Kujtesë, në 90-vjetorin e lindjes/
Nga Isa Halilaj/studiues/
1.
Prof. Dr. Jup Kastrati, një nga viganët e albanalogjisë, u nda nga jeta në shtator 2003, në moshën 79-vjeçare. Shkodra dhe gjithë shqiptarët, që e kanë njohur, e përcollën me nderimin më të merituar. Se u krijua një boshllëk i madh për shkencën albanologjike, për një nga themeluesit e saj. Po figura të tilla, si e Prof. Kastratit, kurrësesi, nuk harrohen.
Me 15 prill të këtij viti, në gjallje, Profesori ynë do të festonte 90- vjetorin e lindjes. Kujtesa e historisë, jeta dhe vepra e tij shkencore e atdhetare, na obligojnë që ditëlindjen e tij dhe gjithë datat në shenjë të këtij burri të madh të kulturës e shkencës shqiptare, t’i kujtojmë e respektojmë, me nderimin më të madh.
Prof.Jupi, veprat dhe jetën intelektuale e qytetare, i ka bërë vetë të njohur mjaft mirë. Po, në vlerësim të kësaj figure, janë shkruar edhe vepra e artikuj të shumtë. Kam parasysh këtu shkrimet e prof. Tomorr Osmanit, Begzad Baliut, Diana Kastratit, Mentor Qukut, Vehbi Hotit, Naim Kules e mjaft të tjerëve.
Me këtë shkrim modest, edhe unë, ish-student e bashkëpuntor i tij, po shprehi nga zemra dhe mendja respektin dhe vlerësimin më të lartë, për këtë personalitet të shquar të mendimit e veprimit shkencor shqiptar.
Arsimimi i tij, dëshirë e vullnet i pamposhtur, është realizuar me vështirësi e pengesa të kohës. Në vitet ‘30- ’35 të shekullit të kaluar, mbaroi filloren plotore shkëlqyeshëm. Pastaj i futet Gjimnazit klasik (’36- ’40) dhe Liceut Real (’41- ’44) në qytetin e lindjes, Shkodër. Pak kohë, në këto vite, ka vazhdur në Liceun “Galileo Ferraris”, Convitto Nazionale “Umberto I” në Torino të Italisë, që i vlejti shumë për horizont dhe kulturë të përgjithshme. Por, pikërisht në këtë periudhë rinie, gjatë pushtimit italian, si antifashist, është persekutuar, burgosur e internuar në fushë-përqëndrimin italian, Comando Z, te Kodrat e Tepes, në Shkodër. Pastaj, nga andej është dërguar peng në burgun famëkeq të Prizrenit, në korrik-shtator 1943, nga i cili, te Ura II e Vezirit në Kukës, u pushkatuan 16 shkodranë e kosovarë të burgosur.
2.
Që nga shtatori i 1946, shërbeu mësues në qytetin e lindjes, duke mos e ndërprerë për asnjë çast përpjekjen për arsimim në nivelet më të larta. Pasi mori ILP 2-vjeçar në Tiranë, shërbeu me përkushtim në Gjimnazin e Shtetit Shkodër. Aty shquhet një mësues dhe edukator meritor, me rezultate të larta. Krahas punës në mësimdhënie, nuk rreshti së paraqituri me shkrime tematike e problemore në shtypin e kohës.
E, pa shkëputje nga puna, arriti të mbarojë Fakultetin e Filologjisë, në UShT. Me këtë nivel përgatitjeje dhe me dëshirën që Shkodra të ketë arsimin e lartë, ai është nismëtar themelues, jo vetem i ILP 2 e 3-vjeçar të Shkodrës, nga 1957, por edhe ka meritën e kthimit të këtij institucioni në Universitet, me emrin “Luigj Gurakuqi”, në saje të kujtimeve dhe kërkesave urtake të këtij shkodrani të mirë, pranë organeve të larta shtetërore. Aty ai sherbeu pedagog e shef katedre i gjuhës shqipe. Është periudha më intensive e prof. J.Kastratit, në fushën e gjuhësisë dhe bëhet një nga themeluesit e Albanologjisë, në krah të Akademikëve E. Çabej, M. Domi e Sh.Demiraj.
Ka shërbyer në arsim mbi 57 vjet, nga të cilët 37 në arsimin e lartë, kryesisht në Shkodër. Ishte model për t’u marrë shembull në mësimdhënie, për përgatitje të thellë shkencore, për taktin pedagogjik e korrektësinë e edukatorit. Siç shënojnë edhe ish-studentët e ti,j Ismet Bala e Naum Kule, prof. Kastrati, ndryshe nga disa pedagogë që kërkonin ta sajonin autoritetin e tyre me poza fallse, nga toni kërkues dhe denigrues, që si të thuash përdornin pedantizmin e tyre shtrydhës, duke tundur “lëkurën e ujkut”, ai i jepte dritë e bindje auditorit, me njohuritë që jepte. I ishte i vetmi pedagog, që i vlerësonte studentët, në radhe të parë, me shprehjen “Ju faleminderit!” dhe, ngrohtë e ëmbël, udhëzonte: “ Për këtë çështje shikoni edhe njëherë leksionin; po shikoni te Çabej apo te Fatmir Agalliu dhe këtu e këtu… e pastaj bisedojmë përsëri…”. Kur studentët përgjigjeshin mirë e ndonjë merrej suksesshëm me punë shkencore, Profesori i vlerësonte si një hap i mirë i punës së tyre dhe vazhdonte nxitjen, “jemi te vonuar , bota ka ecur shumë përpara, prandaj nga me hap, të ecim me vrap !“. Kjo ishte në fakt motua e punës së tij.
Një meritë e veçantë e prof. Kastratit është mbrojtja e lidhjeve të punës me gjithë institucionet shkencore, në Shkodër dhe Tiranë ose në Prishtinë, Tetovë e Ulqin dhe me arbreshët e Italisë e të Greqisë, po dhe me studiues, ish-studentë e bashkëpuntorë të tij, si Xhemal Meçin e Ismet Balën, në Pukë e Tropojë; me Shefqet Hoxhën, në Kukës dhe deri me Novruz Shehun, në Tepelenë e Naum Kulen, në Fier. Ndërsa prof.esor Mark Tirtja, ish-student i tij në ILP, nuk harron ta vlerësojë atë si nxitësin e parë e kryesor të tij, “ për t’u marrë me punë kërkimore shkencore. Ai na ka trajtuar si koleg e familjar, në ato vite mjaft të vështira për ne”.
3.
Veprimtaria e Prof. Kastratit është e shumanshme, pedagogjike e shoqërore, shkencore e albanologjike, si në historinë e gjuhësinë shqiptare, albanologjinë, historinë e letërsisë shqiptare e në veçanti të asaj arbreshe, dialektologji e folklore, në historinë e shkollës shqipe e mendimit pedagogjik dhe, veçmas, në bibliografinë shqipe.
