• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

SIMON MIRAKAJ: TE PERNDJEKURIT ENDE SHPRESOJNE TEK SHQIPERIA EUROPIANE

October 14, 2013 by dgreca

Intervistë me zotin Simon Mirakaj – drejtor i përgjithshëm i institutit te integrimit të ish të përndjekurve politikë/

-Mirakaj : Shqiperia Europiane e lirë dhe demokratike, që ka qenë ëndrra e brezave të terë të atyre që vdiqën dhe dhanë jetën për një Shqipëri të tillë, u pushkatuan pa gjyqe dhe u burgosën , interrnuan dhe u presekutuan kam shpresë se shumë shpejt do të bëhet realitet./

Ne Foto:Familja Mirakaj ne kampin e Internimit ne Lushnje/

Intervistoi ne Tirane:Beqir SINA/

TIRANE : Në udhëtimin tim të gjatë në trojet shqiptare, ndalesa e rradhës ishte këto ditë në qendër të kryeqytetit të Shqiptarëve, Tiranës, ndërtesën e Insitututit e Integrimit të ish të Përndjekurve Politikë, dhe Drejtorin e saj zotin Simon Mirakaj.

I cili ka qenë bashkëvuajtës me mua dhe famijen time , njeri shumë i thjeshtë i dashur dhe i respektuar, pinjolli i njërës prej familjeve të mëdha të Pukës, bajrakut të këtyre anëve. Anëtar i njerës prej familjeve më të presekutuara, në Shqipëri, familje patriote,fisnike, me  intelektual të shquar, që gjatë rregjimit komunist kaluan nëpër kalvarin e stërmundimshëm të peripecive të presekutimit barabar së bashku me familjet më të mira nga e gjithë Shqipëria, Kosova, dhe viset shqiptare.

Tani që kan kaluar më shumë se dy dekada pas rënies së diktaturës komuniste, dhe, integrimi i kësaj shtrese, defaktorizimi i saj dhe çështja e dëmshpërblimit të ish të përndjekurve politikë vazhdon të zvarritet, ndërkohë që ish – qeveria shqiptare pati ndryshuar disa herë procedurat e ndërlikuara të këtij procesi, dhe qeveria e re thuhet se ka future këtë shtresë në programin e saj, zoti Mirakaj tregon se çfarë është bërë deritani dhe se çfarë presin ish të përndjkurit nga kjo qeveri që ka ardhur në pushtet pas zgjedhjeve të 23 qershorit .

Mirakaj flet gjithashtu edhe për gjendjen brenda ish IIPP, si dhe vendin që duhet të këtë kjo shtresë në shoqërinë e sotme.  Për të folur mbi ecurinë e kësaj shtrese por edhe mbi gjendjen e kësaj shtrese të shoqërisë shqiptare folëm nga zyra e tij në një intervistë me zotin Simon Mirakaj, drejtor i përgjithshëm i institutit te integrimit të ish të përndjekurve politikë.

Cila është me të vërtet gjendja sot në Institutin e Integrimit të ish të Përndjekurve Politikë ?

Mirakaj : Në Institutin tonë  çdo gjë vazhdon normalisht. Konkretishtë po merremi me regjistrimin e studentëve në fakultete sipas kërkesave të tyre në  degë të ndryshme në part/time. Njëkohësisht dhe japim  konsulencë në lidhje me ligjin e dëmshpërblimit. Ju bëj me dije se çdo dosje e dalë nga Ministria e Dr ejtësisë ka edhe meritën e administratës së I.I.P.P.

Me ardhjen e qeverisë së majtë – nga një grup ish të përdjekurish – sikur janë ngritur tonet që kërkojnë largimin tuaj nga kreu i IIPP-  Si i jeni pergjigjur ju kërkesës së tyre ?

Mirakaj :   Po, një grup ish të përndjekurish kanë kërkuar largimin tim nga drejtimi i I.I.P.P. Kjo është demokracia. Çdo indivit apo grup njerëzish kanë të drejtën e tyre, për të dhënë  mendimin e tyre, por është qeveria ajo që emëron dhe ç’emëron. Unë do mirëpres , çdo vendim të dalë nga qeveria.Ju bëj me dije se drejtimi i këtij institucioni ka një specifike të veçantë.Drejtusi i këtij institucioni propozohet nga shoqatat dhe aprovohohet nga Ministri i Drejtësisë si strukturë nga kemi vartësi.

Ata ju akuzojnë se ju keni mbështetur dhe keni qenë shumë “afër” me Partinë Demokratike, A ju duket ju kjo hynë në një përplasje mes ish të përdjekurëve me bindje djathtas me ata që janë me bindje të majta ? ose karieristë……! Sepse, ju nuk u kërkohet se keni punuar doët por se keni pasë tendeca më shumë nga e djathta sipas meje

Mirakaj : Kurse, për mendimin tim në çdo këndëshikim që ta shohësh shkarkimin tim nga vetë ne ish të përndjekurit  është primitivizëm të paragjykosh çdo njeri së çfarë partie mbështet për një qëllim të përbashkët. Këto janë forma të mentalitetit të kaluar “O me ne o kundra nesh” !

E theksojë edhe një herë nëpërmjet  kësaj interviste se :”E kam mbështetur dhe do t’a mbështes Partinë Demokratike sepse është partia që ka qeverisur për trembëdhjetë vjet dhe është e vetmja qeverisje ku kanë përfituar ish të përndjekurit politik, si shtëpi, të drejta studimi, punësimi, kanë privatizuar objekte dhe se fundi kanë përfituar dhe nga ligji i dëmshpërblimit.” Por, e theksojë gjithashtu se :”Nuk, mund të them se është bërë gjithëçka por gjithmonë ka pasur përpjekje. Njëkohësisht  mbështetja ka ardhë se ka qenë kjo parti që ne krijimin e saj thërriste, lironi të burgosurit dhe të internuarit politik”.

Faktikisht kë krah brenda ish- të përdjekurëve politikë keni përfaqësuar deri tani ?

Mirakaj : Unë kam përfaqësuar dhe përfaqësoj ato familje që u burgosën , ekzekutuan, u internuan që në vitin 1945 politikisht dhe u konsideruar si kundërshtar të përbetuar të rregjimit. Unë përfaqësoj ato familje që morën pjesë në kryengritjen e Malsisë së Madhe, të Kryengritjes së Postribës, të gjithë ata që ishin kudërshtar të përbetuar të komunizmit, at që aspiruan e sakrifikuan për Liri dhe Demokraci. Dhe jam më se i bindur dhe i ndërgjegjëshëm dhe besoj se i kam përfaqësuar me dinjitet e përkushtim.

Pakënaqësitë duket se “dolën në sipërfaqe” mbas grevës së urisë vitin e kaluar në Tiranë. Pra, në greven e urisë së ish të burgosurvëve politikë, cili ka qenë qendrimi I IIPP-së ?

Mirakaj : Duke  hedhë një sy të kaluarës tonë të hidhur ku pothuajse çdo ditë ishim në grevë urie, nuk e kam parë grevën si mjeti i zgjidhjeve të problemeve.Si të vetemën rrugë për zgjidhjen e problemeve shoh bisedimet në tryeza të përbashketa. Kam shkuar tek grevistët i kam takuar ,ju kam thënë që ne kërkesat ekonomike unë ju mbështes, duke marrë parasysh që nuk ka çmim që mund të na kthejë jetët e humbura nëpër kampe e burgje. Gjithmonë kërkesat tona ekonomike i kam quajtur të drejta dhe të zgjidhëshme. Në momentin që  ata dolën me kërkesa politike për rrëzimin e qeverisë unë u distancova. Qeveritë ikin dhe vijnë vetëm nëpërmjet votës të lirë.

