• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Një Komb, nën Perëndinë, i Pandashëm, me Liri dhe Drejtësi për të Gjithë

July 4, 2014 by dgreca

Nga Aleksandër Arvizu/*
Mirëse keni ardhur në festimin e përvitshëm të Pavarësisë Amerikane, të festës sonë kombëtare. Dhe faleminderit që duruat radhët e gjata. Si fillim, më lejoni të shpreh vlerësimin tim të sinqertë për sponsorët tanë të shumtë. Ata shfaqen në programin tuaj dhe në tabelën tonë ekspozuese. Pa bujarinë e tyre, nuk do të kishim qenë në gjendje t’iu ofronim këtë nivel mikpritjeje. Falënderime të mëtejshme vijojnë. Falënderime për z. Artan Shabani dhe Galerinë Kombëtare të Arteve, Bashkinë e Tiranës, Kryetari Basha, faleminderit Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë Artan Didi dhe Policisë së Shtetit Shqiptar. Shumë anëtarë të RENEA-s dhe të Forcës së Ndërhyrjes së Shpejtë që spikatën në mënyrë të admirueshme në Lazarat dy javë më parë ndodhen sonte këtu, duke u kujdesur që të gjithë ne të jemi të sigurtë. Ju lutem bashkohuni me mua për t’i përshëndetur me një duartrokitje anëtarët e mrekullueshëm të forcës policore që ndodhen këtu. Më lejoni të shtoj dhe falënderimet e mia Vikena Kamenicës për intepretimin prekës të të dy himneve kombëtare, si atij amerikan edhe atij shqiptar. Mund t’ju siguroj që me argëtimin e ofruar prej Vikenës dhe Keli Band, të gjithë do të kënaqeni shumë këtë mbrëmje. Dhe të fundit, por jo për nga rëndësia, më lejoni të falenderoj stafin e mrekullueshëm të Ambasadës së Shteteve të Bashkuara për punën e tyre të madhe e veçanërisht për vëmendjen ndaj detajeve, në mundësimin e kësaj mbrëmjeje. Ata i kuptojnë pritshmëritë që shfaqen kur dikush përfaqëson Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Unë jam krenar që punoj me kolegë me një reputacion kaq të merituar për përkushtimin, profesionalizmin dhe integritetin.
Disa prej jush pa dyshim po pyesin: “Përse po festoni më 2 korrik?” Epo, këtë vit të paktën, përgjigja është fare e thjeshtë, e sotmja është e vetmja mbrëmje në këtë javë në të cilën nuk ka të planifikuara ndeshje të Kampionatit Botëror të Futbollit. Nuk donim t’i jepnim askujt justifikimin për të mos ardhur e festuar me ne. Me që ra fjala te Kampionati Botëror, përgjigja është po, e pashë ndeshjen mbrëmë. Ambasadorja belge është në vizitë këtu. Ajo është akredituar në Shqipëri. Siç i thashë dhe asaj, ata ishin skuadra më e mirë kështu që urime. Të gjithë ju e dini që Shqipëria përshkruhet si një prej vendeve më pro-Amerikan në botë, gjë që ne e vlerësojmë. Po atëherë, si ka mundësi që ekipet më popullore, përveç “Kuq e Zinjve”, janë Gjermania, Italia dhe Brazili, sipas kësaj renditjeje? Çdokush që pyes më thotë Gjermania, Italia dhe Brazili. Seriozisht, ku janë Shtetet e Bashkuara? Sikurse e thotë shprehja: “Mendoja se na donit?” Miqtë e mi të dashur: E parë nga Europa, Amerika është një vend shumë i ri. Kjo mund të jetë e vërtetë, por prapëseprapë 238 vite mua më duken si një kohë shumë e gjatë. Kur mendoj mbi Shpalljen tonë të Pavarësisë 238 vite më parë nga Britania e Madhe, dhe të gjithë historinë e viteve të shkuara, është e natyrshme t’u kthehesh pasazheve të caktuara të pavdekshme, të cilat çdo amerikan i arsimuar duhet t’i dijë përmendësh. E kam fjalën për vetë Deklaratën e Pavarësisë, Kushtetutën e Shteteve të Bashkuara, Fjalimin e Abraham Lincoln në Gettysburg, fjalimin e Dr. Martin Luther King “Unë kam një ëndërr”.
Këtë vit, vendosa t’i rikthehem dhe të rilexoj pjesë të një dokumenti embrional që është kriteri i vetë krijimit të Republikës Amerikane. Pavarësisht rëndësisë së tij, është diçka që shumë prej jush mund të mos e kenë dëgjuar kurrë më parë. Pres që amerikanët në ambasadë t’i njohin dhe nëse nuk i njohin, duhet të ndjehen të turpëruar, por gjasat janë që nuk njihen mirë jashtë Amerikës. Po flas për diçka që njihen si “Letrat Federaliste”. Ato ishin një seri artikujsh, 85 gjithsej, të shkruara dhe të përhapura gjatë viteve 1787 dhe 1788. Autorët e tyre ishin tre amerikanë të hershëm të jashtëzakonshëm: James Madison, Alexander Hamilton dhe John Jay. Në “Letrat Federaliste” ata u përpoqën të bindnin qytetarët e Shteteve të Bashkuara të sapoformuara që të miratonin Kushtetutën e propozuar.