Punimet shkencore kryesore të tij janë përfshirë në mbi 30 vëllime studimesh, të botuara nga Akademia e Shkencave dhe Universiteti i Tiranës, po edhe në Kosovë, Tetovë, Napoli, Kalabri, Salerno etj. Veprat e tija shkencore, të botuara e ribotuara që nga viti 2001, arrijnë në një kolanë prej 40 vëllimesh dhe 6 të tjera janë të sistemuara në dorëshkrime, që presin dritën e botimit, një trashëgimi serioze e albanologjisë. Mjafton të përmendim vetëm disa prej tyre, si: “Historia e Albanologjisë”, në 5 vëllime; “Historia e gjuhësisë shqiptare”, “Historia e gramatologjisë shqiptare”, “Sintaksa e gjuhës shqipe”; studime linguistike, filologjike e arbreshe; Bibliografi albanistike, ditar shkencor ose monografitë e bibliografitë e veçanta, si për Konicën, Skëndërbeun, De Radën, F. Shirokën, N. Mjedën (në bashkëpunim me K.Biçokun e M.Qukun) etj. Të gjitha këto, në disa vëllime.
Ai dha një ndihmesë të çmueshme në studimin e fonetikës e drejtëshkrimit, ortografisë, dialektologjisë e tekstologjisë e sintaksës, si dhe në përkthime gjuhësore. Të gjitha këto, me syrin e një mjeshtri, prej pedagogu e studiuesi të palodhur e diturishumë, për t’i bërë të kuptueshme e të asimilueshme në aspektin shkollor dhe publik.
Në bibliografinë e shkrimeve të prof. Kastratit, në periudhën 1941 – 1999, bie në sy shumica e organeve, brenda dhe jashtë vendit, në mbi 90 gazeta dhe revista, nga të cilat 25 jashtë Shqipërisë, si në Kosovë, Maqedoni e Mali i Zi, në Europë, Amerikë e Azi. Ky autor i shquar kishte informacion të thellë për studimet e kryera nga albanologë dhe studiues të tjerë të huaj, për vendin e historinë kombëtare shqipëtare. E, në këtë plan, shumë nga studimet e tij janë bërë të njohura e të publikuara në gjuhë të huaja, jashtë shtetit. Ai zotëronte mjaftë mirë gjuhët latinisht, italisht, frengjisht etj.
Shpirti i tij kërkues e krijues, në të gjithë veprimtarinë e tij, ka orientim kombëtar, besnik ndaj idealit të shqiptarizmës, që përvizoi Rilindja Kombëtare Shqiptare. Prof. Kastrati, me pjekuri e guxim, mundi t’i bëjë ballë fluktualitetit politik dhe ideologjik në vite e na dha vepra me përmbajtje të shëndoshë shkencore, edukuese e me theks kombëtar, në shërbim të brezave të rinjë.
Ishte pjesëmarrës në të gjitha konferencat albanalogjike e ato historike, brenda dhe jashtë vendit. Në sesione shkencore ka kumtuar mbi 120 tema e diskutime të frytshme. Më 1972 ka qenë delegat firmëtar e organizotor, në zhvillimin e Kongresit të Drejtëshkrimit. Me mençuri e guxim, ka mbrojtur e zbatuar besnikërisht Standartin e Gjuhes Letrare Shqipe, me idenë se, me një gjuhë e një komb, i shërbehet bashkimit kombëtar. Veçmas këtyre, e ka ndihmuar direkt Shkodrën, duke themeluar e drejtuar: “Buletinin për Shkembim Eksperience”, “Buletinin Shkencor” të ILP, në 45 vëllime; revistën letrare “Shkodra”, në 15 vëllime. Ka qenë redaktor te “Gjuha Jonë”, “Lidhja”- Kozencë, “Besa” etj.
Prof. Kastrati, që nga viti 1958, mori tituj shkencorë, shkallë pas shkalle, në 60 vitet e punës shkencore, duke patur udhëheqës shkencor, relatorë e recensentë, profesorët më me peshë të albanalogjisë, si E. Çabej, M. Domi, Sh. Demiraj, Dh. Shuteriqi, V. Bala, E. Lika etj., duke merituar gradat e titujt: “Kandidat i Shkencave”, “Docent”, “Doktor”, “Profesor” e “Akademik”, duke u renditur kshtu me dinjitet në radhët e themeluesve të Albanologjisë dhe shkencës shqiptare.
Është vlerësuar e nderuar; me mirënjohje, tituj, medalje e me urdhëra. Që nga 1979, me titullin “Mësues i merituar” e më 1987, “Mësuesi i Popullit”; ndërsa, në kuadrin e 75-vjetorit të lindjes, Presidenti i Republikës i dha titullin e lartë, “Mjeshtër i Madh”.
Nuk mund të lëmë pa përmendur vlerësimin meritor, që i është bërë prof. J. Kastratit, më 1998, duke e përfshirë atë në “Enciklopedinë Ndërkombëtare të Bibliografive” (Edicioni i 13-të i intelektualëve botërorë).
Për të gjitha këto, në kurorëzimin e veprës e jetës së tij, ka patur edhe përkrahje, vlerësime kolegjiale, kolektive e instucionale, shoqërore e shkencore, në Shqipëri dhe në botën akademike të gjuhësisë e të albanologjisë. Pikërisht për këtë, ai përkujtohet dhe do të përkujtohet me respekt, jo vetëm në këtë 90-vjetor të lindjes, por gjithmonë, sot e në të ardhmen, nga brezat e studjuesve dhe botës akademike shqiptare.
Tiranë, prill 2014
Pse çmohet shumë Kemal Ataturkun?
NGA FAHRI XHARRA/
Nuk më kapi as malli e as lotët nuk më shkuan kur për Atin e Turqisë lexova shumë. As pak nuk u rrënqetha sepse ai ishte me prejardhje shqiptare , e as as që më bëri syri vërr se sa i madh që ishte . Çudi ! se si nga toka e jonë dalin të mëdhenjt ,por janë të mëdhenj aty ku jetojnë. Kjo më ngacmon ! Historia është mësuesja e jetës ,jo vetëm për mua por për ne të gjithë; edhe për shkrimtarin , poetin , kujdestarin e shtëpisë , atdhetarin dhe deri te burrështetasi ynë apo burrështetasit tonë.
