Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

MËSUESJA E PËRKUSHTUAR E SHQIPES

by

Nga IDAJET JAHAJ/

Jemi mësuar që heronjtë t’i kërkojmë e t’i njohim nga historia, nga e kaluara. Por harrojmë që shpesh ata, ose ato, janë edhe në kohën tonë, para nesh, e na duken të zakonshëm. Na bëjnë përshtypje me idealizmin e tyre, na rrisin admirimin me përkushtimin e tyre ndaj idealeve të një fushe të caktuar të veprimtarisë, veçanërisht atë atdhetare, e cila është më e qenësishmja ndër shqiptarë.

        Fusha e arsimit kombëtar është nga më magjiket në këtë drejtim. Dhe, e arsimit jo vetëm këtu, në trevat brenda shtetit tonë, por edhe jashtë tij, në vendet fqinj. Kjo fushë, jashtë atdheut, për arsimin shqip, merr heroikë të veçantë. Mësuesit apo mësueset që kanë hapur shkolla shqipe në emigracion janë dyfish të nderuar e të vlerësuar, sepse punojnë me devocion të rrallë, në kuadrin e një vendi tjetër.

        Një e tillë mësuese është Lefteri Metkaj, nga Vlora. Ajo ka hapur disa shkolla shqipe në kryeqytetin helen, natyrisht, me lejen dhe mirëkuptimin e enteve zyrtare atje, nga pushteti lokal dhe të organeve qendrore. Shembulli i saj është i rrallë dhe kërkon njohje e nderim të veçantë. Prej vitesh ajo punon në emigracion, në Athinë. Krahas punës për të siguruar jetesën e familjes saj, një pjesë të madhe të kohës ia ka kushtuar punës së mësimdhënies në shkollat që ka hapur për fëmijët e emigrantëve shqiptarë. Ka hapur tri pika shkollore të fillores, por edhe në klasa më të larta. Jep mësim pa u lodhur, në pika të ndryshme të kryeqytetit Helen,ku organizon fëmijët të marrin pjesë në mësimin e gjuhës shqipe. Zhvillon koncerte, ekspozita, teatro, projekte të ndryshme për njohjen e identitetit të tyre. Vazhdon në këtë ndërmarrje të vështirë, por të bukur, duke e konsoliduar dhe zgjeruar këtë veprimtari atdhetare.

       Ndoshta termi “heroina” nuk shkon sa duhet, por përpjekjet, përkushtimi dhe rezultatet e një pune të tillë e shprehin këtë nocion. Lefteria, me shoqet që ka aktivizuar, është një mësuese e shquar në klasat e fëmijëve shqiptarë, të cilët, siç thotë ajo, “nuk i shikonte dot të luanin në sheshet e qytetit të huaj, duke folur greqisht”! Dhe përlotohej.

        Le të kundrojmë pak kurrikulën e veprimtarisë së saj, si misionare e arsimit shqip. Kjo kurrikul është shumë e pasur. Pas mbarimit të gjimnazit “Ali Demi” në Vlorë, ajo ndoqi studimet në USH të Gjirokastrës, në degën e mësuesisë për ciklin e ulët. Pas studimeve, punoi mësuese në shkollat e qytetit të Vlorës: në “Teli Ndini”, “Marigo Posio”, “24 Maj” e në shkollën Artistike “Naim Frashëri”. Në të gjitha këto ajo u dallua si mësuese e talentuar, plot pasion e përkushtim për detyrat e arsimimit dhe edukimit të brezave të nxënësve. Kurdoherë e lidhur me punën, ajo nuk lodhej duke korrigjuar detyrat e nxënësve, duke u ngulitur atyre njohuri për vendin e kohën. Bile edhe në pushime e shikoje me fletoret e mjetet mësimore për orët e mësimit. Lavdërohej gjithnjë nga drejtoria e shkollës për cilësi e kalueshmëri të lartë në klasën e saj. Shpesh mësimet e orëve të hapura bëheshin tek ajo, si model rezultatesh e metodiste e mirë.

        Në vitin e mbrapshtë 1997, kur qyteti gëlonte nga trazirat e rrëmuja pa kuptim, ku të gjitha shkollat pezulluan mësimin, Lefteria, edhe shtëpinë e saj e ktheu në shkollë. I mblidhte nxënësit, që të mos luanin me fishekë, por të vazhdonin mësimet e A.B.C-së, të përfundonin librin e Abetares. Po ashtu, në vitin 1999, priti me dashuri shqiptarët e Kosovës , ndihmoi mësuesit e tyre të sistemoheshin në punë në Vlorë, dha ndihma materiale për ta. Shprehu vullnetin për të qenë pranë fëmijëve dhe familjeve të tyre, për t’u lehtësuar dhimbjen fizike dhe shpirtërore, mundimet raskapitëse të shkaktuara nga genocidi serb, për shfarosjen e shqiptarëve.

          Në vitin 2000 mërgoi në Greqi. Ndoqi për dy vite Universitetin e Athinës mësimet e gjuhës greke, organizuar nga Ministria e Arsimit të Greqisë, ku në provimin përfundimtar të nivelit D u vlerësua “MIRE”. Pas çertifikimit kreu shkollën dyvjeçare profesionale për infermieri. U punësua në Spitalin e Athinës. Por mendjen e kishte te profesioni i dashur i mësuesisë në gjuhën shqipe. Trishtohej kur shikonte fëmijët shqiptarë që flisnin me njëri-tjetrin greqisht. Kjo gjë i sëmbonte në zemër. Kjo e shtyu të trokasë e të kërkojë në zyrat e shtetit grek lejen për të hapur shkollë shqipe atje. Fillimisht gjeti shurdhëri, por ja ku u ndodh një grek i arsyeshëm. Ai ishte kryetari i Bashkisë së rajonit ku banonte Lefteria. Ai ia miratoi kërkesën, i dha edhe lokalet ku të hapte klasat. Të tillë njerëz janë humanistë të vërtetë midis kombeve. Ai u tregua internacionalist i lartë. E përkrahu aspiratën e mësimit të gjuhës shqipe nga fëmijët e emigrantëve shqiptarë. “Po t’u mohohej fëmijëve tanë, të grekërve, një e drejtë e tillë”?- u thoshte shpesh shokëve e zyrtarëve. Dhe e përgëzoi mësuesen shqiptare, aq të përkushtuar.

       Lefteria hapi disa klasa në zonën e Rendit, në Athinë që në vitin 2012. U shqua si veprimtare  në komunitetin shqiptar atje. I mblodhi nxënësit, u gjeti abetare, përpiloi programe. U ndihmua nga motra e saj mësuese, dhe nga disa kolege këtu në Vlorë. Duhet thënë se pati edhe pengesa fillimisht nga organet e pushtetit lokal këtu. E vazhdoi punën fisnike të mësimdhënies, duke patur përkrahjen pa rezerva të prindërve të nxënësve, atje në emigracion. Përmes emocionit të madh u hap shkolla dhe vazhdoi në vite. Lotët e gëzimit për shqipen nuk reshtnin, në çdo shtator, në çdo festë abetareje apo mbylljeje të vitit mësimor. Kjo e lumturonte, I jepte krahë mësueses së palodhur. Prindërit e falënderonin  mësuese Lefton guximtare, siç i thërrisnin me dashamirësi emigrantët. Ajo u bë tashmë një veterane e vërtetë e shqipes dhe e diturisë. Pra, prej shumë vitesh ajo vazhdon të japë mësim në disa klasa në Athinë, por ka hapur edhe në lagje të tjera të kryeqytetit. Një heroizëm i vërtetë.

        Shqipes nuk u mbarojnë vuajtjet. Por kënga e saj vazhdon të këndohet në shekuj .

         Stoicizmi, talenti dhe vetmohimi i kësaj mësueseje janë konstante. Në sa e sa mbledhje , veprimtari, takime, konferenca, në vende të ndryshme të Evropës ka referuar ajo, po për punën e përhapjes së gjuhës së shkruar ndër brezat e rinj të shqiptarëve emigrantë. Në dhjetra . Me të tille atdhetarë e atdhetare shqipja përparon. Mësuese Lefteria, si një cicerone e vërtetë, referon kudo duke propaganduar sukseset e saj. Dhe suksesin e respektojnë të gjithë, edhe humanistët e kombit tjetër. Ka edhe shoqe të tjera nëpër vende të ndryshme të Greqisë apo vendeve të tjera, ku banojnë shqiptarë, që kanë hapur klasat e mësimin shqip, por Lefteria dha shembullin e para në Athine, dhe e përhapi më shumë se të tjerat këtë ndërmarrje të guximshme patriotike. Si ato rilindaset e dikurshme. Bukur e tha Zv. Kryetari i Bashkisë së Vlorës, në ditën e dekorimit të kësaj mesueseje, në Vlorë: ” Ju thoni që Lefteria u ngjan atyre grave rilindase. Por ajo është vetë, që tani, një rilindase e vërtetë”.

      Nuk mjaftoi me këto veprimtari, por ajo, si një humaniste e palodhur e kulturës atdhetare, sponsorizoi edhe dy libra me vlerë fondamentale për kulturën e Vlorës, librat e një autori vlonjat “Kur çelin shkronjat “(rreth 400 faqe) dhe librin tjetër, po aq voluminoz “Gra vlonjate në histori”. Heroikë.

Për çdo vit Shqipërisë i zbrazet një qytet

by

Migena Andoni/

Shqipëria po shpopullohet çdo ditë e më shumë. Instat jep të dhëna alarmante për largim masiv të shqiptarëve nga vendi. Sipas të dhëneva zyrtare të Instat, struktura e popullsisë po pëson ndryshime thelbësore. Në 1 janar 2022 raportohet se Shqipëria banohet nga 2. 793.592 banorë, duke pësuar një rënie me 1.3% krahasuar me 1 Janarin e vitit 2021. Shqetësues është fakti se  janë të rinjtë ata që po braktisin masivisht Shqipërinë. Në vigjilie të vitit të ri akademik përllogariten 2 mijë studentë më pak krahasur me një vit më parë. Pamundësia financiare për të ndjekur arsimin e  lartë në vend, kushtëzon të rinjtë të bëjnë të gjitha përpjekjet për t‘u arsimuar në vende të ndryshme te botës, me shpresën se pas studimeve, ata do të lidhin një kontratë pune në vendet ku u arsimuan, me synimin për të mos u kthyer më kurrë në Shqipëri. Sipas Instat emigracioni i të rinjve 20-24  vjeç dhe ulja  e lindjeve shënon rënien më të fortë të popullsisë. Ky është viti i pestë, sipas të dhënave zyrtare që vendit i ikin 41 mijë banorë, ose e thënë ndryshe 1 qytet çdo vit. Eshtë e trishtueshme të shohësh se si auditoret e univesiteteve boshatisen.Çdo ditë takon miq, profesionistë të fushave të ndryshme që artikulojnë vetëm një shqetësim:

 Si të largohen nga Shqipëria? Në pamundësi për të siguruar kontrata pune dhe për t‘u larguar në mënyrë te ligjshme nga vendi, disa kanë zgjedhur të çajnë detet me gomone, ashtu sikundër vepronin para 32 vitesh, kur  sapo vendi kishte rrëzuar diktaturën komuniste dhe kur  Shqiperia hyri në statistikat ndërkombëtare si vendi më i varfër në botë pas Ugandës. Ky fenomen tragjik është bërë problem serioz për kancelaritë ndërkombëtare, ndërsa shtypi i huaj çdo ditë referon fakte të emigracionit të shqiptarëve shoqëruar me shqetësimin se ky alarm vjen nga një vend si Shqipëria, anëtare e Natos dhe kandidate për statusin e vendit kandidat për anëtarësim në Bashkimin Europian. Eshtë tragjike pohimi i shumicës së shqiptarëve se vendi i tyre nuk i ofron asnjë mundësi për të garantuar minimumin jetik. Mungesa e punësimit, pagat dhe pensionet e ulëta, mungesa e investimeve të huaja si pasojë e pasigurisë juridike dhe klimës armiqësore ndaj biznesit, shëndetësia dhe arsimi pa sistem, është tabloja e realitetit që nxit shqiptarët, veçanërisht të rinjtë, të largohen me çdo kusht dhe mjet. Ndërsa  varferia është ulur në çdo familje Kryeministri Rama tha se Qeveria  do të blejë dy satelitë me vlerën e 6 milionë dollarëve, për të mbikëqyrur sikundër tha ndërtimet pa leje. Eshtë qesharake të besosh këtë justifikim, kur ndërtimet pa leje janë ngritur në 9 vite në sytë e qeveritarëve tanë, ku “betoni“ është parë si alternativë e larjes së parave të drogës dhe krimit. Trishtim për fatin tragjik te shqiptarëve, të cilët kanë vetëm një mundësi për t‘u ushqyer, “EMIGRIMIN”. 

NJË SHANS HISTORIK PËR KOMBIN SHQIPTAR

by

Shaban Murati/

-A nuk duhet të rishikojmë disa prioritete strategjike të politikës sonë të jashtme?

<<Ditën e madhe historike>>, u quajt 15 marsi i rivendosjes së marrëdhënieve diplomatike midis Shqipërisë dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Është i drejtë ky përcaktim, siç është e kuptueshme dhe jehona e gjerë, që pati në qarqet politike e diplomatike serioze. Mund të quhet historike edhe për vetë historinë e kombit tonë. Për rëndësinë dhe kohën, që u ndërmuar ajo, mund e duhet të jetë vërtetë e tillë për tërë historinë dhe fatet tona në prag të mijëvjeçarit të ri. Evropa dhe tërë bota, diku më shumë e diku më pak, po jetojnë një periudhë transformimesh me të vërtet tronditëse këto dy vitet e fundit. Evropa dhe bota po jetojnë e po kalojnë një periudhë tranzicioni, siç është e tillë çdo fazë kalimi nga një gjendje në tjetrën e që për fat është sot kalim në një fazë më të lartë e në një shoqëri njerëzore më njerëzore. Në një periudhë tranzicioni ndodhet edhe Shqipëria me proceset dhe përpjekjet për demokratizim, pra me përpjekjet për të qenë në një nivel me civilizimin evropian e për të shkuar me të në dekadat që po vijnë.

Periudha e tranzicionit, që të mos jetë më e gjatë se e vendeve të tjera, kërkon një rivlerësim të vlerave themelore, një përshtatje sa më adekuate me kohrat, që jetojmë dhe sidomos me kohën, që troket. Asgjë nuk mund të jetë më siç ka qenë më parë. Gjithçka e njohur ka ikur. As koncepti për sovranitetin e pavarësinë, e le pastaj për marrëdhëniet midis kombeve e shteteve, nuk mund të jenë ato të një shekulli apo gjysëm shekulli më parë. Një rivlerësim i tillë kërkon të rishikojmë disa nga prioritetet tona strategjike në fushën e politikës së jashtme. Rishikimet i kërkon gjendja aktuale, kushtet kombëtare e ndërkombëtare, dhe sidomos e kërkojnë disa nga ato momente kyçe, të cilat quhen shanse historike për politikën e jashtme të një shteti, për marrëdhëniet ndërkombëtare të një kombi. E tillë është rivendosja e marrëdhënieve diplomatike me Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Ai është një nga ato shanset , që në politikën e jashtme të vendeve të vogla nuk janë aq të shpeshta sa mund t’i humbësh. Ndaj treni duhet kapur me kohë.

Është e njohur që në përcaktimin e prioriteteve strategjike të politikës së jashtme të një shteti ndikojnë madhësitë e fuqisë dhe të pozicionit gjeografik, përveç shumë të tjerave. Me transformimet e ndodhura në Evropë dhe në tërësi në marrëdhëniet ndërkombëtare dy vitet e fundit, janë thyer shumë skena klasike e metafizike, e bashkë me to edhe ato të përcaktimit të prioriteteve. I vetmi, që mbetet bazë është interesi kombëtar, i cili padyshim dëmtohet apo ndihmohet nga përcaktimi i drejtë ose jo i prioriteteve të politikës së jashtme. Në jetën dhe historinë e popujve dhe vendeve të vegjël rëndësia dhe pasojat e një zgjedhjeje të tillë janë më të mëdha se sa roli, që këto vende kanë në strukturën e marrëdhënieve ndërkombëtare.

Prognozofikimi i drejtë shkencor i politikës së jashtme të shtetit shqiptar nuk mund të bëhet pa përcaktuar, po në të njejtën mënyrë, dhe prioritetet tona strategjike në këtë fushë. Diskutimi dhe vendosja e prioriteteve strategjike të politikës sonë të jashtme më tepër se kurrë duhet të jetë objekt i diskutimit publik, mbipartiak e mbiideologjik, përderisa ka të bëjë me fatet e kombit e të popullit shqiptar. Duke rishikuar këto prioritete e duke kapur shansin historik, që ofron rivendosja e marrëdhënieve diplomatike me Shtetet e Bashkuara, nuk mund të mos shkosh, pas një analize të kujdesshme e gjakftohtë të të tërë faktorëve dhe alternativave, tek ngritja e këtyre marrëdhënieve në një prioritet strategjik të politikës së jashtme të shtetit tonë. Këtu të çon përvoja e hidhur historike, këtu të çon përllogaritja e gjithë hapësirës së problemeve të mëdha të sotme dhe e të panjohurave të ardhme në të cilat noton vendi ynë.

Proceset pozitive të thella, që ndodhën dy vitet e fundit e që janë ende në zhvillim në Evropë, shpesh janë parë në korelacion me perestrojkën. Duke vëzhguar tej sipërfaqes, këto procese demokratizuese dhe vetë perestrojka nuk mund të mendoheshin e as të mendohen pa rolin protagonist pozitiv të Shteteve të Bashkuara. Pesha, roli e ndikimi i Amerikës në transformimet evropiane, çuan gjithashtu në një zgjerim të përgjegjësisë së saj në çështjet botërore. Evropa dhe bota janë tani në ndërtim e sipër të një sistemi të ri të sigurimit ndërkombëtar, pas ezaurimit të atij, që u vendos pas Luftës së Dytë Botërore. Atëherë as na pyetën e as kishim mundësinë të ndikonim se ku do të dislokohej vendi ynë në këtë sistem. Sot është krejt tjetër dhe zgjedhjet e gabuara nuk do ishin më vetëm gabime. Rezultati kryesor i ndërtimit të sistemit të ri të sigurimit evropian e ndërkombëtar është prishja e skemës bipolare të drejtimit të strukturës së marrëdhënieve ndërkombëtare. Njeri pol, perandoria sovjetike, u dezintegrua dhe, megjithë peshën ushtarake, që vazhdon të ruajë, nuk ka më ndikimin, që pretendonte dhjetë, ose pesë vjet më parë. Polet e tjera të fuqisë botërore janë në krijim e sipër, por kjo nuk është një gjë, që bëhet brenda ditës. Në këto kushte poli tjetër, dhe sot për sot i vetëm, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, dolën më të fortë dhe më me sukses në betejën për kapërximin e ekuilibrave të vjetra dhe kërkimin e atyre të reja. Perandoritë që shkatërrohen janë si shtëpitë e vjetra, që të lëshojnë çatinë mbi krye, nëse nuk largohesh.

Ne duam të hyjmë në Evropë, por pjesa më e rëndësishme dhe jashtëzakonisht vendimtare në kuptimin politik, ekonomik e ushtarak e kësaj Evrope janë Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Ato janë bashkë me Kanadanë, anëtare të Konferencës për Sigurimin dhe Bashkëpunimin në Evropë, pikërisht për shkak të lidhjeve dhe peshës, që kanë në punët evropiane. E parë në këtë prizëm, është e kuptueshme që marrëdhëniet tona me Amerikën mund të kenë dhe do të kenë një ndikim shumë të madh edhe në marrëdhëniet e vendit tonë me vendet e tjera evropiane, në Perëndim dhe në Lindje të saj.

Me Shtetet e Bashkuara të Amerikës ka një histori lidhjesh edhe çështja jonë kombëtare. Është vendi këtu të kujtojmë përkrahjen, që Amerika i ka dhënë shtetit të ri shqiptar pas Pavarësisë më 1912 dhe angazhimin personal të presidentit amerikan Uillson në Konferencën e Paqes në Paris më 1919 në mbrojtje të tërësisë tokësore të shtetit tonë kundër lakmive shoviniste fqinje. Ne shkojmë në shekullin e ri me çështjen shqiptare të pazgjidhur. Çështje të ngjashme ka njohur historia e re e marrëdhënieve ndërkombëtare me problemin gjerman. Kemi thënë që historia e bëri të vetën dhe Gjermania u bashkua. Kemi thënë edhe faktin se ishte Gorbaçovi, që dha pëlqimin. Veç nuk duhet harruar se pa vullnetin e Amerikës nuk do të ishte bërë as njëra e as tjetra. Zgjidhja e problemit gjerman në rrugë paqësore është një shembull historik dhe përvojë që zanafillën e ka në Amerikë. Është një përvojë që, në mënyrë paqësore, mund të çojë, në kohë të përshtatshme, në shlyerjen e padrejtësive historike, që i janë bërë popullit shqiptar. Përkrahja që Shtetet e Bashkuara të Amerikës i kanë shprehur të drejtave kombëtare demokratike e njerëzore të popullit shqiptar të Kosovës, me deklaratat e personaliteteve të tyre të lartë politike, me rezolutat e shumta të Kongresit amerikan kundër represionit e politikës brutale të Serbisë në Kosovë, përkrahja politike dhe propagandistike për çështjen e Kosovës, është një element tepër i rëndësishëm, që duhet mbajtur parasysh.

Duke diskutuar për problemet e prioritetit strategjik të marrëdhënieve tona me Shtetet e Bashkuara të Amerikës është e qartë se i kam parasysh edhe tezat e <<ballkonofilëve>> dhe të retoristëve <<fqinjësorë>>. Bota e shekullit 21 nuk i jep më vlerën e shekullit të 19-të afërsisë gjeografike. Aq më tepër që përvoja historike shumëshekullore e popullit dhe e atdheut tonë, gjysmat e trojeve të të cilit na i kanë grabitur fqinjët e veriut dhe të jugut, nuk të jep shumë bazë për këtë lloj retorike. Padyshim, ne jemi e duhet të jemi për fqinjësinë e mirë, por kjo nuk duhet kuptuar sikur ne e kemi harruar historinë dhe duhet të paguajmë haraçe kombëtare. Si shtet i pavarur dhe sovran, që don ta ndërtojë në paqe jetën e vet, ne duam qetësinë në kufijt tanë, por kjo duhet të jetë qetësi në të dy anët e kufijve. Sa për raportin midis sigurisë dhe afërsisë gjeografike, kjo tashmë ka kuptime të tjera, dhe shembulli i Kuvajtit, që u sulmua e u pushtua nga <<fqinji dhe vëllai i tij arab>> Iraku, dhe u çlirua nga një koalicion aleat ,që vinte nga shumë larg, është domëthënës për të bërë llogari më të ftohta.

Me Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe me popullin amerikan ne kemi një histori të gjatë lidhjesh. Populli shqiptar nuk mund të harrojë dhe i është shumë mirënjohës populli amerikan, i cili gjatë një shekulli ka pritur me bujari dhe ka mbajtur në gjirin e vet valët e mëdha të kurbetit nga Shqipëria para Luftës së Dytë Botërore dhe valën e emigracionit nga Kosova pas asaj lufte. Komuniteti shqiptar në Amerikë, integrimi dhe veprimtaria e tij e shquar atje, janë provë e afinitetit, që ekziston dhe që duhet të forcohet midis popujve tanë.

Është e rëndësishme që rivendosja e marrëdhënieve diplomatike midis Shqipërisë dhe Amerikës u bë në një moment të rëndësishëm kthese në jetën e popullit tonë, në prag të zgjedhjeve të 31 marsit dhe kur interesi kombëtar po zë gjithnjë e më shumë vendin e tij të merituar si yll polar i politikës së jashtme të shtetit tonë. Duke pasur këtë yll do të gjejmë prioritete të drejta strategjike në politikën e jashtme dhe do të jemi më të sigurt për ekzistencën tonë si komb, për vendin dhe bashkëjetesën tonë me kombet e qytetëruara të Evropës edhe botës.

Botuar 17.3.1991

(Nga libri “Hije në diplomacinë shqiptare”, Tiranë, 2012, fq.11)

“Parada Shqiptare”, në Asti, bashkoi patriotët shqiptarë në Itali

by

Ditën e shtunë, me 24 shtator në Asti, u mbajt “Parada Shqiptare”, e para e këtij lloji në Itali, e organizuar nga Shoqata “Asso Albania Asti-Piemonte” në bashkëpunim me Bashkinë e qytetit të Astit.

Në këtë manifestim ishin të ftuar shumë shoqata vullnetare shqiptare nga e gjithë Italia. Edhe pse në një ditë me shi, pjesa më e madhe e të ftuarve ishte në Asti, ku për një moment u shëndërrua në një Shqipëri të vogël kuq e zi.

Komuniteti shqiptar në Parma ishte ftuar dhe u përfaqësua nëpërmjet organizatave “Shkolla Shqipe Scanderbeg dhe Forum Donne Indipendenti. Ndërkohë morën pjesë edhe përfaqësues të Komunitetit shqiptar në Modena, Reggio Emilia dhe Piacenza.

Pika e parë e takimit ishte në Qendrën Kulturore “Margarita Xhepa” ku vizituam dhe pamë ambientet kaq bukur ndërtuar e mirëmbajtur nga vullnetarët dhe familjet shqiptare, klasat e shkollës shqipe, librarinë, sallën e baletit, kuzhinën dhe oborrin mikpritës. Në “Shtëpinë e Shqiptarit” në Asti na pritën, presidenti i Shoqatës “Asso Albania Piemonte – Asti”, z. Marjan Bjeshkëza, koordinatorja e qendrës, drejtuesi artistik i qendrës dhe organizatori i “Paradës Shqiptare” në Asti 2022 z. Hasan Bulçari, stafi përfaqësues dhe vullnetarë.

Ambientet gumëzhinin nga zërat e të rinjve dhe fëmijëve të familjes së madhe shqiptare në Asti, ngjyra e motive shqiptare, muzikë dhe shije të vendit tonë, Shqipërisë. Më e bukura e këtij realiteti qëndron në integrimin dhe bashkëjetesën me qytetin dhe vendasit.

Më pas të gjithë u drejtuam në qendrën e qytetit dhe në një paradë madhështore të udhëhequr nga Kryetari i Bashkisë së qytetit të Astit dhe përfaqësuesit shqiptar e si një lum ngjyrash e tingujsh u derdh mes për mes shtëpive dhe shesheve astixhiane.

Imagjinoni një zemër të madhe shqiptare që rrihte nën ritmin e daulles, muzikës patriotike dhe flamurit kuq e zi… Emocione që nuk do të harrohen kurrë e sidomos nga të rinjtë e fëmijët të cilët ngjanin si shqiponja të lira e krenare.

Asgjë nuk e ndali dot “Paradën Shqiptare” në Asti që përfundoi rrugëtimin e saj në oborrin e Qendrës Kulturore “Margarita Xhepa”. Aty na pritnin pjata të ngrohta shqiptare dhe jo vetëm. Ndërkohë, në pritje të fillimit të koncertit, patëm mundësi të shkëmbenim përshëndetje me të gjithë shqiptarët, të ardhur nga të katër anët e Italisë.

Koncerti i mblodhi të gjithë të ftuarit pranë skenës të përgatitur enkas për këtë rast me artistë shqiptarë.

Një koncert shumë i pasur artistik ku Komunitetin Shqiptar të Parmës e përfaqësoi:

Monika Bekolli në flaut me pjesët: Dua më shumë Shqipërinë dhe me një Kolazh Muzikë Arbëreshë

Musart (Fatma Mema) me këngën Party Musart.

Deana Paja e vetë përgatitur me koreografinë e Olta Shehut “Valle Dasme Shqiptare”.

Falënderojmë organizatorët e “Parada Shqiptare” në Asti 2022 për ftesën dhe organizimin e përpiktë!

Falënderojmë Agjencinë “Kodra Tour” në Reggio Emilia për udhëtimin e qetë dhe gatishmërinë e plotë!

Falënderojmë dhuruesit që garantuan udhëtimin dhe drekën për të gjithë!

Falënderojmë vullnetarët dhe familjet shqiptare për pjesëmarrjen!

Faleminderit për shërbimin fotografik z.Patriot Demaj!

Forum Donne Indipendenti

Shkolla Shqipe Scanderbeg në Parma

Albumi dhe kronika u përgatitën nga E.Lashi

Asti, 24.09.2022

Shqipëria vendi që ka për industri, demagogjinë

by

Ilir Levonja*/

Viti 2020, një togë policore mësynte këtu aty për gjoja sekuestriminin e pasurisë së paligjshme. Një bjonde, po me flokë të verdha ama, me syze të errta, kapele bejsbolli, njoftonte programin një ditë më herët. Show ishte i garantuar. Kjo në dukje luftonte krimin megjithëse si metodë ishte po aq e paligjshme sa objektet në fjalë. Megjithatë karakteristika e shqiptarëve është të fërkojnë duart. Për ligjin kujtohen kur u bie për pjesë. 

Viti 2022, toga të policisë së përmbarimit mbyllin shkolla private me preteksin se nuk kanë plotësuar kushtet. Po të nisesh me të njëjtat kritere që gjoja i kërkon ministria e arsimit, shkollat shtetërore duhet të mbyllen në masën 90%. Megjithëse viti shkollor 2022-2023 ka filluar, akoma ke shkolla publike, pra shtetërore që nuk janë hapur. Nga ana tjetër godinat e shkollave, kanë qënë një minerë përfitimi fondesh pafund. Kush vjen nga bota e arsimit e di fare mirë se nuk kalonte një fillim viti pa u bërë punime në shkollë. Diku kish rënë suvaja, diku nuk funksiononin banjot, diku prishur parvazët e shkallëve, diku rrethimi etj. Mjafton dy sekuenca të shohësh nga kjo shkolla Turgut Ozal, janë ambjente farmaceutike. Njëqind herë më të mira se shkollat e Edi Ramë. Dhe në këtë konteks, jo rasësisht ka rënë numri i studentëve. Dhe jo rastësisht po mbyllen Fizika dhe Kimia. Megjithatë, sado të përpiqeni ta mbuloni budallallëkun qeveritar, janë qokat karshi Erdoganit. Ju dha spital rajonal në Fier, ju dha dy avionë, ju ndërtoi ca pallate në Laç etj. Erdogani i ka shpallur luftë një teologu me emrin Fetullah Gylen. I trëmbet si dreqi filozofisë së tij, shkollave të tia ku bën pjesë edhe gjimnazi në fjalë. Fetullah Gyleni dhe shkollat e tia veprojnë sot edhe në Amerikë. Nëse do ishin terroristë Amerika do ua kishte treguar vendin. Nuk e bën. E bëri Shqipëria e arnautit Edi Rama. Dhe mirë ai, po si nuk ju vjen turp ju ajka e mësimdhënies që rrini dhe nuk flisni. 

Viti 2022, bota iraniane është sot në një luftë frontale me klanet e pushtetit. Arsyeja, policia morale vrau një shtetase 22 vjeçare për faktin se nga shamia e kokës i kishte rënë mbi ballë një cullufe floku. Shumë habiten kur dëgjojnë se çfarë është policia morale. Një absurditet social i dështimit të një klani pushtetarëh. Asaj fryme maskiliste që sundon vetëm me dhunë. Në Shqipëri ka pasur tentiva për shaminë e kokës, kjo nga fryma erdoganiste aq sa ka arritur deri në fushata synetllëqesh. Prekjen e laicitetit të shkollës me gjoja zgjedhjet për programe fetare, turqishten etj. Madje ka frymëzime se për t’i shpëtuar sllavizmit shqiptarët duhet të konvertohen 100% në myslimanë etj. 

Viti 2022, policia morale e shtetit shqiptar arreston në flagrancë një mjek. Me gjoja agjent të infiltruar etj. Për shkak të një rryshfeti 20 mijë lekësh të reja, apo dyqind mijë, pompoziteti për të treguar forcën. Se në këto 10 vjet qeverisje nuk pamë e dëgjuma sikur një agjent të infiltruar në botën e drogës, të ndërtimeve pa leje, apo pallateve të larta ku gjithë media europiane shkruan se po pastrohen paratë e karteleve të drogës. Nuk pamë një agjent të infiltruar në korrupsionin galopant të lëvrimit të fondeve për minerën e gjoja përpunimit të mbetjeve urbane, plehrave. 

Tani që arrestuat një mjek edhe krimi kibernetik u izolua. Madje grusht bashkuar me Edi Ramën dhe të shkojmë prapë tek godina e re e ambasadës ruse, të vendosim tabelën Ukraina e lirë. Nuk ke çfarë i bën, kjo është Shqipëria vendi që ka për industri, madje tepër të fuqishme, demagogjinë.

Titulli origjinal i autorit: Policia morale e Edi Ramës.