Featured – Page 579 – Dielli

ANTON ÇEFA, NJË LIBËR I RI PËR SHPIRTIN FISNIK TË KONICËS

August 29, 2016 by dgreca

STUDIUESI ANTON ÇEFA, NË VITIN E FAIKONICËS-SHPALLË NGA VATRA- SJELL LIBRIN- FAIK KONICA:” PËR SHPIRITËN E VATRËS JAM RESPONSIBLE UNË”/

NGA DALIP GRECA/

Poeti dhe studiuesi Anton Çefa, ish editor i gazetës Dielli për 12 vite, sapo ka publikuar librin : Faik Konica: ” Për shpiritën e VATRËS jam responsible unë”. Libri studimor vjen në “Vitin e Konicës”, shpallë nga Federata Panshqiptare e Amerikës ‘VATRA”.

Duhet thënë që në krye të herës që libri sjell studime serioze të autorit rreth figurës eminente të Letrave Shqipe, Faik Konicës. Rrallë studiues të Faikut, kanë gërmuar kaq thellë në shpirtin e tij, sa Anton Çefa, për të nxjerre fisnikërinë e shpirtit konician…

Studiuesi Çefa e hap librin me përsiatje meditative rreth dëshmisë të Faik Konicës”Për Shpiritën e Vatrës jam responsible unë”. Për studiusin kjo”responsible” është një dëshmi e gjallë e një ndërgjegjeje, që pohon, zotohet e merr përsipër pasojat deri në fund e pa asnjë kusht. Kjo përgjegjësi që merr përsipër Faik Konica, është edhe një dëshmi, siç argumentonte hartusi i së parës Histori të Vatrës, editori i ndjerë i Diellit, Refat Xh. Gurrazezi, tek fliste për kontributin parësor të Konicës në themelimin e Vatrës.

Studiuesi Anton Çefa shkruan : Është kjo responsible, me të cilën Konica shpirtësoi tek mërgimtarët shqiptarë shpirtin e bashkimit në emër të një ideali, ideali të shenjtë Kombëtar. Për studiuesin e Konicës, “Tingëllon si një Kushtrim kundër përçarjes:”Të realizojmë shpiriten e bashkimit që të mos humbasim!”.

Në këndvështrimin e autorit të librit vizioni i Konicës ishte i kthjellët. Faik Konica shpirtësoi tek shqiptarët shpirtin e demokracisë në emër të së ardhmes. Ai e sheh këtë “responsible” si dëshmi “që shkëlqen me virtytin e moralit të veprimit, veprimit të detyrës, detyrës së nganjëdhimit”. Kjo përgjegjësi e bën Konicën luftëtarin më të zjarrtë të evropianizimit të shpirtit shqiptar, që tingëllon aq aktual në ditët tona.

Studiesi komenton pikërisht aktualizimin e parashikimeve të Konicës së madh në ditët tona, duke i etiketuar mësimet e Tij-Profetike. A nuk është profetike shprehja e Konicës?- Shqipëria”U ngjall nga idealistët, U-ruajt nga rastet, U-vra nga politikanët.” …Studiuesi Çefa komenton rreth kësaj profecie:” A nuk po e vrasin sot politikanët kuqalosha?

Intelektuali e ka për detyrë që të mos serviloset para politikanëve që e nxjerrin Shqipërinë në ankand .Faiku ishte model për kohën e vet.

Studiuesi e trajton me admirim figurën fisnike të Konicës. Madje bashkëbisedon me të në mënyrë të drejtëpërdrejtë, në vetën e dytë, duke ia njohur meritat dhe duke ia zbuluar vlerat:” Përkrah Nolit, me bashkëluftëtarë të përkushtuar si Kristo Floqi, Kristo Kirka, Paskal Aleksi, Llammbi Çikozi, Elia Tromara, Kosta Vasili,…bashkove shoqatat e Fshatrave dhe themelove VATRËN, këtë Kështjellë Kombëtare, Vatrën e dritës dhe të ngrohtësisë, dritës së shpirtit, ngrohtësisë së zemrës; Vatrën që edhe sot e kësaj dite edhe pse e plakur në moshë, është më e re se kurrë.

Studiuesi ia njeh meritën Konicës si hartues mendjendritur i Kushtetutës së VATRË-Kanunores së saj dhe ndalet në nyjen e parë, ku Faiku shënoi: ” Të rritë në mes të shqiptarëve t’Amerikës, dhe me anë të tyre në mes të Shqipëtarëve të Shqipërisë, shpiritën e ndihmës në mes të tyre dhe të dashurisë për Kombësin’ e tyre….”.

Autori përcjell edhe një mesazh për vatranët e sotëm: Në farkën e Vatrës u kalitën vargane pas varganësh luftëtarë të rinj si Kosta Kotta, Naum Çere, G. Konda Gjoleka, Efthim Natsi, Ilo Zografi, Vani Çekani, Thoma Nassi etj,.brezni pas breznie, deri në ditët tona…..Mesazhi :”Vëllezër, të mos i harrojmë këto emra, por t’i kujtojmë e t’i mbajmë në shpirt se na ndriçojnë, t’i ruajmë në zemër se na ngrohin. Këto janë të madhërishëm, t’u përulemi; janë të shkëlqyshëm, të ndriçohemi, janë të përjetshëm, t’i ndjekim…”.

Ky mesazh zbulon edhe shpirtin e vet studiuesit, konsideratën e tij për Vatrën dhe vatranët, për themeluesit, vazhduesit, breznitë e Vatrës dhe vatranët e sotëm, me të cilët punoi për 12 vjet duke edituar Diellin. Këtë mesazh duhet ta marrin dhe shpirtëzojnë të gjithë vatranët. Në librin e Çefës, kryemjeshtri Konica, që nuk i rreshti përpjekjet për edukimin, civilizimin, europianizimin e shqiptarëve, që punoi aq fort për bashkimin e tyre, zbërthehet në shumë komponentë, dalin në dritë vlerat universale që ai mbartëte.

Në studimin”Konica, shpirti i bashkimit dhe Vatra”, hidhet dritë me argumente për luftën e parreshtur të Konicës për bashkimin e shqiptarëve. Çefa i kërkon dhe i gjenë vlerat e Faikut, që tek Albania në Europë, për të ardhur në SHBA, 9 Tetor 1909, ku e thirri shoqata Besa-Besë për të drejtuar Diellin.

Studiuesi nuk e sheh të veçuar rolin e Konicës; por ua jep vlerat dhe ua njeh kontributet edhe bashkëpunëtorëve të tij, së pari Nolit, por pa harruar edhe të tjerët:duke filluar që tek Shoqata Besa-Besën: Kristo Floqin, Marko Adams, Paskal Aleksi, Kristo Kirka, Elia Tromara,Kosta Vasil,Naum Çere, Kosta Kotta, më pas vjen kontributi i tij në krijimin e Vatrës, ku triumfoi bashkimi, duke lënë pas shoqatat e krahinave apo të fshatrave. Ai ishte një arkitekt me vizion të qartë për bashkimin e shenjtë të shqiptarëve të Amerikës, ide që e pat trajtuar edhe tek Albania, edhe në gazetën Dielli, gjatë kohës që e editoi si organ të Besa-Besës.

Autori i librit studimor konstaton se”Shpirita” që Konica shpirtësoi tek Vatranët dhe për të cilën ai ndjehej “responsible” është shumë dimensionale, por tri janë përmasat më rëndësore e më të shquara: 1- ajo e bashkimit,2- e qytetërimit dhe 3- e demokracisë perëndimore.

Çefa mendon se, fillimisht,Faikut iu desh të frymëzonte”shpiritën” e bashkimit në emër të një ideali, idealit të shenjtë kombëtar, por ideali mungonte, sepse mungonte vetëdija Kombëtare. Një pjesë e vogël e mërgimtarëve shqiptarë të fillimit të shekullit nuk kishin as konceptin e atdheut, sepse dhe atdheu mungonte, për më tepër, emigrantët tanë të asaj kohe, nuk e dinin se ishin apo jo,shqiptarë. Siç shkruante editori i Diellit dhe sekretari i Vatrës Refat Xh. Gurrazezi:”Një shumicë shqiptarësh asi kohe nuk e kishin kuptuar mirë se ç’ishin… dhe e quanin veten Grekë e Turqë….”.

