Ramiz Mujaj – Dielli

6 MUAJ PA PATRIOTIN MEHMET MUJAJ

June 29, 2022 by s p

Sokol Paja

Diaspora shqiptare në Amerikë, familja e miqtë kujtojnë me nderim dhe respekt atdhetarin Mehmet Mujaj në 6 mujorin e largimit në amshim. Kontributorët e çështjes kombëtare jetojnë përjetë në fronin e lavdisë e lirisë së një kombi. Sakrifica për atdhe është sakrifica më e shenjtë dhe më krenare e qënies njerëzore. Me fëmijëri jo të lehtë, Mehmet Mujaj arriti të ishte ombrella dhe shtylla kurrizore e familjes së tij deri në ditët e fundit të jetës tokësore. Ai përmbylli rrugëtimin e tij me ndershmëri dhe dinjitet. Puna, dedikimi për familjen, miqtë dhe çështjen kombëtare ishin krenaria nderi i tij jetësor. Bujar dhe mikpritës, punëtor dhe atdhetar, Mehmet Mujaj kishte vlerat e një shqiptari fisnik i cili do të kujtohet përherë me respekt dhe nderim nga familja dhe miqtë e tij të shumtë në Amerikë e Kosovë. Mehmet Mujaj tregoi kujdes të veçantë për çdo familjar dhe u përball me dinjitet e trimëri me regjimin serb dhe hakmarjen e tyre primitive kur i burgosën djali Sylën për 10 vite padrejtësisht. Mehmet Mujaj ishte një baba krenar për 11 fëmijët e tij. Jeta e Mehmet Mujës përmblidhet me një fjali të artë: Përherë në veprim dhe dobi të çështjes kombëtare. Me guxim dhe vendosmëri prej patrioti të flaktë, Mehmet Muaj ka marrë pjesë në shumë tubime kombetare si në vendlindje po ashtu në komunitetin shqiptar të Zvicrës dhe gjerësisht këtu në Amerikë. Në SHBA shpesh ka marrë pjesë në tubime të Vatres dhe ishte mik shumë i nderuar i shumë vatranve të gjeneratës më të vjetër si me ish kryetarin e Vatrës Agim Karagjozi, Gjon Bucaj, Zef Perndocaj, Zef Balaj, Agim Rexhaj e shumë të tjerë duke mbajtur gjallë shqiptarizmën në Amerikë. Mehmet Ramë Mujaj u përcoll me nje ceremoni lamtumire 3 – 4 ditore dhe në praninë e qindra bashkëvendasve, djemve e vajzave ardhur nga anëkënd botës për ti dhënë lamtumirën e fundit. Nipi i Mehmet Mujës, Ylli Mujaj, djali i Ramiz Mujës në epitafin e lamtumirës qendisur me lot e dhimbje nga Ramiz Mujaj, Ylli dhimbshëm lexoi: “Lamtumire Bac, Sot na mlodhe tan kete njerezim por jo si ktyne here sikur u mledheshin ne oden e kulles tende te ftuar nga ti per gezime si edhe per hidherime. Na mblodhe edhe sot, por na mlodhe per met than ty lamtumire nga kjo bote. Ti tash po shkon, shkove qe te jesh banor i botes se amshueme, Ti po shko atje ku shpirti yt te jetoj i pa trazuar, afer yjeve, atje ku thonë që shpirti nuk shqetësohet ma nga vuajtjet e kësaj bote. Une ti njoha mirë nje pjese te vuajtjeve qe ti u perballove ne kete bote. Ti Bac me vyrtyte e një malësori në gjirin e këtyre kreshtave u mbijetove shumë vuajtjeve guximshëm shumë herë mes sakrificave qendrestare gjatë okupimit serbo Sllav. Bac sot po të thom: ti ishe një gjysh dhe një prind malësor me te gjitha virtytet, shembull për familje dhe komb. Lamtumirë Bac për në botën e paqes. Po te percjellim sot vellau yt Idrizi dhe motra jote Fatimja, familja jone e gjërë, djemtë e vajzat tua, nipat, mbesat, sternipa e stermbesa, Katund kusheri miq dashamir e farefisi qe janë sot ketu pranë teje me të thanë lamtumirë. Te kjoft i lehtë dheu i tokës Dardane që ti e deshe shumë. Shpirti yt pushoftë në qiell tek yjet e pa trazuar. Lamtumirë Bac” përmbylli Ylli Mujaj epitafin e lamtumirës 6 muaj më parë. Mehmet Ramë Mujaj pushon sot i qetë në fshatin e vendlindjes së tij e të parëve të tij në Dukaj. Vepra e tij do të kujtohet e nderohet si një prej kontributorëve të çmuar në përpjekjet për shqiptarizmën përtej Atlantikut. Nderim të lartë Mehmet Mujës dhe çdo patrioti që ka në themel të jetës e veprës së tij familjen, atdheun e kombin.

MYSAFIRË NGA KOSOVA NË VATËR

March 30, 2021 by dgreca

Sot, e Marte 30 Mars 2021, pata kënaqësinë që të prisja në selinë e Vatrës ne Bronx, New York, bashkatdhetarë nga Kosova. Dr. Besim Muhadri nuk e ka për të parën herë që viziton Vatrën. Ai është mik dhe dhurues i blibliotekës së Vatrës. Edhe këtë herë kishte sjellë për bibliotekën e Vatrës 3 kopje të librit të tij”Shtjefën Gjeçovi dhe Kanuni i Lek Dukagjinit”, një libër studimor me 317 faqe, ku janë përmbledhë studime rreth jetës të Shtjefën Gjeçovit dhe Kanunit të Lek Dukagjinit. Në libër janë të përfshirë dhe dy artikuj të botuar në gazetën Dielli si: Faik Konitza”Ca Kujtime mbi At Gjeçovin”-Dielli 18 Mars 1930; dhe “Si ia dha Besën Gjeçovi Paskal Giadrit për ta lënë duhanin(Botoi Dielli 6 dhjetor 1929-marrë nga Gazeta shqiptare-Bari) etj. Libri ndodhet tash e tutje në bibliotekën e Vatrës në 3 kopje dhe të interesuarit mund ta tërheqin për ta lexuar.

Dr. Besim Muhadri kishte sjellë për bibliotekën e Vatrës edhe librat”Rrjedhat e zhvillimit të Arsimit Shqip në krahinën e Hasit” , i shkruar në bashkëpunim me studiuesin Shaqir Lusha; si dhe librin e tij”Maletasit- Burra të Pushkës e të Penës” në 3 kopje.Dr. Muhadri shoqërohej nga profesor Hasan Sadriu, ish inspektor i arsimit në Kosovë.

Anëtari i këshillit të Vatrës z. Ramiz Mujaj shoqëroi gjatë vizitës në Vatër mikun e tij vizitor për të parën herë në SHBA, bashkavendasin prej Rugove z. Bek Lajqi.

Pata kënaqësinë t’u përshkruaja miqëve historinë e Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA që nga mbledhja e parë e 24 dhjetorit 1911, që i parapriu bashkimit të shoqatave shqiptare në Vatër në mbledhjen themeluse të 28 prillit 1912, plot 109 vite të shkuara.

Mysafirët lanë mbresat e tyre me shkrim gjatë kësaj vizite në librin e vizitorëve në Vatër. Vatra është e hapur për çdo bashkatdhetar.

KOLË CACAJ DËRGOI $500.00 PËR FUSHATËN E DIELLIT

February 5, 2019 by dgreca

FALENDERIME BASHKATDHETARËVE QË PO MBËSHTESIN DIELLIN ME RASTIN E 110 VJETORIT. DËRGESAT E FUNDIT:Z. KOLË CACAJ $500.00, SHAQIR SALIHU $ 300.00, ZEF PËRNDOCAJ $ 200.00, RAMIZ MUJAJ $200.00-FUSHATA MBETET E HAPUR!/

Fushata për 110 Vjetorin e Gazetës Dielli, më të vjetrës gazetë që ende është në botim ne SHBA, gazetës që vjen nga koha e Rilindjes, po vazhdon me sukses.Atdhetari shpirtbujar, Kolë Preka Cacaj dërgoi nga Miami, Florida, një chek me $500.00 të shoqëruar me një mesazh shumë të ngrohtë drejtuar editorit:

I dashur gazaetar, Dalip Greca

Unë Kolë Preka Cacaj, gjendem në Miami, Florida me pushime. Mesova se keni hapur një fushatë për 110 vjetorin e gazetës tonë të dashur “DIELLI”. Po i përgjigjem me $ 500.00 fushatës duke ftuar që edhe të tjerë bashkatdhetarë t’i bashkohen kësaj fushate dhe ta mbajmë gjallë këtë pasuri historike këtu në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. U dëshiroj shëndet juve, stafit, të gjithë vatranëve dhe kryetarit Dritan Mishto.

