e të cilëve kanë arritur të pozicionohen shumë më mirë në administratën dhe institucionet lokale dhe qendrore.

Shqiptarët në Austri, faktorë, aktorë apo spektatorë?

Edhe përkundër mungesës së ndonjë registrimi formal, mendohet se në Vjenë dhe rrethinë jetojnë afër 40 mijë shqiptarë. Prej këtij numri supozohet se së paku një e treta posedojnë nënshtetësinë e këtij vendi. Pra, mund të votojnë në zgjedhje. Por, sa prej tyre dalin fare të votojnë? Mbase kjo shifër sillet nën 10%. Në këtë kontekst, pyetja adekuate do të ishte: sa intelektualë shqiptarë ka Vjena? Kush janë ata? Ku janë ata? Sa janë ata aktiv në shoqëri? Pyetjet tjera që presin përgjigje do të ishin: A kanë shqiptarët në Austri preferenca politike ndaj një apo disa partive të caktuara? Në çfarë niveli është vetëdija e tyre politike? Sa është numri i tyre dhe cilët janë shqiptarët e angazhuar nëpër partitë politike në këtë shtet? Cili është roli i tyre në subjektet ku aderojnë? Janë zëra apo numra?

Kandidaturat shqiptare

Është për tu admiruar guximi i atyre kandidatëve të diasporës shqiptare të cilët, në një moment të jetës së tyre, kanë marrë vendimin që të garojnë në zgjedhjet austriake. Ata do të mbahen mend si pionerë të përpjekjeve të njerëzve tanë për përfaqësim politik jashtë atdheut.

Në anën tjetër, është për të ardhur keq që, me ndonjë përjashtim të rrallë, si në Landin e Austrisë së Epërme, ku në zgjedhjet e vitit 2015, nga radhët e social-demokrateve, i riu me prejardhje nga Kosova, Lulzim Fejzullahu, u zgjodh këshilltar në asamblenë e komunës së Ebensee-së, në qytetet e mëdha të Austrisë, aty ku dhe është koncentrimi më i madh i diasporës sonë, e sidomos në Vjenë, kandidatët shqiptarë le që nuk po arrijnë as për së afërmi të marrin numrin e votave të nevojshme që do të siguronin një vend që ofron një karrige këshilltari në njërin nga 23 qarqet sa ka kryeqyteti, por nuk po ja dalin të dallohen as me ndonjë fushatë parazgjedhore për tu mbajtur mend. Kështu si e kanë kuptuar dhe si veprojnë ata në politikë, nuk punohet më (as nivelet lokale) as në viset nga vijmë, në Ballkan.

Rezonim në retrospektivë

Deri më tani, një fushatë klasike e një kandidati shqiptar në Austri dukej përafërsisht kështu:Në aspektin organizativ kandidati fillon të ‘‘aktivizohet’’ tek disa javë para zgjedhjeve. Zakonisht lëviz vetëm, pa ndonjë grup të bashkëpunëtorëve apo vullnetarëve. Për marrje me qera të një lokali për komunikim ditor me qytetarët apo krijim të një shtabi zgjedhor vetjak as që bëhet fjalë.

Në aspektin teknik takimet i bën në ambiente të mbylluara (kafene, klube, shtëpia/banesa private, etj). Në këto raste, e tërë biseda fokusohet në shpërndarje të kartëvizitave dhe ‘‘programeve’’ (fletëpalosje të vogla, në format A5), për tu mos parë më.Në aspektin promovues shumica prej tyre nuk kanë të hapur web-faqe në internet. Të gjithë kanë nga një të tillë në platformën sociale në facebook. Ato, në vend se të përdoreshin për prezantimin e ideve, incimin e bashkëbisedimeve me votuesit potencialë dhe tematizimin e çështjeve me interes të përbashkët, shfytëzohen për LIKE-LIKE urime dhe dëshira për njëri-tjetrin. Pak ditë para datës së zgjedhjeve, pasi tashmë ka krijuar apo huazuar një listë të email adresave të disa qindra bashkëatdhetarëve tanë, kandidati ju dërgon një fotografi, një CV personale dhe një letërthirrje për të votuar mu atë. Zakonisht dita e zgjdhjeve kalon me dërgimin e sms-ve grupore në facebook dhe viber. Me urime për fitore dhe me premtimin se vota do të shkoj aty ku është thënë. Pak ditë më pas rezultatet për kandidtatë bëhen publike. Zhgënjimi po ashtu.