E lexova diku dhe më pëlqeu :” Pavaresia e Kosovës nuk është pronë e askujt . Nuk ka personazh më të rëndesishëm ose më pak te rëndësishëm. Ishte një luftë gjithëpopullore. Ishte një vuajtje kombëtare. Edhe unë jam pjesëtare e kësaj pavarësije . Si mendoni qe Pavaresia ti atribuohet dikujt . Jo! Edhe nëna qe e shihte duke ia vrarë djalin ndër sy, edhe gruaja e dhunuar, edhe fëmija qe mbeti pa prindër , edhe shtëpija djegur e lagjës sime , të gjithë janë personazhe të rëndësishme të Pavaresisë.(A.Xh.) “
Shteti apo lideri botërorë pa të cilin nuk do t’ia dilnim? Kë ta dallojme ? Europa dhe bota e civilizuar qante për ne . Edhe anglezi , francezi, spanjolli çeku, irlandezi te gjithë vuanin me ne. Ne historinë e njerëzimt Kosova ishte hollakausti i dytë. Kjo mjaftonte që edhe fuqitë ushtarake kontinentale apo ato botërore të shprehin mllefin ndaj Serbise. Nëse insistoni se cili lider , atëherë ai ishte Tonny Blairi dhe Bill Clintoni. Por a mund të mos permendet Shiraku i Francës ? Po a mundem te harrojmë Vacllav Havelin? Çdo përjashtim është tentim i mohimit të kontributit për ndihmën dhënë neve,Kosovës.Historia e Kosovës si shtet fillon me botën e civilizuar.
Dikush pyeti : Po ngjarja kryesore që i paraprinë kësaj date? Thjeshtë nuk ka datë. Kjo ishte kërkesë gjithëshqiptare që nga viti 1912 , kur na e ndanë fatin të mbetemi ndër Serbi. Nuk guxojmë ti harrojmë as ata që u shpërngulen me dhunë , as ata që pësuan deri në Luftën e Dytë Boterore. as ata që ranë gjatë asaj lufteje , as viktimat e Rankoviqit , as demonstrantet e vitit 1968, as themeluesit e Universitetit të Prishtinës, as demostrantët dhe viktimat e 1981-shit (pranëverës së Kosovës), as qindra e mijëra vjet vuajtje në burgjet e Serbisë. Thjesht¬ë asgjë nuk fillon me një datë te caktuar, Te gjithë jemi paraprijës se kësaj date.(A. Xh) “
Por, pse çmohet aq shumë Kemali , Ati i Turqëve ? Çmohet, sepse bëri shumë për Turqinë. Po ky shqiptar , bir shqiptari ne dhe të huaj si ia arriti ? Kush ia mundësoi të del në ballë të një të kaluare të errët dhe ta shndërron ate në dritë? A kishte ai lakmi personale? A i duhej pasuria familiare ? A ia dhanë atë apo e morri ? Si e bëri që nga një shtet “demode” të krijon një të përparuar ? Si ia arriti që në bërthamën e një islamizmi tejet prapanik të krijon një femër me vlera europiane. ? Pyetje shumë. Por ….
Kush ishte Ataturku dhe pse është i rëndësishëm për popullin Turk? Po e përsëris pse është i rëndësishëm për popullin Turk? Për ne aspak. E as mos të gënjehemi ndërveti , as një pikë rëndësije nuk e ka për ne . Përkundrazi! .( Ai në momentet ma kritike për ne ishte vetëm turk, edhe qëndrronta lartë në hiearkinë shtetërore))
-I rëndësishëm është se e themeloi Republiken Turke dhe ishte kryetari i parë i saj. E formoi shtetin modern turk nga hiri dhe pluhuri i Imperatorisë Otomane, një një ” i sëmurë e Bosforit ” Po na , pse jemi ende të sëmurët e Ballkanit ?
-E krijoi shtetin sekular në mesin e një mori shtetesh islamike . Ai punoi në dy drejtime ; së pari si reformator në ndërrimin fundamental të shoqërisë dhe e bëri që i tërë populli të ta sheh dhe të bindet në ato ndërrime. ( Ne , nuk po shofim ndërrime në asnjërin nga shtetet shqiptare që të bindemi në atë çka kishim dëgjuar dhe kishim shpresuar))
– E solli fundin e një dinastije Otomane e cila e kishte sunduar Perandorinë për mbi 6 shekuj dhe e bëri Republikën e Tuqisë me 1923 .( Ne e sollëm fundin e komunizmit në një anë e në anën tjetër fundin e barbarize shekullore serbe, dhe nuk bëmë asgjë të re)
– Si President , për 15 vjetët e tij të udhëheqjes , në mënyrën më të butë i solli reformat politike, ekonomike , ligjsore dhe kulturore . ( Ne nuk bëmë asgjë më tepër se sa e shkruam në letër)
Bëri reforma civilizuese :Reformat politike: E shformoi Sulltanatin ( 1.11.1922 ) ( ne krijuam sultanate partiake ); e hjeki kalifatin (3.03 1924 ) ( ne rrezikohemi nga sulltanët e rinj).I anulojë gjykatat fetare . ( ne filluam ta propagojmë sheriatin); E futi ligjin sekular gjithëkombëtar . ( ne e sulmojmë sekularizmin tonë ) . E shliroi gruan turke duke i dhënë të drejta politike dhe sociale (1926) ( ne po ia sjellim shaminë , ferexhën , largimin nga shkolla ) . E unifikoi edukimin . I mbylli medresetë dhe i hapi shkollat bashkëkohore sipas nevojave civilizuese të kombit ( Ne po hapim medrese dhe shkolla nëpër xhamija)
E futi Alfabetin Turk me shkronja latine dhe e filloi pastrimin e gjuhës turke nga fjalët e huaja (1 .11.1928 ) Ne nuk e pranojmë gjuhën e bashkuar dhe krijojmë gjuhë lokale, e kërkojmë alfabetin osman)
E ne me kë të lavdërohemi`?
ZGJEDHJET QË (NUK) DO T”I ZGJIDHIN PROBLEMET TONA!?
Nga Fadil LUSHI/
Njohësit e mirë të procesit zgjedhor në nënqiellin politik të Gadishullit Ilirik, me plot gojën dhe me të drejtë do të thonë se zgjedhjet vendore, presidenciale, të parakohshme, po edhe ato të jashtëzakonshme, jo gjithherë përçojnë mesazhe të qarta. Edhe në këtë pranverë të motit 2014 qytetarët e Republikës së Maqedonisë do të përballen me dy të tilla, gjegjësisht me ato presidenciale dhe ato të parakohshme parlamentare. Si do të organizohen ato, ka pak rëndësi. Një është e vërtetë, edhe në këtë “vit politik” do të karakterizohen me ato telenovelat e bezdisshme, me atë muzikën tallava, me ato oferta a premtime të rrejshme, mbase edhe të sajuara, me atë logjikën makiaveliste, me filozofinë e injorimit të përcaktimit, me nëpërkëmbjen e mendimit ndryshe, me abuzimin e votës deliberative të sovranit, respektivisht të trupit votues…, me arrogancën kolektive, me inatet histerike të pakuptimta dhe homerike ndër shqiptarë.
