Të Enjten me 23 Korrik, në Shtëpinë e Vatrës ishte për vizitë Kryetari i Komunës së Gjilanit të Republikës së Kosovës. z. Lutfi Haziri. Ai u prit nga zv/kryetari i Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës, z. Asllan Bushati, anëtari i Këshillit të Vatrës z. Zef Bala dhe editori i Diellit Dalip Greca.
Zv/Kryetari i Vatrës z. Bushati pasi i uroi mirëseardhjen mysafirit, i përshkroi zhvillimet e fundit Vatër, fokusimi në cështjen Kombëtare, Kuvendi i fundit, shtrirja e Vatrës nëpër shtete të ndryshme të Amerikës dhe në Kanada.Ai foli dhe për qëndrimet e Vatrës ndaj klasës politike të korruptuar në Shqiëpri, Kosovë e Maqedoni etj.
Mysafiri Lutfi Haziri, i cili ishte i ftuar në këtë vizitë zyrtare nga “Sister Cities International”, tha se ndjehej i gëzuar dhe i emocionuar që ndodhej në Vatrën historike dhe nuk mund të mos e përfshinte në axhendën e tij Vatrën e Shqiptarëve të Amerikës.Ai tregoi më pas për axhendën e vizitës, takimet, përfshi atë në Departamentin e Shtetit dhe takimet e tjera.
Anëtari i Këshillit të Vatrës z. Zef Balaj, pasi i uroi mirëseardhjen mysafirit, u përqëndrua tek cështja e debatuar e Gjykatës speciale në Kosovë, trysnia e faktorit ndërkombëtar dhe qëndrimi shqiptar.
Editori i Diellit bëri një përshkrim historik të 103 viteve të Vatrës dhe 106 viteve jetë të Gazetës Dielli.
Z. Lutfi Haziri shoqërohej në këtë vizitë nga Faton Bislimi dhe gazetari Xhevat Latifi, drejtor Ekzekutiv ne Qendra e Kosoves për Politikë Publike.
Në fund z. Haziri dha një intervistë për Gazetën “Dielli”
Në UNESCO – Kosova , vetëm me lashtësinë e saj historike
Nga Fahri Xharra/
Jemi një popull i përçudnuar si e thot Kadareja Më therri syrin lajmi “sensacional” nga Kosova: “Diplomacia kosovare përdor shkatërrimin e xhamive në lobimin për UNESCO “ . Në rregull , edhe kjo kishte me qenë për mbrojtje të Unesco-s . Por , ju merr mendja se me kisha e xhamija e mbrojmë antikitetin dardan-ilir-shqiptar të Kosovës. Me çka krenohet e kaluara e jonë? Si po e mposhtim atë , duke e lidhur të kaluarën tonë vetëm me Krishtin e Muhamedin ? A nuk kishte asgjë më herët në Kosovë, diçka që kishte me e marur aprovimin e menjëhrshëm të trashëgimisë botërore. në Unesco.
Në dokumentin e Unesco-s shkruan “What is meant by “cultural heritage”?
The term cultural heritage encompasses several main categories of heritage:
• Cultural heritage
o Tangible cultural heritage:
movable cultural heritage (paintings, sculptures, coins, manuscripts)
immovable cultural heritage (monuments, archaeological sites, and so on)
underwater cultural heritage (shipwrecks, underwater ruins and cities)
o Intangible cultural heritage: oral traditions, performing arts, rituals
• Natural heritage: natural sites with cultural aspects such as cultural landscapes, physical, biological or geological formations
D.m. th. Çka kuptohet me trashëgimi kulturore ?
-Trashëgimi e kulturës
a. ajo që preket :
+ trashëgimi e luajtshme kulturore ( pikturat, skulpturat, monedhat. dorëshkrimet)
+ trashëgimi që nuk lëvizet ( monumentet, qendrat arkeologjike etj)+
+ trashëgimia nënujore ( rrenimet e ndryshme nënujore, mbetjet e mjeteve lundruese etj)
b. ajo që nuk preket ; tradita gojore, artet , ritet
– Trashëgimia natyrore : qendrat natyrore me aspektin e tyre kulturor, formimet biologjike,fizike dhe gjeologjike.