Ata ishin vëretët lëndë njerëzore me plot virtyte të fisme, por e papërpunuar në relacion me vetëdijen Kombëtare, komenton Çefa dhe shton: U deshën Sotir Peci, Fan Noli, Konica dhe pak të tjerë që numëroheshin me gishtat e dorës, numri i të cilëve erdhi duke u rritur, që t’i jepnin kësaj lënde shpirtin e nacionalizmit, si një farë e hedhur në një tokë të plleshme-se vërtetë ndërgjegja shqiptare është një tokë e tillë, humus jetdhënës.

Me ineteres të veçantë është edhe studimi”Konica, shpirti i qytetërimit dhe VATRA”. E përsëris: Rrallë studiues të Faikut, kanë gërmuar kaq thellë në shpirtin e tij, sa Anton Çefa, për të nxjerre fisnikërinë e shpirtit konician.Antoni na merr përdore dhe na fut në minierën shpirtërore të Faik Konicës. Natyrisht që Faiku i shkolluar dhe i qytetëruar, i stërvitur me kulturën perëndimore dhe i mbrujtur me vlerat e atij qytetërimi, haste pengesën e madhe të gjendjes reale të pakulturës të popullit të vet. Stdiuesi Çefa shkruan: Konica, personaliteti më i kulturuar i kohës së tij, pa lënë mb’anesh Nolin, e pau me dhimbje krahërori gjendjen e ulët të qytetërimit të popullit tonë dhe të emigrantëve shqiptarë të Amerikës, jo vetëm në rrafshin e kulturës materiale dhe të nivelit të jetesës, por sidomos në atë të kulturës shpirtërore dhe të zhvillimit shoqëror të shoqërisë shqiptare;- e vuri në dukje në shkrimet e tij, e shqyrtoi me sytë e një sociologu, e këshilloi me zemrën e një edukatori atdhetar idealist, dhe e kritikoi ashpër, po me këtë zemër.

Konica shumë nga synimet e tij për edukimin e shqiptarëve të Amerikës i shpirtëzoi në Vatër. Madje edhe në Kanunore,po me këtë qëllim, siç konstaton Çefa,- shkroi se- Qëllimi i Federatës është:”Të përhapë në mes të shqiptarëve t’Amerikës stërvitjen dhe doktrinat morale…”. Konica së bashku me Nolin dhe atdhetarët e tjerë krijuan dhe organizuan”Vatrën” si një Institucion të edukimit kombëtar e qytetar. Studiuesi sjell shumë fakte dhe argumente rreth synimit të Konicës për ngritjen morale dhe kulturore të shqipatrëve, si në rrafshin teorik edhe në atë praktik. Vatra nuk u mor vetëm me punë Kombëtare dhe fushata ndihme për Shqipërinë, por edhe me edukimin dhe ngritjen kulturore të shqiptarëve të Amerikës. Mjafton të përmendet Banda Muzikore Vatra, që u bë themeli i Bandës Muzikore të Shtetit Shqiptar, apo shfaqjen e Tragjedisë “Othello” që me 4 korrik 1923 në Boston, dhe e kupton sfidën që përballuan Konica dhe Noli përmes Vatrës.

Vlerat e Konicës në këtë libër plotësohen edhe me studimin” Konica, shpirti i demokracisë dhe VATRA”. Studiuesi shkruan:” Ndërgjegja koniciane-baltë shqiptare e shpirtësuar në Europë-aq e pasur në përmbajtjen e saj, duket se një ndër dimensionet kryesore pati demokracinë: Demokracinë në ideal, demokracinë në formim, demokracinë në Veprim. Prandaj,- atdhedashës në zemër, liberal në shpirt, dhe demokrat në bindje, siç qe, Konica, e quajti veten të përgjegjshëm për të mëkuar e mbrujtur parimësinë dhe edukatën demokratike në shpirtin vatran dhe në atë shqiptar, në përgjithësi.

Anton Çefa konstaton se: Përgjegjshmërinë për të njëmendësuar shpirtin demokratik në ndërgjegjet shqiptare, Konica e realizoi në dy rrugë: në punën e drejtëpërdrejtë në gjirin e Vatrës, dhe duke ndikuar në gjendjen në Shqipëri. Konstatimi i parë i Çefës është ky:”Vatra” u konceptua dhe funksionoi si organizatë thellësisht demokratike; ajo u formësua si shkollë e mësimit dhe e stërvitjes demokartike. Qe shpirti demokratik i udhëheqësve të saj, sidomos i Nolit dhe i Konicës, që frymëzoi jetën, tharmoi bëmat, jetësoi sukseset dhe skaliti historinë e saj aq të frytshme e pozitive për historinë kombëtare. Më pas autori analizon raportet mes ligjshmërisë demokartike të sanksionuar në Kanunore dhe rregulloren e Vatrës dhe funksionimit praktik të saj në mënyrë demokratike. Çefa bashkohet me mendimin e editorit Gurrazezi, që shkruante në Diellin e v. 1974 ,”Atherë kish vërtetë rregulla parlamentare në Vatër”…

Ky studim përcjell të dhëna interesante, sjell përfundime të logjikshme, rreth demokracisë në Vatër dhe kontributit të veçantë të Faik Konicës për demokratizimin e saj.Një studiues i vëmendshëm do të gjejë lëndë të mjaftë në këtë studim të Anton Çefës për të kuptuar shpirtin demokartik të Konicës dhe funksionimin demokratik të Vatrës.

Me shumë interes është edhe studimi””Vatra”, Noli, Konica dhe Wilsoni”, ku lexuesi do të gjejë material të bollshëm për të vlerësuar rolin e presidentit Amerikan Woodrow Wilson për shpëtimin e Shqipërisë, rolin e Vatrës në shpëtimin e Shqipërisë, vlerësimin e Nolit dhe Konicës rreth kësaj figure të dashur për Kombin shqiptar etj. Studiuesi i jep hapësirë kontakteve të Vatrës me presidentin amerikan, sjell takimin e Nolit me Wilsonin me 4 korrik 1918, gjatë peligrinazhit të organizuar nga presidenti në Mount Vernon, vendi historik ku është varrosur presidenti i parë i Amerikës, George Washington, 14 pikat e Wilsonit, që shpëtuan Shqipërinë etj. Autori ndalet gjatë në fjalimin vlerësues të Nolit në Kuvendin Themeltar të Shqipërisë, me 11 shkurt 1924, me rastin e vdekjes të presidentit Wilson. Po ashtu, Çefa sjell edhe vlerësimin e Konicës, i cili kur vdiq presidenti, shkroi “Gjithë shqiptarët duhet t’i ngrenë Wilsonit një monument të pavdekur në zemrat e tyre. Edhe po t’ish i vogël për të tjerët, Wilsoni duhet të ishte i madh për Shqipërinë.” Madje ai, në rolin e Kryetarit të Vatrës, do t’i niste edhe një telegram Kuvendit Themeltar të Shqipërisë për përjetësimin e emrit të Presidentit Wilson:”Ju lutem të shtroni një proponim për kqyrjen mirëdashëse të deputetëve, pa ndryshim partie: Me vdekjen e ish Presidentit Wilson u cduk mbrojtësi i popujve të vegjël dhe shpëtimtari i Shqipërisë. Proponimi im është t’i jepet emri Wilsonville, ose Shën Gjergjit, ose Sarndës.

Juaji me respekt

Faik Konica

Noli, do t’i përgjegjej më 11 Gusht 1924:” Me vendim minestrial, Shën Gjini, u pagëzua Wilson”…

Nëse Konica, kur mori detyrën e Ministrit në Washington(ambasador), nderimin e parë e bëri tek varri i Presidentit Wilson, duke vendosur kurorën më të veçantë,më të madhe dhe shumëngjyrshe, që ra në sy të medias dhe gazeta The Washington Post, do ta veçonte, ndërsa Qeveria Komuniste, sapo mori fuqinë në Shqipëri, hoqi emrin e Wilsonit dhe ktheu Shën Gjinin!