Këtij procesi zgjedhor (ende pa filluar) do t’i bëhen hile dhe fyerje të mëdha…, do t’i ngjiten qindra e mijëra bishta, do t’i bëhen me dhjetëra komente serioze dhe pa numër të tjera joserioze, joprofesionale…, do të ketë edhe të tilla tmerrësisht me tarafllëqe. Këtij procesi që në zanafillë do t’i bëhen sondazhe politike (toptan të porositura e të paguara) nga lloj-lloj kompani të ashtuquajtura “të specializuara” për çështjet në fjalë. Në kontekst të kësaj, gjithsecili votues i emancipuar (i kapluar këmbë e krye nga ankthi i brendshëm) do të parashtrojë me të drejtë pyetjen se pse duhet që në fillim t’i abuzohet dhe kontrabandohet e drejta e votës, pse duhet t’i nëpërkëmbet përcaktimi i tij kushtetues, pse e drejta e tij kushtetuese duhet gjithmonë të mbetet peng i partive politike…, do parashtrojë pyetjen se a mos vallë gjithsecili duhet t’ia kontestojë filozofinë e të menduarit ndryshe, pse e drejta e votës së tij duhet të përcaktohet ndryshe apo sipas qejfit të atyre që mëtojnë ta “zaptojnë pushtetin”!.
Sot, pas gjithë kësaj katrahure politike dhe kushtetuese, nuk është me rëndësi se kush do t’i fitojë zgjedhjet parlamentare (hiq mënjanë ato presidenciale), nuk është me rëndësi se cila do të jetë adresa politike e atyre që “do të mashtrojnë”, fare nuk është me rëndësi se kush do të “trishtohet” nga disfata, ama hiç fare nuk është me rëndësi se cila do të jetë logjika e procesit të numërimit të votës…, pavarësisht se ajo do të viktimizohet pak a shumë (kjo gjithsesi se nuk na hyn në punë), nuk është me rëndësi se “rezultatet përfundimtare do të përmbysen në tavolinë”, nuk janë me rëndësi emrat që në vijimësi lakohen në diskursin politik shqiptar, emra këto që pak e humanizojnë dhe e emancipojnë imazhin e cilësdo qoftë parti politike (e gjithë kjo të krijon përshtypjen kinse në familjet e partive politike nuk paskësh figura të tjera politike). Ne do të vazhdojmë ta përsërisim fjalinë: nuk është me rëndësi fakti se “rezultatet” (me a pa të drejtë) në këto zgjedhje parlamentare do të shpallen paralelisht nga taborët kundërshtarë, pavarësisht se ato fillimisht duhet t’i bëjë Komisioni Qendror i Zgjedhjeve.
Për ne me rëndësi është fakti se cili do të jetë roli i medieve të shkruara dhe elektronike në procesin zgjedhor (si dhe denigrimi i moralit të konfiguracionit a gjeografisë së tyre) në veçanti propaganda politike, mashtruese, shpifëse, demagogjike si dhe përdorimi i mjeteve dhe metodave të tjera në përpjekje për t’i mobilizuar a për t’i mbushur mendjen votuesit se kujt duhet t’ia japë votën. Sot e gjithë ditën nga hapësirat e medieve të shkruara, po edhe vizuale, dalin lloj-lloj informacionesh. Detyra parimore e tyre konsiston në faktin që ato fillimisht të jenë humane, emancipuese dhe të drejta…, aq më tepër nëse ato i dedikohen të drejtës së lexuesit a dëgjuesit. Nëse lajmi del nga institucioni shtetëror nuk do të thotë gjithmonë të pranohet nga lexuesi. Është e drejtë e tij e patjetërsueshme të zgjedhë se çka do të lexojë ose do të dëgjojë. Do ta pranojë si “lajm me tamam” apo edhe si të shtrembëruar. Së fundi, është e drejtë e tij ta refuzojë pavarësisht se është i rremë, i sajuar, i vrazhdë dhe me moral të dyfishtë, njësoj a përafërsisht si puna e Paul Jozef Gebelsit që qëndroi nga viti 1933 deri më 1945 në krye të Ministrisë për Propagandë të Gjermanisë, i cili me një rast kishte thënë: “Nëse e tregoni një gënjeshtër mjaft të madhe dhe vazhdimisht e përsërisni atë, populli më në fund do t’i besojë asaj. Gënjeshtra mund të mbahet për një kohë të atillë derisa shteti mund t’i hedhë popullit hi syve nga pasojat politike, ekonomike të gënjeshtrës. Kështu gënjeshtra bëhet tepër e rëndësishme për shtetin në shfrytëzimin e tërë pushtetit për shtypjen e disidencës, sepse e vërteta është armiku i gënjeshtrës dhe, kështu duke u zgjeruar, e vërteta është armiku më i madh i (pu)shtetit”! (Autori i këtij artikulli përjashton çdo paralelizëm të thënies së ish-ministrit të propagandës me zgjedhjet e parakohshme në Republikën e Maqedonisë).
Roli politik i ambasadorëve. Asnjeri nuk mund të thotë se roli i ndërkombëtarëve në procesin zgjedhor është i papërfillshëm, andaj lirisht mund të parashtrohet pyetja se ç’kuptim dhe ç’qëllim kanë “ndërhyrjet (i) legjitime” të ndërkombëtarëve gjegjësisht të ambasadorëve të huaj (të sistemuar në Shkup) në lidhje me zgjedhjet presidenciale dhe ato parlamentare që do mbahen në Maqedoni, në veçanti në pjesën shqiptare!? Ç’kuptim kanë (dhe do të kenë) “qortimet, mesazhet a edhe këshillat” e tyre adresuar shqiptarëve…, mos vallë këto “këshilla” do t’i ndërgjegjësojnë njëherë e përgjithmonë lidershipët e partive politike shqiptare…, edhe për sa kohë kanë nevojë politikanët shqiptarë për kësi “këshillash“…, a mos vallë shqiptarët do t’u lejojnë ndërkombëtarëve edhe në të ardhmen të “fusin hundët” në autonominë e organizimit të procesit zgjedhor (edhe ashtu të shëmtuar)!?? A mos vallë kjo “ndërhyrje” të ambasadorëve ka për qëllim t’u ndihmojë shqiptarëve në ndërtimin e infrastrukturës (së re) morale, shpirtërore dhe politike!? Ndoshta këto janë mesazhe shtesë dedikuar shqiptarëve ndaj krijimit të standardeve krejtësisht të ndryshme rreth procesit zgjedhor…, ose, tekefundit, është fjala është për një dëshirë të tyre për të mësuar diç më tepër për tiparet e karakterit të shqiptarit…, për avazet tona të vjetruara, për shpirtrat e trazuar të shqiptarëve apo diç tjetër që është karakteristikë jona kolektive!