Qeveria Rama ka më shumë se një muaj që ka nisur punën e saj, a keni pasur kontakte për të hyrë në negociata për zgjidhjen e problemeve të mbetura deri tani të pazgjidhura ?

Mirakaj : Takim direkt nuk kemi pasë me qeverinë, por kemi komunikuar nëpërmjet shkresave. Besoj se shumë shpejt do të kemi takime  me qeveritarët,23 vjet mbas rënjes së komunizmit transiscioni duket i tejzagjtur – ende nuk ka përfunduar ri-shikimi i historisë – në Tiranë po flitet për një përkujtim “dinjitoz” të trashëgmnisë të ish diktatorit komunist Enver Hoxha, me shkas si thuhet këtu me ardhjen në pushtet të bijëve, të ish – nomenklaturës. A mendoni se vërtet Shqipëria komuniste është e ndarë nga e kaluara e saj e errët ?

Mirakaj : Shqipëria ka qenë vendi me diktaturën më të egër në Evropën lindore. Megjithëse në Evropën komuniste kishin filluar lëvizjet e organizuara kundër diktaturës, në shqipërinë komuniste  u var poeti Avzi Nela në vitin 1988. Prandaj mendoj se tranzicioni do vazhdojë , dhe, fanatikët  e diktatorit sigurisht bëjnë të gjitha përpjekjet për të ringjallur  figurën e errët të tij.

Zoti Mirakaj: Mirëpo, mbas zgjedhjeve të 23 qershorit, këtu në Tiranë, por edhe në gjithë Shqipërinë, thuhet se ka një gjallëri të madhe të së majtës. “Po bëhën përpjekeje “titanike” për të ri-ngjallur të shkuarën komuniste në Shqipëri! Si e shikoni ju të presekutuarit këtë fenomen ?

Mirakaj : E majta më 23 qershor i fitoi zgjedhjet dhe sigurisht që brenda saj ka dhe fanatik të diktatorit, nostaligjik dhe ish pushtetar të nomenklaturës, por të mos harrojmë se Shqipëria është në NATO dhe i përket Evropës së lirë dhe demokratike, një vend që aspiron për t’u bërë shumë shpejt pjesë e familjes europiane.Unë mendojë se kthim prapa nuk ka më sido që të mendojnë ose ëndërrojnë një “turr” me fanatik dhe nostaligjikë të monizimit.

Sa vlen për shtresën tonë madje do të thoja brezin e shqiptarëve që nuk e arriti diktaturën dhe nuk u njoh me krimet e diktatorit, kur ai ende nuk është dënuar, qoftë edhe moralisht, për ato krime? Por dsia media çdo ditë po e mitizojnë këtu në Tiranë.

Mirakaj : Brezat që nuk e njohën diktatorin dhe krimet  dotë i njohin ato nëpërmjet leterisë të burgut dhe kampeve të internimit, shkrimtarëve dhe gazetarëve opinionistëve, që kaluan sagën dhe nëpërmjet dëshmive origjinale të – të mbijetuarve të diktaturës çdo ditë do t’a mësojnë të vërtetën . Por mendojë se si në të gjithë Europën julindore edhe në Shqipëri është domosdoshmëri që letërsia e burgut të studiohet nëpër shkollat tona sot. Pra, të futet në programet shkollore ashtu si ka qenë ajo periudhë.

Vetë kryeministri i vendit, Rama, në librin “Kurban” nuk i ka kushtuar as edhe një faqe vuajtjeve tuaja gjatë regjimit të diktaturës në vendin tonë. Madje ai ka edhe vende ku mundohet të denigrojë figurën e Mbretit Zog, ashtu si veproi Enver Hoxha me propoganden e tij per 50 vjet. Poqe se e keni lexuar këtë libër, :”Cili do të ishte mesazhi që do të përcillte tek shtresa e juaj libri “Kurban” – meqense, është një libër 100 përqind politik ?

Mirakaj : Kësaj pytje nuk i përgjigjem dotë mbasi nuk e kam lexuar fare librin Kurban të Edi Ramës.

Një çështje që ka mbetur pa u zgjidhur edhe me Partinë Demokratike ka qenë ligji i Lustracionit – Pse Shqipëria ende nuk e ka miratuar një ligj të tillë dhe pse Shqipëria ende nuk i ka dënuar krimet e komunizmit dhe mbetet e vetmi vend në ish kampin komunist, që nuk e ka bërë një gjë të tillë ?

Mirakaj : Ligji i Lustracionit është një pengëse e  madhe. Mendoj se nuk mund të jesh pjesë e Europës së lirë pa miratuar ligjin e Lustracionit. Për mos aprovimin e këtijë ligji mban përgjegjësi edhe ish qeveria . Duhet thënë se në 2008 u bë një projekt ligj për Lustracionin, pastrimin e administratës nga njërëz që bashkëpunuan me segmetet më të rrezikëshme të regjimit, i cili ju paraqit Gjykatës Kushtetuse për gjykim – por konflikti i interesit brenda trupit gjykues solli dështimin e tij. Përpjekje të mëvonëshme nuk pati dhe nuk dihet se çdo të bëhet……!

Si e shikoni ju që sot  në pushtet është e majta, dhe  ish-të përndjekurit janë të përfshirë si thonë ata në programin e PS dhe a e gjen veten kjo shtresë brenda këtij programi ? Duke, qenë se asnjë i përndjekur ose i preseketuar nuk gjendet në këtë qeveri, A mund t’a quani ju këtë hilizëm apo hipokrizi elektorale ?

Mirakaj : Në tryezën para zgjedhore morën pjesë dhe disa ish të përndjekur politik në programin e qeverisë së majtë. ku bëhet fjalë për zgjidhjen e disa problemeve në favor të ish të përndjekurve. Unë për vete  nuk mora pjesë por do të thoja se :”Nëse është nihilizëm apo hipokrizi koha do ta provojë” është ende heret për të dhënë një mendim rreth kësaj teme.

Çfarë keni pritur ju nga qeveria Berisha në 8 vjet pushtet, çfarë ajo realizoi dhe për cfarë  ju jeni të  zhgënjyer ?

Mirakaj : Nga qeveria Berisha kemi pritur aprovimin e Ligjit të Lustracionit, ngritjen e një Obelisku në kujtim të atyre që u martirizuan për liri e demokraci, kthimin e burgut të Spaçit, të Qafë Barit dhe kampin e Tepelenës në Muze. Qeveria e ish Kryeministrit Berisha, duhet pranuar se ka relizuar deri diku përfaqësimin politik në qeveri, por nuk na u kërkua ndonjë kandidaturë për deputet nga shtresa e ish të përndjekurve politikë.

Aktualisht në Shqipëri, veprojnë disa shoqata të ish- burgosurve politik dhe ish të presekutuarve politik, dhe njeri prej tyre jeni edhe ju si drejtori i Institutit të ish-të Perndjekurve Politikë dhe kryetar i shoqatës antikomuniste të ish përndjekurve politike. Sa ka qenë koooperimi i juaj dhe sa e efekteshme ka qenë puna e juaj për realizmimin e të drejtave tuaja ?

Mirakaj : Sigurisht që krijimi i disa shoqatave nuk ka influencuar për mirë sepse secila prej tyre do të thoja ka bërë të veten kuptohet brenda asaj që ka mundur,  por nuk ka munguar dhe ai bashkëpunimi që pyesni ju  për gjëra të mëdha si për Ligjin e dëmshpërblimit, atë të Lustracionit, integrimit tonë, dhe pse ka ndodhur defaktorizimi i ish të burgosurve politik dhe ish të presekeutuarve deri tani në 23 vejet dhe të tjera gjëra.