Një pyetje për këshilltarët e ndryshem nëpër ministri të ndryshme të Kosovës : E di që ju jeni aty sepse ministri të cilin ju e këshilloni ,nuk është e thënë që të di të gjitha, a nuk keni sëpaku ju njohuri nga trashëgimia kulturore e Kosovës? Pse ore e mbani at vend pune , pse ore na i koritni ministrant në arenën ndërkombëtare?
Lexova në shtyp“Sulmet mbi trashëgiminë shqiptarë të Kosovës gjatë luftës së viteve 1998-1999 ishin, në të shumtën e rasteve, të kryera nga formacione të armatosura të shtetit serb. Dëmet e shkaktuara ishin të tmerrshme dhe të jashtëzakonshme – por qeveria serbe deri më tani ka refuzuar t’i njohë këto dëme, dhe ajo nuk ka ofruar asnjë kërkimfalje apo dëmshpërblim për shkatërrimin e trashëgimisë kulturore dhe fetare të Kosovës. …Ndryshe, Riedlmayer ka qenë edhe ekspert i Tribunalit të Hagës në gjyqin kundër ish-kryetarit serb, Sllobodan Millosheviq, ku ka dëshmuar se Serbia qëllimisht ka shkatërruar një numër të jashtëzakonshëm xhamish, ka bërë spastrimin etnik të Kosovës, ndërsa së fundi ka punuar edhe si redaktor i një libri të botuar nga Ministria e Jashtme e Republikës së Kosovës dhe Bashkësia Islame e Kosovës mbi shkatërrimin e trashëgimisë islame në Kosovë. Ky libër është botuar për qëllim lobimi për anëtarësimin e Kosovës në UNESCO.
Pra edhe Millosheviqi në Tribunalin e Hagës është akuzuar edhe nga eksperti Riedelmayer ku ka dëshmuar se Serbia qëllimisht ka shkatërruar një numër të jashtëzakonshëm xhamish … dhe na ka “shembur identitetin tonë historik” Edhe një autogol shqiptare e Kosovës , që e vërteton thënjën
e Millosheviqit që ajo ishte një luftë fetare ????????
Unesco-s kishte për t`i interesuar :
– Plisi Qeleshja apo Plisi është simbol dhe mbulesë tradicionale e kokës ndër shqiptarët. Plisi shpesh kapele qe shpesh here cilesohet si me e veqanta, pasi qe ajo perdoret vetem ne trojet shqipetare Plisi thirrët “pilleus” ne gjuhën latinen apo “pilos” në atë greke, ka formën e nje vesë te qame ne mes, duke rikujtuar në atë menyrë lindjën e njeriut (i dalur nga një ve).
U pafshim herave tjera !
Fahri Xharra, 22.07.15 Gjakovë
Tirana në Mitrovicë, shfaqje për “Ditët e Diasporës”
MITROVICË, 23 Korrik 2015/-Në Mitrovicë, qytetin më të madh verior të Kosovës, tiranasit nisën shfaqjen e komedisë në skenën e ndriçuar me qirinjë. Mbrëmë, pikërisht në momentin kur duhej të fillonte shfaqja e komedisë “Jo të gjithë hajdutët vijnë për të vjedhur”, nga trupa teatrore e Tiranës “Edukojmë Art”, në Qendrën e Kulturës “Rexhep Mitrovica” u ndal rryma elektrike.
Mirëpo, kjo nuk i pengoi aktorët tiranas që të fillojnë shfaqjen e tyre nën dritën e qirinjëve të ndezur nga organizatorët dhe të ndriçimit me celularë nga ana e audiencës. Ikja e rrymës elektrike nuk zgjati shumë dhe në vazhdim shikuesit patën mundësinë që të ndjekin shfaqjen në kushte normale.