Nëse e gjithë kjo që u nxor në pah ka të vërteta, atëherë pse gjithë kjo marrëzi e radhës e partive politike, përse duhet që këto zvetënime të dalin nga institucionet kushtetuese të “kontrolluara dhe të mbikëqyrura” nga partitë politike, përse institucionet e lartpërmendura edhe sot duhet “të mbeten me barrë nga një lidhje jashtëmartesore”(!???) Përse për disa politikanë të Shkupit nuk paskësh rëndësi fakti se çfarë ishte ngjyra e mesazheve të dala nga goja e ambasadorit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe e disa të tjerëve të Bashkimit Evropian të sistemuar në Shkup. Nëse të gjitha “faktet” që llafosin ngjarjet e lartpërmendura janë të parëndësishme, atëherë pse të mos jenë të rëndësishme provat dhe argumentet sa i përket përsëritjes së kësaj historie të gjymtuar.
Të shpresojmë që kësaj radhe nuk do të përsëritet ajo historia e shtrembërimit të statusit juridik të votës shqiptare, një status që sot e kësaj dite mbetet peng i partive politike, qofshin ato në pushtet a në opozitë. Të mos përsëritet nëpërkëmbja e votës së sovranit, të mos përsëriten inatet a edhe qejfet e politikanëve, të cilët edhe sot e kësaj dite nuk kanë kuptim për mëhallët e tyre!?? Të mos përsëritet anashkalimi i votës së sovranit, vota të mos karakterizohet si e porositur, e kurdisur, e vulgarizuar, e denigruar, të mos nëpërkëmbet, të mos konceptohet si jopersonale, si e kornizuar a edhe si e mohuar. Dhe që kjo votë e sovranit të jetë popullore, qytetare, personale, një dedikim i vullnetshëm e racional, demokratik dhe mbi të gjitha një gjest i lartë emancipimi, gjegjësisht çlirimi nga varësia e dikujt a e diçkaje, atëherë nuk duhet të ngacmohet! Se nuk do të ngacmohet e drejta e votës së sovranit, unë dyshoj.
FIGURA TE MERGATES-Mbi pesë dekada në shërbim të kombit e atdheut, arsimit e krijimtarisë
Nga mosha 17 vjeçare Prof. Fetah Bahtiri nuk e ndali aktivitetin e tij për të mirën e kombit dhe të atdheut.- Në vitin 1961 në vagonin e trenit ndërkombëtar kishte vendosur Flamurin Kombëtar, të cilin beogradasve ua kishte dhuruar si “ peshqesh” nga shqiptarët.- Prof. Dr. Anton Çetta, asistent i të cilit ishte Fetah Bahtiri, në vitet e shtatëdhjeta ndër të tjera kishte shkruar: Prof. Fetah Bahtirin e dallonin katër karakteristika: trimëria, sinqeriteti, niveli i lartë intelektual dhe patriotizmi të cilin e mbante në shpirtin e tij/
Nga XHAVIT ÇITAKU/
I ka mbushur 70 vjet. Nga pamja e jashtme nuk mund të ia japësh as gjashtëdhjetë, ndërkaq për nga aktiviteti, angazhimi e vullneti i madh për punë ua kalon edhe atyre që janë shumë më të rinj se ai. Është zemërgjerë, i urtë, i sjellshëm, i afërt dhe komunikues me të gjitha moshat. Emri i tij është Fetah Bahtiri që në Suedinë e largët ka ardhur në vitin 1991 nga qyteti i minatorëve- Mitrovica, siç thotë, për të shpëtuar kokën dhe mbrojtur familjen nga sigurimi i regjimit fashist serb. Këtë rrugë kurbetçare e përjetoj rëndë, shumë rëndë. Mirëpo, me punën e madhe, aktivitetin e jashtëzakonshëm që zhvilloj në dobi të çështjes kombëtare këtë personalitet të shquar e bëjnë krenar.
Nxiti entuziazmin e ndjenjave atdhetare të mërgimtarëve
Fetah Bahtiri zhvilloi një veprimtari të dendur patriotike duke nxitur entuziazmin e ndjenjave atdhetare të mërgimtarëve tanë në momentet më të vështira por edhe të rëndësishme për fatin e kombit. Motoja e veprimtarisë të këtij veprimtari të paepur ishte liria dhe çlirimi i Kosovës nga okupatori barbar serb. Ai mori pjesë në të gjitha protestat e organizuara nga ai dhe të tjerët për t’ua bërë me dije të gjitha shteteve demokratike se Kosova është tradhtuar nga komunisti Tito, duke ua lënë fatin e shqiptarëve në duart e bishave që erdhën nga Karpatet. Gjatë punës së tij të pandërprerë bëri përpjekje që të forcojë pozitën e komunitetit shqiptar në Suedi duke favorizuar rreth vetës figura të dalluara nga fusha të ndryshme intelektuale. Si një intelektual dhe patriot me ndikim Fetah Bahtiri arriti aq mirë të organizoj mërgatën shqiptare për të arritur rezultate të rëndësishme në sensibilizimin e situatës së rëndë që mbretëronte në Kosovën e okupuar, në organizimin dhe përmbushjen e obligimeve të trepërqindshit nga shumica e bashkatdhetarëve tanë, në organizimin e shumë protestave dhe të aktiviteteve kulturore, artistike e sportive e sidomos tehu i aktivitetit të tij ishte i orientuar tek fëmijët shqiptar për mbajtjen e mësimit plotësues në gjuhën amtare. Kishte dhënë me dhjetra intervista për gazetat qendrore, rajonale e lokale. Me një fjalë, ai u inkuadrua aktivisht në Lëvizjen e patriotëve të mërguar shqiptar këtu në Suedi dhe mësimin e gjuhës shqipe, që si kudo në komunitetin shqiptar, ishte bërë armë e fuqishme e organizimeve. Kishte një karakter të fort shpirtërisht dhe një dimension të plot në veprimet praktike. Posedonte një frymë optimizmi ndaj të gjithë atyre aktiviteteve por edhe të luftës së nisur në Kosovë që del e motivuar me karakterin e tij thellësisht atdhetar e që është ideali për një liri kombëtare. Është për t’u theksuar edhe një detaj i rëndësishëm i mençurisë së tij karshi një propagande perfide që kishte zhvilluar regjimi komunist në këtë vend skandinav: Ai në mënyrë profesionale ua shpjegonte opinionit suedez se nisur nga përvojat e deritashme, të drejta që dalin nga ato ngjarje tmerruese e tragjike në Kosovë, e vetmja rrugëdalje nga ajo gjendje është lufta e armatosur. Pati takime të shumta me personalitete të shumta politike, me publicist, shkrimtarë, gazetarë, ndërsa më i rëndësishmi ishteai me Kryeministrin e këtij vendi Gyran Persson, të cilit ia dorëzoj me shkrim një material mjaft të pasur me gjendjen alarmante që mbretëronte në Kosovë. Njeriu i parë i qeverisë premtoi se do ta lexoj atë material dhe do të sheh mundësitë e reagimit të qeverisë suedeze.
