Nga Besnik Tufa*/
Zgjedhje për në një forum rinor!… /
Duket si një lajm i hedhur në oqeanin e lajmeve tërruzullittokësor! Duket si një histori të rinjsh që zihen kush të rrëmbejë shaminë e valles!
E pra nuk është ashtu.Sepse flitet jo për në rruzull por për në Shqipëri. E nuk është aspak për një shami e për valle por për ambicie politike të disatë rinjve që na shfaqen dhe na ofrohen për të marrë përsipër beteja politike, për të udhëhequr më mirë, për të ndrequr gabimet e shumta të tranzicionit të stërmundimshëm shqiptar.
Dhe unë, si një emigrant shqiptar në truallin amerikan,nga ata tipikët, nga ata që më shumë lexojnë shtypin shqiptar se sa Nju Jork Tajmsin e më shumërrijnëballë ekranit duke ndjekur kacafytjet politike në parlamentin e Tiranës, ku shahet dhe nuk debatohet dhe ku sillen prova krimesh dhe quhen ndëshkime.Unë, pra, u njoha me një djalëtëri, mjaft të pashëm dhe shtatlartë,i cili po hapte një zarf me shumë vula përpara njëredbullinë një qoshe piktoreske të natyrës shqiptare, në një kafe në Ibë, pesë hapa larg Tiranës.
Pasi i dhamë njohjet njeri tjetrit, Lisandri – kështu quhej djali, – më bëri me dije se në radhët e të rinjve të Partisë Demokratike po zhvilloheshin zgjedhjet që thashë.Pasi i tregova edhe unë se, dikur, isha një mësues letërsie, që pata hyrë me të parët në radhët e asaj partie dhe tani punoja doorman nëllobin e një godine të madhe në Manhattan, bashkuam karriget dhe pijet tona.
Bëhej fjalë për të ardhmen e Partisë Demokratike, atij grupi historik që ka qenë i parë nëudhëheqje të bëmave të tranzicionit, në të mirë dhe në të keq. Që në fjalët e para më tërhoqi rrjedhshmëria e shprehjes, bukuria e fjalorit dhe më lindi filli I ëndërrimit për ta quajtur edhe këtë takim me epitetin historik, sic e përdorim rëndom epitetin për shumë e shumë ngjarje e personaë. Po sikur këtë djalë, që rëzëllente atë bukuri rinore, ta kishim pas ca vite ministër, kryeministër apo president?
I kërkova lejë ta regjistroja bisedën me të. Ai u mendua, qeshi pak dhe pastaj tha:
– Mos qoftë e prishur! Ide e këndshme, sidoqoftë. Megjithëse kjo ma prish disi natyrshmërinë e bisedës… Quhem Lisander Hoxha, i indur në Bajram Curri më1986. Jam i martuar dhe prej pak kohësh kam patur fatin të jem prindi i një vajze. Jam brez i gjimnazit Sami Frashëri dhe me dëshirë vendosa të ndjek studimet e larta nëUniversitetin e Tiranës, në Degën e Shkencave Politike. Dëshira për të zgjeruar njohurite e mia bëri që të ndjek studimet postuniversitare,Master, në Të drejtën Publike. Ambicia për politikën e jashtme më shtyu të ndjek një trajnim pranë Ministrisë se Punëve të Jashtme në Akademinë Diplomatike ku dhe jam çertifikuar diplomat i ri.Punësimi im i fundit ka qenë në Bashkinë e Tiranës, nën drejtimin e Lulzim Bashës, ku dhe kam drejtuar Drejtorinë e Politikave të Punësimit. Për sa i përket aktivizimit tim në politikë mund të them shkurtimisht se e kam nisur pranë shtabit të të rinjve të Forumit Rinor tëPDnë fillim me Z.Besnik Mustafaj, e pastaj me Z.Spartak Ngjela, teksa ata kandidonin për Bashkinë e Tiranës.
Pasi ai më rreshtoi tërë aktivizimet qëkish patur më pas, e
pyeta:
– Përse po i hyn kësaj gare. Cili është qëllimi?
– Si qëllim kryesor në momentin që i hyra kësaj gare kam patur angazhimin e rinisë në politikë, si dhe propagandimin se angazhimi në politikë nuk duhet bërë për qëllime përfituese, por kontribuese.
Me riskun e fyerjes, duke buzëqeshur, i thashë:
– Jo për qëllime përfituese thonë të gjithë, pastaj…
Për kënaqësinë time ai nuk u fye aspak, por ma ktheu:
– Është e vërtetë se ashtu thonë të gjithë. Dhe kjo quhet gjuhë e djegur?!Po a nuk mund ta thonë edhe ata, si unë, që nuk i kanë vërtet ato qëllime?!Unë nuk jam nëgjendje që t’ju vertetoj që sot atë cfarë unë synoj. Këtë e tregon vetëm puna ime.Unë e them dhe mendoj se Forumi Rinor i Partisë Demokratikeështë rruga.Ky forum e ka për detyrë krijimin e mundësive që kjo rini t’i ketë dyert e hapura në një treg pune të lirë dhe konkurues.