Formula që mund të sjellë sukses

Sot komuniteti shqiptar në Austri ka nevojë për tejkalimin e turbo-folkorizmit dhe pseudopatriotizmit. Atij i duhen ide dhe angazhim konkret. Për këtë arsye do të ishte e udhës të inkurajohen të gjithë ata që mendojnë, duan dhe eventualisht dhe munden, të jenë zëri ynë në këtë rrugë të ndryshimeve pozitive. Ndër veprimet që do të mund të ndërmerreshin, në mënyrë që shqiptarët, në një të ardhme optimale, të kenë përfaqësuesit e tyre politik në strukturat e pushtetit lokal apo qendror në Austri, mund të jenë:

  • Bërja publike me kohë e kandidaturave për zgjedhje:-Në një afat të arsyeshëm kohor, më së paku gjashtë muaj para mbajtjes së zgjedhjeve, kandidatët duhet komunikuar vendimet e tyre për të garuar;
  • Përpilimi dhe shpalosja e programeve politike:-duhet bërë në bashkëbisedim me votuesit, duke u njohur më për së afërmi me nevojat dhe intereset e tyre;
  • Krjimi i strategjisë për fushatë zgjedhore:-Në këtë kontekst, është shumë e nevojshme që kandidatët të mos lëvizin ‘‘solo’’ por të themelojnë shtabin zgjedhor dhe grupin e vullnetarëve, të cilët do të shoqëronin kandidatët përgjatë tërë kohës së fushatës parazgjedhore;
  • Partneriteti me komunitetet tjera në Austri:-Kandidatët duhet fuqizuar bashkëpunimin me bashkësitë tjera dhe shoqatat e tyre, sidomos me ato kroate, turke, boshnjake, etj;
  • Sigurimi i mbështetjes shoqërore dhe institucionale:-Shoqëritë e miqësisë austriako-shqiptare dhe austriako-kosovare, këshilli koordnues i shoqatave shqiptare në Austri, asociacioni i bizneseve shqiptare në Austri, shoqata e juristëve, etj, pos tjerash, do të mund të bënin thirrje publike drejtuar mërgatës sonë që, nëse jo për të votuar për kandidatin X apo Y, së paku për të marrë pjesë në zgjedhje dhe votuar njërin prej tyre.
  • Themelimi i grupeve ‘‘Miqët e X kandidatit’’:-Nga radhët e intelektualëve, aktivistëve me autoritet dhe studentëve do të mund të themeloheshin ekipe lobuese, të cilët do të promovonin hapur kandidaturën e njërit apo tjetrit pretendent.

Rikapitullim

Mund të konstatohet se në Austri në përgjithësi dhe në Vjenë në veçanti ka shumë intelektualë shqiptarë. Një pjesë e madhe e tyre kanë studiuar në universitetet më me renome të këtij vendi dhe fituar tituj të ndryshëm akademikë. Shumë prej tyre, pas diplomimit dhe punësimit tërhiqen nga zhvillimet në komunitet dhe pasivizohen, duke u vetmjaftuar me pagën që fitojnë. Preferencat politike të bashkësisë shqiptare në Austri janë të padefinuara strategjikisht dhe institucionalisht. Përpos mungesës së interesimit, vullnetit, dëshirës dhe vetbesimit për tu marrë aktivisht me politikë, është shumë evidente edhe vetëdija e ulët për të marrë pjesë në zgjedhje, qoftë dhe si votues i thjeshtë. Si pasojë, numri i shqiptarëve të angazhuar nëpër partitë politike në këtë shtet mbetet skajshmërisht i ulët, përderisa roli i tyre në subjektet ku aderojnë kufizohet në grumbullimin e atyre pak votave për partitë. Për fat të keq ata vazhdojnë të jenë numra e jo zëra. Një tendencë për ndryshimin e kësaj gjendje nuk po vihet re.