Me interes në këtë libër është edhe studimi”Faik Konica mes himnizimit dhe kritikës së psikologjisë së popullit tonë”, “Mohimi i Kolosit”, “Shqipëria dhe shqiptarët në penën e Konicës”,”Kanë thënë për Konicën”, si dhe pjesë nga krijimtaria e Faik Koncës.

Studiuesi meriton përgëzime për punën serioze studimore-shkencore, mbështetjen në burime të shumta referuse.

Libri është sponsorizuar nga vatrani Zef Balaj, anëtar I Kvshillit të VATRES.

KTHJELLTËSIA E NANËS TEREZA

August 29, 2016 by dgreca

Nga Fritz RADOVANI/

Bruksel, mbramje, 5 Shtator 1997. U dha pa kohë njoftimi i ndrrimit të jetës së Nanës Terezës së Kalkutës…Zbrita në sallën e televizorit ku mbretnonte heshtja.

Të gjitha stacionet tv transmetonin lajmin e trishtueshëm të vdekjes së Nanës së miljona fëmijve ma të vorfën, ndër të vorfnit e Botës.

Nana nuk ka moshë! Një dhimbje e madhe kishte pushtue fëtyrat e të gjithë të pranishëmve, jo vetëm në sallë, po në të gjitha qytetet e kryeqytetët e rruzullit toksor, ku lajmi mortor binte si shkreptinë rrufeje…tue rroposë gëzim e hare.. Vetem heshtje dhe njerëz të zhytun në mendime, që nuk donin me e besue…Fëtyra e qeshun e Nanës vazhdonte me joshë jetimët e vorfën të shekullit “modern”.
Nanë Tereza, asht lé me 26 Gusht 1910, në Shkup prej prindve Kolë e Drande Bojaxhiu, nga Prizreni i Kosovës. Shumë e re shpëton përmbrekulli nga sëmundja e tbc. Ajo periudhë asht momenti vendimtar i gjithë jetës së Saj, kur Ajo, i dedikohet “mjerimit” material të njerzimit, fukarallekut, skamit, vuejtjes, sëmundjeve shfarosëse, dhe asaj ma së vështirës pasojë e trashigueme sa shekullore në Botë: Përbuzjes së këtyne miljona viktimave njerzore.
Nga Shkupi shkon në një kuvend Motrash në Dublin të Irlandës. Prej atje shkon në Bengal e Kalkuta. Arrinë me bindë Papën Piu XII, në 1948 se Motra e Loretos ka zgjedhë një rrugë shumë ma të vështirë se ajo që njihët ndër kuvendet e Evropës dhe të shumë shtetëve të zhvillueme. Ajo, në 1949 asht shtetase Indjane dhe ka formue Kongregatën “Misioni i Dashunisë”, që edhe u miratue nga Vatikani.

Motivi i Saj asht: “Vorfnia për né asht Liri, nuk asht turp as, ndeshkim…!”

Vëndosmenia e Saj lidhej me dishka ma shumë se “pasunia” materiale e njeriut.

Dhe, njenimbastjetrit, vazhdojnë vlersimet: Në 1962, Filipinet, Afrikë; Tanzani dhe, pason Australia; Melbourne, Angli, Amerikë, Romë, prap New York, hapën institucionet në Bangladesh, Los Anxheles, e deri në Vietnam, në vitin 1975.

Në vitin 1976 në Indi, ka 66 shtëpi që administrohën nga Nanë Tereza, dhe 34 tjera jashta Indisë, ku Motrat dhe gjithë personeli i sherbimit kalon shifren 1350 vetë. Spitalet, shkollat dhe qendrat e mjekimit ku janë përfshi edhe strehimoret, arrijnë në 729. Ndërsa, shifra e njerzve që mjekohet ndër ato qendra apo strehohet ndër jetimore, të sëmurë me gërbulë etj…kalojnë shifrën 6 miljon vetë.
Në vitin 1979, me 10 Dhjetor, Nanë Tereza asht e pranishme në Oslo, ku, merr çmimin “Nobel” për Paqen. Aty, po persëris atë moment që pak vetë e shkruejnë korrekt ose e mohojnë: Ajo, kërkon korrigjimin e dokumentit, tue deklarue: “Nga gjaku dhe prejardhja jam Shqiptare, kam shtetësi Indjane, jam murgeshë Katolike. Nga prirja i përkas gjithë Botës. Në zemër i përkas plotësisht Jezusit!”.
Janë shtetët që kërkojnë praninë e Motrave të Saja, me “Sarin e Bardhë me vija ngjyrë qielli dhe të ngjeshun për parzëm Kryqin”, tue fillue nga Gjermania, Spanja, Kili, Belgjika, Etiopia, Argjentina, Guinea, Franca, Kolumbia, Japonia, Korea Jugut, Bolivia dhe Gjermania Lindore. Në muejn e kenjes Papë Pali II, në vitin 1980, takohet me Nanë Terezen, dhe Motrat e Saja, ndërsa, “Misionarët e Dashunisë”, janë në Milano, Primavalle të Romës, Napoli, Bari, Raguzë, Kalabri etj.
Në vitin 1980 asht “Qytetare Nderi” e Shkupit…
Në vitin 1988, Ajo hapë një Shtëpi edhe mbrenda rrethimit të Vatikanit. Depërton në Moskë në 1987, Çeki, Kamboxhia dhe pothuej Emni i Saj, tashma, ka pushtue gjithë skutat e globit njerzor…
Në vitin 1991 Ajo, vjen në Atdhe, por këte herë me pikësynime të tjera…Shqipnia ndër të fundit shtete socialiste asht e detyrueme me e pritë në “Pallatin e Sportit” në Shkoder, porsa fillon me u rikthye në thëmelet e para të Kathedrales së dhunueme të vitit 1967…Ardhja e Nanë Terezes në Atë Kishë të shkatrrueme, dukej sikur një prej veprave të artit kur, Jezu Krishti me kamxhik në dorë po dëbonte tregtarët nga Tempulli i këthyem në treg…Por, jo, Nanë Tereza vjen me Rruzaret e Zojës në duert e Saja të bekueme dhe asht Ajo, që dëboi njëherë e përgjithmonë nga zemra e Popullit Shqiptar, ateistët e mallkuem të doktrinës rrënuese të Shekullit XX jo vetëm në Shqipni, po në gjithë Evropën Lindore… E, deri larg në brigjet e tokave të akullta siberiane… Marksizëm – Lenizmi dështoi në gjithë Botën…Feja filloi ripërtrimjen e Saj në gjithë shtetët komuniste tashti të lira.
Ja, pra, në pak rreshta kush ishte Nanë Tereza e Kalkutës…

Edhe pse, Shqipnia i rikëthehët kausit në 1997, Nana, me ngulm kërkon Paqen…

Me forcë thërret ndalimin e armëve dhe shkrepjet e tyne barbare… “…Ju lus, mos i shkaktoni njenitjetrit ma shumë vuejtje…!”

Sa, domethanëse asht kjo fjali…sikur, do me na kujtue: “A nuk ju dalin boll ata vuejtje që keni kalue…po, kërkoni edhe ma shumë…?”. Megjithate, Shqipnia, vazhdon rrugën e saj drejtë pushkës e vrasjeve, drejt armëve e djegëjes së njeriut në zjarr, në rrugët e zharituna të Vlonës…Komunistët nuk njohin demokraci…Janë ata që ishin edhe para vitëve 1989 – 90, janë ata që drejtonte terroristi Ramiz Alia, nga Presidenca me datën 2 Prill 1991, po nuk duhet të harrojmë kurrë, se me ate janë edhe bijtë e atyne, që kështu kanë veprue edhe në 1944, kur erdhën në pushtet tue brohoritë: “Me gjak…me gjak…!” dhe, me të vertetë “me gjak…e me plumba ata kërkojnë me mbajtë pushtetin atëherë dhe sot..!”
Po, Nana e Madhe, vazhdon të lutët: “O Zot, hiqja mallkimin Tand Shqipnisë!..”

