ESSE – Page 318 – Dielli

Një Komb Krenar

May 22, 2017 by dgreca

Fjala e plotë e Presidentit Trump në ceremoninë e diplomimit të kadetëve të Rojes Bregdetare të SHBA /

Akademia e Rojes Bregdetare-New London, Connecticut /

Përktheu për “Diell-in”, Herion Kërcelli/
Midis të tjerave Presidenti Trump, në funksionin e Komandantit të Përgjithshëm, shpalosi një pjesë të strategjisë për të ardhmen e Rojes Bregdetare të SHBA./

Ju falemnderit shumë! Falemnderit John! Falemnderit dhe urime për Klasën e 2017. Punë e mrekullueshme. Gjeneral Kelly, dua t’ju falenderoj juve për si Sekretar i Shërbimit të Rojes Bregdetare të SHBA. Ju keni qenë me të vërteë shumë i vecantë për shtetin tonë, për mua dhe administratën tonë. Ju keni bërë përgjatë gjithë jetës tuaj një punë të pabesueshme duke mbrojtur vendin tonë. Të falemnderit shumë, John.

Johni dhe të gjithë njerëzit e tij janë duke bërë gjithashtu një punë të pabesueshme duke mbrojtur atdheun tonë dhe kufirin tonë. Jam shumë i emocionuar që adresa ime e parë në Akademinë e Shërbimit është ceremonia e dipllomimit për Rojen Bregdetare të Shteteve të Bashkuara. Me besoni, është një nder i madh. (Duartrokitje). Unë kam qenë këtu më parë dhe është një vend shumë, shumë special. Cdo kadet që dipllomohet sot, si Kryekomandanti juaj, është me të vërtetë nderi im që ta mirëpres në bord. (Duartrokitje). Dhe ju duhet të merrni një moment që të festoni këtë arritje të pabesueshme.

Governator Malloy, {guvernatori i CT, shënimi im} faleminderit që jeni këtu. Ne jemi të kënaqur që ju mundet të bashkoheni me ne. Dhe une e di sa të zënë janë guvernatorët sot, dhe ata janë atje duke luftuar. Nuk është kurrë e lehtë. Buxhetet janë pak të ngushtë, por ne jemi duke bërë një punë, të gjithë jemi duke punuar së bashku. Gjithashtu falenderoj Admiralin Zookunft dhe udhëheqjen e tij. Udhëheqja e tij ka qenë mahnitëse. Të dipllomuarit e sotëm janë me fat që do i shërbejnë nën një Komandant aq të zot dhe me eksperiencë. Ai është megjithëmend fantastik.

Falenderime gjithashtu ndaj Admiralit Rendon, Inspektorit të Akademise. Admiral, unë e kuptoj që ju vini nga një familje e vërtetë e Rojes Bregdetare. Dy vëllezër, një nip, një kushëri, të gjithë kanë kaluar përmes këtyre koridoreve. Ajo është shumë mbresëlënëse. Them se e pëlqen vendin, apo jo? (Duartrokitje). Dikush në familjen tuaj ka qenë duke bërë dicka të drejtë. Unë mund ta tregoj atë. Jam i sigurtë që ata janë të gjithë shumë krenarë, thjesht sic jemi ne krenarë për oficerët e rinj, që janë duke u dipllomuar sot, Admiral, nën mbikqyrjen tuaj.

Unë gjithashtu. do të doja të shfrytëoj këtë rast, për të shprehur mirënjohjen tonë ndaj të gjithë prindërve, gjyshërve dhe anëtarëve të familjes që kanë mbështetur këta të dipllomuar mahnitës. Jepini prindërve dhe cdokujt një dore. Eja. (Duartrokitje). Meqë Amerika ka familje si këto, dhe ne do të mbajmë të gjitha këto familje të siguruara dhe tepër, tepër të sigurta. Ju, po i mbani familjet tuaja të sigurta tani.

Në qoftë se nuk jeni tashmë, ju jeni për tu bërë familje ushtarakësh. Kështu, duke filluar nga sot, unë shpresoj se, ju e ndjeni mirënjohjen e plotë të kombit tonë. Këta kadete të mirë të rinj janë për marrë vendin e tyre të ligjshëm në vijën mbrojtëse të frontit të SHBA.

Kadetë, ju nuk meritoni vetëm urimet, por edhe mirënjohjen e secilit dhe cdo Amerikani. Dhe ne të gjithë ju nderojmë ju me kokë. (Duartrokitje). Një komb krenar. Dhe ju jeni një pjesë e një kombi tepër krenar, që nderon me kokë kadetët 195 199, të Klasës 2017 të Akademisë së Rojes Bregdetare. Ju lumtë. (Duartrokitje).

Unë e kuptoj nga admiralët që kjo ka qenë një klasë tepër speciale. Ju jeni trajnuar këtu të menaxhoni situata e momente të vështira, që duan një farë experience. Do përballoni momente të vështira në jetën e njerzve dhe të ndihmoni të dobëtin në orën e tyre të nevojes. Por, madje edhe për Rojën Bregdetare, kjo klasë ka qenë në mënyrë të vecantë e dedikuar ndaj shërbimit publik.

Ju shërbyet mëngjes tek banka e ushqimit lokal një ditë të vetme në javë. Ju rindërtuat një shtëpi me banesa për njerzit. Vitin e kaluar, ju udhëhoqët kadetët në dhurimin e një totali prej 24,000 orësh — një kohe e gjatë — ndaj shërbimit të komunitetit. Ju keni bërë punë mahnitëse. Në raport me vitet e tjera të Rojes Bregdetare, ju keni pasur më pak njerëz dhe më pak resurse, por ju i arritët objektivat. Ju e bëtë atë me aftësi dh me krenari — dhe, do të doja të thoja, me buxhet më të vogël dhe para orarit. Ne po bëjmë shumë prej saj tani në qeverinë e Shteteve te Bashkuara. (Duartrokitje).

Unë nuk do ju flas juve për sa shumë kurseva ju mbi motorin reaktiv luftues F-35. As nuk do të flas për atë. Ose sa shumë ne jemi për të kursyer juve mbi aeroplanmbajtsen Gerald Ford. Ajo kishte një problem teprice përpara se unë të vija këtu, ju e dini atë. Akoma do të ketë një problem teprice. Ne hymë brenda kur kishte përfunduar. Por ne do të kursejmë mjaft para. Dhe kur ne ndërtojmë aeroplanmbajtëse të reja ato do të ndërtohen poshtë buxhetit dhe pra kohe. Këtë thjesht mbajeni mend. (Duartrokitje). Ajo do të na lejojë ne të ndërtojmë më shumë.

Tani, sigurisht, ka gjithmonë disa gabime nga koha në kohë — ju e dini atë. Për shembull, unë kuptoj që një herë ose dy herë, Kadeti i Klasës së Parë Bruce Kim. — ku është Bruce? (Duartrokitje). Ku është Bruce? Oh, Bruce, si ja bën ti këtë vetes, Bruce? (Të qeshura). Si Oficer Regjimental i Parkimit, mund të ketë plotësuar aksidentalisht disa bileta për ti lëshuar ose disa makina tuajat janë për tu nisur. Bruce, cfarë po ndodh me ty? (Te qeshura).

Por, Kadetë, që nga kjo ditë e tutje, ne duam që të gjithë të jenë të pastër shpirtërisht në jetë. Kjo përfshin dhe Bruce, apo jo? (Të qeshura). Dhe kështu, për ndonjë pavëmendje ose thyerje të vogla që mund të kenë ndodhur këtë vit, sic kërkon tradita, unë në këtë mënyre shfajësoj cdo kadet duke justifikuar krimet e vogla.