Si po vijon procesi i dëmshpërblimeve të përndjekurve politik, pas 23 qershorit ?

Mirakaj : Dëmshpërblimi vazhdon e deri tani kanë marrë kestin e parë dhe të dytë të gjithë të burgosurit që janë gjallë, gjithmonë sipas vendimeve të qeverisë së mëparëshme . Ndërsa, kesti i dytë vazhdon për trashigimtarët . Në muajin qershor doli një listë me 1000 të ekzekutuar pa gjygje,  dhe pritet që të marrin kestin e parë. Kanë filluar dhe me dëmshpërblimin për internimet e periudhës 1945/54. Dhe, pritet nga Kuvendi, aprovimi  i Ligjit për njohjen e vertetimeve të lëshuara nga  komisioni tre palësh, në mungesë të dekumentacionit në Ministrinë e Brendshme për Internimet e kësaj periudhe.

Atëhere së fundi :”Kur do të kemi nji Shqipëri ashtu si e keni ëndërruar, ose ashtu si ju ish të përdjekurit  politik sakrifikuat, luftuat, dhe u flijuat për nji Shqipëri më dinjitoze, nji Shqipëri me të vërtet demokratike, Shqipëri Europiane, që t’a meritojmë të jemi një vend anëtar i Bashkimit Europian, të jemi të barabartë me kombet e tjerë ose disa ish vendet komuniste që janë shumë më përpra nesh ?.”

Mirakaj : Shqiperia Europiane e lirë dhe demokratike, që ka qenë ëndrra e brezave të terë të atyre që vdiqën dhe dhanë jetën për një Shqipëri të till, u pushkatuan pa gjyqe dhe u burgosën , interrnuan dhe u presekutuan kam shpresë se shumë shpejt do të bëhet realitet. Mbasi vetë populli shqiptar është një popull vital një popull perendimorë populli dhe kombi më pro amerikan në botë, që i ka dhënë dhe po i jep Europës dhe botës personalitete të shquara për të cilët ndihemi krenarë dhe do t’a çojnë Shqipërinë dhe çështjen shqiptare më përpara. Kosova sot është e lirë dhe e pavarur, çështja shqiptare ka avancuar dhe Shqipëria është në NATO dhe aspironë të bëhet një ditë pjesë e familjes Europiane

Filed Under: Featured Tagged With: ish te perndjekurit, shqiperia europiane, Simon Mirakaj

FLAMUR HUSAJ NË KRYE TË ANSAMBLIT “RUGOVA”

October 14, 2013 by dgreca

Nga Ramiz MUJAJ/*

Me 21 shtator 2013 janë kryer zgjedhjet e reja të Ansamblit ”Rugova” në Neë York. Mbledhja që u organizua me këtë rast ishte thirrur nga kryetari i Shoqatës “Rugova”, Adem Muriqi. Në zyrat e shoqatës në “Arthur Avenue” përvec kryesisë kishin ardhë edhe pjestarët e Ansamblit, instrumentistë, valltarë e këngëtarë. Kryetari i mëprashëm i Ansamblit”Rugova” Sylë Nikqi dha dorëheqjen.Ai u përgëzua nga pjesmarrësit në takim, nga kryesia e Shoqatës dhe pjestarët e Ansamblit për kontributin që ka dhënë deri tani në krye të Ansamblit. Në adresë të tij u thanë fjalë përgëzuese në drejtim të organizimit të Ansamblit, koncerteve të dhëna në komunitet, dhe rezultateve që ai ka arritë, duke qenë ndër më të mirët në komunitetin shqiptar. Po ashtu u vlerësua lidhja mes Ansamblit dhe Shoqatës”Rugova”, ku merita i takon drejtuesit Nikqi.

Pas dorëheqjes së ish drejtuesit të Ansamblit, u hodhën për diskutim disa kandidatura të reja, por u vlerësua njëzëri kandidatura e Flamur Husaj, i cili do të jetë drejtuesi i ri i Ansamblit”Rugova”. Zoti Husaj ka fituar besimin e shumicës për të qenë në krye të Ansamblit për shkak të kontributit të deritanishëm dhe aktivizimit të tij cilësor dhe të përhershëm në Ansambël. Diskutantët kërkuan që ashtu si deri tani, të ketë një lidhje të ndërsjelltë mes Ansamblit dhe Shoqatës Rugova.

Pas marrjes së votbesimit kryetari i ri i Ansamblit, z.Flamur Husaj, paraqiti listën e bashkëpunëtorëve të tij, të cilët do ta ndihmojnë në drejtimin e Ansamblit. Ata janë: Hilmi Mujaj, ndihmës i kryetarit si dhe: Avdi Dakaj, Zeqir Lajqi, ndërsa Idriz Celaj, do të jetë drejtuesi i dramës pranë Ansamblit Rugova.

*Zëdhënësi i Ansamblit”RUGOVA”

Filed Under: Featured Tagged With: Ansambli rugova, Flamur Husaj, Ramiz Mujaj

Camëria në vitet 1923-1925

October 14, 2013 by dgreca

Shkruan:Eugen Shehu/

Veçanërisht në fillim të vitit 1923,Athina ndërmori një varg inkursionesh në trevat shqiptare të çamërisë. Në ndihmë të klerit ortodoks dhe andartëve të cilët prej kohe ushtronin në këtë trevë, terror psikologjik dhe fizik, në janar të vitit 1923, rreth 1800 ushtarë të trupave të rregullta helene, u shpërndanë në Prevezë, Janinë,Paramithi,Filat dhe Artë. Ky inkursion, ashtu siç u mësua më vonë,kishte për qëllim të afërt ndjekjen e atdhetarëve çamë, shuarjen e rrevoltës popullore shqiptare, e cila kërkonte të jetonte në barazi me popullsinë tjetër ortodokse.Ndërsa qëllimi disi më i largët i këtyre inkursioneve ushtarake, ishte të terrorizonin banorët autokton të çamërisë që këta të largoheshin për kah Anadolli i largët,madje duke u quajtur me kombësi turke.

E vërteta ashtë se,lidhur me shkëmbimin e popullsisë turke me ate greke, Athina pat menduar qysh herët.Kështu,më 14 maj 1914, atëherë kur ambasadori turk në Athinë,Galib Beu, i propozoi kryeministrit grek Veneziellos shkëmbimin e popullatës myslimane me ate ortodokse, grekët iu përgjigjën pozitivisht këtij propozimi, qysh ditën e nesërme. Interesat e Greqisë dhe Turqisë, në këtë rast ishin të ndërsjellta.Greqia duke quajtur turq shqiptarët etnikë të çamërisë, kërkonte kërkonte të zhdukte sa më parë këta nga tokat e tyre stërgjyshërore.Ndërsa Turqia,nisur nga pasuritë e patundshme të mëdha të banorëve çamë, mendonte të fuste sa më shumë flori në arkën e vet,pasi në bazë të ligjeve të nxjera enkas nga Athina, myslimanët që shkëmbeheshin nuk u jepej pasuria e tyre.Kjo pasuri, në vlerë leku,posedohej nga qeveria turke, e cila gjoja do të merrej me vendosjen dhe strehimin e këtyre myslimanëve.Por shkëmbimi në fjalë kish edhe arsye tjetër që shpejtohej nga Athina e Stambolli në kuriz të çamërve.