Mjeku i Saj i tha Nanë Terezes: “Mendoj se zemren Ua kanë damtue dhimbjet dhe shqetësimet që, Ajo ndjente për të tjerët…”…E, kush janë “të tjerët..”?…

Janë pikërisht, Ata, që tue kenë në mjerim, vuejtje, dhimbje…Në duertë e Nanë Terezes janë “të lumtun”…kur shohin vetën nën Sarin me vija ngjyrë qielli…

Që, vazhdon edhe sot të valvitët rretherrotull globit toksor shumë të trazuem…

Tue Lajmue Shejtneshen e Madhe të Njerzimit: NANEN TEREZA !…

Melbourne, Shtator 2016.

VIZITA E ISMAIL KADARESE NE STRUGE

August 28, 2016 by dgreca

Flet detari strugan, Ajrush Miftari: Ju tregoj vizitën e jashtëzakonshme të Ismail Kadaresë në nëntor 2002 në Strugë/

-Erdhi thjesht për vizitë personale, por rreth tij u mblodhën pa u lajmëruar qindra nxënës shkollash/

-Nxënësit i kërkuan autograf Kadaresë në çanta, libra, bluza, fletore, blloqe/

-Prof. Nexhat Mustafa kur e pa u befasua, fërkoi sytë të shihte qartë/

– Prof. Nexhat Mustafa, në vitet 1970 I kishte vënë qeleshen në kokë Titos/

-Këtë gjest të tij e komentuan të gjitha gazetat serbe” Tito me qeleshe shqiptare”/

– Në mëngjes Ismaili fshurazi meje dhe Helenës, shkoi tek ura ku rridhte Drini se i bëri përshtypje

-Problem ishte fjetja, pasi duhej një hotel i sigurt, isha i frikësuar

-Fshehur prej tij ne qëndruam afër Hotelit dhe pse e siguruam në hotelin “Aakuarius” të nëj shqiptari

-Në takimin me intelektualët e Strugës, një mësues e provokoi duke e quajtur largimin e tij në Francë tradhti

Nga Albert Z. ZHOLI/

Takimi me aktivistin dhe detarin Ajrush Miftari në Strugë ishte një befasi. Një patriot i vërtetë që ngjarjet në Shqipëri I njihte më mirë se ato në Maqedoni. Ajrushi ishte ndër mbështetësit kryesorë në zonës të luftëtarëve të UCK dhe ka organizuar ardhjen në Strugë të shumë personaliteteve të artit, kulturës dhe politikës shqiptare dhe Kosovare në këtë qytezë të bukur shqiptare. Por nga të gjitha organizimet e tij ai veçon si një festë, si ëndrrën më të bukur të realizuar, vizitën e Ismail Kadaresë. E kërkoi vizitën e tij si thjesht personale, por me ardhjen në Strugë Kadareja u ndesh me mijëra nxënës, intelektualë, qytetarë të thjeshtë që e njohën sikur të ishte vendali dhe nuk ju ndanë ëpr orë të tëra. Nxënësit e shkollave lëshonin lot gëzimi dhe nuk largoheshin pa marrë një autograf në çantë, libër, bllok, bluzë, këmishë ku të mundnin. Ajo vizitë edhe sot (sipas tij) mbetet një histori me vete, si një pikë kulmore në jetën artistike por edhe politiko-atdhetare të qytetit të bukur të Strugës. I shoqëruar nga gazetari palodhur Mehmet Latifi, nuk mund të lija pa marrë impresionet e kësaj vizite të madhe të Kadaresë në qytetin e kaltër të Strugës, kur merr jetë lumi më I madh I tokës arbërore Drini I Zi.

=A e kishe menduar ndonjëherë takimin me Kadarenë dhe pse e kishe ideuar këtë takim apo organizim në qytezën tuaj?

E kisha pasur ëndërr të realizoja një vizitë të shkrimtarit të madh Ismail Kadare në Strugë. Vazhdimisht kërkoja të gjeja mundësinë të realizoja këtë ëndërr me të njohurit e mi në Shqipëri. Por kjo ëndërr u bë realitet në vitin 2003 kur një miku im nga Pogdardecari, Ilia Disho (miku im)shoqëronte në Ohër Ismail kadarenë. Ishte nëntor i vitit 2003. Së bashku me një shokun e tij Ilia kishte marrë në veturë Ismail Kadarenë dhe Elenën për një vizitë në Ohër. Ishte dëshira e Ismailit vizita në Ohër. Kur mbërritën ën Ohër dhe ndenjën disa orë miku im Ilia Disho më merr në telefon dhe më thotë se jam në Ohër me Ismail Kadarenë. U befasova. Mora makinën dhe u nisa menjëherë në hotelin ku më tha miku im. Pasi u takova I thashë dhe i bëra prezent Ismailit ëndrrën time që ai të vinte në Strugë. Për shumë minuta ai nuk më ktheu përgjigje. Dukej haptazi që nuk donte. Por këmbëngula ime e habiti. Përse kërkon me insistim më tha? Sepse dua që qytetin tim ta vizitoj shkrimtari që e kanë zili të gjithë maqedonasit dhe serbët I thashë serbes. Ai u çudit me përgjigjen time. Më pyeti se sa shqiptarë ka Struga. I thashë mbi 50 % (para13 viteve sepse sot dominimi është absolute) dhe pjesa tjetër ka nga disa kombësi. U bind. Gjatë rrugës më tha, duhet at kesh të qartë që vizita ime është thjesht personale, pra për vizitë pa asnjë angazhim vetëm për të njohur këtë qytet shqiptar. Dakord i thashë. Gjatë gjithë rrugës nga Ohri në Strugë ai më bënte pyetje të ndryshme, për marrëdhëniet me maqedonasit, për gjuhën, shkollat, punën, për klimën, etj….Ishte kurioz për çdo gjë. Shihte me vëmendje çdo gjë që I kalonte para syve.

-Ku ndaluat kur shkuat në Strugë?

-Së pari ndaluam tek lokali im “Dredhëza”. Pimë nga një kafe dhe filluam biseda të ndryshme. Unë po I përmbahesha dëshirës së tij dhe nuk bëra asnjë lajmërim tek intelektualët dhe njeërzit e tjerë të ketrave në Strugë.

-Si vazhdoi vizita e mëtejshme në qytet?

-Kur u çlodhëm disi dhe pimë kafetë me rehat Ismaili më thotë të dalim dhe të vizitojmë me këmbë qytetin. Shumë dakord i thashë. U nisëm përgjatë rrjedhjes së Drinit. Ai tek ura e Drinit të Zi ku zë fill lumi më i madh i joni pyeste dhe shikonte me kërshëri. Habitej me çka shikonte. Pyeste për detaje që as unë si çoja në mend. Nga vinte uji, si rridhte, ku kalonte, a kishte pengesa, sa i thellë ishte, , sa metër kub në sekondë ishte rrjedhja normale, kur ishin ndërtuar kaskadat, e shumë pyetje të tilla. Kur hymë në shëtitoren kryesore të qytetit kurioziteti i tij për çdo gjë që shikonte shtohej dhe më tepër. Në këtë kohë na del përpara Prof, i kimisë dhe biologjisë Nexhat Mustafa. Ai kishte një simpati të jashtëzakonshme për Ismail kadarenë. Ishte me nipin. Kur pa Ismailin shtangu. Nuk e besonte dhe filloi të fshinte sytë. Tek ai u pa një gëzim i jashtëzakonshëm, që se kam parë kurrë tek një njeri tjetër në jetën time të gëzohej aq shumë, kur takohet me një shkrimtar si Ismaili. Ju turr duke harruar për një moment edhe të nipin. Kadareja ën fillim u tkurr pasi nuk e priste atë vrull takimi. Menjëherë Nexhati u prezantua dhe I shprehu simpatinë. Filluan të bisedonin. Pastaj Prof. Nexhati u shkëput për të çuar nipin në shtëpi dhe më pas nuk u nda nga ne. Prof. Nexhati ka qenë një ndër emrat më ët spikatur intelektual të Strugës. Ai ka pasur një moment shumë domethënës gjatë një vizite që ka bërë Tito në Strugë rreth viteve 1970.