Tani, Bruce — ngrihu në këmbë edhe një herë, Bruce. (Të qeshura). Ata të shpëtuan ty, Bruce, sepse ata të gjithë duan që unë ta bëj atë, dakort? Falemnderit, Bruce. Urime, Bruce. (Duartrokitje). Ju lumtë. Me që ra fjala, Bruce, mos u shqetëso për atë. Ajo është tradita. Unë isha i detyruar ta bëja atë. Ti e di. Mos u shqetëso. (Të qeshura).

Ky është me të vërtetë një grup i mahnitshëm i kadetëve që janë këtu sot për urdhër gradimi. Ju mund të kishit shkuar për shkollim kudo që donit, — dhe më shumë, shumë pak përgjegjësi në krahasim me këtu Por në vend të saj, ju zgjodhët rrugën e shërbimit. Ju zgjodhët punën e vështirë, standardet e larta, dhe një mision tepër fisnik, — të shpëtoni jetë, të mbroni atdheun, të mbroni interesat e Amerikës rreth globit. Ju zgjodhët Rojen Bregdetare. Zgjedhje e mirë. Zgjedhje e mirë. (Duartrokitje).

Ju keni mësuar aftësi që të tjerët nuk i mësojnë në shkollat e tjera. Kjo është specifikë e kësaj akademie, por dhe kampi juaj I madh, deti i hapur i madh. Ai eshte nje kamp i madh, i madh, apo jo? Një kamp i bukur. Por dija që keni mesuar tek ky institucion krenar, është dija ju keni mësuar për detyrën e veten tuaj. Është dija që e bën secilin prej jush drejtues të vlefshëm në cdo situatë.

Nga ditët e para me stuhi të Sëab Summer (Vere Shtupe), deri tek klasat finale, si nje kadet i klasës së parë, secili prej jush është pritur që të marrë përgjëgjësi, të merrni vendime, dhe të veproni. Të bëni gjënë e duhur. Dhe ju duhet të mësoni të veproni në rrethana të ndryshme dhe nën presion të madh.

Vetëm pak ditë nga tani, ju do ta vendosni këtë aftësi jetike nën shërbimin e anijeve tuaja, sektorëve, dhe vendit tuaj. Ju do të shërbeni si oficerë të kuvertës në anijet e patrullimit të Rojes sonë Bregdetare. Ju do të forconi ligjin dhe urdhërin në ujërat e rrezikshme, si oficerë lundrues. Ju do te bllokoni transportimin e paligjshëm të parave, armëve dhe drogës. Ju do të lufton trafikimit të qënieve njerëzore — dicka për të cilën njerëzit nuk kanë folur shumë. Një nga murtajat e mëdha të botës. Jo vetëm vendi ynë, por krejt bota.

Amerikanet do ta vendosin besimin e tyre në udhëheqjen tuaj, komandantët tuaj do t’ju besojnë juve gjithashtu. Roja Bregdetare është standard i artë në delegimin e vendimmarrjes sipas zinxhirit komandues. Kështu thjesht sic instruktorët tuaj vepruan tek akademia, komandantët e Rojes Bregdetare do tju shpjegojnë vizionin e tyre, dhe pastaj do tju besojnë ju që të bëni punën. Thjesht ashtu si unë, si Presidenti juaj, do ju besoj ju që të bëni punën.

Është e mahnitshme të mendosh për aventurat që janë duke filluar për ju. Në gjithë vendin, këtë muaj, miliona studente janë duke u dipllomuar nga shkolla e mesme, universiteti. Shumë të tjerë merakosen, thjesht cfarë do të bëj. Ata i thonë vetes, cfarë do të bëjnë? Ju e dini cfarë do të bëni. Ju morët një profesion të mirë, meqë ra fjala. Ju morët një të bukur, një të mirë. Dhe ne jemi megjithmend krenarë tj’u kemi ju pranë. (Duartrokitje).

Vite më pas, disa prej jush mund të shikojnë mbrapa dhe të pyesin veten, nëse kanë bërë zgjedhjen e duhur, nëse kanë bërë shumicën e mundësive që i janë dhënë. Në Rojen Bregdetare, ju do të përballeni me shumë sfida dhe shumë kërcënime. Por, një gjë që ju kurrë nuk do tju duhet të përballeni më, është pyetja se, cfarë do të bëj. Kur të shihni mbrapsht, nuk do të dyshoni. Ju e dini egzaktësisht si e keni kaluar kohën tuaj — duke shpëtuar jetë.

Këtë e hikoj tek ju admiralë, tek Gjeneral Kelly, tek disa njerëz të mëdhenj në shërbim. Unë ju them se ata e duan atë që bëjnë. Ata e duan vendin. Ata duan ta mbrojne vendin tonë dhe ata e duan cfarë bëjnë. A nuk është e drejtë? Mirë. Unë nuk mendoja se ndonjë do të thoshte jo. (Të qeshura). Ajo do të prishte fjalimin tonë, apo jo? (Të qeshura). Ata janë njerëz të mëdhenj.

Ju gjithmonë e dini cfarë do të bëheni: liderë dhe oficerë të Rojes Bregdetare të Shteteve te Bashkuara. (Duartrokitje).

Dhe kur të shohin uniformën tuaj, cdokush në botë, do ta dije egzaktësisht cfarë do të thotë. Cfarë standardi? — dhe me të vërtetë nëse mendon për atë, kur ju flisni për marinarët e mëdhenj, dhe marinarët më të mëdhenj të botës, ne i kemi. Por nuk ndjejmë lehtësim për marinarë të ngecur në cekëtinë, ndërsa gradat e tyre të rangut të lartë, plot vezullim thyejnë horizontin? Cfarë është një shpirt endacak në det, me vetëm një kohë të shkurtër jete, që nuk gëzohet tek tingulli i atyre teheve të hanxhareve lart, duke ardhur mbrapsht dhe duke zbritur poshtë që ti shpëtojë ata nga vdekja? Cfarë është kontrabandisti i drogës, një shitës helmi, i cili rri gjithë frikë nga kamzhiku i vendit tonë, nga fuqia e Rojes Bregdetare. Në këtë rast, ne e dimë arësyen, — shërbimi jetëshpëtues i Amerikës është në rrugë e sipër. Roja Bregdetare është me të vërtetë jetike për Forcat e Armatosura të Shteteve të Bashkuara dhe në të vërtetë jetike për vendin tonë të madh. (Duartrokitje).

Nga pesë degët e Shërbimeve tona të Armatosura, është vetëm Roja Bregdetare që ka pushtetin të thyejë përmes 21 feet(këmbë) të akullit Arktik, të fortë shkëmb, apo jo? Ju jeni të vetmit. Dhe unë jam krenar të them që nën administratën time, ne jemi duke ndërtuar të parët akullthyes të rinj teë rëndë që Shtetet e Bashkuara kanë parë në mbi 40 vjet. Ne do të ndërtojmë shumë prej tyre. (Duartrokitje). Na duhen. Na duhen. Roja Bregdetare mban në ruajtje portet tona, patrullon kanalet tonë të lundrueshëm, dhe mbron infrastrukturën tonë. Ju mbroni Amerikën në një botë të kërcënimeve massive dhe të rënda. Së shpejti, disa prej jush do të jenë duke drejtuar bordimin e anijeve të dyshimta, duke kërkuar për armët më vdekjeprurëse, dhe duke mbajtur nën arrest kriminelë të rrezikshëm. Me një qëllim. Për ta mbajtur popullin tonë të sigurtë. Të tjerë prej jush do të shërbejnë me partnered e vendeve te tjera rreth globit, duke sjellë pushtetin e plotë të Rojes Bregdetare të Shteteve të Bashkuara drejt e tek ato brigje të largëta. Dhe disa prej atyre brigjeve janë shumë larg.