– Mendon se do të kesh shanse në këtë garë?
– Mendoj se më favorizojnë pesëmbëdhjetë vitet pranë Partisë Demokratike. Vërtet në fillimet kam qenë i ri,por tani, kur e ndjej veten të formuar, e kam shumë të lehtë të di se ku nevojitet të përqendrohemi për të rritur rolin e Forumit Rinor. Modeli im, motoja ime, është një anëtar një rol që do të thotë se secili prej të rinjve që angazhohen në politikë të ketë një detyrë konkrete në zinxhirin e madh të punëve të FRPD. Të jesh i ri dhe i angazhuar në politikë për mua do të thotë që ti beson tek forca politike, në të cilënbën pjesë dhe se vetofrohesh për të kontribuar që kjo forcë nëpërmjet ndihmës së të rinjve të bëjë realitet filozofinë e saj qeverisëse.Pastaj edhe më të lehtëma bën angazhimi që kam patur pranë Lulzim Bashës në Bashkinë e Tiranës.E di mjaft mirë se puna në grup është pjesë e modelit të tij dhe e vlerave të tij, si lider dhe drejtues. Duke njohur mënyrën se si ai punon dhe mendon në raste të caktuara, ma bën edhe më të lehtë dhe më praktik bashkëpunimin, në rast se do të jem unë personi që do të drejtojë Forumit tonë Rinor.Pikat e forta të programit tim do ti prezantoj gjatë diskutimeve publike në konventat e FRPD-së, por ajo që mund të them sot është kjo: një anëtar një votë për mua do të thotë një anëtar një rol. Është shumë e rëndësishme që FRPD-ja të mos ketë drejtues dhe anëtarë por role. Në fund të ditës jemi të gjithë përfaqësues të një ideje politike të cilën duam ta çojmë përpara dhe vetëm duke ndarë përgjegjësitë do të arrijmë të kemi sukses.
– Cfarë nënkupton me fjalën role, Lisander?
– Detyra konkrete për secilin anëtar, sipas formimit dhe mundësive. Unë besoj se të gjithë fushat e jetës do të kenë nga një departament. Kam gati planin kombëtar të funksionimit si dhe organet e reja drejtuese. Mendoj se do të kem pranë vetes tre zëvendëskryetarë në Shqipëri dhe dy zëvendëskryetarë jashtë Shqipërisë, njëri në Uashington dhe tjetrin në Bruksel. Detyrat e FRPD-së si organ partner i PD-së i japin një përgjegjësi të madhe të rinjve sidomos tani, në opozitë, ku një pjesë të madhe të punëve dhe përgjegjësive i merr rinia. Unë besoj se, nisur nga nevojat emergjente të vendit, opozitarizmi ka nevojë për organizim të ri të strukturave të FRPD-së duke u përshtatur edhe me misionin tonë.
– Pra ti, Lisander, kërkon me ngulm që unë të besoj te rinia e vendit tim?
– Beso, zotëri, beso! Rinia e vendit tuaj dhe timit, sot duket si e lënë jashtë politikës sepse modeli i mëparshëm nuk i jep çdo të riu mundësinë për t’u shprehur në forume dhe për të patur një sistem karriere në parti. Personalisht e kam nisur fare i ri aktivizimin në FRPD derisa pas pesë vitesh m’u dha mundësia të merrja përsipër përgjegjësi elektorale si dhe pas shtatë vitesh kontribut drejtova rininë në një njësi elektorale në Tiranë. E them këtë pasi dua qe t’i siguroj anëtarët dhe në veçanti ata që regjistrohen për herë të parë, se FRPD-ja duhet të ketë një sistem karriere të bazuar mbi kontribute dhe merita. Së fundi do të bëj me dije çdo anëtar se kontributi i tij në këtë proces do të jetë jetik për demokracinë në Shqipëri duke ditur se mungon shoqëria civile dhe shpesh herë edhe media ka vështirësi në paraqitjen e realitetit.
Po e shihja ndërsa Lisander Hoxha fliste dhe unë, i ngrysur nga aq përjetime të trishta gjatë ditëve që isha atje, ndjeja një fllad optimizmi dhe shprese. Bile do të desha të ishte njëkandidat edhe mëimire se Lisandri që sapo njoha, ndër ata që garonin me të në atë hise të rruzullit. Kjo do të ishte një mrekulli, por le të ndalemi te ky djalë, që më përcolli gëzueshëm nga viset e vendlindjes.
Ky shkrim natyrisht do të lexohet menjëherë si një mesazh elektoral për të favorizuar djalin që më goditi me gjallërinë dhe gojëtarinë e tij. Le të jetë dhe mesazh mbështetës, po të doni.Për mua është thjesht një kartolinë e rrallëdhe plot dritëqë e sjell me vete nga atdheu, teksa po nisem të vete në punën time, në një godinë të Manhattanit, mijëra kilometra larg Shqipërisë.

Besnik Tufa, shkruar enkas per Diellin