-Çfarë moment ka qenë ky?

-Eh, ishte një moment që ka bërë bujë në mediet e kohës. Dihet që Tito ishte me autoritet të jashtëzakonshëm. Atij nuk I afrohej njeri. Madje shoqëruesit e tij ishin tejet të rreptë. Gjatë vizitës në Strugë ai shoqërohej nga një eskortë e fuqishme që nuk lejonte takime të drejtpërdrejta. Madje askush nuk e mirte mundimin ta takonte dhe jo më të bisedonte. Por ja ndodhi ajo që nuk besohej. Në një moment kur do shkonte pranë makinës, Prof. Nexhati i afrohet dhe i vë një qeleshe në kokë. Në fillim të gjithë shtangën. Dihej kudo në ish-Jugosllavi qe qeleshja ishte pjesë e veshjes kombëtare shqiptare, madje veshje specifike kombëtare shqiptare që nuk e ka asnjë vend tjetër në botë. Pra kjo qeleshe e bëri Titon të indetifikohej si personalitet shqiptar. Duke parë guximin por dhe stepjen e shoqëruesve, Titua për të ndryshuar atmosferë dhe të mos e jepte veten para kamerave të shumta, buzëqeshi. Ky gjest ngjalli shumë diskutime, por kryesore ishte se veprimi I Prof Nexhatit në të gjithë qytetin u konsiderua si akt heroik dhe atë e vlerësonin shumë në qytet. Për këtë frymë atdhetare ai dallohej gjithmonë ndaj dhe e shprehu dhe në takimin me Kadaranë e madh që ai e kishte idhull.

-Si vazhdoi shëtitja e Ismailit në shëtitoren e Strugës pas ëktij takimi?

-Sa u ndamë nga Prof. Nexhati, u nisëm lart për tek lokali im “Dredhëza” në qendër. S’kishim bërë as dhjetë metra rrugë kur rreth Ismailit u mblodhën qindra nxënës të shkollës 9-vjeçare. As unë nuk e besoja që pa i lajmëruar njeri, pa ditur a ishte ai, ju mblodhën rreth si buqetë me lule. Befasi! Kjo besoj nuk ka ndodhur as në Tiranë. Ku e njohën ata fëmijë të vegjël, aq më tepër që s’kishin pasur kurë kontakt fizik me të? Fëmijët e Strugës të njihin si të ishin rritur afër shtëpisë së tij Kadarenë e madh askush nuk e besonte. Ata nuk shkuleshin nqs nuk merrnin një autograf në çanta, libra, bluza, fletore, blloqe. Kjo situatë zgjati mbi dy orë. U bë një miting i rastit. Përreth u mblodhën mbi 600 veta. Policët erdhën disa herë për të parë çfarë bëhej. Kur dëgjonin dhe panë Kadarenë rrinin sit ë shushatur. Kjo tregonte se dhe ata e njihnin mirë shkrimtarin tonë të madh. Madje shprehnin admirim nëpërmjet gjesteve të ndryshme.

-Gjithë kjo dëshirë për takim, Ismaili nuk e pa të arsyeshme një takim?

-Kur u ulëm për kafe rreth nesh erdhën shumë intelektualë. Ata kërkuan një takim të domosdoshëm me të. Pas një mëdyshje Kadareja pranoi dhe ne pamë orën 18-00 të mbrëmjes për takim. Takimi do të bëhej në sallën e Kulturës. Në këtë takim erdhën të gjithë intelektualët e qytetit ku do të veçoj, Prof. Nexhat Mustafa, dr. Nuhi Vinca, dr. Rahmi Tuda, Nuri Mazari (ose Komandant Struga), Xhemal Hajredini (Prof. i gjuhëve të huaja) Agim Mlita, etj..

-Cilin ishin pyetjet kryesore/

-Pyetjet ishin mbi gjendjen politike në Shqipëri, Kosovë, por edhe në Maqedoni. Pati edhe pyetje me karakter letrar. Por pyetja më e rëndë që rrezikoi deri diku takimin ishte e një mësuesi, I cili pasi e pyeti pse u largove në vitin 1990 nga Shqipëria, vazhdoi duke thënë: A nuk ishte kjo një lloj tradhtie në atë kohë? Përgjigjen e kësaj pyetjeje Kadareja u mundua ta sqaronte me korrektësi dhe durim dhe pse e pikasi që ishte provokuese. Por argumentet e tij ishin shumë të qarta dhe të besueshme. Ky takim zgjati mbi dy orë. Ishte një takim, i gjatë, i lodhshëm, por shumë I domosdoshëm. Aty mësuam shumë gjëra dhe ky takim ka hyrë në historinë e qytetit. Me thënë në shumë pyetje kishte tendenca provokimi, dhe unë u befasova me qetësinë e Kadaresë. Ai u dha shpjegim për çdo pyetje.

-A e patë veten ngushtë në ndonjë moment gjatë kësaj vizite?

-Në çdo moment isha në siklet. Në çdo moment prisja të ndodhte diçka. Isha ën siklet se e kisha marrë unë përsipër këtë vizitë. Kadareja kishte bujtur në shtëpinë time dhe unë isha përgjegjës për çdo gjë. Kisha frikë nga ndonjë maqedonas provokator, kisha frikë nga ndonjë shqiptar besnik I Enverit. Pra në çdo rast isha në siklet. Por mbi të gjitha ajo ishte një vizitë personale dhe u kthye në një miting disa orësh. Situata në çdo sekondë mund të dilte nga kontrolli. U bëra me dhimbje zemre (qesh).

-Ku fjeti atë natë Kadareja?

-Ah ky ishte sikleti më i madh. Ta mirja në shtëpi nuk kisha besim pasi ata kanë jetën e tyre, kërkesat e tyre dhe nuk do ndiheshin qetë. Bisedova me shumë miq dhe vendosëm ta çonim tek Hotel “Akuarius” i cili ishte në pronë të një shqiptari. Kështu e hoqëm këtë siklet duke biseduar me recepsionistin që deri ën të gdhirë të mos e shqetësonte njeri. Madje unë me disa shokë qëndruam tek bari Hotelit deri në mëngjes.

-Nuk pati ndonjë incident?

-Ah! Të nesërmen nga ora shtatë shkova në hotel. Qyteti gumëzhinte. Marr në telefon dhomën e Kadaresë. Më del Helena. Pasi e pyes si e kaluan natën I them ku ndodhet Ismaili. Më tha se më njoftoi do dal tek bari hotelit. Shtanga. Aty nuk kishte njeri. U nisa me vrap përgjatë shëtitores buzë Drinit. Nxitoja tek kryqëzimi I liqenit me lumin. Nga larg e pashë tek ura e Drinit që e këqyrte me shumë vëmendje. U lehtësova. Ku nuk më shkonte mendja. Pas disa minutash rreth tij u mblodhën shumë njerëz, por tashmë isha I sigurt.

-Si u shpreh kur u largua?

-Më tha se ishte një ndër vizitat surprizë të jetës së tij. Nuk e priste këtë mikpritje dhe tha se do të vij sërish. E presim.

-Keni pritur shumë personalitete të tjerë shqiptarë?

-Kam pritur, por më shumë vitet e fundit kam pritur intelektualët patriotë, ata që luftuan për lirinë e Kosovës, por edhe luftëtarët tanë të UÇK. Patriotizmi duhet mbajtur lart. Pa patriotizëm do humbasim çdo gjë që kemi fituar. Këtu kanë ardhur shumë veteran të luftës në Kosovë, ku mes tyre do të veçoj dhe Nënë Loken, Vitore Stefa Leka, e cila ka qenë pjesë e kësaj lufte. Gjaku i derdhur për atdhe nuk duhet harruar kurrë. Ne kemi ruajtur gjuhën në situate të vështira jo më sot. Ndaj e kujtoj gjithmonë vizitën e Kadaresë, pasi aty [pamë se si na lidh gjaku. Aty pashë se si e njihin të vegjlit, kur unë në rrethana të tjera edhe mund të mos e njihja.