 Integrim do të thotë edhe pjesëmarrje. Mjerisht, më shumë se sa faktorë, shqiptarët në Austri vazhdojnë të jenë aktorë pasiv të skenës politike dhe spektatorë të painteresuar për të kontribuar përmbajtësisht në jetën shoqërore në këtë shtet mik.

 Anton Marku ka përfunduar studimet master në shkencat politike në Universitetin e Vjenës. Për katër vite (2009-2013) ka shërbyer si diplomat në Ambasadën e Republikës së Kosovës në Austri…

*Vjenë: 3 korrik 2016

Jemi popull administratë, jo popull që të rrëzojmë

by

Nga lir Levonja/

Po shoh në shtyp një lloj aludimi për rrëzimin e Ramës, për shkak të atyre milionave që u vodhën në aeroportin e Rinasit. Mirëpo nga ana tjetër është një rrebesh i tërë që vlon duke na kujtuar se sa serb është Sali Berisha. Madje ka nga ata shkrues që akoma vazhdojnë e i bien Berishës, duke e konsideruar veten, edhe pse kanë tre vjet në pushtet, si opozitarë të përjetshëm. Drejtimi i tyre është Berisha. Jo euro të vidhen, jo edukatore të rrahin kalamaj, jo rryshfete, jo papunësi të ketë etj…, drejtimi i tyre është Berisha. Për ta rëndësi ka që mposhtën Lazaratin. Po, nuk ia paska vluar brinjtë vendit me kanabis Kurveleshi e me radhë. Rëndësi ka të mos u prishen pritshmëritë në lidhje me ndonjë tender, a të tjera përfitime.