Dihet se pas përfundimit të Luftës së Parë Botërore,Europa bëri çmos të nënshkruante me gjithë shtetet përbërës, traktatin për minoritetet, duke dashur të shuaj çdo revoltë që mund të ndizej prej padrejtësive të bëra. Shqiptarët me të firmosur atë traktat, ishin të parët që njohën të drejtat natyrore të 7-8 mijë grekërve, në jug të shtetit amë.Qeveritë shqiptare në vitet 1918-1922, ndonëse të preokupuar prej problemeve pafund që përballeshin, u kujdesën që të çelinin shkolla greke në ato 5-6 fshatra minoritare helene, duke u garantuar atyre pronat e lujtshme dhe të palujtshme, madje patën përfaqsues të këtij minoriteti deri në karrige ministrore.Parë në këtë rrafsh, Athina ishte e humbur në pretendimet e saj.Prandaj duke mos dashur të ndërkomëtarizonte problemin çam, në janar të vitit 1923, me dërgimin masiv të ushtrisë, kërkonte të thellonte tragjedinë e shqiptarëve etnikë, duke shpifur „shkëmbimin e vullnetshëm“ të popullsive me Turqinë. Për më tej,ushtria helene pati edhe një qëllim tjetër.Ajo donte të merrte në mbrojtje ardhacakët e krishterë të Anadollit të cilët u dukën në çamëri në tetor-nëntor të vitit 1922. Me termin „nën mbrojtje“ duhet kuptuar që këta ardhacakë, u shtruan këmbëkryq në shtëpitë e banorëve çamë, duke u bërë në mjaft raste zot,të bagëtive,ullishteve apo pasurive të tjera të shiptarëve në këto treva. Janë të shumta me këte rast protestat që atdhetarët çamë iu dërguan jo vetëm Athinës e Tiranës, por edhe kancelarive europiane.Të krishterët e Anadollit, duke patur mbrojtjen e andartëve grekë, nuk vonuan të bëjnë edhe ndrytësira të tjera. Kështu në letrëne patriotit Muzar Dino nga Paramithia i dërgonte Ministrit të Punëve të Jashtme në Tiranë, pos të tjerave shkruante tekstualisht;

„Nga fundi i vjeshtës së dytë dhe fillimi i së tretës, të vitit që shkoi, Në Greqi kanë ardhur shumë të krishterë të Anadollit, prej këtyre 12 mijë zbritën në Gumenicë Margëllëç, Pramithi, Gradhiq,Varfani etj… Turma e ardhacakëve përveç dëmeve „lëndore“ që u shkaktoi të zotërve të shtëpisë ku qenë strehuar,shpesh herë u mori nëpër këmbë edhe nderin“.( A.Q.Sh-Tiranë.Fondi 251,dosja 80,fleta 5 ).

Përpjekjet e menjëhershme të atdhetarëve çamë,qofshin këto me armë në dorë apo diplomatike, bënë që qeveria shqiptare të ngrejë lart zërin në mbrojtje të bashkëkombasve të vet.Kështu që përfaqsuesi i Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve, Mehdi Frashëri, iu drejtua në janarin e vitit 1923, Kryesisë së kësaj lidhjeje si edhe kryetarit të Komisionit të minoriteteve, me anë të një proteste ku pasi argumentohej se çamët banonin në ato vise, qysh nga kohët e vjetra, zhvilloheshin padrejtësitë e Athinës ndaj këtyre shqiptarëve etnikë. Shkëmbimi i popullsive, i ndërmarë prej Turqisë dhe Greqisë, sipas qeverisë shqiptare të asaj kohe,ishte vetëm një manovër e ulët për greqizimin e trevave në jugun e Shqipërisë, protesta shprehej, pos të tjerave se ;“Përfshirja në shkëmbimin e kësaj popullsie shqiptare,duke e konsideruar atë turke,edhe pse s’kishte asnjë lidhje gjaku,gjuhe dhe zakoni me elementin turk, do të ishte një padrejtësi e madhe e hidhur dhe me pasoja“.

Argumentet e parashtruara nga përfaqsuesi i qeverisë shqiptare,Mehdi Frashëri bën përshtypje në Lidhjen e Kombeve.Nga ana tjetër Mehdi Frashëri shfrytëzoi sidomos qëndrimin Italian pro shqiptar si dhe miqësitë me zyrtarët e lartë turq, duke mundur të krijojë në Lozanë, në janar të vitit 1923, një klimë sa ma të favorshme për çështjen shqiptare.Ai nuk mungoi të paraqesë atje një varg dokumentash autentike që kishin të bënin jo vetëm me historinë e çamërisë, por sidomos me terrorin në të cilin jeton praktikisht, shqiptarët etnik të asaj treve.E detyruar përballë këtij presioni ndërkombëtar,Athina preferoj tërheqjen dinake, në vend të sulmeve të verbëta.Në këtë mënyrë,Venizellosi,njoftonte me telegram Lidhjen e Kombeve se myslimanët në Greqi,pasardhës të racës shqiptare nuk do të përfshihen në shkëmbim.ndërsa përfaqsuesi grekë në Tiranë, i deklaronte qeverisë shqiptare se ;“Qeveria greke do t’i përmbahej me rigorizitet deklaratës solemne që kish bërë në Lozanë,në Lidhjen e Kombeve,për mospërfilljen e popullsisë shqiptare të çamërisë në Këmbim“. ( Dokumente për çamërinë – Tiranë 2000 , dokument 53 , faqe 96 ).

Aty ku mbaronte fjalën e vetë diplomacia, fillonte padyshim dinakëria greke.Në pranverën e vitit 1923, me anën e një qarkore gjysëm legale,Athina urdhëronte banorët e çamërisë që të mos punonin tokat e tyre,pasi aty do të vendoseshin ardhacakë prej Anadollit.Madje në Janinë dhe Prevezë, përhapi lajmin se tokat e banorë çamë aty, i duheshin për të sistemuar „refugjatët“ grekë që vinin nga Azia e Vogël.Për më tej, gjatë vitit 1923,ardhacakët ortodoks, zhvilluan konferencën e parë të tyre.Konferenca në fjalë, zgjodhi një përfaqësi prej katët vetësh, të cilët firmosën një memorandum drejtuar kryetarit të qeverisë greke. Është tejet e lehtë, të kuptosh cinizmin tradicional helen, kur mëson se katër nga kërkesat kryesore të këtyre ardhacakëve ishin;

1-   Të shpronësohen pronarët çamë dhe tokat të na falen neve

2-   Ky shpronësim të bëhet pa asnjë kompesim ndaj pronarëve çamë

3-   Strehimi ynë të bëhet patjetër nëpër shtëpitë e myslimanëve çamë që duhet të largohen një orë e ma parë.