Kjo shfaqje ishte njëra nga aktivitetet e organizuara nga Drejtoria për Kulturë, Rini dhe Sport, në kuadër të manifestimit tradicional “Ditët e Diasporës” dhe u prit mirë nga shikuesit./b.j/
Në Makondon e Myzeqesë
(Prindërve të Maria Shollës)/
Nga Ilir Levonja/
Drama, fatkeqësia juaj ka filluar sot, e do të vijojë në ditët në vazhdim, të zbulohet pak e nga pak. Me kërshërinë e syve të shtypit. Ndofta dhe shumë e shumë njerëz, bëjnë pyetjen si është e mundur? Kaq të varfër vërtetë? Kaq të mjeruar? Kaq injorantë? Kaq të pazotë? Sa lënë fëmijët nëpër kisha dhe ikin më këmbë për ditë e ditë me radhë? Kaq blozë fare paskan qënë, sa as pesë lekë për pasaportat nuk kishin? Vërtetë deri këtu janë katandisur shqiptarët? Vërtetë punoje tokat e fshatit me pesëmijë lekë dita? Pastaj me atë ndjesinë e kopetentit për gjithçka. Do thonë, o po pse pjellin? Kur nuk i ushqejnë dot? Po, pjellin…, jo lindin. Ne vdesim për ta denigruar tjetrin. Dhe kënaqësinë më të madhe e kemi kur e krahasojmë me kafshën. Ndjejmë kënaqësi kafshërore. Fërkojmë barkun.
Dhe ju që rrëfeheni. Kujtoni se po prekni teletat e kështjellës shtetërore. Kështjellës shoqërore. Dhimbjen e nënave të tjera që shqyhen protestave të partive. Dhimbjen e burrave që vriten në emër të iks lideri. Duke sheshuar githçka në synim politik, të krahut. Të partisë etj. Të interesit të oborrit personal. Me strategjinë e kafshës kur kufizon territorin që preferon të dominojë.
Ju rrëfeni. Jepni intervista. Dhe të gjitha nënat të kuptuan ty. Që e le vetëm gocën tënde atje në lumë. Dhe tani na qan. E ndjenë dhimbjen tënde. Janë veshur me të zeza. Burrat, po pinë cigare. Po diskutojnë. Ky është shtet muti. Këta burra që të vrasin për partinë. Të tjerë që kanë ca lekë a valutë të palosur në xhep. Thonë, prapë avazin e mendjeplotit, po dhe ata paskan qënë rreckë fare… punonin për pesë mijë lekë. Dhe në vesh, u pyesin. A keni nevojë për ndonjë lek? Se keni hall? Jo për gjë. Vulëhumburit ju. A nuk e kuptoni. Më shumë fiton duke u marrë me llafe se sa duke punuar. Qoftë edhe me një, dy apo pesëmijë lekë.
Ju jepni intervista. Në këtë stinë temperaturash të larta. Lotët tuaj apo mizerja juaj është habi. A e di përse. Pasi në këto njëzetë e pesë vite, Shqipëria është ngucur drejt qëndrave. Dhe nuk e di më. Ose nuk beson se akoma ekzistojnë provincat. Se ekzistojnë Makondot e realizmit magjik. Çfarë është Makondo? Një fshat, ku një i ”mënçur” u shiste të gjore akull për diamant.
Jo, shqiptarët nuk besojnë se ekzistojnë provincat. Megjithëse, atyre fshatrave, blejnë mish të gjallë për Italinë dhe dritat e kuqe të Greqisë. Ato provinca ku mund të mbjellësh hashash, kanabis sativa, kërp etj. Ku mund të ulësh për qejfin tënd, fluturak vocërrak.