Kjo nga fakti i të aderuarit në rrëzimin e Berishës, jo qeverisjen e vendit.
Madje, madje nuk i hap dot webet tona se vetëm Ngjela, kampioni i dështimit, nuk di asgjë tjetër veç Berisha, Berisha, Berisha. Aq sa nganjëherë më dhimbset pasi më kujton punën e manjakut karshi një ylli kinemaje.
Kaq seks i çmendur i duket Berisha të ziut?
A njeh kush ndonjë nga ato plakat që fryjnë, se, kushedi e kanë ngrën sysh të gjorin?
Këto kohët e fundit i është bërë aleate edhe një çupë nga Shkodra. Një që humbi në zgjedhjet e fundit. Rri e përditë dhe Berisha. Kështu e ashtu. I duket kështu, e i duket ashtu.
Priteni kur ta shihni shumë shpejt, në ndonjë dikaster a ambasadë.
Para ca kohëve një e tillë me syze, doli papritur aq sa i habiti socialistët e ndershëm. Vinte nga Franca dhe na premtoi se do bënte edhe Shqipërinë ashtu. Tani ka zënë një post ministri dhe bën manovra si të shkatërrojë statutin e nënpunësit civil.
Kështu lindin kuadrot tek ne, ata që drejtojnë dikasteret, shtetarët tanë. Po, po kështu bëhesh edhe president.
Pra njerëzit, e kanë mendjen të rrëzojnë Berishën. Asesi Ramën.
Dhe rrëzimi tjetër përmes dorëheqjes është mallkim për ne.
Por kjo është kultura jonë demokratike.
Një lloj salloni me aromë uthulle të prishur.
Ndaj kur aludohet për dorëheqje të vjen për të qeshur.
Stacionet valore shqiptare nuk pushojnë së treguari me qejf se si e kanë ndërtuar skemën e grabitjes. Si nëpër fillma. Plot 3 minuta. Dhe tani nga pas kanë zënë me deklarata e kundër deklarata, jo porta të takonte ty. Kurse gardhi mua. Jo e ka fajin ky, jo e ka ai. Jo kishim armë. Jo nuk kishim.
Vetëm në Shqipëri kujdestarët e parave janë rastësisht të paarmatosur?!
Nuk ka asnjë diskutim se me atë lloj hedhje e pritje topash, me kompani fantazmë, edhe punëtori më naiv do bëhej hajdut. Të rrosh mes parave duhet të kesh nerva të forta.
Ndaj gjithçka ndodhi për 3 minuta.
Mirëpo gjetkë është tema jonë, tek rrëzimi. Ose dorëheqja. Dhe faktorët e domosdoshëm që duhen për të funksionuar demokracia.
Po të shohësh statutet e Kryeministrit, i përkasin triumfit mbi Bosfor.
Dhe vdekjes se Michel Rocard-it, majtistit francez. Dhe siç e kemi ne që vdesim për tu mburrur me emrin e tjetrit. Edhe ky i yni këtë po bën. Edhe pse Rocardi është një histori politike nga Miterani e deri tek aleanca me Sarkozin…, një histori shuplakë për pashallëkun e Edi Ramës. Për faktin e konkurencës, politikave vërtet socialiste si paga minimale. Gjë që rilindasi ynë as që kuptohet se çfarë është? Socialist majtist? Socilist djathtist? Apo asgjë.? Mjaft që është aty.
Këtij rilindasi oriental që i mburret popullit të vet, krejt të sharguar me ca video me makinë të blinduar me pashain Erdogan.
Dhe që nga ana tjetër, për një apo dy arsye, mbeti duke i bërë karshillëk butaforik Greqisë. Aq sa në një mbledhje partie minoritarësh i bën opozitë, opozitës.
Dhe nuk ka faj, ka gjetur. Deri sa opozita reale mbeti duke bërë vetëm denoncime. Një lloj plagjiature e shpifur që demokracia e kohës e ka braktisur prej kohësh.
Vetë shkëlqesia e tij as që është kthyer nga vjedhja e Rinasit. Dhe e meriton të rrëzohet. Por nga kush?
Ato para që ka, i ka të siguruara. Për vete është në rregull. I mjafton ajo administratë qaramanësh që e shikojnë si perëndi. Dhe me gjysmë zemre që të mos u bërtasi e shajë nga mamaja. Kaq…, të tjerat janë një luftë e ashpër me Berishën. Një lloj frymëzimi kaq impresionues, sa jo njëzetë e pesë vite të kalojnë, por edhe një shekull. Sa të jetë urrejtja për Berishën ai do mbretërojë. Sepse e di fare mirë, që ai po drejton një popull administratë. Jo një popull
që të kërkon llogari për thërrimet e bukës.
Paratë e Rinasit i përkasin haraçit që paguan një popull i papunë.
Por në të njëjtën kohë, edhe një popull administratë.
Janë taksat e atij trualli që në raport me aeroportet e tjera ka çmimet më të kripura. Kjo për shkak të kontratave absurde të shushunjave nga administratat e pashallarëve.
Çudia tre ditë do zgjasi.
Tani për tani le të kënaqemi me atë makinën e kuqe, që futet për qejf, ngarkohet për qejf, ikën për qejf. Madje digjet për qejf.
O njerëz, rrëzohuni vetë, dorëhiquni vetë se Ramën ta gëzoni dhe ca legjilsatura të tjera.
Pra kush do ta rrëzojë Ramën?
Tashmë e kam bindje, se, pa një nerv të fortë social, vetëm pashallarë do kemi.