Këto kërkesa u quajtën plotësisht të drejta nga shtypi i Athinës i asaj kohe, ndërsa qeveria helene i tundte këto paçavure të mërive etnike, si „të drejta“ të popullsisë ortodokse greke për të jetuar në shtetin e  tyre.Nga ana e tyre atdhetarët çamë,askurrë nuk heshtën së punuari dhe luftuari për të drejtat e tyre.Mendoj se ka qenë shans i madh për ta, vendosja nga ana e qeverisë shqiptare si Ministër fuqiplotë në Athinë, burrin e shquar Mid’hat Frashërin. Që në ditët e para të punës,biri i Frashërllinjëve mori kontakte me atdhetarët çamë dhe pasi u njoh me imtësi lidhur me terrorin helen ndaj bashkëkombasve të vet, ndërmori një fushatë të ethshme diplomatike. Mendoj të sjellë në këto rradhë disa pasazhe nga fjala e tij, në Asamblenë e Përgjithshme të Lidhjes së Kombeve, në Gjenevë më 24 shtator 1923, në cilësinë e të Deleguarit të Parë të Shqipërisë, pasi bëri një rezyme të gjendjes së mjerueshme të banorëve të çamërisë, duke folur për padrejtësitë e ligjit të ri agrar të Greqisë, ai është shprehur tekstualisht ;

„Sipas ligjit të ri agrar të Greqisë, i treti i llojit të vet, çifligjet shpronësohet pa i vlersuar nga një gjykatë e lirë dhe pa u paguar çmimin e tyre pronarëve. Kur është fjala për shqiptarët,ligji përbën një masë të ashpër për këto arsye ;

1)- Është në kundërshtim me zotimet që Greqia ka marrë në 1913 në lidhje me pronat myslimanëve.Ky zotim është ripohuar në deklaratën lidhur me pasuritë myslimane në Greqi,nënshkruar në Lozanë nga zotërinjt : E.K.Venizellos, dhe D.Caclamanos, më 24 korrik 1923.

2)- Sepse vlersimi dhe mënyra e pagesës së sipërpërmendura, kur zbatohen ndaj subjekteve shqiptare, janë larg për të qenë po aq të paanshëm sa ato të parashikuara nga turqit,që janë përcaktuar të largohen nga Greqia, pronat e të cilëve,sipas Traktatit të Lozanës, duhet të vlersohen në monedhë të shëndoshë dhe nga një komision i përzier.Një trajtim i ngjashëm duhet zbatuar ndaj shqiptarëve.

3)- Sepse i krishteri, shtetas grek, që gëzon plotësisht të drejtat e tij, mund të pranonte një rentë shumë të vogël,meqë të gjitha të drejtat dhe përparësitë janë siguruar,ndërsa shumica e shqiptarëve që u janë marrë pasuritë, do të gjinden të detyruar të largogen nga Greqia dhe për pasojë pa kapitalet e tyre dhe pa asnjë mjetë jetese.

4)- Sepse që prej shtatë vjetësh shqiptarët myslimanë, të cilët përbëjnë pjesën më të madhe të pronarëve,u është hequr e drejta të shesin dhe të japin me qira pronat e tyre,çka u ka shkaktuar atyre dëme të mëdha.

5)- Sepse pronarët myslimanë kanë pasur kufizime në të drejtën e tyre të pronësisë,të korrat e tyre qysh prej disa vitesh,kanë qenë të konfiskuara nga qeveria greke ose kanë qenë të detyruar po nga ato autoritete, të japin me qera pronat e tyre me çmime qesharake.

Për pasojë ju lutem.Zoti Sekretar i pPërgjithshëm në emër të qeverisë sime, t’ia parashtroni këtë Notë Këshillit të Lidhjes së Kombeve, me qëllim që Këshilli të shprehet për dispozitat që duhet marrë me qëllim që ;

1-   Pasuritë që u përkasin shqiptarëve si racë a si shtetas, të vlersohen me vlerën e tyre faktike nga një autoritet gjyqësorë i lirë.

2-   Shuma e vlersimit t’i paguhet tërësisht në të holla pronarit „

( Arkivi Qendror i Shtetit – Tiranë, Fondi 251, dosja 201, fleta 205-206).

Sidoqoftë edhe pse qeveria shqiptare, në vitet 1923-1925, bënte çfar ishte e mundur për të mbrojtur bashkëkombasit e vetë, në çamëri, Athina vazhdonte me politikën e saj për shkombëtarizimin e trevave shqiptare. Në fund të vitit 1923 dhe në fillim të vitit 1924, nga këto treva u shpërngulën gati 11 mijë banorë të cilët ose kërkonin vend nëpër ishujt e largët të Greqisë ose merrnin rrugën e mundimshme drejt Azisë, si të vetmin shans për egzistencë.Për më tej, nuk ishin të pakta edhe ato familje çame, të cilat u drejtoheshin kufijve të shtetit amë,me shpresë për të mos vdekur nga uria apo thikat e andartëve grekë. Jo pa qëllim, me urdhër të qeverisë greke, u zaptuan shtëpitë e mëdha të familjeve më të pasura shqiptare në Artë,Janinë Prevezë,Paramithi, Filat e gjetiu,kinse për nevojat ushtarake të Athinës. Aty ku rezistenca shqiptare ishte më e madhe,ndërhyrte xhandarmëria helene me forcë,duke arrestuar e torturuar kryefamiljarët që ishin pleqtë mbi 70vj.

Përballë këtyre ngjarjeve fatkeqe, atdhetari i shquar Mid’hat Frashëri, i cili çdo ditë të punës së tij në Athinë, ja pat kushtuar zgjidhjes së çështjes çame pas veprimtarisë së madhe diplomatike, kujdesej edhe për jetesën e bashkëkombasve të vet dhe pranë qeverisë shqiptare të kohës. Në një letër, të tij,lidhur me vendosjen e çamërve në Shqipëri ai pos të tjerave propozon tekstualisht ;”Me gjitha hapat diplomatike pranë qeverisë greke dhe pushteteve të mëdha, me gjithë veprimtarin e Shoqënis së Kombeve, kam shumë frikë se shqiptarë e greqisë ndodhen në shtërngim që të mos ,umdin të mbesin në vent të tyre.Pas evoulimit tim shqiptarët në Greqi ( të çamërisë,të Kosturit,të Florinës dhe ata të përndarë në katunde të ndryshme) arrijnë numrin 60.000 frymë.Është fort rëndë për ta dhe shumë keq për neve qi këta shqiptarë të emigrojnë në Turqie ashtu si çdo Greqia vetë edhe në e zënçim se Turqia do t’i pranojë.Po duke parë atituden e Turqis dhe ca më tepër akoma, vështirësitë për të emigruar në Anadoll dhe rreziku në të cilën do të gjenden është për të besuar se shqiptarët e Greqisë do të vijnë në Sqhipëri, ku i tërheq afërsia e kufisë dhe interesi i përbashkët.Punës së këmbimit të popullsisë ndërmjet Turqis dhe Greqisë do t’i japë një jov i math në ndaj të keti moti, kështu që, për së shpejti munt të gjinden përpara nji korenti të madh të emigrimit.Nji migrim i tillë do të formojë një vështirësi të madhe ekonomike dhe politike për Shqipërinë në qoftëse nuk parashifen konsenkuencat e s’mirës masat e duhura.Jam pranë ne mendimin e që nji komision i posaçëm të caktojë mënyrën e instalimit të emigrantëve dhe të refugjatëve, duke shënuar ndihmën që mund të japë Qeverija jonë dhe lehtësinat që mund të bëjë. Instalimi duhet të parshohë disa kategori refugjatësh.

1-   Ata që do të vendosen në tokën e shtetit.

2-   Ata që s’kanë kapital dhe duan subvencionin e shtetit.

3-   Ata që s’kanë pak kapital.

4-   Ata që munt të hyjnë si bujqë në pasuni të pronave private.

Për kategorin e katërt duhet konkursi matrial dhe ndihmë morale e pronarëve të venit, të cilët janë përfaqësuar begadisht dhe në Asemblet. Bashk me keto masa marr lirinë të kujtoj këtu dhe ato që kanë prekonizuar në letrën time të sipërthënë, në viset e Delvinës.

Pritni ju lutem, Zoti Ministër, të falat e mija me nderime.

                                                                                  Mid’hat Frashëri.

( Arkivi Qendror i Shtetit – Tiranë.Fondi 251, dosja 81, fleta 37 ).

Në dhjetorin e vitit 1924,si rrjedhojë e përpjekjeve të gjithanshme diplomatike të qeverisë shqiptare, Këshilli i Lidhjes së Kombeve, në Gjenevë, u detyrua të marrë përsipër në shqyrtim, problemet e banorëve të çamërisë. Një tjetër komision i kësaj lidhjeje do të niste punën në këtë drejtim. Ai përbëhej nga Ajnar Ekstrand (Suedi) Karl Marius Viding (Danimark) dhe Manuel Manrikue de Lara (Spanjë), të tre, të paisur me mandat nga Lidhja e Kombeve, për të verifikuar nga afër ankesat e qeverisë shqiptare. Komisioni në fjalë, kishte me vehte në çdo rast,një përfaqsues grek dhe një shqiptar, të cilët do të ndihmonin për mbarëecurinë e aktivitetit të këtij komisioni.

Ndërkaq edhe pse Komisioni Miks, filloi të shihte dokumentacionin në Athinë, lidhur me problemin çamë, dinakëria helene nuk vonoi të përdorte pushtetin lokal, për të realizuar qëllimet e eveta të mbrapshta,veçanërisht në Konicë, Katerinë, Kostur e rrethina, u ndau shitja e tokës nga pronarët çamë të cilët kishin vendosur të shkonin në Shqipëri.Prefektët e këtyre qyteteve, urdhëruan të gjitha zyrat e shitblerjes së pasurive të paluajtshme, që të mos kryenin asnjë veprim ndaj çamëve,me preteksin se ata do të shkëmbehen dhe pasuria e tyre do t’u kalojë në ngarkim ardhacakëve grekë.Në shumë raste, kur ky fat iu bë i ditur Komisionit Mikst, askurrë nuk u provua faktikisht, pasi urdhërat e prefektëve helenë ishin dhënë me gojë, dhe nuk mund të përbënin provë. Në kundërshtim me ata myslimanë turq, të cilët iu bindën menjëherë urdhërave të qeverisë greke për shkëmbim, banorët e çamërisë, ndonëse të paralajmëruar se do të shpernguleshin, në pranverën e vitit 1925, mbuallën të gjitha tokat e tyre, duke u kumtuar grekërve se nuk do të largoheshin kurrë prej trojeve të tyre stërgjyshërore.Edhe kësaj radhe dinakëria dhe mizoria helene num munguan. “Shqiptarët e fshatit Leshnicë dhe Mehall të Florinës, megjithëse të ndodhur pranë një stacioni hekurudhor, u dëbuan nga shtëpitë e tyre dhe u trasferuan në një stacion tjetër, me qëllim që kur Komisioni të kalonte në fshatrat Leshnicë dhe Mëhall, këto lokalitete të ishin të zbrazura”.(A.Q.Sh. – Tiranë, Fondi 251, dosja 132, fleta 186 ).

  Nuk munguan gjithashtu dredhitë tinzare të Athinës, të paguanin ndonjë myfti, i cili të merrte vrapin për t’u takuar me pjestarët e Komisionit, duke u thënë atyre se shumë myslimanë të çamërisë janë turq dhe dëshirojnë të shkojnë në Anadoll. Është kjo arsyeja që edhe gjatë vitit 1925, përpara syve të Komisionit Miks, u dëbuan nga vatrat e tyre me mijëra banorë të çamërisë.Madje në fund të vitit 1925, ndodhi një precedent shumë i rrezikshëm, ku çamëve nuk iu lejohej as shkuarja e tyre në Sqhipëri. Nëpërmjet hekurudhës, ata dërgoheshin në Shkup e Sofje, duke i dërguar më pas tokave të Anadollit.

Bern-Zvicër

 

 

Filed Under: Histori Tagged With: Cameria, Eugen Shehu, ne vitet 1923-25

Zëri i folësit të parë të Radio Kosovës së Lirë

October 14, 2013 by dgreca

Nga Mehmet BISLIMI /Zvicer/

 Në mëdyshje: nga t’ia filloj më parë në mënyrë që të mos i futem në hak zotit Pllana si intelektual, si luftëtar i devotshëm, pa dyshim, mbi të gjitha si zë i parë i lirisë së shumëpritur!?

Do filloj nga të “tre”. Pa dyshim me barrën e frikës mbi supe, nëse do t’ia dal apo jo, që të ngërthej në këtë shkrim gjithë atë që është për t’u thënë, gjithë atë që duhet për ta thënë dhe gjithë atë që nuk është thënë deri më tani, pra kjo është çështja: Ta themi apo ta vrasim të vërtetën e madhe për njerëzit dhe veprimtarët e dalluar!?

Mendoj se e kemi borxh ta themi të vërtetën e madhe- në këtë mënyrë, ne kryejmë një obligim kombëtar e mbi të gjitha moral, çlirojmë shpirtin tonë nga Satani, dhe vetëm atëherë kur themi të vërtetën, do ndihemi të lirë, duke ua dhënë hakun meritorëve!…

 Prof. dr. Nusret Pllana si luftëtar

Nuk do të zgjatëm shumë, ngase përkushtimi i secilit, sa do modest që të jetë, fletë vetë, flet me gjuhën e vet, flet me gjuhën e fakteve, flet arsyeshëm dhe gjërave iu thotë në emër të vet. zoti Pllana, ishte ndër të parët që pushkën e lirisë e kishte pjesë së përditshmërisë së tij, që nga dita kur fillojë lufta çlirimtare e deri atë ditë kur e drejta jonë për të jetuar të lirë triumfoi!

Dua ta kap vetëm një segment të jetës së tij. 2000 vjet rrugëtim të shqiptarëve nën pushtim, 100 vjet nën Serbi! Me përkushtimin më sublim të bijve tanë më të mirë –  luftëtarëve të lirisë të cilët vdekjes i thanë – plaç!, në mesin e tyre edhe shumë dëshmorë të kombit (përkulemi përjetësisht para tyre), një grup intelektualësh, atdhedashës e liridashës, para së gjithash në krye me atdhetarët: z. Ahmet Qeriqi, z. Nezir Myrtaj, z. Martin Çuni, z.Ismet Sopi,  z. Nusret Pllana, z.Habib Zogaj, z.Valdet Hoti, z.Fatmir Dugolli, z.Riza Berisha,  z. Gazmend Elshani, z. Bajraktaraj e dhjetëra të tjerë  – për të mos u hy në hak se do bëj mëkat të pafalshëm para sakrificës së tyre sublime, atë botë nga zemra e tokës shqiptare, nga malet e Berishës, së bashku me pushkët e para, kumboi edhe zëri i parë i lirisë:

“Këtu ju flet Kosova e lirë!”…,dhe kaq; nuk kishte nevojë për më shumë, për shqiptarët e zhuritur për liri, për më se një shekull nën pushtimin e egër serb, të kuptojnë se bijtë e tyre triumfuan, triumfuan mbi robërinë e zezë!

– Ky zë, kaq i fuqishëm, kumboi maleve, fushave, luginave dhe kreshtave të Kosovës, kumboi fort, duke pushtuar zemrat e liridashësve që nëpër istikame kishin vënë shpatullat e tyre të njoma për të mbrojtur atdheun tonë të dashur.

– Ky zë kumboi fort, kumboi fuqishëm sa dridhi themelet e Beogradit zyrtar.

– Ky zë, së bashku me pushkët e lirisë prishi përgjithmonë gjumin e Satrapit të Ballkanit, duke e përcjellë atë duarlidhur deri në Hagën e largët, nga ku nuk do të kthehet më.