Kosovë-Mushtishti proteston kundër kthimit të kriminelëve

August 28, 2016 by dgreca

-Thaçi: Janë të papranueshme skenat që janë parë të dielën në fshatin Mushtisht/

-Qeveria e Kosovës, keqardhje për incidentet e dhunshme në Mushtisht/

-Veseli: Duhet të bëhet dallimi i domosdoshëm në mes atyre që kanë bërë krime dhe komunitetit serb/

-VV: Serbët duhet të kthehen si qytetarë të barabartë e lojalë ndaj Republikës e jo si subjekte të strukturave paralele të ‘Zajednicës’/

-AAK: Mos u shkaktoni plagë të reja njerëzve të Mushtishtit dhe të mbarë Kosovës/

PRISHTINË, 28 Gusht 2016-Gazeta DIELLI-B.Jashari/ Në Mushtisht, ku gjatë luftës në Kosovë kanë ndodhur krime ndaj shqipatrëve, sot banorët kanë protestuar dhe bllokuar rrugën kundër ardhjes së serbëve në vizitë në manastirin e këtij fshati të komunës së Suharekës. Gjatë zhvillimeve të protestës ka pasur edhe përplasje mes protestuesëve dhe policisë, të lënduar e të arresuar.

Ditë më parë, të rinjtë e Mushtishtit në hyrje të fshatit të tyre kanë vendosur disa fotografi-pllakate me qëllim tregimin e dëshmimin për krimet e bëra nga serbë lokalë e ushtria e Serbisë në luftën e vitit 1999. Ata paralajmëronin protesta paqësore kundër kthimit të atyre që kanë bërë krime në fshat e që për banorët e tij janë të ditur.

Sot, që nga ora 07:00 e mëngjesit, banorë të fshatit Mushtisht kanë protestuar për mëse 6 orë kundër vizitës së disa qytetarëve serbë, të zhvendosur nga fshati pas luftës në Kosovë.

Protesta përfundoi pasi që tre autobusë me serbë që ishin nisur për të vizituar Mushtishtin, në një festë fetare ortodokse, u kthyen mbrapsht.

Sipas raportimeve, gjatë protestës janë arrestuar 24 protestues, ndërsa të lënduar përveç protestuesve, të cilët policia konstaton se janë lënduar nga vet gjuajtjet e tyre, janë edhe katër policë.

PRESIDENTI THAÇI FTON QË TË RESPEKTOHET E DREJTA E SECILIT PËR KTHIM

Presidenti i Republikës së Kosovës, Hashim Thaçi, ka thënë se janë të papranueshme skenat që janë parë të dielën në fshatin Mushtisht dhe ka bërë thirrje që të respektohet e drejta e secilit që të kthehet në pronat e veta.

“Janë krejtësisht të panevojshme dhe të papranueshme skenat nga fshati Mushtisht”, është shprehur presidenti Thaçi, i cili ka shtuar se “këto veprime nuk janë as në interes të Kosovës dhe të qytetarëve të saj”. Ai ka përsëritur se është e drejtë e secilit që të kthehet në pronën e tij dhe në vendin e tij të origjinës.

I pari i vendit ka thënë se të gjithë kanë të drejtë të kthehen në vendin e tyre të origjinës, në pronën e tyre. “Kjo vlen për çdo qytetar të Kosovës, pa dallim etnie”, tha presidenti Thaçi, duke bërë thirrje që të gjithë të respektojnë këtë të drejtë, bën të ditur deklarata e dërguar nga Presidenca kosovare.

“Çështja e të zhdukurve, e të zhvendosurve, e pronave të uzurpuara janë plagë të hapura nga lufta. Duhet t’i mbyllim sa më parë këto plagë dhe të kthehemi nga e ardhmja”, ka thënë presidenti Thaçi, i cili theksoi se e ardhmja është në paqe, dialog dhe bashkëpunim.

Duke shtuar se dhuna nuk ka vend në Kosovën e re, presidenti Thaçi përfundoi se drejtësia do të merret me të gjithë ata që kanë kryer krime në të kaluarën, meqë “drejtësia është kusht për pajtim të sinqertë dhe për ndërtimin e Kosovës multietnike”.

QEVERIA E KOSOVËS, KEQARDHJE PËR INCIDENTET E DHUNSHME NË MUSHTISHT

Qeveria e Kosovës deklaroi se shpreh keqardhje për incidentet e dhunshme që kanë ndodhura sot në Mushtisht.

“Qeveria e Kosovës respekton plotësisht të drejtën e çdo qytetari për protestë paqësore, për çfarëdolloj arsye, e ritheksojmë paqësore, si e drejtë themelore dhe e patjetërsueshme e shprehjes së mendimit dhe kërkesave publike”, thekson deklarata e dërguar.Po ashtu, vijon deklarata, qeveria e Kosovës konsideron se kërkesat e qytetarëve për zbardhjen e plotë të të gjitha krimeve të luftës dhe dënimin e të gjithë kryesve të tyre është plotësisht legjitime.

“Mirëpo, po ashtu, qeveria e Kosovës konsideron se çdo qytetar i Kosovës, pa marrë parasysh përkatësinë etnike, ka plotësisht të drejtë të kthehet në pronat e tij, në mënyrë të papenguar.

Kjo është e drejtë e garantuar me Kushtetutën e Republikës së Kosovës, me të gjitha aktet ligjore, me konventat ndërkombëtare por është në përputhje me traditën, vullnetin dhe vizionin e popullit të Kosovës për bashkëjetesë paqësore”, thekson deklarata.Ndërsa, përfundon deklarata e qeverisë së Kosovës, personat që kanë kryer krime gjatë luftës duhet të përballen individualisht me drejtësinë.

VESELI: DUHET TË BËHET DALLIMI I DOMOSDOSHËM NË MES ATYRE QË KANË BËRË KRIME DHE KOMUNITETIT SERB

Kryetari i Kuvendit kosovar, Kadri Veseli, deklaroi se, zhvillimet e sotme në fshatin Mushtisht nuk i duhen Kosovës.

“Ato vetëm sa krijojnë mundësinë që të keqpërdoren prej atyre që duan ta pengojnë konsolidimin e shtetit të Kosovës dhe të krijojnë imazh negativ në botë për vendin tonë”, tha ai.Plagët e luftës të Mushtishtit, ashtu si të gjithë Kosovës, vijoi Veseli, janë plagë të rënda që kërkojnë drejtësi, por në çdo rast duhet të bëhet dallimi i domosdoshëm në mes atyre që kanë bërë krime dhe komunitetit serb në Republikën e Kosovës. “Përgjegjësia gjithmonë është individuale e institucionale, por jo kolektive”, citohet ai në deklaratën e dërguar nga zyra e shtypit e Kuvendit të Kosovës.

Kryeparlamentari kosovar theksoi se, e drejta e praktimit të besimit fetar, liria e lëvizjes, e drejta e kthimit në pronën legjitime, për secilin qytetar, pa dallim përkatësie, janë të drejta themelore në Republikën e Kosovës dhe është obligim ligjor garantimi i tyre.

VV: BANORËT E MUSHTISHTIT JANË TË SHQETËSUAR…

Reagimi i Kryetarit të Lëvizjes Vetëvendosje, Visar Ymeri, në lidhje me ngjarjet e sotme në Mushtisht dhe Gjakovë është ky:

E dënoj fuqishëm intervenimin brutal të Policisë së Kosovës ndaj banorëve të Mushtishtit dhe të Gjakovës të organizuar në protestë. Banorët e Mushtishtit dhe të Gjakovës kanë plotësisht të drejtë në shqetësimet që po i ngrenë përmes protestës. Kriminelët e luftës të policisë e ushtrisë së Serbisë që vranë, masakruarn, dhunuan e shkatërruan jetën e pasurinë e tyre nuk duhet të ecin të lirë nëpër rrugë. Ndërkohë që kthimi i serbëve të Kosovës për të jetuar në vendin e tyre nuk bën të instrumentalizohet nga Serbia për qëllimet e veta koloniale.