Që të sigurojmë kufijtë tonë nga kartelat e drogës, kontrabandistëve të qënieve njerëzore, dhe kërcënimeve terroriste, Anijet e Patrullimit të Rojes Bregdetare patrullojnë më shumë se 1,500 milje poshtë kufirit tonë jugor. Shumë njerëz nuk e dinin atë. Kur krenaria e pamasë godet zemrën tënde, ti kupton që me ketë aftësi të madhe dhe shpejtësi të tmerrshme, burrat dhe gratë e Rojes sonë Bregdetare ndalojnë kriminelë të rrezikshëm dhe miliarda dollarë vlerë të narkotikëve të jashtëligjshëm cdo vit të vetëm. Helikopterët tuaj lancojnë nga kuvertat e anijeve të patrullimit të klasit botëror, dhe ata ndjekin kontrabandistët e drogës me shpejtësi në më tepër se 50 nyje.

Në dete të ashpër, me shpejtësi të mëdha, snajperat tanë të pabesuëshëm të Rojes Bregdetare marrin shenjë tek motorrat e kontrabandistëve. Dhe kohë pas kohë, ata nxjerrin motorrët në goditjen e parë. Atyre nuk i pëlqen të shpërdorojnë fishekët, apo jo? (Duartrokitje). Detyra juaj përmes stuhive ulëritëse, dhe përmes shiut që kap cdo pjesë të anijes, dallgëve që përplasen nga bashi në kic, është një vend ku pak njerëz të tjerë do donin të rrezikonin. Shpeshherë me rrezik dhe ndonjëherë — emocionuese. Emocionuese. Por duhet ta kesh në zemer. Ju duhet ta duani atë. Ju e doni.

Në Rojen Bregdetare, ju nuk vraponi nga rreziku, ju e ndiqni atë. Dhe ju jeni pozicionuar për mbështetjen e operacioneve në teatrat e konfliktit rreth gjithë botës. Por jo vetëm që ju mbroni sigurinë Amerikane, ju gjithashtu mbroni mirëqënien Amerikane. Është një mision që shkon mbrapa që herët dhe Anijeve të Patrullimit të të Ardhurave. Ju keni lexuar për atë dhe e keni studiuar mirë.

Sot, Roja bregdetare ndihmon të mbajë ujërat tanë të hapur për Amerikanët që të bëjne biznes. I mban lumenjtë tanë ku zhvillohet tregëtia lumore. I mban portet tanë të për eksportet Amerikane. Ju ndihmoni miliarda e miliarda dollare në të mira materiale që të të transportohen cdo ditë në vendin tonë. Ju jeni e vetmja prezence federale mbi lumenjtë e lundrueshëm të brendshëm. Ju patrulloni arteriet që ne kemi nevojë të rindërtojmë këtë vend dhe të përmirësojmë mirëqenien tonë. Dhe ne jemi duke e bërë këtë. Ju mund ta shihni atë. Mendoni për misionin e lavdishëm që ju pret. Ne do të sigurojmë portet tona, lumenjte tanë të lundrueshëm, dhe kufijtë tanë. Ju do të jeni partnerë me aleatët tanë që të avancojmë interesat e sigurisë brenda dhe jashtë vendit. Dhe ju do të ndiqni terroristët, ju do të ndaloni kontrabandistët e drogës, dhe ne do të kërkojmë që të mos hyjnë të gjithë ata që do të dëmtonin vendin tonë, Të gjithë ata që nuk e duan vendin tonë.

Së bashku, ne kemi të njëjtin mission, dedikimi dhe devotshmëria juaj më bën me të vërtetë krenar të jem Kryekomandanti juaj. (Duartrokitje). Falemnderit.

Tani, unë dua ta marr këtë mundësi, për tjudhënë juve disa këshilla. Gjatë rrjedhës së jetës tuaj, ju do të gjeni që gjërat nuk janë gjithmonë të drejta. Ju do të hasni gjëra që nuk i meritoni dhe që nuk janë gjithmonë të garantuara. Por ju duhet të ulni kokën dhe luftoni, luftoni, luftoni. Kurrë, kurrë, kurrë mos hiqni dorë. Gjërat do të zgjidhen thjesht mirë.

Shikoni tek mënyra si jam trajtuar kohët e fundit — (të qeshura) — vecanërisht nga media. Asnjë politikan në histori — dhe unë e them këtë me siguri të madhe — ka qenë trajtuar më keq apo më me pa të drejtë. Ju nuk mund ti leni kritikët dhe pesimistët të hyjnë në rrugën e ëndrrave tuaj. (Duartrokitje). Prandaj unë — ju falenderoj. Mendoj se prandaj ne fituam.

Fatkeqësia të bën më të fortë. Mos u dorëzoni. Mos zbrisni mbrapa. Dhe kurrë mos ndaloni së bëri, cfarë ju e dini që është e drejtë. Asgje që vlen nuk vjen lehtë. Dhe sa më e drejtë të jetë e drejta juaj, më shumë kundërshtime do të përballeni me të.

Unë kam realizuar mjaft për një kohë të shkurtër si President. Duke shkelur gjithë vendin. Një drejtësi e Gjykatë Supreme fare e re — që do të jetë fantastike për 45 vjet — (duartrokitje) — Një investim historik në ushtrinë tonë. Ne kemi ruajtur Amendamentin e Dytë, kemi zgjeruar shërbimin për veteranët tanë — ne do të kujdesemi për veteranët tanë si kurrë më parë. (Duartrokitje).

Unë kam shtendosur zinxhirët mbytës të mjedisit që mbulojnë rreth vendit tonë dhe ekonomise tonë, zinxhirë aq të ngushtë që nuk mund të bëjë asgjë — që punët po pakësoheshin. Ne ishim duke humbur biznes. Ne po e shtendosim. Ne kemi filluar planet dhe përgatitjet për murin e kufirit, që po shkon shumë, shumë mirë. Ne po punojmë për shkurtimin e taksave të mëdha për të gjithë. Ne do ju japim juve shkurtimin e taksës më të madhe në historinë e vendit tonë, nëse e marrin në menyren qe duam, dhe do tju japim juve reformën më të mirë të taksave. (Duartrokitje). Dhe ne, gjithashtu jemi duke shkuar afër dhe më afër, dita ditës, ndaj një kujdesi shëndetsor për qytetarët tanë. (Duartrokitje).

Ne jemi duke vendosur për shume cështje jetike të së ardhmes. Njerëzit e kuptojnë atë që po bëj unë, dhe kjo është gjeja më e rëndësishme. Unë nuk u zgjodha ti shërbej medias së Ëashingtonit ose interesave speciale. Unë u zgjodha që ti shërbej burrave dhe grave të vendit tonë, dhe ajo është cfarë po bej. (Duartrokitje). Unë nuk do të pushoj kurrë së luftuari për ju, dhe nuk do të pushoj kurrë së luftuari për popullin Amerikan.