Alexander Hamilton, John Jay dhe James Madison argumentonin fuqimisht përkrahjen e krijimit të një sistemi qeverisës të ri, më të fuqishëm dhe të centralizuar, por të balancuar.
Duke hulumtuar Letrat Federaliste, ndesha këtë pasazh kuptimplotë. Gjendet në Letrën e parë, e njohur si Federalistja Nr. 1. Më lejoni të citoj: “Është thënë shpesh, që duket sikur njerëzve të këtij vendi, përmes sjelljes dhe shembullit të tyre, iu është rezervuar e drejta që të vendosin mbi çështjen e rëndësishme, nëse shoqëritë e njerëzve janë me të vërtetë të afta ose jo, për të krijuar një qeveri të mirë si rezultat i reflektimit dhe zgjedhjes, apo nëse ata janë përgjithmonë të destinuar të varen të nga rastësia dhe forca për strukturat e tyre politike”.
Pak më shumë se 100 vite më parë, forca shkatërrimtare të tmerrshme u lëshuan në këtë pjesë të botës duke çuar në vdekjen e milionave dhe mjerim të parrëfyeshëm njerëzor. Ju lutem, ndaluni një çast dhe mendoni mbi gjithçka që ka ngjarë në kontinentin europian që prej asaj kohe. Pavarësisht përparimit të jashtëzakonshëm, na duhet që ende të përmbushim qëllim e vyer të një Europe që është e plotë, e lirë dhe në paqe. Ky kërkim është i vazhdueshëm, dhe progresi i vërtetë që është arritur deri më sot drejt përmbushjes së këtij qëllimi duhet të jetë një frymëzim për të vazhduar këtë kërkim të pandërprerë.
Javën e shkuar, Shqipëria arriti një gur kilometrik domethënës drejt përmbushjes së një pjese të këtij vizioni të ardhshëm. Vendimi i Këshillit Europian për t’i dhënë Shqipërisë statusin e vendit kandidat për në BE ishte i mirë për Shqipërinë. Ishte i mirë për Europën. Dhe ishte i mirë për Shtetet e Bashkuara. Ishte i mirë për Shtetet e Bashkuara, pasi ne jemi përgjithnjë të lidhur me Europën me anë të Atlantikut, dhe jo të ndarë prej tij.
Më lejoni ta mbyll duke iu drejtuar veçanërisht miqve tanë shqiptarë, të cilët kanë qenë kaq dashamirës kundrejt Amerikës kaq gjatë. Më lejoni t’iu lë me një pyetje, një nxitje në të vërtetë, me një perifrazim të lehtë dhe huazim zemërgjerë nga Federalisti nr. 1:
“A ndiheni të paracaktuar të lejoni që zgjedhjet tuaja politike të diktohen prej rastësisë dhe forcës? Apo do të provoni se jeni të aftë dhe të gatshëm për të vendosur drejtimin dhe përparësitë tuaja politike në bazë të reflektimit dhe zgjedhjes?”. Cilido që ka folur me brezin e të rinjve shqiptarë, duhet ta dijë përgjigjen. Dhe përgjigja duhet t’i qetësojë zemrat dhe mendjet tona. Ky brez – dhe ata që do të vijnë – do të nderojnë traditat dhe trashëgiminë krenare të Shqipërisë. Ata do ta respektojnë të shkuarën. Por nuk do të ngelen në të, si një shpirt i pashpresë i kyçur në një ndërtesë kinemaje, i dënuar të shohë sërish e sërish të njëjtat sekuenca të vjetra të një filmi të konsumuar tashmë.
Abraham Lincoln ishte ndoshta presidenti më i madh amerikan që ka jetuar ndonjëherë. Thuajse të gjithë janë të familjarizuar me historinë e tij, se si ai u rrit në një kasolle të vogël druri, modeste dhe të varfër, sesi ai nuk kishte zgjedhje tjetër veç të përshkonte distanca të largëta vajtje-ardhje për në shkollë qoftë këmbëzbathur ose me këpucë të grisura.
Abraham Lincoln u bë njeri i madh pasi ai nuk qëndroi në atë kasolle druri. Ai e la kasollen dhe vazhdoi ta përkushtonte jetën e tij për ndërtimin e një Republike më të fortë.“ Një Komb, nën Perëndinë, i Pandashëm, me Liri dhe Drejtësi për të Gjithë”.
Të rinjtë e Shqipërisë janë të destinuar të përmbushin premtimin e një të nesërmeje më të mirë. Koha për të nisur është sot. Ju falenderoj të gjithëve. Do të jem përgjithmonë mirënjohës për mbështetjen tuaj, për inkurajimin tuaj dhe për urtësinë tuaj, gjatë kohës sime këtu, në Shqipëri.
*Nga Aleksandër Arvizu
*Fjala e Ambasadorit të SHBA Aleksandër Arvizu, mbajtur dy ditë më parë, në ceremoninë e organizuar për Ditës së Pavarësisë së SHBA