Serbët e Kosovës duhet të kthehen të jetojnë në vendlindjen e tyre, në pronën e tyre, në fshatin e qytetin e Kosovës ku kanë jetuar më parë. Kjo është e drejtë universale e mirënjohur ndërkombëtarisht që secili e gëzon pa dallim kombësie a feje. Këtu nuk ka dyshim. Por duhet të shihet se kur e kanë fituar këtë pronë dhe si. A është kjo pronësi rezultat i kolonizimit, apo është përfituar pa ndërhyrje koloniale.

Ne as nuk kemi pasur e as nuk kemi problem me serbët, por kemi pasur e kemi problem me Serbinë. Ky kthim i serbëve nuk bën të udhëhiqet nga Serbia, dhe nën kushtet e saj. Banorët e Mushtishtit janë të shqetësuar se kthimi i serbëve në pjesë të caktuara të fshatit ka për qëllim ndarjen e një pjese të Mushtishtit për ta zgjeruar kështu kufirin e ‘Zajednicës’. Ngjashëm me kërkesën për komunë të Prilluzhës. Serbia do t’i kthejë serbët aty ku i leverdis planeve koloniale të saj, për t’i shndërruar kështu të kthyerit në instrument politik që ia gërmon bazën Republikës së Kosovës. Serbët duhet të kthehen si qytetarë të barabartë e lojalë ndaj Republikës e jo si subjekte të strukturave paralele të ‘Zajednicës’.

AAK: KËRKIM FALJE DHE DREJTËSI PËR MIJËRA VIKTIMAT E LUFTËS!

Kryetari i Grupit Parlamentar të AAK-së, Pal Lekaj ka reaguar për ngjarjen e sotme në Mushtisht të Suharekës. Ai ka deklaruar:Pamjet e dhunës policore ndaj njerëzve të Mushtishtit, janë të papranueshme. Fshataret e kanë treguar me kohë që nuk i duan serbët në atë fshat pa u bërë drejtësia për masakrat që kanë ndodh aty. Nuk mundesh edhe të jesh “xhelati” edhe të kthehesh në vendin e krimit sikur nuk ka ndodhur asgjë. Qeveria e Kosovës, është dashtë që më kohë të marrë masat e kjartesimit të situatës atje. Presidenti, në vend që të përkulet para memorialëve ku akuzohen shqiptarët si “terroristë” është mirë që të kërkojë nga Serbia të tregojnë ose t’i kthejnë trupat edhe të mbi 1000 të zhdukurve. Nuk mund të ketë paqe të njëanshme dhe të bësh kërkim falje pse ke qenë viktimë. Ata që i kanë shkaktuar vuajtjet duhet ta bëjnë një gjë të tillë.

Mos u shkaktoni plagë të reja njerëzve të Mushtishtit dhe të mbarë Kosovës. Kërkim falje dhe drejtësi për mijëra viktimat e luftës!

LS: PROTESTA NË MUSHTISHT ISHTE PLANIFIKUAR

Lista Serbe ka lëshuar një komunikatë ku thuhet se kjo protestë ishte e organizuar dhe e planifikuar. “Gjëra të tilla duhet të parandalohen në të ardhmen, sepse incidenti në Mushtisht u planifikua dhe u organizua disa ditë më parë, duke mbushur qytetarët me urrejtje për serbët me ndihmën e panove me pamje të luftës”, thuhet mes tjerash në komunikatë të Listës Serbe.

FITUESJA E ÇMIMIT NOBEL: UNË JAM SHQIPTARE

August 28, 2016 by dgreca

Speciale-NËNA TEREZË, FITUESE E ÇMIMIT NOBEL: UNË JAM SHQIPTARE/

-“Përsa i përket prejardhjes, unë jam shqiptare, indiane përkah nënshtetësia, motër murgeshë katolike, përkah thirrja, që i përkas tërë botës…” Këto fjalë të Gonxhe Bojaxhiut – Nënës Terezë, të shënuara në “Rilindja”, mbushën gëzim e krenari gjithë kombin/

-“Edhe të mitë janë nga këto vende, diku”, ishin fjalët e Nënës Terezë në Prishtinë në vizitën në Kosovë…/

-Reportazh i 3 Shtatorit 2010: Kosova pret festë në Katedralen “Nëna Terezë”/

Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul JASHARI/

PRISHTINË, 28 Gusht 2016/ Më 10 dhjetor 1979 Nana Terezë, pasi kishte pranuar Çmimin Nobël për Paqe në Oslo ka deklaruar: “Përsa i përket prejardhjes, unë jam shqiptare, indiane përkah nënshtetësia, motër murgeshë katolike, përkah thirrja, që i përkas tërë botës…” Këto fjalë të Gonxhe Bojaxhiut – Nënës Terezë, të shënuara në “Rilindja”, mbushën gëzim e krenari gjithë kombin.

Kështu kam shkruar në RILINDJA 60 VJET MONOGRAFI, botuar shtojcë speciale e gazetës tradicionale të Kosovës për ditwn e jubileut -12 shkurtit 2005, ku kam cituar fjalët e nobelistes shqiptare Nëna Terezë në ditën e pranimit të Çmimit Nobël.

Nën foton në monografi shkruan: Nënë Tereza në bisedë me dr. Mehmet Begracën dhe redaktorin e gazetës sonë (Rilindja) Nehat Islamin (qershor, 1980).

“U dha Çmimi Nobel për Paqe NËNË TEREZA – LAUREATE”, ishin mbititulli e titulli i gazetës Rilindja më 18 tetor 1978, ku në nëntitull theksohej: “Fituesja, që përndryshe është shqiptare, deklaroi se të hollat prapë do t’i shpenzojë për qëllime bëmirësie”. Gazeta tradicionale e Kosovës Rilindja raportonte për ngjarjen e madhe në Oslo të një dite më parë.

Arkiv-3 Shtator 2010: KOSOVA PRET FESTË NË KATEDRALEN “NËNA TEREZË”

-“Papa Gjon Pali i Dytë e ka përkrahur personalisht ndërtimin e kësaj katedraleje”, theksonte Presidenti Rugova, i cili së bashku me Ipeshkvin e atëhershëm të Kosovës, Mark Sopin dhe arqiepeshkvin e Uashingtonit, Teodor Mek-Keret vunë gurthemelin e katedrales “Nëna Terezë” në Prishtinë/

PRISHTINË, 3 Shtator 2010-Behlul Jashari/ “Edhe të mitë janë nga këto vende, diku”, ishin fjalët e Nënës Terezë në Prishtinë në vizitën e para rreth tridhjetë vjetëve, të kujtuara sot nga akademik Pajazit Nushi, i cili atëherë i kishte organizuar pritjen si një nga drejtuesit e lartë të Kosovës.

Kujtimi i tij për Nënë Terezën dhe vizitën e saj në Kosovë vjen në prag të veprimtarive të 100-vjetorit të lindjes së humanistes së madhe e nobelistes shqiptare, të cilat do mbahen në Katedralën me emrin e saj në kryeqytetin e shtetit më të ri evropian.

Për “vendet e të sajëve”, për të cilat ka folur në kryeqytetin Prishtinë para 30 vjetësh Nënë Tereza, tregon aty shumë pranë Katedralës i vendosur një shenjim në shesh që orienton për degëzimet e rrugëve: Tiranë, Shkup, Mitrovicë, Pejë…

Ajo rruga e autostradës shqiptare drejt Tiranës shpie në qytetin e prindëve të Nënë Terezës, në Prizren, ku brenda këtij viti pritet përurimi i shtëpisë muze “Nëna Tereze”.

“Unë jam prej Prizreni, prindërit e mi kanë lindur në Prizren”, kujtonte fjalët e Nënë Terezes, nga takimi në vitin 1975, Don Shan Zefi, derisa bisedonim në këtë verë në Katedralën në ndërtim, ku udhëheqte punimet.

“Isha në gjimnazin klasik në Suboticë (qytet në Krahinën e Vojvodinës në federatën e atëhershme jugosllave), ku ishim rreth 40 seminaristë kosovarë… Kur i tham se jemi nga Kosova, Nëna Tereze menjëherë u shpreh shqip, duke treguar se është nga Prizreni. Me një emocion të jashtëzakoshëm filloi të flasë shqip me ne shqiptarët…”, tregon Zefi, i cili ka pasur edhe takime të tjera.

“Edhe recitonte, lutej në shqip. ‘Punën e pendimit’ e thoshte shqip gjithmonë…E ka dashur shumë Prizrenin. Shkupin. Është një figurë padyshim që lidhë botën shqiptare”.

Kështu na tregonte Kancelari i Ipeshkvisë së Kosovës Don Shan Zefi, derisa bisedonim në Katedralën në ndërtim në Prishtinë, e cila sot është gati për festën.

“Deri më 5 shtator 2010, kur kremtohet 100-vjetori i lindjes së Nënës Terezë, padyshim, ndërtesa e Katedralës do hyjë nën kulm”, thoshte ai.

Dhe, tashm kjo është e realizuar. Edhe të gjitha organizimet e përgatitjet tjera janë bërë gati për veprimtaritë kulmore të festës në Kosovë, që fillojnë nesër në Katedralën “Nëna Terezë”.

Sonte në Prishtinë mbërrin i deleguari i posaçëm i Papa Benediktit XVI për Kremtimin në Kosovë të Jubileut të 100- vjetorit të lindjes së Nenës Terezë në katedralen në ndërtim “Nëna Terezë”. Pritja e të Deleguarit të posaçëm të Vatikanit, Imzot Zef Gashi, bëhet në selinë e re të Ipeshkvisë së Kosovës, e cila është në një obrorr me Katedralen.

Nesër nga mëngjesi në Selinë e Ipeshkvisë do të priten udhëheqës të lartë të institucioneve të Republikës së Kosovës e mysafirë të tjerë të shumtë, ndërsa rreth mesditës mbahet koncert solemn i Filharmonisë së Kosovës (“Requiem Mass’ Wolfgang Amadeus Mozart) në Katedralen “Nëna Terezë”.

Presidenti i Republikės, Fatmir Sejdiu do ta vizitojė Ipeshkvinė e Kosovės, si dhe do tė mbajė njė fjalė rasti nė ceremoninė solemne me rastin e 100-vjetorit tė lindjes sė Nėnės Terezė.

Në program nesër është edhe Vigjilia e Nënë Terezës në Kishën “Shën Ndou”, në Prishtinë.

Të dielën, më 5 shtator, mbahet Mesha solemne me rastin e Jubileut të 100 vjetorit të lindjes së Nenës Terezë, në Katedralen me emrin e saj.

Ipeshkvi i Kosovës, Imzot Dodë Gjergji sot ka kujtuar: “Paraardhësi im, Imzot Mark Sopi, me rastin e bekimit të gurthemelit të Katedrales pat thënë: ‘Shpresojmë që në vitin 2010 do të festojmë 100 vjetorin në Katedrale”.

Më 26 gusht 2005, në 95 vjetorin e lindjes së Lumes Nëna Terezë dhe në 600 vjetorin e lindjes së Gjergj Kastriotit Skënderbeu, në Prishtinë është vënë solemnisht gurthemeli i katedrales “Nëna Terezë”.
Ceremonia e vënies së gurthemelit të Katedrales u zhvillua nën patronatin e Presidentit historik të Kosovës, Ibrahim Rugova. “Papa Gjon Pali i Dytë e ka përkrahur personalisht ndërtimin e kësaj katedraleje”, theksonte Presidenti Rugova, i cili së bashku me Ipeshkvin e atëhershëm të Kosovës, Mark Sopin dhe arqiepeshkvin e Uashingtonit, Teodor Mek-Keret vunë gurthemelin e katedrales “Nëna Terezë” në Prishtinë.

“Merita e përhershme për këtë objekt sigurisht i mbetet Presidentit Rugova, i cili gjithmonë do të jetë i pranishëm në katedrale nëpërmjet lutjes e falënderimit e të gjithë njerëzve që do të hyjnë në të, në kujtimin historik të kishës dhe të kombit, si dhe në gurin e themelit të kësaj katedrale të cilën e bekoi me dorën e vet”, është shprehur sot Ipeshkvi Gjergji për median në Prishtinë.

Në Kosovë, shënimi i 100 vjetorit të lindjes së Nënë Terezës, i filluar me një akademi solemne për 30-vjetorin e laurimit të saj me çmimin Nobel për Paqe, vazhdon gjatë gjithë 2010-tës, të shpallur nga Presidenti i Republikës “Vit i Nënës Terezë”.

Në akademi Presidenti i Kosovës, Fatmir Sejdiu, përkujtonte: “Tridhjetë vjet më parë, Nëna Terezë teksa po dilte nga manifestimi solemn i pranimit të Çmimit Nobel, duke ia nënshkruar Dom Lush Gjergjit një foto-portret të sajin, i shkroi këto fjalë: ‘Une gjithmon e kam në zemër popullin tem Shqiptar. Shum luti Zotin që paqja e Tij të vijn në zemrat tona, në gjitha familjet tona, në gjithë botën. Lutnu shum për fukarat e mij – dhe për mua dhe motrat e mija. Une lutem për juve’.”

Ndërsa, Ipeshkvi i Kosovës Imzot Dodë Gjergji theksonte se “Nënë Tereza ishte dhe mbetet simbol i përkryer i ushtrimit të dashurisë ndaj të afërmit, dashuri kjo që tejkalon kufijtë njerëzorë e mund të shpjegohet dhe të kuptohet vetëm me dimensionin hyjnor”.

Për Nënë Terezën Kuvendi i Kosovës dje ka mbajtur një seancë solemne, ku u theksuar se “populli ynë ndjehet i privilegjuar dhe krenar për bijën e tij humaniste të këtyre përmasave, që ishte gruaja më e madhërishme e botës së shekullit XX”.

Në ambientet e Kuvendit të Republikës së Kosovës ditë më parë është hapur ekspozita e piktorit nga Shqipëria Xhovalin Paci, me piktura portretesh të humanistes së madhe dhe nobelistes shqiptare. Një ditë më pas, më 26 gusht, në Prishtinë u përurua pulla postare “100 vjetori i lindjes së Nënës Terezë (Gonxhe Bojaxhiu)”.

Një nga veprimtaritë e rëndësishme në Kosovë ishte edhe tryeza kushtuar Nënës Terezë në seminarin e 29-të ndërkombëtar për gjuhën, letërsinë dhe kulturën shqiptare, i cili u mbajt në dy javëve të fundgushtit në Prishtinë.

Në këtë tryezë u tha se origjina, vendi e koha ku u lind, karakteri, orientimi e vepra dhe kontributi për njerëzimin e historinë shqiptare janë tre faktorët kryesorë që e determinojnë figurën e Nënë Terezës.

Don Lush Gjergji tha se Gonxhe Bojaxhiu, e njohur me emrin si Nënë Tereza, e lindur më 1910, në Shkup, gjithë jetën e saj ia përkushtoi jo vetëm Zotit, por edhe njerëzimit.
“Prijësja e parë e Nënë Terezës është universalizmi në çdo kuptim dhe drejtim, në çdo kohë dhe hapësirë. Ajo nuk kishte për qëllim asgjë tjetër, përpos të jetë rrezja e dashurisë së Zotit”, theksoi Don Lushi, njohës i madh i jetës dhe veprës së Nënë Terezës.

“Gjëja me e bukur: dashuria”, është porosi e urti e Nënës Terezë, e përkujtuar dhe theksuar në veprtimtariitë e 100 vjetorit të lindjes së Saj.

Edhe në pritje të ditës së nesërme, dhe të së dielës, të festës në Katedralen “Nëna Terezë”. Në kryeqytetin e Kosovës që Nënën Terezë e ka edhe monument-shtatrore në sheshin kryesor me emrin e Saj.