Sic e lini këtë akademi që të hipni mbi lundrimin e ri emocionues, unë jam duke u përgatitur për një udhëtim shumë të domosdoshëm gjithashtu. Në pak ditë, unë do të bëj udhëtimin tim të parë jashtë shtetit si President. Me siguri, sigurim, dhe interesat e popullit Amerikan si prioritetin tim, unë do të forcoj miqësitë e vjetra dhe do të kërkoj partnerë të rinj. — por partnerë që gjithashtu na ndihmojne neve. Jo partnerë që marrin dhe marrin… partnerë që bashkëpunojnë, partnerë që ndihmojnë të paguajnë për cfarëdo ne jemi duke bërë dhe të gjithë të mirën që ne jemi duke bërë për ata, — që është dicka që shumë njerëz nuk janë mësuar dhe ata thjesht nuk mund të mësohen. Une them, mesohuni me atë, njerez. (Duartrokitje). Unë do ti kërkoj atyre të bashkohen për një të ardhme të paqes dhe mundësinë e opozitës për njerëzit tanë dhe njerëzit e botës.

ëSë pari, në Arabinë Saudite, ku unë do të flas me liderët Myslimane dhe ftoj ata të luftojnë urrejtjen dhe ekstremizmin, dhe të përqafojnë një të ardhme të paqtë për besimin e tyre. Dhe ata mezi po presin të dëgjojnë cfarë ne — si përfaqësuesit tuaj– duhet tu themi. Ne duhet të ndalojmë terrorizmin Islamik radikal. (Duartrokitje).

Pastaj në Izrael, unë do të riafirmoj aleancën tonë të pathyeshme me shtetin Hebraik. Në Romë, unë do të flas me Papa Franceskun rreth kontributeve të besimit të Krishterë ndaj botës. Më në fund, unë do të marr pjesë në Samitin e NATO-S në Bruksel dhe takimin e G-7, në Sicili, — që të promovoj sigurimin, mirëqënien dhe paqen kudo në botë.

Unë do të takoj këta lidera, dhe do nderoj vendodhjet më të shenjta të këtyre tre feve të mëdha. Dhe kudo që do shkoj, unë do të marr frymëzimin tuaj. Unë mar nga ju cdo ditë, nga guximi dhe vendosmëria juaj për të bërë cfarëdo është kërkuar që të siguroj dhe mbroj jetët Amerikane. Të siguroj dhe mbroj jetët Amerikane. Ne duam siguri. Ju do të na jepni ne sigurim. (Duartrokitje).

Në vetëm një shembull, ne shohim si ja ktheni cdo ditë vlerën jetës për njerëzit që ju takoni cdo ditë. Disa vite me parë, një helikopter i Rojes Bregdetare shpëtoi tre peshkatarë, që të tmerruar kapeshin pas anijes së tyre, që po mbyteshe dhe po digjeshe. Atë ditë, heronjtë e Rojes Bregdetare e bënë detyrën e tyre mirë. Ata fluturuan ngjitur me detin, pavaresisht rrezikut të tmerrshem, dhe zgjaten një dorë ndihme ne momentin e duhur.Kishte mbetur shumë pak kohe.

Por ajo nuk është pjesa më e shquar e asaj historie. Cdo pjesëtar, si një notues i Rojes Bregdetare e vendos ate, ju e beni atë gjë gjithë kohës, në cdo orë të ditës. Dicka ndodh gjithë kohën me Rojen Bregdetare të Shteteve te Bashkuara. Ju bëni një punë mahnitëse. Një gjë e pazakontë ndodhi me atë shpëtim, por kur ju mendoni për atë, ju i bëni ato shpëtime gjithë kohës. KNë një rast tjetër, kapiteni i një peshkatoreje

vietnameze mori dorën e notuesit. Ai e pa shpëtuesin e tij të Rojes Bregdetare në sy, dhe tha: “Unë isha duke i kërkuar Zotit të më linte të jetoja…. Unë kam nevojë të shikoj fëmijët e mi. Të lutem, Zot, më lër të jetoj që të mund të shoh fëmijët e mi. Pastaj Zoti të dërgoi ty.” Ajo është cfarë tha. (Duartrokitje).

Për cdo oficer të ri, dhe për cdo antar të ri të Rojes Bregdetare këtu ose jashtë, që sot është duke mbrojtur jetë rreth botës mbi disa prej ujërave më të ashpër ndokund, ju me të vërtetë po bëni punën e Zotit. Cfarë zemre mirënjohëse keni nga të gjithë. Sepse është dhe në zemren time tepër mirënjohese, dhe gëzimet e Amerikës për Rojen Bregdetare, — dhe Amerika gëzohet për ju shpesh — por ne ju urojmë juve fat të mirë.

Si Kryekomandanti juaj, unë ju falenderoj. Unë ju nderoj me kokë. Dhe unë, edhe një herë përsëri, përgëzoj Grupin e Rojes Bregdetare të 2017-ës. (Duartrokitje). Zoti ju bekoftë. Zot bekoftë Rojen Bregdetare. Dhe Zoti i bekoftë Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Faleminderit shume. Faleminderit. (Duartrokitje). Falemnderit të gjithëve. Nder i madh. Paci fat. Shijojeni jetën tuaj. (Duartrokitje).

Shtëpia e Bardhë

Zyra e Shtypit

17 Maj 2017

Atdheu thërret dalzotës kalorësit e lirisë…

May 21, 2017 by dgreca

Nga Azgan HAKLAJ/

Ka pak kohë që legjenda e gjallë e shqiptarëve , kalorësi i lirisë Ramush Haradinaj u kthye në Kosovë triumfalisht nga Franca e De Golit. Ai qëndroj disa muaj atje në Atdheun e lirisë së kombeve, peng si prometeu për llogari të Serbisë shoviniste, ekspansioniste e filo-ruse, si dorzanë i Atdheut të Tij, i luftës së drejtë dhe heroike të UÇK-së dhe i kauzës së shenjtë e të shtrenjtë kombtare.

Kapedani i Haradinaj së bashku me komandantet e tjerë të luftës dhe fitores kanë zbritur në një fushëbetejë po aq të rendësishme e jetike per fatet e Kosovës e të Kombit, siç ishte beteja për çlirimin nga Serbia.

Beteja elektorale në Kosovë tashmë ka përballë koalicionin e Lirisë AAK-PDK-Nisma dhe taborret e fundit në Kosovë e Ballkan të idhtarëve të Jugosllavisë titiste të prirë nga binomi Mustafa- Pacolli. E thanë më qartë Europianistet e nacionalistët modern Haradinaj -Veseli-Limaj perballë vasalëve titistë serbianë Mustafa-Pacolli. Aleanca Haradinaj -Veseli -Limaj është krejt e natyrshme. Ata janë protagonistet e medhenj të betejës e fitores për një Kosovë të lirë. Ky kualicion i lirisë zbret në betejën elektoralë me dy armë të kalibrit të randë të cilat kundershtarët e tyre nuk i kanë. Janë komandantë, strategë e fitimtarë të luftës çlirimtare te Kosovës, realizues të endrrës 600 vjeçare për liri. Ata i zhveshen parzmoret e randa të luftëtarëve në momentin historik të Kosovës dhe veshen kostumet e politikanëve për të ndertuar në Kosovë një shtet demokratik në themel të së cilit janë gjaku i derdhur për liri, vlerat Kombëtare e Evropiane. Ramush Haradinej është një piramidë madhështore e Atdheut tonë , siç ishte Oso Kuka në Vraninë, Preng Cali në Vermosh,Isa Boletini në Mitrovicë, apo gjeneral Telini, i cili vuni me drejtësi e ndershmëri kufijtë jugorë të Atdheut tonë në vitin 1913 dhe u vra nga fashistët grekë sepse i doli zot në tē drejtën e tij një kombi tē vogël e fisnik shqipërisë tonë tē shtrenjtë. Haradinaj dha dorëheqjen si kryeministër e shkoj në Hagë si dorzanë, si dalzotës i luftës sē shenjtë të UÇK-së dhe kauzës së Kombit tonë. Nuk lejoj Demarkacionin dhe nuk pranoj shitjen e trojeve shqiptare për përfitime utilitare politike e privilegje personale. Nuk lejoj Zajednicën e Prilluzhen që do ti shërbenin Serbisē si gozhda e Nastradinit. Kualicioni AAK-PDK-Nisma i beri një sherbim të madh Kombit Shqiptarë. Ai i parapriu marrëveshjes Basha-Rama duke i garantuar aleatët tanë të medhenj se shqiptarët kanë me të shtrenjtē se pushtetin Atdheun dhe se dine te jenë faktor stabiliteti në Ballkan.