Filed Under: ESSE Tagged With: Aleksander Arvizu, i Pan Drejtësi, me Liri dheb, nën Perëndinë, Një Komdashëm, për të Gjithë

Të ecësh pa u ndalur

July 4, 2014 by dgreca

Nga Fatmir Lamaj/
Para disa ditesh me qendron nje makine tek kembet e prej andej zbret nje djal i ri, shume i ri, duke me pershendetur me thote: “Xhaxhi Miri u shpalla serisht kampion”. Pasi me tregoi kupen dhe fletvleresimet per ndeshjet e kryera, e perqafova dhe i urova suksese te tjera. Ky boksier i ri, kampion absolute i peshes se tij quhet Mario Sokoli, boksier i ekipit “Enea” me president-trajner zotin Ilir Shameti dhe Ismet Vorfi, 3 here kampion i shqiperise qe ne moshen 13 vjecare e ne vazhdim. Ne vleresimet e te gjithe teknikeve dhe njohesve te boksit eshte ngritur ne piedestalin e se ardhmes se boksit shqipetar edhe me tutje, ne rang europian ndoshta edhe boteror. Ne aktivitetin e fundit te boksit qe u zhvillua ne qytetin e Lezhes u shpall boksieri me i mire i te gjitha peshave te moshes 15-16 vjecare. Mario eshte 1m e 86 cm i gjate dhe bokson ne peshen 70-75 Kg. Lexues te nderuar, ju bera nje prezantim per talentin e jashtezakonshem Mario Sokoli per te terhequr vemendjen e kujtdo ndaj ketij fenomeni qe neser ne ringjet europiane kur te ngrihet flamuri shqipetar mbas cdo fitoreje te tij, kushdo nga ne le te ndihet krenar dhe ata qe i kane mundesite per ta ndihmuar kete talente te rralle, te kontribuojne modestisht ne ecjen e tij te pandalshme ne rrugen e suksesit i cili na nderon te gjitheve. Gjendja e mjerueshme e sportit shqipetar eshte produkt i politikave te gabuara deri me sot,si dhe nje mosfunksionim normal i raporteve sport-biznes. Kemi raste shume evidente kur sporte te caktuara jane mbeshtetur me guxim dhe sinqeritet nga biznesmen te caktuar, ata kane arritur suksese te dukshme, rasti i Kukesit dhe i Korces ne futboll. Sporti shqipetar pothuajse i braktisur nga shteti deri me sot te mbijetoj ose per te arritur ne nivele konkurueshmerie ne rang europian, i duhet patjeter dhe nje mbeshtetje filantrposite prej biznesit i cili investimin vetfillestar mund ta marri gradualisht nepermjet sukseseve te ekipeve te sporteve te ndryshme apo individeve te vecante. Ketu u behet thirrje paperjashtim te gjithe biznesmeneve shiqipetare qe pasurine e tyre e ngriten me mund dhe djerse. Sot te vjen neveri dhe ndjen peshtirosje kur shikon sesa pak investohet nga biznesmen te ndryshem ne ndihme te komuniteteve per hallet qe ato kane. Deri ne 44’ ne Shqiperi cdo kishe e xhami, shkolle, rruge fshati cezem e strehe vorfnore ngrihesh nga ata pak tregetar e ata pak te pasur qe kishte Shqiperia e atehershme. Sot degjojme rralle ose shume rralle qe ndonje biznesmen mund te ndertoje nje objekt social-kulturor ne ndihme te komuniteteve. Kur shikoj Marion me kujtohet heroi I tregimit “Meksikani” i Xhek Londonit i cili luftonte ne ring per jete a vdekje per nje kauz qe ai e quante te drejte, per “Revolucionin”. Ndersa ne bisede me Marion lumturohesh dhe ndihesh krenar kur ai thote se une ne ring do te lufoj gjithmone per flamurin shqipetar. Marios Zoti i ka falur edhe nje pamje engjellore, por kur e shikon ne ring qe hedh ne knockout me grushtin e tij te hekurt ndihesh i befasuar ne vetvete duke iu referuar kujtimeve dhe pershtypjeve qe na kane lene imazhet bisherore te shume boksiereve me emer ne ringun nderkombetar. Mario shkon ne kembe tek palestra ku stervitet dhe kthehet prap ne kembe prej andej, nje distance afersisht prej 1 ore, dhe kur une i them me shaka: “ O Mario ! Harxhoje pak babin te te coj me makine.” Ai ma kthen me te qeshur: “ Pse pak ka bere dhe po ben babi per mua ?! … Po Mario, babi jot Fatjoni ka bere edhe po ben shume per ty, por ai me rrogen e vet nuk mund te beje dot me shume per te ardhmen tende, sepse ai nuk mund te te coj ty ne aktivitetet jashte vedit per te afirmuar mjaftueshem vlerat e shumta e te rralla si boksier me nje te ardhme te sigurte. I nderuar lexues, me keto rrjeshta te shkruara dua te trondis pak ne dremitjen e tyre disa nga zyrtaret dhe biznesmeneve shqipetare per mos ti lene te shuhen ne harrese nga pamundsia ekonomike talente te rrala te sportit shqipetar te cilet nderojne jo vetem ata edhe familjet e tyre, por edhe gjithe kombin shqipetar. Ne kemi nxjerr boksier me fame boterore si Luan Krasniqi, dhe do te ishte nje nder shume i vleresuar per Federaten Shqipetare te Boksit per te organizuar cdo vit nje aktivitet per nder te tij “ Kupa Luan krasniqi ”, ku aty te thirreshin edhe boksier nga vende te ndryshme per te promovuar talentet e rinj te boksit. Le te jete ky nje sygjerim modest ne kujtese te Federates Shqipetare te Boksit. Si perfundim do te deklaroja pa frik dhe bindshem se cdo ndihme per Mario Sokolin nuk do ta konsideroja thjesht nje gjeste bujarie apo filantropie, por si nje investim te sigurte per nje talent unikal qe do te dije tja shperbleje kujtdo me suksesin e tij, cdo mund apo sakrifice e bere per ate e per te ardhmen e tij te shkelquer si boksieri me i mire sot per sot shqipetar per moshen e tij.