E falenderojmë nga zemra atdhetarin e njohur për bujari e patriotizëm, i cili njihet mirë nga shqiptarët e Amerikës për investimet në vendlindje, për këmbanoren në Shkodër dhe shumë vepra të tjera atdhesie e bujarie.

Ish gazetari i Zërit të Amerikës, vatrani Shaqir Salihu, dërgoi chekun me $300.00 të shoqëruar me një letër-mesazh të ngrohtë:

I nderuar Editor

Me anë të kësaj letre dua të njoftoj se sot po ua nis një kontribut modest për 110 vjetorin e Gazetës”Dielli”. Uën jam lexues i vjetër i kësaj gazete që nga zbritja ime në këtë kontinent më 1970. Gazeta DIELLI duhet të gjejë vend në cdo familje shqiptare në Amerikë, Kanada e në gjithë botën ku ka shqiptarë. Gazeta Dielli për 110 vjet me radhë ka qenë udhërrëfyese e diasporës tonë. Ajo na ka mësuar se c’kemi qenë, c’jemi sot dhe ku do të jemi nesër.Shkrimtari serb Dobrica Qosic ka pasë shkruar një roman me titull’Daleko Je Sunce” që në shqip do të thotë “Dielli është larg.Kjo mund të vlejë për serbët, por për ne shqiptarët, Dielli është afër, Dielli është me ne dhe rrezet e tij gjithëmonë do të na ngrohin. Shkrimtari i njohur shqiptar i shekullit të kaluar, Isak Murati ka shkruar librin me titull”Dielli nuk e humb rrugën e vet nëpër re”. Për këtë ka shkruar dhe gjiganti i letrave shqipe, intelektuali i thekur, Profesor Ernest Koliqi.”Il sole non perde La sua strada nelle nuvole”…

I dashur Dalip

Ju përgëzoj për punën e madhe tuajën për të ruajtur Diellin tonë që mos ta mbulojnë retë, megjithëse Dielli edhe nëpër re nuk e humb rrugën.

Përqafime vëllazërore

Shaqir Salihu..

Vatrani për më shumë se pesë dekada në Vatër, Zef Përndocaj dërgoi me postë një chek me $200.00. Si gjithëmonë bujar dhe kontributor i Vatrës. Faleminderit vatran i dimrit e i beharit, sic shprehej Noli në të gjallë të vet.

Me postën e sotme mbërriti në Vatër edhe Cheku me $200.00, kontributi i vatranit për më shumë se tri dekada, anëtarit të Këshillit të Vatrës, poetit Ramiz Mujaj. Faleminderit vatran!

Të dashur Vatranë

Përgjigjuni dhe ju fushatës për 110 vjetorin e Gazetës tonë të dashur. Të gjithë kontributorët do të regjistrohen në “Librin e Nderit të 110 Vjetorit të Gazetës DIELLI”, që do të botohet me rastin e Ditëlindjes së 110-të të Diellit.

Cheku i paguhet VATRËS

Adresa

VATRA

2437 Southern BLVD

BRONX, NY 10458

***

FUSHATA KA FILLUAR QE ME 24 JANAR

KUJTESE – VATRANË, FUSHATA PËR DIELLIN FILLOI, NËNKRYETARI Z. AGIM REXHAJ JU FTON NË GARË DUKE PRIRË ME $500.00!

– GARA NISI ME DHURIMET E PARA: MARJANA BULKU $200.00, NAZO VELIU $200.00, DALIP GRECA $200.00,AMBASADOR MAL BERISHA $200.00, SINAN KAMBERAJ $ 200.00, MARJAN CUBI $300.00, DR. PASHKO CAMAJ $300.00, FRANK SHKRELI $200.00, ALFONS GRISHAJ $ 250.00, UKA GJONBALAJ $200.00, MONDI RAKAJ $250.00, ASLLAN BUSHATI $ 200.00- GARA ËSHTË E HAPUR, TREGOJENI SHPIRTIN VATRAN!

Të Enjten në mbrëmje,24 Janar 2019, gjatë takimit të Kryesisë, ku u miratua programi për festimin e 110 Vjetorit të Gazetës”DIELLI”, Editori njoftoi hapjen e Fushatës. E para që iu përgjigj thirrjes ishte anëtarja e Kryesisë së Vatrës zonja, Marjana Bulku me $ 200.00(dyqind dollarë).Menjëherë iu përgjigj sekretarja e Vatrës zonja Nazo Veliu po me $200.00.

Nënkryetari i Vatrës, z. Agim Rexhaj e mbështeti garën, duke prirë, dhuroi $500.00. Në mbyllje të celjes simbolike të fushatës, Editori dhuroi $ 200.00.

Gara pati dhurues edhe në fundjavë. Emrat janë vendosur sipër, në nëntitullin e kronikës.

Vatranë; është radha juaj të tregoni bujarinë dhe frymën vatrane. Dielli ka 110 vjet që mbahet me dhurime të nxitura nga fryma vatrane dhe shpirti bujar i shqiptarëve të Amerikës.Le të vedosim të gjithë nga një gur në kështjellën e shqiptarizmës këtu në Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe në Kanada, Kështjellën me emrin e bukur VATRA & DIELLI. Secili kontribuon me aq sa mundet, por gur -gur bëhet kalaja. Kështu e kanë mbajtë Kështjellën e shqiptarizmës vatranët këtu në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Drejtues dhe Kryesi të Degëve të Vatrës

Vihuni në krye të degëve dhe kontribuoni në këtë fushatë që synon të përballojë veprimtaritë kushtuar 110 vjetorit të DIELLIT dhe Konsolidimin në këtë shekull të dytë të gazetës tonë të dashur.

Ju të zgjedhur në strukturat e Vatrës, tregojeni me vepra se dini t’u prini fushatave të Vatrës. Është koha të kryeni obligimet tuaja!

Ju biznesmenë, që ju akrakterizon shpirti i patriotizmit, mbështetni gazetën, që ka regjistruar 110 vite jetë të Kombit tonë. DHURONI!

Për ju miq të Diellit dhe të Vatrës, që keni dëshirë të përfshiheni në fushatën tonë, dërgoni një Chek (Pay to: VATRA- Memo-110 vjetori i Diellit) ose Money Order në adresën:

VATRA

2437 Southern BLVD

BRONX, NY 10458

JU QOFTË I LEHTË DHE`U I KOSOVËS!

April 21, 2016 by dgreca

Përkujtim i përvjetorit të martirit Sali Mujaj/
NGA RAMIZ MUJAJ/ New York/

Në vitin 1999, në muajt e dimrit në acarin më të madh, forcat paramilitare serbo çetnike dhe pjestarë Cerrno Gor, e fshinë përpara popullatën e komunës së Pejës. Në atë golgotë ishin edhe babai, nëna ime, familjarët si dhe farefisi im,që shkuan duarthatë nga qyteti i Pejës.Të gjithë pa përjashtim, pleqtë, gratë, e fëmijët, dhe të sëmurëve ju desh që ti lëshonin shtëpitë dhe të dilnin nxitimthi sipas urdhrit të paramilitarëve.Dikush përpiqej që të merrte në shpejtësi ndonjë ndonjë veshje, dikush diç tjetër, pa e ditur ose pa e menduar fare se përsëri do të kontrolloheshin apo do të plaçkiteshin e keqtrajtoheshin, i madh e i vogël.Ishte një tmerr i vërtetë. Deri në tentim vrasje e vrasje, paramilitarët kanë vendosur tytat e automatikve tek kokat e popullatës për të dhënë detyrueshëm çdo metelik e bizhuteri që kishin. Paramilitarët Serbë me paramendim terrorizonin qytetarët në atë acar.Rrugës së gjatë dhe në borë të madhe ja mësynin kufirit të Malit të zi nëpër bjeshkët më të rrepishme të kufirit në marsin e acartë të vitit 1999; të gjithë në këmbë dhe të pa paisur fare me rrobat e dimrit. Ndër ata ishte dhe axha im i moshuar dhe i sëmurë rëndë, Sali Rrustem Mujaj me gjithë familje.

Sali Mujaj Salihi, gati thuaj i palëvizshëm, i sëmurë rëndë, duhej ta merrte atë rrugë të golgotës shqiptare mu në mes të acarit të tmerrshëm dhe grykëve të pushkëve e britmat deri në ulurimë të paramilitarëve. Falë familjarëvë të vet, dhe posaçërisht djalit të tij Binak Mujaj, meqenëse edhe ai ishte hall lig, me vuajtje të mbijetesës, që në gjendje që babain e vet ta mbarte mbi supet e veta në atë acar dhe borë të madhe gati për më shumë se 50 kilometra rrugëtim. Binaku ishte moshatari im, kushëriri im, dhe kolegu im, me të cilin jam rritur bashkë si të ishim vëllezër .
Mbëritën në Rozhajë dhe aty shumica e refugjatve gjetën strehim tek të afërmit, vëllezër në qytet dhe nëpër fshatra si Buxhov, Dacaj e qytet. Pastaj disa nga refugjatët shkuan për në Shkodër në Shqipëri, mirëpo familja e Salihut u vendos në Ulqin. Këtu nuk shkuan shumë ditë dhe axha im, Salihu i sëmurë, vdiq nga mundimi i udhëtimit aty dhe qe vorrosur.

Në vitin 2004, unë isha i kthyer nga Amerika në vendin tim (vendëlindje),duke menduar se ishte koha të kthehesha përgjithmon.Pasi që kishte mbaruar lufta mendova se çdo gjë do ishte në rregull dhe jeta do të vazhdonte normalisht, popullata do të mjekonte plagët e trupit dhe të shpirtit, do të bashkoheshin me të humburit e luftës, do te rindërtoheshin shtëpitë e djegura dhe gjithçka do të ecte normalisht. U ktheva me familje dhe me mjete, por nuk më doli ashtu.Kishte qenë zhgënjim total kësaj rradhe (no koment). Një ditë më takoi Binaku, që kishte qen’ si vëllau im, dhe më tha: – Si tja bëj, kushëri? Më jep një mendim; eshtrate e babait kam frikë se do të mbesin në Ulqin.

Unë e këshillova siç ma tha shpirti:-Binak vëlla, ti duhesh të bësh ç’është e mundur që eshtrat e babës ti bartësh në Kosovë dhe ti varrosësh në vendlindje,në Rugovë.Unë do të ndihmoj me të gjithë mundësitë e mia.

Ashtu dhe u bë.

Binaku me shumë vuajtje dhe keqtrajtime, me shumë mundime nëpër burokracitë Malazeze, mundi ti sjellë eshtrat e babait të vet në vendlindje dhe i varrosëm me dinjitet në vendlindje, duke pasur pranë solidaritetin e vendasve dhe fshatarëve të katundit Dukaj, ish Dukaive e Rugovë.

Tani unë e ndjej një obligim më pak në shpirtin tim që pata një mundësi ndihmese për martirin bashkë me Binakun dhe farefisin tim. Eshtrat e axhës tim u prehën në tokën e Kosovës, në Rugovë, pranë varreve të të parëve tanë. Unë me këtë rast përkujtimi, shpreh ndjenjat e dhimbjet për Axhën tim martir po dhe për Binakun, që kishte qenë pothuajse vëlla imi dhe ai, tani i ndjerë .

Ju jetuat me nder dhe vdiqët me nder. Ju qoftë i lehtë dheu i Kosovës martire, që aq shumë e deshët, babë e bir, Sali dhe Binak Mujaj.

MYSAFIR NË KOHË LUFTE NË SHTETIN AMË

December 2, 2013 by dgreca

NGA RAMIZ MUJAJ*/

Isha 38 vjeçar më 1998, kohë kur shkela për herë të parë në Shqipëri, vendin tim amë. Askohe ishte praglufte në Kosovë. Udhëtoja drejt vendit amë nga Nju Jork-u, ndërsa vëllau im, Syla, ish i burgosur politik në demonstratat e vitit 1981, po udhëtonte njëkohësisht nga Lugano e Zvicres,ndërkohë babai im, Mehmeti me dhendrin, I. K. (bashkëshortin e motrës së madhe) po udhëtonin nga Kosova drejt Tiranës. Të gjithë u takuam në aeroportin e Rinasit. Ishte një takim i veçantë.