Nga ana tjetër, këto Makondo mbajnë si pika e ujit të pakët, ndonjë gjeneral të liruar. I cili, në këto Makondot tona, u shet sapunin për djath, ju mjeranëve. Një shitës me listë. Me shiritin ceremonial të shtetit. Kuq e zi. Ju vë në radhë. Ju jep thërrimet. U kon me kafshata. Dhe u cakton edhe pesëmijëlekshat për punë me bel arash. Sot, në kohën e bujqësisë me tezga dheu. Me kate. Me skela. Me pemë hekuri dekorative, ku nëpër degë varen kovat me material shkume deti, plot perime. Ju punoni arat me bel. Sot kur mekanizimi i bujqësisë ka arritur pikun e zhvillimit.
Të mirë prindër. Ju jeni zogj që keni dhe jetoni në një kafaz. U mbushet mendja të fluturoni, por hekurat u thyejnë krahët. Emri i Grevenesë, vendi, ai lumi. Madje edhe kënga qeraxhiu i Grevenesë, u tundojnë shpirtrat. Do u tundojnë tërë jetën. Maria është një humbje e pazevendësueshme. Shpirtrat fisnik dhe të gëzuar ikin. Ajo ishte e tillë. Këtë e dëshmon detaji i ditarit. A e dini, të mbash ditar është prova e sinqeritetit. Eshtë libri më i vështirë për t’u shkruar. Maria e bëri. Ndaj është humbje e madhe. Ne kemi vetëm fillimin e tij. Por sa të tilla në këtë tranzicion shekullor shqiptar. Sa shumë kanë vdekur andej, maleve dhe lumenjëve të Greqisë. Sa shumë janë shfytyruar dhe sa shumë janë dhunuar. Sa shumë zogj, nga një atdhe kafaz? Kjo është një histori më vete. Që për fatin tonë të mbrapsht, do harrohet shumë shpejt. Eshtë harruar.
Eshtë vdekje ta thuash, por ka qytetarë që nderojnë ”heronjtë” e partive, ndërsa harrojnë humbjet shpirtit të tyre, fëmijën, djalin, vajzën etj…, maleve me borë. Për pak para, për pak jetë më të mirë. Përpos zhbërjes shpirtërore, ndjehuni gjysmë triumfatorë për shkak të përpjekjes për një jetë larg asaj shqiptares. Ku anëtarësimi në parti, të bën me një thes mielli më shumë. Me një vend pune të pasiguruar. Me një armik shoqëror…, duke filluar nga motra apo vëllai, fqinji etj. Ku të bën pronar tokash të lëna me qera. Qytetarë burrash shteti që shahen nga nënat. Që u përdorin ju si model të injorancës kur duan të fyejnë njëri-tjetrin. Por kjo nuk është ajo që na duhet sot. Të kërkosh të ikësh sot, në një vend të pashpresë. Eshtë shpresë. Mos urreni Greqinë, mos urreni lumenjtë, Grevenanë etj. Ua dha këtë short të keq. Vendi amë, i lumtur me arritjet e shumimit të palmave.
Kremlini e zbuloi fytyrën e vërtetë
Nga Prof.dr. Eshref Ymeri/
Para ca ditësh, siç është bërë e njohur nga mjetet e informimit masiv, ministria e punëve të jashtme të Rusisë dha shpjegime lidhur me votën kundër projektrezolutës së Këshillit të Sigurimit të Organizatës së Kombeve të Bashkuar për vrasjet masive në Srebrenicë njëzet vjet më parë.
Për projektrezolutën që paraqiti Britania e Madhe, votuan dhjetë anëtarë, kurse katër prej tyre, midis tyre edhe Kina, abstenuan.
Pala ruse vuri veton për këtë projektrezolutë.Ngjarjet e Srebrenicës, sipas projektrezolutës angleze, qenë cilësuar si një gjenocid i pastër. Përfaqësuesi i përhershëm i Rusisë në Organizatën e Kombeve të Bashkuara Vitali Çurkin “sqaroi” se projektrezoluta e propozuar nuk na qenkej konstruktive dhe se ajo të gjithë fajin ua hidhte vetëm serbëve, çka mund të sillte si pasojë konflikte të reja.
Me këtë rast, presidenti serb Tomislav Nikoliç, i entuziazmuar nga qëndrimi i Kremlinit, në një deklaratë të posaçme për mjetet e informimit masiv, tekstin e së cilës e pati botuar Blic, theksonte me të madhe se dita kur u vu vetoja ruse kundër projektrezolutës për Srebrenicën, qenkej një ditë e madhe për vendin e tij. Sipas fjalëve të tij, Rusia jo vetëm nuk lejoi të hidhej hije mbi mbarë popullin serb, por edhe vërtetoi se ajo është një mikeshë e vërtetë e Serbisë.
Një burim diplomatik rus u pati deklaruar gazetarëve se “projektrezoluta për Srebrenicën, ashtu siç ishte paraqitur, ishte e papranueshme” (Citohet sipas: “Rusia vuri veton në Këshillin e Sigurimit kundër Rezolutës për Gjenocid në Srebrenicë”. Marrë nga faqja e internetit “interfaks.ru”.08 korrik 2015).
Sipas këndvështrimit paradoksal të diplomacisë së Kremlinit, rezulton se për gjenocidin e tmerrshëm në Srebrenicë, nuk na qenkan fajtorë vetëm serbët! Por atë krim barbar, me përmasa të lemerishme në territorin e Bosnjë-Hercegovinës, e kryen pikërisht bishat fashiste të Millosheviçit që përfaqësoheshin nga Karaxhiçi dhe Mlladiçi. Lexuesit nuk kanë ndonjë tjetër informacion për pjesëmarrje formacionesh të rregullta ushtarake të ndonjë shteti të huaj gjatë asaj vrasjeje masive, që të kujton krimet e Hitlerit gjatë Luftës II Botërore kundër hebrenjve dhe kundër popullsisë civile në pjesën perëndimore të Bashkimit Sovjetik.
Po si shpjegohet ky qëndrim kriminal i Kremlinit ndaj projektrezolutës britanike dhe entuziazmi alergjik i presidentit serb nga përkrahja ruse me veton në Këshillin e Sigurimit?
Shpjegimi është fare i thjeshtë. Edhe Beogradin, edhe Kremlinin, i bashkon psikologjia e krimit.Këtu e ca vjet të shkuara, zoti Xhafer Martini, në një artikull mbresëlënës me titull “Qytetërimi dhe barbaria nuk mund të bashkëjetojnë”, paraqet disa fakte interesante për kodin moral të serbëve. Ndër të tjera, ai shkruan:
“Serbët janë si hienat që vërsulen mbi kërma. Serbët jo vetëm e vrasin njeriun, por edhe e përçudnojnë kufomën në atë mënyrë, saqë ajo të mos identifikohet fare se ç’ka qenë: njeri, kafshë apo ndonjë gjallesë tjetër. Kodi i car Dushanit, ndryshe nga Kanuni ynë burrëror e njerëzor, parashikon dënime nga më të çuditshmet që nuk njihen as në popullsitë e egra të ndonjë zone të thellë të globit tokësor.Nga llojet e dënimeve për fajtorin, që janë të panumërta, parashikohen gjymtimet më të rënda trupore, si prerja e veshëve, prerja e hundës, prerja e duarve, nxjerrja e syve etj.” (Gazeta “Rimëkëmbja”, 21 nëntor 2000, f. 4).
Për analogji me krimet serbe kundër popullit boshnjak dhe kundër popullit shqiptar të Kosovës, u rekomandoj lexuesve të respektuar të shfletojnë gazetën “Shekulli”, 27 tetor 2002, f. 17, në të cilën është botuar një fotografi befasuese me këtë diçiturë:
“Kufomat e dy luftëtarëve çeçenë, duke u tërhequr zvarrë pas një kamioni ushtarak rus”.
Dhe pranë dy kufomave duket një ushtar entuziast rus që është duke i goditur ato me shkelma. Më tutje, në një plan të dytë të fotografisë, këtë skenë makabre janë duke e soditur dy ushtarë të tjerë. Kurse pak më thellë, në planin e tretë të fotografisë, tre të tjerë ushtarë të ngeshëm rusë, hipur majë një autoblinde, vazhdojnë ta ndjekin me kënaqësi skenën e mësipërme.Sigurisht që kjo skenë rrëqethëse është vetëm maja e aisbergut të krimeve të përbindshme që shovinizmi rusomadh dhe makina e tij ushtarake ka kryer kundër popullit liridashës të Çeçenisë. Poshtërimi i kufomave të dy luftëtarëve çeçenë nga ana e ushtarëve agresorë rusë, zbulon fytyrën e vërtetë gjakatare të shovinizmit rusomadh dhe përmbajtjen e kodit moral të ushtarëve rusë (kopje e kodit moral të ushtarëve serbë), të cilët Kremlini i kishte lëshuar si bisha të tërbuara kundër një populli të vogël, por heroik.
Por, për t’u njohur më nga afër me psikologjinë e krimit që karakterizon Kremlinin, u propozoj lexuesve të nderuar të njihen me një rrëfenjë të të ndjerit Aleksandër Litvinjenko, ish-oficer i Shërbimit Federativ të Sigurisë, i cili ra viktimë e Putinit, pas demaskimit që ai u bëri përgatitjeve paraprake të tij për masakrimin e popullit çeçen:
“I gjendur si mysafir mes miqve të mi çeçenë, unë po ndiqja një film dokumentar, ku shihej qartë se si qarqet ushtarake ruse po fshinin nga faqja e dheut qytete dhe fshatra çeçene, duke shfarosur me egërsi dhe pa mëshirë gra, pleq dhe fëmijë. Për një orë e gjysmë, unë isha dëshmitar i krimeve të përbindshme dhe i torturave të llahtarshme të atyre njerëzve që u pati buzëqeshur fati për të lindur dhe për të jetuar në këtë botë si njerëz të lirë dhe krenarë.
U duhet dhënë haku autorëve të filmit, në të cilin nuk bëhej kurrfarë propagande: aty flitej vetëm me gjuhën e së vërtetës. Aty kishte vetëm të vërtetë dhe asgjë përveç së vërtetës. Dhe kur në kuadrin e radhës, nga ekrani i televizorit po më vështronte një plak i thinjur që kishte humbur çatinë mbi kokë, ose një vogëlush pesëvjeçar me pamjen e një burri të rritur, mua më erdhi turp tmerrësisht që jam rus dhe unë, si i ndotur me pisllëk kokë e këmbë, kisha dëshirë t’ia rrjepja me shparcë lëkurën vetvetes, së bashku me përkatësinë time kombëtare, si bir i popullit “të madh dhe të fuqishëm” rus. Tek po ndiqja të gjitha tmerret e asaj lufte, fatkeqësitë dhe vuajtjet e njerëzve të pambrojtur, shikoja burrat çeçenë që po shtrëngonin grushtat në heshtje, gratë çeçene që po qanin pa bërë zë, kurse unë dëshiroja vetëm një gjë: të bëja një dush me ujë të nxehtë dhe të vazhdoja të rrjepja, të rrjepja dhe përsëri të rrjepja gjithçka që ne e emërtojmë me fjalën “RUS”, në mënyrë që trupi im asnjëherë të mos lëshojë më erën e qelbur rusizëm.
Vladimir Bukovski¹, dikur, duke përsiatur për Rusinë dhe për rusët, pati deklaruar:
“Putini!?Ai nuk është rus,vrasës dhe fundërrina të tillanuk kanë kombësi.Rusë janë njerëz të tillë, si puna ime, si Saharovi dhe si Sollzhenjicini”.
Nuk ka dyshime se edhe këtë herë Vladimir Bukovski ka pasur të drejtë.Se njerëz të tillë, si puna e Putinit, nuk kanë kombësi. Poatëherësiibëhethallitme 145 milionëtetjerë, pa pëlqimin e heshtur të të cilëve nuk do të kishte në këtë tokë putinë dhe soj të degjeneruarish dhe maskarenjsh si puna e tij? Dhe ç’kombësie i përkasin këto miliona gjallesash të heshtura dhe të nënshtruara, të cilat, ende për forcë zakoni, vazhdojnë ta quajnë veten RUSË?
Atëherë çfarëështë lumturia? Lumturi do të thotë kur nuk e fsheh kombësinë tënde. Lumturi do të thotë kur nuk të vjen turp për Atdheun tënd. Lumturi do të thotë kur nuk të pështyjnë nga pas për faktin që ti je RUS!” (Citohetsipas: AleksandërLitvinjenko. “Çfarëështëlumturia?”.Marrë nga faqja e internetit “apocalypse-2012.com”.06qershor 2006).
Tek po ballafaqoja në përfytyrimin tim krimet e shtazërisë serbe në Srebrenicë dhe në Kosovë, me krimet e shtazërisë ruse kundër popullit heroik çeçen, nuk mund të rrija pa sjellë në kujtesë masakrimet barbare të nazifashizmit grek kundër popullsisë së pafajshme të krahinës shqiptare të Çamërisë. Dhe vetvetiu vjen e tëravijëzohet në kujtesë trekëndëshi dybrinjënjëshëm: me dy brinjët Moskë-Beograd dhe Moskë-Athinë dhe me bazën Beograd-Athinë. Një trekëndësh ortodoks ky, i mbarsur me një urrejtje shtazërore mesjetarekundër tre popujve të besimit islam në kontinentin tonë.Për krimet e Srebrenicës u përgatit një projektrezolutë me nismën e Britanisë së Madhe. Po për krimet e nazifashizmit grek kundër Çamërisë dhe për krimet e shovinizmit rusomadh kundër Çeçenisë, a do të kujtohet kush vallë për të përgatitur ndonjë projektrezolutë? Nuk e besoj. Se Shqipëria është një vend pa zot. Se klasa politike e Tiranës, gjatë 25 vjetëve,jo vetëm qëështë selitur si një servile e pështirë e Greqisë, por ka edhe paturpësinë ta konsiderojë atë si “fqinjen tonë strategjike”. Paçka se Greqia sot përfaqëson shtetin më të pamoralshëm të rruzullit tokësor. Sa për Çeçeninë, mund të thuhet me bindje se Putini atje i ka kopsitur punët me shumë kujdes: ka vënë në krye të saj një kukull të zgjedhur për merak, një tradhtar të regjur të popullit çeçen me emrin Ramzan Kadirov, i cili, sa herë bëhen zgjedhje presidenciale në Federatën Ruse, Kremlinit ia sjell votat të gatshme në tabaka, me rezultatin 99,99%.
————————-
¹VladimirBukovski (1942), shkrimtar, personalitet politik dhe shoqëror,ështënjëringathemeluesitelëvizjessëkundërshtarëvetëregjimitnëBashkiminSovjetik.Nëtërësi, aipatikaluar 12 vjetnëpërburgjedhekampetëpunëssëdetyruar.Në vitin 1976, autoritetet sovjetike e shkëmbyen me udhëheqësin e komunistëve kilianë Luis Korvalan (1916-2010), i burgosur politik.Pas këtij shkëmbimi, Bukovski u shpërngul në Angli, ku edhe jeton në Kembrixh.Në vitin 2007 ai vuri kandidaturën për president i Federatës Ruse, por komisioni qendror i zgjedhjeve nuk e regjistroi emrin e tij.Në vitin 2014, ministria ruse e punëve të jashtme nuk pranoi t’i jepte shtetësinë (E.Y.).
Tiranë, 23 korrik 2015