ATDHETARI E HUMANISTI I SHQUAR, DR. MUHAMET MALO, NDEROHET ME ÇMIMIN “KONICA”

May 21, 2017 by dgreca

NGA RAMIZ LUSHAJ/

1.Këto ditë, në “Dajti Tower Belvedere Hotel” në Parkun Kombëtar të Dajtit në Tiranë, Qendra Shqiptare e Studimeve Amerikane e Britanike (ACABS) e nderoi atdhetarin e humanistin e shquar, dr. Muhamet Malo, me Çmimin e madh “Konica”, në 60 vjetorin e lindjes së tij, në prani të të pranishmëve edhe nga bota diplomatike, akademike, e biznesit, kulti fetar i bektashinjëve, shoqëria civile, letrat shqipe.

Ky Çmim është i madh, me vlera të veçanta, përfaqësues e nderues, sepse Faik Konica (1875-1942) i derës së hershme të bejlerëve të Konicës, i shkolluar në vendlindje e në shkollën e jezuitëve në Shkodër dhe Liceun Perandorak Francez në Stamboll, me studime të larta për gjuhësi romane e filozofi në Dizhon e Paris të Francës e me gradën “Master” në letërsi me medalje ari në Universitetin e Harvardit në SHBA (1912); poligiot (fliste anglisht, frengjisht, greqisht, turqisht, arabisht, etj.), ishte Konsull i Përgjithshëm i Shqipërisë në Washington (1914) dhe ambasador i Shqipërisë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës (Washington, 1926-1939); Sekretar i Përgjithshëm (1912) e Kryetar (1921) i Federatës PanShqiptare “Vatra” në Amerikë; një ndër përfaqësuesit e Shqiptarëve të Amerikës në Koferencën e Ambasadorëve në Londër (1913); kryetar i Kongresit Shqiptar në Triste (1913); ndërmori disa udhëtime diplomatike e politike për çështjen kombëtare shqiptare në Amerikë, Mbretërinë e Bashkuar të Britanisë së Madhe, Austri, Belgjikë, Francë, Zvicër, Itali e gjetkë; botoi revistën “Albania” në shqip e frengjisht e pjesërisht në turqisht (Bruksel-1897, Londër 1903-‘09) dhe i gazetës “Dielli” e “Trumbeta e Krujës” në Amerikë; pianist i shkëlqyer, shkrimtar gjenial (autor i disa librave brilant), krijuesi i prozës moderne shqipe, publicist, përkthyes, etj.

Ky Çmimi i madh “Konica” iu është dhënë ndër vite personaliteteve të larta shqiptare e botërore si presidentit amerikan Bill Klinton, kryeministrit britanik Tony Blair, presidentit të Kosovës dr. Ibrahim Rugova e të tjerë, ndër të cilët hyn dhe Njeriu i Mirë, shqiptari i shquar, bamirësi i madh, i mirënjohuri e i paharruari, dr. Muhamet Malo.

2.Motivacioni i dekoratës, i Çmimit (ndër)kombëtar “Konica”, i stilizuar në studio grafike e i kornizuar në galeri arti, duket paksa i gjatë nga teksti i shkruar, por është tërësisht i saktë nga realiteti përshkrues e përgjithësues, pasi na e paraqet të plotë e meritor Presidentin e Nderit të Qëndres Shqiptare të Studimeve Amerikane e Britanike, atdhetarin e humanistin e shquar, dr. Muhamet Malo.

Aty thuhet tekstualisht, mirësisht e lartësisht: “Për kontribute, arritje e imazhin e tij të lartë në promovimin e forcimin e marrëdhënieve shqiptaro-amerikane-britanike në fushën e arsimit, kulturës, historisë, masmediave e letërsisë; për rolin e tij si President Nderi dhe Senator i Qëndres Shqiptare të Studimeve Amerikane e Britanike; për arritjet vetjake gjatë jetës së tij; për veprimtaritë e tij të shumta atdhetare dhe humanitare si Njeri i Mirë, biznesmen i suksesshëm, shqiptar i shquar, misionar i kohës, duke kontribuar në sporte, art e kulturë, turizëm, botime, për institucionet e kultit, tek njerëzit në nevoja jetike e shoqërore, me ngritjen e Telesport e Teleferikun e Dajtit, etj., duke dhënë gjithçka mundi, arriti e diti në jetën e vet, duke e lënë emrin e modelin e tij të mirë”.

Çmimi i madh “Konica” shoqërohej edhe me një portret medaljor të Konicës së madh, i realizuar në Argjendari “Pirro” në Tiranë, i përshtatur me vendmbajtje në një kuti ceremoniali për këso rastesh nderuese.

Çmimin e madh “Konica” (pas vdekjes) për personalitetin shqiptar lartnor shumëdimensional dr. Muhamet Malo, e ndau ambasador Islam Lauka, doktor i shkencave politike, President i Qëndres Shqiptare të Studimeve Amerikane e Britanike (ACABS), autor i disa monografive në shqip e gjuhë të huaja (anglisht, rusisht, arabisht, persisht, serbisht) me interes e vlerësime ndërkombëtare.

Z. Enklajd Malo duke e marrë këtë dekoratë, Çmimin e madh “Konica”, shprehu falenderime për këtë nderim e mirënjohje ndaj babait të tij të nderuar Muhamet Malo dhe premtoi se do të ecin në rrugët e tij të traditës së mirë të biznesit, bamirësisë e atdhetarisë.

3.Dr. Islam Lauka, president i Qëndres Shqiptare të Studimeve Amerikane e Britanike (ACABS), ish-ambasador i parë i Shqipërisë në Kosovë, ish-drejtor i Përgjithshëm i Drejtorisë së Përgjithshme të Organizatave Ndërkombëtare në Ministrinë e Punëve të Jashtme të Shqipërisë, në fjalën e tij përcjellëse foli për jetën e veprimtaritë e atdhetarit e humanistit të shquar dr. Muhamet Malo, duke e cilësuar si një personalitetet i veçantë i kohës shqiptare, ambasador i paqes, një burrë i lartë e i rrallë në bamirësitë e tij të shumta e të mëdha, të vazhdueshme, misionar me zemër të madhe, kontributor i madh në sporte e kulturë, në institucionet e kultit, në turizëm, letërsi e arte, shëndetësi, etj.

Ambasador Islam Lauka, ndër të tjera, theksoi se dr. Muhamet Malo ka qënë prej vitit 2002 President Nderi i Qëndres Shqiptare të Studimeve Amerikane e Britanike (ACABS) dhe kemi marrë vendim se do të jetë edhe në vitet e ardhshme, edhe pas vdekjes së tij, pasi miku ynë i çmuar i bën nder Qëndres e kohës tonë me emrin, veprimtaritë e trashëgiminë e tij. Dr. Lauka pohoi se Muhamet Malo ishte dhe mbeti një institucion i bamirësisë njerëzore, qytetare e atdhetare; një kult, simbol, ikonë e Njeriut të Mirë, humanistit të madh, biznesmenit të shquar, të cilit i ndrittë jeta edhe pasjeta, fjala edhe vepra, është Nderi i Kombit tonë.

4.Dr. Muhamet Malo, vitin e kaluar (2016), u nderua nga Presidenti Amerikan Barack Obama me “Çmimin e Presidentit për Arritjet e Jetës” me motivacionin: “Për angazhimin e tij gjatë gjithë jetës në ndërtimin e një kombi më të fortë nëpermjet shërbimit vullnetar…”. Ky, një vlerësim i madh për një njeri të rrallë si filantropisti Muhamet Malo e në një vend të vogël në planetin tokësor si Shqipëria.

Kohë ma herët, Muhamet Malo, u nderua me titullin “Doktor Honoris Causa” nga OKB në vitin 2004, me Çmim për Paqe, Prosperitet dhe Sporte. Njëherash, Misioni i OKB në Shqipëri e ka vlerësuar me çertifikimin nderues “Lidershipi më i mirë në biznes”. Misioni Diplomatik për Shqipërinë i ka akorduar titullin “Ambasador i Paqes”. Iu ka dhënë nga Presidenti i Shqipërisë Medalja “Për Merita të Veçanta Civile” dhe e meriton ta ketë edhe titullin e lartë “Nderi i Kombit”. Ai është vlerësuar me Çmimin “Pjetër Bogdani” nga Forumi Shqiptar i Kulturës, Edukimit e Shkencës, me Çmimin “Konstandini i Madh” nga Akademia Mshqiptare, etj. Ai ka marrë edhe disa medalje si Medalja “Përfaqësues dinjitoz i biznesit shqiptar për kontributin e shquar në ndihmë të njerëzve në nevojë”; Medalja “Mirënjohje për ndjeshmëri të thellë ndaj personave të verbër”; Medalja “Mirënjohje nga Lidhja e Pensionistëve të Shqipërisë”, etj.

Atdhetari Muhamet Malo është i origjinës nga një familje atdhetare nga Skorovoti i Kolonjës, kurse nana e tij vjen nga Aliçkajt, të origjinës atdhetare nga Frashëri në Përmet. Ai e ka ngritur në Tiranë me mjaft sakrifica “perandorinë” e tij të biznesit të suksesshëm, si: Teleferiku ‘Dajti Ekspres” me kullën “Dajti Tower Belvedere Hotel” dhe restorantin “Ballkoni i Dajtit”; kompanitë “Euro-Lloto”, Televizionin e vetëm sportiv “TeleSport”, etj.

Humanisti i shquar Muhamet Malo ka financuar veprimtari të karakterit kombëtar e kulturor. I veçojmë vetëm disa prej tyre, si: Festivali i Filmit për të Drejtat e Njeriut; emisionet televizive “Ethet e së premtes mbrëma…”në të gjitha edicionet; filmin e Hollivudit për periudhën e Tranzicionit Shqiptar; telenovelën e parë shqiptare “Njerëz dhe fate”; ekipin kombëtar të peshëngritjes në kampionatin botëror të Polonisë; spektaklet “Miss Shqipëria”; albumet për Tiranën e Bylisin; shtatoren e Sali Butkës; dokumentarin “Shqipëria në vite”, spektaklin “Yjet e Sportit”; filmin dokumentar për dr. Jani Bashon; ansamblet “Dardania” dhe “Jehona shqiptare”; botimet me vlera si “Pavarësia”, “Kosova e lirë”, “Gjuha shqipe-gjuhë kozmike”, “Prapaskenat e Konferencës së Londrës”, “Shqiptarët dhe grekët”, “Kush e vrau Amerikën”, “Ikja e madhe”, “Ditarët”, “Përmeti dhe Pavarësia”, “Rrëmbimi i Europës”, “Arkeologjia shqiptare”, “Dodona”, “Portrete njerëzorë”, etj; për vënien në skenë të dramës “Ali Pashë Tepelena”; albumet e grupit “West Side Family”, të artistit Gëzim Kruja, të këngtares Ema Qazimi, etj.;

Muhamet Malo filloi sportist i klubit “Studenti” e tek “Partizani” dhe arriti të jetë Kampion Kombëtar në Mundje Klasike (1982-1990), të marrin titujt: “Mjeshtër Sporti” dhe “Mjeshtër i Merituar i Sportit”; arriti të jetë President i Federatës Shqiptare të Mundjes (1992-1996); President i Shoqatës Kombëtare të Mundjes (prej vitit 2005); President Nderi i Federatës Shqiptare të Mundjes (prej vitit 2008), etj. Ai ka dhënë kontribute të mëdha për sportin shqiptar ndër vite, duke shpërblyer në mundje Elis Gurin, në shtangë Arkand Qerimin dhe Ilir Sulin, etj. “Medaljen e Meritës” për 25 sportistët më të mirë e shoqëroi me afërsisht nga 1.000 Euro për secilin prej tyre. E sponsorizoi ardhjen nga SHBA në Atdhe të trupit të Aleksandër Kongos, i arratisur nga Shqipëria më 1987 dhe i vrarë në atje nga Sigurimi i Shtetit Shqiptar. Ai ka sponsorizuar veprimtari sportive si të peshëngritësve të rinj në Kampionatin Europian në Francë, për një kampionat kombëtar të bilardos, për zhvillimin e futbollit të femrave, për Federatën Kombëtare të Notit, për volejbollin femra të “Studentit”, etj. etj.

Humanisti Muhamet Malo, edhe pa qënë monarkist apo legalist, i ka përballuar të gjitha shpenzimet e rikthimit të Familjes Mbretërore në Shqipëri, të dërgimit me çartër të Nanës Mbretëreshë Geraldina e Shqiptarëve për mjekim në Francë, etj. Ai ka ndihmuar edhe Arian Bakirin, Kastriot Fejzon, Viktor Babameton, Sotiraq Kulen për operim në Itali, Rexhep Çelikun për një ndërhyrje në mëlçi, e shumë të tjerë.

Dr. Muhamet Malo ka financuar me dhjetra e dhjetra shkrimtarë, këngtarë, aktorë, poetë, kineastë, gazetarë, regjisor, botues, sportistë, studentë në projektet e tyre për librat, filmat, koncertet, etj.

Njeriu i Mirë Muhamet Malo ka ndihmuar institucionet e kultit, veçanërisht për ngritjen e Odeonit të Kryegjyshatës Botërore të Bektashizmit.

Në letrën përcjellëse të Shtëpisë së Bardhë për humanistin Muhamet Malo, me fjalë e firmë të Presidentit Obama, jepen mirënjohje dhe mesazhe aktuale: “Përgëzime për marrjen e çmimit të Presidentit për shërbime vullnetare. Gjithashtu ju falenderojmë për ndihmesën e dhënë në adresë të komunitetit tuaj për nevojat më të ngutshme…Në adresën time përuruese, deklaroj se ne kemi nevojë për një periudhë të re të përgjegjësisë, …se ne kemi detyrën për veten tonë, kombin tonë dhe për botën”.

LIRI

May 18, 2017 by dgreca

1 astrit Lulushi1 ok

Nga Astrit Lulushi/

Shumë probleme do të zgjidheshin nëse veprohet me zemër. Një fjalë e urtë e indianëve të Amerikës thotë se njeriu i bardhë flet shumë, por nuk duhen shumë fjalë për të thënë të vërtetën. Me daljen e Twitter e Facebook edhe kjo thënie duket se bie dhe e vërteta shpesh humbet a fshihet.

Që njerëzit të trajtohen të gjithë njësoj të gjithë duhet të kenë të njëjtin ligj a shans për të jetuar e begatuar dhe të mos ndjehen si kolonë dhe qeveria të mos sillet si kolonizator.

Një njeri i lirë duhet të kënaqet kur nuk i mohohet liria për të shkuar aty ku dëshiron. Por ekzistojnë edhe liri të tjera që njeriut u duhen për të jetuar si gjithë të tjerët – i lirë të ecë e të ndalet kur të dojë, të punojë ose jo pa qenë i detyruar, të zgjidhet e të zgjedhë, të mendojë, të flasë, të veprojë dhe të gjitha t’i bëjë me dëshirën që buron nga zemra.

Kompozitori Abaz Hajro, “babai” i serenatave Korçare

May 12, 2017 by dgreca

Nga Vepror Hasani/I pari ishte Ibrahimi. E qante violinën. Kur e dëgjonin nëpër dasma nuk mbetej njeri pa lotuar. Pas tij erdhi i bri, Hajroja, edhe ai mësoj ta bënte violinën të qante. “Të qarën e Hajros”, e interpretojnë edhe violinistët e sotëm, por dy shpirtra nuk janë kurrë njëlloj. Hajroja pati tre djem: Demkën, Rushanin dhe Shefkën. Dy të parët mësuan violinën, kurse Shefka llahutën. Vëllezërit i dhanë dimension tjetër artit të të qarit. Shpirtin e gjysh Ibrahimit dhe të Hajros, e bashkuan me shpirtrat e tyre; u bënë tre breza bashkë. Virtuoziteti i tre vëllezërve magjepsi banorët e Korçës. Prej Rushanit dhe Shefkës lindën muzikantë të talentuar, kurse Demka la pas 5 djem dhe 2 vajza: Danin, Sulejmanin, Bidon, Abazin, Sazanin, Adivien dhe Xhevrien. Që të gjithë të lindur për muzikë. Një armatë e tërë muzikantësh. Por ne do t’ju tregojmë për fisarmonicistin e famshëm, kompozitorin, dirigjentin, drejtuesin e Orkestrës së Estradës Profesioniste të Korçës, muzikantin e Orkestrës Simfonike dhe “babain” e serenatave korçare, Abaz Hajro.

Abazi ishte njeri i çuditshëm. Gjithnjë i menduar kur dilte mëngjeseve prej shtëpie, kur ecte në rrugë, kur vinte në studio, kur ulej në tavolinë e ngrihej prej saj, kur hynte në lokal e dilte prej andej. (Abazit i pëlqente edhe të pinte). Ata që e njohën nga afër, i njohën edhe trishtimin që sytë e tij nuk e fshihnin dot. Pse ndodhte kështu? Çfarë e mundonte kompozitorin Abaz Hajro? Fal qëmtimit që i ka bërë jetës së tij gazetarja Shirma Minga, sot njohim misterin e të menduarit të tij të përhershëm. Të fshehtën e misterit të Abazit e zbulojnë kujtimet e aktores dhe këngëtares së mirënjohur, Dhimitra Mele, e cila tashmë nuk jeton më: “Abazi ishte një kompozitor i mrekullueshëm dhe një ekzekutues gjithashtu shumë i mrekullueshëm. Kishte aftësira të veçanta. Gjithnjë e shihja të menduar: Abaz, pse rri kështu? – e pyeta një herë. Po mendoj për diçka të re që dua ta kompozoj… m’u përgjigj.” (Shirma Minga, “Gishti i tij rridhte mjaltë”)

Misteri i Abazit ndriçohet më tej prej muzikantit Viktor Çani. Abazi kishte aftësi të kompozonte pa instrument, kudo që ndodhej: “…Për Abazin ruaj kujtime shumë të mira. … shquhej për aftësitë e tij. Nëse të tjerët donin orë të tëra të studionin, Abazi i thithte në pak kohë dhe jepte rezultate.… Ishte i zoti në instrument, luante “a prima vista” – “me një të parë”. …Kishte aftësi të veçanta në kompozicion. Kompozonte pa instrument, rrinte në tavolinë dhe shkruante…” (Shirma Minga, “Gishti i tij rridhte mjaltë”)

“Pjesën tjetër të së vërtetës e gjejmë te rrëfimet e Vasil Ballaurit: “Abazi ishte intelektual, ishte artist, ishte fisnik. Ai kish një botë shpirtërore me thellësi të tillë që mund të matej vetëm kur kompozonte meloditë e tij me vargjet e Alfred de Musesë, kish shpirtin e revoltës së heshtur, dufin e së cilës e nxori gjithë jetën ose duke lëshuar lot anës syve kur pushtonte gjithë pasion fisarmonikën ose duke pirë. Unë të paktën personalisht, Abazin nuk do ta harroj.” (Vasil Ballauri, “Një dritare në historinë e muzikës së Korçës”, f. 61)

Këngëtari Nystret Frashëri rrëfen muzikën hyjnore të Abaz Hajros, e cila la të mahnitur banorët e Shkodrës. Ishte koha kur bëheshin olimpiada teatrore. Regjisori Dhimitër Orgocka kishte vënë në skenë dramën “Shtëpia në Bulevard” të Fadil Paçramit. Pjesë të saj ishin ilustruar me muzikën e Abaz Hajros. Ishin në Shkodër për konkurim kombëtar:

“Pas shfaqjes një grup njerëzish më pyetën: Ç’ishte ajo muzikë që dukej sikur binte nga qielli? Unë iu përgjigja: autori i saj është Abaz Hajro!” (Shirma Minga, “Gishti i tij rridhte mjaltë”)

Ashtu siç e shkruante krijmtarinë e tij, pa instrument, ashtu e arkivonte edhe në kujtesën e tij, për ta nxjerrë prej andej kur i duhej, pavarësisht nga koha kur ishte shkruar. Një histori të tillë rrëfen Agron Pojani:“Ishim në Vlorë. Abaz Hajro kishte harruar në shtëpi partiturën e operetës “Agimi”. U kujtua vetëm pak çaste më parë se të luante operetën. Po tani? Kjo ishte pyetja e tij dhe e të gjithve ne. Mbetëm të hutuar. Ai luajti pa partiturë. Gjithçka kishte qenë e fiksuar në shpirtin e tij. Na mahniti të gjithëve!” (Referuar kujtimeve të Agron Pojanit, valltar)

Prej këngëve të Abaz Hajros drithëroheshin gjithë këngëtarët. Ishte virtuoziteti i tij që emociononte si këngëtarët me përvojë ashtu edhte këngëtarët e vegjël. Kompozimet e tij ishin njerëzore, të kapshme, të pëlyeshme, emocionuese, të paharrueshme, sikur vinin prej qiellit. Në festivalet e fëmijve çonte këngët të mrekullueshme. Jorgjeta Lalazi rrëfen fëmijërinë e vet si këngëtare:

“Kënga më bënte të drithërohesha e gjitha. Kisha nisur të këndoja që kur isha në klasë të parë. Kisha marrë pjesë në të gjitha festivalet e fëmijve dhe çdo vit isha vlerësuar me çmime. Këndoja me shoqen time Alma Subashi, me Astrit Koçibellin, me Afërdita Laçin, me Arsen Buzalin, me Ilir Qafzezin etj. Tasi Poda ishte udhëheqës artistik, Abaz Hajro dirigjonte, kompozonte dhe luante në fisarmonikë.” (V. Hasani “Solistja e grupit ”Nostalgjia”, Jorgjeta Lalazi: Ju rrefej jetën time”)

Abaz Hajros i duhej të mendonte për këngët e muzikës së lehtë, për këngët popullore, për këngëtarët e Estradës së qytetit, për kupletet, paroditë, pantonimat etj:

“Me krijimin e Estradës së Ushtaritë e cila ishte e dyta që u hap në Shqipëri pas asaj të Tiranës, Spanja u aktivizua duke kënduar këngë popullore e të muzikës së lehtë. Në vitin 1960, në Estradën profesioniste të qytetit të Korçës, ajo doli si soliste kryesore me këngë të kompozuara nga Abaz Ajro dhe kompozitorë të tjerë…” (Raimonda Moisiu, “Tingulli i zemrës e ka emrin serenatë”)

Abaz Hajro njihte çdo dashuri të qytetit, çdo dhimbje dhe brengë, çdo pikë loti të rrënë prej syrit. Njerëzit i kërkonin që loti i padukshëm i tyre të bëhej serenatë, dhe ai ulej dhe kompozonte. Këngëtarja Spanja rrëfen:“Abaz Hajro ua u gjente “telat” serenatave. Këto ishin tamam serenata, si përshembull “Sofati”. Kjo serenatë lindi për dy të dashuruar që “takoheshin” vetëm me sy, se vajza rrinte te sofati duke qëndisur:

Shkoj përditë rrugës sate si më parë,

por më parë të kisha ty,

sot kam mall.

Kjo serenatë më dukej sikur më këndohej mua, më ngjiti mua!(Qesh).

Serenata tjetër e Abaz Ajros:“Ti më erdhe në netët e qeta”. Po iu them lidhjen time, sekretin e shpirtit dhe sinqeritetin e zemrës që mbartte kjo serenatë. Jeta ka çaste të bukura, çaste mërzitje e gëzimi, veçmas kur je e dashuruar. Isha vetëm 19 vjeçe dhe isha nën “ethet” e dashurisë së parë. Isha e trishtuar dhe melankolike, po bënim provat e Estradës. Më pyet Aleko Skali, dirigjenti: -Çfarë ke? Dy pika loti rrëshqitën nga sytë e mij. Vetëm kaq ishte dialogu, që solli tekstin e serenatës, që përmenda më lart”. (Rajmonda Moisiu, “Spanja Pipa, artistja që theu tabutë”)

Edhe kënga e mëposhtme u kompozua prej Hajros në pragun e një viti të ri, kur jashtë dëbora shtrohej si qilim, kur bota festonte, por dikush e vetmuar rrinte në shtëpi…I këndohet trishtimit që ndoshta ngandonjëherë vjen edhe pa arsye, por ndoshta edhe nga diçka që duhet mbajtur e fshehtë, edhe pse brenga të mundon:

“Sonte festë ka e gjithë bota,

botë moj gjithmonë paç gëzim,

verë e kuqe derdhet nëpër gota,

bora jashtë shtrohet si qilim.

Të gjitha shoqet në gostira vanë

vetëm unë sonte nuk festoj,

trimin e zemrës, që s’e kam pranë,

me mendime do ta shoqëroj…”.

Kështu u krijua edhe kënga tjetër ku dhimbja dhe dashuria, ndarja dhe malli rrinë bashkë, por ti nuk ia thua dot askujt; vetëm kënga të çliron shpirtin:

Ti më erdhe në netët e qeta,

në krahët e mia si demon,

më dehe me puthjet e fshehta,

si ëndrra që vjen edhe shkon…

Fisarmonika e Abaz Hajros nuk heshti asnjë çast; ajo ishte atje ku ishte dhimbja dhe trishtimi i njerëzve. Vasil Ballauri sjell një panoramë më të plotë të përpjekjeve të Abaz Hajros:

“Për rreth 25 vjet (a më tepër), në dekadat e vështira të viteve 60 e 70, në botën e vërtetë shpirtërore të rinisë, botë kjo që shfaqej fshehurazi e trazuar prej melodive e këngëve gjatë mbrëmjeve të dikurshme të vallëzimit, një rol qendror në qytetin e Korçës luajti fisarmonika e papërsëritshme e rrëqethse, vajtuese dhe sidomos virtuoze e Abaz Hajros.” (V. Ballauri, “Një dritare në historinë e muzikës së Korçës”, f. 61)

Abaz Hajro mbajti gjallë serenatat e Korçës edhe në vitet e komunizmit, kur këto këngë nuk i shihnin me sy të mirë. Kështu shprehet muzikologia Mikaela Minga:

“Nuk janë kënduar me lehtësinë e viteve të para apo kohës së lulëzimit, por në Korçë serenatat janë kënduar gjithmonë. Krahas saj ka pasur edhe autorë që kanë krijuar këngë të cilat ndonse nuk këndoheshin në skenë u bënë shumë të njohura. Ndër ta shumë të rëndësishëm për t’u përmendur janë kompozitori dhe fisarmonicisti Abaz Hajro, apo autori i vargjeve Aleko Skali” (Ani Jaupaj, “Si u ruajtën serenatat korcare”)

Kontributin e Abaz Hajros për ruajtjen e serenatës Korçare e vë në dukje edhe Spanja Pipa:

“Serenatat nuk janë kënduar në skenë në atë kohë, më duhet të theksoj se kompozitori dhe fisarmonicisti i shquar korcar Abaz Hajro ua gjente “telat” serenatave. Ato ishin tamam serenata…” (Rajmonda Moisiu, “Rrëfehet Spanja Pipa me serenatën ndër buzë”)

Krijimtaria e Hajros është gjallë edhe sot e kësaj dite. Ende këndohen serenatat e tij. Ai ishte pjesëmarrës i përhershëm në koncerte e festivale, krijues i këngëve qytetare të Korçës; pjestar i Orkestrës Simfonike me dirigjent Kristo Konon. Drejtues i Orkestrës së Estradës Profesionistë të Korçës që nga viti 1956. La pas më shumë se 100 këngë e melodi. Lindi më 25 mars 1930 dhe u nda nga jeta në 6 shtator 1996. (V. Hasani, “Sazexhinjtë e Korçës në dasmën e mbretit Zog”)

Kurse këngëtari Gaqo Prifti thotë:“Mjafton të dëgjosh vetëm këngët e tij dhe do të kuptosh sa i madh ishte dhe çfarë botë të gjerë shpirtërore kishte.” (Shirma Mnga, “Gishti i tij rridhte mjaltë”)

Në shenjë nderimi ndaj vepër së Abaz Hajros, prej disa vitesh, ai ka bustin e tij në lagjen ku lindi dhe jetoi, por shumëkush mendon se Hajro nuk ishte krijuesi i nj lagjeje por kompozitori që i këndoi me pasion Korçës, ndaj busti i tij duhet të jetë në qendër të qytetit. Kështu mendon edhe skulptori Bujar Sula, i intervistuar nga gazetari Tonin Froku, i cili thotë se Abazi i dha jetën Korçës:

“Abazi ishte ikona, e serenatës korçare, këngët që ka bërë Abazi janë të pavdekshme, janë korniza të mrekullueshme për kengën. Abazit i takon të jetë në qendër të qytetit. Këngët e Abazit i këndojnë korçarët e mirëfilltë, njerëz me kulturë, njerëz me horizont. Ishte i jashtëzakonshëm. Ai i dha jetën Korçës…” (Tonin Froku, “Ku duhet të vendoset busti i Abaz Hajros”)

Dalja në skenë e kompozitorit të famshëm Abaz Hajro nuk ishte e rastësishme, Korça ka patur shoqëri muzikore që nga vitet 1670, dhe më parë, por kjo e vërtetë është lënë në heshtje. Na ndiqni fundjavën që vjen, do të mësoni më shumë për shoqëritë e para muzikore të Korçës, për këngëtarin Muço që i këndonte Ali Pashë Tepelenës dhe për shumë sazexhinj të tjerë.