– Ky zë kumboi fuqishëm në veshët e tij, fuqishëm, fuqishëm, mbase edhe më shumë se bubullimë e goditjeve të Forcave aleate të NATO-s, që ia dridhen edhe dheun nën këmbë,

derisa ai u dorëzua me flamur të bardhë!- Këtu ju flet Kosova e lirë!…, kjo nuk ishte pak, kjo nuk guxon të harrohet, kjo iu dha krih luftëtarëve të lirisë dhe popullit tonë të përvuajtur.

Po kush ishte ky zë me këtë vokal kaq të ëmbël, kaq të fuqishëm, kaq burimor, kaq autokton, kaq burrërorë, kaq shqiptar, me kaq ngjyra të bukura lirie, ky zë me këtë timbër të padëgjuar ndonjëherë më parë?! Po, ky ishte zëri i papërsëritshëm i zotit Nusret Pllana, i cili nga zemra e maleve të Berishës, mburojë me trupat e gjallë të Ushtrisë së lavdishme Çlirimtare të Kosovës, çau këmishën e zezë të robërisë shekullore, fuqia e të cilit kishte burimin tek pushkët e lirisë, tek zemrat djaloshare të luftëtarëve, tek zemrat e krisura të nënave, të motrave, të nuseve dhe të fëmijëve tanë që në mbamendjen e tyre u rriten me këtë zë. Ata sa herë që duan të kujtojnë shëmbëlltyrën e prindërve, të bijve dhe të vëllezërve të tyre, të rënë dëshmorë – po prapë dëgjojnë, për kushedi të satën herë, po këtë zë:

…“Këtu ju flet Kosova e lirë!”…

Nusret Pllana, si luftëtar, dha aq sa ishte në mundësinë e tij, si qindra luftëtarë të tjerë të lirisë, që ofruan jetën e vet në prehrin e atdheut- të gatshëm të vdesim si me le!…

Dhe nuk ka njeriu ç’t’i falë më shumë lirisë së atdheut veç jetës së vet! Këtë e bënë bijtë tanë, bijtë e lirisë, bijtë e shqiptarisë – si pakkush. Ata u buzëqeshin rrezeve të lirisë së këtyre tokave, që u shtrinë deri rrëzë maleve të Karadakut, ku Presheva, Medvegja e Bujanoci me rrethinë, po presin diellin e lirisë, po presin zërin e radios së shqiptarëve të lirë e të bashkuar! Po, pa më të voglin dyshim, të vetëdijshëm se aspiratat tona shekullore në tërësinë e tyre, nuk janë realizuar ende – mbetet shumë për t’u bërë e për t’u dëshiruar… Nga ky këndvështrim, zoti Pllana vari pushkën e lirisë mbi syrin e frëngjisë së kullës prej guri, dhe nuk e braktisi atë asnjëherë, pa dyshim, as kur mori në dorë një “pushkë” tjetër, pra ai mori penën e artë, dhe me të filloi luftën e re për të gjurmuar krimet makabre  që pushtuesi gjakatar serb kishte bërë mbi shqiptarët duarthatë!

Profesor Pllana, i vetëdijshëm se borxhi ndaj atdheut nuk ishte kryer, ai me zell të madh prej intelektuali e atdhetari iu rrek një misioni tjetër po aq të vështirë, duke ia parashtruar vetes detyrë: të zbardhen e të denoncohen publikisht krimet që i bëri Serbia pushtuese e gjakatare mbi shqiptarët, për të zhveshë më tej enigmat e përgjakura shekullore nga thellësitë e nëntokës- atje ku i kishte futur e fshehur pushtuesi serb, me qëllim për t’i fshehë gjurmët e krimit para opinionit ndërkombëtar.

Duke u kthyer në fillim të shkrimit, që ishte edhe motivi i qasjes sime – për të bërë një shkrim modest me rastin e prezantimit të librit të prof. dr. Nusret Pllanës, që bëri para disa ditësh në Singen të Gjermanisë, ku mërgimtarët e shumtë ishin bërë një me kureshtjen, për të parë dhe dëgjuar folësin e parë të Radio Kosovës së Lirë!

Më tej, prezantimi i librit për të mos u hequr modest, ngase libri “Terrori i Serbisë pushtuese mbi shqiptarët 1844 – 1999” i zotit Pllana, tani më është promovuar që sa kohë, ai tani ka marrë dhenë, që nga Gjermania, Franca, Italia, Zvicra, Austria, Hungaria, Suedia, Danimarka, Norvegjia, Kanada, Amerika e deri në Australinë e largët. Me këtë rast, veç tjerash u dha edhe dokumentari: ”Pas 2000 vjetësh rrugëtim”, që u prit me një interesim të jashtëzakonshëm.

Për aq sa mund të them për librin, me gjithë dëshirën për të thënë më shumë, i vetëdijshëm se nuk do t’ia arrij dot, por nuk do të më linte vendi rehat pa shkoqitur diçka, diçka fare të vogël, diçka të bukur, diçka domethënëse.

Nuk ka qenë e lehtë për autorin që t’i futej një pune kaq të madhe si kjo, një pune kaq të rëndë e të mundimshme si kjo, pa dyshim një pune kaq të dobishme e krenare si kjo, të cilën zoti Pllana e ka bërë në shërbim të popullit shqiptar, i vetëdijshëm për pengesat dhe rreziqet e mundshme që do t’i haste gjatë rrugëtimit të tij, i vetëm fillikat, pa mbështetje të duhur, as logjistike, as materiale dhe as “artileri-ke”… I vetmi, siç e tha edhe vetë autori, ishte bacë Adem Demaçi, i cili zotin Pllana e kishte trimëruar, dhe kaq!

Ç’është e vërteta ky libër kishte thartuar hundët edhe administratës së UNMIK-ut, të cilët librin e zotit Pllana e shihnin si nxitje të urrejtjes nga njëra anë, por si për habi e më shumë paradoksale; UNMIK- nga ana tjetër, krimin serb që ishte ushtruar mbi shqiptarët nuk e shihte si nxitje të urrejtjes!, zoti i madh e toka trash- thotë populli ynë.

Ky libër nuk është thjesht sa për t’i thënë libër, sa për të shkruar dhe sa për të numëruar një libër më shumë në bibliotekat shqiptare dhe pa dyshim, botërore një ditë- jo! Libri i zotit Pllana: “ Terrori i Serbisë pushtuese mbi shqiptarët 1844-1999”, është mbi të gjitha një dokument me vlerë të pallogaritshme për kombin tonë, është një akuzë publike para opinionit ndërkombëtar për krimet që shteti serb i ka bërë përgjatë e më shumë se një shekull e gjysmë kundër shqiptarëve liridashës e duarthatë, është dëshmi e kohës për krimet makabre të një gjenocidi të paparë, të ushtruara me një egërsi të papërshkrueshme, madje as në kohërat biblike, që pushtuesit e Serbisë fashiste, në kohë të ndryshme, por në vazhdimësi, me metodat e tyre më të egra i kanë ushtruar mbi popullatën shqiptarë duarthatë.

Këto krime Serbia i kishte fshehur prapa dyerve të rënda çeliku, të kyçura nën shtatë dryna, në bodrumet e arkivave të veta, ku pretendonte ta fshihte të vërtetën e tmerrshme. Kjo e vërtetë po priste një dorë të fortë, si ajo e zotit Pllana, për t’i shqyer ato dyer dhe për të nxjerr në dritë atë realitet sa të hidhur aq edhe të tmerrshëm, duke i vënë ato krime para drejtësisë njerëzore në rend të parë, po aq edhe para ndërgjegjes së bashkësisë ndërkombëtare.

Pa dyshim, madhështia e një vepre qëndron për faktin e thjeshtë, se ajo pasqyron realitetin, prandaj për zotin Pllana ka qenë sa e vështirë për ta bërë këtë vepër, aq edhe e lehtë!?

E lehtë, ngase zoti Pllana nuk ka pasur kokëçarje për t’i gjetur muzat frymëzuese, për të trokitur në portën e imagjinatës (e cila nuk vjen kur të duash ti) për të krijuar gjëra të paqena, gjëra të improvizuara, personazhe të imagjinuara, prurje të rrejshme, argumente të falsifikuara dhe të paqëndrueshme, fakte të zbehura e të tjera gjëra të shpifura, jo, prandaj…

Po, e rëndë, e rëndë ishte për zotin Pllana nxjerrja në dritë e kësaj vepre…

E rëndë ngase autori është dashur të përballej me një realitet të tmerrshëm, me pamjet e trupave të masakruar të fëmijëve, të grave, të pleqve, me plagët e pashërueshme mbi 100-vjeçare të popullit tonë të cilat ende po kullojnë gjak!… Ishte shumë e rëndë të përballeshe me ato pamje makabre… Po aq e rëndë ishte për t’i thyer ato dyer të hekurta prapa të cilave fshihej krimi… Po, e saktë, më se e saktë, ishte shumë e vështirë t’i nxjerrësh nga nëntoka serbe e krimit gjithë ato krime mbuluar me errësirë, për të ju dhënë atyre shpirtrave engjëllorë nga një copë qiell të kaltër lirie, ku ata do të fluturonin pavarësisht se me shumë plagë në shtat, ata në fluturim e sipër, në hapësirat e këtij libri do të dëshmojnë shëmtitë dhe egërsitë primitive të një shteti e veprimi barbar që mbanë emrin e një pushtetit gjakatar- Serb- Serbi!

Ky libër së bashku me këto fotografi, që flasin në të gjitha gjuhët e popujve liri e paqedashëse, fotografi këto që do të trokasin në çdo derë të botës së civilizuar, në çdo derë të diplomacive të mëdha, duke kërkuar drejtësi dhe vetëm drejtësi – me besimin se një ditë do të dënohet e denoncohet krimi, në mënyrë që drejtësia të mos hiqet stërkequr e zvarrë tërë jetën!

Më bërjen e këtij libri zoti Pllana sikur ka lehtësuar shpirtin e tij, dhe kurdo që të ikim në botën e përtejme, zoti Pllana do ta ketë shpirtin më të lehtësuar për punën që ka bërë në shërbim të drejtësisë, do të prehet i qetë ngase denoncoi krimin, krimin e paparë që Serbia gjakatare në vazhdimësi e kishte bërë mbi shqiptarët liridashës! Ky libër me sa zë që ka; kërkon drejtësi, ky libër është dëshmi e një kohe të pakohë, e një çmendurie njerëzore e shtetërore që mban vulën e krimit të shëmtuar serb. Ky libër është një akuzë publike që i bëhet krimit, i cili për të vërtetën e hidhur flet me zërin e vet. Ky libër do t’i hyn në shërbim drejtësisë dhe kombit tonë, pa dyshim dhe asaj ndërkombëtare.

Ky libër duhet të shpërndahet kudo në shtetet e botës, duhet të përkthehet në të gjitha gjuhët e botës, duhet të trokasë në të gjitha dyert e botës, duhet të vrasë ndërgjegjen e fjetur e të gjithë atyre që nuk ngritën zërin e arsyes kundër krimit!

Krimi duhet të denoncohet, krimi duhet të dënohet kudo dhe kurdo që ka ndodhur!

 

 

Filed Under: Histori Tagged With: Kosoves se lire, Mehmet Bislimi, te Radio, Zeri i floesit te pare

NANË KTHEJU !

October 14, 2013 by dgreca

Nga  At  PJETER  MëSHKALLA  S.J./*

Sot me daten 15 Tetor, Shkodra feston me miq,Diten e Zojes se Shkodres…(16 Tetor)/

Si shkambi n’për rrymë të shekujve,/

muret qendrojnë jetike/

ngulun për rranzë thëmeleve,/

të Rozafës sonë Kreshnike./

Dhe sot, që, féja nipave/

shpresët e të Parëve ndritoi,/

lè të shkruhet mbi ballë të mureve:/

“Nanës, që na vorfnoi!”./

Njâsaj, që’i ditë prej sulmeve

të Kulçedrës me shtatë krena,/

na u bâ mburojë e, të nêmuna/

s’duroi t’i shohë këto dhena./

Njasajë… por vaj, na fajeve

në verbim s’u vume cak

e Nanës iu randue zemra,

iku edh’e la këte prak!

O ju, që parzme hekuri

luftuet për bésë e fé,

idhtë tue valvitun Flamurin,

shenjtnue me gjak e bé,

zgjonju nën rrasa të heshtuna,

ngrihnju me pa mjerim!

Ndihma e Arbënisë, e Pamposhtuna

ç’u ba?… Si drita u shkim!!…

Po a kurrë, thue, ma kurrë Virgjina

me gjâmë kah thrret Shqipënia, –

s’do të ndrisë, si ndriti moteve

përbrinjë Rozafës… M A R I A ?!

Tepër lënguem këso shtigjeve

si fëmija mbetë pa nanë,

për né ma dritë nuk lëshuene

as hyj, as diell, as hanë!

Po a kurrë, ma kurrë, s’do të ngrohemi?

Pa shpresë do të rrijmë e të presim?

Po a heshtun gjithmonë vallëja

do të ngeli, në terr kah dënesim?!

Jo, jo! Pse qiellëve të epëra

Zoti me dorë të vet

ka shkrue: “E Zojës asht Shkodra,

    e, Zoja e Shkodrës së vet !”.

Qé, ké ato mure të ndrituna,

zemra m’a ndiën, – qé’i zani

Një populli në hov të galdimave,

tue brohoritë: “O ngâni!…

    Ktheu, N A N A !” O, ditë ma e bukra

    që Arbënia prét, ago!

    Nanë ktheju, e, në mburoje të hireve

    në fé shënjte na vëllazno!

 

Shkodër, 1927.

*(Prej librit “At Pjeter Mëshkalla S.J” Autor: F.Radovani, 2007.). E dergoi per publikim:Fritz Radovani

Filed Under: Sofra Poetike Tagged With: At Pjeter Meskalla, Nane Ktheju

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 5136
  • 5137
  • 5138
  • 5139
  • 5140
  • …
  • 5724
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • “Shënime për historinë antike të shqiptarëve”*
  • Si funksionon sistemi juridik në Shqipëri dhe pse ai ka nevojë për korrigjim?
  • Emisionet postare festive të fundvitit në Kosovë
  • JAKOBSTADS TIDNING (1939) / MBRETI ZOG, SHUMË BUJAR ME BAKSHISHE. — EMRI I TIJ NUK DO TË HARROHET KAQ SHPEJT NGA PRONARËT DHE PERSONELI I HOTELEVE NË VARSHAVË.
  • HAFIZ SHERIF LANGU, DELEGATI I PAVARËSISË TË CILIT IU MOHUA KONTRIBUTI PËR 50 VJET ME RRADHË, KLERIKU DHE VEPRIMTARI I SHQUAR I ÇËSHTJES KOMBËTARE
  • RIPUSHTIMI I KOSOVËS – KUVENDI I PRIZRENIT 1945
  • Nikola Tesla, gjeniu që u fiksua pas pëllumbave dhe u dashurua me njërin prej tyre
  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT