Analiza – Page 880 – Dielli

LAZARATI NË TYM – SHTETI NË DELIR

June 21, 2014 by dgreca

NGA KOLEC TRABOINI/ BOSTON/
*Blu lejohet Canabisi, Portokalli nuk lejohet por nuk konsiderohet krim,Rozë nuk lejohet por rallë dënohet,me ngjyrë të Kuqe është ilegale, pra nuk ka ligje strikte që të veprojnë njëlloj në të gjithë botën/
…O qeveritarët tanë mendjendritur që i konsideroni lazaratasit kriminelë, mësoni: Hollanda, Uruguaj,Republika Çeke, Portugalia, Bangladeshi, Korea e Veriut dhe Shtetet e Bashkuara, (Washingtoni edhe Kolorado) kanë ligjet me të buta për prodhimin e përdorimin marijuanës. Për ata që nuk e dinë mund të thuhet se këtë bimë e ka kultivuar edhe Tomas Xhefersoni.Mos vallë të gjitha këta na qënkan kriminelë?! Mos o Zot!/
Ku janë shoqatat fantazma të fëmijëve. Ku janë shoqatat fantazma që mbrojnë të drejtat e njeriut, që tundojnë tërë opinionin edhe për gjërat më të rëndomta por nuk kujtohen të thonë se djegia e Canabis Sativës brënda në fshatin e Lazaratit është e dëmshme për shëndetin e fëmijëve, është e dëmshme për pleqtë e plakat por më së shumti është e dëmshme për gratë shtatzana sepse të mos harrojmë se në Lazarat jetojnë njerëz e nuk është një pyll a shkretirë, se Lazarati është një fshat i madh që i përmban të gjitha këto kategori. Si mund të digjen tonelata pafund të bimëve narkotike në mjediset ku ka njerëz, ku flenë e zgjohen, duke shtuar këtu traumat psikologjike të fëmijëve prej pranisë të trupave special policore që shqelmojnë dyer, nxjerrin thikat e presin rrjeta, që hyjne e dalin vrullshëm në çdo shtëpi sikur të ishte gjendje lufte e sikur të ishin trupa special në Mosul të Irakut. Ku është e në çfarë vrimë rri fshehur ministri i Shëndetësisë. A ka ministër shëndetësie ky vend e mese merret? Pse opozita ka frikë e merret me lojra fjalësh e nuk e kërkon në foltore të flasë për efektet e dëmshme që mund të ketë për popullsinë kjo djegie masive e bimëve narkotike në vende të banuara. A janë konsultuar ministrat e shëndetësisë e të mjedisit më parë për këtë ndërhyrje emergjente të trupave speciale të policisë së shtetit? Po shkojmë edhe më tej. Përse ky demostrim i palogjikshëm force kur gjërat mund të bëheshin më shtruar e më qetë sepse kjo është polici e popullit e jo polici indivitësh që kanë pushtet dhe duan të tregojnë se janë të fortë. Po nga buron kjo forcë pushteti që demostrohet me kaq brrutalitet. Por me e rëndësishme a është e nevojshme? Banda e armatosur që mbante peng Lazaratin ju iku 800 policëve të armatorur deri në dhëmbë, e pabesueshme kjo, nuk ishin në gjendje ti mbërthenin e ti prangosnin dhe merren tani me ata që konsiderohen banorë paqësorë anipse bashkfajtorë kolektiv në kultivimin e bimës. Po pse kështu kryhet punët e shtetit që, siç thotë populli, e zë lepurin me qerre. Jo, këta duan ta zënë lepurin me autoblinda. Duan spektaket ti shoh Europa e mundësisht gjithë bota sa të harrojnë edhe kampionatin botëror për tu thënë se jemi ne kërthiza e planetit e jo ju. Kjo është një qorrollepsje e suksesëshme, lavdimadhe, përrallëtare dhe me vjen vërtetë një indinjatë se si mund të sillen me popullin kështu. Se dhe lazaratasit, duan apo nuk duan pushtetarët, popull shqiptarë janë. Madje atdhetarë. Halli e nevoja të bën të merresh me soj soj punësh për të mbijetuar. Edhe popuj të tjerë e kanë kaluar këtë në procesin e zhvillimit të tyre. Dihen ndalesat që ka patur Amerika në vitet 30 të shekullit të kaluar për alkolet. Por erdh një kohë që alkolet u lejuan. Po kjo bimë të mallkuar padrejtësisht, sepse nuk e ka fajin bima, ështe e lejuar në disa shtete sepse është forma më e lehtë e drogës me efekt narkotizues më të ulët. Shqiptarët e kanë pasur në traditë dhe e kanë kultivuar hashashin të cilin kanë përdorur si çaj, vetë Ali Pash Tepelena, të cilit i thurim hymne disi të dyshimta sepse ndihmoi të bëjë shtetin grek e jo shtetin shqiptar, ka pas një nargjyle me të cilën thithte tymin e kësaj bime të tharë. Ja afroj dhe Bajronit. U kënaq edhe ai. U harrua ca çaste në tymra të trëndafiltë. Askush nuk e dënoi e mallkoi për këtë në histori. Kjo bimë tashmë po kthehen në legjendë vrasëse prej propogandes televizive servile, kurrë nuk ka qënë e tillë në histori?! Po i japin atribute që mezi ja mbajnë shpatullat e vogla. Canabisin shqiptarët e kanë quajtur historikisht kërp, që ka përmbajteje të vogël droge por është përdorur për industrinë, për prodhimin e litarëve, letrës dhe ka një përdorim të gjërë industrial. Tani na e tregojnë sikur është gjëma e gjëmave të botës. Po dale more se me ç’na japin lajmet, Hollanda, Uruguaj,Republika Çeke, Portugalia, Bangladeshi, Korea e Veriutdhe Shtetet e Bashkuara, (Washingtoni edhe Kolorado) kanë ligjet me të buta për prodhimin e përdorimin marijuanës. Për ata që nuk e dinë mund të thuhet se këtë bimë e ka kultivuar edhe Tomas Xhefersoni. Çfarë mund të themi për këtë shqiptarët e televizioneve me kulturë gjysmake, që aq dinë e aq thonë, se duhet ta heqim edhe Xhefersonin nga historia ti shpallim këto shtete kriminale? A nuk jemi të vegjël për ta bërë këtë punë ne shqipot barkthatë, që e kemi kthyer shtetin në një kopësht eksperimental ku aplikohen idetë e çdo kujt që na vjen si diplomat shpëtimtar nga Europa, sado të pamundura apo marroke që të jenë.
Pse na krijoni vërtetë gogola vrasës të gjelbër të cilët po na shfaqen edhe në ëndrra. O media, po flisni more edhe për anën tjetër të medaljes e jo vetëm për gogolin e gjelbërt se krijoni vërtetë trauma sa kur shoh sfondin e blertë të Top Chanel më hyjnë të dridhurat. Më kujtohen filma horror ku shfaqen bimë mishgrënëse. A ka njeri të kthjelltë në këtë shtet shqiptar apo të gjithë janë kapluar nga ethet e tymit të canabisit, sepse ashtu po i shohim edhe deputetët edhe qeveritarët. Se çfarë ti thuash ta zëmë ministrit të brëndshëm që një javë më parë kishte një mendje tjetër për zgjidhjen me mënçuri e qetësi të problemit të Lazaratit dhe pas një jave bëri të kundërtën, u nis yrysh për ta pushtuar policërisht. Në deklarimin e parë ishte më racional, ishte për një mënyrë më efikase, me një plan më të detajuar e me një përspektivë për ta mbyllur këtë plagë sociale, sepse është e lehtë ta quash thjeshtë një vepër kriminale por ama duhet ta gjykosh me qetësi e të kuptosh se kemi një plagë sociale në mes. Dhe burimi i plagës janë vetë shteti e pushteti që nuk po arrijnë të funksionojnë së pari për zhvillimin ekonomik të vëndit e krahas kësaj në vendosjen e pushtetit jo policor por pushtetit të ligjit.
Ku janë gjithashtu shoqatat civile fantazmë për të cilat janë paguar miliona dollarë nga forumet e institucionet ndërkombëtare, pse heshtin apo mendojnë se duhet ta kenë mirë me qeverinë sepse kjo ju krijon lehtësita për të përfituar sërisht mijra e mijra dollarë. Dhe a e dini gjë që nuk është sekret, të gjithë forumaxhint e kryetarët e shoqatava kanë shtëpi luksoze, madje kanë edhe dy tre shtëpi, kanë të ardhura të mëdha e ku po i plas atyre se ta zëmë fëmijët e Lazaratit do të kenë pasoja nga kjo tymnajë droge në qiellin e fshatit, le më pastaj për traumat psikologjike të jetuarit në kushte shtetrrethimi policor. Se mos del ndonjëri nga shoqatamaniakët të thotë nuk është shtetrrethim. Se është si të jetosh në një kamping pushimi. Si të jetosh ta zëmë në Dubai, ku kalojnë pushimet së bashku politikanët e lartë, pushtetarët e lartë edhe padrinot e drogës e të mishit të bardhë. Pse nuk dalin analistët të na thonë se cili është efekti serë i djegieve të Canabisit në mes të fshatit, a nuk ka mënyra të tjera për ti transportuar e djegur larg vendbanimeve. Jo për këtë as që flet fare ta zëmë Ministria e Mjedisit apo kryeprotestuesi kundër kimikateve të Sirisë Sazan Guri me shoqatën e vet ekologjike. Ku jeni more dilni t’ju shoh populli që ti thoni qeverisë një këshillë të mënçur se tymrat e djegieve dhe marrshi policor kanë efekte psikologjike por edhe shëndetësore mbi kategoritë më të brishta të popullsisë. Ku jeni shoqata humanitare, pse nuk shkoni në Lazarat e ti jepni ndoca pak ushqim asaj plakës së mjerë që e mbetur panjeri tha se me dy rrënjë kanabis mbaja frymën, tani nuk e di çfarë do të bëje, çfarë do te hajë. Apo le ti dale tymi një herë pastaj kushdo të bëjë si të dojë. Pra e të vdesin njerëzit dhe për bukë. Ku është plani për kthimin e Lazaratit në jetë normale, ku do të punojnë njerëzit, mese do të merren të rinjtë apo mos ka ndërmend mafia e parave të hap atje një dyqan lojrash fati, se ato nuk qenkan te rrezikshme për qeverinë. Sa fjalë thatë nga opozita se sa të vijmë do të mbyllim të gjitha lojrat e fatit sepse janë kancer për një shoqëri e një shtet ku ka papunësinë më të lartë në Europë. Por sa shpejt i harruat premtimet. Mbushur Tirana me lojra fati të cilat janë po aq a më shumë të dëmshme sa Canabisi i Lazaratit apo këtu mpleksen interest e politikës sepse nga fitimet e tyre ndahet një pjesë edhe për partitë, ngase dihet se të gjithë pronarët e lojrave të fatit janë antar aktivë të partive. Jo për këto nuk flet njeri, se këto i ka lali xhan, se këta dinë si tia mbushin xhepin gjithkujt që ka frenat e pushtetit dhe politikës.
Flini gjumë shoqata të drejtave të njeriut, ju bishtra të politikës, se kohë tymnaja droge është edhe ju shoqatat e fëmijëve, edhe ju të ekologjikës, edhe ju të psikologjive, të gjithë ju që dini ti mbushni mirë xhepat tuaja pa patur nevojë të merreni me punë të paligjëshme si lazaratasit e gjorë, që u bënë viktima të dyfishta të bosave të krimit por edhe të kësaj katraure që po e pësojnë, e për çfarë për një copë bukë të cilën, tani e më pas, nuk dinë më si ta sigurojnë. Sepse të gjithë flasin për zbatim ligjesh, rregullash, taksash, por asnjë nuk të thotë se si mund të jetosh kur nuk ke as punë dhe as shpresë.
Më shumë se lazaratasit, më duket se janë pushtetarët e politikanët e vetë shteti shqiptar që ecën kuturu si sonambul nën ethet e tymnajave të drogës. Ky shtet kaotik me fytyrë të vrarë lije…

21 qershor 2014
*Blu lejohet Canabisi, Portokalli nuk lejohet por nuk konsiderohet krim,Rozë nuk lejohet por rallë dënohet,me ngjyrë të Kuqe është ilegale, pra nuk ka ligje strikte që të veprojnë njëlloj në të gjithë botën

Na të birtë e shekullit 21, të birtë e turpit !

June 20, 2014 by dgreca

Ne Foto:Botuar më 31 dhjetor 1912 nga “The New York Times” shihen shqiptarët duke u larguar nga Nishi./
Nga Fahri XHARRA/
Na të birtë e shekullit të ri,
vllazën të lindun e të rritun në zi,
kur tinglloi çast’ i ynë i mbramë
edhe fatlumë
ditëm me thanë : “Pas shpalljes së Pavarsisë, më 1912, një gazetar anglez e pyeti Heroin e Popullit Ismail Qemali: – Si do t’i bashkoni në një shtet katolikët e Veriut
me myslimanët e Shqipërisë së Mesme me ortodoksët e Jugut? Dhe Ismail Qemali ia priti:
– Mos kini frikë, zotëri. Ata janë bashkuar e bërë njësh prej kohësh, përmes kultit të të njëjtit atdhe, të cilin e kanë në zemër prej shekujsh përpara se t’i sillnin të huajt këto besime!”
Na të birtë e shekullit të ri,
filizat e një toke së rimun me lot,
ku djersë e ballit u dikonte kot –
se dheu ynë qe kafshatë e huej
dhe në marrzi duhej shum shtrejtë t’u paguhej : “Sistemi policorë i UDB-së së Rankoviqit bënte trysni të ndryshme mbi shqiptarët (Në vitet e 50-ta shteti jugosllav kishte shpallur për objektiv një shoqëri pa shqiptarë), duke i shtypur dhe duke ua ngushtuar përspektivën, me çka synohej çshqptarizimi i Kosovës.)Si rezultat i këtj presioni, mjaftë shqiptarë u regjistruan si turqë dhe pati një rritje të ndjeshme të pakicës turke në Kosovë. Këtë process të deklarimit të dhunshëm të shqiptarëve si turqë e kundërshtuan intelektualët: Zekerija Rexha, Mehmet Vokshi, Skender Rizaj etj.”
S’duem, për hir
të kalbsinave të vjetra, që kërkojnë “shejtnim”,
të zhytemi prap në pellgun e mjerimit
që të vajtojmë prap kangën e trishtimit,
kangën monotone, pa shpirt, të sklavnis –
të jem’ një thumb i ngulun ndër trutë e njerzis.:“Për ta shpërblyer poziten e udhëheqësve shtetrorë të ish-Jugosllavisë (për merita e tyre antishqiptare) u propozua që Çubrilloviqit ti jepet shpërblimi AVNOJ-it i cili u refuzua kategorikishtë nga antari i Akademisë së Shkencave të Kosovës prof. Fehmi Agani.
Edhe pas kësaj periudhe, sidomos pas Luftes së Dytë Botërore filluan aksionet e mbledhjes së armëve dhe formave të tjera të presionit me qëllim të detyrimit të popullatës për shpërngulje në Turqi.”
Na të birtë e shekullit të ri,
që plakun e lamë në “shejtnin” e tij
e çuem grushtin për me luftue
ndër lufta të reja
dhe me fitue…: “Më 1953 në Split u takua kryetari i Jugosllavisë Josip Broz Tito dhe Fuad Kyprili, minister i punëve të jashtëme të Turqisë. Ata u moren veshë që të filloi shpërngulja e sërishme e shqiptarëve për në Turqi.. Marrveshja planifikonte vazhdimin e aksionit të shpërnguljes së shqiptarëve nga Kosova për Turqi, në baz të Konventës së vitit 1938. Dëbimi i shqiptarëve parashihej të bëhet përmes Maqedonisë.. Kjo erdhi në shprehje të zbatohet menjëher pas prishjes së marrveshjes jugosllavo-shqiptare, me pretekstin se i sherbenin Shqipërisë u denuan dhe internuan nëpër burgje mbi 500 shqiptarë të cilët u derguan në kampin famkeqë të Goli Otokut.”
Hulumtimet shkencore për zbardhjen e një ngjarje historike siq është marrëveshja “Xhentëllmene” turko-jugosllave e vitit 1953 ndërmjet Titos dhe Kypreliut, sado që janë jo të mjaftueshme,prap na japin një pasqyrë shumë të mirë për ta kuptuar këtë marrveshje. Vlen të përmenden veprat e historianëve të kombit shqiptarë siq janë: Fehmi Pushkolli në vepren “Fronti Popullor-Lidhja Socialiste e Kosovës”, Jusuf Osmani në vepren “Vendbanimet e Kosovës-Gjilani”, Hakif Bajrami “Politika e shfarosjes së shqiptarëve dhe kolonizimi serb i Kosovës 1844-1995”, Sabile Basha “Dëbimet e shqiptarëve dhe kolonizimi i Kosovës 1877-1995” dhe në shumë hulumtime të punimeve shkencore të cilat e kanë për objekt të studimit këtë temë shum të ndishme për popullin shqiptarë.
S’duem me humbë
në lojë të përgjaktë të historis njerzore,
jo! jo! s’i duem humbjet prore –
duem ngadhnim!
ngadhnim, ndërgjegje dhe mendimi të lirë:”Ç’do shqiptarë do të shpallej i rrezikshëm dhe I dyshimtë për sigurinë e vendit, sidomos intelektualët me të cilët i mbushën burgjet dhe pas kësajë u shpik kombësia turke.
Në periudhen kohore 1955-1957 si rezultat i marrveshjes “Xhentëllmene” pushteti serbë në proceset e montuara politike i rrahu brutalisht rreth 30 mijë shqiptarë, 300 prej tyre vdiqën nga plagët e marra.
Pushteti jugosllav krahas dhunës e gjunjëzimit ekonomik sulmonte thell edhe ndjenjat kombëtare, të kaluarën dhe traditen historike. Ai reduktoi hapjen e shkollave dhe të institucioneve arsimore e kulturore madje mohonte edhe prejardhjen e popullit shqiptarë.
Titistët në anën tjetër e bënë të veten, i përzuri mbi 18% të popullsisë shqiptare nga Jugosllavia për në Anadoll.”
Na të birtë e shekullit të ri,
me hovin ton e të ndezun peshë,
ndër lufta të reja kemi m’u ndeshë
dhe për fitore kem’ me ra fli.: “Qeveria turke pasi mori informatat se është formuar shtabi jugosllav për shpernguljen e shqiptarëve e angazhoi Hulusu Kejmonin, për kontaktë me Jugosllavinë. Komunikimet ishin tepër sekret dhe u bënë përmes dokumentit turkë me numër dhe shifër tejet sekret nr. 3977/51, ku me këtë rastë Turqia inicion zyrtarishtë aktualizimin e konventës së vitit 1938. Turqia i kishte premtuar Jugosllavisë që shqiptarët do ti vendosë në vilajetin Mysh. “Pas të gjitha këtyre me 28 shkurt 1953, Koqa Popuviqi dhe Hulusu Kejman nënshkruan në Shkup një marrveshje të re sekrete, që në Turqi të shpërnguleshin të gjith myslimanet që jetojnë në Jugosllavi. Shtabi jugosllavë për dëbimin e shqiptarëve në Turqi u legalizua më 16 marsë 1955”..(Max Brym )„
( Migjeni dhe Historia e Dëbimit te Shqiptarëve : “Die Vertreibung der Albaner im alten Jugoslawien durch Tito und Rankovic “, jane për tu falemnderuar per kete shkrim)

Fahri Xharra 17.06.14 , Gjakovë

SENSIBILIZIMI I ÇËSHTJES ÇAME PAS VITIT 1990

June 20, 2014 by dgreca

Nga Me rastin e 27 Qershorit, ditës së gjenocidit grek kundër popullsisë shqiptare nga Çamëria/
Shkruan: Arben LLALLA/
Pas luftë së dytë botërore edhe pse shqiptarët në Ballkan ishin rreshtuar me grupin fitues të luftës kundër nazizmit mbi popullin shqiptar ndodhi edhe një tragjedi më e madhe, ajo e ricoptimit të tokave shqiptare nga fqinjët e saj Jugosllavia dhe Greqia. Ndër Tragjeditë të mëdha të kësaj ndarje e pësuan edhe shqiptarët nga Çamëria të cilët u masakruan dhe u dëbuan me forcë nga tokat dhe shtëpitë e tyre në fund të vitit 1944-1945. Pasi u përzunë me dhunë nga Greqia shqiptarëve nga Çamëria iu përvetësuan pasuritë dhe ju hoqën në mënyrë kolektive e drejtë e shtetësisë greke. Edhe pse pjesa tjetër e kombit shqiptar në ish-Jugosllavi po kalonte një dhunë të ashpër diktatoriale komuniste nuk e kishin harruar Çamërinë. Shpeshherë shqiptarët nga ish-Jugosllavia kur kalonin nëpër Greqi pranë fshatrave ku banonin shqiptarët gjenin mënyrat për të folur me banorët, mbase dikush do tua kthente në gjuhën e tyre shqipe. Nga rrëfimet e shumë miqve tanë kanë treguar se kanë takuar çamë që u kishin shpëtuar dëbimeve në vitet e shkuara dhe kanë ndier një mallëngjim të pa parë. Kjo ka ndodhur edhe për arsye sepse Shqipëria ishte e mbyllur në izolim të plotë.
Në fillim të viteve 1990, kur era e demokracisë përfshiu të gjitha vendet ish-Komuniste lidhjet midis të gjithë shqiptarëve në Ballkan u rivendosën. Andej dhe këtej kufijve filloji lëvizja e lirshme e njerëzve të një gjaku e gjuhe, por kjo lëvizje iu ndalua vetëm çamëve për të vizituar edhe si turistë vatrat e tyre.
Me kushtet e reja politike të krijuara në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni dhe në Ballkan, u zgjeruan mundësitë për një bashkëpunim më të gjerë kulturore dhe arsimore midis shqiptarëve andej dhe këtej kufirit, pra edhe në Çamëri.
E kush mund t’u ndihmojë çamëve rrugët e rikthimit në Çamëri? Kush ka detyrë dhe obligim, por dhe mundësinë për t’u treguar rrugën e shumëdëshiruar vëllezërve çam?
Pikspari vet çamët që jetojnë brenda Shqipërisë dhe jashtë saj duhet të jenë më të organizuar dhe të njëzëshëm në kërkesat e tyre. Pastaj intelektualët, lidershipi politik shqiptar brenda dhe jashtë Republikës së Shqipërisë, por me theks të veçantë qendrat vendose të shteteve perëndimore që kultivojnë dhe veprojnë në bazë të parimeve themelore të demokracisë. Ndër të cilat janë të drejtat e njeriut, e drejta e pronës, e drejta e ruajtjes së gjuhës amtare, liria e fesë dhe e shtypit etj. Pa i harruar edhe gjykatat ndërkombëtare për të cilat mendoj se është koha që ta ngrenë zërin e tyre kundër gjenocidit të shtetit grek mbi popullatën çame
Ndoshta është e hidhur që themi se në shekullin e kaluar, intelektualë dhe politikanë e Shqipërisë Komuniste, jo vetëm që nuk luftuan për t’i treguar rrugën e rikthimit çamëve në tokat e tyre, por bënë çmos për të izoluar çështjen e tragjedisë së shqiptarëve nga Çamëria.
Intelektualët e sotëm, nuk duhet të kenë të njëjtën pikëpamje, sepse janë të ndërgjegjësuar për problemin dhe mendojnë se do t’i japin shpejt a vonë llogari historisë që nuk korruptohet, që mban letër e pendë për të shkruar.
Nga njohja e thellë e historisë së vërtetë të çamëve do të ndërgjegjësohen politikanët, diplomatët dhe deputetët e Kuvendit të Shqipërisë të cilët edhe më fortë duhet ti bien borisë për të drejtat e shqiptarëve jo vetëm për ata që jetojnë në Çamëri, por edhe të atyre të përzënë me dhunë nga Çamëria. Ky obligim ndodhet kryesisht në supet e intelektualëve. Në mënyrë të veçantë, intelektualëve që jetojnë dhe punojnë jashtë shtetit të sotëm shqiptar. Ata edhe pse ndodhen jashtë shtetit zyrtar shqiptar, kanë avantazhin të shohin çka ndodh atje, me qartësi mendore më të madhe dhe më objektivisht. Kjo edhe prej përvojës që kanë nga kontakti me popujt e tjerë që jetojnë në shtetet multietnike për zgjidhjen e problemeve kombëtare.
Detyrë të rëndësishme për intelektualët që veprojnë jashtë Republikës së Shqipërisë do të konsideroja kultivimin adekuart të ndërgjegjësimit dhe përqendrimin në gjetjen e lidhjes së hallkave të humbura të zinxhirit kombëtar. Për sa u përket atyre që janë brenda Shqipërisë, intelektualë, artiste dhe në përgjithësi njerëzit e mendjes dhe të artit, kuptohet se ata kanë peshën më të madhe të gjetjes së rrugëve dhe vendimmarrjen e zgjidhjeve të problemeve të ndryshme.
Periudhat e kryengritjeve, e ndërrimeve me dhunë të sistemit, ose dhe të ndërrimeve të thjeshta në strukturat sociale-ekonomike të një shteti, mbartin një rrezik që nuk duket menjëherë. Brenda një periudhe të shkurtër mund të përmbysen dhe të rrëzohen vlera kombëtare shekujsh me ndërgjegje ose pa ndërgjegje.
Nga ana tjetër, kjo liri e befasishme mbas gjysmë shekulli primitivizmi dhe izolimi nga modernizimet kulturore dhe artistike, e ka shndërruar zemrën e tij në një arë të etur që është gati të pranojë jo vetëm shiun e pastër dobiprurës, por edhe çdo lloj ujërash të qelbura. Me një predispozitë të tillë psikologjike si mund të rezistojë ndaj “asimilimit kulturor” që ndodhet në kulmin e tij? Si mund të rezistojë ndaj “asimilimit të joshjes me të holla”? Prandaj kultivimi i një trungu kombëtar kulturor është i domosdoshëm dhe i nevojshëm, njësoj i barazvleshëm me forcimin ushtarak të mbrojtjes së një kombi, të një populli sot e përherë. Popujt që humbën identitetin e tyre kulturor shpejt u zhdukën. Tek shumë intelektualë dhe artistë që kanë ikur në emigracion vërehet rreziku i asimilimit kulturor dhe i joshjes duke bërë emër nëpër botë. Rrjedhimisht ata që nisen me synimin të bëjnë vepra botërore, duke mos shikuar popullin e vet. Pra, intelektualët e mëdhenj të kombit shqiptar janë ata që duhet ti tregojnë rrugën e vërtetë çamëve për rikthimin në vatrën e të parëve. Po në çfarë mënyre?
Sot jetojmë në botën e qytetëruar ku luftërat zhvillohen dhe fitohen me fjalë, me diplomaci. Pra, me rrugë demokratike, me ligjet e të drejtave të njeriut, konventat që janë firmosur nga shtetet që pretendojnë se janë demokratike.
Përskaj të gjitha këtyre argumenteve që u potencuan unë dua të marr një shembull konkret i cili mund të jetë rrugë në bazë të së cilës mund të arrihet zgjidhja e problemit çam dhe të gjithë popujve të tjerë me probleme të njëjta. Shembulli konkret është kur Gjykata Ndërkombëtare e Hagës diskutoji pas 100 viteve për gjenocidin turk mbi armenët. Kur kemi parasysh këtë fakt atëherë me të drejtë shtrohet pyetjen: Pse Gjykatat Ndërkombëtare nuk mund të diskutojnë për gjenocidin grek ndaj çamëve, turqve, egjeasve dhe hebrenjve? Për kundër faktit gjenocidi kundër këtyre ka ndodhur para 60 e ca viteve si dhe faktin se ende kemi njerëz, dëshmitarë të gjallë që mund të dëshmojnë për metodat ç’njerëzore që grekët përdorën ndaj çamëve, turqve, egjeasve dhe hebrenjve.
Pas viteve 1990 kemi disa Rezoluta pozitive për çështjen çame si:
Kuvendi i Republikës së Shqipërisë me Dekret numër 7839 i datës 30 qershor 1994, shpall 27 Qershorin si “Dita e gjenocidit ndaj shqiptarëve të Çamërisë nga shovinizmi grek.
Në Janar të vitit 1995 në Kuvendin e OKB-s që u mbajt në Hagë u aprovua Rezoluta Nr.12 që kërkon riatdhesimin e çamëve në trojet e tyre në Greqi, rifitimin e pronave të sekuestruara nga shteti grek dhe të fitojnë të gjitha të drejtat që dalin nga Konventat Ndërkombëtare e të Drejtave të Njeriut.
Më 8 Prill, 2004 Kuvendi i Shqipërisë miratoj Rezolutën ku kërkohet zgjidhja e çështjes çame midis dy vendeve Greqisë dhe Shqipërisë, rezoluta ishte kërkuar nga shoqata Çamëria. Kjo Rezolutë e miratuar me shumicë votash ishte mbajtur e fshehur deri në vitin 2013 ku edhe doli në fletoren zyrtare të Kuvendit të Shqipërisë.

Çështja delikate e Himarës është ajo e pronave dhe jo ndarja territoriale

June 19, 2014 by dgreca

Në të gjitha takimet që kanë bërë në SHBA përfaqësuesit e shoqatës së himarjotëve me banim në SHBA asnjëherë nuk kanë përmendur ndonjë problem me karakter etnik apo fetar që mund të ekzistojnë në Himarë, por në çdo takim ata kanë ngritur zërin për të drejtën e pronës dhe perspektivën e zhvillimit ekonomik të zonës së Himarës./
FOTO: Nga vizita e fundit e himarioteve ne SHBA. Ne kete foto ata shoqerohen nga ambasadori shqiptar ne Washington, diplomati Gilbert Galanxhi/
Shkruan: Arben LLALLA/
Ka disa kohë që vlojnë diskutimet rreth ndarjes territoriale, ku më shumë zhurmë po bëhet rreth rastit të bashkimit të Komunës së Himarës me Lukovën dhe Vranishtin. Këtë bashkim e kundërshton fuqishëm i vetëm kryetari i shoqatës OMONIA-s Vasilis Bollanos i cili ditëve të fundit këtë problem politiko-ekonomik, ai personalisht po i jep një drejtim të rrezikshëm si një problem politiko-etnik. Por e vërteta është se Vasil Bollanos nuk i hanë shumë palla për Himarën dhe himarjotët, por për vetveten e tij i cili edhe pse politikisht partia dhe shoqata që përfaqëson është në pozitë, ai ka mbetur pa asnjë post të lartë shtetëror në bazë të marrëveshjes politike parazgjedhore të 2013 me PS. Humbja e Bollanos në zgjedhjet vendore të 2009 përballë Jorgo Goros i ka shkatërruar atij jo vetëm karrierën politike, por edhe pasurimin në rrugë jo ligjore duke bërë matrapazllëqe me pronat e himarjotëve.
Himarjotët e vërtetë nuk kanë patur dhe nuk kanë asnjë problem të bashkëjetesës me labërit, ata prej kaq shekujsh jetojnë bashkë sepse i bashkojnë gjaku, gjuha, traditat dhe martesat midis tyre. Por në çaste delikate shfaqen disa struktura antishqiptare të njohura tashmë të cilat çirren për një rrezik të madh për ndarjen dhe zhdukjen e Himarës “greke”. Pas viteve 1990, Himara në kohën e zgjedhjeve vendore është kthyer në një Arenë gladiatorësh, ku fytyra të poshtra të ardhur me autobusë nga Athina, nënshoqërinë e politikanëve të njohur grek vinin për të provokuar ndjenjat e himarjotëve dhe labëve për një konflikt brenda vëllazëror. Por sa janë të vërteta akuzat që Bollano me disa sahanlëpirës parashtrojnë sa herë që jemi në prag zgjedhjesh?
Më 14 Nëntor 2013, përfaqësuesit e komunitetit të himarjotëve me banim në SHBA u takuam me ambasadorin grek me seli në Washington z.Kristo Panagopulos dhe biseduan me diplomatin grek rreth problemeve të së drejtës së pronave dhe perspektivën e Shqipërisë në BE. Ku morën garanci se Greqia do ta mbështesë Shqipërinë për tu anëtarësuar në BE dhe zgjidhjen në bazë të ligjeve çështjen e pronave në Himarë.
Në 14 Shkurt 2014, përfaqësuesit e shoqatës së himarjotëve u takuan me ambasadorin e Shqipërisë në SHBA z.Gilbert Galanxhin dhe diskutuan rreth çështjeve politike dhe problemet për zhvillimin e ekonomisë dhe turizmit në zonën e Himarës. Në asnjë çast në këtë takim nuk u fol për ndonjë problem me karaktere etnike që mund të ekzistojë në Himarë. Në fund të takimit përfaqësuesit e organizatës së himarjotëve në SHBA falënderuan përzemërsisht ambasadorin e Shqipërisë z.Galanxhin për kohën dhe respektin që tregoj me këtë përfaqësi.
Komuniteti himarjot në SHBA që llogaritet mbi 1.500 anëtarë i shkruan një letër Sekretarit të Shtetit të SHBA z.John Kerry dhe ambasadorit të SHBA në Tiranë z. Arvizu. Në letrat që i dërguan dy personaliteteve të qeverisë së SHBA, komuniteti himarjot në asnjë rresht të tyre nuk përmendnin ndonjë problem fetar, gjuhësor apo etnik që mund të ekzistojë në Himarë, por ata ishin të interesuar për pronat e tyre të konfiskuara në vitin 1945 dhe Ligjin 7501 për shpërndarjen e vetëm 20% të tokës së Himarës.
Më 28 Mars 2014, përfaqësuesit e komunitetit të Himarës në SHBA u takuan me z.Christopher Carver, zyrtar i Departamentit të SHBA për Shqipërinë, ata diskutuan rreth çështjeve për rikthimin e pronave të himarjotëve që jetojnë dhe punojnë prej shumë dekadash në SHBA.
Më 21 Maj 2014, komuniteti himarjot në SHBA bënë një takim me Kongresmenin amerikan me origjinë greke z.Gus Biliraqis dhe biseduan rreth problemeve në përgjithësi.
Pra, siç shihet në të gjitha takimet që kanë bërë në SHBA përfaqësuesit e shoqatës së himarjotëve me banim në SHBA asnjëherë nuk kanë përmendur ndonjë problem me karakter etnik apo fetar që mund të ekzistojnë në Himarë, por në çdo takim ata kanë ngritur zërin për të drejtën e pronës dhe perspektivën e zhvillimit ekonomik të zonës së Himarës. Iniciativa e deputetit të zonës Koço Kokëdhima për ndarjen e re territoriale të Himarës e bashkuar me Vranishtin dhe Lukovë, pikërisht tek kërkesat e himarjotëve për një zhvillim ekonomik sa më të përparuar të Himarës dhe fshatrave përreth e ka pikënisjen e saj. Prandaj mendoj nuk ka asnjë pengesë ligjore, politike apo etnike dhe fetare për ti bashkuar këto tre komunat në një bashkësi të vetme me qendër Himarën. Shpresoj dhe uroj që iniciativa e deputetit Koço Kokëdhima për Himarën të përkrahet politikisht nga të gjithë partitë shqiptare për një Himarë të fortë ekonomikisht, të shkëputur nga politika dashakeqëse e Athinës. Sa për ish-kryetarin e komunës së Himarës, Vasil Bollano bënë mirë të japi llogari himarjotëve për ndarjen jo korrekte të tokave që kanë qenë nën juridiksionin e komunës, për mashtrimet e fondeve humane dhe si luftënxitësi kryesorë politik në këtë komunë shqiptare. Nuk duhet të ketë asnjë shqetësim për Himarën dhe himarjotët sepse ata mbeten në thellësi të shpirtit dhe zemrës Kokëshkëmbët e Pathyeshëm Shqiptar.

Detyra e Lartë ndaj Republikës

June 19, 2014 by dgreca

Nga Aida Dismondy/
Në Republikën e Kosovës zgjedhjet përfunduan dhe tani populli po bëhet spektator i mishmashit politikan kush e si e qysh do të formojë qeverinë, e kush do ta udhëheqë atë qeveri. Në këtë kacafytje politike bëhet e qartë se politikanët nuk e kanë në mendje kaosin që po shkaktojnë në demokracinë e brishtë të Republikës së Kosovës, e, çfarë është më e rëndësishmja, po del në pah se këta politikanë kanë më
tepër ndërmend zënien e karrikes sesa interesat e Republikës. Kjo vjen në një kohë kur interesat e shtetit kërkojnë që këta politikanë të jenë udhëheqës për Kosovën e popullin e saj. Politikanët e Kosovës kanë kohë të zihen mes vete, kur punët që presin s’lenë kohë për zënka.
Ata kanë kthyer mbrapsh shprehjen shumë të cituar të Presidentit John F.Kennedy “ mos kërko çfarë do bëjë atdheu për ty, por çfarë po bën ti për atdheun.” E kthyer në maksimë kjo shprehje në qendër të saj shtron detyrën që secili prej nesh si shtetas ka ndaj vendit, ka ndaj Republikës. Kjo detyrë kerkon marrjen e pergjegjësisë qytetare ku secili shtetas t’i thotë vetes “Si të kontribuoj dhe unë për vazhdimësinë dhe prosperimin e vendit.” Kjo përgjegjësi dhe kjo detyrë i përket çdo
qytetari në qeverisje apo jo, i punë apo i papunë, shkolluar apo i pashkolluar, i
varfër a i pasur, pra, secilit individ që e konsideron veten shtetas të Republikës së
Kosovës.
Kur më pas shtetasi ka privilegjin të jetë thirrur të shërbejë në qeverisje e udhëheqje të vendit e të popullit, sikurse politikanët e Republikës së Kosovës kane privilegjin të kenë këtë nder, atëherë detyra ndaj vendit është një detyrë më e lartë e njejtë sikurse detyra për ta mbrojtur atë, apo detyra për ta çliruar atë. Porse në kohë të lirisë kjo detyrë e lartë kërkon përgjegjesi të atillë që bën imperative shtrimin e rrugës në të cilën do të ecë shteti e demokracia e vendit. Kjo detyrë e
lartë dhe përgjegjësi është e tillë dhe ndaj popullit që iu ka dhënë këtyre bashkështetasve besimin për të drejtuar fatet e Republikës.
Por shumëpak kush ndër politikan e merr seriozisht këtë detyrë. Veç një javë më parë populli i besoi këta politikanë sërish që të marrin përsipër udhëheqjen e shtetit, por nga sherret e shamatat që këta politikanë po luajnë duket dhe është mjaft e qartë se ata nuk e kuptojnë detyrën për të cilën janë thirrur të jenë përgjegjës, pasi shqetesimi i tyre kryesor është “do bëhem ç’do bëhem” e për hir të
atij “llagapi” janë gati të venë mënjanë interesat e shtetit, të shkelin mbi besimin që
iu dha populli me 8 Qershor, le më pastaj të kryejne obligimet për të cilat i thërret detyra.
Situata ekonomike e Kosovës, statusi delikat politik i shtetit të ri kërkojnë pikësëpari dhe me urgjencë që këta politikanë të braktisin teatrin grotesk që po luajne dhe po bëhen karagjoz në sy të atyre diplomatëve dhe pushtetarëve te të cilët nesër do të trokasin për të kërkuar këtë apo atë gjë prej tyre, për të qenë më të saktë për të shkuar në dyert e Brukselit e të kërkojne viza për lëvizje të lirë, për të shkuar nëpër shtete të ndryshme me paratë e shtetit e të ndërtojnë argumentin bindës pse
kompanitë e huaja duhet të kthejnë sytë për investim nga Kosova. Këta politikanë me menyrën sesi po sillen jo vendit qe nuk i sherbejne por as vetes së tyre, pasi duket se keta shtetas të thirrur për të shërbyer nuk kanë respekt për vete e jo më proceset demokratike të cilave duhet t’u binden. Shkurt, kanë humbur tërësisht kredibilitetin si individë të aftë për të udhëhequr. Çështja mbetet a do të zgjohen shpejt këta politikanë e të mendojnë me logjikë për detyrën për të cilën janë thirrur të përmbushin? A i thotë kush mes tyre vetes “Vendi më thërret për t’i sherbyer e ky është qëllimi im i lartë”?
Për ata që duan rifreskim të kujtesës e janë të paqartë qëllimi më i lartë në këto momente është prosperimi ekonomik i Kosovës. Kosova nuk mund të paguajë dhe të vazhdojë të lengoje prej miopisë e udheheqjes që ka pasur në këto vite të lirisë dhe në këtë fillim të ekzistencës gjashtë vjeçare si shtet i pavarur. Kosovës në këto momente i duhet një vizion i qartë për të ardhmen, që përmban në qendër të tij zhvillimin ekonomik të Kosoves, çfarë do të përmbajë zhvillimin e politikes ekonomike të cilat do të çojnë në progresin e ekonomisë vendase, strukturës ekonomike, zgjerimin e tregëtisë (eksportit), edukimin dhe investimin në kapitalin njerëzor, krijimin e infrastrukturës vendore që të lehtësojë transportin e mallrave, dhe formulimin e nje politike te jashtme që mësyn në integrimin e mire në BE.
Pra, ndjekja e nje plani progresist që do të çojë në krijimin e një të ardhme të qëndrueshme: më pak te varur nga fondet e huaja, që janë sherbyer një copë këtu një cope atje si arna për të mbyllur vrimat e më tepër të mbeshtetur nga vizioni i qartë dhe veprime të guximshme.
Për këtë zhvillim progresiv kërkohet që politikanet e zgjedhur të lenë mënjanë karikaturën që po krijojnë dhe t’i shërbejnë popullit e Republikës me të njejtin pasion që i shërbyen Kosovës në kohën e luftës apo me të njejtin pasion që po synojnë karriken. Kancelarja Merkel e tha qarte se, nëse Kosova anëtaresohet apo jo në BE kjo varet prej saj. Prandaj, është imperative për ata që do të marrin timonin
udhëheqës të Kosovës e të popullit të saj ta marrin tejet me seriozitet detyrën e lartë për të cilën janë thirrur të përmbushin për shtetin e për të cilën i duhet t’i pergjigjen popullit që i zgjodhi. Pa kuptuar tërësisht detyrën planet më fantastike e më progresive për zhvillim do të mbeten ëndërra në sertaret e popullit, keshtu dhe prosperimi i Republikës së Kosovës, kaq i trumpetuar gjatë fushatës së fundit, do të qëndrojë në vend numëro. Pra, vihuni në shërbim të vendit.