Qëndruam së bashku disa ditë në Shqipëri. Vendi amë se si m’u duk; natyrisht jo ai që kishia ëndrruar e përfytëruar. Diçka dukej gri e trishtuar.Peisazh i dhimbshëm.

Imazhi u përmirësu disi, kur vizituam vende historike, muze e kala të vjetra, që qëndronin nëpër Shqipëri si dëshmi të kohës së shkuar, ku përzihej heroikja me krenarinë, që na kishte ushqye së largu edhe ne kosovarët.

Ato ditë që ishim në Tiranë, vëllau Sylë promovoi librin e tij ”Njerëzit numra”, botuar nga Shtypshkronja “Rilindja”, e cila pas okupimit serb të Kosovës, ishte vendosur në Tiranë, diku në rrugën që mbante emrin ”Myslym Shyri”, jo larg qendrës së Tiranës.
Libri “Njerëzit Numra” u prit mjaft mirë. Në fokus të librit ishte përshkrimi i vuajtjeve dhe sakrificave të të burgosurëve politikë shqiptar në burgun e Nishit të Ish Jugosllavisë.

Në ditët që qëndruam atje, Shqipëria dukej si e dalë nga lufta me vetëveten, e sfilitur, e lodhur; çdo gje dukej kaotike, e rrëmujshme, njerëzit të mërzitur, të vrazhdë, disi agresivë me njëri-tjetrin. Nuk u kishin mjaftuar 45 vite nën diktaturë, por iu desh edhe një luftë me vetëveten në vitin e mbrapshtë 1997. Ishte pikërisht koha pasluftës me piramidat-fajdetë, e një llojë kryengritjeje pa pushtues apo me pushtues të padukshëm. Një llojë çmendurie kolektive, ku armët patën dalë sheshit pasi kishin braktisur vendmbajtjet e tyre, depot e ushtrisë. Armiku nuk ndihej e nuk shihej, por krismat, veçanërisht natën, tregonin se armiku ishte diku aty pranë, ndoshta brenda vetes të gjithësecilit.

Forca kryesore politike, Partia Demokratike, që kishte përmbysur komunizmin, për ironi të fatit, së bashku me aleatët, ishte në rrugë. Opozita e re që ishte rrëzuar nga pushteti me forcën e armëve të komiteteve fantazma nuk pajtohej me realitetin e ri dhe po tentonte të ringrihej në këmbë.Ishim dëshmitarë dhe pjesmarrës të disa protestave të opozitës së asaj kohe, demokratëve dhe aleatëve të tyre. Morëm pjesë për solidarizim edhe në protestën e të përndjekurve politikë që po mbahej po ato ditë. Më kujtohet numri i madh i protestuesve.

Gjatë ditë që qëndruam në Tiranë vizituam edhe Galerinë e Arteve. Vizituam edhe shtypshkronjen Rilindja, ku na priti drejtuesi i përkohshëm Xhevdet Spahiu.
Protestat ishin të shpeshta ato ditë. U bëmë pjesë e tyre. Në njërën nga ato, ku pjesmarrësit ishin të shumtë në numër, shpertheva turmën e dendur dhe arrita tek foltorja, ku qendronin Sali Berisha dhe Azem Hajdari. U afrova pranë Azem Hajdarit dhe i thashë që sillja përshëndetje nga vatranët e Amerikës dhe se une isha një vatran në përkrahjen e tij. U gëzua shumë.

Shqipëria për vete zjente nga rrëmuja, por ndërkohë në Kosovë kishte krisë pushka.Tirana ishte kthyer në një vendtakim edhe për luftëtarët ,vullnetarët që vini nga bota e mërgimit për të marrë të dhëna e për t’u nisë drejt fushës së luftës. E lashë Shqipërinë me një pezm brenda vetes.

VIZITA E DYTË ME VATRANËT

Vizita e dytë imja i takon muajit qershor të po atij viti. Lufta në Kosovë sapo kishte nisë. Kjo vizitë ishte e organizuar nga Federata Panshqiptare e Amerikës”Vatra”. Pra unë isha në përbërje të një delegacioni të vatranëve. Ishin kohë kritike për popullin e Kosovës. Vatra kishte vendosë që të jepte kontributin e vet moral dhe financiar për bijtë e lirisë,luftëtarët dhe popullin e Kosovës në ato kohë tepër kritike, kur bisha serbe ishte hedhur në sulm si e tërbuar. Ndjehesha krenar që isha në radhët e vatranëve. Vatra e kishte te rrënjosur thellë respektin dhe detyrimin e vet ndaj çeshtjes se Kosovës.E kishte shtyllë të programit të saj kombtar. Që nga themelimi i saj prej apostujve të shqiptarizmës, Nolit dhe Konicës, Vatra kishte vënë në gurthemelin e saj çështjen Kombëtare.

Në momentet e para të shpërthimit të luftës në Kosovë Vatra e pa të domosdoshme që të ishte afër ngjarjeve. Për këtë qëllim ajo vendosi që të dërgonte një grup të vetin dhe të shihte nga afër ngjarjet, të përcaktonte nevojat dhe të dërgonte ndihma për vëllezërit dhe motrat kosovarë.
Grupi kishte në gjirin e vet 18 vatranë. Kujtoj disa prej pjestarëve: Kryetari i Vatres, z.Agim Karagjozi, nënkryetarët Gjon Buçaj dhe Agim Rexhaj , Idriz Lamaj- vatran dhe Publicist, gazetar i Zerit te Amerikës për shumë vite , Sabit Bytyqi – veprimtar i çështjes shqiptare, Haxhi Hysenaj, unë- Ramiz Mujaj dhe disa të tjerë.

Në aeroportin e Rinasit na priti deputeti i Partisë Demokratike, Azem Hajdari, i cili na uroi mirëseardhjen. Në Shqipërinë e asaj kohe qeveriste Fatos Nano, që kishte ardhë në pushtet me forcën e armëve të ’97-tës. Në fushat pranë aeroportit kishte lëvizje aeroplanësh ushtarëkë. Diku shihej një barakë e kamufluar, mbuluar ngjyrë bari dhe më tutje zgjatej një mur, mbi të cilin ishin vendosur të palosur thasë me rërë. Aty para nesh, në atë pistë të pluhurosur sapo filloi të fluturonte një aeroplan, i cili dukej me gjasë se po manovronte për të treguar “forcën” e pushtetit të Fatos Nanos. Kujtoj se ishte një aeroplan i tipit “Mig “, mbetur nga koha e Enver Hoxhës, dhe po fluturonte i vetëm në atë qiell të kthjellët si loti. Ishte ditë vere.
Si tani kujtoj, kur ishim duke dalë nga aeroporti. Kur aty hyri Fatos Nano, që na kaloi shumë afër. Na hodhi një vështrim të palexueshëm dhe përshëndeti pa e kthyer kokën:“Tungjatjeta Azem”! dhe nuk e ndali hapin. Azemi ia ktheu ashpër “shporru more M… ç’me duhet pershendetja jote”!

Nga Rinasi shkuam në Tiranë. Partia Demokratike kishte rezervuar një darkë enkas për ne në një restorant komod. Morën pjesë në atë darkë shumica e liderve të Partisë Demokratike. Ishte një darkë e këndshme plot biseda.

Dhjetë ditë sa qëndruam në Shqipëri patëm takime shumë të ngjeshura , me shumë opozitarë dhe shoqata.

TAKIMI ME DR. SALI BERISHEN, MYSAFIRE TEK AZEM HAJDARI

Ditën e dytë të mbërritjes shkuam në selinë e Partisë Demokratike, ku na priste kryetari historik, dr. Sali Berisha.Takimi ishte vetëm për vetëm me z. Berisha, ai dhe ne vatranët. Ishte një takim shumë domethanës.Aty u biseduan shumë gjëra me vlerë për luftën në Kosovë dhe kontributin e Shqipërisë. Çfarë duhej të merrnin përsipër shqiptarët e Shqipërisë. Ç’kishte ndërmend opozita. Dr. Berisha hodhi idenë e ragimit si Komb.Po Vatra, ç’mund të bënte?(Lexoje te plote ne numrin e printuar te 28 nentorit)

* Ne foto: Qershor 1998. Vatranet drejt Tropojes per t’u takuar me te plagosurit e Luftes se Kosoves.