Ishte shumë i ri kur në shpirtin e tij frymonte atdhedashuria
I brymosur me ide patriotike Fetah Bahtiri qysh në moshën 17 vjeçare kishte filluar aktivitetin e tij praktik. Në vitin 1960 ai në shtëpi kishte vizatuar Flamurin Kombëtar dhe e kishte vendosur në trekëndëshin e rrugës që shpinte për Beograd, Prishtinë, Mitrovicë. Ky ishte një provokim i rëndë për pushtuesin, i cili kishte aktivizuar tërë aparatin policor për të zbuluar këtë aktivitet që sipas tyre do të mund të përhapej në tërë Kosovën. Një vit me vonë ai prapë vepron njësoj, por me një mençuri që mund të bëj vetëm një djalosh që shpirtërisht e dëshironte lirin e popullit të tij. Në fakt, tash Flamurin Kombëtar e vendos në trenin ndërkombëtar, i cili në Beograd mbërrinte kah ora gjashtë e mëngjesit . Këtë e kishin vërejt dy qytetar e më pas edhe shumë të tjerë të cilët e kishin lajmëruar në polici. Për këtë akt të pashembullt për beogradasit, mediat serbe me mllefin më të madh kishin akuzuar “ separatistët dhe irredentistët shqiptarë” se kanë filluar që të provokojnë edhe në kryeqendrën serbe. Në vitin 1968 Fetah Bahtiri kryen fakultetin e gjuhës dhe letërsisë shqipe dhe nisë punën në shkollën normale “ Hasan Prishtina”. Pas gjashtë vitesh emërohet drejtor i shkollës fillore “ Branko Radiqeviq” , në të cilin institucion shumica e mësimdhënësve ishin të nacionalitetit serb. Nuk kaloi shumë kohë dhe ky intelektual kishte ndërruar strukturën etnike të arsimtarëve në të mirë të shqiptarëve. I etur për të parë nënën amë- Shqipërinë e dashur, ai organizon një ekskursion dhe vetëm gjashtë orë para se të niseshin arsimtarët shqiptar, dy punëtorë të sigurimit shtetëror kishin ardhur tek Fetahu për t’i thënë që të anulohet ky udhëtim. Mirëpo, ai nuk e bëri këtë punë të ligë kur veç ishin para nisjes. Ai iu kishte treguar kolegëve se nëse e arrestojnë policia, ata nuk duhet ta ndërpresin udhëtimin por gjithsesi të vizitojnë tokën tonë arbërore. Pas një maltretimi prej pesë orësh në Qafë Thanë më në fund i kishin lejuar që të hynë në Shqipëri. Mirëpo nga ai moment e deri në vitin kur Fetahu braktisi vendlindjen, ai ishte i përcjellur vazhdimisht nga punëtorët e sigurimit serb. Hapi i parë e shumë diskriminues ndaj Fetahut u ndërmarrë me përjashtimin e tij nga procesi mësimor me arsyetim se ai nuk është i përshtatshëm për të edukuar e arsimuar brezat e rinj. Me këtë akt që mund të bëhej vetëm kundra shqiptarëve, Fetahu nuk u ligështua për asnjë çast. Bile për të mos ua shtrirë dorën e “ lëmoshës” askujt, ai kishte blerë nja 70 copë dele në fshatin Lisicë dhe kësisoj mbante fort mirë familjen për një vit deri sa gjyqi e ktheu në punë, por jo në profesionin e arsimtarit. Në ndërkohë ky njeri i dijes kryen edhe një fakultet- atë Juridik me një notë të lartë mesatare. Dhe jo vetëm kaq. Sa herë që praktikisht vepronin grupe e individë të Lëvizjes Patriotike ky njeri zemërmadh e patriot i patrembur arrestohej nga policia dhe e dërgonin siç quhej në atë kohë në izolim, nga frika së ndikimi i tij në popull do të ishte i madh dhe se protestat do të mund të ishin të “ dhunshme”. Megjithatë, dhuna e vazhdueshme dhe kërcënimi për likuidim fizikë, vuajtjet, izolimet, burgimi, nuk i lënin përshtypje këtij njeriu, përkundrazi vetëm sa i jepnin energji e forcë më të madhe për të punuar në dobi të çështjes kombëtare. Ishte “ specializuar” për shkrimin e parullave, që në atë kohë ishin shumë aktuale “ Kosova Republikë”. Fillimi i demonstratave të vitit 1981 Fetahun e gjetën më të përgatitur se kurrë më parë. Ishte pjesëmarrës në të gjitha ato protesta që u organizuan, por edhe ishte edhe vetë organizator e këtyre reagimeve shqiptare,ndërsa do theksuar se në vendin e quajtur Vojtesh, në kufirin me komunën e Skenderajt, në kodrinën buzë rrugës rajonale kishte vendosur parullën më të gjatë që është shkruar ndonjëherë në gjithë reagimin shqiptar të asaj kohe. Fjalët “ Kosova Republikë” ishte shkruar në bezin e gjatë 15 metra.
Vlerësimi i bashkëpunëtorëve dhe i komunitetit shqiptar
Rizah Sheqiri, shkrimtar,thekson: Fetah Bahtiri si i ri u dha pas dritës së diturisë, si burrë herët e vërejti se pa liri ska ardhmëri dhe pa arsim e dituri s’vjen kurrë as liria, as zhvillimi, as pavarësia. Hysni Syla, ish-nxënës: Në vitin 1968 u organizuan demonstratat studentore në kërkim të të drejtave të shkelura nga pushtuesi serb. Ishim të rinj dhe ne nxënësit e gjimnazit për të mos mbetur të painformuar, ishte profesori ynë i nderuar për jetë e mot, që na foli hapur për kërkesat e arsyeshme të studentëve dhe të rinisë shkollore duke na thënë edhe këtë: “ Nesër ju do të jeni studentë, do të vazhdoni me këto kërkesa nëse ato nuk realizohen deri në atë kohë”. Afërdita Avdyli- Dolovci: mallëngjehem shumë kur përmendi emrin e të nderuarit Prof. Fetah Bahtiri. Ai dha shumë për kombin e tij, timin dhe të gjithë shqiptarëve. Lebibe Zogiani: Vepra e profesorit të nderuar na mësoj shumë si të ecim drejt mirësisë, respektit dhe me aromën e atdheut kahdo që të shkojmë. Prof. Dr. Anton Çetta, asistent i të cilit ishte Fetah Bahtiri, ndër të tjera kishte shkruar: Prof. Fetah Bahtirin e dallonin katër karakteristika: trimëria, sinqeriteti, niveli i lartë intelektual dhe patriotizmi të cilin e mbante në shpirtin e tij.: Saranda Iseni: Prof.Fetahu është një njeri me një elan të fuqishëm pune. Ai ëshë një burr që i solli gëzim shumëkujt dhe aq shumë dha për kombin e atdheun, për arsimin, për kulturën, për foklorin burimor autokton shqiptar, për ruajtjen e gjuhës së mëmës, për bashkimin e komunitetit shqiptar në një front të përbashket. Vepra e tij është e madhe dhe ajo do të lë gjurmë të pashlyshme për këto gjenerata dhe ato të ardhshmet se si duhet të punohet për liri e çlirim kombëtar. Hysen Ibrahimi “E gjithë veprimtaria e Prof. Fetah Bahtirit, lidhet ngusht në fushën e publicistikës, shkencës dhe aktivitetit të tij atdhetar. Ai, tërë jetën e tij ia kushtoj atdheut, përmes rreshtimit të tij të drejtë në frymën kombëtare. Është personalitet, që reflekton dije, mësim, njerëzi, dashuri për njeriun, shoqërinë dhe ardhmerinë e tyre njerëzore. Është njeri i botëkuptimeve të qytetëruara njerëzore dhe humane. Ka një përvojë të madhe dhe është një histori e gjallë e shumë proceseve që i dha kahje të mbarë dhe kësisoj Prof. Fetah Bahtiri, mund të jet një shembull i shkëlqyer për shqiptarët, se si duhet punuar dhe sakrifikuar për çështjen kombëtare”. Ndërkaq, veprimtarinë krijuese të këtij intelektuali të shquar do ta pagëzoja gëzim jete të shoqëruar me idealet e miqësisë, sinqeritetit dhe besnikërisë.
Hartues i Plan- Programit për gjuhën shqipe si gjuhë amtare
Në fokus të interesimit të Prof. Fetah Bahtirit ishte edhe organizimi i mësimit të gjuhës shqipe si një faktor i rëndësishëm për ruajtjen dhe kultivimin e gjuhës amtare e aq më shumë në ndërprerjen e rrugës së asimilimit të gjeneratës së re. Për këtë dëshmon e dhëna se posa arriti në dhe të huaj, përkatësisht në Strehimoren e Svensygenit ky arsimdashës menjëherë kontaktoj me personelin e Entit për të Huaj dhe arriti që për një kohë të shkurtër të hap shkollën shqipe për fëmijët shqiptar që ishin strehuar këtu, që nuk ishin të pakët. Mësimi këtu u zhvillua pa kurrfarë kompensimi material dhe zgjati deri sa familjet shqiptare morën lejeqendrimin do të thotë nga viti 1991 deri me 1994.
Prof. Fetah Bahtiri më pas u vendos në qytetin bregdetar dhe edhe këtu arriti që shumë shpejt të organizoj mësimin në gjuhën amtare dhe komuniteti i këtushëm shqiptar këtë personalitetet të shquar e falënderon shumë për punën e tij të madhe më fëmijët. Me këtë profesion punoj deri sa u pensionua. Duke e parë interesimin aq të madh që kishte Fetahu në sferën e arsimit, ai dy herë ishte zgjedhur asistent i rektorit të shkollës fillore “ Ramnerydsskolan” në këtë qytet, kurse në vitin 2000 ishte zgjedhur Koordinator për Integrim në kuadër të Komunës. Ishte njeri ndër themeluesit e degës së LASH-it “ Naim Frashëri”, së cilës në vitin 2000 ia “ dhuroj” Plan- Programin mësimor për gjuhën shqipe si gjuhë amtare në shkollën suedeze si dhe Statutin, punë këto që i kishte bërë pa kurrfarë kompensimi. Po ashtu kishte hartuar edhe statusin e Fondit për Ndihma në Raste të Jashtëzakonshme, të programeve, të redaktimeve, lektorimeve, shkrimeve etj.
Krijimtaria e tij letrare shfaq rrezatimin kombëtar e kulturor
Në veprat artistike- letrare të Prof. Fetah Bahtirit, gjithherë ëeshtë shfaqur rrezatim kombëtar dhe kulturor. Duke lexuar veprat e tij, në të do të shohim shpirtin e tij, i cili ndriçon edhe përmes fjalëve të tij artistike, me idealet me të cilat ishte rritur dhe moshuar, por mbi të gjitha, veprat e tij janë një shembull personal. Ai, përdorë një disiplinë që dallohet nga të tjerë. Veprat e tij kryesore të botuara janë: “Këngë për Zadën” ( 1968) poezi, “Plan- Program mësimor për gjuhën shqipe si gjuhë amtare në shkollën suedeze”( 2000) shqip dhe suedisht, “ Ambasadorët dhe shërbëtorët” ( 2007) me mesazhin se mërgimtarët tanë në Suedi janë ambasadorë të atdheut e të paqes dhe shërbëtorë të atdheut. “ Rrugëtim i dashurisë” (2011), roman me mesazhin se dashuria është dhuratë e zotit dhe se ajo nuk ka rregulla dhe nuk njeh kufi. Dashuria bën që dy familje të gjakësuara të pajtohen. “ Miku i madh i shqiptarëve Ullmar Qvick ( Monografi), (2012), libër ky që bëri jehonë të madhe. Vepra i kushtohet mikut të madh e të dashur të shqiptarëve, albanologut Ullmar Qvick, i cili me plot gojë edhe sot pohon: “ unë nëse do të jetoja edhe një herë, do të punoja me shqiptarët dhe për shqiptarët”. “ Monolog në mërgim”, ( 2012) poezi. Kjo përmbledhje vjershash tregon një ligjërim poetik të nivelit të lartë dhe të denjë për respekt në kacafytjet e përditshme, të cilit ia sjell jeta një mërgimtari. “ Dritë ngrohtësi optimizëm”, Libër dokumentar për shkollën shqipe në strehimoren Svenshygen, Suedi, 1991- 1994. Ndërkaq, libri i tij i fundit që u që doli nga shtypi është “ Kur i mbusha 70 vjet…”
PDSH-së duhet t’i jepet shansi për të qeverisur si dikur PPD-s dhe BDI-is
“Nëse do lexojmë deklaratat e dy liderëve të partive shqiptare z.Ali Ahmetit dhe z.Menduh Thaçi, mendoj se PDSH do të jetë pjesë e qeverisë, kjo fal marrëveshjeve dhe respektimit të rregullave të lojës. Deklarata e Ali Ahmetit se ka marrëveshje me Nikolla Gruevskin për Kryetarin e Kuvendit janë shenjat e para që BDI do jetë në opozitë”./
Nga Arben Llalla/
Kërcënimet e kohëve të fundit kundër çdo votuesi shqiptar që dilte për të votuar kandidatin për kryetar shteti z.Iljaz Halimin dhe kërcënimet hapët kundër gazetës Lajm, nxori në dukje qëllimet e BDI për të dobësuar të shprehurit e mendimit kundër. Çdo regjimi totalitar ka për qëllim kryesor dorëzimin e shumicës përmes mohimit të dijes dhe të shprehjes së fjalës së lirë. Rreth 40 mijë votuesit e PDSH që dolën në zgjedhjet më 13 Prill, u vulosën nga BDI si hebrenjtë nga nazistët gjerman në Luftën e Dytë Botërore, pra ata që votuan për Iljaz Halimin janë armiqtë më të mëdhenj të BDI, sipas mentalitetit marksist-leninistët të veshur me kostum të kaltër.
Që nga zgjedhjet e vitit 2008 nuk ka asnjë ndryshim në zhvillimin e komunave ku jetojnë me shumicë shqiptarët. Partia BDI që gëzon pushtetin absolut prej më se 6 viteve të fundit nuk ka sjellë asnjë risi në zhvillimin e ekonomisë dhe kulturës shqiptare. Familjet e dëshmorëve janë injoruar, gjaku i rënë në vitin 2001 po poshtërohet dhe nëpërkëmbet nga politikanët që thirren në emër të luftës. Këto familje të nderuara janë mashtruar për pensione dhe përkrahje nga kjo parti gjithnjë. Dikur një ministër deklaroj se janë ngritur komisione të punës për të krijuar bazën ligjore për tu dhënë pensione, por në të vërtet asgjë nuk u bë, çdo deklaratë e këtij ministri kishte qenë gënjeshtër si shumë gënjeshtra që thonë përditë përfaqësuesit e votës shqiptare në Maqedoni. Në qeverisjen e 2008-2011, z.Ali Ahmeti pati deklaruar se këtë mandat i ka lënë dorë të lirë z.Nikolla Gruevskit dhe mandatin tjetër do zyrtarizojë gjuhën shqipe, komplet Marrëveshjen e Ohrit. Por edhe mandati tjetër mbaroj (2011-2014) dhe asgjë nuk u realizua, premtimet këtë herë si gjithnjë Aliu i gëlltiti bashkë me një gotë verë.
Votuesit shqiptar janë kthyer në makineri e çorientuar ku votohet pa asnjë ndjenjë apo interesa kolektive, por votohet për vetëkënaqësi me fjalë boshe. Janë politikanët e BDI që kanë premtuar disa herë zbardhjen e rastit të Sopotit, për vrasjen dhe burgosjen e ish-ushtarëve të UÇK-së, për të burgosurit e Brodecit, por asgjë nuk është zbradhur.
Për vrasjen e Harun Aliut, Shaban Zenun, dhe rastin Mostra, askush nuk ka guxuar të bëj diçka për zbardhjen e së vërtetës. Fëmijët shqiptar në disa pjesë të Shkupit nuk guxojnë të shëtisin sepse bien pre e rrahjeve kolektive nga huliganët sllavë dhe askush deri më sot nuk ka kërkuar përgjegjësi për këto incidente etnike. Pa folur për dënimin e katër të rinjve të organizatës Ilirikum-Libertas të cilët janë dënuar përse vizatuan një hartë historike të Shqipnisë Etnike. Pa harruar çështjen e Lumit Radika në Dibër që përfundoj vetëm me disa blla, blla të ministrave shqiptar si në Tiranë ashtu edhe në Shkup.
Pyetja është nëse ka rrugëzgjidhje për të ndalur këto veprime të qeverisë së keqe? Zgjidhja mund të gjendet vetëm duke e dënuar mëkatarin politik që na ka çuar në rrënim totalitar me anë të votës demokratike nëse duhet të ecim përpara dhe ti themi Stop mashtrimeve me buzëqeshje ironike të tipit BOSS, tregimit me Gisht që është shenjë kërcënimit të tipi komunistë.
A duhet këtë herë të votohet PDSH? Unë them se Po, le ti jepet shansi kësaj partie, le të vihet në provë edhe kjo parti ashtu siç është vënë në për disa vite në qeveri PPD dhe BDI. Tek e fundit PDSH duhet faqësuar më pak për gjendjen e mjerë të shqiptarëve në Maqedoni sepse ajo ka qenë në pushtet më pak se PPD e dikurshme dhe BDI e sotme. Nga kjo pikëpamje duhen shikuar gjërat për t’ju dhënë hakun partive shqiptare që kanë qenë pjesë e qeverive në Maqedoninë e pas viteve 1990.
Pas gjithë kësaj fushate me ofendime, kërcënime e pastamja e 27 Prill çfarë do sjelli për shqiptarët në Maqedoni? Nëse do lexojmë deklaratat e dy liderëve të partive shqiptare z.Ali Ahmetit dhe z.Menduh Thaçi, mendoj se PDSH do të jetë pjesë e qeverisë, kjo fal marrëveshjeve dhe respektimit të rregullave të lojës. Deklarata e Ali Ahmetit se ka marrëveshje me Nikolla Gruevskin për Kryetarin e Kuvendit janë shenjat e para që BDI do jetë në opozitë, por kërkon alibi për votuesit e saj përse do jetë në opozitë dhe alibia është posti i kryetarit të kuvendit që tani për tani shqiptarët nuk mund ta marrin dot.
Eksperimenti për fitim e ndonjë deputeti në Diasporë si dhe me numrat e deputeteve mbaroj, si ti ketë 18 apo 25 deputet, BDI nuk ka forcë të zgjidhi statutin e familjeve të dëshmorëve, nuk mund t’ju japi rreth 30 mijë shqiptareve shtetësinë që ju takon, nuk mund ta ndryshojë emrin e Maqedonisë, nuk mund ta anëtarësoj në NATO dhe BE dhe nuk mund të bëj asgjë me fëmijët vasalëve të ish-UDB që janë sot në poste kyçe në qeverinë VMRO me BDI, por edhe në listat për deputet.
Teoria që PDSH do fitoj më pak deputet se BDI dhe duhet të jetë kjo e fundit në qeveri se ka më shumë vota nuk është e drejtë sepse nëse i analizojmë gjërat mirë PDSH njihet se është parti nacionaliste shqiptare, ndërsa BDI parti e qytetarëve, pra multietnike. Këtu janë dallimet e para juridike të këtyre dy partive. Është mirë që të thuhet e vërteta se sa të fshihet, nëse dikush ka dyshime për këtë unë jam gati të përballem me çdo ligj juridik. Por a është e drejtë që VMDRO-DPMNE duhet të marri në qeveri partinë shqiptare që ka më shumë deputet? Kushtetuta nuk e njeh këtë Ligj dhe Kusht, pra nga ana juridike qeverinë e bënë fituesi i zgjedhjeve dhe jo fituesi që ka më shumë vota të njërës etnie. Nëse do shikoni listat për deputet të dhjetë viteve të fundit BDI ka patur kandidat edhe të etnive të tjera si torbesh apo boshnjake, po kështu partitë maqedonase kanë kandidat për deputet nga etnitë serbe, rome, vllehe, torbeshe, turke dhe shqiptare.
Vërej: Do të ishte e ndershme që ata që shqetësohen ndaj opinioneve të mia të përgjigjen me replika në media dhe jo të dërgojnë kërcënime me sms dhe mesazhe në fshehtësi duke u fshehur pas gishtit. Unë nga ai vesh nuk dëgjoj, besoj kaq gjë e keni kuptuar.