Filed Under: ESSE Tagged With: Fatmir Lamaj, kampion, Mario Sokoli

Beyond the historical dimensions of a museum

July 3, 2014 by dgreca

Impressions from the visit at Soldiers & Sailors Memorial Hall & Museum/
By Shefqet Kercelli*/
Invited by Chatham University for my younger daughter’s graduation ceremony, it did notcrossmy mind that this ceremony will take place in the auditorium of a war museum. So on May 19th, accompanied by my children, who studied at the universities of Pittsburgh, I participated in a very impressive graduation ceremony, news that I reported in some Albanian media. Meanwhile, as much as the official part and student meetings, I was impressed by the surrounding environment, which in itself carry the events and history of Pittsburgh that was a pleasant surprise for me as a guest. Along with the joy of graduating students, a legitimate joy coming after a few years of work and sacrifice, especially by foreigners, I had my mind at the museum’s premises and what corridors and salons carried. In fact that day, I as former military man and historian, I appreciated the work that Chatham’s staff put into the graduation ceremony and their decision to hold it in a place where military history and the heroes of the war are honored. After completion of the ceremony, I was looking at the possibility of visiting the museum. And again I was lucky because soon “Memorial Day” came, which created the possibility of exploring Soldiers & Sailors Museum. I followed the main activities of this day, {which is portrayed them in Albanian military media} and I became part of the museum’s many visitors. In fact, this museum evokes great interest because of its layout, with a favorable geographical position for the city of Pittsburgh, which eases the commute time of each visitor, in addition, the landscape outside is evergreen, and foremost the building is majestic with architectural line that intertwines elements of antiquity and classicism. The external façade seems like it is saying:-Come see what’s inside! I visited several museums of its kind in Europe, so the curiosity to know each element of the museum was big. From the entrance of the building where the flags with different types of weapons to the main hall, you could easily follow the exhibits of the museum and its historic line. I will not dwell on the content of the museum, because you might know much better than me, but I want to mention some features of the concept and main lines, which increase the authenticity and values of this museum. I noticed that in the 100 years of its existence, this museum managed to survive thanks to a careful job from the staff and gained its fame alongside other city museums. Many visitors of different age groups watch carefully every detail of the museum. This way the young generation becomes familiar with military traditions of the ancients, andsimultaneously gets educated with a sense of freedom and sacrifice. Step by step in the museum hall you get familiar with documents, flags, weapons, clothing, drums, photos, heroes warriors items for each historical period of Pittsburgh, Pennsylvania and American nation. Surely there was no ancient weapons and gear, such asStone Age, but since the revolution to the present day, with what is shown, the museum fully justified its existence. In contrast to some of the world’s nation, the American nation has a new story, but more dynamic, richer events and developments, a vocation that is widely reflected in the museum. This primarily relates to the concept of freedom, which differs according to the perspective and maturity of other nations. Based on this concept, it is written the history of American nation, its constant wars, which all are displayed in this museum. On behalf of the great goal of freedom, American nation has been in some wars at home and abroad, which have been and are fair. This is another feature of this museum. Of course an integral part of wars and battles are the people, the fighters who are organized in different military formations, and they occupy the main places in this museum. Unlike other museums in the world, politicized, where dictators and political leaders occupy the country’s leadership, at Soldiers & Sailors Museum, the main displays were the warriors and heroes, along with their items and documents in battles. In the museum there are no dictators, but leaders and soldiers who have fought and given their lives for freedom! So, presidents, generals and commanders were integrated with hundreds of warriors from Pennsylvania and Pittsburgh. Every historical epochis presented with documents, items, illustrative material placed carefully, that bring alive the wars and battles in the past. Combat formations structural changes, improved technology of weapons and techniques in battle, artillery, equipment, radio tools, uniforms, ranks, hats, children anxiously awaiting the return of their parents by war, or trees and flags pierced by bullets, filled every corner of the museum. It is clear that no detail is not omitted from museums staff. Landing in Normandy, battles in the Pacific Ocean, the history of Naval Fleet, air force and marines, all the newspapers emerged during the war, etc., were designed and located in the right place. Every corner of the space is used effectively, a perfect combination of form and content. Even the writings are simple and illustrative that arouse emotion to visitors, for example: the accuracy of the facts and events, increases confidence that you will get the correct and necessary information. The exhibit of African Americans fighting for freedom and human rights, better fulfills the concept of freedom of the museum. Furthermore, the place that female fighters occupied was impressive, especially in the main facade of the building where a sculpture of a woman was in the center. The participation of American women in combat is active, which rarely occurs in other countries. The museum displays all the wars over the centuries, to the modern times, where the war in Iraq and Afghanistan holds a special place. I feel good and the Albanian people is an ally of the U.S. in these wars. Many of my friends fight side by side with the American soldiers. This exhibit is enriched day by day.I stress that the harmonization of content with form, extension in time and space, the use of illustrative materials from traditional to digital tools make the museum interesting to visit by any age. I saw that veterans, warriors, former military, friends and family members, young and children, find themselves and feel like home. However, knowledge of this museum would be incomplete without being familiar with its operation and management, with the work done over the years to come up to here. The museum hostess, with kindness on “Memorial Day” addressed me to Mr. Michael Kraus to get familiar with the topics I was interested in. That day Mr. Michael was difficult to meet, because he was among the organizers of the event, and he had no time. As one of the conservators of the museum, I needed to get an interview for the Albanian military press, because the experience of this museum is worth a lot. However, on June 23 Michael found time for a brief interview. A simple man, smiling, with a vision andcompetent to the task, Mr. Michael invited us to his working environment. On the ground floor of the building, we faced a particular view, there he along with some of the staff, he lived among uniforms, memorabilia, photos, various items, which at first glance give the impression of a mess. Just the looks, but a lot of hard work was getting done there. The museum staff as hardworking bees, worked long hours to corrected, adjusted or repaired a newly donated jacket, a picture, or hats, which were added to the museum. Hard work that requires patience and professionalism. Very few understand what that means. Every member of the staff of the museum was a specialized in an area and period of time. Michael was specialized for the period of the Civil War, and so on: “For those far away, thoughts of home and family are often the comfort needed to get through the day. Since the earliest days of American military service, soldiers and their loved ones have used many different communication tools to stay in touch…”
Michael was well aware of the circumstances and the situation of the museum, so he eased the interview:
-When was this museum established? What is its goal?
The museum opened in 1910. It was conceptualized in 1905 and construction lasted from 1908-1910. The goal of the museum was to memorialize the 12000 Allegheny County men.
-Who helped with the finances and material objects for its construction?
It was funded by public referendum, specifically from tax money from Pennsylvania State. It cost about 1.25 million $. It was run by veterans from every county since civil war. The positions were appointed and all the money came from the county.
-How is it divided, in how many periods is separated? What is its content?
It is divided in main conflicts timelines. The periods start from American Civil War to the present. Specifically divided into Civil war, Spanish war, World War I, World War II, Korea, Vietnam, Gulf and Iraq.
-The place of heroes’ and veterans’?
There is a room dedicated to heroes called The Hall of Valor. It is only for individual recognition. They display medals, medals of Honor, from combats, stories in general.
-How many visitors does it have? Who are the majority?
Not as many visitors as we would like, mostly they are people in uniform or that relate to the theme of our museum.
-How do you maintain the museum financially?
In 1999 the museum became private and it is a NIRS that falls under charitable trust.
Now we are a private museum, not funded from the county anymore. Most of the finances come from events like weddings and graduation ceremonies and a very few from admissions.
-Do you display everything that is donated? What is your favorite era?
Not everything donated goes to display (about 10-20%) and the rest if stored for later use if there is enough items collected to create a story. My favorite period is civil war since I am a civil war historian. My favorite item in the museum is a flag from the battle of Gettysburg that has 30 bullet holes.
-What is its future?
For the next 5 years we plan for more updates, more staff, expand the memorial hall, add monuments and work on the landscape from the street to the entrance. Put signs to attract more people which leads to more awareness.
-How did the museum change after ‘90s?
I started working here 8 years ago. Changes that I have noticed after the 90’s is that the displays are more professional. There is more care for the artifacts and we have become better at interpreting stories. It has been given a theme and a timeline. The building is restored, new HVAC. It used to be dark and not friendly and there were very few events.
-Do you have a display of the conflicts with the countries that used to be enemies and later on became allies?
Before we had a Cold war display of Eastern Europe relations about Soviet Union, but we are always changing things around.
-Is there any part for military cooperation between the USA and Albanian?
Not to this day. But, we will work together to create an archive of this friendly partnership of multiple years.
– Where would you rank this museum?
Probably, it is ranked in top 20 of all museums in US and top 5 in non-government run museums with historic setting.
-Do you have a library accessible to the public?
We have a reference library by appointment only. We have a couple of smaller libraries that contain military work, collections and technical books.
-How many staff do you have?
Currently there are 15 people as staff. Event staff, internal stuff, educator, curator, display staff and maintenance. We get volunteer staff for biggest events and docents for tours.

We thank Mr. Michael for welcoming us and we endorse museum’s staff for their honorable work.
Soldiers & Sailors museum has value beyond historic proportions cognitive and other areas, and it along with other museums and numerous universities that Pittsburgh has, forms an interesting pentagon that entices foreigners to study and visit this picturesque city.

*The author is a former military, researcher, historian, journalist, and operator.
Publications:
For over 20 consecutive years he has published hundreds of stories, news, features, narratives, speeches, informative and controversial articles, with the special theme of cooperation and integration with NATO countries, Naval Forces activities, military press, “Ushtria” newspaper and “Mbrojtja” magazine, and from time to time in the public media.
“Our port in the course of the years” (a historical study for harbor…………………………………………………….. Durres, Albania); “Anthology of Albanian Maritime”, 1st part, {from antiquity to 1960}, July 2012; “Anthology of Albanian Maritime”, 2nd and 3rd part, {1960- 2012}, June 2013. In process: Expanded reportage “America in the eyes of an Albanian”, in July 2015
“Military cooperation between Albanian Naval Forces and U.S. Navy”, 1991-2015. Durres(Albania)-Pittsburgh 2015. Civilian-military Relations in Albania during 20th century”. Etc.
Caption: The Author with Mr. Michael Kraus
Translated By
Blerta Kercelli

Filed Under: ESSE Tagged With: Beyond, of a museum, Shefqet Kercelli, the historical dimensions

Qytet i pakompromis me rrëfimtarin

July 3, 2014 by dgreca

Nga Aeksandër Çipa/
Me shkrimtarin Odise Kote unë kam pasur një pjesë të gjatë jete të jetuar bashkërisht në të njëjtin qytet. Në atë qytet që jep shumëcka, por më së shumti letërsi. Odisea është dëshmuesi dhe letërsia e tij është prova. Ndërsa qyteti, pra Gjirokastra, është vendi ku rëndom fitohen dhe gjenden provat. Odisea është një ndër shkrimtarët e radhës në këtë qytet që bën vendin e vet në një mënyrë të adhurueshme. Eshtë një mënyrë që më të shquarit e këtij qyteti, si për shembull Ismail Kadare, nuk e patën të njëjtë. Jetuan rininë e parë në qytet dhe e mbartën atë, pra qytetin, libër më libër si thelb e brendi të suksesshme në marrëdhënie me lexueshmërinë brenda dhe jashtë hapësirës shqip-lexuese. Odisea është shkrimtari tjetër, i paikshmi prej qytetit dhe i zoti të gjejë e sjellë letërsi nga gjithëkohët e jetës së qytetit.
Në trininë e shenjtë të kohësisë; së shkuarës, së tashmes dhe së ardhmes, shkrimtari Odise Kote për shkak të raportit mendor e shpirtëror që ka me qytetin e vet të lindjes ka gjetur materien dhe bindjet e veta për letërsi. Eshtë i pakompleks ndaj shkrimtarit më të shquar e më të suksesshëm të qytetit e vendit të vet, pra, ndaj alteregos së vet , Ismail Kadaresë, sikundër është edhe këmbëngulës i drejtëpërdrejtë për të shtuar në letërsinë shqipe libra prej Gjirokastre. Prej qytetit, ku takimi dhe përshëndetja e cdo vizitori të krijon bindjen e gjetjes së personazheve. Madje, duhet thënë se në këtë qytet, ngjet edhe sfidimi i shumë shkrimtarëve. Gjirokastra ta shpall paaftësinë për ta rrëfyer, pa kompromis. Shkrimtarët e mencur, pse jo ndër ta edhe të talentuar, e kanë shmangur sfidën, duke e lënë jashtë letërsisë së tyre qytetin. Pasi e shihnin dhe e ndienin, se ai e qesharakëzon letërsinë e pacilësishme.
Mirëpo rasti i Odise Kotes është krejt i kundërt. Janë disa libra të tij që e tejkalojnë këtë provë e ndër ta sipas meje, përmbledhja me tregime “Vejusha”, në mënyrë të vecantë romani “Betimi i rremë” dhe së fundi shumëbindës, romani “Ura e Margaritës”. Gjatë leximit të këtij romani, vetvetishëm në ecurinë e leximit, më është krijuar përshtypja dhe kam shijuar pasazhe reminishencash të ngjashme me librat e Ismail Kadaresë, Danilo Kish, pse jo disa herë më është fanepsur Khaled Housein. Shumëkujt jam i bindur që për shkak të temës, t’i krijohet bindja se kemi të bëjmë me të njëjtin madem tematik letrar si në tri romanet e fundit të Ben Blushit., etj.,etj. Pa patur mundësinë për të qëndruar në një diskurs analitik letrar, do të doja të shprehja vetëm disa këndvështrime personale të cilat nuk e ndajnë shkrimtarin nga tri elementë të jetë-veprimtarisë së vet:
I pari është qyteti, pra Gjirokastra.
I dyti është profesioni, gazetaria, së cilës Odisea më shumë ia ka jetuar dhe ia ka vënë në dispozicion ditët dhe orët veta të gjata jo thjesht si raportues, por si një narator raportimi. Me të kemi kaluar disa vite pune, por më domethënëshëm kryerendisim vitin e mbrapshtë 1997, kohë, kur në atë realitet tragjik dhe fatkeqësish, pashmangshmërisht cdo gazetar do të fitonte mundësi suksesi vetëm për shkak të nevojës publike për informim. Këtë mundësi, Odisea e shfrytëzoi dyfish, për gazetari dhe më së shumti për letërsi. Por jo vetëm kaq, ai e shtoi në kohën e pasionit të vet edhe studimin për gazetarinë dhe monografia “Demokratia-tipologji e teksteve publicistiko-letrare” e botuar në vitin 2013, është një libër i vlefshëm për gjeneratat e sotme dhe të ardhme të publicistëve dhe gazetarëve shqiptarë. Ai si reporter dëshmoi ngutjen për të qenë shpesh raportues i parë, ndërsa si shkrimtar e kishte bërë celës të ndërgjegjes konstatimin e thënë prej Italo Kalvinos, në esenë “Odisetë tek Odisea”, ku sipas tij, shprehja që përdor Homeri në këto raste është “të harosh kthimin”. Odisea bëri në kohën e jetës së vet, atë që rëndom bëjnë shkrimtarët e qënë, domethënë nuk e harroi kthimin. Fjalën e kam për kthimin tek subjekti dhe tek substanca e së shkuarës si letërsi, të cilën e mbart jo vetëm jeta personale, por fatlumërisht në rastin e shkrimtarit gjirokastrit, e mbart vecanërisht qyteti.
Elementi i tretë është letërsia.
Dhe fjalën e kam për letërsinë si “ves” e talent të gjendshëm në këtë qytet. Romani “Ura e Margaritës” është dëshmi e materializuar e një talenti shkrues. Eshtë forcë perceptimi dhe shprehjeje prej një autori i cili me këtë libër ka konsoliduar identitetin e vet letrar, por ka mposhtur edhe paragjykimet. Sidomos paragjykimet që shkakton lexueshmëria e autorëve në temë të ngjashme. Në këtë roman Odise Kote, sipas meje, fiton një kuotë të re suksesi jo vetëm në raport me ne si lexues të sotëm, por në raport me letërsinë e sotme shqipe. Subjekti i këtij romani që vendoset në shekullin e XVII, lidhet me atë mësymje dhe proces perandorak sundues e shbërës të otomanizmit në Ballkan. Një proces të cilin autori e sjell në përshkrime dhe në tekstin e vet aq me zhdërvjelltësi, sa askush tjetër. Nuk e braktis strukturën klasike të raporteve ndër personazhë: Margaritë-Hanusheja, personazhi që mishëron aktin procesues të metamorfozës fetare të saj, shigjetohet një cast nga sytë lakmitarë të Evremoz Pashës dhe paskësaj nis “odisea” dramatike e familjes së Zerzebilëve. E gjithë arkitektura e jetës njerëzore mishëruar në familjen e Zerzebilëve me pjestarët e saj Demir, Gjini, mëma Sofi, Margaritë-Hanusheja, Andrea Kostandini, Pasha Evremozi dhe shpura e kqyrësve të tij të shpërndarë, qyteti dhe sidomos raportet e tij me perandorinë-Gjirokastër janë meritë e realizuar e shkrimtarit. Një jetë dhe disa gjendje brenda shtëpisë së Zerzebilëve në atë qytet. Autori ka një naracion atraktiv, me fjalë plot pasuri semantike dhe fjali të shkurtra e me peshë specifike filozofimi. Shkrimtari e ka të ngulitur mirë në ndërgjegjen e vet krijuese të thënën latine “Occorrrono troppe vite per farne una” (Nevojiten shumë jetë për të krijuar një). Librii ka një gjuhë e cila meriton vlerësime në këndvështrimin e etnotekstit letrar në përgjithësi.
Shkrimtari e ka fituar betejën e suksesit dhe pëlqimit prej lexuesve, por në mënyrë të vecantë suksesin e ka nisur tek qyteti i vet. Në atë qytet, ku cdo rrëfimtar e aq më tepër cdo shkrimtar, të përballet me pakompromisin ndaj paaftësisë rrëfyese.(Ne Foto:Odise Kote)

Filed Under: ESSE Tagged With: aleksander Cipa, Odise Kote, Qytet i pakompromis me rrëfimtarin

Unë shkodranja e befasuar nga kultura dhe vlerat e kërçovarëve

July 3, 2014 by dgreca

Nga Farida Ramadani/Shkoder/
Për tu shprehur e sinqertë nuk kisha shumë njohuri dhe informacion për qytetin e bukur të Kërçovës apo siç njihej më parë Uskana e vjetër.Ne facebook shpeshherë komunikojmë me miq shkrimtarë dhe poetë ndoshta thjesht duke vlerësuar punën e tyre si përsonazhe te letrave.Nga këtu kisha marrë një informacion për një takim poetik por asgjë e konfirmuar.Sapo mora njoftim nga mikja ime Mine Qaushi se do të bëhej takimi poetik tre ditor në Kërçovë nga klubi letrar Mugullimi e mirëprita dhe shpreha dëshiren e menjëherëshme për ta njohur këtë qytet dhe për të ditur më shumë rreth kulturës apo traditave të banorëve të këtij qyteti.Me shumë dashamirësi Z .Safet Hyseni më dërgon ftesën dhe u nisëm.Sapo arritëm në stacionin e Kërçovës pashë korrektësinë e organizatorëve .Nga një veturë doli një djalë simpatik dhe u drejtua nga ne siç duket na dalloi menjëherë se ishim të ftuarit.Takimi ishte disa kilometra larg.Një vend malor plot gjelbërim ku që në këtë udhëtim shijova bukurinë natyrore të këtij vendi shoqëruar dhe me kërshërinë për t’u inforuar për çdo gjë. Mjediset e resortit “Shtëpia e Artit” një befasi për ne.Nuk dije ku të ndaleshe më parë nga madhështia e veprave të artit në këtë mjedis. Për momentin menduam që ti linim kohë vëzhgimit më në detaje të këtyre veprave të artit por nuk mund ti reziastoje dot. Secila prej veprave kishte të detajuar një histori.Shumica e tyre ishin të ndërtuara prej metali dhe përsonifikonin një mesazh historik apo social.Edhe brenda në mjediset e hotelit të shoqëronin kudo piktura dhe skulptura që secila prej tyre kërkonte ti sodisje dhe ti kushtoje vemendje të veçantë.Disa nga të ftuarit kishin ardhur dhe të tjerë po vinin kohë pas kohe.Filluam prezantimet dhe takimet me poetët e të gjitha trevave shqiptare.Shkëmbenim biseda ,flisnim për traditat e secilit vend nga kishim ardhur dhe shkëmbenim informacionet e krijimeve tona letrare.Për mua ishin shumë miq të rinj dhe kjo më nxiste të di më shumë rreth tyre .Pyesja për çdo gjë dhe i dëgjoja me shumë vemendje.Ishte vetëm një shkodran N. Spathari me të cilin shpalosëm vokalin tonë me këngë shkodrane.Në darkë pas mirëseardhjes u zhvillua konkursi letrar ku të gjithë poetët shpalosën punën e tyre në shërbim të poezive deri në orët e vona ku kalonin nganjëherë limitet letrare .Ato gërshetoheshin me këngë e valle nga pjesëmarrësit. Morëm njoftim se të gjithë pjesëmarrësit duhet të dorëzonin nga një poezi dhe naten e tretë do të ndahen tre çmimet fituese.Një garëe bukur mes poetësh.
Dita e dytë ishte vizitënë fshatin turistik Qafë ku historia mbarte me vete vepra të trashigimisë së asaj zone.Shtëpitë prej rrasash guri që ngjasonin dhe me arkitekturen e shtëpive të vjetra shkodrane kryesisht në fshatra .U promovuan disa libra të shkrimtarëve pjesëmarrës ndër të cilët bëra dhe promuovimin e librit tim “Pikturoj në qiell”me 100 poezi në shqip dhe anglisht .Prezantimin ma bënë shkrimtarët Adem Xheladini dhe Namik Selmani me prejardhje çame Fieri të cilët shkëputën disa poezi nga ky libër.U ndjeva teje nderuar.
Dita e tretë vizitë në promemorien e heroinës Sulltana e cila kishte rënë heroikisht në Emër të Popullit.Simbolika e saj ishte se ajo për të mos u dorëzuar kishte luftuar jo me armë por me mjete rrethanore si bareshë.Pastaj u drejtuam për në Qendren Përkujtimore “Nëna Shqiptare.Kjo ishte befasia ime e madhe. Arkitektura e kësaj qendre ishte e admirueshme për çdo qytet.Një përkujdesje moderne deri në detaje të një ndërthurjeje të kulturës, historisë,respektit për të rënët dhe jetëgjatësisë së saj.Një monument madhështor të Nënës Shqiptare në qendër rrethuar në mënyrë të harmonishme me varret e të rënëve .Për evidentimin e tyre puna ishte në vazhdimësi.Ishte menduar deri në detaje për çdo gjë në mënyrë që të gjithë të rënët të prehen në paqe ,të jenë të respektuar dhe të vlerësuar për kontributin që kanë dhënë në kauzen e tyre për liri.Bëmë shumë foto në ato ambiente të cilat sikur të thërrisnin me të ultin ton për të qenë pjesë e madhështisë dhe repektit së këtij vendi.U larguam duke mbajtur me vete vlerat e mëdha të një respekti të madh për krijuesit e këtyre veprave madhështore të cilat shprehin identitetin e një populli. Vazhduan aktivitetet në kompleksin malor “Dardha” ku virgjëria e asaj zone frymonte ajrin e pastër nga gjelbërimi i spikatur.Duke dëgjuar cicërimat e zogjve dhe ferfërimen e gjetheve të pemëve përshkoheshim nga aroma e këndëshme e luleve shumëngjyrëshe që të ftonte në vallen e saj.Gjatë gjithë rrugës Zyfer Rrushaj në rolin e një cicëroni spiegonte me hollësi për traditat e kësaj zone,bukuritë,punën e banorëve dhe historinë e këtyre viseve.E nuk mungonte rrugës dhe kënga jonë dhe humori që si miq të mirë krijonin rrethin e një dite të bukur dhe mjaft zbavitëse.Guri i Hyjneshës Ilire Thana thërriste nga larg dhe kumbonte me oshëtimen e saj si një figurë vigane ku shoqërimi i saj me historinë na bënte shumë kuriozë me simbolikën e saj të një trimëreshe e kthyer tashmënë Hyjni.Në mbrëmje ishte ndarja e çmimeve.Ne respekt të këtij evenimenti letrar erdhi kryetari i Komunës së Kërçovës Fatmir Dehari i cili pas urimit të mirëseardhjes së të pranishmëve shpërndau mirënjohje për të gjithë poetët e ftuar një gjest mjaft i bukur nga ana e tij.Vlen për tu përgëzuar dhe mbase duhet të jetë shembull i njëkryetari që e dashuron artin ,respekton dhe vlerëson poetët.Kjo cilësi i dallon njerëzit e progresit modern dhe navigimin e risive dhe zhvillimit.Ditëve të aktivitetit po i vinte fundi.Në të gjitha ditët pashë një impenjim të madh të stafit për ti dhënë kënaqësinë dhe respektin secilin prej nesh. Dashamirësia e organizatorëve na ndjekte kudo.Djaloshi që u prezantuam që ditën e parë që tashmë ia mësuam emrin Him Koca qëndroi gjatë gjithë kohës pranë nesh .E shikoje sa andej këndej, me të gjithë.Dukej sikur kujdesej për cdo poet dhe me sy sikur ndjekte çdo lëvizje të tyre.Duke përshkruar koridoret dhe mjediset e ndryshme të hotelit besoj se i ka bërrë rreth 20 km rrugë.Kjo për pak humor.Kishte mjaft humor ai djalë ,formim dhe kapacitete e njohuri në shumë fusha.E shikoje gjithmonë te buzëqeshur një buzëqeshje që të bënte për vete .Përshtatej shumë mirë me të gjitha moshat. Edhe publicisti Z Safet Hysenaj një burrë i qetë i kudondodhur kalonte sa në një tavolinë në tjetrën dhe komunikonte me të gjithë me dashamirësi.Dukej si i preukupuar që çdo gjë të shkonte mirë dhe që të gjithë ta kalonin mirë.E kështu me radhe respekte për të gjithë.
Të nesërmen u përshëndetëm duke marrë me vete respektin , modestinë dhe mirënjohje për të gjithë.Jam larguar nga Kërçova duke mbajtur për një kohë të gjatë kokën pas ,me shumë mbresa ,kujtime të bukura dhe mbi të gjitha do transmetoj në qytetin tim Shkodër kulturën e bukur dhe cilësitë e vyera të kërçovarëve si një shembull i një veprimtarie letrare shumë të sukseshme.U ndjeva e priviligjuar dhe e emocionuar pranë jush.Faleminderit për gjithçka Kërçovë.Mirënjohje të thellë për Ju.
Shenim I redaksise: Duke qene se Farida na shkruan per te paren here nga shkodra, po e prezantojme per lexuesit tane: Eshte mesuese e gjuhes shqipe, eshte shkrimtare. Ka botuar deri tani:
1-Shumemirenjohje Itali- tregime dokumente- shqip &italisht
2-Dhimbje nga prinderit e mi- tregime-10 seanca gjyqesore me detyren e psikologes per femije-tematika-.si e perjetojne femijet divorcin e prinderve
3- “Pikturoj ne qiell”- 100 poezi shqip &anglisht -2014
Eshte duke punuar për dy libra te tjere enciklopedi dhe per gjakmarrjen. FARIDA Ramadani eshte anetare e Klubit te Shkrimtareve te Shkodres, eshte pjese e Lidhjes se Shkrimtareve PEGASI-Albania,

Filed Under: ESSE Tagged With: e befasuar nga kultura dhe, Farida Ramadani, Unë shkodranja, vlerat e kërçovarëve

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 560
  • 561
  • 562
  • 563
  • 564
  • …
  • 605
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • DIAMANT HYSENAJ HAP FUSHATËN PËR KONGRESIN AMERIKAN – FJALA E MBAJTUR PARA KOMUNITETIT SHQIPTARO-AMERIKAN
  • Nga Besa në New York: Shoqata Besi organizoi një mbrëmje të veçantë për Festën e Flamurit
  • Në 90 vjetorin e lindjes së poetit Faslli Haliti
  • Dilemat e zgjedhjeve të parakohshme parlamentare në Kosovë
  • Nga Shkodra në Bejrut…
  • Faik Konica, fryma e pavdekshme e një atdhetari dhe dijetari shqiptar
  • Abetaret e para të shkrimit të shqipes, fillesa të letërsisë shqipe për fëmijë
  • Valon Nikçi, një shqiptar pjesë e ekipit të Kongresistit George Latimer në sektorin e Task-Forcës për Punësimin dhe Ekonominë
  • Dega e Vatrës në Boston shpalli kryesinë
  • VATRA NDEROI KRYETARIN E KOMUNËS SË PRISHTINËS Z. PËRPARIM RAMA
  • NDJESHMËRIA SI STRUKTURË – NGA PËRKORËSIA TE THELLËSIA
  • Si Fan Noli i takoi presidentët Wilson the T. Roosevelt për çështjen shqiptare
  • TRIDIMENSIONALJA NË KRIJIMTARINË E PREҪ ZOGAJT
  • Kosova dhe NATO: Një hap strategjik për stabilitet, siguri dhe legjitimitet ndërkombëtar
  • MEGASPEKTAKLI MË I MADH ARTISTIK PAS LUFTËS GJENOCIDIALE NË KOSOVË!

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT